Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
- Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 12:13
- Data zakończenia: 10 czerwca 2025 12:27
Egzamin niezdany
Wynik: 15/40 punktów (37,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Czym jest spoiwo w betonie zwykłym?
A. cement
B. gips
C. asfalt
D. wapno
Beton zwykły to materiał budowlany, w którego skład wchodzi kilka kluczowych komponentów, z których najważniejsze to kruszywo, woda oraz spoiwo. Spoiwem w betonie zwykłym jest cement, który pełni rolę wiążącą i umożliwia tworzenie trwałych konstrukcji. Cement, będący produktem spalania wapienia i gliny w wysokotemperaturowych piecach, po zmieszaniu z wodą tworzy zaczyn, który twardnieje i wiąże kruszywa. Dzięki temu powstaje struktura betonu, która może osiągać różne właściwości w zależności od stosunku składników oraz rodzaju użytego cementu. W praktyce, cement stosowany w betonie jest zgodny z normami PN-EN 197-1, które określają wymagania dotyczące jego klasy i jakości. Ponadto, cement jest podstawowym składnikiem dla wielu różnych zastosowań budowlanych, w tym fundamentów, ścian, stropów, a także elementów prefabrykowanych. Jego zdolność do uzyskiwania wysokiej wytrzymałości na ściskanie oraz odporności na czynniki atmosferyczne sprawia, że jest niezbędnym materiałem w nowoczesnym budownictwie.
Pytanie 4
Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane
A. z pojedynczej warstwy folii PVC
B. z dwóch warstw lepiku asfaltowego
C. z papy asfaltowej
D. z folii kubełkowej
Izolacje w piwnicach to naprawdę istotna sprawa, bo źle zrobione mogą prowadzić do problemów. Folia PVC niby jest wodoodporna, ale w piwnicach, gdzie woda gruntowa jest cały czas obecna, nie jest najlepszym rozwiązaniem. Moim zdaniem, może spowodować nieszczelności. Folia kubełkowa też jest popularna, ale nie jest to to samo co lepik asfaltowy. Często się myli, że jedna warstwa lepiku wystarczy, ale tak naprawdę dwie warstwy dają dużo lepszą ochronę przed wilgocią. Papa asfaltowa, mimo że można ją stosować, to nie jest tak skuteczna jak lepik w warunkach wysokiej wilgotności i wody gruntowej. Ważne jest, żebyśmy rozumieli, że dobór materiałów wpływa nie tylko na koszty, ale też na długowieczność budynku.
Pytanie 5
Jakiego rodzaju kruszywa należy użyć do stworzenia zaprawy, która będzie przeznaczona do wykonania tynku izolacyjnego?
A. Miału marmurowego
B. Żużla wielkopiecowego
C. Piasku rzecznego
D. Piasku kwarcowego
Piasek kwarcowy, choć często używany w budownictwie, nie jest odpowiedni do produkcji zapraw ciepłochronnych, głównie z powodu swoich właściwości termoizolacyjnych, które są znacznie gorsze niż te oferowane przez żużel wielkopiecowy. Piasek kwarcowy charakteryzuje się dużą gęstością i masą, co może prowadzić do zwiększenia ciężaru tynku, a tym samym do obniżenia jego efektów izolacyjnych. W kontekście tynków ciepłochronnych, kluczowe jest, aby kruszywo miało zdolność do zatrzymywania powietrza w swojej strukturze, co piasek kwarcowy nie jest w stanie zapewnić. Z kolei miał marmurowy, pomimo że ma estetyczne walory, nie spełnia wymogów dotyczących termoizolacyjności i może być zbyt drogi w zastosowaniu w skali budownictwa. Piasek rzeczny, choć z natury ma mniejsze zanieczyszczenia, również nie zapewnia odpowiednich właściwości izolacyjnych i może prowadzić do problemów z wilgocią w tynku. Wybór niewłaściwego kruszywa może skutkować nieefektywnymi rozwiązaniami budowlanymi, co podkreśla znaczenie stosowania materiałów zgodnych z wytycznymi branżowymi oraz normami, takimi jak PN-EN 998-1, które precyzują parametry technologiczne dla zapraw budowlanych. Dlatego też kluczowe jest, aby osoby zajmujące się doborem materiałów budowlanych miały świadomość właściwości technicznych i praktycznych aspektów używanych surowców.
Pytanie 6
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 7
Ile bloczków gazobetonowych o wymiarach 24 x 24 x 59 cm, których zużycie wynosi 7 szt./m2, będzie potrzeba do postawienia 3 zewnętrznych ścian garażu wolnostojącego, przy założeniu, że wysokość ścian wynosi 2,5 m, a wymiary garażu w rzucie to 4,0 x 6,0 m?
A. 168 sztuk
B. 175 sztuk
C. 280 sztuk
D. 350 sztuk
Poprawna odpowiedź wynika z dokładnego obliczenia powierzchni trzech ścian garażu oraz przeliczenia na ilość potrzebnych bloczków gazobetonowych. Wymiary garażu to 4,0 m na 6,0 m, co oznacza, że dwie zewnętrzne ściany mają długość 6 m, a jedna 4 m. Wysokość wszystkich ścian wynosi 2,5 m. Powierzchnia każdej ze ścian wynosi odpowiednio: 2 ściany 6 m x 2,5 m (15 m²) oraz 1 ściana 4 m x 2,5 m (10 m²). Zatem łączna powierzchnia trzech ścian wynosi: 15 m² + 15 m² + 10 m² = 40 m². W przypadku bloczków gazobetonowych o wymiarach 24 x 24 x 59 cm, ich zużycie wynosi 7 sztuk na m², co oznacza, że do pokrycia 40 m² potrzeba 40 m² x 7 szt./m² = 280 sztuk. To podejście jest zgodne z normami budowlanymi oraz praktykami, które zalecają dokładne obliczanie materiałów budowlanych, aby uniknąć problemów w fazie realizacji. Takie dokładne planowanie jest kluczowe dla efektywności kosztowej oraz jakości wykonania budowli.
Pytanie 8
W efekcie "klawiszowania" stropu na tynku sufitu w pomieszczeniu utworzyła się rysa. Usunięcie tego defektu polega w szczególności na
A. pokryciu rysy pasem siatki z włókna szklanego
B. zaszpachlowaniu rysy zaprawą cementową
C. pokryciu rysy pasem papy asfaltowej
D. zaszpachlowaniu rysy zaprawą gipsową
Zaszpachlowanie rysy zaprawą gipsową jest podejściem, które, mimo że może wydawać się logiczne, w rzeczywistości nie jest wystarczające w przypadku poważniejszych uszkodzeń, takich jak rysy wynikające z klawiszowania stropu. Zaprawa gipsowa, chociaż dobrze przylega do powierzchni i daje estetyczne wykończenie, nie jest materiałem elastycznym. W efekcie, w miejscach, gdzie występują mikro ruchy, gips może pękać, co prowadzi do konieczności powtarzania napraw. Używanie papy asfaltowej jako rozwiązania również jest nieadekwatne, ponieważ papa nie jest przeznaczona do użytku w pomieszczeniach i nie posiada właściwości wytrzymałościowych wymaganych do naprawy tynku. Zastosowanie zaprawy cementowej w tym kontekście również nie jest optymalne, gdyż cement, podobnie jak gips, nie rozwiązuje problemu związania materiału z ruchem konstrukcyjnym, a jego sztywność może pogłębiać problem. Te błędne podejścia wskazują na niezrozumienie dynamiki uszkodzeń budowlanych oraz braku znajomości materiałów, które powinny być stosowane w celu zapewnienia długotrwałej i efektywnej naprawy. Kluczowe jest, aby przy naprawach uwzględniać nie tylko estetykę, ale przede wszystkim trwałość i odporność na zmiany zachodzące w strukturze budynku.
Pytanie 9
Rozbiórkę budynku z murowanymi ścianami i dachowym stropem drewnianym należy rozpocząć od
A. rozbiórki konstrukcji więźby dachowej
B. demontażu urządzeń i instalacji sanitarnych
C. demontażu stolarki okiennej i drzwiowej
D. rozbiórki ścianek działowych
Zaczynanie rozbiórki budynku od demontażu więźby dachowej i stolarki okiennej to nie do końca dobre podejście. Każdy krok w tym procesie powinien być robiony w odpowiedniej kolejności, żeby uniknąć różnych kłopotów. Na przykład, demontując dach przed usunięciem instalacji sanitarnych, możemy narobić sobie biedy z wyciekami, co może prowadzić do poważnych problemów ze strukturą budynku. Podobnie, jeśli zaczniemy ściągać okna i drzwi bez odłączenia wentylacji czy elektryki, to mogą się zdarzyć jakieś awarie. Rozbierając ścianki działowe przed usunięciem urządzeń sanitarnych, ryzykujemy, że nie zabezpieczymy ich odpowiednio. Ważne, żeby trzymać się znanych norm, jak PN-EN 16272, które mówią, że demontaż instalacji sanitarnych to pierwszy krok w całym procesie. W przeciwnym razie możemy narazić się na dodatkowe koszty napraw i zagrożenie dla zdrowia osób pracujących na budowie. Dlatego ważne, żeby robić wszystko w odpowiedniej kolejności, co pozwoli na lepsze zarządzanie projektem i zmniejszenie ryzyka.
Pytanie 10
Izolację poziomą w budynku bez piwnicy powinno się wykonać
A. na górnej powierzchni fundamentu i na poziomie terenu
B. na górnej powierzchni fundamentu i na górnej powierzchni ściany fundamentowej
C. pod fundamentem i na poziomie podłogi na gruncie
D. pod fundamentem i na górnej powierzchni ściany fundamentowej
Wykonanie lekkiej izolacji poziomej budynku niepodpiwniczonego na górnej powierzchni ławy oraz na górnej powierzchni ściany fundamentowej jest kluczowym elementem ochrony budynku przed wilgocią i wodami gruntowymi. Izolacja ta ma za zadanie zapewnić barierę przed przenikaniem wody oraz ograniczyć ryzyko powstawania pleśni i grzybów w konstrukcji budowlanej. W praktyce, stosowanie materiałów hydroizolacyjnych, takich jak membrany bitumiczne lub folie PVC, na poziomie ławy fundamentowej oraz ścian fundamentowych jest zgodne z normami budowlanymi i zaleceniami branżowymi. Tego rodzaju izolacja powinna być również odpowiednio zgrzewana lub klejona, aby zapewnić jej szczelność. Należy pamiętać, że skuteczność izolacji poziomej ma bezpośredni wpływ na trwałość budynku oraz jego komfort użytkowania. Dodatkowo, przy projektowaniu izolacji warto uwzględnić lokalne warunki gruntowe oraz poziom wód gruntowych, co pozwoli na optymalizację rozwiązań budowlanych.
Pytanie 11
Jakie materiały wykorzystuje się do łączenia warstw papy asfaltowej stosowanych jako izolacja ław fundamentowych?
A. kitem asfaltowym
B. roztworem asfaltowym
C. emulsją asfaltową
D. lepikiem asfaltowym
Emulsja asfaltowa, roztwór asfaltowy i kit asfaltowy to materiały, które mają różne właściwości i zastosowania, ale nie są odpowiednie do łączenia warstw papy asfaltowej na ławach fundamentowych. Emulsja asfaltowa jest zawiesiną cząstek asfaltu w wodzie z dodatkiem emulgatorów, co sprawia, że jest bardziej odpowiednia do aplikacji na wilgotne powierzchnie, lecz nie zapewnia tak silnej przyczepności jak lepik. Roztwór asfaltowy, z kolei, jest produktem na bazie rozpuszczonego asfaltu, często stosowanym do naprawy i impregnacji, ale nie stanowi idealnego rozwiązania do łączenia warstw, ponieważ może nie zapewniać odpowiedniej szczelności w długoterminowym użytkowaniu. Kit asfaltowy, będący materiałem uszczelniającym, choć skuteczny w pewnych zastosowaniach, nie jest tak trwały przy wysokich obciążeniach, jakie mogą występować w fundamentach. Użycie tych materiałów zamiast lepika asfaltowego może prowadzić do niewłaściwego zamocowania papy, co zwiększa ryzyko uszkodzeń hydroizolacji i wnikania wody do konstrukcji. Wybór niewłaściwego materiału do łączenia papy asfaltowej może spowodować poważne problemy, takie jak zawilgocenie fundamentów, co z kolei prowadzi do konieczności kosztownych napraw.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Na podstawie receptury oblicz, ile piasku potrzeba do sporządzenia jednego zarobu mieszanki betonowej w betoniarce o pojemności roboczej 200 litrów.
| Receptura na 1 m³ mieszanki betonowej | |
|---|---|
| Beton - klasa C12/15 | |
| cement CEM I 32,5 | 70 kg |
| piasek 0-2 mm | 780 kg |
| żwir 2-16 mm | 1380 kg |
| woda | 165 l |
A. 1560 kg
B. 390 kg
C. 156 kg
D. 3900 kg
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może być wynikiem kilku typowych błędów w obliczeniach związanych z przygotowaniem mieszanki betonowej. Często występujące nieporozumienia dotyczą przeliczeń jednostek oraz proporcji składników. Na przykład, odpowiadając 390 kg, można myśleć, że zwiększona ilość piasku poprawi jakość betonu. Jednak nadmiar piasku może negatywnie wpłynąć na stosunek cementu do wody, co może prowadzić do osłabienia struktury betonu. Inna z niepoprawnych odpowiedzi, 1560 kg, może wynikać z błędnego przeliczenia objętości lub mylnego założenia, że potrzebna ilość piasku powinna być proporcjonalnie większa do objętości. Ostatecznie, odpowiedź 3900 kg jest całkowicie nieuzasadniona, ponieważ wskazuje na niepoprawne zrozumienie podstawowych zasad mieszania składników. W praktyce budowlanej kluczowe jest zachowanie właściwych proporcji dla uzyskania mieszanki o optymalnych parametrach wytrzymałościowych. Dlatego tak ważne jest, aby kierować się standardami branżowymi oraz dokładnymi recepturami, co pozwala uniknąć błędów, które mogą prowadzić do poważnych problemów w przyszłości.
Pytanie 14
Perlit to lekki materiał stosowany w mieszankach tynkarskich?
A. przestrzennych
B. termicznych
C. wzorzystych
D. odpornościowych
Perlit to kruszywo lekkie, które jest wykorzystywane w budownictwie, szczególnie w zaprawach tynkarskich, ze względu na swoje doskonałe właściwości termoizolacyjne. Dzięki swojej strukturze, perlit posiada niską przewodność cieplną, co sprawia, że idealnie nadaje się do stosowania w systemach ociepleń budynków. Przykładowo, tynki z dodatkiem perlitu mogą znacznie zwiększyć efektywność energetyczną budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, perlit jest często stosowany w mieszankach tynkarskich, które są nakładane na ściany wewnętrzne i zewnętrzne, a także w systemach ociepleń zewnętrznych. Standardy budowlane często zalecają wykorzystanie takich materiałów do poprawy komfortu cieplnego oraz redukcji kosztów ogrzewania. Dodatkowo, perlit wykazuje również wysoką odporność na działanie ognia, co czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym w zastosowaniach budowlanych.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?
A. Mieszarkę wirową.
B. Agregat tynkarski.
C. Pompę do zapraw.
D. Betoniarkę wolnospadową.
Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.
Pytanie 17
Jakie składniki mieszanki betonowej można podgrzać w trakcie jej przygotowywania w temperaturze poniżej +5 °C?
A. Wapno oraz piasek
B. Piasek i wodę
C. Cement i wapno
D. Cement oraz wodę
Wybór składników, takich jak cement i wodę, wapno i piasek, czy cement i wapno, nie jest właściwy w kontekście podgrzewania mieszanki betonowej w niskich temperaturach. Cement, będący kluczowym składnikiem mieszanki, nie powinien być podgrzewany, ponieważ wysoka temperatura może zmienić jego właściwości fizykochemiczne, co może prowadzić do osłabienia struktury betonu oraz zmniejszenia jego wytrzymałości. W przypadku zastosowania wapna, podobnie jak w przypadku cementu, jego podgrzewanie może prowadzić do niepożądanych reakcji, które wpływają na długoterminową stabilność materiału. Wiele osób myśli, że podgrzewanie cementu lub wapna pomoże w uzyskaniu lepszej jakości betonu, jednak w rzeczywistości nie jest to praktyka zalecana w branży budowlanej. Zamiast tego, kluczowe jest podgrzewanie piasku i wody, co pomaga utrzymać odpowiednią temperaturę mieszanki i umożliwia prawidłowy proces hydratacji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do typowych błędów, takich jak niewłaściwe przygotowanie mieszanki betonowej w trudnych warunkach atmosferycznych, co może skutkować słabszą jakością finalnych konstrukcji. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących temperatury i rodzaju podgrzewanych składników, aby uniknąć problemów z jakością i trwałością betonu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną, użyto 50 kg wapna. Jaką ilość cementu trzeba zastosować do tej zaprawy, jeśli proporcja objętościowa składników wynosi 1:2:4?
A. 150 kg
B. 100 kg
C. 25 kg
D. 50 kg
Aby obliczyć ilość cementu potrzebną do wykonania zaprawy cementowo-wapiennej, należy najpierw zrozumieć stosunek objętościowy składników, który wynosi 1:2:4. Oznacza to, że na każdą część cementu przypadają dwie części wapna i cztery części piasku. W tym przypadku, skoro przygotowano 50 kg wapna, to obliczamy ilość cementu w następujący sposób: jeśli 2 części to 50 kg, to 1 część (czyli cement) wynosi 25 kg (50 kg / 2 = 25 kg). Dodatkowo, dla zapewnienia właściwych właściwości zaprawy oraz trwałości konstrukcji, dobrym standardem jest stosowanie dokładnych proporcji, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość i elastyczność mieszanki. Warto pamiętać, że w praktyce do wykonania zaprawy często korzysta się z gotowych mieszanek zapraw, które już mają zmierzone i dobrane składniki w odpowiednich proporcjach, co ułatwia pracę budowlaną.
Pytanie 21
Który z rodzajów tynków dekoracyjnych charakteryzuje się twardą, gładką i lśniącą strukturą, przypominającą polerowany kamień?
A. Sztukateria
B. Stiuk
C. Sztablatura
D. Sgraffito
Sztukateria, będąca techniką dekoracyjną, często mylona ze stiukiem, nie ma twardej, gładkiej powierzchni imitującej polerowany kamień. Sztukateria polega na tworzeniu rzeźbionych elementów, takich jak listwy, gzymsy czy ornamenty, które mogą być wykonane z gipsu lub innego materiału, ale z reguły nie oferują one lśniącego wykończenia. Chociaż w pewnych przypadkach sztukateria może być malowana lub pokrywana innymi materiałami, jej głównym celem jest dekoracja, a nie uzyskanie efektu twardego kamienia. Sgraffito to technika polegająca na zdobieniu tynków poprzez zdejmowanie wierzchniej warstwy, co również nie odpowiada opisanej cechy stiuku. Z kolei sztablatura to metoda stosowana w tynkowaniu, która nie ma związku z imitacją kamienia. Te pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia różnic między tymi technikami, co jest typowym błędem w rozpoznawaniu materiałów budowlanych. Kluczowe jest zrozumienie, że tynki szlachetne, takie jak stiuk, posiadają charakterystyki, które odróżniają je od innych metod wykończeniowych, a ich wybór powinien być oparty na konkretnych wymaganiach estetycznych oraz funkcjonalnych projektów budowlanych.
Pytanie 22
Która z wymienionych metod łączenia dodatków podczas wytwarzania zaprawy cementowej jest błędna?
A. Ciekłe należy połączyć z cementem przed wymieszaniem z piaskiem
B. Dodatki sypkie i nierozpuszczalne w wodzie trzeba wymieszać na sucho z cementem przed dodaniem do piasku
C. Dodatki suche i rozpuszczalne w wodzie powinny być stosowane w formie roztworów
D. Ciecze należy rozpuścić w wodzie przed dodaniem do składników sypkich
Odpowiedź, że cieczy należy zmieszać z cementem przed zmieszaniem z piaskiem, jest poprawna, ponieważ ta metoda zapewnia lepsze rozprowadzenie dodatków w mieszance. Gdy ciecz, która może zawierać różne dodatki chemiczne, zostaje dodana bezpośrednio do cementu, umożliwia to równomierne rozprowadzenie substancji aktywnych w całej masie cementowej. Ta praktyka jest zgodna z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie równomiernego wprowadzenia dodatków w celu uzyskania optymalnych właściwości zaprawy. Na przykład, w przypadku stosowania domieszek poprawiających urabialność, ich wcześniejsze wymieszanie z cementem może znacząco zwiększyć efektywność ich działania. Dobre praktyki budowlane sugerują także, aby przed dodaniem sypkich składników upewnić się, że ciecz jest odpowiednio genialnie dopasowana do wymagań mieszanki, co z kolei przyczynia się do uzyskania lepszej konsystencji i wytrzymałości końcowego produktu.
Pytanie 23
Jakie będzie łączne wynagrodzenie pracownika za tynkowanie 2 powierzchni o wielkości 50 m2 oraz 3 powierzchni po 30 m2, jeśli cena za 1 m2 tynku wynosi 8 zł?
A. 290 zł
B. 1 520 zł
C. 1 280 zł
D. 1 600 zł
Żeby policzyć całkowite wynagrodzenie za otynkowanie, musisz najpierw ustalić, ile masz powierzchni do pokrycia. Mamy dwie powierzchnie po 50 m2, co daje nam 100 m2 oraz trzy po 30 m2, czyli dodatkowe 90 m2. Jak to zsumujemy, to dostajemy 190 m2. Koszt za 1 m2 tynku to 8 zł, więc całość wyniesie 190 m2 razy 8 zł, co daje 1 520 zł. Takie obliczenia są mega ważne w budowlance, bo dokładne oszacowanie kosztów to klucz do sukcesu projektu. Z własnego doświadczenia wiem, że warto też pomyśleć o dodatkowych wydatkach, jak materiały pomocnicze czy transport. Posiadanie odpowiednich narzędzi do kalkulacji może naprawdę przyspieszyć te obliczenia. Zrozumienie tych podstawowych zasad ułatwia później planowanie i zarządzanie projektami budowlanymi.
Pytanie 24
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 25
Z ilustracji wynika, że szerokość filarka międzyokiennego wynosi 103 cm. Ile pełnych cegieł zmieści się na szerokości filarka?
A. 5
B. 4
C. 3
D. 2
Odpowiedź 4 to strzał w dziesiątkę, bo szerokość filarka, czyli 103 cm, dobrze się dzieli przez standardową szerokość cegły, która wynosi 25 cm. Jak podzielisz 103 przez 25, to dostajesz 4,12. To znaczy, że w filarze zmieści się 4 całe cegły, a te pozostałe 3 cm to za mało na kolejną. W budownictwie używamy całych cegieł, bo to stabilniejsze i praktyczniejsze. Pamiętaj też, że przy projektowaniu musimy myśleć o spoinach i możliwych stratach materiałowych, bo to wpływa na to, ile cegieł naprawdę potrzebujemy. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne, jeśli chcesz dobrze planować prace budowlane.
Pytanie 26
Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył
A. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku
B. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru
C. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu
D. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku
Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.
Pytanie 27
W celu przygotowania zapraw cementowo-wapiennych zimą, zaleca się wykorzystanie jako spoiwa
A. wapna hydraulicznego
B. wapna hydratyzowanego
C. cementu portlandzkiego
D. cementu hutniczego
Wybór wapna hydraulicznego jako spoiwa do zapraw cementowo-wapiennych w warunkach zimowych nie jest właściwy, gdyż tego typu wapno, mimo że posiada zdolność do twardnienia w wodzie, nie radzi sobie dobrze w niskich temperaturach. Wapno hydrauliczne wymaga określonej temperatury i wilgotności do skutecznego wiązania, a w zimowych warunkach może prowadzić do osłabienia struktury zaprawy. Z kolei cement hutniczy, który jest produktem ubocznym przemysłu stalowego, ma zastosowanie głównie w specjalistycznych konstrukcjach, ale jego użycie w standardowych zaprawach cementowo-wapiennych jest rzadkie i wymaga szczegółowych badań wytrzymałościowych, co czyni go niewłaściwym wyborem na zimę. Cement portlandzki, choć powszechnie stosowany w budownictwie, również nie jest idealnym rozwiązaniem na zimę, ponieważ jego proces schnięcia i twardnienia jest uzależniony od temperatury otoczenia, co w zimnych warunkach może prowadzić do problemów z utwardzeniem i trwałością. W praktyce błędne wnioski mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie rodzaje wapna i cementu mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do niedoceniania ich specyficznych właściwości oraz wpływu temperatury na procesy chemiczne zachodzące w zaprawach.
Pytanie 28
Jakie spoiwo powoduje korozję stali?
A. Gipsowe
B. Cementowo-wapienne
C. Cementowe
D. Wapienne
Wybór innych spoiw, takich jak cementowe, wapienne czy cementowo-wapienne, może być mylący w kontekście korozji stali, ponieważ te materiały nie wywołują korozji w taki sam sposób jak gips. Cement, będący jednym z najczęściej stosowanych spoiw w budownictwie, ma alkaliczne pH, co działa protekcyjnie na stal, tworząc pasywacyjną warstwę tlenków na jej powierzchni. To zjawisko jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie cementu w połączeniu ze stalą zbrojeniową, aby zapewnić trwałość konstrukcji. Wapno, używane często w tradycyjnych tynkach i zaprawach, również nie jest substancją, która prowadzi do korozji stali, a wręcz ma właściwości odwadniające, co zmniejsza ryzyko korozji. Cementowo-wapienne mieszanki łączą w sobie zalety obu tych materiałów, oferując wysoką wytrzymałość i odporność na działanie kwasów, a ich pH również nie sprzyja korozji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie materiały budowlane mogą mieć negatywny wpływ na stal. Ważne jest, aby przeanalizować konkretne właściwości chemiczne i ich interakcje z metalami, aby podejmować świadome decyzje w zakresie wyboru materiałów budowlanych.
Pytanie 29
Ściana gotowa w systemie Thermomur jest zbudowana z 5 cm warstwy styropianu oraz
A. 15 cm betonu i 10 cm styropianu
B. 10 cm betonu i 5 cm styropianu
C. 20 cm betonu i 5 cm styropianu
D. 15 cm betonu i 5 cm styropianu
Wybór innych odpowiedzi jest wynikiem nieporozumień dotyczących właściwych proporcji materiałów w systemie Thermomur. Odpowiedzi sugerujące większe ilości betonu, jak 20 cm, wskazują na nadmierną dbałość o nośność, co nie jest konieczne w typowych zastosowaniach tego systemu. Zwiększona grubość betonu prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiałów oraz podniesienia kosztów budowy. Z kolei opcje zawierające większe ilości styropianu, takie jak 10 cm, mogą wydawać się atrakcyjne dla poprawy izolacji, jednak w praktyce przekraczają optymalne wartości dla tego typu konstrukcji. System Thermomur został zaprojektowany z myślą o zrównoważonym podejściu do izolacji i nośności, a standardowe wartości używane w tym systemie zapewniają najlepszy kompromis między wydajnością energetyczną a kosztami budowy. Kluczowym aspektem jest również to, że zbyt duża ilość izolacji może prowadzić do problemów z wilgocią, co negatywnie wpłynie na zdrowie mieszkańców oraz trwałość budynku. Dlatego ważne jest, aby podejść do tych wartości zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi oraz rekomendacjami producentów materiałów budowlanych.
Pytanie 30
Jakie ściany powinny być zbudowane z materiałów charakteryzujących się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstością pozorną?
A. Osłonowe
B. Piwniczne
C. Nośne
D. Fundamentowe
Zauważ, że ściany fundamentowe, nośne i piwniczne mają różne funkcje w budynku i to zmienia sposób ich wykonania. Ściany fundamentowe muszą być mocne, bo są narażone na duże obciążenia, więc używać się powinno materiałów bardziej wytrzymałych, jak beton czy bloczki. Izolacyjne materiały w tym miejscu mogą osłabiać konstrukcję, co nie jest dobrym pomysłem. Z kolei ściany nośne przenoszą ciężar z wyższych pięter, więc też muszą być solidne. A jeśli chodzi o ściany piwniczne, to one chronią przed wilgocią i naciskiem ziemi, więc powinny być mocne i odporne na wodę. Użycie lżejszych materiałów w tym wypadku może prowadzić do problemów, jak deformacje czy uszkodzenia. Często myli się funkcje ścian osłonowych z innymi typami ścian, co wynika z braku zrozumienia podstaw projektowania budynków. Trochę to dziwne, ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe, jeśli chcemy projektować budynki, które są funkcjonalne, bezpieczne i energooszczędne.
Pytanie 31
Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie
A. projektu budowlanego
B. warunków technicznych wykonania i odbioru robót
C. założeń do kosztorysu
D. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót
Założenia do kosztorysu, specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót oraz warunki techniczne wykonania i odbioru robót to dokumenty o innym charakterze, które nie mogą zastąpić projektu budowlanego w kontekście ustalania lokalizacji nowych ścianek działowych. Założenia do kosztorysu mogą zawierać szacunkowe wartości finansowe związane z realizacją projektu, jednak nie precyzują one, jak konkretnie powinny być zaaranżowane wnętrza i jakie rozwiązania architektoniczne będą zastosowane. Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót dostarcza informacji dotyczących metod wykonania oraz kryteriów oceny robót, ale nie określa układu przestrzennego budynku. Warunki techniczne wykonania i odbioru robót również koncentrują się na aspektach wykonawczych i odbiorowych, a nie na szczegółowym projekcie architektonicznym. Typowym błędem jest myślenie, że te dokumenty mogą w pełni zastąpić projekt budowlany, co prowadzi do nieścisłości w realizacji robót budowlanych oraz potencjalnych naruszeń przepisów budowlanych. Właściwe planowanie i realizacja budowy zawsze powinny opierać się na zatwierdzonym projekcie budowlanym, aby zminimalizować ryzyko błędów i zapewnić zgodność z prawem.
Pytanie 32
Do czego jest używana poziomica wężowa?
A. Do sprawdzania pionowości murowanej ściany
B. Do określania zewnętrznej krawędzi warstw muru
C. Do wyznaczania i przenoszenia poziomu murowanej ściany na odległość
D. Do kontrolowania grubości muru w ścianie
Rozumienie, jak działa poziomica wężowa, jest naprawdę ważne w budownictwie. Wiele osób myśli, że służy ona do mierzenia grubości murów, ale tak nie jest. Ta poziomica skupia się na wyznaczaniu poziomu, a nie na pomiarze odległości czy grubości. Na pewno lepiej do tego użyć miarki albo kątownika. Również pomysł, że poziomica wężowa kontroluje pion murowanych ścian, jest błędny. Do tego są inne narzędzia, jak pion, które są stworzone do takich zadań. Jeśli chodzi o wyznaczanie krawędzi murowanych warstw, to znów lepszą opcją będą łaty murarskie albo poziomice libelowe, bo są bardziej precyzyjne. Często ludzie mylą funkcje różnych narzędzi, co może prowadzić do późniejszych problemów na budowie. Dlatego trzeba wiedzieć, do czego służy każde narzędzie, żeby uniknąć błędów w pracy.
Pytanie 33
Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?
A. wapno hydrauliczne
B. cement hutniczy
C. gips budowlany
D. cement portlandzki
Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.
Pytanie 34
Nierównomierne osiadanie budynków może prowadzić do
A. erozji fundamentów
B. pęknięcia murów
C. korozji murów
D. zawilgocenia murów
Odpowiedzi "korozja murów", "erozja fundamentów" oraz "zawilgocenie murów" są wynikiem niepełnego zrozumienia procesów związanych z osiadaniem budynków. Korozja murów odnosi się do chemicznych procesów degradacji materiału budowlanego, które są zazwyczaj efektem działania wody, wilgoci czy też zanieczyszczeń chemicznych, a nie bezpośrednio związane z nierównomiernym osiadaniem. Erozja fundamentów z kolei dotyczy procesów hydrologicznych, które mogą występować w wyniku działania wody gruntowej lub deszczowej, lecz nie są efektem osiadania budynków. Zawilgocenie murów jest problemem, który zazwyczaj wiąże się z wadliwą izolacją przeciwwilgociową czy zbyt dużą wilgotnością w otoczeniu, jednak nie jest to bezpośredni skutek nierównomiernego osiadania. W praktyce zdarza się, że nieprawidłowa interpretacja objawów może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących konserwacji i napraw budynków. Należy pamiętać, że każde zjawisko w budownictwie ma swoje specyficzne przyczyny i skutki, a znajomość tych procesów jest kluczowa dla prawidłowego projektowania i utrzymania obiektów budowlanych. Stosowanie odpowiednich badań, takich jak analiza gruntów oraz monitorowanie osiadania, jest niezbędne dla zapobiegania problemom związanym z konstrukcją budynków.
Pytanie 35
Zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich podczas obmiaru tynku wewnętrznego ściany z jednym otworem okiennym o tynkowanych ościeżach należy odjąć powierzchnię tego otworu, jeżeli wynosi ona ponad
| Zasady obmiaru robót tynkarskich (fragment) |
|---|
| (...) Z powierzchni tynków nie odlicza się powierzchni nieotynkowanych lub ciągnionych mających więcej niż 1 m2 i powierzchni otworów do 3 m2, jeżeli ościeża ich są tynkowane. (...) |
A. 0,5 m2
B. 3,0 m2
C. 1,0 m2
D. 2,0 m2
Wybór odpowiedzi, które nie uwzględniają kluczowych zasad dotyczących odliczania powierzchni otworów okiennych, wskazuje na brak zrozumienia podstawowych przepisów związanych z obmiarami robót tynkarskich. Na przykład, odpowiedź "2,0 m2" sugeruje, że odliczenie powinno nastąpić w każdym przypadku, kiedy powierzchnia otworu przekracza 1 m2, co jest błędnym podejściem. Zgodnie z zasadami, odliczamy powierzchnię otworów tylko w przypadku, gdy wynosi ona powyżej 3 m2, a także tylko jeśli ościeża tych otworów są tynkowane. W przypadku odpowiedzi "1,0 m2" mylone jest pojęcie, że każde otwarcie na ścianie musi być traktowane jako element do odliczenia. To prowadzi do sytuacji, w której kosztorys robót tynkarskich będzie niepoprawny, co może skutkować błędnymi wyliczeniami finansowymi. Z kolei wybór "0,5 m2" może sugerować, iż nie uwzględnia się otworów w ogóle, co jest absolutnie niezgodne z praktyką. Takie podejście może prowadzić do nadmiernych kosztów i strat materiałowych, ponieważ brak odpowiednich obliczeń może skutkować zamówieniem niewłaściwej ilości materiału. Dobrą praktyką jest zawsze odniesienie się do zatwierdzonych norm i wytycznych, aby uniknąć kosztownych błędów. Kluczowym aspektem jest również zrozumienie, jak obmiary wpływają na całościowy budżet projektu oraz jakość wykonanych prac budowlanych.
Pytanie 36
Jak można ustalić, czy tynk oddzielił się od podłoża?
A. inspekcja zewnętrzna
B. przetarcie tynku dłonią
C. opukiwanie tynku lekkim młotkiem
D. wykonanie kilku prób tynku
Opukiwanie tynku lekkim młotkiem jest skuteczną metodą oceny stanu przyczepności tynku do podłoża. Ta technika polega na delikatnym uderzaniu w tynk, co pozwala na uzyskanie charakterystycznego dźwięku, który może wskazywać na obecność pustek pod tynkiem. W przypadku, gdy tynk jest dobrze przylegający, dźwięk będzie niski i stłumiony, natomiast w obszarach odspojonych dźwięk będzie wyższy i bardziej rezonansowy. Praktyczne zastosowanie tej metody jest szczególnie ważne w budownictwie, gdzie stabilność elementów wykończeniowych ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 13914-1, sugerują wykonywanie regularnych inspekcji stanu tynków, a opukiwanie jest jedną z metod, które można stosować w ramach tych procedur. Zastosowanie opukiwania jako metody diagnostycznej może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów i zapobieganiu większym uszkodzeniom w przyszłości, co przekłada się na oszczędności w kosztach remontów i zwiększenie bezpieczeństwa budynków.
Pytanie 37
Wyznacz wydatki na beton towarowy potrzebny do uformowania warstwy nadbetonu o grubości 15 cm dla stropu Filigran o wymiarach 8 m × 5 m, jeśli cena 1 m3 betonu wynosi 280,00 zł?
A. 33 600,00 zł
B. 168 000,00 zł
C. 11 200,00 zł
D. 1 680,00 zł
Prawidłowa odpowiedź na to pytanie to 1 680,00 zł. Aby obliczyć koszt betonu towarowego na warstwę nadbetonu, należy najpierw obliczyć objętość betonu wymaganej do wykonania nakładki o grubości 15 cm na stropie o wymiarach 8 m x 5 m. Obliczamy objętość według wzoru: V = długość × szerokość × wysokość. W naszym przypadku wygląda to następująco: V = 8 m × 5 m × 0,15 m = 6 m³. Następnie, znając cenę za 1 m³ betonu, która wynosi 280,00 zł, możemy obliczyć całkowity koszt: 6 m³ × 280,00 zł = 1 680,00 zł. Takie obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów oraz efektywne planowanie budżetu. Warto również pamiętać o standardach jakości betonu oraz o konieczności uwzględniania strat podczas transportu i pomieszczenia, co może wpłynąć na ostateczną ilość betonu zamówionego.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Jaką zaprawę wykorzystuje się do budowy elementów konstrukcyjnych budynków, które muszą przenosić duże obciążenia oraz do elementów podatnych na wilgoć, jak na przykład ściany fundamentowe?
A. Gipsowo-wapienna
B. Cementowa
C. Wapienna
D. Gipsowa
Wybór niewłaściwej zaprawy do murowania konstrukcji elementów budynku często wynika z niepełnego zrozumienia ich właściwości oraz przeznaczenia. Zaprawa gipsowa, mimo że stosowana w budownictwie, nie jest odpowiednia do obszarów narażonych na duże obciążenia i wilgoć. Gips charakteryzuje się niską wytrzymałością na ściskanie i jest podatny na działanie wody, co czyni go niewłaściwym materiałem do murowania ścian fundamentowych. Wapienna zaprawa, mimo że może być używana w niektórych konstrukcjach, również nie spełnia wymagań dotyczących wytrzymałości i odporności na wilgoć, co jest kluczowe w przypadku elementów nośnych budynku. Z kolei zaprawa gipsowo-wapienna, mimo że ma swoje zastosowania w wykończeniach, nie jest wystarczająco mocna do budowy elementów narażonych na poważne obciążenia. Wybór odpowiedniej zaprawy to kluczowy aspekt projektowania, który powinien być zgodny z normami budowlanymi oraz praktykami inżynieryjnymi. Dlatego przy projektowaniu konstrukcji nośnych należy zawsze kierować się zasadą, że materiał użyty do murowania musi spełniać wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na czynniki atmosferyczne, co czyni zaprawę cementową jedynym słusznym wyborem.