Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 1 kwietnia 2025 20:29
  • Data zakończenia: 1 kwietnia 2025 20:48

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 30 m
B. Około 1 m
C. Około 15 m
D. Około 5 m
Wybór odpowiedzi wskazujących na inne odległości, takie jak 1 m, 15 m czy 30 m, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki działania lampy błyskowej oraz wpływu liczby przesłony i ISO na ekspozycję. Na przykład, oświetlenie obiektu z odległości 1 m jest niewystarczające, gdyż lampa błyskowa o liczbie przewodniej LP=42 w takim przypadku spowoduje znaczne prześwietlenie zdjęcia. To często prowadzi do efektu nadmiernego naświetlenia i utraty detali w jasnych obszarach. Z kolei ustawienie lampy na 15 m czy 30 m od obiektu będzie skutkować niedoświetleniem, ponieważ światło z lampy po tak dużej odległości traci intensywność, co może być szczególnie problematyczne w fotografii, gdzie precyzyjne doświetlenie obiektu gra kluczową rolę. Warto również pamiętać, że im większa odległość, tym większa utrata jakości światła, co może wpłynąć na ogólną estetykę zdjęcia. Błędy w doborze odległości mogą wynikać z braku znajomości zasad działania sprzętu fotograficznego, a także niewłaściwego rozumienia wpływu parametrów ekspozycji na uzyskiwany efekt. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do sesji fotograficznej zrozumieć, jak różne ustawienia wpływają na jakość obrazu oraz jak prawidłowo obliczać odległość, aby uzyskać optymalne rezultaty.
Pytanie 2

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych
B. pochmurny dzień wieczorem
C. słoneczny dzień wczesnym rankiem
D. słoneczny dzień w godzinach południowych
Odpowiedzi, które wskazują na pochmurne dni, są błędne, ponieważ w takich warunkach zjawisko długiego i ostrego cienia nie występuje. Pochmurne niebo sprawia, że światło słoneczne jest rozproszone, co prowadzi do znacznie krótszych i mniej wyraźnych cieni. W przypadku odpowiedzi związanych z dniem pochmurnym, błędne jest również założenie, że cienie mogą być długie, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak działa naturalne oświetlenie. Cień jest wynikiem blokady promieni słonecznych przez obiekt. W przypadku słonecznego dnia w południe, kąt padania światła jest prostopadły do ziemi, co prowadzi do znacznie krótszych cieni, a nie długich i ostrych. Ponadto, wybór pory dnia jest kluczowy, a nieodpowiednie oszacowanie czasu wykonania zdjęcia może skutkować niezamierzonymi efektami. W praktyce, aby zrozumieć dynamikę światła, warto znać podstawowe zasady fotografii, takie jak zasada trójpodziału oraz zasady związane z oświetleniem, które są fundamentem sztuki fotograficznej i pozwalają na lepsze uchwycenie zamierzonych efektów wizualnych.
Pytanie 3

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. powiększalnik
B. kopiarka stykowa
C. skaner płaski
D. skaner bębnowy
Wybór odpowiedzi takich jak skaner bębnowy, powiększalnik czy skaner płaski jest związany z niepełnym zrozumieniem procesu reprodukcji obrazu z negatywu. Skaner bębnowy, choć zapewnia wysoką jakość skanowania, jest przeznaczony do digitalizacji obrazów, a nie do bezpośredniego uzyskiwania pozytywów z negatywów. Proces ten nie gwarantuje odwzorowania w skali 1:1, ponieważ wymaga późniejszego wydrukowania obrazu, co może wprowadzać zniekształcenia i zmiany w oryginalnym formacie. Podobnie, powiększalnik służy do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny, ale nie jest przeznaczony do pracy w skali 1:1, co może prowadzić do utraty oryginalnych detali i jakości obrazu. Z kolei skaner płaski, mimo iż jest uniwersalnym narzędziem do digitalizacji, nie potrafi odwzorować rzeczywistej skali negatywu na papierze bez dodatkowego etapu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście uzyskiwania bezpośrednich kopii pozytywowych. Warto zauważyć, że w fotografii analogowej kluczowe jest zachowanie jakości i detali, dlatego odpowiedni dobór urządzenia do reprodukcji ma ogromne znaczenie. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie procesu digitalizacji z bezpośrednim kopiowaniem i niedocenianie znaczenia skali w kontekście technik fotograficznych.
Pytanie 4

Aby uzyskać barwną kopię portretu z szerokim zakresem tonów, konieczne jest użycie filmu negatywowego małoobrazkowego

A. typ 120 o wysokiej kontrastowości
B. typ 135 o niskiej kontrastowości
C. typ 120 o niskiej kontrastowości
D. typ 135 o wysokiej kontrastowości
Wybór filmu negatywowego o dużej kontrastowości w kontekście wykonywania barwnej kopii portretu o szerokim zakresie tonalnym jest mylny, ponieważ tego rodzaju filmy mają tendencję do podkreślania różnic tonalnych, co może prowadzić do przesadzonego kontrastu i utraty detali w jasnych oraz ciemnych partiach obrazu. W przypadku portretów, gdzie subtelność i płynność przejść tonalnych są kluczowe, stosowanie filmów o dużej kontrastowości może skutkować wyraźnym odseparowaniem odcieni, a co za tym idzie, zniekształceniem rzeczywistego wyglądu modela. Kolejnym błędem jest założenie, że film typu 120, który również mógłby być używany w tej sytuacji, zdoła oddać podobne rezultaty. W praktyce, typ 120 oferuje większą powierzchnię nośnika, co teoretycznie sprzyja rejestrowaniu szczegółów, ale wybór niewłaściwej kontrastowości wciąż prowadzi do problemów z odwzorowaniem tonalnym. W fotografii portretowej kluczowe jest dążenie do uzyskania naturalnych tonów, dlatego standardy branżowe zawsze zalecają stosowanie filmów o małej kontrastowości, które są w stanie oddać bogactwo kolorów oraz detale w sposób, który jest dla oka przyjemny i realistyczny. Wnioskując, podstawowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z ignorowania znaczenia odpowiedniego balansu tonalnego oraz właściwego doboru materiałów fotograficznych do zamierzonego efektu artystycznego.
Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Zasada czterech mocnych punktów w fotografii opiera się na kompozycji

A. podziału ukośnego
B. spirali
C. podziału diagonalnego
D. trójpodziału
Reguła trójpodziału to jedna z fundamentów kompozycji w fotografii, polegająca na podziale kadru na trzy równe części w poziomie i pionie, co tworzy dziewięć pól. Kluczowe punkty przecięcia tych linii to miejsca, w których powinny znajdować się najważniejsze elementy obrazu. Dzięki tej technice zdjęcia stają się bardziej zrównoważone i harmonijne, przyciągając wzrok widza. Przykładem zastosowania reguły trójpodziału może być fotografia krajobrazowa, gdzie horyzont umieszczony na jednej z linii poziomych oraz interesujący obiekt, na przykład drzewo czy góra, umieszczony na jednym z punktów przecięcia, tworzy kompozycję przyciągającą uwagę. Ponadto, stosowanie tej reguły ułatwia rozkład elementów w zdjęciu, co sprzyja lepszemu odbiorowi wizualnemu. Warto zaznaczyć, że trójpodział jest szeroko wykorzystywany nie tylko w fotografii, ale także w innych dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy film, co dowodzi jego uniwersalności i skuteczności w tworzeniu atrakcyjnych kompozycji.
Pytanie 7

W fotografii produktowej, aby uzyskać jednolite oświetlenie obiektów, używa się

A. stołu bezcieniowego oraz lampy z soczewką Fresnela
B. lampy błyskowej z wrotami
C. softboxów i białych blend
D. strumienicy, tła i statywu
Softboxy i białe blendy są niezwykle istotnymi narzędziami w fotografii katalogowej, gdyż pozwalają uzyskać równomierne i naturalne oświetlenie przedmiotów. Softboxy rozpraszają światło, eliminując twarde cienie oraz refleksy, co jest kluczowe w przypadku produktów, które muszą być przedstawione w atrakcyjny i realistyczny sposób. Używając softboxów, fotograf może dostosować kierunek i intensywność światła, aby uzyskać pożądany efekt. Natomiast białe blendy służą do odbicia światła, co dodatkowo zwiększa jego ilość padającą na przedmiot, a także pomaga w wypełnieniu cieni. Dobrze zaplanowane oświetlenie przy użyciu tych narzędzi gwarantuje, że wszystkie detale produktu będą widoczne, a kolory będą się prezentować zgodnie z rzeczywistością. W praktyce, efekt równomiernego oświetlenia uzyskuje się poprzez staranne umiejscowienie softboxów wokół strefy fotografowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie fotografii produktowej.
Pytanie 8

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie gniazda do drukowania
B. Czyszczenie wkładu drukującego
C. Wymiana tonera
D. Zmiana pojemnika z tuszem
Czyszczenie wkładu drukującego, wymiana pojemnika z tuszami i czyszczenie gniazda dokowania to wszystkie rzeczy, które są naprawdę ważne, żeby drukarka atramentowa działała dobrze. Czyszczenie wkładu jest konieczne, bo osady tuszu mogą zapchać dysze, a to prowadzi do problemów z drukowaniem. Wymieniając tusz, unikamy sytuacji, gdzie nam go zabraknie w trakcie drukowania, co wszyscy wiedzą, że jest denerwujące. Czyszczenie gniazda dokowania też jest ważne, bo brud może wpływać na połączenie elektryczne, a to może sprawić, że drukarka zacznie szwankować. Te wszystkie czynności są pewnie zgodne z najlepszymi praktykami w konserwacji sprzętu, i trzeba je robić, żeby nie tracić czasu i pieniędzy na naprawy. Dlatego warto wiedzieć, co jest ważne w konserwacji konkretnego typu drukarki, bo inaczej mogą być problemy w biurze czy w domu.
Pytanie 9

Kiedy wykonujemy fotografie w pomieszczeniach, w jakim celu stosuje się odbicie światła od sufitu za pomocą lampy błyskowej?

A. aby wyrównać kontrast oświetlenia naturalnego.
B. w celu modyfikacji temperatury barwowej dostępnych źródeł światła.
C. by przyciemnić cienie w obiektach znajdujących się we wnętrzu.
D. żeby zwiększyć kontrast oświetlenia fotografowanej sceny.
Wybierając inne odpowiedzi, można spotkać się z nieporozumieniami dotyczącymi podstawowych zasad oświetlenia w fotografii. Pierwsza odpowiedź sugeruje, że odbijanie światła ma na celu zmianę temperatury barwowej zastanych źródeł światła. W rzeczywistości, temperatura barwowa jest określona przez źródła światła i ich charakterystykę, a nie przez techniki odbicia światła. Odbicie nie zmienia fizycznych właściwości światła, a jedynie jego kierunek oraz intensywność. Kolejna odpowiedź dotycząca przyciemnienia cieni jest myląca; odbicie światła od sufitu zazwyczaj ma na celu zmiękczenie cieni, a nie ich przyciemnienie. Przyciemnienie cieni mogłoby prowadzić do niekorzystnych efektów, takich jak zmniejszenie detali w cieniach czy nadmierne kontrasty, co jest niepożądane w wielu sytuacjach. Zwiększenie kontrastu oświetlenia fotografowanej sceny to kolejny błąd w myśleniu, ponieważ odbicie światła od sufitu ma na celu wyrównanie i zmiękczenie ogólnego oświetlenia, a nie jego zwiększenie. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć, które oddają naturę i atmosferę wnętrza, dlatego stosowanie lamp błyskowych w sposób przemyślany i zgodny z powyższymi zasadami jest niezwykle istotne w praktyce fotograficznej.
Pytanie 10

Aby uzyskać na fotografiach efekt zamrożenia ruchu podczas robienia zdjęć sportowcom, najlepiej wykorzystać czas naświetlania

A. 1/60 s
B. 1/30 s
C. 1/125 s
D. 1/250 s
Czas naświetlania 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zatrzymania ruchu podczas fotografowania sportowców. Krótszy czas ekspozycji pozwala na zminimalizowanie rozmycia ruchu, co jest kluczowe przy dynamicznych scenach, takich jak zawody sportowe. Przy 1/250 s, ruch jest uchwycony w sposób, który zachowuje szczegóły, dając jednocześnie wrażenie dynamizmu. Taki czas naświetlania jest często stosowany w profesjonalnej fotografii sportowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie akcji w najdrobniejszych szczegółach. Przykładem mogą być zdjęcia z wyścigów, gdzie każdy moment ma znaczenie, a odpowiedni czas naświetlania pozwala fotografowi uchwycić sportowca w pełnym biegu z wyraźnym konturem. Warto również zwrócić uwagę na dobór odpowiedniego obiektywu oraz stabilizację, co w połączeniu z odpowiednim czasem ekspozycji znacząco podnosi jakość zdjęć. Standardy branżowe zalecają użycie czasów naświetlania w zakresie 1/250 do 1/1000 s w zależności od prędkości obiektu, co czyni 1/250 s bardzo uniwersalnym wyborem.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Aparat cyfrowy pełnoklatkowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach

A. 23,6 x 15,7 mm
B. 17,3 x 13 mm
C. 22,2 x 14,8 mm
D. 24 x 36 mm
Pełnoklatkowy aparat cyfrowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach 24 x 36 mm, co odpowiada standardowi formatu 35 mm, powszechnie stosowanemu w fotografii analogowej. Ten rozmiar matrycy umożliwia uzyskanie szerszego kąta widzenia oraz lepszej głębi ostrości w porównaniu do mniejszych matryc, co jest szczególnie istotne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Dzięki pełnoklatkowemu formatowi możliwe jest też lepsze odwzorowanie szczegółów oraz mniejsze szumy w warunkach słabego oświetlenia, co czyni go preferowanym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Przykładem zastosowania pełnoklatkowych aparatów są sesje zdjęciowe w plenerze, gdzie wymagane jest uchwycenie detali oraz kolorów. Warto również zauważyć, że obiektywy zaprojektowane do współpracy z tym formatem oferują większą wszechstronność i lepsze osiągi optyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.
Pytanie 13

W programie Photoshop narzędzie, które umożliwia efektywne i szybkie usuwanie niechcianych elementów z zdjęć, to

A. stempel
B. różdżka
C. lasso
D. rozmywanie
Narzędzie lasso, chociaż przydatne do zaznaczania obszarów, nie nadaje się do usuwania niechcianych elementów. Ono zaznacza kształty, ale samo zaznaczenie nie wystarczy, żeby coś usunąć. Trzeba jeszcze wykonać dodatkowy krok, co może sprawić, że praca z obrazem jest mniej efektywna. Narzędzie rozmywanie można wykorzystywać do łagodzenia krawędzi czy maskowania niedoskonałości, ale nie wymazuje obiektów, tylko zmienia ich ostrość. Czasami, przez tę technikę, mogą się zdarzyć niechciane efekty, które obniżają jakość zdjęcia. Różdżka to narzędzie do zaznaczania obszarów na podstawie kolorów, co czyni ją lepszą do selekcji jednorodnych miejsc, a nie do precyzyjnego usuwania. Ludzie mogą mylić te narzędzia z tym, co naprawdę potrafią, co sprawia, że trudno osiągnąć zamierzony efekt w retuszu zdjęć. Dużym błędem jest myślenie, że każde zaznaczenie da radę wykorzystać do efektywnego usunięcia obiektów, co zazwyczaj kończy się kiepskimi efektami wizualnymi.
Pytanie 14

Jaką ogniskową powinien mieć obiektyw, aby najlepiej wykonać zdjęcie grupowe w niewielkim pomieszczeniu?

A. 18 mm
B. 50 mm
C. 80 mm
D. 120 mm
Wybierając obiektywy o dłuższej ogniskowej, takie jak 50 mm, 80 mm czy 120 mm, często przyjmuje się, że prowadzą one do uzyskania lepszej jakości obrazu. Jednak w kontekście fotografii grupowej w małych pomieszczeniach, obiektywy te mogą okazać się nieodpowiednie. Obiektyw 50 mm oferuje węższe pole widzenia, co sprawia, że trudno jest uchwycić całą grupę siedzącą lub stojącą w ograniczonej przestrzeni. Przykładowo, aby sfotografować większą grupę przy użyciu obiektywu 50 mm, fotograf musiałby oddalić się znacznie od obiektów, co może być niemożliwe w małym pomieszczeniu. Użycie obiektywów 80 mm lub 120 mm w tego typu sytuacjach jest jeszcze bardziej problematyczne, ponieważ ich węższy kąt widzenia dodatkowo ogranicza możliwość uchwycenia wszystkich uczestników. Ponadto, obiektywy te mogą wprowadzać zniekształcenia, gdy obiekty są zbyt blisko, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. W praktyce, wybierając obiektyw do fotografii grupowej, kluczowe jest zrozumienie relacji między ogniskową a przestrzenią, w której będziesz pracować, oraz dostosowanie sprzętu do warunków, w których wykonujesz zdjęcia.
Pytanie 15

Jaki obiektyw umożliwia uchwycenie szerokiego fragmentu przestrzeni obiektów bez konieczności oddalania się od fotografowanej budowli?

A. Szerokokątny
B. Makro
C. Standardowy
D. Fotogrametryczny
Obiektyw szerokokątny charakteryzuje się krótką ogniskową, co pozwala na uchwycenie szerszego kadru w porównaniu do obiektywów standardowych. Dzięki temu jest szczególnie użyteczny w fotografii architektonicznej, gdzie często zachodzi potrzeba uwiecznienia całych budynków z bliska. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego eliminuje konieczność oddalania się od obiektu, co jest istotne w przestrzeniach miejskich, gdzie dostępność miejsca jest ograniczona. Przykładem zastosowania może być fotografowanie dużych budynków, takich jak katedry czy wieżowce, gdzie uchwycenie całej struktury w jednym kadrze może być trudne bez szerokokątnego obiektywu. Standardy branżowe zalecają stosowanie obiektywów szerokokątnych w takich sytuacjach, ponieważ pozwalają one również na uzyskanie efektu głębi w zdjęciach, co jest pożądane w architekturze. Warto również zauważyć, że obiektywy te mogą wprowadzać pewne zniekształcenia, dlatego istotne jest świadome ich użycie i ewentualna korekta w postprodukcji, co jest standardem w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Jaki obiektyw powinno się wykorzystać do fotografowania dużej części wnętrza z niewielkiej odległości?

A. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm
B. Standardowy o ogniskowej 50 mm
C. Długoogniskowy o ogniskowej 80 mm
D. Szerokokątny o ogniskowej 35 mm
Wybór obiektywów teleobiektywnych i standardowych do fotografii wnętrz jest niewłaściwy z kilku kluczowych powodów. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm, choć doskonały do fotografowania obiektów oddalonych, w przypadku pomieszczeń spowoduje, że fotograf nie będzie w stanie uchwycić szerszej perspektywy sceny. Takie obiektywy, z powodu wąskiego kąta widzenia, są bardziej odpowiednie do portretów lub zdjęć sportowych, gdzie izolacja subiektywna i kompozycja obiektu w większej odległości są kluczowe. Standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm, mimo że popularny, również nie zapewnia wystarczającej szerokości kadru w zamkniętych przestrzeniach. W kontekście wnętrz, może on ograniczać wizualizację rozkładu pomieszczenia, co jest kluczowe dla architektów oraz projektantów wnętrz, którzy chcą zaprezentować całość projektu. Długoogniskowy obiektyw o ogniskowej 80 mm, podobnie jak teleobiektyw, również nie jest odpowiedni do ujęć z bliska w małych przestrzeniach, ponieważ prowadzi do zniekształceń perspektywy oraz utraty kontekstu otoczenia. W praktyce, wszystkie te błędne wybory wynikają z niepełnego zrozumienia zjawiska perspektywy w fotografii oraz specyfiki obiektywów, co skutkuje rozczarowującymi efektami wizualnymi.
Pytanie 18

Jakie jest standardowe rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do publikacji w sieci?

A. 72 ppi
B. 300 ppi
C. 82 ppi
D. 150 ppi
W przypadku rozdzielczości 150 ppi, często mylnie przyjmuje się, że można jej używać do obrazów internetowych. Rozdzielczość ta jest stosunkowo wysoka i bardziej odpowiednia dla druku, gdzie detale mają kluczowe znaczenie. Wykorzystanie takiej rozdzielczości w Internecie może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia rozmiaru pliku, co negatywnie wpływa na czas ładowania strony. Warto zauważyć, że w dobie optymalizacji stron internetowych, nadmierna jakość obrazów może zaszkodzić, zamiast pomóc. Podobnie, odpowiedź 82 ppi również nie jest standardem w publikacjach internetowych. Choć wartości te są zbliżone do 72 ppi, to brak jest uzasadnienia dla ich stosowania, co może wprowadzać zamieszanie wśród projektantów. W kontekście rozdzielczości 300 ppi, warto podkreślić, że jest to typowa wartość dla druku, co sprawia, że nie ma zastosowania w mediach cyfrowych. Użycie tak wysokiej rozdzielczości na stronach internetowych nie tylko zwiększa czas ładowania, ale także powoduje nieefektywne wykorzystanie miejsca na serwerach. Właściwe podejście do rozdzielczości obrazów w Internecie polega na zrozumieniu, że 72 ppi to wystarczająca wartość dla wyświetlania zdjęć, co zostało potwierdzone przez badania i praktyki w zakresie web designu.
Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Aby umieścić zdjęcie uczestników wycieczki na stronie www, konieczna jest zgoda

A. uczestników
B. organizatora
C. przewodnika
D. ubezpieczyciela
Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga uzyskania zgody od samych uczestników. W kontekście ochrony danych osobowych, zgodnie z RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każdy ma prawo do kontroli swoich danych osobowych, w tym zdjęć. Zgoda musi być dobrowolna, świadoma i jednoznaczna. W praktyce oznacza to, że organizatorzy wycieczek powinni informować uczestników o celach publikacji zdjęć oraz o tym, jak będą one wykorzystywane. Warto również przygotować formularze zgody, które uczestnicy mogą podpisać przed wycieczką. Przykładem dobrych praktyk może być umieszczenie informacji o publikacji zdjęć w regulaminie wycieczki lub w umowie, co pozwoli uniknąć nieporozumień i potencjalnych problemów prawnych. Ponadto, warto pamiętać o tym, że w przypadku niepełnoletnich uczestników, zgoda rodziców lub opiekunów prawnych jest również wymagana. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla przestrzegania standardów etycznych i prawnych w pracy z danymi osobowymi.
Pytanie 21

W cyfrowych aparatach fotograficznych, pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centralnej części kadru określa się jako pomiar

A. wielopunktowy
B. matrycowy
C. centralnie ważony
D. punktowy
Pomiar punktowy w aparatach cyfrowych odnosi się do metody, w której natężenie światła jest mierzone w bardzo małym obszarze, zwykle obejmującym 2÷5% powierzchni kadru, z centralnym punktem na obiekcie fotografowanym. Ta technika jest szczególnie przydatna, gdy chcemy uzyskać precyzyjne ustawienia ekspozycji dla specyficznych elementów w kadrze, które mogą być znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze niż reszta sceny. Przykładowo, pomiar punktowy będzie idealny w sytuacjach, gdzie obiekt, na którym się koncentrujemy, jest mały w porównaniu do tła, jak portret w jasnym otoczeniu. Dzięki temu, aparat może dokładnie określić wartość ekspozycji, co jest kluczowe dla uzyskania poprawnej jakości obrazu. Warto również zauważyć, że pomiar punktowy jest standardową praktyką w fotografii portretowej oraz w fotografii produktowej, gdzie detale i kolory mają kluczowe znaczenie. W połączeniu z umiejętnościami postprodukcji, pomiar punktowy pozwala na uzyskanie efektów, które są zbliżone do profesjonalnych standardów.
Pytanie 22

Podział obrazu na mniejsze fragmenty ułatwiające tworzenie stron internetowych realizowany jest przez narzędzie

A. lasso wielokątne
B. pędzel korygujący
C. magiczna gumka
D. cięcie na plasterki
Cięcie na plasterki to technika używana w projektowaniu stron internetowych, która polega na dzieleniu obrazu na mniejsze sekcje. Ta metoda jest niezwykle przydatna, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie grafiką na stronie, co prowadzi do optymalizacji wydajności ładowania. Na przykład, zamiast umieszczać jeden duży plik graficzny, możemy podzielić obraz na mniejsze fragmenty, co skraca czas ładowania i poprawia responsywność strony. Dodatkowo, w przypadku modyfikacji tylko jednej sekcji obrazu, wystarczy zaktualizować tylko fragment, co oszczędza czas i zasoby. W praktyce, cięcie na plasterki przyczynia się do lepszej organizacji kodu HTML i CSS, a także wspiera techniki takie jak sprity CSS, które mogą znacząco zwiększyć wydajność witryny. Zastosowanie tej techniki jest zgodne z aktualnymi standardami projektowania stron internetowych, takimi jak Responsive Web Design (RWD), co podkreśla jej znaczenie w nowoczesnym projektowaniu graficznym.
Pytanie 23

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Standardowy z pierścieniem pośrednim
B. Standardowy z nasadką multiplikującą
C. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą
D. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim
Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.
Pytanie 24

Zdjęcie w skali 1:1 stanowi przykład

A. fotografii sportowej
B. zdjęcia lotniczego
C. mikrofotografii
D. makrofotografii
Fotografia sportowa to dziedzina, która koncentruje się na uchwyceniu akcji i emocji związanych z wydarzeniami sportowymi. Wykorzystuje dynamiczne ujęcia oraz często wymaga szybkiej reakcji, aby uchwycić kluczowe momenty, takie jak bramki w piłce nożnej czy momeny zwycięstwa. Jednak nie ma związku z pojęciem skali 1:1 w kontekście zdjęć. Mikrofotografia odnosi się do technik fotografowania obiektów, które są zbyt małe, aby można je było zobaczyć gołym okiem, często przy użyciu mikroskopów. W tym przypadku zdjęcia są znacznie powiększane, co odbiega od koncepcji skali 1:1. Zdjęcia lotnicze to zdjęcia wykonywane z powietrza, które mają na celu uchwycenie obrazów dużych powierzchni, takich jak krajobrazy czy miasta, co również nie ma związku z rzeczywistą wielkością obiektów. Makrofotografia jest jedyną techniką, która polega na przedstawieniu obiektu w rzeczywistych wymiarach, co jest kluczowe dla właściwej analizy detali. Prowadzenie do błędnych wniosków w tym przypadku może wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych oraz ich zastosowań, co podkreśla znaczenie zrozumienia specyfiki każdej z nich.
Pytanie 25

Matryca bez siatki filtru mozaikowego, w której sposób pobierania informacji o kolorach jest taki sam jak w tradycyjnym barwnym materiale warstwowym, to

A. CCD
B. LIVEMOS
C. Foveon X3
D. CMOS
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnych zrozumień działania matryc obrazowych. CMOS to technologia, która koncentruje się na efektywności energetycznej i szybkości przetwarzania obrazu, lecz działa tylko na zasadzie jednego filtra koloru na piksel, co ogranicza zdolność do dokładnego odwzorowania barw w porównaniu do Foveon X3. CCD, z kolei, to starsza technologia, która również stosuje filtry mozaikowe, co wpływa negatywnie na jakość kolorów. W przypadku matrycy CCD, przetwarzanie obrazu jest bardziej wymagające pod względem energetycznym, a także mniej elastyczne w kontekście różnych warunków oświetleniowych. LIVEMOS to technologia stosowana głównie w aparatach bezlusterkowych i w smartfonach, która jednak również opiera się na konwencjonalnych filtrach, co czyni ją mniej skuteczną w kontekście jakości barw w porównaniu z technologią Foveon X3. Te niepoprawne wybory mogą wynikać z mylnego wyobrażenia o możliwości działania tych matryc oraz ich zastosowania w praktyce fotograficznej, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazów.
Pytanie 26

W jakim typie pomiaru światła czujnik rejestruje od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, a pozostałą część z innych obszarów?

A. W pomiarze wielopunktowym
B. W pomiarze matrycowym
C. W pomiarze centralnie ważonym
D. W pomiarze punktowym
Pomiar centralnie ważony jest techniką, która zbiera większość informacji świetlnych ze środkowej części kadru, skoncentrowując się na obszarze, gdzie najczęściej znajduje się główny obiekt fotografowany. Zwykle czujnik w tym trybie zbiera od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, co oznacza, że obszar ten ma największe znaczenie w obliczeniach ekspozycji. Dzięki temu pomiar ten jest szczególnie efektywny w fotografii portretowej lub przy zdjęciach, gdzie kluczowym elementem jest postać znajdująca się w centrum kadru. W praktyce, użycie tego trybu pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji, eliminując wpływ intensywnego światła lub ciemnych obszarów na brzegach kadru. W aparatach cyfrowych, tryb centralnie ważony jest preferowany w sytuacjach, gdzie obiekt jest wyraźnie zdefiniowany, a otoczenie ma mniejsze znaczenie. Warto znać tę technikę, gdyż jej zastosowanie może znacznie podnieść jakość zdjęć w wielu rodzajach fotografii, zwłaszcza w warunkach, gdzie kontrasty są wyraźne.
Pytanie 27

Aby wykonać zbliżenia zdjęć kropli wody, należy użyć obiektywu

A. szerokokątnego
B. długoogniskowego
C. makro
D. lustrzanego
Obiektyw makro jest idealnym narzędziem do fotografowania kropel wody w zbliżeniu, ponieważ jest zaprojektowany specjalnie do rejestrowania detali w skali bliskiej rzeczywistości. Dzięki dużemu powiększeniu oraz krótkiej odległości ostrzenia, obiektywy makro pozwalają uchwycić subtelności, takie jak tekstura powierzchni kropel czy odbicie światła. Przykładowo, używając obiektywu makro, fotograf może zbliżyć się do kropli wody na liściu, by uchwycić nie tylko jej kształt, ale również szczegóły otoczenia odbijające się w wodzie. Dobre praktyki w fotografii makro obejmują również użycie statywu, co stabilizuje aparat i pozwala na precyzyjne kadrowanie oraz uniknięcie drgań. Warto również pamiętać o doświetlaniu sceny, ponieważ przy małych przysłonach, typowych dla obiektywów makro, światło może być ograniczone. Obiektywy makro są dostępne w różnych ogniskowych, co daje fotografowi możliwość wyboru odpowiedniego narzędzia w zależności od rodzaju ujęcia, które chce uzyskać.
Pytanie 28

Jaką minimalną liczbę pikseli trzeba uzyskać do wykonania zdjęcia, które będzie drukowane w formacie 10 x 50 cali, przy rozdzielczości 300 dpi, bez potrzeby interpolacji danych?

A. 50 Mpx
B. 30 Mpx
C. 10 Mpx
D. 100 Mpx
Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można łatwo popaść w nieporozumienia dotyczące wymagań dotyczących rozdzielczości zdjęć. Na przykład, odpowiedź sugerująca 30 Mpx wynika z niedostatecznej znajomości zasad obliczania pikseli dla druku. Użytkownicy mogą myśleć, że liczba megapikseli powinna być niższa, biorąc pod uwagę, że 30 Mpx wydaje się być dużą wartością. Jednakże, w kontekście wymagań druku w wysokiej jakości, jest to niewystarczające, ponieważ nie uwzględnia pełnej liczby pikseli potrzebnej dla określonych wymiarów. Odpowiedź 10 Mpx jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ sugeruje, że zdjęcie w formacie 10 x 50 cali mogłoby być wystarczająco szczegółowe przy tak niskiej rozdzielczości. To podejście prowadzi do błędów w jakości wydruku, które mogą być zauważalne gołym okiem. Natomiast wybór 100 Mpx, choć wysoki, jest również nieadekwatny, ponieważ oznacza nadmiarową liczbę pikseli, co zwiększa rozmiar pliku bez realnej potrzeby. W praktyce, zrozumienie, jak przeliczać wymiary i rozdzielczość, jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek. Warto stosować się do ogólnych wytycznych, które sugerują, że dla wysokiej jakości druku należy dążyć do wartości bliskiej 50 Mpx w przypadku tak dużych wymiarów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.
Pytanie 29

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. tiosiarczan sodu
B. chlorek srebra
C. żelazicyjanek potasu
D. siarczan hydroksylaminy
Tiosiarczan sodu, który może się wydawać skomplikowany, jest tak naprawdę ważnym składnikiem w fotografii. Działa jak substancja, która utrwala obrazy na papierze fotograficznym. Jego głównym zadaniem jest pozbycie się resztek srebra z emulsji. To pozwala na stabilizację obrazu i zapobiega dalszemu „rozwojowi” zdjęcia, kiedy jest naświetlane. Wyobraź sobie, że po naświetleniu filmu, tiosiarczan sodu wchodzi do akcji, by „ugasić” obraz, dzięki czemu pozostaje on wyraźny i nie blaknie. Warto dodać, że w fotografii czarno-białej to naprawdę kluczowy proces, a normy branżowe, na przykład ISO 12232, mówią jasno, jak ważne jest użycie odpowiednich substancji. Tiosiarczan sodu jest powszechnie stosowany w laboratoriach fotograficznych, a jego stosowanie idealnie wpisuje się w dobre praktyki w obróbce materiałów światłoczułych.
Pytanie 30

Podczas użycia oświetlenia punktowego za obiektem przeprowadzanym zdjęciem tworzy się

A. wąski zakres półcienia
B. delikatny, miękki cień
C. szeroki zakres półcienia
D. mocny, ostry cień
Jak wybierasz odpowiedzi, które mówią o szerokim półcieniu albo miękkich cieniach, to pokazujesz, że jeszcze nie do końca łapiesz, jak działa światło przy oświetleniu punktowym. Szeroki półcień często pojawia się przy rozpraszającym świetle, jak softbox, który rozprasza promienie na dużej powierzchni – wtedy przejście między światłem a cieniem jest łagodniejsze. A słaby, miękki cień tworzy się z dyfuzorów, które sprawiają, że cienie stają się subtelne. To fajne w portretach, bo daje naturalny efekt, ale tu nie pasuje do światła punktowego. Częstym błędem jest mylenie źródła światła z jego właściwościami – światło punktowe nie rozprasza, więc cienie są zawsze wyraźne. Wąski półcień można zobaczyć w niektórych ustawieniach, ale nie jest typowy dla punktowego. Zrozumienie tych różnic pomoże ci lepiej korzystać z technik oświetleniowych w zdjęciach.
Pytanie 31

Jaką metodę należy zastosować w trakcie chemicznej obróbki diapozytywu?

A. C-41
B. R-3
C. RA-4
D. E-6
Wybór innych metod przetwarzania chemicznego, takich jak R-3, C-41 czy RA-4, nie jest odpowiedni dla diapozytywu. Proces R-3 jest przeznaczony głównie do czarno-białych filmów, co sprawia, że jego zastosowanie w kontekście diapozytywów jest niewłaściwe. C-41 jest standardowym procesem dla kolorowych filmów negatywowych, co również nie odpowiada wymaganiom obróbki diapozytywów. Z kolei RA-4 jest techniką używaną w przypadku kolorowych odbitek z filmów negatywnych, a nie do diapozytywów, które wymagają specyficznego podejścia, jakim jest E-6. Wybór niewłaściwego procesu obróbcze może prowadzić do nieprawidłowego wywołania, co skutkuje utratą szczegółów, zniekształceniem kolorów oraz ogólnym pogorszeniem jakości obrazu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie różnych procesów oraz ich zastosowań, co często wynika z braku znajomości specyfiki poszczególnych metod. Aby uzyskać najlepsze rezultaty w obróbce diapozytywów, należy zawsze stosować odpowiedni proces chemiczny, w tym przypadku E-6, który jest w pełni przystosowany do tego celu.
Pytanie 32

Oświetlenie padające na obiekt fotografowany jest mierzone przy użyciu zewnętrznego światłomierza

A. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła
B. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego
C. bez dyfuzora, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego
D. z dyfuzorem, skierowanym w stronę fotografowanego obiektu
Odpowiedź "z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego" jest poprawna, ponieważ dyfuzor ma na celu rozproszenie światła padającego na fotografowany obiekt, co pozwala na uzyskanie bardziej jednolitego i naturalnego oświetlenia. Kiedy korzystamy z dyfuzora, światło nie jest skierowane bezpośrednio z jednego źródła, co zmniejsza intensywność cieni i refleksów, a tym samym podnosi jakość zdjęć. Użycie dyfuzora jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy obiekt jest oświetlany przez silne światło, takie jak słońce lub mocne lampy studyjne. Dyfuzor działa również jako filtr, co pozwala na uzyskanie lepszej reprodukcji kolorów i bardziej naturalnych tonów skórnych w portretach. Zgodnie z najlepszymi praktykami w fotografii, pomiar światła za pomocą światłomierza z dyfuzorem pozwala na precyzyjne dostosowanie ekspozycji aparatu, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych rezultatów w różnych warunkach oświetleniowych. Warto również zauważyć, że w sytuacjach o zmiennym oświetleniu, użycie dyfuzora pomaga stabilizować pomiary, co jest niezwykle istotne dla zachowania konsekwencji w serii zdjęć.
Pytanie 33

W jakim formacie pliku powinno się zapisać obraz w kompresji bezstratnej?

A. JPEG
B. GIF
C. TIFF
D. RAW
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest jednym z najczęściej stosowanych formatów plików do przechowywania obrazów z kompresją bezstratną. Dzięki możliwości zachowania pełnej jakości obrazu, TIFF jest idealny do zastosowań profesjonalnych, takich jak druk czy archiwizacja, gdzie każdy detal jest istotny. W odróżnieniu od JPEG, który stosuje kompresję stratną, TIFF nie traci żadnych informacji podczas zapisu, co czyni go preferowanym wyborem w pracy z grafiką komputerową, fotografią cyfrową oraz w obróbce obrazu. Format ten obsługuje zarówno kolory w odcieniach szarości, jak i kolorowe oraz jest szeroko wspierany przez oprogramowanie graficzne. Użytkownicy mogą także korzystać z różnych opcji kompresji bezstratnej, takich jak LZW czy ZIP, co pozwala na zmniejszenie rozmiaru pliku bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że zdjęcia zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane wielokrotnie, a ich jakość pozostanie nienaruszona, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii oraz projektach graficznych.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Który typ oświetlenia na planie zdjęciowym powinien zostać skorygowany, aby zredukować intensywność cieni po stronie nieoświetlonej obiektu trójwymiarowego?

A. Wypełniające
B. Tłowe
C. Konturowe
D. Górne
Światło wypełniające jest kluczowym elementem w fotografii, które pomaga zredukować kontrast między oświetloną a nieoświetloną stroną obiektów. Jego podstawowym celem jest zmniejszenie głębokości cieni, co jest istotne w przypadku obiektów przestrzennych, gdzie różnice w oświetleniu mogą wpływać na percepcję kształtu i tekstury. W praktyce, zastosowanie światła wypełniającego polega na skierowaniu go w stronę cieni, co powoduje ich rozjaśnienie i łagodzenie ostrych krawędzi. Przykładowo, w sytuacjach portretowych, dodanie światła wypełniającego z boku lub z przodu modela pozwala na zminimalizowanie cieni pod oczami, co skutkuje bardziej harmonijnym i atrakcyjnym wizerunkiem. Ważne jest, aby pamiętać, że światło wypełniające powinno być mniej intensywne niż światło główne, aby nie zdominować kompozycji. Zastosowanie dyfuzorów lub odbłyśników jest powszechną praktyką, która pozwala na uzyskanie miękkich, naturalnych przejść między światłem a cieniem, co jest zgodne z najlepszymi normami branżowymi.
Pytanie 36

Aby uchwycić obrazy w scenach charakteryzujących się dużym kontrastem, należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru, aby poprawnie zarejestrować detale w jasnych obszarach

A. uśredniony
B. centralnie ważony
C. punktowy
D. matrycowy
Wybór trybu pomiaru uśrednionego nie jest odpowiedni do fotografowania scen o dużym kontraście, ponieważ ten tryb działa poprzez zbieranie i uśrednianie informacji o jasności z całego kadru. W sytuacjach, gdzie mamy do czynienia z dużymi różnicami w oświetleniu, wyniki pomiaru mogą prowadzić do błędnego ustawienia ekspozycji, co skutkuje utratą detali zarówno w jasnych, jak i w ciemnych partiach obrazu. Tryb matrycowy, podobnie jak uśredniony, analizuje obraz na podstawie większego obszaru, co w przypadku wyraźnych kontrastów prowadzi do podobnych problemów. Możliwe jest, że aparat ustawi ekspozycję na poziomie, który nie oddaje rzeczywistych warunków oświetleniowych w wybranym punkcie. Z kolei centralnie ważony pomiar również nie daje takiej precyzji w trudnych warunkach, ponieważ koncentruje się na centralnej części kadru, co może być niewystarczające w sytuacjach z dużym kontrastem, gdzie kluczowe są detale w jasnych partiach. Często popełnianym błędem przez początkujących fotografów jest zaufanie do ogólnych trybów pomiaru w warunkach, które wymagają bardziej szczegółowego podejścia. Zrozumienie, w jakich sytuacjach każdy z trybów pomiaru działa najlepiej, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć.
Pytanie 37

W programie Adobe Photoshop do poprawy błędów perspektywy można użyć filtra

A. rozmycie radialne
B. redukcja szumu
C. szukanie krawędzi
D. korekcja obiektywu
Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to funkcja, która pozwala na naprawę zniekształceń perspektywy, które mogą wystąpić w wyniku użycia obiektywów o szerokim kącie widzenia. W trakcie fotografowania, szczególnie architektury lub scen z wieloma prostymi liniami, mogą wystąpić efekty takie jak beczkowatość czy poduszkowatość, które zniekształcają krawędzie obiektów. Filtr ten umożliwia użytkownikom precyzyjne dostosowanie tych zniekształceń poprzez wybór konkretnego profilu obiektywu z bazy danych Adobe lub ręczne wprowadzenie wartości. Przykładowo, podczas edycji zdjęcia budynku, zastosowanie korekcji obiektywu pozwala na prostowanie pionowych linii, co nadaje zdjęciu bardziej realistyczny i profesjonalny wygląd. Dodatkowo, program pozwala na jednoczesne korygowanie winietowania oraz aberracji chromatycznej, co czyni go wszechstronnym narzędziem w procesie postprodukcji. W branży fotograficznej, stosowanie korekcji obiektywu jest standardem, który znacząco podnosi jakość finalnych prac.
Pytanie 38

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem
B. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami
C. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem
D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem
Poprawna odpowiedź wskazuje, że twarz osoby powinna być ustawiona na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami. Taki układ jest zgodny z międzynarodowymi standardami, które określają wymagania dla zdjęć do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Ustawienie twarzy na wprost zapewnia, że fotografia będzie wiernie oddawać rysy twarzy, co jest kluczowe dla celów identyfikacyjnych. Odsłonięte czoło i uszy umożliwiają łatwe rozpoznanie osoby oraz eliminują potencjalne problemy z odczytem cech biometrycznych. Przykładem zastosowania tych standardów jest proces składania wniosków o paszport, gdzie nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować odrzuceniem zdjęcia. Warto również pamiętać, że dobrym przykładem praktycznym jest stosowanie się do wytycznych wydawanych przez instytucje rządowe odpowiedzialne za paszporty, które jednoznacznie określają, jak powinno wyglądać zdjęcie. W efekcie, przestrzeganie tych standardów nie tylko ułatwia proces uzyskiwania dokumentów, ale także zwiększa bezpieczeństwo i dokładność systemów identyfikacyjnych.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jaką minimalną wartość rozdzielczości powinno mieć skanowanie oryginału w formacie 4 x 6 cali, aby uzyskać cyfrowy plik o rozdzielczości 1200 x 1800 pikseli?

A. 200 ppi
B. 350 ppi
C. 300 ppi
D. 250 ppi
Odpowiedzi 250 ppi, 200 ppi oraz 350 ppi są niepoprawne z kilku powodów. Rozdzielczość 250 ppi nie generuje wystarczającej liczby pikseli do uzyskania wymaganego rozmiaru pliku 1200 x 1800 pikseli, ponieważ przy tej rozdzielczości otrzymujemy jedynie 1000 x 1500 pikseli, co skutkuje gorszą jakością obrazu. Z kolei 200 ppi oblicza się jako 800 x 1200 pikseli, co również nie spełnia wymagań dotyczących rozdzielczości. Odpowiedź 350 ppi przekracza wymagania rozdzielczości dla tego formatu, co może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia rozmiaru pliku bez poprawy widocznej jakości. Takie typowe błędy myślowe wynikają z nieprawidłowego rozumienia zależności między wymiarami w calach a pikselami na cal. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że rozdzielczość musi być dostosowana do zamierzonego celu, a w przypadku druku materiałów wysokiej jakości, 300 ppi jest powszechnie uznawane za minimalny standard. Używanie niższej rozdzielczości prowadzi do utraty detali, co jest szczególnie widoczne na wydrukach, gdzie jakość obrazu jest krytyczna.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej