Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 09:09
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 09:10

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas finalnej inspekcji, na podstawie rysunku technicznego oraz tabeli wymiarów, brakarz dokonuje kontroli

A. jakości materiałów użytych w odzieży

B. układania poszczególnych składników odzieży

C. łączenia elementów konstrukcyjnych odzieży

D. wielkości poszczególnych elementów odzieży

Podczas analizy odpowiedzi należy zauważyć, że układanie się poszczególnych elementów odzieży, połączenie części konstrukcyjnych oraz jakość użytych materiałów odzieżowych, choć ważne, nie są kluczowymi aspektami kontroli ostatecznej przeprowadzanej przez brakarza. Kontrola układania się elementów odzieży dotyczy bardziej estetyki oraz wygody noszenia, a nie jest to główny cel etapu końcowego, który koncentruje się przede wszystkim na zgodności wymiarów. Połączenie części konstrukcyjnych może mieć znaczenie dla struktury produktu, ale nie jest to bezpośrednio związane z ostateczną kontrolą, która powinna skupiać się na tym, czy każdy element odpowiada wskazanym wymiarom. Jakość materiałów również jest istotna, jednak w kontekście weryfikacji wymiarów, brakarz nie ma możliwości oceny materiałów pod względem ich właściwości bezpośrednio. Kluczowym błędem myślowym jest przyjęcie, że aspekty estetyczne i jakościowe są priorytetowe w kontekście wymagań technicznych rysunku oraz tabeli wymiarów. W rzeczywistości, to właśnie dokładność wymiarów decyduje o funkcjonalności i użyteczności odzieży, co jest zgodne z ustawieniami norm w branży odzieżowej."

Pytanie 2

Element odzieżowy, który chroni krawędzie przed uszkodzeniem oraz pełni rolę ozdobną, to

A. lamówka

B. aplikacja

C. kieszeń

D. wkład nośny

Aplikacja to element odzieży, który ma na celu dekorację, ale nie zabezpiecza on krawędzi materiału. Aplikacje są często wykorzystywane w modzie, aby nadać odzieży unikalny charakter, ale ich funkcja jest czysto estetyczna, a nie ochronna. Z kolei kieszeń jest praktycznym dodatkiem, który ma służyć do przechowywania drobnych przedmiotów, ale nie spełnia funkcji zabezpieczającej krawędzie odzieży. W kontekście wykończenia krawędzi odzieży, kieszeń nie ma zastosowania, co może prowadzić do błędnych interpretacji. Wkład nośny również nie odnosi się do zabezpieczania krawędzi; jego rolą jest wsparcie struktury odzieży, często w kontekście wzmacniania kształtu. Tego rodzaju elementy są kluczowe w konstrukcji odzieży, ale ich znaczenie nie jest związane z ochroną oraz dekoracją krawędzi. Wiele osób może mylić funkcje poszczególnych elementów, co wynika z braku wiedzy na temat ich przeznaczenia. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że każdy z wymienionych elementów ma swoje specyficzne zastosowanie i nie można ich mylić z lamówką, która łączy funkcje ochronne i dekoracyjne w jednym, co jest niezwykle istotne w procesie projektowania i produkcji odzieży.

Pytanie 3

Flanela to materiał

A. gładki o śliskiej i błyszczącej powierzchni

B. miękki o powierzchni pokrytej subtelnym meszkiem

C. chropowaty o powierzchni z wyraźną ziarnistą strukturą

D. sztywny o drobno prążkowanej fakturze

Pierwsza odpowiedź definiuje flanelę jako gładką o śliskiej i lśniącej powierzchni, co jest błędne, ponieważ flanela charakteryzuje się miękką, meszkowatą fakturą, a nie gładkością. Z kolei odpowiedź wskazująca na sztywność i drobno prążkowaną powierzchnię również nie odnosi się do rzeczywistych właściwości flaneli, która jest elastyczna i przyjemna w dotyku. Możliwe jest mylenie flaneli z innymi tkaninami, takimi jak satyna, które rzeczywiście są gładkie i śliskie, ale różnią się całkowicie w zakresie zastosowania i estetyki. Ostatnia z błędnych odpowiedzi, sugerująca szorstką powierzchnię z wyraźną ziarnistą fakturą, jest również myląca. Flanela, w przeciwieństwie do tkanin szorstkich, jest doceniana za swoją miękkość i komfort, co powoduje, że jest często wybierana do odzieży domowej. Błędy w rozpoznawaniu właściwości tkanin są powszechne, szczególnie w kontekście różnych rodzajów materiałów używanych w przemyśle odzieżowym. Kluczowe jest, aby mieć na uwadze, że właściwości tkanin są ściśle związane z ich zastosowaniem, co ma istotne znaczenie w doborze materiałów do konkretnych produktów.

Pytanie 4

Przy kontroli międzyoperacyjnej w krojowni brygadzista lub mistrz ocenia

A. jakość wykrojonych części odzieży

B. kurczliwość materiałów tekstylnych

C. kolor oraz wzór materiału odzieżowego

D. jakość wykonania uszytego modelu odzieży

Podczas kontroli produkcji, odpowiedzi dotyczące jakości uszytego modelu odzieży, kurczliwości materiałów oraz koloru i desenu materiału odzieżowego, choć mają swoje znaczenie, nie są kluczowym elementem w kontekście kontroli międzyoperacyjnej w krojowni. Jakość uszytego modelu dotyczy etapu po wykrojeniu, co oznacza, że jest to proces, który powinien być monitorowany w późniejszych fazach produkcji. Kontrola kurczliwości materiałów, chociaż istotna przed rozpoczęciem szycia, zazwyczaj odnosi się do testów materiałów, które wykonuje się na etapie zaopatrzenia, a nie bezpośrednio w krojowni. Podobnie, kolor i deseń materiału odzieżowego są elementami, które powinny być weryfikowane na etapie przyjęcia materiałów do produkcji oraz podczas końcowej inspekcji wyrobu gotowego. W kontekście krojowni, skoncentrowanie się na jakości wykrojonych elementów jest kluczowe, ponieważ wszelkie błędy w tym etapie mogą prowadzić do znacznych problemów w późniejszych fazach produkcji, takich jak szycie czy wykończenie. Zrozumienie różnicy pomiędzy kontrolą materiałów a kontrolą jakości wykrojów jest fundamentalne dla efektywności działań w produkcji odzieży, co podkreśla znaczenie odpowiedniego szkolenia kadry odpowiedzialnej za nadzór nad procesami produkcyjnymi.

Pytanie 5

Które urządzenie służy do pomiaru długości materiału w beli oraz do oceny jego jakości, w tym identyfikacji błędów i uszkodzeń?

A. Układarka

B. Noposkop

C. Warstwowarka

D. Przeglądarka

Wybór odpowiedzi takich jak Noposkop, Układarka czy Warstwowarka nie jest najlepszy, jeśli chodzi o pomiar długości materiału i ocenę jego jakości. Noposkop to raczej narzędzie do inspekcji w elektronikę czy mechanikę, a nie tekstyliach. Układarka dotyczy maszyn do pakowania materiału, więc nie ma związku z pomiarem. A Warstwowarka jest do tworzenia warstw w materiałach, np. w laminacji, więc też nie odpowiada na nasze pytania. Wygląda na to, że może być tu jakieś nieporozumienie na temat funkcji tych urządzeń. Ważne jest, żeby rozumieć, jakie ma zastosowanie każde z nich w przemyśle. Właściwe podejście do pomiarów i kontroli jakości to klucz do wysokich standardów produkcji, dlatego dobrze jest dobierać urządzenia według ich przeznaczenia.

Pytanie 6

Jaką strategię dystrybucji warto wykorzystać, aby zapewnić dostępność wyrobów z najnowszej linii odzieżowej w jak największej liczbie punktów sprzedaży?

A. Selektywnej

B. Wyłącznej

C. Intensywnej

D. Ekskluzywnej

Wybór strategii intensywnej dystrybucji ma na celu maksymalne udostępnienie produktów klientom, co w kontekście nowej kolekcji odzieży jest kluczowe dla dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców. Strategia ta zakłada obecność produktów w jak największej liczbie punktów sprzedaży detalicznej, co zwiększa ich widoczność i dostępność. Dzięki intensywnej dystrybucji, klienci mogą łatwo znaleźć i zakupić nowości, co przekłada się na wzrost sprzedaży. Przykładem może być wprowadzenie popularnej marki odzieżowej do supermarketów oraz sklepów odzieżowych w różnych lokalizacjach, co umożliwia konsumentom łatwe porównanie i zakup. W branży mody, szybki dostęp do nowych kolekcji jest kluczowy, ponieważ klienci często poszukują unikalnych produktów na bieżąco. Zastosowanie intensywnej dystrybucji jest zgodne z dobrą praktyką w marketingu, gdzie celem jest maksymalizacja zasięgu i zwiększenie udziału w rynku. Podejście to jest szczególnie efektywne w szybko zmieniających się trendach modowych, gdzie czas reakcji na potrzeby klientów jest kluczowy.

Pytanie 7

Co oznacza symbol Xl w kontekście punktu pomiarowego?

A. tylny boczny

B. pachowy tylny

C. pachowy przedni

D. piersiowy boczny

Punkt tylny boczny odnosi się do części pleców i nie ma bezpośredniego związku z pomiarem piersiowym bocznym, który dotyczy klatki piersiowej. Jest to ważny punkt w pomiarach dotyczących szerokości pleców, ale nie odpowiada oznaczeniu Xl. Pachowy tylny znajduje się pod pachą od strony pleców i służy głównie do określenia szerokości pleców oraz dopasowania ubrań w tej części ciała, jednak nie jest używany w pomiarze szerokości klatki piersiowej. Podobnie pachowy przedni odnosi się do punktu z przodu ciała, w pobliżu pachy, i jest stosowany do pomiarów odzieży w obrębie ramion i rękawów, ale nie do oznaczenia Xl, które wskazuje na piersiowy punkt boczny. Punkt Xl jest kluczowy przy konstrukcji odzieży dopasowanej do sylwetki, zwłaszcza w przypadku ubrań damskich, ponieważ umożliwia właściwe ukształtowanie przestrzeni na biust oraz odpowiednie rozmieszczenie zaszewek czy modelowania materiału. Właściwa identyfikacja punktów pomiarowych jest niezbędna do prawidłowego dopasowania odzieży, a błędne oznaczenie może prowadzić do nieodpowiedniego kroju i deformacji sylwetki ubrania.

Pytanie 8

Przyrząd pomiarowy przedstawiony na obrazku powinien być używany do ustalenia

A. ilości skrętu nitek

B. czasu tkaniny

C. wplecenia nitek w tkaninie

D. liczności nitek

Wielkość skrętu nitek odnosi się do liczby obrotów, jakie wykonuje nitka na określoną długość, zazwyczaj mierzoną w zwojach na metr lub cal. Jest to ważny parametr dla producentów przędzy, ponieważ wpływa na elastyczność i wytrzymałość produktu finalnego. Jednakże, do pomiaru skrętu stosuje się specjalistyczne urządzenia nazywane skrętomierzami, a nie lupy tekstylne. Grubość tkaniny to inny parametr, który zazwyczaj mierzy się za pomocą mikrometru lub podobnych przyrządów, które pozwalają na uzyskanie wartości w milimetrach lub calach. Jest to ważne dla określenia właściwości termicznych i izolacyjnych materiału, jednak lupa tekstylna nie jest do tego używana. Wrobienie nitek w tkaninie odnosi się do sposobu, w jaki nitki są wplecione w strukturę tkaniny, co wpływa na jej wzór i teksturę. Ocenia się to raczej na podstawie analizy wzrokowej lub za pomocą bardziej zaawansowanych urządzeń optycznych, a nie zwykłej lupy. Lupa tekstylna jest przede wszystkim narzędziem do zliczania liczności nitek, a nie do pomiaru takich parametrów jak skręt, grubość czy wrobienie.

Pytanie 9

Jakie czynniki związane z obróbką cieplną mają wpływ na końcowe rezultaty prasowania i wygładzania odzieży przy użyciu prasowarek?

A. Ciśnienie pary, temperatura, forma i rozmiar używanych poduszek, metoda odsysania pary

B. Temperatura obróbcza, typ używanego termoregulatora, kształt i wymiary poduszek, czas procesu

C. Czas obróbki cieplnej, liczba użytych poduszek, metoda osuszania prasowanych powierzchni

D. Temperatura, ciśnienie pary, czas obróbkowy, siła nacisku poduszek na prasowaną powierzchnię

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia wpływu poszczególnych parametrów obróbki termicznej na efekt końcowy prasowania. Na przykład, zapominanie o czasowym aspekcie obróbki lub jego zbyt małe uwzględnienie może prowadzić do sytuacji, w której materiał nie zostanie odpowiednio wygładzony, co jest szczególnie istotne w przypadku tkanin o dużej gęstości lub szwych, które wymagają dokładniejszego podejścia. Dodatkowo, odpowiedzi łączące sposób osuszania prasowanych powierzchni z końcowym efektem wygładzania mogą wydawać się uzasadnione, jednak to nie osuszanie, lecz właśnie ciśnienie pary oraz temperatura odgrywają kluczową rolę w eliminacji zagnieceń. W przypadku odpowiedzi, które sugerują zastosowanie różnych kształtów i wielkości poduszek, warto zaznaczyć, że są one ważne, ale ich rola jest drugorzędna w porównaniu do podstawowych parametrów, takich jak ciśnienie, czas i temperatura. W praktyce, nieodpowiednie ustawienia temperatury czy ciśnienia mogą powodować znaczne straty materiałowe lub obniżenie jakości wyrobów gotowych. Zrozumienie tych interakcji pozwala na precyzyjne dostosowanie procesu do potrzeb produkcyjnych, co jest kluczowe w branży odzieżowej, gdzie standardy jakości są niezwykle wysokie, a zadowolenie klienta odzwierciedla się w jakości końcowego produktu.

Pytanie 10

Który z poniższych kanałów komunikacji pozwala na niedrogie i szybkie przekazanie informacji o wprowadzeniu nowej kolekcji odzieży do największej liczby potencjalnych klientów?

A. Magazyny modowe

B. Poczta tradycyjna

C. Telewizja lokalna

D. Portale społecznościowe

Portale społecznościowe stanowią niezwykle efektywny kanał komunikacji, szczególnie w kontekście promocji nowej kolekcji odzieży. Dzięki ich zasięgowi oraz możliwościom targetowania ogłoszeń, marki mogą szybko dotrzeć do dużej grupy potencjalnych klientów, co jest kluczowe w branży mody, gdzie trendy zmieniają się błyskawicznie. Użytkownicy tych platform, jak Facebook, Instagram czy TikTok, często angażują się w treści związane z modą, co sprzyja interakcji i udostępnianiu informacji. Przykładem może być kampania promocyjna, która wykorzystuje influencerów do prezentacji nowej kolekcji – ich zasięg pozwala na dotarcie do tysięcy, a nawet milionów osób w krótkim czasie. Dodatkowo, portale społecznościowe umożliwiają łatwe monitorowanie reakcji odbiorców dzięki narzędziom analitycznym, co pozwala na szybkie dostosowanie strategii marketingowej. W kontekście standardów branżowych, obecność w mediach społecznościowych stała się niezbędna dla sukcesu marki odzieżowej, co podkreślają badania mówiące o wzroście sprzedaży za pośrednictwem kampanii online.

Pytanie 11

Aby wyprasować krawędzie marynarki męskiej, należy użyć prasy

A. specjalistycznej

B. płaskiej

C. uniwersalnej

D. formującej

Stosowanie formującej prasy do sprasowania krawędzi marynarki męskiej jest podejściem, które może prowadzić do niepożądanych rezultatów. Prasy formujące są zazwyczaj wykorzystywane w procesach, w których niezbędne jest nadanie tkaninie specyficznego kształtu lub konturu, a ich działanie opiera się na formowaniu materiału w określonej formie. W przypadku marynarki, krawędzie wymagają przede wszystkim wygładzenia, a nie zmiany ich struktury. Dlatego prasa formująca może zniekształcić krawędzie, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu odzieży. Użycie specjalistycznej prasy również nie jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ te urządzenia są przeznaczone do konkretnych zastosowań, takich jak prasowanie elementów o złożonej geometrii, a nie do standardowego prasowania krawędzi. Z kolei prasy uniwersalne, mimo że mogą być użyteczne w różnych sytuacjach, często nie oferują precyzyjnego ustawienia parametrów prasowania, co może skutkować nierównomiernym efektem. W branży odzieżowej kluczowe jest, aby używać narzędzi dostosowanych do specyfiki materiału i celu, co jest zgodne z normami jakości, które zapewniają zarówno estetykę, jak i trwałość odzieży. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi do prasowania krawędzi marynarki może prowadzić do typowych błędów, takich jak przegrzewanie materiału, co z kolei powoduje jego uszkodzenie lub odkształcenie.

Pytanie 12

Pozostałości materiałów, które uzyskujemy podczas cięcia męskich płaszczy wełnianych, powinny być

A. wysłane do zakładu utylizacji

B. wykorzystane jako popiół do użyźniania gleby

C. przeznaczone do spalenia w zakładowym śmietniku

D. użyte do działalności ubocznej

Odpowiedzi takie jak "użyć jako popiół użyźniający glebę" czy "spalać w śmietniku zakładowym" wskazują na poważne nieporozumienia dotyczące właściwego zarządzania odpadami tekstylnymi. Popiół, jako produkt spalania, nie zawiera wartościowych składników odżywczych i może prowadzić do degradacji gleby, co jest sprzeczne z zasadami ekologii. Spalanie w śmietniku zakładowym dodatkowo narusza przepisy dotyczące ochrony środowiska, które regulują sposób utylizacji odpadów. Niewłaściwe pomysły na zarządzanie odpadami często wynikają z braku zrozumienia cyklu życia produktu oraz potencjalnych korzyści wynikających z ich ponownego wykorzystania. Przykładowo, wiele firm projektuje swoje procesy z myślą o minimalizacji odpadów, co jest zgodne z tzw. zasadą 3R (reduce, reuse, recycle). Ostatecznie, skierowanie resztek do zakładu utylizacyjnego, choć lepsze niż niekontrolowane spalanie, wciąż nie wykorzystuje potencjału tych materiałów. Zamiast tego, należy dążyć do ich recyklingu i ponownego wykorzystania, co sprzyja innowacjom oraz oszczędnościom surowcowym w branży tekstylnej.

Pytanie 13

Jaki wzór na tkaninach jest typowy dla stylu dziewczęcego oraz damskiego w okresie wiosna-lato?

A. Kwiaty

B. Pasy

C. Krata

D. Kwadraty

Wybór innych wzorów, takich jak kwadraty, krata czy pasy, nie oddaje w pełni charakterystyki mody wiosennej i letniej dla dziewcząt i kobiet. Kwadraty oraz krata, mimo że są popularnymi wzorami, kojarzą się bardziej z odzieżą casualową i typowo jesienno-zimową. Te motywy mogą budować wrażenie ciężkości i sztywności, co jest sprzeczne z lekkością i świeżością, jaką przynosi wiosna. Dodatkowo, kwadraty i krata są często stosowane w odzieży roboczej lub sportowej, co może ograniczać ich zastosowanie w modzie codziennej. Pasy, z drugiej strony, są uniwersalne i stosowane w różnych stylach, ale w kontekście sezonu wiosenno-letniego ich dominacja nie jest tak wyraźna jak w przypadku wzorów kwiatowych. Pasy mogą być postrzegane jako bardziej formalne, co może wprowadzać zbytnią surowość do letnich stylizacji. Warto zwrócić uwagę, że biorąc pod uwagę aktualne trendy, kluczowe jest zrozumienie, że sezon wiosenny i letni sprzyja eksplorowaniu motywów, które odzwierciedlają radość, lekkość i świeżość, a wzory kwiatowe najlepiej wpisują się w tę estetykę. Właściwy wybór wzorów w modzie nie tylko odzwierciedla aktualne tendencje, ale także wpływa na samopoczucie noszących je osób.

Pytanie 14

Sprzedaż ubrań w Internecie stanowi działanie firmy odzieżowej w kontekście strategii

A. produktu

B. ceny

C. promocji

D. dystrybucji

Wybór promocji jako odpowiedzi na pytanie o strategię dystrybucji sugeruje nieporozumienie dotyczące ról, jakie poszczególne elementy marketingu odgrywają w procesie sprzedaży. Promocja odnosi się do działań mających na celu zwiększenie świadomości o produkcie oraz skłonienie klientów do zakupu, jednak nie wpływa bezpośrednio na sam proces dostarczania produktów. Podobnie, odpowiedzi dotyczące produktu i ceny również są mylące. Strategia produktu koncentruje się na aspektach takich jak cechy, jakość czy innowacyjność odzieży, co jest istotne, ale nie ma bezpośredniego związku z dystrybucją. Z kolei cena to element strategii marketingowej, który ma na celu ustalenie wartości produktu w kontekście rynkowym oraz konkurencyjnym. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć, co może prowadzić do niewłaściwego planowania kampanii marketingowych. Warto podkreślić, że efektywna dystrybucja to fundament sukcesu na rynku odzieżowym, a jej zrozumienie jest kluczowe dla osiągnięcia konkurencyjności w branży. Na przykład, bez odpowiedniego kanału dystrybucji, nawet najlepszy produkt może nie osiągnąć satysfakcjonujących wyników sprzedażowych.

Pytanie 15

W dokumentacji technicznej odzieży opisano konstrukcję oraz metodę realizacji z podziałem na

A. komponenty konstrukcyjne wyrobu.

B. typy stanowisk.

C. fazy technologiczne.

D. typy obróbki elementów wyrobu.

Wybierając odpowiedzi związane z rodzajami stanowisk, elementami konstrukcyjnymi lub rodzajami obróbki elementów wyrobu, możemy zauważyć pewne istotne nieporozumienia, które wpływają na zrozumienie procesu produkcji odzieży. Rodzaje stanowisk odnoszą się do lokalizacji i organizacji pracy w zakładzie produkcyjnym, co jest ważne, ale nie definiuje bezpośrednio procesu technologicznego produkcji odzieży. Elementy konstrukcyjne wyrobu dotyczą struktur i składników odzieży, takich jak szwy, guziki czy podszewki, jednak pomijają one szerszy kontekst, jakim jest sekwencja działań w produkcji. Z kolei rodzaje obróbki elementów wyrobu, które mogą obejmować techniki takie jak prasowanie czy pikowanie, są istotne, ale także nie przedstawiają całości procesu. Zrozumienie tych koncepcji jest ważne, ale w kontekście dokumentacji technicznej nie są one wystarczające, by poprawnie zdefiniować całościowy proces produkcji. W przypadku odzieży, kluczowe jest, aby zrozumieć, jak te elementy współdziałają w ramach konkretnych faz technologicznych, co pozwala na efektywną organizację i realizację produkcji. W praktyce, brak znajomości faz może prowadzić do nieefektywności, opóźnień oraz problemów jakościowych w finalnym produkcie, co jest kluczowe dla każdej firmy w branży odzieżowej.

Pytanie 16

Jakie urządzenie tnące powinno być użyte do rozkroju materiału metodą bezkontaktową?

A. Przenośną krajarkę ręczną z nożem tarczowym

B. Stacjonarną maszynę krojczą z nożem taśmowym

C. Wycinarkę z wiązką światła spójnego emitowaną przez laser

D. Automat krojczy - tzw. cutter, z nożem bagnetowym

Zastosowanie stacjonarnej maszyny krojczej z nożem taśmowym do cięcia materiałów jest niewłaściwe w kontekście metod bezkontaktowych. Taśmowe noże wymagają mechanicznego kontaktu z ciętym materiałem, co może prowadzić do jego uszkodzenia oraz zmniejszenia precyzji cięcia. Metody te są odpowiednie dla materiałów, które mogą być poddane mechanicznemu działaniu, ale nie zapewniają takiej dokładności jak technologia laserowa. Przenośna krajarka ręczna z nożem tarczowym także jest przykładem narzędzia, które polega na mechanicznym działaniu, co wprowadza ryzyko nierówności cięcia oraz zmniejsza efektywność, szczególnie przy większych projektach. Z kolei automat krojczy z nożem bagnetowym, choć bardziej zaawansowany, również wymaga fizycznego kontaktu z materiałem, co nie spełnia wymogów metody bezkontaktowej. Częstym błędem w myśleniu jest założenie, że jakiekolwiek urządzenie tnące może być użyte do cięcia bezkontaktowego. W rzeczywistości, efektywność i jakość cięcia są ściśle związane z technologią i metodą, jaką wybieramy, a kontakt mechaniczny często prowadzi do niepożądanych skutków, takich jak zgrzewanie krawędzi czy ich rozrywanie. W nowoczesnym przemyśle kluczowe jest wykorzystywanie metod, które minimalizują uszkodzenia materiału oraz zapewniają wysoką jakość wykonania, dlatego też technologie laserowe stają się standardem w wielu branżach.

Pytanie 17

Najważniejsze aspekty metody potokowej to

A. ustalony rytm działania oraz brak wyspecjalizowanych miejsc pracy

B. duży podział pracy i ustalony rytm pracy

C. brak rytmu działania i specjalizacja przedmiotowa

D. przepływowość produkcji i niewielki podział pracy

Metoda potokowa, znana również jako produkcja seryjna, opiera się na dwóch kluczowych cechach: dużym podziale pracy oraz ustalonym rytmie produkcji. Duży podział pracy oznacza, że proces produkcyjny jest podzielony na wiele wyspecjalizowanych zadań, co pozwala pracownikom na skupienie się na konkretnych aspektach produkcji. Taki podział zwiększa efektywność i wydajność, ponieważ umożliwia optymalizację czasu pracy i minimalizację błędów. Ustalony rytm pracy odnosi się do synchronizacji działań w ramach procesu produkcyjnego, co jest kluczowe dla utrzymania stałego przepływu materiałów i produktów. Przykładem praktycznym może być linia montażowa w fabryce samochodów, gdzie poszczególne etapy produkcji są ściśle ze sobą związane, zapewniając sprawny i powtarzalny proces. Dobrze zaprojektowany system potokowy przyczynia się nie tylko do zwiększenia produkcji, ale również do obniżenia kosztów operacyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania produkcją i standardami jakości, takimi jak ISO 9001.

Pytanie 18

Czynnikiem do oznaczania punktów montażowych zewnętrznych na krawędziach wykrojów może być

A. przyrząd z igłą wiertniczą.

B. lagowarka.

C. maszyna krojcza.

D. numerator.

Wybór numeratora jako narzędzia do zaznaczania punktów montażowych na krawędzi wykrojów jest nieodpowiedni, ponieważ narzędzia te służą głównie do oznaczania numerów lub kodów na różnych komponentach, a nie do precyzyjnego oznaczania punktów montażowych. Użycie numeratora w kontekście obróbki tkanin prowadzi do nieczytelności i braku precyzji, co jest kluczowe w dalszym procesie szycia. Ponadto, maszyna krojcza, jako specjalistyczne urządzenie, jest stworzona do precyzyjnych cięć i oznaczeń, co czyni ją bardziej odpowiednim narzędziem w tej sytuacji. Lagowarka, z kolei, jest narzędziem wspomagającym w procesie układania materiału, ale nie służy bezpośrednio do oznaczania punktów montażowych. Przykładem błędnego myślenia jest założenie, że każde narzędzie do oznaczania jest wystarczające do dokładnej obróbki tkanin; w rzeczywistości, każda maszyna ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe użycie prowadzi do błędów produkcyjnych. Przyrząd z igłą wiertniczą również nie jest odpowiedni, ponieważ jego zastosowanie dotyczy głównie wiercenia otworów, co nie jest zgodne z celem zaznaczania punktów montażowych. Kluczowe jest zrozumienie, że w procesie produkcji tekstyliów, wybór narzędzi ma bezpośredni wpływ na jakość i efektywność pracy, dlatego należy stosować odpowiednie urządzenia do specyficznych zadań.

Pytanie 19

Pomieszczenie magazynowe przeznaczone do składowania gotowych produktów odzieżowych powinno mieć

A. brak wentylacji oraz niską wilgotność powietrza

B. dobrą cyrkulację powietrza oraz wysoką wilgotność powietrza

C. dobrą cyrkulację powietrza oraz brak bezpośredniego nasłonecznienia

D. intensywne nasłonecznienie oraz wysoką wilgotność powietrza

W kontekście przechowywania gotowych wyrobów odzieżowych, brak odpowiednich warunków środowiskowych może prowadzić do znacznych strat jakości i wartości przechowywanych produktów. Stwierdzenie o braku dostępu powietrza oraz niskiej wilgotności powietrza jest szczególnie niekorzystne, ponieważ zbyt niski poziom wilgotności może prowadzić do pęknięć, kruszenia się i ogólnego osłabienia materiałów. Dodatkowo, brak cyrkulacji powietrza stwarza warunki sprzyjające rozwojowi szkodliwych mikroorganizmów, co z kolei prowadzi do zniszczenia odzieży. Silne nasłonecznienie, jakie wskazuje inna z nieprawidłowych odpowiedzi, również jest niewskazane, ponieważ promieniowanie UV przyspiesza procesy degradacji tkanin, co wpływa na ich kolor i strukturę. Wysoka wilgotność w połączeniu z silnym nasłonecznieniem może być katastrofalna dla każdego materiału, a także dla wyrobów wykonanych z naturalnych włókien, które są bardziej wrażliwe na zmiany środowiskowe. Standardy dotyczące przechowywania odzieży jasno określają, że należy unikać zarówno nadmiaru wilgoci, jak i intensywnego światła słonecznego, aby zachować jakość produktów. Na każdym etapie przechowywania, odzież powinna być poddawana odpowiednim kontrolom, a także umieszczana w warunkach, które są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zapewni jej długoterminową trwałość.

Pytanie 20

Na którym schemacie obróbki technologicznej pokazano sposób realizacji wyrobu odzieżowego lub jego części?

A. Instruktażowym

B. Modelowym

C. Konstrukcyjnym

D. Technicznym

Wybór modelowego, technicznego lub konstrukcyjnego rysunku jako odpowiedzi na pytanie o sposób wykonania wyrobu odzieżowego najprawdopodobniej wynika z mylnego zrozumienia różnic między tymi rodzajami dokumentacji. Rysunek modelowy skupia się na ogólnym kształcie i wyglądzie produktu, a nie na szczegółowych instrukcjach dotyczących jego wykonania. Tego typu rysunki są użyteczne w fazie konceptualnej, ale nie dostarczają informacji niezbędnych do realizacji produkcji. Z kolei rysunek techniczny, choć zawiera szczegółowe wymiary i dane techniczne, również nie koncentruje się na procesie wykonania, lecz na aspektach inżynieryjnych. To samo dotyczy rysunków konstrukcyjnych, które są bardziej związane z aspektami strukturalnymi i materiałowymi, a nie z techniką szycia czy kolejnością operacji, które są kluczowe w kontekście odzieży. Typowym błędem jest mylenie tych kategorii rysunków i niezdolność do dostrzegania ich funkcji w cyklu produkcyjnym. Ostatecznie, rysunek instruktarzowy jest tym, co najdokładniej przedstawia krok po kroku, jak zrealizować dany wyrób, co czyni go nieocenionym narzędziem w przemyśle odzieżowym.

Pytanie 21

Jakiego rodzaju pokaz mody powinien być zorganizowany, aby przedstawić kolekcję unikalnych strojów, często szytych ręcznie na specjalne zamówienie konkretnego klienta?

A. Haute couture

B. Pret-a-porter

C. Resort

D. Pre-Fall

Odpowiedź 'Haute couture' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do odzieży najwyższej jakości, szytej ręcznie na zamówienie konkretnego klienta. Termin ten obejmuje ekskluzywne kolekcje mody, które są nie tylko unikalne, ale również często wymagają wielogodzinnej pracy wykwalifikowanych rzemieślników. Przykładem mogą być projekty domów mody takich jak Chanel, Dior czy Givenchy, które regularnie prezentują swoje kolekcje haute couture na paryskim tygodniu mody. Kolekcje te charakteryzują się skomplikowanymi detalami, luksusowymi tkaninami i innowacyjnymi technikami krawieckimi, co czyni je bardzo pożądanymi. Z tego powodu haute couture jest uważane za szczyt sztuki krawieckiej, a klienci mają możliwość zamawiania ubrań dostosowanych do ich indywidualnych potrzeb, co znacząco podnosi wartość tych produktów w świecie mody.

Pytanie 22

Jakie są wspólne cechy grupy docelowej klientów znanej marki odzieżowej według segmentacji behawioralnej?

A. przynależność do danego pokolenia

B. typ wykonywanego zawodu

C. zachowanie podczas zakupów

D. styl spędzania czasu wolnego

Przynależność pokoleniowa, sposób spędzania czasu wolnego oraz rodzaj wykonywanej pracy zawodowej to cechy, które mogą być użyteczne w segmentacji demograficznej lub psychograficznej, lecz nie mają one kluczowego znaczenia w kontekście segmentacji behawioralnej. Przynależność pokoleniowa odnosi się do wpływu, jaki wiek i doświadczenia historyczne mają na zachowania konsumenckie, ale nie wyjaśnia, jak konkretni klienci zachowują się w procesie zakupowym. Sposób spędzania czasu wolnego może wpływać na zainteresowania klientów, ale nie ujawnia ich działań oraz decyzji zakupowych w sposób bezpośredni. Ponadto rodzaj wykonywanej pracy zawodowej może mieć wpływ na zdolność nabywczą, lecz nie jest to aspekt, który jednoznacznie określa, jak klienci podejmują decyzje przy zakupach. Błędem jest myślenie, że te czynniki mogą zastąpić analizę zachowań zakupowych. Skupienie się na tym, jak klienci rzeczywiście zachowują się podczas zakupów, pozwala firmom na lepsze dostosowywanie ofert i strategii marketingowych. Zrozumienie zachowań klientów, takich jak preferencje związane z kanałami zakupowymi, reakcje na promocje oraz ich lojalność wobec marki, ma kluczowe znaczenie dla skutecznego marketingu oraz budowania relacji z klientami. Ignorowanie tych elementów prowadzi do nieefektywnych kampanii i strat finansowych.

Pytanie 23

Jaką metodę klejenia powinno się zastosować do połączenia przodu damskiego żakietu z wkładem laminatowym?

A. Klejenia wkładów sztywnikowych

B. Klejenia małych wklejek

C. Klejenia wkładów konstrukcyjnych

D. Stosowania tymczasowych połączeń klejowych

Techniki klejenia, takie jak małe wklejki, wkłady sztywnikowe oraz tymczasowe połączenia klejowe, nie są odpowiednie do łączenia przodu żakietu damskiego z wkładem laminującym, co wynika z ich specyfiki i zastosowania. Małe wklejki są zazwyczaj stosowane do drobnych poprawek i nie mają wystarczającej siły, aby utrzymać stabilność większych elementów odzieży, co może prowadzić do ich deformacji podczas noszenia. Wkłady sztywnikowe, chociaż mogą zapewniać pewną formę sztywności, nie są przeznaczone do stosowania w obszarach, które potrzebują elastyczności i dopasowania, jak przód żakietu. Użycie takich wkładów może skutkować ograniczeniem komfortu noszenia oraz niekorzystnym wyglądem odzieży. Tymczasowe połączenia klejowe z kolei, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone do łączenia elementów na krótki czas i nie zapewniają trwałości, co jest niezbędne w konstrukcji odzieży. Stosowanie takich technik może prowadzić do wielu problemów, takich jak odklejanie się elementów w trakcie użytkowania, co negatywnie wpływa na jakość wyrobu końcowego. W praktyce, wybór odpowiedniej techniki klejenia jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i estetyki odzieży, a ignorowanie najlepszych praktyk branżowych często prowadzi do niezadowolenia klientów i wysokich kosztów reklamacji.

Pytanie 24

Produkcja odzieży z wysokogatunkowych materiałów, realizowana na zlecenie konkretnej osoby oraz przestrzegająca ustalonych norm w trakcie wytwarzania, w tym użycie ręcznego szycia oraz starannych wykończeń, to typowe cechy krawiectwa.

A. seryjnego

B. Pret-a-porter

C. konfekcyjnego

D. Haute Couture

Konfekcyjne krawiectwo to po prostu masowa produkcja odzieży. Robi się to w dużych seriach, według standardowych rozmiarów. Ubrania konfekcyjne są dla szerokiego grona ludzi, więc nie ma tu miejsca na indywidualne podejście. Choć są też ubrania pret-a-porter, czyli gotowe do noszenia, to i tak są szyte w większych ilościach i sprzedawane w standardowych rozmiarach. Nie są dopasowane do konkretnego klienta jak w Haute Couture, co w sumie sprawia, że brakuje tego osobistego klimatu. Seryjne krawiectwo to masowa produkcja, gdzie wszystko jest zautomatyzowane. Traci się przez to na jakości i ręcznym szyciu, które jest takie charakterystyczne dla Haute Couture. Niektórzy mylą te pojęcia, a to prowadzi do dziwnych wniosków o ekskluzywności i wyjątkowości tych produktów. Wiedza o różnicach między tymi podejściami jest mega ważna dla ludzi, którzy interesują się modą i krawiectwem, bo wpływa to na ich decyzje zakupowe oraz oczekiwania co do jakości i indywidualności ubrań.

Pytanie 25

Jakiego rodzaju maszyny należy użyć do łączenia elementów spodni dresowych wykonanych z dzianiny bawełnianej?

A. maszyny zygzakówki 2-nitkowej

B. maszyny obrzucarki 3-nitkowej

C. maszyny overlocka 5-nitkowego

D. maszyny stębnówki 2-nitkowej

Overlock 5-nitkowy jest idealnym narzędziem do łączenia elementów spodni dresowych wykonanych z dzianiny bawełnianej. Jego struktura pozwala na jednoczesne szycie i obrzucanie krawędzi materiału, co znacząco wpływa na estetykę i trwałość szwów. Dzięki pięciu nitkom, overlock oferuje większą elastyczność i wytrzymałość szwów, co jest kluczowe przy szyciu odzieży sportowej, gdzie ruch i rozciąganie są nieodłącznymi elementami użytkowania. W praktyce, taka maszyna może być wykorzystywana do szycia nie tylko spodni, ale również bluz, t-shirtów czy innych elementów odzieży, które wymagają elastycznych i mocnych szwów. Użycie overlocka zapewnia również, że krawędzie materiału są odpowiednio zabezpieczone przed strzępieniem, co wydłuża żywotność odzieży. Stosowanie takiego sprzętu jest zgodne z najlepszymi praktykami w przemyśle odzieżowym, gdzie jakość wykonania ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 26

Czy lniane spodnie wymagają prasowania?

A. po stronie wewnętrznej na sucho w temperaturze 200°C

B. na mokro w temperaturze 200°C

C. przy użyciu zaparzaczki w temperaturze 150°C

D. bezpośrednio na zwilżonej tkaninie w temperaturze 140°C

Prasowanie lnianych spodni w temperaturze 150°C przy użyciu zaparzaczki jest niewłaściwym podejściem. Tego rodzaju metoda ma na celu ochronę tkaniny przed bezpośrednim działaniem wysokiej temperatury, co jest korzystne w przypadku delikatniejszych materiałów, lecz nie w przypadku lnu. Prasowanie lnianych tkanin w niższej temperaturze może prowadzić do niedostatecznego wygładzenia, co skutkuje utrzymywaniem się zagnieceń. Dodatkowo, nie zaleca się prasowania lnianych tkanin na sucho, ponieważ może to prowadzić do ich uszkodzenia. Wybierając metodę prasowania na mokro, można uniknąć tych problemów. Podobnie, prasowanie po lewej stronie w temperaturze 200°C nie jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ, choć temperatura jest odpowiednia, brak wilgoci sprawi, że tkanina nie zostanie odpowiednio wygładzona. Z kolei prasowanie bezpośrednio po zwilżonej tkaninie w niższej temperaturze 140°C może nie przynieść pożądanych efektów. W kontekście lnu, aby uzyskać najlepsze rezultaty, kluczowe jest stosowanie wyższej temperatury i metody na mokro, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pielęgnacji odzieży z naturalnych włókien. Kluczowym błędem w ocenie, dlaczego te inne metody są niewłaściwe, jest niewłaściwe zrozumienie właściwości lnu oraz jego reakcji na różne warunki prasowania.

Pytanie 27

Jakie cechy materiału, przede wszystkim przed jego cięciem, są oceniane metodami organoleptycznymi?

A. Kurczliwość i pilling

B. Kolor i wybarwienie

C. Wytrzymałość i połysk

D. Długość i szerokość

Odpowiedź dotycząca długości i szerokości jako parametrów materiału, które są badane metodami organoleptycznymi, jest trafna. W praktyce, przed przystąpieniem do obróbki materiałów, takich jak tkaniny czy tworzywa sztuczne, kluczowe jest określenie ich wymiarów. Mierzenie długości i szerokości materiału pozwala na precyzyjne dopasowanie go do projektu oraz zapewnienie odpowiedniej ilości materiału do wykorzystania. W branży tekstylnej, na przykład, dokładne pomiary są niezbędne do uniknięcia strat materiałowych oraz do efektywnej produkcji odzieży. W standardach zarządzania jakością, takich jak ISO 9001, podkreśla się znaczenie kontrolowania wymiarów jako kluczowego etapu w procesie produkcyjnym, co wpływa na ostateczną jakość wyrobu. Dlatego też, metody organoleptyczne, w tym pomiar przy użyciu prostych narzędzi, odgrywają istotną rolę w weryfikacji jakości materiałów przed ich dalszą obróbką.

Pytanie 28

Które niedociągnięcie zauważone podczas końcowej inspekcji spódnicy podstawowej klasyfikuje się jako błąd konfekcyjny?

A. Odklejona taśma wzmacniająca pasek

B. Uszkodzona taśma od zamka

C. Zły kolor nici

D. Miejscowe przerzedzenie nitek w podszewce

Niewłaściwy kolor nici nie jest błędem konfekcyjnym, lecz błędem materiałowym, który może wpływać na estetykę, ale nie na funkcjonalność spódnicy. Właściwy dobór kolorystyczny nici powinien być zgodny z zaleceniami producenta tkaniny, jednak niewłaściwy kolor nie wpływa na użytkowanie. Uszkodzona taśma zamka to problem techniczny dotyczący mechanizmu, a nie konfekcji odzieży jako takiej. Taki błąd może wynikać z niskiej jakości materiałów lub niewłaściwego montażu, ale nie odnosi się bezpośrednio do konfekcji. Miejscowe rozrzedzenie nitek w podszewce to inny problem dotyczący jakości materiałów, które mogą wpływać na komfort noszenia, ale nie jest bezpośrednio związane z konfekcją. Błędy konfekcyjne dotyczące wykonania, jak niestaranny szew czy źle umiejscowiony element, mają bezpośredni wpływ na funkcjonalność odzieży. W praktyce, aby zminimalizować błędy konfekcyjne, ważne jest przestrzeganie standardów jakości w każdym etapie produkcji, od wyboru materiałów po końcowe wykończenia. Należy również regularnie szkolić personel na temat dobrych praktyk, aby zapewnić wysoką jakość produktów końcowych.

Pytanie 29

Który z wymienionych dokumentów wchodzących w skład dokumentacji technicznej jest fundamentem do tworzenia tabel wymiarów dla innych planowanych rozmiarów odzieży?

A. Tabela wymiarów elementów konstrukcyjnych wzoru odzieży.

B. Rysunek techniczny odzieży.

C. Opis modelu.

D. Zestawienie konstrukcyjnych składników.

Rysunek techniczny odzieży jest ważny, ale nie jest tym, co nam potrzeba do układania tabel wymiarów dla innych rozmiarów. Rysunki pokazują wizję projektu, ale brakuje im konkretnych wymiarów, które są kluczowe do określenia rozmiarów gotowych produktów. Brak precyzyjnych wymiarów może prowadzić do różnych błędów w produkcji, co niestety wpływa na jakość odzieży i jej dopasowanie. Mamy też zestawienie konstrukcyjnych części składowych, ale ono też nie ma wymiarów, tylko wypisuje elementy danego modelu. To jest pomocne w zarządzaniu procesem produkcji, ale nie nadaje się do tworzenia tabel wymiarów. Opis modelu może informować o stylu czy materiale, ale konkretnych wymiarów tam nie znajdziemy. Często popełniamy błąd, myląc ogólny opis z dokładnymi wymiarami, co może prowadzić do nieporozumień. Właściwe układanie tabel wymiarów powinno bazować na precyzyjnych danych, które znajdziesz tylko w tabeli wymiarów elementów konstrukcyjnych. W praktyce, dokumentacja techniczna powinna być tak zorganizowana, aby każdy element miał swoją rolę, co pomoże zespołom projektowym i produkcyjnym w pracy.

Pytanie 30

Straty materiałów, które występują w krojowni w wyniku nierównomierności na szerokości i długości poszczególnych warstw tkaniny w nakładzie, to

A. wypady zewnętrzne

B. wypady wewnętrzne

C. resztki materiału

D. ścinki materiału

Wypady zewnętrzne to straty materiałowe, które powstają w procesie krojenia, gdy materiał nie jest w pełni wykorzystany z powodu nierównomierności w szerokości i długości warstw. W praktyce oznacza to, że gdy materiał jest krojony, nie wszystkie jego części mogą być użyte do produkcji odzieży czy innych wyrobów, co prowadzi do powstawania odpadów. Wypady zewnętrzne są istotnym problemem w branży tekstylnej, ponieważ wpływają na efektywność produkcji oraz koszty materiałowe. Aby zminimalizować te straty, warto wdrożyć dobre praktyki, takie jak precyzyjne pomiary materiału przed krojeniem oraz optymalizacja układów krojenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest wykorzystanie zaawansowanego oprogramowania do planowania krojenia, które może pomóc w zminimalizowaniu odpadów, co jest zgodne z normami zrównoważonego rozwoju w przemyśle odzieżowym.

Pytanie 31

Fragment materiału, którego długość jest najbardziej zbliżona do długości jednego układu lub sekcji, to fragment

A. wagowy

B. nieracjonalny

C. metrowy

D. racjonalny

Wybór metrowej, wagowej lub nieracjonalnej resztki nie uwzględnia kluczowych zasad optymalizacji procesów produkcyjnych. Resztka metrowa sugeruje, że materiał jest mierzony tylko w długości, co ogranicza perspektywę oceny efektywności wykorzystania surowców. Przy podejściu metrowym, nieujmowanie masy materiałów oraz ich gęstości prowadzi do zaniżenia rzeczywistych potrzeb produkcyjnych, co może skutkować zwiększeniem odpadów. Odpowiedź wagowa wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ resztki materiałowe rzadko są oceniane wyłącznie na podstawie ich wagi. W przemyśle tekstylnym czy budowlanym, gdzie długość komponentów jest kluczowym aspektem, takie podejście jest niepraktyczne. Nieracjonalna resztka, z kolei, jest terminem, który nie odnosi się do uznawanej praktyki w zarządzaniu materiałami. Mówiąc o nieracjonalności, można wskazać na nieefektywne gospodarowanie surowcami, które prowadzi do generowania większej ilości odpadów, co jest sprzeczne z zasadami ekologii oraz efektywności kosztowej. Często błędne rozumienie tych terminów wynika z ich mylnego stosowania w kontekście ogólnym, bez odniesienia do specyfiki danej branży czy procesu produkcyjnego. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze odpowiedzi kierować się rzetelną wiedzą na temat procesów oraz dobrych praktyk w zarządzaniu materiałami.

Pytanie 32

W jakich okolicznościach powinno się prasować spódnicę wykonaną z wełny?

A. 150°C na mokro, przez zaparzaczkę

B. 110°C na mokro, przez zaparzaczkę

C. 180°C na sucho, bez użycia pary

D. 200°C na sucho, bez użycia pary

Prasowanie wełnianej spódnicy w 150°C na mokro czy 180°C na sucho to dość ryzykowna sprawa. Wełna jest naturalnym włóknem i wysokie temperatury mogą prowadzić do skurczenia, odkształcenia czy przypalenia. Sugerowanie prasowania w 150°C na mokro pomija fakt, że 110°C to już jest taka górna granica, na którą trzeba uważać. A prasowanie na sucho w 180°C czy 200°C to już kompletny strzał w stopę, bo suche powietrze nie daje parze ujścia, przez co łatwo o przypalenie. Jak prasujemy wełnę, to zawsze trzeba użyć zaparzaczki, bo to naprawdę chroni materiał. Prasowanie bez pary, i to jeszcze w takich wysokich temperaturach, może wyrządzić nieodwracalne szkody. Warto pamiętać, że trzeba znać odpowiednie temperatury dla różnych tkanin, bo inaczej można sobie mocno zaszkodzić w codziennej pielęgnacji ubrań.

Pytanie 33

Opracowanie projektu kolekcji odzieżowej powinno zaczynać się od ustalenia

A. hasła reklamowego nowej kolekcji

B. docelowej grupy odbiorców

C. planowanego zysku ze sprzedaży

D. asortymentu produktów

Rozpoczęcie prac nad projektem kolekcji wyrobów odzieżowych od zdefiniowania asortymentu produktów, planowanego zysku czy hasła reklamowego może prowadzić do licznych błędów strategicznych. Takie podejście ignoruje podstawowe zasady marketingu, które podkreślają, że kluczowym elementem każdej strategii jest pełne zrozumienie docelowego odbiorcy. Projektowanie kolekcji bez jasno określonej grupy docelowej może skutkować stworzeniem produktów, które nie będą atrakcyjne dla nikogo, co prowadzi do marnotrawienia zasobów oraz czasu. W przypadku wyznaczania asortymentu, bez znajomości potrzeb klientów, łatwo jest wpaść w pułapkę tworzenia odzieży, która nie znajdzie nabywców. Z kolei planowanie zysku bez uwzględnienia odpowiedniego targetowania może prowadzić do nadmiernej produkcji lub braków w magazynach, ponieważ nie wiadomo, jakie produkty będą się sprzedawać. Hasło reklamowe, niezależnie od tego jak chwytliwe, nie zrealizuje swojego potencjału, jeśli nie będzie skierowane do odpowiednich konsumentów. Dlatego kluczowym krokiem w procesie projektowania kolekcji odzieżowej jest najpierw zdefiniowanie, kto jest naszym klientem, a następnie dostosowanie do jego oczekiwań całej strategii produktowej.

Pytanie 34

Jaki rodzaj promocji wykorzystał producent odzieży, organizując pokaz nowej kolekcji dla przedstawicieli mediów i blogerów modowych?

A. Promocja sprzedaży

B. Marketing bezpośredni

C. Sprzedaż osobista

D. Public relations

Wybór odpowiedzi związanych z innymi instrumentami promocji może wskazywać na niepełne zrozumienie różnic między tymi strategiami. Sprzedaż osobista, choć ważna, polega głównie na bezpośredniej interakcji sprzedawcy z klientem, co w przypadku pokazu mody nie ma miejsca, gdyż celem jest raczej przedstawienie kolekcji i nawiązanie relacji. Marketing bezpośredni odnosi się do komunikacji skierowanej bezpośrednio do konsumentów, na przykład za pośrednictwem e-maili czy SMS-ów, co również nie znajduje zastosowania w kontekście pokazu mody, gdzie kluczowe są relacje z mediami, a nie bezpośrednia sprzedaż. Promocja sprzedaży koncentruje się na krótkoterminowych działaniach mających na celu zwiększenie sprzedaży, takich jak zniżki czy kupony, co nie pasuje do charakteru pokazu nowej kolekcji, który ma na celu budowanie wizerunku marki i zainteresowanie mediów. W kontekście branży odzieżowej, zrozumienie specyfiki każdego z tych instrumentów oraz ich zastosowania w odpowiednich sytuacjach jest kluczowe dla efektywnej strategii marketingowej. Często popełnianym błędem jest mylenie tych podejść, co prowadzi do nieefektywnych działań marketingowych i braku spójności w komunikacji marki.

Pytanie 35

W zakresie obowiązków krojowni znajduje się między innymi wycinanie komponentów oraz

A. analiza surowca i ustalanie norm czasu pracy

B. przygotowanie wzorów i oznaczanie wykrojów

C. pobieranie materiału z magazynu i tworzenie nakładu

D. sporządzenie zlecenia produkcyjnego oraz układanie nakładu

W odpowiedziach, które nie zostały wybrane, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące ról i zadań krojowni. Przeglądanie surowca i normowanie czasu pracy są aspektami, które mogą dotyczyć całego procesu produkcyjnego, ale nie są one bezpośrednio związane z operacjami, które krojownia wykonuje na etapie wykrawania. Normowanie czasu pracy to technika związana z zarządzaniem efektywnością pracy, a nie z procesem wykrawania, który może być bardziej związany z fizycznym przetwarzaniem materiałów. Opracowanie szablonów i znakowanie wykrojów to również istotne działania, ale one są bardziej związane z projektowaniem i przygotowaniem do wykrawania, a nie z samym procesem pobierania materiału. Sporządzenie zlecenia produkcyjnego i układanie nakładu to istotne elementy zarządzania produkcją, jednak kluczowym zadaniem krojowni jest faktyczne pobieranie materiałów oraz ich przygotowanie do wykrawania, co jest niezbędne dla zapewnienia ciągłości produkcji. Niezrozumienie hierarchii tych zadań może prowadzić do nieefektywności i opóźnień w procesie produkcyjnym. Warto więc zrozumieć, że krojownia skupia się głównie na działaniach operacyjnych związanych z przetwarzaniem materiałów, a nie na szerokim zarządzaniu procesami produkcyjnymi.

Pytanie 36

Producent odzieży ma obowiązek zamieścić informacje o konserwacji i użytkowaniu wyrobu w formie

A. etykiety umieszczonej na wieszaku

B. wszywki po wewnętrznej stronie bluzki

C. przywieszki po zewnętrznej stronie bluzki

D. naklejki na worku foliowym

Umieszczanie informacji o konserwacji odzieży w formie etykiety na wieszaku, naklejki na worku foliowym czy przywieszki na zewnętrznej stronie bluzki nie spełnia wymogów praktycznych ani regulacyjnych. Etykieta umieszczona na wieszaku jest niewłaściwa, ponieważ nie jest to stały element odzieży, a łatwo zdejmuje się ją przed zakupem, co może prowadzić do braku informacji dla użytkownika. W przypadku naklejki na worku foliowym, sytuacja jest podobna; po otwarciu opakowania, użytkownik traci dostęp do ważnych wskazówek dotyczących konserwacji. Przywieszka zlokalizowana na zewnętrznej stronie odzieży również może zostać usunięta lub zgubiona, a ponadto nie spełnia funkcji informacyjnej, która powinna być dostępna w trwały sposób. Te podejścia nie tylko są nieefektywne, ale także mogą prowadzić do niewłaściwego użytkowania odzieży, co w konsekwencji wpływa na jej trwałość i estetykę. Warto podkreślić, że organizacje odpowiedzialne za standardy jakości odzieży, takie jak AATCC (American Association of Textile Chemists and Colorists), zalecają umieszczanie informacji o konserwacji w łatwo dostępnym i trwałym miejscu, co wzmacnia znaczenie wszywek jako najlepszego rozwiązania. Ignorowanie tych zasad może skutkować nie tylko niezadowoleniem konsumentów, ale także negatywnie wpłynąć na wizerunek marki.

Pytanie 37

Za pomocą techniki klejowych wkładów konstrukcyjnych należy połączyć wkład uzupełniający z

A. wkładem nośnym oraz w obszarze wyłogu z przodu i obłożeniu

B. całą powierzchnią przodu z materiału zasadniczego

C. górną oraz dolną częścią rękawów

D. tyłem na poziomie pach, barków i rozporka

Odpowiedzi, które nie uwzględniają wkładu nośnego oraz wyłogu w przodzie i obłożeniu, zdradzają błędne zrozumienie fundamentalnych zasad konstrukcji odzieży. Połączenia w rejonie tyłu, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, nie mogą zapewnić odpowiedniej stabilności całości, ponieważ to właśnie przednia część odzieży, w tym wyłóg, odgrywa kluczową rolę w zachowaniu formy oraz właściwego dopasowania. Dodatkowo, łączenie z całą powierzchnią przodu z tkaniny zasadniczej pomija istotny element, jakim jest wkład nośny, który powinien działać jako wsparcie dla wszystkich innych części. Takie podejście nie uwzględnia również różnic w napięciu tkanin oraz ich zachowania w różnych warunkach użytkowania. Analityczne podejście do konstrukcji odzieży powinno opierać się na zrozumieniu, jak różne materiały i techniki mogą współpracować, aby stworzyć produkt końcowy, który jest nie tylko funkcjonalny, ale również estetyczny. Stąd kluczowe jest, aby nie pomijać wkładów nośnych, które zapewniają integralność i wytrzymałość odzieży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży modowej. W przypadku zastosowania niewłaściwych metod, może dojść do deformacji odzieży, co znacznie obniża jej jakość oraz wartość rynkową.

Pytanie 38

Jakie cechy fasonu należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu sukni dla kobiet niskich i o pełnych kształtach?

A. Marszczony dół sukienki i rękaw raglanowy

B. Cięcia wertykalne oraz wydłużony dekolt

C. Cięcie horyzontalne w talii oraz duży kołnierz

D. Kloszowany dół sukienki oraz rękaw z bufką

Cięcia pionowe oraz wydłużony dekolt są kluczowe w projektowaniu odzieży dla kobiet o pełniejszej sylwetce oraz niższym wzroście. Cięcia pionowe optycznie wydłużają sylwetkę, co jest istotne dla osób niskich, ponieważ takie rozwiązania pomagają zrównoważyć proporcje ciała. Wydłużony dekolt również przyczynia się do stworzenia wrażenia smuklejszej sylwetki, a dodatkowo może nakierować wzrok na twarz. Przykłady zastosowania tych elementów to sukienki maxi z uwydatnionym dekoltem w literę V, które są dostosowane do potrzeb kobiet o pełniejszym ciele. Dobre praktyki w projektowaniu odzieży obejmują również unikanie szerokich poziomych linii, które mogą poszerzać sylwetkę, a zamiast tego stawianie na detale, które podkreślają atuty figury. W ten sposób kreatorzy mody mogą skutecznie stosować techniki krawieckie, aby zrealizować estetykę, która nie tylko wygląda dobrze, ale także zapewnia komfort noszenia.

Pytanie 39

Jakiego rodzaju kontrolę powinni przeprowadzać brakarze wyrobów gotowych podczas weryfikacji poszczególnych sztuk odzieży w kontekście dokumentacji technicznej oraz zatwierdzonego wzoru?

A. Międzyoperacyjną reprezentatywną

B. Ostateczną pełną

C. Międzyoperacyjną pełną

D. Ostateczną reprezentatywną

Wybór innego rodzaju kontroli, takiego jak ostateczna reprezentatywna, może prowadzić do poważnych konsekwencji w procesie jakości. Ostateczna reprezentatywna kontrola polega na badaniu próby wyrobów, a nie każdej sztuki, co stwarza ryzyko, że wady mogą pozostać niezauważone. W tym przypadku brakarze mogą nie zidentyfikować wszystkich problemów, co prowadzi do dostarczenia wadliwych produktów do klientów. Międzyoperacyjna reprezentatywna kontrola, z drugiej strony, często stosowana jest w trakcie produkcji, ale nie zapewnia pełnego obrazu jakości gotowych wyrobów. Takie podejście może prowadzić do niewłaściwego oszacowania liczby wadliwych sztuk oraz ich wpływu na reputację marki. W przypadku międzyoperacyjnej pełnej kontroli, mimo że każda sztuka jest oceniana, to niekoniecznie odnosi się to do końcowego produktu i jego zgodności z wymaganiami dokumentacji technicznej. W przemyśle odzieżowym kluczowe jest, aby każdy produkt przeszedł dokładną kontrolę jakości, co wymaga zastosowania ostatecznej pełnej kontroli. Ignorowanie tego etapu może skutkować wzrostem kosztów reklamacji, niezadowolenia klientów i negatywnym wpływem na wizerunek firmy. Ponadto, standardy jakości, jak ISO, zalecają stosowanie pełnej kontroli w celu zapewnienia wysokiej jakości produktów na rynku.

Pytanie 40

Z jakiego źródła wyznaczana jest liczba warstw w nałożeniu?

A. tabela wymiarów

B. procentówka

C. układ szablonów

D. rysunek techniczny

Wybór innych narzędzi do obliczania liczby warstw w nakładzie, takich jak układ szablonów, rysunek techniczny czy tabela wymiarów, nie jest odpowiedni, ponieważ każde z tych podejść ma swoje ograniczenia. Układ szablonów zazwyczaj dotyczy organizacji pracy i rozmieszczenia elementów, co nie wpływa na dokładne obliczenie wymaganej ilości materiałów. Rysunek techniczny, z kolei, jest istotny dla wizualizacji projektu, ale nie zawiera specyfikacji ilościowych, które są kluczowe przy planowaniu nakładów. Tabele wymiarów mogą zawierać przydatne informacje, ale nie dostarczają pełnej wiedzy dotyczącej proporcji potrzebnych do obliczenia liczby warstw. Użycie tych metod może prowadzić do błędów, ponieważ nie uwzględniają one zmienności materiałów ani nieprecyzyjnych estymacji, co może wpływać na ostateczną jakość pracy. W praktyce, co za tym idzie, może to skutkować dublowaniem nakładów lub ich niedoszacowaniem, co z kolei może prowadzić do opóźnień w projekcie i przekroczenia budżetu. Kluczowe jest, aby w procesie określania ilości materiałów korzystać z narzędzi, które są bezpośrednio ukierunkowane na ten cel, a procentówka jest najlepszym rozwiązaniem w tym kontekście.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej