Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 00:35
Data zakończenia: 21 maja 2025 00:49

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Po zauważeniu przypadkowego skasowania istotnych danych na dysku, najlepszym sposobem na odzyskanie usuniętych plików jest

A. podłączenie dysku do komputera, w którym zainstalowany jest program typu recovery

B. zainstalowanie na tej samej partycji co pliki programu do odzyskiwania skasowanych danych, np. Recuva

C. przeskanowanie systemu narzędziem antywirusowym, a następnie skorzystanie z narzędzia chkdsk

D. odinstalowanie i ponowne zainstalowanie sterowników dysku twardego, zalecanych przez producenta

Decyzje dotyczące odzyskiwania danych mogą być złożone, a wybór niewłaściwych metod może prowadzić do trwałej utraty danych. Zainstalowanie programu do odzyskiwania danych na tej samej partycji, z której pliki zostały usunięte, jest nieoptymalne. Takie działanie może spowodować, że program do odzyskiwania nadpisze obszary dysku, na których znajdują się fragmenty usuniętych plików, co znacznie utrudni lub wręcz uniemożliwi ich odzyskanie. Kolejną nieodpowiednią strategią jest odinstalowywanie i ponowne instalowanie sterowników dysku twardego. Ten proces nie ma żadnego wpływu na odzyskiwanie danych, ponieważ sterowniki odpowiadają za komunikację sprzętową, a nie za zarządzanie danymi. Podłączenie dysku do systemu z zainstalowanym programem recovery jest znacznie bardziej skuteczne. Przeskanowanie systemu programem antywirusowym oraz użycie narzędzia chkdsk również nie są metodami, które bezpośrednio dotyczą odzyskiwania danych. Narzędzie chkdsk jest używane do sprawdzania błędów dysku i ich naprawy, ale nie służy do przywracania usuniętych plików, co może prowadzić do błędnych interpretacji funkcji tego narzędzia. W procesie odzyskiwania danych bardzo ważne jest zrozumienie, że każda akcja na dysku ma potencjał do nadpisania danych, dlatego odpowiednie podejście i techniki są kluczowe dla skutecznego odzyskiwania.

Pytanie 2

Recykling można zdefiniować jako

A. oszczędność

B. produkcję

C. odzysk

D. segregację

Odzysk to kluczowy proces w recyklingu, a inne odpowiedzi, takie jak produkcja, segregacja czy oszczędność, odnoszą się do innych aspektów zarządzania odpadami. Produkcja odnosi się do wytwarzania nowych dóbr z surowców, ale niekoniecznie oznacza ponowne wykorzystanie materiałów. W kontekście recyklingu, produkcja nowych wyrobów z surowców wtórnych jest jego efektem, jednak sama w sobie nie definiuje recyklingu. Segregacja, z drugiej strony, to proces oddzielania różnych rodzajów odpadów, który jest konieczny przed ich odzyskiem, ale nie jest tożsama z recyklingiem. Właściwa segregacja odpadów zwiększa efektywność procesu odzysku, ale sama nie prowadzi do recyklingu. Oszczędność, chociaż może być rezultatem efektywnego zarządzania odpadami, nie jest bezpośrednio powiązana z samym procesem recyklingu. Zrozumienie różnicy między odzyskiem a tymi terminami jest kluczowe dla pełnego pojęcia o recyklingu jako procesie. Niezrozumienie tych koncepcji może prowadzić do mylnych wniosków i niewłaściwego podejścia do zarządzania odpadami, co z kolei negatywnie wpływa na środowisko i gospodarkę.

Pytanie 3

Jaką funkcję wykonuje zaprezentowany układ?

A. Odpowiedź B

B. Odpowiedź D

C. Odpowiedź C

D. Odpowiedź A

Rozważając odpowiedzi które nie są poprawne warto przyjrzeć się logice stojącej za każdą z opcji. Opcja A sugeruje że funkcja realizuje operację (a + b)(a + ¬b) co oznaczałoby że układ musiałby mieć dodatkowe bramki AND i OR aby osiągnąć taką logikę. Jest to błędne zrozumienie ponieważ w przedstawionym układzie nie ma wystarczającej liczby bramek do realizacji takiej funkcji złożonej sumy i iloczynu. Opcja B przedstawia funkcję (a + b)(¬b) co również nie jest możliwe przy danym układzie ponieważ wymagałoby to dodatkowej negacji sygnału b i jego kombinacji z a w inny sposób niż to co jest przedstawione. Takie podejście często jest wynikiem błędnego rozumienia roli bramek logicznych w danym układzie. Opcja D zakłada że układ realizuje funkcję a(a + b) co implikowałoby że sygnał a jest używany zarówno do sumy jak i iloczynu co jest niezgodne z przedstawionym schematem ponieważ sygnał a jest negowany przed użyciem w dalszej części układu. Uczenie się jak prawidłowo identyfikować i analizować układy logiczne jest kluczowe dla poprawnego projektowania i analizowania systemów cyfrowych co pozwala unikać typowych błędów myślowych i zapewnia skuteczne projektowanie rozwiązań cyfrowych.

Pytanie 4

W załączonej ramce przedstawiono opis technologii

Technologia ta to rewolucyjna i nowatorska platforma, która pozwala na inteligentne skalowanie wydajności podsystemu graficznego poprzez łączenie mocy kilku kart graficznych NVIDIA pracujących na płycie głównej. Dzięki wykorzystaniu zastrzeżonych algorytmów oraz wbudowanej w każdy z procesorów graficznych NVIDIA dedykowanej logiki sterującej, która odpowiada za skalowanie wydajności, technologia ta zapewnia do 2 razy (w przypadku dwóch kart) lub 2,8 razy (w przypadku trzech kart) wyższą wydajność niż w przypadku korzystania z pojedynczej karty graficznej.

A. CUDA

B. HyperTransport

C. 3DVision

D. SLI

SLI czyli Scalable Link Interface to technologia opracowana przez firmę NVIDIA umożliwiająca łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w jednym komputerze w celu zwiększenia wydajności graficznej Jest to szczególnie przydatne w zastosowaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej takich jak gry komputerowe czy obróbka grafiki 3D SLI działa poprzez równoczesne renderowanie jednej sceny przez wiele kart co pozwala na znaczne zwiększenie liczby klatek na sekundę oraz poprawę jakości grafiki W praktyce wymaga to kompatybilnej płyty głównej oraz odpowiednich interfejsów sprzętowych i sterowników NVIDIA zapewnia dedykowane oprogramowanie które zarządza pracą kart w trybie SLI SLI jest szeroko stosowane w środowiskach profesjonalnych gdzie wymagana jest wysoka wydajność graficzna jak również w systemach gamingowych Dzięki SLI użytkownicy mogą skalować swoje systemy graficzne w zależności od potrzeb co jest zgodne z obecnymi trendami w branży polegającymi na zwiększaniu wydajności przez łączenie wielu jednostek obliczeniowych

Pytanie 5

Jaki procesor pasuje do płyty głównej o podanej specyfikacji?

A. B

B. D

C. A

D. C

Procesor Intel Celeron z odpowiedzi A jest kompatybilny z płytą główną, ponieważ oba posiadają gniazdo socket 1150. Socket jest fizycznym i elektrycznym interfejsem pomiędzy procesorem a płytą główną. Użycie odpowiedniego gniazda jest kluczowe, aby zapewnić prawidłowe działanie całego systemu. Płyty główne z gniazdem 1150 są zgodne z procesorami Intel wyprodukowanymi w technologii Haswell. Jest to ważne, gdyż dobór kompatybilnych komponentów wpływa na stabilność i wydajność systemu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje składanie komputerów, gdzie wybór odpowiednich części zapewnia optymalne działanie. Socket 1150 obsługuje również pamięć DDR3, co jest zgodne z opisem płyty głównej. Wybór odpowiedniego procesora jest kluczowym elementem w projektowaniu systemów komputerowych, a zastosowanie standardów i dobrych praktyk, takich jak dopasowanie socketu, minimalizuje ryzyko problemów z kompatybilnością, co jest istotne w kontekście profesjonalnej budowy komputerów.

Pytanie 6

Narzędzia do dostosowywania oraz Unity Tweak Tool to aplikacje w systemie Linux przeznaczone do

A. przydzielania uprawnień do zasobów systemowych

B. personalizacji systemu

C. administracji kontami użytkowników

D. ustawiania zapory systemowej

Wybór innych odpowiedzi, jak zarządzanie kontami użytkownika czy ustawienia zapory systemowej, pokazuje, że chyba nie do końca się zrozumiało, o co chodzi z narzędziami dostrajania i Unity Tweak Tool. Jak to działa? Zarządzanie kontami to raczej sprawy administracyjne, dotyczące tworzenia i usuwania kont, a nie personalizacji. Narzędzia te na pewno nie mają nic wspólnego z konfiguracją zapory systemowej, która dba o bezpieczeństwo. A co do nadawania uprawnień do zasobów, to też nie ma związku z tym, co robią narzędzia dostrajania. Często myli się ogólne zarządzanie systemem z jego personalizacją. Warto wiedzieć, że personalizacja to głównie to, jak system wygląda i działa dla nas, a nie jak zarządzać jego ustawieniami czy zabezpieczeniami. Dlatego lepiej skupić się na tym, co te narzędzia w rzeczywistości robią, a nie na aspektach administracyjnych, które są zupełnie czym innym.

Pytanie 7

Którą opcję w menu przełącznika należy wybrać, aby przywrócić ustawienia do wartości fabrycznych?

A. Save Configuration

B. Reset System

C. Reboot Device

D. Firmware Upgrade

Opcja Reset System jest prawidłowym wyborem, gdyż odpowiada za przywrócenie urządzenia do ustawień fabrycznych. Przywracanie ustawień fabrycznych polega na zresetowaniu wszystkich skonfigurowanych parametrów do wartości, które były pierwotnie ustawione przez producenta. Proces ten jest niezbędny, gdy występują problemy z działaniem urządzenia lub gdy chcemy przygotować sprzęt do nowej konfiguracji. Przykład praktycznego zastosowania to usunięcie błędów konfiguracyjnych lub zabezpieczenie danych osobowych przed sprzedażą urządzenia. W kontekście dobrych praktyk branżowych, regularne przywracanie ustawień fabrycznych pomaga utrzymać optymalną wydajność i bezpieczeństwo urządzeń sieciowych, minimalizując ryzyko wystąpienia niepożądanych zachowań wynikających z błędnych konfiguracji. Odpowiednie procedury resetowania powinny być opisane w dokumentacji technicznej urządzenia i stanowią ważny element zarządzania cyklem życia sprzętu IT.

Pytanie 8

Miarą wyrażaną w decybelach, która określa różnicę pomiędzy mocą sygnału wysyłanego w parze zakłócającej a mocą sygnału generowanego w parze zakłócanej, jest

A. rezystancja pętli

B. przesłuch zbliżny

C. poziomu mocy wyjściowej

D. przesłuch zdalny

Odpowiedź 'przesłuch zbliżny' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do miary, która opisuje wpływ sygnału przesyłanego w parze zakłócającej na sygnał wytworzony w parze zakłócanej. Mierzymy go w decybelach, co jest standardowym sposobem wyrażania stosunków mocy w telekomunikacji. Przesłuch zbliżny najczęściej występuje w kontekście systemów transmisyjnych, takich jak linie telefoniczne czy kable miedziane, gdzie niepożądane sygnały mogą wpływać na jakość transmisji. W praktyce oznacza to, że przy projektowaniu układów elektronicznych oraz systemów komunikacyjnych, inżynierowie muszą brać pod uwagę przesłuch zbliżny, aby minimalizować zakłócenia i zapewnić odpowiednią jakość sygnału. Użycie odpowiednich technik, takich jak ekranowanie kabli czy zastosowanie odpowiednich filtrów, jest kluczowe w ograniczeniu wpływu przesłuchu na sygnał. Właściwe zarządzanie tymi parametrami jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości transmisji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 9

Aby zmienić istniejące konto użytkownika przy użyciu polecenia net user oraz wymusić reset hasła po kolejnej sesji logowania użytkownika, jaki parametr należy dodać do tego polecenia?

A. logonpasswordchg

B. expirespassword

C. passwordreq

D. passwordchg

Parametr logonpasswordchg w poleceniu net user służy do wymuszenia zmiany hasła użytkownika przy następnym logowaniu. Jest to kluczowy element zarządzania bezpieczeństwem kont w systemie Windows, ponieważ regularna zmiana haseł pomaga w ochronie przed nieautoryzowanym dostępem. W praktyce, aby wymusić zmianę hasła, administratorzy mogą używać polecenia w następujący sposób: net user nazwa_użytkownika /logonpasswordchg:yes. Taki sposób umożliwia nie tylko zabezpieczenie konta, ale również spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące polityki haseł. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa informatycznego zalecają, aby użytkownicy zmieniali hasła co pewien czas, co zwiększa ogólny poziom bezpieczeństwa. Warto również pamiętać o stosowaniu złożonych haseł oraz korzystaniu z mechanizmów takich jak MFA (Multi-Factor Authentication), aby dodatkowo wzmocnić ochronę konta.

Pytanie 10

W systemie działającym w trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem program, który zatrzymał się

A. nie jest w stanie zawiesić systemu operacyjnego

B. może spowodować zawieszenie całego systemu operacyjnego

C. nie umożliwi usunięcia się z pamięci operacyjnej

D. zablokuje działanie wszystkich pozostałych programów

W trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem, system operacyjny zarządza czasem CPU w sposób, który pozwala na uruchamianie wielu programów jednocześnie. W tym modelu, jeśli jeden program (proces) zostanie zawieszony, system ma zdolność do przerwania jego działania, aby umożliwić działanie innym procesom. Oznacza to, że zawieszenie jednego programu nie wpływa na stabilność całego systemu operacyjnego, który może kontynuować pracę z innymi aktywnymi programami. Przykładem zastosowania tego modelu jest działanie systemu Windows, w którym użytkownik może korzystać z wielu aplikacji, a nawet jeśli jedna z nich ulegnie awarii, inne programy pozostaną aktywne. Jest to istotna cecha nowoczesnych systemów operacyjnych, która zwiększa ich niezawodność i użyteczność. Standardy zarządzania wielozadaniowością w systemach operacyjnych, takie jak te opracowane przez IEEE, również podkreślają znaczenie wywłaszczenia w zapewnieniu ciągłości działania systemu.

Pytanie 11

Z analizy danych przedstawionych w tabeli wynika, że efektywna częstotliwość pamięci DDR SDRAM wynosi 184 styki 64-bitowa magistrala danych Pojemność 1024 MB Przepustowość 3200 MB/s

A. 333 MHz

B. 400 MHz

C. 200 MHz

D. 266 MHz

Często występuje nieporozumienie dotyczące częstotliwości efektywnej pamięci DDR SDRAM, co może prowadzić do wyboru nieodpowiedniej wartości. Odpowiedzi takie jak 200 MHz, 266 MHz, czy 333 MHz, opierają się na niepełnym zrozumieniu mechanizmów działania pamięci DDR. W przypadku DDR SDRAM, efektywna częstotliwość jest zawsze podwajana w stosunku do rzeczywistej częstotliwości zegara, ponieważ dane są przesyłane zarówno na narastającym, jak i opadającym zboczu. Dlatego, jeżeli ktoś uznałby, że 200 MHz to poprawna częstotliwość, popełnia błąd, ponieważ to odpowiadałoby jedynie jednej połowie transferu danych, co nie jest zgodne z zasadą działania DDR. Podobnie, 266 MHz oraz 333 MHz również nie oddają rzeczywistych możliwości tej techniki. W praktyce, gdyby zastosować te wartości, w systemie pojawiłyby się problemy z wydajnością, co wpływałoby na stabilność i czas reakcji aplikacji. Ważne jest, aby przy doborze pamięci do komputerów brać pod uwagę standardy, które uwzględniają te różnice, aby zapewnić optymalną wydajność i zgodność z innymi komponentami systemu. Wybór pamięci DDR SDRAM z efektywną częstotliwością 400 MHz jest zgodny z aktualnymi wymaganiami technologicznymi, a także z najlepszymi praktykami w branży komputerowej.

Pytanie 12

W którym miejscu w edytorze tekstu należy wprowadzić tekst lub ciąg znaków, który ma być widoczny na wszystkich stronach dokumentu?

A. W przypisach dolnych

B. W przypisach końcowych

C. W polu tekstowym

D. W nagłówku lub stopce

Wprowadzenie informacji lub ciągów znaków, które mają pojawiać się na wszystkich stronach dokumentu, odbywa się w nagłówku lub stopce. Nagłówek to obszar, który znajduje się na górze każdej strony, natomiast stopka znajduje się na dole. Umożliwia to umieszczanie takich elementów jak numer strony, tytuł dokumentu czy nazwisko autora w sposób automatyczny, co jest nie tylko estetyczne, ale również praktyczne. Przykładem zastosowania nagłówków i stopek może być wprowadzenie numeracji stron w długich dokumentach, takich jak raporty, prace dyplomowe czy publikacje. Używanie nagłówków i stopek jest zgodne z zasadami dobrego projektowania dokumentów, co sprawia, że są one bardziej czytelne i zorganizowane. Warto również zaznaczyć, że różne edytory tekstu, takie jak Microsoft Word czy Google Docs, oferują łatwe narzędzia do edytowania tych obszarów, co pozwala na łatwe dostosowanie treści do potrzeb użytkownika. Taka funkcjonalność jest kluczowa dla profesjonalnych dokumentów, gdzie spójność i estetyka mają ogromne znaczenie.

Pytanie 13

Jakie miejsce nie jest zalecane do przechowywania kopii zapasowej danych z dysku twardego komputera?

A. Płyta CD/DVD

B. Dysk zewnętrzny

C. Inna partycja dysku tego komputera

D. Pamięć USB

Przechowywanie kopii bezpieczeństwa na innej partycji dysku tego samego komputera może wydawać się na pierwszy rzut oka sensownym rozwiązaniem, jednak takie podejście jest obarczone poważnymi niedociągnięciami. Głównym problemem jest to, że w przypadku awarii sprzętowej, jak np. uszkodzenie dysku twardego, obie partycje mogą stać się niedostępne, co prowadzi do całkowitej utraty danych. Ponadto, wirusy i złośliwe oprogramowanie mogą z łatwością atakować wszystkie partycje znajdujące się na jednym dysku, co stawia pod znakiem zapytania bezpieczeństwo przechowywanych kopii zapasowych. Inne opcje, takie jak dyski zewnętrzne czy pamięci USB, oferują fizyczną separację, co jest kluczowe w kontekście ochrony przed nieprzewidywalnymi zdarzeniami. Często błędnie zakłada się, że jeżeli kopie zapasowe są zrobione na inną partycję, to są one bezpieczne. To myślenie jest mylne i niezgodne z najlepszymi praktykami. Zgodnie z rekomendacjami ekspertów w dziedzinie bezpieczeństwa IT, skuteczne strategie zarządzania danymi obejmują przechowywanie kopii zapasowych w różnych lokalizacjach oraz na różnych nośnikach, co znacząco zwiększa szanse na ich odzyskanie w przypadku awarii. W związku z tym, korzystanie z zewnętrznych nośników i rozdzielanie kopii zapasowych od głównych danych jest kluczową strategią ochrony informacji.

Pytanie 14

Aby w systemie Linux wykonać kopię zapasową określonych plików, należy wprowadzić w terminalu polecenie programu

A. tar

B. cal

C. set

D. gdb

Program tar (tape archive) jest szeroko stosowanym narzędziem w systemach Unix i Linux do tworzenia archiwów i kopii zapasowych. Jego główną funkcjonalnością jest możliwość zbierania wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co ułatwia ich przechowywanie i przenoszenie. Tar umożliwia również kompresję archiwów, co pozwala na oszczędność miejsca na dysku. Przykładem użycia może być polecenie 'tar -czvf backup.tar.gz /ścieżka/do/katalogu', które tworzy skompresowane archiwum gzip z wybranego katalogu. Tar obsługuje wiele opcji, które pozwalają na precyzyjne zarządzanie kopiami zapasowymi, takie jak opcje do wykluczania plików, dodawania nowych plików do istniejącego archiwum czy wypakowywania plików. W branży IT standardem jest regularne tworzenie kopii zapasowych, co jest kluczowe dla ochrony danych przed ich utratą. Wykorzystanie tar w praktyce jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i ich zabezpieczania.

Pytanie 15

W interfejsie graficznym systemów Ubuntu lub SuSE Linux, aby zainstalować aktualizacje programów systemowych, można zastosować aplikacje

A. Shutter lub J-Pilot

B. Chromium lub XyGrib

C. Pocket lub Dolphin

D. Synaptic lub YaST

Odpowiedź 'Synaptic lub YaST' jest poprawna, ponieważ oba te programy są dedykowane do zarządzania oprogramowaniem w systemach Linux, w tym Ubuntu i SuSE Linux. Synaptic to graficzny menedżer pakietów, który pozwala użytkownikom na przeglądanie, instalowanie i usuwanie aplikacji oraz aktualizacji w sposób przyjazny dla użytkownika. Umożliwia on korzystanie z repozytoriów oprogramowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania oprogramowaniem w systemach Linux. Z drugiej strony, YaST (Yet another Setup Tool) to wszechstronny narzędzie, które jest częścią dystrybucji SuSE i oferuje funkcje administracyjne, w tym zarządzanie pakietami, konfigurację systemu oraz ustawienia sprzętowe. Oba narzędzia wspierają użytkowników w utrzymaniu aktualności systemu operacyjnego, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i stabilności. Przykładowo, regularne aktualizacje systemu z wykorzystaniem Synaptic lub YaST mogą pomóc w eliminacji znanych luk bezpieczeństwa oraz w poprawieniu wydajności systemu. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji dotyczących utrzymania systemów operacyjnych w najnowszych wersjach.

Pytanie 16

Na którym obrazku przedstawiono panel krosowniczy?

A. rys. B

B. rys. C

C. rys. A

D. rys. D

Panel krosowniczy widoczny na rysunku B to kluczowy element infrastruktury sieciowej stosowany w centrach danych oraz serwerowniach. Jego główną funkcją jest organizowanie i zarządzanie połączeniami kablowymi. Umożliwia szybkie i łatwe przepinanie kabli bez konieczności zmiany fizycznych połączeń w urządzeniach aktywnych. Dzięki temu optymalizuje zarządzanie siecią i przyspiesza proces rozwiązywania problemów. Panele krosownicze są zgodne z wieloma standardami, takimi jak TIA/EIA-568, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi systemami i urządzeniami sieciowymi. W praktyce ich zastosowanie pozwala na efektywne rozszerzanie sieci, redukcję zakłóceń oraz minimalizację błędów połączeń. Stosowanie paneli krosowniczych jest jedną z dobrych praktyk w projektowaniu infrastruktury IT, co wpływa na zwiększenie niezawodności i wydajności systemów. Panel ten ułatwia również przyszłą modernizację infrastruktury i jest nieodzowny w skalowalnych rozwiązaniach sieciowych.

Pytanie 17

Która funkcja serwera Windows umożliwia użytkownikom końcowym sieci pokazanej na rysunku dostęp do Internetu?

A. Usługa LDS

B. Usługa rutingu

C. Usługa dzielenia

D. Usługa drukowania

Usługa rutingu na serwerze Windows umożliwia przesyłanie danych między różnymi sieciami, co jest kluczowe dla zapewnienia użytkownikom dostępu do Internetu. Dzięki tej usłudze serwer działa jako router, który kieruje pakiety danych pomiędzy siecią lokalną a globalną siecią Internet. Ruting jest kluczowy w kontekście dużych sieci, w których konieczne jest zarządzanie ruchem sieciowym, zapewniając optymalną wydajność i bezpieczeństwo. Implementacja rutingu w Windows Server opiera się na protokołach takich jak RIP czy OSPF, które pomagają w dynamicznej aktualizacji tras. Administracja usługą rutingu obejmuje konfigurację interfejsów sieciowych, tabel routingu oraz polityk trasowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Praktyczne zastosowanie takiej usługi obejmuje złożone sieci korporacyjne, gdzie kilka oddzielnych sieci LAN musi współdzielić wspólne połączenie do Internetu. Dzięki rutingowi nie tylko możliwe jest efektywne zarządzanie ruchem, ale także implementacja zaawansowanych funkcji takich jak NAT, które dodatkowo zwiększają bezpieczeństwo i elastyczność infrastruktury sieciowej. Wiedza o usługach rutingu pozwala inżynierom sieciowym projektować skalowalne i niezawodne sieci oparte na Windows Server.

Pytanie 18

Jaki adres IPv6 jest stosowany jako adres link-local w procesie autokonfiguracji urządzeń?

A. fe88::/10

B. he88::/10

C. de80::/10

D. fe80::/10

Adres IPv6 fe80::/10 jest przeznaczony do użycia jako adres link-local, co oznacza, że jest stosowany do komunikacji w obrębie lokalnej sieci. Adresy link-local są automatycznie przypisywane przez urządzenia sieciowe przy użyciu protokołu autokonfiguracji, na przykład Neighbor Discovery Protocol (NDP). Adresy te są wykorzystywane do komunikacji między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej bez konieczności konfiguracji serwera DHCP. Przykładem zastosowania adresu link-local może być sytuacja, w której dwa urządzenia, takie jak router i komputer, muszą wymieniać informacje konfiguracyjne, takie jak adresy MAC. Link-local jest również wykorzystywany w protokole IPv6 do wykrywania i identyfikacji sąsiednich urządzeń, co jest kluczowe dla wydajności sieci. Zgodnie z RFC 4862, adresy link-local są typowe dla lokalnych segmentów sieci i nie są routowalne poza tę sieć, co zapewnia bezpieczeństwo i ograniczenie nieautoryzowanego dostępu do sieci lokalnej.

Pytanie 19

Najwyższą prędkość transmisji danych w sieciach bezprzewodowych zapewnia standard

A. 802.11 n

B. 802.11 g

C. 802.11 b

D. 802.11 a

Standardy 802.11 a, b i g, mimo że odgrywają ważną rolę w historii sieci bezprzewodowych, mają istotne ograniczenia w kontekście prędkości transmisji danych i technologii, które oferują. Standard 802.11 a, wprowadzony w 1999 roku, działa w paśmie 5 GHz i umożliwia osiąganie prędkości do 54 Mb/s. Choć jego wyższa częstotliwość pozwala na mniejsze zakłócenia, ogranicza zasięg i przebijalność sygnału przez przeszkody. Z kolei standard 802.11 b, również z 1999 roku, działa w paśmie 2,4 GHz i oferuje prędkości do 11 Mb/s, co czyni go znacznie wolniejszym. Jest także bardziej podatny na zakłócenia od innych urządzeń, takich jak mikrofalówki czy telefony bezprzewodowe. Standard 802.11 g, wprowadzony w 2003 roku, poprawił sytuację, osiągając prędkości do 54 Mb/s, ale nadal korzystał z pasma 2,4 GHz, co wiązało się z tymi samymi problemami zakłóceń. Użytkownicy, którzy wybierają te starsze standardy, mogą spotkać się z ograniczeniami w wydajności sieci, szczególnie w środowiskach, gdzie wiele urządzeń korzysta z pasma 2,4 GHz, co zwiększa ryzyko kolizji oraz spadku prędkości. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania sieci bezprzewodowych, aby zaspokoić rosnące potrzeby użytkowników w zakresie prędkości i stabilności połączeń.

Pytanie 20

Jakie jest ciało odpowiedzialne za publikację dokumentów RFC (Request For Comments), które określają zasady rozwoju Internetu?

A. ISO (International Organization for Standarization)

B. IETF (Internet Engineering Task Force)

C. ANSI (American National Standards Institute)

D. IEEE (The Institute of Electrical and Electronics Engineers)

Organizacje takie jak ISO, ANSI czy IEEE odgrywają ważną rolę w tworzeniu standardów, ale ich zakres działania różni się od tego, co oferuje IETF w kontekście rozwoju Internetu. ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest odpowiedzialna za szeroki zakres standardów przemysłowych, obejmujących różne dziedziny, od technologii po zarządzanie jakością. Przykładowo, ISO 9001 koncentruje się na systemach zarządzania jakością, co jest istotne, ale nie odnosi się bezpośrednio do protokołów internetowych. Z drugiej strony, ANSI (Amerykański Narodowy Instytut Standardów) skupia się głównie na standardach krajowych w Stanach Zjednoczonych i nie ma takiego samego międzynarodowego wpływu jak IETF. Ich dokumenty często dotyczą regulacji i standardów w danym kraju, a nie globalnych rozwiązań technologicznych. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) koncentruje się głównie na standardach elektronicznych i elektrycznych, takich jak standardy komunikacji bezprzewodowej (np. 802.11 dla Wi-Fi), ale nie jest bezpośrednio zaangażowane w rozwój protokołów internetowych w takim stopniu jak IETF. Dlatego też, przyznawanie znaczenia tym organizacjom w kontekście rozwoju Internetu może prowadzić do mylnych wniosków, które mogą wpływać na zrozumienie całościowego obrazu standardyzacji w tej dziedzinie.

Pytanie 21

W systemie Windows 7 aby skopiować folder c:\test wraz z jego podfolderami na dysk zewnętrzny f:\, należy zastosować polecenie

A. xcopy f:\test c:\test /E

B. xcopy c:\test f:\test /E

C. copy c:\test f:\test /E

D. copy f:\test c:\test /E

Polecenie 'xcopy c:\test f:\test /E' jest poprawne, ponieważ xcopy jest narzędziem przeznaczonym do kopiowania plików i katalogów w systemie Windows, w tym również ich podkatalogów. Opcja '/E' wskazuje, że program ma kopiować również puste katalogi, co jest istotne w przypadku przenoszenia całej struktury katalogów. Przy pomocy tego polecenia, wszystkie pliki oraz podkatalogi znajdujące się w 'c:\test' zostaną skopiowane do lokalizacji 'f:\test', co jest szczególnie przydatne podczas archiwizacji danych lub przenoszenia ich na inny nośnik. W praktyce, xcopy oferuje więcej opcji niż copy, co czyni go bardziej elastycznym narzędziem w kontekście zarządzania plikami. Przykładem zastosowania xcopy może być tworzenie kopii zapasowych zawartości folderu roboczego przed wprowadzeniem większych zmian, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania danymi.

Pytanie 22

Który z poniższych protokołów reprezentuje protokół warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI?

A. UDP

B. FTP

C. ICMP

D. ARP

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest jednym z protokołów warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI, który służy do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci. Protokół ten umożliwia użytkownikom przesyłanie, pobieranie oraz zarządzanie plikami na zdalnym serwerze. FTP operuje na bazie architektury klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania do serwera, który odpowiada na nie, wykonując odpowiednie operacje na plikach. Przykładem zastosowania FTP jest przesyłanie dużych zbiorów danych z lokalnej maszyny na serwer hostingowy, co jest kluczowe w przypadku publikacji stron internetowych. Dodatkowo, FTP wspiera różne metody uwierzytelniania, co zwiększa bezpieczeństwo danych. W praktyce wiele narzędzi, takich jak FileZilla, wykorzystuje FTP do umożliwienia użytkownikom łatwego i intuicyjnego transferu plików. Warto również zauważyć, że istnieją bezpieczniejsze warianty FTP, takie jak FTPS czy SFTP, które szyfrują dane w trakcie transferu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony danych w sieci.

Pytanie 23

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, złącze, którego NIEDOZWOLONO użyć to

A. HDMI

B. SATA

C. D-SUB

D. USB

Złącze SATA (Serial ATA) jest standardem zasilania i przesyłania danych, które jest przede wszystkim używane w dyskach twardych i napędach SSD. Nie służy do przesyłania sygnału wideo, co czyni je niewłaściwym wyborem do podłączenia projektora multimedialnego. Standardy HDMI, USB oraz D-SUB są powszechnie wykorzystywane do przesyłania obrazu i dźwięku. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest najbardziej popularnym złączem, które obsługuje wysoką jakość obrazu i dźwięku w jednym kablu. USB (Universal Serial Bus) może być także używane w przypadku nowoczesnych projektorów, które potrafią odbierać dane wideo z urządzeń mobilnych. D-SUB, czyli VGA (Video Graphics Array), to starszy standard, który wciąż znajduje zastosowanie w niektórych urządzeniach, szczególnie w starszych projektorach. Wybór odpowiedniego złącza do projektora zależy od specyfikacji urządzenia oraz wymagań dotyczących jakości sygnału. Zrozumienie różnic między tymi złączami jest kluczowe dla prawidłowego połączenia sprzętu i uzyskania optymalnych wyników wizualnych.

Pytanie 24

Jak określa się technologię stworzoną przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie kart graficznych?

A. RAMDAC

B. CROSSFIRE

C. ATI

D. SLI

SLI, czyli Scalable Link Interface, to technologia opracowana przez firmę NVIDIA, która umożliwia łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w celu zwiększenia wydajności graficznej systemu. Dzięki SLI, użytkownicy mogą uzyskać lepsze rezultaty w grach komputerowych, renderingach 3D oraz aplikacjach wymagających intensywnego przetwarzania grafiki. W praktyce, SLI dzieli obciążenie graficzne między karty, co pozwala na osiągnięcie wyższych liczby klatek na sekundę (FPS) oraz płynniejszej grafiki. Warto jednak pamiętać, że aby technologia SLI działała efektywnie, muszą być spełnione określone warunki, takie jak posiadanie odpowiedniej płyty głównej, zasilacza o odpowiedniej mocy oraz kompatybilnych kart graficznych. Dodatkowo, nie wszystkie gry wspierają SLI, dlatego przed zakupem warto sprawdzić, czy konkretne tytuły będą w stanie wykorzystać tę technologię. W branży gier oraz profesjonalnego renderingu, SLI stało się standardem wśród zaawansowanych użytkowników, którzy szukają maksymalnej wydajności swoich systemów.

Pytanie 25

Przy użyciu urządzenia zobrazowanego na rysunku możliwe jest sprawdzenie działania

A. płyty głównej

B. dysku twardego

C. zasilacza

D. procesora

Przedstawione na rysunku urządzenie to tester zasilacza komputerowego. Urządzenie takie służy do sprawdzania napięć wyjściowych zasilacza, które są kluczowe dla stabilnej pracy komputera. Tester zasilacza pozwala na szybkie i efektywne sprawdzenie, czy zasilacz dostarcza odpowiednie napięcia na liniach 12V, 5V, 3.3V oraz -12V. Sprawdzenie poprawności tych napięć jest istotne, ponieważ odchylenia od normy mogą prowadzić do niestabilnej pracy komputera, zawieszania się systemu lub nawet uszkodzenia podzespołów. W praktyce, podczas testowania zasilacza, należy podłączyć jego złącza do odpowiednich portów testera, a wyniki są wyświetlane na ekranie LCD. Dobry tester pokaże również status sygnału PG (Power Good), który informuje o gotowości zasilacza do pracy. Stosowanie testerów zasilaczy jest powszechną praktyką w serwisach komputerowych i wśród entuzjastów sprzętu komputerowego, co pozwala na szybkie diagnozowanie problemów związanych z zasilaniem i uniknięcie kosztownych awarii.

Pytanie 26

Standard zwany IEEE 802.11, używany w lokalnych sieciach komputerowych, określa typ sieci:

A. Fiber Optic FDDI

B. Ethernet

C. Token Ring

D. Wireless LAN

Wybór odpowiedzi związanych z Token Ring, Fiber Optic FDDI czy Ethernet jest niewłaściwy, ponieważ te technologie bazują na różnych zasadach działania i są zdefiniowane przez inne standardy. Token Ring to technologia, która opiera się na mechanizmie tokenów do kontroli dostępu do medium transmisyjnego, co oznacza, że urządzenia czekają na swoją kolej, aby nadawać dane. W przeciwieństwie do tego, Ethernet, który jest standardem opisanym przez IEEE 802.3, stosuje metodę CSMA/CD do rozwiązywania kolizji podczas przesyłania danych w sieci przewodowej. Fiber Optic FDDI to technologia oparta na światłowodach, która jest przeznaczona do tworzenia szybkich sieci lokalnych za pomocą medium optycznego, co z kolei różni się od bezprzewodowego podejścia IEEE 802.11. Wybór takich odpowiedzi może być wynikiem niepełnego zrozumienia różnic między różnymi standardami sieciowymi. Ważne jest, aby posiadać jasną wiedzę na temat charakterystyki oraz zastosowań różnych technologii, co pozwala na ich właściwe klasyfikowanie i stosowanie w praktyce.

Pytanie 27

W zestawieniu przedstawiono istotne parametry techniczne dwóch typów interfejsów. Z powyższego wynika, że SATA w porównaniu do ATA charakteryzuje się

Table Comparison of parallel ATA and SATA
	Parallel ATA	SATA 1.5 Gb/s
Bandwidth	133 MB/s	150 MB/s
Volts	5V	250 mV
Number of pins	40	7
Cable length	18 in. (45.7 cm)	39 in. (1 m)

A. mniejszą przepustowością oraz większą liczbą pinów w złączu

B. większą przepustowością oraz większą liczbą pinów w złączu

C. większą przepustowością oraz mniejszą liczbą pinów w złączu

D. mniejszą przepustowością oraz mniejszą liczbą pinów w złączu

Interfejs SATA (Serial ATA) oferuje większą przepustowość niż jego poprzednik ATA (Parallel ATA). Przepustowość SATA 1.5 Gb/s wynosi około 150 MB/s, podczas gdy ATA oferuje 133 MB/s. Różnica związana jest z zastosowaniem sygnału szeregowego w SATA, co zwiększa efektywność przesyłu danych. Dzięki temu można osiągnąć lepszą wydajność we współczesnych systemach komputerowych. Co więcej SATA używa znacznie mniejszej liczby wyprowadzeń w złączu - tylko 7 pinów w porównaniu do 40 w ATA. To uproszczenie interfejsu zmniejsza jego złożoność i zwiększa niezawodność połączeń. Mniejsza liczba pinów pozwala na bardziej kompaktowe i elastyczne kable, co jest korzystne w kontekście organizacji przestrzeni wewnątrz obudowy komputera. Dodatkowo mniejsze napięcie zasilania w SATA (250 mV) w porównaniu do 5V w ATA pozwala na mniejsze zużycie energii co jest istotne w nowoczesnych laptopach i systemach oszczędzających energię. W praktyce wybór SATA nad ATA jest standardem, gdyż umożliwia on łatwiejszą instalację i lepszą wydajność w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 28

Rodzaje ataków mających na celu zakłócenie funkcjonowania aplikacji oraz procesów w urządzeniach sieciowych to ataki klasy

A. smurf

B. DoS

C. zero-day

D. spoofing

Ataki typu DoS (Denial of Service) mają na celu zakłócenie normalnego działania usług, aplikacji i procesów w sieciach komputerowych. Celem tych ataków jest uniemożliwienie użytkownikom dostępu do systemu poprzez przeciążenie serwera lub infrastruktury sieciowej. W praktyce, atakujący wysyła ogromne ilości ruchu do docelowego serwera, co prowadzi do jego przeciążenia. Przykładem może być atak SYN flood, który eksploitując proces nawiązywania połączenia TCP, generuje wiele niekompletnych połączeń, co finalnie prowadzi do wyczerpania zasobów serwera. Standardy i najlepsze praktyki w zakresie zabezpieczeń sieciowych zalecają stosowanie mechanizmów ochrony, takich jak firewall, systemy wykrywania i zapobiegania włamaniom (IDS/IPS) oraz usługi DDoS mitigation, które mogą pomóc w minimalizacji skutków takiego ataku. Wiedza na temat ataków DoS jest kluczowa dla specjalistów z zakresu bezpieczeństwa IT, aby opracować skuteczne strategie obronne i zapewnić ciągłość działania usług.

Pytanie 29

Które bity w 48-bitowym adresie MAC identyfikują producenta?

A. Pierwsze 8 bitów

B. Pierwsze 24 bity

C. Ostatnie 24 bity

D. Ostatnie 8 bitów

W 48-bitowym adresie sprzętowym MAC, pierwsze 24 bity są zarezerwowane na identyfikator producenta, znany jako Organizationally Unique Identifier (OUI). OUI jest przypisany przez IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) i służy do identyfikacji producentów sprzętu sieciowego, co pozwala na uniknięcie konfliktów adresów. W praktyce, kiedy urządzenie sieciowe jest produkowane, producent przypisuje unikalny OUI do swojego sprzętu, co umożliwia rozróżnienie urządzeń w sieci. Na przykład, karty sieciowe firmy Cisco będą miały OUI rozpoczynający się od konkretnego zestawu bitów, co umożliwia administratorom sieci identyfikację urządzeń różnych producentów. Znajomość struktury adresów MAC jest niezwykle istotna w kontekście zarządzania siecią, zapewnienia bezpieczeństwa oraz diagnostyki problemów sieciowych, ponieważ pozwala na szybką identyfikację nielubianych producentów lub urządzeń potencjalnie problematycznych. Warto również dodać, że kolejne 24 bity adresu MAC są używane jako identyfikator unikalny dla konkretnego urządzenia produkowanego przez danego producenta, co zapewnia dodatkową warstwę unikalności w sieci.

Pytanie 30

Taśma drukująca stanowi kluczowy materiał eksploatacyjny w drukarce

A. termicznej

B. laserowej

C. igłowej

D. atramentowej

Odpowiedzi sugerujące, że taśma barwiąca jest podstawowym materiałem eksploatacyjnym w drukarkach laserowych, atramentowych lub termicznych, są błędne z kilku kluczowych powodów. Drukarki laserowe wykorzystują technologię tonerową, w której proszek toneru jest nanoszony na papier przy użyciu lasera i ciepła, co eliminuje potrzebę stosowania taśmy barwiącej. Użycie tonera zapewnia wyższą jakość druku oraz wydajność w porównaniu do tradycyjnych taśm barwiących. Drukarki atramentowe z kolei stosują wkłady z atramentem, które aplikują ciecz na papier przez dysze, co pozwala na tworzenie bardziej szczegółowych obrazów i kolorów. W tej technologii nie ma miejsca na taśmy barwiące, ponieważ atrament jest bezpośrednio nanoszony na powierzchnię papieru. Z kolei drukarki termiczne działają na zasadzie podgrzewania specjalnego papieru, co powoduje, że zmienia on kolor, eliminując potrzebę jakichkolwiek materiałów barwiących. Takie podejście jest szczególnie popularne w druku paragonów i etykiet. Kluczowym błędem jest nieznajomość zasad funkcjonowania tych technologii drukarskich i ich materiałów eksploatacyjnych. Wiedza na temat różnic pomiędzy tymi systemami jest istotna dla efektywnego doboru sprzętu oraz jego eksploatacji, co z kolei wpływa na jakość i koszt druku.

Pytanie 31

Użytkownicy sieci Wi-Fi zauważyli zakłócenia oraz częste przerwy w połączeniu. Przyczyną tej sytuacji może być

A. niepoprawne hasło do sieci

B. niez działający serwer DHCP

C. niewłaściwa metoda szyfrowania sieci

D. zbyt słaby sygnał

Zbyt słaby sygnał jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem Wi-Fi, ponieważ wpływa na jakość transmisji danych. W przypadku, gdy sygnał jest osłabiony, może występować opóźnienie w przesyłaniu danych, co prowadzi do częstych zrywania połączenia. Niskiej jakości sygnał może być wynikiem różnych czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody (np. ściany, meble) oraz zakłócenia elektromagnetyczne od innych urządzeń. Aby poprawić jakość sygnału, warto zastosować kilka rozwiązań, takich jak zmiana lokalizacji routera, użycie wzmacniaczy sygnału lub routerów z technologią Mesh. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie analizy pokrycia sygnałem za pomocą specjalistycznych aplikacji, które pomogą zidentyfikować obszary z niskim sygnałem. Warto również dbać o aktualizację oprogramowania routera, aby korzystać z najnowszych poprawek i funkcji, co przyczynia się do optymalizacji sieci.

Pytanie 32

Jakie są korzyści płynące z użycia systemu plików NTFS?

A. możliwość szyfrowania folderów i plików

B. możliwość sformatowania nośnika o niewielkiej pojemności (1,44MiB)

C. zapisywanie plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

D. przechowywanie tylko jednej kopii tabeli plików

System plików NTFS (New Technology File System) to nowoczesne rozwiązanie, które oferuje wiele zaawansowanych funkcji zarządzania danymi. Jedną z kluczowych zalet jest możliwość szyfrowania folderów i plików, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa przechowywanych informacji. Funkcja ta wykorzystuje technologię EFS (Encrypting File System), która pozwala użytkownikom na szyfrowanie danych na poziomie systemu plików. Dzięki temu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać zaszyfrowanych plików bez odpowiednich uprawnień. Praktyczne zastosowanie tej funkcjonalności jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych oraz w pracy z danymi wrażliwymi, gdzie bezpieczeństwo informacji jest kluczowe. Warto również zauważyć, że NTFS wspiera długie nazwy plików, co w połączeniu z szyfrowaniem, umożliwia komfortowe i bezpieczne zarządzanie dużymi zbiorami danych. W branży IT stosowanie NTFS jest standardem, szczególnie w systemach operacyjnych Windows, gdzie funkcjonalności te są szczególnie doceniane.

Pytanie 33

Użytkownik laptopa z systemem Windows 7 widzi dostępne sieci Wi-Fi, jak przedstawiono na ilustracji. Przy konfiguracji połączenia z siecią Z1 musi wprowadzić

A. rodzaj zabezpieczeń

B. adres MAC

C. SSID sieci

D. klucz zabezpieczeń

Żeby połączyć się z fajną, zabezpieczoną siecią bezprzewodową, taką jak Z1, trzeba podać klucz zabezpieczeń, czyli hasło. Ono jest jakby tarczą, która chroni nas przed niechcianym dostępem. Klucz zabezpieczeń to jedna z najważniejszych rzeczy w protokołach bezpieczeństwa, przykładowo WPA2, który teraz jest standardem dla sieci Wi-Fi. W praktyce to hasło szyfruje dane, które przesyłasz między swoim urządzeniem a punktem dostępowym. Dzięki temu nikt nie może nic podsłuchać. Dlatego dobrze jest mieć odpowiednio skonfigurowany klucz zabezpieczeń – to najlepsza praktyka w dbaniu o bezpieczeństwo sieci i wymóg wielu audytów w firmach. Podając prawidłowy klucz, możesz korzystać z różnych zasobów, jak Internet czy drukarki w sieci. Fajnie jest, gdy klucze są silne, czyli mają duże i małe litery, liczby i symbole – wtedy trudniej je złamać. No i warto pamiętać, żeby czasami zmieniać ten klucz, bo to dodatkowo zwiększa zabezpieczenia.

Pytanie 34

Na płycie głównej z chipsetem Intel 865G

A. nie ma możliwości zainstalowania karty graficznej

B. można zainstalować kartę graficzną z interfejsem ISA

C. można zainstalować kartę graficzną z interfejsem PCI-Express

D. można zainstalować kartę graficzną z interfejsem AGP

Zainstalowanie karty graficznej z PCI-Express na płycie głównej z układem Intel 865G to zły pomysł, bo ten chipset nie obsługuje PCI-Express. Różnica między PCI-Express a AGP tkwi w strukturze złącza i tym, jak przesyłane są dane. PCI-Express, które weszło na rynek na początku lat 2000, ma o wiele lepszą przepustowość i elastyczność w porównaniu do AGP, ale płyta Intel 865G nie ma odpowiednich slotów do PCI-Express. Też nie ma co myśleć o złączu ISA, które było popularne w latach 80. i 90., bo nie nadaje się do nowoczesnych kart graficznych. Wiele osób myli te standardy, nie zdając sobie sprawy, że AGP było stworzone tylko dla kart graficznych w starszych systemach. To, że nie rozumie się różnic między nimi, prowadzi do błędnych przekonań, jak to, że nowsze złącza mogą działać na starszych płytach. Więc, jak myślisz o modernizacji sprzętu, pamiętaj, żeby wszystkie podzespoły były kompatybilne, a w przypadku Intel 865G będziesz musiał wybierać karty graficzne z AGP.

Pytanie 35

Jakie polecenie w systemach Windows należy użyć, aby ustawić statyczny adres IP w konsoli poleceń?

A. telnet

B. netsh

C. tracert

D. net use

Polecenie 'netsh' jest kluczowym narzędziem w systemach Windows, które umożliwia konfigurowanie i zarządzanie różnymi ustawieniami sieciowymi, w tym adresami IP. Używając 'netsh', administratorzy mogą łatwo przypisać statyczny adres IP do interfejsu sieciowego. Przykład użycia to: 'netsh interface ip set address name="Nazwa interfejsu" static Adres_IP Maska_Sieci Brama_Domyślna', gdzie 'Nazwa interfejsu' to nazwa karty sieciowej, 'Adres_IP' to adres, który chcemy ustawić, 'Maska_Sieci' to odpowiednia maska podsieci, a 'Brama_Domyślna' to adres bramy. Stosowanie statycznych adresów IP jest istotne w środowiskach, gdzie stabilność i dostępność są kluczowe, na przykład w serwerach lub urządzeniach wymagających stałego adresu. Przy korzystaniu z 'netsh' należy również pamiętać o standardach bezpieczeństwa oraz zarządzać adresami IP zgodnie z polityką organizacji, aby unikać konfliktów adresowych i zapewnić optymalną wydajność sieci.

Pytanie 36

Standardowo, w systemie Linux, twardy dysk w standardzie SATA jest oznaczany jako

A. sda

B. ida

C. ide

D. fda

Odpowiedź 'sda' jest poprawna, ponieważ w systemie Linux, twarde dyski SATA są domyślnie oznaczane jako 'sdX', gdzie 'X' to litera zaczynająca się od 'a' dla pierwszego dysku, 'b' dla drugiego itd. Oznaczenie to jest zgodne z zasadami Linuxa, które używają prefiksu 'sd' dla dysków SCSI oraz ich odpowiedników, takich jak SATA. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy administrator systemu przeszukuje urządzenia blokowe w systemie za pomocą komendy 'lsblk', aby uzyskać informacje o podłączonych dyskach. Zrozumienie tej konwencji jest kluczowe dla zarządzania dyskami, partycjami i systemami plików w Linuxie, co ma istotne znaczenie w kontekście administracji serwerami i komputerami stacjonarnymi. Ponadto, zapoznanie się z dokumentacją systemową, taką jak 'man' dla komend związanych z zarządzaniem dyskami, może pomóc w głębszym zrozumieniu tych oznaczeń.

Pytanie 37

Na ilustracji zaprezentowano sieć komputerową w układzie

A. magistrali

B. gwiazdy

C. pierścienia

D. mieszanej

Topologia pierścienia to rodzaj sieci komputerowej, w której każdy węzeł jest podłączony do dwóch innych węzłów, tworząc jedną nieprzerwaną ścieżkę komunikacyjną przypominającą pierścień. W tej topologii dane przesyłane są w jednym kierunku od jednego węzła do następnego, co minimalizuje ryzyko kolizji. Jednym z praktycznych zastosowań tej topologii jest sieć Token Ring, gdzie stosuje się protokół token passing umożliwiający kontrolowany dostęp do medium transmisyjnego. Główne zalety topologii pierścienia to jej deterministyczny charakter oraz łatwość w przewidywaniu opóźnień w przesyłaniu danych. W kontekście standardów sieciowych, sieci opartych na tej topologii można znaleźć w lokalnych sieciach LAN wykorzystujących standard IEEE 802.5. Dobrymi praktykami w implementacji topologii pierścienia są regularna kontrola stanu połączeń oraz odpowiednia konfiguracja urządzeń sieciowych, aby zapewnić niezawodność i optymalną wydajność sieci. Choć nieco mniej popularna w nowoczesnych zastosowaniach niż topologia gwiazdy, topologia pierścienia znalazła swoje zastosowanie w specyficznych środowiskach przemysłowych, gdzie deterministyczny dostęp do medium jest kluczowy.

Pytanie 38

Który z protokołów służy do synchronizacji czasu?

A. HTTP

B. FTP

C. NNTP

D. NTP

FTP, HTTP i NNTP to protokoły, które pełnią różne funkcje w sieciach komputerowych, ale żaden z nich nie jest przeznaczony do synchronizacji czasu. FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem używanym do transferu plików pomiędzy klientem a serwerem, a jego głównym celem jest umożliwienie przesyłania danych, a nie synchronizowanie czasu. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za przesyłanie danych w Internecie, zwłaszcza w kontekście stron WWW. Jego główną funkcją jest umożliwienie przeglądania treści w sieci, a nie synchronizacja zegarów. NNTP (Network News Transfer Protocol) jest przeznaczony do przesyłania wiadomości w grupach dyskusyjnych i również nie ma zastosowania w kontekście synchronizacji czasu. Często mylone jest używanie protokołów komunikacyjnych z funkcjonalnością zarządzania czasem, co prowadzi do nieporozumień. Synchronizacja czasu jest kluczowa w systemach informatycznych, a NTP jest protokołem, który został zaprojektowany z myślą o tej specyficznej potrzebie. Warto pamiętać, że w kontekście nowoczesnych rozwiązań IT, dokładność czasowa jest niezbędna do zapewnienia efektywnego działania aplikacji i systemów, a niewłaściwe zrozumienie roli protokołów może prowadzić do poważnych problemów operacyjnych.

Pytanie 39

Na ilustracji pokazano złącze:

A. SATA

B. HDMI

C. DVI

D. DisplayPort

Złącze DisplayPort, ukazane na rysunku, to nowoczesny interfejs cyfrowy stosowany do przesyłu sygnałów wideo i audio. Jego konstrukcja umożliwia przesyłanie obrazu o wysokiej rozdzielczości oraz dźwięku wielokanałowego bez kompresji. Został zaprojektowany jako standard otwarty, co oznacza szeroką kompatybilność z różnymi urządzeniami. DisplayPort wyróżnia się charakterystycznym kształtem wtyku z asymetryczną blokadą, co zapobiega nieprawidłowemu podłączeniu. Jest szeroko stosowany w komputerach osobistych, monitorach i projektorach, stanowiąc alternatywę dla starszych interfejsów takich jak VGA czy DVI. DisplayPort obsługuje również technologię MST (Multi-Stream Transport), która umożliwia podłączenie wielu monitorów do jednego złącza. Standard ten wspiera funkcję Adaptive Sync, co jest szczególnie przydatne w grach, ponieważ redukuje efekt rozrywania obrazu. DisplayPort ma również zdolność przesyłania danych o dużej przepustowości, co czyni go idealnym wyborem dla profesjonalnych zastosowań graficznych i multimedialnych. Dzięki swojej elastyczności i wysokiej wydajności, DisplayPort jest preferowanym wyborem w zaawansowanych systemach audiowizualnych.

Pytanie 40

Jaką sekwencję mają elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast ukazanym na diagramie?

A. 1 - identyfikator podsieci, 2 - globalny prefiks, 3 - identyfikator interfejsu

B. 1 - identyfikator interfejsu, 2 - globalny prefiks, 3 - identyfikator podsieci

C. 1 - globalny prefiks, 2 - identyfikator interfejsu, 3 - identyfikator podsieci

D. 1 - globalny prefiks, 2 - identyfikator podsieci, 3 - identyfikator interfejsu

Adres IPv6 składa się z kilku komponentów z których kluczowymi są globalny prefiks identyfikator podsieci oraz identyfikator interfejsu. Globalny prefiks to pierwsze 48 bitów i jest przydzielany przez dostawcę internetu jako unikalny identyfikator sieci. Identyfikator podsieci zajmuje kolejne 16 bitów i służy do podziału większej sieci na mniejsze segmenty co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększa bezpieczeństwo. Ostatnie 64 bity to identyfikator interfejsu który musi być unikalny w ramach danej podsieci i zwykle jest generowany automatycznie na podstawie adresu MAC urządzenia. Taka organizacja adresu IPv6 umożliwia efektywne zarządzanie ogromnymi zasobami adresowymi tego protokołu. W praktyce daje to możliwość tworzenia dużych dobrze zorganizowanych sieci z zachowaniem wysokiego poziomu hierarchii i skalowalności. Dzięki takiemu podejściu można łatwo integrować nowe technologie takie jak Internet Rzeczy (IoT) zapewniając jednocześnie stabilność i wydajność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej