Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 11 kwietnia 2025 10:25
Data zakończenia: 11 kwietnia 2025 10:44

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pierwsza pomoc, jaką rolnik powinien udzielić psu po użądleniu przez pszczołę, polega na wyjęciu żądła

A. i nałożeniu zimnego okładu

B. i delikatnym wymasowaniu obszaru użądlenia

C. i nalaniu na miejsce użądlenia strumienia ciepłej wody

D. i przygotowaniu ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego

Podejście polegające na rozmasowaniu miejsca użądlenia jest niewłaściwe, ponieważ masaż może prowadzić do dalszego uwalniania toksycznych substancji, które zostały wprowadzone do organizmu przez żądło. Działanie to może spotęgować ból oraz opuchliznę, co jest sprzeczne z zasadami pierwszej pomocy. Zastosowanie ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego nie jest rekomendowane, gdyż ciepło zwiększa przepływ krwi do obszaru użądlenia, co może pogorszyć stan zapalny i prowadzić do większego dyskomfortu. Ponadto, kwas zawarty w tych substancjach może podrażnić skórę już uszkodzoną użądleniem. Polanie miejsca użądlenia strumieniem ciepłej wody również nie jest odpowiednią metodą. Ciepła woda może przyczynić się do rozprzestrzenienia się toksyn i spowodować nasilenie objawów. Prawidłowe podejście do pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczołę opiera się na zasadzie minimalizacji reakcji organizmu na toksyny, a nie na ich dalszym wprowadzaniu do organizmu. Stosowanie zimnych okładów jest skuteczną metodą, która pomaga w łagodzeniu obrzęku i bólu, co jest kluczowe w pierwszej pomocy.

Pytanie 2

Księgi dotyczące zwierząt hodowlanych składają się z elementów

A. pierwszej i drugiej

B. głównej i załączników

C. wstępnej i końcowej

D. głównej i wstępnej

Wybór złych opcji może wynikać z niejasności w tym, jak te księgi zwierząt hodowlanych są zorganizowane. Odpowiedzi mówiące o częściach pierwszej i drugiej czy wstępnej i końcowej mogą sugerować, że księgi to tylko jakieś prostsze dokumenty, a tak właściwie to powinny być bardziej przemyślane. Księgi te powinny być tak zorganizowane, żeby łatwo dało się zbierać i przetwarzać informacje o zwierzętach – ich pochodzeniu i cechach. Używanie terminów typu 'część pierwsza' nie oddaje tego, co jest naprawdę ważne w hodowli. Jeśli nie uwzględniasz wstępnej części, to możesz nie zrozumieć, czemu te księgi są potrzebne, zwłaszcza do monitorowania dobrostanu zwierząt. Jak nie rozumiesz struktury tych ksiąg, to może być ciężko dobrze zarządzać stadem, a to już może prowadzić do problemów z przestrzeganiem przepisów, co ma swoje konsekwencje dla właścicieli zwierząt.

Pytanie 3

Jaką ilość zielonki, wyrażoną w kilogramach, powinno się podać krowie ważącej 620 kg w ciągu jednego dnia?

A. 62 kg

B. 84 kg

C. 76 kg

D. 31 kg

Dzienna dawka zielonki dla krowy jest uzależniona od wielu czynników, w tym od jej masy ciała oraz specyficznych potrzeb żywieniowych. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, krowy powinny otrzymywać od 1,5% do 2,5% swojej masy ciała w postaci zielonki. Dla krowy o masie 620 kg, odpowiada to wartości od 9 do 15,5 kg dziennie. Przyjmuje się, że optymalna dawka zielonki dla krowy mlecznej powinna wynosić około 10% masy ciała, co w tym przypadku daje 62 kg. Taka ilość zielonki dostarcza niezbędnych składników odżywczych, wspomagając produkcję mleka oraz zdrowie zwierzęcia. W praktyce, odpowiednia ilość zielonki wpływa na kondycję krowy, a także na jakość mleka. Utrzymując krowy w zdrowiu i dobrej kondycji, zwiększamy efektywność produkcji mleka oraz zmniejszamy ryzyko chorób, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

W ekologicznej hodowli świń nie ma zakazu

A. użycia hormonów przyspieszających wzrost

B. obcinania kiełków i ogonków

C. profilaktycznego używania leków

D. kastracji knurków

Kastracja knurków w ekologicznym chowie świń jest akceptowalnym praktyką, ponieważ ma na celu zapewnienie lepszego zarządzania stadem i poprawę dobrostanu zwierząt. Kastracja, gdy jest przeprowadzana w sposób humanitarny, może zapobiegać problemom behawioralnym, takim jak agresywność, co jest istotne w systemach, gdzie zwierzęta są utrzymywane w grupach. Ponadto, kastracja zmniejsza ryzyko niepożądanych miotów, co ułatwia zarządzanie zasobami i planowanie hodowli. W kontekście ekologicznym, kluczowe jest, aby wszystkie procedury były zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt oraz regulacjami prawnymi, które podkreślają konieczność minimalizowania cierpienia zwierząt. Przykładem dobrych praktyk jest przeprowadzanie kastracji w odpowiednim wieku oraz w warunkach zapewniających maksymalne komfort zwierząt, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak RSPCA czy OIE.

Pytanie 7

Cęgi, średniaki oraz okrajki to nazwy

A. zębów przedtrzonowych

B. kłów

C. zębów trzonowych

D. siekaczy

Cęgi, średniaki i okrajki to terminy odnoszące się do zębów siecznych, które pełnią kluczową rolę w procesie żucia oraz rozdrabniania pokarmu. Zęby te znajdują się w przedniej części jamy ustnej i są przystosowane do odgryzania oraz cięcia pokarmu. W praktyce stomatologicznej, zrozumienie ich funkcji jest istotne dla diagnostyki oraz planowania leczenia. Na przykład, w przypadku pacjentów z wadami zgryzu, istotne jest, aby ocenić, jak zęby sieczne współdziałają z innymi grupami zębów, co wpływa na efektywność żucia. Ponadto, w protetyce, projektowanie uzupełnień protetycznych często uwzględnia zęby sieczne, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz estetykę. Wiedza na temat tych zębów jest także niezbędna podczas wykonywania zabiegów ortodontycznych. Zgodnie z praktykami współczesnej stomatologii, właściwe zrozumienie anatomicznej budowy oraz funkcji zębów siecznych pozwala na lepsze podejście do kompleksowego leczenia pacjentów, a także zwiększa ich komfort i jakość życia.

Pytanie 8

Jak odbywa się pozyskaweanie wełny z kóz angorskich?

A. czesanie.

B. wyczesywanie.

C. strzyżenie

D. usuwanie zewnętrznych włosów.

Wybór metod pozyskiwania wełny od kóz angorskich jest kluczowy dla jakości surowca oraz dobrostanu zwierząt. Nieprawidłowe techniki, takie jak szczotkowanie, mogą prowadzić do uszkodzenia sierści oraz dyskomfortu dla zwierząt. Szczotkowanie, choć może być stosowane w pielęgnacji, nie jest odpowiednią metodą pozyskiwania wełny, ponieważ nie umożliwia efektywnego usunięcia całej wełny, a jedynie jej częściowego wygładzenia. Z kolei wyczesywanie, które polega na usuwaniu luźnych włosów, może być pomocne, ale nie zastępuje procesu strzyżenia, który zapewnia pełne usunięcie wełny. Metoda podskubywania dodatkowo nie jest zalecana ze względu na jej inwazyjny charakter i potencjalne ryzyko zadrapań czy ran, które mogą prowadzić do infekcji. Te błędne podejścia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki kóz angorskich oraz ich potrzeb. Strzyżenie, jako standardowy i najlepiej praktykowany sposób pozyskiwania wełny, powinno być priorytetem dla hodowców. Zrozumienie różnicy między tymi metodami oraz ich wpływu na zdrowie zwierząt i jakość wełny jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się hodowlą kóz czy przemysłem tekstylnym.

Pytanie 9

Opis dotyczy rasy

Rasa bydła mięsnego wywodząca się z Włoch. Masa ciała dorosłego buhaja 900 do 1000 kg, krowy – 600 kg, wysokość w kłębie 145 – 140 cm. Umaszczenie krów jest siwo-białe, czasami jasnobeżowe z ciemną pigmentacją śluzawicy, uszu, rogów i racic. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze z czarnym podpaleniem na głowie i rogach. Stosunkowo niewielka głowa, zwarte tuby, cienki kościec i doskonałe umięśnienie zadu. Rasa średnio wcześnie dojrzewająca; pierwsze krycie jałówek w wieku 16-18 miesięcy. Krowy produkują w okresie laktacji ok. 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które wykorzystywane jest do produkcji sera – parmezanu.

A. charolaise.

B. hereford.

C. piemontese.

D. salers.

Wybór innych ras bydła, takich jak hereford, charolaise czy salers, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące cech i zastosowań tych ras. Hereford to rasa bydła mięsnego, która pochodzi z Anglii i charakteryzuje się głównie czerwoną sierścią oraz białymi plamami na głowie i brzuchu. Chociaż jest ceniona za jakość mięsa, nie jest to rasa włoska, więc nie pasuje do opisanego kontekstu. Charolaise, z kolei, to również rasa mięsna, ale jej pochodzenie związane jest z Francją, a cechy takie jak biała sierść czy specyficzna budowa ciała nie są zgodne z opisem bydła piemontese. Rasa salers, również francuska, znana jest z produkcji mleka, ale jej charakterystyka i zastosowanie różnią się od bydła piemontese. Typowe błędy myślowe mogą obejmować ogólne utożsamianie ras bydła na podstawie podobieństw w ich zastosowaniu jako bydło mięsne, co prowadzi do ignorowania istotnych różnic w pochodzeniu, cechach morfologicznych oraz zastosowaniach w przemyśle spożywczym. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zapoznać się z historią i specyfiką poszczególnych ras, co pozwoli lepiej zrozumieć ich unikalne właściwości oraz zastosowanie w praktyce hodowlanej.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Jakie jest przeznaczenie stosowania ziarna owsa w żywieniu tryków w okresie przed stanówką?

A. Poprawienia jakości ich wełny

B. Zagwarantowania im poczucia sytości

C. Pomoc w trawieniu pokarmów

D. Zwiększenia jakości ich nasienia

Odpowiedź dotycząca poprawy jakości nasienia tryków jest właściwa, ponieważ owies jest źródłem cennych składników odżywczych, które mają kluczowe znaczenie dla jakości spermy. Zawiera on białka, tłuszcze i węglowodany, a także witaminy i minerały, które wspierają procesy metaboliczne w organizmach zwierząt. Owies dostarcza również kwasów tłuszczowych omega-3, które są niezbędne do produkcji hormonów płciowych, a ich odpowiedni poziom wpływa na jakość nasienia. W praktyce, hodowcy tryków często wprowadzają owies do diety na kilka miesięcy przed planowanym okresem krycia, co pozwala na optymalizację kondycji zwierząt oraz poprawę ich zdolności rozrodczych. Zastosowanie owsa zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz normami żywieniowymi może przynieść korzyści nie tylko w kontekście zwiększenia jakości nasienia, ale także ogólnej zdrowotności tryków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 13

Do grupy FCI Psy ozdobne i towarzyszące zalicza się rasa psów

A. labrador

B. jamnik

C. beagle

D. chihuahua

Chihuahua to naprawdę ciekawa rasa psów, która należy do tych ozdobnych. Ich małe rozmiary są super dla ludzi, którzy mieszkają w mieszkaniach czy małych domach. Wiesz, te psiaki są mega przywiązane do swoich właścicieli i mają sporo energii, co sprawia, że świetnie nadają się na towarzyszy do aktywności. Ich rozmiar sprawia, że łatwo je zabrać ze sobą w podróż, a także dopasować do różnych warunków życia. Fajnie też, że Chihuahua są inteligentne i przy dobrym szkoleniu mogą się nauczyć różnych sztuczek, a więc są popularne wśród tych, co szukają psów do towarzystwa. Pamiętaj jednak, żeby w hodowli zwracać uwagę na standardy rasy, bo to ważne dla ich zdrowia i samopoczucia. Wiesz, Chihuahua występują w różnych kolorach i rodzajach sierści, co daje dużo możliwości w wyborze pupila, który będzie pasował do twojego stylu życia.

Pytanie 14

W której rui należy po raz pierwszy przeprowadzić unasiennienie loszki?

A. Trzeciej

B. Drugiej

C. Pierwszej

D. Czwartej

Wybór pierwszej, drugiej lub czwartej rui na unasiennienie loszki jest niepoprawny z kilku zasadniczych powodów. Przede wszystkim, w pierwszej rui, która zazwyczaj występuje dużo wcześniej, loszka nie jest jeszcze w pełni dojrzała płciowo, co oznacza, że jej szanse na skuteczne zapłodnienie są znacznie ograniczone. Wiele hodowli opiera się na źródłach naukowych i doświadczeniu, które pokazują, że młode samice powinny osiągnąć odpowiednią wagę i kondycję fizyczną, aby zminimalizować ryzyko niepowodzeń w reprodukcji. Druga ruja może być również zbyt wczesna, ponieważ organizm loszki może nie wytworzyć jeszcze odpowiednich poziomów hormonów, które są niezbędne do skutecznego zapłodnienia. Dodatkowo, czwarta ruja wydaje się być zbyt późnym momentem, ponieważ opóźnia to czas pierwszego unasiennienia, a co za tym idzie, również czas produkcji prosiąt. Z perspektywy praktyki hodowlanej niewłaściwe podejście do momentu unasiennienia może prowadzić do problemów z cyklem reprodukcyjnym, co z kolei wpływa na efektywność produkcji oraz zdrowie loszek. Dlatego tak istotne jest, aby hodowcy stosowali najlepsze praktyki, polegające na obserwacji oraz analizie cykli rui oraz odpowiednim doborze momentu unasiennienia.

Pytanie 15

Jaja konsumpcyjne oznaczone 3-PL-12245678 pochodzą z hodowli

A. wolnowybiegowej

B. klatkowej

C. ściółkowej

D. ekologicznej

Oznaczenie 3-PL-12245678 wskazuje, że jaja te pochodzą z chowu klatkowego, co jest zgodne z regulacjami unijnymi dotyczącymi identyfikacji i certyfikacji produktów spożywczych. W systemie oznaczeń używa się cyfr i liter, gdzie pierwsza cyfra oznacza sposób chowu: 0 dla ekologicznego, 1 dla wolnowybiegowego, 2 dla ściółkowego i 3 dla klatkowego. W przypadku chowu klatkowego, kury są trzymane w klatkach, gdzie mają ograniczoną przestrzeń. Praktyki związane z chów klatkowym są często krytykowane ze względu na dobrostan zwierząt, jednak wciąż stanowią dominującą metodę produkcji jaj w wielu krajach. Zrozumienie tych oznaczeń jest niezbędne dla świadomego wyboru produktów oraz dla kierowania się zasadami etyki w zakupach. Na przykład, osoby dbające o dobrostan zwierząt mogą preferować jaja z chowu wolnowybiegowego lub ekologicznego, co podkreśla znaczenie świadomego podejścia do konsumpcji.

Pytanie 16

W żywieniu samic w okresie przygotowań do rozmnażania wykorzystuje się dodatek

A. ziarna pszenżyta

B. ziarna kukurydzy

C. otrąby pszenne

D. ziarna owsa

Ziarna kukurydzy, otręby pszenne oraz ziarna pszenżyta, mimo że są popularnymi składnikami paszy, nie są optymalnym wyborem w kontekście żywienia rozpłodników przygotowujących się do okresu rozrodu. Kukurydza, choć dostarcza dużej ilości energii, charakteryzuje się niską zawartością błonnika, co może prowadzić do problemów z układem pokarmowym. Długotrwałe stosowanie kukurydzy w diecie zwierząt może skutkować otyłością oraz problemami ze zdrowiem metabolicznym, co jest niepożądane w okresie przygotowawczym do krycia. Otręby pszenne, z drugiej strony, są źródłem błonnika, ale mogą być zbyt bogate w fitazy, co obniża przyswajalność składników mineralnych, takich jak wapń i fosfor. Przesadzone stosowanie otrębów może prowadzić do zaburzeń wchłaniania, co negatywnie wpływa na zdrowie reprodukcyjne. Ziarna pszenżyta, choć są źródłem energii i białka, nie dostarczają wystarczających ilości lipidów i witamin niezbędnych w okresie reprodukcyjnym. Te aspekty ukazują błędne myślenie, które prowadzi do wyboru niewłaściwych dodatków w diecie rozpłodników, co może ostatecznie negatywnie wpłynąć na ich zdrowie i wydajność rozrodczą. Właściwy dobór paszy w tym kluczowym okresie jest fundamentem sukcesu w hodowli zwierząt.

Pytanie 17

Aby zredukować obrzęk uszkodzonych tkanek oraz złagodzić ból, powinno się zastosować

A. spirytus

B. wodę utlenioną

C. zimne okłady

D. ciepłe okłady

Zimne okłady to naprawdę dobry sposób na zmniejszenie opuchlizny i bólu, zwłaszcza jak się stłuczesz czy masz jakieś urazy tkanek miękkich. Kiedy chłodzisz jakiś obszar, naczynia krwionośne się zwężają, co zmniejsza przepływ krwi do rany i w efekcie obrzęk. Co więcej, zimne okłady pomagają też w zniwelowaniu bólu, bo znieczulają nerwy. W praktyce najlepiej jest stosować je przez 15-20 minut co godzinę przez około dwa dni po urazie. Pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można sobie zrobić krzywdę. Lepszy będzie ręcznik albo coś w tym stylu. Warto to robić, bo te zasady są dobrze znane w medycynie, zarówno w pierwszej pomocy, jak i w rehabilitacji po urazach sportowych. Zimne okłady są szczególnie polecane, bo szybka reakcja potrafi naprawdę przyspieszyć zdrowienie.

Pytanie 18

Aby zapewnić bezpieczne dojenie krów i uniknąć kopnięć, stosuje się

A. poskrom laskowy

B. kantar

C. klucz Harmsa

D. dutkę

Dutka jest narzędziem, które może być używane w hodowli bydła, ale jej zastosowanie w kontekście bezpiecznej obsługi krów podczas doju nie jest wystarczająco efektywne. Dutka, będąca rodzajem elastycznego łańcucha, może ograniczać ruchy zwierzęcia, lecz nie zapewnia takiego poziomu stabilności i kontroli, jak poskrom laskowy. Zastosowanie dutki może prowadzić do sytuacji, w których zwierzę może zyskać niekontrolowaną mobilność, co zwiększa ryzyko wypadków i potencjalnych obrażeń zarówno dla krów, jak i dla osób dojących. Kantar, z kolei, jest narzędziem służącym głównie do prowadzenia zwierząt, a nie do ich stabilizacji podczas doju. Stosowanie kantara w przypadku krów może nie zapewniać odpowiedniego bezpieczeństwa w sytuacjach, gdy zwierzęta są pobudzone lub niespokojne, co może zwiększać ryzyko kopnięć. Klucz Harmsa, mimo że jest użyteczny w kontekście wydobywania mleka, nie jest narzędziem do zabezpieczania krów przed kopnięciami. Istnieje zatem błędne przekonanie, że te inne narzędzia mogą być równoważne poskromowi laskowemu w kontekście bezpieczeństwa i komfortu zwierząt podczas doju. Tego rodzaju myślenie prowadzi do zaniedbania istotnych aspektów dobrostanu zwierząt oraz bezpieczeństwa pracy, co jest kluczowe w profesjonalnej hodowli bydła.

Pytanie 19

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dezynsekcja

B. dezynfekcja

C. dekornizacja

D. deratyzacja

Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Jaką strukturę o największej pojemności posiada bydło?

A. ma trawieniec.

B. ma żwacz.

C. ma czepiec.

D. posiada księgi.

Księgi, czepiec i trawieniec to elementy układu pokarmowego bydła, jednak nie pełnią one kluczowej roli w kontekście pojemności. Księgi (ksiega i dwuksięga) to terminy opisujące komory żołądka, które są odpowiedzialne głównie za proces wstępnego trawienia i absorpcji niektórych substancji odżywczych. Ich pojemność jest znacznie mniejsza w porównaniu do żwacza i nie są one przystosowane do zatrzymywania dużej ilości pokarmu. Czepiec, będący również częścią układu pokarmowego, pełni funkcję filtrującą, oddzielając cieczy od stałych resztek pokarmowych, ale nie ma zdolności do magazynowania pokarmu w takim stopniu jak żwacz. Trawieniec, który jest ostatnią komorą układu pokarmowego, odpowiada za dalsze trawienie i absorpcję składników odżywczych, ale ponownie, jego pojemność jest znacznie mniejsza. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych komór żołądka i przypisywanie im podobnych właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich pojemności. W rzeczywistości żwacz jest unikalny w swojej zdolności do magazynowania i fermentacji pokarmu, co czyni go najistotniejszą częścią układu pokarmowego bydła.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Wskaż rodzaj paszy, która ma najniższą zawartość białka w 1 kg.

A. Ziemniaki

B. Siano

C. Otręby

D. Zielonka

Otręby, siano i zielonka to pasze, które mają więcej białka niż ziemniaki, co czasami wprowadza w błąd odnośnie ich wartości odżywczej. Otręby, jako odpad z przemysłu zbożowego, mają białka 12-15%. To dobre źródło błonnika i minerałów, ale ważne, żeby patrzeć na całą dietę. Siano, czyli suszona trawa, ma białko w granicach 8-12%, więc też jest opcją dla zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Zielonka, jako świeża pasza, potrafi mieć nawet 15% białka, w zależności od rośliny i etapu wzrostu. Ludzie często mylą te pasze z ziemniakami, bo mają różne zastosowanie w żywieniu zwierząt. Kluczowe jest, żeby nie zakładać, że wszystkie pasze są równe pod względem jakości białka. Dlatego warto robić analizy składników odżywczych, by dostosować diety zwierząt do ich potrzeb. Niezrozumienie różnic w białku może prowadzić do problemów ze zdrowiem zwierząt.

Pytanie 25

Jakie są narządy oddechowe indyków?

A. tchawki

B. płuca

C. skrzela

D. płucotchawki

Prawidłowa odpowiedź to płuca, ponieważ stanowią one kluczowy element układu oddechowego indyków. Ptaki, w tym indyki, mają unikalny sposób oddychania, który różni się od ssaków. Ich płuca są połączone z systemem worków powietrznych, co pozwala na efektywniejszą wymianę gazów. W procesie oddychania powietrze przepływa przez płuca podczas wdechu i wydechu, co zapewnia stały dostęp do świeżego tlenu. Umożliwia to ptakom lepsze dotlenienie organizmu, co jest szczególnie istotne dla ich aktywności fizycznej, zwłaszcza podczas lotu. Zrozumienie budowy i funkcji płuc u indyków jest ważne dla hodowców i weterynarzy, którzy muszą monitorować zdrowie ptaków oraz zapewniać im odpowiednie warunki środowiskowe. Na przykład, właściwe zarządzanie wentylacją w oborach dla indyków jest kluczowe dla ich zdrowia i wydajności hodowlanej, ponieważ zanieczyszczone powietrze może prowadzić do problemów z układem oddechowym i osłabienia organizmu.

Pytanie 26

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi, przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski należy posiadać

A. dowód sprzedaży tych zwierząt.

B. wypis z rejestru zwierząt.

C. świadectwo zdrowia zwierząt.

D. dowód zakupu zwierząt.

Wybór odpowiedzi dotyczącej wypisu z księgi rejestracji zwierząt, dowodu sprzedaży lub dowodu zakupu zwierząt, choć może wydawać się uzasadniony, nie uwzględnia kluczowego aspektu przepisów weterynaryjnych dotyczących transportu zwierząt. Księga rejestracji zwierząt jest istotnym dokumentem, ale nie jest tożsama z świadectwem zdrowia. Rejestracja zwierząt skupia się na identyfikacji i ewidencji, natomiast nie potwierdza stanu zdrowia zwierząt. W przypadku dowodu sprzedaży, choć potwierdza on transakcję handlową, to nie dostarcza żadnych informacji na temat zdrowia zwierząt i ich zgodności z wymogami sanitarno-epidemiologicznymi, co jest kluczowe przy transporcie międzynarodowym. Dowód zakupu również nie potwierdza zdrowotności zwierząt. Pomijanie obowiązkowego świadectwa zdrowia może prowadzić do poważnych konsekwencji, nie tylko dla przewoźnika, ale także dla zdrowia publicznego, ponieważ wprowadza ryzyko niekontrolowanego rozprzestrzeniania się chorób zwierzęcych. W związku z tym, istotne jest zrozumienie, że każdy aspekt transportu zwierząt, od ich rejestracji po zdrowotność, powinien być zgodny z obowiązującymi normami i przepisami. Typowym błędem myślowym jest niedocenianie roli dokumentacji zdrowotnej i jej znaczenia w kontekście bezpieczeństwa sanitarno-epidemiologicznego.

Pytanie 27

Wokół zarodka znajduje się

A. pępowina

B. kosmówka

C. omocznia

D. owodnia

Owodnia to struktura, która bezpośrednio otacza zarodek podczas jego rozwoju w macicy. Powstaje z ektodermy i mezodermy, tworząc przestrzeń wypełnioną płynem owodniowym, który pełni kluczową rolę w ochronie rozwijającego się płodu. Płyn owodniowy chroni przed urazami mechanicznymi, umożliwia swobodne ruchy zarodka oraz reguluje temperaturę. Z perspektywy praktycznej, owodnia jest istotna w kontekście monitorowania stanu zdrowia płodu, a także w badaniach prenatalnych, gdzie analizowanie płynu owodniowego może dostarczyć informacji o potencjalnych problemach zdrowotnych. Dobrze zrozumiana rola owodni w rozwoju prenatalnym jest zgodna z aktualnymi standardami opieki prenatalnej i badaniami naukowymi, które podkreślają jej znaczenie. Ponadto, owodnia jest kluczowym elementem w kontekście porodu i opieki noworodkowej, co czyni jej zrozumienie niezbędnym dla wszelkich specjalistów pracujących w dziedzinie medycyny perinatalnej.

Pytanie 28

Zastosowanie systemu NEL służy do oceny wartości energetycznej pasz dla

A. koni

B. świń

C. bydła

D. kóz

Zastosowanie systemu NEL do oceny wartości energetycznej pasz ogranicza się głównie do bydła, co czyni odpowiedzi dotyczące kóz, koni i świń błędnymi. W przypadku kóz, chociaż również wymagają one odpowiedniego zbilansowania diety, ich potrzeby energetyczne i metabolizm różnią się znacząco od bydła. Kóz nie można oceniać według tego samego standardu energetycznego, ponieważ ich zdolności do wykorzystania paszy są inne, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście diety. W przypadku koni, warto zauważyć, że ich metabolizm zasadniczo opiera się na wydajności energetycznej w inny sposób. Konie są bardziej wrażliwe na różnorodność paszy i ich dieta musi być dostosowywana do aktywności fizycznej, co sprawia, że stosowanie NEL nie jest wystarczające do oceny ich potrzeb żywieniowych. Jeśli chodzi o świnie, to ich potrzeby energetyczne są również zgoła odmienne. Dla trzody chlewnej bardziej odpowiednim podejściem jest wykorzystanie systemów oceny opartych na ilości energii z paszy, takich jak DE (Digestible Energy) czy ME (Metabolizable Energy), które bardziej precyzyjnie odzwierciedlają ich mechanizmy trawienne i energetyczne. Wnioskując, typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków dotyczących zastosowania NEL w ocenie pasz dla innych gatunków zwierząt, wynikają z ignorowania specyfiki każdego z tych gatunków oraz różnorodności ich potrzeb żywieniowych i metabolicznych.

Pytanie 29

Drożdże karmienne stanowią znakomite źródło

A. białka

B. tłuszczów

C. włókna

D. węglowodanów

Drożdże pastewne są znakomitym źródłem białka, które jest kluczowym składnikiem diety zwierząt. Oferują one wysoką wartość biologiczną białka, co oznacza, że zawierają wszystkie niezbędne aminokwasy, których potrzebują organizmy zwierzęce do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Ponadto, drożdże te zawierają korzystne składniki odżywcze, takie jak witaminy z grupy B, minerały oraz beta-glukan, który wspiera układ odpornościowy. W praktyce, drożdże pastewne są często stosowane w mieszankach paszowych dla bydła, trzody chlewnej oraz drobiu, co pozwala na poprawę efektywności produkcji zwierzęcej. W kontekście standardów, dodawanie drożdży pastewnych do diety zwierząt jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt, ponieważ przyczynia się do lepszego wykorzystania składników odżywczych, a także zmniejsza emisję gazów cieplarnianych związanych z produkcją pasz. Z perspektywy ekonomicznej, wprowadzenie drożdży do pasz może także przyczynić się do obniżenia kosztów, poprzez zwiększenie przyrostów masy ciała zwierząt oraz poprawę jakości produktów zwierzęcych.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Czy lekarz weterynarii może przeprowadzać zabiegi sztucznego unasienniania?

A. bez dodatkowego szkolenia.

B. po odbyciu szkolenia z zakresu sztucznego unasienniania.

C. po zdaniu dodatkowego egzaminu.

D. po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu z zakresu sztucznego unasienniania.

Niektóre osoby mogą myśleć, że każdy weterynarz musi przejść dodatkowe kursy lub zdać egzaminy, żeby móc robić zabiegi sztucznego unasienniania. Często to zrozumienie wynika z błędnego wrażenia, że każda procedura medyczna wymaga osobnego certyfikatu. Tak naprawdę, te umiejętności są w programie studiów weterynaryjnych. Sztuczne unasiennianie to nie jest prosta sprawa, bo wymaga znajomości anatomii i fizjologii zwierząt, a także praktycznych umiejętności. Wielu weterynarzy zdobywa doświadczenie, pracując w hodowlach albo biorąc udział w warsztatach. Więc twierdzenie, że dodatkowe szkolenie nie jest potrzebne, jest trochę mylne, bo praktyka i ciągłe kształcenie są kluczowe. Również, nie każdy weterynarz może bez problemu robić te zabiegi, bo w zależności od hodowli mogą być potrzebne dodatkowe umiejętności związane z konkretnymi rasami czy liniami genetycznymi, co pokazuje, jak ważne jest bieżące kształcenie w tej dziedzinie.

Pytanie 32

Najbardziej powszechną metodą przechowywania całych roślin kukurydzy jest

A. suszenie

B. parowanie

C. toastowanie

D. kiszenie

Suszenie, toastowanie i parowanie to metody, które mogą być stosowane do konserwacji różnych produktów spożywczych, jednak nie są one odpowiednie dla całych roślin kukurydzy w kontekście długoterminowego przechowywania. Suszenie polega na usuwaniu wody poprzez zastosowanie wysokiej temperatury, co może prowadzić do utraty wielu witamin i składników odżywczych. Dodatkowo, proces ten wymaga znacznych nakładów energii oraz odpowiednich warunków, aby uniknąć pleśnienia, co czyni go mniej efektywnym w przypadku kukurydzy. Toastowanie, z kolei, jest metodą obróbki cieplnej, która zmienia strukturę chemiczną ziaren, co czyni je mniej podatnymi na psucie, ale jednocześnie nie zachowuje oryginalnych właściwości rośliny. Parowanie to proces, który wymaga kontaktu z wodą i wysokich temperatur, co również nie sprzyja długoterminowemu przechowywaniu kukurydzy. Każda z tych metod ma swoje zastosowanie w przemyśle spożywczym, ale nie dostarcza wszystkich korzyści, jakie zapewnia kiszenie, dlatego ich wybór w przypadku całych roślin kukurydzy jest niewłaściwy. Warto zwrócić uwagę na te różnice, aby podejmować świadome decyzje w zakresie przechowywania i konserwacji surowców rolnych.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Aby otrzymać roztwór o stężeniu około 2% środka dezynfekcyjnego, do 1 litra wody należy dodać 20 ml substancji X. Oblicz, jaką ilość ml środka X musisz dodać do 5 litrów wody, żeby uzyskać roztwór o stężeniu około 5%?

A. 200 ml

B. 100 ml

C. 250 ml

D. 150 ml

Aby uzyskać 5% roztwór środka dezynfekcyjnego, najpierw należy zrozumieć, jak oblicza się stężenie roztworu na podstawie dodawanego środka czynnego. W przypadku 2% roztworu, dodając 20 ml środka X do 1 litra wody, uzyskujemy 20 ml/1000 ml * 100% = 2%. Aby zwiększyć stężenie do 5%, musimy dodać odpowiednią ilość środka X do 5 litrów wody. Obliczenia dotyczące 5 litrów są następujące: 5 litrów to 5000 ml, zatem 5% z 5000 ml to 250 ml. Oznacza to, że dodając 250 ml środka X do 5 litrów wody, uzyskamy pożądane stężenie. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce laboratoryjnej oraz w przemyśle chemicznym, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest istotne dla skuteczności procesów dezynfekcji. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy zachować ostrożność przy przygotowywaniu roztworów, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnych lub niebezpiecznych preparatów.

Pytanie 36

Jakie jest właściwe określenie momentu unasienienia krowy, u której pierwsze symptomy rui zauważono w porze porannej?

A. w tym samym dniu po południu

B. bezpośrednio po zaobserwowaniu

C. następnego dnia rano

D. następnego dnia po południu

Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to w tym samym dniu po południu, ponieważ najlepsze rezultaty unoszenia osiąga się w czasie największej aktywności hormonalnej samicy. W przypadku krów, ruja zazwyczaj trwa od 12 do 24 godzin, a szczyt aktywności seksualnej przypada na okres około 12-18 godzin od momentu zauważenia pierwszych objawów. Obserwowanie objawów rui, takich jak zwiększona pobudliwość, częste oddawanie moczu czy chęć do kopulacji, jest kluczowe dla określenia najlepszego momentu na unasienienie. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest prowadzenie dokładnej dokumentacji o cyklach rujowych krów, co pozwala na lepsze planowanie unasienienia. Zastosowanie metod takich jak monitoring hormonalny czy wykorzystanie detektorów rui może zwiększyć skuteczność unasienienia i poprawić wyniki hodowlane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zootechniki.

Pytanie 37

Która rasa świń jest stosowana w krzyżowaniu towarowym w celu zwiększenia mięsności?

A. Polska biała zwisłoucha

B. Pietrain

C. Wielka biała polska

D. Puławska

Rasa Pietrain jest szeroko stosowana w krzyżowaniu towarowym ze względu na swoje wyjątkowe cechy związane z mięsnością. Wyhodowana głównie w Belgii, charakteryzuje się wysoką zawartością mięsa oraz korzystnym stosunkiem mięsa do tłuszczu. Dzięki temu, zwierzęta tej rasy mają znakomite właściwości technologiczne, co sprawia, że są idealnym materiałem do krzyżowania z innymi rasami w celu uzyskania bardziej mięsnych potomków. Przykładem zastosowania rasy Pietrain jest krzyżowanie z rasą Wielka Biała Polska, co pozwala uzyskać świnie o lepszych parametrach mięsnych, takich jak większa masa mięśniowa oraz lepsza jakość mięsa, co jest zgodne z wymaganiami współczesnego rynku mięsnego. W praktyce, korzystanie z rasy Pietrain w programach hodowlanych przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji oraz poprawy jakości produktów mięsnych, co jest zgodne z normami i dobrymi praktykami w hodowli świń.

Pytanie 38

Jaką część macicy krowy należy chwycić przez prostnicę, aby prawidłowo wprowadzić pipetę inseminacyjną?

A. Koronę

B. Trzon

C. Szyjkę

D. Róg

Szyjka macicy jest kluczowym elementem w procesie inseminacji, ponieważ stanowi naturalny kanał, przez który muszą przejść plemniki, aby dotrzeć do komórki jajowej. Podczas inseminacji krowy, ważne jest, aby odpowiednio uchwycić szyjkę przez prostnicę, co pozwala na precyzyjne wprowadzenie pipety inseminacyjnej. Prawidłowe umiejscowienie jest istotne, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia narządów oraz zwiększyć skuteczność inseminacji. Standardowe protokoły inseminacji rekomendują, aby operatorzy byli przeszkoleni w tej technice, co zwiększa szanse na sukces. Dobrą praktyką jest także przeprowadzenie badania ultrasonograficznego, które pozwala na ocenę stanu układu rozrodczego krowy przed inseminacją. Zrozumienie anatomicznych lokalizacji narządów rodnych krowy oraz ich funkcji jest niezbędne dla efektywności praktyk inseminacyjnych.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. ligniny

B. metioniny

C. solaniny

D. fitazy

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej