Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 05:55
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 06:25

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Bolesny obrzęk oraz powiększenie gruczołów ślinowych przyusznych, podżuchwowych i podjęzykowych u dziecka są objawami klinicznymi

A. płonicy

B. świnki

C. różyczki

D. odry

Świnki, znane również jako epidemiczne zapalenie ślinianek, są chorobą wirusową wywoływaną przez wirus paramyksowirusów. Objawy kliniczne, takie jak bolesny obrzęk oraz powiększenie ślinianek przyusznych, podżuchwowych i podjęzykowych, są charakterystyczne dla tej choroby. Powiększenie ślinianek jest wynikiem zapalenia tych gruczołów, co prowadzi do dyskomfortu i bólu, a także może powodować trudności w jedzeniu i mówieniu. W praktyce klinicznej, w przypadku podejrzenia świnek, lekarze zalecają obserwację objawów oraz wykonanie badań serologicznych w celu potwierdzenia diagnozy. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie szczepień, gdyż istnieje szczepionka przeciwko śwince, która jest częścią szczepionki MMR (odra, świnka, różyczka). Zastosowanie tej szczepionki znacznie zmniejszyło częstość występowania choroby oraz jej powikłań, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zdrowia publicznego.

Pytanie 2

Który z podanych sposobów na zabezpieczenie przed kleszczami podczas spaceru powinno się zastosować u 28-miesięcznego dziecka?

A. Noszenie dziecka tylko w nosidełku lub specjalnej chuście

B. Transportowanie dziecka wyłącznie w wózku

C. Ubranie dziecka w ciemne ubrania

D. Ubranie dziecka w odzież z długimi rękawami i długie spodnie

Dzieciak powinien nosić ciuchy z długim rękawem i długie spodnie, bo to najlepszy sposób na ochronę przed kleszczami. Te małe robaki są najczęściej w trawie i krzakach, a ich ukąszenia mogą być naprawdę groźne, na przykład mogą prowadzić do boreliozy. Jak dziecko ma długie rękawy i spodnie, to skóra ma mniej kontaktu z kleszczami, więc ryzyko ich ukąszenia maleje. Fajnie, jak materiał ubrań jest gęsty i dobrze przylega do ciała, bo wtedy jest dodatkowa ochrona. I warto pomyśleć o jasnych kolorach – łatwiej je wtedy zauważyć. Rodzice powinni po spacerze zawsze sprawdzić ubrania i skórę dziecka, to naprawdę ważne, żeby zminimalizować ryzyko. Dobrze jest też używać repelentów na ubrania, które są bezpieczne dla dzieci, bo to może bardzo pomóc.

Pytanie 3

Na kształtowanie poczucia rytmu, sprawności ruchowej oraz orientacji w przestrzeni u malucha znaczący wpływ mają zabawy

A. muzyczno-ruchowe

B. manipulacyjno-konstrukcyjne

C. twórcze

D. tematyczne

Zabawy muzyczno-ruchowe są naprawdę istotne w rozwijaniu rytmu, koordynacji i orientacji u dzieci. Takie zajęcia angażują różne zmysły, co znacznie ułatwia przyswajanie umiejętności motorycznych. Muzyka i jej rytmy naprawdę zachęcają do ruchu, co z kolei pomaga w rozwijaniu dużej i małej motoryki oraz w koordynacji. Na przykład tańczenie do muzyki pozwala dzieciom lepiej poczuć rytm, co jest kluczowe zarówno w muzyce, jak i w sporcie. Dodatkowo, te zabawy sprzyjają nawiązywaniu relacji między dziećmi, uczą współpracy i interakcji. W odniesieniu do standardów edukacyjnych, takie aktywności wpisują się w to, co jest zalecane do wszechstronnego rozwoju dziecka, uwzględniając aspekty fizyczne, emocjonalne i społeczne. Takie podejście do nauczania jest naprawdę zgodne z tym, co najlepsze w pedagogice, bo widać, że zintegrowane uczenie się ma ogromne znaczenie.

Pytanie 4

Podczas tworzenia upominków dla dzieci z materiałów plastycznych na mikołajki, opiekunka szczególnie rozwija u dzieci umiejętności w obszarze

A. motoryki dużej

B. percepcji słuchowej

C. motoryki małej

D. percepcji czuciowej

Wykonywanie upominków z materiałów plastycznych z dziećmi stymuluje przede wszystkim motorykę małą, czyli zdolności związane z precyzyjnymi ruchami rąk oraz palców. Aktywności takie jak wycinanie, klejenie, formowanie, czy malowanie, angażują dzieci w użycie ich palców i dłoni, co przyczynia się do rozwijania koordynacji ruchowej oraz umiejętności manualnych. W kontekście edukacji przedszkolnej, rozwijanie motoryki małej ma kluczowe znaczenie, ponieważ wpływa na późniejsze umiejętności pisania i rysowania. Przykładem efektywnego podejścia jest stworzenie różnorodnych zadań, które wymuszają na dzieciach używanie różnych narzędzi, takich jak nożyczki, pędzle czy kleje. Aktywności te powinny być zgodne z wytycznymi dotyczącymi rozwoju dzieci, które wskazują na znaczenie zabaw manualnych w kształtowaniu umiejętności w zakresie samodzielności oraz kreatywności. Warto także zauważyć, że współpraca w grupie podczas tworzenia takich upominków sprzyja rozwijaniu umiejętności społecznych, co dodatkowo wzbogaca proces edukacji.

Pytanie 5

W co powinno być ubrane 6-miesięczne dziecko, które spędzi czas na werandzie w słoneczny dzień, gdy temperatura powietrza wynosi około 5°C?

A. W sweterek i czapeczkę

B. W kaftanik i śpioszki

C. W koszulkę i body

D. W kombinezon, czapkę i rękawiczki

Wybór ubrania dla 6-miesięcznego dziecka na werandowanie w niskiej temperaturze, takiej jak 5°C, powinien być starannie przemyślany, aby zapewnić odpowiednią ochronę przed zimnem i warunkami atmosferycznymi. Kombinezon, czapka i rękawiczki to optymalna kombinacja, ponieważ kombinezon jest odpowiednio ocieplony i zakrywa dużą część ciała, co minimalizuje ryzyko wychłodzenia, zwłaszcza w strefach, gdzie ciepło z ciała mogłoby być szybko tracone. Czapka chroni głowę, która jest jedną z części ciała, przez które tracimy najwięcej ciepła, a rękawiczki zabezpieczają dłonie, które są szczególnie wrażliwe na chłód. Ważne jest, aby nie zapominać o warstwie odzieży, która odprowadza wilgoć, co jest istotne, aby dziecko czuło się komfortowo. Dobrą praktyką jest także monitorowanie temperatury ciała dziecka, aby upewnić się, że nie jest ani przegrzane, ani zmarznięte, co można osiągnąć poprzez odpowiednie dostosowanie warstw odzieży.

Pytanie 6

Pierwszym sposobem, w jaki noworodek komunikuje się z otoczeniem, jest

A. gaworzenie.

B. głoszenie.

C. radość.

D. płacz.

Głużenie, śmiech i gaworzenie to formy komunikacji, które pojawiają się w późniejszym etapie rozwoju dziecka, a nie na jego początkowym etapie. Głużenie, które występuje zazwyczaj między 2 a 3 miesiącem życia, jest wynikiem rozwoju mięśni odpowiedzialnych za produkcję dźwięków. Nie jest to jednak środek komunikacji służący bezpośrednio do sygnalizowania potrzeb, lecz bardziej eksploracja dźwięków, które dziecko może wytwarzać. Śmiech pojawia się jeszcze później, zazwyczaj między 3 a 4 miesiącem, jako reakcja na bodźce zewnętrzne, a nie jako wyraz potrzeb. Z kolei gaworzenie, które zaczyna się około 4-6 miesiąca życia, to zaawansowana forma komunikacji, w której dziecko zaczyna łączyć dźwięki w bardziej złożone zasady. Te fazy rozwoju są kluczowe w kontekście zdobywania umiejętności językowych, ale nie są one pierwszymi sposobami komunikacji noworodka, co może prowadzić do mylnych wniosków. Warto pamiętać, że każda z tych form komunikacji jest istotna, ale płacz pozostaje najwcześniejszym i najważniejszym sygnałem, który dziecko wysyła do opiekunów, aby zaspokoić swoje podstawowe potrzeby, co jest kluczowe dla jego przetrwania i zdrowego rozwoju.

Pytanie 7

Jakie substancje powinno się podawać 3-letniemu dziecku z biegunką, aby uniknąć odwodnienia?

A. mleko oraz przetwory mleczne

B. wodę i elektrolity

C. zwiększoną ilość produktów stałych

D. świeże warzywa i owoce

Odpowiedź "wodę i elektrolity" jest na pewno właściwa. Kiedy mamy do czynienia z biegunką, zwłaszcza u małych dzieci, to kluczowe jest, żeby uzupełnić płyny, bo one są mocno tracone w trakcie choroby. Dzieci w wieku przedszkolnym są szczególnie narażone, bo mają mniej płynów w organizmie i łatwo mogą się odwodnić. Woda to podstawa, żeby wszystko działało jak należy, a elektrolity, jak sód i potas, są super ważne dla naszych komórek i równowagi kwasowo-zasadowej. Z mojego doświadczenia, najlepszym rozwiązaniem w takich sytuacjach są specjalne płyny nawadniające, takie jak ORS, które poleca Światowa Organizacja Zdrowia. Są one zaprojektowane tak, żeby uzupełniać zarówno płyny, jak i elektrolity, co naprawdę działa i pomaga dziecku wrócić do zdrowia.

Pytanie 8

Typowym osiągnięciem rozwojowym dziecka w wieku sześciu miesięcy, które rozwija się prawidłowo w obszarze mowy, jest

A. gaworzenie

B. imitowanie dźwięków

C. wymawianie pierwszych słów

D. głużenie

Gaworzenie to etap w rozwoju mowy, który występuje zazwyczaj między szóstym a ósmym miesiącem życia dziecka. To naturalny proces, w którym niemowlę wydaje różnorodne dźwięki, łącząc samogłoski i spółgłoski, co jest kluczowe dla rozwijania umiejętności komunikacyjnych. Gaworzenie jest ważnym krokiem w kierunku późniejszego wymawiania słów, ponieważ pozwala dziecku eksperymentować z dźwiękami i rytmem mowy. W tym okresie dziecko uczy się, jak kontrolować swoje struny głosowe, co jest niezbędne do późniejszego formowania słów. Dla rodziców i opiekunów istotne jest, aby w tym czasie angażować się w komunikację z dzieckiem, przykładując do niego uwagę i naśladując wydawane przez nie dźwięki. Takie interakcje wzmacniają więzi emocjonalne oraz stymulują rozwój językowy. Warto także zwrócić uwagę na to, że gaworzenie jest naturalnym elementem procesu nauki języka, a jego brak może wskazywać na potrzebę dalszej diagnozy rozwoju dziecka, zgodnie z zaleceniami specjalistów w dziedzinie pediatrii i logopedii.

Pytanie 9

Jaką metodę ochrony przed kleszczami powinno się zastosować podczas spaceru z 2-letnim dzieckiem?

A. Założyć ciemne ubrania

B. Ubrać w krótkie spodenki

C. Transportować dziecko w wózku

D. Ubierać w długi rękaw i długie spodnie

Odpowiedź polegająca na założeniu długiego rękawa i długich spodni jest najlepszym sposobem ochrony przed kleszczami, szczególnie u małych dzieci. Kleszcze najczęściej występują w wysokiej trawie oraz w zaroślach, a ich ukąszenia mogą prowadzić do poważnych chorób, takich jak borelioza czy odkleszczowe zapalenie mózgu. Długie rękawy i spodnie skutecznie ograniczają dostęp kleszczy do skóry dziecka, co jest kluczowe w zapobieganiu ich ukąszeniom. Warto również pamiętać, że ubrania powinny być wykonane z jasnych materiałów, co ułatwia zauważenie ewentualnych kleszczy. Ponadto, stosowanie preparatów odstraszających na odzież oraz regularna kontrola ciała dziecka po spacerze są zalecanymi praktykami, które zwiększają bezpieczeństwo. Zgodnie z zaleceniami ekspertów, odpowiednie przygotowanie się do aktywności na świeżym powietrzu jest niezbędne, aby minimalizować ryzyko związane z ukąszeniami kleszczy.

Pytanie 10

Podaj schorzenie matki, które w sposób kategoryczny uniemożliwia karmienie piersią?

A. Zapalenie oskrzeli

B. Aktywna gruźlica

C. Angina

D. Cukrzyca typu II

Aktywna gruźlica jest chorobą zakaźną, która stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia zarówno matki, jak i dziecka. Karmienie piersią w przypadku matki z aktywną gruźlicą jest niewskazane, ponieważ bakterie Mycobacterium tuberculosis mogą przenikać do mleka matki, co stwarza ryzyko zakażenia noworodka. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz krajowych zaleceń dotyczących zdrowia publicznego, matki z aktywną formą gruźlicy powinny unikać karmienia naturalnego, dopóki nie są skutecznie leczone i nie osiągną stanu niewydolności zakaźnej. Leczenie takich pacjentek opiera się na stosowaniu antybiotyków przez okres kilku miesięcy, co znacznie redukuje ryzyko przeniesienia choroby na dziecko. W praktyce oznacza to, że matki powinny być pod stałą opieką lekarzy, którzy mogą monitorować przebieg leczenia oraz wdrożyć odpowiednie zalecenia dotyczące karmienia niemowląt, w tym wykorzystanie mleka modyfikowanego jako bezpiecznej alternatywy do karmienia. Wiedza na temat tych zagrożeń oraz przestrzeganie standardów medycznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa dzieci.

Pytanie 11

Opiekunka powinna wprowadzać zajęcia plastyczne, polegające na modelowaniu z masy solnej lub plasteliny, w trakcie zabaw z dziećmi najwcześniej

A. w I półroczu drugiego roku życia

B. w II półroczu drugiego roku życia

C. w II półroczu trzeciego roku życia

D. w I półroczu trzeciego roku życia

Wprowadzenie zajęć plastycznych, takich jak lepienie z masy solnej czy plasteliny, podczas II półrocza drugiego roku życia jest zgodne z rozwojowym podejściem do edukacji wczesnoszkolnej. W tym okresie dzieci zaczynają rozwijać swoje umiejętności motoryczne oraz zdolności sensoryczne, co jest kluczowe dla dalszego rozwoju ich kreatywności. Zajęcia plastyczne umożliwiają dzieciom eksplorację materiałów, co jest niezbędne do nauki o fakturze, kształcie i kolorze. Wprowadzenie takich aktywności w tym okresie przyczynia się również do rozwoju umiejętności społecznych, gdyż dzieci uczą się współpracy i komunikacji w grupie. Ponadto, zgodnie z zaleceniami instytucji zajmujących się edukacją wczesnoszkolną, takie formy aktywności powinny być regularnie stosowane, aby wspierać rozwój dziecka na różnych płaszczyznach. W praktyce oznacza to, że podczas zajęć plastycznych nauczyciel powinien wykorzystywać różnorodne techniki pracy, aby dostosować się do potrzeb dzieci, stymulując ich zainteresowania i rozwijając ich zdolności artystyczne.

Pytanie 12

Zabawa edukacyjna, rozwijająca zdolność samodzielnego przytaczania treści opowiadania oraz używania liczby mnogiej, powinna być wprowadzona w grupie dzieci

A. w I półroczu drugiego roku życia

B. w II półroczu trzeciego roku życia

C. w II półroczu drugiego roku życia

D. w I półroczu trzeciego roku życia

Wprowadzenie zabaw dydaktycznych, które pomagają dzieciom w samodzielnym opowiadaniu historii i korzystaniu z liczby mnogiej, jest super istotne w II półroczu trzeciego roku życia. W tym czasie maluchy zaczynają naprawdę rozwijać swoje umiejętności językowe i poznawcze. Kiedy mają około trzech lat, zaczynają lepiej przetwarzać informacje i rozumieć, co to znaczy liczba pojedyncza, a co liczba mnoga. Na przykład zabawy typu "Opowiedz mi swoją historię" są fantastyczne, bo dzieci mogą dzielić się swoimi doświadczeniami i opisywać różne przedmioty w liczbie mnogiej. To nie tylko zwiększa ich słownictwo, ale też rozwija umiejętności narracyjne. Dodatkowo, w tym wieku maluchy uczą się współpracy i dzielenia się swoimi myślami z innymi dziećmi, co jest ważne dla ich rozwoju społecznego. Dlatego warto wprowadzać takie zabawy w odpowiednim momencie, bo to zgodne z tym, co mówią specjaliści od pedagogiki wczesnoszkolnej, którzy podkreślają, że uczenie się przez zabawę jest kluczowe.

Pytanie 13

Jaką aktywność należy wykorzystać do rozwijania u dziecka chwytu szczypcowego?

A. Budowanie i niszczenie wieży z drewnianych klocków

B. Dobieranie nakrętki do butelki

C. Otwieranie i zamykanie pudełka

D. Zbieranie okruszków chleba z talerzyka

Budowanie i burzenie wieży z drewnianych klocków, dobieranie nakrętki do butelki oraz otwieranie i zamykanie pudełka, mimo że są to również aktywności stymulujące rozwój manualny, nie są tak efektywne w kontekście kształtowania chwytu szczypcowego. W przypadku budowania wieży z klocków, dziecko przede wszystkim angażuje większe grupy mięśniowe, co sprzyja rozwijaniu ogólnej motoryki, ale nie koncentruje się na precyzyjnym uchwycie wymaganym do chwytu szczypcowego. Celem tej aktywności jest bardziej rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz umiejętności planowania przestrzennego niż doskonalenie techniki chwytu. Dobieranie nakrętki do butelki również nie angażuje w takim stopniu palców, jak to ma miejsce w przypadku zbierania okruszków, ponieważ zadanie to można wykonać również z użyciem całej dłoni, co nie pozwala na aktywne ćwiczenie chwytu szczypcowego. Otwieranie i zamykanie pudełka, choć rozwija zdolności manualne, nie stawia wystarczających wymagań w zakresie precyzji chwytu, ponieważ czynność ta często wiąże się z używaniem całej dłoni, co nie sprzyja wyodrębnieniu ruchów palców. Stąd wynika, że te alternatywne aktywności, mimo że wspierają rozwój motoryki, nie są odpowiednie do kształtowania chwytu szczypcowego w sposób optymalny.

Pytanie 14

Higiena jamy ustnej sześciomiesięcznego niemowlęcia polega na czyszczeniu zębów oraz języka

A. przegotowaną wodą.

B. pasty do zębów dla osób z wrażliwością.

C. wody z sokiem cytrynowym.

D. pasty do wybielania.

Prawidłowa odpowiedź to przegotowana woda, ponieważ w przypadku sześciomiesięcznego dziecka, które zazwyczaj nie ma jeszcze w pełni rozwiniętego uzębienia, najważniejsze jest dbanie o higienę jamy ustnej w sposób bezpieczny i delikatny. Przegotowana woda jest najlepszym wyborem, gdyż jest wolna od wszelkich zanieczyszczeń oraz mikroorganizmów, co zapewnia ochronę wrażliwej błony śluzowej jamy ustnej dziecka. Mycie zębów powinno odbywać się miękką szczoteczką, a woda stanowi idealne rozwiązanie do nawilżenia i łagodnego oczyszczenia zębów oraz języka. Warto również pamiętać, że w tym wieku należy unikać past do zębów, które zawierają fluor w dużych ilościach, gdyż może być to niebezpieczne dla zdrowia dziecka. Warto wprowadzać codzienną rutynę pielęgnacyjną, aby uczyć dziecko od najmłodszych lat nawyków związanych z prawidłową higieną jamy ustnej, co pozytywnie wpłynie na stan zdrowia zębów w przyszłości.

Pytanie 15

Jakie objawy są typowe dla dzieci cierpiących na ADHD?

A. Nadruchliwość, zaburzenia koncentracji, impulsywność

B. Impulsywność, tiki, nadruchliwość

C. Nadruchliwość, reakcje izolacyjne, impulsywność

D. Zaburzenia koncentracji, jąkanie, impulsywność

Odpowiedź numer 1 jest jak najbardziej trafna! Nadruchliwość, zaburzenia koncentracji i impulsywność to rzeczywiście kluczowe objawy ADHD u dzieci. Nadruchliwość to taka nadmierna energia, która może objawiać się w bieganiu, skakaniu czy ciągłym poruszaniu się. Zaburzenia koncentracji oznaczają, że dziecko ma trudności w skupieniu się na zadaniach, co może być problematyczne w szkole. Impulsywność to z kolei brak kontroli nad reakcjami, co czasem prowadzi do nierozważnych decyzji. Wiedza o tych objawach jest ważna nie tylko dla rodziców, ale i nauczycieli, aby mogli rozpoznać dzieci z ADHD i wprowadzić odpowiednie wsparcie. Dobrze jest też pamiętać, że rozpoznanie ADHD powinno opierać się na dokładnej ocenie tych symptomów, co ułatwia dalsze leczenie i pomoc.

Pytanie 16

Najprecyzyjniejszy wynik pomiaru temperatury ciała dziecka uzyskuje się, gdy termometr zostaje umieszczony

A. w pachwinie

B. na czole

C. w odbycie

D. pod pachą

Pomiar temperatury ciała w odbycie jest uznawany za najdokładniejszą metodę, szczególnie u dzieci. Temperatura mierzona w tej okolicy jest najbliższa temperaturze rdzeniowej organizmu, co pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników. Metoda ta jest zalecana w sytuacjach, gdy dokładność pomiaru jest kluczowa, na przykład w przypadku podejrzenia gorączki lub innych stanów zdrowotnych wymagających ścisłej kontroli temperatury. W praktyce, aby zmierzyć temperaturę w odbycie, należy zastosować termometr analny, który powinien być odpowiednio przygotowany, a pomiar przeprowadzony zgodnie z zaleceniami producenta. Ważne jest, aby przed pomiarem zdezynfekować termometr, a także delikatnie wprowadzić go do odbytu, co może zminimalizować dyskomfort. Standardy dotyczące pomiaru temperatury, takie jak te zalecane przez American Academy of Pediatrics, podkreślają, że pomiar odbytniczy jest złotym standardem dla dzieci poniżej 3. roku życia. Dodatkowo, niezależnie od metody pomiaru, zawsze należy obserwować ogólny stan zdrowia dziecka, a w przypadku niepokojących objawów skonsultować się z lekarzem.

Pytanie 17

W przypadku, gdy trzyletnie dziecko po niegroźnym upadku ze schodów unika ich pokonywania, aby zmniejszyć jego lęk, należy

A. spokojnie wyjaśnić dziecku znaczenie ostrożności i nie wracać do tematu

B. ciągle asekurować dziecko podczas schodzenia ze schodów

C. unikać schodzenia po schodach

D. wielokrotnie rozmawiać z rodziną na ten temat w obecności dziecka

Zastosowanie metod, które polegają na nieustannym asekurowaniu dziecka lub unikaniu schodów, stają się pułapką, w której dziecko nie nabywa niezbędnych umiejętności radzenia sobie z lękiem i wyzwaniami. Takie podejście może prowadzić do tzw. nadopiekuńczości, która w dłuższej perspektywie ogranicza rozwój dziecka. Unikanie trudnych sytuacji, takich jak schody, nie tylko wzmacnia lęk, ale również utrudnia dziecku adaptację w sytuacjach wymagających pokonywania przeszkód. Ponadto, wielokrotne rozmowy na ten temat z rodziną w obecności dziecka mogą wywołać niezdrową atmosferę, w której dziecko zaczyna czuć się niepewnie i obawiając się, że temat jest wciąż aktualny, co tylko potęguje jego lęk. Warto zauważyć, że najlepszą metodą na radzenie sobie z takimi sytuacjami jest podejście, które sprzyja stopniowemu oswajaniu z obiektami wywołującymi strach. Psychologia dziecięca zaleca, aby rodzice i opiekunowie stopniowo wprowadzali dzieci w sytuacje, które mogą budzić ich obawy, stosując przy tym techniki wspierające, takie jak pozytywna afirmacja i zachęta do eksploracji otoczenia. Wspieranie dzieci w nabywaniu umiejętności podejmowania ryzykownych, ale kontrolowanych działań, jest kluczowe dla ich rozwoju oraz budowania pewności siebie.

Pytanie 18

Podczas edukacyjnej zabawy "worek czarodziejski", prowadzonej z dziećmi, które prawidłowo się rozwijają w dwunastym miesiącu życia, co należy włożyć do worka?

A. narzędzia muzyczne

B. wyłącznie nowe, nieznane dziecku przedmioty

C. wielobarwne obrazki

D. wyłącznie znane dziecku przedmioty

Wybór odpowiedzi, że do worka czarodziejskiego należy włożyć wyłącznie znane dziecku przedmioty, jest zgodny z zasadami rozwoju poznawczego małych dzieci. Wiek 12 miesięcy to czas, gdy dzieci zaczynają eksplorować świat, a jednocześnie potrzebują poczucia bezpieczeństwa, które zapewniają znajome przedmioty. Wprowadzenie znanych obiektów do zabawy, takich jak ulubione zabawki czy przedmioty codziennego użytku, sprzyja stymulacji ich ciekawości oraz rozwija umiejętności poznawcze. Dzieci uczą się poprzez zabawę i interakcję z otoczeniem, dlatego prezentowanie im znajomych przedmiotów ułatwia proces nauki. Przykładem może być użycie klocków, które dziecko już zna, aby wzmocnić umiejętności motoryczne, oraz rozpoznawanie kształtów i kolorów. Warto również zauważyć, że zgodnie z teorią Piageta o rozwoju poznawczym dzieci, na tym etapie rozwoju kluczowe jest zrozumienie obiektów i ich funkcji, co można osiągnąć jedynie poprzez interakcję z przedmiotami, które są im znane i rozumiane.

Pytanie 19

Bliskość matki w trakcie karmienia piersią zaspokaja u dziecka potrzebę

A. bezpieczeństwa

B. uznania

C. akceptacji

D. szacunku

Bliskość matki podczas karmienia piersią odgrywa kluczową rolę w zaspokajaniu potrzeby bezpieczeństwa u dziecka. Dzieci, które są karmione piersią, czują się bardziej komfortowo i chronione, co wynika z bezpośredniego kontaktu z matką, jej ciepła oraz zapachu. Te aspekty stają się fundamentem budowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa u dziecka, co jest niezbędne dla jego prawidłowego rozwoju emocjonalnego. Badania wykazują, że dzieci, które doświadczają bliskości z matką, mają tendencję do lepszego radzenia sobie w sytuacjach stresowych oraz rozwijania zdrowych relacji interpersonalnych w późniejszym życiu. W kontekście standardów opieki nad dziećmi, takie podejście jest zgodne z zaleceniami WHO oraz UNICEF, które promują karmienie piersią jako sposób na wspieranie zdrowia emocjonalnego i fizycznego dzieci oraz ich matek. W praktyce, wspieranie bliskości matki i dziecka może obejmować takie działania jak skóra do skóry, co further wzmacnia więź i poczucie bezpieczeństwa.

Pytanie 20

Dziecku na diecie eliminacyjnej bezglutenowejnie wolno podawać produktów wykonanych na bazie

A. fasoli i orzechów

B. pszenicy i jęczmienia

C. kukurydzy i soi

D. ryżu i gryki

Pszenica i jęczmień są kluczowymi źródłami glutenu, białka, które w przypadku osób z celiakią oraz nietolerancją glutenu wywołuje poważne reakcje. Dieta eliminacyjna bezglutenowa ma na celu całkowite wykluczenie produktów, które mogą zawierać gluten, aby zapobiec szkodliwym skutkom zdrowotnym. Przykładowo, pszenica jest składnikiem wielu popularnych produktów spożywczych, takich jak pieczywo, makaron czy wyroby cukiernicze, a jęczmień często występuje w piwach oraz jako dodatek do potraw. Osoby na diecie eliminacyjnej powinny zwracać uwagę na etykiety produktów, aby upewnić się, że nie zawierają one ukrytych źródeł glutenu. Zgodnie z zaleceniami dietetyków, istotne jest także, aby osoby z nietolerancją glutenu były świadome krzyżowego zanieczyszczenia, które może wystąpić podczas produkcji. Warto również znać alternatywy dla pszenicy i jęczmienia, takie jak produkty na bazie ryżu, kukurydzy czy gryki, które są bezpieczne w diecie bezglutenowej. Stosowanie się do tych zasad jest kluczowe dla zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia.

Pytanie 21

U dziecka występuje ogólne osłabienie, podwyższona temperatura ciała powyżej 38°, utrzymująca się przez kilka dni, a także ból głowy, mięśni i gardła. Może wystąpić również kaszel, ból w klatce piersiowej, bóle brzucha oraz brak apetytu. Powiększone są migdały podniebienne oraz tylne węzły chłonne. Jaką chorobę wieku dziecięcego może sugerować ten zespół objawów?

A. mononukleoza zakaźna

B. krztusiec

C. odra

D. ospa wietrzna

Mononukleoza zakaźna, znana również jako choroba pocałunków, jest wywoływana przez wirus Epstein-Barr (EBV) i charakteryzuje się symptomami, które są zbieżne z opisanymi w pytaniu. Ogólne osłabienie, gorączka powyżej 38°, ból głowy, mięśni oraz gardła to typowe dolegliwości, które pojawiają się w przebiegu tej choroby. Powiększenie migdałów oraz węzłów chłonnych jest specyficznym objawem mononukleozy, a towarzyszące dolegliwości, takie jak kaszel, ból w klatce piersiowej, czy bóle brzucha, dodatkowo potwierdzają diagnozę. W praktyce medycznej, rozpoznanie mononukleozy opiera się nie tylko na objawach klinicznych, ale również na wynikach badań laboratoryjnych, które mogą wykazać obecność przeciwciał przeciwko wirusowi EBV. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie podejście do pacjenta z mononukleozą obejmuje zalecenia dotyczące odpoczynku, nawodnienia oraz unikania wysiłku fizycznego, aby zminimalizować ryzyko powikłań, takich jak pęknięcie powiększonej śledziony. Wiedza na temat mononukleozy jest niezbędna dla pracowników służby zdrowia, aby skutecznie diagnozować i leczyć tę chorobę.

Pytanie 22

Toaleta jamy ustnej u dziecka powinna być rozpoczęta od

A. ukończenia przez dziecko pierwszego roku życia

B. pierwszych dni życia dziecka

C. momentu pojawienia się pierwszego zęba

D. ukończenia przez dziecko drugiego roku życia

Wykonywanie toalety jamy ustnej u dziecka powinno zaczynać się od pierwszych dni życia, aby zapewnić zdrowie jamy ustnej i zapobiegać rozwojowi próchnicy oraz innych schorzeń. Już w tym wczesnym etapie można wprowadzać delikatne czyszczenie dziąseł gazikiem nasączonym wodą, co pozwoli na usunięcie resztek pokarmowych oraz bakterii. Zgodnie z rekomendacjami Amerykańskiej Akademii Stomatologii Dziecięcej, rodzice powinni zacząć dbać o higienę jamy ustnej jeszcze przed pojawieniem się pierwszego zęba. Systematyczne czyszczenie jamy ustnej wpływa na prawidłowy rozwój zębów i dziąseł oraz kształtuje nawyki higieniczne, które dziecko przyjmie na całe życie. W miarę jak zęby zaczynają się pojawiać, można wprowadzać szczoteczki dostosowane do wieku oraz pasty do zębów z odpowiednią zawartością fluoru, co dodatkowo zabezpiecza zęby przed próchnicą. Takie wczesne działania są zgodne z najlepszymi praktykami w pediatrii i stomatologii.

Pytanie 23

W trakcie terapii antybiotykowej u dziecka należy zarezerwować uwagę na

A. uzupełnianie stężenia węglowodanów

B. podawanie probiotyków

C. uzupełnianie stężenia białek

D. podawanie witaminy C

Podawanie probiotyków podczas antybiotykoterapii jest kluczowe, ponieważ antybiotyki, choć skuteczne w zwalczaniu bakterii patogennych, mają również negatywny wpływ na naturalną florę bakteryjną jelit. Probiotyki, czyli żywe mikroorganizmy, które przyczyniają się do poprawy zdrowia, mogą pomóc w odbudowie równowagi mikroflory. Ich stosowanie zmniejsza ryzyko wystąpienia biegunki związanej z antybiotykoterapią oraz innych problemów żołądkowo-jelitowych. Przykładem może być Lactobacillus rhamnosus GG, który jest często rekomendowany w celu ochrony przed skutkami ubocznymi antybiotyków. Zalecenia dotyczące stosowania probiotyków są poparte badaniami klinicznymi oraz wytycznymi organizacji takich jak World Gastroenterology Organisation, które podkreślają ich istotną rolę w terapii antybiotykowej. W praktyce, włączenie probiotyków do leczenia powinno być dostosowane do rodzaju antybiotyku oraz stanu zdrowia dziecka, co wymaga konsultacji z lekarzem.

Pytanie 24

Niemowlę zaczyna chętnie naśladować podstawowe ruchy, takie jak pa-pa, swobodnie przenosi zabawkę z jednej ręki do drugiej oraz siedzi z podparciem. Zgodnie z rozwojowymi normami, wymienione umiejętności wskazują na dziecko w wieku

A. trzech-czterech miesięcy

B. siedmiu-ośmiu miesięcy

C. dziewięciu-dziesięciu miesięcy

D. pięciu-sześciu miesięcy

Odpowiedź 'pięciu-sześciu miesięcy' jest poprawna, ponieważ w tym okresie życia niemowlęta zaczynają wykazywać szereg kluczowych umiejętności rozwojowych. Naśladowanie prostych ruchów, takich jak pa-pa, jest jednym z pierwszych przejawów rozwoju społecznego i poznawczego, który manifestuje się w tym wieku. Dzieci w wieku pięciu-sześciu miesięcy wykazują również umiejętność przekładania zabawek z jednej ręki do drugiej, co jest oznaką rozwijającej się koordynacji ręka-oko oraz zdolności motorycznych. Siedzenie z podparciem to kolejny ważny kamień milowy, który wskazuje na postępy w stabilizacji ciała. Te umiejętności są zgodne z normami rozwojowymi opracowanymi przez uznane instytucje, takie jak American Academy of Pediatrics, które podkreślają znaczenie tych osiągnięć w kontekście wspierania dalszego rozwoju fizycznego i społecznego dziecka. Warto zauważyć, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, a te normy mają charakter orientacyjny.

Pytanie 25

Która z poniższych czynności nie jest zgodna z zasadami podawania leków dziecku?

A. Podawanie niektórych leków przeznaczonych dla dorosłych w należytej dawce

B. Wykorzystanie strzykawki do aplikacji płynnych leków

C. Podawanie kropli do oczu w pozycji leżącej

D. Dawanie antybiotyków z własnej woli

Podawanie antybiotyków samodzielnie to na pewno nie jest dobre podejście, zwłaszcza w przypadku dzieci. Takie lekki powinny być stosowane tylko wtedy, gdy lekarz to zaleci. Dlaczego? Bo niewłaściwe użycie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a nawet oporności bakterii na leki. To strasznie ważne, by zawsze pytać lekarza przed podaniem jakiegokolwiek leku, łącznie z antybiotykami. Rodzice powinni wiedzieć, jak to działa i jakie mogą być skutki uboczne, dlatego dobrze jest mieć wsparcie specjalisty i stosować się do jego wskazówek.

Pytanie 26

Masa ciała 4-letniego chłopca plasuje się na 10 centylu, podczas gdy jego wzrost znajduje się na poziomie 90 centyla. Jakie wnioski można wyciągnąć z tych danych?

A. niedowagę

B. nadwagę

C. wagę prawidłową

D. otyłość

Odpowiedź, że chłopiec ma niedowagę, jest prawidłowa, ponieważ analiza centyli wskazuje na to, że jego masa ciała znajduje się na poziomie 10 centyla. Oznacza to, że 10% dzieci w jego wieku ma niższą masę ciała, co wskazuje na potencjalne problemy zdrowotne związane z niedoborem masy. W praktyce, dzieci, które znajdują się na tak niskim centylu, mogą wymagać szczegółowej oceny dietetycznej oraz monitorowania wzrostu i rozwoju, aby upewnić się, że otrzymują odpowiednią ilość kalorii oraz składników odżywczych. Warto również podkreślić, że centyle są narzędziem stosowanym w pediatrii, które pozwala ocenić wzrost i rozwój dzieci w porównaniu do ich rówieśników. Podczas oceny stanu zdrowia dziecka, ważne jest, aby uwzględnić nie tylko masę ciała, ale także wzrost oraz inne czynniki, takie jak historia zdrowotna rodziny czy nawyki żywieniowe. Monitorowanie tych parametrów jest kluczowe dla wczesnego wykrywania problemów rozwojowych i interwencji w razie potrzeby.

Pytanie 27

Integracja pojedynczych wypowiedzi z kontekstem sytuacyjnym oraz wskazówkami pozawerbalnymi w rozwoju języka dziecka oznacza etap

A. gaworzenia

B. echolalii

C. holofrazy

D. głużenia

Gaworzenie, głużenie czy echolalia to różne etapy rozwoju mowy, które różnią się od holofraz. Gaworzenie odnosi się do wydawania dźwięków przez niemowlęta, które nie mają jeszcze znaczenia, co oznacza, że na tym etapie dzieci eksperymentują z dźwiękami i ich artykulacją, ale nie są w stanie używać ich w konkretnym kontekście. Głużenie z kolei to również faza wczesnego rozwoju mowy, w której dziecko produkuje dźwięki, które mogą przypominać sylaby, ale nie mają one jeszcze żadnego sensu językowego. Echolalia, natomiast, polega na powtarzaniu słów lub fraz usłyszanych od innych ludzi, co jest typowe dla dzieci z autyzmem lub zaburzeniami rozwoju. W przypadku błędnego wyboru, użytkownicy mogą mylić te etapy z holofrazami, nie rozumiejąc, że holofrazy są bardziej zaawansowaną formą komunikacji, w której pojedyncze słowo pełni rolę całej wypowiedzi w kontekście sytuacyjnym, co pokazuje rozwój umiejętności językowych i kognitywnych dziecka. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla pedagogów i terapeutów, ponieważ pozwala na lepsze dostosowanie podejść w pracy z dziećmi na różnych etapach rozwoju. Nieprawidłowe skojarzenia mogą prowadzić do nieodpowiednich interwencji, które nie będą odpowiadały rzeczywistym potrzebom rozwojowym dziecka.

Pytanie 28

Wykonywanie ćwiczeń ruchowych polegających na przemieszczaniu się po ławeczce szwedzkiej z ramionami rozłożonymi na boki oraz z kręglami plastykowymi w dłoniach można prowadzić z dziećmi, które rozwijają się prawidłowo

A. w II półroczu 3. roku życia

B. w II półroczu 2. roku życia

C. w I półroczu 2. roku życia

D. w I półroczu 3. roku życia

Wybór odpowiedzi dotyczących II półrocza 2. roku życia, I półrocza 2. roku życia oraz I półrocza 3. roku życia sugeruje, że ćwiczenia te mogą być odpowiednie dla dzieci na wcześniejszych etapach rozwoju. W rzeczywistości jednak, w tych okresach dzieci są wciąż w fazie intensywnego rozwijania podstawowych umiejętności motorycznych, takich jak chodzenie czy bieganie. W II półroczu 2. roku życia dzieci dopiero zaczynają eksplorować ruch w sposób bardziej skoordynowany, jednak ich zdolność do równoważenia ciała i manipulacji przedmiotami, takimi jak kręgle, jest jeszcze ograniczona. Również w I półroczu 2. roku życia dzieci są zwykle zbyt małe, aby mogły efektywnie utrzymać równowagę podczas stawiania kroków po ławeczce. W I półroczu 3. roku życia, mimo że dzieci mają więcej umiejętności, ich zdolność do wykonywania bardziej złożonych zadań ruchowych jeszcze się rozwija, co czyni to ćwiczenie nieco zbyt ambitnym. Warto zauważyć, że błędne podejście do oceny umiejętności dzieci w tych grupach wiekowych może prowadzić do frustracji oraz zniechęcenia do aktywności fizycznej. Właściwa analiza rozwoju motorycznego dzieci, w oparciu o normy rozwojowe, jest kluczowa dla skutecznego wprowadzenia ćwiczeń dostosowanych do ich rzeczywistych możliwości, co pozwala na zbudowanie solidnych fundamentów dla dalszego rozwoju fizycznego.

Pytanie 29

W okolicy 9 miesiąca życia u zdrowo rozwijającego się dziecka zaczyna się kształtować chwyt

A. pęsetkowy

B. promieniowo-dłoniowy

C. dłoniowy prosty

D. nożycowy

Wybór odpowiedzi dłoniowy prosty jest niewłaściwy, ponieważ ten typ chwytu, znany również jako chwyt całą dłonią, zazwyczaj rozwija się wcześniej, w wieku około 5-6 miesięcy. W tym czasie dziecko zaczyna chwytanie przedmiotów większych, wykorzystując całą dłoń, co jest mniej precyzyjne niż chwyt pęsetkowy. Chwyt promieniowo-dłoniowy, który również został wymieniony, jest rozwijany pomiędzy 7 a 9 miesiącem życia i polega na używaniu kciuka oraz palców do chwytania przedmiotów w sposób bardziej złożony, ale nie osiąga jeszcze pełnej precyzji chwytu pęsetkowego. Chwyt nożycowy, z kolei, jest umiejętnością, która rozwija się jeszcze później, w okolicy 10-12 miesiąca życia i angażuje bardziej skomplikowane ruchy palców. Właściwe zrozumienie etapów rozwoju manualnego u dzieci jest istotne, aby móc właściwie wspierać je w tym procesie. Powszechnym błędem jest mylenie precyzyjnych chwytów z bardziej ogólnymi, co może prowadzić do nieprawidłowego postrzegania umiejętności motorycznych dziecka oraz niewłaściwego dobierania zabawek i aktywności wspierających ich rozwój. W kontekście praktycznym, ważne jest, aby dostarczać dziecku odpowiednie bodźce rozwojowe na każdym etapie, co polepszy jego zdolności manualne oraz koordynację.

Pytanie 30

Jakie zachowania przejawia dziecko w początkowej fazie choroby sierocej?

A. Wyraża protest

B. Czuje rozpacz

C. Odznacza się przygnębieniem

D. Przejawia niską aktywność

Dziecko w pierwszej fazie choroby sierocej wykazuje tendencję do protestu, co jest naturalną reakcją na nagłą utratę bliskiej osoby. W tej fazie emocje są intensywne, a dziecko może przejawiać zachowania mające na celu zwrócenie uwagi na swoje cierpienie i niezrozumienie sytuacji. Protest jako reakcja objawia się poprzez krzyk, złość, a czasami nawet agresję. Takie zachowanie jest zgodne z teorią etapów żalu Elisabeth Kübler-Ross, która wskazuje, że protest jest częścią naturalnej adaptacji do straty. W praktyce, ważne jest, aby dorośli w otoczeniu dziecka zareagowali na te emocje z empatią, oferując wsparcie i zrozumienie. W sytuacjach kryzysowych, takich jak śmierć bliskiego, dzieci często potrzebują przestrzeni na wyrażenie swoich uczuć, co może pomóc im w procesie żalu. Działania terapeutyczne, takie jak zabawy terapeutyczne, mogą również pomóc dziecku w przetwarzaniu i wyrażaniu negatywnych emocji.

Pytanie 31

Najczęstszą przyczyną pocierania oczu, ciągnięcia się za uszy lub drapania po twarzy u zdrowego niemowlęcia jest

A. senność

B. smutek

C. głód

D. złość

Fajnie, że wybrałeś senność! To dlatego, że jak niemowlę jest zmęczone, to zaczyna robić różne rzeczy, jak pocieranie oczu czy drapanie się po buzi. To takie naturalne reakcje, które mówią rodzicom, że czas na odpoczynek. Często widzi się, że maluchy męczą się i potrzebują snu, a te sygnały są łatwe do zaobserwowania. Odpowiedni sen jest mega ważny dla ich rozwoju, bo pomaga im rosnąć zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Właśnie dlatego rodzice powinni być czujni na te sygnały, żeby zapewnić maluchowi spokój i komfort. Obserwacja zachowań niemowlaka to istotna część ich codziennej opieki, nie da się tego przecenić.

Pytanie 32

Ciemieniucha u noworodka jest wynikiem niedojrzałości gruczołów

A. trawiennych

B. woskowinowych

C. łojowych

D. mlecznych

Ciemieniucha, znana również jako łojotokowe zapalenie skóry, występuje u niemowląt głównie z powodu niedojrzałości gruczołów łojowych. Te gruczoły, które są odpowiedzialne za produkcję sebum, nie są jeszcze w pełni rozwinięte, co prowadzi do nadmiernej produkcji tłuszczu i powstawania charakterystycznych żółtawych łusek na skórze głowy i innych obszarach. W praktyce rodzice powinni dbać o odpowiednią higienę skóry dziecka, regularnie myjąc głowę delikatnym szamponem, co pozwala zredukować gromadzenie się sebum i złuszczonej skóry. Warto również stosować emolienty, które pomogą nawilżyć skórę i złagodzić podrażnienia. Zgodnie z zaleceniami pediatrów, ciemieniucha nie jest procesem niebezpiecznym, ale wymaga monitorowania, aby uniknąć ewentualnych infekcji. W przypadku nasilonych objawów lub braku poprawy, warto skonsultować się z dermatologiem dziecięcym, aby omówić odpowiednie metody leczenia i pielęgnacji.

Pytanie 33

Jak można wzbogacić zajęcia muzyczne, aby wspierały rozwój poczucia rytmu u dzieci?

A. Dzięki śpiewowi

B. Dzięki grze na instrumentach perkusyjnych

C. Dzięki zabawom porządkowym

D. Dzięki zabawom pantomimicznym

Chociaż śpiew, zabawy porządkowe i zabawy pantomimiczne są wartościowymi formami aktywności, nie są one tak skuteczne w rozwijaniu poczucia rytmu jak gra na instrumentach perkusyjnych. Śpiew, mimo że rozwija umiejętności wokalne i poprawia zdolności słuchowe, nie angażuje w sposób aktywny ciała w rytmicznej interakcji. W przypadku dzieci, które dopiero uczą się podstaw rytmiki, śpiew może prowadzić do błędnych skojarzeń z melodią, a nie z rytmem. Zabawy porządkowe, które polegają na organizacji przestrzeni lub grupie, mogą wspierać umiejętności społeczne, lecz nie mają bezpośredniego wpływu na rozwój poczucia rytmu. Pantomima, z kolei, może być użyteczna w rozwijaniu wyobraźni oraz umiejętności wyrażania emocji, ale również nie stawia nacisku na rytmiczne aspekty ruchu. Takie myślenie może prowadzić do błędnych przekonań, że dowolna forma aktywności fizycznej wystarczy do kształtowania rytmu. W rzeczywistości, nauka rytmu wymaga konkretnego doświadczenia z dźwiękiem i ruchem, które najlepiej osiąga się poprzez aktywną zabawę z instrumentami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edukacji muzycznej.

Pytanie 34

Wykonywanie piosenek przez dziecko ma wpływ na jego rozwój psychofizyczny, ponieważ

A. wzmacnia mięśnie klatki piersiowej oraz poprawia koordynację wzrokowo-ruchową

B. kształtuje estetyczne postawy i wspomaga rozwój grafomotoryczny

C. dotlenia organizm, rozwija świat emocji dziecka oraz wzmacnia aparat głosowy

D. poprawia funkcjonowanie układu nerwowego, poszerza słownictwo i ułatwia umiejętności samoobsługowe

Śpiewanie piosenek przez dziecko ma pozytywny wpływ na jego rozwój psychofizyczny, ponieważ dostarcza organizmowi tlenu poprzez aktywne oddychanie i angażowanie przepony. Tlen jest kluczowy dla właściwego funkcjonowania mózgu oraz układów nerwowych, co przyczynia się do lepszej koncentracji i pamięci. Wzbogacenie świata uczuć dziecka zachodzi poprzez ekspresję emocji podczas śpiewania, co rozwija inteligencję emocjonalną i umiejętność rozumienia własnych i cudzych uczuć. Wzmacnianie aparatu głosowego jest istotne dla rozwijającej się mowy dziecka, a także wpływa na jego pewność siebie w komunikacji. Praktyczne przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują zajęcia muzyczne, które mogą być wprowadzone do przedszkoli lub szkół podstawowych, umożliwiające dzieciom wyrażanie siebie i rozwijanie swoich umiejętności w atmosferze zabawy i twórczości. Wspieranie takiego rodzaju aktywności odzwierciedla aktualne standardy edukacyjne, które kładą nacisk na zintegrowany rozwój dziecka, uwzględniający zarówno aspekty emocjonalne, jak i fizyczne.

Pytanie 35

Aby zmotywować dzieci, opiekunka powinna wykorzystać

A. wykład

B. prezentację

C. narrację

D. dramę

Stosowanie opowiadania, wykładu czy prelekcji jako form aktywizacji dzieci ma swoje ograniczenia, które należy wyraźnie zrozumieć. Opowiadanie, choć może być interesujące, często nie daje dzieciom wystarczającej okazji do aktywnego uczestnictwa w procesie nauczania. Dzieci w tym wieku potrzebują interakcji, a bierne słuchanie opowieści nie angażuje ich w sposób, który wspierałby rozwój umiejętności społecznych i emocjonalnych. Wykład z kolei, będący formą jednostronnej prezentacji wiedzy, jest mało efektywny w kontekście małych dzieci, które mają ograniczoną zdolność do długotrwałej koncentracji i przetwarzania informacji w takiej formie. Prelekcja, podobnie jak wykład, może wydawać się nowoczesnym podejściem do edukacji, jednak w praktyce rzadko angażuje dzieci w aktywne uczenie się, co jest kluczowe dla ich rozwoju. Warto zauważyć, że w naukach pedagogicznych, zwłaszcza w kontekście pracy z dziećmi, podkreśla się znaczenie interaktywnych metod nauczania, które sprzyjają aktywnemu uczestnictwu, kreatywności i współpracy. Dlatego te formy przekazu wiedzy są niewystarczające w kontekście efektywnej edukacji dzieci, co prowadzi do rozczarowania ich zaangażowaniem i chęcią do nauki.

Pytanie 36

Użycie instrumentów perkusyjnych w czasie organizowania zabaw muzycznych, rozwija u dziecka

A. cierpliwość

B. upór

C. niezależność

D. kreatywność

Wykorzystanie instrumentów perkusyjnych w zabawach umuzykalniających jest kluczowe dla stymulacji kreatywności u dzieci. Gra na instrumentach perkusyjnych rozwija zdolności twórcze poprzez umożliwienie dzieciom eksperymentowania z dźwiękiem, rytmem i harmonią. W trakcie zabaw umuzykalniających, dzieci mają możliwość tworzenia własnych rytmów, co pobudza ich wyobraźnię i skłania do odkrywania różnych sposobów wykorzystania dźwięków. Przykładowo, podczas zajęć muzycznych, dzieci mogą być zachęcane do tworzenia własnych kompozycji lub improwizacji, co nie tylko rozwija ich umiejętności muzyczne, ale również sprzyja rozwojowi ich osobowości. W pedagogice muzycznej, kreatywność jest jednym z kluczowych celów, a zabawy z instrumentami perkusyjnymi są doskonałym narzędziem do jej rozwijania. Ponadto, takie podejście wpisuje się w standardy edukacji muzycznej, które podkreślają znaczenie aktywnego uczestnictwa dzieci w tworzeniu muzyki oraz zachęcanie ich do twórczej ekspresji.

Pytanie 37

Kto jest specjalistą wspierającym rozwój, edukację, terapię oraz rehabilitację dzieci z wadami wzroku?

A. tyflopedagog

B. ortoptysta

C. surdopedagog

D. oligofrenopedagog

Tyflopedagog to osoba, która naprawdę potrafi pomóc dzieciom niewidomym i niedowidzącym w nauce oraz w życiu codziennym. Chodzi tu o dostosowanie nauczania do ich indywidualnych potrzeb, co jest super ważne. Zazwyczaj opracowują różne programy, które mogą wykorzystywać np. materiały w brajlu albo nowoczesne technologie. Dzięki temu uczniowie mają łatwiejszy dostęp do informacji. Często współpracują z nauczycielami i rodzicami, co bardzo pomaga w całym procesie. Zresztą, łączenie sił z innymi specjalistami to klucz do sukcesu, prawda? Oprócz tego, tyflopedagodzy są zaangażowani w rozwijanie umiejętności społecznych i niezależności u dzieci, a to też ważne, bo pozwala im lepiej funkcjonować w społeczeństwie. Jak to mówią, wszystko musi być zgodne z badaniami i standardami, żeby to, co robią, miało sens i rzeczywiście pomagało dzieciom.

Pytanie 38

Rozszerzanie diety małego dziecka, które nie akceptuje nowych smaków pokarmów, powinno opierać się na zasadzie

A. jednorazowego podania pokarmu o nowym smaku i rezygnacji

B. dwukrotnego podania pokarmu o nowym smaku i rezygnacji

C. podawania nowego smaku jako ostatniej opcji w ciągu dnia

D. wielokrotnego oferowania pokarmu o nowym smaku bez rezygnacji

Wielokrotne podawanie pokarmu o nowym smaku bez wycofywania się to najefektywniejsza strategia wprowadzania nowych produktów do diety małego dziecka. Badania pokazują, że dzieci często potrzebują nawet 10-15 prób, zanim zaakceptują nowy smak. Metoda ta opiera się na zasadzie habituacji, gdzie powtarzanie podania tego samego pokarmu pozwala dziecku przyzwyczaić się do nowego smaku, co zwiększa szansę na akceptację. W praktyce, rodzice mogą wprowadzać nowe smaki w formie puree, zup lub dodatków do znanych potraw, aby zminimalizować opór dziecka. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz krajowymi standardami żywienia dzieci, tak jak w Polskim Programie Zdrowia Publicznego, wprowadzenie różnorodnych smaków i tekstur jest kluczowe dla rozwijających się gustów dziecka oraz jego zdrowego rozwoju. Ważne jest, aby zachować cierpliwość i pozytywne nastawienie, co dodatkowo wspiera dzieci w akceptacji nowych smaków.

Pytanie 39

Jakie działania mogą najbardziej ułatwić dziecku przystosowanie się do żłobka?

A. Większa liczba dzieci w grupie

B. Zwiększenie liczby opiekunek w grupie

C. Skrócenie czasu pobytu dziennego

D. Ograniczenie pobytu do 3 dni w tygodniu

Skrócenie czasu, jaki dziecko spędza w żłobku, to naprawdę ważny krok w pomaganiu mu w adaptacji do nowego miejsca. Dzięki temu maluch ma szansę powoli przyzwyczaić się do rozłąki z rodzicami i przebywania z innymi dziećmi. Z badań wynika, że krótszy pobyt na początku może zmniejszyć stres i lęk, które pewnie są obecne w nowym otoczeniu. Fajnym pomysłem jest, żeby na pierwsze dni w żłobku planować, że dziecko będzie tam tylko przez parę godzin. To daje mu czas na aklimatyzację. Dobrze jest też, gdy w tych pierwszych chwilach jest przy nim znajomy opiekun, co ułatwia dziecku poczucie bezpieczeństwa oraz nawiązanie kontaktu. Warto pamiętać, że każdy maluch jest inny, więc proces adaptacji zawsze trzeba dopasować do jego potrzeb, a to potwierdzają różne wytyczne dotyczące pracy z dziećmi w przedszkolu.

Pytanie 40

Umiejętności opisane powyżej są typowe dla prawidłowo rozwijającego się dziecka w wieku

Dziecko zaczyna stać samodzielnie, opierając się o szczebelki łóżeczka, zrzuca przedmioty i obserwuje ich upadek, zaczyna wymawiać pierwsze dwusylabowe słowa, takie jak ma-ma, oraz bawi się w a-kuku.

A. sześciu miesiącach

B. dziewięciu miesiącach

C. dwunastu miesiącach

D. siedmiu miesiącach

Wybór odpowiedzi dotyczących wcześniejszych miesięcy, takich jak sześć, siedem czy dwanaście miesięcy, jest błędny ze względu na różnice w rozwoju motorycznym i poznawczym dzieci w tych okresach. W wieku sześciu miesięcy dzieci zazwyczaj zaczynają pełzać, a nie potrafią jeszcze stać samodzielnie. Ich zdolności manualne są ograniczone, ponieważ nie mają jeszcze pełnej kontroli nad ruchem rąk. W tym czasie dzieci mogą jedynie chwytać i badać przedmioty, ale nie wyrzucają ich, co oznacza, że nie rozumieją jeszcze zasady przyczyny i skutku. W wieku siedmiu miesięcy, chociaż dzieci mogą zacząć próbować siadać, ich umiejętności związane z równowagą i wsparciem są wciąż w fazie rozwoju. Osiągnięcie zdolności do stania przy meblach zazwyczaj następuje dopiero około dziewiątego miesiąca. Z kolei wybór dwunastego miesiąca jako odpowiedzi również jest nieprawidłowy, ponieważ w tym wieku dzieci często potrafią już chodzić lub przynajmniej stawać samodzielnie bez podparcia, co oznacza, że opisane umiejętności nie są typowe dla dzieci w tym wieku. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć etapy rozwoju dziecka oraz ich znaczenie w kontekście całościowego rozwoju i nauki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej