Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 27 maja 2025 11:33
  • Data zakończenia: 27 maja 2025 11:49

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Wartość punktu typograficznego Didota wynosi w przybliżeniu

A. 0,376 mm
B. 0,372 mm
C. 0,374 mm
D. 0,378 mm
Punkt typograficzny Didota, wynoszący około 0,376 mm, jest standardowym punktem miary w typografii. Został on ustalony na podstawie historycznych definicji i jest używany w wielu systemach druku i projektowania graficznego. W praktyce oznacza to, że 1 punkt typograficzny to 1/72 cala, co przekłada się na 0,376 mm w jednostkach metrycznych. W typografii istotne jest, aby rozumieć, jak różne jednostki wpływają na ostateczny wygląd tekstu. Na przykład, w projektowaniu stron internetowych oraz materiałów drukowanych, znajomość punktów typograficznych pozwala na precyzyjne dostosowanie wielkości czcionek oraz odstępów między literami i wierszami. Używając punktów typograficznych, projektanci mogą zapewnić czytelność i estetykę tekstu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej. Dobrą praktyką jest stosowanie typograficznych siatek, które opierają się na punktach, co ułatwia organizację treści i poprawia wrażenia czytelnicze.
Pytanie 2

W pliku graficznym opracowanym w programie Photoshop, przed przesłaniem go do drukarni offsetowej, konieczne jest przestawienie trybu kolorów na CMYK oraz

A. usunąć warstwy.
B. usunąć kanał alfa.
C. zrasteryzować obraz.
D. spłaszczyć obraz.
Znalezienie odpowiedzi na pytanie o przygotowanie pliku do druku offsetowego może być wyzwaniem, zwłaszcza w kontekście różnych praktyk w obróbce graficznej. Zrasteryzowanie obrazu może wydawać się sensowne, jednak nie jest to kluczowy krok w kontekście przygotowania pliku do druku. Zrasteryzowanie, czyli konwersja wektorów na piksele, jest procesem, który może prowadzić do utraty jakości, zwłaszcza w przypadku grafiki wektorowej, która w druku często lepiej się sprawdza. Usunięcie warstw to również podejście, które nie jest zgodne z najlepszymi praktykami. Warstwy mogą zawierać istotne informacje o edytowalnych elementach, a ich usunięcie przed wysłaniem do druku może uniemożliwić późniejsze poprawki. Usunięcie kanału alfa, co oznacza eliminację przezroczystości, również nie jest konieczne, a w niektórych przypadkach może być wręcz szkodliwe, ponieważ przezroczystość może być istotna dla efektu końcowego. Wreszcie, spłaszczenie obrazu to kluczowy proces, który łączy wszystkie warstwy w jedną, ale pomijanie tego kroku skutkuje niekompletnym plikiem graficznym, co może prowadzić do nieprzewidzianych efektów w druku. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla efektywnego przygotowania materiałów do druku offsetowego oraz unikania typowych pułapek, które mogą wprowadzić chaos w procesie produkcyjnym.
Pytanie 3

Jakie są wymiary netto przedmiotu, jeżeli na każdej krawędzi zastosowano 2 mm marginesu, a jego wymiar brutto wynosi 144 x 204 mm?

A. 140 x 200 mm
B. 138 x 198 mm
C. 142 x 202 mm
D. 148 x 208 mm
Poprawna odpowiedź to 140 x 200 mm, co wynika z obliczenia wymiarów netto na podstawie wymiarów brutto i spadów. Wymiary brutto wynoszą 144 mm w szerokości i 204 mm w wysokości. Ponieważ zastosowano spad o 2 mm z każdej strony, należy odjąć 4 mm od szerokości i 4 mm od wysokości. Zatem: \nSzerokość netto: 144 mm - 4 mm = 140 mm \nWysokość netto: 204 mm - 4 mm = 200 mm. \nTo podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie spady są uwzględniane w celu zapewnienia, że grafika lub kolor tła sięgają krawędzi gotowego produktu. Zastosowanie odpowiednich wymiarów netto jest kluczowe w procesie druku, by uniknąć białych krawędzi, co jest istotne dla estetyki finalnego produktu. Praktycznie, wiedza ta ma zastosowanie przy przygotowywaniu plików do druku, gdzie dokładne wymiary są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości wydruku.
Pytanie 4

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 mm x 860 mm należy użyć do wykonania druku 32 000 ulotek w formacie A6?

A. 1000
B. 900
C. 500
D. 2000
Aby obliczyć liczbę arkuszy netto papieru potrzebnych do wydrukowania 32 000 ulotek formatu A6, najpierw musimy określić, ile ulotek zmieści się na jednym arkuszu papieru formatu 610 mm x 860 mm. Format A6 ma wymiary 105 mm x 148 mm. Na arkuszu 610 mm x 860 mm można umieścić 8 ulotek A6, gdyż wzdłuż krótszej krawędzi zmieszczą się 4 ulotki (610 mm / 105 mm) i wzdłuż dłuższej krawędzi 5 ulotek (860 mm / 148 mm). Zatem z jednego arkusza otrzymujemy 4 x 5 = 20 ulotek. Skoro potrzebujemy 32 000 ulotek, to dzielimy tę liczbę przez 20, co daje 1600 arkuszy. Kolejnym krokiem jest uwzględnienie strat materiałowych oraz ewentualnych błędów w druku, co zwiększa zapotrzebowanie na arkusze. W rzeczywistości, przyjęcie współczynnika strat na poziomie 1,25 (25% więcej) pozwala na uzyskanie bardziej realistycznej liczby 2000 arkuszy. Zatem wybór odpowiedzi 1000 jest błędny, ponieważ nie uwzględnia strat oraz zapotrzebowania na dodatkowe kopie w praktyce.
Pytanie 5

Podczas przygotowywania publikacji cyfrowej przeznaczonej na urządzenia mobilne, jakie aspekty projektu graficznego należy uwzględnić, aby zapewnić czytelność treści?

A. Zwiększyć marginesy do 5 cm
B. Dostosować wielkość i kontrast czcionek do małych ekranów
C. Stosować wyłącznie czcionki szeryfowe
D. Używać wyłącznie czarnych liter na białym tle
Wiele osób uważa, że stosowanie wyłącznie czcionek szeryfowych gwarantuje lepszą czytelność, jednak jest to mit, zwłaszcza w kontekście urządzeń mobilnych. Szeryfy mogą utrudniać czytanie na małych ekranach, ponieważ drobne elementy czcionki stają się niewyraźne i mogą się zlewać, szczególnie przy niskiej rozdzielczości lub słabym oświetleniu. W praktyce, na smartfonach i tabletach dużo lepiej sprawdzają się fonty bezszeryfowe, takie jak Roboto, Arial czy Open Sans, które są proste i czytelne nawet w niewielkich rozmiarach. Kolejnym błędnym założeniem jest konieczność stosowania bardzo szerokich marginesów, np. 5 cm – na mobilnych ekranach takie marginesy zabierają cenne miejsce, które powinno być przeznaczone na treść. Zbyt duże marginesy skutkują zbyt wąskimi kolumnami tekstu i powodują, że użytkownik musi dużo przewijać, co jest po prostu niewygodne i niepraktyczne. Ostatnia propozycja, czyli używanie wyłącznie czarnych liter na białym tle, to podejście bardzo ograniczające. Owszem, taki kontrast jest czytelny, ale nie każdy użytkownik preferuje jasny tryb – wiele osób korzysta z dark mode, a zbyt wysoki kontrast może powodować zmęczenie wzroku przy dłuższym czytaniu. Branżowe standardy wręcz zalecają elastyczność i dostosowanie kolorystyki do preferencji użytkownika, z zachowaniem odpowiedniego kontrastu. Z mojego doświadczenia wynika, że sztywne trzymanie się takich rozwiązań prowadzi do gorszego odbioru publikacji, a nawet może zniechęcić użytkownika do dalszego korzystania z treści. Lepiej postawić na uniwersalne zasady projektowania, elastyczność i testowanie na realnych urządzeniach, niż na ślepe powielanie nieaktualnych schematów.
Pytanie 6

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. rasteryzacja
B. pasowanie
C. impozycja
D. pozycjonowanie
Impozycja to proces, który polega na odpowiednim rozmieszczeniu użytków na arkuszu drukarskim, co jest kluczowym etapem w produkcji poligraficznej. Właściwa impozycja zapewnia efektywne wykorzystanie materiału drukarskiego, redukując marnotrawstwo i obniżając koszty produkcji. Podczas impozycji należy uwzględnić różne czynniki, takie jak rozmiar arkusza, rodzaj druku, a także specyfikę projektu, co pozwala na optymalizację procesu. Przykładowo, w druku offsetowym impozycja odbywa się na podstawie tzw. układów impozycyjnych, które są dostosowane do wymagań konkretnego zadania, co umożliwia uzyskanie odpowiedniego jakościowego efektu końcowego. Stosowanie odpowiednich narzędzi i oprogramowania do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy specjalistyczne systemy impozycyjne, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej. Poprawna impozycja nie tylko wpływa na jakość druku, ale także na czas realizacji zamówienia, co jest niezwykle istotne w dzisiejszym, szybko zmieniającym się środowisku rynkowym.
Pytanie 7

Projektant otrzymał zadanie przygotowania grafiki do druku offsetowego. Plik źródłowy został przygotowany w przestrzeni barwnej RGB. Jaki będzie skutek pozostawienia tej przestrzeni przy druku offsetowym?

A. Plik zostanie automatycznie poprawnie wydrukowany
B. Zwiększy się nasycenie kolorów na wydruku
C. Kolory na wydruku mogą być niezgodne z projektem
D. Wydruk będzie miał wyższą rozdzielczość
Pozostawienie pliku w przestrzeni RGB przy przygotowaniu materiałów do druku offsetowego to jeden z częstszych błędów, szczególnie u osób początkujących w branży poligraficznej. Druk offsetowy opiera się na modelu barw CMYK, czyli czterech farbach podstawowych – cyan, magenta, yellow, black – które mieszane są na papierze. Natomiast RGB to model wykorzystywany w ekranach i monitorach, gdzie kolory powstają przez mieszanie światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Różnica między tymi modelami sprawia, że wiele barw możliwych do uzyskania na ekranie (w RGB) nie da się odwzorować w druku (CMYK). Jeśli plik zostanie przygotowany w RGB i nie zostanie przekonwertowany do CMYK przed drukiem, to drukarnia zwykle automatycznie przeprowadzi konwersję – często bez kontroli projektanta nad końcowym efektem. Skutkuje to widocznymi różnicami w kolorystyce: barwy mogą stać się matowe, mniej nasycone lub całkiem inne niż te, które projektant widział na monitorze. W praktyce może to być powodem reklamacji, niezadowolenia klienta i strat finansowych. Dlatego jednym z kluczowych standardów przygotowania plików do druku jest zawsze konwersja do CMYK i kontrola kolorów przed wysłaniem do drukarni. To podstawa w branży DTP i grafiki użytkowej.
Pytanie 8

Które z wymienionych materiałów jest najbardziej odpowiednie do druku pełnokolorowego foldera reklamowego dwustronnie?

A. Papier jednostronnie powlekany o gramaturze 70 g/m2
B. Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2
C. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 170 g/m2
D. Tektura jednostronnie powlekana o gramaturze 300 g/m2
Wybór niewłaściwego podłoża do wydruku pełnokolorowego dwustronnego foldera reklamowego może znacząco wpłynąć na efektywność materiału. Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2, pomimo swojej dużej sztywności, nie jest optymalnym rozwiązaniem do druku broszur. Jest to materiał przeznaczony głównie do produkcji okładek książek lub teczek, gdzie wymagana jest duża odporność na uszkodzenia, natomiast dla dwustronnego foldera może być zbyt ciężka, co wpływa na komfort użytkowania oraz postrzeganą elegancję. Ponadto, ze względu na swoją gramaturę, może być problematyczna w procesie składania, co prowadzi do trudności w użytkowaniu. Tektura jednostronnie powlekana o gramaturze 300 g/m2 również nie jest najlepszym wyborem, ponieważ powlekana jest tylko z jednej strony, co ogranicza możliwości druku dwustronnego. Drukowanie na jednostronnie powlekanym papierze sprawia, że druga strona foldera może wyglądać na matową i nieatrakcyjną, co jest niekorzystne w kontekście materiałów reklamowych, które mają przyciągać wzrok. Z kolei papier jednostronnie powlekany o gramaturze 70 g/m2 jest zbyt cienki i mało trwały dla folderów. Używanie tak lekkiego papieru często prowadzi do problemów z jakością druku, takich jak prześwitywanie tuszu, co z pewnością wpłynie negatywnie na estetykę i odbiór foldera. W kontekście tworzenia wysokiej jakości materiałów reklamowych, kluczowe jest stosowanie odpowiednich podłoży, które zapewnią zarówno estetykę, jak i funkcjonalność, co w przypadku wymienionych opcji nie zostało spełnione.
Pytanie 9

Ile arkuszy B2 należy przygotować, aby wydrukować 1 000 plakatów o formacie A3, biorąc pod uwagę naddatek technologiczny wynoszący 5%?

A. 1 050 arkuszy
B. 525 arkuszy
C. 1 000 arkuszy
D. 500 arkuszy
Odpowiedzi, które wskazują na 500 lub 1 000 arkuszy B2, są oparte na błędnych założeniach dotyczących ilości wymaganych plakatów oraz naddatku technologicznego. W pierwszym przypadku, przyjęcie, że wystarczy 500 arkuszy B2, ignoruje 5% naddatku, co prowadzi do zaniżenia rzeczywistej liczby potrzebnych arkuszy. Użycie samej liczby plakatów bez uwzględnienia naddatku technologicznego jest typowym błędem w obliczeniach w branży poligraficznej. Z kolei wskazanie 1 000 arkuszy B2 jako odpowiedzi pomija całkowicie konieczność dodania naddatku, co jest kluczowe w tym procesie. Dodatkowo, wybór 1 050 arkuszy, mimo że uwzględnia naddatek, nie jest zgodny z rzeczywistym procesem produkcyjnym, w którym na arkuszu B2 można umieścić tylko dwa plakaty A3; zatem potrzebne są 525 arkusze. Prawidłowe podejście do obliczeń w przemyśle druku obejmuje nie tylko znajomość wymiarów arkuszy i formatów, ale także umiejętność stosowania zasad naddatku technologicznego, co jest niezbędne do zapewnienia efektywności produkcji oraz jakości końcowego produktu. Ignorowanie tych zasad prowadzi do zwiększenia kosztów i marnotrawienia materiałów, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 10

Jaką wartość przybliżoną ma koszt papieru potrzebnego do wydrukowania 1 000 plakatów o wymiarach 707 × 1000 mm na papierze o gramaturze 100 g/m2, jeśli 1 kilogram tego papieru kosztuje 3,00 zł?

A. 150,00 zł
B. 240,00 zł
C. 212,00 zł
D. 180,00 zł
W przypadku prób obliczenia kosztu papieru potrzebnego do wydrukowania 1000 plakatów, błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad obliczeń oraz gramatury papieru. Często przyczyną błędnych wyników jest niepoprawne obliczenie powierzchni plakatu lub niewłaściwe zrozumienie gramatury. Na przykład, gdy ktoś oblicza koszt papieru, może nie uwzględnić całkowitej powierzchni plakatów, co prowadzi do zaniżenia zapotrzebowania materiałowego. Ponadto, błędne obliczenia mogą wynikać z mylenia jednostek miary: pomijanie konwersji z gramów na kilogramy, co jest kluczowe w kalkulacjach kosztów. Warto także zwrócić uwagę na praktyczne aspekty drukowania, takie jak straty materiałowe podczas cięcia papieru czy też możliwość zamówienia większej ilości materiału na zapas, co może wpłynąć na całkowity koszt. W branży druku standardem jest dokładne oszacowanie zapotrzebowania na papier, aby uniknąć niepotrzebnych kosztów oraz problemów związanych z dostawami i przechowywaniem materiałów. Dlatego ważne jest, aby przy takich obliczeniach zawsze starannie analizować każdy krok, aby uzyskać precyzyjne i wiarygodne wyniki.
Pytanie 11

W jednym z projektów klient wymaga, aby plik graficzny mógł być bezstratnie skalowany do różnych rozmiarów bez utraty jakości. Jakiego typu grafiki należy użyć?

A. Grafiki rastrowej
B. Mapy bitowej 8-bitowej
C. Animowanego pliku GIF
D. Grafiki wektorowej
Grafika wektorowa to jedyny rodzaj grafiki, który pozwala na swobodne skalowanie bez żadnej utraty jakości czy pikselizacji. Wynika to z jej matematycznej struktury – obrazy wektorowe są opisywane przez krzywe, linie i kształty zapisane w postaci równań matematycznych, zamiast sztywno określonych pikseli. Dzięki temu, niezależnie od tego, czy wydrukujesz taki obraz na małej wizytówce, czy na wielkim billboardzie, linie i kształty pozostaną zawsze ostre i wyraźne. W praktyce grafiki wektorowe są wykorzystywane w projektowaniu logotypów, ikon, infografik oraz wszędzie tam, gdzie wymagana jest elastyczność rozmiaru bez kompromisów w jakości. Przykładowe formaty to SVG, AI czy EPS. W branży graficznej przyjmuje się zasadę, że elementy, które mogą być powiększane lub pomniejszane, zawsze powinny być tworzone w wektorze – to znacznie ułatwia późniejszą pracę i daje swobodę w przygotowywaniu publikacji na różne media. Moim zdaniem, każdy profesjonalny grafik powinien dobrze zrozumieć różnice między grafiką rastrową a wektorową, bo to naprawdę kluczowa sprawa w codziennej pracy przy przygotowaniu materiałów do druku i do publikacji cyfrowych.
Pytanie 12

Rosnące wymiary bitmapy przy zachowanej tej samej rozdzielczości skutkują

A. poprawą jakości obrazu poprzez pojawienie się pikseli na bitmapie
B. rozjaśnieniem obrazu, zwłaszcza w półtonach
C. pogorszeniem jakości obrazu poprzez pojawienie się pikseli na bitmapie
D. wzrostem ostrości obrazu z powodu mniejszej ilości pikseli w proporcji do rozmiaru bitmapy
Zwiększenie rozmiarów bitmapy przy zachowaniu tej samej rozdzielczości skutkuje pogorszeniem jakości obrazu, co jest spowodowane interwencją w strukturę pikseli. Bitmapa jest zbiorem pikseli, które mają określony rozmiar i rozmieszczenie. Kiedy powiększamy bitmapę bez zmiany jego rozdzielczości, piksele stają się większe, co prowadzi do ich rozmycia i powstawania efektu "pikselizacji". Przykładowo, jeśli mamy bitmapę o rozdzielczości 300x300 pikseli i zwiększamy jej wymiary do 600x600 pikseli, zachowując te same 300 pikseli, każdy piksel w nowym obrazie musi być powielony. Zastosowanie technik interpolacji, jak np. bicubic scaling, może częściowo zredukować widoczność tego efektu, ale nie przywróci oryginalnej jakości. W praktyce, dla zachowania jakości obrazu, zaleca się pracować z grafiką wektorową lub używać obrazków o wyższej rozdzielczości, co jest standardem w profesjonalnym projektowaniu graficznym.
Pytanie 13

Jakie urządzenie powinno być użyte do przeprowadzenia próbnych odbitek kontraktowych?

A. Proofer
B. Powielacz risograficzny
C. Naświetlarka CtP
D. Skaner
Proofer to zaawansowane urządzenie do wykonywania próbnych odbitek kontraktowych, które pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali na różnych rodzajach papieru. Umożliwia to drukarzom i projektantom ocenę, jak finalny produkt będzie wyglądał przed rozpoczęciem właściwej produkcji. Proofer działa na zasadzie symulacji procesu drukowania, co pozwala na dostosowanie parametrów kolorystycznych, takich jak nasycenie, kontrast czy jasność. Użytkownicy mogą korzystać z profili ICC, aby zapewnić zgodność kolorystyczną między odbitkami a finalnym wydrukiem. W praktyce, korzystając z proofera, można szybko wprowadzać poprawki do projektów graficznych, co znacznie zmniejsza ryzyko kosztownych błędów w ostatecznej produkcji. W branży poligraficznej, zastosowanie proofera jest standardem, który podnosi jakość usług i zadowolenie klientów poprzez zapewnienie, że finalne produkty spełniają ich oczekiwania. Dla profesjonalnych drukarń, które zajmują się wysokiej jakości reprodukcją, proofer to istotny element procesu produkcyjnego.
Pytanie 14

Podaj koszt stworzenia form drukowych niezbędnych do wydruku akcydensów w zestawieniu kolorystycznym 3 + 1, jeśli wykonanie jednej formy wiąże się z opłatą 35 zł.

A. 140 zł
B. 105 zł
C. 125 zł
D. 115 zł
Cóż, w odpowiedziach, które są błędne, widać, że często jest problem z rozumieniem liczby form potrzebnych do druku w kolorystyce 3 + 1. Wiele osób może myśleć, że wystarczą tylko trzy formy, co prowadzi do błędnych obliczeń. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 115 zł czy 125 zł mogą sugerować, że nie uwzględniono czarnego koloru. Dodatkowo, często myli się koszty przygotowania form z kosztami samego druku, co wprowadza zamieszanie w kalkulacjach. Koszt form w druku offsetowym to ważna sprawa, bo każda forma odpowiada za inny kolor, a ich liczba ma wpływ na efektywność produkcji i jakość wydruku. Gdy planujemy budżet na druki, trzeba pamiętać o wszystkich aspektach, w tym kosztach form, bo to są dobre praktyki w branży. Nie rozumienie tych zasad może się kończyć niedoszacowaniem kosztów, a to może prowadzić do finansowych kłopotów.
Pytanie 15

Główne czynniki wpływające na koszt realizacji danego zlecenia to

A. liniatura rastra oraz liczba złamów
B. liczba łamów oraz cena form drukarskich
C. jakość form drukarskich oraz rozdzielczość bitmap
D. nakład i kolorystyka produktu
Wybór odpowiedzi dotyczącej nakładu i kolorystyki produktu jako kluczowych czynników wpływających na koszt wydruku jest trafny, ponieważ te elementy mają bezpośredni wpływ na proces produkcji oraz zużycie materiałów. Nakład, czyli liczba egzemplarzy do wydrukowania, jest kluczowy, ponieważ cena za jeden egzemplarz maleje w miarę zwiększania się liczby wydruków dzięki efektowi skali. Ponadto, kolorystyka, zwłaszcza w kontekście druku kolorowego, znacząco wpływa na koszt, gdyż wykorzystanie kolorów CMYK wymaga zastosowania drobniejszych detali w procesie druku, co z kolei podnosi koszt działalności. W praktyce, przy projektowaniu materiałów do druku, należy rozważyć zarówno nakład, jak i planowaną kolorystykę, aby zoptymalizować koszty. Dobre praktyki w branży zalecają także wcześniejsze zdefiniowanie potrzebnych nakładów oraz wybór odpowiednich kolorów, co pozwoli uniknąć nieprzewidzianych wydatków oraz zminimalizować marnotrawstwo materiałów. Warto również pamiętać, że złożoność projektu, jak na przykład dodanie efektów specjalnych lub dodatkowych kolorów, może znacząco wpłynąć na cenę finalnego produktu. Właściwe zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich.
Pytanie 16

Jaką maszynę drukującą należy zastosować do przygotowania 3 000 ulotek formatu A5 w kolorystyce 4 + 4?

A. offsetowa, 4-kolorowa maszyna arkuszowa
B. offsetowa, 2-kolorowa maszyna arkuszowa
C. offsetowa, 4-kolorowa maszyna zwojowa
D. rotograwiurowa, 4-kolorowa maszyna zwojowa
Wybór 4-kolorowej, zwojowej maszyny offsetowej jest niewłaściwy dla produkcji ulotek w formacie A5. Maszyny zwojowe w druku offsetowym są bardziej odpowiednie dla dużych nakładów materiałów, takich jak czasopisma czy gazety, gdzie wydajność i szybkość druku mają kluczowe znaczenie. W przypadku produkcji ulotek, które mają mieć konkretne wymiary i wymagają precyzyjnego wykończenia, bardziej optymalnym rozwiązaniem jest maszyna arkuszowa, która zapewnia lepszą kontrolę nad każdym arkuszem. Wybór 2-kolorowej, arkuszowej maszyny offsetowej również nie jest odpowiedni, ponieważ nie spełnia wymagań dotyczących kolorystyki 4 + 4. Użycie jedynie dwóch kolorów ogranicza możliwości graficzne projektu, co może prowadzić do mniej atrakcyjnego wizualnie efektu końcowego. Z kolei 4-kolorowa, zwojowa maszyna rotograwiurowa jest przeznaczona głównie do druku na dużych formatach oraz materiałów wymagających dużej trwałości i nasycenia kolorów, co nie jest konieczne w przypadku ulotek A5. Użytkownicy często mylą rodzaje maszyn, nie zwracając uwagi na specyfikę projektu oraz wymagania dotyczące formatu i nakładu, co prowadzi do podejmowania decyzji, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w branży druku.
Pytanie 17

Aby usunąć plamy z bitmapy, należy w programie Adobe Photoshop użyć narzędzia

A. Rasteryzowanie
B. Falowanie
C. Stempel
D. Wyostrzanie
Stempel w Adobe Photoshop to naprawdę świetne narzędzie do usuwania plam i innych niedoskonałości na obrazach. Działa na zasadzie klonowania, co znaczy, że wybierasz fragment obrazu, którym chcesz pokryć plamę. To całkiem fajne, bo możesz dostosować teksturę, kolor i jasność, co robi dużą różnicę w retuszu. Na przykład, wyobraź sobie, że pracujesz nad portretem i chcesz usunąć jakieś plamy na skórze. Możesz wtedy wybrać kawałek zdrowej skóry jako źródło i potem delikatnie „malować” na miejscu plamy. Tylko trzeba być cierpliwym i mieć trochę wprawy, żeby efekt wyglądał naturalnie. Warto też pamiętać o pracy na warstwach, bo to chroni oryginalny obraz. Stempel często okazuje się lepszy niż inne narzędzia, jak na przykład Łatka, gdy zależy nam na precyzji. W każdym razie, korzystając z narzędzi do retuszu w Photoshopie, dobrze jest rozumieć, jak działa obraz i umieć dostosować parametry, żeby uzyskać naprawdę dobre rezultaty.
Pytanie 18

Jak nazywa się w języku potocznym błąd łamania tekstu, który polega na pozostawieniu samotnego wiersza akapitowego na końcu łamu?

A. Sierota
B. Wdowa
C. Szewc
D. Bękart
Wybór innych odpowiedzi, takich jak 'Bękart', 'Sierota' i 'Wdowa', wskazuje na nieporozumienie związane z terminologią typograficzną. 'Bękart' to określenie używane w kontekście tekstów, w których pojawiają się nieprzewidziane przerwy w tekście, często w wyniku niewłaściwego łamania. 'Sierota' odnosi się natomiast do wiersza, który znajduje się na początku nowej strony, co także jest błędem typograficznym, ale zupełnie innym od błędu szewca. 'Wdowa' z kolei jest terminem stosowanym do opisania samotnego wiersza na końcu akapitu, ale w kontekście, gdzie wiersz ten nie znajduje się na końcu łamu. Wiele osób myli te pojęcia ze względu na podobieństwo sytuacji w typografii, co może prowadzić do błędnej interpretacji. W praktyce, znajomość tych terminów i umiejętność ich poprawnego stosowania jest kluczowa dla projektantów publikacji, aby unikać nieestetycznych i niezrozumiałych układów tekstu. Często błędy w łamaniu tekstu są wynikiem braku uwagi podczas edycji, co może skutkować negatywnym odbiorem materiałów przez czytelników. Ważne jest, aby przy projektowaniu tekstów, niezależnie od formy, zawsze dążyć do estetyki i funkcjonalności, stosując odpowiednie zasady typograficzne oraz dobre praktyki w zakresie układu tekstu.
Pytanie 19

Ile kilogramów papieru o formacie B1 (700 x 1000 mm) i gramaturze 200 g/m2 jest potrzebne do zrealizowania 16 000 wydruków w formacie B5?

A. 80
B. 120
C. 140
D. 100
Obliczenia związane z ilością papieru potrzebnego do druku mogą prowadzić do różnych błędów, zwłaszcza gdy nie uwzględnia się wszystkich istotnych danych. Łatwo można pomylić jednostki miary lub zignorować istotne parametry, takie jak wymiary i gramatura. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia formatu B5, którego pole powierzchni wynosi 44 cm², co jest kluczowe dla dalszego obliczenia. W przypadku błędnych odpowiedzi istotne jest również zrozumienie, że każda gramatura papieru ma swoje specyficzne właściwości, co wpływa na całkowity koszt druku oraz jakość. Na przykład, zbyt niska gramatura może prowadzić do problemów z trwałością wydruków, co w dłuższym okresie może negatywnie wpłynąć na opinie klientów. Istnieje również ryzyko niedoszacowania lub przeszacowania potrzebnej ilości papieru, co może prowadzić do niepotrzebnego marnotrawstwa lub opóźnień w produkcji. Kluczowe jest więc, aby zrozumieć, jak obliczenia wpływają na proces produkcji i jakie są standardy w branży druku. Właściwe podejście do obliczeń oraz zrozumienie technicznych aspektów procesów drukarskich są niezbędne do efektywnego zarządzania projektami związanymi z drukiem.
Pytanie 20

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Szerokokątnego
B. Teleobiektywu
C. Makroobiektywu
D. Długoogniskowego
Makroobiektyw to specjalistyczny obiektyw zaprojektowany do fotografowania małych obiektów w dużych zbliżeniach. Jego konstrukcja pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazów z bliskiej odległości, co jest kluczowe przy fotografowaniu detali małych owadów. Typowe makroobiektywy mają powiększenie co najmniej 1:1, co oznacza, że obraz obiektu na matrycy aparatu jest tej samej wielkości co w rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że przy użyciu makroobiektywu użytkownik może zbliżyć się do obiektu i uchwycić detale, które są niewidoczne gołym okiem. Przy wyborze makroobiektywu warto zwrócić uwagę na parametry takie jak minimalna odległość ostrzenia, jasność obiektywu oraz możliwość stosowania filtrów, co może dodatkowo wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Dobrą praktyką jest również stosowanie statywu, aby uniknąć drgań aparatu, które mogą zniweczyć efekty pracy.
Pytanie 21

Jaki program należy wykorzystać do przeprowadzenia impozycji broszury liczącej 48 stron w formacie A5?

A. ACDSee Photo Manager
B. PuzzleFlow Organizer
C. FastStone Image Viewer
D. IrfanView
IrfanView, ACDSee Photo Manager oraz FastStone Image Viewer to programy, które głównie koncentrują się na przeglądaniu i edytowaniu zdjęć, a nie na impozycji materiałów drukowanych. Te aplikacje są przydatne w kontekście cyfrowej obróbki zdjęć, ale nie oferują funkcji z zakresu układania stron czy przygotowywania projektów do druku. IrfanView, na przykład, jest popularnym narzędziem do przeglądania obrazów, które pozwala na podstawowe edycje, takie jak przycinanie, zmiana rozmiaru czy konwersja formatów, ale nie posiada zaawansowanych opcji impozycji, które są kluczowe w procesie przygotowywania broszur. ACDSee Photo Manager to kolejna aplikacja przystosowana do zarządzania zdjęciami i nie zawiera funkcji specyfikujących impozycję dokumentów. Podobnie FastStone Image Viewer, choć oferuje bogaty zestaw narzędzi do pracy z obrazami, nie jest zaprojektowany do kompleksowego zarządzania procesem druku, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przygotowywania broszury. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że jakiekolwiek oprogramowanie do edycji zdjęć wystarczy do zaprojektowania materiałów drukowanych, co prowadzi do nieefektywnej pracy oraz niskiej jakości końcowego produktu. W rzeczywistości, proces impozycji wymaga specjalistycznych narzędzi, które potrafią zarządzać skomplikowanymi układami stron, co zapewnia PuzzleFlow Organizer.
Pytanie 22

Jakie parametry powinien mieć plik końcowy dla druku offsetowego?

A. 72 dpi, RGB, format JPEG
B. 200 dpi, CMYK, format TIFF
C. 300 dpi, CMYK, format PDF
D. 150 dpi, RGB, format PNG
Plik końcowy do druku offsetowego powinien spełniać określone standardy, aby zapewnić wysoką jakość wydruku. Przede wszystkim rozdzielczość powinna wynosić 300 dpi. Taka wartość zapewnia, że drukowane obrazy będą ostre i szczegółowe, co jest kluczowe w profesjonalnym druku. Kolejnym istotnym parametrem jest przestrzeń barwna. W druku offsetowym stosuje się model barw CMYK, który odpowiada za cztery podstawowe kolory atramentu: cyjan, magenta, żółty i czarny. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie szerokiej gamy kolorów na papierze. Format pliku również ma znaczenie. PDF jest preferowanym formatem, ponieważ zapewnia wysoką jakość i zachowuje wszystkie istotne elementy, takie jak czcionki czy obrazy, w jednym pliku. Ponadto, PDF jest uniwersalny i kompatybilny z większością systemów przygotowania do druku, co ułatwia proces produkcji. W praktyce, przygotowanie pliku zgodnego z tymi standardami minimalizuje ryzyko problemów technicznych i zapewnia, że końcowy produkt będzie wyglądał dokładnie tak, jak zaplanowano.
Pytanie 23

Ile oraz jakiego rodzaju arkuszy należy zastosować do wydrukowania 10 000 okładek w formacie B4, przy założeniu, że drukowanie odbywa się na maszynie cyfrowej w formacie B2?

A. 2 500 arkuszy formatu B2
B. 625 arkuszy formatu B1
C. 5 000 arkuszy formatu B1
D. 1 250 arkuszy formatu B2
Wybór niewłaściwej ilości arkuszy do druku okładek może wynikać z różnych nieporozumień dotyczących formatów i wydajności druku. Często mylone są pojęcia związane z arkuszami, co prowadzi do błędnych obliczeń. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 1 250 arkuszy formatu B2 mogą wynikać z błędnego założenia, że z jednego arkusza można uzyskać więcej okładek B4, niż jest to w rzeczywistości. Istotne jest zrozumienie, że arkusz B2 pozwala na wydruk jedynie czterech okładek B4, a nie więcej. Podobnie, wybór 625 arkuszy formatu B1 lub 5 000 arkuszy formatu B1 jest niewłaściwy, ponieważ wymagałoby to błędnego założenia dotyczącego wydajności druku oraz obliczeń związanych z wielkością arkuszy. Arkusz B1, mimo większego formatu, nie byłby w stanie efektywnie wykorzystać powierzchni do wydruku okładek B4 w sposób, który odpowiadałby zapotrzebowaniu na 10 000 sztuk. W rzeczywistości, kluczowym elementem jest zrozumienie, jak przekładają się różne formaty arkuszy na liczbę wydruków, co jest fundamentalne w planowaniu produkcji w poligrafii. Obliczanie potrzebnych materiałów musi być oparte na precyzyjnych danych dotyczących wymiarów oraz wydajności, co pozwoli uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych.
Pytanie 24

Kolor reprezentowany przez wartości C0, M100, Y100, K0 w druku to

A. różowy
B. czerwony
C. zielony
D. pomarańczowy
Różowy, zielony i pomarańczowy to kolory, które mogą być mylone z czerwonym w kontekście druku, jednak nie oddają one prawidłowego wyniku dla podanych wartości CMYK. Różowy kolor często uzyskuje się poprzez dodanie większej ilości Cyan do Magenty, co nie ma miejsca w przypadku C0, M100, Y100, K0. To zrozumienie zależności pomiędzy składnikami kolorów jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i druku. Z kolei zielony jest efektem połączenia Cyan i Yellow w równych proporcjach, co również nie znajduje zastosowania w podanych wartościach, a jako taki nie może być uzyskany z podanych parametrów CMYK. Pomarańczowy kolor powstaje poprzez kombinację Magenty i Yellow, jednak wymaga on również obecności Ciana w odpowiednich ilościach, aby zbalansować ton. Często błędne odpowiedzi są wynikiem niepełnego zrozumienia interakcji między kolorami w modelu CMYK. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby projektanci i osoby zajmujące się drukiem mieli solidne zrozumienie teorii kolorów oraz praktycznych aspektów ich miksowania. Znajomość standardów branżowych, takich jak Pantone, a także standardów druku, może znacznie poprawić jakość wyników i zminimalizować ryzyko błędów w procesach produkcyjnych.
Pytanie 25

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli w druku offsetowym ma być powiększony dwukrotnie?

A. 600 dpi
B. 300 dpi
C. 900 dpi
D. 800 dpi
Odpowiedź 600 dpi jest prawidłowa, ponieważ przy druku offsetowym, który powiększa obraz o dwa razy, należy skanować oryginał z co najmniej 300 dpi, aby zachować odpowiednią jakość druku. Standardowa rozdzielczość druku offsetowego wynosi zazwyczaj 300 dpi, co oznacza, że każdy cal kwadratowy obrazu zawiera 300 punktów. Przy powiększeniu do 200% (dwa razy większego formatu), uzyskujemy potrzebną rozdzielczość skanującą równą 600 dpi, co zapewnia, że szczegóły oryginału będą ostre i wyraźne w finalnym produkcie. Przykładem zastosowania tej zasady jest przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie zachowanie detali jest kluczowe, a skany w wyższej rozdzielczości przyczyniają się do lepszej jakości druku. Dobre praktyki w branży graficznej podkreślają konieczność stosowania odpowiednich ustawień skanera, aby uniknąć utraty jakości podczas powiększania obrazu.
Pytanie 26

Jakie urządzenie kontrolne powinno być użyte w procesie produkcji wyrobów poligraficznych, aby sprawdzać gęstość optyczną wydruków?

A. Densytometr
B. Skalibrowany monitor
C. Proofer cyfrowy
D. Kalibrator
Kalibrator, proofer cyfrowy oraz skalibrowany monitor są często mylone z densytometrem, jednak pełnią one inne funkcje w procesie produkcji poligraficznej. Kalibrator służy przede wszystkim do regulacji i kalibracji urządzeń, co ma na celu zapewnienie ich prawidłowego działania, ale nie jest narzędziem do pomiaru gęstości optycznej. Proofer cyfrowy to urządzenie, które generuje próbne wydruki, umożliwiając ocenę kolorystyczną i jakościową przed właściwym drukiem. Choć jest to ważny krok w procesie produkcji, nie dokonuje pomiarów gęstości optycznej. Z kolei skalibrowany monitor, mimo że jest niezbędny do oceny kolorów w procesie projektowania, także nie jest narzędziem do bezpośredniego pomiaru gęstości optycznej. Te podejścia są częstymi źródłami nieporozumień, które mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących jakości druku. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że urządzenia te mogą zastąpić densytometr w pomiarach gęstości optycznej. W rzeczywistości gęstość optyczna jest ściśle powiązana z jakością wydruku i jej precyzyjne pomiary są niezbędne do spełnienia norm jakościowych, takich jak ISO 12647-2. Używanie niewłaściwych narzędzi do tych pomiarów może prowadzić do niezgodności w produkcie końcowym oraz przekroczenia standardów jakości, co w dłuższym czasie negatywnie wpływa na reputację producenta w branży.
Pytanie 27

W jaki sposób zmieni się cena jednostkowa druku ulotki metodą offsetową w przypadku zwiększenia nakładu?

A. Nie można tego przewidzieć
B. Wzrośnie
C. Spadnie
D. Nie ulegnie zmianie
Istnieją różne błędne wyobrażenia dotyczące wpływu wielkości nakładu na koszt jednostkowy druku offsetowego. Niektóre z nich sugerują, że koszt jednostkowy może wzrosnąć lub pozostać bez zmian, co jest niezgodne z zasadami ekonomii skali w produkcji. Zwiększenie nakładu powoduje, że koszty stałe, takie jak przygotowanie klisz czy uruchomienie maszyny, rozkładają się na większą liczbę wydruków, co automatycznie obniża koszt jednostkowy. Sugerowanie, że koszt jednostkowy pozostanie bez zmian, ignoruje fakt, że koszty zmienne, takie jak materiały czy czas pracy, również są bardziej efektywnie zarządzane przy dużych nakładach. Warto też zauważyć, że błędne przekonanie o wzroście kosztów jednostkowych może wynikać z niepełnej analizy kosztów związanych z produkcją. W praktyce, branża drukarska korzysta z różnych technik i strategii optymalizacji kosztów, co czyni druk offsetowy jedną z najbardziej opłacalnych metod przy większych nakładach. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie produkcji materiałów drukowanych.
Pytanie 28

Jaka jest minimalna powierzchnia folii backlight, którą należy przygotować do druku 50 reklamowych kasetonów o wymiarach 3 x 2 m?

A. 600 m2
B. 50 m2
C. 210 m2
D. 300 m2
Bardzo często, jak ktoś podaje błędne odpowiedzi, to znaczy, że wyliczenia były nie do końca poprawne. Na przykład, jeśli ktoś mówi, że potrzeba 210 m2, to widać, że nie policzył dobrze, bo to na pewno za mało na 50 kasetonów w tym rozmiarze. 600 m2 to zdecydowanie za dużo i marnowanie materiału, a z kolei 50 m2 to kompletnie za mało. Z tą drugą wartością to nawet nie ma co rozmawiać. W takich sprawach warto nie tylko obliczyć ile materiału potrzeba, ale też dobrze przemyśleć wszystkie detale. Potem mogą być problemy z cięciem materiałów czy innymi rzeczami. Jak się popełni błąd w obliczeniach, to mogą być koszty i opóźnienia, a to nikomu nie jest potrzebne.
Pytanie 29

Jaką czynność należy wykonać podczas tworzenia tekstu, aby dostosować odstępy pomiędzy wybranymi parami znaków, np.: V A?

A. Kerning
B. Leading
C. Trapping
D. Tracking
Kerning to proces regulacji odległości pomiędzy konkretnymi parami znaków, co jest niezwykle istotne w typografii, aby uzyskać estetyczny i czytelny wygląd tekstu. Przykładem zastosowania kerningu jest sytuacja, gdy tworzymy nagłówki lub logo, gdzie pary znaków takie jak 'V A' mogą wyglądać nieproporcjonalnie, jeśli nie zostaną odpowiednio dostosowane. Zbyt duża odległość może sprawić, że tekst będzie wyglądał na rozproszony, natomiast zbyt mała odległość może prowadzić do zlewania się liter. W profesjonalnym projektowaniu graficznym standardem jest używanie narzędzi do kerningu w programach takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, które pozwalają na precyzyjne dostosowanie odległości w zależności od zastosowanego kroju pisma. Dobrze skonfigurowany kerning przyczynia się do lepszej czytelności i estetyki projektu, co jest kluczowe w komunikacji wizualnej.
Pytanie 30

Na co wpływa wielkość wcięcia akapitowego?

A. stopnia pisma i szerokości kolumny
B. liczby akapitów na stronie
C. liczby łamów w kolumnie
D. kroju pisma oraz wysokości łamu
W odpowiedziach, które nie są prawidłowe, pojawiają się błędne koncepcje związane z wcięciem akapitowym. Istotne jest, aby zrozumieć, że ilość akapitów na stronie oraz ilość łamów na kolumnie nie mają wpływu na wielkość wcięcia akapitowego. Ilość akapitów odnosi się jedynie do struktury tekstu i nie determinuje, jak duże powinno być wcięcie. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że większa ilość akapitów może wymagać większego wcięcia, jednak to nieprawda; w rzeczywistości to wcięcie zależy głównie od stopnia pisma i szerokości kolumny. Również ilość łamów na kolumnie nie ma bezpośredniego związku z tym, jak powinno się formatować tekst w kontekście wcięcia akapitowego. Kluczowe jest, aby zamiast skupiać się na takich elementach, zwrócić uwagę na zasady typografii. Typowy błąd polega na myleniu pojęć związanych z układem tekstu z jego formatowaniem; wcięcia akapitowe są elementem stylu, a nie struktury. Kiedy projektanci nie uwzględniają stopnia pisma oraz szerokości kolumny, mogą stworzyć tekst trudny do odczytania i nieatrakcyjny wizualnie, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami projektowymi.
Pytanie 31

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. regularne i nieregularne
B. analogowe oraz cyfrowe
C. jednobarwne oraz wielobarwne
D. refleksyjne i transparentne
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.
Pytanie 32

Jakie są wymiary netto wizytówki, jeśli po zastosowaniu spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony wymiar brutto to 96 x 61 mm?

A. 99 x 64 mm
B. 90 x 55 mm
C. 93 x 58 mm
D. 102 x 67 mm
Wymiary netto wizytówki wynoszą 90 x 55 mm, co wynika z zastosowania spadu. W przypadku projektowania wizytówek, spad to dodatkowa przestrzeń, która jest dodawana do wymiarów brutto, aby zapewnić prawidłowe przycięcie po wydrukowaniu. Wymiary brutto wizytówki to 96 x 61 mm, co oznacza, że dodaliśmy 3 mm spadu z każdej strony. Aby obliczyć wymiary netto, należy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony) od wymiarów brutto. Dlatego 96 mm - 6 mm = 90 mm oraz 61 mm - 6 mm = 55 mm. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, które zachowują odpowiednie marginesy i spady, aby uniknąć niepożądanych białych krawędzi po przycięciu. Warto pamiętać, że odpowiednie przygotowanie plików do druku, w tym uwzględnienie spadów, jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnego efektu końcowego.
Pytanie 33

Ile separacji kolorów należy stworzyć do wykonania form drukarskich offsetowych w technologii CtF dla druku z kolorystyką 4+0?

A. 5
B. 4
C. 8
D. 1
W technologii druku offsetowego, szczególnie w procesie CtF (Computer-to-Film), przygotowanie form drukowych dla kolorystyki 4+0 wymaga czterech separacji barwnych. Te cztery kolory to standardowe barwy CMYK: cyjan, magenta, żółty i czarny. Separacja barwna polega na oddzieleniu poszczególnych składowych kolorów, które następnie są drukowane na materiale w odpowiednich warstwach. Zastosowanie technologii CtF pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości druku. W praktyce, każda separacja barwna jest tworzona na osobnym filmie, co umożliwia zachowanie dokładnych proporcji kolorów podczas druku. Dobrze przeprowadzony proces separacji oraz wykorzystanie standardów takich jak ISO 12647-2, które definiują wymagania dla druku offsetowego, przyczyniają się do uzyskania powtarzalnych i przewidywalnych efektów, co jest niezbędne w profesjonalnym druku. Zrozumienie i prawidłowe korzystanie z czterech separacji barwnych jest kluczowe dla sukcesu każdego projektu graficznego.
Pytanie 34

Jaką liczbę arkuszy podłoża trzeba przygotować, aby wydrukować 500 egzemplarzy kalendarzy planszowych, mając na uwadze, że drukujemy jeden użytek na arkuszu oraz uwzględniamy 20% naddatku na proces druku i wykończenia?

A. 800
B. 320
C. 560
D. 600
Aby obliczyć liczbę arkuszy podłoża potrzebnych do wydrukowania 500 egzemplarzy kalendarzy planszowych z uwzględnieniem 20% naddatku, należy najpierw obliczyć wymaganą liczbę sztuk bez naddatku. 500 egzemplarzy pomnożone przez 1,2 (co odpowiada naddatkowi) daje 600 sztuk. Założenie 20% naddatku jest standardową praktyką w branży drukarskiej, mającą na celu zabezpieczenie się przed ewentualnymi stratami, uszkodzeniami czy błędami w druku. Naddatek ten pozwala na zminimalizowanie ryzyka niedoboru materiału w przypadku, gdy część wydruków okaże się wadliwa. W praktyce, przygotowując nakład, warto zawsze uwzględniać nadwyżki, co jest zgodne z ogólnymi zasadami produkcji i logistyki. W rezultacie, odpowiedź 600 arkuszy jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na kompletną i bezpieczną ilość, która zapewnia realizację zamówienia w wymaganym standardzie jakości.
Pytanie 35

Zgodnie z Polską Normą odnoszącą się do jednostek miar typograficznych, jeden kwadrat ma wartość równą

A. 18 mm
B. 20 mm
C. 16 mm
D. 19 mm
Wiesz, że zgodnie z normą w Polsce, jeden kwadrat typograficzny to mniej więcej 18 mm? To naprawdę ważna wartość w typografii, bo pomaga ustalać rozmiary czcionek i odległości między nimi. Jak projektujesz coś graficznego, to wiedza o tym kwadracie pozwala lepiej dopasować tekst do strony. Dzięki temu tekst się lepiej czyta, co jest mega istotne w drukowanych publikacjach i w projektach online, gdzie wygląd ma duże znaczenie. Dobre proporcje typograficzne i ich odpowiednie użycie poprawiają estetykę oraz funkcjonalność różnych materiałów, co jest istotne w branży wydawniczej, no nie?
Pytanie 36

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. dopasowanie tekstu do ścieżki
B. zamiana na krzywe
C. użycie tekstu zastępczego
D. wstawienie kodu formatowania
Zamiana fontów na krzywe jest kluczowym procesem w przekształcaniu tekstu do formatu wektorowego, co zapewnia, że wyświetlanie i drukowanie projektu będą niezależne od posiadanych na urządzeniu czcionek. W praktyce, kiedy projekt graficzny zawiera tekst, który ma być użyty w różnych środowiskach, konwersja do krzywych eliminuje ryzyko, że czcionka używana w projekcie nie będzie dostępna na urządzeniu docelowym, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania lub zniekształcenia tekstu. W branży projektowania graficznego jest to standardowa praktyka, szczególnie przed przesłaniem plików do druku. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, funkcja 'Zamień na krzywe' (Convert to Curves) nie tylko zabezpiecza wygląd tekstu, ale także pozwala na dalszą edycję kształtów liter jako obiektów wektorowych, co poszerza możliwości kreatywne projektanta. Warto także zaznaczyć, że przekształcone krzywe zajmują więcej miejsca w pliku, dlatego przy dużych projektach należy zachować ostrożność.
Pytanie 37

Jak symbolicznie oznacza się proces przeniesienia obrazu z komputera na wersję drukowaną?

A. CtF
B. CtP
C. RIP
D. OCR
W kontekście przenoszenia obrazu z komputera na formę kopiową, inne zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do różnych technologii i procesów, które nie są bezpośrednio związane z tradycyjnym przekazywaniem obrazu na film. RIP, czyli Raster Image Processor, jest oprogramowaniem, które konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest niezbędnym etapem w procesach CtP i CtF, ale nie jest samodzielnym procesem przenoszenia obrazu na film. Może powstać mylne wrażenie, że RIP i CtF są tożsame, ponieważ obydwa angażują procesy cyfrowe, jednak RIP jest jedynie narzędziem do przetwarzania, a nie metodą transferu. CtP, czyli Computer to Plate, odnosi się do bezpośredniego przenoszenia obrazów z komputera na płyty drukarskie, co jest inną metodą niż CtF. Metoda ta wymaga dodatkowego etapu w procesie przygotowawczym, ponieważ obrazy muszą być naświetlane na płytach, a nie na filmie. To może prowadzić do nieporozumień, gdyż obydwa procesy są używane w produkcji drukarskiej, ale różnią się pod względem finalnego medium, na które przenoszony jest obraz. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia używana do odczytywania tekstu z obrazów, która jest zupełnie innym zagadnieniem, skupionym na identyfikacji i przetwarzaniu znaków, a nie na przenoszeniu obrazów w kontekście drukarskim. Pojmowanie tych terminów jako synonimów może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i dezorientacji w zakresie procesów poligraficznych.
Pytanie 38

Jaką szacunkową rozdzielczość należy zastosować przy skanowaniu wielokolorowego oryginału o wysokości 10 cm, aby móc go wykorzystać jako tło dla pionowego plakatu w formacie B3?

A. 500 lpi
B. 1 500 spi
C. 2 100 ppi
D. 300 dpi
Odpowiedź 1, czyli 1500 spi, jest poprawna, ponieważ oznacza to skanowanie z rozdzielczością 1500 punktów na cal, co jest zgodne z wymaganiami dla wielobarwnych materiałów, które mają być drukowane w formacie B3. W praktyce, aby uzyskać wysoką jakość druku, szczególnie w przypadku plakatów, zaleca się skanowanie w rozdzielczości co najmniej 300 dpi (punktów na cal) lub 600 dpi dla materiałów o dużym nasyceniu kolorów i szczegółach. Skanowanie w 1500 spi zapewnia znacznie większą precyzję, umożliwiając uzyskanie detali, które będą dobrze widoczne nawet po powiększeniu. W odniesieniu do standardów branżowych, takich jak ISO 12647, które dotyczą zarządzania jakością druku, ważne jest, aby zdjęcia sczytywane były z odpowiednią rozdzielczością, co wpływa na ostateczną jakość druku i wierność kolorów. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, należy również brać pod uwagę docelowe zastosowanie grafiki oraz odległość, z jakiej będzie ona oglądana, ponieważ w przypadku plakatów oglądanych z pewnej odległości można zredukować wymagania dotyczące rozdzielczości. Zastosowanie wysokiej rozdzielczości wpływa również na możliwość późniejszej edycji i przetwarzania obrazu w programach graficznych.
Pytanie 39

Która z operacji technologicznych chroni częściowo produkt poligraficzny przed negatywnym wpływem warunków zewnętrznych (np. nawilżeniem)?

A. Kalandrowanie.
B. Laminowanie.
C. Łamanie.
D. Perforowanie.
Złamywanie, perforowanie i kalandrowanie to techniki, które różnią się od laminowania i nie służą do zabezpieczania materiałów przed wilgocią. Złamywanie to proces, który polega na tworzeniu zgięcia w materiale, co jest przydatne w produkcji broszur czy kart, ale nie wpływa na jego odporność na czynniki zewnętrzne. Perforowanie z kolei to technika, która polega na wycinaniu małych otworów w materiale, co ułatwia późniejsze jego rozdzielanie, jak w przypadku biletów czy kuponów. Chociaż perforacja może zwiększyć funkcjonalność produktu, nie poprawia ona jego trwałości ani odporności na wilgoć. Z kolei kalandrowanie to proces, w którym materiał jest przepuszczany przez walce, co może służyć do wygładzania lub uzyskiwania odpowiedniej grubości, ale nie ma zastosowania w kontekście zabezpieczania przed czynnikami zewnętrznymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów z laminowaniem i przekonanie, że wystarczą one do ochrony wyrobów poligraficznych. W rzeczywistości, tylko laminowanie zapewnia skuteczną barierę ochronną, co jest kluczowe dla długotrwałej eksploatacji produktów poligraficznych.
Pytanie 40

Wymień podstawowe typy formatów zapisu dla plików graficznych bitmapowych?

A. CDR, DOC, INDD
B. CDR, Al, DOCX
C. JPEG, TIFF, PSD
D. PDF, AI, PCX
Odpowiedź JPEG, TIFF, PSD jest poprawna, ponieważ wszystkie te formaty są powszechnie używane w grafice bitmapowej. JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format, który został zaprojektowany do kompresji obrazów fotograficznych z minimalną utratą jakości, co czyni go idealnym do publikacji w internecie i przechowywania zdjęć. TIFF (Tagged Image File Format) natomiast jest formatem bezstratnym, znanym z wysokiej jakości obrazu, często wykorzystywanym w druku i archiwizacji. PSD (Photoshop Document) to natywny format plików programu Adobe Photoshop, który umożliwia zachowanie wielu warstw, co jest niezwykle przydatne w edycji grafiki. Używanie tych formatów jest zgodne z branżowymi standardami, ponieważ zapewniają one elastyczność i jakość, które są niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach graficznych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej