Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
  • Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
  • Data rozpoczęcia: 27 kwietnia 2025 09:24
  • Data zakończenia: 27 kwietnia 2025 09:32

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby usunąć nieszczelności w instalacji gazowej, które zostały stwierdzone podczas inspekcji połączeń gwintowanych, co należy zrobić?

A. zdemontować i wykonać połączenia na nowo
B. nałożyć na połączenia klej epoksydowy
C. nałożyć na połączenia pastę uszczelniającą
D. nawijać taśmę izolacyjną
Odpowiedź 'zdemontować i wykonać połączenia na nowo' jest prawidłowa, ponieważ nieszczelności w instalacji gazowej, szczególnie na połączeniach gwintowanych, wymagają gruntownego podejścia do naprawy. W przypadku wystąpienia nieszczelności, najlepszym rozwiązaniem jest całkowite zdemontowanie uszkodzonego połączenia i jego ponowne zainstalowanie z zachowaniem odpowiednich norm. W praktyce oznacza to, że należy użyć odpowiednich narzędzi do demontażu, a następnie przygotować powierzchnie gwintowane, stosując odpowiednie środki czyszczące. Po upewnieniu się, że gwinty są wolne od zanieczyszczeń, można na nie nałożyć materiał uszczelniający zgodny z przepisami, co zapewni trwałość i szczelność połączenia. To podejście jest zgodne z normami i zaleceniami, takimi jak PN-EN 15001, które podkreślają znaczenie prawidłowego montażu i konserwacji instalacji gazowych, aby zapewnić bezpieczeństwo eksploatacji.
Pytanie 2

Na gazociągu w lokalizacjach, gdzie mogą pojawić się nieszczelności, powinno się zainstalować

A. sączek węchowy
B. czujnik gazu
C. instalację alarmową
D. rurę wydmuchową
Sączek węchowy to urządzenie, które jest niezwykle ważne w kontekście bezpieczeństwa gazociągów. Jego podstawowym zadaniem jest wykrywanie nieszczelności poprzez identyfikację obecności gazu w atmosferze. Zasada działania polega na wykorzystaniu odpowiednich materiałów pochłaniających zapach gazu, co umożliwia pracownikom natychmiastowe reagowanie na potencjalne zagrożenie. W praktyce, sączki węchowe często stosowane są w miejscach, w których gaz może się gromadzić, na przykład w pobliżu zaworów, połączeń i innych newralgicznych lokalizacji. Ponadto, instalacja takich urządzeń jest zgodna z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 60079, które określają wymagania dotyczące sprzętu w atmosferach wybuchowych. Wprowadzenie sączków węchowych do systemów monitorowania gazu może znacznie zwiększyć poziom bezpieczeństwa, pozwalając na szybsze wykrywanie i eliminację zagrożeń.
Pytanie 3

Rury w instalacji gazowej, odległe o 0,5 m od zewnętrznej ściany budynku mieszkalnego wielorodzinnego do zaworów odcinających przed gazomierzem, powinny być wykonane z materiałów

A. polietylenowych
B. miedzianych
C. polipropylenowych
D. stalowych
Wybór niewłaściwego materiału do przewodów instalacji gazowej może prowadzić do poważnych konsekwencji związanych z bezpieczeństwem. Rury miedziane, choć popularne w instalacjach wodociągowych, nie są rekomendowane do zastosowań w instalacjach gazowych w kontekście podanej odległości od zewnętrznej ściany budynku. Miedź może być podatna na korozję, zwłaszcza w obecności niektórych gazów, co może prowadzić do nieszczelności. W przypadku rur polipropylenowych i polietylenowych, choć te materiały są stosowane w instalacjach gazowych, ich właściwości fizyczne i mechaniczne nie spełniają wymagań dla rur stosowanych w bliskości budynków, gdzie występują wyższe ciśnienia oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych. Polipropylen, w szczególności, nie jest odpowiedni do pracy w wysokich temperaturach i może stawać się kruchy w niskich temperaturach, co czyni go nieodpowiednim dla instalacji gazowych. Wybór materiału powinien opierać się na analizie warunków pracy oraz norm bezpieczeństwa, takich jak PN-EN 12007, które wyraźnie wskazują na zalecane materiały dla danego kontekstu. Stal, jako materiał o dużej wytrzymałości i odporności na działania mechaniczne, pozostaje najlepszym rozwiązaniem w tym przypadku.
Pytanie 4

Numer 21/300/400 oznacza grzejnik, który zbudowany jest z

A. 1 płyty grzejnej oraz 2 blach konwertorowych o wysokości 300 mm i długości 400 mm
B. 1 płyty grzejnej oraz 2 blach konwertorowych o wysokości 400 mm i długości 300 mm
C. 2 płyt grzejnych oraz 1 blachy konwertorowej o wysokości 300 mm i długości 400 mm
D. 2 płyt grzejnych oraz 1 blachy konwertorowej o wysokości 400 mm i długości 300 mm
Odpowiedź wskazująca na grzejnik z 2 płytami grzejnymi i 1 blachą konwertorową o wysokości 300 mm i długości 400 mm jest poprawna, ponieważ standardowy zapis wymiarów grzejników stosuje format, w którym pierwsza liczba odnosi się do liczby płyt grzejnych, druga do wysokości blachy konwertorowej, a trzecia do jej długości. W tym przypadku, zrozumienie zależności pomiędzy wymiarami a funkcjonalnością grzejnika jest kluczowe. Płyty grzejne odpowiadają za oddawanie ciepła do otoczenia, a blacha konwertorowa zwiększa powierzchnię wymiany ciepła, co podnosi efektywność całego systemu grzewczego. W zastosowaniach praktycznych, taki zestaw grzejników może być stosowany w pomieszczeniach o średniej wielkości, gdzie wymagane jest efektywne ogrzewanie, a jednocześnie nie ma potrzeby stosowania nadmiernie dużych źródeł ciepła. Dobrze zaprojektowany system grzewczy oparty na standardach branżowych, takich jak normy EN dotyczące efektywności energetycznej budynków, powinien uwzględniać takie parametry, aby zapewnić komfort cieplny przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów eksploatacyjnych.
Pytanie 5

W systemie wentylacyjnym przewody o przekroju łączone są za pomocą nitów

A. okrągłym
B. prostokątnym
C. okrągłym z przewodami o przekroju kwadratowym
D. kwadratowym z przewodami o przekroju prostokątnym
Przewody prostokątne, choć można je spotkać w wentylacji, to nie są najlepszym rozwiązaniem. Ich kształt generuje większe opory powietrza, a to przekłada się na gorszą wydajność całego systemu. Jak już mówimy o połączeniach prostokątnych, to zwiększa się ryzyko turbulencji, co nie wpływa dobrze na jakość przepływu. Przewody kwadratowe też nie dają optymalnych warunków do cyrkulacji powietrza, co może prowadzić do problemów z wentylacją w pomieszczeniach. W wentylacji ważne jest, żeby unikać ostrych kątów i złożeń, bo to tylko pogarsza sytuację. Często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że różne kształty przewodów można stosować zamiennie. W praktyce dobór kształtu powinien opierać się na analizie efektywności energetycznej i wygody ludzi. Okrągłe przewody w wentylacji to często najlepszy wybór, co potwierdzają różne normy oraz doświadczenia inżynierów zajmujących się systemami HVAC.
Pytanie 6

Szczelność instalacji wodociągowej można testować po

A. pomalowaniu oraz zaizolowaniu rur.
B. napełnieniu systemu i potwierdzeniu braku roszenia w miejscach łączeń.
C. zakryciu bruzd i szybków instalacyjnych.
D. dezynfekcji oraz po płukaniu systemu.
Przeprowadzenie próby szczelności instalacji wodociągowej po napełnieniu instalacji i stwierdzeniu braku roszenia na połączeniach jest kluczowym elementem zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemów wodociągowych. Napełnienie instalacji wodą pozwala na odpowiednie ciśnienie, które jest niezbędne do wykrycia ewentualnych nieszczelności. Sprawdzenie braku roszenia na połączeniach jest istotne, ponieważ nawet najmniejsze wycieki mogą prowadzić do poważnych problemów, takich jak korozja, uszkodzenia strukturalne czy zanieczyszczenia wody. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby przed rozpoczęciem eksploatacji, przeprowadzić próby szczelności zgodnie z normami PN-EN 806-4, które jasno określają procedury oraz wymagania dotyczące instalacji. Przykładowo, napełniając instalację wodą, powinno się monitorować ciśnienie, które powinno być utrzymywane na poziomie określonym w specyfikacji technicznej, co skutkuje wysoką pewnością co do szczelności instalacji i minimalizuje ryzyko późniejszych awarii.
Pytanie 7

Jeżeli montaż jednej mufy zajmuje 1,5 godziny, prace będzie prowadziła 2-osobowa ekipa, a stawka za roboczogodzinę pojedynczego pracownika wynosi 20 zł, to całkowity koszt montażu 30 muf termokurczliwych na sieci ciepłowniczej z rur preizolowanych wyniesie?

A. 1 800 zł
B. 1 200 zł
C. 600 zł
D. 450 zł
Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów. Koszt montażu muf termokurczliwych zależy przede wszystkim od czasu pracy oraz liczby pracowników. Wiele osób może popełnić błąd, zakładając, że czas montażu 30 muf można obliczyć bez uwzględnienia liczby pracowników. Przykłady, takie jak błędne podawanie czasu pracy jako 1,5 godziny dla wszystkich muf, prowadzą do znacznego zaniżenia całkowitego kosztu. W przypadku odpowiedzi 600 zł można zauważyć, że nie uwzględnia ona rzeczywistego czasu pracy brygady, co wskazuje na brak zrozumienia procesu obliczeniowego. Odpowiedź 450 zł jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ odnosi się jedynie do kosztu pracy jednego robotnika, ignorując fakt, że prace są wykonywane przez dwie osoby. Ostatnia odpowiedź, 1200 zł, może wydawać się sensowna, ale nadal nie odzwierciedla rzeczywistych kosztów, ponieważ znowu nie bierze pod uwagę całkowitego czasu pracy oraz kosztów związanych z materiałami. Dobre praktyki w zakresie kalkulacji kosztów w budownictwie wymagają dokładnych obliczeń oraz uwzględnienia wszystkich czynników, takich jak stawki robocizny, liczba pracowników oraz czas pracy. Dlatego ważne jest, aby zawsze zwracać uwagę nie tylko na materiał, ale również na aspekty organizacyjne, które mają wpływ na całkowity koszt projektu.
Pytanie 8

Jakie jest zadanie przeglądu technicznego systemów kanalizacyjnych?

A. ustalenie poziomu agresywności ścieków odprowadzanych.
B. analiza zgodności realizacji instalacji z dokumentacją.
C. weryfikacja stanu technicznego systemu i dokumentacja wykrytych uszkodzeń.
D. nadzorowanie wykonania prac konserwacyjnych i remontowych.
Przegląd techniczny instalacji kanalizacyjnych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania oraz bezpieczeństwa użytkowników i środowiska. Odpowiedź wskazująca na sprawdzenie stanu technicznego instalacji i opisanie stwierdzonych uszkodzeń jest prawidłowa, ponieważ regularne audyty techniczne pozwalają na wczesne wykrywanie problemów, co w konsekwencji może zapobiec poważnym awariom. Przykładem zastosowania tej praktyki jest okresowe inspekcjonowanie rur za pomocą kamer inspekcyjnych, co pozwala na dokładne określenie ich stanu. Dobre praktyki branżowe, takie jak te zawarte w normach PN-EN 12056 dotyczących systemów kanalizacyjnych, podkreślają znaczenie systematycznych przeglądów oraz dokumentacji stanu technicznego. Dzięki nim można skutecznie planować prace konserwacyjne i naprawcze, co przyczynia się do dłuższej żywotności instalacji oraz minimalizacji ryzyka związanego z ich eksploatacją.
Pytanie 9

Gdzie instaluje się osadzkę w systemie kanalizacyjnym?

A. na podejściu
B. w studni rewizyjnej
C. na przykanaliku
D. w pionie
Pojęcia związane z montażem osadzek w instalacji kanalizacyjnej często prowadzą do nieporozumień, szczególnie w kontekście przykanalika, podejścia oraz studni rewizyjnej. Przykanalik, który jest krótkim odcinkiem rury prowadzącym z budynku do głównej sieci kanalizacyjnej, nie jest miejscem na montaż osadzek, ponieważ ich głównym celem jest umożliwienie prawidłowego odprowadzania ścieków, co w przypadku przykanalika jest nieefektywne z uwagi na jego charakter. Podejście natomiast, jako rura prowadząca do pionu, również nie jest odpowiednie do montażu osadzek, gdyż jest to element, który powinien zachować swobodny przepływ ścieków, a montaż osadzek w tym miejscu mógłby powodować zatory. Studnia rewizyjna pełni funkcję dostępu do instalacji kanalizacyjnej, co również czyni ją niewłaściwym miejscem na osadzki, gdyż ich rolą jest przede wszystkim umożliwienie odpływu ścieków w sposób efektywny. Powszechny błąd myślowy polega na myleniu funkcji tych elementów, co negatywnie wpływa na projektowanie systemów kanalizacyjnych. Warto podkreślić, że każdy z tych komponentów pełni określoną funkcję, której nie należy ignorować w kontekście efektywności i niezawodności instalacji kanalizacyjnej.
Pytanie 10

Aby odprowadzić wodę z wykopów w glebach spoistych, przy niewielkim wpływie wód gruntowych, jakie metody należy zastosować?

A. rowki wzdłuż jednej z ścian oraz studzienki zbiorcze
B. studnie kopane oraz pompy
C. drenaż wzdłuż dna oraz studzienki zbiorcze
D. igłofiltry oraz pompy
Odpowiedź "rowki wzdłuż jednej ze ścian i studzienki zbiorcze" jest prawidłowa, ponieważ w przypadku gruntów spoistych, które charakteryzują się niską przepuszczalnością, kluczowe jest skuteczne odprowadzanie wód gruntowych przy minimalnym napływie. Rowki wzdłuż jednej ze ścian wykopu pozwalają na gromadzenie wód gruntowych w łatwy sposób, a ich odpowiednie nachylenie umożliwia naturalny odpływ lub kierowanie wody do studzienek zbiorczych. Studzienki zbiorcze natomiast zbierają wodę z rowków i umożliwiają jej dalsze odprowadzenie, co jest zgodne z praktykami stosowanymi w budownictwie i inżynierii hydrotechnicznej. Przykładowo, w praktyce inżynieryjnej często stosuje się ten sposób odwadniania w przypadku budowy fundamentów w gruncie gliniastym, gdzie zbyt duża ilość wody mogłaby prowadzić do osunięcia się ziemi lub naruszenia stabilności wykopu. Metoda ta jest nie tylko efektywna, ale również ekonomiczna, ponieważ nie wymaga skomplikowanego sprzętu. Dodatkowo, zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, właściwe odwadnianie wykopów jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.
Pytanie 11

Jak długo powinna trwać próba szczelności systemu kanalizacyjnego przy użyciu wody?

A. 40 minut
B. 10 minut
C. 20 minut
D. 30 minut
Czas trwania próby szczelności przewodów sieci kanalizacyjnej z użyciem wody wynoszący 30 minut jest zgodny z normami branżowymi, które zalecają tę długość czasu, aby dokładnie ocenić szczelność instalacji. Przeprowadzenie takiej próby polega na wypełnieniu systemu wodą i obserwacji ewentualnych strat wody, co może wskazywać na nieszczelności. Próbę szczelności należy przeprowadzać zgodnie z normami PN-EN 1610, które określają metody badań dla przewodów kanalizacyjnych. W praktyce, 30 minut to czas, który pozwala na ustatkowanie się ciśnienia oraz na wykrycie ewentualnych mikroszczelin, które mogą być niewidoczne w krótszym czasie. Dla przykładu, w przypadku nowo budowanej sieci kanalizacyjnej, wykonawcy często stosują tę procedurę, aby upewnić się, że instalacja spełnia wymagania jakościowe i nie będzie powodować problemów eksploatacyjnych w przyszłości.
Pytanie 12

Gdzie powinien być umiejscowiony główny kurek gazowy?

A. na zewnątrz budynku w wentylowanej szafce
B. w budynku obok gazomierza
C. w budynku w wentylowanej szafie
D. na zewnątrz budynku wraz z wodomierzem
Lokalizacja kurka gazowego w budynku, nawet jeśli to może brzmieć jakoś sensownie, w rzeczywistości jest ryzykowna. Umieszczając go w budynku, zwiększamy szansę na gromadzenie gazu w zamkniętej przestrzeni, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, zwłaszcza jak coś wycieknie. Wentylacja tam może nie być wystarczająca i to stwarza zagrożenie dla ludzi. Jakby były jakieś awarie, dostęp do kurka mógłby być trudny, a to opóźnia reakcję. Kurek na zewnątrz w wentylowanej szafce, to jest to, co mówi branża – pozwala na szybsze zamknięcie dopływu gazu w razie potrzeby. Umieszczenie go obok gazomierza w budynku też nie rozwiązuje sprawy. Dlatego ważne jest, żeby przy projektowaniu instalacji gazowej trzymać się przepisów i sprawdzonych praktyk, bo to naprawdę podnosi bezpieczeństwo użytkowników.
Pytanie 13

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż szerokość wykopu umocnionego, w którym ma być ułożony kanał betonowy Ø500.

Średnica rurociągu w mm
Rurociągi
Żeliwne i staloweKamionkowe i betonowe
Ściany wykopów
nieumocnioneumocnionenieumocnioneumocnione
Szerokość wykopu w m
50-1000,800,900,800,90
2000,901,000,901,00
2500,951,050,951,05
3001,001,101,001,10
3501,101,201,151,25
4001,151,251,201,30
5001,301,401,351,45
6001,451,551,501,60
8001,751,851,801,90
10002,002,152,052,05

A. 1,35 m
B. 1,45 m
C. 0,80 m
D. 0,90 m
Odpowiedź 1,45 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami oraz dobrymi praktykami w zakresie budowy wykopów dla rurociągów, szerokość wykopu umocnionego dla kanałów betonowych o średnicy 500 mm powinna wynosić właśnie 1,45 m. Taka szerokość zapewnia odpowiednią przestrzeń do bezpiecznego ułożenia rurociągu, a także daje możliwość swobodnej pracy dla ekip budowlanych oraz użycia niezbędnego sprzętu. W praktyce, uwzględnienie odpowiedniej szerokości wykopu jest kluczowe dla utrzymania stabilności gruntu oraz uniknięcia osunięć, co jest szczególnie ważne w przypadku wykopów w trudnych warunkach geologicznych. Warto zauważyć, że zbyt wąski wykop może prowadzić do zniszczenia struktury rurociągu lub problemów z jego instalacją, co może skutkować dodatkowymi kosztami oraz opóźnieniami w realizacji projektu. Zgodnie z wytycznymi technicznymi, dobór szerokości wykopu powinien również uwzględniać zastosowanie odpowiednich materiałów umocnieniowych, co zwiększa bezpieczeństwo oraz efektywność prac budowlanych.
Pytanie 14

Jakie urządzenie należy zastosować do łączenia rur wodociągowych wykonanych z polietylenu?

A. spawarki elektrycznej
B. zgrzewarki elektrooporowej
C. zgrzewarki polifuzyjnej
D. spawarki gazowej
Zgrzewarki elektrooporowe są szczególnie rekomendowane do łączenia rur wodociągowych wykonanych z polietylenu, ponieważ zapewniają one wysoką jakość połączeń oraz są zgodne z branżowymi standardami. Proces zgrzewania elektrooporowego polega na wykorzystaniu opornika umieszczonego w specjalnych złączkach, który pod wpływem prądu elektrycznego generuje ciepło. To ciepło topi materiał na stykach rury i złączki, co umożliwia ich trwałe połączenie. Dzięki temu metoda ta jest nie tylko efektywna, ale także szybka, co jest niezwykle istotne w kontekście dużych inwestycji budowlanych. Przykłady zastosowania zgrzewania elektrooporowego obejmują instalacje wodociągowe, gazowe oraz systemy drenażowe, gdzie niezawodność i szczelność połączeń są kluczowe. Ponadto, zgrzewanie elektrooporowe charakteryzuje się łatwością w obsłudze oraz możliwością wykonywania połączeń w trudnych warunkach terenowych. Warto podkreślić, że zgodność z normami, takimi jak PN-EN 12201, dodatkowo podnosi wiarygodność tej technologii.
Pytanie 15

Do czego służy manometr zainstalowany w systemie grzewczym?

A. Pomiaru temperatury wody w kaloryferach
B. Regulacji przepływu wody w systemie
C. Pomiaru ciśnienia w instalacji
D. Pomiaru zużycia energii cieplnej
Manometr jest kluczowym narzędziem w systemach grzewczych, ponieważ pozwala na monitorowanie ciśnienia w instalacji. Ciśnienie w systemie grzewczym jest niezwykle ważne dla jego prawidłowego funkcjonowania. Zbyt niskie ciśnienie może prowadzić do niewystarczającego obiegu czynnika grzewczego, co skutkuje niedogrzaniem pomieszczeń. Z kolei zbyt wysokie ciśnienie może prowadzić do uszkodzenia elementów instalacji, takich jak przewody czy zawory. Dlatego manometr pozwala na regularną kontrolę ciśnienia i szybką reakcję w przypadku jego nieprawidłowości. W praktyce, użytkownik systemu powinien regularnie sprawdzać wskazania manometru i porównywać je z zaleceniami producenta systemu. Wartości ciśnienia są zazwyczaj określone w instrukcji obsługi i powinny być utrzymywane w określonym zakresie. Dzięki manometrowi można również zidentyfikować potencjalne wycieki lub problemy związane z niewłaściwą pracą pompy cyrkulacyjnej. Praktyczne użycie manometru to także prewencyjne działania, które mogą zapobiec poważniejszym awariom i kosztownym naprawom.
Pytanie 16

Na rysunkach instalacji wodociągowej przewody zimnej wody pitnej powinny być oznaczone linią

A. zygzakiem
B. kreskową
C. ciągłą
D. punktową
Oznaczanie przewodów zimnej wody użytkowej na schematach instalacji wodociągowej linią ciągłą jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży. Przewody te powinny być zaznaczane w sposób, który pozwala na łatwe i jednoznaczne zidentyfikowanie ich funkcji. Linie ciągłe są powszechnie stosowane do reprezentowania elementów, które są stałe i pełnią kluczowe zadania w systemie. Takie oznaczenie jest istotne nie tylko w dokumentacji technicznej, ale również w praktyce, ponieważ ułatwia to wykonawcom pracom budowlanym oraz serwisowym. Na przykład, kiedy inżynierowie instalują systemy wodociągowe, muszą być w stanie szybko zidentyfikować, które przewody są odpowiedzialne za zimną wodę. Użycie linii ciągłej pomaga uniknąć pomyłek, które mogą prowadzić do kosztownych błędów, takich jak nieprawidłowe podłączenia czy awarie. Dodatkowo, zgodność z normami PN-EN ISO 4064 oraz PN-EN 12056, które regulują kwestie związane z projektowaniem instalacji wodociągowych, podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich oznaczeń w dokumentacji technicznej.
Pytanie 17

Przed nałożeniem lepiku asfaltowego na przewody kanalizacji deszczowej z rur betonowych, należy je najpierw wyczyścić, a następnie zagruntować?

A. roztworem silikonowym
B. roztworem akrylowym
C. kompozycją bitumiczno-rozpuszczalnikową
D. kompozycją olejowo-rozpuszczalnikową
Odpowiedzi oparte na roztworach silikonowych, akrylowych oraz kompozycjach olejowo-rozpuszczalnikowych nie są właściwe w kontekście przygotowania rur betonowych do pokrycia lepikiem asfaltowym. Roztwory silikonowe, choć charakteryzują się wysoką odpornością na wodę, nie zapewniają wystarczającej przyczepności do betonu i nie są dostosowane do środowiska, w którym może występować stały kontakt z wodą deszczową oraz zanieczyszczeniami. Roztwory akrylowe, chociaż łatwe w aplikacji i szybko schnące, nie mają odpowiednich właściwości gruntujących, co prowadzi do ryzyka odklejania się warstwy asfaltowej. Ponadto, nie mają one wymaganej elastyczności, co w przypadku rur z betonu może skutkować pęknięciami w przypadku osiadania gruntu. Z kolei kompozycje olejowo-rozpuszczalnikowe mogą powodować problemy z kompatybilnością z materiałem asfaltowym oraz ich stosowanie może prowadzić do negatywnego wpływu na środowisko, w tym do zanieczyszczenia wód gruntowych. W praktyce, nieodpowiedni dobór materiałów gruntujących może prowadzić doawarii systemów kanalizacyjnych, co generuje znaczne koszty napraw oraz problemy związane z ochroną środowiska. Dlatego kluczowe jest stosowanie sprawdzonych rozwiązań, takich jak kompozycje bitumiczno-rozpuszczalnikowe, które są zgodne z dobrymi praktykami branżowymi w zakresie hydroizolacji.
Pytanie 18

Metoda renowacji przewodów kanalizacyjnych bez wykopów polega na

A. przepłukaniu kanałów oraz wykonaniu inspekcji telewizyjnej
B. wymianie uszkodzonych odcinków przewodów przy użyciu odkrywek
C. wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, tzw. rękawa
D. usunięciu zewnętrznych pęknięć przewodów przy pomocy masy uszczelniającej
Bezwykopowa metoda renowacji przewodów kanalizacyjnych, znana również jako metoda trenchless, polega na wprowadzeniu do oczyszczonego kanału rury utwardzanej na miejscu, zwanej rękawem. Ta technika jest szczególnie cenna w sytuacjach, gdzie tradycyjne metody wykopu są niepraktyczne lub kosztowne. Rękaw, zwykle wykonany z materiałów kompozytowych, jest wprowadzany do uszkodzonego kanału, a następnie rozprężany, co pozwala na utworzenie nowej, szczelnej rury wewnątrz starego przewodu. Dzięki temu procesowi można nie tylko przedłużyć żywotność infrastruktury, ale także zminimalizować zakłócenia w ruchu drogowym oraz ograniczyć koszty związane z wykopami. Przykłady zastosowania tej metody obejmują renowację starych systemów kanalizacyjnych w miastach, gdzie ograniczona przestrzeń i obecność innych instalacji podziemnych stawiają wysokie wymagania na dokładność i efektywność wykonania. Metoda ta jest zgodna z normami ISO 11295 oraz z wytycznymi ASTM F1216, co potwierdza jej skuteczność i bezpieczeństwo w praktyce.
Pytanie 19

Czujnik temperatury na zewnątrz, który reguluje działanie węzła ciepłowniczego, powinien być montowany na ścianie od strony

A. północnej lub północno-wschodniej
B. zachodniej lub północno-zachodniej
C. zachodniej lub południowo-zachodniej
D. południowej lub południowo-wschodniej
Umiejscowienie czujnika temperatury zewnętrznej w innych miejscach, takich jak strony zachodnia lub południowa, prowadzi do niewłaściwych pomiarów, które mogą wpływać na wydajność systemu grzewczego. Czujniki umieszczone na ścianie zachodniej mogą być narażone na intensywne promieniowanie słoneczne w godzinach popołudniowych, co skutkuje nadmiernym wzrostem temperatury odczytywanej przez czujnik. To z kolei może prowadzić do przedwczesnego wyłączenia systemu grzewczego lub obniżenia jego wydajności w nocy, kiedy rzeczywista temperatura na zewnątrz wzrasta. Umieszczenie czujnika na stronie południowej również jest niewłaściwe, gdyż w wielu klimatach taka lokalizacja będzie poddawana największemu nasłonecznieniu, co zwiększa ryzyko zafałszowania wyników. W rezultacie, można pomyśleć, że temperatura zewnętrzna jest wyższa, co wpływa na błędne decyzje dotyczące potrzeb cieplnych budynku. W praktyce, takie błędy prowadzą do zwiększenia kosztów ogrzewania oraz mogą powodować niekomfortowe warunki wewnętrzne. Zrozumienie, dlaczego czujniki powinny być umieszczone w odpowiednich miejscach, jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności energetycznej i komfortu w budynkach.
Pytanie 20

Gdzie powinno być zamontowane zamknięcie wodne w systemie kanalizacyjnym?

A. pod przyborami sanitarnymi
B. nad przyborami sanitarnymi
C. w najwyższym punkcie pionu
D. w najniższym punkcie pionu
Syfon w instalacji kanalizacyjnej ma bardzo ważną rolę, bo zapobiega przedostawaniu się zapachów z kanalizacji do środka. Umieszczanie go w najwyższym punkcie pionu to zły pomysł, bo syfon musi mieć odpowiedni poziom wody, która tworzy barierę. Jeśli będzie za wysoko, to woda nie utrzyma się tam, co może prowadzić do nieprzyjemnych zapachów w pomieszczeniach. Z kolei montowanie go na najniższym punkcie też nie jest w porządku, bo może się gromadzić tam za dużo wody, co znów prowadzi do zatykania odpływów. Umieszczanie zamknięcia wodnego nad sprzętem sanitarnym to też zły wybór, bo nie stworzy to skutecznej bariery. W praktyce, wiele błędów przy montażu syfonu wynika z nieporozumień dotyczących działania systemów kanalizacyjnych. Kluczowe jest, żeby syfon był umieszczony tam, gdzie może działać jak należy, czyli pod sprzętem, zgodnie z dobrymi praktykami i normami w tej branży. Jak się to zrozumie, można uniknąć wielu problemów z nieprawidłowo zaprojektowanymi i zainstalowanymi systemami.
Pytanie 21

W celu dezynfekcji rury wodociągowej należy wykorzystać roztwór chlorku

A. ferro
B. wapnia
C. saletra
D. glinek
Roztwór wapnia jest powszechnie stosowany do dezynfekcji przewodów wodociągowych z uwagi na jego właściwości biobójcze oraz zdolność do neutralizowania zanieczyszczeń mikrobiologicznych. Wapń, w postaci tlenku wapnia (CaO) lub wodorotlenku wapnia (Ca(OH)2), ma zdolność do zabijania bakterii i wirusów oraz usuwania osadów organicznych, co czyni go idealnym środkiem w procesach uzdatniania wody. Przy dezynfekcji należy stosować odpowiednie stężenia roztworu, by zapewnić skuteczność działania, jednocześnie minimalizując ryzyko korozji materiałów, z których wykonane są rury. Dobre praktyki branżowe, takie jak te zawarte w normach PN-EN 806 oraz PN-EN 1717, podkreślają znaczenie używania substancji chemicznych, które nie tylko dezynfekują, ale również są bezpieczne dla zdrowia ludzi i środowiska. Wapń jest często stosowany w stacjach uzdatniania wody, gdzie skutecznie usuwa zanieczyszczenia oraz poprawia jakość dostarczanej wody pitnej.
Pytanie 22

Podczas zmiany kąta spadku lub redukcji średnicy rury w systemie kanalizacyjnym powinno się wykorzystać

A. studzienkę kaskadową
B. separator
C. studzienkę rewizyjną
D. przelew burzowy
Wybór odpowiedzi, które nie obejmują studzienki rewizyjnej, jest nieprawidłowy, a każde z tych podejść ma swoje ograniczenia. Przelewy burzowe pełnią funkcję odprowadzania wód opadowych w sytuacjach, gdy system kanalizacyjny jest obciążony, jednak nie są one odpowiednie do zarządzania zmianami spadku lub średnicy przewodów kanalizacyjnych. W rzeczywistości, ich zastosowanie skupia się na prewencji powodziowej i nie ma związku z konserwacją lub inspekcją infrastruktury. Studzienki kaskadowe, z drugiej strony, są wykorzystywane w systemach odwodnienia, aby umożliwić stopniowe obniżenie poziomu wody, ale również nie są dostosowane do potrzeb związanych z rewizją i utrzymaniem przewodów kanalizacyjnych. Często mylone są z studzienkami rewizyjnymi, mimo że nie spełniają one tych samych funkcji. Separator to urządzenie, które oddziela zanieczyszczenia z wody, jednak nie ma zastosowania w kontekście zmian spadku czy średnicy przewodów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem myślenie, że urządzenia te mogą zastąpić studzienki rewizyjne w kontekście inspekcji i konserwacji, podczas gdy ich rolą jest zupełnie inna, skoncentrowana na innych aspektach zarządzania wodami. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wyboru niewłaściwych rozwiązań, które mogą skutkować problemami w eksploatacji systemu kanalizacyjnego.
Pytanie 23

Przed rozpoczęciem prac remontowych na węzłach ciepłowniczych, konieczne jest zabezpieczenie przed niekontrolowanym i przypadkowym otwarciem

A. pompy mieszające
B. hydroelewator
C. zawory odcinające sieć i instalacje
D. filtr siatkowy
Wybór hydroelewatora jako elementu wymagającego zabezpieczenia przed przypadkowym otwarciem jest nietrafny. Hydroelewator, będący urządzeniem podnoszącym, nie wymaga ochrony w kontekście prac remontowych w instalacjach ciepłowniczych. Jego rola polega na podnoszeniu ciepłej wody, a nie na kontroli przepływu czy ciśnienia, co jest kluczowe podczas prac konserwacyjnych. W przypadku pomp mieszających, choć istotnych dla prawidłowego działania systemów ciepłowniczych, ich zabezpieczenie nie jest tak krytyczne, jak w przypadku zaworów odcinających. Pompowanie medium nie powinno odbywać się bez dostępu do odpowiednich zaworów, które zapewniają kontrolę nad całym układem. Filtr siatkowy również nie jest odpowiednim elementem do zabezpieczenia. Jego zadaniem jest ochrona systemu przed zanieczyszczeniami, a nie bezpośrednia regulacja przepływu. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych elementów instalacji i ich funkcji. Kluczowe jest zrozumienie, że zabezpieczenie zaworów odcinających jest fundamentalne dla bezpieczeństwa podczas prac, a inne elementy, takie jak hydroelewatory czy pompy, pełnią zupełnie inne role w systemie. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieodpowiednich praktyk, co z kolei zwiększa ryzyko awarii na węzłach ciepłowniczych.
Pytanie 24

Sieci wymagają ochrony przed korozją spowodowaną przez prądy błądzące

A. kanalizacyjne z polichlorku winylu
B. wodociągowe z polietylenowych materiałów
C. ciepłownicze wykonane z polibutylenu
D. gazowe ze stali
Odpowiedź 'gazowe stalowe' jest prawidłowa, ponieważ rury gazowe wykonane ze stali są szczególnie narażone na korozję spowodowaną prądami błądzącymi. Prądy błądzące, które mogą występować w wyniku różnic potencjałów elektrycznych w gruncie, powodują, że metalowe elementy instalacji gazowych mogą ulegać elektrochemicznemu rozkładowi. Aby temu zapobiec, stosuje się różne metody ochrony, takie jak katodowa ochrona przed korozją (CP), która polega na wprowadzeniu prądu o odpowiednim kierunku do instalacji, co neutralizuje działanie prądów błądzących. Praktyczne zastosowanie tej technologii można zobaczyć na przykład w systemach przesyłowych w miastach, gdzie rury stalowe często są chronione przed korozją poprzez systemy CP, a ich stan techniczny jest regularnie monitorowany zgodnie z normami PN-EN 14566. Dobre praktyki w projektowaniu i eksploatacji sieci gazowych uwzględniają także wybór odpowiednich materiałów oraz technik instalacyjnych, które minimalizują ryzyko wystąpienia korozji, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i trwałości całej infrastruktury.
Pytanie 25

Jakie narzędzia są kluczowe do wykonania instalacji centralnego ogrzewania przy użyciu rur stalowych ocynkowanych zewnętrznie w metodzie połączeń zaciskowych?

A. Zaciskarka osiowa, kalibrator, obcinak krążkowy
B. Obcinak krążkowy, gratownik uniwersalny, zaciskarka promieniowa z kompletem szczęk
C. Imadło hydrauliczne, piłka ręczna, gwintownica, komplet narzynek
D. Palnik propan-butan-powietrze, obcinak krążkowy, gratownik uniwersalny
Odpowiedź dotycząca obcinaka krążkowego, gratownika uniwersalnego oraz zaciskarki promieniowej z kompletem szczęk jest poprawna, ponieważ te narzędzia są kluczowe w procesie montażu instalacji centralnego ogrzewania z rur stalowych ocynkowanych w technologii połączeń zaciskanych. Obcinak krążkowy umożliwia precyzyjne i czyste cięcie rur, co jest istotne dla zachowania integralności materiału i uniknięcia uszkodzeń, które mogłyby prowadzić do przecieków. Gratownik uniwersalny jest używany do wygładzania krawędzi po cięciu, co zapobiega uszkodzeniu uszczelek oraz poprawia szczelność połączeń. Zaciskarka promieniowa z kompletem szczęk jest niezbędna do wykonywania trwałych połączeń rur. Technologia połączeń zaciskanych zapewnia wysoką wytrzymałość oraz odporność na korozję, co jest szczególnie ważne w instalacjach ogrzewania. Używanie odpowiednich narzędzi zgodnych z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1057 dla rur miedzianych lub PN-EN 10255 dla rur stalowych, gwarantuje bezpieczeństwo i efektywność działania systemu grzewczego.
Pytanie 26

Jakie elementy są potrzebne do zamontowania zasuwy kołnierzowej na rurociągu PVC?

A. łączników rurowych
B. łączników rurowo-kołnierzowych
C. króćców dwukołnierzowych
D. króćców jednokołnierzowych
Króćce jednokołnierzowe oraz dwukołnierzowe są elementami, które mogą być używane w połączeniach rurociągowych, ale nie są odpowiednie do montażu zasuwy kołnierzowej w systemach PVC. Króćce jednokołnierzowe, charakteryzujące się tylko jednym kołnierzem, są przeznaczone do aplikacji, gdzie nie jest wymagane złącze do kolejnego elementu systemu, co ogranicza ich użycie w złożonych układach wymagających wielokrotnego dostępu do zasuwy. Króćce dwukołnierzowe, mimo że mogą wydawać się odpowiednie do stosowania z zasuwami, nie zapewniają elastyczności oraz wygody montażu, jaką oferują łączniki rurowo-kołnierzowe. Powoduje to często trudności w demontażu oraz konserwacji, co jest istotne w przypadku elementów, które wymagają regularnej obsługi. Z kolei łączniki rurowe, które są oparte na prostych złączach, nie uwzględniają wymagań dotyczących solidności i szczelności, co jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej eksploatacji systemu. Użycie niewłaściwych elementów montażowych może prowadzić do wycieków, a nawet uszkodzenia całego układu. W praktyce, niewłaściwe dobranie łączników często wynika z braku wiedzy na temat specyfiki instalacji PVC i ich wymagań, co w dłuższej perspektywie czasowej może skutkować wysokimi kosztami naprawy i konserwacji.
Pytanie 27

W celu izolacji połączeń sieci ciepłowniczych wykonanych z rur preizolowanych wykorzystuje się nasuwki z

A. polietylenu
B. PVC
C. polipropylenu
D. CPVC
Odpowiedzi PVC, CPVC i polipropylen, chociaż są używane w różnych dziedzinach, nie nadają się do izolacji złączy w sieciach ciepłowniczych tak dobrze jak polietylen. PVC, czyli polichlorek winylu, często można spotkać w instalacjach wodociągowych, ale ma słabą odporność na wysokie temperatury, przez co nie jest najlepszym wyborem do systemów ciepłowniczych. Może się deformować i stracić swoją integralność. CPVC trochę lepiej znosi temperatury niż PVC, ale i tak jego właściwości mechaniczne mogą nie wystarczyć na dłuższą metę w izolacji złączy ciepłowniczych. Polipropylen, znany z odporności chemicznej, też nie jest idealny, bo jego właściwości termiczne nie są wystarczające dla systemów, które pracują w wyższych temperaturach. Wybór złego materiału do izolacji może prowadzić do dużych problemów, takich jak straty ciepła i wyższe koszty. Dlatego tak ważne jest, żeby dobrze dobierać materiały izolacyjne – to klucz do efektywności energetycznej i długotrwałej trwałości całego systemu ciepłowniczego. Polietylen to pewniak, który zapewnia nie tylko wydajność, ale i długoterminową niezawodność.
Pytanie 28

Zbyt głębokie wprowadzenie rury do kształtki podczas zgrzewania polifuzyjnego może prowadzić do

A. zmniejszenia wytrzymałości połączenia
B. nieszczelności połączenia
C. braku osiowości połączenia
D. zmniejszenia wewnętrznego przekroju połączenia
Zbyt głębokie wsunięcie rury do kształtki podczas zgrzewania polifuzyjnego prowadzi do zmniejszenia wewnętrznego przekroju połączenia z powodu nadmiernego wprowadzenia materiału w strefę zgrzewu. W procesie zgrzewania polifuzyjnego kluczowe jest zachowanie odpowiedniej głębokości wsunięcia, co zapewnia właściwe połączenie i optymalne warunki dla procesu wytwarzania. Przy zbyt dużym wsunięciu materiału może dojść do deformacji wewnętrznego przekroju rury, co prowadzi do zgrubienia ścianki i zmniejszenia przepustowości. W praktyce, zastosowanie standardów takich jak ISO 12176-1, które regulują procedury zgrzewania, pomoże uniknąć tego rodzaju błędów. Przykładowo, w instalacjach wodociągowych, gdzie przepływ wody jest kluczowy, ograniczenie przekroju może prowadzić do zwiększenia oporów hydraulicznych, co negatywnie wpływa na wydajność całego systemu.
Pytanie 29

Gdzie montowana jest odsadza w systemie kanalizacyjnym?

A. w pionie systemu kanalizacyjnego
B. na przyłączu do kanalizacji
C. na poziomie systemu kanalizacyjnego
D. w podejściu do kanalizacji
Montaż odsadzek w niewłaściwych częściach instalacji kanalizacyjnej, takich jak poziom kanalizacyjny, podejście kanalizacyjne czy przyłącze kanalizacyjne, jest niezgodny z zasadami inżynierii budowlanej. Poziom kanalizacyjny odnosi się do poziomego segmentu rur, w którym odpływ ścieków już następuje. Odsadzki nie powinny być montowane w tym miejscu, ponieważ mogą prowadzić do zatorów, które ograniczają przepływ wody. Podejście kanalizacyjne to odcinek rury łączący urządzenie sanitarno-techniczne z pionem, jego zadaniem jest transportować ścieki do pionu, a nie stanowi odpowiedniego miejsca na odsadzkę. Przyłącze kanalizacyjne z kolei oznacza punkt, w którym budynek łączy się z zewnętrznym systemem kanalizacji, co nie jest związane z odprowadzaniem ścieków z urządzeń wewnętrznych budynku. Właściwe umiejscowienie odsadzek w pionie kanalizacyjnym jest kluczowe, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz uniknąć problemów, takich jak nieprzyjemne zapachy, zatory czy niesprawne urządzenia sanitarne. Nieprawidłowe wnioski na temat lokalizacji odsadzek mogą wynikać z braku wiedzy na temat struktury instalacji kanalizacyjnej oraz jej zasad działania. Dlatego tak ważne jest, aby każdy, kto zajmuje się projektowaniem lub montażem systemów kanalizacyjnych, miał świadomość obowiązujących norm i najlepszych praktyk inżynieryjnych, które zapewniają efektywność i bezpieczeństwo całej instalacji.
Pytanie 30

Klapa zwrotna montowana jest w celu

A. ochrony przewodu przed zbyt dużymi naprężeniami
B. odpowietrzenia instalacji wodociągowej
C. zapewnienia jednokierunkowego przepływu wody w przewodzie
D. umożliwienia usunięcia wody z przewodu
Klapa zwrotna to naprawdę ważny element w systemach hydraulicznych, bo zapewnia, że woda płynie tylko w jedną stronę. Dzięki temu unikamy kłopotów, jak na przykład zalanie jakiegoś pomieszczenia czy uszkodzenie całej instalacji. W praktyce używa się ich wszędzie, gdzie mamy do czynienia z wodą, jak w wodociągach czy systemach pomp. Dobrze zaprojektowana klapa zwrotna nie tylko chroni przed uszkodzeniami, ale także pomaga w efektywnym wykorzystaniu energii, co jest teraz na czasie, zwłaszcza w kontekście ekologii. Kiedy coś się zepsuje w systemie, klapy zwrotne przydają się, by uratować pompy i inne elementy, więc naprawdę warto je mieć w każdej instalacji hydraulicznej.
Pytanie 31

Jakie jest zastosowanie wymiennika ciepła?

A. uzupełniania braków wody w węźle ciepłowniczym
B. przekazywania ciepła pomiędzy czynnikami w różnych temperaturach
C. zwiększania przepływu czynnika grzejnego w systemie ciepłowniczym
D. łączenia czynników grzewczych o różnej temperaturze
Wymiennik ciepła to urządzenie, które umożliwia wymianę energii cieplnej pomiędzy dwoma lub większą liczbą płynów, najczęściej o różnych temperaturach. Działa na zasadzie przewodnictwa cieplnego, co oznacza, że ciepło przepływa z cieczy o wyższej temperaturze do cieczy o niższej temperaturze, co jest kluczowym procesem w wielu systemach grzewczych i chłodniczych. Przykładem zastosowania wymienników ciepła są systemy centralnego ogrzewania, gdzie woda grzewcza z kotła przekazuje ciepło do wody w instalacji grzewczej budynku, podnosząc jej temperaturę. Zgodnie z normami branżowymi, takich jak EN 12952 i EN 13445, wybór odpowiedniego typu wymiennika ciepła, jego materiałów i projektu jest niezwykle istotny dla efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa systemu. Praktyczne przykłady obejmują również przemysł, gdzie wymienniki ciepła są używane do odzyskiwania ciepła z procesów przemysłowych, co pozwala na oszczędność energii i obniżenie emisji gazów cieplarnianych. Dodatkowo, w kontekście zmian klimatycznych i dążenia do efektywności energetycznej, stosowanie wymienników ciepła staje się kluczowe w koncepcjach zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 32

Aby połączyć trójnik siodłowy Ø63 x Ø32 z przyłączem gazowym z rur PE 32, należy zastosować mufę

A. elektrooporową
B. spawaną
C. zaciskową osiowo
D. zgrzewaną kielichowo
Elektrooporowe mufy są odpowiednim rozwiązaniem do łączenia rur wykonanych z polietylenu (PE), zwłaszcza w instalacjach gazowych. Mufy te działają na zasadzie podgrzewania, które powoduje topnienie materiału, a następnie jego spoinowanie, tworząc trwałe i szczelne połączenie. W przypadku połączenia trójnika siodłowego Ø63 x Ø32 z rurą PE 32, zastosowanie mufy elektrooporowej zapewnia wysoką jakość spoiny, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa instalacji gazowych. Dzięki tej metodzie można uzyskać połączenie o dużej wytrzymałości mechanicznej, odporne na zmiany temperatury i ciśnienia. Stosowanie muf elektrooporowych jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12201, które regulują wymagania dla systemów rur z PE w instalacjach gazowych. Przykładem zastosowania elektrooporowych muf jest budowa i modernizacja gazociągów, gdzie niezawodność i bezpieczeństwo połączeń mają kluczowe znaczenie.
Pytanie 33

Które z przedstawionych w tabeli paliw charakteryzuje się najwyższą wartością opałową?

Rodzaj paliwaWartość opałowa [MJ]
węgiel kamienny29,33
węgiel brunatny7,96
olej opałowy37,80
gaz ziemny32,26
pelety18,00
drewno (suche 15% wilgotności)6,50 ÷ 11,00

A. Węgiel kamienny.
B. Gaz ziemny.
C. Olej opałowy.
D. Drewno.
Odpowiedź "Olej opałowy" jest poprawna, ponieważ charakteryzuje się najwyższą wartością opałową, wynoszącą 37,80 MJ/kg. Wartość opałowa paliwa to kluczowy parametr, który określa ilość energii, jaką można uzyskać z jednostki paliwa podczas jego spalania. W kontekście zastosowań przemysłowych i domowych, wybór paliwa o wysokiej wartości opałowej jest niezwykle istotny, ponieważ przekłada się na efektywność energetyczną i koszty eksploatacji. Olej opałowy znajduje zastosowanie w ogrzewaniu budynków oraz w przemyśle, a jego wysoka wartość opałowa sprawia, że jest wydajnym źródłem energii. Dobrą praktyką w branży energetycznej jest stosowanie paliw, które zapewniają optymalne parametry spalania, co z kolei przyczynia się do zmniejszenia emisji szkodliwych substancji do atmosfery. Stosowanie oleju opałowego w systemach grzewczych powinno jednak być zgodne z obowiązującymi normami ekologicznymi, aby minimalizować wpływ na środowisko.
Pytanie 34

Filtry powietrza w centrali klimatyzacyjnej należy umieszczać

A. za tłumikiem
B. na końcu systemu za innymi elementami wyposażenia
C. na początku systemu przed pozostałymi elementami wyposażenia
D. za wentylatorem
Filtry powietrza powinny być zawsze na początku układu wentylacyjnego w centrali klimatyzacyjnej. To naprawdę ważne, żeby powietrze, które krąży w systemie, było czyste i przyjemne. Filtry zbierają różne zanieczyszczenia, jak kurz czy alergeny, zanim powietrze dotrze do wentylatorów czy chłodnic. Dzięki temu nie tylko dbamy o sprzęt, ale także przedłużamy jego żywotność. Miałem okazję widzieć, jak w dużych biurowcach regularna wymiana filtrów przekłada się na oszczędności energii. Czystsze filtry powodują, że wentylatory nie muszą się tak męczyć, a to zmniejsza koszty prądu. Poza tym, jest to zgodne z normami, które mówią, jak ważna jest dobra filtracja powietrza dla zdrowia i komfortu ludzi w pomieszczeniach.
Pytanie 35

Eksploatacja sieci gazowej może być rozpoczęta na podstawie

A. szkicu inwentaryzacyjnym sieci, protokołu odbioru prac budowlanych oraz pozwolenia na użytkowanie sieci
B. mapy zasadniczej przedstawiającej przebieg sieci, szkicu sytuacyjnego obwodu sieci i protokołu z rozruchu sieci
C. protokołu odbioru robót budowlanych, protokołu z rozruchu sieci i pozwolenia na użytkowanie sieci
D. szkicu sytuacyjnym obwodu sieci, protokołu z rozruchu sieci oraz pozwolenia na użytkowanie sieci
Poprawna odpowiedź wskazuje, że sieć gazowa może być przekazana do eksploatacji na podstawie protokołu z odbioru robót budowlanych, protokołu z rozruchu sieci oraz pozwolenia na użytkowanie. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz standardami branżowymi, proces odbioru robót budowlanych jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniej jakości i bezpieczeństwa infrastruktury. Protokół z odbioru dokumentuje, że wszystkie prace zostały wykonane zgodnie z projektem, wymogami technicznymi oraz normami bezpieczeństwa. Następnie, protokół z rozruchu sieci potwierdza, że system został uruchomiony i funkcjonuje zgodnie z założeniami projektowymi. Ostatecznie, pozwolenie na użytkowanie jest niezbędne do legalnej eksploatacji obiektu, co zapewnia zgodność z obowiązującymi przepisami oraz komfort użytkowników. Przykładowo, w przypadku nowo budowanej sieci gazowej, deweloper musi przejść przez te etapy, aby zagwarantować, że sieć nie tylko spełnia normy techniczne, ale także jest bezpieczna dla użytkowników. Każdy z tych dokumentów odgrywa kluczową rolę w tworzeniu zaufania do funkcjonowania sieci gazowej i jej wpływu na otoczenie.
Pytanie 36

Kiedy należy ponownie wykonać główną próbę szczelności instalacji gazowej, jeżeli nie była ona napełniona gazem przez okres przekraczający

A. 6 miesięcy
B. 2 miesiące
C. 3 miesiące
D. 5 miesięcy
Przeprowadzenie głównej próby szczelności instalacji gazowej po dłuższym okresie nieużywania, który wynosi 6 miesięcy, jest zgodne z normami obowiązującymi w branży gazowniczej. Długotrwałe nieużywanie instalacji może prowadzić do korozji, osadzania się zanieczyszczeń oraz innych uszkodzeń, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo użytkowania. W związku z tym, zanim instalacja ponownie zostanie uruchomiona, konieczne jest wykonanie próby szczelności, aby upewnić się, że nie ma nieszczelności, mogących prowadzić do wycieku gazu. Zgodnie z normą PN-EN 1775, przeprowadzenie tej próby powinno być dokumentowane, a wyniki powinny być archiwizowane w celach bezpieczeństwa. W praktyce, dla instalacji gazowych o dużym znaczeniu, takich jak te zasilające budynki mieszkalne lub komercyjne, szczególnie ważne jest, aby okresowe kontrole nie były pomijane, co może zminimalizować ryzyko awarii i zwiększyć ogólne bezpieczeństwo systemu.
Pytanie 37

Który zawór chroni system ciepłowniczy przed zbyt wysokim ciśnieniem?

A. Odcinający
B. Zwrotny
C. Bezpieczeństwa
D. Zaporowy
Zawór bezpieczeństwa jest kluczowym elementem w układach ciepłowniczych, który chroni instalację przed nadmiernym wzrostem ciśnienia. Jego główną funkcją jest automatyczne otwieranie się w sytuacji, gdy ciśnienie w systemie przekracza określony próg, co zapobiega uszkodzeniom rurociągów oraz innych komponentów systemu. Zawory te są projektowane zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 4126, które określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa i wydajności. Przykładem zastosowania zaworu bezpieczeństwa może być instalacja grzewcza w budynku mieszkalnym, gdzie zabezpiecza ona zarówno piec, jak i obieg wody grzewczej. W przypadku awarii, zawór bezpieczeństwa uruchomi się, uwalniając nadmiar ciśnienia, co chroni przed ewentualnymi katastrofami, jak pęknięcia rur czy wycieki. Regularne przeglądy i konserwacja zaworów bezpieczeństwa są konieczne dla zapewnienia ich niezawodności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bezpieczeństwem instalacji ciepłowniczych.
Pytanie 38

Aby odciąć część korpusu studzienki kanalizacyjnej o średnicy 600 mm, zbudowanej z rur PVC-U na przyłączu kanalizacyjnym, należy zastosować

A. ręczne urządzenie do frezowania rur w instalacji kanalizacyjnej
B. obcinak krążkowy do rur tworzywowych o średnicy W" - 2"
C. piłę z drobnymi zębami
D. taśmową piłę brzeszczotową
Piła z drobnymi zębami to najbardziej odpowiednie narzędzie do odcinania rur PVC-U, szczególnie w przypadku elementów o średnicy 600 mm. Dzięki drobnym zębom, piła ta zapewnia precyzyjne cięcie, minimalizując ryzyko uszkodzenia materiału i zapewniając gładką krawędź, co jest istotne w kontekście dalszych prac instalacyjnych. W przypadku materiałów takich jak PVC, które są stosunkowo miękkie, użycie piły z drobnymi zębami pozwala na uniknięcie rozwarstwienia rury oraz spowodowania odłamków, które mogą zanieczyścić wykop. Stosowanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na dokładność i bezpieczeństwo w pracach hydraulicznych. W praktyce, tego typu piły są wykorzystywane przez fachowców w instalacjach sanitarnych i kanalizacyjnych, gdzie precyzyjne cięcia są kluczowe dla efektywności całego systemu. Ponadto, tego rodzaju narzędzia są łatwe w użyciu i zapewniają dobrą kontrolę, co jest istotne w warunkach roboczych.
Pytanie 39

Złącza rur preizolowanych z stalową rurą transportową w instalacji ciepłowniczej wykonuje się przy użyciu

A. kluczy monterskich
B. zgrzewarki
C. spawarki
D. kluczy dynamometrycznych
Odpowiedź 'spawarki' jest prawidłowa, ponieważ połączenia rur preizolowanych ze stalową rurą przewodową w sieci ciepłowniczej wymagają trwałych i szczelnych połączeń, co jest zapewnione przez spawanie. Spawanie to proces, w którym elementy metalowe są łączone przez stopienie ich krawędzi, co tworzy trwałe połączenie. W przypadku rur stalowych, spawarki umożliwiają realizację połączeń poprzez różne metody spawania, takie jak spawanie elektrooporowe czy gazowe. Przykładowo, w instalacjach ciepłowniczych, gdzie wymagana jest odporność na wysokie ciśnienia oraz temperatury, spawanie staje się kluczowym procesem. Ponadto, standardy branżowe, takie jak PN-EN 287-1, określają wymagania dotyczące spawania stali, co podkreśla znaczenie posługiwania się odpowiednimi technikami i sprzętem do zapewnienia wysokiej jakości połączeń. Dobre praktyki wskazują, że przed przystąpieniem do spawania, należy przeprowadzić dokładną kontrolę materiałów oraz odpowiednio je przygotować, co wpływa na jakość finalnego połączenia.
Pytanie 40

Aby zmierzyć prędkość przepływu powietrza w nawiewnikach oraz kratkach wentylacyjnych w systemie wentylacyjnym, należy zastosować

A. anemometr.
B. barometr.
C. tachometr.
D. psychrometr.
Anemometr to urządzenie służące do pomiaru prędkości strumienia powietrza, co czyni go kluczowym narzędziem w instalacjach wentylacyjnych. Dzięki anemometrom można dokładnie określić szybkość obiegu powietrza w kanałach wentylacyjnych oraz przy nawiewnikach i kratkach wywiewnych. Pomiar prędkości powietrza jest istotny dla zapewnienia efektywności systemu wentylacyjnego oraz utrzymania odpowiednich warunków klimatycznych w pomieszczeniach. W praktyce, anemometry mogą być wykorzystywane do regulacji przepływu powietrza, co jest zgodne z normami, takimi jak PN-EN 12599, które odnoszą się do pomiarów w systemach wentylacyjnych. Dobrze zaprojektowany system wentylacji wymaga regularnych pomiarów, aby upewnić się, że strumień powietrza odpowiada zapotrzebowaniu w różnych strefach budynku, co wpływa na komfort użytkowników oraz efektywność energetyczną systemu.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej