Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 9 stycznia 2025 23:02
Data zakończenia: 9 stycznia 2025 23:14

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać przezroczyste tło w obrazie formatu JPG, należy wykonać

A. dodanie kanału alfa

B. użycie filtru Gaussa

C. korekcję nasycenia kolorów

D. właściwe przycięcie

Dodanie kanału alfa do obrazu JPG jest kluczowym krokiem, aby uzyskać przezroczystość tła. Format JPG, z definicji, nie obsługuje przezroczystości, dlatego konieczne jest przekształcenie obrazu do formatu, który to umożliwia, takiego jak PNG. Kanał alfa to dodatkowa warstwa, która przechowuje informacje o przezroczystości dla każdego piksela obrazu, pozwalając na uzyskanie efektu przezroczystości. Aby dodać kanał alfa, można skorzystać z programów graficznych takich jak Adobe Photoshop, GIMP czy Affinity Photo. Przykładowo, w Photoshopie można użyć funkcji 'Zaznaczenie i maska', aby wyodrębnić obiekt z tła, a następnie zapisać go z kanałem alfa jako PNG. Użycie kanału alfa jest standardową praktyką w edytowaniu grafiki, szczególnie w kontekście tworzenia logo, grafik do stron internetowych i zasobów do gier wideo, gdzie przezroczystość odgrywa kluczową rolę w integracji elementów wizualnych.

Pytanie 2

Jaką instrukcją można zastąpić poniższy kod JavaScript, pełniącą tę samą funkcję?

for (i = 0; i < 100; i += 10) 
   document.write(i + ' ');

while (i < 10) { document.write(i + ' '); i += 10; } Kod 1.	while (i < 100) { document.write(i + ' '); } Kod 2.
i = 0; while (i < 100) { document.write(i + ' '); i += 10; } Kod 3.	i = 0; while (i < 10) { document.write(i + ' '); i++; } Kod 4.

A. Kod 1

B. Kod 4

C. Kod 2

D. Kod 3

Odpowiedź Kod 3 jest prawidłowa ponieważ instrukcja while w tej formie jest równoważna z podaną pętlą for. W obu przypadkach pętla inicjuje zmienną i na wartości 0 i zwiększa ją o 10 w każdej iteracji aż do osiągnięcia wartości mniejszej niż 100. Pętla for jest skondensowaną formą pętli while i zapewnia bardziej czytelny zapis gdy wszystkie elementy inicjalizacja warunek i inkrementacja są blisko siebie. Taka konstrukcja jest używana w wielu językach programowania zorientowanych obiektowo takich jak JavaScript czy Java. W praktyce pętle te są używane do iteracji przez listy tablice lub do wykonywania powtarzalnych zadań w kodzie. Dobre praktyki zalecają wybór pętli for gdy zakres iteracji jest znany z góry co poprawia czytelność i utrzymanie kodu. Zrozumienie jak pętla while może być przekształcona w pętlę for i odwrotnie jest podstawową umiejętnością w programowaniu co pozwala na elastyczność w pisaniu kodu i lepsze dostosowanie do specyficznych potrzeb aplikacji.

Pytanie 3

Aby uzyskać dane z tabeli pracownicy dotyczące jedynie osób, które ukończyły 26 lat, należy zastosować zapytanie

A. SELECT * FROM pracownicy AND wiek > 25

B. SELECT * FROM pracownicy OR wiek > 25

C. SELECT * FROM wiek WHERE pracownicy > 25

D. SELECT * FROM pracownicy WHERE wiek > 25

Aby wyświetlić rekordy z tabeli pracownicy, które dotyczą pracowników powyżej 26 roku życia, należy zastosować odpowiednie zapytanie SQL. Poprawne zapytanie to 'SELECT * FROM pracownicy WHERE wiek > 25;'. W tym przypadku, klauzula WHERE filtruje wyniki, zapewniając, że tylko ci pracownicy, którzy mają więcej niż 25 lat, zostaną zwróceni. Warto zauważyć, że w SQL operator '>' oznacza, że zwracane będą tylko rekordy, dla których warunek jest spełniony. Ponadto, wybranie wszystkich kolumn poprzez SELECT * jest powszechną praktyką, gdyż pozwala na uzyskanie pełnych informacji o pracownikach, bez konieczności wskazywania poszczególnych kolumn. Jest to zgodne z zasadami użycia SQL, gdzie operacje na danych są wykonywane poprzez polecenia definiujące wybrane tabele i warunki. Przykład zastosowania tego zapytania może być użyty w aplikacjach biznesowych, gdzie analiza wieku pracowników jest niezbędna do podejmowania decyzji kadrowych, a także w raportach dotyczących zatrudnienia. Takie zapytanie jest fundamentalne dla zarządzania danymi w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 4

Poniższy fragment kodu w PHP wyświetli

$n = '[email protected]';
 $dl = strlen($n);
 $i = 0;
 while($i < $dl && $n[$i] != '@')
 {
     echo $n[$i];
     $i++;
 }

A. nazwa konta z symbolem @, czyli "adres@"

B. samą nazwę domeny, czyli "host.pl"

C. cały adres e-mail, czyli "[email protected]"

D. tylko nazwę konta, czyli "adres"

Powyższy fragment kodu w języku PHP ma za zadanie wyodrębnić i wypisać nazwę konta z adresu e-mail. Kod definiuje ciąg znaków zawierający pełny adres e-mail i używa pętli while do iteracji przez każdy znak tego ciągu aż do napotkania znaku '@'. Pętla while działa, dopóki indeks i jest mniejszy niż długość ciągu $n oraz bieżący znak $n[$i] nie jest '@'. W każdej iteracji echo wypisuje bieżący znak, a zmienna i jest inkrementowana. Dzięki temu kod wypisuje wszystkie znaki przed '@', co w tym przypadku jest nazwą konta 'adres'. Takie podejście jest powszechnie stosowane w podstawowym przetwarzaniu tekstu, gdzie potrzebna jest iteracja przez ciąg znaków. W praktyce, w aplikacjach webowych, takie operacje są często wykonywane na danych wejściowych użytkownika, aby wyodrębnić specyficzne części danych, takie jak nazwa użytkownika z e-maila. Jest to również zgodne z zasadami przetwarzania stringów w PHP, gdzie manipulacja tekstem odbywa się z wykorzystaniem indeksów i pętli.

Pytanie 5

W języku PHP należy stworzyć warunek, który będzie prawdziwy, gdy zmienna $a będzie dowolną liczbą całkowitą mniejszą niż -10 lub gdy zmienna $b będzie jakąkolwiek liczbą z zakresu (25, 75). Wyrażenie logiczne w tym warunku przyjmuje postać

A. ($a < -10) and (($b > 25) or ($b < 75))

B. ($a < -10) and (($b > 25) and ($b < 75))

C. ($a < -10) or (($b > 25) or ($b < 75))

D. ($a < -10) or (($b > 25) and ($b < 75))

Wyrażenie logiczne ($a < -10) or (($b > 25) and ($b < 75)) jest poprawne, ponieważ spełnia przedstawione w pytaniu warunki. Wszelka liczba całkowita mniejsza od -10 dla zmiennej $a spełnia pierwszy warunek. Drugi warunek definiuje, że zmienna $b musi należeć do przedziału (25, 75), co oznacza, że $b musi być większe niż 25 i mniejsze niż 75. Użycie operatora 'or' jest kluczowe, ponieważ oznacza, że przynajmniej jedno z warunków musi być prawdziwe, aby całe wyrażenie zwróciło wartość prawda. Takie podejście jest zgodne z zasadami programowania, które preferują jednoznaczne i klarowne definiowanie warunków. Przykład użycia takiego wyrażenia mógłby być w kontekście walidacji danych wejściowych w formularzu, gdzie chcemy sprawdzić, czy użytkownik wprowadza poprawne wartości. Dobre praktyki programistyczne zalecają testowanie każdego warunku oddzielnie oraz czytelne komentowanie kodu, aby późniejsza analiza była łatwiejsza dla innych programistów.

Pytanie 6

W aplikacji PHP, która zarządza bazą danych, aby uzyskać numer błędu oraz jego opis po dokonaniu jakiejkolwiek operacji, jakie funkcje powinny być wykorzystane?

A. tylko funkcję mysqli_error

B. funkcje mysqli_error i mysqli_connect_errno

C. funkcje mysqli_error i mysqli_error_number

D. funkcje mysqli_error i mysqli_errno

Odpowiedź zawierająca funkcje mysqli_error i mysqli_errno jest prawidłowa, ponieważ obie te funkcje dostarczają istotnych informacji dotyczących błędów w kontekście operacji na bazie danych w PHP. Funkcja mysqli_error() zwraca opis ostatniego błędu, który wystąpił w kontekście połączenia z bazą danych. Natomiast mysqli_errno() zwraca numer tego błędu, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce. Używanie obu funkcji razem pozwala nie tylko zidentyfikować błąd, ale również zrozumieć jego istotę. Na przykład, jeśli próbujemy wykonać zapytanie, które jest błędne syntaktycznie, można użyć tych funkcji do uzyskania zarówno komunikatu o błędzie, jak i jego kodu, co ułatwia debugowanie. W praktyce, stosowanie tych funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w programowaniu PHP, ponieważ umożliwia skuteczne zarządzanie wyjątkami i błędami, co jest kluczowe w zapewnieniu stabilności aplikacji.

Pytanie 7

Analizując zamieszczony kod w języku HTML, można zauważyć, że w przeglądarce

A. blok A zostanie przesunięty w lewo o 20 px

B. bloki A oraz B będą się na siebie nakładać

C. blok B będzie oddalony od bloku A o 20 px

D. dolny margines zostanie przypisany do bloku B

Odpowiedź jest prawidłowa ponieważ styl CSS margin-top: 20px zastosowany do bloku B powoduje dodanie górnego marginesu tego bloku co skutkuje odsunięciem go od bloku A o 20 pikseli. W praktyce oznacza to że w przeglądarce blok B będzie zlokalizowany 20 pikseli poniżej bloku A. Jest to standardowe zachowanie przeglądarek interpretujących HTML i CSS zgodnie z zasadami kaskadowych arkuszy stylów. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania stron internetowych gdyż pozwala na precyzyjne kontrolowanie układu elementów na stronie. Użycie jednostki pikseli jest powszechne w określaniu marginesów ze względu na przewidywalność i precyzję tej jednostki. Dzięki temu projektanci mogą osiągnąć estetyczną i funkcjonalną hierarchię wizualną co jest kluczowe w tworzeniu przejrzystych i użytecznych interfejsów użytkownika. Warto również zwrócić uwagę na fakt że marginesy są narzędziem nie tylko estetycznym ale i semantycznym zwiększając czytelność oraz dostępność treści na stronie

Pytanie 8

W języku PHP predefiniowana zmienna $_SESSION przechowuje

A. zmienne przesyłane do skryptu przez formularz

B. listę zarejestrowanych sesji na serwerze WWW

C. zmienne zarejestrowane w aktualnej sesji

D. zmienne przesyłane do skryptu przy pomocy ciastek (cookie)

Zrozumienie działania zmiennej $_SESSION jest kluczowe w kontekście zarządzania stanem aplikacji webowych. Wiele osób mylnie utożsamia $_SESSION z innymi mechanizmami takimi jak ciasteczka czy formularze, co prowadzi do nieporozumień. Ciasteczka, czyli małe pliki przechowywane na komputerze użytkownika, są używane do przechowywania danych po stronie klienta, a więc różnią się od $_SESSION, która działa po stronie serwera. Odpowiedzi sugerujące, że $_SESSION zawiera spis zarejestrowanych sesji na serwerze WWW są również błędne, ponieważ ta zmienna przechowuje dane tylko dla konkretnej sesji użytkownika, a nie dla wszystkich użytkowników. Ponadto zmienne przesyłane do skryptu za pomocą formularza są dostępne w superglobalnej tablicy $_POST lub $_GET, a nie w $_SESSION. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie sesji z innymi mechanizmami przechowywania danych, co może prowadzić do nieefektywnego kodowania i problemów z bezpieczeństwem. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że $_SESSION jest dedykowana do przechowywania danych sesji w trakcie interakcji użytkownika z aplikacją, a nie do zarządzania innymi formami danych przesyłanych przez użytkownika.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Znaczniki HTML <strong> oraz <em>, które mają na celu podkreślenie istotności tekstu, pod względem formatowania odpowiadają znacznikom

A. oraz

B. oraz
C. oraz
D. oraz

Znaczniki HTML oraz mają kluczowe znaczenie w kontekście semantyki i formatowania tekstu w dokumentach HTML. Znacznik wskazuje na tekst o zwiększonej ważności, co jest zgodne z jego domyślnym formatowaniem, które w większości przeglądarek wyświetla tekst pogrubiony. Z kolei znacznik sugeruje tekst, który powinien być akcentowany w odpowiedni sposób, a jego domyślne formatowanie to kursywa. W związku z tym, ich odpowiednikami pod względem formatowania są znaczniki oraz . Znacznik służy do pogrubienia tekstu, ale nie niesie ze sobą żadnej dodatkowej semantyki, natomiast używany jest do kursywy bez wskazania na ważność. W praktyce, należy używać i tam, gdzie semantyka jest kluczowa dla zrozumienia treści, a dodatkowe znaczenie przekłada się na lepsze pozycjonowanie w wyszukiwarkach oraz dostępność dla osób korzystających z technologii asystujących. Ważne jest, by przestrzegać dobrych praktyk webowych i stosować znaczniki semantyczne, co pozwoli na efektywne przekazywanie informacji zarówno użytkownikom, jak i robotom indeksującym.

Pytanie 11
W języku JavaScript stworzono obiekt Samochod. Aby wywołać jedną z jego metod, trzeba wpisać
A. Samochod.spalanie()
B. Samochod.spalanie_na100
C. Samochod()
D. Samochod.kolor
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, możemy zauważyć, że pierwsza z nich, Samochod(), sugeruje wywołanie konstruktora obiektu, co nie jest poprawne w kontekście wywołania metody. Kiedy używamy nawiasów, JavaScript interpretuje to jako próbę stworzenia nowego obiektu, a nie dokonania akcji na istniejącym obiekcie. Kolejna odpowiedź, Samochod.kolor, odnosi się do właściwości obiektu, a nie do metody. W JavaScript możemy uzyskać dostęp do właściwości obiektów za pomocą notacji kropkowej, ale nie wykonuje to żadnej akcji ani nie wywołuje funkcji, co czyni tę odpowiedź niepoprawną w kontekście pytania. Ostatnia propozycja, Samochod.spalanie_na100, również nie jest poprawna, ponieważ sugeruje, że spalanie_na100 jest właściwością obiektu, a nie metodą. Warto zauważyć, że w JavaScript metody są definiowane jako funkcje w obiektach, co oznacza, że muszą być wywoływane z użyciem nawiasów, aby uzyskać pożądany efekt. Dlatego tylko odpowiedź wskazująca na metodę spalanie() jest właściwa. W kontekście programowania obiektowego w JavaScript, każde polecenie powinno być zgodne z definicją i zastosowaniem metod, co zwiększa przejrzystość kodu i jego funkcjonalność.
Pytanie 12
W skrypcie JavaScript zmienne mogą być definiowane
A. w chwili pierwszego użycia zmiennej
B. jedynie wtedy, gdy podamy typ zmiennej oraz jej nazwę
C. zawsze poprzedzone znakiem $ przed nazwą
D. wyłącznie na początku skryptu
Wykorzystanie zmiennych w JavaScript jest bardziej elastyczne i złożone, niż sugerują tego niektóre odpowiedzi. Faktem jest, że w JavaScript nie ma wymogu deklarowania zmiennych na początku skryptu. Odpowiedź sugerująca, że zmienne mogą być deklarowane tylko na początku, jest nieprawidłowa, ponieważ JavaScript pozwala na deklarację w dowolnym miejscu kodu, a silnik interpretuje zmienne zgodnie z regułami hoistingu. Kolejna niepoprawna koncepcja związana jest z mylnym przekonaniem, że wcześniej należy określić typ zmiennej. JavaScript jest językiem dynamicznie typowanym, co oznacza, że nie jest konieczne podawanie typu przy deklaracji zmiennej. Dla przykładu, w wielu językach programowania, jak Java czy C#, typ musi być jawnie określony, lecz w JavaScript nie jest to wymagane, co czyni kod bardziej zwięzłym i elastycznym. Ponadto, stwierdzenie, że zmienne w JavaScript muszą być poprzedzone znakiem '$', również jest błędne. Chociaż '$' jest dozwolony w nazwach zmiennych, nie jest to wymóg. Dobre praktyki programistyczne sugerują, aby nazwy zmiennych były zrozumiałe i opisywały ich zawartość, co zwiększa czytelność kodu. W związku z tym, zrozumienie, jak i gdzie można deklarować zmienne w JavaScript, jest kluczowe dla efektywnego pisania kodu w tym języku.
Pytanie 13
Dokument HTML określa akapit oraz obrazek. Aby obrazek był wyświetlany przez przeglądarkę w tej samej linii co akapit po jego lewej stronie, należy w stylu CSS obrazka uwzględnić właściwość
A. float: left;
B. style: left;
C. align: left;
D. alt: left;
Odpowiedź "float: left;" jest naprawdę trafna. Ta właściwość w CSS sprawia, że elementy układają się obok siebie, co w tym przypadku oznacza, że rysunek wyląduje po lewej stronie akapitu. Jak użyjemy float, to rysunek 'przesuwa się' na lewo, a tekst z akapitu otacza go z prawej strony. To taki popularny sposób w webdesignie, który pozwala na ładniejsze połączenie obrazków z tekstem. Warto pamiętać, że czasem trzeba zastosować clearfix, zwłaszcza gdy mamy pływające elementy w większym układzie, żeby uniknąć problemów z rozmieszczeniem. Stosowanie float w CSS to dobra praktyka, bo pomaga zachować czytelność i estetykę tekstu. Na przykład, jeśli mamy sekcję artykułu z obrazem, który ilustruje omawiany temat, to zastosowanie float: left; sprawi, że treść będzie ładnie się układać i poprawi wrażenia użytkownika.
Pytanie 14
Zestawienie dwóch kolorów znajdujących się po przeciwnych stronach na kole barw stanowi zestawienie
A. trójkątnym
B. dopełniającym
C. monochromatycznym
D. sąsiednim
Połączenie dwóch barw leżących po przeciwnych stronach w kole barw określane jest mianem barw dopełniających. Barwy te, takie jak czerwony i zielony czy niebieski i pomarańczowy, wzajemnie się uzupełniają, co oznacza, że gdy są używane razem, podkreślają się nawzajem, tworząc intensywniejszy i bardziej dynamiczny efekt wizualny. W praktyce wykorzystuje się je w projektowaniu graficznym, malarstwie oraz fotografii, gdzie kontrastujące barwy przyciągają uwagę widza, co jest szczególnie ważne w reklamie czy przy tworzeniu wizualnych identyfikacji. Zastosowanie barw dopełniających jest również istotne w teorii kolorów, szczególnie w kontekście harmonii barwnej. Warto pamiętać, że użycie barw dopełniających może również wpływać na percepcję emocjonalną odbiorcy, co jest niezwykle istotne w kontekście marketingu czy sztuki.
Pytanie 15
Funkcja, która wywołuje samą siebie to
A. dziedziczenie
B. hermetyzacja
C. iteracja
D. rekurencja
Iteracja, hermetyzacja i dziedziczenie to pojęcia związane z programowaniem, ale nie odnoszą się do konceptu rekurencji. Iteracja to proces powtarzania zestawu instrukcji, aż do spełnienia określonego warunku. W przeciwieństwie do rekurencji, w iteracji nie zachodzi wywoływanie samej siebie, a raczej wykorzystuje się pętle, takie jak for czy while, aby przejść przez dane lub wykonywać operacje wielokrotnie. Hermetyzacja odnosi się do techniki programowania obiektowego, która polega na ukrywaniu wewnętrznych szczegółów implementacji obiektu i udostępnianiu jedynie niezbędnych interfejsów, co pozwala na zachowanie kontroli nad danymi i ich modyfikacjami. To z kolei wpływa na zwiększenie bezpieczeństwa oraz modularności kodu, ale nie ma związku z wywoływaniem funkcji samej siebie. Dziedziczenie to mechanizm, który umożliwia tworzenie nowych klas na podstawie już istniejących, dzieląc z nimi atrybuty oraz metody. Chociaż dziedziczenie jest fundamentalnym aspektem programowania obiektowego, nie dotyczy ono rekurencji ani sposobu, w jaki funkcje mogą się wywoływać. Każda z tych koncepcji ma swoje unikalne zastosowanie i znaczenie w programowaniu, ale są one odrębne od idei rekurencji.
Pytanie 16
Aby poprawić prędkość ładowania strony z grafiką o wymiarach 2000 px na 760 px, konieczne jest zmniejszenie rozmiarów grafiki?
A. za pomocą atrybutów HTML
B. za pomocą właściwości CSS, podając rozmiar w procentach
C. w programie graficznym
D. za pomocą właściwości CSS, podając rozmiar w pikselach
Wykorzystywanie atrybutów HTML do zmiany rozmiarów grafiki może wydawać się prostym rozwiązaniem, jednak nie jest ono najlepszym podejściem do optymalizacji wydajności strony. Atrybuty 'width' i 'height' w tagujedynie modyfikują sposób wyświetlania obrazu na stronie, a nie jego rzeczywisty rozmiar pliku. Taki zabieg nie zmniejsza wagi samego pliku graficznego, co może prowadzić do dłuższego czasu ładowania strony. Również definiowanie rozmiaru grafiki za pomocą właściwości CSS, zarówno w pikselach, jak i procentach, jest niewłaściwą metodą w kontekście optymalizacji. Choć zmniejszają one wizualny rozmiar obrazu, nie wpływają na jego rzeczywistą wagę, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami. W praktyce, wprowadzenie dużych plików graficznych na stronę bez ich uprzedniej optymalizacji, może skutkować nie tylko dłuższym czasem ładowania, ale również negatywnie wpłynąć na doświadczenie użytkownika oraz pozycjonowanie w wyszukiwarkach. Warto zatem zainwestować czas w odpowiednią obróbkę graficzną przed publikacją, aby uniknąć takich problemów.
Pytanie 17
Na obrazie przedstawiono projekt układu bloków witryny internetowej. Zakładając, że bloki są realizowane za pomocą znaczników sekcji, ich formatowanie w CSS, oprócz ustawionych szerokości, powinno zawierać właściwość

BLOK 1 BLOK 2
BLOK 3 BLOK 4
BLOK 5
A. clear: both dla bloku 5 oraz float: left jedynie dla 1 i 2 bloku.
B. clear: both dla wszystkich bloków.
C. clear: both dla bloku 5 oraz float: left dla pozostałych bloków.
D. float: left dla wszystkich bloków.
Hmm, tutaj coś poszło nie tak. Wybrałeś opcję z `clear: both`, ale to nie do końca pasuje do tego zadania. `clear: both` w CSS służy głównie do resetowania pływania bloków, więc jak masz blok z tym ustawieniem, to następny nie będzie obok niego, tylko przesunie się na dół. A w tym przypadku nie musisz resetować pływania, bo to nie jest potrzebne. Wiem, że wybór `float: left` dla niektórych bloków może wydawać się dobrym pomysłem, ale żeby wszystko się poprawnie ułożyło, musisz zastosować `float: left` dla wszystkich bloków. I pamiętaj, żeby im ustawić szerokość, bo inaczej bloków może się nie udać ułożyć w poziomie.
Pytanie 18
Jaką metodę używa się w języku PHP do tworzenia komentarza obejmującego więcej niż jedną linijkę?
A. //
B.
C. /* */
D. #
W języku PHP, użycie bloków komentarzy za pomocą składni /* */ jest standardowym sposobem na zapisanie wielolinijnych komentarzy. Ta metoda pozwala na umieszczanie tekstu komentarza w wielu liniach, co jest szczególnie przydatne w przypadku dłuższych objaśnień kodu. Komentarze pozwalają programistom na dokumentowanie funkcji, metod lub fragmentów kodu, co znacznie zwiększa przejrzystość i zrozumiałość kodu dla innych deweloperów. Przykładowo, można ich używać w następujący sposób: /* To jest komentarz, który może zajmować wiele linii. Możesz go używać do szczegółowego opisu funkcji lub zmiennych. */ Praktyka korzystania z opisowych komentarzy jest zgodna z najlepszymi standardami programowania, ponieważ zwiększa czytelność i ułatwia pracę w zespołach. Komentarze są nieocenione w trakcie konserwacji kodu, ponieważ pozwalają na szybsze zrozumienie intencji autora, a także na łatwiejsze wprowadzenie zmian w przyszłości. Warto również pamiętać, że komentarze nie wpływają na wydajność aplikacji, ponieważ są ignorowane przez interpreter PHP w trakcie wykonywania skryptu.
Pytanie 19
W PHP zmienna $_GET stanowi zmienną
A. predefiniowaną, służącą do przesyłania informacji do skryptów PHP przez adres URL
B. predefiniowaną, wykorzystywaną do zbierania danych formularza po nagłówkach żądania HTTP (informacje z formularza nie są widoczne w URL)
C. utworzoną przez autora strony, przeznaczoną do przesyłania danych z formularza przez adres URL
D. zwykłą, utworzoną przez autora strony
Zmienna $_GET w języku PHP jest predefiniowaną superglobalną tablicą, która służy do zbierania danych przesyłanych metodą GET, co oznacza, że dane te są dołączane do adresu URL po znaku zapytania. Umożliwia to łatwe przekazywanie informacji, takich jak wartości z formularzy, parametry zapytań czy identyfikatory produktów, w sposób czytelny dla użytkowników. Przykładowo, gdy użytkownik wypełnia formularz na stronie, a następnie klika przycisk przesyłania, dane są przesyłane do skryptu PHP, co można zobaczyć w adresie URL: `example.com/index.php?name=John&age=30`. Wartości te można następnie odczytać w skrypcie za pomocą $_GET['name'] i $_GET['age']. Warto dodać, że korzystanie z metody GET ma swoje ograniczenia, takie jak maksymalna długość adresu URL oraz możliwość przesyłania tylko danych tekstowych. W standardach bezpieczeństwa warto również pamiętać o sanitizacji i walidacji danych wejściowych, aby zapobiec atakom typu injection czy cross-site scripting (XSS).
Pytanie 20
Czym jest proces normalizacji tabel w kontekście baz danych?
A. wizualizacja struktury bazy danych
B. wyłącznie stworzenie tabel oraz relacji w bazie
C. analiza i optymalizacja bazy danych
D. wprowadzenie nowych rekordów do bazy
Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, dlaczego niektóre koncepcje są mylone z procesem normalizacji. Odpowiedzi sugerujące dodawanie rekordów do bazy oraz graficzne przedstawienie bazy nie mają związku z normalizacją, która koncentruje się na organizacji istniejących danych w sposób redukujący ich duplikację. Proces dodawania rekordów odnosi się do operacji DML (Data Manipulation Language) w SQL, podczas gdy normalizacja jest bardziej związana z teorią projektowania baz danych. Odpowiedź sugerująca, że normalizacja dotyczy jedynie tworzenia tabel i relacji, ignoruje złożoność tego procesu. Tworzenie tabel to tylko jeden z kroków w procesie normalizacji, który obejmuje również identyfikację zależności między danymi oraz eliminację niepożądanych redundancji. Niezrozumienie tego może prowadzić do nieefektywnej struktury bazy danych, co w perspektywie czasu skutkuje trudnościami w zarządzaniu danymi. Natomiast stwierdzenie, że normalizacja odnosi się jedynie do optymalizacji bazy danych, pomija jej fundamentalne założenia dotyczące integralności danych oraz eliminacji anomalii, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemów bazodanowych. W ten sposób można zauważyć, że mylenie tych pojęć prowadzi do błędnych wniosków na temat podstawowych zasad projektowania baz danych.
Pytanie 21
W języku JavaScript, aby w jednym poleceniu zweryfikować, czy dany ciąg tekstowy zawiera inny ciąg, można zastosować metodę
A. substr()
B. valueOf()
C. repeat()
D. includes()
Metody valueOf(), substr() oraz repeat() nie są odpowiednie do sprawdzania, czy dany napis zawiera inny napis, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ich zastosowań. Metoda valueOf() jest używana do zwracania prymitywnej wartości obiektu, co czyni ją nieprzydatną w kontekście wyszukiwania podciągów w tekstach. Nie ma ona związku z analizą treści stringów. Podobnie, substr() służy do wyodrębniania podciągu z danego napisu, co również nie jest odpowiednie dla kontekstu sprawdzania zawartości. Użycie tej metody wymagałoby najpierw zdefiniowania pozycji początkowej i długości podciągu, co nie odpowiada na pytanie o obecność. Metoda repeat() natomiast, jak sama nazwa wskazuje, powiela dany ciąg znaków określoną liczbę razy. Choć jest przydatna w sytuacjach, gdzie potrzebujemy duplikować tekst, nie może być użyta do weryfikacji istnienia podciągu. Typowym błędem jest mylenie funkcji analitycznych z funkcjami manipulacyjnymi, co prowadzi do frustracji i błędów w kodzie. Ważne jest, aby zrozumieć różnice między metodami oraz ich specyfikę, aby efektywnie korzystać z możliwości, jakie oferuje JavaScript.
Pytanie 22
Aby zapewnić integralność danych w bazie programu Microsoft Access, należy zastosować
A. kwerendę aktualizującą
B. więzy integralności
C. defragmentację bazy
D. archiwizację bazy
Wybór więzów integralności jako metody zapewnienia spójności danych w programie Microsoft Access jest właściwy, ponieważ więzy te definiują zasady, które muszą być spełnione w bazie danych, aby utrzymać spójność i poprawność danych. Przykładowo, można ustawić więzy integralności, które zapobiegają wprowadzeniu duplikatów w kluczowych polach, takich jak identyfikator klienta, co jest kluczowe dla unikania konflikty i błędów w analityce danych. Więzy integralności mogą obejmować takie elementy jak klucze główne, klucze obce oraz unikalne ograniczenia, które pomagają w zachowaniu logiki relacyjnej w bazie danych. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie więzów integralności, aby zapewnić ich adekwatność do zmieniających się potrzeb danych. Ponadto, w sytuacjach, gdy dane są wprowadzane przez wiele źródeł, więzy integralności stają się kluczowym narzędziem w zarządzaniu jakością i spójnością danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi.
Pytanie 23
Z którego z pól klasy ```class Dane { public $a; private $b; protected $c; }``` będzie można uzyskać dostęp z zewnątrz przy użyciu obiektu stworzonego jako instancja tej klasy?
A. Do wszystkich pól.
B. Do pola $c.
C. Do pola $a.
D. Do pola $b.
Odpowiedź 'Do pola $a' jest prawidłowa, ponieważ pole $a jest zdefiniowane jako publiczne, co oznacza, że jest dostępne z zewnątrz dla instancji klasy oraz dla kodu, który jest poza tą klasą. W praktyce, gdy tworzysz obiekt klasy Dane, możesz łatwo uzyskać dostęp do tego pola, na przykład za pomocą $obiekt->a. Zastosowanie publicznych pól jest typowe, gdy chcesz, aby dane były szeroko dostępne, na przykład w interfejsach API lub podczas tworzenia prostych klas modelujących dane. W przypadku pól prywatnych oraz chronionych, dostęp do nich jest ograniczony. Pole $b jest prywatne, co oznacza, że może być używane tylko wewnątrz tej samej klasy, a pole $c, będące chronionym, może być używane przez klasę i jej podklasy, ale nie przez kod zewnętrzny. Warto zaznaczyć, że dobre praktyki programowania obiektowego sugerują ograniczanie dostępu do pól, co sprzyja enkapsulacji i ochronie integralności danych, a publiczne pola należy stosować z ostrożnością, aby nie naruszyć zasad projektowania systemów oprogramowania.
Pytanie 24
Jakie polecenie należy wykorzystać, aby przypisać użytkownikowi uprawnienia do tabel w bazie danych?
A. CREATE
B. SELECT
C. REVOKE
D. GRANT
Poprawna odpowiedź to GRANT, które jest standardowym poleceniem w systemach zarządzania bazami danych (DBMS) umożliwiającym nadawanie użytkownikom uprawnień do wykonywania określonych operacji na obiektach bazy danych, takich jak tabele, widoki czy procedury. Przy użyciu GRANT administrator bazy danych może precyzyjnie określić, jakie działania użytkownik może wykonać, np. SELECT (odczyt danych), INSERT (wstawianie danych), UPDATE (aktualizacja danych) czy DELETE (usuwanie danych). Przykładowo, polecenie 'GRANT SELECT ON tablename TO username;' nadaje użytkownikowi 'username' prawo do odczytu danych z tabeli 'tablename'. Dobrą praktyką jest przydzielanie minimalnych uprawnień, które są niezbędne do realizacji zadań, co zwiększa bezpieczeństwo bazy danych. Warto również zauważyć, że uprawnienia mogą być nadawane grupom użytkowników, co upraszcza zarządzanie dostępem w dużych organizacjach.
Pytanie 25
Zaprezentowano tabelę stworzoną za pomocą kodu HTML, bez zastosowania stylów CSS. Która część kodu HTML odnosi się do pierwszego wiersza tabeli?
A. A
B. B
C. D
D. C
Niepoprawne podejścia w odpowiedziach A, B i C wynikają z błędnego zastosowania znaczników HTML, co wpływa na sposób, w jaki przeglądarka interpretuje dane w tabeli. Odpowiedź A używa znaczników zamiast do definiowania nagłówków kolumn. Znacznik jest przeznaczony do zwykłych komórek tabeli, co sprawia, że przeglądarka nie traktuje ich jako nagłówków, przez co nie są wstępnie formatowane jako pogrubione i wyśrodkowane. To podejście narusza zasady semantyki HTML, ponieważ nagłówki powinny być jasno zdefiniowane za pomocą , co wspiera dostępność i zrozumienie struktury danych. Odpowiedź B, mimo że używa , stosuje dodatkowo , co zmienia styl na kursywę, a to nie odpowiada formatowi wizualnemu przedstawionemu w pytaniu. Użycie może być mylące, jeśli nie jest to zgodne z oczekiwanym stylem, i może powodować problemy z dostępnością. Wreszcie, odpowiedź C używa, co jest przestarzałym sposobem na wyrównanie treści w HTML. Zamiast tego, stylowanie powinno być osiągane za pomocą CSS, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami projektowania stron i wspiera lepszą separację struktury od prezentacji. Wszystkie te podejścia pokazują, jak ważne jest stosowanie semantycznych elementów HTML dla poprawności i dostępności stron internetowych, a jednocześnie podkreślają znaczenie zgodności z aktualnymi standardami sieciowymi.

Pytanie 26
Zawarta baza danych składa się z trzech tabel oraz dwóch relacji. Aby uzyskać informacje o wszystkich lekarzach przypisanych do wybranego pacjenta, konieczne jest porównanie kluczy
A. Lekarze.id = Pacjenci.id
B. Lekarze.id = Pacjenci.Lekarze_id
C. Lekarze.id = Pacjenci.Recepty_id
D. Lekarze.id = Recepty.id
Odpowiedź Lekarze.id = Pacjenci.Lekarze_id jest poprawna, ponieważ w bazach danych relacyjne połączenie między tabelami jest realizowane przez klucze obce. Tabela Pacjenci zawiera kolumnę Lekarze_id, która jest kluczem obcym odnoszącym się do kolumny id w tabeli Lekarze. Dzięki temu połączeniu możemy określić, który lekarz jest przypisany do danego pacjenta. W praktyce oznacza to, że możemy wykonywać zapytania SQL, które łączą te tabele i wyświetlają dane wszystkich lekarzy przypisanych do konkretnego pacjenta. Przykładowe zapytanie SELECT może wyglądać tak SELECT Lekarze.imie Lekarze.nazwisko FROM Pacjenci INNER JOIN Lekarze ON Pacjenci.Lekarze_id = Lekarze.id WHERE Pacjenci.id = [id_pacjenta]. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania baz danych zgodnie z zasadami normalizacji co zwiększa spójność i integralność danych. Poprawne użycie kluczy obcych jest fundamentalne w kontekście zarządzania relacjami między danymi oraz umożliwia przeprowadzanie bardziej złożonych analiz danych z różnych tabel w sposób wydajny i bezpieczny.
Pytanie 27
Ile razy wykona się pętla napisana w języku PHP, przy założeniu, że zmienna kontrolna nie jest zmieniana w jej wnętrzu?
for ($i = 0; $i <= 10; $i+=2) { ............ }
A. 10
B. 0
C. 6
D. 5
W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 10, 5, 0 czy 6, można zauważyć, że wynikają one z nieprawidłowego zrozumienia działania pętli for w PHP. Odpowiedź 10 sugeruje, że użytkownik zakłada, iż pętla wykonuje się do 10, co jest błędne, ponieważ na każdym kroku zmienna $i zwiększa się o 2. Użycie 5 jako odpowiedzi może wskazywać na niepoprawne obliczenie liczby iteracji przy założeniu, że pętla mogłaby wykonać się z tylko pięcioma incrementami, co jest również mylące. Wybór 0 jako odpowiedzi jest konsekwencją mylnego założenia, że pętla mogłaby w ogóle nie działać, co jest sprzeczne z logiką, ponieważ pętla rozpoczyna się od $i = 0 i spełnia warunek kontynuacji. Ważne jest, aby podczas analizy pętli skupić się na warunkach początkowych, zmiennej sterującej oraz modyfikacji tej zmiennej w każdym cyklu. Prawidłowe obliczenie liczby iteracji pętli jest kluczowe w programowaniu, ponieważ ma to bezpośredni wpływ na wydajność i efektywność działania algorytmów.
Pytanie 28
Jak nazywa się proces, w trakcie którego identyfikuje się oraz eliminuje błędy w kodzie źródłowym aplikacji?
A. Normalizacja
B. standaryzacja
C. Kompilacja
D. Debugowanie
Debugowanie to proces, który polega na identyfikacji, analizie i usuwaniu błędów w kodzie źródłowym programów. Jest to kluczowy etap w cyklu życia oprogramowania, który zapewnia, że aplikacje działają zgodnie z zamierzonymi specyfikacjami. W praktyce debugowanie może obejmować różnorodne techniki, takie jak używanie narzędzi do analizy statycznej, wykonanie testów jednostkowych oraz korzystanie z debuggerów, które pozwalają na śledzenie wykonania kodu w czasie rzeczywistym. Dobre praktyki debugowania obejmują dokumentowanie napotkanych błędów, co może ułatwić ich ponowne wystąpienie oraz szybsze ich usunięcie w przyszłości. Debugowanie nie tylko poprawia jakość kodu, ale również ułatwia rozwój i utrzymanie oprogramowania, co jest zgodne z zasadami Agile i DevOps, gdzie ciągła integracja i dostarczanie są kluczowymi elementami procesu. W ten sposób debugowanie stanowi integralną część programowania, która wpływa na wydajność i stabilność tworzonych aplikacji.
Pytanie 29
W formularzu dokumentu PHP znajduje się pole <input name="im">. Gdy użytkownik wprowadzi tekst "Janek", aby dodać wartość tego pola do bazy danych, w tablicy $_POST będzie obecny element
A. im o indeksie Janek
B. Janek z następującym numerem indeksu
C. Janek o indeksie im
D. im z następującym numerem indeksu
Odpowiedzi wskazujące na istnienie dodatkowych numerów indeksów lub powiązań między wartością a nazwą pola są błędne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistego działania PHP w kontekście formularzy. W przypadku, gdy użytkownik wpisuje "Janek" w polu o nazwie 'im', PHP nie przypisuje tej wartości do jakiegoś indeksu numerowanego. Tablica $_POST operuje na zasadzie klucz-wartość, gdzie klucz jest nazwą pola w formularzu, a wartość to wprowadzone dane. Zatem klucz 'im' w tablicy $_POST zostałby skojarzony bezpośrednio z wartością 'Janek' jako jego wartość. Każda inna koncepcja, taka jak dodawanie numerów indeksów czy zamiana wartości z kluczem, jest myląca. Typowe błędy myślowe związane z tym zagadnieniem obejmują niezrozumienie, że PHP nie tworzy dynamicznych kluczy w tablicach na podstawie wartości, a jedynie przypisuje wartości do zdefiniowanych kluczy. Z tego powodu, żeby skutecznie operować na danych z formularzy, programiści muszą dokładnie rozumieć, jak działa tablica $_POST oraz jak poprawnie przetwarzać dane wejściowe w PHP, unikając przy tym błędnych interpretacji ich struktury.
Pytanie 30
Jakie z poniższych stwierdzeń poprawnie opisuje zdefiniowaną tabelę?
CREATE TABLE dane (kolumna INTEGER(3));
A. Tabela o nazwie dane posiada jedną kolumnę liczb całkowitych
B. Kolumny tabeli dane są nazywane: kolumna 1, kolumna2, kolumna3
C. Tabela ma jedną kolumnę, która zawiera tablice z trzema elementami
D. Tabela o nazwie dane zawiera trzy kolumny typu całkowitego
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ w zdefiniowanej tabeli 'dane' mamy jedną kolumnę o nazwie 'kolumna', której typ danych to INTEGER. Wartość 3 w definicji INTEGER(3) oznacza, że kolumna może przechowywać liczby całkowite, a nie liczb o długości 3, co często jest mylone. W praktyce INTEGER w SQL nie ma ograniczenia do przechowywania tylko trzech cyfr; to po prostu sugeruje, że przyjmuje się, iż liczby będą miały długość do trzech cyfr, co jest w rzeczywistości ignorowane, ponieważ SQL nie narzuca takich ograniczeń. Wartości w tej kolumnie mogą być zarówno jednocyfrowe, jak i trzycyfrowe. W kontekście projektowania baz danych, dobrą praktyką jest nadawanie kolumnom zrozumiałych nazw oraz dokładne określanie ich typów danych, co ułatwia późniejsze zarządzanie danymi. Poprawne zdefiniowanie tabeli jest kluczowe dla wydajności bazy danych oraz jej integralności, dlatego dla kolumny INTEGER nie ma potrzeby dodatkowego określania ograniczeń, chyba że są one wymagane w kontekście aplikacyjnym.
Pytanie 31
Skrypt w języku JavaScript, który zajmuje się płacami pracowników, ma na celu stworzenie raportu dla osób zatrudnionych na umowę o pracę, które otrzymują wynagrodzenie w przedziale 4000 do 4500 zł, w tym przedziale obustronnie domkniętym. Jakie jest kryterium do wygenerowania raportu?
A. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)
B. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)
C. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)
D. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)
Odpowiedź, którą wybrałeś, to umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500). To jest faktycznie odpowiednia opcja, bo spełnia warunki do wygenerowania raportu. To ważne, żeby oba warunki były spełnione – pracownik musi mieć umowę o pracę i pensja powinna być w zakresie od 4000 do 4500 zł. Na przykład, jeśli ktoś zarabia 4200 zł, to wtedy wszystko gra i raport się pojawi. W programowaniu używanie operatorów logicznych, takich jak '&&', jest kluczowe, bo pozwalają one precyzyjnie ustalić kryteria. Dobrze zrozumiane operatory '&&' i '||' pomagają unikać niejasności i błędów w logice, a to jest podstawa dobrego pisania kodu.
Pytanie 32
W JavaScript, aby wyodrębnić fragment tekstu pomiędzy wskazanymi indeksami, powinno się zastosować metodę
A. slice()
B. replace()
C. concat()
D. trim()
Metoda slice() w języku JavaScript jest kluczowym narzędziem do wydobywania fragmentów ciągów tekstowych. Umożliwia wyodrębnienie podciągu na podstawie określonych indeksów początkowego i końcowego. Przykładowo, jeśli mamy napis 'JavaScript' i chcemy uzyskać 'Script', możemy użyć slice(4, 10). Indeks początkowy jest wliczany, a końcowy jest wykluczany, co zapewnia elastyczność w manipulacji ciągami. Metoda slice() nie modyfikuje oryginalnego ciągu, co jest zgodne z zasadą immutability w funkcjonalnym programowaniu, zwiększając bezpieczeństwo danych. Metoda ta obsługuje również ujemne indeksy, co pozwala na łatwe wyodrębnianie fragmentów z końca napisu. Warto pamiętać, że slice() jest preferowana, gdyż jest bardziej czytelna i intuicyjna w porównaniu z innymi metodami do manipulacji tekstem, jak substr() czy substring().
Pytanie 33
W języku JavaScript trzeba sformułować warunek, który będzie spełniony, gdy zmienna a będzie dowolną liczbą naturalną dodatnią (więcej niż 0) lub gdy zmienna b będzie dowolną liczbą z przedziału domkniętego od 10 do 100. Wyrażenie logiczne w tym warunku powinno mieć postać
A. (a > 0) || ((b >= 10) || (b <= 100))
B. (a > 0) && ((b >= 10) || (b <= 100))
C. (a > 0) && ((b >= 10) && (b <= 100))
D. (a > 0) || ((b >= 10) && (b <= 100))
Poprawna odpowiedź (a > 0) || ((b >= 10) && (b <= 100)) uwzględnia wymaganie, aby warunek był spełniony, gdy zmienna a jest liczbą naturalną dodatnią bądź zmienna b znajduje się w przedziale od 10 do 100, włącznie. W tym przypadku użycie operatora logicznego '||' (lub) jest kluczowe, ponieważ wystarczy, że jeden z warunków będzie prawdziwy, aby cały warunek był spełniony. Przykładem może być skrypt walidujący dane wejściowe użytkownika: jeśli zmienna a przechowuje wartość 5 (czyli liczbę naturalną dodatnią), to niezależnie od wartości zmiennej b, warunek będzie prawdziwy. Analogicznie, jeśli a wynosi 0, a b = 15, warunek również będzie spełniony, ponieważ b mieści się w wymaganym przedziale. Taka konstrukcja warunku jest zgodna z dobrą praktyką programistyczną, gdyż pozwala na jasne i zrozumiałe określenie, kiedy pewne zasady powinny być stosowane. Zastosowanie operatorów logicznych w taki sposób wspiera tworzenie czytelnych i elastycznych warunków, co jest istotne w kontekście utrzymania kodu i jego przyszłych modyfikacji.
Pytanie 34
Wskaż właściwą sekwencję faz projektowania relacyjnej bazy danych?
A. Selekcja, Określenie relacji, Określenie kluczy podstawowych tabel, Określenie zbioru danych
B. Określenie zbioru danych, Selekcja, Określenie kluczy podstawowych tabel, Określenie relacji
C. Określenie kluczy podstawowych tabel, Określenie zbioru danych, Selekcja, Określenie relacji
D. Określenie relacji, Określenie kluczy podstawowych, Selekcja, Określenie zbioru danych
Projektowanie relacyjnej bazy danych to naprawdę ciekawe, ale też skomplikowane zadanie. Na początku trzeba dobrze pomyśleć, jakie dane będziemy gromadzić i w jakiej formie, bo to później zdeterminuje wszystko. Potem wybieramy atrybuty, które są naprawdę istotne dla naszych potrzeb. Kluczowe w tym wszystkim jest ustalenie kluczy podstawowych dla tabel, bo one pomagają jednoznacznie zidentyfikować każdy rekord. Na końcu przychodzi czas na ustalanie relacji między tabelami, co pozwala nam na sensowne powiązanie danych. To wszystko w zgodzie z zasadami projektowania baz danych, które mówią o normalizacji i wydajności. Na przykład, jeśli projektujemy bazę danych dla uczelni, musimy dokładnie wiedzieć, jakie dane o studentach i kursach są dla nas ważne, żeby wszystko działało jak należy.
Pytanie 35
Który program komputerowy przekłada kod źródłowy, stworzony w określonym języku programowania, na język maszyny?
A. Środowisko programistyczne
B. Kompilator
C. Debugger
D. Edytor kodu źródłowego
Kompilator to taki mega ważny program, który pomaga w tworzeniu aplikacji. Przekształca kod, który napisaliśmy w danym języku programowania, na język maszynowy, czyli taki, który komputery rozumieją. To jest kluczowe, bo komputery działają na kodzie binarnym. Tak więc, jak piszemy programy w językach, takich jak C++, Java czy Python, musimy przekształcić ten skomplikowany kod na coś, co maszyna będzie mogła ogarnąć. Kompilatory nie tylko zamieniają nasz kod, ale też sprawdzają go pod kątem błędów, co jest super ważne dla jakości oprogramowania. Dla przykładu, jest taki kompilator GCC do języka C/C++, który jest bardzo popularny w projektach open source. Dobrze jest regularnie kompilować kod podczas pisania, bo to pozwala szybko łapać błędy i lepiej pracować w zespole.
Pytanie 36
Aby przeanalizować rozkład ilościowy różnych kolorów na zdjęciu, jaka metoda powinna być zastosowana?
A. rozmycia Gaussa
B. histogramu
C. balansu kolorów
D. desaturacji
Histogram to narzędzie analityczne, które pozwala wizualizować rozkład kolorów oraz ich intensywność w obrazie. Dzięki histogramowi możemy zidentyfikować, które kolory dominują w danym zdjęciu, co jest kluczowe w procesie edycji graficznej oraz analizy obrazu. Histogram przedstawia liczbę pikseli dla każdego poziomu jasności lub dla poszczególnych kolorów w skali RGB (czerwony, zielony, niebieski). W praktyce, analizując histogram, możemy szybko ocenić, czy zdjęcie jest dobrze naświetlone, czy może występują w nim zbyt ciemne lub zbyt jasne obszary. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, gdy chcemy uzyskać pełne spektrum barw zieleni i niebieskiego nieba, histogram pomoże nam dostosować ekspozycję lub kolory, aby uzyskać pożądany efekt. Standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, również opierają się na analizie histogramu, co czyni go niezbędnym narzędziem dla profesjonalnych fotografów oraz grafików.
Pytanie 37
Wynikiem działania pętli będzie wypisanie liczb
for ($i = 0; $i <= 20; $i += 4)
echo $i . ', ';
A. 0, 4, 8, 12, 16, 20,
B. 0,1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19,
C. 0,1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20,
D. 0, 4, 8, 12, 16,
Jest kilka błędnych koncepcji zawartych w niepoprawnych odpowiedziach. Wszystkie niepoprawne odpowiedzi sugerują, że pętla wypisuje liczby w sposób ciągły, co jest błędem. W rzeczywistości, pętla for zaczyna od wartości 0 i zwiększa wartość $i o 4 przy każdej iteracji, a nie o 1, jak sugerują niepoprawne odpowiedzi. Również wartość końcowa pętli to 20, a nie 19, jak sugeruje jedna z niepoprawnych odpowiedzi. Takie błędy wynikają z niewłaściwego zrozumienia, jak działają pętle i jak są kontrolowane. Pętle w języku PHP, jak i w większości innych języków programowania, są bardzo elastyczne i mogą być dostosowane do różnych potrzeb, ale kluczowe jest zrozumienie, jak kontrolować ich przebieg. Zachęcamy do dalszego zgłębiania tych konceptów, gdyż są one podstawą programowania.
Pytanie 38
Aby stworzyć relację typu jeden do wielu, w tabeli reprezentującej stronę "wiele", konieczne jest zdefiniowanie
A. klucza obcego odnoszącego się do klucza obcego tabeli reprezentującej stronę "jeden"
B. klucza sztucznego odnoszącego się do kluczy podstawowych obu tabel
C. klucza podstawowego odnoszącego się do klucza podstawowego tabeli po stronie "jeden"
D. klucza obcego wskazującego na klucz podstawowy tabeli reprezentującej stronę "jeden"
Aby utworzyć relację jeden do wielu w bazach danych, kluczowym elementem jest właściwe zdefiniowanie klucza obcego. Klucz obcy w tabeli po stronie 'wiele' musi wskazywać na klucz podstawowy tabeli po stronie 'jeden'. Taki układ pozwala na powiązanie wielu rekordów z jednego tabeli z jednym rekordem w drugiej tabeli. Na przykład, w systemie zarządzania zamówieniami, tabela 'Klienci' może mieć klucz podstawowy 'ID_Klienta', podczas gdy tabela 'Zamówienia' może mieć klucz obcy 'ID_Klienta', który odnosi się do 'ID_Klienta' w tabeli 'Klienci'. Dzięki temu jedno ID klienta może być powiązane z wieloma zamówieniami. W praktyce, implementacja relacji jeden do wielu jest niezwykle przydatna w normalizacji bazy danych, co pomaga zminimalizować redundancję i poprawić integralność danych. Zgodnie z normami ACID, takie powiązania zapewniają, że operacje na danych są atomowe, spójne, izolowane i trwałe, co jest kluczowe dla niezawodności baz danych.
Pytanie 39
Znaczniki HTML oraz , które służą do wyróżniania istotności tekstu, odpowiadają pod względem formatowania znacznikom
A. oraz
B. oraz
C. oraz
D. oraz
Znacznik HTML jest używany do oznaczenia tekstu, który jest ważny, podczas gdy służy do podkreślenia, że tekst powinien być akcentowany w kontekście. Odpowiednikami tych znaczników, pod względem formatowania, są oraz . Znacznik stosuje się do wyróżnienia tekstu, nadając mu pogrubienie, co zazwyczaj oznacza, że tekst jest istotny. Z kolei używamy do kursywy, co również może wskazywać na akcentowanie lub wyróżnienie pewnych słów, jednak w sposób bardziej subtelny niż przy pomocy pogrubienia. W praktyce, stosując oraz , dbamy o to, aby nasza treść była bardziej dostępna dla użytkowników, zwłaszcza dla osób korzystających z technologii wspomagających, takich jak czytniki ekranu. Stosowanie znaczników semantycznych zgodnie z dobrymi praktykami zapewnia lepszą interpretację treści przez wyszukiwarki, co może wpływać na SEO. Warto również pamiętać, że pomimo że i mają swoje zastosowania, znacznie lepiej jest używać i w kontekście semantycznym, aby poprawić zrozumienie treści przez maszyny i użytkowników.

Pytanie 40
Jaki wynik wyświetli poniższy fragment kodu JavaScript?
x='Powodzenia na egzaminie';
z=x.substring(3,9);
y=z.substring(2,4);
document.write(y);
A. wodzenia
B. ze
C. wo
D. owodzeni
W analizowanym zadaniu błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia działania funkcji substring w JavaScript która służy do ekstrakcji fragmentu tekstu z ciągu. Kluczowym elementem jest tutaj zrozumienie że indeksowanie stringów zaczyna się od zera co oznacza że pierwszy znak w ciągu ma indeks 0. W przypadku x.substring(3,9) funkcja ta wyodrębnia znaki od indeksu 3 do 8 ponieważ drugi parametr w tej funkcji jest ekskluzywny co oznacza że nie jest uwzględniany w wyniku. Dlatego daje to fragment wodzen. Kolejna operacja z.substring(2,4) bierze pod uwagę wycinek od indeksu 2 do 3 tego nowego ciągu co skutkuje wynikiem ze. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieznajomości tego jak działa substr w porównaniu do substring ponieważ substr używa innego podejścia wskazując długość a nie końcowy indeks. Innym częstym błędem jest mylenie indeksów co prowadzi do nieprawidłowych wycinków tekstu. Błędy takie mogą prowadzić do problemów w kodzie zwłaszcza przy przetwarzaniu danych wejściowych czy dynamicznym generowaniu zawartości strony co jest częstym zadaniem w web development. Zrozumienie jak dokładnie działa każdy z tych mechanizmów jest kluczowe dla tworzenia poprawnego i bezpiecznego kodu. Warto także pamiętać o testowaniu kodu aby uniknąć nieprzewidywalnych zachowań wynikających z nieprawidłowych wycinków tekstu co może wpłynąć na całość aplikacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej