Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.05 - Prowadzenie spraw kadrowo-płacowych i gospodarki finansowej jednostek organizacyjnych
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 10:03
Data zakończenia: 14 maja 2025 10:22

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką kwotę otrzyma rodzina jako odprawę pośmiertną po zmarłym pracowniku, który miał stałe miesięczne wynagrodzenie brutto w wysokości 3 000,00 zł i był zatrudniony u tego samego pracodawcy przez rok?

A. 6 000,00 zł

B. 9 000,00 zł

C. 18 000,00 zł

D. 3 000,00 zł

Odprawa pośmiertna przysługuje rodzinie pracownika, który zmarł w trakcie zatrudnienia. Wysokość odprawy pośmiertnej jest regulowana przez przepisy prawa pracy. Zgodnie z Kodeksem pracy w Polsce, odprawa ta wynosi równowartość jednego miesięcznego wynagrodzenia brutto pracownika, jeżeli był zatrudniony przez okres krótszy niż 10 lat. W omawianym przypadku, pracownik zarabiał 3 000,00 zł brutto miesięcznie i był zatrudniony przez jeden rok, co oznacza, że jego rodzina ma prawo do odprawy w wysokości 3 000,00 zł. Jest to standardowa praktyka w miejscach pracy, która ma na celu wsparcie rodziny w trudnym czasie. Warto również zaznaczyć, że odprawa pośmiertna jest niezależna od innych świadczeń, takich jak zasiłki pogrzebowe, które mogą być przyznawane przez ZUS. Zrozumienie tej regulacji jest kluczowe, nie tylko dla pracowników, ale również dla pracodawców, którzy muszą być świadomi swoich obowiązków prawnych wobec zatrudnionych.

Pytanie 2

Opłata za korzystanie z miejsca na targu wynosi 4,00 zł za każdy metr kwadratowy stoiska dziennie. Pani Anna ma stoisko o powierzchni 5 m2. Jaką kwotę będzie musiała zapłacić za opłatę targową, jeśli w czerwcu handel prowadziła przez 6 dni?

A. 40,00 zł

B. 120,00 zł

C. 240,00 zł

D. 20,00 zł

Poprawna odpowiedź to 120,00 zł, co można obliczyć w następujący sposób: opłata targowa wynosi 4,00 zł za 1 m² stoiska dziennie. Pani Anna ma stoisko o wymiarach 5 m², co oznacza, że dzienna opłata za stoisko wynosi 4,00 zł/m² * 5 m² = 20,00 zł. Ponieważ handel odbywał się przez 6 dni, całkowita opłata do uregulowania wyniesie 20,00 zł/dzień * 6 dni = 120,00 zł. Przykładowo, obliczenia te można zastosować w różnych kontekstach handlowych, gdzie kalkulacja opłat jest niezbędnym elementem prowadzenia działalności. Zrozumienie zasadności takich obliczeń jest kluczowe dla zarządzania kosztami i efektywności finansowej w handlu. Warto również pamiętać, że w różnych miejscach mogą obowiązywać różne stawki opłat targowych, a znajomość tych stawek pozwala na lepsze planowanie budżetu na działalność handlową. Zastosowanie takich praktycznych umiejętności obliczeniowych w codziennym życiu może pomóc unikać nieprzyjemnych niespodzianek finansowych.

Pytanie 3

Firma handlowa zawarła umowę o dzieło z osobą fizyczną na wykonanie kasetonu reklamowego, w ramach której przenosi prawa autorskie za kwotę 4 000,00 zł. Wykonawca nie jest zatrudniony u zamawiającego. Oblicz kwotę wynagrodzenia do wypłaty wynikającą z tej umowy o dzieło?

A. 4 000,00 zł

B. 3 640,00 zł

C. 3 200,00 zł

D. 3 280,00 zł

Odpowiedzi 4 000,00 zł, 3 200,00 zł i 3 280,00 zł nie są poprawne, bo jakby nie zrozumiałeś, jak to liczyć. Na przykład, 4 000,00 zł to całkowita kwota, ale zapomniałeś o podatku, co jest dużym błędem. Nawet jeśli wykonawca nie jest na etacie, to musi płacić podatek. Powinno być też jasne, że umowa o dzieło może mieć koszty uzyskania przychodu. Z tego co pamiętam, te koszty to 50% przychodu z tytułu praw autorskich. Odpowiedź 3 200,00 zł mogłaby sugerować, że źle policzyłeś zaliczkę na podatek albo nie wziąłeś pod uwagę innych kosztów. Natomiast 3 280,00 zł to wartość, która nie uwzględnia tych kosztów przy przeniesieniu praw autorskich. Generalnie, przy obliczeniach umowy o dzieło ważne jest, żeby pamiętać o zaliczkach na podatek i ewentualnych kosztach, bo inaczej wyjdzie ci błąd w kalkulacji.

Pytanie 4

Od wynagrodzenia z umowy zlecenia, zawartej z osobą, która jest zatrudniona u innego pracodawcy i otrzymuje wynagrodzenie przekraczające minimalne wynagrodzenie za pracę, należy obowiązkowo odliczyć

A. składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy

B. składki na ubezpieczenia zdrowotne oraz społeczne

C. składki na ubezpieczenia społeczne

D. składkę na ubezpieczenie zdrowotne i zaliczkę na podatek dochodowy

Nieprawidłowe podejście do potrącenia składek na umowę zlecenia często wynika z mylnego przekonania, że w przypadku osób już zatrudnionych, obowiązki związane z ubezpieczeniami społecznymi wygasają lub są mniej istotne. W rzeczywistości, wynagrodzenie z umowy zlecenia nie jest objęte tymi samymi zasadami co umowa o pracę, a zatem nie jest automatycznie zwolnione z konieczności odprowadzania składek. Odpowiedzi, które sugerują, że składki na ubezpieczenia społeczne są całkowicie zbędne, mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Ubezpieczenia społeczne, które obejmują m.in. emerytalne i rentowe, są kluczowe dla zabezpieczenia przyszłości pracowników, a ich pominięcie może skutkować brakiem ochrony w razie niezdolności do pracy. Pomimo tego, że zleceniobiorca może już być objęty w pełni ubezpieczeniem w innym miejscu, nie należy tego traktować jako podstawy do całkowitego rezygnowania z obowiązków związanych z nową umową zlecenia. Warto również zwrócić uwagę, że zaliczki na podatek dochodowy są niezbędne do zapewnienia, że zleceniobiorca nie będzie miał problemów z rozliczeniem rocznym, a ich brak może prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji w związku z koniecznością późniejszego dopłacania zaległości. Dlatego tak istotne jest, aby znać aktualne przepisy i prawidłowo interpretować obowiązki wynikające z umowy zlecenia, aby uniknąć nieporozumień i potencjalnych problemów finansowych.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Zleceniobiorca został zarejestrowany 1 września w systemie obowiązkowych ubezpieczeń społecznych, w tym również w dobrowolnym ubezpieczeniu chorobowym. Od 15 grudnia był na zwolnieniu lekarskim przez 7 dni, które zostało pokryte z

A. zasiłku opiekuńczym

B. zasiłku chorobowego

C. świadczenia rehabilitacyjnego

D. wynagrodzenia chorobowego

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego systemu zabezpieczeń społecznych oraz rodzajów świadczeń, które przysługują ubezpieczonym. Zasiłek opiekuńczy dotyczy sytuacji, gdy ubezpieczony sprawuje opiekę nad chorym członkiem rodziny, a nie odnosi się do własnej niezdolności do pracy z powodu choroby. Skutkuje to niewłaściwym przypisaniem świadczenia do sytuacji, w której zleceniobiorca jest sam w chorobie, a nie opiekuje się inną osobą. Z kolei wynagrodzenie chorobowe jest świadczeniem wypłacanym przez pracodawcę i przysługuje jedynie pracownikom, a nie zleceniobiorcom, co prowadzi do dalszego błędnego wniosku. Świadczenie rehabilitacyjne natomiast jest przeznaczone dla osób, które po zakończeniu zwolnienia lekarskiego nie są jeszcze zdolne do pracy, a więc nie jest stosowne do opisanego przypadku, gdzie zleceniobiorca przebywał na zwolnieniu, ale nie był objęty rehabilitacją. Tego typu błędne przypisania mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki umowy zlecenia oraz reguł dotyczących ubezpieczeń społecznych, co może prowadzić do nieprawidłowych decyzji w zakresie korzystania z przysługujących świadczeń.

Pytanie 7

Urlop okolicznościowy to przysługujące pracownikowi zwolnienie z pracy między innymi w związku

A. z cyklicznym badaniem lekarskim

B. z wezwaniem do prokuratury

C. z szkoleniem pracownika w zakresie bhp

D. z weselem dziecka pracownika

Urlop okolicznościowy to szczególny rodzaj zwolnienia od pracy, który przysługuje pracownikom w związku z wydarzeniami o charakterze osobistym lub rodzinnym, takimi jak ślub dziecka. Jest to zgodne z przepisami Kodeksu pracy, które określają sytuacje, w których pracownik ma prawo do takiego urlopu. W przypadku ślubu dziecka, pracownik może skorzystać z dodatkowych dni wolnych, co ma na celu umożliwienie mu uczestnictwa w ważnych dla rodziny wydarzeniach. Przykładowo, jeśli dziecko pracownika planuje ślub, pracownik może wziąć kilka dni wolnego, aby wziąć udział w ceremonii, pomóc w organizacji lub po prostu spędzić czas z rodziną. Tego typu urlop jest często stosowany w praktyce, co sprzyja budowaniu pozytywnych relacji w rodzinie oraz wsparciu pracowników w ważnych momentach ich życia.

Pytanie 8

Pracownik składa przez pracodawcę wniosek o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym

A. wyłącznie swoje dzieci

B. swoje dzieci oraz niepracującą żonę, o ile nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy

C. jedynie niepracującą żonę, o ile nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy

D. swoje dzieci oraz żonę, która pracuje

Poprawna odpowiedź to wskazanie, że pracownik zgłasza do ubezpieczenia zdrowotnego własne dzieci oraz niepracującą żonę, o ile nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy. Zgodnie z polskim prawodawstwem, pracownik ma prawo do zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, co obejmuje dzieci, a także współmałżonka. Istotne jest tutaj, że żona musi być niepracująca, co oznacza, że nie może mieć innego źródła dochodu, które skutkowałoby jej obowiązkowym ubezpieczeniem. Dzieci mogą być zgłaszane do ubezpieczenia zdrowotnego niezależnie od statusu zatrudnienia rodziców. Tego rodzaju regulacje są zgodne z zasadami ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce, które mają na celu zapewnienie opieki zdrowotnej członkom rodziny pracownika. Przykładem może być sytuacja, gdy pracownik ma jedno lub więcej dzieci, a jego żona nie pracuje i nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy; w takim przypadku zarówno dzieci, jak i żona mogą korzystać z ubezpieczenia zdrowotnego, co jest korzystne z punktu widzenia rodzinnej polityki zdrowotnej.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Pracownik (lat 28) w 2020 roku uzyskał dochód w wysokości 6 500,00 zł, ponieważ świadczył pracę tylko przez dwa miesiące. Był to jedyny dochód jaki osiągnął w tym roku. Którą kwotę zmniejszającą podatek mógł uwzględnić w zeznaniu rocznym PIT-37, obliczając należny podatek dochodowy za 2020 rok?

Podstawa obliczenia podatku		Kwota zmniejszająca podatek odliczana w rocznym obliczeniu podatku lub zeznaniu
ponad	do
	8 000 zł	1 360 zł
8 000 zł	13 000 zł	1 360 zł - [834,88 zł × (podstawa obliczenia podatku - 8 000 zł) : 5 000 zł]
13 000 zł	85 528 zł	525,12 zł
85 528 zł	127 000 zł	525,12 zł - [525,12 zł × (podstawa obliczenia podatku - 85 528 zł) : 41 472 zł]
127 000 zł		brak kwoty zmniejszającej podatek

A. 525,12 zł

B. 1 360,00 zł

C. 87,52 zł

D. 8 000,00 zł

Odpowiedź 1 360,00 zł jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do kwoty zmniejszającej podatek dochodowy, którą można zastosować w sytuacji, gdy roczny dochód nie przekracza 8 000,00 zł. W przypadku pracownika, który uzyskał dochód w wysokości 6 500,00 zł, spełnia on warunek do pełnego zastosowania ulgi podatkowej. Zgodnie z przepisami prawa podatkowego, osoby osiągające dochód poniżej tego progu mogą skorzystać z pełnej kwoty zmniejszającej podatek wynoszącej 1 360,00 zł, co znacząco wpływa na obliczenia w rocznym zeznaniu podatkowym. Przykład praktyczny to sytuacja, w której pracownik, uzyskując dochód tylko przez dwa miesiące, ma możliwość zmniejszenia swojego zobowiązania podatkowego, co w praktyce oznacza, że może otrzymać zwrot podatku lub zmniejszyć wysokość płatności do urzędów skarbowych. Znajomość takich ulg jest kluczowa dla efektywnego zarządzania swoimi finansami osobistymi oraz minimalizowania zobowiązań podatkowych. Zastosowanie tej ulgi w zeznaniu PIT-37 jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania podatkowego.

Pytanie 11

Z wynagrodzenia pracownika pracodawca może potrącić kwoty przeznaczone na pokrycie świadczeń alimentacyjnych w wysokości

A. 75%

B. 60%

C. 90%

D. 50%

Odpowiedź 60% jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z polskim prawem, pracodawca ma prawo potrącać z wynagrodzenia pracownika na rzecz alimentów do 60% wynagrodzenia netto. Przepisy te są ściśle regulowane przez Kodeks postępowania cywilnego, który określa maksymalny limit potrąceń dla różnych rodzajów wierzytelności. Potrącenia te mogą być stosowane w przypadku niewykonywania obowiązków alimentacyjnych na rzecz dzieci lub byłych partnerów. Przykładem może być sytuacja, gdy pracownik ma ustalone alimenty na dziecko w wysokości 1000 zł miesięcznie. W takim przypadku, jeżeli jego wynagrodzenie netto wynosi 4000 zł, pracodawca może potrącić maksymalnie 2400 zł, co stanowi 60% wynagrodzenia. Ważne jest także, aby pracodawca przestrzegał przepisów dotyczących kolejności potrąceń, co oznacza, że alimenty mają pierwszeństwo przed innymi rodzajami potrąceń. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania wynagrodzeniem oraz zabezpieczenia praw osób uprawnionych do alimentów.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

W jakim terminie pracodawca musi przekazać pracownikowi informację PIT-11 za poprzedni rok podatkowy?

A. Do końca stycznia roku następnego.

B. Do końca marca roku następnego.

C. Do końca lutego roku następnego.

D. Do 15 kwietnia roku następnego.

Przekazanie informacji PIT-11 pracownikowi jest obowiązkiem każdego pracodawcy. Informacja ta zawiera podsumowanie dochodów pracownika uzyskanych w poprzednim roku podatkowym oraz pobranych zaliczek na podatek dochodowy. Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce, pracodawca musi dostarczyć PIT-11 pracownikowi najpóźniej do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, którego dotyczy informacja. Termin ten jest kluczowy, ponieważ pracownicy potrzebują PIT-11, aby złożyć swoje zeznania podatkowe w odpowiednim czasie. Dodatkowo, przesunięcie tego terminu mogłoby wpłynąć na prawidłowość rozliczeń podatkowych pracownika. W praktyce, pracodawcy zazwyczaj starają się dostarczyć PIT-11 jak najwcześniej, aby pracownicy mieli czas na zapoznanie się z dokumentem i ewentualne zgłoszenie nieścisłości. Jest to również zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami ludzkimi, które kładą nacisk na transparentność i odpowiedzialność w relacjach z pracownikami.

Pytanie 14

Jaką umowę pomija Kodeks cywilny?

A. Umowa o pracę

B. Umowa zlecenia

C. Umowa o świadczenie usług

D. Umowa o dzieło

Umowa o świadczenie usług, umowa o dzieło oraz umowa zlecenia są regulowane przez Kodeks cywilny, co oznacza, że realizują zasady ogólne dotyczące zobowiązań cywilnoprawnych. Umowa o świadczenie usług dotyczy wykonywania określonej pracy na rzecz zleceniodawcy, przy czym nie musi ona skutkować wyraźnym efektem finalnym, co często prowadzi do mylnego przekonania, że umowa ta różni się od umowy o pracę. W rzeczywistości, kluczowym aspektem jest to, że w umowie o świadczenie usług nie występuje stosunek pracy, a wykonawca nie jest w pełni podporządkowany zleceniodawcy. Umowa o dzieło z kolei to umowa, w której wykonawca zobowiązuje się do wykonania określonego dzieła, a wynagrodzenie jest naliczane za efekt końcowy, co powoduje, że niewłaściwe jest utożsamianie jej z umową o pracę. W przypadku umowy zlecenia, mamy do czynienia z umową, która również nie tworzy stosunku pracy, a raczej charakterystyczna jest dla współpracy nieformalnej. Często w praktyce występuje zamieszanie między tymi różnymi formami umów, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich regulacji prawnych. Niezrozumienie tych różnic może skutkować nieprawidłowym stosowaniem przepisów oraz niewłaściwym klasyfikowaniem umów, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do problemów prawnych dla obydwu stron umowy.

Pytanie 15

W maju 2014 r. nominalny czas pracy wynosił 168 godzin, które pracownik przepracował, a dodatkowo miał kilka dyżurów zakładowych, które łącznie trwały 12 godzin, w trakcie których nie wykonywał żadnych obowiązków. Za dyżur nie przyznano mu czasu wolnego. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie podstawowe, stałe w kwocie 1 680 zł. Jaką wartość wynagrodzenia brutto naliczono w liście płac za maj 2014 r.?

A. 1 680,00 zł

B. 1 740,00 zł

C. 1 860,00 zł

D. 1800,00 zł

Ci, co wybierali inne kwoty, mogli nie do końca zrozumieć, jak działa wynagradzanie za dyżury i czas pracy. Na przykład, jeśli ktoś zaznaczył 1860 zł, to pewnie myślał, że dyżury są liczone inaczej albo w ogóle nie powinny wpływać na wynagrodzenie. To nie jest zgodne z prawem pracy, bo jak jesteś na dyżurze, to musisz być wynagradzany. A kwota 1740 zł może sugerować, że nie uwzględniono dyżurów, co jest ważne w prawidłowym naliczaniu. 1680 zł to tylko jego wynagrodzenie zasadnicze, bez dodatkowych dyżurów, więc po prostu brakuje tutaj całości. Wiadomo, że wynagrodzenie powinno pokazywać zarówno przepracowane godziny, jak i dyżury, więc takie błędy mogą mieć poważne konsekwencje, zarówno dla pracowników, jak i dla pracodawców.

Pytanie 16

Pracownik zatrudniony na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymuje stałe wynagrodzenie netto w kwocie 3 200,00 zł. Pracownik ma zadłużenie alimentacyjne w wysokości 2 000,00 zł. Na podstawie przepisów Kodeksu pracy ustal maksymalną kwotę potrącenia z tytułu należności alimentacyjnych, jakiego może dokonać pracodawca z wynagrodzenia pracownika, jeżeli nie ma potrąceń z innych tytułów.

Fragment Kodeksu pracy
Art. 87.	§1. Z wynagrodzenia za pracę – po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – podlegają potrąceniu tylko następujące należności: 1) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, 2) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne, 3) zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi, 4) kary pieniężne przewidziane w art. 108. §2. Potrąceń dokonuje się w kolejności podanej w § 1. §3. Potrącenia mogą być dokonywane w następujących granicach: 1) w razie egzekucji świadczeń alimentacyjnych – do wysokości trzech piątych wynagrodzenia, 2) w razie egzekucji innych należności lub potrącania zaliczek pieniężnych – do wysokości połowy wynagrodzenia. §4. Potrącenia, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, nie mogą w sumie przekraczać połowy wynagrodzenia, a łącznie z potrąceniami, o których mowa w § 1 pkt 1 – trzech piątych wynagrodzenia. Niezależnie od tych potrąceń kary pieniężne potrąca się w granicach określonych w art. 108.

Fragment Kodeksu pracy

Art. 87.

§1. Z wynagrodzenia za pracę – po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – podlegają potrąceniu tylko następujące należności:
1) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych,
2) sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne,
3) zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi,
4) kary pieniężne przewidziane w art. 108.
§2. Potrąceń dokonuje się w kolejności podanej w § 1.
§3. Potrącenia mogą być dokonywane w następujących granicach:
1) w razie egzekucji świadczeń alimentacyjnych – do wysokości trzech piątych wynagrodzenia,
2) w razie egzekucji innych należności lub potrącania zaliczek pieniężnych – do wysokości połowy wynagrodzenia.
§4. Potrącenia, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, nie mogą w sumie przekraczać połowy wynagrodzenia, a łącznie z potrąceniami, o których mowa w § 1 pkt 1 – trzech piątych wynagrodzenia. Niezależnie od tych potrąceń kary pieniężne potrąca się w granicach określonych w art. 108.

A. 1 200,00 zł

B. 2 000,00 zł

C. 1 600,00 zł

D. 1 920,00 zł

Poprawna odpowiedź to 1 920,00 zł. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, w szczególności art. 87 §3, maksymalne potrącenia z wynagrodzenia pracownika w przypadku egzekucji alimentów mogą wynosić do trzech piątych (3/5) wynagrodzenia netto. W tym przypadku pracownik otrzymuje wynagrodzenie netto w wysokości 3 200,00 zł. Aby obliczyć maksymalną kwotę potrącenia, należy najpierw obliczyć trzy piąte tego wynagrodzenia: 3/5 z 3 200,00 zł to 1 920,00 zł. Jest to kluczowa informacja, ponieważ pracodawca ma obowiązek przestrzegania przepisów prawa, które mają na celu ochronę praw pracowników, a jednocześnie zapewnienie wsparcia dla osób uprawnionych do alimentów. Dobrze jest również pamiętać, że w przypadku, gdy pracownik ma inne potrącenia, np. z tytułu kredytów czy innych zobowiązań, maksymalna kwota potrącenia z wynagrodzenia może być obniżona, co również warto uwzględnić w praktyce zarządzania wynagrodzeniami.

Pytanie 17

Pan Aleksander zamieszkały w Warszawie sprzedał swój telefon komórkowy panu Markowi zamieszkałemu we Wrocławiu za 700,00 zł. Cena sprzedaży jest wartością rynkową. Wskaż wartość podatku od czynności cywilnoprawnej z tej transakcji, korzystając z przedstawionego poniżej fragmentu ustawy.

Fragment ustawy o podatku od czynności cywilno-prawnych
(…)
Art. 7.
1. Stawki podatku wynoszą:
1) od umowy sprzedaży:
a) nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%,
b) innych praw majątkowych 1%;
(…)
Art. 9.
Zwalnia się od podatku następujące czynności cywilnoprawne:(…)
6) sprzedaż rzeczy ruchomych, jeżeli podstawa opodatkowania nie przekracza 1 000 zł.
(…)

A. 14,00 zł

B. 0,00 zł

C. 10,00 zł

D. 7,00 zł

Wybór odpowiedzi wskazującej na konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 10,00 zł, 14,00 zł lub 7,00 zł powinien być starannie przemyślany w kontekście przepisów prawa. Podstawowym błędem w tym przypadku jest nieprawidłowe zrozumienie zasadności i zakresu stosowania podatku od czynności cywilnoprawnych, który w polskim prawodawstwie jest regulowany przez ustawę. Kluczowym elementem jest fakt, że sprzedaż rzeczy ruchomej, której wartość nie przekracza 1 000 zł, jest zwolniona z tego podatku, co oznacza, że nie ma podstaw prawnych do jego naliczania. Odpowiedzi wskazujące na konkretne kwoty podatku świadczą o mylnym założeniu, że każda transakcja musi wiązać się z obowiązkiem podatkowym. Warto zauważyć, że takie przekonanie prowadzi do zbędnych obaw i nieporozumień, które mogą skutkować podjęciem nieoptymalnych decyzji finansowych. W praktyce, znajomość przepisów dotyczących zwolnień podatkowych jest niezbędna do prawidłowego zarządzania swoją sytuacją finansową oraz minimalizowania potencjalnych kosztów związanych z transakcjami. Zrozumienie tych zasad pozwala lepiej planować wydatki oraz podejmować decyzje biznesowe, które są zgodne z obowiązującym prawem.

Pytanie 18

Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, opodatkowana podatkiem liniowym, wybrała w roku 2017 uproszczoną formę dokonywania wpłat zaliczek na podatek dochodowy, zawiadamiając o tym naczelnika urzędu skarbowego. Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile wyniesie zaliczka na podatek dochodowy za styczeń 2017 roku przed odjęciem składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75% podstawy jej wymiaru.

Wybrane dane do obliczenia zaliczki na podatek dochodowy	Wartość w zł
Dochód wykazany w zeznaniu podatkowym złożonym w 2016 roku	60 000,00
Przychody osiągnięte w styczniu 2017 roku	22 000,00
Koszty uzyskania przychodów poniesione w styczniu 2017 roku	10 000,00

A. 900,00 zł

B. 2 160,00 zł

C. 2 280,00 zł

D. 950,00 zł

Poprawna odpowiedź wynika z właściwego obliczenia zaliczki na podatek dochodowy dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która jest opodatkowana podatkiem liniowym w wysokości 19%. W pierwszej kolejności, należy obliczyć dochód za styczeń 2017 roku, który wynosi 12 000,00 zł. Następnie, obliczamy 19% z tej kwoty, co daje 2 280,00 zł. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że składka na ubezpieczenie zdrowotne jest odliczana od dochodu, a nie od zaliczki na podatek dochodowy. W praktyce oznacza to, że choć zaliczka na podatek wydaje się wysoka, to odpowiednie odliczenia, które można zastosować, są niezależne od obliczeń podatkowych. Dlatego prawidłowa kwota zaliczki to właśnie 950,00 zł. Przykład ten ukazuje znaczenie znajomości przepisów podatkowych oraz umiejętność właściwego ich zastosowania w codziennej działalności gospodarczej.

Pytanie 19

Podstawą wyliczenia składek na Fundusz Pracy dla pracownika w jego pierwszym roku zatrudnienia jest co najmniej kwota

A. przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej

B. minimalnego wynagrodzenia za pracę

C. 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę

D. 80% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej

Wybór minimalnego wynagrodzenia za pracę jako podstawy do naliczania składek na Fundusz Pracy jest nieprawidłowy. Minimalne wynagrodzenie to kwota, która może być stosowana w różnych kontekstach, ale nie w przypadku pracowników zatrudnionych w pierwszym roku pracy, gdzie obowiązuje zasada 80% tej wartości. Stosowanie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej jako podstawy także jest błędne, ponieważ przeciętne wynagrodzenie jest wyższe niż kwota minimalna i nie odzwierciedla specyfiki młodych pracowników, którzy dopiero wkraczają na rynek pracy. Uznawanie 80% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej jako podstawy naliczeń również nie odpowiada rzeczywistości przepisów prawnych. Takie podejście mogłoby prowadzić do nadmiernego obciążenia pracodawców oraz zniechęcać ich do zatrudniania młodych pracowników. W praktyce, pracodawcy powinni być świadomi, że stosowanie niewłaściwych podstaw naliczenia składek może skutkować konsekwencjami finansowymi oraz prawnymi, dlatego tak istotne jest przestrzeganie regulacji dotyczących obliczania składek na Fundusz Pracy.

Pytanie 20

Pracodawca dokonuje wypłaty wynagrodzenia dla pracownika na początku każdego miesiąca. W styczniu pracownik otrzymał kwotę wyższą, niż to wynika z obliczeń, ponieważ od 20 do 31 stycznia 2015 r. był na zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy. W związku z tym pracodawca

A. odliczy nadpłatę 1 lutego z kolejnej wypłaty bez zgody pracownika

B. potrąci nadpłatę z wynagrodzenia 1 marca bez zgody pracownika

C. odliczy nadpłatę z dowolnej kwoty wynagrodzenia pracownika bez jego zgody

D. musi złożyć prośbę o zwrot nadwyżki wynagrodzenia do pracownika

Wydaje mi się, że Twoje błędne odpowiedzi pokazują różne podejścia do odliczania nadpłat wynagrodzenia, ale niestety nie są zgodne z tym, co mówią przepisy prawa pracy. Potrącanie z wynagrodzenia bez wcześniejszej zgody pracownika to spory problem. Pracodawca powinien na pewno poinformować pracownika o tym, co się dzieje i uzyskać jego zgodę. Nie można tak po prostu sobie odciągać pieniędzy, bo to ważne dla ochrony praw pracowników. Kodeks pracy jasno mówi, że wszystko powinno być robione zgodnie z ustalonymi zasadami. Odpowiedzi, które sugerują takie potrącenia bez zgody, mogą powodować zamieszanie i niezadowolenie w zespole, co może zepsuć atmosferę w pracy. Pracodawcy powinni działać tak, żeby było zgodnie z prawem, ale też żeby budować zaufanie i otwartą komunikację z pracownikami. Ważne jest, żeby każda sytuacja związana z wynagrodzeniem była jasna dla wszystkich, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 21

Dokument potwierdzający nabycie środka trwałego, który był amortyzowany do 31.05.2017 r. w celach podatkowych, powinien być przechowywany do

A. 31 maja 2022 r.

B. 31 grudnia 2023 r.

C. 31 maja 2023 r.

D. 31 grudnia 2022 r.

Wybór błędnych dat, takich jak 31 grudnia 2022 r., 31 maja 2022 r. czy 31 maja 2023 r., wynika najczęściej z nieporozumienia dotyczącego okresu przechowywania dokumentów związanych z amortyzacją środków trwałych. Mylące może być przyjęcie krótszego okresu archiwizacji; niektórzy mogą założyć, że faktura powinna być przechowywana tylko przez rok po zakończeniu amortyzacji lub w momencie sprzedaży. W rzeczywistości, zgodnie z obowiązującymi przepisami, dokumenty te muszą być zachowane przez 5 lat po zakończeniu roku obrotowego, w którym miały miejsce zdarzenia gospodarcze związane z danym środkiem trwałym. To oznacza, że nawet po zakończeniu amortyzacji, firma musi mieć dostęp do odpowiednich dowodów nabycia środków trwałych na wypadek kontroli skarbowej czy potrzeby wykazania ich wartości w bilansie. Kolejnym błędem myślowym jest pomijanie kontekstu przepisów podatkowych w Polsce, które nakładają obowiązek przechowywania dokumentacji przez dłuższy okres, co jest zgodne z regulacjami Kodeksu cywilnego oraz ustawami o rachunkowości. W związku z tym, prawidłowe zrozumienie zasad amortyzacji oraz archiwizacji dokumentów jest kluczowe dla zachowania zgodności z przepisami i uniknięcia problemów w przyszłości.

Pytanie 22

Pracownik, który jest wynagradzany w systemie akordu prostego, przepracował w bieżącym miesiącu godziny zgodnie z obowiązującą normą czasu pracy i wykonał 3 300 sztuk osłonek, z czego jedynie 3 200 sztuk spełniało wymogi jakościowe. Stawka za godzinę wynosi 16,00 zł, a norma produkcji to 20 sztuk osłonek na godzinę. Jakie będzie brutto wynagrodzenie pracownika za bieżący miesiąc?

A. 2 640,00 zł

B. 2 560,00 zł

C. 1 600,00 zł

D. 4 000,00 zł

Wynagrodzenie brutto pracownika w systemie akordu prostego oblicza się na podstawie rzeczywiście wyprodukowanych i akceptowanych wyrobów, a nie całkowitej liczby wykonanych sztuk. Odpowiedzi takie jak 1 600,00 zł oraz 4 000,00 zł ignorują kluczowy aspekt, jakim jest norma jakościowa. Jeśli pracownik wyprodukował 3 300 sztuk, ale tylko 3 200 sztuk spełniło normy, to wynagrodzenie powinno być obliczane tylko na podstawie akceptowanych wyrobów. Warto zaznaczyć, że niektóre osoby mogą błędnie przyjąć, że wynagrodzenie można po prostu ustalić na podstawie stawki godzinowej pomnożonej przez ogólne przepracowane godziny, co w tym przypadku prowadzi do niepoprawnych wniosków. Inna pomyłka pojawia się, gdy ktoś zakłada, że wszystkie wyprodukowane sztuki są podstawą do obliczeń, co jest niezgodne z zasadami wynagradzania w systemach akordu, gdzie kluczowa jest jakość produkcji. Pracownicy muszą zrozumieć, że system akordu nie tylko nagradza ilość, ale również kładzie duży nacisk na jakość, co stanowi podstawę efektywnego zarządzania w środowisku produkcyjnym oraz zarządzania zasobami ludzkimi. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w obszarze wynagrodzeń i efektywności produkcji.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Osoba prowadząca indywidualną działalność gospodarczą ma obowiązek opłaty składki na ubezpieczenia społeczne tylko za siebie w terminie do

A. 20 dnia następnego miesiąca

B. 10 dnia następnego miesiąca

C. 5 dnia następnego miesiąca

D. 15 dnia następnego miesiąca

Odpowiedź 20 dnia następnego miesiąca jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa przedsiębiorcy prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą są zobowiązani do opłacania składek na ubezpieczenia społeczne do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który składki są należne. Oznacza to, że jeżeli przedsiębiorca uzyskał przychody w marcu, to jego obowiązek wpłaty składek powstaje do 20 kwietnia. Taki termin płatności jest istotny dla zachowania ciągłości ubezpieczenia oraz uniknięcia kar związanych z nieterminowymi płatnościami. Właściwe planowanie finansów oraz kalendarza płatności jest niezbędne, by prowadząc działalność, nie narazić się na straty wynikające z niedotrzymania terminów. Dobrą praktyką jest również automatyzacja przypomnień o płatnościach lub korzystanie z usług księgowych, które pomogą w monitorowaniu terminów. Warto znać te zasady, aby efektywnie zarządzać płynnością finansową swojego przedsiębiorstwa oraz zapewnić sobie odpowiednią ochronę ubezpieczeniową.

Pytanie 25

Jakiego rodzaju podatkiem jest podatek bezpośredni?

A. od gier losowych

B. akcyzowy

C. od spadków i darowizn

D. VAT

Akcyza, podatek od gier losowych i VAT to podatki pośrednie, a ich działanie różni się od podatków bezpośrednich. Akcyza nakładana jest na specyficzne towary, typu alkohol czy paliwa, a to sprawia, że konsumenci płacą więcej. Często ludzie myślą, że akcyza uderza bezpośrednio w ich dochody, ale tak naprawdę wpływa na ceny, co jest trochę mylące. Co do podatku od gier losowych, to on też dotyczy przychodów z gier, więc jest klasyfikowany jako podatek pośredni. Właściwie, to ważne, żeby rozumieć różnice między tymi podatkami, bo mogą one naprawdę wpływać na to, jak ludzie zachowują się na rynku. VAT z kolei, to podatek od wartości dodanej, który pojawia się na różnych etapach produkcji, a później rzutuje na ceny, które płacimy. A zrozumienie tych różnic może być kluczowe do ogarniania systemu podatkowego i jego wpływu na codzienne życie.

Pytanie 26

W dniu 1 kwietnia 2022 r. została zawarta umowa spółki. Wspólnicy wnieśli do spółki wkłady o łącznej wartości 20 000,00 zł. Oblicz kwotę podatku od czynności cywilnoprawnej.

Wyciąg z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych

Stawki podatku wynoszą:

2% – od umowy sprzedaży lub zamiany nieruchomości, użytkowania wieczystego, rzeczy ruchomych lub praw spółdzielczych,

1% – od umowy sprzedaży lub zamiany innych praw majątkowych, a także od umowy ustanowienia odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

0,5% – od umowy spółki, a także od umowy pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego,

0,1% – od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności istniejących, licząc od kwoty zabezpieczonej wierzytelności.

A. 200,00 zł

B. 20,00 zł

C. 100,00 zł

D. 400,00 zł

Wybór odpowiedzi innej niż 100,00 zł może wynikać z nieporozumienia dotyczącego stawki podatkowej oraz sposobu obliczeń. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 200,00 zł czy 400,00 zł mogą sugerować nieprawidłowe zastosowanie stawki procentowej lub błędne zrozumienie wartości wkładów wniesionych do spółki. Warto zauważyć, że stawka podatku wynosząca 0,5% jest stosunkowo niska w porównaniu do innych podatków, co może prowadzić do błędnych założeń co do wysokości zobowiązań. Typowym błędem myślowym jest założenie, że należy zastosować większą stawkę lub pomnożyć wartość wkładów przez większą liczbę, co prowadzi do zawyżenia obliczeń. Ponadto, odpowiedzi takie jak 20,00 zł mogą wynikać z pomylenia wartości procentowej z wartościami nominalnymi lub błędnego przeliczenia kwoty podatku. W praktyce kluczowe jest nie tylko znajomość stawki, ale również umiejętność jej prawidłowego zastosowania w kontekście obowiązujących przepisów. W związku z tym, każdy przedsiębiorca powinien systematycznie aktualizować swoją wiedzę na temat obowiązujących norm podatkowych, aby uniknąć nieporozumień i błędnych decyzji finansowych.

Pytanie 27

Na podstawie przedstawionego fragmentu listy płac ustal należną zaliczkę na podatek dochodowy.

Lista płac nr 10
Płaca zasadnicza	Składki na ubezpieczenia społeczne (13,71%)	Podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne	Koszty uzyskania przychodu	Podstawa naliczenia podatku dochodowego	Podatek dochodowy
2 000,00 zł	274,20 zł	1 725,80 zł	111,25 zł	1 615,00 zł	290,70 zł
Kwota zmniejszająca podatek	Składka na ubezpieczenie zdrowotne (7,75%)	Składka na ubezpieczenie zdrowotne (9%)	Należna zaliczka na podatek dochodowy	Wynagrodzenie netto
46,33 zł	133,75 zł	155,32 zł		1 459,48 zł

A. 290,70 zł

B. 111,00 zł

C. 89,00 zł

D. 157,00 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi na tym etapie może wynikać z kilku powszechnych błędów myślowych. Przede wszystkim, może to być efekt niedostatecznego uwzględnienia składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne, które mają wpływ na ostateczną kwotę zaliczki na podatek dochodowy. Osoby, które udzieliły błędnych odpowiedzi, mogą nie wziąć pod uwagę faktu, że zaliczka na podatek dochodowy nie jest obliczana wyłącznie na podstawie dochodu brutto. Często najczęściej popełnianym błędem jest pomijanie składek zdrowotnych, które można odliczyć od podatku, co znacznie zmienia wartość obliczeń. Przykładowo, przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, istotne jest również uwzględnienie tzw. kwoty zmniejszającej podatek, która może wpłynąć na ostateczny wynik. Zrozumienie, jak te elementy wpływają na wysokość podatku, jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami. Innym typowym błędem jest zakładanie, że wyższy dochód zawsze przekłada się na wyższą zaliczkę, co nie jest prawdą, szczególnie w kontekście zastosowania odliczeń. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, warto regularnie aktualizować swoją wiedzę na temat przepisów podatkowych oraz korzystać z narzędzi do obliczeń, które mogą pomóc w precyzyjnym ustaleniu wysokości zaliczek. W związku z tym, kluczowe jest, aby każdy, kto zajmuje się finansami, miał świadomość wszystkich czynników wpływających na obliczenia podatkowe, aby podejmować świadome decyzje.

Pytanie 28

Pan Tomasz pracuje na mocy umowy o pracę z wynagrodzeniem brutto wynoszącym 2 000,00 zł. Oprócz tego wykonuje zlecenie w innej firmie, przynosząc miesięczny przychód rzędu 1 000,00 zł. Nie zgadza się na dobrowolne ubezpieczenie społeczne związane z umową zlecenia. Jaką kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne należy odprowadzić od przychodu z umowy zlecenia?

A. 90,00 zł

B. 12,50 zł

C. 0,00 zł

D. 77,50 zł

Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z nieporozumień dotyczących zasad obliczania składek na ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku, gdy ktoś wskazuje na kwoty 0,00 zł, 12,50 zł lub 77,50 zł, pokazuje to brak zrozumienia podstawowych zasad dotyczących powszechnego obowiązku ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce. Warto zauważyć, że każdy przychód związany z umową zlecenia podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu, niezależnie od niskiej wartości przychodu lub braku dobrowolnego ubezpieczenia społecznego. Przyjmowanie 0,00 zł jako składki na ubezpieczenie zdrowotne jest błędnym założeniem, ponieważ każda osoba prowadząca działalność na podstawie umowy zlecenia ma obowiązek płacenia składek zdrowotnych. Z kolei wskazywanie na kwoty takie jak 12,50 zł i 77,50 zł może wynikać z nieprawidłowego obliczenia 9% podstawy do obliczeń, co jest kluczowe do zrozumienia, jak składki powinny być kalkulowane. Należy pamiętać, że nawet w sytuacji, gdy przychód jest niski, przepisy nakładają obowiązek płacenia składki zdrowotnej, co jest niezwykle istotne dla zapewnienia dostępu do usług medycznych. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie analizować przepisy dotyczące ubezpieczeń oraz ich praktyczne zastosowania, aby uniknąć błędnych wniosków i skutków finansowych.

Pytanie 29

Na podstawie fragmentu rachunku do umowy zlecenia ustal kwotę do wypłaty.

Wynagrodzenie brutto	3 200,00 zł
Składki na ubezpieczenia społeczne	0,00 zł
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	3 200,00 zł
Koszty uzyskania przychodu 20%	640,00 zł
Podstawa opodatkowania	2 560,00 zł
Podatek dochodowy obliczony 18%	461,00 zł
Składka na ubezpieczenie zdrowotne 9%	288,00 zł
Składka na ubezpieczenie zdrowotne 7,75%	248,00 zł
Podatek do urzędu skarbowego	213,00 zł
Do wypłaty	............zł

A. 2 059,00 zł

B. 2 739,00 zł

C. 2 699,00 zł

D. 2 987,00 zł

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z kilku nieporozumień dotyczących sposobu obliczania wynagrodzenia netto. Często zdarza się, że osoby próbujące ustalić kwotę do wypłaty zapominają uwzględnić składki na ubezpieczenie zdrowot oraz podatek dochodowy, co prowadzi do zaniżenia wymaganego odliczenia. Na przykład odpowiedzi 2 987,00 zł i 2 739,00 zł mogą sugerować, że osoba obliczająca kwotę do wypłaty nie wzięła pod uwagę pełnego zakresu odliczeń, co jest fundamentalnym błędem. Ponadto, niekiedy występuje tendencyjność do obliczania tylko na podstawie wynagrodzenia brutto bez dokładnej kalkulacji wymaganych składek. Można także spotkać się z sytuacją, w której osoby nie są świadome różnic w stawkach podatkowych oraz zasadności ich stosowania w kontekście różnych form umowy. Dlatego też, aby uniknąć takich pomyłek, kluczowe jest zrozumienie przepisów dotyczących wynagrodzeń oraz uwzględnienie wszystkich obowiązkowych odliczeń, co jest zgodne z obowiązującymi normami prawnymi i standardami praktyki zawodowej.

Pytanie 30

Podatnik jest zobowiązany do złożenia deklaracji VAT-7K w urzędzie skarbowym do

A. 20 dnia miesiąca, który następuje po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy

B. 25 dnia miesiąca, który następuje po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy

C. 25 dnia miesiąca, który następuje po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy

D. 20 dnia miesiąca, który następuje po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy

Deklaracja VAT-7K jest składana przez podatników, którzy są zobowiązani do rozliczenia podatku VAT w systemie kwartalnym. Termin złożenia tej deklaracji wynika z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z nimi, podatnicy mają obowiązek dostarczenia deklaracji do urzędów skarbowych do 25. dnia miesiąca następującego po zakończeniu kwartału, w którym powstał obowiązek podatkowy. Przykładowo, jeśli obowiązek podatkowy powstał w pierwszym kwartale, deklarację należy złożyć do 25 kwietnia. Jest to istotne z punktu widzenia prawidłowości rozliczeń oraz unikania ewentualnych sankcji za nieterminowe złożenie deklaracji. Ważne jest również, aby podatnicy na bieżąco monitorowali zmiany w przepisach, ponieważ mogą one wpływać na terminy oraz sposób składania deklaracji. Dbanie o terminowe składanie deklaracji jest kluczowe dla zachowania dobrych praktyk księgowych oraz utrzymania pozytywnej relacji z organami skarbowymi.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Na jakim formularzu należy zgłosić członka rodziny osoby ubezpieczonej do ubezpieczenia zdrowotnego w ZUS?

A. ZUS ZCNA

B. ZUS ZUA

C. ZUS ZWPA

D. ZUS RCA

Wybór innych formularzy, takich jak ZUS ZUA, ZUS RCA czy ZUS ZWPA, jest nieprawidłowy z kilku powodów. Formularz ZUS ZUA służy do zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych osób, które są zatrudnione, a nie do zgłaszania członków rodziny. Z kolei ZUS RCA to formularz rozliczeniowy, który dotyczy składek na ubezpieczenia społeczne, a więc nie ma zastosowania w kontekście zgłaszania członków rodziny do ubezpieczenia zdrowotnego. Ponadto, formularz ZUS ZWPA jest używany do zgłaszania osób ubezpieczonych do pracowniczych planów kapitałowych, co również nie jest związane z kwestią zgłaszania członków rodziny. Wskazanie błędnych formularzy może prowadzić do nieporozumień oraz problemów z uzyskaniem świadczeń zdrowotnych dla członków rodziny, co w praktyce może skutkować brakiem dostępu do niezbędnej opieki medycznej. Niezrozumienie różnicy pomiędzy poszczególnymi formularzami oraz ich zastosowaniem jest powszechnym błędem, który może wynikać z braku wiedzy na temat systemu ubezpieczeń społecznych w Polsce. Dlatego tak ważne jest, aby osoby zajmujące się zgłaszaniem członków rodziny do ubezpieczenia zdrowotnego potrafiły poprawnie zidentyfikować wymagany formularz i jego funkcję w kontekście przepisów prawnych.

Pytanie 33

Kto odpowiada za finansowanie składki na Fundusz Pracy?

A. zleceniobiorca

B. pracownik

C. wykonawca dzieła

D. pracodawca

Wiele osób może błędnie uważać, że składki na Fundusz Pracy ponoszą pracownicy, co jest mylnym podejściem. W rzeczywistości, to pracodawcy są odpowiedzialni za finansowanie tych składek. Zrozumienie tego zagadnienia jest kluczowe, aby nie mylić odpowiedzialności pomiędzy pracodawcą a pracownikiem. Nie można również mylić obowiązków związanych z umowami o dzieło i zleceniem, gdzie najczęściej nie jest wymagane opłacanie składek na Fundusz Pracy. Te formy zatrudnienia nie są objęte takim samym reżimem prawnym jak umowy o pracę, co prowadzi do nieporozumień dotyczących obowiązków finansowych. Typowym błędem jest także przekonanie, że zleceniobiorcy i wykonawcy dzieła są traktowani na równi z pracownikami etatowymi. W rzeczywistości różnice te mają istotne znaczenie w kontekście obciążeń finansowych. Warto zaznaczyć, że składki na Fundusz Pracy są częścią szerszego systemu zabezpieczeń społecznych, który ma na celu zarówno wsparcie osób bezrobotnych, jak i poprawę efektywności rynku pracy. Dlatego też, zrozumienie, kto finansuje te składki, ma kluczowe znaczenie dla odpowiedzialnego zarządzania kadrami i finansami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 34

Osoba zatrudniona na pełny etat przez 5 miesięcy, mająca stałe wynagrodzenie brutto w wysokości 3 150,00 zł, od 12 do 14 kwietnia br. była na zwolnieniu lekarskim z powodu grypy. Oblicz wynagrodzenie brutto tej osoby za przepracowaną część miesiąca?

A. 315,00 zł

B. 2 835,00 zł

C. 2 268,00 zł

D. 3 150,00 zł

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania wynagrodzenia za czas pracy oraz szczególnych okoliczności, jakimi są dni zwolnienia lekarskiego. W przypadku wynagrodzenia miesięcznego istotne jest, aby uwzględnić liczbę dni roboczych, a nie jedynie dni kalendarzowych. Odpowiedzi takie jak 3 150,00 zł zakładają, że pracownik otrzyma pełne wynagrodzenie mimo nieobecności, co jest sprzeczne z zasadami obowiązującymi w Kodeksie pracy. Z kolei odpowiedzi, które sugerują kwoty znacznie niższe, mogą wynikać z błędów w obliczeniach lub z niepełnego uwzględnienia okresu zwolnienia. Zdarza się, że podczas obliczeń mylone są dni robocze z dniami kalendarzowymi lub nieprawidłowo określa się stawkę dzienną. Kluczowe jest zrozumienie, że wynagrodzenie brutto musi być proporcjonalnie pomniejszone za dni, w których pracownik nie świadczył pracy. W praktyce oznacza to, że ważne jest, aby dokładnie znać przepisy dotyczące wynagrodzeń, a także umiejętnie stosować je w codziennych obliczeniach. Tylko właściwa interpretacja przepisów pozwala na uniknięcie błędów oraz zapewnienie pracownikom należnych im świadczeń zgodnie z prawem.

Pytanie 35

W grudniu 2020 roku pracownik (w wieku 40 lat) otrzymał następujące elementy wynagrodzenia:
• wynagrodzenie podstawowe 4 200,00 zł,
• zasiłek z tytułu choroby 750,00 zł,
• premia regulaminowa w wysokości 10% wynagrodzenia podstawowego.
Oblicz wartość składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

A. 4,20 zł

B. 5,37 zł

C. 4,95 zł

D. 4,62 zł

Obliczanie składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wymaga dokładności i znajomości przepisów dotyczących wynagrodzenia pracowników. Wybierając wartość, która nie odpowiada 4,62 zł, można popełnić kilka typowych błędów myślowych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z błędnego założenia, że do obliczeń nie należy uwzględniać wszystkich składników wynagrodzenia, takich jak premie regulaminowe czy zasiłki. Takie podejście prowadzi do niepełnego obrazu wynagrodzenia, co z kolei wpływa na dokładność obliczeń. Kolejnym błędem, który często się zdarza, jest niewłaściwe obliczenie procentu podstawy, na którą obliczana jest składka. Pracownicy powinni pamiętać, że składka na FGŚP wynosi 0,10% całkowitego wynagrodzenia, a nie tylko płacy zasadniczej. Te błędy mogą być wynikiem braku zrozumienia, jak różne składniki wynagrodzenia wpływają na końcową wartość składek. W praktyce ważne jest, aby zawsze dążyć do uwzględnienia wszystkich elementów wynagrodzenia, ponieważ tylko w ten sposób można uzyskać rzetelny obraz zobowiązań pracodawcy względem funduszu. Warto również na bieżąco zaznajamiać się z przepisami prawnymi oraz standardami branżowymi, które mogą się zmieniać, aby uniknąć pomyłek w przyszłości.

Pytanie 36

Osoba zatrudniona w pełnym wymiarze godzin, która ukończyła technikum oraz posiada rok doświadczenia, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze

A. 20 dni

B. 12 dni

C. 36 dni

D. 26 dni

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień związanych z przepisami dotyczącymi urlopu wypoczynkowego. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 12 dni, można zauważyć, że taki wymiar urlopu dotyczy pracowników zatrudnionych na część etatu lub osób, które nie osiągnęły wymaganego stażu pracy. Pracownicy, którzy ukończyli studia wyższe, mogą również uzyskać wyższy wymiar urlopu, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że każdy pracownik ma prawo do 26 dni. Odpowiedź sugerująca 26 dni jest nieprawidłowa w kontekście pracowników z wykształceniem średnim oraz rocznym stażem pracy, gdzie takie prawo przysługuje jedynie po dłuższym stażu pracy lub dla osób z wyższym wykształceniem. Odpowiedzi takie jak 36 dni są całkowicie błędne, ponieważ nie przewiduje się takiego wymiaru urlopu w polskim prawodawstwie bez względu na staż pracy czy poziom wykształcenia. Typowe błędy myślowe mogą obejmować zbyt ogólne ujęcie przepisów dotyczących urlopów, nie uwzględniając specyficznych warunków zatrudnienia, co prowadzi do nieporozumień w zakresie przysługujących praw pracowników.

Pytanie 37

Dokumentację dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2013, której termin wpłaty minął 30 kwietnia 2014 roku, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej należy przechowywać do końca którego roku?

A. 2019 roku

B. 2018 roku

C. 2014 roku

D. 2024 roku

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów związanych z przechowywaniem dokumentacji podatkowej. Odpowiedzi takie jak 2018 rok czy 2014 rok mogą wydawać się logiczne, ale nie uwzględniają one pełnego okresu przechowywania wymaganych dokumentów. Przykładowo, wybór 2018 roku sugeruje, że dokumenty powinny być przechowywane przez tylko cztery lata od momentu upłynięcia terminu płatności, co jest niezgodne z aktualnymi regulacjami. Podobnie, odpowiedź 2014 roku jest błędna, ponieważ odnosi się do roku, w którym zakończono termin płatności, a nie do końca wymaganego okresu przechowywania. W praktyce oznacza to, że podatnicy mogą być narażeni na konsekwencje związane z ewentualnymi kontrolami skarbowymi, jeśli nie będą w stanie przedstawić wymaganych dokumentów na czas. Takie błędne wnioski mogą być wynikiem typowych nieporozumień dotyczących okresów przedawnienia oraz zasadności przechowywania dokumentacji. Dlatego istotne jest, by na bieżąco śledzić zmiany w przepisach podatkowych oraz stosować się do uznanych standardów branżowych, które podkreślają znaczenie odpowiedniego zarządzania dokumentacją.

Pytanie 38

Dokumenty potwierdzające wydatki odliczone w ramach ulg podatkowych oraz zeznanie podatkowe złożone na formularzu PIT 37 powinny być przechowywane przez czas

A. 25 lat licząc od końca roku, w którym złożono zeznanie

B. 10 lat licząc od końca roku, w którym złożono zeznanie

C. 20 lat licząc od końca roku, w którym złożono zeznanie

D. 5 lat licząc od końca roku, w którym złożono zeznanie

Zgodnie z polskim prawodawstwem, zeznania podatkowe oraz dokumenty potwierdzające wydatki odliczone w ramach ulg podatkowych należy przechowywać przez pięć lat, licząc od dnia kończącego rok, w którym złożono zeznanie. Taki okres przechowywania ma na celu zapewnienie możliwości weryfikacji danych przez organy skarbowe w przypadku kontroli podatkowej. Przykładowo, jeśli zeznanie za rok 2022 zostało złożone w 2023 roku, dokumenty należy przechowywać do 31 grudnia 2028 roku. Praktyka ta jest zgodna z dobrymi praktykami rachunkowości i przepisami prawa podatkowego, które zalecają długoterminowe przechowywanie dokumentacji dla celów dowodowych. Warto również pamiętać, że okres ten dotyczy nie tylko formularzy PIT, ale także dodatkowych dokumentów, takich jak faktury czy inne dowody wydatków, które mogą być przedmiotem kontroli skarbowej.

Pytanie 39

W okresie od stycznia do czerwca 2018 roku osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę uzyskała łącznie wynagrodzenie brutto równoważne 30-krotności prognozowanego średniego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok, określonego w ustawie budżetowej. W pozostałych miesiącach roku kalendarzowego pracodawca jako płatnik powinien naliczać od wynagrodzenia pracownika i przekazywać do ZUS składki tylko na ubezpieczenie

A. emerytalne i rentowe

B. chorobowe, wypadkowe i zdrowotne

C. emerytalne, rentowe i chorobowe

D. emerytalne, wypadkowe i zdrowotne

Wskazane odpowiedzi, takie jak naliczanie składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe czy tylko zdrowotne, są błędne ze względu na specyfikę przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych w Polsce, które nakładają na pracodawców obowiązki zależne od wysokości wynagrodzenia pracownika. Po osiągnięciu granicy 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, pracodawca nie ma obowiązku odprowadzania składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. To prowadzi do powszechnego błędnego przekonania, że składki te są obligatoryjne bez względu na wysokość wynagrodzenia. Warto także zauważyć, że w przypadku nieprawidłowego naliczania składek, pracodawca może zostać pociągnięty do odpowiedzialności finansowej, co może skutkować dodatkowymi kosztami. Często mylone są także różne rodzaje ubezpieczeń – na przykład, ubezpieczenie zdrowotne, które jest obowiązkowe dla wszystkich pracowników, nie jest jednak związane z przekroczeniem limitu wynagrodzenia, jak ma to miejsce w przypadku ubezpieczeń emerytalnych i rentowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi ubezpieczeniami oraz monitorowanie swoich obowiązków w zakresie składek, co jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa oraz ochrony praw pracowników.

Pytanie 40

W przedsiębiorstwie ustalono wysokość odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, przypadającą na zatrudnionych pracowników w roku 2013. Odpis wyniósł 24 385,46 zł. Pracodawca rozpoczął działalność w 2012 roku i kontynuuje ją w 2013 roku. Ile wyniesie kwota obowiązkowego odpisu podstawowego, jaką pracodawca musi odprowadzić na rachunek bankowy funduszu do 31 maja 2013 roku?

Ustawa
o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych
(fragment)

Art. 6. 2. Równowartość dokonanych odpisów i zwiększeń naliczonych zgodnie z art. 5, 13 i 14 na dany rok kalendarzowy pracodawca przekazuje na rachunek bankowy Funduszu w terminie do dnia 30 września tego roku, z tym że w terminie do dnia 31 maja tego roku przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisów.
Art. 6a. 1. Pracodawca, rozpoczynający działalność w roku kalendarzowym, zobowiązany do utworzenia Funduszu, dokonuje, z zastrzeżeniem ust. 1a, odpisu na Fundusz od następnego roku kalendarzowego.

A. 12 192,73 zł

B. 19 508,37 zł

C. 18 289,10 zł

D. 4 877,09 zł

Wybór innej odpowiedzi, takiej jak 12 192,73 zł, 19 508,37 zł czy 4 877,09 zł, sugeruje brak zrozumienia zasad obliczania obowiązkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Często popełnianym błędem jest mylenie całkowitej kwoty odpisu z procentem, który powinien być odprowadzony. Warto zwrócić uwagę, że niepoprawne odpowiedzi opierają się na nieprawidłowych obliczeniach lub na niewłaściwym zastosowaniu zasad dotyczących funduszy. Na przykład, osoby, które wybrały 19 508,37 zł, mogą myśleć, że odpis wynosi 80% całkowitego odpisu, a to nie jest zgodne z regulacjami. Z kolei wybór 4 877,09 zł może sugerować, że osoba ta próbowała zastosować niewłaściwy wzór, być może odnajdując kwotę, która nie ma związku z rzeczywistymi zasadami odpisów funduszy. Kluczowym błędem, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest brak zrozumienia, że zgodnie z ustawą, 75% całkowitego odpisu jest minimalnym wymaganym wskaźnikiem, a nie dowolną wartością. Zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla prawidłowego zarządzania funduszami socjalnymi w przedsiębiorstwie oraz dla zapewnienia, że pracownicy otrzymują należne im świadczenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej