Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 15:13
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 15:19

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie danych zawartych w tabeli dobierz średnicę rury, jeżeli w instalacji solarnej przewidziano montaż 16 kolektorów.

Średnica rury [mm]	Ilość czynnika w 1 mb rury [dm³/mb]	Liczba podłączonych kolektorów
15 x 1,0	0,13	1 – 3
18 x 1,0	0,2	4 – 6
22 x 1,0	0,31	7 – 9
28 x 1,5	0,49	10 – 20
35 x 1,5	0,8	21 – 30
42 x 1,5	1,2	31 – 40

A. 28 x 1,5

B. 22 x 1,0

C. 42 x 1,5

D. 35 x 1,5

Wybór średnicy rury 28 x 1,5 jest uzasadniony, ponieważ w tabeli przedstawiono zakresy średnic rur, które są odpowiednie dla określonej liczby kolektorów. W przypadku instalacji solarnej z 16 kolektorami, średnica 28 x 1,5 mieści się w przedziale od 10 do 20 kolektorów, co jest zgodne z zaleceniami branżowymi. Użycie rury o tej średnicy zapewnia optymalne przepływy cieczy w systemie, co przekłada się na efektywność całej instalacji. Dobrze dobrana średnica rury jest kluczowa dla minimalizacji strat ciśnienia oraz zapewnienia odpowiedniego transportu ciepła z kolektorów do zbiorników magazynowych. Ponadto, w praktyce, zastosowanie rur o właściwych średnicach pozwala na uniknięcie problemów z hałasem czy drganiami, które mogą wystąpić przy niewłaściwym doborze. Zgodnie z normami branżowymi, dobór średnicy powinien być także oparty na przepływach cieczy oraz ich prędkości, co w tym przypadku zostało spełnione. Dlatego odpowiedź 28 x 1,5 jest nie tylko poprawna, ale również zgodna z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 2

W instalacji grzewczej, jaki element kontroluje pracę sterownik solarny?

A. pompy obiegowej centralnego ogrzewania

B. pompy obiegowej ciepłej wody użytkowej

C. zaworu zabezpieczającego

D. pompy solarnej

Sterownik solarny nie kontroluje zaworu bezpieczeństwa, który jest elementem zabezpieczającym system przed nadmiernym ciśnieniem lub temperaturą. Zawór ten pełni funkcję ochronną, ale nie jest bezpośrednio związany z zarządzaniem energią słoneczną. Chociaż ważne jest, aby instalacja miała odpowiednie zabezpieczenia, to nie są one sterowane przez system solarny. Inną pomyłką jest przypisanie roli sterownika do pompy obiegowej centralnego ogrzewania (c.o.) lub ciepłej wody użytkowej (c.w.u.), które mają inne zadania. Pompy te odpowiedzialne są za cyrkulację wody w systemie grzewczym, ale nie są bezpośrednio kontrolowane przez urządzenia solarne. W przypadku pompy obiegowej c.o. jej działanie jest związane z układem grzewczym opartym na kotle, który podgrzewa wodę, a pompa jedynie ją przemieszcza. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań o funkcji różnych elementów instalacji grzewczych. W praktyce, pompy obiegowe muszą być odpowiednio dostosowane do pracy z systemami solarnymi, ale ich zarządzanie odbywa się na innych zasadach niż w przypadku pompy solarnej.

Pytanie 3

Czym są zrębki?

A. odpady powstałe podczas pielęgnacji drzew

B. wióry z obróbki drewna

C. mieszanina trocin i kleju

D. rozdrobnione pnie i gałęzie drzew

Zrębki to materiał pochodzący z rozdrobnienia pni i gałęzi drzew, co sprawia, że są jednym z istotnych produktów w kontekście zarządzania drewnem. W procesie tym wykorzystuje się rębaki do drewna, które skutecznie rozdrabniają większe fragmenty drzewa na mniejsze kawałki. Zrębki mają szerokie zastosowanie – często używane są jako biomasa do produkcji energii odnawialnej, co przyczynia się do zmniejszenia emisji CO2 w porównaniu do tradycyjnych paliw kopalnych. W ogrodnictwie stanowią doskonały materiał mulczujący, który pomaga w zatrzymywaniu wilgoci w glebie oraz w ograniczeniu wzrostu chwastów. Zrębki są również wykorzystywane do poprawy struktury gleby, co sprzyja wzrostowi roślin. W kontekście branżowym, zrębki mogą być klasyfikowane według ich wielkości i jakości, co wpływa na ich wartość rynkową oraz zastosowania. W Polsce coraz częściej stosuje się zrębki w elektrowniach biomasowych, co pokazuje rosnące zainteresowanie odnawialnymi źródłami energii.

Pytanie 4

W porowatych skałach o niskiej wilgotności znajdują się zasoby zmagazynowanej energii

A. hydrotermalnej

B. konwencjonalnie nieodnawialnej

C. petrotermalnej

D. nieodnawialnej

Odpowiedź 'petrotermicznej' jest jak najbardziej trafna, bo chodzi o energię, która jest przechowywana w suchych skałach z porami, a te często mają złoża węglowodorów, takich jak ropa czy gaz. W petrofizyce bada się, jakie właściwości mają te skały, a ich porowatość i przepuszczalność to kluczowe rzeczy, które wpływają na wydobycie tych surowców. Jeśli mówimy o wydobyciu, to istotne jest, żeby rozumieć, jakie są warunki geologiczne i właściwości skał, bo to pomaga w projektowaniu odwiertów i systemów wydobywczych. Dobrym przykładem może być szczelinowanie hydrauliczne, które znacznie zwiększa możliwości wydobycia ropy i gazu z miejsc, gdzie jest ciężej dotrzeć. Standardy jak te od SPE (Society of Petroleum Engineers) podkreślają, jak ważne są badania geologiczne i technologia w ocenie tego, co możemy wydobyć, co w pełni potwierdza sens tej odpowiedzi o energii petrotermicznej.

Pytanie 5

Zasobnik w kotle na biomasę ma pojemność 250 kg peletów. Kocioł uzupełniany jest co 3 dni. Jaki jest całkowity koszt paliwa zużywanego w ciągu 30 dni, jeśli cena 1 kg peletu wynosi 1,10 zł?

A. 2 750 zł

B. 825 zł

C. 8 250 zł

D. 275 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach. Czasami osoby podejmujące decyzję mogą nie uwzględnić pełnej ilości napełnień, co prowadzi do zaniżenia całkowitych kosztów. Dla przykładu, przy obliczeniach może dojść do założenia, że napełnienie kotła odbywa się rzadziej, niż jest to w rzeczywistości, co skutkuje niższą łączną ilością zużytych peletów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie pomyśleć, że koszt jednego napełnienia można po prostu pomnożyć przez liczbę dni, co jest błędne, ponieważ należy uwzględnić czas pomiędzy napełnieniami oraz całkowitą ilość peletu, a nie jedynie ich koszt jednostkowy. W niektórych przypadkach, może pojawić się również nieporozumienie dotyczące kosztu peletu, gdzie nieprawidłowo uznano, że cena jednostkowa jest wyższa lub niższa, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto również zwrócić uwagę na to, że niektóre błędne odpowiedzi mogą powstawać w wyniku nieprawidłowego rozumienia cyklu napełnienia lub niewłaściwego zarządzania danymi o kosztach, co podkreśla znaczenie staranności i dokładności w procesie obliczeń związanych z energią. W praktyce, znajomość schematów obliczeniowych oraz umiejętność analizy danych kosztowych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania systemami ogrzewania oraz ich optymalizacji.

Pytanie 6

Co oznacza symbol PE-HD na rurze?

A. homopolimer polietylenu

B. polietylen o średniej gęstości

C. polietylen o niskiej gęstości

D. polietylen o wysokiej gęstości

Oznaczenie PE-HD odnosi się do polietylenu wysokiej gęstości, który jest jednym z najczęściej stosowanych tworzyw sztucznych w branży budowlanej oraz przemysłowej. PE-HD charakteryzuje się wysoką odpornością na chemikalia, działanie wysokich temperatur oraz promieniowanie UV, co czyni go idealnym materiałem do produkcji rur wykorzystywanych w różnych systemach wodociągowych, kanalizacyjnych oraz gazowych. Dzięki swojej gęstości i strukturze, PE-HD ma również dobrą odporność na uszkodzenia mechaniczne, co jest szczególnie ważne w przypadku instalacji w trudnych warunkach. Standardy ISO 4427 oraz EN 12201 określają wymagania techniczne dla rur PE-HD, co zapewnia ich wysoką jakość oraz niezawodność. W praktyce, rury oznaczone jako PE-HD są powszechnie stosowane do transportu wody pitnej oraz ścieków, a także w systemach irygacyjnych. Warto również zauważyć, że proces recyklingu PE-HD jest stosunkowo prosty, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 7

Zalecana objętość zbiornika solarnego wynosi

A. taka sama jak dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

B. od 2 do 2,5 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

C. od 1,5 do 2 razy większa niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

D. mniejsza niż dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową

Zalecana pojemność zasobnika solarnego powinna być większa od dziennego zapotrzebowania na ciepłą wodę użytkową, aby umożliwić efektywne wykorzystanie energii słonecznej. W praktyce, pojemność zasobnika od 1,5 do 2 razy większa od zapotrzebowania zapewnia, że woda jest odpowiednio podgrzewana w ciągu dnia, a nadmiar ciepła może być magazynowany na wieczór lub noc. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi i normami zawartymi w standardach budowlanych oraz praktykami w zakresie systemów grzewczych. Dla przykładu, jeśli średnie dzienne zapotrzebowanie na ciepłą wodę wynosi 100 litrów, to pojemność zasobnika powinna wynosić od 150 do 200 litrów. Umożliwia to nie tylko zaspokojenie bieżącego zapotrzebowania, ale także buforowanie ciepła, co jest niezbędne w okresach niskiej inszolacji słonecznej. Dodatkowo, zwiększona pojemność zasobnika przyczynia się do lepszej stabilności systemu, minimalizując ryzyko przegrzania i strat ciepła.

Pytanie 8

Najwyższą efektywność energetyczną uzyskują panele fotowoltaiczne

A. monokrystaliczne

B. organiczne

C. polikrystaliczne

D. amorficzne

Monokrystaliczne fotoogniwa to naprawdę świetna opcja, mają najwyższą sprawność energetyczną. Dzieje się tak głównie przez ich strukturę i materiały, jakie wykorzystuje się do ich produkcji. W zasadzie są robione z pojedynczych kryształów krzemu, przez co lepiej zamieniają energię słoneczną na elektryczną. Ich sprawność często przekracza 22%, co sprawia, że są idealne w miejscach, gdzie trzeba maksymalnie wykorzystać dostępne miejsce, jak dachy domów czy farmy słoneczne. W branży często wybiera się monokrystaliczne ogniwa tam, gdzie miejsca jest mało, a ich dłuższy czas życia oraz mniejsze straty energii w wysokich temperaturach sprawiają, że długoterminowo są opłacalne. Co więcej, monokrystaliczne ogniwa są bardziej odporne na degradację, co zwiększa ich niezawodność i wydajność w długim okresie. Widać to szczególnie w nowoczesnej architekturze, gdzie stosuje się zintegrowane systemy fotowoltaiczne.

Pytanie 9

Jak należy przechowywać kolektory słoneczne?

A. w zamkniętych pomieszczeniach, umieszczone szybą do góry

B. pod wiatą, umieszczone szybą w dół

C. pod wiatą, umieszczone szybą do góry

D. w zamkniętych pomieszczeniach, umieszczone szybą w dół

Kolektory słoneczne fajnie jest przechowywać w zamkniętych pomieszczeniach, w pozycji szybą do góry. Dzięki temu są mniej narażone na działanie różnych warunków atmosferycznych i uszkodzenia. Jak się je trzyma w suchym i wentylowanym miejscu, to zmniejsza się ryzyko kondensacji i korozji, co jest bardzo ważne, bo wilgoć może zniszczyć te urządzenia. Ułożenie szybą do góry zapobiega zarysowaniom, co jest super ważne, zwłaszcza, że te kolektory są dosyć drogie. Wiele firm, które zajmują się energią odnawialną, sugeruje używanie specjalnych stojaków, żeby je lepiej zabezpieczyć. Dobrze jest też co jakiś czas sprawdzić ich stan, żeby wcześnie zauważyć ewentualne problemy. Wiedza na temat tego, jak dobrze przechowywać kolektory, jest kluczowa dla ich długiego życia i efektywności.

Pytanie 10

Kiedy odbywa się odbiór instalacji solarnej?

A. po wykonaniu próby ciśnieniowej i przed ustawieniem regulatora.

B. przed pierwszym uruchomieniem systemu.

C. po pierwszym uruchomieniu systemu.

D. po napełnieniu zbiornika i przed ustawieniem mocy pompy.

Odbiór instalacji solarnej po pierwszym uruchomieniu jest kluczowym etapem w zapewnieniu, że system działa zgodnie z wymaganiami projektowymi oraz spełnia normy bezpieczeństwa. Po pierwszym uruchomieniu można ocenić, jak instalacja reaguje na różne warunki operacyjne, takie jak wydajność paneli słonecznych, efektywność wymiany ciepła oraz ogólne zachowanie systemu. Warto zwrócić uwagę na monitorowanie parametrów, takich jak ciśnienie i temperatura, które powinny mieścić się w przyjętych normach. Przykładem zastosowania tego procesu może być sprawdzenie, czy pompa obiegowa działa z odpowiednią mocą, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności całej instalacji. Praktyki te są zgodne z wytycznymi branżowymi, takimi jak normy ISO oraz lokalne regulacje dotyczące odnawialnych źródeł energii, które podkreślają znaczenie starannego odbioru technicznego w celu zapewnienia długotrwałej i niezawodnej pracy systemu.

Pytanie 11

Zbyt niska histereza w regulatorze systemu solarnego może skutkować

A. częstym włączaniem oraz wyłączaniem pompy

B. szybszym zużyciem płynu solarnego

C. obniżeniem ciśnienia w instalacji

D. częstym działaniem zaworu bezpieczeństwa

Ustawienie zbyt małej histerezy w sterowniku solarnym może prowadzić do częstego włączania i wyłączania pompy, co jest związane z działaniem systemu regulacji temperatury. Histereza to różnica temperatury, przy której urządzenie przełącza się z trybu pracy na inny, na przykład z ogrzewania na schładzanie. Gdy histereza jest zbyt mała, nawet niewielkie wahania temperatury mogą powodować, że pompa będzie włączać się i wyłączać zbyt często. Taki stan rzeczy może prowadzić do wzrostu zużycia energii, obniżenia efektywności systemu oraz przyspieszonego zużycia mechanicznych elementów pompy. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie histerezy w obrębie od 5 do 10°C w systemach solarnych, co zapewnia stabilność pracy i minimalizuje ryzyko nadmiernego obciążenia komponentów. Warto również pamiętać, że odpowiednie ustawienia histerezy mogą przyczynić się do poprawy komfortu użytkowania, eliminując niepożądane efekty, takie jak hałas związany z częstym włączaniem i wyłączaniem urządzeń.

Pytanie 12

Do kotła, który spala zrębki, można za jednym razem załadować 0,5 m³ paliwa. W ciągu 24 godzin kocioł powinien być załadowany 3 razy. Jaki będzie tygodniowy koszt paliwa, jeśli jego cena za 1 m³ wynosi 50,00 zł?

A. 150,00 zł

B. 25,00 zł

C. 50,00 zł

D. 525,00 zł

Obliczenie tygodniowego kosztu paliwa jest kluczowe w kontekście zarządzania efektywnością energetyczną kotłów. W przypadku przedstawionego pytania, najpierw obliczamy, ile paliwa kocioł potrzebuje w ciągu jednego dnia. Kiedy załadujemy 0,5 m³ paliwa trzy razy dziennie, otrzymujemy 1,5 m³ dziennie. Aby przeanalizować zużycie w ciągu tygodnia, należy pomnożyć tę wartość przez 7 dni, co daje 10,5 m³. Następnie, aby obliczyć koszt, pomnożono tę ilość przez cenę jednostkową paliwa, wynoszącą 50,00 zł za 1 m³. W ten sposób uzyskujemy tygodniowy koszt paliwa wynoszący 525,00 zł. Takie obliczenia są przydatne nie tylko w kontekście zarządzania kosztami, ale również w procesach planowania budżetu i efektywności energetycznej. W branży energetycznej kluczowe jest monitorowanie zużycia paliwa oraz kosztów, co pozwala na optymalizację procesów grzewczych i podejmowania świadomych decyzji dotyczących inwestycji w efektywne źródła energii.

Pytanie 13

W jakim dokumencie określone są ilości materiałów potrzebnych do przeprowadzenia prac montażowych?

A. RNK

B. KNR

C. RMS

D. NNR

KNR, czyli Katalog Nakładów Rzeczowych, jest kluczowym dokumentem wykorzystywanym przy kosztorysowaniu robót budowlanych. Zawiera szczegółowe dane dotyczące nakładów rzeczowych, które są niezbędne do wykonania różnych rodzajów robót montażowych. KNR dostarcza informacji na temat ilości materiałów, robocizny oraz sprzętu potrzebnych do realizacji projektów budowlanych. Przykładowo, przy planowaniu montażu instalacji elektrycznych, KNR pozwala na precyzyjne określenie, jakiego rodzaju kable, złącza czy inne akcesoria będą wymagane, co umożliwia dokładne oszacowanie kosztów. Korzystanie z KNR jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, gdyż upraszcza proces planowania i minimalizuje ryzyko powstawania błędów w kosztorysach. Dodatkowo, KNR jest elastycznym narzędziem, które można dostosowywać do specyficznych warunków lokalnych oraz potrzeb projektu, co czyni go niezwykle wartościowym narzędziem w rękach kosztorysantów i inżynierów budowlanych.

Pytanie 14

Klient, który pragnie jednocześnie uzyskiwać energię elektryczną oraz ciepło z odnawialnych źródeł, powinien rozważyć użycie

A. kolektora rurowego próżniowego

B. pompy ciepła multi-split

C. kotła dwufunkcyjnego

D. kolektora słonecznego hybrydowego

Propozycje, takie jak kocioł dwufunkcyjny, pompa ciepła multi-split oraz kolektor rurowy próżniowy, nie są odzwierciedleniem nowoczesnych potrzeb w zakresie jednoczesnego pozyskiwania energii elektrycznej i ciepła ze źródeł odnawialnych. Kocioł dwufunkcyjny, mimo że potrafi efektywnie ogrzewać wodę i pomieszczenia, nie jest zaprojektowany do produkcji energii elektrycznej. Zwykle wykorzystuje paliwa kopalne, co jest sprzeczne z ideą wykorzystywania odnawialnych źródeł energii. Pompa ciepła multi-split, choć efektywna w pozyskiwaniu energii cieplnej z otoczenia, również koncentruje się na ogrzewaniu i chłodzeniu, a nie na wytwarzaniu energii elektrycznej. Kolektor rurowy próżniowy jest doskonały do produkcji ciepła, zwłaszcza w warunkach niskich temperatur, jednak nie generuje energii elektrycznej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mylenie funkcji i zastosowań różnych technologii OZE oraz brak zrozumienia, że dla efektywnej produkcji energii elektrycznej potrzebne są urządzenia, które mogą zarówno produkować prąd, jak i ciepło, jak właśnie kolektory hybrydowe, a nie jedynie koncentrować się na jednym z tych aspektów.

Pytanie 15

Zestaw paneli słonecznych składa się z panelu fotowoltaicznego, regulatora ładowania oraz dwóch akumulatorów połączonych równolegle, każdy o napięciu 12 V. Jakie urządzenie należy zastosować, aby dostosować ten zestaw do zasilania odbiornika prądu zmiennego 230V/50Hz?

A. Inwerter 24V DC / 230V AC

B. Prostownik jednopołówkowy 230V

C. Prostownik dwupołówkowy 230V

D. Inwerter 12V DC / 230V AC

Wybór inwertera 24V DC / 230V AC jest niewłaściwy, ponieważ zestaw akumulatorów w tym przypadku ma napięcie nominalne 12 V. Zastosowanie inwertera o wyższym napięciu wejściowym niż oferowane przez akumulatory prowadziłoby do niemożności działania inwertera, co skutkuje brakiem zasilania dla odbiorników AC. Ponadto, prostownik jednopołówkowy 230V i prostownik dwupołówkowy 230V to urządzenia, które nie mają zastosowania w tej konfiguracji. Prostowniki służą do przekształcania napięcia zmiennego (AC) na napięcie stałe (DC), co w kontekście zasilania odbiorników prądu zmiennego jest nieefektywne i niewłaściwe. Z kolei nie rozumienie różnicy między napięciem stałym a zmiennym często prowadzi do mylnych przekonań o możliwości bezpośredniego połączenia odbiorników AC z systemem DC, co jest technicznie niemożliwe. Kluczowe jest zrozumienie, że wszelkie urządzenia wymagające zasilania z sieci 230 V muszą być zasilane przez odpowiedni inwerter, który przetwarza energię z akumulatorów, a dobór nieodpowiedniego inwertera może skutkować uszkodzeniem sprzętu oraz obniżeniem efektywności całej instalacji fotowoltaicznej.

Pytanie 16

Podczas sporządzania przedmiaru robót dla systemów wodociągowych, długość rur określa się w metrach?

A. z wyłączeniem długości łączników oraz armatury

B. bez wyłączania długości łączników oraz armatury łączonej lutowaniem lub gwintowaniem

C. wliczając armaturę z kołnierzami

D. a liczba podejść ustalana jest wspólnie dla zimnej i ciepłej wody

Odpowiedź "bez odliczania długości łączników oraz armatury łączonej przez lutowanie lub gwintowanie" jest zgodna z praktykami stosowanymi w branży wodociągowej. W przypadku przedmiaru robót dla instalacji wodociągowych, długość rurociągów należy mierzyć wyłącznie jako długość prostych odcinków rur, co jest zgodne z zasadami określonymi w normach budowlanych oraz standardach dotyczących obliczeń hydraulicznych. W praktyce oznacza to, że nie uwzględniamy długości łączników, jak kolanka czy złączki, które nie wpływają na całkowitą długość rurociągu. Przykładowo, przy obliczaniu ilości materiałów potrzebnych do instalacji, koncentrujemy się na długościach rur, co pozwala na precyzyjne określenie zapotrzebowania na materiały. Dodatkowo, takie podejście ogranicza ryzyko nadmiernych zakupów lub marnotrawstwa materiałów, co jest kluczowe w budownictwie. Ponadto, standardy takie jak PN-EN 805 oraz PN-EN 12056 wskazują na konieczność dokonywania pomiarów zgodnie z określonymi zasadami, co podkreśla znaczenie niewliczania łączników w przedmiarze robót.

Pytanie 17

Jakie urządzenia stosuje się w celu zabezpieczenia modułów fotowoltaicznych połączonych w równoległe łańcuchy przed prądem zwarciowym?

A. ograniczniki przepięć

B. rozłączniki instalacyjne

C. bezpieczniki topikowe o charakterystyce gPV

D. wyłączniki różnicowo-prądowe

Bezpieczniki topikowe gPV, czyli te do instalacji fotowoltaicznych, są super ważne, bo chronią całą instalację przed zwarciami i przeciążeniami. Ich konstrukcja pozwala naprawdę szybko wychwycić, jak coś jest nie tak z prądem w obwodach. I to jest kluczowe, zwłaszcza w systemach równoległych, gdzie jeden moduł może się zepsuć lub przeciążyć. Gdy mamy do czynienia z dużymi napięciami, zgodnie z normą IEC 60269-1, te bezpieczniki potrafią wyłączyć obwód bez zbędnych opóźnień, co bardzo ratuje przed dalszymi uszkodzeniami. Na przykład w dużych instalacjach komercyjnych, które mają sporo modułów połączonych równolegle, te gPV są naprawdę niezbędne, bo minimalizują ryzyko pożaru i uszkodzeń urządzeń. Używanie ich w tych systemach to też zgodność z europejskimi normami, które mówią o tym, jakie środki ochrony powinny być stosowane. Więc wybierając, jak zabezpieczyć naszą instalację, musimy to dobrze przemyśleć, żeby działała długo i bezpiecznie.

Pytanie 18

Korzystając z przedstawionego fragmentu instrukcji określ, w jakiej odległości od odgromnika należy usytuować ogniwo fotowoltaiczne, jeżeli na budynku istnieje już instalacja antyodgromowa.

Jeżeli istnieje już na budynku instalacja antypiorunowa, to konstrukcja mocująca generatora PV musi zostać połączona najkrótszą drogą z odgromnikiem.

A. 50 cm

B. 30 cm

C. 20 cm

D. 40 cm

Wybór 50 cm, 30 cm lub 40 cm jako odległości od odgromnika dla ogniwa fotowoltaicznego jest nieprawidłowy z kilku powodów. Przede wszystkim, takie podejście może prowadzić do zwiększonego ryzyka uszkodzeń systemu fotowoltaicznego w przypadku wyładowania atmosferycznego. W przepisach dotyczących ochrony odgromowej oraz zasadach instalacji fotowoltaicznych podkreśla się, że minimalizacja odległości pomiędzy ogniwem a odgromnikiem jest kluczowa dla zapewnienia skutecznej ochrony. Ustalenie zbyt dużej odległości może skutkować nieefektywnym połączeniem, co z kolei prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, gdy wyładowanie nie znajduje optymalnej drogi do ziemi. W praktyce, gdy ogniwo fotowoltaiczne jest umieszczone zbyt daleko od odgromnika, może dojść do zjawiska zwanego „przeciekiem” prądu, co zwiększa ryzyko uszkodzenia zarówno ogniw, jak i innych elementów instalacji. Ponadto, odległość ta jest regulowana przez aktualne normy, które dostarczają wytycznych opartych na badaniach dotyczących bezpieczeństwa elektrycznego. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do niewłaściwego funkcjonowania systemu oraz powodować niepotrzebne koszty związane z naprawami czy wymianą uszkodzonych komponentów. Dlatego kluczowe jest, aby podczas projektowania instalacji PV na budynkach zapewnić przestrzeganie odpowiednich norm i standardów dotyczących instalacji odgromowych.

Pytanie 19

Jaką jednostkę stosuje się do określenia wydajności kolektora słonecznego?

A. kWh/m2/miesiąc

B. kWh/m2/rok

C. kWh/m2/kwartał

D. kWh/m2/godzinę

Wydajność kolektora słonecznego określa się w jednostkach kWh/m2/rok, co oznacza ilość energii słonecznej, jaką kolektor jest w stanie przetworzyć na energię cieplną w ciągu roku w przeliczeniu na każdy metr kwadratowy powierzchni kolektora. Taki sposób wyrażania wydajności jest zgodny z normami branżowymi i pozwala na obiektywne porównanie różnych typów kolektorów oraz ich efektywności w różnych warunkach klimatycznych. Przykładem zastosowania tej metody jest ocena systemów solarno-termalnych w instalacjach domowych, gdzie często analizuje się dane roczne, aby dostosować system do potrzeb grzewczych. Analiza rocznej produkcji energii uwzględnia zmienność warunków atmosferycznych i sezonowe różnice w nasłonecznieniu, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków. Z tego względu, znajomość wydajności w skali rocznej jest istotna dla projektantów systemów solarnych oraz użytkowników, którzy chcą zoptymalizować swoje wydatki na energię.

Pytanie 20

Współczynnik efektywności COP pompy ciepła o parametrach podanych w tabeli przy podgrzewaniu wody do temperatury 30 °C przy temperaturze otoczenia 2 °C wynosi

Parametry pompy
Parametr	Jednostka	Wartość
Moc cieplna*	kW	15,0
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki*	kW	3,0
Pobór prądu*	A	6,5
Moc cieplna**	kW	16,5
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki**	kW	3,6
Pobór prądu*	A	6,7
* temp. otoczenia 2°C, temp wody 30°C
** temp. otoczenia 7°C, temp wody 50°C

A. 4,6

B. 5,0

C. 3,6

D. 3,0

Kiedy mamy współczynnik efektywności COP na poziomie 5,0, to znaczy, że ta pompa ciepła działa jak maszyna na piątkę! Dostarcza 5 razy więcej energii cieplnej niż sama zużywa prądu. To świetne osiągnięcie, zwłaszcza w systemach, co wykorzystują niskotemperaturowe źródła ciepła, jak np. powietrze albo grunt. W praktyce, przy 1 kWh energii elektrycznej, nasza pompa oddaje aż 5 kWh energii cieplnej do ogrzewania. Taka efektywność naprawdę może zaoszczędzić kasę na ogrzewaniu i wpływa na mniejszą emisję CO2, co jest super ważne dla planety. W branży są normy, takie jak EN 14511, które pomagają w testowaniu efektywności pomp, dzięki czemu można porównywać różne dane i lepiej wybierać systemy grzewcze. Wartości COP są kluczowe, nie tylko przy wyborze urządzeń, ale także ocenie ich opłacalności i wpływu na środowisko.

Pytanie 21

Pompę obiegową należy zainstalować na rurze

A. zimnej wody użytkowej

B. ciepłej wody użytkowej

C. cyrkulacyjnej

D. bypassowej

Pompę obiegową montuje się na przewodzie cyrkulacyjnym, ponieważ jej głównym zadaniem jest zapewnienie ciągłego przepływu wody w systemach grzewczych oraz ciepłej wody użytkowej. Dzięki temu woda jest równomiernie rozprowadzana, co zwiększa efektywność systemu grzewczego i minimalizuje straty energii. Przykładem zastosowania pompy cyrkulacyjnej może być instalacja centralnego ogrzewania w budynkach mieszkalnych, gdzie pompa ta umożliwia szybkie i równomierne ogrzewanie pomieszczeń. Zgodnie z normami branżowymi, oto kilka dobrych praktyk: pompa powinna być umieszczona w najniższym punkcie instalacji, aby uniknąć problemów z powietrzem w systemie, a także powinna być dobrana odpowiednio do parametrów instalacji, takich jak średnica rur czy wymagany przepływ. To zapewnia optymalną wydajność oraz długą żywotność urządzenia.

Pytanie 22

Jak należy podłączyć instalację solarną do wymiennika ciepła?

A. szeregowo do górnej i dolnej wężownicy wymiennika

B. równolegle do górnej i dolnej wężownicy wymiennika

C. do dolnej wężownicy wymiennika

D. do górnej wężownicy wymiennika

Podłączenie instalacji solarnej do górnej wężownicy wymiennika ciepła to zły pomysł, bo może prowadzić do wielu problemów z efektywnością systemu. Górna wężownica zazwyczaj odbiera już podgrzaną wodę z dolnej części, więc woda w górnej ma wyższą temperaturę, co sprawia, że ciepła woda z kolektorów może mieć trudności z jej dogrzaniem. Jeśli jeszcze równolegle podłączysz dwa węże, to może być bałagan z rozdzielaniem strumienia ciepła. Poza tym, taka konfiguracja może powodować stagnację ciepłej wody w górnej części wymiennika. Z mojego doświadczenia wynika, że niechciane straty energii to coś, czego można uniknąć, dlatego warto wiedzieć, jak prawidłowo podłączyć te wężownice, aby móc maksymalnie wykorzystać energię słoneczną.

Pytanie 23

Podstawą do stworzenia kosztorysu szczegółowego dla instalacji odgromowej paneli fotowoltaicznych są

A. cenniki jednostkowe

B. katalogi nakładów rzeczowych

C. katalogi producentów materiałów

D. harmonogramy prac

Katalogi nakładów rzeczowych są kluczowym źródłem informacji przy opracowywaniu kosztorysu szczegółowego instalacji odgromowej ogniw fotowoltaicznych, ponieważ zawierają szczegółowe dane dotyczące kosztów materiałów oraz robocizny związanych z poszczególnymi etapami realizacji projektu. Te katalogi dostarczają nie tylko jednostkowych kosztów, ale także informacji o normach zużycia materiałów, co pozwala na precyzyjne wyliczenie całkowitych wydatków. Przykładowo, w przypadku instalacji odgromowej, katalogi te mogą zawierać dane na temat ilości potrzebnych przewodów odgromowych, elementów montażowych oraz wskazania dotyczące robocizny. W praktyce, korzystając z katalogów nakładów rzeczowych, projektanci i kosztorysanci mogą dostosować swoje obliczenia do specyfiki danego projektu, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, gdzie precyzyjność kosztorysów ma kluczowe znaczenie dla efektywności finansowej całego przedsięwzięcia. Warto również zaznaczyć, że takie podejście wspiera transparentność w kosztach oraz umożliwia ich porównywalność z innymi projektami, co jest istotne w kontekście przetargów i negocjacji finansowych.

Pytanie 24

Kocioł na pellet w ciągu jednej doby wykorzystuje 20 kg paliwa. Jaki będzie całkowity koszt paliwa w przeciągu 30 dni, jeśli worek z 200 kg pelletu kosztuje 250 zł?

A. 750,00 zł

B. 37,50 zł

C. 12,50 zł

D. 5 000,00 zł

Obliczenie kosztu paliwa zużywanego przez kocioł na pellet wymaga zrozumienia kilku kluczowych aspektów. Kocioł zużywa 20 kg paliwa dziennie, co oznacza, że przez 30 dni zużyje 600 kg (20 kg/dzień * 30 dni). W celu przeliczenia kosztów, musimy najpierw ustalić, ile kosztuje 1 kg pelletu. Woreczek o wadze 200 kg kosztuje 250 zł, zatem koszt 1 kg to 250 zł / 200 kg = 1,25 zł. Następnie, mnożymy koszt 1 kg przez całkowite zużycie pelletu w ciągu miesiąca: 600 kg * 1,25 zł/kg = 750 zł. Taki proces obliczania kosztów pozwala na lepsze zarządzanie budżetem na ogrzewanie i planowanie zakupów paliwa, co jest szczególnie istotne w kontekście sezonowego użytkowania kotłów na pellet. Wiedza na temat kosztów eksploatacyjnych pozwala również na efektywniejsze podejmowanie decyzji zakupowych oraz optymalizację wydatków na energię. Stosowanie materiałów pomocniczych, jak wykresy lub kalkulatory kosztów, jest zalecane w celu łatwiejszego zrozumienia tego procesu.

Pytanie 25

Jaką wartość należy wpisać w pozycji przedmiarowej dla dolnego przewodu źródła ciepła, który na mapie w skali 1:1000 ma długość 2 cm?

A. 2 m

B. 20 m

C. 200 m

D. 0,2 m

Odpowiedź 20 m jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:1000 każdy 1 cm na mapie odpowiada 10 m w rzeczywistości. Zatem, mając długość 2 cm na mapie, należy pomnożyć tę wartość przez 10, co daje 20 m. Tego typu przeliczenia są kluczowe w projektowaniu instalacji grzewczych i wodno-kanalizacyjnych, gdzie precyzyjne odwzorowanie długości jest niezbędne dla obliczeń technicznych oraz do zapewnienia efektywności systemów. W praktyce, użytkownicy muszą zwracać uwagę na skalę rysunków technicznych, aby poprawnie interpretować rozmiary i wymiary instalacji. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takie przeliczenia są standardową praktyką w zakresie przygotowywania dokumentacji projektowej, co wpływa na jakość i dokładność realizacji inwestycji budowlanych.

Pytanie 26

Jakie oznaczenie wskazuje, że produkt jest odporny na pył i wodę oraz zabezpieczony przed wodnym strumieniem pod dowolnym kątem?

A. IP44

B. IP35

C. IP65

D. IP55

Oznaczenie IP65 wskazuje, że produkt jest w pełni chroniony przed pyłem oraz zraszaniem wodą z dowolnego kąta, co jest istotne w kontekście zastosowań zarówno w warunkach domowych, jak i przemysłowych. W standardzie IP, pierwszy cyfra (6) oznacza całkowitą ochronę przed pyłem, co jest kluczowe dla urządzeń używanych w środowiskach, gdzie zanieczyszczenia mogą wpływać na ich działanie. Druga cyfra (5) natomiast wskazuje, że urządzenie jest odporne na strumienie wody, co chroni je przed uszkodzeniami w przypadku deszczu lub kontaktu z wodą. Przykładowo, produkty z oznaczeniem IP65 są powszechnie wykorzystywane w oświetleniu ogrodowym, systemach monitoringu oraz w urządzeniach elektronicznych stosowanych na zewnątrz, gdzie narażone są na zmienne warunki atmosferyczne. Dostosowanie się do norm IP jest podstawowym elementem projektowania urządzeń, które mają zapewnić bezpieczeństwo i trwałość w trudnych warunkach eksploatacji.

Pytanie 27

Przy transporcie kolektora słonecznego na dach, co należy zrobić?

A. użyć bloczków wyciągowych

B. usunąć osłony zabezpieczające

C. zastosować pas transportowy przymocowany do przyłączy kolektora

D. skorzystać z drabiny i w dwie osoby wciągnąć kolektor

Użycie bloczków wyciągowych podczas transportu kolektora słonecznego na dach to podejście, które zapewnia zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność operacyjną. Bloczek wyciągowy pozwala na zastosowanie mechanizmu dźwigni, co znacznie ułatwia podnoszenie ciężkich przedmiotów. W kontekście kolektorów słonecznych, które mogą ważyć od kilkudziesięciu do ponad stu kilogramów, kluczowe jest zminimalizowanie ryzyka urazu zarówno dla osób transportujących, jak i dla samego urządzenia. Przykładem zastosowania bloczków wyciągowych może być praca na budowie, gdzie mechanizmy te są standardem w podnoszeniu i transportowaniu materiałów budowlanych. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, że bloczki są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz że wszystkie osoby zaangażowane w proces transportu mają odpowiednie przeszkolenie z zakresu obsługi takich urządzeń. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na odpowiednie zabezpieczenie przewodów i przyłączy kolektora, aby uniknąć uszkodzeń podczas transportu.

Pytanie 28

Uziemienie wewnętrzne systemu fotowoltaicznego powinno być zrealizowane z

A. przewodu aluminiowego

B. taśmy stalowej ocynkowanej

C. pręta stalowego ocynkowanego

D. przewodu miedzianego

Przewody aluminiowe, chociaż często stosowane w instalacjach elektrycznych, nie są odpowiednie do uziemienia instalacji fotowoltaicznych. Aluminium ma wyższą rezystancję elektryczną w porównaniu do miedzi, co sprawia, że nie jest w stanie skutecznie odprowadzać prądu w przypadku awarii. W rezultacie mogą wystąpić niebezpieczne sytuacje, takie jak przegrzanie przewodów czy ich uszkodzenie, co może prowadzić do pożaru. Użycie taśmy stalowej ocynkowanej lub pręta stalowego ocynkowanego w kontekście uziemienia również nie jest zalecane. Chociaż materiały te mogą być stosowane w niektórych zastosowaniach budowlanych, ich przewodnictwo elektryczne jest znacznie gorsze od miedzi. Dodatkowo stal, mimo ocynkowania, może z czasem ulegać korozji, co osłabia jej właściwości uziemiające. Kluczowe w kontekście bezpieczeństwa instalacji jest zrozumienie, że uziemienie ma na celu ochronę nie tylko instalacji, ale również ludzi. Stąd wybór odpowiedniego materiału jest kwestią fundamentalną, a błędne decyzje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno finansowych, jak i zdrowotnych. Należy zatem kierować się zaleceniami specjalistów oraz obowiązującymi normami, które jednoznacznie wskazują na przewody miedziane jako optymalne rozwiązanie do tego typu zastosowań.

Pytanie 29

Przy wyborze miejsca należy wziąć pod uwagę wytwarzanie infradźwięków (w zakresie od 1 do 20 Hz, poniżej progu słyszalności)

A. instalacji biogazowej

B. urządzenia do pompy ciepła

C. wiatraka elektrowni

D. turbiny hydroelektrycznej

Wybór lokalizacji dla elektrowni wiatrowej powinien uwzględniać wytwarzanie infradźwięków, ponieważ te urządzenia generują dźwięki o częstotliwości poniżej 20 Hz, które są trudne do usłyszenia, ale mogą mieć wpływ na otoczenie. Zjawisko to może być istotne w kontekście oddziaływania na lokalne ekosystemy i mieszkańców. Przykładowo, infradźwięki mogą wpływać na zwierzęta, które są wrażliwe na dźwięki w tym zakresie, co może prowadzić do zmian w ich zachowaniu lub migracji. Dlatego przed rozpoczęciem budowy elektrowni wiatrowej, przeprowadza się analizy akustyczne, które oceniają potencjalny wpływ na środowisko oraz ludzi. W praktyce, zgodnie z przepisami ochrony środowiska, powinny być stosowane normy dotyczące poziomu hałasu, które mają na celu minimalizację tych efektów. Dobrą praktyką jest także angażowanie społeczności lokalnych w proces planowania, co może zwiększyć akceptację dla inwestycji oraz zminimalizować obawy związane z infradźwiękami.

Pytanie 30

Producent zapewnia, że wyrób spełnia normy unijne poprzez umieszczenie na nim symbolu

A. EMC

B. ISO

C. CE

D. TM

Wybór innego oznaczenia, takiego jak EMC, TM czy ISO, wskazuje na nieporozumienie dotyczące ich znaczenia oraz zastosowania w kontekście zgodności z przepisami UE. Znak EMC (Electromagnetic Compatibility) odnosi się do kompatybilności elektromagnetycznej i dotyczy głównie urządzeń elektronicznych, które muszą spełniać określone normy, aby zapewnić, że nie zakłócają działania innych urządzeń. Choć jest to ważny aspekt, nie jest to oznaczenie ogólne, które dotyczy wszystkich produktów, jak to ma miejsce w przypadku znaku CE. Znak TM oznacza znak towarowy, który służy do identyfikacji i ochrony marki, ale nie ma związku z wymogami bezpieczeństwa czy ochrony środowiska w kontekście regulacji UE. Natomiast ISO to międzynarodowa organizacja zajmująca się opracowywaniem norm, ale posiadanie certyfikacji ISO nie jest tożsame ze zgodnością z regulacjami unijnymi dotyczącymi konkretnego produktu. Często występują błędne przekonania dotyczące tych oznaczeń, w wyniku których osoby mylą standardy jakości lub identyfikacji z wymaganiami prawnymi. Właściwie zrozumiane oznaczenie CE jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości produktów oferowanych na rynku Unii Europejskiej, a ignorowanie tej kwestii może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do wycofania produktu z rynku.

Pytanie 31

Na podstawie tabeli dołączonej do instrukcji dobierz średnicę rury, jeżeli w słonecznej instalacji grzewczej przewidziano montaż 16 kolektorów.

Średnica rury	Ilość czynnika w 1 mb rury [dm³/mb]	Ilość podłączonych kolektorów
15 x 1,0	0,13	1 – 3
18 x 1,0	0,2	4 – 6
22 x 1,0	0,31	7 – 9
28 x 1,5	0,49	10 – 20
35 x 1,5	0,8	21 – 30
42 x 1,5	1,2	31 – 40

A. 28 x 1,5

B. 35 x 1,5

C. 18 x 1,0

D. 28 x 1,0

Odpowiedź 28 x 1,5 jest poprawna, ponieważ zgodnie z tabelą, dla instalacji z 16 kolektorami, odpowiednia średnica rury powinna wynosić 28 mm, przy grubości ścianki 1,5 mm. Tego rodzaju rury są najczęściej stosowane w instalacjach solarnych, ponieważ zapewniają odpowiedni przepływ medium grzewczego oraz minimalizują straty ciśnienia. Użycie rury o tej średnicy pozwala na efektywne zbieranie energii ze słońca i jej późniejsze wykorzystanie w systemie grzewczym budynku. W praktyce, stosując rury o odpowiedniej średnicy, zapewniasz zarówno bezpieczeństwo, jak i efektywność energetyczną instalacji. Według norm branżowych, dobór średnicy rur powinien być oparty na analizie przepływu oraz liczbie kolektorów, co pozwala uniknąć problemów z przegrzewaniem lub zbyt słabym przepływem. Dlatego też, w przypadku 16 kolektorów, wybór rury 28 x 1,5 jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie instalacji solarnych.

Pytanie 32

Odległość gruntowa pomiędzy sondami pionowymi nie może być mniejsza niż

A. 12 m

B. 6 m

C. 24 m

D. 18 m

Odpowiedź 6 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z aktualnymi normami i najlepszymi praktykami w inżynierii geotechnicznej, odległość między sondami pionowymi powinna wynosić co najmniej 6 m. Taka odległość pozwala na uzyskanie reprezentatywnych próbek gruntu, co jest kluczowe dla przeprowadzenia dokładnych badań geotechnicznych. W praktyce oznacza to, że jeśli sondy są umieszczone zbyt blisko siebie, mogą wystąpić zjawiska interferencji, które mogą zniekształcić wyniki badań. Na przykład, w przypadku przeprowadzania badań nośności gruntu, zbyt mała odległość między sondami może prowadzić do błędnych ocen parametrów gruntowych, co w konsekwencji wpłynie na bezpieczeństwo i stabilność projektowanych obiektów budowlanych. W związku z tym, zachowanie odpowiedniej odległości jest kluczowe dla zapewnienia dokładności wyników oraz ich interpretacji w kontekście projektowania i budowy infrastruktury. W praktyce, wiele instytucji i organizacji branżowych zaleca stosowanie tej odległości jako standardu w projektach geotechnicznych.

Pytanie 33

Współczynnik wydajności pompy ciepła COP określa się jako

A. suma mocy elektrycznej oraz grzewczej

B. różnica między pobraną mocą elektryczną a mocą grzewczą

C. iloraz mocy grzewczej uzyskanej do mocy elektrycznej pobranej

D. iloczyn uzyskanej mocy grzewczej i mocy elektrycznej pobranej

Definicje zawarte w niepoprawnych odpowiedziach mogą wprowadzać w błąd, ponieważ opierają się na nieprecyzyjnych koncepcjach dotyczących działania pomp ciepła. Suma mocy grzewczej i elektrycznej nie ma zastosowania w kontekście efektywności pompy ciepła, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego przekształcenia energii. W rzeczywistości, pompa ciepła nie produkuje mocy elektrycznej, lecz wykorzystuje energię elektryczną do przesuwania ciepła, co czyni ten sposób analizy niewłaściwym. Różnica pomiędzy mocą pobraną a mocą grzewczą również nie jest adekwatna, ponieważ nie pokazuje, jak efektywnie pompa przekształca energię elektryczną w ciepło. Takie podejście można uznać za uproszczenie, które nie uwzględnia zasadniczej zasady działania tych urządzeń. Propozycja obliczania efektywności jako iloczynu uzyskanej mocy grzewczej i pobranej mocy elektrycznej także jest błędna, ponieważ nie odzwierciedla relacji między tymi dwoma wartościami. W przypadku pomp ciepła kluczowe jest zrozumienie, że COP jest miarą efektywności, a nie prostym produktem, co często prowadzi do mylnych interpretacji. Kluczowym błędem myślowym jest zatem nierozumienie, że efektywność pompy ciepła powinna być mierzona w kontekście energii przekształconej w użyteczne ciepło, a nie poprzez dodawanie lub mnożenie wartości mocy, które nie mają sensu w tym kontekście.

Pytanie 34

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ miesięczne koszty pokrycia strat energii w zbiorniku SB-200. Przyjmij, że: 1 miesiąc = 30 dni, koszt 1 kWh = 0,50 zł, temperatura wody w zbiorniku 60°C.

Typ wymiennika		SB-200 SBZ-200	SB-250 SBZ-250	SB-300 SBZ-300
Pojemność znamionowa	l	200	250	300
Ciśnienie znamionowe	MPa	zbiornik 0,6, wężownice 1,0
Moc wężownicy dolnej/górnej*	kW	40/29	37/31	53/31
Dobowa energia**	kWh	2,0	2,1	2,7
* Przy parametrach 80/10/45 °C
** Przy utrzymaniu stałej temperatury wody 60 °C

A. 30,00 zł

B. 12,00 zł

C. 60,00 zł

D. 45,00 zł

Wybór odpowiedzi, która nie jest poprawna, może wynikać z kilku powszechnych błędów obliczeniowych. Na przykład, wybierając odpowiedź 60,00 zł, można było błędnie założyć, że dobowe straty energii są wyższe niż podane 2 kWh, co prowadzi do zawyżenia miesięcznych kosztów. Z kolei odpowiedzi takie jak 12,00 zł oraz 45,00 zł mogą wynikać z nieprawidłowego zastosowania wzoru, gdzie użytkownik mógł pomylić jednostki lub błędnie obliczyć ilość dni w miesiącu. Należy pamiętać, że przy obliczeniach finansowych istotne jest zachowanie precyzji w jednostkach oraz poprawne zrozumienie, jak różne parametry wpływają na końcowy wynik. Często zdarza się, że w zadaniach tego typu pomija się kluczowe założenia, takie jak cena jednostkowa energii czy obliczenie strat energii na poziomie dziennym, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Niezrozumienie procesu obliczeń może skutkować poważnymi konsekwencjami w rzeczywistych aplikacjach przemysłowych, gdzie dokładność kosztów operacyjnych jest kluczowa dla efektywności ekonomicznej działalności.

Pytanie 35

Dokumentacja robót budowlanych nie obejmuje

A. strony tytułowej.

B. wykazów działów dokumentacji robót.

C. przypisów dokumentacji robót.

D. cen jednostkowych.

Cen jednostkowych nie zawiera się w przedmiarze robót budowlanych, ponieważ jest to dokument, który ma na celu jedynie przedstawienie szczegółowego zestawienia robót budowlanych. Przedmiar robót składa się z elementów takich jak spis działów przedmiaru, karta tytułowa oraz tabela przedmiaru, które zawierają opisy i ilości poszczególnych robót. Cena jednostkowa, natomiast, jest ustalana na etapie kosztorysowania i nie jest częścią samego przedmiaru. Praktyczne zastosowanie przedmiaru robót polega na umożliwieniu inwestorom oraz wykonawcom lepszego zrozumienia zakresu planowanych prac bez bezpośredniego odniesienia do kosztów. W standardach branżowych, takich jak normy PN-ISO oraz wytyczne dotyczące kosztorysowania, podkreśla się, że przedmiar powinien być neutralny pod względem finansowym, aby służył jako narzędzie do planowania i zarządzania projektem budowlanym, nie zaś do określania kosztów.

Pytanie 36

Aby chronić linię napowietrzną przed skutkami wyładowań atmosferycznych, jakie zabezpieczenie powinno być zastosowane?

A. wyłącznik różnicowoprądowy

B. ogranicznik przepięciowy

C. wyłącznik nadprądowy

D. bezpieczniki mocy

Choć wyłącznik różnicowoprądowy, wyłącznik nadprądowy oraz bezpieczniki mocy pełnią ważne funkcje w systemach elektroenergetycznych, nie są one zaprojektowane do bezpośredniego zabezpieczania urządzeń przed skutkami wyładowań atmosferycznych. Wyłącznik różnicowoprądowy, którego zadaniem jest wykrywanie różnicy prądów między przewodami fazowymi a neutralnym, służy głównie do ochrony ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym. Jego działanie opiera się na wykrywaniu prądów upływowych, a nie na ograniczaniu przepięć, które mogą wystąpić w wyniku wyładowań atmosferycznych. Wyłącznik nadprądowy zabezpiecza przed przeciążeniem i zwarciem, detektując wzrost prądu, ale nie jest w stanie zredukować skutków krótkotrwałych, lecz intensywnych szczytów napięcia, które mogą wystąpić podczas burzy. Bezpieczniki mocy są używane do ochrony przed zwarciami i przeciążeniami w obwodach wysokoprądowych, jednak podobnie jak powyższe urządzenia, nie oferują ochrony przed przepięciami. W praktyce, wiele osób może mylnie uważać, że wszelkie rodzaje zabezpieczeń elektrycznych zapewniają kompleksową ochronę, jednak nie uwzględniają one specyficznych zagrożeń związanych z wyładowaniami atmosferycznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ zabezpieczenia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, dlatego do ochrony przed skutkami burz należy stosować wyspecjalizowane urządzenia, takie jak ograniczniki przepięciowe, które są zaprojektowane do absorpcji nadmiarowego napięcia i tym samym ochrony infrastruktury. Zastosowanie odpowiednich rozwiązań w zakresie ochrony przed przepięciami jest nie tylko dobrym zwyczajem, lecz również wymogiem w profesjonalnych instalacjach elektrycznych.

Pytanie 37

Kotły wykorzystujące paliwa stałe, takie jak pellet, klasyfikowane są jako kotły

A. kondensacyjne.

B. ciśnieniowe wodne.

C. wodnego wysokotemperaturowego.

D. niskotemperaturowe wodne.

Kotły na paliwa stałe, takie jak pellet, są klasyfikowane jako kotły wodne niskotemperaturowe, co oznacza, że pracują w niższych zakresach temperatury wody, zwykle poniżej 60°C. Tego rodzaju kotły są idealne do systemów ogrzewania, w których wykorzystuje się radiatory niskotemperaturowe lub ogrzewanie podłogowe. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej przy jednoczesnym zmniejszeniu emisji spalin. Przy spalaniu pelletu, który jest materiałem o wysokiej wartości opałowej i niskiej zawartości popiołu, kotły te mogą zapewnić długotrwałe, stabilne i ekologiczne źródło ciepła. Niskotemperaturowe kotły wodne wykorzystują również nowoczesne technologie, takie jak automatyczne podawanie paliwa oraz systemy kontroli emisji, co sprawia, że są zgodne z obowiązującymi normami ekologicznymi. W praktyce, zastosowanie kotłów niskotemperaturowych w połączeniu z odnawialnymi źródłami energii, takimi jak panele słoneczne, może znacznie obniżyć koszty eksploatacyjne oraz ślad węglowy.

Pytanie 38

Pompy obiegowe w systemach solarnych mają funkcję soft-start. Jakie jest jej przeznaczenie?

A. kontroli prędkości obrotowej pompy

B. zablokowania pompy, gdy temperatura płynu przekroczy 110°C

C. redukcji prądu rozruchu pompy

D. ochrony pompy przed przepięciem

Pompy obiegowe w instalacjach solarnych są często wyposażone w funkcję soft-start, która ma na celu obniżenie prądu rozruchu pompy. Ta technologia przyczynia się do wydłużenia żywotności urządzenia oraz redukcji obciążeń elektrycznych w momencie włączenia. W praktyce, podczas rozruchu silnika pompy, prąd może znacznie wzrosnąć, co prowadzi do nadmiernego zużycia energii i stresu mechanicznego na elementy pompy. Dzięki funkcji soft-start, prąd rozruchowy jest limitowany, co pozwala na stopniowe zwiększanie prędkości obrotowej silnika. To z kolei zmniejsza ryzyko uszkodzeń oraz zapewnia stabilną pracę instalacji. W kontekście standardów branżowych, taka funkcjonalność jest zalecana w celu spełnienia norm efektywności energetycznej oraz bezpieczeństwa, co potwierdzają wytyczne wielu organizacji energetycznych. Przykładem zastosowania mogą być systemy grzewcze, w których pompy obiegowe są kluczowe dla efektywności energetycznej, a ich delikatne uruchamianie wpływa na oszczędności oraz komfort użytkowania.

Pytanie 39

Na jakiej głębokości układa się rury gruntowego wymiennika ciepła w instalacji pompy cieplnej?

A. 1,0-1,6 m

B. 0,6-1,2 m

C. 2,2-2,8 m

D. 1,6-2,2 m

Wybór głębokości układania rur gruntowego wymiennika ciepła ma kluczowe znaczenie dla efektywności pracy pompy ciepła. Odpowiedzi sugerujące zbyt płytkie ułożenie rur, takie jak 0,6-1,2 m, mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących stabilności temperatury gruntu w sezonie grzewczym. Na tak niewielkiej głębokości temperatury gruntu mogą ulegać większym wahaniom, co negatywnie wpływa na wydajność systemu. Ponadto, w okresach intensywnego użytkowania systemu, może dojść do przegrzania gruntu, co skutkuje obniżoną efektywnością wymiany ciepła. Podobnie, wybór głębokości 1,6-2,2 m, chociaż teoretycznie może wydawać się rozsądny, wiąże się z większymi kosztami związanymi z wykopami oraz ewentualnymi problemami z instalacją. Przy takich głębokościach konieczne jest również odpowiednie zabezpieczenie rur przed uszkodzeniami, co dodatkowo zwiększa nakłady finansowe. W efekcie, zbyt głęboki lub zbyt płytki układ rur prowadzi do nieoptymalnych warunków pracy systemu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami projektowania instalacji gruntowych wymienników ciepła, które rekomendują głębokość w granicach 1,0-1,6 m jako najbardziej efektywną.

Pytanie 40

Jak należy łączyć miedziane rury z rurami ze stali ocynkowanej?

A. Używa się specjalnej złączki mosiężnej jako przejściowej

B. Lutuje się miedzianą złączkę do stalowej rury

C. Zaciska się miedzianą rurę na stalowej rurze

D. Lutuje się stalową złączkę do miedzianej rury

Lutowanie złączki stalowej do rury miedzianej oraz lutowanie złączki miedzianej do rury stalowej to metody, które mogą wydawać się logiczne, jednak w praktyce są niewłaściwe ze względu na różnice w temperaturze topnienia oraz charakterystyce chemicznej obu materiałów. Lutowanie wymaga odpowiednich materiałów lutowniczych, a w przypadku stali i miedzi występuje ryzyko powstawania nieszczelności, gdyż różnice w rozszerzalności cieplnej mogą prowadzić do pęknięć w połączeniach. Co więcej, lutowanie stalowych złączek do miedzi może skutkować korozją elektrolityczną, co jest skutkiem kontaktu dwóch różnych metali w obecności elektrolitu, jakim jest woda. Użycie zacisku do rur miedzianych na rurze stalowej jest również niewłaściwym podejściem, gdyż nie zapewnia trwałego, szczelnego połączenia. Zaciski mogą z czasem się luzować, co prowadzi do wycieków. W praktyce, dla bezpieczeństwa i wydajności systemów hydraulicznych, powinno się stosować dedykowane złączki mosiężne, które eliminują te problemy i gwarantują długotrwałą niezawodność połączeń. Warto również pamiętać o przestrzeganiu norm dotyczących łączenia różnych materiałów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości instalacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej