Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 09:00
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:16

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj prefiks, który identyfikuje adresy globalne w protokole IPv6?

A. 2::/3

B. 20::/3

C. 2000::/3

D. 200::/3

Inne odpowiedzi, takie jak 2::/3, 200::/3 i 20::/3, są niepoprawne, ponieważ nie identyfikują adresów globalnych w protokole IPv6. Prefiks 2::/3 w rzeczywistości nie jest przydzielany do żadnej znanej klasy adresów, co czyni go nieprzydatnym w praktycznych zastosowaniach. Adres 200::/3 obejmuje tylko mały zakres adresów, a nie pełne spektrum potrzebne dla globalnej komunikacji; z kolei prefiks 20::/3 jest również zbyt wąski do efektywnego adresowania globalnego. Użytkownicy często mylą prefiksy z lokalnymi adresami prywatnymi, które są używane w zamkniętych sieciach i nie są routowalne w Internecie. To może prowadzić do nieporozumień przy projektowaniu architektury sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że adresy globalne muszą być routowalne przez Internet, co oznacza, że muszą należeć do odpowiednich prefiksów zgodnych z przydziałami RIR. Zastosowanie niewłaściwych adresów może skutkować brakiem łączności z siecią, co w praktyce uniemożliwia komunikację z innymi urządzeniami w Internecie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy tymi prefiksami oraz ich zastosowanie w praktyce, co również podkreśla znaczenie stosowania standardów i najlepszych praktyk w projektowaniu i wdrażaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 2

Zidentyfikuj interfejsy znajdujące się na panelu tylnym płyty głównej:

A. 2xUSB 3.0; 2xUSB 2.0, 1.1; 2xDP, 1xDVI

B. 2xUSB 3.0; 4xUSB 2.0, 1.1; 1xD-SUB

C. 2xHDMI, 1xD-SUB, 1xRJ11, 6xUSB 2.0

D. 2xPS2; 1xRJ45; 6xUSB 2.0, 1.1

Niepoprawne odpowiedzi zawierają błędne zestawienia interfejsów które mogą wprowadzać w błąd co do rzeczywistych możliwości płyty głównej. Na przykład wymienienie portu RJ11 zamiast RJ45 może sugerować że płyta jest przystosowana do obsługi starszych technologii telefonicznych co nie jest powszechną praktyką w przypadku współczesnych komputerów osobistych. RJ45 jest standardowym portem dla sieci Ethernet a jego brak oznaczałby ograniczenia w podłączaniu do sieci LAN. Ponadto podanie zbyt dużej liczby portów HDMI w porównaniu do rzeczywistych złączy na płycie może sugerować błędną konfigurację płyty skupioną raczej na multimedialnym zastosowaniu zamiast na wszechstronności użytkowej. Niedokładna liczba portów USB zarówno w wersji 2.0 jak i 3.0 może prowadzić do nieporozumień co do prędkości przesyłania danych jakie płyta może obsłużyć. Różnice te są kluczowe ponieważ mają bezpośredni wpływ na kompatybilność z różnorodnymi urządzeniami peryferyjnymi oraz na ogólną wydajność systemu. Ważne jest aby rozumieć jakie interfejsy są obecnie standardem i dlaczego ten konkretny zestaw portów został wybrany dla danej płyty głównej uwzględniając ich funkcjonalność i kompatybilność z nowoczesnymi urządzeniami komputerowymi. Pozwala to na właściwe planowanie konfiguracji systemu i unikanie niepotrzebnych ograniczeń i kompatybilności w przyszłości. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru komponentów komputerowych oraz zapewnienia ich długotrwałej i efektywnej eksploatacji.

Pytanie 3

Jak nazywa się standard podstawki procesora bez nóżek?

A. CPGA

B. SPGA

C. LGA

D. PGA

Standard LGA (Land Grid Array) to nowoczesna konstrukcja podstawki procesora, która nie wykorzystuje nóżek, co odróżnia ją od innych standardów, takich jak PGA (Pin Grid Array) czy CPGA (Ceramic Pin Grid Array). W LGA procesor ma na swojej spodniej stronie siatkę metalowych styków, które łączą się z odpowiednimi punktami na podstawce. Dzięki temu, LGA oferuje lepszą stabilność mechaniczną i umożliwia większą gęstość połączeń. Przykładem zastosowania standardu LGA są procesory Intel, takie jak rodzina Core i7, które są wykorzystywane w komputerach stacjonarnych oraz laptopach. LGA umożliwia również lepsze chłodzenie, ponieważ płaska powierzchnia procesora pozwala na efektywniejsze dopasowanie chłodzenia. Przy projektowaniu nowoczesnych płyt głównych stosuje się LGA jako standard, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania systemów komputerowych.

Pytanie 4

Aby określić długość prefiksu w adresie IPv4, należy ustalić

A. liczbę bitów o wartości 0 w pierwszych dwóch oktetach adresu IPv4

B. liczbę początkowych bitów o wartości 1 w masce adresu IPv4

C. liczbę bitów o wartości 0 w trzech pierwszych oktetach adresu IPv4

D. liczbę bitów o wartości 1 w części hosta adresu IPv4

Poprawna odpowiedź opiera się na zasadach klasyfikacji adresów IPv4 oraz maski podsieci. Długość prefiksu adresu sieci w IPv4 określa się poprzez liczenie liczby początkowych bitów mających wartość 1 w masce adresu. Maska podsieci dzieli adres IP na dwie części: część sieciową i część hosta. Przykładowo, dla adresu IP 192.168.1.1 z maską 255.255.255.0, maska w postaci binarnej to 11111111.11111111.11111111.00000000. W tym przypadku liczba początkowych bitów 1 wynosi 24, co oznacza, że długość prefiksu wynosi /24. Te informacje są kluczowe dla routingu oraz segmentacji sieci, ponieważ dobrze skonfigurowane maski wpływają na efektywność komunikacji w sieci. W praktyce, gdy administratorzy sieci definiują podsieci, muszą precyzyjnie określić zakresy adresowe, co jest realizowane właśnie poprzez maski i ich prefiksy. Ponadto, zgodnie z zaleceniami IETF, prawidłowe przypisanie adresów IP i masek jest istotne dla zapewnienia optymalnej wydajności oraz bezpieczeństwa w sieciach komputerowych.

Pytanie 5

Płyta główna serwerowa potrzebuje pamięci z rejestrem do prawidłowego funkcjonowania. Który z poniższych modułów pamięci będzie zgodny z tą płytą?

A. Kingston 4GB 1333MHz DDR3 Non-ECC CL9 DIMM

B. Kingston 4GB 1600MHz DDR3 ECC CL11 DIMM 1,5 V

C. Kingston 8GB 1333MHz DDR3 ECC Reg CL9 DIMM 2Rx8

D. Kingston Hynix B 8GB 1600MHz DDR3L CL11 ECC SODIMM 1,35 V

Pozostałe moduły pamięci nie pasują do wymagań serwerowej płyty głównej, bo ta potrzebuje pamięci z rejestrem. Na przykład Kingston 4GB 1333MHz DDR3 Non-ECC CL9 DIMM to pamięć typu Non-ECC, co znaczy, że nie ma funkcji, która wykrywa błędy. W serwerach, gdzie stabilność i bezpieczeństwo danych są niezwykle ważne, brak tej funkcji może prowadzić do kłopotów, np. utraty danych. Inny zły wybór to Kingston 4GB 1600MHz DDR3 ECC CL11 DIMM 1,5 V. Mimo że to pamięć ECC, nie jest rejestrowana, więc może nie działać z płytami, które wymagają rejestracji. A Kingston Hynix B 8GB 1600MHz DDR3L CL11 ECC SODIMM 1,35 V to moduł SODIMM, zazwyczaj stosowany w laptopach, a nie w serwerach, na dodatek nie jest rejestrowany. Takie pomyłki często biorą się z niepełnego zrozumienia różnic między pamięciami i ich przeznaczeniem. W serwerach bardzo istotne są wymagania dotyczące kompatybilności i stabilności pamięci, dlatego ważne jest, żeby zwracać uwagę nie tylko na parametry takie jak częstotliwość czy opóźnienie, ale też na to, czy pamięć jest rejestrowana i czy odpowiada wymaganiom płyty głównej.

Pytanie 6

Aby uporządkować dane pliku na dysku twardym, zapisane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, tak aby znajdowały się w sąsiadujących klastrach, należy przeprowadzić

A. oczyszczanie dysku

B. program chkdsk

C. program scandisk

D. defragmentację dysku

Defragmentacja dysku to proces, który reorganizuje dane na dysku twardym w taki sposób, aby pliki zajmowały sąsiadujące ze sobą klastrów, co znacząco zwiększa wydajność systemu. W miarę jak pliki są tworzone, modyfikowane i usuwane, mogą one być zapisywane w różnych, niesąsiadujących ze sobą lokalizacjach. To prowadzi do fragmentacji, co z kolei powoduje, że głowica dysku musi przemieszczać się w różne miejsca, aby odczytać pełny plik. Defragmentacja eliminuje ten problem, co skutkuje szybszym dostępem do danych. Przykładowo, regularne przeprowadzanie defragmentacji na komputerach z systemem Windows, zwłaszcza na dyskach HDD, może poprawić czas ładowania aplikacji i systemu operacyjnego, jak również zwiększyć ogólną responsywność laptopa lub komputera stacjonarnego. Warto pamiętać, że w przypadku dysków SSD defragmentacja nie jest zalecana z powodu innej architektury działania, która nie wymaga reorganizacji danych w celu poprawy wydajności. Zamiast tego, w SSD stosuje się technologię TRIM, która zarządza danymi w inny sposób.

Pytanie 7

Ile podsieci tworzą komputery z adresami: 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25, 192.168.5.200/25, 192.158.5.250/25?

A. 1

B. 4

C. 2

D. 3

Pojęcie podsieci w kontekście adresacji IP może być mylone, co prowadzi do niepoprawnych wniosków dotyczących liczby podsieci, w których pracują podane komputery. Wybierając odpowiedź sugerującą, że wszystkie komputery znajdują się w jednej lub dwóch podsieciach, można popełnić błąd w ocenie maski podsieci. Maski podsieci definiują zakres adresów, które mogą być używane w danej sieci. W przypadku adresów 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25 i 192.168.5.200/25 wszystkie te adresy dzielą tę samą maskę podsieci, co oznacza, że mogą współdzielić tę samą sieć i komunikować się ze sobą bez potrzeby routera. Z drugiej strony, adres 192.158.5.250/25 nie może być zakwalifikowany do tej samej grupy, ponieważ jego prefiks różni się od pozostałych. Przykładem błędnego rozumowania może być mylenie adresów w innej klasie z adresami w tej samej klasie, co prowadzi do nieuwzględnienia, że różne prefiksy delimitują różne sieci. Aby uzyskać dokładny obraz struktury podsieci w sieci komputerowej, konieczne jest zrozumienie znaczenia prefiksów i zastosowanie odpowiednich narzędzi do analizy sieci, takich jak kalkulatory podsieci, które pomagają wizualizować i zrozumieć jak adresacja IP i maski podsieci wpływają na dostępność i komunikację urządzeń w sieci.

Pytanie 8

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika?

A. users

B. id

C. whoami

D. who

Wybór innych odpowiedzi sugeruje niepełne zrozumienie funkcji poszczególnych poleceń w systemie Linux. Odpowiedź 'whoami' zwraca jedynie nazwę użytkownika aktualnie zalogowanej sesji, co jest przydatne, ale nie dostarcza pełnych informacji o identyfikatorze użytkownika. 'who' z kolei wyświetla listę wszystkich zalogowanych użytkowników w systemie, co także nie odnosi się bezpośrednio do identyfikacji konkretnego użytkownika. Odpowiedź 'users' pokazuje jedynie listę użytkowników obecnie zalogowanych, lecz nie ujawnia szczegółowych danych dotyczących ich identyfikacji. Typowym błędem jest mylenie nazw użytkowników z ich identyfikatorami, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń w kontekście zarządzania systemem. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla administrowania systemem i efektywnego zarządzania uprawnieniami. Użytkownicy mogą łatwo pomylić te polecenia, myśląc, że oferują one podobne funkcje, co jest nieprawidłowe, a to z kolei może prowadzić do nieefektywnej pracy w systemie. Kluczowe w nauce korzystania z Linuxa jest rozróżnianie pomiędzy różnymi poleceniami, co pozwala na skuteczniejsze i bezpieczniejsze zarządzanie zasobami.

Pytanie 9

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 30 hostów

B. 29 hostów

C. 28 hostów

D. 32 hosty

Odpowiedź 30 hostów jest prawidłowa, ponieważ sieć 172.16.6.0/26 posiada 64 adresy IP (od 172.16.6.0 do 172.16.6.63), gdzie pierwszy adres jest adresem sieci, a ostatni jest adresem rozgłoszeniowym (broadcast). Oznacza to, że 62 adresy mogą być użyte do adresowania hostów. Podzielając tę sieć na dwie równe podsieci, otrzymujemy dwie podsieci o prefiksie /27, co daje 32 adresy IP w każdej z nich. Z tych 32 adresów, jeden jest adresem sieci, a drugi adresem rozgłoszeniowym, co pozwala nam na skuteczne zaadresowanie 30 hostów. Tego typu podziały są powszechnie stosowane w inżynierii sieciowej, aby efektywnie zarządzać adresowaniem IP i minimalizować marnotrawstwo dostępnych adresów. Dobrą praktyką jest planowanie podsieci z odpowiednim marginesem, aby uniknąć problemów w przyszłości związanych z rozbudową sieci.

Pytanie 10

Jak dużo bitów minimum będzie potrzebnych w systemie binarnym do reprezentacji liczby heksadecymalnej 110h?

A. 9 bitów

B. 3 bity

C. 16 bitów

D. 4 bity

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że do zapisania liczby heksadecymalnej 110h wystarczą 3 bity, jest błędny z kilku powodów. Przede wszystkim, w systemie heksadecymalnym każda cyfra może przyjmować wartości od 0 do 15, co oznacza, że do reprezentacji jednej cyfry heksadecymalnej konieczne są co najmniej 4 bity. Zatem stwierdzenie, że 3 bity są wystarczające, pomija podstawową zasadę konwersji, w której każda cyfra heksadecymalna wymaga 4 bitów. Odpowiedź sugerująca 4 bity jako właściwe rozwiązanie również jest myląca, ponieważ, mimo że jeden heksadecymalny digit można zapisać w 4 bitach, to łączna liczba bitów potrzebnych do całkowitego zapisania liczby 110h wynosi 12. Użycie 4 bitów do reprezentacji całej liczby jest niewystarczające, ponieważ nie obejmuje wszystkich cyfr heksadecymalnych w tej liczbie. Odpowiedzi 16 bitów nie można uznać za poprawną, ponieważ chociaż 16 bitów można by użyć do przechowywania większych liczb, w przypadku 110h uzyskujemy 12 bitów jako maksymalną wartość, co jest bardziej odpowiednie. W praktyce, zrozumienie, ile bitów jest potrzebnych do reprezentacji wartości liczbowych w różnych systemach, jest kluczowe w programowaniu niskopoziomowym oraz w projektowaniu systemów cyfrowych, gdzie efektywność pamięci jest istotna. Prawidłowe zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi zapobiega błędom w obliczeniach oraz przyczynia się do lepszego projektowania algorytmów i struktur danych.

Pytanie 11

Z jakim protokołem związane są terminy 'sequence number' oraz 'acknowledgment number'?

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. TCP (Transmission Control Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest jednym z fundamentów komunikacji w sieciach komputerowych i służy do zapewniania niezawodnego przesyłu danych. Kluczowymi elementami tego protokołu są numery sekwencyjne (sequence numbers) i numery potwierdzeń (acknowledgment numbers). Numer sekwencyjny pozwala na numerowanie bajtów przesyłanych danych co umożliwia odbiorcy uporządkowanie ich w prawidłowej kolejności a także identyfikację brakujących segmentów. Protokół TCP dzięki temu mechanizmowi zapewnia tzw. transmisję ze zorientowaniem na połączenie co oznacza iż nadawca i odbiorca ustanawiają sesję komunikacyjną przed rozpoczęciem wymiany danych. Numer potwierdzenia jest używany przez odbiorcę do informowania nadawcy które bajty zostały poprawnie odebrane i które należy ponownie wysłać w przypadku ich utraty. Dzięki tym mechanizmom TCP zapewnia niezawodność i kontrolę przepływu danych co jest kluczowe w aplikacjach takich jak przeglądanie stron WWW czy przesyłanie plików gdzie utrata danych mogłaby prowadzić do niepoprawnego działania aplikacji.

Pytanie 12

Jakie urządzenie jest używane do pomiaru napięcia w zasilaczu?

A. multimetr

B. impulsator

C. pirometr

D. amperomierz

Multimetr to wszechstronne narzędzie pomiarowe, które łączy w sobie funkcje różnych przyrządów elektronicznych, w tym woltomierza, amperomierza i omomierza. Jego główną zaletą jest możliwość pomiaru napięcia, prądu oraz oporu w jednym urządzeniu, co czyni go niezwykle praktycznym w diagnostyce i konserwacji zasilaczy oraz innych urządzeń elektrycznych. Multimetry są standardowym wyposażeniem elektryków, inżynierów oraz hobbystów zajmujących się elektroniką. Umożliwiają dokładne sprawdzenie napięcia w zasilaczach stałych i zmiennych, co jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania urządzeń. Używając multimetru, można na przykład zweryfikować, czy zasilacz dostarcza odpowiednie napięcie do komponentów elektronicznych, co jest kluczowe dla ich prawidłowej pracy. Dobrą praktyką jest regularne kalibrowanie multimetru, aby zapewnić dokładność pomiarów, oraz zapoznanie się z instrukcją obsługi, aby skutecznie wykorzystać wszystkie jego funkcje.

Pytanie 13

Jaki standard Ethernet należy wybrać przy bezpośrednim połączeniu urządzeń sieciowych, które dzieli odległość 1 km?

A. 10GBase-SR

B. 1000Base-LX

C. 10GBase-T

D. 1000Base-SX

Odpowiedzi, które sugerują standardy takie jak 10GBase-T, 10GBase-SR oraz 1000Base-SX, wyraźnie nie są odpowiednie do opisanego przypadku. Standard 10GBase-T, mimo że operuje na prędkości 10 Gb/s, ma ograniczenia związane z długością kabla miedzianego, gdzie maksymalna odległość wynosi zazwyczaj 100 m. Taki zasięg jest niewystarczający dla połączenia o długości 1 km, co czyni ten standard niewłaściwym wyborem. Z kolei 10GBase-SR, skoncentrowany na krótszych dystansach oraz włóknach wielomodowych, jest przeznaczony do odległości do 300 m przy zastosowaniu odpowiednich kabli i sprzętu, co również nie odpowiada wymaganiom dla 1 km. Odpowiedź 1000Base-SX jest pod względem technicznym lepsza od 10GBase-SR, gdyż umożliwia transmisję na odległości do 550 m przy użyciu włókien wielomodowych, jednakże wciąż nie jest wystarczająco wydajna dla 1 km. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że standardy przeznaczone do krótszych odległości mogą być rozszerzone na dłuższe dystanse bez konsekwencji, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w projektowaniu sieci. Zrozumienie różnic pomiędzy standardami oraz ich zastosowaniami jest kluczowe dla budowy efektywnych i niezawodnych systemów sieciowych.

Pytanie 14

Jakie urządzenie sieciowe widnieje na ilustracji?

A. Karta sieciowa bezprzewodowa

B. Moduł Bluetooth

C. Adapter IrDA

D. Modem USB

Modem USB to urządzenie umożliwiające połączenie z siecią internetową przy użyciu technologii mobilnych takich jak 3G 4G a nawet 5G. Modemy te są powszechnie stosowane w sytuacjach gdzie dostęp do tradycyjnego łącza internetowego jest utrudniony lub niemożliwy. Ich główną zaletą jest mobilność i łatwość podłączenia do różnych urządzeń które posiadają port USB takich jak laptop czy komputer stacjonarny. Działa on poprzez włożenie karty SIM z aktywnym pakietem danych mobilnych co pozwala na korzystanie z Internetu niezależnie od lokalizacji. Standardy technologiczne takie jak LTE zapewniają wysoką prędkość transmisji danych co czyni te urządzenia niezwykle użytecznymi w pracy zdalnej podróżach czy w miejscach bez stałego dostępu do internetu. Modemy USB są popularne wśród osób które potrzebują niezawodnego połączenia sieciowego w różnych warunkach terenowych oraz wśród użytkowników biznesowych ceniących elastyczność i mobilność. Ważne jest aby wybierać urządzenia zgodne z aktualnymi standardami sieci mobilnych co zapewnia lepszą kompatybilność i wydajność

Pytanie 15

Która z usług umożliwia centralne zarządzanie identyfikacjami, uprawnieniami oraz zasobami w sieci?

A. AD (Active Directory)

B. WDS (Windows Deployment Services)

C. NFS (Network File System)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

AD (Active Directory) to usługa stworzona przez firmę Microsoft, która umożliwia scentralizowane zarządzanie tożsamościami, uprawnieniami oraz obiektami w sieci. Dzięki Active Directory administratorzy mogą zarządzać użytkownikami, grupami oraz komputerami w organizacji z jednego miejsca. Jest to kluczowy element w strukturze sieciowej, pozwalający na bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów. Przykładowo, dzięki AD można łatwo przyznawać lub odbierać uprawnienia do konkretnych zasobów sieciowych, takich jak foldery współdzielone czy drukarki. Dodatkowo, Active Directory wspiera standardy takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol), co umożliwia integrację z innymi systemami i usługami. Jest to również rozwiązanie zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie wydajnego zarządzania tożsamościami w złożonych środowiskach IT, co czyni go niezbędnym w każdej większej organizacji.

Pytanie 16

Jaką usługę należy aktywować w sieci, aby stacja robocza mogła automatycznie uzyskać adres IP?

A. DNS

B. WINS

C. DHCP

D. PROXY

Usługa DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest kluczowym elementem zarządzania adresami IP w sieciach komputerowych. Jej głównym zadaniem jest automatyczne przydzielanie adresów IP oraz innych istotnych informacji konfiguracyjnych, takich jak maska podsieci, brama domyślna czy serwery DNS. Dzięki DHCP, administratorzy sieci mogą łatwo zarządzać dużą liczbą urządzeń, eliminując potrzebę ręcznego konfigurowania każdego z nich. Przykładowo, w biurze z setkami komputerów, DHCP pozwala na dynamiczne przydzielanie adresów IP, co znacznie upraszcza proces administracji. Dodatkowo, usługa ta może być skonfigurowana tak, aby przydzielać te same adresy dla tych samych urządzeń, co wspiera stabilność i przewidywalność w zarządzaniu siecią. Zastosowanie DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które rekomendują automatyzację w celu minimalizacji błędów ludzkich oraz zwiększenia efektywności zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 17

Według normy PN-EN 50174 maksymalna całkowita długość kabla połączeniowego między punktem abonenckim a komputerem oraz kabla krosowniczego A+C) wynosi

A. 10 m

B. 3 m

C. 5 m

D. 6 m

Zgodnie z normą PN-EN 50174 dopuszczalna łączna długość kabla połączeniowego pomiędzy punktem abonenckim a komputerem oraz kabla krosowniczego wynosi 10 m. Wynika to z optymalizacji parametrów transmisyjnych sieci, takich jak tłumienie i opóźnienie sygnału. Dłuższe kable mogą prowadzić do pogorszenia jakości sygnału, co wpływa na szybkość i stabilność połączenia. W praktyce oznacza to, że projektując sieci komputerowe, należy starannie planować układ okablowania, aby zmieścić się w tych ograniczeniach. Dzięki temu sieć działa zgodnie z oczekiwaniami i normami branżowymi. Standard PN-EN 50174 jest często stosowany w projektach infrastruktury IT, wspierając inżynierów w tworzeniu niezawodnych i wydajnych systemów. Utrzymanie tych długości kabli zapewnia zgodność z wymaganiami technicznymi i wpływa na poprawę ogólnej wydajności sieci. W związku z tym przestrzeganie tych norm jest nie tylko zalecane, ale wręcz konieczne dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania infrastruktury sieciowej.

Pytanie 18

Aby zintegrować komputer z siecią LAN, należy użyć interfejsu

A. LPT

B. S/PDIF

C. D-SUB

D. RJ-45

Interfejs RJ-45 jest standardem używanym w sieciach Ethernet oraz LAN, który pozwala na fizyczne połączenie komputerów i innych urządzeń sieciowych. Zastosowanie tego interfejsu umożliwia przesyłanie danych z prędkościami typowymi dla sieci lokalnych, wynoszącymi od 10 Mbps do nawet 10 Gbps w przypadku nowoczesnych technologii. Złącze RJ-45 jest odpowiedzialne za łączenie kabli miedzianych typu twisted pair, które są powszechnie stosowane w budowie infrastruktury sieciowej. W codziennych zastosowaniach, RJ-45 znajduje zastosowanie w podłączaniu komputerów do routerów, przełączników oraz punktów dostępowych. W standardzie ANSI/TIA-568 określono kolory przewodów w kablu Ethernet, co zapewnia spójność w instalacjach sieciowych. Warto również zwrócić uwagę na właściwości kabli, takie jak kategorie (np. Cat5e, Cat6), które wpływają na wydajność i przepustowość sieci. Przykładem zastosowania RJ-45 jest sieć biurowa, gdzie wiele komputerów jest podłączonych do switcha, umożliwiając współdzielenie zasobów i dostęp do internetu.

Pytanie 19

Który profil użytkownika ulega modyfikacji i jest zapisywany na serwerze dla klienta działającego w sieci Windows?

A. Obowiązkowy

B. Lokalny

C. Mobilny

D. Tymczasowy

Profil mobilny to typ profilu użytkownika, który jest synchronizowany z serwerem i może być używany na różnych urządzeniach w sieci Windows. Oznacza to, że wszystkie ustawienia, dokumenty i preferencje użytkownika są przechowywane centralnie, co umożliwia dostęp do nich z dowolnego komputera w obrębie organizacji. Przykładem zastosowania profilu mobilnego jest sytuacja, gdy pracownik korzysta z kilku komputerów w biurze lub w terenie. Przy logowaniu na każdym z nich, ma dostęp do tych samych ustawień i plików, co znacząco ułatwia pracę i zwiększa efektywność. Standardy branżowe, takie jak Active Directory, oferują zarządzanie profilami mobilnymi, co pozwala administratorom na stosowanie polityk bezpieczeństwa oraz personalizację doświadczenia użytkowników. W praktyce, mobilne profile są kluczowe w środowiskach, gdzie elastyczność i mobilność pracowników są istotne, umożliwiając im pracę w różnych lokalizacjach bez utraty ciągłości dostępu do danych.

Pytanie 20

Uzyskanie przechowywania kopii często odwiedzanych witryn oraz zwiększenia bezpieczeństwa przez odfiltrowanie konkretnych treści w sieci Internet można osiągnąć dzięki

A. konfiguracji serwera pośredniczącego proxy

B. użytkowaniu systemu z uprawnieniami administratora

C. automatycznemu zablokowaniu plików cookies

D. zainstalowaniu oprogramowania antywirusowego oraz aktualnej bazy wirusów

Konfiguracja serwera pośredniczącego proxy pozwala na efektywne przechowywanie kopii często odwiedzanych stron oraz zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników. Proxy działa jako pośrednik pomiędzy użytkownikiem a serwerem docelowym, co umożliwia buforowanie danych. Dzięki temu, gdy użytkownik odwiedza tę samą stronę ponownie, serwer proxy może dostarczyć mu zawartość z lokalnej pamięci, co znacząco przyspiesza ładowanie strony. Dodatkowo, proxy może filtrować treści, blokując dostęp do niebezpiecznych stron lub zawartości, co zwiększa zabezpieczenia sieciowe. W praktyce, wiele organizacji wykorzystuje serwery proxy do kontroli dostępu do internetu, monitorowania aktywności użytkowników oraz ochrony przed zagrożeniami sieciowymi. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, konfiguracja serwerów proxy powinna być wykonana przez specjalistów IT, którzy zapewnią optymalizację oraz odpowiednie zabezpieczenia, co przyczynia się do zwiększenia wydajności oraz bezpieczeństwa infrastruktury sieciowej.

Pytanie 21

Kondygnacyjny punkt dystrybucji jest połączony z

A. gniazdem abonenckim

B. budynkowym punktem dystrybucji

C. centralnym punktem dystrybucji

D. centralnym punktem sieci

Wybór odpowiedzi dotyczącej centralnego punktu sieci, centralnego punktu dystrybucyjnego lub budynkowego punktu dystrybucyjnego wskazuje na pewne nieporozumienia związane z architekturą sieci. Centralny punkt sieci jest zazwyczaj miejscem, w którym gromadzone są sygnały z różnych źródeł i skąd są one dystrybuowane dalej, jednak nie jest to bezpośrednio związane z kondygnacyjnym punktem dystrybucyjnym, który działa na poziomie lokalnym. Centralny punkt dystrybucyjny ma na celu zarządzanie sygnałem w obrębie konkretnego budynku, ale nie jest on bezpośrednio połączony z gniazdami abonenckimi. Budynkowy punkt dystrybucyjny również pełni funkcję zarządzającą, jednak jego zadaniem jest integracja różnych kondygnacyjnych punktów dystrybucyjnych w obrębie jednego obiektu. Prawidłowe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla projektowania i wdrażania infrastruktury sieciowej. Wiele osób może mylić te pojęcia, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących topologii sieci i ich działania. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że kondygnacyjny punkt dystrybucyjny jest bezpośrednio połączony z gniazdem abonenckim, co umożliwia użytkownikom końcowym dostęp do zasobów sieciowych.

Pytanie 22

Użytkownicy sieci Wi-Fi zauważyli zakłócenia oraz częste przerwy w połączeniu. Przyczyną tej sytuacji może być

A. niepoprawne hasło do sieci

B. zbyt słaby sygnał

C. niewłaściwa metoda szyfrowania sieci

D. niez działający serwer DHCP

Zbyt słaby sygnał jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem Wi-Fi, ponieważ wpływa na jakość transmisji danych. W przypadku, gdy sygnał jest osłabiony, może występować opóźnienie w przesyłaniu danych, co prowadzi do częstych zrywania połączenia. Niskiej jakości sygnał może być wynikiem różnych czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody (np. ściany, meble) oraz zakłócenia elektromagnetyczne od innych urządzeń. Aby poprawić jakość sygnału, warto zastosować kilka rozwiązań, takich jak zmiana lokalizacji routera, użycie wzmacniaczy sygnału lub routerów z technologią Mesh. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie analizy pokrycia sygnałem za pomocą specjalistycznych aplikacji, które pomogą zidentyfikować obszary z niskim sygnałem. Warto również dbać o aktualizację oprogramowania routera, aby korzystać z najnowszych poprawek i funkcji, co przyczynia się do optymalizacji sieci.

Pytanie 23

Koprocesor (Floating Point Unit) w systemie komputerowym jest odpowiedzialny za realizację

A. operacji zmiennoprzecinkowych

B. podprogramów

C. operacji na liczbach całkowitych

D. operacji na liczbach naturalnych

Koprocesor, znany również jako jednostka zmiennoprzecinkowa (Floating Point Unit, FPU), jest specjalizowanym procesorem, który obsługuje operacje arytmetyczne na liczbach zmiennoprzecinkowych. Liczby te są istotne w obliczeniach inżynieryjnych, naukowych i finansowych, gdzie wymagana jest wysoka precyzja i zakres wartości. Użycie FPU pozwala na szybkie przetwarzanie takich operacji, co jest kluczowe w programowaniu złożonych algorytmów, takich jak symulacje fizyczne, obliczenia numeryczne czy renderowanie grafiki 3D. Na przykład, w grafice komputerowej, obliczenia dotyczące ruchu obiektów, oświetlenia i cieni są często wykonywane przy użyciu operacji zmiennoprzecinkowych, które wymagają dużej mocy obliczeniowej. W standardach programowania, takich jak IEEE 754, zdefiniowane są zasady reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, co zapewnia spójność i dokładność obliczeń w różnych systemach komputerowych. Dzięki zastosowaniu FPU, programiści mogą tworzyć bardziej wydajne aplikacje, które są w stanie obsługiwać skomplikowane obliczenia w krótszym czasie.

Pytanie 24

Co oznacza standard 100Base-T?

A. standard sieci Ethernet o prędkości 100Mb/s

B. standard sieci Ethernet o prędkości 1000Mb/s

C. standard sieci Ethernet o prędkości 1000MB/s

D. standard sieci Ethernet o prędkości 1GB/s

Standard 100Base-T, nazywany również Fast Ethernet, odnosi się do technologii sieci Ethernet, która umożliwia przesyłanie danych z prędkością 100 megabitów na sekundę (Mb/s). To istotny krok w rozwoju sieci komputerowych, gdyż pozwala na znacznie szybszą transmisję niż wcześniejsze standardy, takie jak 10Base-T, które oferowały jedynie 10 Mb/s. 100Base-T został szeroko wdrożony w latach 90-tych XX wieku i do dziś pozostaje popularnym rozwiązaniem w wielu lokalnych sieciach komputerowych. Przykładem zastosowania tego standardu może być biuro, gdzie komputery są połączone w sieci lokalnej, a dzięki 100Base-T możliwe jest szybkie przesyłanie dużych plików między urządzeniami oraz zapewnienie płynnej pracy aplikacji działających w sieci. Warto również zauważyć, że standard ten jest zgodny z zasadami IEEE 802.3, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami sprzętu sieciowego, zgodność z dobrą praktyką inżynieryjną oraz możliwość łatwej rozbudowy i modernizacji sieci.

Pytanie 25

Jaką maksymalną liczbę podstawowych partycji na dysku twardym z tablicą MBR można utworzyć za pomocą narzędzia Zarządzanie dyskami dostępnego w systemie Windows?

A. 4

B. 2

C. 1

D. 3

Odpowiedź '4' jest poprawna, ponieważ tablica MBR (Master Boot Record) pozwala na utworzenie maksymalnie czterech partycji podstawowych na dysku twardym. W praktyce oznacza to, że każda z tych partycji może być używana do przechowywania systemów operacyjnych lub danych. W przypadku potrzeby utworzenia większej liczby partycji, można skonwertować jedną z partycji podstawowych na partycję rozszerzoną, która może zawierać dodatkowe partycje logiczne. Taki sposób zarządzania partycjami jest zgodny z dobrymi praktykami w administracji systemami, gdzie optymalizacja korzystania z dostępnej przestrzeni dyskowej jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że MBR jest ograniczony do dysków o maksymalnej pojemności 2 TB, dlatego w przypadku nowoczesnych systemów i dysków twardych o większej pojemności zaleca się użycie systemu GPT (GUID Partition Table), który nie tylko pozwala na więcej partycji, ale także obsługuje dużo większe dyski. Właściwe zrozumienie różnic między tymi systemami partycji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania zasobami w środowisku IT.

Pytanie 26

W celu zbudowania sieci komputerowej w danym pomieszczeniu wykorzystano 25 metrów kabli UTP, 5 gniazd RJ45 oraz odpowiednią liczbę wtyków RJ45 potrzebnych do stworzenia 5 kabli połączeniowych typu patchcord. Jaki jest całkowity koszt zastosowanych materiałów do budowy sieci? Ceny jednostkowe materiałów są przedstawione w tabeli.

Material	Jednostka miary	Cena
Skrętka UTP	m	1 zł
Gniazdo RJ45	szt.	10 zł
Wtyk RJ45	szt.	50 gr

A. 90 zł

B. 75 zł

C. 80 zł

D. 50 zł

Odpowiedź 80 zł jest poprawna ponieważ przy obliczaniu kosztów sieci komputerowej musimy uwzględnić wszystkie elementy i ich koszty jednostkowe Zgodnie z tabelą skrętka UTP kosztuje 1 zł za metr a potrzebujemy 25 metrów co daje 25 zł Koszt 5 gniazd RJ45 to 5 x 10 zł czyli 50 zł Wtyki RJ45 kosztują 50 groszy za sztukę a potrzebujemy ich 10 więc łączny koszt to 5 zł Dodając wszystkie koszty 25 zł za skrętkę 50 zł za gniazda i 5 zł za wtyki otrzymujemy 80 zł Budowa sieci komputerowej wymaga znajomości standardów takich jak ANSI TIA EIA 568 w zakresie projektowania i instalacji okablowania Ważne jest dobranie odpowiednich materiałów co wpływa na jakość sygnału i trwałość instalacji Skrętka UTP i złącza RJ45 są standardowymi komponentami używanymi w sieciach komputerowych Dzięki temu prawidłowo wykonana instalacja zapewnia stabilne i szybkie połączenia co jest kluczowe w nowoczesnych środowiskach IT

Pytanie 27

Jak wygląda maska dla adresu IP 92.168.1.10/8?

A. 255.0.255.0

B. 255.255.255.0

C. 255.0.0.0

D. 255.255.0.0

Maska sieciowa 255.0.0.0 jest właściwym odpowiednikiem dla adresu IP 92.168.1.10/8, ponieważ zapis /8 oznacza, że pierwsze 8 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co daje nam 1 bajt na identyfikację sieci. W tym przypadku, adres 92.168.1.10 znajduje się w klasie A, gdzie maska sieciowa wynosi 255.0.0.0. Przykładowe zastosowania takiej maski obejmują sieci o dużej liczbie hostów, gdzie zazwyczaj wymaga się więcej niż 65 tysięcy adresów IP. W praktyce maska /8 jest stosowana w dużych organizacjach, które potrzebują obsługiwać wiele urządzeń w jednej sieci. Przykładem może być operator telekomunikacyjny lub duża korporacja. Ponadto, zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maskowanie w sposób elastyczny pozwala na bardziej efektywne zarządzanie adresacją IP, co jest szczególnie ważne w dobie rosnącej liczby urządzeń sieciowych. Warto także pamiętać, że w praktyce stosowanie maski /8 wiąże się z odpowiedzialnością za efektywne wykorzystanie zasobów adresowych, zwłaszcza w kontekście ich ograniczonej dostępności.

Pytanie 28

Active Directory w systemach MS Windows Server 2000 oraz MS Windows Server 2003 to

A. grupa komputerów połączonych w infrastrukturę sieciową, składająca się z serwera działającego jako kontroler oraz stacji roboczych – klientów

B. baza danych zawierająca dane o użytkownikach sieci, ich hasłach oraz uprawnieniach

C. usługa katalogowa, która przechowuje dane dotyczące obiektów w sieci i udostępnia je użytkownikom oraz administratorom sieci

D. logiczna zbiorowość komputerów, które mają możliwość wzajemnej komunikacji w sieci oraz dzielenia się zasobami

Active Directory, czyli AD, to coś w stylu katalogu w systemach MS Windows Server 2000 i 2003. Pełni ważną rolę w zarządzaniu różnymi zasobami w sieci. Właściwie trzyma wszelkie info o obiektach, jak użytkownicy, grupy czy komputery, i to jest udostępnione dla administratorów i użytkowników. Dzięki AD, organizacje mogą lepiej zarządzać dostępem do różnych zasobów, przydzielając konkretne uprawnienia. Na przykład, administratorzy mają możliwość tworzenia grup użytkowników z różnymi uprawnieniami, co ułatwia zarządzanie dostępem do plików czy drukarek. AD wspiera też standardy LDAP, co jest fajne, bo można go zintegrować z innymi systemami. Dobrą praktyką jest regularne audytowanie kont użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo i zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Wydaje mi się, że to bardzo przydatna funkcjonalność.

Pytanie 29

Jakie oprogramowanie powinno być zainstalowane, aby umożliwić skanowanie tekstu z drukowanego dokumentu do edytora tekstu?

A. Program CAD

B. Program ERP

C. Program OCR

D. Program COM+

Program OCR (Optical Character Recognition) jest specjalistycznym oprogramowaniem, które umożliwia konwersję zeskanowanych dokumentów, obrazów i tekstów wydrukowanych do formatu edytowalnego. Działa to na zasadzie rozpoznawania wzorów i znaków, co pozwala na przekształcenie wizualnych danych na tekst cyfrowy. W praktyce, wykorzystanie programu OCR jest powszechne w biurach, archiwach oraz bibliotekach, gdzie duża ilość dokumentów papierowych musi zostać zdigitalizowana. Dzięki technologii OCR możemy efektywnie archiwizować dokumenty, oszczędzając czas i przestrzeń. Warto również wspomnieć, że nowoczesne programy OCR są w stanie rozpoznać nie tylko standardowe czcionki, ale również różne języki i znaki diakrytyczne, co sprawia, że są wszechstronne i użyteczne w międzynarodowym kontekście. Przykładowe oprogramowanie OCR to ABBYY FineReader czy Adobe Acrobat, które są zgodne z branżowymi standardami, takimi jak PDF/A, co zapewnia długoterminową archiwizację dokumentów.

Pytanie 30

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe w odniesieniu do przedstawionej konfiguracji serwisu DHCP w systemie Linux?

A. Karcie sieciowej urządzenia main przypisany zostanie adres IP 39:12:86:07:55:00

B. System przekształci adres IP 192.168.221.102 na nazwę main

C. Komputery działające w sieci będą miały adres IP z zakresu 176.16.20.50 ÷ 176.16.20.250

D. Komputery uzyskają adres IP z zakresu 176.16.20.251 ÷ 255.255.255.0

Odpowiedź wskazująca, że komputery pracujące w sieci otrzymają adres IP z zakresu 176.16.20.50 do 176.16.20.250 jest poprawna, ponieważ konfiguracja DHCP przedstawiona w pytaniu definiuje zakres przydzielania adresów IP dla klientów. W sekcji 'range' widać dokładnie zdefiniowany zakres adresów, z którego serwer DHCP będzie przydzielał adresy IP. W praktyce oznacza to, że gdy klient żąda adresu IP, serwer DHCP wybierze jeden z adresów w tym zakresie, co jest standardową praktyką w zarządzaniu adresacją IP w sieciach lokalnych. Dobre praktyki sugerują, aby unikać przydzielania adresów z tego zakresu dla urządzeń statycznych, stąd zdefiniowanie adresu 176.16.20.100 dla hosta 'main' jest także przykładam na właściwe konfigurowanie usług DHCP, by uniknąć konfliktów adresowych. Ensuring that the DHCP service is correctly configured and that static IP addresses are outside of the DHCP range is crucial for maintaining stable network operations.

Pytanie 31

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo zabrudzone. W celu ich oczyszczenia, należy zastosować

A. ściereczkę nasączoną IPA oraz smar

B. wilgotną ściereczkę oraz pianki do czyszczenia plastiku

C. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

D. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką przedłużającą zasięg

Stosowanie mokrej chusteczki oraz sprężonego powietrza z rurką zwiększającą zasięg może wydawać się praktyczne, jednak takie podejście niesie ze sobą ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów urządzenia. Mokre chusteczki, zwłaszcza te przeznaczone do innych zastosowań, mogą zawierać substancje chemiczne, które są nieodpowiednie do czyszczenia elektroniki i mogą pozostawić smugi lub uszkodzić powłokę wyświetlacza. Sprężone powietrze może być użyteczne do usuwania kurzu z trudno dostępnych miejsc, ale jego stosowanie na powierzchniach wrażliwych, jak wyświetlacze, może prowadzić do ich uszkodzenia poprzez nadmierne ciśnienie lub nawet wprowadzenie wilgoci. W przypadku ściereczki nasączonej IPA oraz środka smarującego również pojawia się problem, ponieważ izopropanol w nadmiarze może rozpuścić niektóre rodzaje powłok ochronnych na wyświetlaczach. Zastosowanie smaru na powierzchniach, które nie wymagają smarowania, prowadzi do zbierania kurzu i brudu, co w dłuższym czasie może wpłynąć na funkcjonalność urządzenia. Suche chusteczki i patyczki do czyszczenia mogą wydawać się bezpieczną opcją, ale mogą powodować zarysowania, zwłaszcza jeśli patyczki są zbyt sztywne. Typowe błędy w myśleniu przy wyborze metody czyszczenia to brak analizy materiałów, które używamy, oraz niewłaściwe dopasowanie środków do konkretnego typu urządzenia. Dobrą praktyką jest zawsze wybieranie produktów stworzonych z myślą o elektronice, co zapewnia skuteczne i bezpieczne czyszczenie.

Pytanie 32

Karta dźwiękowa, która pozwala na odtwarzanie plików w formacie MP3, powinna być zaopatrzona w układ

A. ALU

B. RTC

C. DAC

D. GPU

Nie wybrałeś odpowiedzi, która pasuje do roli karty dźwiękowej w systemie audio, co może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, do czego służą poszczególne elementy komputera. Na przykład, RTC, czyli zegar czasu rzeczywistego, zajmuje się tylko zarządzaniem czasem, więc nie ma z dźwiękiem nic wspólnego. GPU to jednostka do obliczeń graficznych, a nie dźwiękowych. ALU z kolei robi obliczenia, ale też nie przetwarza dźwięku. Często mylimy funkcje różnych układów, co skutkuje błędnymi wnioskami. Ważne jest, aby wiedzieć, że karta dźwiękowa musi mieć odpowiednie części do pracy z sygnałami audio, a wtedy DAC umożliwia nam słuchanie dźwięku. Kiedy myślimy o technologii audio, musimy używać układów zaprojektowanych specjalnie do tego celu, co wyklucza inne komponenty. Zrozumienie, które elementy są za co odpowiedzialne, ma kluczowe znaczenie, żeby zapewnić dobrą jakość dźwięku w systemie.

Pytanie 33

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C?

A. zaciskarka do złączy typu RJ-45

B. narzędzie uderzeniowe

C. spawarka światłowodowa

D. zaciskarka do złączy typu F

Użycie narzędzi takich jak narzędzie uderzeniowe czy spawarka światłowodowa do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C jest mylnym podejściem. Narzędzie uderzeniowe, stosowane głównie do montażu gniazd teleinformatycznych, działa na zasadzie uderzenia, które wbija żyły w odpowiednie złącza. Jakkolwiek narzędzie to może być użyteczne w kontekście niektórych rodzajów kabli, nie nadaje się do zakończenia skrętki wtykiem RJ-45, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego docisku oraz nie pozwala na precyzyjne zarządzanie żyłami kabla, co jest kluczowe dla minimalizacji interferencji i zapewnienia optymalnej jakości sygnału. Spawarka światłowodowa z kolei ma zupełnie inny cel – służy do łączenia włókien światłowodowych poprzez ich spawanie. Użycie tego narzędzia do skrętki byłoby nie tylko nieefektywne, ale i zbędne. Ponadto, zaciskarka do złączy typu F, przeznaczona do innego typu złączy, również nie jest odpowiednia dla wtyków RJ-45. Wybór niewłaściwego narzędzia do zakończenia skrętki prowadzi do niepoprawnych połączeń, co może skutkować problemami z transmisją danych, takimi jak spadki prędkości, utrata pakietów czy zakłócenia sygnału. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że różne narzędzia mogą być stosowane zamiennie, co zdecydowanie nie znajduje potwierdzenia w praktyce.

Pytanie 34

Sygnał kontrolny generowany przez procesor, umożliwiający zapis do urządzeń wejściowych i wyjściowych, został na diagramie oznaczony numerem

A. 3

B. 4

C. 2

D. 1

Wybór błędnej odpowiedzi co do sygnału sterującego zapisem do urządzeń wejścia-wyjścia często wynika z niepełnego zrozumienia roli poszczególnych sygnałów w architekturze mikroprocesora. Sygnały MEMR i MEMW oznaczają operacje odczytu i zapisu do pamięci, co jest mylące dla wielu uczących się, którzy mogą błędnie przypuszczać, że są one związane z urządzeniami wejścia-wyjścia. MEMR jest używany do odczytu danych z pamięci, natomiast MEMW do zapisu danych do pamięci. Sygnały te są integralną częścią komunikacji z pamięcią RAM i ROM, ale nie z urządzeniami wejścia-wyjścia. I/OR i I/OW to sygnały dedykowane dla operacji z urządzeniami I/O. I/OR oznacza odczyt z urządzeń I/O, podczas gdy I/OW oznacza zapis. Mylenie sygnałów związanych z pamięcią i I/O jest powszechnym błędem, zwłaszcza u początkujących projektantów systemów. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest dogłębne zrozumienie funkcji i zastosowania każdego sygnału oraz kontekstu, w jakim są używane. W systemach komputerowych sygnały są wykorzystywane w złożonych sekwencjach operacji, a prawidłowe ich przypisanie jest kluczowe dla stabilnej i wydajnej pracy całego systemu. Inżynierowie muszą być świadomi standardowych praktyk i protokołów komunikacyjnych używanych w systemach mikroprocesorowych, by skutecznie projektować i diagnozować złożone systemy komputerowe. Dobra znajomość tych zasad pozwala na unikanie kosztownych błędów w projektowaniu sprzętu i oprogramowania, co jest kluczowe w nowoczesnym inżynierii komputerowej.

Pytanie 35

Jakim sposobem zapisuje się dane na nośnikach BD-R?

A. poprzez zastosowanie lasera niebieskiego

B. dzięki głowicy magnetycznej

C. z wykorzystaniem lasera czerwonego

D. przy użyciu światła UV

Odpowiedź 'lasera niebieskiego' jest prawidłowa, ponieważ zapis na dyskach BD-R (Blu-ray Disc Recordable) wykorzystuje laser o długości fali około 405 nm, co plasuje go w zakresie niebieskiego światła. Ta technologia jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej gęstości zapisu, co pozwala na pomieszczenie znacznie większej ilości danych w porównaniu do tradycyjnych nośników optycznych takich jak DVD czy CD. W praktyce, dzięki zastosowaniu lasera niebieskiego, możliwe jest zredukowanie wielkości piksela, co przyczynia się do zwiększenia pojemności dysków Blu-ray. Standard BD-R pozwala na zapis do 25 GB na jedną warstwę i 50 GB na dwie warstwy, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla przechowywania wysokiej jakości filmów w rozdzielczości HD. Dobre praktyki w branży filmowej czy muzycznej często wymagają używania dysków Blu-ray dla archiwizacji oraz dystrybucji multimediów, ze względu na ich niezawodność i jakość. W związku z tym, znajomość technologii zapisu na dyskach BD-R oraz jej przewag nad innymi nośnikami jest istotna dla profesjonalistów w obszarze mediów cyfrowych.

Pytanie 36

Zestaw dodatkowy, który zawiera strzykawkę z cieczą, igłę oraz rękawice ochronne, jest przeznaczony do napełniania pojemników z medium drukującym w drukarkach

A. igłowych

B. atramentowych

C. przestrzennych

D. laserowych

Pozostałe opcje dotyczą różnych rodzajów drukarek, a to naprawdę ma znaczenie dla ich funkcjonalności i działania. Drukarki igłowe, które kiedyś były na topie, działają zupełnie inaczej – uderzają igłami w papier, całkiem inaczej niż drukarki atramentowe, które używają tuszu. W drukarkach igłowych nie trzeba używać strzykawki ani igły, tylko wymieniają taśmy barwiące. Z kolei drukarki laserowe używają tonera w proszku, który łączy się z papierem pod wpływem wysokiej temperatury. Proces uzupełniania toneru też nie wygląda jak napełnianie tuszem. A drukarki 3D, które są na czasie, tworzą modele 3D z filamentów, a nie tuszem. Często myśli się, że zestaw do atramentowych drukarek można używać w innych typach, co prowadzi do pomyłek przy wyborze akcesoriów i ich konserwacji. Wydaje mi się, że zrozumienie różnych technologii druku i ich właściwości jest kluczowe, żeby móc korzystać ze sprzętu bez problemów.

Pytanie 37

Jeśli adres IP komputera roboczego przyjmuje formę 176.16.50.10/26, to jaki jest adres rozgłoszeniowy oraz maksymalna liczba hostów w tej sieci?

A. 176.16.50.63; 62 hosty

B. 176.16.50.62; 63 hosty

C. 176.16.50.36; 6 hostów

D. 176.16.50.1; 26 hostów

Odpowiedź z adresem 176.16.50.63; 62 hosty jest trafna. Maska podsieci /26 oznacza, że 26 bitów mamy na sieć, a reszta, czyli 6 bitów, przeznaczona jest na hosty. Stąd wychodzi, że możemy mieć 2^6 - 2, co daje nam 62 adresy do wykorzystania. Jak spojrzysz na adres rozgłoszeniowy, to zauważysz, że to ostatni adres w tej podsieci. Dla podsieci z maską /26, zakres adresów to od 176.16.50.0 do 176.16.50.63, więc adres rozgłoszeniowy to właśnie 176.16.50.63. W sieciach komputerowych adresy IP są mega ważne, bo pozwalają urządzeniom się komunikować i identyfikować. Rozumienie, jak to wszystko działa z adresowaniem IP i maskowaniem podsieci, to kluczowa sprawa w inżynierii sieciowej, dlatego warto się nad tym dobrze zastanowić i poćwiczyć.

Pytanie 38

Ile adresów IP można wykorzystać do adresowania komputerów w sieci o adresie 192.168.100.0 oraz masce 255.255.255.0?

A. 255

B. 254

C. 256

D. 253

Adres 192.168.100.0 z maską 255.255.255.0 wskazuje na sieć klasy C, w której dostępna przestrzeń adresowa wynosi 256 adresów (od 192.168.100.0 do 192.168.100.255). Jednakże, dwa adresy są zarezerwowane: jeden to adres sieci (192.168.100.0), a drugi to adres rozgłoszeniowy (192.168.100.255). To oznacza, że w tej sieci możemy efektywnie wykorzystać 254 adresy IP do przydzielenia urządzeniom. W praktyce oznacza to, że administratorzy sieci mogą skonfigurować do 254 komputerów, drukarek, serwerów i innych urządzeń w tej konkretnej podsieci bez obaw o konfl ikty adresowe. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania sieciami lokalnymi oraz projektowania ich struktury zgodnie z najlepszymi praktykami, co jest szczególnie istotne w kontekście bezpieczeństwa sieci i zarządzania zasobami.

Pytanie 39

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest

A. automatyczne uruchamianie ostatnio zagranej gry

B. automatyczne tworzenie kopii zapasowych danych na świeżo podłączonym nośniku pamięci

C. rozpoznanie nowo podłączonego urządzenia oraz automatyczne przydzielenie mu zasobów

D. automatyczne usuwanie sterowników, które nie były używane przez dłuższy czas

Odpowiedź numer 3 jest poprawna, ponieważ mechanizm Plug and Play (PnP) ma na celu automatyczne wykrywanie nowo podłączonego sprzętu i przypisywanie mu odpowiednich zasobów systemowych, takich jak numery przerwań (IRQ), adresy pamięci oraz dostęp do portów. Dzięki temu użytkownik nie musi ręcznie konfigurować urządzeń, co znacznie upraszcza proces instalacji i konfiguracji sprzętu. Przykłady zastosowania PnP obejmują podłączanie myszek, klawiatur, drukarek czy dysków zewnętrznych. Standardy Plug and Play są powszechnie stosowane w nowoczesnych systemach operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, co zapewnia ich szeroką kompatybilność z różnorodnym sprzętem. Warto również zauważyć, że mechanizm ten jest zgodny z architekturą USB, która również wspiera automatyczne wykrywanie i konfigurację urządzeń. PnP znacząco podnosi użyteczność komputerów osobistych oraz innych urządzeń elektronicznych, pozwalając na łatwe dodawanie i usuwanie sprzętu bez potrzeby restartowania systemu czy ingerencji w ustawienia BIOS-u.

Pytanie 40

W systemie Windows Server, możliwość udostępnienia folderu jako zasobu sieciowego, który jest widoczny na stacji roboczej jako dysk oznaczony literą, można uzyskać poprzez realizację czynności

A. zerowania

B. mapowania

C. defragmentacji

D. oczywiście

Mapowanie folderu jako zasobu sieciowego w systemie Windows Server polega na przypisaniu litery dysku do określonego folderu udostępnionego w sieci. Dzięki tej operacji użytkownicy na stacjach roboczych mogą łatwo uzyskiwać dostęp do zasobów, traktując je jak lokalne dyski. Proces ten jest standardową praktyką w zarządzaniu siecią, która zwiększa wygodę oraz efektywność pracy. Na przykład, jeśli administrator sieci udostępni folder \\serwer\udział jako dysk Z:, użytkownicy mogą w prosty sposób otworzyć Eksplorator plików, a następnie wybrać dysk Z: bez potrzeby znajomości pełnej ścieżki folderu. Mapowanie pozwala również na zastosowanie różnych uprawnień dostępu, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa danych. Warto również wspomnieć, że mapowanie dysków można zautomatyzować przy użyciu skryptów logowania, co ułatwia zarządzanie zasobami w dużych środowiskach. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT, mapowanie dysków to skuteczna metoda organizacji i dostępu do zasobów sieciowych."

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej