Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 19:09
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 19:18

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby sprawdzić stan podłączonego kabla oraz zdiagnozować odległość do miejsca awarii w sieci, należy użyć funkcji przełącznika oznaczonej numerem

A. 1

B. 3

C. 2

D. 4

Wybór innych opcji niż numer 3 wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji przełącznika sieciowego. Funkcja 'Port Statistics' oznaczona numerem 1, jest używana do monitorowania ruchu sieciowego na poszczególnych portach przełącznika, co pozwala na analizę wydajności sieci i wykrywanie anomalii w przepływie danych, ale nie służy do testowania kabli. Port Statistics nie dostarcza informacji o fizycznym stanie okablowania ani nie identyfikuje miejsca uszkodzenia kabla. Z kolei funkcja 'Port Mirror' pod numerem 2 jest używana do klonowania ruchu z jednego portu na inny, co jest przydatne przy analizie pakietów w celach diagnostycznych, lecz nie ma bezpośredniego związku z fizycznym testowaniem kabli. Port mirroring umożliwia śledzenie i analizowanie ruchu sieciowego, ale nie pozwala na diagnozę problemów z okablowaniem. Natomiast 'Loop Prevention' pod numerem 4 służy do zapobiegania powstawaniu pętli w sieci, które mogą prowadzić do nadmiarowego ruchu i przeciążeń. Choć jest to istotna funkcja dla stabilności sieci, nie zajmuje się bezpośrednim testowaniem kabli. Każda z tych funkcji pełni różne role w zarządzaniu siecią, a ich mylne zrozumienie może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów sieciowych. Kluczowe jest więc zrozumienie specyficznych zastosowań każdej z funkcji, aby efektywnie diagnozować i rozwiązywać problemy w sieci komputerowej.

Pytanie 2

Jaką prędkość przesyłu danych określa standard sieci Ethernet IEEE 802.3z?

A. 10 Mb/s

B. 100 Gb/s

C. 1 Gb/s

D. 100 Mb/s

Wybór innej prędkości, takiej jak 100 Mb/s, 100 Gb/s czy 10 Mb/s, pokazuje, że mogło tu dojść do jakiegoś nieporozumienia ze standardami Ethernet. Przykładowo, 100 Mb/s to Fast Ethernet, który był przed Gigabit Ethernetem i nie ma tej samej prędkości. Chociaż jeszcze gdzieś to można spotkać, to zdecydowanie nie spełnia dzisiejszych wymagań. Z drugiej strony 100 Gb/s odnosi się do 802.3ba, który jest nowszy i super szybki, ale nie ma nic wspólnego z 802.3z, które definiuje te 1 Gb/s. Przydzielenie tej wartości do 802.3z świadczy o jakimś nieporozumieniu w temacie rozwoju standardów Ethernet oraz ich różnorodnych zastosowań. A jeśli chodzi o 10 Mb/s, to jest to już jedna z najstarszych technologii Ethernet, która teraz praktycznie nie znajduje zastosowania komercyjnego. Wybór którejkolwiek z tych prędkości w odniesieniu do 802.3z jest więc technicznie niepoprawny. Wiedza o tych standardach oraz ich zastosowaniach jest naprawdę potrzebna, zwłaszcza dla inżynierów sieciowych i wszystkich w IT, żeby móc projektować nowoczesne i wydajne systemy komunikacyjne.

Pytanie 3

Instalacja systemów Linux oraz Windows 7 odbyła się bez żadnych problemów. Systemy zainstalowały się prawidłowo z domyślnymi konfiguracjami. Na tym samym komputerze, przy tej samej specyfikacji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. uszkodzenie logiczne dysku twardego

B. nieprawidłowe ułożenie zworek na dysku twardym

C. nieodpowiednio ustawione bootowanie urządzeń

D. brak sterowników

Złe ułożenie zworek w dysku twardym oraz błędne ustawienia bootowania napędów to często mylone koncepcje, które mogą prowadzić do błędnego rozumienia problemu z instalacją systemu operacyjnego. W przypadku złego ułożenia zworek na dyskach twardych, skutkiem może być ich niewykrycie przez BIOS, ale przy odpowiedniej konfiguracji i nowoczesnych systemach, zwłaszcza przy użyciu jednego dysku, nie powinno to stanowić problemu. Współczesne dyski SATA nie wymagają fizycznego ustawiania zworek, co sprawia, że ten argument jest nieadekwatny w kontekście problemów z instalacją Windows XP. Ustawienia bootowania także mają swoją rolę, ale w przypadku komunikatu o braku dysków twardych problem leży głębiej. Bootowanie odnosi się do sekwencji uruchamiania systemu operacyjnego z nośników, ale jeśli dysk nie jest wykrywany, to nawet poprawne ustawienia bootowania nie pomogą. Uszkodzenie logiczne dysku twardego może wywołać różne inne objawy, takie jak trudności z dostępem do danych, ale nie jest to bezpośrednia przyczyna niewykrywania dysku podczas instalacji. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że brak odpowiednich sterowników to najczęstszy problem, zwłaszcza przy starszych systemach operacyjnych, takich jak Windows XP.

Pytanie 4

Administrator powinien podzielić sieć o adresie 193.115.95.0 z maską 255.255.255.0 na 8 równych podsieci. Jaką maskę sieci powinien wybrać administrator?

A. 255.255.255.240

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.224

D. 255.255.255.248

Wybór nieodpowiedniej maski sieci często wynika z błędnych założeń dotyczących podziału sieci. W przypadku maski 255.255.255.192, która odpowiada 11111111.11111111.11111111.11000000, uzyskujemy 4 podsieci, co jest niewystarczające do spełnienia wymagań podziału na 8 podsieci. Z kolei maska 255.255.255.240, odpowiadająca 11111111.11111111.11111111.11110000, daje jedynie 16 adresów w każdej podsieci, z czego 14 jest dostępnych dla hostów, co również nie pasuje do wymagania o 8 równych podsieciach, ponieważ w tym przypadku wykorzystamy tylko 4 podsieci. Maska 255.255.255.248 (11111111.11111111.11111111.11111000) umożliwia podział na 32 podsieci, co w tym kontekście również nie jest praktyczne, a ilość dostępnych adresów w każdej z tych podsieci wynosi zaledwie 6. Takie błędy w ocenie możliwości podziału sieci mogą prowadzić do poważnych problemów w przyszłości, takich jak niewystarczająca liczba adresów dla urządzeń w sieci. Kluczowe jest, aby rozumieć logikę działania maski podsieci oraz zasady przydzielania adresów IP, żeby unikać nieefektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 5

Na zamieszczonym zdjęciu widać

A. tuner

B. taśmę barwiącą

C. tusz

D. kartridż

Tuner to urządzenie elektroniczne stosowane w systemach audio i wideo do odbioru sygnałów radiowych lub telewizyjnych. Jego funkcją jest dekodowanie sygnałów i ich przetwarzanie na postać zrozumiałą dla reszty systemu. W kontekście druku, tuner nie pełni żadnej roli, a jego użycie w odpowiedzi na pytanie związane z materiałami eksploatacyjnymi jest niepoprawne. Kartridż to pojemnik zawierający tusz lub toner, stosowany w drukarkach atramentowych i laserowych. Jest to element niezbędny do drukowania, jednak różni się znacząco od taśmy barwiącej, zarówno pod względem zasady działania, jak i zastosowań. Kartridże wymagają technologii atramentowej lub laserowej, podczas gdy taśmy barwiące są wykorzystywane w drukarkach igłowych. Tusz to ciecz używana w drukarkach atramentowych, także różni się od taśmy barwiącej, która jest bardziej fizycznym nośnikiem. Typowym błędem jest utożsamianie tuszu z każdym rodzajem materiału barwiącego, co pomija specyfikę technologii druku igłowego. Poprawne zrozumienie materiałów eksploatacyjnych wymaga wiedzy o ich mechanizmach działania i przeznaczeniu w różnych typach drukarek czy urządzeń biurowych. Takie zrozumienie pomaga uniknąć nieporozumień i błędów przy doborze odpowiednich komponentów do urządzeń drukujących.

Pytanie 6

Jakie jest standardowe połączenie między skanerem a aplikacją graficzną?

A. USB

B. OPC

C. TWAIN

D. SCAN

Odpowiedzi takie jak SCAN, USB czy OPC nie pasują do pytania o standardy komunikacyjne między skanerem a programem graficznym. SCAN to ogólny termin, który mówi o procesie przerabiania obrazu na cyfrowy, a nie o standardzie komunikacji. USB, z kolei, to interfejs, który pozwala podłączać różne urządzenia do komputera, więc chociaż jest ważny, to nie jest specyficznym protokołem do skanowania. A OPC to standard, który w sumie dotyczy automatyki, a nie skanowania obrazów. Takie odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, bo mogą sugerować, że różne technologie się ze sobą pokrywają, co nie jest do końca prawdą. Ważne jest, żeby rozumieć, że TWAIN to specjalny standard komunikacji, a inne odpowiedzi mówią o bardziej ogólnych kwestiach.

Pytanie 7

Jak najlepiej chronić zgromadzone dane przed ich odczytem w przypadku kradzieży komputera?

A. wdrożyć szyfrowanie partycji

B. chronić konta silnym hasłem

C. przygotować punkt przywracania systemu

D. ustawić atrybut ukryty dla wszystkich ważnych plików

Szyfrowanie partycji to jedna z najskuteczniejszych metod ochrony danych w przypadku kradzieży komputera. Gdy partycja jest zaszyfrowana, wszystkie dane na niej przechowywane są nieczytelne dla osób, które nie dysponują odpowiednim kluczem szyfrowania. Przykładem popularnych narzędzi do szyfrowania partycji są BitLocker w systemie Windows i FileVault w macOS. W praktyce zastosowanie szyfrowania partycji oznacza, że nawet w przypadku fizycznego dostępu do dysku twardego, dane nie mogą być odczytane bez posiadania klucza dostępu. Ponadto, zgodnie z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, szyfrowanie danych powinno być integralną częścią strategii ochrony informacji, szczególnie w kontekście danych wrażliwych, takich jak dane osobowe czy finansowe. Warto także zainwestować w regularne aktualizacje oprogramowania oraz tworzenie kopii zapasowych, aby dodatkowo zwiększyć bezpieczeństwo zgromadzonych danych.

Pytanie 8

Do interfejsów pracujących równolegle należy interfejs

A. RS-232

B. FireWire

C. AGP

D. DVI

FireWire, znany również jako IEEE 1394, jest interfejsem szeregowym, który zapewnia wysoką prędkość transferu danych dla urządzeń peryferyjnych, takich jak kamery cyfrowe oraz zewnętrzne dyski twarde. Umożliwia przesyłanie danych w trybie pełnodupleksowym, co oznacza, że dane mogą być wysyłane i odbierane jednocześnie, jednak nie działa w trybie równoległym. Różnica ta jest kluczowa, ponieważ FireWire nie korzysta z równoległego przesyłania danych, jak AGP. RS-232 to standard interfejsu szeregowego, który był szeroko stosowany w komunikacji między komputerami a urządzeniami peryferyjnymi, takimi jak modemy, ale także nie jest interfejsem równoległym. DVI (Digital Visual Interface) to z kolei standard wideo, który może przesyłać sygnał cyfrowy, ale również nie implementuje przesyłania danych w sposób równoległy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście wyboru odpowiednich interfejsów do określonych zastosowań. Często zdarza się, że mylenie interfejsów szeregowych z równoległymi prowadzi do nieefektywnych rozwiązań w projektach technicznych. W praktyce, wybór niewłaściwego interfejsu może wpłynąć na wydajność systemu, zwłaszcza w obszarze aplikacji wymagających wysokiej przepustowości, takich jak renderowanie grafiki czy transmisje wideo.

Pytanie 9

Który symbol reprezentuje przełącznik?

A. A

B. B

C. C

D. D

Symbol oznaczający przełącznik, widoczny na ilustracji jako D, jest kluczowym elementem w sieciach komputerowych i elektronicznych. Przełącznik, w kontekście sieci komputerowych, to urządzenie służące do kierowania sygnałów danych pomiędzy różnymi urządzeniami w sieci lokalnej (LAN). Jego główną rolą jest umożliwienie komunikacji pomiędzy komputerami, drukarkami i innymi urządzeniami sieciowymi poprzez przekazywanie danych w formie pakietów. Przełączniki operują głównie na poziomie drugiej warstwy modelu OSI, co oznacza, że używają adresów MAC do identyfikacji urządzeń. W efektywnym zarządzaniu ruchem sieciowym przełączniki odgrywają krytyczną rolę, ponieważ minimalizują kolizje danych i zwiększają wydajność sieci. W kontekście branżowych dobrych praktyk, rekomenduje się stosowanie przełączników zarządzalnych w większych sieciach, ponieważ pozwalają one na kontrolę ruchu sieciowego, tworzenie wirtualnych sieci lokalnych (VLAN) oraz monitorowanie stanu sieci. Przełączniki są niezbędnym elementem infrastruktury każdego nowoczesnego biura, umożliwiającym bezproblemową współpracę i przepływ informacji.

Pytanie 10

Jakie oznaczenie potwierdza oszczędność energii urządzenia?

A. Energy IEEE

B. Energy STAR

C. Energy TCO

D. Energy ISO

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z mylenia różnych certyfikacji związanych z efektywnością energetyczną. Na przykład, Energy ISO odnosi się do standardów międzynarodowych, które mogą dotyczyć różnych aspektów zarządzania jakością i bezpieczeństwa, ale nie są specyficznie ukierunkowane na energooszczędność produktów. Standardy ISO, choć istotne w kontekście jakości, nie oferują bezpośrednich informacji na temat zużycia energii przez urządzenia. Energy TCO odnosi się do całkowitych kosztów posiadania i może obejmować różne aspekty, w tym zużycie energii, ale nie jest to certyfikat potwierdzający energooszczędność samych produktów. Warto zauważyć, że Energy IEEE nie istnieje jako certyfikat energooszczędności; IEEE to organizacja zajmująca się standardami w dziedzinie elektronicznej i inżynierii komputerowej, a nie efektywnością energetyczną. Te pomyłki wskazują na nieporozumienie w zakresie certyfikacji i ich skutków. Przy wyborze energooszczędnych urządzeń warto kierować się sprawdzonymi i uznawanymi programami, takimi jak Energy STAR, które mają jasne kryteria skuteczności energetycznej, co jest kluczowe w podejmowaniu świadomych decyzji zakupowych.

Pytanie 11

Czym jest procesor Athlon 2800+?

A. procesor marki Intel, którego wydajność przypomina procesor Pentium 4 o częstotliwości 2,8 GHz

B. procesor wyprodukowany przez firmę AMD o częstotliwości 2,8 GB

C. procesor stworzony przez firmę AMD, którego wydajność jest zbliżona do wydajności procesora Pentium 4 o częstotliwości 2,8 GHz

D. procesor marki Intel pracujący z częstotliwością 2,8 GB

Procesor Athlon 2800+ to jednostka obliczeniowa zaprojektowana przez firmę AMD, która oferuje wydajność zbliżoną do 2,8 GHz w kontekście porównania z procesorami Intel, szczególnie Pentium 4. Warto zauważyć, że oznaczenie 2800+ nie oznacza bezpośrednio taktowania na poziomie 2,8 GHz, lecz wskazuje na wydajność, która jest porównywalna z innymi modeli w tej kategorii. W praktyce, procesory Athlon były popularne wśród entuzjastów komputerowych, oferując dobry stosunek ceny do wydajności, co sprawiało, że były chętnie wykorzystywane zarówno w domowych komputerach, jak i w stacjach roboczych. W kontekście standardów branżowych, architektura AMD K7, na której bazuje ten procesor, była znana z wielowątkowości i dobrej wydajności w zastosowaniach biurowych oraz w grach. Wybór procesora Athlon 2800+ do budowy systemu informatycznego był często związany z potrzebą efektywnej obróbki danych przy rozsądnych kosztach. Z perspektywy historycznej, ten procesor przyczynił się do umocnienia pozycji AMD na rynku, co doprowadziło do większej konkurencji z Intel, sprzyjając dalszemu rozwojowi technologii.

Pytanie 12

Jaki system operacyjny funkcjonuje w trybie tekstowym i umożliwia uruchomienie środowiska graficznego KDE?

A. Windows 95

B. Windows XP

C. Linux

D. DOS

Linux to naprawdę ciekawy system operacyjny. Działa głównie w trybie tekstowym, ale możesz też ściągnąć różne środowiska graficzne, z których jedno z najpopularniejszych to KDE. To, co czyni Linuxa fajnym, to jego otwarta architektura, więc każdy może sobie dostosować to środowisko według własnych potrzeb. W praktyce często spotyka się Linuxa na serwerach, gdzie administratorzy wolą korzystać z terminala, a dopiero później dodają coś graficznego, żeby łatwiej zarządzać systemem. Co więcej, Linux ma super poziom bezpieczeństwa i jest stabilny, dlatego wielu programistów i firm wybiera właśnie ten system. Moim zdaniem, korzystanie z Linuxa to świetny sposób, żeby rozwinąć umiejętności związane z administrowaniem systemami i programowaniem. Umożliwia to lepsze zrozumienie tego, jak działają komputery i sieci. Na dodatek, masz dostęp do masy oprogramowania open source, co sprzyja innowacjom w programowaniu i współpracy między użytkownikami.

Pytanie 13

Aby aktywować lub dezaktywować usługi w zainstalowanej wersji systemu operacyjnego Windows, należy wykorzystać narzędzie

A. dcpol.msc

B. dfsgui.msc

C. lusrmgr.msc

D. services.msc

Pierwsza z odpowiedzi, 'dcpol.msc', odnosi się do narzędzia, które jest używane do zarządzania politykami grupowymi w systemie Windows. Chociaż polityki grupowe mogą wpływać na zachowanie niektórych usług, sama przystawka 'dcpol.msc' nie umożliwia bezpośredniego zarządzania usługami systemowymi. Kolejna odpowiedź, 'dfsgui.msc', jest związana z zarządzaniem systemem plików rozproszonych (DFS) w Windows, co również nie ma związku z zarządzaniem usługami. Wybór tej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji tej przystawki, ponieważ nie dotyczy ona usług, lecz bardziej struktury plików w sieci. Ostatnia niepoprawna odpowiedź, 'lusrmgr.msc', odnosi się do zarządzania lokalnymi użytkownikami i grupami. Podczas gdy to narzędzie jest przydatne do zarządzania kontami użytkowników, nie jest używane do kontrolowania usług systemowych. Błędy w wyborach mogą wynikać z mylnego zrozumienia roli każdego z tych narzędzi w systemie Windows. Kluczowe jest zrozumienie, że zarządzanie usługami wymaga korzystania ze specjalistycznych narzędzi, takich jak 'services.msc', które są dedykowane do tego celu, a nie narzędzi ogólnych, które zajmują się innymi aspektami administracji systemem.

Pytanie 14

Najskuteczniejszym sposobem na wykonanie codziennego archiwizowania pojedynczego pliku o wielkości 4,8 GB, na jednym komputerze bez dostępu do Internetu jest

A. zapisanie na płycie DVD-5 w formacie ISO

B. korzystanie z pamięci USB z systemem plików NTFS

C. korzystanie z pamięci USB z systemem plików FAT32

D. skompresowanie i zapisanie w lokalizacji sieciowej

Użycie pamięci USB z systemem plików NTFS jest najbardziej efektywnym sposobem archiwizacji pliku o rozmiarze 4,8 GB na pojedynczym stanowisku komputerowym bez dostępu do sieci. System plików NTFS (New Technology File System) obsługuje pliki o rozmiarze większym niż 4 GB, co jest kluczowe w przypadku archiwizacji dużych plików, jak ten o wielkości 4,8 GB. NTFS zapewnia również lepszą efektywność zarządzania przestrzenią dyskową, co jest istotne przy długoterminowym przechowywaniu danych. Oferuje dodatkowe funkcje, takie jak kompresja plików, szyfrowanie oraz możliwość przydzielania uprawnień do plików, co zwiększa zabezpieczenia danych. W praktyce, pamięci USB formatowane w NTFS są powszechnie używane do przenoszenia dużych plików lub ich archiwizacji, dzięki czemu można uniknąć problemów związanych z ograniczeniami rozmiaru, które występują w innych systemach plików, jak FAT32. Zastosowanie NTFS stanowi więc najlepszy wybór, zwłaszcza w kontekście profesjonalnego przechowywania i archiwizacji danych.

Pytanie 15

Z analizy oznaczenia pamięci DDR3 PC3-16000 można wywnioskować, że ta pamięć:

A. charakteryzuje się przepustowością 160 GB/s

B. posiada przepustowość 16 GB/s

C. działa z częstotliwością 16000 MHz

D. działa z częstotliwością 160 MHz

Zgadzam się, że pamięć DDR3 PC3-16000 ma przepustowość 16 GB/s. Oznaczenie PC3-16000 naprawdę pokazuje maksymalną przepustowość tego typu pamięci. PC3 mówi nam, że to DDR3, a liczba 16000 oznacza, ile megabajtów na sekundę potrafi przesłać pamięć. Jak to przeliczyć na GB/s? Prosto, wystarczy podzielić przez 1000 i już mamy 16 GB/s. Takie pamięci są super popularne w komputerach stacjonarnych i laptopach, bo sprawdzają się świetnie przy cięższych zadaniach jak obróbka grafiki albo granie w gry. Większa przepustowość to szybszy transfer danych, a to jest ważne dla ogólnej wydajności komputera. Częstotliwość dla DDR3 zazwyczaj mieści się w zakresie 800 do 1600 MHz, co też jest związane z tą przepustowością. Dobrze znać te parametry, jak się buduje lub modernizuje komputer, żeby dobrać odpowiednie części.

Pytanie 16

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do udziału w sieci, zgodna z UNC (Universal Naming Convention)?

A. \nazwa_komputera\nazwa_zasobu

B. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

C. \nazwa_zasobu\nazwa_komputera

D. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

Znajomość konwencji zapisu ścieżki UNC jest naprawdę istotna, jeśli chcesz korzystać z zasobów w sieci. Wiele osób myli tę konwencję, co czasami prowadzi do frustracji przy dostępie do plików. Na przykład, zapisy takie jak //nazwa_zasobu/nazwa_komputera są oparte na URL, a to zupełnie inna bajka. Użycie ukośników w przód (//) nie zadziała w Windows, więc lepiej unikać takich kombinacji. Również, zapis \nazwa_zasobu\nazwa_komputera jest błędny, bo to zamienia kolejność i nie zgadza się z tym, co mówi UNC. Ważne jest rozumienie tej struktury, bo to nie tylko dla adminów, ale też dla użytkowników, którzy chcą wiedzieć, jak się łączyć z plikami i folderami. Prawidłowe użycie tej konwencji umożliwia lepsze zarządzanie w sieci, a zła interpretacja może powodować problemy z dostępem do danych.

Pytanie 17

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń w serwerze FTP

A. 110

B. 21

C. 25

D. 20

Porty 20, 25 i 110 to często mylone numery portów w kontekście różnych usług sieciowych, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących protokołu FTP. Port 20 jest używany do aktywnego transferu danych w protokole FTP, który jest odrębny od portu 21, gdzie przesyłane są polecenia. Niekiedy użytkownicy mylą go z portem 21, co może prowadzić do nieprawidłowych konfiguracji serwera FTP. Port 25 to standardowy port dla protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który służy do wysyłania e-maili, a nie do transferu plików. Natomiast port 110 jest używany przez protokół POP3 (Post Office Protocol version 3) do odbierania e-maili. Wiedza o tym, jakie porty są przypisane do konkretnych usług, jest niezbędna, aby unikać błędów konfiguracyjnych, które mogą powodować zakłócenia w działaniu aplikacji. Często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie porty mogą być używane zamiennie, co jest nieprawdziwe. Każdy port ma przypisaną określoną funkcję, i jego niewłaściwe użycie może prowadzić do nieefektywności oraz problemów z bezpieczeństwem sieci. Dlatego istotne jest, aby rozumieć rolę i funkcję każdego z portów w kontekście protokołów, co pozwala na lepsze zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 18

Gdzie w systemie Linux umieszczane są pliki specjalne urządzeń, które są tworzone podczas instalacji sterowników?

A. /var

B. /proc

C. /sbin

D. /dev

Katalog /dev w Linuxie to takie miejsce, gdzie trzymamy pliki specjalne, które reprezentują różne urządzenia w systemie. Jak się instaluje sterowniki, to te pliki się tworzą, żeby system mógł rozmawiać z hardware'em. Na przykład, plik /dev/sda to pierwszy dysk twardy w systemie. To dość ciekawe, jak w Unixie wszystko traktuje się jak plik - nawet urządzenia. Warto regularnie sprawdzać, co w /dev siedzi, żeby być pewnym, że wszystko działa jak należy. A w systemach takich jak systemd pliki w tym katalogu mogą się tworzyć lub znikać samoczynnie, więc warto mieć to na oku.

Pytanie 19

Możliwość weryfikacji poprawności działania pamięci RAM można uzyskać za pomocą programu diagnostycznego

A. CPU-Z

B. S.M.A.R.T

C. GPU-Z

D. Memtest86+

CPU-Z i GPU-Z to programy narzędziowe, które dostarczają informacji o komponentach sprzętowych komputera, ale nie są przeznaczone do testowania pamięci RAM. CPU-Z koncentruje się na analizie procesora, płyty głównej oraz pamięci, oferując szczegółowe dane techniczne, takie jak taktowanie, napięcia czy rodzaj pamięci. Jednak nie testuje ona stanu ani poprawności działania RAM. Z kolei GPU-Z jest narzędziem do monitorowania i diagnostyki kart graficznych, zapewniając informacje o GPU, pamięci wideo i ich użyciu. Chociaż oba te programy są cenne w ocenie wydajności i specyfikacji sprzętu, nie oferują funkcji testowania pamięci operacyjnej. SMART (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology) to z kolei technologia monitorowania stanu dysków twardych, która informuje o ich kondycji i potencjalnych problemach, ale nie ma zastosowania w kontekście diagnostyki pamięci RAM. Rozumienie przeznaczenia każdego z tych narzędzi jest kluczowe w diagnostyce komputerowej, ponieważ użycie niewłaściwego oprogramowania do testowania pamięci może prowadzić do błędnych wniosków i braku skutecznej diagnozy problemów związanych z RAM-em. Aby właściwie ocenić kondycję pamięci operacyjnej, istotne jest korzystanie z narzędzi specjalistycznych, takich jak Memtest86+, które są zaprojektowane z myślą o tego typu zadaniach.

Pytanie 20

Który z poniższych protokołów funkcjonuje w warstwie aplikacji?

A. UDP

B. FTP

C. TCP

D. ARP

UDP (User Datagram Protocol), ARP (Address Resolution Protocol) oraz TCP (Transmission Control Protocol) są protokołami, które działają w warstwie transportowej i warstwie linku, a nie w warstwie aplikacji. UDP jest protokołem bezpołączeniowym, co oznacza, że nie ustanawia połączenia przed wysłaniem danych, co może prowadzić do utraty pakietów, ale jest wydajny w aplikacjach, gdzie szybkość jest kluczowa, takich jak transmisje wideo czy gry online. Z kolei TCP jest protokołem połączeniowym, który zapewnia niezawodne przesyłanie danych poprzez potwierdzenia i retransmisję w przypadku utraty pakietów, co czyni go idealnym dla aplikacji wymagających dokładności, jak przeglądanie stron internetowych czy poczta elektroniczna. ARP z kolei jest protokołem warstwy linku, odpowiedzialnym za mapowanie adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci, co jest kluczowe dla komunikacji w sieciach Ethernet. Typowym błędem myślowym jest mylenie warstw modelu OSI i przypisywanie protokołów do niewłaściwych warstw, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście ich funkcji i zastosowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania rozwiązań sieciowych oraz dla bezproblemowej komunikacji między różnymi systemami.

Pytanie 21

Najskuteczniejszym sposobem na codzienną archiwizację pojedynczego pliku o objętości 4,8 GB, na jednym komputerze bez dostępu do sieci, jest

A. spakowaniem i umieszczeniem w lokalizacji sieciowej

B. zastosowaniem pamięci USB z systemem plików FAT

C. zastosowaniem pamięci USB z systemem plików NTFS

D. nagraniem na płytę DVD-5 w formacie ISO

Nagranie pliku na płytę DVD-5 w standardzie ISO nie jest efektywnym rozwiązaniem, ponieważ płyty DVD-5 mają limit pojemności 4,7 GB, co oznacza, że nie są w stanie pomieścić pliku o rozmiarze 4,8 GB. Użytkownicy mogą napotkać problemy z końcem przestrzeni na płycie, co skutkuje koniecznością podziału pliku, co zwiększa złożoność procesu archiwizacji. Użycie pamięci USB z systemem plików FAT również nie jest zalecane, ponieważ FAT32 ma ten sam limit rozmiaru pliku wynoszący 4 GB, co uniemożliwia archiwizację dużych plików bez ich podziału. To ograniczenie jest często niedoceniane przez użytkowników, którzy mogą zakładać, że FAT32 wystarczy do ich potrzeb, jednak w praktyce zmusza to do dodatkowych kroków, co może prowadzić do utraty danych czy złożoności zarządzania plikami. Spakowanie pliku i przechowanie go w lokalizacji sieciowej jest błędem, ponieważ zgodność z siecią nie ma zastosowania w tym kontekście, gdzie dostęp do sieci nie jest możliwy. Przechowywanie danych w lokalizacji sieciowej wymaga odpowiednich uprawnień i infrastruktury, co jest niemożliwe w przypadku braku dostępu do sieci. W związku z tym, wiele z tych rozwiązań jest niewłaściwych, gdyż nie uwzględniają one ograniczeń technologicznych oraz praktycznych zastosowań w rzeczywistych scenariuszach archiwizacji.

Pytanie 22

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja, która planuje rozpocząć transmisję, nasłuchuje, czy w sieci występuje aktywność, a następnie

A. oczekuje na ustalenie priorytetu transmisji przez koncentrator

B. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się dostępne

C. wysyła prośbę o zezwolenie na transmisję

D. czeka na token umożliwiający rozpoczęcie nadawania

Analizując podane odpowiedzi, warto zauważyć, że nie wszystkie koncepcje są zgodne z zasadami funkcjonowania metody CSMA/CD. Na przykład, sugerowanie, że stacja wysyła zgłoszenie żądania transmisji, jest mylące, ponieważ w metodzie CSMA/CD nie ma potrzeby formalnego zgłaszania zamiaru nadawania. Mechanizm ten polega na prostym nasłuchiwaniu medium, a nie na składaniu wniosków o zezwolenie. Oczekiwanie na żeton, jak sugeruje inna odpowiedź, dotyczy zupełnie innej metody dostępu do medium, jaką jest Token Ring. W tej metodzie, żeton jest specjalnym pakietem, który krąży w sieci, dając stacjom prawo do nadawania. Oczekiwanie na nadanie priorytetu transmisji przez koncentrator również jest niepoprawne, ponieważ CSMA/CD nie wykorzystuje centralnego zarządzania, a każdy węzeł ma równy dostęp do medium. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych metod dostępu do medium, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich działania. Zrozumienie różnic między CSMA/CD a innymi metodami dostępu jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. Umiejętność rozpoznania, które metody są odpowiednie w danym kontekście, jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się sieciami, szczególnie w erze rosnącej liczby urządzeń podłączonych do sieci oraz konieczności zapewnienia ich płynnej i efektywnej komunikacji.

Pytanie 23

Jakiego typu dane są przesyłane przez interfejs komputera osobistego, jak pokazano na ilustracji?

Bit
startu

Bit
danych

Bit
stopu

Bit
startu

Bit
danych

Bit
startu

Bit
danych

Bit
stopu

Bit
startu

Bit
danych

Bit
stopu

A. Szeregowy asynchroniczny

B. Równoległy asynchroniczny

C. Szeregowy synchroniczny

D. Równoległy synchroniczny

Interfejs szeregowy asynchroniczny przesyła dane bit po bicie w sekwencji zawierającej bity startu bity danych i bity stopu Jest to jeden z najczęściej używanych protokołów transmisji danych w komputerach osobistych szczególnie w starszych systemach komunikacyjnych takich jak RS-232 Dzięki swojej prostocie i niewielkim wymaganiom sprzętowym jest powszechnie stosowany w komunikacji między mikroprocesorami i urządzeniami peryferyjnymi W szeregowej transmisji asynchronicznej dane są przesyłane bez synchronizacji zegara co oznacza że urządzenia nie muszą mieć wspólnego sygnału zegara Zamiast tego używane są bity startu i stopu które określają początek i koniec każdego znaku co pozwala odbiorcy na dokładne odczytanie danych nawet jeśli występują niewielkie różnice w tempie przesyłania danych Praktycznym przykładem zastosowania transmisji szeregowej asynchronicznej jest połączenie komputera z modemem lub innym urządzeniem sieciowym za pomocą portu COM Transmisja szeregowa asynchroniczna jest również stosowana w komunikacji urządzeń takich jak GPS czy niektóre urządzenia medyczne ponieważ jest niezawodna i łatwa do implementacji Odwołując się do standardów należy zauważyć że asynchroniczna transmisja szeregowa zgodna z RS-232 pozwala na przesyłanie danych z prędkościami do 115200 bps co czyni ją wystarczającą do wielu zastosowań branżowych

Pytanie 24

Zainstalowanie gniazda typu keyston w serwerowej szafie jest możliwe w

A. patchpanelu niezaładowanym

B. patchpanelu FO

C. patchpanelu załadowanym

D. adapterze typu mosaic

Wybór patchpanelu załadowanego nie jest właściwy, ponieważ gniazda keyston są projektowane właśnie do instalacji w panelach, które nie zawierają jeszcze zainstalowanych komponentów. W patchpanelu załadowanym, wszystkie miejsca są już zajęte przez moduły, co uniemożliwia dodanie nowych gniazd. Oprócz tego, nieprawidłowe jest myślenie, że gniazda keyston mogą być montowane w patchpanelach FO, które są przeznaczone wyłącznie do światłowodowych połączeń. Zastosowanie gniazd keyston w takich panelach prowadziłoby do niewłaściwego użycia zasobów i mogłoby powodować problemy z kompatybilnością. Adapter typu mosaic również nie jest odpowiednim miejscem do instalacji gniazd keyston, ponieważ jest to rozwiązanie bardziej dedykowane dla określonych interfejsów, a nie dla elastyczności w zarządzaniu połączeniami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych odpowiedzi, to brak zrozumienia funkcji i przeznaczenia różnych rodzajów patchpaneli oraz pomylenie zastosowań gniazd w kontekście różnych typów połączeń sieciowych.

Pytanie 25

Jest to najnowsza edycja klienta wieloplatformowego, docenianego przez użytkowników na całym świecie, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego nawiązanie połączenia między hostem a komputerem lokalnym, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a także, w wersji dla Windows, dodatkowych zakładek. Który z programów został wcześniej opisany?

A. Putty

B. TinghtVNC

C. Ethereal

D. OpenVPN

OpenVPN to wiodący projekt oprogramowania typu open source, który zapewnia bezpieczne połączenia VPN (Virtual Private Network). Najnowsza wersja klienta OpenVPN wyposaża użytkowników w możliwość korzystania z silnych protokołów szyfrujących, co zapewnia wysoką ochronę danych przesyłanych pomiędzy hostem a komputerem lokalnym. Wspiera on autoryzację z użyciem kluczy publicznych oraz certyfikatów, a także umożliwia logowanie przy użyciu nazw użytkowników i haseł. Dzięki temu OpenVPN jest często stosowany w środowiskach korporacyjnych oraz przez osoby prywatne pragnące zwiększyć swoje bezpieczeństwo w Internecie. Użytkownicy mogą korzystać z dodatkowych funkcji, takich jak obsługa wielu protokołów oraz integracja z różnymi systemami operacyjnymi, co czyni go niezwykle elastycznym rozwiązaniem. Przykładowe zastosowanie obejmuje zdalny dostęp do zasobów firmowych, zabezpieczanie połączeń podczas korzystania z publicznych sieci Wi-Fi czy też obejście geoblokad. OpenVPN jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi dotyczącymi bezpieczeństwa, co czyni go preferowanym wyborem dla wielu profesjonalistów.

Pytanie 26

Aby naprawić zasilacz laptopa poprzez wymianę kondensatorów, jakie narzędzie powinno się wykorzystać?

A. tester płyt głównych

B. lutownicę z cyną i kalafonią

C. chwytak próżniowy

D. tester okablowania sieciowego

Wybór niewłaściwych narzędzi do naprawy zasilacza laptopa jest częstym błędem, który może prowadzić do dalszych problemów z urządzeniem. Chwytak próżniowy, chociaż użyteczny w wielu zastosowaniach elektronicznych, nie jest odpowiedni do wymiany kondensatorów. Jego głównym zastosowaniem jest podnoszenie i przenoszenie drobnych komponentów elektronicznych, co w przypadku wymiany kondensatorów nie jest wymagane. Tester płyt głównych również nie wnosi wartości w procesie lutowania, ponieważ jego funkcja polega na diagnostyce i sprawdzaniu poprawności działania płyty, a nie na fizycznej naprawie komponentów. Z kolei tester okablowania sieciowego jest narzędziem służącym do analizy i diagnozowania problemów w infrastrukturze sieciowej, co w kontekście zasilacza laptopa jest całkowicie nieprzydatne. Podejmowanie takich błędnych decyzji jest często wynikiem braku zrozumienia procesu lutowania oraz roli, jaką odgrywają poszczególne narzędzia w naprawach elektronicznych. Kluczowym aspektem, na który należy zwrócić uwagę, jest znajomość specyfiki komponentów oraz technik ich wymiany, co pozwala na właściwe dobranie narzędzi i uniknięcie kosztownych błędów.

Pytanie 27

Skrót MAN odnosi się do rodzaju sieci

A. rozległej

B. miejskiej

C. lokalnej

D. kampusowej

Sieci lokalne (LAN) i rozległe (WAN) to podstawowe kategorie, które często są mylone z sieciami miejskimi. LAN obejmuje małe obszary, takie jak biura lub domy, co nie odpowiada zasięgowi MAN. Z kolei WAN rozciąga się na znaczne odległości, łącząc różne miasta, a nawet kraje, przez co również nie spełnia definicji sieci miejskiej. Wybór odpowiedniego typu sieci zależy od potrzeb komunikacyjnych użytkowników. Stosowanie terminologii związanej z MAN w kontekście lokalnych sieci komputerowych lub sieci rozległych prowadzi do nieporozumień. Ważne jest zrozumienie, że MAN charakteryzuje się nie tylko zasięgiem, ale także specyfiką zastosowań. Dla przykładu, w sieci miejskiej często wykorzystuje się technologie, które umożliwiają łączenie różnych lokalizacji w obrębie miasta, co nie jest możliwe w tradycyjnych LAN, które są ograniczone do jednego miejsca. Niezrozumienie różnicy między tymi pojęciami może prowadzić do nieefektywnego projektowania infrastruktury sieciowej oraz błędów w dostosowywaniu systemów do rzeczywistych potrzeb organizacji. Wyspecjalizowane sieci miejskie wymagają zastosowania określonych technologii, takich jak światłowody, które zapewniają odpowiednią przepustowość i niezawodność, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych rozwiązań komunikacyjnych.

Pytanie 28

Jakie polecenie w systemie Linux jest potrzebne do stworzenia archiwum danych?

A. tar

B. date

C. cal

D. grep

Polecenie 'tar' to naprawdę przydatne narzędzie w systemach Unix i Linux, które pozwala na tworzenie archiwów danych. Możesz zgrupować mnóstwo plików i folderów w jeden, co jest mega pomocne, gdy chcesz zaoszczędzić miejsce lub przenieść je gdzieś indziej. Na przykład, żeby stworzyć archiwum, możesz użyć czegoś takiego jak 'tar -cvf archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu'. Opcja '-c' oznacza, że tworzysz archiwum, '-v' pokaże ci, co się dzieje, a '-f' pozwala nadać nazwę temu archiwum. Dodatkowo, fajnie jest to połączyć z kompresją, na przykład z gzip, używając '-z' ('tar -czvf archiwum.tar.gz /ścieżka/do/katalogu'). To jest naprawdę dobre podejście do zarządzania danymi, bo pozwala na efektywne przechowywanie oraz szybkie przywracanie danych, co jest super ważne przy backupach i migracjach.

Pytanie 29

Jakie polecenie w systemie Windows dedykowane dla stacji roboczej, umożliwia skonfigurowanie wymagań dotyczących logowania dla wszystkich użytkowników tej stacji roboczej?

A. Net computer

B. Net file

C. Net accounts

D. Net session

W odpowiedziach, które nie są poprawne, pojawiają się inne polecenia z rodziny 'Net', ale każde z nich ma zupełnie inne przeznaczenie. 'Net computer' służy do dodawania lub usuwania komputerów z domeny, co nie ma bezpośredniego związku z wymaganiami logowania dla użytkowników. W sytuacjach, gdzie zarządzanie komputerami w sieci jest kluczowe, administratorzy korzystają z tego polecenia, aby integrować nowe stacje robocze z infrastrukturą Active Directory, jednak nie dotyczy to polityk dotyczących haseł ani logowania. Z kolei 'Net session' jest używane do zarządzania sesjami otwartymi na serwerze, co pozwala na kontrolę aktywnych połączeń użytkowników z serwerem, a nie ustawienie wymagań logowania. Może to prowadzić do błędnych przekonań, że zarządzanie sesjami i politykami logowania są ze sobą powiązane. Ostatnie polecenie, 'Net file', zarządza otwartymi plikami na serwerze, umożliwiając podgląd oraz zamykanie sesji użytkowników, którzy pracują z określonymi dokumentami. Użycie tych poleceń nie rozwiązuje problemu ustalania polityki haseł i logowania, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemu. Typowe nieporozumienia mogą wynikać z mylenia funkcji administracyjnych w systemie Windows, co podkreśla znaczenie zrozumienia specyfiki każdego polecenia i jego zastosowania w kontekście bezpieczeństwa informatycznego.

Pytanie 30

Interfejs graficzny systemu Windows, który wyróżnia się przezroczystością przypominającą szkło oraz delikatnymi animacjami okien, nazywa się

A. Royale

B. Aero

C. Luna

D. Gnome

Luna to interfejs wizualny, który był dominującą estetyką w systemie Windows XP i charakteryzował się bardziej płaskim i kolorowym wyglądem. Mimo że Luna wprowadziła pewne poprawki w zakresie użyteczności i estetyki w porównaniu do wcześniejszych wersji, nie posiadała zaawansowanych efektów, takich jak przezroczystość. Wybierając Lunę, można wprowadzić pewne kolory i style, ale nie oferuje ona bogatej palety animacji ani efektów wizualnych, które są kluczowe w Aero. Royale to z kolei motyw wizualny stworzony dla Windows XP i nie jest on związany z przezroczystością ani animacjami. Był to bardziej estetyczny dodatek, który jednak nie wprowadził znaczących innowacji w porównaniu do Luna. Gnome, natomiast, to środowisko graficzne dla systemów Linux, które ma inne cele i charakterystyki, nie jest zatem powiązane z interfejsem Windows. Typowym błędem myślowym jest mylenie motywów wizualnych z interfejsami użytkownika; wielu użytkowników z rozczarowaniem odkrywa, że wybór niewłaściwego interfejsu nie dostarcza oczekiwanych efektów estetycznych i funkcjonalnych. Kluczowe jest rozpoznanie różnic między tymi systemami, aby optymalnie wykorzystać dostępne możliwości w danym środowisku operacyjnym.

Pytanie 31

Na fotografii ukazana jest pamięć o 168 stykach

A. SDRAM

B. SIMM

C. RIMM

D. SIPP

SDRAM czyli Synchronous Dynamic Random Access Memory to typ pamięci RAM, który jest zsynchronizowany z zegarem systemowym co pozwala na bardziej efektywną i szybszą komunikację z procesorem. Pamięć SDRAM jest powszechnie stosowana w komputerach osobistych od końca lat 90-tych ze względu na swoje zalety w zakresie wydajności. Typowo SDRAM jest podzielona na wiersze i kolumny co umożliwia jednoczesny dostęp do wielu miejsc w pamięci co znacznie przyspiesza procesy odczytu i zapisu danych. 168-stykowe moduły SDRAM są zazwyczaj używane w standardowych komputerach typu PC. Moduły te oferują przepustowość wystarczającą do obsługi większości aplikacji biurowych i multimedialnych z tamtych lat. Zgodność ze standardami SDRAM jest również kluczowa ponieważ zapewnia współdziałanie z różnymi platformami sprzętowymi. Warto również zauważyć że pamięci SDRAM były kluczowym elementem w przejściu na szybsze technologie takie jak DDR pamięci RAM co z kolei wpłynęło na ogólną poprawę wydajności komputerów.

Pytanie 32

Cena wydruku jednej strony tekstu wynosi 95 gr, a koszt wykonania jednej płyty CD to 1,54 zł. Jakie wydatki poniesie firma, tworząc płytę z prezentacjami oraz poradnik liczący 120 stron?

A. 145,54 zł

B. 154,95 zł

C. 115,54 zł

D. 120,95 zł

Koszt przygotowania płyty CD oraz wydrukowania poradnika można łatwo obliczyć. Koszt przygotowania jednej płyty to 1,54 zł. Wydruk 120 stron przy kosztach 95 gr za stronę to 120 * 0,95 zł, co daje 114 zł. Sumując te dwie wartości, otrzymujemy 1,54 zł + 114 zł = 115,54 zł. Taki sposób kalkulacji kosztów jest typowy w branży wydawniczej i audiowizualnej, gdzie dokładne określenie wydatków jest kluczowe dla planowania budżetu. Przykładowo, firmy zajmujące się produkcją materiałów edukacyjnych muszą brać pod uwagę koszty druku oraz dystrybucji, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Warto również zauważyć, że umiejętność precyzyjnego obliczania kosztów jest niezbędna w każdym projekcie, aby uniknąć nieprzewidzianych wydatków i zwiększyć efektywność operacyjną.

Pytanie 33

Jakie polecenie w systemie Linux prawidłowo ustawia kartę sieciową, przypisując adres IP oraz maskę sieci dla interfejsu eth1?

A. ifconfig eth1 192.168.1.0 netmask 255.255.255.0

B. ifconfig eth1 192.168.1.0 netmask 0.255.255.255.255

C. ifconfig eth1 192.168.1.255 netmask 255.255.255.0

D. ifconfig eth1 192.168.1.1 netmask 255.255.255.0

Pierwsza z błędnych odpowiedzi, 'ifconfig eth1 192.168.1.0 netmask 255.255.255.0', jest niepoprawna, ponieważ adres 192.168.1.0 jest zarezerwowany jako adres sieciowy i nie może być przypisany do konkretnego urządzenia. Adresy sieciowe nie mogą być przypisane do interfejsów, ponieważ oznaczają one samą sieć, a nie jej hosty. Druga odpowiedź, 'ifconfig eth1 192.168.1.255 netmask 255.255.255.0', także jest błędna, ponieważ adres 192.168.1.255 jest adresem rozgłoszeniowym (broadcast), co oznacza, że jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w danej podsieci. Adres ten również nie może być przypisany do konkretnego interfejsu, gdyż jego funkcją jest komunikacja z wszystkimi urządzeniami w sieci. Ostatnia z odpowiedzi, 'ifconfig eth1 192.168.1.0 netmask 0.255.255.255.255', jest skrajnie niepoprawna, ponieważ maska 0.255.255.255.255 jest niezgodna z zasadami klasyfikacji adresów IP. Tego rodzaju maska nie definiuje żadnej podsieci i prowadzi do niejasności w komunikacji. Warto podkreślić, że przy konfiguracji interfejsów sieciowych zawsze należy przestrzegać zasad przydzielania adresów IP oraz rozumieć znaczenie adresów sieciowych i rozgłoszeniowych. Błędy w tej kwestii mogą prowadzić do problemów z łącznością i komunikacją w sieci.

Pytanie 34

Planowana sieć należy do kategorii C. Została ona podzielona na 4 podsieci, z których każda obsługuje 62 urządzenia. Która z poniższych masek będzie odpowiednia do tego zadania?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.128

C. 255.255.255.224

D. 255.255.255.240

Maski 255.255.255.128, 255.255.255.224 oraz 255.255.255.240 są niewłaściwe dla podziału sieci klasy C na cztery podsieci z 62 urządzeniami w każdej. Maska 255.255.255.128, odpowiadająca /25, pozwala na utworzenie dwóch podsieci, z maksymalnie 126 hostami w każdej, co jest znacznie więcej niż potrzebne, a tym samym nieefektywne. Z kolei maska 255.255.255.224, reprezentująca /27, umożliwia jedynie utworzenie ośmiu podsieci, ale zaledwie 30 dostępnych adresów w każdej, co nie spełnia wymaganego kryterium 62 urządzeń. Ostatecznie, maska 255.255.255.240, przyporządkowana /28, pozwala na stworzenie 16 podsieci, z zaledwie 14 hostami w każdej, co czyni ją absolutnie niewłaściwą do tego planu. Właściwy dobór maski sieciowej jest kluczowy dla efektywnej organizacji adresacji w sieciach IP, a błędne rozumienie podstawowych zasad podziału na podsieci może prowadzić do niedoboru adresów IP lub ich nieefektywnego wykorzystania. Prawidłowe zrozumienie przydzielania adresów IP oraz zastosowań masek podsieciowych jest istotne dla administratorów sieci, aby zapewnić ich odpowiednią konfigurację i działanie zgodnie z normami i praktykami branżowymi.

Pytanie 35

Który z poniższych mechanizmów zagwarantuje najwyższy poziom ochrony w sieciach bezprzewodowych opartych na standardzie 802.11n?

A. WPA

B. WEP

C. WPA2

D. Autoryzacja

WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) jest bardziej zaawansowanym protokołem bezpieczeństwa, który opiera się na standardzie IEEE 802.11i. Oferuje silniejsze szyfrowanie danych dzięki zastosowaniu algorytmu AES (Advanced Encryption Standard), co sprawia, że jest znacznie bardziej odporny na ataki niż wcześniejsze protokoły, jak WEP czy WPA. WEP (Wired Equivalent Privacy) jest przestarzałym standardem, który zapewnia minimalny poziom ochrony i jest podatny na różne ataki, takie jak ataki na klucz. WPA, będący poprawioną wersją WEP, również nie oferuje wystarczającego poziomu zabezpieczeń, ponieważ opiera się na TKIP (Temporal Key Integrity Protocol), który, choć lepszy od WEP, nadal zawiera luki. Zastosowanie WPA2 jest kluczowe w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem, takich jak sieci korporacyjne czy publiczne punkty dostępu. W praktyce, organizacje często wykorzystują WPA2-Enterprise, który dodatkowo integruje uwierzytelnianie oparte na serwerach RADIUS, co zwiększa bezpieczeństwo poprzez wprowadzenie indywidualnych poświadczeń dla użytkowników. Wybierając WPA2, można mieć pewność, że dane przesyłane w sieci bezprzewodowej są odpowiednio chronione, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 36

Czym jest NAS?

A. technologia pozwalająca na podłączenie zasobów dyskowych do sieci komputerowej

B. protokół używany do tworzenia połączenia VPN

C. dynamiczny protokół przydzielania adresów DNS

D. serwer do synchronizacji czasu

Technologia NAS, czyli Network Attached Storage, to system, który pozwala na przechowywanie danych w sieci. Dzięki temu każdy, kto jest w tej samej sieci, może zdalnie uzyskać dostęp do plików – to naprawdę ułatwia życie! Możemy wykorzystać NAS do trzymania naszych filmów czy zdjęć, które potem można bezproblemowo streamować do różnych urządzeń, czy to w domu, czy w biurze. Poza tym, bardzo często używa się NAS jako głównego miejsca do robienia kopii zapasowych z różnych komputerów. Co ciekawe, wiele urządzeń NAS obsługuje takie protokoły jak NFS czy SMB, co sprawia, że wszystko działa sprawnie, nawet na różnych systemach. Z mojego doświadczenia, warto pamiętać o regularnych aktualizacjach oprogramowania, monitorowaniu dysków i zapewnieniu odpowiednich zabezpieczeń, na przykład szyfrowania danych czy kontrolowania dostępu.

Pytanie 37

Aby określić długość prefiksu w adresie IPv4, należy ustalić

A. liczbę bitów o wartości 0 w trzech pierwszych oktetach adresu IPv4

B. liczbę bitów o wartości 1 w części hosta adresu IPv4

C. liczbę bitów o wartości 0 w pierwszych dwóch oktetach adresu IPv4

D. liczbę początkowych bitów o wartości 1 w masce adresu IPv4

Analizując niepoprawne odpowiedzi, konieczne jest zrozumienie, że każda z nich bazuje na błędnym podejściu do struktury adresów IPv4 oraz ich maskowania. Zaczynając od pierwszej propozycji, koncentruje się ona na liczbie bitów o wartości 0 w dwóch pierwszych oktetach, co jest mylące, gdyż istotne jest liczenie bitów z wartościami 1 w masce, a nie 0 w adresie. W przypadku drugiej odpowiedzi, odniesienie do trzech pierwszych oktetów nie ma sensu w kontekście ustalania prefiksu, ponieważ w praktyce maska definiuje, które bity są istotne dla określenia adresu sieci, a nie sposób zliczania zer w adresie. Ostatnia z propozycji sugeruje, że długość prefiksu można określić przez liczbę bitów mających wartość 1 w części hosta adresu, co jest fundamentalnie błędne, ponieważ prefiks powinien odnosić się do części sieciowej, a nie hosta. Tego typu błędne rozumienie prowadzi do nieefektywnej segmentacji sieci, co może skutkować problemami z routowaniem i bezpieczeństwem. Dlatego kluczowe jest, aby skupić się na właściwym obliczaniu długości prefiksu w kontekście maski podsieci, co jest podstawą prawidłowego zarządzania adresacją w sieciach IP.

Pytanie 38

W normie PN-EN 50174 nie znajdują się wytyczne dotyczące

A. uziemień instalacji urządzeń przetwarzania danych

B. realizacji instalacji na zewnątrz budynków

C. realizacji instalacji wewnętrznych w budynkach

D. zapewnienia jakości systemów okablowania

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi wskazują na różne aspekty, które norma PN-EN 50174 rzeczywiście reguluje, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że każda z tych kwestii jest poza zakresem norm. W kontekście wykonania instalacji wewnątrz i na zewnątrz budynków, norma dostarcza wytycznych dotyczących m.in. rozmieszczenia kabli, ich ochrony oraz metod instalacji, które mają na celu zapewnienie wysokiej jakości i niezawodności usług telekomunikacyjnych. Również zapewnienie jakości instalacji okablowania jest istotnym elementem normy, obejmującym aspekty kontroli jakości, testowania oraz certyfikacji okablowania, co ma fundamentalne znaczenie w kontekście wydajności i bezpieczeństwa systemów telekomunikacyjnych. Błąd myślowy może wynikać z nieporozumienia, że uziemienie jest elementem, który nie dotyczy instalacji okablowania, co jest nieprawdziwe. Uziemienie wpływa na stabilność systemów przetwarzania danych i jest ściśle związane z instalacjami, jednak nie jest bezpośrednio regulowane przez normę PN-EN 50174. Zrozumienie tej normy oraz jej zastosowań jest kluczowe dla skutecznego projektowania, instalacji i utrzymania systemów telekomunikacyjnych w różnych środowiskach.

Pytanie 39

Komputer K1 jest połączony z interfejsem G0 rutera, a komputer K2 z interfejsem G1 tego samego urządzenia. Na podstawie adresacji przedstawionej w tabeli określ właściwy adres bramy dla komputera K2.

A. 192.168.0.1

B. 192.168.0.2

C. 172.16.0.2

D. 172.16.0.1

Wybór adresów 172.16.0.1 lub 172.16.0.2 jako bramy dla komputera K2 jest błędny, ponieważ te adresy należą do innej sieci. Interfejs G0 rutera ma adres 172.16.0.1, ale K2 jest podłączony do interfejsu G1, który korzysta z innej podsieci (192.168.0.0/24). Zgodnie z zasadami routingu, każde urządzenie w sieci musi mieć bramę, która jest w tej samej podsieci, aby mogło nawiązać komunikację. W przypadku K2, jego adres IP musi być zgodny z maską 255.255.255.0, co oznacza, że wszystkie urządzenia muszą mieć adresy z zakresu 192.168.0.1 do 192.168.0.254. Wybór adresu 192.168.0.2 również jest nietrafiony, ponieważ ten adres, chociaż mieszczący się w poprawnej podsieci, nie jest adresem bramy. Adres bramy musi być przypisany do interfejsu G1, co w tym przypadku skutkuje wyborem 192.168.0.1 jako poprawnego adresu bramy. Często popełnianym błędem jest mylenie adresów IP z różnych podsieci, co prowadzi do problemów z komunikacją i konfiguracją. Dlatego kluczowe jest, aby podczas planowania adresacji sieci zawsze zwracać uwagę na zgodność adresów IP urządzeń i przypisanych im bram.

Pytanie 40

Który symbol przedstawia przełącznik?

A. Rys. D

B. Rys. B

C. Rys. A

D. Rys. C

Symbol przedstawiony na Rys. D oznacza przełącznik w kontekście sieci komputerowej. Przełącznik to urządzenie sieciowe, które działa na poziomie warstwy 2 modelu OSI. Jego głównym zadaniem jest łączenie segmentów sieci i kierowanie pakietów danych do odpowiednich urządzeń końcowych na podstawie adresów MAC. Dzięki temu przełączniki zwiększają efektywność i wydajność sieci, kierując ruch tylko do portów, do których jest to potrzebne, a nie do wszystkich jak ma to miejsce w przypadku koncentratorów. Jest to istotne w kontekście skalowalności i bezpieczeństwa, gdyż zmniejsza niepotrzebny ruch i kolizje. Przełączniki są często wykorzystywane w dużych organizacjach do budowy lokalnych sieci komputerowych (LAN). Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, przełączniki są kluczowymi elementami w architekturze sieciowej, które wspierają zarządzanie pasmem i zapewniają nieprzerwaną komunikację. Dodatkowo mogą wspierać funkcje takie jak VLAN, co umożliwia logiczne podzielenie sieci na mniejsze segmenty dla lepszego zarządzania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej