Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 11:02
Data zakończenia: 13 maja 2025 11:15

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dezaktywacja automatycznych aktualizacji systemu Windows skutkuje

A. zablokowaniem samodzielnego ściągania uaktualnień przez system

B. automatycznym ściąganiem aktualizacji bez ich instalacji

C. zablokowaniem wszelkich metod pobierania aktualizacji systemu

D. automatycznym sprawdzeniem dostępności aktualizacji i informowaniem o tym użytkownika

Wyłączenie automatycznej aktualizacji systemu Windows rzeczywiście skutkuje zablokowaniem samodzielnego pobierania uaktualnień przez system. W praktyce oznacza to, że użytkownik musi ręcznie sprawdzać dostępność aktualizacji oraz decydować, kiedy i jakie aktualizacje zainstalować. Jest to szczególnie istotne w kontekście zarządzania systemem operacyjnym, gdzie niektóre aktualizacje mogą wprowadzać zmiany w funkcjonalności systemu lub wpływać na jego stabilność. W sytuacjach, gdy organizacje preferują mieć pełną kontrolę nad aktualizacjami, wyłączenie automatycznych aktualizacji może być uzasadnione. Przykładem może być środowisko produkcyjne, gdzie nagłe zmiany mogą prowadzić do nieprzewidzianych problemów. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania IT, zaleca się regularne wykonywanie ręcznych aktualizacji, aby zapewnić, że system jest zabezpieczony przed najnowszymi zagrożeniami. Ponadto, administratorzy powinni monitorować dostępność aktualizacji, co może być realizowane za pomocą narzędzi zarządzania systemami, takich jak SCCM czy WSUS, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie cyklem życia oprogramowania.

Pytanie 2

W trakcie użytkowania drukarki laserowej blady wydruk lub nierównomierne pokrycie medium drukującego mogą wskazywać na

A. uszkodzenie kabla łączącego drukarkę z komputerem

B. nieprawidłowo zainstalowane sterowniki drukarki

C. zgięcie kartki papieru wewnątrz urządzenia

D. niedobór tonera

Kiedy toner się kończy, to często jest to powód, dla którego wydruki wychodzą blade albo po prostu nie wyglądają tak, jak powinny. Tak naprawdę, toner to ten proszek, który nanosi się na papier podczas druku laserowego. Jak go za mało, to oczywiście kartka nie pokryje się dobrze i widać wtedy braki albo bladość. Co gorsza, im mniej tonera zostaje, tym gorsza jakość wydruku. Dlatego fajnie jest regularnie sprawdzać, ile mamy tego tonera i wymieniać go, żeby wszystko działało jak najlepiej. Używanie oryginalnych materiałów bywa pomocne, bo mają one z reguły lepszą jakość i są zgodne z wymaganiami drukarki. Warto też wiedzieć, kiedy taki toner wymienić i czemu regularne przeglądy są kluczowe dla dłuższego życia drukarki. Po prostu dobrze jest dbać o sprzęt, no nie?

Pytanie 3

Wskaż właściwą formę maski podsieci?

A. 255.255.255.255

B. 255.255.0.128

C. 0.0.0.0

D. 255.252.252.255

Odpowiedź 255.255.255.255 to maska podsieci, która jest używana do wskazania adresu broadcast w danej sieci. Jest to maksymalna wartość dla maski podsieci, co oznacza, że wszystkie bity są ustawione na 1, a więc wszystkie adresy IP w danej podsieci są dostępne dla komunikacji. W praktyce oznacza to, że każda maszyna w sieci może komunikować się z innymi maszynami, a także wysyłać dane do wszystkich urządzeń jednocześnie. Maska 255.255.255.255 jest często używana w konfiguracjach sieciowych, aby zdefiniować adresy rozgłoszeniowe, co jest kluczowe w protokołach takich jak ARP (Address Resolution Protocol) i DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), gdzie urządzenia muszą wysyłać pakiety do wszystkich innych urządzeń w sieci lokalnej. W przypadku sieci IPv4, stosowanie takich masek jest zgodne z zaleceniami organizacji IETF, która standardyzuje wiele aspektów działania sieci. W związku z tym, zrozumienie użycia maski 255.255.255.255 jest podstawowym elementem wiedzy o sieciach komputerowych.

Pytanie 4

Odmianą pamięci, która zapewnia tylko odczyt i może być usunięta przy użyciu światła ultrafioletowego, jest pamięć

A. EEPROM

B. ROM

C. EPROM

D. PROM

Wydaje mi się, że wybranie EEPROM, PROM czy ROM to niezbyt dobry wybór, bo te pamięci mają różne funkcje, które nie pasują do pytania. EEPROM, czyli Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory, to pamięć, która też umożliwia kasowanie i zapis, ale dokonuje się to elektrycznie, a nie przez światło ultrafioletowe jak w EPROM. Łatwo się pomylić, bo wiele osób myśli, że obie mają podobne funkcje, ale różnice w kasowaniu mają znaczenie w praktyce. PROM to pamięć, którą można zaprogramować tylko raz, więc nie nadaje się do niczego, co wymagałoby zmiany po programowaniu. No a ROM to pamięć, której zawartość jest stała, więc nie można jej zmieniać po wyprodukowaniu. Dlatego te typy pamięci nie pasują do wymagań pytania. Może to wynikać z niezbyt pełnego zrozumienia zastosowań i różnic w zapisie, co jest ważne przy projektowaniu systemów elektronicznych. Dla inżynierów kluczowe jest, by dobrze dobierać pamięci do konkretnych potrzeb, bo ma to wpływ na koszty i efektywność systemu.

Pytanie 5

W komputerze zainstalowano nowy dysk twardy o pojemności 8 TB i podzielono go na dwie partycje, z których każda ma 4 TB. Jaki typ tablicy partycji powinien być zastosowany, aby umożliwić takie partycjonowanie?

A. MBR

B. GPT

C. FAT32

D. SWAP

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest spoko, bo GPT to naprawdę nowoczesna tablica partycji, która radzi sobie z większymi dyskami, np. 8 TB. Dzięki niej można tworzyć dużo partycji, co jest super, bo MBR tego nie umożliwia - tam max to 2 TB i cztery partycje. Tak więc, jak masz większe dyski, to GPT to świetny wybór. No i jeszcze to, że GPT jest bardziej odporna na błędy, bo kopie partycji są przechowywane, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo danych. Jeśli planujesz coś instalować na takim dysku albo traktować go jak magazyn, to naprawdę warto postawić na GPT – to dzisiaj standard w branży.

Pytanie 6

Jaki będzie rezultat odejmowania dwóch liczb zapisanych w systemie heksadecymalnym 60Ah - 3BFh?

A. 39Ah

B. 24Bh

C. 2AEh

D. 349h

Wybór odpowiedzi 349h, 2AEh lub 39Ah może wynikać z typowych błędów, które pojawiają się podczas wykonywania operacji arytmetycznych w systemie heksadecymalnym. Jednym z najczęstszych błędów jest niepoprawne przeliczenie liczb heksadecymalnych na system dziesiętny lub omyłkowe przypisanie wartości binarnych. Na przykład, przy obliczaniu 60Ah - 3BFh można błędnie założyć, że odejmowanie heksadecymalnych cyfr przebiega identycznie jak w systemie dziesiętnym, co może prowadzić do pomyłek w zapisie wyników. Gdyby na przykład ktoś skupił się na końcowych cyfrach, mógłby błędnie zinterpretować wynik, traktując heksadecymalne 'h' jako nieistotny dodatek, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Dodatkowo, niektórzy mogą nie zauważyć, że w systemie heksadecymalnym wartość 'A' odpowiada dziesiętnemu 10, a 'B' odpowiada 11, co może wprowadzać w błąd przy dodawaniu lub odejmowaniu. Przykładem błędnego podejścia jest niepoprawne „przeniesienie” wartości między kolumnami, co często występuje, gdy potrzebne są obliczenia z większymi liczbami heksadecymalnymi. Dlatego kluczowe jest, aby dokładnie przeliczać wartości i stosować się do zasad matematyki heksadecymalnej. W ciągu pracy z różnymi systemami liczbowymi zawsze warto zachować ostrożność i potwierdzić wyniki metodami alternatywnymi, na przykład poprzez konwersję z powrotem na liczby dziesiętne.

Pytanie 7

W systemie Windows można zweryfikować parametry karty graficznej, używając następującego polecenia

A. color

B. graphics

C. cliconfig

D. dxdiag

To polecenie dxdiag, czyli narzędzie diagnostyczne DirectX, jest naprawdę przydatne w Windowsie. Pozwala na zebranie ważnych informacji o podzespołach komputera, zwłaszcza o karcie graficznej. Jak chcesz to sprawdzić, wystarczy wpisać 'dxdiag' w menu startowym i kliknąć Enter. Zobaczysz wtedy okno z wieloma zakładkami, gdzie możesz znaleźć info o systemie, wyświetlaczy czy dźwięku. Moim zdaniem, to super sposób, żeby szybko zweryfikować, jakie sterowniki masz zainstalowane i czy komputer dobrze rozpoznaje kartę graficzną. Dla kogoś kto pracuje w IT, to wiedza na wagę złota, bo można łatwo wyłapać, co się dzieje z grafiką i lepiej diagnozować problemy.

Pytanie 8

Aby serwerowa płyta główna mogła działać poprawnie, potrzebuje pamięci z rejestrem. Który z poniższych modułów pamięci będzie z nią zgodny?

A. Kingston 8GB 1333 MHz DDR3 ECC Reg CL9 DIMM 2Rx8

B. Kingston 4GB 1600 MHz DDR3 ECC CL11 DIMM 1,5V

C. Kingston 4GB 1333 MHz DDR3 Non-ECC CL9 DIMM

D. Kingston Hynix B 8GB 1600 MHz DDR3L CL11 ECC SODIMM 1,35V

Odpowiedź Kingston 8GB 1333 MHz DDR3 ECC Reg CL9 DIMM 2Rx8 jest poprawna, ponieważ moduł ten jest zgodny z wymaganiami serwerowych płyt głównych, które często używają pamięci z rejestrem (Registered). Pamięć typu ECC (Error-Correcting Code) jest niezbędna w środowiskach serwerowych, gdzie niezawodność i stabilność danych są kluczowe. Moduł ten zapewnia korekcję błędów, co zwiększa bezpieczeństwo danych podczas operacji obliczeniowych. Dodatkowo, pamięć Registered umożliwia większą skalowalność w porównaniu do pamięci Unbuffered, co jest istotne w konfiguracjach serwerowych, gdzie płyta główna może obsłużyć wiele modułów pamięci. Użycie takich modułów w serwerach minimalizuje ryzyko awarii oraz zapewnia wyższą wydajność w zastosowaniach wymagających intensywnej analizy danych, takich jak bazy danych czy obliczenia w chmurze. Warto również zaznaczyć, że standard DDR3, przy częstotliwości 1333 MHz, oferuje wystarczającą wydajność dla wielu zastosowań serwerowych. W związku z tym, wybór tego modułu pamięci jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży serwerowej.

Pytanie 9

Procesor RISC to procesor o

A. pełnej liście instrukcji

B. zmniejszonej liście instrukcji

C. głównej liście instrukcji

D. rozbudowanej liście instrukcji

Wielu użytkowników mylnie klasyfikuje procesory jako charakteryzujące się pełną lub kompleksową listą rozkazów, co jest związane z architekturą CISC. Procesory CISC, takie jak x86, mają na celu zapewnienie bogatego zestawu rozkazów, co może prowadzić do większej złożoności w ich projektowaniu i wykonaniu. Dla programistów oznacza to możliwość korzystania z bardziej zaawansowanych instrukcji, które mogą wykonywać skomplikowane operacje w jednym kroku, jednak wiąże się to z dłuższym czasem wykonania każdej z tych instrukcji. W rzeczywistości to skomplikowanie może prowadzić do trudności w optymalizacji oraz wydajności, szczególnie w kontekście nowoczesnych technologii, które dążą do uproszczenia procesów obliczeniowych. Kolejnym błędnym podejściem jest zrozumienie, że procesory powinny mieć 'główną' lub 'pełną' listę rozkazów. Takie sformułowania mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że optymalizacja i efektywność są osiągane przez zwiększenie liczby dostępnych instrukcji. W rzeczywistości kluczem do wydajności w architekturach RISC jest ich prostota i efektywność, co zapewnia lepsze wykorzystanie zasobów systemowych oraz skrócenie czasu dostępu do pamięci. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to nieporozumienia dotyczące zalet złożonych rozkazów i ich wpływu na ogólną efektywność systemów komputerowych.

Pytanie 10

Który protokół zamienia adresy IP na adresy MAC, używane w sieciach Ethernet?

A. IP

B. SNMP

C. IRC

D. ARP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem w komunikacji sieciowej, który umożliwia przekształcenie logicznych adresów IP na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Gdy urządzenie w sieci potrzebuje wysłać dane do innego urządzenia, musi znać jego adres MAC, ale zazwyczaj ma jedynie jego adres IP. Protokół ARP rozwiązuje ten problem, wysyłając zapytanie do lokalnej sieci, pytając, który z podłączonych urządzeń ma dany adres IP. Urządzenie, które rozpozna swój adres IP, odpowiada swoim adresem MAC. ARP działa w warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że jest bezpośrednio związany z komunikacją na poziomie dostępu do sieci. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy komputer łączy się z routerem, aby uzyskać dostęp do internetu. ARP pozwala na wydajne przesyłanie danych w sieci Ethernet, co jest zgodne z normami IEEE 802.3. Bez ARP, komunikacja w sieciach opartych na protokole IP byłaby znacznie bardziej skomplikowana i mniej efektywna, co podkreśla jego fundamentalne znaczenie w architekturze sieciowej.

Pytanie 11

Na ilustracji widać patchpanel - panel krosowy kategorii 5E bez ekranowania, który posiada złącze szczelinowe typu LSA. Jakie narzędzie należy zastosować do wkładania kabli w te złącza?

A. narzędzie zaciskowe BNC

B. narzędzie JackRapid

C. narzędzie zaciskowe 8P8C

D. narzędzie uderzeniowe

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie montażu kabli w złącza szczelinowe typu LSA spotykane w patchpanelach kategorii 5E. Jego główną funkcją jest precyzyjne wciskanie przewodów do szczelin złącza, co zapewnia solidne i trwałe połączenie elektryczne. Narzędzie to jest skonstruowane tak, aby jednocześnie docisnąć przewód i odciąć jego nadmiar, co jest niezwykle istotne dla zachowania porządku i estetyki instalacji. Patchpanele kategorii 5E są często stosowane w infrastrukturze sieciowej, gdzie wymagana jest prędkość transmisji danych do 1 Gbps, zgodna ze standardami TIA/EIA-568. Użycie narzędzia uderzeniowego minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodów dzięki kontrolowanemu naciskowi. Ponadto, dobrym zwyczajem jest stosowanie narzędzi z regulacją siły nacisku, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo pracy i jakość połączeń. Warto również pamiętać o przestrzeganiu kolorystyki przewodów zgodnej z normami, co ułatwia późniejsze zarządzanie siecią i zapobiega pomyłkom w łączeniach.

Pytanie 12

Adres fizyczny karty sieciowej AC-72-89-17-6E-B2 zapisany jest w formacie

A. binarnej

B. dziesiętnej

C. oktalnej

D. szesnastkowej

Adres MAC (Media Access Control) przedstawiony jako AC-72-89-17-6E-B2 zapisany jest w systemie szesnastkowym. W tym systemie każda para znaków reprezentuje 8 bitów, co odpowiada jednemu bajtowi. Zatem w przypadku adresu MAC, który składa się z 6 par, otrzymujemy łącznie 48 bitów. Adresy MAC są używane do identyfikacji urządzeń w sieciach lokalnych i są kluczowe dla funkcjonowania protokołów komunikacyjnych, takich jak Ethernet. Z perspektywy praktycznej, urządzenia sieciowe, takie jak routery czy przełączniki, korzystają z adresów MAC, aby kierować ruch do odpowiednich odbiorców w sieci. Standard IEEE 802 definiuje format adresów MAC, a ich poprawne wykorzystanie jest niezbędne dla zapewnienia efektywnej i bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych. W kontekście programowania, operacje na adresach MAC, takie jak filtrowanie czy monitorowanie ruchu, są powszechnie stosowane w aplikacjach sieciowych i narzędziach do analizy ruchu. Zrozumienie formatu szesnastkowego jest zatem kluczowe dla specjalistów zajmujących się sieciami komputerowymi.

Pytanie 13

Na ilustracji ukazano kartę

A. telewizyjną PCI Express

B. telewizyjną EISA

C. graficzną PCI

D. graficzną AGP

Błędne odpowiedzi dotyczą różnych rodzajów kart i interfejsów, które nie pasują do opisu ani obrazu przedstawionego w pytaniu. Karta graficzna AGP wykorzystuje interfejs Accelerated Graphics Port, który został zaprojektowany dla bardziej zaawansowanej grafiki 3D i oferuje dedykowane połączenie z procesorem. AGP zapewnia większą przepustowość niż PCI, co czyni ją bardziej odpowiednią dla intensywnych zastosowań graficznych, takich jak gry komputerowe. EISA, czyli Extended Industry Standard Architecture, to z kolei starsza magistrala używana głównie w serwerach, która nie jest odpowiednia dla kart graficznych ze względu na ograniczenia wydajności. Z kolei PCI Express, nowoczesny następca PCI, oferuje znacznie wyższą przepustowość i jest aktualnym standardem dla kart graficznych, pozwalając na obsługę najbardziej wymagających aplikacji graficznych i obliczeniowych. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z mylenia interfejsów ze względu na podobne nazwy lub ignorowanie charakterystycznych cech fizycznych złączy. Ważne jest, by prawidłowo identyfikować technologie poprzez ich specyfikacje i zastosowania, co pomaga unikać nieporozumień i błędów w wyborze komponentów komputerowych.

Pytanie 14

Złącze SC powinno być zainstalowane na przewodzie

A. typu skrętka

B. telefonicznym

C. światłowodowym

D. koncentrycznym

Złącze SC (Subscriber Connector) to rodzaj złącza stosowanego w technologii światłowodowej. Jest to złącze typu push-pull, co oznacza, że jego instalacja i demontaż są bardzo proste, a także zapewniają dobre parametry optyczne. Montaż złącza SC na kablu światłowodowym jest kluczowy dla uzyskania optymalnej wydajności systemów telekomunikacyjnych oraz transmisji danych. Złącza SC charakteryzują się niskim tłumieniem sygnału, co sprawia, że są szeroko stosowane w sieciach lokalnych (LAN), sieciach rozległych (WAN) oraz w aplikacjach telekomunikacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania mogą być instalacje sieciowe w biurach, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość i niskie opóźnienia. Zgodność z międzynarodowymi standardami (np. IEC 61754-4) zapewnia, że złącza te są wykorzystywane w różnych systemach, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w infrastrukturze światłowodowej.

Pytanie 15

Karta sieciowa przedstawiona na ilustracji jest w stanie przesyłać dane z maksymalną szybkością

A. 54 Mb/s

B. 300 Mb/s

C. 11 Mb/s

D. 108 Mb/s

Odpowiedź 54 Mb/s jest poprawna, ponieważ karta sieciowa widoczna na rysunku obsługuje standard IEEE 802.11g. Standard ten, wprowadzony w 2003 roku, został zaprojektowany, aby zapewnić maksymalną przepustowość wynoszącą właśnie 54 Mb/s. To znaczne usprawnienie w stosunku do wcześniejszego standardu 802.11b, który oferował prędkość do 11 Mb/s. Standard 802.11g działa na częstotliwości 2.4 GHz, co umożliwia kompatybilność wsteczną z urządzeniami 802.11b. Dzięki temu starsze urządzenia mogą nadal komunikować się w sieci, choć z niższą prędkością. Karty sieciowe 802.11g były popularne w wielu gospodarstwach domowych i biurach, umożliwiając szybkie surfowanie po internecie, przesyłanie plików oraz korzystanie z multimediów strumieniowych. Mimo że współczesne technologie, takie jak 802.11n czy 802.11ac, oferują dużo wyższe prędkości, standard 802.11g był ważnym krokiem w ewolucji sieci bezprzewodowych. Znajomość tego standardu jest istotna dla zrozumienia rozwoju technologii Wi-Fi i zarządzania starszymi urządzeniami w sieciach mieszanych.

Pytanie 16

Jakie polecenie należy zastosować, aby zamontować pierwszą partycję logiczną dysku primary slave w systemie Linux?

A. mount /dev/hdb3 /mnt/hdd

B. mount /dev/hda2 /mnt/hdd

C. mount /dev/hdb5 /mnt/hdd

D. mount /dev/hda4 /mnt/hdd

Wybór jakiejkolwiek innej odpowiedzi prowadzi do błędnego wskazania partycji, co jest kluczowe w kontekście zarządzania systemem plików w Linuxie. Odpowiedź 'mount /dev/hdb3 /mnt/hdd' sugeruje, że użytkownik próbowałby zamontować trzecią partycję na tym samym dysku, co nie byłoby odpowiednie w kontekście pytania o pierwszą partycję logiczną. Podobnie, 'mount /dev/hda2 /mnt/hdd' odnosi się do drugiej partycji na pierwszym dysku 'primary master', co także nie jest zgodne z kontekstem pytania. Odpowiedź 'mount /dev/hda4 /mnt/hdd' również nie jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na czwartą partycję na tym samym dysku, co może prowadzić do nieporozumień przy organizowaniu przestrzeni dyskowej. Typowe błędy to mylenie partycji fizycznych z logicznymi oraz nieznajomość konwencji nazewnictwa w systemach Linux. Ważne jest, aby przed montowaniem partycji zapoznać się z ich strukturą oraz zrozumieć, jak system plików jest zorganizowany. W praktyce, niepoprawny wybór partycji może prowadzić do utraty danych lub problemów z dostępem do plików, dlatego kluczowe jest stosowanie się do zasad i norm dotyczących zarządzania dyskami oraz partycjami w systemie Linux. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnego administrowania systemem operacyjnym.

Pytanie 17

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Zarządza przepływem pakietów w ramach systemów autonomicznych

B. Przekazuje informacje zwrotne dotyczące problemów z siecią

C. Obsługuje grupy multicast w sieciach opartych na protokole IP

D. Określa adres MAC na podstawie adresu IP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pełni kluczową rolę w komunikacji w sieciach komputerowych, szczególnie w kontekście sieci opartych na protokole Internet Protocol (IP). Jego podstawowym zadaniem jest ustalanie adresu fizycznego (adresu MAC) urządzenia, które ma przypisany dany adres IP. W momencie, gdy komputer chce wysłać dane do innego komputera w tej samej sieci lokalnej, najpierw musi znać jego adres MAC. Protokół ARP wykorzystuje żądania ARP, które są wysyłane jako multicastowe ramki do wszystkich urządzeń w sieci, pytając, kto ma dany adres IP. Odpowiedzią jest adres MAC urządzenia, które posiada ten adres IP. Dzięki temu, ARP umożliwia prawidłowe kierowanie pakietów w warstwie drugiej modelu OSI, co jest niezbędne do efektywnej komunikacji w lokalnych sieciach. Przykładem praktycznego zastosowania ARP jest sytuacja, w której komputer A chce nawiązać połączenie z komputerem B; ARP poprzez identyfikację adresu MAC umożliwia właściwe dostarczenie informacji, co jest fundamentem działania Internetu i lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 18

Jakie polecenie umożliwia śledzenie drogi datagramu IP do miejsca docelowego?

A. tracert

B. ping

C. route

D. nslookup

Odpowiedź 'tracert' jest poprawna, ponieważ to polecenie służy do śledzenia trasy, jaką pokonuje datagram IP w sieci do punktu docelowego. Tracert działa poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request z różnymi wartościami TTL (Time to Live), co pozwala na identyfikację każdego przeskoku (hop) w trasie. Każdy router, przez który przechodzi pakiet, zmniejsza wartość TTL o 1, a gdy wartość ta osiągnie 0, router zwraca wiadomość ICMP Time Exceeded. Dzięki temu tracert może określić, przez które urządzenia przeszedł pakiet oraz jak długo trwał każdy z tych etapów, co jest niezwykle pomocne w diagnozowaniu problemów z łącznością w sieci. Używanie tracert w praktyce pozwala administratorom sieci na szybkie zlokalizowanie ewentualnych wąskich gardeł lub punktów awarii w trasie komunikacji. W standardach sieciowych, takich jak RFC 792, które definiuje protokół ICMP, zawarte są informacje na temat używania takich narzędzi do analizy ruchu sieciowego, co czyni je niezbędnym elementem w arsenale narzędzi do zarządzania siecią.

Pytanie 19

Przedmiot widoczny na ilustracji to

A. narzędzie uderzeniowe typu krone

B. złączarka wtyków RJ45

C. tester diodowy kabla UTP

D. miernik długości kabli

Tester diodowy przewodu UTP to narzędzie używane do sprawdzania poprawności połączeń kablowych w sieciach komputerowych. Jego główną funkcją jest identyfikacja błędów w połączeniach, takich jak przerwy, zwarcia czy odwrócenia par przewodów. Urządzenie to składa się z dwóch części: jednostki głównej i jednostki zdalnej. Po podłączeniu kabli UTP do portów, tester wysyła sygnał elektryczny przez przewody, a diody LED wskazują stan każdego z nich. W praktyce tester jest niezastąpiony przy instalacji i konserwacji sieci, ponieważ pozwala szybko zdiagnozować problemy związane z okablowaniem. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne testowanie kabli sieciowych, co pomaga w utrzymaniu ich niezawodności. Warto również wspomnieć, że testery mogą różnić się zaawansowaniem – niektóre modele oferują dodatkowe funkcje, takie jak pomiar długości kabla czy identyfikacja uszkodzonych par. Użycie testera diodowego UTP jest zgodne ze standardami telekomunikacyjnymi, jak TIA/EIA, co gwarantuje zgodność z innymi urządzeniami sieciowymi.

Pytanie 20

Norma TIA/EIA-568-B.2 definiuje szczegóły dotyczące parametrów transmisji

A. fal radiowych

B. kablów koncentrycznych

C. świetlnych

D. kabli UTP

Norma TIA/EIA-568-B.2 definiuje specyfikację parametrów transmisyjnych dla kabli UTP (skrętków nieekranowanych). Jest to istotny standard w branży telekomunikacyjnej, który określa wymagania dotyczące wydajności kabli stosowanych w sieciach lokalnych (LAN). Kable UTP są najczęściej wykorzystywanym medium transmisyjnym w biurach i domach do przesyłania danych w sieciach Ethernet. W ramach tej normy określone są m.in. wymagania dotyczące pasma przenoszenia sygnału, tłumienności, jakości sygnału oraz odporności na zakłócenia elektromagnetyczne. Przykładowo, kable kategorii 5e i 6, które są zgodne z tą normą, umożliwiają transmisję danych z prędkościami do 1 Gbps (Gigabit Ethernet) oraz 10 Gbps (10-Gigabit Ethernet) na krótkich dystansach. Normy te przyczyniają się do zapewnienia niezawodności i efektywności sieci, co jest kluczowe w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do internetu oraz zwiększonego zapotrzebowania na przepustowość. Zrozumienie tych norm jest ważne dla projektantów i instalatorów sieci, aby mogli optymalizować infrastruktury zgodnie z najlepszymi praktykami.

Pytanie 21

Złącze widoczne na obrazku pozwala na podłączenie

A. monitora

B. myszy

C. modemu

D. drukarki

Złącze przedstawione na zdjęciu to złącze VGA (Video Graphics Array), które jest standardem w przesyłaniu analogowego sygnału wideo z komputera do monitora. Złącze VGA jest łatwo rozpoznawalne dzięki 15-pinowemu układowi w trzech rzędach. Wprowadzony w 1987 roku przez firmę IBM, VGA stał się podstawowym standardem w urządzeniach komputerowych przez wiele lat, zapewniając jakość obrazu na poziomie rozdzielczości 640x480 pikseli. Dziś, mimo że technologia cyfrowa, jak HDMI i DisplayPort, zyskuje na popularności, VGA nadal znajduje zastosowanie w starszych urządzeniach oraz w sytuacjach, gdzie prostota i kompatybilność są kluczowe. W kontekście podłączenia monitora, złącze VGA jest często spotykane w projektorach i monitorach starszych generacji, co pozwala na wykorzystanie istniejącej infrastruktury oraz sprzętu. Warto zauważyć, że korzystanie ze złączy VGA wymaga również kabli o odpowiedniej jakości, by zminimalizować zakłócenia sygnału i zapewnić możliwie najlepszą jakość obrazu. Dobrym podejściem jest również unikanie zbyt długich przewodów, co może prowadzić do degradacji sygnału.

Pytanie 22

W systemie adresacji IPv6 adres ff00::/8 definiuje

A. zestaw adresów sieci testowej 6bone

B. zestaw adresów służących do komunikacji multicast

C. adres wskazujący na lokalny host

D. adres nieokreślony

Adres ff00::/8 w adresacji IPv6 jest zarezerwowany dla komunikacji multicast. Adresy multicast to unikalne adresy, które pozwalają na przesyłanie danych do wielu odbiorców jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach takich jak transmisja wideo na żywo, wideokonferencje czy gry online. Dzięki zastosowaniu multicast, zamiast wysyłać wiele kopii tej samej informacji do każdego odbiorcy, można przesłać pojedynczą kopię, a routery odpowiedzialne za trasowanie danych zajmą się dostarczeniem jej do wszystkich zainteresowanych. Ta metoda znacząco redukuje obciążenie sieci oraz zwiększa jej efektywność. W praktyce, wykorzystując adresy z zakresu ff00::/8, można budować zaawansowane aplikacje i usługi, które wymagają efektywnej komunikacji z wieloma uczestnikami, co jest zgodne z wytycznymi ustalonymi w standardzie RFC 4220, który definiuje funkcjonalności multicast w IPv6. Zrozumienie roli adresów multicast jest kluczowe dla projektowania nowoczesnych sieci oraz rozwijania aplikacji opartych na protokole IPv6.

Pytanie 23

W celu zainstalowania systemu openSUSE oraz dostosowania jego ustawień, można skorzystać z narzędzia

A. Brasero

B. GEdit

C. Evolution

D. YaST

Wybór odpowiedzi innych niż YaST wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania oprogramowania w ekosystemie openSUSE. Brasero, będący narzędziem do nagrywania płyt, nie ma żadnych funkcji związanych z konfiguracją systemu operacyjnego. Jego głównym celem jest ułatwienie użytkownikom tworzenia i nagrywania obrazów dysków oraz danych na nośniki optyczne. Tak więc, jest to narzędzie dedykowane do zadań związanych z obsługą mediów, a nie z instalacją systemu. GEdit to prosty edytor tekstu, który jest używany do edytowania plików tekstowych, kodu źródłowego oraz innych dokumentów. Chociaż GEdit może być użyteczny w wielu kontekstach, nie ma funkcji ani narzędzi do zarządzania konfiguracją systemu operacyjnego. Z drugiej strony, Evolution to aplikacja do zarządzania pocztą elektroniczną, która nie ma zastosowania w kontekście instalacji lub konfiguracji systemu. Takie wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie wymienione aplikacje są związane z administracją systemem, podczas gdy tylko YaST jest dedykowanym narzędziem do tego celu. Stosowanie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla skutecznej administracji systemem, dlatego ważne jest, aby posiadać wiedzę na temat ich przeznaczenia i funkcji.

Pytanie 24

Narzędzie służące do przechwytywania oraz ewentualnej analizy ruchu w sieci to

A. sniffer

B. spyware

C. viewer

D. keylogger

Odpowiedź "sniffer" jest poprawna, ponieważ sniffer to program służący do przechwytywania i analizy ruchu w sieci komputerowej. Sniffery są wykorzystywane przez administratorów sieci do monitorowania i diagnozowania problemów z wydajnością oraz bezpieczeństwem sieci. Przykładowym zastosowaniem sniffera może być analiza pakietów przesyłanych w sieci lokalnej, co pozwala na identyfikację nieprawidłowości, takich jak nieautoryzowane próby dostępu do zasobów czy też ataki typu Denial of Service (DoS). W kontekście bezpieczeństwa, sniffery są również wykorzystywane w testach penetracyjnych, aby sprawdzić podatności systemów na ataki. W branży bezpieczeństwa informacji istnieją standardy, takie jak NIST SP 800-115, które zalecają stosowanie narzędzi do analizy ruchu sieciowego w celu zapewnienia integralności i poufności danych. Warto zauważyć, że używanie snifferów wymaga świadomości prawnej, ponieważ nieautoryzowane przechwytywanie danych może być niezgodne z przepisami prawa.

Pytanie 25

Gdy sprawny monitor zostaje podłączony do innego komputera, na ekranie ukazuje się komunikat widoczny na rysunku. Co powoduje pojawienie się tego komunikatu?

A. uszkodzeniem urządzenia podczas podłączenia

B. wyłączeniem jednostki centralnej

C. uszkodzeniem karty graficznej w komputerze

D. niewłaściwą częstotliwością sygnału, która jest zbyt wysoka lub zbyt niska

Pojawienie się komunikatu Input Signal Out of Range na ekranie monitora oznacza, że częstotliwość sygnału wejściowego z komputera nie mieści się w zakresie obsługiwanym przez monitor. Monitory mają określone zakresy częstotliwości pionowej i poziomej, które mogą przetwarzać. Częstotliwość pionowa to liczba odświeżeń ekranu na sekundę mierzona w hercach (Hz), natomiast częstotliwość pozioma to liczba linii wyświetlanych na sekundę. Sygnały wykraczające poza te zakresy mogą prowadzić do wyświetlenia komunikatu o błędzie. Aby rozwiązać ten problem należy zmienić ustawienia karty graficznej komputera tak aby mieściły się w obsługiwanym zakresie monitora. Z praktycznego punktu widzenia można to zrobić przechodząc do ustawień rozdzielczości ekranu w systemie operacyjnym i wybierając odpowiednią rozdzielczość oraz częstotliwość odświeżania. Warto znać specyfikację posiadanego monitora aby uniknąć takich problemów oraz znać dobry praktyk jak na przykład stosowanie zalecanych rozdzielczości dla danego monitora co zapewnia najlepszą jakość obrazu

Pytanie 26

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci mającej adres IPv4 192.168.0.0/20?

A. 192.168.15.255

B. 192.168.255.255

C. 192.168.255.254

D. 192.168.15.254

Adresem rozgłoszeniowym w podsieci IPv4 192.168.0.0/20 jest 192.168.15.255. Aby zrozumieć, dlaczego ta odpowiedź jest poprawna, należy przyjrzeć się strukturze adresacji IPv4 oraz zasadom tworzenia podsieci. Adres 192.168.0.0/20 oznacza, że mamy 20 bitów przeznaczonych na część sieci, co pozostawia 12 bitów na część hosta. Obliczając zakres adresów, możemy stwierdzić, że adresy hostów w tej podsieci zaczynają się od 192.168.0.1 i kończą na 192.168.15.254, gdzie 192.168.15.255 jest adresem rozgłoszeniowym. Adres rozgłoszeniowy jest wykorzystywany do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w danej podsieci. W praktyce, gdy urządzenie w sieci chce skomunikować się z innymi urządzeniami jednocześnie, wykorzystuje ten adres. Uwzględniając standardy IETF, takie jak RFC 791, właściwe określenie adresów sieciowych i rozgłoszeniowych jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania i konfiguracji sieci.

Pytanie 27

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pośrednictwem serwera drukarskiego w systemie operacyjnym Windows Server. Przysługuje im jedynie uprawnienie 'Zarządzanie dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać przedstawiony problem?

A. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'

B. Dla grupy Pracownicy należy wycofać uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

C. Dla grupy Administratorzy należy wycofać uprawnienia 'Drukuj'

D. Dla grupy Administratorzy należy wycofać uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

Odpowiedź, która sugeruje nadanie grupie Pracownicy uprawnienia 'Drukuj', jest prawidłowa, ponieważ użytkownicy tej grupy muszą mieć odpowiednie uprawnienia, aby móc wykonywać operacje związane z drukowaniem dokumentów. W systemie Windows Server uprawnienia do drukowania są kluczowe dla poprawnego funkcjonowania serwera wydruku. Użytkownicy, którzy posiadają jedynie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', mogą jedynie zarządzać zadaniami drukowania (takimi jak zatrzymywanie lub usuwanie dokumentów z kolejki drukowania), ale nie mają możliwości fizycznego wydruku. Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie, administrator musi dodać im uprawnienia 'Drukuj'. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach operacyjnych, które zalecają przydzielanie minimalnych, ale wystarczających uprawnień dla użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo i kontrolę nad zasobami. Na przykład, w organizacjach, gdzie dostęp do drukarek jest ograniczony, uprawnienia te powinny być nadawane na poziomie grupy, aby uprościć proces zarządzania i audytu. Zastosowanie tego rozwiązania powinno poprawić efektywność pracy w biurze oraz zminimalizować problemy związane z niewłaściwym dostępem do zasobów wydruku.

Pytanie 28

Program antywirusowy oferowany przez Microsoft bezpłatnie dla posiadaczy legalnych wersji systemu operacyjnego Windows to

A. Windows Defender

B. Microsoft Security Essentials

C. Windows Antywirus

D. Microsoft Free Antywirus

Nie ma czegoś takiego jak Windows Antywirus od Microsoftu, więc wybór tej opcji nie jest dobry. Możliwe, że ludzie mylą to z innymi programami, które nie są ich własnością. Często zdarza się, że szukając zabezpieczeń, natykają się na nieoficjalne aplikacje, które mogą wydawać się ok, ale nie spełniają standardów branżowych. Teraz mamy Windows Defender, który jest już wbudowany w Windows 10 i 11, więc takie mylenie nazw może sprawiać problemy. Z kolei Microsoft Free Antywirus sugeruje, że jest jakaś inna darmowa wersja antywirusowa, co jest nieprawdą. To błędne wyobrażenie o dostępnych narzędziach może prowadzić do złych decyzji, a to może narażać na poważne problemy, jak infekcje. Lepiej korzystać z uznanych rozwiązań zabezpieczających, które są wspierane przez producentów systemów i przestrzegają aktualnych norm bezpieczeństwa, żeby mieć pewność, że nasze urządzenia są dobrze chronione.

Pytanie 29

Ile maksymalnie podstawowych partycji możemy stworzyć na dysku twardym używając MBR?

A. 8

B. 24

C. 26

D. 4

Wybór innej liczby partycji podstawowych niż cztery wynika z nieporozumienia dotyczącego architektury partycjonowania MBR. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 8, 24 czy 26 partycji, można dostrzec powszechny błąd myślowy, który wynika z braku znajomości fundamentalnych zasad działania MBR. MBR, jako starszy system partycjonowania, jest ograniczony do czterech partycji podstawowych, co zostało narzucone przez jego konstrukcję oraz sposób adresowania przestrzeni dyskowej. W odpowiedziach, które wskazują na większą liczbę partycji, nie uwzględnia się, że MBR nie pozwala na ich bezpośrednie utworzenie. Ewentualne utworzenie większej liczby partycji wymagałoby zastosowania partycji rozszerzonej, co jest techniką, która umożliwia stworzenie większej liczby partycji logicznych wewnątrz tej rozszerzonej. Należy zrozumieć, że nie można po prostu dodać więcej partycji podstawowych, gdyż ograniczenia MBR są jasno określone w dokumentacji technicznej. Ten błąd często wynika z niepełnego zrozumienia funkcjonowania systemów operacyjnych oraz architektury dysków twardych, co prowadzi do mylnych wniosków. Rekomendacje dotyczące planowania przestrzeni dyskowej zawsze powinny opierać się na poprawnym zrozumieniu używanego schematu partycjonowania, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i uniknięcia problemów związanych z ograniczeniami technicznymi.

Pytanie 30

Jakie jest wynikiem dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001 w systemie dwójkowym?

A. 1101100

B. 1101101

C. 1100110

D. 1110001

Często, jak wybierasz inne odpowiedzi, to wynika to z tego, że nie za bardzo rozumiesz, jak działa dodawanie w systemie binarnym. Na przykład, w odpowiedzi 1101100 ktoś mógł popełnić błąd, bo nie uwzględnił przeniesienia. Jak dodajesz 1+1, to masz 0 i przeniesienie 1, a może tego nie zauważyłeś. Z kolei odpowiedź 1110001 wygląda na zły wynik, bo wskazuje na pomyłkę przy dodawaniu bitów w wyższych miejscach. Pamiętaj, każda pozycja w systemie binarnym ma swoją wagę i musisz je zsumować poprawnie. Odpowiedź 1101101 też nie jest dobra, bo nie pokazuje, jak się prawidłowo dodaje. Często zdarza się myśleć, że binarny to to samo, co dziesiętny, a to nie to samo, bo dodawanie w binarnym ma swoje zasady, w tym przeniesienia. Zrozumienie tego jest mega ważne dla wszelkich obliczeń w informatyce oraz w pracy nad algorytmami.

Pytanie 31

Notacja #102816 oznacza zapis w systemie liczbowym

A. ósemkowym

B. szesnastkowym

C. dwójkowym

D. dziesiętnym

Notacja #102816 oznacza zapis w systemie szesnastkowym, który jest szeroko stosowany w informatyce, szczególnie w kontekście programowania i systemów komputerowych. System szesnastkowy, zwany również heksadecymalnym, wykorzystuje 16 różnych znaków: cyfry od 0 do 9 oraz litery od A do F. Zapis taki jest szczególnie przydatny, gdyż pozwala na bardziej zwięzłe przedstawienie dużych wartości binarnych, które w systemie dwójkowym byłyby znacznie dłuższe. Na przykład liczba binarna 1111111111111111 (16 bitów) może być zapisana jako FF w systemie szesnastkowym, co ułatwia jej interpretację przez programistów i zmniejsza ryzyko błędów. Szesnastkowy system notacji jest także wykorzystywany w kodowaniu kolorów w grafice komputerowej, gdzie każdy kolor jest reprezentowany przez trzy pary znaków szesnastkowych, co odpowiada wartościom RGB. W praktyce, umiejętność konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowa dla każdego programisty, a szesnastkowy system notacji jest fundamentalnym narzędziem w tej dziedzinie.

Pytanie 32

Jakie polecenie należy wydać, aby skonfigurować statyczny routing do sieci 192.168.10.0?

A. route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5

B. route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

C. static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

D. static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route

Odpowiedź "route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5" jest prawidłowa, ponieważ poprawnie korzysta z polecenia 'route', które jest powszechnie stosowane w systemach operacyjnych do zarządzania trasami IP. W tym przypadku tworzymy trasę statyczną do sieci 192.168.10.0 z maską podsieci 255.255.255.0, wskazując bramę 192.168.10.1. Numer 5 w tym kontekście oznacza metrykę, co wskazuje na preferencję tej trasy w porównaniu do innych. W praktyce, takie ustawienie trasy statycznej jest istotne w zarządzaniu ruchem sieciowym, zwłaszcza w przypadku małych sieci, gdzie może nie być potrzeby używania dynamicznych protokołów routingu. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której administrator sieci chce, aby wszystkie pakiety kierowane do tej określonej sieci były przesyłane przez określoną bramę, co pozwala na lepsze zarządzanie obciążeniem oraz zapewnienie bezpieczeństwa. Dobra praktyka to dokumentowanie takich ustawień w administracyjnych notatkach, co ułatwia przyszłe modyfikacje i diagnostykę sieci.

Pytanie 33

Na diagramie okablowania strukturalnego przy jednym z komponentów znajduje się oznaczenie MDF. Z którym punktem dystrybucji jest powiązany ten komponent?

A. Budynkowym

B. Kampusowym

C. Głównym

D. Pośrednim

MDF, czyli Main Distribution Frame, jest kluczowym punktem w sieci okablowania strukturalnego, pełniącym rolę głównego węzła dystrybucyjnego. Funkcjonuje jako centralny punkt, w którym łączą się różnego rodzaju media i sygnały z różnych źródeł. Umożliwia to efektywne zarządzanie i dystrybucję sygnałów do poszczególnych rozdzielni budynkowych oraz do użytkowników końcowych. Przykładem praktycznego zastosowania MDF jest jego obecność w dużych biurowcach czy kampusach akademickich, gdzie z jednego punktu dystrybucyjnego rozdzielane są sygnały do różnych pomieszczeń. Dzięki temu możliwe jest nie tylko uporządkowanie infrastruktury, ale także ułatwienie konserwacji i rozbudowy sieci w przyszłości. Według standardów EIA/TIA-568, MDF powinien być zlokalizowany w centralnym miejscu, aby minimalizować długość kabli oraz poprawić jakość sygnału, co jest istotne w kontekście wysokiej wydajności komunikacyjnej.

Pytanie 34

W formacie plików NTFS, do zmiany nazwy pliku potrzebne jest uprawnienie

A. odczytu

B. zapisu

C. odczytu i wykonania

D. modyfikacji

Uprawnienie do modyfikacji w systemie plików NTFS (New Technology File System) jest kluczowe dla wykonywania operacji związanych ze zmianą nazwy pliku. W kontekście NTFS, uprawnienie to pozwala użytkownikowi na modyfikację atrybutów pliku, co obejmuje nie tylko zmianę jego zawartości, ale również zmianę jego nazwy. W praktyce oznacza to, że jeśli użytkownik ma przypisane uprawnienia do modyfikacji, jest w stanie przekształcać pliki poprzez ich renaming, co jest istotne w wielu scenariuszach zarządzania danymi. Na przykład, w przypadku organizacji dokumentów, użytkownicy mogą zmieniać nazwy plików, aby lepiej odzwierciedlały ich zawartość, co ułatwia późniejsze wyszukiwanie. Warto zaznaczyć, że standardy dobrej praktyki w zarządzaniu systemami plików sugerują, aby przydzielać uprawnienia w sposób, który minimalizuje ryzyko nieautoryzowanych zmian, a także zapewnia odpowiednią kontrolę dostępu. Analizując to zagadnienie, należy również pamiętać o znaczeniu uprawnień do odczytu i zapisu, jednak same te uprawnienia nie wystarczą do przeprowadzenia operacji zmiany nazwy, co podkreśla znaczenie uprawnienia do modyfikacji.

Pytanie 35

Aby zrealizować usługę zdalnego uruchamiania systemów operacyjnych na komputerach stacjonarnych, należy w Windows Server zainstalować rolę

A. Hyper-V

B. WDS (Usługi wdrażania systemu Windows)

C. IIS (Internet Information Services)

D. Application Server

Hyper-V, Application Server oraz IIS (Internet Information Services) to istotne komponenty systemu Windows Server, jednak nie są one odpowiednie do wdrażania usług zdalnej instalacji systemów operacyjnych. Hyper-V to technologia wirtualizacji, która pozwala na uruchamianie wielu maszyn wirtualnych na jednej fizycznej maszynie, co jest przydatne w kontekście testowania lub uruchamiania aplikacji na różnych systemach operacyjnych, ale nie bezpośrednio do instalacji systemów operacyjnych na stacjach roboczych. Application Server jest zestawem funkcji umożliwiających uruchamianie aplikacji serwerowych, jednak nie wspiera procesu zdalnego wdrażania systemów operacyjnych. IIS to serwer internetowy, który obsługuje aplikacje webowe i usługi, ale także nie jest przeznaczony do zdalnego wdrażania systemów operacyjnych. Typowym błędem myślowym w tym przypadku może być mylenie roli serwera z funkcjami, które są zwłaszcza związane z aplikacjami, a nie z instalacją systemów operacyjnych. Osoby wybierające jedną z tych opcji mogą nie rozumieć specyfiki ról serwera w kontekście ich przeznaczenia. Aby prawidłowo wdrożyć zdalną instalację, ważne jest, aby znać różnice pomiędzy tymi rolami i ich funkcjonalnością, co jest kluczowe w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 36

Który z pakietów powinien być zainstalowany na serwerze Linux, aby komputery z systemem Windows mogły udostępniać pliki oraz drukarki z tego serwera?

A. Vsftpd

B. Wine

C. Samba

D. Proftpd

Samba to pakiet oprogramowania, który implementuje protokoły SMB (Server Message Block) i CIFS (Common Internet File System), umożliwiając współdzielenie plików i drukarek między systemami Linux a Windows. Jest to kluczowe narzędzie w środowiskach mieszanych, gdzie użytkownicy z różnych systemów operacyjnych muszą mieć dostęp do tych samych zasobów. Dzięki Samba, stacje robocze z systemem Windows mogą z łatwością uzyskiwać dostęp do katalogów i plików przechowywanych na serwerze Linux, co jest niezbędne w biurach oraz w dużych organizacjach. Przykładowo, jeśli w firmie znajdują się dokumenty przechowywane na serwerze Linux, Samba pozwala na ich przeglądanie i edytowanie z poziomu komputerów z Windows bez potrzeby korzystania z dodatkowych narzędzi. Dodatkowo, Samba obsługuje autoryzację użytkowników oraz różne poziomy dostępu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania sieciami i zapewnia bezpieczeństwo danych. Warto również zaznaczyć, że Samba umożliwia integrację z Active Directory, co jest standardowym rozwiązaniem w wielu środowiskach korporacyjnych.

Pytanie 37

Czym jest dziedziczenie uprawnień?

A. przeniesieniem uprawnień z obiektu podrzędnego do obiektu nadrzędnego

B. przyznawaniem uprawnień użytkownikowi przez administratora

C. przeniesieniem uprawnień z obiektu nadrzędnego do obiektu podrzędnego

D. przekazywaniem uprawnień od jednego użytkownika do innego

Dziedziczenie uprawnień to kluczowy mechanizm w zarządzaniu dostępem w systemach informatycznych, który polega na przenoszeniu uprawnień z obiektu nadrzędnego na obiekt podrzędny. Dzięki temu, gdy administrator przydziela uprawnienia do folderu głównego (nadrzędnego), wszystkie podfoldery (obiekty podrzędne) automatycznie dziedziczą te same uprawnienia. Działa to na zasadzie propagacji uprawnień, co znacznie upraszcza zarządzanie dostępem i minimalizuje ryzyko błędów wynikających z ręcznego przydzielania uprawnień do każdego obiektu z osobna. Na przykład, w systemach opartych na modelu RBAC (Role-Based Access Control), gdy rola użytkownika ma przypisane określone uprawnienia do folderu, wszystkie pliki oraz podfoldery w tym folderze będą miały te same uprawnienia, co ułatwia zarządzanie i zapewnia spójność polityki bezpieczeństwa. Dobre praktyki zalecają stosowanie dziedziczenia uprawnień w organizacjach, aby zredukować złożoność administracyjną oraz zwiększyć efektywność zarządzania dostępem.

Pytanie 38

Która funkcja przełącznika zarządzalnego pozwala na łączenie kilku przełączników fizycznych w jedną wirtualną linię, aby zwiększyć przepustowość łącza?

A. Port mirroring

B. Agregacja łączy

C. Port trunk

D. Zarządzanie pasmem

Port mirroring to technika, która pozwala na kopiowanie ruchu sieciowego z jednego portu na inny port, co umożliwia monitorowanie i analizowanie tego ruchu przez narzędzia takie jak analizatory protokołów czy systemy IDS/IPS. Choć jest to bardzo użyteczna funkcja w kontekście bezpieczeństwa i diagnostyki, nie ma związku z agregacją łącza, ponieważ nie zwiększa przepustowości ani nie łączy wielu portów w jeden logiczny kanał. Zarządzanie pasmem odnosi się do technik związanych z kontrolowaniem i optymalizowaniem wykorzystania dostępnej przepustowości w sieci. Chociaż ma na celu zapewnienie jakości usług (QoS) i może przyczynić się do lepszego zarządzania ruchem, nie łączy fizycznych połączeń w sposób umożliwiający zwiększenie przepustowości. Z kolei port trunk to termin stosowany w kontekście VLAN (Virtual Local Area Network), który odnosi się do portów na przełącznikach, które są zdolne do przesyłania ruchu z wielu VLANów. Chociaż port trunk jest istotnym elementem w zarządzaniu VLANami, nie ma on wpływu na agregację fizycznych połączeń, a tym samym nie może być użyty do zwiększenia przepustowości łącza. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie pojęć związanych z monitorowaniem, zarządzaniem pasmem i trunkingiem z agregacją łączy, co prowadzi do niepełnego zrozumienia funkcji przełączników i ich zastosowania w sieciach.

Pytanie 39

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.254.0

B. 255.255.248.0

C. 255.255.240.0

D. 255.255.224.0

Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.

Pytanie 40

W jakiej logicznej topologii działa sieć Ethernet?

A. siatkowej

B. rozgłaszania

C. siatki gwiazdy

D. pierścieniowej i liniowej

Wybór innej opcji jako odpowiedzi świadczy o niezrozumieniu podstawowych zasad działania sieci Ethernet. Topologie takie jak siatkowa, gwiazda, pierścieniowa czy liniowa odnoszą się do fizycznej struktury połączeń między urządzeniami, a nie do logiki przesyłania danych. W przypadku topologii siatkowej, każda jednostka jest połączona z wieloma innymi, co zwiększa redundancję, ale nie definiuje zasady rozgłaszania. Topologia gwiazdy z kolei polega na centralnym urządzeniu, które łączy wszystkie inne, co zmienia sposób przesyłania danych, ale nadal nie jest zgodne z zasadami działania Ethernet. W przypadku pierścieniowej i liniowej, dane są przesyłane w określonym kierunku, co nie ma zastosowania w rozgłaszaniu. To zamieszanie często wynika z miksowania pojęć fizycznych i logicznych. W kontekście Ethernet, kluczowym jest zrozumienie, że rozgłaszanie jest efektywną metodą komunikacji w sieci lokalnej, co znacznie upraszcza zarządzanie ruchem sieciowym. Błędne rozumienie tych koncepcji może prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci i trudności w diagnozowaniu problemów, dlatego ważne jest, aby przywiązywać wagę do różnicy między logiką a fizyczną strukturą sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej