Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 23:48
Data zakończenia: 23 maja 2025 23:57

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do produkcji soczewek organicznych powinno się użyć materiału oznaczonego symbolem

A. BK

B. BaF

C. CF

D. CR39

Odpowiedź CR39 jest prawidłowa, ponieważ materiał ten jest powszechnie stosowany w produkcji soczewek organicznych. CR39 to żywica, która charakteryzuje się lekkością, dużą odpornością na uderzenia oraz wysoką przejrzystością optyczną. Jest to materiał, który nie tylko zapewnia komfort noszenia, ale także skuteczną ochronę przed promieniowaniem UV, co jest istotne dla zdrowia oczu. W praktyce, soczewki wykonane z CR39 są popularne w okularach korekcyjnych, przeciwsłonecznych oraz w sportowych, co pokazuje ich wszechstronność. W branży optycznej standardem jest stosowanie materiałów, które spełniają normy jakościowe, a CR39 jest jednym z nich, co czyni go najlepszym wyborem w wielu zastosowaniach. Warto również wspomnieć, że CR39 jest bardziej przystępny cenowo w porównaniu do innych materiałów, co czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym dla klientów.

Pytanie 2

Po przeprowadzeniu wstępnej obróbki ręczne szlifowanie fazki soczewki dwuwklęsłej można zrealizować przy użyciu

A. grzyba

B. ściernicy korundowej

C. czaszy

D. ściernicy diamentowej

Czasza jest narzędziem, które idealnie nadaje się do ręcznego szlifowania fazki soczewki dwuwklęsłej ze względu na swoją kształt i materiał wykonania. Czasze są często stosowane w precyzyjnej obróbce optycznej, gdzie wymagane jest uzyskanie odpowiedniego kształtu i gładkości powierzchni soczewek. Ich konstrukcja pozwala na dokładne dopasowanie do krzywizny soczewki, co minimalizuje ryzyko powstawania rys i innych uszkodzeń. Dzięki zastosowaniu czaszy, można uzyskać wysoką jakość wykończenia, co jest kluczowe w produkcji soczewek optycznych. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży optycznej, ręczne szlifowanie za pomocą czaszy zapewnia nie tylko precyzyjny wymiar, ale także odpowiednią gładkość, co jest niezbędne do właściwego działania soczewek w optyce. Czasze są powszechnie używane w laboratoriach optycznych, co czyni je sprawdzonym i efektywnym narzędziem w procesie produkcji.

Pytanie 3

Jakiego rodzaju kleju najlepiej użyć do łączenia precyzyjnych elementów optycznych, gdzie istotne jest, aby nie występowały naprężenia?

A. kleju epoksydowego

B. miękkiego balsamu jodłowego

C. kleju metakrylowego

D. twardego balsamu jodłowego

Miękki balsam jodłowy jest idealnym materiałem do sklejania precyzyjnych elementów optycznych, ponieważ charakteryzuje się niskim modułem sprężystości, co minimalizuje ryzyko wprowadzenia naprężeń w sklejanych elementach. Dzięki swojej elastyczności, ten materiał potrafi dostosować się do niewielkich ruchów i odkształceń, które mogą wystąpić podczas eksploatacji. Przykładowo, w optyce precyzyjnej, gdzie wymagana jest maksymalna przezroczystość i brak zniekształceń, miękki balsam jodłowy zapewnia nie tylko doskonałe połączenie, ale także nie wpływa negatywnie na parametry optyczne sklejanych elementów. W branży optycznej, stosowanie tego materiału jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ eliminuje ryzyko powstawania mikropęknięć, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość obrazu. Dodatkowo, miękki balsam jodłowy ma dobrą odporność na działanie różnych substancji chemicznych, co jest istotne w kontekście długotrwałego użytkowania produktów optycznych.

Pytanie 4

Do wykonywania otworów w szkle mineralnym o średnicy maksymalnie 3 mm, jakie wiertło należy zastosować?

A. diamentowe

B. spiralne

C. trepanacyjne

D. stalowe

Wiercenie w szkle mineralnym, które charakteryzuje się dużą twardością oraz kruchością, wymaga użycia odpowiednich narzędzi, które zminimalizują ryzyko pęknięć oraz zniszczenia materiału. Wiertła diamentowe są idealnym rozwiązaniem do wiercenia otworów o średnicy do 3 mm w szkle, ponieważ diament, jako jeden z najtwardszych materiałów, skutecznie przenika przez strukturę szkła. Dzięki swojej konstrukcji, wiertła diamentowe posiadają szereg niewielkich kryształków diamentu, które pozwalają na precyzyjne i efektywne wiercenie. Przykłady zastosowania obejmują produkcję biżuterii, gdzie precyzyjne otwory są kluczowe, a także w branży budowlanej przy instalacji systemów szklanych. Ponadto, stosowanie wierteł diamentowych jest zgodne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie jakości narzędzi w procesach obróbczych, aby zapewnić zarówno efektywność, jak i bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 5

W naprawianym mikroskopie znajdują się soczewki o powiększeniu 10, 40 i 80 oraz okulary o powiększeniu 5^x lub 10^x. Jakie powiększenie powinien mieć obiektyw, aby mikroskop umożliwiał uzyskanie powiększenia 1000^x?

A. 20x

B. 5x

C. 60x

D. 100x

Obiektyw o powiększeniu 100x jest kluczowy dla uzyskania całkowitego powiększenia mikroskopu wynoszącego 1000x. Całkowite powiększenie uzyskuje się poprzez pomnożenie powiększenia obiektywu przez powiększenie okularu. W tym przypadku mamy trzy obiektywy o powiększeniach 10x, 40x i 80x oraz okulary o powiększeniach 5x i 10x. Aby obliczyć wymagane powiększenie obiektywu, musimy ustalić, jakie powiększenie okularu będzie używane. Przy użyciu okularu 10x, obiektyw musi zapewnić powiększenie 100x (10x * 100 = 1000x). Zastosowanie obiektywu 100x w połączeniu z okularami 10x umożliwia badanie mikroskopowe, na przykład w biologii komórkowej lub mikrobiologii, gdzie wysoka rozdzielczość jest niezbędna do obserwacji szczegółowych struktur komórkowych. W praktyce, wybór odpowiedniego obiektywu jest kluczowy dla uzyskania optymalnej jakości obrazu oraz kontrastu, co jest istotne w analizach laboratoryjnych.

Pytanie 6

Aby precyzyjnie zmierzyć równoległość płytek w trakcie obróbki wykańczającej, należy użyć

A. lunety autokolimacyjnej

B. mikroskopu warsztatowego

C. czujnika zegarowego

D. mikrometru

Luneta autokolimacyjna jest narzędziem optycznym, które umożliwia bardzo precyzyjne pomiary równoległości powierzchni. Działa na zasadzie analizy obrazów odbitych od badanej powierzchni, co pozwala na wykrycie nawet najmniejszych odchyleń od idealnego stanu. W zastosowaniach przemysłowych, szczególnie w obróbce wykańczającej, dokładność pomiarów jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produktów. Lunety autokolimacyjne są powszechnie stosowane w precyzyjnych pomiarach w inżynierii mechanicznej i budowlanej. W praktyce, wykorzystywane są do ustawiania maszyn, kontroli geometrii elementów oraz w kalibracji narzędzi pomiarowych. Warto również zwrócić uwagę, że stosowanie lunet autokolimacyjnych jest zgodne z normami ISO oraz innymi standardami dotyczących precyzyjnych pomiarów. Użycie tego narzędzia znacząco podnosi jakość procesu produkcyjnego oraz przyczynia się do minimalizacji błędów przy obróbce. Oprócz tego, lunety autokolimacyjne są łatwe w użyciu i pozwalają na szybkie uzyskanie wyników pomiarów, co jest istotne w warunkach produkcyjnych.

Pytanie 7

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza stałość

A. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie obiektywu

B. ostrości obrazu preparatu przy zmianie okularu

C. ostrości obrazu preparatu przy zmianie obiektywu

D. ustawienia centralnego punktu pola widzenia przy zmianie okularu

Paracentryczność w mikroskopach optycznych oznacza, że zmiana obiektywu nie wpływa na położenie centralnego punktu pola widzenia, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych i dokładnych obserwacji. Dzięki temu, gdy użytkownik przełącza się między różnymi obiektywami, centralny punkt obserwacji pozostaje niezmienny, co pozwala na utrzymanie obiektu w polu widzenia bez konieczności dodatkowego regulowania układu optycznego. Taka zasada jest szczególnie istotna w mikroskopach stosowanych w biologii czy medycynie, gdzie precyzyjne obserwacje są niezbędne do analizy struktur komórkowych. Przykładowo, w badaniach histologicznych, gdzie konieczne jest przechodzenie między obiektywami o różnych powiększeniach, paracentryczność pozwala na efektywne i szybkie zmiany ogniskowej bez utraty złożoności badania. W praktyce, aby zapewnić paracentryczność, wysokiej jakości mikroskopy stosują zaawansowane systemy optyczne, które minimalizują aberracje i zapewniają spójność między różnymi komponentami optycznymi, co stanowi standard w nowoczesnych technologiach mikroskopowych.

Pytanie 8

Jakiego materiału nie należy stosować jako powłoki ochronnej na soczewkach optycznych?

A. Tytanu

B. Żelaza

C. Krystalicznego kwarcu

D. Aluminium

Wybór materiałów na powłoki ochronne soczewek optycznych jest kluczowy dla ich trwałości, właściwości optycznych oraz ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi i chemicznymi. Tytan jest jednym z materiałów, które mogą być stosowane jako powłoka na soczewki optyczne, choć nie jest to najczęstszy wybór. Tytan jest znany ze swojej odporności na korozję, niskiej gęstości i stosunkowo dobrych właściwości mechanicznych. Jednak jego użycie jest ograniczone przez wyższe koszty produkcji i skomplikowane procesy nanoszenia, co czyni go mniej popularnym w porównaniu do innych materiałów. Aluminium jest często wykorzystywane w optyce, ale w formie tlenku glinu (Al₂O₃), który jest nieprzeźroczystą, twardą i odporną na korozję powłoką. Jednak samo aluminium w formie czystego metalu nie jest idealne, ze względu na skłonność do utleniania i zmiany właściwości optycznych. Krystaliczny kwarc natomiast jest materiałem stosowanym w optyce do produkcji elementów takich jak zwierciadła czy soczewki, dzięki swojej wysokiej przepuszczalności światła i odporności na uszkodzenia mechaniczne. W przypadku powłok ochronnych, krystaliczny kwarc (w postaci SiO₂) może być wykorzystany do zwiększania twardości i odporności na zarysowania. Dobre praktyki branżowe wskazują na potrzeby stosowania materiałów, które minimalizują absorpcję światła i zwiększają wytrzymałość mechaniczną, co aluminium i krystaliczny kwarc są w stanie zapewnić w odpowiednich formach.

Pytanie 9

Który z poniższych symboli odnosi się do stali stopowej konstrukcyjnej?

A. 60

B. St6

C. B500

D. PA4

Symbol 60 jest oznaczeniem stali stopowej konstrukcyjnej, która jest szeroko stosowana w różnych gałęziach przemysłu, w tym w budownictwie, inżynierii mechanicznej oraz w produkcji elementów konstrukcyjnych. Stal ta charakteryzuje się dobrymi właściwościami mechanicznymi, co czyni ją odpowiednią do produkcji takich elementów jak belki, słupy czy złącza. Stal oznaczona cyfrą 60 odnosi się do stali konstrukcyjnej o minimalnej wytrzymałości na rozciąganie wynoszącej 60 MPa, co jest zgodne z normami PN-EN 10025. W praktyce, stal ta jest wykorzystywana do tworzenia mocnych, stabilnych struktur, które wymagają dużej nośności i odporności na obciążenia dynamiczne. Warto zaznaczyć, że wybór odpowiedniego materiału stalowego jest kluczowy dla bezpieczeństwa konstrukcji, a jego właściwości mechaniczne powinny być dostosowane do specyficznych wymagań projektowych.

Pytanie 10

W procesie produkcji soczewek, jakie jest główne zastosowanie szkieł o wysokiej przepuszczalności światła?

A. Poprawa estetyki

B. Redukcja odblasków

C. Zmniejszenie masy

D. Zwiększenie wytrzymałości

Pomysły, że szkła o wysokiej przepuszczalności światła służą zwiększeniu wytrzymałości, poprawie estetyki lub zmniejszeniu masy, są niepoprawne, choć mogą wydawać się intuicyjne. Zacznijmy od wytrzymałości – to cecha materiału, która zależy od jego struktury i użytych substancji, a nie od przepuszczalności światła. Materiały o wysokiej przepuszczalności często są delikatniejsze, bo ich główną funkcją jest przepuszczać jak najwięcej światła, a nie wytrzymywać duże obciążenia mechaniczne. Jeśli chodzi o estetykę, choć soczewki o wysokiej przepuszczalności mogą wyglądać bardziej atrakcyjnie dzięki eliminacji odblasków, to estetyka nie jest ich głównym celem. W projekcie soczewek priorytetem jest zawsze funkcjonalność optyczna, a nie wygląd. Co do masy, zmniejszenie jej nie jest związane z przepuszczalnością światła. Masa zależy od materiału użytego do produkcji soczewek, na przykład plastikowe soczewki mogą być lżejsze niż szklane niezależnie od ich przepuszczalności. W ten sposób, choć wymienione aspekty mogą mieć niektóre dodatkowe zalety, to nie są głównym celem stosowania szkieł o wysokiej przepuszczalności światła. Głównym zadaniem jest tutaj zapewnienie jak najlepszej jakości widzenia.

Pytanie 11

Która z poniższych aberracji w obiektywach mikroskopowych prowadzi do rozmycia obrazu w formie współśrodkowych kół?

A. Dystorsja

B. Koma

C. Astygmatyzm

D. Sferyczna

Astygmatyzm, dystorsja i koma to różne rodzaje aberracji optycznych, które mogą wpływać na jakość obrazu w mikroskopach, jednak każda z nich ma unikalne cechy, które sprawiają, że nie odpowiadają one na opisane w pytaniu zjawisko rozmycia w postaci współśrodkowych kół. Astygmatyzm występuje, gdy soczewki nie mają jednakowej krzywizny w różnych kierunkach, co prowadzi do powstawania dwóch ognisk w różnych płaszczyznach. Takie zjawisko powoduje, że obraz obiektów jest rozmyty w jednym kierunku, a wyraźny w innym, co nie jest tożsame z współśrodkowymi okręgami. Dystorsja to natomiast deformacja obrazu, która prowadzi do zniekształcenia kształtów obiektów, np. prostokątów w trapez lub inne formy. Zazwyczaj nie wpływa ona na ostrość obrazu w taki sposób, aby tworzyły się kółka. Koma zaś jest aberracją, która powoduje, że obiekty poza osią optyczną mikroskopu są widziane jako rozmyte lub zniekształcone w kształcie komet, co również nie jest zgodne z opisaną charakterystyką współśrodkowych kół. Typowe błędy myślowe prowadzące do niepoprawnych wniosków mogą obejmować mylenie różnych aberracji oraz nieuwzględnianie ich specyficznych właściwości w kontekście analizy optycznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego projektowania i użytkowania systemów optycznych w mikroskopii.

Pytanie 12

W dalmierzach, soczewkowy kompensator składa się z dwóch soczewek

A. ujemnej i dodatniej o różnych ogniskowych

B. dodatnich o takich samych ogniskowych

C. ujemnych o takich samych ogniskowych

D. ujemnej i dodatniej o takich samych ogniskowych

Wprowadzenie do budowy dalmierzy może prowadzić do licznych nieporozumień, szczególnie jeśli chodzi o składniki optyczne, takie jak soczewki. Odpowiedzi wskazujące na użycie dwóch soczewek ujemnych lub dodatnich z jednakowymi lub różnymi ogniskowymi są błędne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad optyki. Soczewki ujemne, zamiast skupiać promienie świetlne, je rozpraszają, co w kontekście dalmierzy nie prowadzi do uzyskania praktycznych wyników w pomiarach odległości. Natomiast soczewki dodatnie, choć mogą poprawić jakość obrazu, w pojedynkę nie są w stanie skompensować naturalnych aberracji, które mogą występować w układach optycznych. Zastosowanie dwóch soczewek o jednakowych ogniskowych, zarówno dodatnich, jak i ujemnych, jest kluczowe dla osiągnięcia stabilnych i precyzyjnych pomiarów. Niezrozumienie roli, jaką odgrywają soczewki w procesie formowania obrazu, prowadzi do mylnych wniosków na temat ich kombinacji i właściwości. Ponadto, niektórzy mogą sądzić, że zastosowanie soczewek o różnych ogniskowych zwiększy wszechstronność urządzenia; w rzeczywistości jednak taka konfiguracja może wprowadzać dodatkowe zniekształcenia, co negatywnie wpłynie na dokładność pomiarów. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć podstawowe zasady działania dalmierzy oraz znaczenie właściwego doboru soczewek w kontekście ich funkcjonalności i zastosowania.

Pytanie 13

Jakie narzędzie powinno być użyte do cięcia bloków szklanych?

A. piła taśmowa

B. element z węglików spiekanych

C. urządzenie do rozcinania

D. piła diamentowa

Piła diamentowa jest najskuteczniejszym narzędziem do cięcia bloków szklanych, ponieważ jej konstrukcja i zastosowanie diamentowych ostrzy zapewniają niezwykle precyzyjne i gładkie cięcia. Diamenty są jednym z najtwardszych materiałów znanych ludzkości, co czyni je idealnymi do obróbki twardych i kruchych materiałów, takich jak szkło. Użycie piły diamentowej minimalizuje ryzyko pęknięć i odprysków, co jest kluczowe w przypadku delikatnych bloków szklanych. Przykładem zastosowania piły diamentowej może być produkcja elementów architektonicznych z szkła, gdzie wymagana jest wysoka jakość wykończenia oraz precyzja. W branży budowlanej oraz stolarskiej normy dotyczące cięcia szkła często wskazują na konieczność stosowania diamentowych narzędzi tnących, co przekłada się na lepszą kontrolę nad procesem oraz mniejsze straty materiałowe podczas obróbki. Zastosowanie piły diamentowej jest również zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają użycie odpowiednich narzędzi do specyficznych materiałów, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 14

Soczewki do obiektywów achromatycznych w lunetach produkuje się ze szkła

A. wyłącznie flintowego

B. wyłącznie kronowego

C. flintowego oraz neodymowego

D. kronowego i flintowego

Obiektywy achromatyczne w lunetach są projektowane w celu minimalizacji aberracji chromatycznych, co osiąga się dzięki zastosowaniu dwóch typów szkła: kronowego i flintowego. Szkło kronowe, charakteryzujące się niskim współczynnikiem załamania światła, jest używane do budowy soczewek wypukłych, które skupiają światło, co jest kluczowe dla uzyskania wyraźnego obrazu. Z kolei szkło flintowe, charakteryzujące się wyższym współczynnikiem załamania, jest stosowane w soczewkach wklęsłych, co także wpływa na redukcję aberracji chromatycznych. Dzięki użyciu obu tych rodzajów szkła, obiektywy są w stanie zredukować różnice w załamaniu światła dla różnych długości fal, co prowadzi do znacznie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania takich obiektywów obejmują lunety astronomiczne oraz dalmierze optyczne, gdzie precyzyjna jakość obrazu jest niezbędna do skutecznej obserwacji i analizy. W branży optycznej stosowanie soczewek achromatycznych jest standardem, ponieważ zapewnia wysoką jakość optyki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania i produkcji optyki.

Pytanie 15

Który okular powinien być zainstalowany w naprawianym mikroskopie szkolnym z dwuokularową nasadką o powiększeniu 1^X, jeśli obiektyw ma powiększenie 80^X, a mikroskop powinien oferować powiększenie 400^X?

A. 10X

B. 5X

C. 40X

D. 15X

Aby obliczyć wymagane powiększenie okularu w mikroskopie, należy zastosować wzór: powiększenie całkowite = powiększenie obiektywu × powiększenie okularu. W tym przypadku, powiększenie całkowite wynosi 400X, a powiększenie obiektywu to 80X. Aby znaleźć powiększenie okularu, możemy przekształcić wzór: powiększenie okularu = powiększenie całkowite / powiększenie obiektywu. Podstawiając wartości: powiększenie okularu = 400X / 80X, co daje nam wynik 5X. Użycie okularu o powiększeniu 5X jest standardem w wielu mikroskopach szkolnych, co zapewnia odpowiednie powiększenie przy jednoczesnym zachowaniu dobrego poziomu komfortu podczas obserwacji. Przykładem zastosowania mikroskopu z takim zestawieniem powiększeń może być badanie komórek roślinnych, gdzie detale strukturalne są dobrze widoczne przy zachowaniu odpowiedniej skali obrazu.

Pytanie 16

W celu zmierzenia klinowatości soczewek po procesie obróbki zgrubnej, co należy wykorzystać?

A. suwmiarkę

B. kolimator z krzyżem

C. mikrometr

D. czujnik z podstawą

Czujnik z podstawą jest narzędziem precyzyjnym, którego użycie do pomiaru klinowatości soczewek po obróbce zgrubnej zapewnia dokładność i powtarzalność wyników. Dzięki stabilnej podstawie, czujnik umożliwia precyzyjne umiejscowienie na powierzchni soczewki, co jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych pomiarów. W praktyce, czujniki tego typu są często stosowane w laboratoriach optycznych, gdzie precyzja pomiarów ma krytyczne znaczenie. Standardy branżowe, takie jak ISO 10110, podkreślają konieczność stosowania odpowiednich narzędzi do oceny jakości optycznej. Użycie czujnika z podstawą gwarantuje, że pomiary są wykonywane w sposób zgodny z tymi standardami, co przyczynia się do podwyższenia jakości wyrobów optycznych oraz zadowolenia klientów. Dodatkowo, stosowanie tego narzędzia w połączeniu z odpowiednimi technikami kalibracji pozwala na uzyskanie wyników, które mogą być używane do kontroli jakości w trakcie procesu produkcyjnego oraz w finalnej inspekcji soczewek.

Pytanie 17

Jakie urządzenie można wykorzystać do precyzyjnych pomiarów odległości przy użyciu metody bezpośredniej?

A. lunetę autokolimacyjną

B. dalmierz

C. optimetr

D. mikroskop warsztatowy

Dalmierz jest urządzeniem, które zostało zaprojektowane specjalnie do precyzyjnego pomiaru odległości. Wykorzystuje różne metody, takie jak triangulacja, pomiar czasu przelotu światła czy laserowe pomiary, aby uzyskać dokładne wyniki. W praktyce, dalmierze są szeroko stosowane w geodezji, budownictwie oraz inżynierii lądowej. Na przykład, w budownictwie, dalmierz pozwala na szybkie i precyzyjne określenie długości, co jest niezbędne w trakcie planowania i realizacji projektów budowlanych. Ponadto, nowoczesne dalmierze często łączą się z systemami GPS, co umożliwia jeszcze dokładniejsze pomiary w terenie. Dalmierz jest również zgodny z międzynarodowymi standardami pomiarowymi, co czyni go niezawodnym narzędziem w rękach specjalistów. Z tego powodu jest to jedno z najważniejszych narzędzi w pracy geodetów oraz architektów.

Pytanie 18

Układ ortoskopowy jest wykorzystywany do eliminacji

A. dystorsji

B. aberracji sferycznej

C. krzywizny pola

D. aberracji chromatycznej

Układ ortoskopowy jest kluczowym narzędziem w optyce, które ma na celu eliminację dystorsji, czyli zniekształceń obrazu, które mogą występować w systemach optycznych. Dystorsja to różnica między rzeczywistym a zniekształconym obrazem, co może prowadzić do trudności w interpretacji obrazów, szczególnie w zastosowaniach takich jak fotografia czy mikroskopia. W praktyce, układ ortoskopowy stosowany jest w obiektywach fotograficznych oraz w instrumentach naukowych, gdzie zachowanie prawidłowej skali obrazu jest niezbędne. Przykładami zastosowania są obiektywy do fotografii architektonicznej, które muszą odwzorowywać rzeczywiste proporcje budynków, czy też instrumenty optyczne w medycynie, gdzie zniekształcenia mogą prowadzić do błędnych diagnoz. Przemysł optyczny uznaje układy ortoskopowe za standard w obiektywach wysokiej jakości, co wpływa na ich popularność oraz rozwój technologii. Rozumienie i kontrolowanie dystorsji jest zatem kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazów w różnych dziedzinach.

Pytanie 19

Jakie narzędzie można wykorzystać do precyzyjnego weryfikowania płaskości polerowanych powierzchni optycznych?

A. przymiar kreskowy

B. płytki Johanssona

C. sprawdzian interferencyjny

D. liniał krawędziowy

Liniał krawędziowy, przymiar kreskowy oraz płytki Johanssona to narzędzia, które, mimo że mogą być użyte do ogólnego pomiaru i oceny wymiarów, nie są odpowiednie do dokładnego sprawdzania płaskości polerowanych powierzchni optycznych. Liniał krawędziowy służy głównie do oceny prostoliniowości i nie jest wystarczająco precyzyjny przy pomiarach na poziomie mikrometrów, które są kluczowe w przypadku powierzchni optycznych. Przymiar kreskowy, z kolei, jest używany do pomiarów długości lub grubości, ale nie daje on informacji o płaskości powierzchni, gdyż nie uwzględnia ewentualnych mikrouszkodzeń lub nierówności. Płytki Johanssona, mimo że służą do pomiarów, są bardziej odpowiednie w kontekście ustawiania i kalibracji innych narzędzi pomiarowych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych narzędzi, to założenie, że wszelkie narzędzia pomiarowe są równoważne w kontekście specyficznych wymagań technicznych. W rzeczywistości, każdy z tych przyrządów ma swoje ograniczenia, które sprawiają, że w przypadku precyzyjnych pomiarów optycznych niezbędne jest stosowanie bardziej zaawansowanych metod, takich jak pomiar interferencyjny, który pozwala na uzyskanie wiarygodnych i dokładnych wyników.

Pytanie 20

Podczas montażu układu optycznego, jakie jest główne zastosowanie kalibracji optycznej?

A. Zapewnienie precyzyjnego ustawienia elementów optycznych

B. Ochrona elementów przed uszkodzeniem

C. Poprawa estetyki urządzenia

D. Zmniejszenie kosztów produkcji

Kalibracja optyczna jest kluczowym etapem w procesie montażu układów optycznych. Jej głównym celem jest zapewnienie precyzyjnego ustawienia elementów optycznych, co jest niezbędne dla prawidłowego działania całego układu. Każdy element, jak soczewki, lustra czy pryzmaty, musi być dokładnie ustawiony pod odpowiednim kątem i w odpowiednim miejscu, aby uzyskać optymalne parametry optyczne, takie jak ostrość, zasięg czy minimalizację zniekształceń obrazu. Precyzyjna kalibracja wpływa również na efektywność energetyczną układu oraz na jakość obrazu. Stosowane w branży standardy optyki, jak ISO 10110, podkreślają wagę dokładności w ustawieniach elementów optycznych, co ma bezpośredni wpływ na końcową jakość produktu. Kalibracja optyczna jest nie tylko wymogiem technicznym, ale i normą branżową, która zapewnia, że urządzenia optyczne działają zgodnie z ich specyfikacją techniczną i projektową.

Pytanie 21

W optyce powiększenie oznaczane jest symbolem α

A. poprzeczne

B. podłużne

C. kątowe

D. wizualne

Wybór odpowiedzi dotyczących powiększenia kątowego, poprzecznego czy wizualnego w kontekście symbolu α w optyce jest niepoprawny, ponieważ każda z tych koncepcji odnosi się do zupełnie innych aspektów optyki. Powiększenie kątowe dotyczy zmiany kąta, pod jakim obserwowany jest obiekt, co nie ma bezpośredniego związku z długościami obrazów w optyce. Może być przydatne w kontekście określania pola widzenia, ale nie odnosi się do samego powiększenia obrazu. Powiększenie poprzeczne, z drugiej strony, odnosi się do zmiany w wymiarach poprzecznych obiektu, co również nie jest tym, co opisuje symbol α. Wizualne powiększenie to bardziej subiektywne odczucie wielkości obrazu przez obserwatora, które może być różne w zależności od warunków oświetleniowych czy odległości. Tego typu odpowiedzi często wynikają z zamieszania terminologicznego, gdzie nie do końca rozumie się różnice między różnymi typami powiększeń. W rzeczywistości, w praktyce optycznej, precyzyjne zrozumienie powiększenia podłużnego oraz jego zastosowania jest kluczowe dla prawidłowej obsługi i projektowania układów optycznych. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do błędnych wniosków w analizie wyników eksperymentalnych oraz w stosowaniu odpowiednich metod pomiarowych, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie terminologii i zasad optyki.

Pytanie 22

W mikroskopowych stołach krzyżowych przesuw materiału zapewniają przekładnie

A. cierne

B. zębate

C. cięgnowe

D. hydrostatyczne

Odpowiedź zębate jest poprawna, ponieważ w mikroskopowych stolikach krzyżowych przekładnie zębate są kluczowe dla precyzyjnego przesuwania preparatu. Przekładnie zębate działają na zasadzie zazębiania się kół zębatych, co pozwala na dokładne kontrolowanie ruchu w dwóch osiach. Dzięki temu operator mikroskopu może precyzyjnie dostosować położenie preparatu, co jest niezwykle istotne w badaniach mikroskopowych, gdzie nawet najmniejsze przesunięcia mogą wpływać na wyniki obserwacji. Przykładem zastosowania przekładni zębatych jest mikroskop świetlny, gdzie umożliwiają one płynne i stabilne przesuwanie stolika, co jest niezbędne do analizy struktury komórkowej czy tkanek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie konstrukcji sprzętu mikroskopowego, przekładnie zębate zapewniają wysoką trwałość i precyzję, co czyni je preferowanym rozwiązaniem w laboratoriach badawczych oraz edukacyjnych.

Pytanie 23

W trakcie finalnego montażu pryzmatycznej lornetki konieczne jest dostosowanie

A. apertury numerycznej

B. paracentryczności

C. parafokalności

D. skrewcenia obrazu

Skręcenie obrazu jest kluczowym procesem podczas montażu końcowego lornetki pryzmatycznej, ponieważ zapewnia prawidłowe ustawienie pryzmatów w celu uzyskania wyraźnego i spójnego obrazu. W przypadku lornetek pryzmatycznych, obraz z obiektywu jest przekazywany przez pryzmat, który zmienia jego orientację. Aby użytkownik mógł wygodnie korzystać z lornetki, należy upewnić się, że obraz jest odpowiednio skręcony, tak aby nie był odwrócony ani zniekształcony. Praktyczne zastosowanie tego procesu można dostrzec w profesjonalnych zastosowaniach optycznych, takich jak astronomia czy ornitologia, gdzie precyzyjne obrazy są kluczowe. W standardach branżowych, takich jak wytyczne dotyczące produkcji optyki, skręcenie obrazu jest często wymieniane jako krytyczny krok w kalibracji i testowaniu instrumentów optycznych, co podkreśla jego znaczenie w zapewnieniu jakości i funkcjonalności lornetek. Poprawne wykonanie tego kroku zwiększa komfort użytkowania, pozwala na lepsze obserwacje oraz umożliwia efektywne wykorzystanie sprzętu w terenie.

Pytanie 24

Aby zmierzyć kąty pryzmatów o matowych powierzchniach, należy wykorzystać

A. mechaniczny kątomierz czujnikowy.

B. czujnik autokolimacyjny.

C. szklany kątowy sprawdzian interferencyjny.

D. goniometr.

Wybór goniometru, czujnika autokolimacyjnego lub szklanego kątowego sprawdzianu interferencyjnego jako narzędzi do kontroli kątów pryzmatów o powierzchniach matowych jest niewłaściwy z kilku powodów. Goniometry, choć przydatne w pomiarach kątów, często nie zapewniają wystarczającej precyzji w przypadku materiałów matowych, które mogą wpływać na wyniki pomiarów ze względu na rozpraszanie światła. Użycie goniometru do pomiaru kątów pryzmatów o matowych powierzchniach może prowadzić do błędnych wyników, ponieważ nie uwzględnia on charakterystyki optycznej takich powierzchni. Czujnik autokolimacyjny, z drugiej strony, działa najlepiej na powierzchniach gładkich, gdzie może wykorzystać zjawisko kolimacji. W przypadku matowych pryzmatów, które nie odbijają światła w sposób przewidywalny, jego zastosowanie staje się problematyczne. Szklany kątowy sprawdzian interferencyjny również nie jest odpowiedni, ponieważ jego zasada działania opiera się na interferencji światła, co nie sprawdza się w sytuacjach, gdzie powierzchnie są matowe i nie odbijają światła w sposób kontrolowany. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru może prowadzić do błędów pomiarowych i tym samym wpływać na jakość i dokładność procesów produkcyjnych oraz eksperymentów, co jest sprzeczne z zasadami dobrych praktyk metrologicznych.

Pytanie 25

W konstrukcji rezonatora w laserze stałotlenowym nie wykorzystuje się

A. monokryształu diamentu

B. szkła neodymowego

C. monokryształu granatu

D. monokryształu rubinu

Monokryształ diamentu nie jest stosowany w budowie rezonatorów w laserach na ciele stałym, ponieważ ma wyjątkowe właściwości optyczne i mechaniczne, które czynią go bardziej odpowiednim do innych zastosowań. Diament charakteryzuje się bardzo wysoką twardością i doskonałą przewodnością cieplną, co predysponuje go do użycia w narzędziach tnących oraz w elektronice, ale niekoniecznie w rezonatorach laserowych. W laserach na ciele stałym najczęściej stosuje się monokryształy takie jak rubin czy granat, które efektywnie emitują światło w wyniku zjawiska luminescencji. Na przykład, monokryształ rubinu jest klasycznym materiałem wykorzystywanym w laserach ruby, które operują w zakresie długości fal 694 nm. W kontekście technologii laserowej, wybór odpowiedniego materiału jest kluczowy dla uzyskania wymaganej jakości i stabilności wiązki lasera, a monokryształy diamentu, mimo ich unikalnych właściwości, nie spełniają tych kryteriów w przypadku rezonatorów laserowych.

Pytanie 26

Blacha wykorzystywana do produkcji listek przysłony irysowej nie musi posiadać

A. odporności na korozję

B. wysokiej odporności mechanicznej

C. skłonności do matowego czernienia

D. wysokiego współczynnika tarcia

Wysoki współczynnik tarcia nie jest wymaganą cechą blachy stosowanej na listki przysłony irysowej, ponieważ głównym celem tej blachy jest umożliwienie precyzyjnej regulacji przepływu światła w obiektywie, a nie generowanie tarcia. W rzeczywistości, blacha w irisach powinna być wykonana z materiałów, które charakteryzują się gładką powierzchnią, aby minimalizować opory w mechanizmach otwierania i zamykania. Przykłady materiałów stosowanych w tej aplikacji to aluminium lub stal nierdzewna, które łączą w sobie odporność na korozję oraz wysoką wytrzymałość. Zastosowanie tych materiałów zapewnia długotrwałość i niezawodność działania systemu. Dobre praktyki w projektowaniu irysów obejmują również testowanie blachy pod kątem ich odporności na różne warunki atmosferyczne oraz wpływ na jakość obrazu, co potwierdza, że niski współczynnik tarcia jest preferowany w tej aplikacji, aby uniknąć niepożądanych efektów wizualnych związanych z opóźnieniami w otwieraniu i zamykaniu listków.

Pytanie 27

Który z wymiarów grubości uzyskanej soczewki nie jest właściwy dla wartości 2+0,05 mm?

A. 1,94 mm

B. 2,03 mm

C. 1,98 mm

D. 2,05 mm

Odpowiedź 1,94 mm jest jak najbardziej trafna, bo w kontekście wymiaru 2+0,05 mm grubość soczewki powinna być w przedziale od 2,00 mm do 2,05 mm. To znaczy, że każde odchylenie może mieć wpływ na to, jak soczewka działa. Dla soczewek korekcyjnych to naprawdę ważne. Soczewki o grubości 1,94 mm są po prostu za cienkie, co może prowadzić do błędnego refrakcji światła i ogólnie gorszej jakości widzenia. W branży mamy normy, na przykład ISO 14889, które jasno podkreślają, jak istotne są dokładne wymiary przy produkcji soczewek. Świetnym przykładem jest dobór soczewek do korekcji wzroku – jeśli grubość nie jest dokładna, to nie tylko widzenie może być kiepskie, ale też komfort ich noszenia. Wiedza o tym jest naprawdę ważna dla ludzi pracujących w optyce, bo precyzyjne pomiary mogą naprawdę zdziałać cuda w poprawie jakości widzenia.

Pytanie 28

Który z podanych materiałów jest wykorzystywany do mocowania pryzmatów w ramach?

A. Stal

B. Brąz

C. Żeliwo

D. Staliwo

Stal jest materiałem, który charakteryzuje się wysoką wytrzymałością, plastycznością oraz odpornością na działanie sił mechanicznych, co czyni ją idealnym wyborem do mocowania pryzmatów w oprawach. Dzięki swoim właściwościom, stal pozwala na uzyskanie stabilnych połączeń, które są niezbędne w precyzyjnych zastosowaniach optycznych. W praktyce, stalowe mocowania pryzmatów są powszechnie stosowane w lornetkach, teleskopach i innych instrumentach optycznych, gdzie kluczowe jest zachowanie precyzji ustawienia. W branży optycznej często korzysta się z różnych stopów stali, które mogą być dostosowane do specyficznych wymagań konstrukcyjnych, takich jak odporność na korozję czy zwiększona twardość. Zastosowanie stali w mocowaniach opartych na pryzmatach jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które zalecają stosowanie materiałów o wysokiej wytrzymałości i stabilności, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń oraz zapewnić długotrwałe użytkowanie sprzętu optycznego.

Pytanie 29

W mikroskopowych systemach mikro-makro ruchu pionowego stolika zapewniają przekładnie

A. cierne

B. zębate

C. hydrostatyczne

D. cięgnowe

Przekładnie zębate są kluczowym elementem w mechanizmach mikroskopowych, umożliwiając precyzyjne i efektywne regulowanie ruchu pionowego stolika. W tego typu przekładniach zębate dopasowanie zębów kół zębatych pozwala na przenoszenie napędu z jednego elementu na drugi przy minimalnych stratach energii. Dzięki temu, użytkownik może z łatwością wykonywać drobne korekty pozycji obiektu obserwacyjnego, co jest niezwykle istotne w pracy z mikroskopami. Zębate przekładnie są preferowane w zastosowaniach, gdzie wymagana jest duża precyzja, co znajduje swoje odzwierciedlenie w standardach jakości takich jak ISO 9001. W praktyce, w mikroskopach laboratoryjnych czy przemysłowych, przekładnie zębate zapewniają stabilność i powtarzalność ustawień, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników obserwacji. Wykorzystanie zębatych mechanizmów w mikroskopii także pozwala na wykorzystanie automatyzacji, co zwiększa efektywność pracy i może wpłynąć na wyniki badań.

Pytanie 30

Zasadę pasowania luźnego w przypadku stałego wałka określa zapis

A. G7/h6

B. H7/s6

C. H7/g6

D. P7/k6

Odpowiedź G7/h6 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do zasady pasowania luźnego, w której zdefiniowana jest tolerancja dla wałka i otworu. W tym przypadku 'G' odnosi się do klasy pasowania wałka, a 'h' do klasy pasowania otworu. Klasa G oznacza, że wałek ma tolerancję dodatnią, co pozwala na swobodne włożenie do otworu, a klasa h dla otworu ma tolerancję zerową, co oznacza, że otwór ma nominalne wymiary. Przykładem zastosowania tego pasowania jest konstrukcja urządzeń mechanicznych, gdzie luźne pasowanie jest wymagane dla elementów, które muszą się swobodnie poruszać, takich jak osie w łożyskach. W przemyśle machin budowlanych oraz produkcji maszyn, stosowanie odpowiednich klas pasowania jest kluczowe dla zapewnienia efektywności pracy i długowieczności urządzeń. Dobre praktyki inżynieryjne zalecają dokładne określenie tolerancji w każdym projekcie, aby uniknąć problemów z montażem oraz eksploatacją mechanizmów.

Pytanie 31

Który z poniższych materiałów jest używany do polerowania pryzmatów?

A. Tlenek chromu

B. Wapno wiedeńskie

C. Biel cynowa

D. Tlenek ceru

Tlenek ceru (CeO2) jest materiałem powszechnie stosowanym do polerowania pryzmatów ze względu na swoje wyjątkowe właściwości chemiczne i fizyczne. Działa jako bardzo efektywny środek polerski, który dzięki swoim drobnym cząstkom jest w stanie usunąć mikroskopijne niedoskonałości powierzchni szkła, co jest kluczowe w kontekście optyki. Użycie tlenku ceru w procesach polerskich pozwala na uzyskanie niezwykle gładkich powierzchni, co przekłada się na poprawę jakości obrazów generowanych przez pryzmaty. W praktyce, tlenek ceru jest często wykorzystywany w produkcji soczewek, luster oraz pryzmatów dla sprzętu optycznego, w tym teleskopów i mikroskopów. Standardy branżowe, takie jak ISO 10110, podkreślają znaczenie dokładności i precyzji w obróbce optycznej, co czyni tlenek ceru materiałem pierwszego wyboru w wielu zastosowaniach, gdzie precyzja jest kluczowa. Dodatkowo, tlenek ceru jest preferowany z uwagi na swoją dostępność oraz efektywność kosztową w porównaniu z innymi materiałami polerskimi.

Pytanie 32

Średnica soczewki wynosi ∅65,25^+0,02_−0,04. Który z podanych wymiarów średnicy soczewki nie znajduje się w ustalonych granicach tolerancji?

A. 65,21 mm

B. 65,23 mm

C. 65,29 mm

D. 65,27 mm

Odpowiedź 65,29 mm jest prawidłowa, ponieważ przekracza ustaloną tolerancję średnicy soczewki, która wynosi od 65,21 mm do 65,27 mm. Wymiary tolerancji są określone w specyfikacji jako ∅65,25 mm z tolerancją +0,02 mm i -0,04 mm. Oznacza to, że maksymalny dopuszczalny wymiar wynosi 65,27 mm, a minimalny 65,21 mm. Przekroczenie górnej granicy tolerancji może prowadzić do problemów w użytkowaniu soczewek, np. do niewłaściwego dopasowania w obrębie urządzeń optycznych. Przykładem zastosowania jest produkcja soczewek do okularów, gdzie precyzyjne wymiarowanie jest kluczowe dla komfortu użytkownika oraz poprawnego działania. W praktyce organizacje stosują standardy takie jak ISO 2768 w celu zarządzania wymiarami i tolerancjami w procesach produkcyjnych. Uwzględnienie tych norm w procesie projektowania soczewek pozwala na zapewnienie wysokiej jakości produktu końcowego, co jest niezbędne w branży optycznej.

Pytanie 33

Na planach wykonawczych elementów optycznych, dwójłomność materiału optycznego jest oznaczana symbolem literowym

A. D

B. K

C. Z

D. S

Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ dwójłomność materiału optycznego oznacza się w inżynierii optycznej symbolem literowym D. Dwójłomność jest zjawiskiem, które występuje w materiałach optycznych, gdy mają one różne współczynniki załamania w różnych kierunkach. Przykłady materiałów dwójłomnych obejmują kryształy, takie jak kalcyt czy kwarc. W kontekście projektowania elementów optycznych, takich jak soczewki czy pryzmaty, istotne jest uwzględnienie dwójłomności, ponieważ wpływa ona na jakość obrazu i właściwości optyczne systemów. W praktyce, inżynierowie muszą dokładnie określać i dokumentować te właściwości materiałów w rysunkach wykonawczych, aby zapewnić prawidłowe ich zastosowanie w produkcie końcowym. Zastosowanie poprawnych symboli i terminologii jest również zgodne z normami branżowymi, takimi jak ANSI Z136.1, które regulują kwestie związane z projektowaniem i dokumentacją elementów optycznych.

Pytanie 34

Pod jakim kątem należy pozycjonować rolkę z węglików spiekanych podczas cięcia matowych powierzchni?

A. 45°

B. 60°

C. 90°

D. 30°

Ustawienie rolki z węglików spiekanych pod kątem 45° często wynika z przekonania, że mniejszy kąt jest bardziej odpowiedni do cięcia twardych materiałów. W praktyce jednak, kąt ten może prowadzić do nieefektywnego cięcia, ponieważ narzędzie nie ma wystarczającej siły przebicia, co może skutkować łamaniem się lub tępych krawędzi. Analogicznie, kąt 90° może wydawać się atrakcyjny z punktu widzenia prostoty, jednak w rzeczywistości wprowadza szereg problemów, takich jak nadmierne zużycie narzędzia oraz trudności w usuwaniu wiórów, co prowadzi do przegrzewania się strefy cięcia. Z kolei kąt 30° jest zbyt ostry, co może powodować zbyt szybkie zużycie narzędzia oraz trudności w osiągnięciu pożądanej precyzji cięcia. W przypadku cięcia matowych tafli, kluczowe jest zrozumienie, że jakość wykończenia oraz efektywność procesu cięcia są ściśle związane z odpowiednim kątem narzędzia. Użytkownicy, którzy wybierają niewłaściwe kąty, mogą doświadczyć niskiej jakości krawędzi cięcia, co przekłada się na większe koszty produkcji i niższą satysfakcję klientów. Dlatego istotne jest zapoznanie się z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, które wskazują na optymalne kąty cięcia dla różnych materiałów.

Pytanie 35

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiarów kątów w płaszczyznach poziomych oraz pionowych?

A. teodolitu

B. niwelatora

C. goniometru

D. dalmierza

Teodolit to precyzyjne narzędzie pomiarowe stosowane w geodezji oraz budownictwie, które umożliwia pomiar kątów zarówno w płaszczyznach poziomych, jak i pionowych. Jest to kluczowe urządzenie, które pozwala inżynierom i geodetom na dokładne określenie pozycji punktów w terenie oraz na precyzyjne orientowanie obiektów. Teodolit składa się z teleskopu zamontowanego na obracającym się statywie, co umożliwia zmiany kąta widzenia w poziomie i w pionie. Przykładem zastosowania teodolitu może być wytyczanie osi budynków, realizacja projektów infrastrukturalnych czy też prace geodezyjne związane z pomiarami terenu. W standardach branżowych, takich jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, teodolit jest uznawany za jedno z podstawowych narzędzi, które zapewnia wysoką dokładność pomiarów. W praktyce, operator teodolitu musi mieć odpowiednie przeszkolenie, aby móc skutecznie obsługiwać to urządzenie i interpretować wyniki pomiarów.

Pytanie 36

Jakie oznaczenie katalogowe przypisuje się ciężkiemu kronowi?

A. LaF2

B. SK16

C. SF11

D. BK7

Oznaczenie katalogowe SK16 odnosi się do ciężkiego kronu, który jest rodzajem szkła optycznego charakteryzującego się wysoką wartością współczynnika załamania. Ciężkie krony, takie jak SK16, są wykorzystywane w produkcji soczewek o dużej mocy optycznej, gdzie kluczowym wymaganiem jest minimalizacja aberracji chromatycznych. Dzięki wysokiemu współczynnikowi załamania, soczewki wykonane z SK16 mogą być cieńsze i lżejsze w porównaniu do soczewek wykonanych z innych materiałów, co ma istotne znaczenie w kontekście komfortu użytkowania. W praktycznych zastosowaniach, ciężkie krony są powszechnie stosowane w optyce fotograficznej, teleskopach, a także w soczewkach okularowych dla osób z wysoką wadą wzroku. W branży optycznej, wybór odpowiedniego materiału szkła jest kluczowy, aby zapewnić wysoką jakość obrazu oraz zminimalizować zniekształcenia. SK16 jest odzwierciedleniem standardów jakości, które dominują w produkcji wysokowydajnych soczewek.

Pytanie 37

W urządzeniach optycznych, aby uzyskać efekt odwrócenia obrazu, nie wykorzystuje się

A. pryzmatu dachowego Schmidta

B. pryzmatu dachowego Lemana

C. układu pryzmatycznego Porro II-go typu

D. układu pryzmatycznego Porro I-go typu

Układ pryzmatyczny Porro I-go i II-go rodzaju oraz pryzmat dachowy Lemana są szeroko stosowane w przyrządach optycznych do uzyskiwania efektu odwrócenia obrazu. Pryzmaty te, poprzez swoje specyficzne kształty i zastosowanie, pozwalają na skuteczne przekształcenie obrazu z odwróconego na prosty, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach. Na przykład, pryzmat Porro I-go rodzaju działa na zasadzie dwóch odbić, które pozwalają na zachowanie kierunku i odwrócenie obrazu, co jest fundamentalne w lornetkach. W przypadku pryzmatu dachowego Lemana, jego konstrukcja zapewnia bardzo kompaktowe urządzenia optyczne, które również skutecznie odwracają obraz. Z kolei pryzmat dachowy Schmidta, który nie jest zaprojektowany do tego celu, nie spełnia wymogów dotyczących uzyskania poprawnego obrazu. Wybór niewłaściwego pryzmatu może prowadzić do zniekształcenia obrazu, co może być mylące dla użytkowników, którzy mogą sądzić, że jakikolwiek pryzmat dachowy będzie działał na tych samych zasadach, co te z systemów Porro. Kluczowe jest zrozumienie, że nie każdy pryzmat dachowy ma zdolność do odwracania obrazu, a dobór odpowiedniego układu optycznego powinien być uzależniony od specyficznych wymagań użytkownika i zastosowania. Zatem wiedza na temat budowy i funkcji pryzmatów jest niezbędna do prawidłowego wykorzystania technologii optycznych.

Pytanie 38

W przypadku materiałów używanych w elementach optycznych, symbol litery νd odnosi się do

A. współczynnika załamania

B. dyspersji średniej

C. współczynnika dyspersji

D. dyspersji kątowej

Symbol νd odnosi się do współczynnika dyspersji, który jest kluczową wielkością w optyce, szczególnie w kontekście materiałów optycznych. Współczynnik dyspersji określa, jak różne długości fal światła są załamywane w danym materiale. Jest to istotne przy projektowaniu soczewek, pryzmatów oraz innych elementów optycznych, gdzie precyzyjne prowadzenie światła jest niezbędne. Na przykład, w przypadku soczewek stosowanych w teleskopach astronomicznych, odpowiedni dobór materiału z właściwym współczynnikiem dyspersji pozwala na minimalizację aberracji chromatycznych, co przekłada się na wyraźniejsze obrazy. W praktyce, warto znać wartość współczynnika dyspersji, aby móc efektywnie projektować urządzenia optyczne, które będą miały pożądane właściwości optyczne. Normy branżowe, takie jak ISO 10110, podkreślają znaczenie pomiaru i analizy współczynnika dyspersji dla zapewnienia wysokiej jakości optyki.

Pytanie 39

Sprawdzanie kąta prostego w pryzmatach po ich szlifowaniu można zrealizować przy użyciu

A. goniometru

B. kątowników nastawnych

C. szklanych sprawdzianów interferencyjnych

D. czujników autokolimacyjnych

Kątowniki nastawne są jednymi z najskuteczniejszych narzędzi do kontroli kąta prostego w pryzmatach po szlifowaniu. Dzięki ich konstrukcji, umożliwiają one bardzo precyzyjne pomiary, które są kluczowe w procesie obróbki materiałów. Kątowniki te posiadają regulowane ramiona, co pozwala na dostosowanie kąta do wymagań danego zadania, a ich użycie w połączeniu z odpowiednimi technikami pomiarowymi gwarantuje wysoką jakość wykonania. W praktyce, podczas produkcji wyrobów szklanych lub metalowych, prawidłowe ustawienie kątów jest niezbędne, aby zapewnić ich właściwe dopasowanie w późniejszych etapach montażu. Ponadto, stosowanie kątowników nastawnych jest zgodne z dobrymi praktykami w inżynierii oraz standardami jakości, takimi jak ISO 9001, które kładą nacisk na kontrolę wymiarów i tolerancji. Zachowanie wysokiej precyzji w pomiarach pozwala na minimalizację błędów produkcyjnych i zwiększa efektywność procesów wytwórczych, co jest kluczowe w konkurencyjnych branżach.

Pytanie 40

W dioptromierze przesuw znaczników jest realizowany dzięki prowadnicom

A. ślizgowym walcowym

B. na nitkach

C. o kształcie jaskółczego ogona

D. drucikowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'ślizgowe walcowe' jest poprawna, ponieważ w dioptromierzach, które służą do precyzyjnego pomiaru i ustawiania optyki w urządzeniach takich jak mikroskopy czy teleskopy, stosuje się prowadnice ślizgowe walcowe, które zapewniają płynny ruch znaczników. Te prowadnice umożliwiają precyzyjne przesuwanie znaczników wzdłuż osi, co jest kluczowe dla osiągnięcia dokładnych pomiarów. Dzięki temu użytkownik może łatwo dostosować położenie soczewek czy innych elementów optycznych, co jest niezbędne w pracach laboratoryjnych oraz w aplikacjach przemysłowych. W praktyce, zastosowanie prowadnic ślizgowych walcowych zmniejsza tarcie i zużycie elementów mechanicznych, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia. W kontekście standardów branżowych, takie rozwiązania są zgodne z normami jakości ISO, które kładą nacisk na precyzję i niezawodność w pomiarach optycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej