Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 21:55
Data zakończenia: 6 czerwca 2025 22:12

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile maksymalnie godzin od momentu przygotowania należy wykorzystać zaprawę cementowo-wapienną?

A. 5 godzin

B. 2 godzin

C. 8 godzin

D. 3 godzin

Odpowiedź '3 godzin' jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna powinna być zużyta w ciągu maksymalnie trzech godzin od momentu jej przygotowania. W tym czasie zachowuje odpowiednią konsystencję oraz właściwości robocze, co jest kluczowe dla osiągnięcia wymaganej wytrzymałości i trwałości. Po upływie tego terminu zaprawa zaczyna twardnieć, co skutkuje utratą zdolności do dalszego formowania i aplikacji. W praktyce, w przypadku wykonywania tynków, murów czy wypełnień, zachowanie tego czasu ma kluczowe znaczenie dla jakości finalnego produktu. Warto również pamiętać, że w warunkach wysokiej temperatury lub przy intensywnej wentylacji czas ten może być skrócony, dlatego zaleca się bieżące monitorowanie warunków pracy. Dobrą praktyką jest przygotowanie mniejszych ilości zaprawy, które można wykorzystać w pełni w wyznaczonym czasie, co minimalizuje straty materiałowe i zapewnia lepsze wyniki zastosowania. W zgodzie z normami PN-EN 998-1, które regulują zastosowanie zapraw murarskich, należy ściśle przestrzegać zalecanych terminów wykorzystania materiałów budowlanych.

Pytanie 2

Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania sufitu o wymiarach 4,0 m x 5,0 m, jeśli zapotrzebowanie na zaprawę tynkarską wynosi 4,5 kg na 1 m2?

A. 22,5 kg

B. 90,0 kg

C. 18,0 kg

D. 94,5 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do otynkowania sufitu, najpierw musimy obliczyć jego powierzchnię. Sufit o wymiarach 4,0 m x 5,0 m ma powierzchnię równą 20 m². Następnie, wiedząc, że zużycie zaprawy tynkarskiej wynosi 4,5 kg na 1 m², możemy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię sufitu. Wzór na obliczenie zaprawy to: 20 m² x 4,5 kg/m² = 90 kg. Takie obliczenia są kluczowe w pracy budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne planowanie materiałów, co z kolei wpływa na efektywność i oszczędności w projekcie. W praktyce, znajomość kosztów materiałów i ich ilości pozwala na lepsze zarządzanie budżetem oraz uniknięcie nadmiarowych wydatków na niepotrzebne zakupy. Ważne jest także, aby przy planowaniu zaprawy tynkarskiej uwzględnić dodatkowe czynniki, takie jak rodzaj podłoża czy technika tynkowania, które mogą wpływać na rzeczywiste zużycie zaprawy. W związku z tym, zawsze warto konsultować się z fachowcami w tej dziedzinie oraz korzystać z wytycznych producentów materiałów budowlanych.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Izolację przeciwwilgociową, gdy wykonujemy podłogę na gruncie, należy umieścić na

A. izolacji cieplnej

B. chudym betonie

C. gruntowym podłożu

D. podkładzie posadzki

Izolacja przeciwwilgociowa to naprawdę ważny element w budownictwie, zwłaszcza, gdy mówimy o podłogach na gruncie. Ułożenie jej na chudym betonie to najlepsza praktyka, bo ten beton tworzy równą i stabilną powierzchnię, która skutecznie broni przed wilgocią z ziemi. Dzięki temu, wilgoć nie wpada do środka budynku, co jest kluczowe dla ochrony konstrukcji przed różnymi uszkodzeniami. Chudy beton to warstwa o małej wytrzymałości, która tylko wyrównuje powierzchnię, więc nie jest obciążona takimi rzeczami jak konstrukcje. Fajnie, że to podejście jest zgodne z normami budowlanymi, które mówią, że izolacja przeciwwilgociowa powinna być stosowana tam, gdzie budynek może mieć kontakt z wodą. Przykładem tego mogą być domy jednorodzinne, gdzie dobre materiały i technologie izolacyjne poprawiają trwałość budynku oraz komfort życia.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Aby przygotować betonową mieszankę o objętościowej proporcji składników 1:2:4, jakie składniki należy zgromadzić?

A. 1 część cementu, 2 części wody i 4 części żwiru

B. 1 część żwiru, 2 części cementu i 4 części wody

C. 1 część piasku, 2 części żwiru i 4 części cementu

D. 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru

Poprawna odpowiedź dotycząca proporcji składników do wykonania mieszanki betonowej o stosunku 1:2:4 odnosi się do zastosowania odpowiednich materiałów budowlanych. W tej proporcji 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru zapewniają optymalną wytrzymałość i trwałość betonu. Cement działa jako spoiwo, które wiąże pozostałe składniki, piasek wypełnia przestrzenie między ziarnami żwiru, a żwir zapewnia odpowiednią strukturę oraz odporność na obciążenia. W praktyce, takie proporcje są powszechnie stosowane w budownictwie do wytwarzania betonu konstrukcyjnego, który jest używany w fundamentach, ścianach nośnych oraz elementach prefabrykowanych. Rekomendacje dotyczące mieszania betonu, takie jak norma PN-EN 206, podkreślają znaczenie starannego doboru składników oraz właściwego ich wymieszania, co wpływa na finalne właściwości mechaniczne betonu. Warto również zauważyć, że dobór odpowiedniej wody jest kluczowy, gdyż jej nadmiar może prowadzić do zmniejszenia wytrzymałości betonu, a zbyt mała ilość utrudnia prawidłowe wiązanie materiałów. Dlatego istotne jest przestrzeganie tych proporcji w praktyce budowlanej, by uzyskać trwałe i solidne konstrukcje.

Pytanie 9

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. izolujących cieplnie

B. szlachetnych

C. renowacyjnych

D. jednowarstwowych zewnętrznych

Odpowiedź dotycząca tynków renowacyjnych jest prawidłowa, ponieważ zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R została zaprojektowana z myślą o zastosowaniu w pracach renowacyjnych. Tynki renowacyjne są stosowane w celu przywrócenia oryginalnych właściwości estetycznych oraz ochronnych istniejących budynków, które mogą być narażone na degradację ze względu na warunki atmosferyczne lub inne czynniki. Przykłady zastosowania obejmują renowację historycznych elewacji, gdzie ważne jest zachowanie charakterystyki materiałów oryginalnych, ale również w przypadku budynków, które doznały uszkodzeń, takich jak pęknięcia czy zawilgocenie. Tynki te często zawierają specjalne dodatki, które poprawiają ich przyczepność, elastyczność oraz parametry izolacyjne, co czyni je idealnym wyborem do renowacji. Dobrze przemyślany dobór tynku renowacyjnego zgodnego z charakterystyką budynku oraz jego otoczenia jest kluczowy, a normy PN-EN 998-1 oraz PN-EN 1015-12 mogą służyć jako wytyczne w tym zakresie.

Pytanie 10

Który z wymienionych typów tynków kwalifikuje się jako tynki szlachetne?

A. Nakrapiany

B. Pocieniony

C. Ciepłochronny

D. Wodoszczelny

Tynki nakrapiane, znane także jako tynki mineralne, są klasyfikowane jako tynki szlachetne ze względu na swoje unikalne właściwości estetyczne oraz techniczne. Charakteryzują się one drobnymi, dekoracyjnymi wypustkami, które nadają elewacji oryginalny wygląd. Dzięki zastosowaniu różnych materiałów oraz technik aplikacji, tynki nakrapiane oferują szeroki wachlarz faktur i kolorów, co pozwala na indywidualizację projektów budowlanych. W praktyce, tynki te nie tylko estetyzują budynek, ale również mogą poprawiać jego właściwości termoizolacyjne oraz hydrofobowe. Przykładem zastosowania tynków nakrapianych może być elewacja budynku mieszkalnego, gdzie architekt chciał podkreślić nowoczesny design, jednocześnie zapewniając ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Warto dodać, że tynki nakrapiane spełniają różne normy jakościowe, takie jak PN-EN 998-1, które określają wymagania dla tynków. Dobór odpowiedniego rodzaju tynku jest kluczowy dla trwałości i estetyki budynku.

Pytanie 11

Oblicz całkowity koszt realizacji tynku maszynowego gipsowego na obu bokach ściany o wymiarach 7×3 m, jeśli koszt robocizny wynosi 19,00 zł/m², a wydatki na materiały to 7,00 zł/m²?

A. 546,00 zł

B. 1386,00 zł

C. 1092,00 zł

D. 945,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni lub kosztów. Na przykład, jeśli ktoś obliczy tylko jedną stronę ściany, mogą uzyskać koszt całkowity równy kosztowi tynku dla 21 m² zamiast 42 m². Dodatkowo, zignorowanie kosztu materiałów lub robocizny może prowadzić do znacznych niedoszacowań. Przykładowo, jeśli ktoś pomyli się w obliczeniach i weźmie pod uwagę tylko koszty robocizny, może uzyskać kwotę 798,00 zł, co jest błędne, ponieważ całkowity koszt musi uwzględniać oba składniki. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe pomnożenie jednostkowych kosztów przez całkowitą powierzchnię. Warto pamiętać, że w kosztorysach budowlanych, zgodnie z dobrymi praktykami, należy zawsze wyliczać sumy dla wszystkich części projektu, aby uniknąć nieporozumień i nieprzewidzianych wydatków. Zrozumienie, jak poprawnie obliczać koszty i jakie różne czynniki należy uwzględnić, jest kluczowe dla każdego specjalisty w branży budowlanej, ponieważ pozwala to na efektywne zarządzanie zasobami i kontrolowanie wydatków.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Tynk zwykły w trzech warstwach, którego powierzchnia jest gładka, równomierna i ma połysk w ciemnym odcieniu, klasyfikuje się jako tynk kategorii

A. III

B. IV w

C. IV f

D. IV

Tynk kategorii IV w charakteryzuje się równością, gładkością oraz połyskiem, co czyni go idealnym rozwiązaniem w przypadku powierzchni, które mają być estetyczne i łatwe w utrzymaniu. Tynki te są często stosowane w obiektach o wysokich wymaganiach estetycznych, takich jak biura, hotele czy galerie sztuki. Gładka, lśniąca powierzchnia tynku IV w nie tylko podkreśla walory wizualne pomieszczenia, ale także ułatwia konserwację i czyszczenie. Warto dodać, że tynki te mogą być dostępne w różnych odcieniach, co pozwala na łatwe dopasowanie ich do koncepcji aranżacyjnej wnętrza. W branży budowlanej tynki klasy IV w są zgodne z normami jakościowymi, które zapewniają ich trwałość oraz odporność na uszkodzenia. W zastosowaniach praktycznych, ich wykorzystanie w miejscach o dużym natężeniu ruchu oraz narażeniu na zanieczyszczenia jest szczególnie korzystne, ponieważ gładka struktura ogranicza osadzanie się brudu.

Pytanie 14

Perlit to lżejsze kruszywo stosowane w budownictwie do wytwarzania zapraw

A. kwasoodpornych

B. ciepłochronnych

C. krzemionkowych

D. szamotowych

Perlit to naprawdę świetny materiał, jeśli chodzi o izolację. Dzięki swojej porowatej strukturze świetnie trzyma powietrze, co znacząco poprawia izolację termiczną zapraw. Z tego co widziałem, często stosuje się go w mieszankach tynkarskich i zaprawach, żeby zmniejszyć straty ciepła w budynkach. To jest ważne, zwłaszcza teraz, kiedy wszyscy myślimy o zrównoważonym budownictwie i efektywności energetycznej. Poza tym, perlit jest lekki, co znacznie ułatwia transport i użycie. Dzięki temu nasze konstrukcje są mniej obciążone. Warto pamiętać, że świetnie sprawdza się w systemach ociepleń, co naprawdę przekłada się na długowieczność i efektywność energetyczną budynków.

Pytanie 15

Do wykonywania prac na elewacjach wysokich budynków powinny być stosowane rusztowania

A. ruchome

B. kozłowe

C. samojezdne

D. wiszące

Rusztowania wiszące są specjalistycznymi konstrukcjami, które są szczególnie przydatne w robótkach elewacyjnych na budynkach wysokich. Umożliwiają one pracownikom swobodne poruszanie się wzdłuż elewacji, a ich konstrukcja pozwala na łatwe dostosowanie się do kształtów oraz wymagań budynku. Dzięki swoim właściwościom, rusztowania te minimalizują potrzebę zajmowania przestrzeni na gruncie, co jest istotne w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. W praktyce, rusztowania wiszące są często wykorzystywane podczas malowania, czyszczenia elewacji, a także przy przeprowadzaniu prac remontowych, co pozwala na zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z normami PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, rusztowania muszą być odpowiednio zaprojektowane i użytkowane, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo. Dobrze zaplanowane rusztowanie wiszące, z zastosowaniem odpowiednich mechanizmów blokujących, jest kluczowym elementem w zapewnieniu bezpieczeństwa pracowników na wysokości.

Pytanie 16

Tynk dekoracyjny o wielu warstwach i różnorodnych kolorach, w którym barwę wzoru uzyskuje się poprzez skrobanie lub wycinanie odpowiednich górnych warstw to

A. sztukateria

B. sztablatura

C. stiuk

D. sgraffito

Sgraffito to technika zdobnicza, która polega na tworzeniu wzorów w wielowarstwowym tynku poprzez wyskrobanie lub wycięcie wierzchniej warstwy, co pozwala na odsłonięcie dolnych, różnokolorowych warstw. Jest to metoda, która cieszy się dużą popularnością w architekturze i sztuce dekoracyjnej, szczególnie w regionach o bogatej tradycji rzemieślniczej, takich jak Włochy czy Hiszpania. Przykładem zastosowania sgraffito mogą być elewacje budynków, gdzie twórcy wykorzystują tę technikę, aby dodać unikalny charakter i głębię wizualną. Dzięki zastosowaniu różnych kolorów tynku, artyści mogą tworzyć skomplikowane wzory i kompozycje, które przyciągają uwagę przechodniów. Sgraffito może być wykorzystane nie tylko w architekturze, ale również w sztukach plastycznych, takich jak ceramika czy malarstwo, gdzie technika ta pozwala na osiągnięcie złożonych efektów wizualnych. W kontekście standardów budowlanych, ważne jest, aby stosować materiały o wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania tego typu zdobień.

Pytanie 17

W jakiej lokalizacji należy umieścić izolację cieplną przegrody w budynku mieszkalnym?

A. po każdej stronie przegrody

B. na obydwu stronach przegrody

C. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa wyższa temperatura

D. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa niższa temperatura

Umieszczanie izolacji cieplnej przegrody budowlanej po stronie, gdzie panuje wyższa temperatura, jest podejściem, które nie tylko łamie zasady fizyki, ale także prowadzi do poważnych konsekwencji w kontekście efektywności energetycznej budynku. Izolacja ma na celu ograniczenie transferu ciepła, a umieszczanie jej w miejscu, gdzie temperatura jest wyższa, po prostu nie spełnia tego zadania. Tego rodzaju podejście wynika z nieporozumienia dotyczącego dynamiki cieplnej. Mylne jest przekonanie, że izolacja powinna być umieszczona tam, gdzie wydaje się, że ciepło jest „przechwytywane”; w rzeczywistości ciepło zawsze przepływa z obszaru o wyższej temperaturze do obszaru o niższej temperaturze. Umieszczając izolację w niewłaściwym miejscu, ryzykujemy nie tylko straty ciepła, ale także wzrost ryzyka kondensacji pary wodnej wewnątrz przegrody, co może prowadzić do powstawania pleśni oraz uszkodzeń konstrukcyjnych. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, takim jak PN-EN 13370, istotne jest, aby izolacja była stosowana w sposób, który zapewnia optymalny komfort cieplny i minimalizuje zużycie energii. W rezultacie, umieszczanie izolacji w nieodpowiednich lokalizacjach, takich jak strona z wyższą temperaturą, jest nie tylko technicznie błędne, ale również ekonomicznie niekorzystne w dłuższej perspektywie.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jakie będzie łączne wynagrodzenie pracownika za tynkowanie 2 powierzchni o wielkości 50 m2 oraz 3 powierzchni po 30 m2, jeśli cena za 1 m2 tynku wynosi 8 zł?

A. 1 600 zł

B. 1 520 zł

C. 1 280 zł

D. 290 zł

Żeby policzyć całkowite wynagrodzenie za otynkowanie, musisz najpierw ustalić, ile masz powierzchni do pokrycia. Mamy dwie powierzchnie po 50 m2, co daje nam 100 m2 oraz trzy po 30 m2, czyli dodatkowe 90 m2. Jak to zsumujemy, to dostajemy 190 m2. Koszt za 1 m2 tynku to 8 zł, więc całość wyniesie 190 m2 razy 8 zł, co daje 1 520 zł. Takie obliczenia są mega ważne w budowlance, bo dokładne oszacowanie kosztów to klucz do sukcesu projektu. Z własnego doświadczenia wiem, że warto też pomyśleć o dodatkowych wydatkach, jak materiały pomocnicze czy transport. Posiadanie odpowiednich narzędzi do kalkulacji może naprawdę przyspieszyć te obliczenia. Zrozumienie tych podstawowych zasad ułatwia później planowanie i zarządzanie projektami budowlanymi.

Pytanie 20

Sposób spoinowania zewnętrznej powierzchni muru, który nie będzie pokrywany tynkiem, powinien być przeprowadzony za pomocą

A. gwoździa tynkarskiego

B. odbijaka dłutowego

C. żelazka do spoinowania

D. listwy tynkarskiej

Żelazko do spoinowania jest narzędziem zaprojektowanym specjalnie do wygładzania i formowania spoin w murach, co czyni je idealnym do spoinowania zewnętrznych powierzchni muru, które nie są przeznaczone do tynkowania. Użycie żelazka do spoinowania pozwala na precyzyjne uformowanie spoin, co wpływa na estetykę oraz trwałość konstrukcji. Dzięki odpowiedniej technologii pracy z tym narzędziem, można uzyskać gładkie, równe i estetycznie wyglądające spoiny, które nie tylko poprawiają walory wizualne muru, ale także przyczyniają się do jego ochrony przed czynnikami atmosferycznymi. W standardach budowlanych i dobrych praktykach branżowych zaleca się stosowanie żelazek do spoinowania, aby zapewnić pełną kontrolę nad procesem i uzyskać maksymalną jakość wykonania. Przykładem zastosowania żelazka do spoinowania może być praca z cegłami lub bloczkami betonowymi, gdzie odpowiednia technika zapewnia nie tylko estetykę, ale i wytrzymałość konstrukcji.

Pytanie 21

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz, ile piasku należy dodać do sporządzenia mieszanki betonowej, jeżeli na jeden zarób użyto 50 kg cementu.

Receptura robocza
składniki 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C8/10
cement:	250 kg
piasek:	410 dm³
żwir:	783 dm³
woda:	165 dm³

A. 82 dm3

B. 165 dm3

C. 165 kg

D. 82 kg

Poprawna odpowiedź, 82 dm3, wynika z zastosowania proporcji, co jest kluczowym podejściem w obliczeniach dotyczących mieszania materiałów budowlanych. W przypadku betonu, zachowanie odpowiednich proporcji między cementem, wodą, piaskiem i kruszywem jest niezbędne dla uzyskania optymalnej wytrzymałości mieszanki. Receptura wskazuje, że dla 250 kg cementu potrzebne jest 410 dm3 piasku. Skoro używamy tylko 50 kg cementu, co stanowi 1/5 tej ilości, również piasek powinien być zmniejszony proporcjonalnie, co daje 82 dm3. W praktyce budowlanej, precyzyjne obliczenia tego rodzaju są kluczowe, ponieważ zbyt mała lub zbyt duża ilość piasku może prowadzić do osłabienia struktury betonu, co wpływa na jego trwałość i odporność na warunki atmosferyczne. Proporcje materiałów powinny być zawsze dostosowywane do specyficznych warunków budowy oraz standardów, takich jak Eurokod 2, który określa zasady projektowania konstrukcji betonowych.

Pytanie 22

Zgodnie z wytycznymi producenta, zapotrzebowanie na gipsową zaprawę tynkarską wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, jaką ilość
25-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na powierzchni ścian wynoszącej 100 m².

A. 30 worków

B. 60 worków

C. 24 worki

D. 48 worków

Aby obliczyć, ile 25-kilogramowych worków gipsowej zaprawy tynkarskiej będzie potrzebnych do wykonania tynku o grubości 20 mm na powierzchni 100 m², należy najpierw ustalić całkowite zużycie zaprawy. Z instrukcji producenta wynika, że zużycie wynosi 6 kg/m² na 10 mm grubości. Dla grubości 20 mm zużycie wzrasta do 12 kg/m² (6 kg/m² x 2). Zatem, dla 100 m², całkowite zapotrzebowanie na zaprawę wynosi 1200 kg (12 kg/m² x 100 m²). Ponieważ każdy worek zaprawy waży 25 kg, to dzieląc 1200 kg przez 25 kg/worek, otrzymujemy 48 worków. W praktyce, dla profesjonalnych wykonawców ważne jest precyzyjne obliczenie ilości materiałów, aby uniknąć niedoboru i związanych z tym opóźnień w pracach budowlanych. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie pewnego marginesu na straty materiałowe podczas aplikacji, jednak w tym przypadku, przy założeniu idealnych warunków, 48 worków zapewni wystarczającą ilość zaprawy do wykonania tynków na wskazanej powierzchni.

Pytanie 23

Oblicz wydatki związane z rozbiórką ścian o grubości 25 cm w pomieszczeniu o wymiarach 5 m × 4 m i wysokości 280 cm, jeśli koszt rozbiórki 1 m² takiej ściany wynosi 185,00 zł?

A. 4 662,00 zł

B. 10 360,00 zł

C. 9 324,00 zł

D. 12 950,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy zauważyć, że niepoprawne wyniki wynikają głównie z błędnych obliczeń lub założeń dotyczących powierzchni ścian. Wiele osób może błędnie oszacować całkowitą powierzchnię, pomijając istotne czynniki, takie jak wysokość pomieszczenia lub wymiary ścian. Zdarza się, że pomijane są też mniejsze elementy, takie jak okna czy drzwi, które zmieniają całkowitą powierzchnię wyburzenia. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie kosztów, gdzie użytkownik błędnie mnoży powierzchnię przez niewłaściwą stawkę lub pomija jednostki. Możliwe jest także, że błędne odpowiedzi są wynikiem niepoprawnego założenia dotyczącego grubości ścian, co wprowadza dodatkowe zamieszanie w kalkulacji. W kontekście branży budowlanej, precyzyjne wyliczenia są kluczowe, gdyż błędne oszacowanie kosztów może prowadzić do poważnych problemów finansowych dla inwestora. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie stosowania standardowych metod kalkulacji kosztów budowlanych, które opierają się na ugruntowanych zasadach i praktykach w branży, co znacznie zwiększa dokładność wyliczeń i pomaga uniknąć pułapek błędnych założeń.

Pytanie 24

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. szlachetnych

B. jednowarstwowych zewnętrznych

C. izolujących cieplnie

D. renowacyjnych

Zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R jest stosowana przede wszystkim do wykonywania tynków renowacyjnych, co jest ściśle związane z jej właściwościami. Renowacyjne tynki mają na celu przywrócenie estetyki oraz funkcjonalności powierzchni, które mogą być uszkodzone lub w złym stanie. Zaprawy te charakteryzują się wysoką przyczepnością do podłoża, elastycznością oraz odpornością na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku starszych budynków, gdzie istnieje ryzyko pęknięć lub kruszenia się tynku. W praktyce, podczas renowacji zabytków, stosuje się zaprawy R, aby zapewnić odpowiednią ochronę i trwałość elewacji, a także aby zachować tradycyjne metody budowlane. W kontekście standardów, zaprawy te powinny spełniać normy PN-EN 998-1 dotyczące zapraw do tynkowania, co gwarantuje ich wysoką jakość i odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Ściana gotowa w systemie Thermomur jest zbudowana z 5 cm warstwy styropianu oraz

A. 15 cm betonu i 10 cm styropianu

B. 15 cm betonu i 5 cm styropianu

C. 10 cm betonu i 5 cm styropianu

D. 20 cm betonu i 5 cm styropianu

Poprawna odpowiedź to 15 cm betonu i 5 cm styropianu, co jest zgodne z zasadami budowy w systemie Thermomur. System ten łączy właściwości izolacyjne styropianu z wytrzymałością betonu, co czyni go efektywnym rozwiązaniem w budownictwie energooszczędnym. W przypadku tej ściany, 5 cm warstwy styropianu zapewnia dobrą izolację termiczną, natomiast 15 cm betonu gwarantuje odpowiednią nośność oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, takie połączenie materiałów pozwala na osiągnięcie wysokiej efektywności energetycznej budynku, co jest kluczowe w kontekście coraz bardziej rygorystycznych norm dotyczących oszczędności energii. Ponadto, stosowanie tego typu konstrukcji wspiera zrównoważony rozwój dzięki mniejszemu zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania i chłodzenia budynku. Warto zauważyć, że taka konfiguracja jest także rekomendowana w standardach budownictwa pasywnego, gdzie kluczowe są niskie straty ciepła oraz maksymalna efektywność energetyczna.

Pytanie 30

Rozpoczęcie docieplania ściany metodą lekką suchą polega na zamontowaniu

A. izolacji wiatrowej

B. rusztu konstrukcyjnego

C. kratek odpowietrzających

D. wełny mineralnej

Montaż izolacji wiatrowej, kratek odpowietrzających czy wełny mineralnej jako pierwszych elementów w systemie dociepleń jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia podstawowych zasad budowy rusztu konstrukcyjnego. Izolacja wiatrowa, która ma na celu ochronę przed wpływem wiatru, jest stosowana zwykle na etapie finalnym, aby zminimalizować straty ciepła, jakie mogą wynikać z nieszczelności. Kratki odpowietrzające są elementami, które mają za zadanie umożliwić wentylację i odpływ skroplin, co jest istotne w kontekście dbałości o materiał izolacyjny, ale nie są pierwszym krokiem w procesie docieplenia. Wełna mineralna, jako materiał izolacyjny, powinna być umieszczona na ruszcie po jego zainstalowaniu, ponieważ bez odpowiedniego wsparcia strukturalnego nie będzie w stanie spełniać swoich funkcji. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że można pominąć etapy montażu konstrukcji nośnej, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu obciążeń i potencjalnych uszkodzeń systemu ociepleń. W związku z tym, każda inwestycja w ocieplenie budynku powinna być realizowana zgodnie z ustalonymi standardami i technologią, aby zapewnić jej efektywność i trwałość.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii I

B. Dla tynku kategorii III

C. Dla tynku kategorii IV

D. Dla tynku kategorii II

Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 38

Który sposób przygotowania klejowej zaprawy wapiennej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
PRZYGOTOWANIE KLEJOWEJ ZAPRAWY MURARSKIEJ
Należy przygotować 6 ÷ 7 litrów wody, do której wsypujemy zawartość worka (25 kg), a następnie za pomocą wiertarki z mieszadłem lub ręcznie urabiamy do momentu uzyskania odpowiedniej konsystencji. Zaprawę należy co pewien czas przemieszać. Tak przygotowaną mieszankę należy zużyć w ciągu 4 godzin

A. Wymieszać część suchej mieszanki z wodą, a następnie dodać pozostałą ilość suchej mieszanki.

B. Do porcji suchej mieszanki dodać wodę, a następnie wymieszać składniki.

C. Wymieszać część suchej mieszanki z małą ilością wody, a następnie dolewać stopniowo wodę i dodawać pozostałą ilość suchej mieszanki.

D. Do wody dodać całą porcję suchej mieszanki i razem wymieszać.

Generalnie, to dodawanie całej porcji suchej mieszanki do wody to najlepszy sposób, aby uzyskać idealną konsystencję zaprawy. Jest to zgodne z tym, co mówi producent, więc nie ma co z tym dyskutować. Ważne, żeby te suche składniki trafiły do wody, bo wtedy ładnie się rozprowadzają i nie ma mowy o grudkach. W budownictwie to jest dość istotne, bo jak zaprawa jest dobrze wymieszana, to lepiej się trzyma i dłużej wytrzymuje. Przykład? Przy murowaniu, gdzie równa konsystencja ma ogromne znaczenie dla przyczepności. Pamiętaj też, żeby nie lać za dużo wody, bo to może zepsuć cały efekt. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest trzymać się wskazówek producenta i czasami warto sobie przeprowadzić kilka prób, żeby uniknąć kłopotów w trakcie pracy.

Pytanie 39

Zalecana ilość domieszki napowietrzającej wynosi 0,5 kg na 1 m³ mieszanki betonowej. Jaką ilość domieszki trzeba dodać do 750 dm³ mieszanki betonowej?

A. 0,550 kg

B. 0,750 kg

C. 0,375 kg

D. 0,250 kg

Odpowiedź 0,375 kg jest w porządku, bo zużycie tej domieszki napowietrzającej to 0,5 kg na każdy metr sześcienny mieszanki betonu. Jak przeliczymy jednostki, to 750 dm³ wychodzi nam 0,75 m³ (bo 1 m³ to 1000 dm³). Żeby obliczyć potrzebną ilość domieszki, mnożymy objętość mieszanki przez to, co jest zalecane: 0,75 m³ razy 0,5 kg/m³ daje nam 0,375 kg. To podejście jest zgodne z tym, co stosuje się w budownictwie, gdzie dokładne dozowanie materiałów jest super ważne dla jakości betonu. Warto pamiętać, że te domieszki poprawiają też cechy betonu, takie jak odporność na mróz czy wodoszczelność, co jest istotne, szczególnie w naszym zmiennym klimacie. Dlatego ważne jest, żeby stosować odpowiednie dawki, bo to zapewnia lepszą wydajność i trwałość mieszanki. Ostatecznie wpływa to nie tylko na właściwości mechaniczne betonu, ale też na jego długowieczność i odporność na różne warunki atmosferyczne.

Pytanie 40

Z ilustracji wynika, że szerokość filarka międzyokiennego wynosi 103 cm. Ile pełnych cegieł zmieści się na szerokości filarka?

A. 2

B. 4

C. 3

D. 5

Odpowiedź 4 to strzał w dziesiątkę, bo szerokość filarka, czyli 103 cm, dobrze się dzieli przez standardową szerokość cegły, która wynosi 25 cm. Jak podzielisz 103 przez 25, to dostajesz 4,12. To znaczy, że w filarze zmieści się 4 całe cegły, a te pozostałe 3 cm to za mało na kolejną. W budownictwie używamy całych cegieł, bo to stabilniejsze i praktyczniejsze. Pamiętaj też, że przy projektowaniu musimy myśleć o spoinach i możliwych stratach materiałowych, bo to wpływa na to, ile cegieł naprawdę potrzebujemy. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne, jeśli chcesz dobrze planować prace budowlane.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej