Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 09:47
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:12

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Określ właściwą sekwencję działań potrzebnych do zamontowania procesora w gnieździe LGA na nowej płycie głównej, która jest odłączona od zasilania?

A. 5, 1, 7, 3, 6, 2, 4

B. 5, 7, 6, 1, 4, 3, 2

C. 5, 6, 1, 7, 2, 3, 4

D. 5, 2, 3, 4, 1, 6, 7

Aby poprawnie zamontować procesor w gnieździe LGA na nowej płycie głównej, należy rozpocząć od lokalizacji gniazda procesora, co jest kluczowe dla dalszych działań. Po zidentyfikowaniu gniazda, odginamy dźwignię i otwieramy klapkę, co umożliwia umiejscowienie procesora w gnieździe. Następnie należy ostrożnie włożyć procesor, uważając na odpowiednie dopasowanie pinów oraz kierunek montażu, co jest zgodne z oznaczeniami na płycie głównej. Po umieszczeniu procesora, zamykamy klapkę i dociągamy dźwignię, co zapewnia stabilne połączenie. W kolejnych krokach nakładamy pastę termoprzewodzącą, co jest niezbędne do efektywnego odprowadzania ciepła, a następnie montujemy układ chłodzący, który powinien być odpowiednio dobrany do specyfikacji procesora. Na końcu podłączamy układ chłodzący do zasilania, co jest kluczowe dla prawidłowego działania systemu. Taka struktura montażu jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży i zapewnia długotrwałą wydajność systemu komputerowego.

Pytanie 2

W komputerze zainstalowano nowy dysk twardy o pojemności 8 TB i podzielono go na dwie partycje, z których każda ma 4 TB. Jaki typ tablicy partycji powinien być zastosowany, aby umożliwić takie partycjonowanie?

A. GPT

B. MBR

C. FAT32

D. SWAP

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest spoko, bo GPT to naprawdę nowoczesna tablica partycji, która radzi sobie z większymi dyskami, np. 8 TB. Dzięki niej można tworzyć dużo partycji, co jest super, bo MBR tego nie umożliwia - tam max to 2 TB i cztery partycje. Tak więc, jak masz większe dyski, to GPT to świetny wybór. No i jeszcze to, że GPT jest bardziej odporna na błędy, bo kopie partycji są przechowywane, co znacznie zwiększa bezpieczeństwo danych. Jeśli planujesz coś instalować na takim dysku albo traktować go jak magazyn, to naprawdę warto postawić na GPT – to dzisiaj standard w branży.

Pytanie 3

Najskuteczniejszym zabezpieczeniem sieci bezprzewodowej jest

A. protokół WPA2

B. protokół WPA

C. protokół WEP

D. protokół SSH

Wybór protokołów WPA, SSH i WEP jako zabezpieczeń sieci bezprzewodowej może prowadzić do poważnych luk w bezpieczeństwie. Protokół WPA, choć lepszy od swojego poprzednika WEP, wciąż ma ograniczenia. WPA stosuje TKIP jako metodę szyfrowania, która nie oferuje wystarczającej ochrony przed współczesnymi atakami. TKIP jest podatny na różne techniki łamania haseł, co czyni go mniej bezpiecznym w porównaniu do WPA2. Z kolei protokół SSH (Secure Shell) jest przeznaczony do bezpiecznego zdalnego logowania i komunikacji między urządzeniami, ale nie jest to protokół przeznaczony do zabezpieczania sieci Wi-Fi. Jego funkcjonalność różni się znacznie od zabezpieczeń sieci bezprzewodowych. Protokół WEP (Wired Equivalent Privacy) to najstarszy standard zabezpieczeń, który został wprowadzony w latach 90-tych. Niestety, WEP okazał się bardzo łatwy do złamania, przez co nie jest już uznawany za bezpieczny. Wybierając WEP, organizacje narażają swoje dane na ryzyko kompromitacji. Wiele osób błędnie zakłada, że starsze standardy, takie jak WEP czy nawet WPA, mogą zapewnić wystarczającą ochronę, nie zdając sobie sprawy z złożoności współczesnych zagrożeń w cyberprzestrzeni. Dlatego kluczowe jest stosowanie aktualnych standardów bezpieczeństwa, takich jak WPA2, w celu minimalizacji ryzyka ataków na sieci bezprzewodowe.

Pytanie 4

Po zainstalowaniu Windows 10, aby skonfigurować połączenie internetowe z ograniczeniem danych, w ustawieniach sieci i Internetu należy ustawić typ połączenia

A. przewodowe

B. szerokopasmowe

C. taryfowe

D. bezprzewodowe

Wybór odpowiedzi przewodowe, bezprzewodowe lub szerokopasmowe w kontekście konfigurowania połączenia internetowego z limitem danych jest niewłaściwy, ponieważ te określenia nie odnoszą się bezpośrednio do zarządzania zużyciem danych. Przewodowe i bezprzewodowe to typy połączeń, które opisują sposób, w jaki urządzenie łączy się z siecią, ale nie mają wpływu na ustawienia dotyczące limitów danych. Użytkownik, który wybiera te opcje, może nie być świadomy, że nie rozwiązuje problemu zarządzania danymi. Szerokopasmowe połączenie oznacza dużą prędkość transferu, ale również nie odnosi się do kwestii limitu danych, które są istotne w przypadku użytkowników z ograniczonym dostępem do Internetu. Wybierając niewłaściwe opcje, użytkownik może utworzyć połączenie, które nie jest zoptymalizowane pod kątem kosztów, co prowadzi do potencjalnych problemów finansowych. Właściwe zrozumienie terminologii związanej z zarządzaniem połączeniami internetowymi jest kluczowe dla efektywnego korzystania z zasobów sieciowych. Dlatego odpowiednia konfiguracja połączenia taryfowego powinna być zawsze priorytetem dla osób korzystających z połączeń z limitem danych, aby zminimalizować ryzyko przekroczenia ustalonego limitu.

Pytanie 5

Trzech użytkowników komputera z systemem operacyjnym Windows XP Pro posiada swoje foldery z dokumentami w głównym katalogu dysku C:. Na dysku znajduje się system plików NTFS. Użytkownicy mają utworzone konta z ograniczonymi uprawnieniami. Jak można zabezpieczyć folder każdego z użytkowników, aby inni nie mieli możliwości modyfikacji jego zawartości?

A. Ustawić dla dokumentów atrybut Ukryty w ustawieniach folderów

B. Zmierzyć każdemu z użytkowników typ konta na konto z ograniczeniami

C. Nie udostępniać dokumentów w sekcji Udostępnianie w ustawieniach folderu

D. Przydzielić uprawnienia NTFS do edytowania folderu jedynie odpowiedniemu użytkownikowi

Podczas rozważania ochrony folderów użytkowników, warto zwrócić uwagę na kilka nieprawidłowych podejść. Nieudostępnienie dokumentów w zakładce 'Udostępnianie' może z pozoru wydawać się rozwiązaniem, ale w rzeczywistości nie eliminuje to problemu z dostępem do folderów. Użytkownicy mogą nadal mieć dostęp do folderów poprzez system uprawnień NTFS. Jeśli foldery nie są odpowiednio zabezpieczone poprzez przypisanie uprawnień, inni użytkownicy z tym samym dostępem do systemu będą mogli wprowadzać zmiany. Nadanie atrybutu ukrytego folderom również nie zabezpiecza ich przed dostępem. Atrybut ten jedynie sprawia, że foldery są niewidoczne w standardowym widoku, ale nie uniemożliwia to ich otwierania ani modyfikowania przez użytkowników, którzy znają ścieżkę dostępu. Zmiana typu konta na konto z ograniczeniami nie rozwiązuje problemu, ponieważ konta z ograniczeniami nadal mogą mieć dostęp do folderów, chyba że uprawnienia NTFS są prawidłowo skonfigurowane. W praktyce, brak zrozumienia zasadności przypisywania szczegółowych uprawnień prowadzi do sytuacji, w której dane są narażone na nieautoryzowany dostęp, co jest sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa. Aby skutecznie chronić dane, należy zawsze bazować na zaawansowanych mechanizmach zabezpieczeń, takich jak NTFS, które oferują precyzyjną kontrolę dostępu.

Pytanie 6

Która z opcji konfiguracji ustawień konta użytkownika o ograniczonych uprawnieniach w systemie Windows jest dostępna dzięki narzędziu secpol?

A. Odebranie możliwości zapisu na płytach CD

B. Blokadę wybranych elementów w panelu sterowania

C. Czyszczenie historii ostatnio otwieranych dokumentów

D. Zezwolenie na zmianę czasu systemowego

Odpowiedź 'Zezwolenie na zmianę czasu systemowego' jest prawidłowa, ponieważ przystawka secpol (Local Security Policy) w systemie Windows pozwala na zarządzanie i konfigurowanie wielu polityk bezpieczeństwa, w tym uprawnień użytkowników. W kontekście zmiany czasu systemowego, ta opcja jest kluczowa, ponieważ pozwala administratorom na kontrolowanie, którzy użytkownicy mają prawo do modyfikacji czasu i daty systemowej. Może to mieć znaczenie w kontekście synchronizacji z serwerami czasu czy w sytuacjach, gdy zmiana czasu mogłaby wpłynąć na logikę aplikacji czy systemów zabezpieczeń. W rzeczywistych zastosowaniach, ograniczenie tego uprawnienia dla użytkowników z ograniczonymi prawami może pomóc w utrzymaniu spójności operacyjnej oraz zapobieganiu potencjalnym nadużyciom, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem systemów IT.

Pytanie 7

W systemie Ubuntu, które polecenie umożliwia bieżące monitorowanie działających procesów i aplikacji?

A. sysinfo

B. top

C. ps

D. proc

Choć polecenie 'ps' służy do wyświetlania listy uruchomionych procesów, jego użycie nie jest tak efektywne w kontekście monitorowania w czasie rzeczywistym jak w przypadku 'top'. 'ps' generuje statyczny snapshot bieżących procesów, co oznacza, że prezentowane dane nie są aktualizowane w czasie rzeczywistym. Dlatego administratorzy często korzystają z 'top', aby uzyskać dynamiczny widok procesów i ich zużycia zasobów. Podobnie, 'proc' nie jest poleceniem, lecz systemowym systemem plików, który zawiera informacje o procesach i innych aspektach systemu, ale nie służy do monitorowania ich w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że eksploracja katalogu /proc bezpośrednio dostarcza im informacji na temat procesów, jednak wymaga to dodatkowego wysiłku i nie jest tak intuicyjne jak użycie 'top'. Wreszcie, 'sysinfo' to narzędzie, które dostarcza ogólnych informacji o systemie, ale nie koncentruje się na analizie procesów. Często pojawiają się błędne przekonania, że każde polecenie systemowe może pełnić rolę monitorowania, podczas gdy zrozumienie specyfiki ich działania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem. Dlatego właściwy wybór narzędzi i umiejętność ich zastosowania w odpowiednich kontekstach są fundamentem skutecznego zarządzania systemem operacyjnym.

Pytanie 8

Ile kolizji domenowych występuje w sieci przedstawionej na ilustracji?

A. 4

B. 6

C. 5

D. 1

W prezentowanej sieci występują cztery domeny kolizyjne co jest wynikiem użycia switcha i huba. Switch tworzy oddzielną domenę kolizyjną dla każdego podłączonego urządzenia dzięki czemu każde z tych urządzeń może jednocześnie przesyłać dane bez ryzyka kolizji. W tym przypadku switch tworzy trzy oddzielne domeny kolizyjne dla każdego z trzech podłączonych komputerów. Z drugiej strony hub nie rozdziela ruchu w osobne domeny kolizyjne co oznacza że wszystkie urządzenia podłączone do huba znajdują się w jednej wspólnej domenie kolizyjnej. Tak więc cała lewa strona sieci podłączona do huba stanowi jedną domenę kolizyjną. Zatem suma domen kolizyjnych po obu stronach daje cztery. W praktyce takie ułożenie sieci jest mniej efektywne w porównaniu do pełnego użycia switchy dlatego w nowoczesnych sieciach coraz rzadziej stosuje się huby na rzecz bardziej zaawansowanych przełączników które minimalizują ryzyko kolizji oraz zwiększają przepustowość sieci zgodnie z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami w branży sieciowej.

Pytanie 9

Użytkownik drukarki samodzielnie i poprawnie napełnił pojemnik z tonerem. Po jego zamontowaniu drukarka nie podejmuje się próby drukowania. Co może być przyczyną tej usterki?

A. zabrudzony wałek magnetyczny

B. nieodpowiednia jakość użytego tonera do uzupełnienia pojemnika

C. niewłaściwie dobrany toner

D. niewymieniony chip zliczający, znajdujący się na pojemniku z tonerem

Jak dobrze wiemy, przy napełnianiu tonera jest jeden element, który często umyka ludziom - to chip zliczający. To taki mały układ, który siedzi na pojemniku i monitoruje, ile tonera tam w ogóle jest. Kiedy napełniasz toner, a zapomnisz wymienić chip albo go zresetować, to drukarka nie dostaje właściwych informacji o poziomie tonera. I co się wtedy dzieje? Mimo że toner fizycznie jest, drukarka może myśleć, że pojemnik jest pusty i nie zacznie drukować. Dlatego warto pamiętać, by zawsze sprawdzić, czy chip został wymieniony lub zresetowany podczas napełniania. Dobrym pomysłem jest używanie zestawów do napełniania, które zawierają nowe chipy - pomagają uniknąć sytuacji z błędnymi informacjami. Regularne kontrolowanie stanu tonerów i ich wymiana w odpowiednim czasie to klucz do jakości wydruków oraz sprawności urządzenia. Prawidłowy dobór materiałów eksploatacyjnych naprawdę wpływa na długość życia drukarki i jej wydajność.

Pytanie 10

Który element pasywny sieci powinien być użyty do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Adapter LAN

B. Przepust szczotkowy

C. Kabel połączeniowy

D. Organizer kabli

Wybór niewłaściwego elementu do podłączenia okablowania w infrastrukturze sieciowej może prowadzić do wielu problemów, które negatywnie wpływają na funkcjonalność całego systemu. Adapter LAN jest urządzeniem, które służy głównie do konwersji różnych typów połączeń sieciowych, ale nie rozwiązuje problemu organizacji kabli w szafie rackowej. Użycie adapterów może wprowadzać dodatkowe punkty awarii i komplikować proces konserwacji, co nie jest zgodne z praktykami polecanymi w standardach branżowych. Z kolei kabel połączeniowy, choć istotny w sieci, nie spełnia roli organizera, a jego niewłaściwe prowadzenie może skutkować splątaniem i trudnościami w identyfikacji poszczególnych linii. Przepust szczotkowy, będący elementem do zarządzania kablami, służy głównie do przeprowadzania kabli przez otwory w obudowach, ale nie pełni funkcji organizera w kontekście porządku kablowego w szafach rackowych. W branży IT kluczowe jest, aby zarządzanie kablami odbywało się w sposób systematyczny, co pozwala na łatwiejsze wykrywanie problemów oraz ich szybsze rozwiązywanie. Stosowanie niewłaściwych elementów do organizacji kabli prowadzi do zwiększonego ryzyka awarii i utrudnia przyszłą rozbudowę oraz utrzymanie systemu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 11

Jakie polecenie należy wydać, aby skonfigurować statyczny routing do sieci 192.168.10.0?

A. static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route

B. static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

C. route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5

D. route ADD 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają błędne formy polecenia lub nieprawidłowe składnie, co prowadzi do niepoprawnej konfiguracji tras statycznych. Odpowiedź "route 192.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5" sugeruje niepoprawną kolejność argumentów, gdyż pierwszym argumentem musi być adres sieci, a nie adres bramy. Z kolei opcja "static route 92.168.10.1 MASK 255.255.255.0 192.168.10.0 5" używa niepoprawnej składni, gdyż 'static route' nie jest uznawane za właściwe polecenie w wielu systemach operacyjnych, a ponadto użycie '92.168.10.1' wprowadza dodatkowy błąd - adres IP nie jest zgodny z zadaną siecią. Natomiast ostatnia odpowiedź, "static 192.168.10.0 MASK 255.255.255.0 192.168.10.1 5 route", ma złą konstrukcję i myli pojęcia. W rzeczywistości, 'static' nie jest samodzielnym poleceniem w kontekście konfigurowania tras, a błędne umiejscowienie słowa 'route' na końcu nie tylko utrudnia zrozumienie, ale również sprawia, że polecenie jest syntaktycznie niewłaściwe. Te niepoprawne podejścia często wynikają z braku zrozumienia struktury polecenia routingu oraz nieświadomości, że każda część polecenia ma ściśle określone miejsce i znaczenie. Właściwe zrozumienie i stosowanie syntaktyki poleceń routingu jest kluczowe dla utrzymania stabilności i efektywności sieci.

Pytanie 12

Główną czynnością serwisową w drukarce igłowej jest zmiana pojemnika

A. z fluidem

B. z atramentem

C. z taśmą

D. z tonerem

Wybór odpowiedzi związanych z atramentem, tonerem czy fluidem jest błędny, ponieważ nie odpowiadają one podstawowemu mechanizmowi pracy drukarek igłowych. Drukarki atramentowe używają wkładów z atramentem, które nanoszą kolor za pomocą mikroskopijnych dysz. W przypadku tonerów, są one stosowane w drukarkach laserowych, gdzie obraz jest tworzony na zasadzie elektrostatycznej. Wykorzystywanie fluidów jest bardziej typowe w kontekście niektórych urządzeń do druku sublimacyjnego czy specjalistycznych procesów druku, które są całkowicie różne od technologii igłowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie technologii drukowania z różnymi rodzajami drukarek. Każda technologia ma swoje charakterystyczne cechy i zastosowania, a zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru sprzętu do zadania. W praktyce, dla osób pracujących z drukarkami, ważne jest, aby znały one rodzaj posiadanego sprzętu i odpowiednie materiały eksploatacyjne, co pozwala uniknąć nieporozumień i zapewnić efektywność pracy. Dlatego fundamentalne jest prawidłowe rozumienie, że igły w drukarkach igłowych nie współpracują z atramentem ani tonerami, lecz z taśmami barwiącymi.

Pytanie 13

Jakie narzędzie pozwala na zarządzanie menadżerem rozruchu w systemach Windows od wersji Vista?

A. BCDEDIT

B. GRUB

C. LILO

D. AFFS

Inne narzędzia, jak GRUB, LILO czy AFFS, działają w innych systemach operacyjnych, więc nie nadają się do Windows. GRUB to popularny bootloader w Linuxie, który radzi sobie z wieloma systemami. Ale w Windowsie? Bez szans. Podobnie LILO, który jest już trochę stary i też działa tylko w Linuxie. A AFFS to system plików dla Amigi, więc w świecie Windowsa to w ogóle nie ma sensu. Często ludzie mylą te narzędzia i zakładają, że każde z nich można używać zamiennie, co zazwyczaj kończy się problemami. Dlatego ważne, żeby wiedzieć, co do czego służy, bo każda z tych aplikacji miała swoje wymagania i działają w konkretnych systemach.

Pytanie 14

Jaki protokół do obsługi poczty elektronicznej pozwala na przykład na przechowywanie odebranych e-maili na serwerze, zarządzanie różnymi folderami, usuwanie wiadomości oraz przenoszenie ich pomiędzy folderami?

A. Internet Message Access Protocol (IMAP)

B. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

C. Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME)

D. Post Office Protocol (POP)

Internet Message Access Protocol (IMAP) to zaawansowany protokół pocztowy, który umożliwia użytkownikom zarządzanie wiadomościami e-mail na serwerze. W przeciwieństwie do protokołu POP, który pobiera wiadomości na lokalne urządzenie, IMAP pozwala na przechowywanie wiadomości na serwerze, co oznacza, że użytkownicy mogą uzyskiwać dostęp do swoich e-maili z różnych urządzeń, takich jak smartfony, tablety czy komputery. Protokół ten wspiera zarządzanie folderami, co pozwala na organizację wiadomości w sposób bardziej przemyślany i uporządkowany. Dzięki IMAP użytkownicy mogą nie tylko przeglądać nowe wiadomości, ale również przenosić je pomiędzy folderami, oznaczać jako przeczytane lub nieprzeczytane, a także usuwać. Z perspektywy bezpieczeństwa, IMAP umożliwia również synchronizację statusów wiadomości, co oznacza, że wszelkie zmiany dokonane na jednym urządzeniu są automatycznie odzwierciedlane na innych. Ta funkcjonalność jest niezwykle przydatna w dzisiejszym świecie, gdzie mobilność i dostępność informacji są kluczowe. Standardy takie jak RFC 3501 definiują zasady działania IMAP, co czyni go jedną z najlepszych praktyk w zarządzaniu e-mailem.

Pytanie 15

Czym jest kopia różnicowa?

A. kopiowaniem wyłącznie plików, które zostały zmienione od utworzenia ostatniej kopii pełnej

B. kopiowaniem jedynie tych plików, które zostały stworzone lub zmodyfikowane od momentu wykonania ostatniej kopii pełnej

C. kopiowaniem tylko plików, które powstały od ostatniej kopii pełnej

D. kopiowaniem jedynie tej części plików, która została dodana od momentu stworzenia ostatniej kopii pełnej

Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat kopii różnicowej może wynikać z nieporozumienia dotyczącego tego, jakie dane są faktycznie kopiowane. Odpowiedzi wskazujące jedynie na pliki utworzone lub zmienione, ale w węższym zakresie, jak tylko pliki utworzone lub tylko zmienione, są nieprawidłowe, ponieważ ignorują istotny aspekt działania kopii różnicowej, który opiera się na pełnej ocenie stanu plików od ostatniej kopii pełnej. Warto zrozumieć, że kopia różnicowa nie jest ani kopią pełną, ani kopią inkrementalną, ale stanowi połączenie obu tych metod, co czyni ją najbardziej efektywną w wielu scenariuszach. Ponadto, odpowiedź sugerująca kopiowanie tylko części plików, które zostały dopisane, wprowadza w błąd, ponieważ kopia różnicowa nie koncentruje się na fragmentach plików, lecz na całych plikach, które zostały zmodyfikowane. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do błędnych praktyk przy tworzeniu strategii tworzenia kopii zapasowych, co z kolei może wpłynąć na zdolność organizacji do przywracania danych w przypadku awarii. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby skutecznie zarządzać danymi i minimalizować ryzyko utraty informacji.

Pytanie 16

Na ilustracji widać zrzut ekranu ustawień strefy DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer z adresem IP 192.168.0.106

A. zostanie zamaskowany w lokalnej sieci

B. będzie zabezpieczony firewallem

C. będzie publicznie widoczny w Internecie

D. straci dostęp do Internetu

Istnieje kilka błędnych przekonań dotyczących funkcji DMZ na routerze. Przede wszystkim warto zrozumieć, że włączenie DMZ nie powoduje utraty dostępu do Internetu dla wybranego komputera. W rzeczywistości, DMZ zapewnia, że komputer ma pełny dostęp do sieci zewnętrznej, co może być konieczne dla serwerów wymagających swobodnej komunikacji z wieloma zewnętrznymi klientami. Kolejnym błędnym przekonaniem jest to, że komputer w strefie DMZ jest chroniony przez firewall. W rzeczywistości, funkcja DMZ działa poprzez wykluczenie danego hosta z reguł firewalla, czyniąc go bardziej narażonym na ataki z Internetu. Należy także wyjaśnić, że umiejscowienie komputera w DMZ nie powoduje jego ukrycia w sieci lokalnej. DMZ ma na celu umożliwienie komputerowi komunikacji z zewnętrznym światem, co jest przeciwieństwem ukrywania go w sieci wewnętrznej. Ważne jest także zrozumienie, że DMZ jest używane w specyficznych przypadkach, gdzie wymagany jest bezpośredni dostęp do usług hostowanych na komputerze, dlatego nie należy stosować tego rozwiązania bez odpowiedniego zabezpieczenia i rozważenia potencjalnych zagrożeń związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest zachowanie środków bezpieczeństwa i zgodność z najlepszymi praktykami, aby zminimalizować ryzyko związane z korzystaniem z DMZ, jak również regularne monitorowanie i audytowanie aktywności na DMZ w celu zapewnienia integralności systemów i danych. Te wszystkie elementy są kluczowe dla właściwego zarządzania infrastrukturą IT, zwłaszcza w kontekście ochrony przed cyberzagrożeniami.

Pytanie 17

Jakie rozwiązanie techniczne pozwala na transmisję danych z szybkością 1 Gb/s z zastosowaniem światłowodu?

A. 100Base-FX

B. 10GBase-T

C. 1000Base-LX

D. 10Base5

Wybór odpowiedzi 10GBase-T jest błędny, ponieważ ten standard Ethernet obsługuje prędkość 10 Gb/s, co znacznie przekracza wymaganą prędkość 1 Gb/s. Chociaż 10GBase-T wykorzystuje miedź do transmisji danych, jego zastosowanie jest ograniczone do mniejszych odległości, maksymalnie do 100 metrów, co czyni go mniej optymalnym wyborem dla dłuższych połączeń. Ponadto, odpowiedź 10Base5 to przestarzały standard, który oferuje zaledwie 10 Mb/s, co zdecydowanie nie spełnia wymagań dotyczących przesyłu danych z prędkością 1 Gb/s. Jego popularność spadła na rzecz nowocześniejszych technologii, które są bardziej efektywne i dostosowane do obecnych potrzeb sieciowych. Odpowiedź 100Base-FX również jest niepoprawna, ponieważ ten standard, podobnie jak 10Base5, oferuje tylko 100 Mb/s, co również jest niewystarczające w kontekście wymaganej prędkości 1 Gb/s. Stosowanie tych starszych standardów może prowadzić do poważnych problemów z wydajnością sieci, w tym do wąskich gardeł i opóźnień w przesyle danych. Typowym błędem myślowym jest zatem poleganie na starych standardach lub mylenie prędkości nominalnych, co skutkuje wyborem rozwiązań, które nie są przystosowane do współczesnych aplikacji i wymagań. Warto zatem zawsze zwracać uwagę na odpowiednie standardy i ich zastosowania, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność sieci.

Pytanie 18

Wartość liczby dziesiętnej 128(d) w systemie heksadecymalnym wyniesie

A. 10H

B. 80H

C. 10000000H

D. 128H

Liczba dziesiętna 128(d) w systemie heksadecymalnym jest reprezentowana jako 80H, co wynika z konwersji systemów numerycznych. Heksadecymalny system liczbowy, oparty na szesnastu cyfrach (0-9 oraz A-F), jest często stosowany w informatyce, szczególnie w kontekście programowania i adresacji pamięci. Aby przeliczyć liczbę dziesiętną 128 na system heksadecymalny, należy dzielić ją przez 16 i zapisywać reszty z tych dzielenia. 128 podzielone przez 16 daje 8 jako wynik i 0 jako resztę. To oznacza, że w systemie heksadecymalnym 128(d) to 80H. Przykłady zastosowania tego systemu obejmują kolorowanie stron internetowych, gdzie kolory są często określane za pomocą wartości heksadecymalnych, a także w programowaniu, gdzie adresy pamięci są często zapisywane w tym formacie. Zrozumienie konwersji między systemami numerycznymi jest kluczowe dla każdego programisty oraz inżyniera zajmującego się komputerami i elektroniką.

Pytanie 19

Jaką wartość w systemie dziesiętnym ma suma liczb szesnastkowych: 4C + C4?

A. 271

B. 272

C. 273

D. 270

W przypadku wyboru odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zwrócić uwagę na typowe błędy w konwersji systemów liczbowych. Na przykład, błędne zrozumienie wartości cyfr w systemie szesnastkowym może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń. Często zdarza się, że osoby przeliczające liczby szesnastkowe mylą wartości cyfr, co skutkuje błędnymi sumami. Na przykład, jeśli ktoś obliczy wartość 4C jako 4 * 16^1 + 11 * 16^0 zamiast 4 * 16^1 + 12 * 16^0, uzyska fałszywy wynik, który może być bliski, ale niepoprawny. Innym częstym błędem jest pominięcie dodawania wartości z obu liczb, co prowadzi do częściowej sumy. Ważne jest również, by zrozumieć, że w systemie szesnastkowym każda cyfra ma inną wagę, a niepoprawne traktowanie tej wagi może prowadzić do błędnych konkluzji. Typowym nieporozumieniem jest również to, że niektórzy mogą przyjąć, iż dodawanie liczb w systemie szesnastkowym można przeprowadzać bez wcześniejszej konwersji do systemu dziesiętnego, co jest błędne. Tego rodzaju nieścisłości mogą wpływać na dalsze analizy i decyzje w obszarze programowania oraz inżynierii oprogramowania, gdzie precyzyjne obliczenia są niezbędne.

Pytanie 20

Rejestry procesora są resetowane poprzez

A. wyzerowanie bitów rejestru flag

B. ustawienie licznika rozkazów na adres zerowy

C. konfigurację parametru w BIOS-ie

D. użycie sygnału RESET

Zerowanie rejestrów procesora jest procesem, który wymaga precyzyjnego podejścia, a niektóre koncepcje związane z tym zagadnieniem mogą prowadzić do mylnych wniosków. Ustawienie licznika rozkazów na adresie zerowym nie jest skutecznym sposobem zerowania rejestrów. Licznik rozkazów, który wskazuje na następny rozkaz do wykonania, nie ma bezpośredniego wpływu na stan rejestrów procesora, a jedynie kieruje wykonywanie instrukcji w pamięci. Kolejnym mylnym podejściem jest wyzerowanie bitów rejestru flag, co jest działaniem ograniczonym do konkretnego kontekstu działania programu. Flagowy rejestr jest używany do wskazywania stanu operacji arytmetycznych, a jego modyfikacja nie zmienia zawartości pozostałych rejestrów procesora. Ustawienie parametru w BIOS-ie również nie ma związku z bezpośrednim zerowaniem rejestrów, ponieważ BIOS jest odpowiedzialny za podstawowe zarządzanie sprzętem i uruchamianie systemu operacyjnego, a nie za zarządzanie stanem rejestrów. Warto zrozumieć, że błędne podejście do tematu może prowadzić do nieefektywnego rozwiązywania problemów oraz trudności w programowaniu niskopoziomowym, co w konsekwencji wpływa na wydajność i stabilność systemów. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby mieć solidne zrozumienie architektury komputerowej i procesów inicjalizacji oraz resetowania, które są fundamentalne dla działania procesora.

Pytanie 21

Jak brzmi nazwa klucza rejestru w systemie Windows, gdzie zapisane są relacje między typami plików a programami je obsługującymi?

A. HKEY_CLASSES_ROT

B. HKEY_USERS

C. HKEY_LOCAL_MACHINE

D. HKEY_CURRENT_PROGS

HKEY_CURRENT_PROGS nie istnieje w standardowej hierarchii rejestru systemu Windows, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Możliwe, że użytkownik pomylił tę nazwę z innym kluczem, co prowadzi do błędnych wniosków o jego istnieniu. Klucz HKEY_CLASSES_ROOT, na przykład, jest rzeczywiście używany do przechowywania powiązań typów plików, a HKEY_USERS przechowuje ustawienia dla różnych kont użytkowników, jednak HKEY_LOCAL_MACHINE jest bardziej właściwym miejscem dla ogólnych ustawień systemowych, w tym powiązań aplikacji. HKEY_USERS odpowiada za przechowywanie profili użytkowników, co nie ma związku z powiązaniami typów plików. W praktyce, błędne rozumienie tej struktury rejestru może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem. Administratorzy, którzy nie są świadomi właściwych kluczy, mogą wprowadzać zmiany w niewłaściwych miejscach, co skutkuje niestabilnością systemu lub problemami z dostępem do aplikacji. Wiedza na temat rejestru systemowego jest fundamentalna dla efektywnego rozwiązywania problemów oraz dostosowywania środowiska użytkownika, dlatego tak ważne jest zrozumienie, jakie klucze są kluczowe dla funkcjonowania systemu. Przypisanie odpowiednich aplikacji do typów plików wymaga precyzyjnego zarządzania rejestrem, a wszelkie nieporozumienia mogą prowadzić do poważnych problemów w codziennej pracy użytkowników.

Pytanie 22

Unity Tweak Tool oraz narzędzia dostrajania to elementy systemu Linux, które mają na celu

A. personalizację systemu

B. przydzielanie uprawnień do zasobów systemowych

C. obsługę kont użytkowników

D. ustawienie zapory sieciowej

Odpowiedź 'personalizacji systemu' jest poprawna, ponieważ narzędzia dostrajania oraz Unity Tweak Tool są zaprojektowane z myślą o użytkownikach systemów Linux, którzy chcą dostosować środowisko graficzne oraz zachowanie systemu operacyjnego do swoich indywidualnych potrzeb. Te narzędzia oferują szereg opcji, które pozwalają na modyfikację wyglądu interfejsu, ustawień motywów, ikon, czcionek oraz zachowań systemowych. Na przykład, użytkownik może łatwo zmienić domyślny motyw graficzny, co wpłynie na estetykę całego systemu, czy też dostosować skróty klawiszowe do swoich preferencji, co zwiększa efektywność pracy. W praktyce, korzystając z tych narzędzi, można uzyskać bardziej spójne i przyjemne doświadczenie użytkownika, co jest kluczowe w przypadku długotrwałego korzystania z systemu. Dodatkowo, zgodnie z najlepszymi praktykami w zakresie użyteczności, personalizacja pozwala na zwiększenie komfortu użytkowania oraz efektywności, co może mieć pozytywny wpływ na produktywność.

Pytanie 23

Czym jest serwer poczty elektronicznej?

A. Firebird

B. PostgreSQL

C. Postfix

D. MySQL

MySQL, Firebird oraz PostgreSQL to systemy zarządzania bazami danych, a nie serwery poczty e-mail. MySQL i PostgreSQL są przykładami relacyjnych baz danych, które przechowują dane w tabelach i umożliwiają wykonywanie skomplikowanych zapytań SQL. MySQL jest szczególnie popularny w aplikacjach internetowych, natomiast PostgreSQL wyróżnia się zaawansowanymi funkcjami, jak obsługa JSON oraz rozszerzenia geograficzne. Firebird to kolejny system baz danych, również bazujący na modelu relacyjnym. Pomimo że wszystkie te systemy są istotnymi narzędziami w ekosystemach informatycznych, ich funkcjonalność nie ma nic wspólnego z przesyłaniem wiadomości e-mail. Użytkownicy mogą mylnie uznawać, że baza danych jest w stanie obsłużyć zadania związane z e-mailem, co jest błędnym podejściem. W rzeczywistości, serwery poczty e-mail, takie jak Postfix, mają odrębne zadania i architekturę, które są zaprojektowane specjalnie do obsługi wiadomości, podczas gdy systemy baz danych są skoncentrowane na przechowywaniu i zarządzaniu danymi. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów informatycznych.

Pytanie 24

Urządzeniem wykorzystywanym do formowania kształtów oraz grawerowania m.in. w materiałach drewnianych, szklanych i metalowych jest ploter

A. bębnowy

B. laserowy

C. tnący

D. solwentowy

Odpowiedź "laserowy" jest poprawna, ponieważ plotery laserowe są zaawansowanymi urządzeniami służącymi do precyzyjnego wycinania oraz grawerowania w różnych materiałach, takich jak drewno, szkło czy metal. Działają one na zasadzie technologii laserowej, która generuje skoncentrowany promień światła zdolny do cięcia i grawerowania. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie bardzo skomplikowanych kształtów oraz detali, które byłyby trudne do osiągnięcia przy użyciu innych metod. Przykładowe zastosowania ploterów laserowych obejmują produkcję elementów dekoracyjnych, personalizowanych przedmiotów, oznaczeń oraz prototypów w różnych branżach, w tym w reklamie, rzemiośle i inżynierii. Ponadto, w kontekście standardów branżowych, plotery laserowe często spełniają normy dotyczące bezpieczeństwa i precyzji, co czyni je niezastąpionym narzędziem w nowoczesnym wytwarzaniu.

Pytanie 25

W formacie plików NTFS, do zmiany nazwy pliku potrzebne jest uprawnienie

A. zapisu

B. odczytu i wykonania

C. modyfikacji

D. odczytu

Zrozumienie uprawnień w systemie plików NTFS jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania danymi. Przy analizie dostępnych odpowiedzi, warto zauważyć, że uprawnienie do zapisu, mimo że pozwala na zmianę zawartości pliku, nie jest wystarczające do zmiany jego nazwy. Użytkownik z uprawnieniem do zapisu może edytować plik, ale nie ma automatycznie uprawnień do modyfikacji jego atrybutów, co obejmuje zmianę nazwy. Uprawnienia do odczytu natomiast pozwalają jedynie na przeglądanie zawartości pliku, co nie ma żadnego wpływu na możliwość jego modyfikacji. W przypadku uprawnienia do odczytu i wykonania, użytkownik może uruchamiać pliki wykonywalne, ale również nie posiada uprawnień do ich modyfikacji. Powszechnym błędem jest założenie, że skoro użytkownik może otwierać plik, to ma prawo go zmieniać, co w kontekście NTFS jest mylną interpretacją. Ustalając odpowiednie uprawnienia, administratorzy muszą kierować się zasadą minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy powinni mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonania ich zadań. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, że pełna kontrola nad plikiem, w tym zmiana jego nazwy, wymaga posiadania uprawnienia do modyfikacji, które daje szerszy zakres działań niż samo prawo do zapisu czy odczytu.

Pytanie 26

Wykonanie komendy dxdiag w systemie Windows pozwala na

A. kompresję wskazanych danych na dysku twardym

B. uruchomienie maszyny wirtualnej z systemem Windows 10 zainstalowanym

C. konfigurację klawiatury, aby była zgodna z wymaganiami języka polskiego

D. uruchomienie narzędzia diagnostycznego DirectX

Wykonanie polecenia dxdiag w systemie Windows nie ma nic wspólnego z konfiguracją klawiatury ani dostosowywaniem jej do wymagań języka polskiego. Takie podejście może wynikać z mylnego przekonania, że dxdiag ma funkcje związane z ustawieniem lokalizacji czy języka, jednak w rzeczywistości zajmuje się tylko zbieraniem informacji o systemie i jego komponentach. Ponadto, uruchomienie maszyny wirtualnej z systemem Windows 10 również nie jest związane z tym poleceniem; maszyny wirtualne są zarządzane przez specjalistyczne oprogramowanie, takie jak VMware czy VirtualBox, a dxdiag ma na celu diagnostykę, a nie uruchamianie wirtualnych środowisk. Kompresja danych na dysku twardym jest zupełnie inną funkcjonalnością, która dotyczy zarządzania przestrzenią dyskową i nie ma żadnego związku z diagnozowaniem sprzętu czy oprogramowania. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często związane są z pomyleniem funkcji narzędzi systemowych z ich rzeczywistym przeznaczeniem. Wiedza o tym, co każde narzędzie robi, oraz zrozumienie jego funkcjonalności jest kluczowe w diagnostyce systemów komputerowych. Właściwe użycie dxdiag nie tylko przyspiesza proces identyfikacji problemu, ale również wspiera praktyki związane z efektywną konserwacją systemu.

Pytanie 27

Jakie urządzenie powinno być użyte, aby poprawić zasięg sieci bezprzewodowej w obiekcie?

A. Bezprzewodowa karta sieciowa

B. Router bezprzewodowy

C. Switch zarządzany

D. Wzmacniacz sygnału

Wzmacniacz sygnału to urządzenie, które ma na celu poprawę jakości i zasięgu sygnału sieci bezprzewodowej. Działa on poprzez odbieranie słabego sygnału z punktu dostępowego (routera) i jego amplifikację, a następnie transmitowanie go w obszarze, gdzie wcześniej występowały problemy z zasięgiem. W praktyce oznacza to, że wzmacniacz sygnału pozwala użytkownikom na korzystanie z internetu w miejscach, które wcześniej były niedostępne lub zmagające się z dużymi zakłóceniami. Wzmacniacze sygnału są szczególnie przydatne w dużych budynkach, gdzie grube ściany mogą osłabiać sygnał Wi-Fi. Dobre praktyki wskazują na umiejscowienie wzmacniacza w połowie drogi między routerem a obszarem z słabym sygnałem, co maksymalizuje efektywność jego działania. Warto również pamiętać, że przy wyborze wzmacniacza sygnału powinniśmy zwrócić uwagę na jego zgodność z używaną przez nas siecią, co zapewni optymalne działanie według standardów IEEE 802.11.

Pytanie 28

Jakie polecenie w systemie Windows powinno zostać użyte, aby uzyskać wynik zbliżony do tego na załączonym obrazku?

TCP    192.168.0.14:57989    185.118.124.154:http   ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:57997    fra15s17-in-f8:http    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58010    fra15s11-in-f14:https  TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58014    wk-in-f156:https       ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58015    wk-in-f156:https       TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58016    104.20.87.108:https    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58022    ip-2:http              TIME_WAIT

A. tracert

B. ipconfig

C. netstat

D. ping

Polecenie netstat w systemie Windows służy do wyświetlania aktywnych połączeń sieciowych oraz tabel routingu i statystyk interfejsów. Jest niezwykle przydatne dla administratorów sieci oraz osób zajmujących się bezpieczeństwem IT, ponieważ pozwala monitorować aktywność sieciową na poziomie systemu operacyjnego. W wyniku działania netstat można uzyskać szczegółowe informacje na temat połączeń TCP i UDP, takich jak adresy IP lokalnych i zdalnych hostów, używane porty oraz stan połączenia. Na przykład stan ESTABLISHED oznacza, że połączenie jest aktywne, podczas gdy TIME_WAIT wskazuje na zakończenie połączenia TCP, które czeka na upływ określonego czasu przed całkowitym zamknięciem. Netstat jest również użyteczny w identyfikacji nieautoryzowanych połączeń lub usług nasłuchujących na nieznanych portach, co może być pierwszym krokiem w analizie potencjalnego naruszenia bezpieczeństwa. Polecenie to można również rozszerzyć o różne przełączniki, takie jak -a do wyświetlania wszystkich połączeń i portów nasłuchujących, -n do prezentowania adresów w formie numerycznej, co może przyspieszyć analizę, oraz -o do pokazania identyfikatorów procesów, co ułatwia identyfikację aplikacji związanych z danym połączeniem. Zrozumienie i wykorzystanie netstat jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu siecią, umożliwiając skuteczne monitorowanie i zabezpieczanie infrastruktury IT.

Pytanie 29

Wskaż tryb operacyjny, w którym komputer wykorzystuje najmniej energii

A. uśpienie

B. gotowość (pracy)

C. hibernacja

D. wstrzymanie

Hibernacja to tryb pracy komputera, który zapewnia minimalne zużycie energii, ponieważ zapisuje aktualny stan systemu na dysku twardym i całkowicie wyłącza zasilanie urządzenia. W tym stanie komputer nie zużywa energii, co czyni go najbardziej efektywnym energetycznie trybem, szczególnie w przypadku dłuższych przerw w użytkowaniu. Przykładem zastosowania hibernacji jest sytuacja, gdy użytkownik planuje dłuższą nieobecność, na przykład podczas podróży służbowej. W przeciwieństwie do trybu uśpienia, który zachowuje na pamięci RAM stan pracy, hibernacja nie wymaga zasilania, co jest zgodne z praktykami oszczędzania energii i ochrony środowiska. W standardzie Energy Star, hibernacja jest rekomendowana jako jedna z najlepszych metod zmniejszania zużycia energii przez komputery. Warto również wspomnieć, że hibernacja przyspiesza uruchamianie systemu, ponieważ przywraca z zapisanej sesji, co jest bardziej efektywne niż uruchamianie od zera.

Pytanie 30

Zidentyfikowanie głównego rekordu rozruchowego, który uruchamia system z aktywnej partycji, jest możliwe dzięki

A. CDDL

B. BootstrapLoader

C. POST

D. GUID Partition Table

Odpowiedzi takie jak POST, CDDL i GUID Partition Table nie mają bezpośredniego związku z funkcją bootloadera, co prowadzi do nieporozumień na temat procesów uruchamiania systemu. POST, czyli Power-On Self Test, to procedura diagnostyczna, która ma miejsce tuż po włączeniu komputera, mająca na celu sprawdzenie podstawowych komponentów sprzętowych, takich jak pamięć RAM, procesor czy karty rozszerzeń. Choć POST jest istotny w fazie rozruchu, jego zadaniem nie jest wczytywanie systemu operacyjnego, ale raczej przygotowanie sprzętu do dalszego działania. CDDL (Common Development and Distribution License) to licencja open source, która reguluje zasady korzystania z oprogramowania, ale nie jest w ogóle związana z procesem uruchamiania systemu. Z kolei GUID Partition Table (GPT) jest nowoczesnym schematem partycjonowania dysków, który pozwala na tworzenie wielu partycji oraz obsługuje dyski o pojemności większej niż 2 TB. GPT jest używane w kontekście zarządzania danymi na dysku, ale nie jest odpowiedzialne za sam proces rozruchu systemu. Błędne zrozumienie ról tych komponentów może prowadzić do niewłaściwych wniosków o tym, jak działa proces uruchamiania komputera. Kluczowe jest zrozumienie, że to bootloader jest odpowiedzialny za załadowanie systemu operacyjnego z aktywnej partycji, a nie elementy takie jak POST, CDDL czy GPT.

Pytanie 31

Zapis liczby w systemie oznaczonym jako #108 to

A. oktalnym

B. heksadecymalnym

C. binarnym

D. dziesiętnym

Wybranie innej opcji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnych systemów liczbowych oraz ich oznaczeń. System oktalny, oznaczający liczby w podstawie 8, używa cyfr od 0 do 7. W związku z tym, zapis #108 mógłby sugerować, że liczba jest zapisana w systemie oktalnym, jednak w takim przypadku nie byłoby użycia znaku #, co jest jednoznacznie związane z systemem heksadecymalnym. Z kolei system binarny, który wykorzystuje jedynie dwie cyfry – 0 i 1 – również nie pasuje do tego zapisu, gdyż liczby binarne nie są zazwyczaj przedstawiane z przedrostkiem #. System dziesiętny, najbardziej powszechnie stosowany w codziennych obliczeniach, opiera się na podstawie 10 i nie wymaga oznaczeń, jak w przypadku systemów heksadecymalnych czy binarnych. Typowym błędem myślowym jest mylenie notacji oraz założeń dotyczących reprezentacji danych. Kluczowe w nauce o systemach liczbowych jest zrozumienie, że różne notacje mają swoje specyficzne zastosowania w informatyce i matematyce. Aby uniknąć pomyłek, warto zwracać uwagę na konwencje przyjęte w danym kontekście, a także zaznajomić się z typowymi zastosowaniami każdego z systemów liczbowych. W praktyce programistycznej znajomość systemów liczbowych jest niezbędna do interpretacji danych oraz efektywnego programowania w różnych językach, które często wymagają precyzyjnego posługiwania się zapisami liczbowymi.

Pytanie 32

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby przeprowadzić aktualizację wszystkich pakietów (całego systemu) do najnowszej wersji z zainstalowaniem nowego jądra?

A. apt-get update

B. apt-get dist-upgrade

C. apt-get install nazwa_pakietu

D. apt-get upgrade

Stosowanie polecenia 'apt-get update' jest często mylone z procesem aktualizacji systemu. To polecenie jedynie aktualizuje lokalną bazę danych dostępnych pakietów, co oznacza, że system poznaje nowe wersje oprogramowania, jednak nie dokonuje faktycznych aktualizacji. W praktyce, po wykonaniu 'apt-get update', konieczne jest użycie innego polecenia, aby wprowadzić zmiany w systemie, co czyni je niewystarczającym. Wybór 'apt-get upgrade' również jest niewłaściwy, ponieważ nie pozwala na aktualizację zależności pakietów ani instalację nowych paczek, co może prowadzić do sytuacji, w której niektóre pakiety pozostaną nieaktualne, a system nie będzie miał najnowszego jądra. Z kolei 'apt-get install nazwa_pakietu' jest narzędziem do instalacji pojedynczych pakietów, co w kontekście aktualizacji całego systemu jest zupełnie nieadekwatne. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że aktualizacja systemu wymaga bardziej kompleksowego podejścia, które uwzględnia zarówno nowe wersje pakietów, jak i ich zależności. Dlatego dla pełnej aktualizacji systemu właściwym wyborem jest 'apt-get dist-upgrade', które zaspokaja te wszystkie potrzeby.

Pytanie 33

```echo off```\necho ola.txt >> ala.txt\npause\nJakie będzie skutki wykonania podanego skryptu?

A. zostanie dodany tekst ala.txt do pliku ola.txt

B. zawartość pliku ala.txt zostanie przeniesiona do pliku ola.txt

C. zawartość pliku ola.txt zostanie przeniesiona do pliku ala.txt

D. zostanie dopisany tekst ola.txt do pliku ala.txt

Wykonanie skryptu przedstawionego w pytaniu polega na użyciu polecenia "echo" w systemie operacyjnym Windows, które jest często wykorzystywane do wypisywania tekstu na standardowe wyjście lub do plików. W tym przypadku, polecenie "echo ola.txt >> ala.txt" powoduje, że tekst "ola.txt" zostaje dopisany na końcu pliku "ala.txt". Operator ">>" oznacza, że tekst będzie dodany na końcu pliku, zamiast go nadpisywać, co różni się od operatora ">". Przykładowo, jeśli plik "ala.txt" miał wcześniej jakąś zawartość, to po wykonaniu skryptu, zawartość ta pozostanie, a na końcu pliku zostanie dopisany nowy tekst. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami programowania, kiedy chcemy zachować dotychczasowe dane zamiast je trwale utracić. W kontekście automatyzacji procesów, tego rodzaju operacje są niezwykle przydatne, na przykład przy tworzeniu logów lub zbieraniu danych w plikach tekstowych. Warto zauważyć, że jeśli plik "ala.txt" nie istniał wcześniej, zostanie on automatycznie utworzony przez system.

Pytanie 34

Na ilustracji zaprezentowane jest urządzenie, które to

A. router.

B. wtórnik.

C. bramka VoIP.

D. koncentrator.

Koncentrator, znany również jako hub, to urządzenie sieciowe wykorzystywane do łączenia wielu urządzeń w sieci lokalnej LAN. Działa na warstwie fizycznej modelu OSI co oznacza że przekazuje dane bez analizy ich zawartości. Głównym zadaniem koncentratora jest odbieranie sygnałów z jednego urządzenia i rozsyłanie ich do wszystkich pozostałych portów. To proste działanie sprawia że koncentrator jest mniej skomplikowany niż bardziej zaawansowane urządzenia sieciowe jak przełączniki czy routery które operują na wyższych warstwach modelu OSI. Koncentratory były popularne w początkowej fazie rozwoju sieci Ethernet jednak z czasem zostały zastąpione przez przełączniki które efektywniej zarządzają ruchem sieciowym dzięki możliwości kierowania pakietów tylko do docelowego portu co minimalizuje kolizje w sieci. Współcześnie koncentratory są rzadziej używane i mogą być spotykane głównie w prostych sieciach domowych lub jako narzędzia do testowania sygnałów. Standardowe praktyki branżowe sugerują ich unikanie w bardziej złożonych środowiskach ze względu na ograniczoną przepustowość i potencjał do wywoływania przeciążeń sieciowych.

Pytanie 35

Jak najlepiej chronić zgromadzone dane przed ich odczytem w przypadku kradzieży komputera?

A. wdrożyć szyfrowanie partycji

B. ustawić atrybut ukryty dla wszystkich ważnych plików

C. przygotować punkt przywracania systemu

D. chronić konta silnym hasłem

Zabezpieczenie konta hasłem, choć kluczowe dla podstawowej ochrony dostępu, nie chroni danych w przypadku kradzieży fizycznej urządzenia. Hasło może być łatwo złamane lub skradzione, zwłaszcza jeśli nie stosuje się dodatkowych metod autoryzacji, takich jak uwierzytelnianie dwuskładnikowe. Ukrywanie plików poprzez atrybut 'ukryty' również nie zapewnia realnej ochrony, gdyż osoby z odpowiednią wiedzą mogą łatwo je wyświetlić. Tworzenie punktu przywracania systemu to działanie, które ma na celu przywrócenie systemu operacyjnego do wcześniejszego stanu, a nie ochronę danych przed dostępem. Tego rodzaju podejście jest mylące, ponieważ może dawać poczucie bezpieczeństwa, jednak nie chroni przed złośliwym dostępem czy kradzieżą danych. Kluczowym błędem jest założenie, że zabezpieczenia na poziomie użytkownika są wystarczające, podczas gdy profesjonalne szyfrowanie danych oferuje znacznie wyższy poziom ochrony, umożliwiając zabezpieczenie informacji przed nieautoryzowanym dostępem w przypadku zagubienia lub kradzieży sprzętu.

Pytanie 36

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wybrania awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Mimo to klawiatura działa prawidłowo po uruchomieniu systemu w standardowym trybie. Co to sugeruje?

A. uszkodzony kontroler klawiatury

B. wadliwe porty USB

C. nieprawidłowe ustawienia BOIS-u

D. uszkodzony zasilacz

Kiedy użytkownik nie może wybrać awaryjnego trybu uruchomienia systemu Windows za pomocą klawiatury podłączonej do portu USB, istnieje kilka możliwych przyczyn. Rozważając uszkodzony zasilacz, należy pamiętać, że jego awaria zazwyczaj wpływa na stabilność całego systemu, co objawia się nie tylko problemami z klawiaturą, ale również z innymi komponentami. Zasilacz, który dostarcza niewłaściwe napięcie lub nie jest w stanie utrzymać odpowiedniego obciążenia, może prowadzić do ogólnego braku wydajności, jednak nie jest to typowa przyczyna problemów z uruchamianiem w trybie awaryjnym. Ustawienia portów USB również są mało prawdopodobnym źródłem błędu, ponieważ jeśli porty byłyby uszkodzone, klawiatura z pewnością nie działałaby w normalnym trybie, a tym bardziej nie byłaby w stanie zainicjować bootowania. Uszkodzony kontroler klawiatury również nie jest odpowiednią odpowiedzią, ponieważ kontroler odpowiedzialny za komunikację między klawiaturą a komputerem powinien działać niezależnie od trybu, w którym system się uruchamia, a jego uszkodzenie zazwyczaj wykluczałoby działanie urządzenia w jakimkolwiek kontekście. Takie myślenie prowadzi do błędnych wniosków, które nie uwzględniają złożoności działania sprzętu i oprogramowania. Należy skupić się na ustawieniach BIOS-u, które mają kluczowe znaczenie dla rozpoznawania urządzeń podczas uruchamiania systemu, co jest niezbędne do właściwego działania klawiatury w trybie awaryjnym.

Pytanie 37

Na diagramie element odpowiedzialny za dekodowanie poleceń jest oznaczony liczbą

A. 2

B. 3

C. 6

D. 1

CU czyli jednostka sterująca odpowiada za dekodowanie instrukcji w procesorze Jest to kluczowy element architektury procesora który interpretuje instrukcje maszynowe pobierane z pamięci i przekształca je w sygnały sterujące dla innych elementów procesora takich jak ALU rejestry czy pamięć operacyjna Jednostka sterująca odczytuje instrukcje jedna po drugiej i analizuje ich format oraz wykonuje odpowiednie kroki do ich realizacji Współczesne procesory często stosują złożone mechanizmy dekodowania aby zwiększyć wydajność i efektywność wykonywania instrukcji Praktycznym przykładem zastosowania wiedzy o jednostce sterującej jest projektowanie systemów cyfrowych oraz optymalizacja kodu maszynowego w celu zwiększenia wydajności działania aplikacji Znajomość CU jest również niezbędna przy rozwoju nowych architektur procesorów oraz przy implementacji systemów wbudowanych gdzie dekodowanie instrukcji może być krytycznym elementem umożliwiającym realizację złożonych operacji w czasie rzeczywistym Zrozumienie roli jednostki sterującej pozwala na lepsze projektowanie i implementację efektywnych algorytmów wykonujących się na poziomie sprzętowym

Pytanie 38

Program do diagnostyki komputera pokazał komunikat NIC ERROR. Co oznacza ten komunikat w kontekście uszkodzenia karty?

A. dźwiękowej

B. wideo

C. graficznej

D. sieciowej

Komunikat NIC ERROR wskazuje na problem z kartą sieciową (Network Interface Card), co jest kluczowym elementem umożliwiającym komunikację komputera z innymi urządzeniami w sieci. Karta sieciowa odpowiada za przesyłanie danych pomiędzy komputerem a siecią lokalną lub Internetem. W przypadku awarii karty sieciowej, komputer może stracić zdolność do łączenia się z siecią, co jest niezwykle istotne w obecnych czasach, gdzie wiele operacji zależy od dostępu do Internetu. Diagnostyka w przypadku błędu NIC może obejmować sprawdzenie połączeń kablowych, zaktualizowanie sterowników, a także testowanie karty w innym porcie lub na innym komputerze. W praktyce warto również skorzystać z narzędzi do diagnostyki sieci, takich jak ping czy traceroute, aby zlokalizować źródło problemu. Znajomość oznaczeń błędów związanych z kartą sieciową jest niezbędna dla osób pracujących w IT, ponieważ pozwala na szybsze i skuteczniejsze diagnozowanie i rozwiązywanie problemów z łącznością sieciową.

Pytanie 39

Czym charakteryzuje się technologia Hot swap?

A. umożliwienie automatycznego wgrywania sterowników po podłączeniu urządzenia

B. transfer danych wyłącznie w jednym kierunku, lecz z większą prędkością

C. opcja podłączenia urządzenia do działającego komputera

D. równoczesne przesyłanie i odbieranie informacji

Odpowiedzi, które mówią o automatycznym instalowaniu sterowników czy przesyłaniu danych w jednym kierunku, to trochę nieporozumienie. Wiadomo, że niektóre systemy mogą automatycznie instalować sterowniki, ale to nie jest to, o co chodzi w hot swap. Hot swap to tak naprawdę kwestia tylko fizycznego podłączania i odłączania sprzętu, a nie tego, jak się instalują sterowniki. Przesyłanie danych w jednym kierunku? Też nie, bo standardy takie jak USB czy SATA działają w obie strony. A co do jednoczesnego przesyłania i odbierania danych, to dotyczy protokołów komunikacyjnych jak TCP/IP, a nie hot swap. Wiele z tych błędów wynika z mylenia różnych kategorii technologicznych. Ważne jest, by rozumieć, że hot swap to temat fizyczny, a przesył danych i instalacja sterowników to już inna bajka. Warto to rozdzielić, żeby się nie pogubić.

Pytanie 40

Prawo majątkowe przysługujące twórcy programu komputerowego

A. nie jest prawem, które można przekazać

B. można przekazać innej osobie

C. obowiązuje przez 25 lat od daty pierwszej publikacji

D. nie ma ograniczeń czasowych

Prawo autorskie w Polsce dotyczy twórczości intelektualnej, w tym programów komputerowych, i niektóre odpowiedzi pokazują, że nie wszystko jest do końca jasne. Na przykład mówienie, że autorskie prawo majątkowe trwa 25 lat od pierwszej publikacji, to błąd. Tak naprawdę, według Ustawy o prawie autorskim, ochrona trwa przez całe życie autora plus 70 lat po jego śmierci. Kolejna sprawa to to, że prawo autorskie do programu komputerowego nie jest zbywalne - to też nie jest prawda. Prawa majątkowe można przenosić, co jest ważne, jeśli mówimy o biznesie z oprogramowaniem. I opinia, że autorskie prawo majątkowe nie ma ograniczeń czasowych, to też nieporozumienie, bo te prawa mają swój czas trwania, po którym dzieło przechodzi do domeny publicznej. Często myśli się, że twórcy mogą korzystać ze swoich dzieł bez końca, nie przenosząc praw, ale to nie tak działa. Dobrze jest zrozumieć te zasady, bo pomagają one w uzyskaniu odpowiedniego wynagrodzenia dla twórców i ochronie ich interesów na rynku kreatywnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej