Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 20 maja 2025 08:25
  • Data zakończenia: 20 maja 2025 08:53

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu
B. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia
C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu
D. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu
Odpowiedź wskazująca na zależność między czasem naświetlania, liczbą przysłony a czułością detektora obrazu jest prawidłowa, ponieważ te trzy elementy tworzą trójkąt ekspozycji, który jest fundamentem technik fotograficznych. Czas naświetlania określa, jak długo matryca lub film jest wystawiony na działanie światła, co wpływa na ruch obiektów w kadrze. Liczba przysłony, oznaczająca wielkość otworu w obiektywie, kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu oraz głębię ostrości, co jest kluczowe dla kompozycji zdjęcia. Czułość detektora obrazu, wyrażana w jednostkach ISO, odnosi się do zdolności aparatu do rejestrowania obrazu w różnych warunkach oświetleniowych. Zrozumienie interakcji tych trzech parametrów pozwala fotografowi na kreatywne zarządzanie ekspozycją i uzyskiwanie zamierzonych efektów wizualnych. Na przykład, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na krótszy czas naświetlania, co zminimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, podczas gdy odpowiednie ustawienie przysłony może pomóc w uzyskaniu pożądanej głębi ostrości.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Na fotografiach wykonanych na materiale reversyjnym przeznaczonym do światła dziennego przy temperaturze barwowej 3200K zaobserwuje się dominację koloru

A. niebieskiego
B. zielonego
C. fioletowego
D. bursztynowego
Odpowiedź bursztynowego koloru jest poprawna, ponieważ przy fotografowaniu na materiale odwracalnym przeznaczonym do światła dziennego w warunkach o temperaturze barwowej 3200K, światło to ma charakterystyczną ciepłą tonację. Materiały odwracalne, takie jak filmy przeznaczone do fotografii, mają swoje specyfikacje dotyczące temperatury barwowej, co oznacza, że są one zaprojektowane do współpracy z naturalnym światłem, które ma temperaturę bliską 5500K. Kiedy używamy światła o niższej temperaturze barwowej, jak 3200K, co jest typowe dla oświetlenia sztucznego, kolory na zdjęciach mogą wydawać się bardziej ciepłe, co prowadzi do dominacji tonacji bursztynowej. W praktyce fotografowie często stosują filtry korekcyjne, aby zredukować ten efekt, ale ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, jak różne źródła światła wpływają na ostateczny wynik. Dlatego zrozumienie tej dynamiki jest kluczowe nie tylko dla technik fotograficznych, ale również w kontekście postprodukcji, gdzie kolorystyka zdjęcia może być korygowana w zależności od zastosowania.
Pytanie 4

Który parametr monitora jest najważniejszy dla fotoretuszerów przy pracy z fotografią kolorową?

A. czas reakcji poniżej 1 ms
B. rozdzielczość minimum 8K
C. częstotliwość odświeżania minimum 120 Hz
D. pokrycie przestrzeni barw Adobe RGB minimum 95%
Wybór monitora dla fotoretuszerów nie ogranicza się jedynie do parametrów takich jak czas reakcji, częstotliwość odświeżania czy rozdzielczość. Czas reakcji poniżej 1 ms jest istotny w przypadku gier komputerowych, gdzie szybka reakcja na ruchy jest kluczowa, jednak w pracy nad fotografią kolorową jago znaczenie jest znacznie ograniczone. W fotografii najważniejsze jest odwzorowanie kolorów, a nie szybkość ich zmiany. Częstotliwość odświeżania minimum 120 Hz również nie ma dużego wpływu na jakość kolorystyki zdjęć; to parametr głównie związany z płynnością obrazu w dynamicznych scenach, jak np. w grze. Z kolei rozdzielczość minimum 8K może być imponująca, ale sama w sobie nie gwarantuje wiernego odwzorowania kolorów. Wyższa rozdzielczość pozwala na większą szczegółowość obrazu, ale bez odpowiedniego pokrycia przestrzeni barw, kolory mogą być fałszowane. Z tego powodu wiele osób myli te parametry, skupiając się na aspektach technicznych, które nie mają kluczowego wpływu na efekty końcowe w pracy z fotografią. W profesjonalnej obróbce zdjęć najważniejsze są takie aspekty jak kontrast, jasność oraz precyzyjne odwzorowanie kolorów, a nie tylko surowe liczby dotyczące rozdzielczości czy czasu reakcji.
Pytanie 5

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. miękkiej
B. specjalnej
C. normalnej
D. twardej
Wybór innych gradacji papieru w kontekście uzyskiwania pozytywów z negatywów o niskim kontraście może prowadzić do nieefektywnych rezultatów. Papier specjalny, mimo że może być dostosowany do różnych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem w przypadku, gdy celem jest wydobycie kontrastu z negatywu o niskim kontraście. Często mylnie zakłada się, że papier miękki mógłby lepiej oddać subtelne detale, jednak jego właściwości prowadzą do nadmiernego zmiękczenia obrazu, przez co mogą zniknąć istotne detale. Miękki papier charakteryzuje się większą tolerancją na różnice tonalne, co w kontekście niskiego kontrastu prowadzi do braku wyrazistości. Z kolei normalna gradacja, choć lepsza niż miękka, nie zapewni takiego samego poziomu kontrastu jak papier twardy, a jej zastosowanie w przypadku negatywów o niskim kontraście skutkuje częstym uzyskaniem zamazanych i mało wyrazistych obrazów. Wybór niewłaściwej gradacji papieru może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki materiałów fotograficznych oraz zasad ich działania. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj papieru sprawdzi się w każdej sytuacji, co jest dalekie od rzeczywistości i może prowadzić do rozczarowujących efektów w pracy fotograficznej.
Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Obrazy przeznaczone do druku w poligrafii zapisuje się w przestrzeni kolorystycznej

A. RGB
B. sRGB
C. CMYK
D. HSV
Tryb koloru CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) jest standardowym modelem stosowanym w druku poligraficznym. W przeciwieństwie do modeli RGB (Red, Green, Blue), które są używane głównie w wyświetlaczach, CMYK jest zaprojektowany tak, aby najlepiej odwzorować kolory na papierze. Podczas druku, kolory są tworzone przez nakładanie warstw atramentu, co sprawia, że model CMYK jest bardziej odpowiedni do tego celu. Przykładowo, gdy projektujemy materiały reklamowe, jak ulotki czy plakaty, pliki muszą być zapisane w tym trybie, aby zapewnić dokładność kolorów po wydruku. W wielu programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, możemy ustawić tryb koloru na CMYK, co pozwala na precyzyjne zarządzanie kolorami i ich odwzorowaniem w finalnym produkcie. Zastosowanie tego modelu w druku gwarantuje, że efekty wizualne będą zgodne z oczekiwaniami, co jest kluczowe w procesie poligraficznym.
Pytanie 8

Jaki jest czas synchronizacji otwarcia migawki z lampą błyskową w studio?

A. 1/500 s
B. 1/125 s
C. 1/1600 s
D. 1/30 s
Czas synchronizacji otwarcia migawki z lampą błyskową studyjną wynoszący 1/125 s jest standardem w fotografii, który zapewnia optymalne warunki do uzyskania prawidłowego naświetlenia zdjęcia. W momencie, gdy migawka jest otwarta, lampa błyskowa emituje błysk światła, co pozwala na oświetlenie obiektu fotografowanego. Ustalony czas synchronizacji 1/125 s jest wynikiem obliczeń mających na celu maksymalizację efektywności lampy błyskowej, przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka powstania niedoświetlonych lub prześwietlonych obszarów zdjęcia. W praktyce oznacza to, że w przypadku dłuższych czasów otwarcia migawki, takich jak 1/30 s czy 1/500 s, lampa błyskowa może nie zadziałać w pełni, co prowadzi do niewłaściwego naświetlenia. Użycie 1/1600 s skutkuje tym, że lampa błyskowa może nie zdążyć wyemitować światła w tym krótkim czasie, co skutkuje ciemnym zdjęciem. W studiu fotograficznym, gdzie oświetlenie jest kluczowe, przestrzeganie tego standardu pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów i jest powszechnie uznawane za najlepszą praktykę.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

W procesie obróbki zdjęć format ProPhoto RGB w porównaniu do sRGB

A. oferuje znacznie szerszą przestrzeń barw
B. poprawia ostrość krawędzi obiektów
C. zmniejsza rozmiar pliku o około 50%
D. zapewnia lepszą kompresję przy tej samej jakości
Format ProPhoto RGB jest znany z tego, że oferuje znacznie szerszą przestrzeń barw w porównaniu do standardowego sRGB. Przestrzeń barw ProPhoto RGB obejmuje znacznie większy zakres kolorów, co jest szczególnie istotne w przypadku zaawansowanej obróbki zdjęć, gdzie dokładność i szerokość gamy kolorystycznej mają kluczowe znaczenie. Umożliwia to artystom i fotografom uchwycenie bardziej subtelnych niuansów i odcieni kolorów, co jest istotne w procesach takich jak retusz, korekcja kolorów, czy drukowanie zdjęć. Przykładowo, jeżeli zdjęcie jest edytowane w ProPhoto RGB, fotograf ma więcej możliwości, by zachować tony i szczegóły w jasnych i ciemnych partiach obrazu, co jest trudniejsze do osiągnięcia w sRGB. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, jak Adobe Photoshop, obsługuje ten format, co sprawia, że jest on preferowanym wyborem wśród profesjonalnych twórców. Użycie ProPhoto RGB ma sens, gdy celem jest przygotowanie obrazów do druku lub wyświetlenia na wysokiej jakości monitorach, które mogą wyświetlić pełną gamę jego kolorów.
Pytanie 11

Zastosowanie metody wielokrotnego błysku ma miejsce w przypadku fotografii

A. błyskawic w nocy
B. z efektem sztafażu
C. w nocy słabo oświetlonych budowli
D. pod słońcem
Fotografowanie pod słońce jest techniką, która polega na umiejscowieniu źródła światła (słońca) za obiektem, co często prowadzi do niedoświetlenia fotografowanego obiektu oraz efektów odblaskowych. W takich warunkach, standardowa lampa błyskowa może pomóc, ale zastosowanie wielokrotnego błysku nie jest optymalne, ponieważ ten sposób nie pozwala na kontrolowanie nadmiaru światła słonecznego. Z kolei błyskawice w nocy, chociaż mogą być atrakcyjne wizualnie w kontekście zdjęć, nie są związane z zastosowaniem lampy błyskowej w fotografii i nie mają zastosowania w kontekście wielokrotnego błysku. Efekt sztafażu odnosi się do umiejętności uchwycenia postaci ludzkich w kontekście otoczenia, natomiast metoda wielokrotnego błysku nie jest typowo związana z tym podejściem. W sytuacjach słabo oświetlonych, wykorzystanie wielokrotnego błysku staje się kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji oraz uchwycenia detali, co nie jest możliwe w przypadku wspomnianych wcześniej technik. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków opierają się na niepełnym zrozumieniu działania lampy błyskowej oraz jej zastosowań w różnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 12

Sprzęt cyfrowy, który pozwala na przeniesienie obrazu analogowego do pamięci komputera, to

A. naświetlarka
B. drukarka
C. ploter
D. skaner
Na pierwszy rzut oka, naświetlarka, ploter i drukarka mogą wydawać się zbliżone do skanera, jednak każdy z tych urządzeń ma zupełnie inną funkcję i zastosowanie. Naświetlarka jest używana głównie w procesach fotochemicznych, gdzie naświetla materiały światłoczułe, ale nie ma zdolności przekształcania obrazów analogowych w formę cyfrową. Ploter z kolei, jest urządzeniem służącym do rysowania lub wycinania, a jego działanie opiera się na precyzyjnym przesuwaniu narzędzia po powierzchni, co czyni go użytecznym w projektowaniu graficznym oraz inżynieryjnym, ale nie ma on możliwości skanowania obrazów. Drukarka, mimo że konwertuje dane cyfrowe na formę fizyczną, również nie jest w stanie przechwytywać obrazów z otoczenia. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji konwersji i reprodukcji; skanowanie to proces przechwytywania obrazu, podczas gdy drukowanie to proces tworzenia jego fizycznej kopii. W kontekście pracy z dokumentami i obrazami, kluczowe jest rozróżnianie funkcjonalności tych urządzeń, aby efektywnie wykorzystać je w odpowiednich zastosowaniach.
Pytanie 13

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Magiczna gumka
B. Narzędzie Lasso
C. Stempel
D. Efekt rozmycia
Rozmywanie to technika, która służy do wygładzania detali w obrazie, jednak nie jest narzędziem do uzupełniania brakujących obszarów. Użycie rozmycia na uszkodzonej fotografii może prowadzić do utraty ostrości i detali, co nie sprzyja rekonstrukcji obrazu. Lasso jest narzędziem selekcyjnym, które umożliwia ręczne zaznaczanie obszarów, natomiast nie ma funkcji klonowania ani uzupełniania z wybranych źródeł. Wykorzystując Lasso, można jedynie wyciąć lub skopiować część obrazu, co nie rozwiązuje problemu uszkodzenia. Magiczna gumka działa na zasadzie usuwania kolorów w wybranym obszarze, co również nie skutkuje uzupełnieniem brakujących fragmentów. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych wniosków, że wystarczy jedynie usunąć tło, by poprawić jakość zdjęcia. Kluczowym błędem jest założenie, że narzędzia te mogą efektywnie naprawić uszkodzenia bez zrozumienia ich rzeczywistych funkcji i zastosowania. W kontekście profesjonalnej edycji obrazów, zrozumienie różnic między narzędziami i ich przeznaczeniem jest konieczne dla osiągnięcia wysokiej jakości rezultatów.
Pytanie 14

Jakiej techniki należy użyć, aby uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody w fotografii krajobrazowej?

A. Wysokiej wartości ISO
B. Długiego czasu naświetlania
C. Stosowania lampy błyskowej
D. Niskiej wartości przysłony
Aby w fotografii krajobrazowej uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody, kluczowe jest wykorzystanie długiego czasu naświetlania. Jest to technika, która pozwala na uchwycenie ruchu wody w sposób płynny i subtelny. Gdy stosujemy długi czas naświetlania, każdy ruch elementów w kadrze, takich jak woda, zostaje rozmyty, co tworzy efekt jedwabistej, delikatnej tekstury. W praktyce oznacza to, że woda w rzece, wodospadzie lub morzu, zamiast być zamrożona w jednym momencie, wygląda na miękką i płynącą. Aby uzyskać ten efekt, często stosuje się statyw, który zapobiega poruszeniu aparatu i utrzymuje ostrość innych elementów kadru. Długi czas naświetlania to jedna z ulubionych technik profesjonalistów, ponieważ dodaje zdjęciu dynamiki i artystycznego wyrazu. Można również użyć filtra ND (neutral density), który redukuje ilość światła wpadającego do obiektywu, co pozwala na wydłużenie czasu naświetlania w warunkach jasnego oświetlenia. Ta technika to nie tylko kwestia sprzętu, ale także wyczucia i umiejętności przewidywania, jak ruchy wody ułożą się na zdjęciu.
Pytanie 15

Aby zeskanować oryginał, który ma być wykorzystany w materiałach reklamowych, jaką powinien mieć rozdzielczość?

A. 150 spi
B. 200 spi
C. 72 spi
D. 300 spi
Wybór rozdzielczości 300 spi (punktów na cal) dla skanowania oryginału do folderu reklamowego jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku i grafiki. Rozdzielczość 300 spi zapewnia wystarczającą jakość obrazu, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów reklamowych, gdzie detale i ostrość są kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorcy. W standardowej produkcji drukarskiej, taka jak offset, przyjmuje się, że rozdzielczość 300 spi jest optymalna dla uzyskania wyraźnych i profesjonalnych efektów wizualnych. Jeśli oryginał zostałby zeskanowany w niższej rozdzielczości, na przykład 150 spi, mogłoby to skutkować utratą szczegółów i rozmyciem, co może negatywnie wpłynąć na jakość finalnego produktu. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują przygotowanie ilustracji do broszur, ulotek, a także plakaty, które będą drukowane w dużych formatach. W przypadku profesjonalnych wydruków, takich jak fotografie czy grafiki artystyczne, zachowanie wysokiej jakości skanowanego obrazu jest kluczowe, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w procesie produkcji.
Pytanie 16

Podaj rodzaj aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Wielkoformatowe
B. Kompaktowe wodoodporne
C. Aparaty kompaktowe
D. Aparaty bezlusterkowe
Wielkoformatowe aparaty fotograficzne to urządzenia, które charakteryzują się dużym formatem matrycy lub filmu, co umożliwia uzyskanie wyjątkowo wysokiej jakości obrazów. Takie aparaty są powszechnie używane w profesjonalnej fotografii, zwłaszcza w studiach fotograficznych oraz przy fotografii krajobrazowej i architektonicznej. Ze względu na swoją konstrukcję i zastosowanie, aparaty wielkoformatowe nie posiadają trybu rejestracji wideo. Ich głównym celem jest tworzenie statycznych obrazów o wysokiej rozdzielczości, co jest zgodne z ich specyfiką oraz wymaganiami branżowymi. Przykładem zastosowania aparatów wielkoformatowych mogą być fotografie wykonywane na wystawach sztuki, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Dodatkowo, te urządzenia często wykorzystują techniki takie jak kontrola perspektywy i głębi ostrości, co daje fotografom kreatywne możliwości, które są niedostępne w innych typach aparatów. Standardy jakości w profesjonalnej fotografii wymagają użycia sprzętu, który zapewnia doskonałą reprodukcję kolorów i detali, a aparaty wielkoformatowe idealnie spełniają te potrzeby.
Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Aby zlokalizować zanieczyszczenia podczas samodzielnego czyszczenia matrycy aparatu fotograficznego, należy zrobić zdjęcie

A. przez filtr polaryzacyjny.
B. czarnej kartki.
C. jednolitej jasnej powierzchni.
D. mozaiki.
Wykonanie zdjęcia jednolitej jasnej powierzchni jest najskuteczniejszym sposobem na lokalizację zabrudzeń na matrycy aparatu fotograficznego. Dlatego, gdy fotografujemy jednolitą jasną powierzchnię, wszelkie zabrudzenia, kurz czy plamy stają się wyraźnie widoczne jako ciemniejsze punkty na zdjęciu. Ta metoda pozwala na łatwe zidentyfikowanie problematycznych obszarów, co jest kluczowe przed przystąpieniem do czyszczenia matrycy. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży fotograficznej, zaleca się użycie jednolitego tła, takiego jak biały lub jasnoszary karton, aby uzyskać jak najbardziej jednolitą iluminację. Ważne jest także, aby zdjęcie wykonane było przy zamkniętej przysłonie (np. f/16 lub f/22), co zwiększa głębię ostrości i uwydatnia zabrudzenia. Praktyka ta nie tylko ułatwia zadanie, ale także minimalizuje ryzyko uszkodzenia matrycy, które może wystąpić w przypadku niewłaściwego czyszczenia. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie często stosują tę technikę jako część regularnej konserwacji sprzętu.
Pytanie 19

Rodzaj techniki fotograficznej, która dotyczy rejestracji płaskiego obiektu, nazywa się

A. techniką tonorozdzielczą
B. spektrofotografią
C. mikrofilmowaniem
D. fotoreprodukcją
Mikrofilmowanie to proces, w którym dokumenty są rejestrowane na filmie fotograficznym, żeby je archiwizować. Choć to dobra metoda na długie przechowywanie informacji, to nie do końca pasuje do fotoreprodukcji, bo tam oryginały nie są zachowywane w dosłownym sensie, tylko są przemieniane w film. Technika tonorozdzielcza dotyczy analizy kolorów w obrazach, ale też nie ma bezpośredniego związku z rejestracją płaskich obiektów. Mamy też spektrofotografię, która bada właściwości optyczne substancji, ale znowu - to nie to samo co fotoreprodukcja. Wszystkie te metody są fajne na swój sposób, ale nie odpowiadają na to, co robimy w fotoreprodukcji, gdzie chodzi głównie o wierne odwzorowanie płaskich materiałów. Wydaje mi się, że te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia różnych technik fotograficznych.
Pytanie 20

W programie Adobe Photoshop malowanie po maskach przy pomocy kolorów czarnego i białego skutkuje następującymi efektami:

A. biały zasłania maskowaną warstwę
B. czarny zakrywa maskowaną warstwę
C. czarny zasłania warstwę, która znajduje się poniżej maskowanej warstwy
D. biały zasłania warstwę, która leży nad maskowaną warstwą
Wszystkie nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu działania masek w Adobe Photoshop. W przypadku stwierdzenia, że biały kolor zakrywa maskowaną warstwę, warto zauważyć, że biały kolor na masce nie zakrywa niczego. Wręcz przeciwnie, biały kolor pozwala na ujawnienie warstwy, która jest maskowana, co oznacza, że obszary pomalowane na biało stają się widoczne w finalnym obrazie. Wskazanie, że biały kolor zakrywa warstwę nad maskowaną warstwą, jest również błędne, ponieważ nie ma to miejsca w kontekście masek. Maski działają na zasadzie włączania lub wyłączania widoczności warstw, a nie na zasadzie zakrywania warstwy znajdującej się wyżej w hierarchii. Z kolei twierdzenie, że czarny kolor zakrywa maskowaną warstwę jest nieprecyzyjne, ponieważ czarny kolor nie zakrywa samej warstwy; on maskuje jej widoczność. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnej pracy z maskami, które są niezwykle potężnym narzędziem w Photoshopie. Kluczowe jest, aby zawsze pamiętać, jakie kolory są używane do malowania po maskach i jakie mają konsekwencje dla widoczności warstw w ostatecznym obrazie.
Pytanie 21

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Matówka
B. Migawka
C. Przesłona
D. Samowyzwalacz
Migawka jest kluczowym elementem aparatu fotograficznego, który odpowiada za kontrolowanie czasu, przez jaki materiał światłoczuły lub przetwornik optoelektroniczny jest wystawiony na działanie światła. Jej główną funkcją jest odsłanianie i zasłanianie matrycy podczas wykonywania zdjęcia, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję obrazu. Dzięki regulacji czasu otwarcia migawki, fotograf może decydować o tym, jak dużo światła dostanie się do aparatu. Przykładowo, w jasnych warunkach oświetleniowych zaleca się użycie krótszych czasów otwarcia migawki, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. W praktyce, migawki mogą mieć różne mechanizmy działania, takie jak migawki centralne, które otwierają się jednocześnie w całej klatce, oraz migawki szczelinowe, które przesuwają się przez matrycę. Wiedza na temat funkcji migawki jest niezbędna dla każdego fotografa, aby skutecznie kontrolować ekspozycję oraz uzyskać zamierzony efekt artystyczny w swoich zdjęciach.
Pytanie 22

Oświetlenie porównywane do "trójkąta" jest klasyfikowane jako rodzaj oświetlenia portretowego

A. w którym cienie tworzą charakterystyczne trójkąty na policzkach modela.
B. w którym nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w strefie światła.
C. realizowanego przy użyciu dwóch lamp umiejscowionych po obydwu stronach modela.
D. realizowanego przy użyciu trzech lamp umieszczonych w równych odległościach od siebie i modela.
Odpowiedź, w której nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w sferze światła, jest poprawna, ponieważ opisuje klasyczną technikę oświetleniową znaną jako światłocień z trójkątem. W tej metodzie, światło jest ustawione pod kątem, co powoduje, że cień nosowy tworzy charakterystyczny trójkąt na policzku. To podejście jest nie tylko estetyczne, ale i praktyczne, ponieważ pomaga w modelowaniu rysów twarzy, dodając głębi i trójwymiarowości portretom. W praktyce, fotografowie często korzystają z jednego źródła światła głównego (np. softboxa), które jest umieszczone w taki sposób, aby tworzyć ten efekt. Technika ta jest zgodna z zasadami oświetlenia portretowego i jest szeroko stosowana w branży fotograficznej, szczególnie w sesjach zdjęciowych oraz na planach filmowych, gdzie kluczowe jest uchwycenie naturalnych konturów i cech modeli. Korzystając z tej metody, fotografowie mogą uzyskać dramatyczne efekty, które przyciągają uwagę widza.
Pytanie 23

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła
B. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu
C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła
D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu
Pomiar światła padającego za pomocą światłomierza z dyfuzorem skierowanym w stronę źródła światła jest prawidłową metodą, ponieważ dyfuzor pełni kluczową rolę w równomiernym rozpraszaniu światła. Dzięki temu czujnik światłomierza otrzymuje próbkę całkowitego oświetlenia, które wpływa na fotografowany obiekt. Zastosowanie dyfuzora minimalizuje wpływ punktowych źródeł światła i pozwala na dokładniejszy pomiar średniego natężenia światła w danym obszarze. W praktyce, na przykład w fotografii produktowej, pomiar światła z dyfuzorem pozwala uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone efekty oświetleniowe, co jest zgodne z zaleceniami profesjonalnych fotografów. Warto również pamiętać, że standardy pomiaru światła, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie użycia odpowiednich akcesoriów, takich jak dyfuzory, aby uzyskać wiarygodne wyniki pomiarów.
Pytanie 24

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 300 PPI
B. 600 PPI
C. 150 PPI
D. 75 PPI
Wybór 75 PPI jako rozdzielczości do skanowania to nie jest najlepszy pomysł. To za niska wartość, żeby uzyskać porządną jakość druku. Chociaż, kto nie ma takich doświadczeń, może sobie pomyśleć, że to wystarczy, to przy druku zdjęć 10 x 15 cm jakość będzie niszcząca, bo obrazy mogą być rozmyte i nieczytelne. Praktycznie potrzebujesz przynajmniej 150 PPI, żeby obraz był sensowny, co jest standardem w branży fotograficznej. W przypadku 300 PPI to też można powiedzieć, że to przesada, bo chociaż jakość jest świetna, to nie ma sensu skanować takiego formatu w takiej rozdzielczości, bo pliki będą ogromne a różnicy w jakości prawie nie zauważysz. A 600 PPI? No, to już totalny overkill, bo prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi i przechowywaniem. Warto zrozumieć, jaka rozdzielczość jest właściwa do skanowania zdjęć, bo to ma realny wpływ na to, jak to potem wygląda i jak efektywnie można to wykorzystać.
Pytanie 25

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. konturowym
B. wypełniającym
C. kluczowym
D. ogólnym
W kontekście fotografii portretowej, nieprawidłowe odpowiedzi dotyczą różnych rodzajów oświetlenia, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie pełnią roli światła kluczowego. Światło ogólne odnosi się do równomiernego oświetlenia całej sceny, co nie sprzyja uwydatnieniu szczegółów twarzy. Użycie tylko światła ogólnego może prowadzić do płaskiego wyglądu zdjęcia, w którym brak jest wyrazistych cieni i konturów, co jest niepożądane w portretach. Z kolei światło konturowe jest wykorzystywane do akcentowania krawędzi obiektów i może być stosowane jako światło dodatkowe, ale nie powinno być pierwszorzędnym źródłem oświetlenia portretu. Zastosowanie światła wypełniającego, które ma na celu zredukowanie cieni, również jest istotne, ale nie zastępuje funkcji światła kluczowego. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć oraz brak zrozumienia ich roli w kontekście kompozycji fotograficznej. Kluczowym elementem skutecznego portretu jest umiejętność balansowania między tymi różnymi źródłami światła, aby uzyskać zamierzony efekt artystyczny oraz poprawić jakość obrazu. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla każdego, kto pragnie tworzyć profesjonalne portrety.
Pytanie 26

Który z obiektywów charakteryzuje się długością ogniskowej porównywalną z przekątną matrycy o wymiarach 36 x 24 mm oraz kątem widzenia, który jest zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka?

A. Długoogniskowy
B. Szerokokątny
C. Wąskokątny
D. Standardowy
Wybór obiektywu w fotografii ma ogromne znaczenie dla efektów, które chcemy osiągnąć. Obiektyw wąskokątny, z krótszą ogniskową niż 50 mm, daje szeroki kąt widzenia, ale może też powodować zniekształcenia w perspektywie. To świetna opcja do architektury czy krajobrazów, gdzie szerokość kadru się liczy, ale jak chcesz uzyskać naturalne odwzorowanie, to już niekoniecznie. Z kolei obiektywy szerokokątne mają więcej niż 60 stopni kąta widzenia, co sprawia, że obraz wygląda bardziej zniekształcony w porównaniu do standardowego obiektywu – często nie jest to pożądane. Obiektywy długoogniskowe, które mają ogniskową powyżej 100 mm, skupiają się wąsko, przez co są super do zdjęć przyrody, portretów czy sportu, ale nie oddają perspektywy tak, jak robi to ludzkie oko. Fajnie byłoby zrozumieć, co to znaczy kąt widzenia i jak długość ogniskowej wpływa na to, co widzimy na zdjęciach. Ogólnie, standardowy obiektyw to świetne połączenie długości ogniskowej i kąta widzenia, które pozwala uchwycić to, co widzi ludzkie oko. Zrozumienie tych podstaw jest naprawdę ważne dla każdego, kto chce dobrze używać różnych obiektywów w swojej pracy.
Pytanie 27

Który zbiór działań nie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęciowego?

A. Montaż sprzętu fotograficznego, oświetlenie obiektów fotografowanych, pomiar natężenia światła
B. Ustawienie oświetlenia, wybór akcesoriów fotograficznych, próba wyzwolenia błysku
C. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, dobór kontrastu oświetlenia
D. Wybór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu
Wybór czynności dotyczących tylko organizacji planu zdjęciowego pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Odpowiedzi skupiające się na doborze tła, oświetlenia czy akcesoriów dotyczą bardziej technicznych rzeczy, które są ważne, ale to nie jest wszystko, co trzeba brać pod uwagę przy planowaniu sesji. Na przykład dobór tła i kontrastu oświetlenia bardziej wiąże się z kreatywnym procesem robienia zdjęcia niż z tym, co robimy przed samą sesją. Gdy myślimy o sprzęcie, to oświetlenie obiektów oraz pomiar światła to techniki, które wykorzystujemy już w trakcie sesji, a nie na etapie planowania. Takie podejście może prowadzić do nieporozumień na temat roli fotografa. Ważne jest, żeby zrozumieć, że organizacja planu obejmuje rzeczy jak harmonogram, współpraca z ekipą, lokalizacja i dostosowanie do wymagań projektu. Widać też, że wiele osób myli planowanie z techniką robienia zdjęć, co może prowadzić do błędnych przekonań na temat tego, co jest naprawdę ważne w fotografii.
Pytanie 28

Trójkąt ekspozycji w fotografii odnosi się do relacji pomiędzy

A. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu
B. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu
C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu
D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia
Nieprawidłowe odpowiedzi zapominają o kluczowych elementach związanych z trójkątem ekspozycji. Przede wszystkim, niektóre z nich sugerują, że obiektyw czy matryca mają bezpośredni wpływ na naświetlenie zdjęcia, co jest nieprecyzyjne. Obiektyw jest narzędziem, przez które światło przechodzi, ale jego parametry, takie jak ogniskowa czy jakość optyczna, nie są częścią trójkąta ekspozycji. W przypadku matrycy, choć jej jakość wpływa na ostateczny obraz, nie jest ona jednym z trzech kluczowych parametrów naświetlania. W odpowiedziach błędnych brakuje także uwagi na to, jak natężenie oświetlenia w danej sytuacji wpływa na dobór tych trzech parametrów. Często fotografowie mogą mylnie sądzić, że jedynie jeden z parametrów można dostosować w celu uzyskania właściwej ekspozycji, co prowadzi do przepaści w zrozumieniu i umiejętnościach fotograficznych. W rzeczywistości, zmieniając jeden z tych parametrów, konieczne jest dostosowanie pozostałych, aby uzyskać pożądany efekt. Przykładowo, jeśli wydłużymy czas naświetlania, musimy odpowiednio zmniejszyć liczbę przysłony lub obniżyć ISO, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. Ostatecznie, aby efektywnie korzystać z aparatu, zrozumienie trójkąta ekspozycji jest niezbędne, aby uniknąć powszechnych błędów i uzyskać obrazy o wysokiej jakości.
Pytanie 29

Jaki obiektyw o konkretnej ogniskowej powoduje, że na zdjęciu występuje efekt zniekształcenia w formie beczki?

A. 200 mm
B. 50 mm
C. 500 mm
D. 10 mm
Wybór obiektywu o ogniskowej 50 mm jako odpowiedzi na pytanie o dystorsję beczkowatą nie uwzględnia właściwości geometrycznych tego typu obiektywu. Obiektywy 50 mm są zazwyczaj określane jako standardowe, oferując kąt widzenia zbliżony do ludzkiego oka, co oznacza, że obraz jest odwzorowywany w sposób dość naturalny, bez wyraźnych deformacji. W efekcie, dystorsja beczkowata jest praktycznie nieobecna, co czyni ten typ obiektywu mało odpowiednim do uzyskania tego efektu. W przypadku obiektywów długich, takich jak 200 mm czy 500 mm, możemy mówić o dystorsji w postaci dystorsji poduszkowatej, która jest znacznie mniej zauważalna, ale nie jest to efekt beczkowaty. Wybór tych obiektywów narzuca na fotografa inne wyzwania, jak ograniczenie kąta widzenia, co zmusza do większej odległości od obiektu. Efekty dystorsji są bardziej zauważalne w obiektywach o krótkiej ogniskowej, natomiast średnie i długie ogniskowe są bardziej stabilne pod względem odwzorowania prostokątnych kształtów. Właściwe zrozumienie charakterystyki obiektywów oraz ich zastosowania jest kluczowe dla uzyskania zamierzonego efektu wizualnego, a także dla unikania typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących wyboru sprzętu fotograficznego.
Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Najnowsze techniki fotogrametryczne do tworzenia trójwymiarowych modeli obiektów wymagają

A. fotografowania wyłącznie w formacie RAW z pełną głębią kolorów
B. zastosowania minimum trzech aparatów fotograficznych zsynchronizowanych czasowo
C. wykonania serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów
D. użycia specjalnego obiektywu makro z funkcją skanowania laserowego
Wykonanie serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów jest kluczowym krokiem w procesie fotogrametrii. Technika ta umożliwia dokładne zrekonstruowanie trójwymiarowego modelu obiektu poprzez analizę punktów wspólnych na poszczególnych zdjęciach. Przy odpowiednim nakładaniu kadrów, systemy algorytmiczne mogą skutecznie identyfikować te punkty i generować model 3D z dużą dokładnością. W praktyce, fotografując obiekt, ważne jest, aby nie tylko uchwycić jego różne perspektywy, ale również zapewnić wystarczającą ilość informacji o detalach. Na przykład, w przypadku modelowania skomplikowanych obiektów, takich jak rzeźby czy architektura, zachowanie takiego nakładania jest niezbędne, aby uzyskać pełny obraz. Warto również wspomnieć, że najlepsze rezultaty uzyskuje się przy użyciu statywu i odpowiednich ustawień aparatu, takich jak przysłona czy czas naświetlania, co wpływa na jakość obrazów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotogrametrii.
Pytanie 32

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność
B. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym
C. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe
D. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury
Wybór powrotu do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność, a także pomysły na wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym lub transmisję bezprzewodową obrazów do chmury, są nieaktualne w kontekście profesjonalnych zastosowań fotograficznych. Karty SD, mimo że są szeroko stosowane i tańsze, mają ograniczenia prędkości zapisu, które mogą być niewystarczające dla profesjonalistów pracujących z wysokiej jakości materiałem. W praktyce, przy pracy z plikami RAW, ich transfer może być zbyt wolny, co prowadzi do frustracji w trakcie sesji zdjęciowych. W przypadku pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym, choć teoretycznie mogłoby to poprawić prędkość, to w rzeczywistości takie rozwiązanie jest zbyt skomplikowane i kosztowne, aby stać się powszechne. Co więcej, pamięć RAM nie jest projektowana do długoterminowego przechowywania danych, co czyni ją nieodpowiednią do użycia w fotografii. Z kolei transmisja bezprzewodowa obrazów do chmury, choć wygodna, wiąże się z problemami z opóźnieniami, prędkością transferu i wymaga stałego dostępu do internetu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy liczy się każda sekunda. Te wszystkie aspekty wskazują, że trendy są ukierunkowane na zwiększenie wydajności i niezawodności, co najlepiej realizuje zapis na dyskach SSD za pomocą PCIe.
Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Jakie aplikacje pozwalają na edytowanie pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Flash i Adobe InDesign
B. Adobe Illustrator i GIMP
C. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom
D. Adobe Photoshop i CorelDRAW
Wiele osób może pomylić programy przeznaczone do edycji grafiki wektorowej lub multimediów z aplikacjami do obróbki zdjęć w formacie RAW. Adobe Flash, na przykład, jest narzędziem do tworzenia animacji i interaktywnych aplikacji internetowych, co nie ma związku z edycją zdjęć, a jego zastosowania są zupełnie inne. Adobe InDesign z kolei jest programem do składu tekstu i DTP, który również nie wspiera edycji surowych plików graficznych. Adobe Illustrator, podobnie jak CorelDRAW, to programy skoncentrowane na grafice wektorowej, a nie bitmapowej, co oznacza, że nie są one zaprojektowane do pracy z formatami RAW. Używanie tych programów do edycji zdjęć w formacie RAW może prowadzić do wielu problemów, jak na przykład utrata jakości obrazu oraz ograniczone możliwości edycyjne. Często użytkownicy nie zdają sobie sprawy, że format RAW wymaga specjalistycznych narzędzi, które umożliwiają manipulację danymi obrazu bez degradacji jakości. Dlatego ważne jest, aby zaznajomić się z odpowiednimi aplikacjami, które obsługują ten format, aby uzyskać pożądane rezultaty w procesie edycji zdjęć.
Pytanie 35

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. projektor.
B. rzutnik.
C. skaner.
D. powiększalnik.
Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w ciemni fotograficznej, służącym do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny. Działa na zasadzie projekcji obrazu negatywu poprzez soczewki na światłoczuły materiał. Umożliwia to nie tylko uzyskanie większej wersji zdjęcia, ale także precyzyjną kontrolę nad ekspozycją, kontrastem oraz głębią ostrości. Przykładowo, podczas wykonywania odbitki, fotograf może manipulować czasem naświetlania oraz używać filtrów, aby poprawić jakość obrazu. Powiększalnik pozwala również na stosowanie różnych formatów negatywów, co czyni go wszechstronnym narzędziem w pracy w ciemni. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe w zakresie druku fotograficznego kładą duży nacisk na jakość odbitek, co czyni powiększalnik niezbędnym elementem procesu fotograficznego w tradycyjnej fotografii analogowej.
Pytanie 36

Rozdzielczość bitowa (głębia bitowa) określa

A. maksymalną liczbę plików możliwych do zapisania na karcie pamięci
B. wymiary obrazu wyrażone w pikselach
C. liczbę pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI)
D. liczbę poziomów jasności dla każdego kanału koloru
Niepoprawne odpowiedzi dotyczące rozdzielczości bitowej często wynikają z mylenia jej z innymi pojęciami związanymi z obrazem cyfrowym. Na przykład, liczba pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI) odnosi się do rozdzielczości fizycznej obrazu, a nie jego głębi bitowej. PPI określa, jak gęsto umieszczone są piksele w danym obszarze, co wpływa na ostrość i szczegółowość obrazu, ale nie mówi nic o liczbie odcieni, które mogą być wyświetlane w każdym kolorze. Z kolei wymiary obrazu wyrażone w pikselach odnoszą się do jego fizycznego rozmiaru, na przykład 1920x1080, lecz również nie mają związku z głębią bitową. Kolejnym częstym błędem jest mylenie głębi bitowej z maksymalną liczbą plików, które można zapisać na karcie pamięci. Liczba ta zależy od pojemności karty i rozmiaru pliku, nie ma nic wspólnego z tym, jak szczegółowo można zapisać kolorystykę obrazu. Warto zrozumieć, że głębia bitowa jest jednym z kluczowych parametrów, które wpływają na jakość obrazu, a nie na jego fizyczne cechy, co ma zasadnicze znaczenie w pracy z obrazami cyfrowymi oraz ich edytowaniem.
Pytanie 37

Technika light painting polega na

A. równoczesnym użyciu wielu lamp błyskowych
B. cyfrowym nakładaniu efektów świetlnych w postprodukcji
C. przemieszczaniu źródeł światła podczas długiej ekspozycji
D. stosowaniu filtrów kolorowych na obiektywach
Techniki wykorzystujące lampy błyskowe są powszechnie stosowane w fotografii, ale nie mają nic wspólnego z light painting. Odpowiedź sugerująca równoczesne użycie wielu lamp błyskowych nie uwzględnia kluczowej cechy light painting – długiej ekspozycji, która pozwala na rejestrowanie ruchu światła. Lampy błyskowe, które działają na zasadzie krótkiego błysku, rejestrują tylko moment, kiedy lampa się zapala, co jest zupełnie inne od efektu uzyskiwanego w light painting, gdzie światło jest rejestrowane przez kilka sekund lub nawet minut. Z kolei cyfrowe nakładanie efektów świetlnych w postprodukcji to technika, która polega na dodawaniu efektów do zdjęcia po jego zrobieniu, co nie jest zgodne z ideą light painting, gdzie proces twórczy odbywa się w czasie rzeczywistym podczas naświetlania. Stosowanie filtrów kolorowych na obiektywach również nie ma związku z light painting; filtry te zmieniają barwę światła przed dotarciem do matrycy aparatu, ale nie angażują ruchu światła w taki sposób, jak ma to miejsce w technice malowania światłem. Te nieporozumienia wskazują na brak zrozumienia charakterystyki light painting, która łączy w sobie zarówno technikę, jak i elementy artystyczne. Użytkownicy często mylą różne metody fotografii, co prowadzi do błędnych wniosków; kluczem do prawdziwego zrozumienia light painting jest nauka o długich czasach naświetlania oraz umiejętność pracy z ruchomymi źródłami światła.
Pytanie 38

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
C. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego
D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału
Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.
Pytanie 39

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2000 K
B. 5500 K
C. 2800 K
D. 3200 K
Wybierając inne wartości temperatury barwowej, można napotkać na różne nieporozumienia dotyczące charakterystyki światła. Odpowiedź 3200 K, na przykład, jest typowa dla światła żarowego, które ma bardziej ciepły, pomarańczowy odcień. Tego rodzaju oświetlenie nie oddaje naturalnych kolorów w sposób, który byłby porównywalny do światła dziennego. Z kolei wartość 2800 K, zbliżona do temperatury barwowej lamp halogenowych, również wprowadza do obrazów nieco ciepłotę, co może zniekształcać postrzeganie kolorów w kontekście naturalnego światła. Odpowiedź 2000 K odnosi się do światła świecowego, które emituje bardzo ciepłe, żółte światło. Takie światło jest zupełnie nieodpowiednie jako punkt odniesienia w kontekście analizy kolorów, ponieważ tworzy silne odcienie, które mogą wprowadzać w błąd przy ocenie rzeczywistych kolorów obiektów. Często błędne odpowiedzi wynikają z nieprzemyślanej analogii do codziennych źródeł światła, które różnią się znacznie od naturalnego światła słonecznego. To prowadzi do mylnego wniosku, że inne źródła światła mogą pełnić tę samą funkcję w kontekście kalibracji kolorów, co jest nieprawdziwe. Zrozumienie różnicy pomiędzy temperaturą barwową a percepcją kolorów jest kluczowe dla operatorów w dziedzinie fotografii, telewizji oraz przy projektowaniu oświetlenia profesjonalnego.
Pytanie 40

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym
B. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym
C. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym
D. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym
Wybór obiektywu długoogniskowego i filmu negatywnego barwnego nie jest zbyt dobry do tego zadania. Obiektywy długoogniskowe są fajne, ale nie nadają się do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, jak w skali 5:1. Po prostu nie oddadzą wystarczająco detali, które w makrofotografii są bardzo ważne. Film negatywowy barwny też ma inne właściwości, które mogą być niewłaściwe, jeśli chcesz uzyskać nasycone i wysokiej jakości kolory, a do tego lepszy jest film odwracalny. Jak użyjesz sprzętu, który nie jest odpowiedni, możesz na koniec być rozczarowany tym, co wyszło, co się zdarza, gdy fotografowie chcą używać złych narzędzi w trudnych warunkach. Trzeba pamiętać, że złe podejście do wyboru sprzętu może też zabić wartość artystyczną zdjęcia, co powinno być ważne dla każdego fotografa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej