Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik archiwista
Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
Data rozpoczęcia: 30 marca 2025 07:43
Data zakończenia: 30 marca 2025 07:57

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jak określa się zespół archiwalny, którego bardzo niski stan zachowania umożliwia zidentyfikowanie twórcy zespołu, lecz uniemożliwia pełne zrozumienie jakichkolwiek kluczowych aspektów jego działalności?

A. Elementarny

B. Dostępny

C. Szczątkowy

D. Skomplikowany

Odpowiedź "szczątkowy" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do zespołu archiwalnego, którego zachowane materiały są minimalne, co uniemożliwia pełne zrozumienie działalności twórcy. W archiwistyce termin "szczątkowy" jest używany do opisania zbiorów, które posiadają skąpe lub zniszczone dokumenty, co skutkuje ograniczoną zdolnością do analizy historycznej. Na przykład, jeśli archiwum zawiera jedynie kilka listów lub notatek, to mimo że możemy zidentyfikować autora, brakuje nam kontekstu, który pozwoliłby na pełniejsze zrozumienie jego pracy i wpływu. Praktyczne zastosowanie tego pojęcia jest istotne przy tworzeniu strategii archiwizacji i selekcji dokumentów. W ramach standardów ISO 15489 dotyczących zarządzania dokumentacją, ważne jest, aby archiwiści zrozumieli, kiedy zestaw dokumentów ma charakter szczątkowy i jakie kroki należy podjąć, aby zabezpieczyć to, co zostało.

Pytanie 2

Zespół archiwalny, który otrzymuje materiały archiwalne od swojego aktywnego twórcy, to zespół

A. szczątkowy

B. otwarty

C. złożony

D. prosty

Zespół archiwalny, do którego dopływają materiały archiwalne od jego czynnego twórcy, nazywamy zespołem otwartym. W praktyce oznacza to, że dokumenty i inne materiały mogą być systematycznie dodawane do tego zespołu w miarę ich produkcji przez twórcę. To podejście jest szczególnie ważne w kontekście archiwizacji dokumentacji, która nie jest zamknięta i wciąż ewoluuje. Standardy archiwalne, takie jak ISAD(G) czy Dublin Core, wskazują na konieczność zarządzania informacjami w sposób, który umożliwia ich łatwe aktualizowanie oraz dostęp do bieżących danych. Przykładem zespołu otwartego mogą być archiwa instytucji kultury, które regularnie przyjmują nowe eksponaty i dokumenty, co pozwala na ich bieżące udostępnianie oraz ochronę przed utratą. Dzięki temu użytkownicy mają nieustanny dostęp do aktualnych i wartościowych informacji, a archiwum pozostaje aktualne i użyteczne.

Pytanie 3

Boczna mapa (dodatkowa), powiązana z mapą podstawową, znajdująca się w obrębie arkusza mapy, która nie jest osobną jednostką archiwalną, to

A. mikrokarta

B. inspicjum

C. regest

D. karton

Karton to termin stosowany w archiwistyce, który odnosi się do mapy bocznej, umieszczonej w obrębie arkusza mapy głównej, ale nie stanowiącej odrębnej jednostki archiwalnej. Takie rozwiązanie ma na celu zwiększenie funkcjonalności mapy głównej, umożliwiając jednoczesne przedstawienie dodatkowych informacji wizualnych bez potrzeby tworzenia nowych, osobnych dokumentów. W praktyce karton może zawierać na przykład szczegółowe oznaczenia, legendy, komentarze lub inne istotne dane, które są powiązane z mapą główną. W archiwach i bibliotekach karton często stosuje się do organizowania materiałów geograficznych, aby ułatwić użytkownikom dostęp do informacji. Przykładowo, w przypadku historycznych map miast, karton może zawierać dodatkowe opisy dotyczące ważnych budowli lub lokalnych wydarzeń. Stosowanie kartonów w dokumentacji przestrzennej jest zgodne z dobrymi praktykami archiwalnymi, które podkreślają znaczenie zachowania kontekstu informacji w celu ich lepszego zrozumienia i wykorzystania.

Pytanie 4

Podczas skanowania dokumentu (w formacie A4 do A3) minimalna wartość rozdzielczości powinna wynosić

A. 100 dpi

B. 200 dpi

C. 150 dpi

D. 250 dpi

Wybór rozdzielczości 200 dpi (punktów na cal) jest zalecany przy skanowaniu rękopisów w formacie A4 do A3, ponieważ zapewnia odpowiednią jakość obrazu, umożliwiając jednocześnie zachowanie detali oraz klarowności tekstu. Przy tej rozdzielczości możliwe jest uzyskanie wyraźnych i czytelnych skanów, które są istotne w kontekście archiwizacji dokumentów oraz ich późniejszego wykorzystania, np. w publikacjach elektronicznych czy w druku. Standardowe praktyki w dziedzinie digitalizacji wskazują, że 200 dpi jest minimalną wartością dla dokumentów tekstowych, ponieważ niższe rozdzielczości, takie jak 150 dpi czy 100 dpi, mogą prowadzić do utraty detali, takich jak drobne czcionki czy skomplikowane ilustracje. To z kolei może wpływać na jakość reprodukcji i użyteczność dokumentu w przyszłości, przede wszystkim w kontekście jego analizy czy przetwarzania. Warto również zauważyć, że przy skanowaniu materiałów historycznych lub delikatnych rękopisów, wyższe rozdzielczości, takie jak 300 dpi, mogą być stosowane, aby zapewnić jeszcze większą precyzję, jednak dla standardowych zastosowań 200 dpi jest uważane za optymalne rozwiązanie.

Pytanie 5

Wskaź termin odnoszący się do działań archiwalnych zmierzających do przygotowania materiałów archiwalnych do udostępnienia?

A. Brakowanie archiwalne

B. Opracowanie archiwalne

C. Nadzór archiwalny

D. Zasób archiwalny

Nadzór archiwalny, brakowanie archiwalne oraz zasób archiwalny to pojęcia, które mogą być mylnie utożsamiane z procesem opracowania archiwalnego. Nadzór archiwalny odnosi się głównie do kontroli i monitorowania działalności archiwów, co jest istotne, ale nie dotyczy bezpośrednio procesu przygotowania archiwaliów do udostępnienia. W kontekście archiwizacji, nadzór ma na celu zapewnienie zgodności z przepisami prawa oraz regulacjami wewnętrznymi instytucji. Z kolei brakowanie archiwalne to proces eliminacji dokumentów, które nie mają już wartości archiwalnej, co jest zupełnie odmiennym działaniem od opracowania. Brakowanie nie prowadzi do udostępnienia archiwaliów, lecz do ich usunięcia, co wymaga starannej analizy, aby nie stracić cennych danych. Zasób archiwalny to pojęcie odnoszące się do całości zbioru dokumentów, jednak sama definicja nie obejmuje czynności związanych z ich udostępnieniem. Często mylące może być, że zasoby archiwalne są gotowe do bezpośredniego udostępnienia, co wymaga jednak wcześniejszego opracowania. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do zarządzania dokumentacją archiwalną oraz efektywnego korzystania z zasobów archiwalnych.

Pytanie 6

Nośniki danych przekazywane z magazynu nośników do archiwum firmowego powinny być uporządkowane

A. rodzajami

B. alfabetycznie

C. formatami

D. chronologicznie

Kiedy przekazujesz nośniki cyfrowe do archiwum, warto to zrobić w porządku chronologicznym. Dlaczego? Bo dzięki temu łatwiej jest później odnaleźć dane, a także zrozumieć, jak przebiegał rozwój projektu. Na przykład, jak archiwizujesz dokumentację, to takie podejście pozwala szybko zobaczyć, co działo się z projektem w czasie. To po prostu dobra praktyka, bo porządek w dokumentach to klucz do ich późniejszego wyszukiwania i audytów. Tutaj przydają się też standardy ISO 15489, które mówią o organizacji dokumentów, żeby wspierały ich późniejsze wykorzystanie. Chronologiczne porządkowanie jest super ważne, bo pozwala także na łatwe pozbywanie się starych danych, co jest zgodne z przepisami.

Pytanie 7

Jaki rodzaj dokumentacji jest zbierany na elektronicznych nośnikach danych?

A. Pozytywowa odbitka fotografii barwnej

B. Płyta winylowa

C. Prezentacja multimedialna na płycie CD

D. Druk ścisłego zarachowania

Prezentacja multimedialna na płycie CD jest właściwym przykładem dokumentacji gromadzonej w składzie elektronicznych nośników danych. W dobie cyfryzacji, nośniki takie jak płyty CD, DVD czy Blu-ray są powszechnie wykorzystywane do przechowywania różnorodnych materiałów multimedialnych, które mogą obejmować teksty, grafiki, dźwięk oraz wideo. Przykładem zastosowania prezentacji multimedialnej może być szkolenie pracowników, w którym informacje są przedstawiane w interaktywnej formie, co zwiększa ich przyswajalność. W kontekście standardów, organizacje takie jak ISO 9660 definiują systemy plików dla CD, co zapewnia ich kompatybilność z różnorodnymi systemami operacyjnymi. W obszarze archiwizacji i zarządzania danymi, ważne jest, aby tego typu nośniki były odpowiednio zabezpieczone, co można osiągnąć poprzez zastosowanie systemów zarządzania dokumentami, które umożliwiają nie tylko archiwizację, ale także łatwe odnajdywanie i dostęp do zgromadzonych materiałów.

Pytanie 8

Którego rozdziału "Wstępu do inwentarza" dotyczy zamieszczony fragment tekstu?

Fragment tekstu

„Zespół akt Towarzystwa Matematyczno-Przyrodniczego jest zespołem zamkniętym. 
Rozmiar zespołu to 30 j.a., 0,70 m.b. Akta są w dobrym stanie.”

A. Analiza metod porządkowania.

B. Zawartość źródłowa.

C. Dzieje zespołu.

D. Charakterystyka archiwalna zespołu.

Odpowiedź „Charakterystyka archiwalna zespołu” jest poprawna, ponieważ fragment tekstu dostarcza informacji na temat stanu, rozmiaru oraz liczby jednostek archiwalnych w zespole akt Towarzystwa Matematyczno-Przyrodniczego. Charakterystyka archiwalna zespołu jest kluczowym elementem opracowywania inwentarzy i dokumentacji archiwalnej. Zawiera ona dane dotyczące fizycznych aspektów zbioru, takie jak ilość dokumentów, ich rozmiar, stan zachowania oraz klasyfikację. Te informacje są nie tylko istotne dla archivistów, ale także dla badaczy i użytkowników, którzy potrzebują zrozumieć, jakie zasoby są dostępne i w jakim są stanie. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być tworzenie raportów dla instytucji archiwalnych, które pomagają w zarządzaniu i konserwacji zbiorów. Standardy archiwalne, takie jak ISAD(G), sugerują szczegółowe opisywanie stanu i charakterystyki zbiorów, co pozwala na lepsze zarządzanie dokumentacją oraz jej udostępnianie. Dlatego odpowiedź ta nie tylko jest poprawna, ale także odzwierciedla najlepsze praktyki w dziedzinie archiwistyki.

Pytanie 9

Która zasada archiwalna uwzględnia związki między materiałami archiwalnymi wchodzącymi w skład zespołu archiwalnego i określa jednocześnie niepodzielność tego zespołu?

A. Wspólnego dziedzictwa

B. Przynależności zespołowej

C. Wolnej proweniencji

D. Przynależności terytorialnej

Zasada przynależności zespołowej to naprawdę ważny temat w archiwistyce. Mówi o tym, jak istotne jest, aby materiały archiwalne były przechowywane razem, bo tylko wtedy zachowujemy ich kontekst i sens. Wyobraź sobie, że archiwizujesz dokumenty konkretnej instytucji. Jeśli wszystkie akta są w jednym miejscu, to łatwiej analizować, co ta instytucja robiła w danym czasie. No i to wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISO 15489, które mówią o tym, jak ważne jest gromadzenie dokumentacji w taki sposób, by odzwierciedlała jej pierwotny kontekst. W sumie, zachowanie przynależności zespołowej pomaga nie tylko w badaniach, ale też ułatwia zarządzanie wiedzą w archiwach.

Pytanie 10

Kategoryzację archiwalną należy przeprowadzić na podstawie

A. schematu organizacyjnego

B. rzeczowego wykazu akt

C. instrukcji dotyczącej organizacji archiwum

D. statutu

Odpowiedź, że rzeczowy wykaz akt jest prawidłowy, ma sens. W końcu, żeby dobrze sprawdzić kategorie archiwalne, trzeba mieć porządne podejście, a rzeczowy wykaz to tak jakby mapa dokumentów. Dzięki niemu wiemy, jakie dokumenty mamy, jakie są ich kategorie i na jak długo powinny być przechowywane. Przykładowo, w instytucjach publicznych, korzystanie z tego wykazu pozwala na lepsze ogarnięcie dokumentacji, co na pewno ułatwia pracę archiwistom i pomaga przestrzegać przepisów prawa. Dobre praktyki archiwalne, jak na przykład ISO 15489, mówią, jak ważne jest, żeby dokumenty były dobrze klasyfikowane i zorganizowane, bo to wpływa na bezpieczeństwo informacji oraz na to, jak łatwo można je później odzyskać. Jak widać, korzystanie z rzeczowego wykazu akt naprawdę wspomaga archiwizację i ułatwia identyfikowanie dokumentów.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Zasada proweniencji archiwalnej umożliwia określenie dla konkretnego zespołu archiwalnego jego przynależności

A. terytorialną

B. zespołową

C. kancelaryjną

D. organizacyjną

Odpowiedzi terytorialna, organizacyjna oraz kancelaryjna w kontekście zasady proweniencji archiwalnej są niepoprawne, gdyż każda z tych koncepcji odnosi się do innego aspektu organizacji dokumentów. Odpowiedź terytorialna sugeruje, że przynależność dokumentów zależy od lokalizacji ich powstania, co nie jest zgodne z zasadą proweniencji. Ta zasada podkreśla, że źródło dokumentów powinno być związane z organizacją, która je wytworzyła, a nie z miejscem ich przechowywania. Odpowiedź organizacyjna mogłaby odnosić się do struktury wewnętrznej instytucji, jednak nie oddaje ona sensu zasady proweniencji, która koncentruje się na zachowaniu kontekstu twórcy, a nie na organizacyjnych podziałach. Kancelaryjna zaś odnosi się bardziej do praktyk związanych z obiegiem dokumentów oraz ich klasyfikacją w ramach kancelarii, co również jest różne od koncepcji proweniencji. Zrozumienie zasady proweniencji jest kluczowe w archiwistyce, ponieważ błędna klasyfikacja dokumentów może prowadzić do chaosu w archiwach i komplikacji w dostępie do ważnych informacji. Każde z tych podejść może wprowadzać mylne kierunki w organizacji zbiorów archiwalnych i zaburzać systemy, które opierają się na historii oraz działalności twórcy dokumentów.

Pytanie 13

Jakie urządzenie powinno być użyte do otwierania dokumentacji zapisanej na płytach CD?

A. Ploter

B. Komputer

C. Skaner

D. Kserokopiarka

Aby odtwarzać dokumentację przechowywaną na płytach CD, najodpowiedniejszym urządzeniem jest komputer. Komputery są wyposażone w napędy CD, które umożliwiają odczyt danych oraz ich interpretację przez odpowiednie oprogramowanie. Dzięki temu użytkownicy mogą przeglądać, edytować oraz zarządzać dokumentami zapisanymi na płytach. Komputery obsługują różne formaty plików, co czyni je uniwersalnym narzędziem do pracy z dokumentacją. Na przykład, korzystając z systemów operacyjnych takich jak Windows czy macOS, wystarczy umieścić płytę w napędzie, a system automatycznie rozpozna zawartość, umożliwiając jej łatwy dostęp. Dodatkowo, komputery pozwalają na zapisanie danych z płyt CD na dysku twardym, co ułatwia organizację dokumentów oraz ich późniejsze archiwizowanie. W związku z tym, wykorzystanie komputera w kontekście odtwarzania dokumentacji z płyt CD jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu informacją.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Zaleca się, aby tworzenie kopii zapasowych danych przechowywanych na elektronicznych nośnikach danych następowało co

A. 5 lat

B. 2 lata

C. 6 lat

D. 3 lata

Przechowywanie kopii bezpieczeństwa danych co 5 lat jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania danymi i bezpieczeństwem informacji. Wiele organizacji stosuje ten okres jako standard, aby upewnić się, że dane są chronione przed utratą, uszkodzeniem czy atakami. W praktyce, kopie zapasowe powinny być realizowane nie tylko co pięć lat, ale także regularnie w krótszych odstępach czasu, na przykład co miesiąc lub co kwartał, w zależności od krytyczności danych. Należy również uwzględnić różne metody tworzenia kopii zapasowych, takie jak pełne, różnicowe czy przyrostowe, które mogą zwiększyć efektywność zarządzania danymi. Przykład przydatności takiej strategii to sytuacje awaryjne, takie jak awaria sprzętu, które mogą skutkować utratą danych, jeżeli kopie zapasowe nie są tworzone na czas. W aspekcie zgodności regulacyjnej, wiele branż wymaga posiadania polityki ochrony danych, która obejmuje regularne tworzenie kopii zapasowych, co czyni ten pięcioletni okres częścią strategii zarządzania ryzykiem.

Pytanie 16

Baza danych SEZAM pochodząca z archiwum zawiera dane

A. o zespołach archiwalnych

B. na temat dokumentacji kartograficznej

C. na temat ksiąg metrykalnych oraz stanu cywilnego

D. na temat spisów ludności

Wybór odpowiedzi, które wskazują na dokumentację kartograficzną, księgi metrykalne i stanu cywilnego oraz spisy ludności, nie jest trafny, ponieważ te kategorie nie są bezpośrednio związane z archiwalną bazą danych SEZAM. Dokumentacja kartograficzna zajmuje się mapami i planami, które, chociaż ważne, nie są częścią zespołów archiwalnych w sensie zbioru dokumentów. Księgi metrykalne i stanu cywilnego są zbiorem dokumentów dotyczących narodzin, małżeństw i zgonów, co stanowi istotny element historii społecznej, ale również nie jest klasyfikowane jako zespół archiwalny, lecz jako oddzielna kategoria dokumentacji. Spisy ludności z kolei są zbiorem danych demograficznych, które są ważne dla badań statystycznych i społecznych, jednak także nie mieszczą się w definicji zespołu archiwalnego. Kluczowe jest zrozumienie, że zespoły archiwalne są klasyfikowane jako spójne i zorganizowane kolekcje dokumentów, a nie jako pojedyncze typy dokumentacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji zespołów archiwalnych oraz ich roli w kontekście archiwistyki oraz zmylenia terminologii w obszarze dokumentacji historycznej.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaką jednostką inwentarzową posługujemy się w dokumentacji kartograficznej?

A. atlas geograficzny

B. matryca topograficzna

C. operat geodezyjny

D. schemat organizacyjny

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do atlasu geograficznego, wskazuje na niepełne zrozumienie roli, jaką odgrywają różne dokumenty w kartografii. Schemat organizacyjny, choć istotny w kontekście zarządzania, nie ma bezpośredniego związku z dokumentacją kartograficzną, ponieważ nie przedstawia on informacji przestrzennych ani geograficznych. Działa bardziej jako narzędzie zarządzające strukturą organizacyjną niż jako źródło danych geograficznych. Operat geodezyjny, z drugiej strony, dokumentuje pomiary geodezyjne oraz ustalenia dotyczące granic działek, ale nie jest jednostką inwentarzową w sensie zbioru danych kartograficznych, które można przeglądać w formie map. Matryca topograficzna, mimo że może być używana w kontekście tworzenia map, nie jest zbiorem dokumentów, lecz raczej bardziej technicznym narzędziem do analizy terenu, co sprawia, że nie pełni funkcji jednostki inwentarzowej. Często mylenie tych pojęć wynika z braku zrozumienia, jak różne typy dokumentów są stosowane w praktyce geograficznej i kartograficznej. Właściwe korzystanie z atlasów geograficznych w planowaniu przestrzennym, badaniach oraz edukacji wymaga świadomości ich specyficznych funkcji i zastosowań, co jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania danych kartograficznych.

Pytanie 19

Dane dotyczące wszystkich jednostek archiwalnych konkretnego zespołu, które są przechowywane w różnych archiwach, figurują w inwentarzu

A. idealnym

B. analitycznym

C. realnym

D. sumarycznym

Wybór odpowiedzi analityczny, realny czy sumaryczny jest błędny z kilku powodów. Inwentarz analityczny koncentruje się na szczegółowym opisie poszczególnych dokumentów i jednostek archiwalnych, co może prowadzić do skomplikowanej struktury informacji, ale nie daje pełnego obrazu zasobów w różnych archiwach. Użytkownik może się łatwo pogubić w tak szczegółowych danych, co nie sprzyja efektywnemu poszukiwaniu informacji. Inwentarz realny, z drugiej strony, z reguły odnosi się do faktycznie istniejących zasobów w danym archiwum, ale nie obejmuje całości jednostek archiwalnych w kontekście danego zespołu. W rezultacie nie daje pełnego obrazu dostępnych materiałów. Odpowiedź sumaryczna podsumowuje informacje, ale nie dostarcza szczegółowych danych, które są kluczowe dla ich zrozumienia i analizy. Zrozumienie różnic między tymi typami inwentarzy jest kluczowe w pracy archiwisty, ponieważ odpowiednie klasyfikowanie i systematyzowanie informacji to fundamenty zarządzania archiwami. W praktyce, korzystanie z inwentarza idealnego ułatwia nie tylko pracę profesjonalistów, ale także współpracę z innymi instytucjami, co zwiększa dostępność i użyteczność zasobów archiwalnych.

Pytanie 20

Zgodnie z zapisami zawartymi w Zarządzeniu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z 2015 roku dotyczącymi digitalizacji zasobów archiwalnych archiwów państwowych, priorytetem w zakresie digitalizacji powinny być objęte materiały archiwalne

A. znajdujące się w dobrym stanie fizycznym

B. bez ewidencji w systemie informatycznym

C. rzadko udostępniane w ramach działań archiwalnych

D. objęte roszczeniami w zakresie prawa własności

Odpowiedź dotycząca materiałów archiwalnych objętych roszczeniami w zakresie prawa własności jest prawidłowa, ponieważ przepisy zawarte w Zarządzeniu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych kładą nacisk na ochronę zasobów archiwalnych oraz ich dostępność. Materiały te mogą być szczególnie cenne z punktu widzenia historycznego, a ich digitalizacja jest kluczowa dla zapewnienia ich zachowania oraz umożliwienia dostępu do nich w przyszłości. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, gdy archiwum posiada dokumenty związane z historycznymi roszczeniami własnościowymi, które mogą być istotne dla zainteresowanych stron, takich jak spadkobiercy lub instytucje prawne. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie analizy roszczeń i ich konsekwencji przed przystąpieniem do digitalizacji, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zasobami archiwalnymi oraz ich legalnym udostępnianiem w przestrzeni cyfrowej. Standardy ISO dotyczące zarządzania archiwami podkreślają znaczenie ochrony praw własności w kontekście digitalizacji, co jest istotne dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa.

Pytanie 21

Jaką informację powinno się umieścić w początkowym fragmencie inwentarza "Dzieje twórcy zespołu"?

A. Dokumentacja została zarejestrowana w księdze akcesji pod numerem 212/89

B. Brakowanie miało miejsce w roku 1992

C. W skład zespołu wchodzi dokumentacja fotograficzna dotycząca kluczowych wydarzeń w historii Stowarzyszenia

D. Stowarzyszenie zostało założone w 1922 roku i funkcjonowało do 1939 roku

Odpowiedź, że Stowarzyszenie powstało w 1922 roku i działało do 1939 roku, jest kluczowa dla wstępu do inwentarza "Dzieje twórcy zespołu", ponieważ dostarcza niezbędnego kontekstu historycznego. Wstęp do inwentarza powinien zawierać podstawowe informacje o dacie powstania i działalności danej instytucji, co pozwala na zrozumienie jej znaczenia oraz wpływu na wydarzenia kulturalne i społeczne w danym okresie. W przypadku stowarzyszeń, które często odgrywają ważną rolę w lokalnych społecznościach, umiejscowienie ich działalności w odpowiednim czasie historycznym jest niezbędne dla przyszłych badaczy i zainteresowanych. W praktyce dobrze skonstruowany wstęp do inwentarza powinien również odnosić się do wpływu, jaki stowarzyszenie miało na rozwój swojej dziedziny, co może być istotne dla analizy dokumentów archiwalnych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie archiwizacji, gdzie kontekst historyczny jest równie ważny jak zawartość materiałów archiwalnych. Dobrze sformułowane wprowadzenie pomaga również w identyfikacji i wartościowaniu dokumentów w inwentarzu.

Pytanie 22

Zasada, która określa związek zespołów archiwalnych z obszarem ich powstania, to

A. poszanowania historycznie narosłego zasobu

B. pertynencji funkcjonalnej

C. pertynencji terytorialnej

D. proweniencji zespołowej

Pertynerncja terytorialna odnosi się do zasady, która podkreśla związki archiwów i ich zasobów z danym terytorium, na którym zostały one utworzone. Ta zasada ma kluczowe znaczenie w kontekście zarządzania dokumentacją i archiwami, ponieważ uwzględnia kontekst geograficzny oraz historyczny, który wpływa na sposób, w jaki dokumenty powinny być klasyfikowane, przechowywane i udostępniane. Na przykład, archiwa państwowe w Polsce gromadzą dokumenty, które są nie tylko istotne dla historii kraju, ale także dla jednostek lokalnych i regionalnych. W praktyce, oznacza to, że archiwa powinny dążyć do zachowania dokumentów w kontekście ich miejsca pochodzenia, a także umożliwiać badaczom i obywatelom dostęp do informacji, które są istotne dla zrozumienia lokalnej historii. Przykładem zastosowania zasady pertynencji terytorialnej może być praca archiwistów, którzy organizują wystawy lub publikacje, uwzględniając lokalne dokumenty i ich znaczenie dla społeczeństwa. Wspierając badania lokalne, archiwa stają się kluczowym zasobem dla badaczy, studentów oraz wszystkich zainteresowanych historią regionu.

Pytanie 23

Badanie oznaczeń pochodziących od twórcy archiwum, takich jak odciski pieczęci, to

A. identyfikacja przynależności zespołowej

B. organizacja

C. selekcja

D. ocena stanu zachowania zbioru (zespołu)

Odpowiedź "rozpoznanie przynależności zespołowej" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu identyfikacji i klasyfikacji dokumentów w archiwum na podstawie ich źródła pochodzenia, co jest kluczowe dla zarządzania zasobami archiwalnymi. Identyfikacja przynależności zespołowej polega na ustaleniu, z jakiej instytucji lub osoby pochodzi dany zbiór dokumentów, co ma fundamentalne znaczenie dla zapewnienia ich właściwego kontekstu i wartości informacyjnej. Przykładem może być analiza odcisków pieczęci, które mogą dostarczyć informacji o autorze dokumentu, jego statusie prawnym oraz czasie powstania. Zgodnie z zasadami archiwistyki, takie rozpoznanie jest niezbędne do skutecznego systematyzowania zasobów oraz ich późniejszego udostępniania. W praktyce archiwalnej, stosowanie takich metod pozwala na utrzymanie porządku w zbiorach, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF), które podkreślają znaczenie kontekstu w dokumentacji archiwalnej.

Pytanie 24

Co oznacza symbol BE?

A. dokumentację, która po upływie określonego dla niej okresu przechowywania wymaga ekspertyzy ze względu na jej charakter, treść i znaczenie

B. akta manipulacyjne, które mają krótkotrwałe znaczenie praktyczne

C. dokumentację, która z uwagi na wartość historyczną jest przeznaczona do stałego przechowywania

D. dokumentację, która ma czasową wartość praktyczną dla jej twórcy i nie jest uznawana za materiały archiwalne

Poprawna odpowiedź odnosi się do dokumentacji, która po upływie określonego okresu przechowywania podlega ekspertyzie ze względu na jej charakter, treść i znaczenie. Tego typu dokumentacja, często określana jako dokumentacja o wartości czasowej, wymaga szczegółowej analizy, aby ocenić, czy powinna zostać zachowana dłużej, czy też może być zniszczona. W praktyce, proces ten obejmuje ocenę merytoryczną i prawną, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania dokumentacją. Na przykład, w instytucjach publicznych, dokumenty takie mogą zawierać raporty roczne lub korespondencję, które mają znaczenie dla przyszłych działań organizacji. Standardy zarządzania dokumentacją, takie jak ISO 15489, podkreślają znaczenie tego procesu, który pomaga w optymalizacji archiwizacji oraz w podtrzymaniu odpowiednich praktyk zarządzania informacjami. Zrozumienie wartości dokumentów pozwala nie tylko na efektywne zarządzanie zasobami, ale również na spełnienie obowiązków prawnych i regulacyjnych.

Pytanie 25

System informatyczny, który pozwala na realizację czynności kancelaryjnych, rejestrowanie przebiegu załatwiania spraw oraz zbieranie i tworzenie dokumentów elektronicznych w sektorze administracji publicznej, określany jest nazwą systemu

A. elektronicznego zarządzania danymi

B. teleinformatycznego zarządzania dokumentacją

C. teleinformatycznego zarządzania danymi

D. elektronicznego zarządzania dokumentacją

Odpowiedź "elektronicznego zarządzania dokumentacją" jest poprawna, ponieważ system ten jest kluczowym elementem współczesnej administracji publicznej. Umożliwia on efektywne zarządzanie dokumentami elektronicznymi poprzez ich tworzenie, archiwizację oraz obieg w ramach instytucji. Zastosowanie takiego systemu przyczynia się do zwiększenia efektywności procesów administracyjnych, redukcji kosztów operacyjnych oraz poprawy jakości świadczonych usług. Przykładem praktycznego zastosowania systemu elektronicznego zarządzania dokumentacją może być system ePUAP (Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej), który umożliwia obywatelom składanie wniosków oraz uzyskiwanie odpowiedzi drogą elektroniczną. Tego typu rozwiązania są zgodne z krajowymi oraz międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją. W obliczu rosnących wymagań dotyczących przejrzystości i odpowiedzialności w administracji publicznej, elektronizacja i automatyzacja procesów stają się niezbędne.

Pytanie 26

Inwentarz, który stracił wartość użytkową w wyniku swojej praktycznej dezaktualizacji to inwentarz

A. historyczny

B. realny

C. rozstawniczy

D. idealny

Rozważając inne odpowiedzi, możemy zauważyć, że inwentarz rozstawniczy odnosi się do klasyfikacji obiektów, które służą do realizacji konkretnych celów operacyjnych. Taki inwentarz jest użyteczny, ponieważ jego celem jest dostosowanie zasobów do aktualnych potrzeb produkcyjnych lub usługowych. Odpowiedź idealny sugeruje, że inwentarz mógłby być typu, który spełnia wszystkie wymogi i normy, co jest mylne, ponieważ idealny inwentarz w rzeczywistości nie istnieje. Każdy inwentarz, niezależnie od jego stanu, będzie podlegał pewnym ograniczeniom i nie będzie w stanie spełniać oczekiwań we wszystkich aspektach. Natomiast inwentarz realny jest pojęciem odnoszącym się do obiektów, które są wykorzystywane w aktualnych procesach, co nie ma związku z dezaktualizacją. Dlatego też, koncepcje przedstawione w tych odpowiedziach są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistej wartości użytkowej inwentarza w kontekście dezaktualizacji. Kluczowym błędem w tych rozważaniach jest brak uwzględnienia kontekstu czasowego oraz technicznego, który decyduje o wartości użytkowej inwentarza.

Pytanie 27

Jakie elementy składają się na sygnaturę archiwalną map, które nie zostały wszyte do akt?

A. ze skrótu nazwy archiwum oraz numeru nabytku

B. z daty przyjęcia mapy do archiwum oraz numeru zespołu

C. z daty uporządkowania oraz skrótu nazwy zespołu

D. ze skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej

Wiesz, jak to jest z sygnaturą archiwalną? Dla map, które nie są wszyte w akta, używamy skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej. To wszystko ma na celu, żeby łatwiej było znaleźć i zidentyfikować dokumenty w archiwach. Skrót zespołu daje nam szybko wiedzieć, z jakiego zbioru pochodzi mapa, co jest super ważne, bo często w archiwum jest mnóstwo materiałów. Z kolei numer pozycji inwentarzowej to taki unikalny identyfikator, który umożliwia śledzenie, gdzie jest dany dokument w naszym systemie. Biorąc na przykład archiwum państwowe – każda mapa musi być zarejestrowana według określonych zasad, co sprawia, że zarządzanie materiałami jest dużo łatwiejsze. Dzięki temu też badacze i historycy mogą szybciej znaleźć to, czego szukają. Jak dla mnie, ten system naprawdę działa, bo ułatwia dostęp do informacji.

Pytanie 28

Materiałami filmowymi, które nie stanowią jednostki inwentarzowej, są

A. niezależny temat filmowy

B. zbiór tematów, tworzących razem z komentarzem całość

C. oddzielnie pakowany odcinek taśmy filmowej

D. jednolity film, posiadający pojedynczy tytuł

Odpowiedź "odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej" nie jest jednostką inwentarzową dla materiałów filmowych, ponieważ jednostki inwentarzowe powinny odzwierciedlać integralność twórczą i narracyjną utworów filmowych. W branży filmowej standardem jest traktowanie całości, takich jak jednolity utwór filmowy lub samodzielny temat filmowy, jako jednostek inwentarzowych. Odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej może być jedynie fragmentem większego dzieła, co nie pozwala na przypisanie mu statusu jednostki inwentarzowej. W praktyce, dokumentacja materiałów filmowych wymaga precyzyjnego definiowania jednostek, co ma kluczowe znaczenie dla zarządzania zasobami filmowymi oraz ich archiwizacji. Przykładowo, w przypadku archiwizacji filmów, ważne jest, aby każdy utwór był zidentyfikowany jako całość, co umożliwia późniejsze odnalezienie i wykorzystanie materiałów. Warto również wspomnieć, że w kontekście standardów branżowych, takich jak ISO 11179 dotyczący metadanych, kluczowe jest, aby jednostki inwentarzowe były jasno zdefiniowane i spójne z kontekstem ich użycia.

Pytanie 29

Materiały stworzone po oficjalnej dacie zakończenia działalności jednostki organizacyjnej przez likwidatora lub jego następcę, to

A. anteriora

B. repetytoria

C. sukcesje

D. posteriora

Odpowiedź "posteriora" jest poprawna, gdyż odnosi się do materiałów, które powstają po oficjalnym zakończeniu działalności jednostki organizacyjnej. W kontekście prawa i finansów, termin ten dotyczy dokumentacji oraz akt, które są generowane w procesach likwidacyjnych. W praktyce, dokumenty te mogą obejmować sprawozdania końcowe, zestawienia rozrachunkowe oraz inne materiały, które są niezbędne do zamknięcia działalności jednostki. Znajomość tej terminologii jest kluczowa dla prawników, księgowych oraz specjalistów zajmujących się zarządzaniem zmianami w organizacjach. Odpowiednie klasyfikowanie i archiwizowanie posteriów jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu dokumentacją, co zapewnia przejrzystość i zgodność z przepisami prawa. Ponadto, posługiwanie się właściwymi terminami w kontekście likwidacji przedsiębiorstw jest istotne dla zapewnienia, że wszelkie obowiązki prawne są spełnione, a następstwa finansowe są odpowiednio zarządzane.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

W opisie inwentarzowym portretu z XIX wieku znajduje się imię i nazwisko osoby, która jest widoczna na zdjęciu, a także

A. data i miejsce narodzin

B. funkcja lub zajmowane stanowisko

C. publikacje dotyczące biografii

D. informacja o dacie śmierci

Poprawna odpowiedź to funkcja lub zajmowane stanowisko, ponieważ w przypadku zdjęć portretowych z XIX wieku, istotnym elementem opisu inwentarzowego jest kontekst społeczny i zawodowy przedstawionej osoby. Informacje te pozwalają nie tylko na identyfikację osoby, ale również na zrozumienie jej roli w danej epoce. Na przykład, portret znanego artysty czy polityka z okresu romantyzmu zyskuje na wartości, gdy wiemy, że osobą na zdjęciu jest istotna figura społeczna. W praktyce, dobrze udokumentowane zdjęcia portretowe zawierają także informacje o działalności zawodowej, co jest standardem w archiwistyce i muzealnictwie. Tego typu opisy ułatwiają badania historyczne, umożliwiając poszerzanie wiedzy na temat epok oraz wpływu danej osoby na otaczający ją świat.

Pytanie 32

Dźwiękowych nagrań, które zostały zarejestrowane na analogowym nośniku, nie należy kwalifikować do cyfryzacji z powodu

A. częstotliwości udostępnień

B. fizycznego stanu płyty

C. jego artystycznej wartości

D. miejsca, w którym jest przechowywany

Odpowiedź dotycząca miejsca przechowywania nagrania jest kluczowa w kontekście cyfryzacji nośników analogowych. Właściwe warunki przechowywania nośników, takich jak taśmy magnetofonowe czy płyty winylowe, mają ogromny wpływ na ich stan techniczny oraz jakość dźwięku. Standardy dotyczące archiwizacji dźwięku zalecają, aby nośniki były przechowywane w kontrolowanej temperaturze i wilgotności, co minimalizuje ryzyko degradacji materiałów. Jeśli nośnik znajduje się w nieodpowiednich warunkach, jego cyfryzacja może przynieść więcej szkody niż pożytku, prowadząc do zniekształceń dźwięku czy całkowitej utraty danych. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest proces archiwizacji, który powinien zawsze rozpocząć się od oceny stanu fizycznego nośnika oraz jego historii przechowywania. Dobre praktyki branżowe wskazują, że przed przystąpieniem do cyfryzacji należy wykonać dokładną inwentaryzację warunków, w jakich nagrania były przechowywane, aby podjąć właściwe kroki konserwatorskie, jeśli to konieczne.

Pytanie 33

Całość materiałów pozostawionych przez aktotwórcę, bez względu na rodzaj nośnika i techniki ich utrwalania, to

A. inwentarz archiwalny

B. zespół archiwalny

C. przewodnik archiwalny

D. zasób archiwalny

Odpowiedzi takie jak inwentarz archiwalny, zasób archiwalny oraz przewodnik archiwalny nie oddają pełnej definicji całości materiałów spuścizny aktotwórcy. Inwentarz archiwalny to spis dokumentów wchodzących w skład zespołu archiwalnego, który zawiera szczegółowe informacje dotyczące poszczególnych jednostek archiwalnych, ale nie stanowi całości spuścizny. Z kolei zasób archiwalny odnosi się do ogółu zespołów archiwalnych znajdujących się w danym archiwum, co także nie jest równoznaczne z całością aktotwórcy. Przewodnik archiwalny to natomiast dokumentacja pomocnicza, która ma na celu ułatwienie korzystania z zasobów archiwalnych, ale nie obejmuje samych materiałów. Wiele osób popełnia błąd myślenia, utożsamiając różne terminy, co prowadzi do zamieszania i nieporozumień w kontekście zarządzania dokumentacją. Aby poprawnie zrozumieć te pojęcia, ważne jest zapoznanie się z normami archiwalnymi oraz wytycznymi, które precyzują definicje i stosowanie tych terminów w praktyce archiwalnej.

Pytanie 34

W jaki sposób powinno się uporządkować w teczce dokumenty dotyczące zakończonych spraw, które były prowadzone w systemie kancelaryjnym dziennikowym?

A. Zgodnie z datą dekretacji dokumentów

B. Zgodnie z kolejnością wszczynania spraw

C. Zgodnie z instytucjami, które wysyłały dokumenty

D. Zgodnie z datą rejestracji dokumentów w kancelarii

Ułożenie akt według daty rejestracji pisma w kancelarii, instytucji wysyłającej pisma czy daty dekretacji nie jest optymalnym sposobem organizacji dokumentacji. Podejście to może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu sprawami. Uporządkowanie według daty rejestracji wprowadza zamieszanie, ponieważ różne sprawy mogą być rejestrowane w różnym czasie, co utrudnia odnalezienie powiązanych dokumentów. W praktyce oznacza to, że pracownik kancelarii, przeszukując dokumenty pod kątem konkretnej sprawy, może spędzać dużo czasu na szukaniu akt, zamiast móc z łatwością odnaleźć je w odpowiedniej kolejności. Uporządkowanie według instytucji wysyłających pisma również nie sprzyja efektywności, ponieważ sprawy dotyczące jednej instytucji mogą być rozproszone w różnych miejscach, co zniechęca do szybkiej obsługi i może prowadzić do pomyłek. Z kolei klasyfikacja według daty dekretacji, mimo że może wydawać się logiczna, nie odzwierciedla rzeczywistego przebiegu sprawy oraz jej kontekstu. W praktyce, takie podejście do organizacji dokumentacji jest sprzeczne z zasadami archiwizacji, które wskazują na konieczność utrzymania spójnego i logicznego porządku. W rezultacie, decydując się na te metody, można narazić się na ryzyko utraty ważnych informacji oraz spowodować niepotrzebne opóźnienia w obsłudze spraw, co może negatywnie wpłynąć na wizerunek instytucji oraz jej efektywność.

Pytanie 35

Która część Wstępu do inwentarza zawiera zamieszczony fragment tekstu?

Zespół akt Wileńskiego Towarzystwa Opieki nad Dziećmi jest zespołem szczątkowym. Rozmiar zespołu to 57 j. a., 0,67 m.b. Akta były poddane mikrofilmowaniu.

A. Dzieje zespołu.

B. Dzieje twórcy zespołu.

C. Analiza metod opracowania.

D. Charakterystyka archiwalna zespołu.

No więc, poprawna odpowiedź to "Charakterystyka archiwalna zespołu". To dość ważny fragment, bo zawiera kluczowe dane o tym, jak działa zespół archiwalny. W tej części powinno się znaleźć takie podstawowe info, jak nazwa zespołu, jego objętość i jakieś szczegóły na temat obiegu dokumentów, a więc też ich mikrofilmowania. Te informacje są naprawdę istotne z punktu widzenia zarządzania archiwami, bo pomagają w efektywnym katalogowaniu i dają przyszłym badaczom szybki dostęp do danych potrzebnych do analizy historycznej. Z mojego doświadczenia, dobrze opisane archiwizacje zwiększają wartość badań. Dlatego umiejscowienie tego fragmentu w sekcji "Charakterystyka archiwalna zespołu" jest wręcz konieczne, żeby wszystko było jasne i skuteczne w obiegu informacji archiwalnej.

Pytanie 36

Jaką metodę warto wykorzystać do uporządkowania nagrań?

A. Alfabetyczną

B. Strukturalną

C. Chronologiczną

D. Rzeczową

Porządkowanie nagrań według metody alfabetycznej, strukturalnej lub chronologicznej może wydawać się praktyczne, jednakże każda z tych metod posiada swoje istotne ograniczenia, które mogą prowadzić do trudności w odnalezieniu konkretnych materiałów. Metoda alfabetyczna, opierająca się na pierwszej literze tytułu nagrania, nie uwzględnia tematyki materiału, co może skutkować chaotycznym zbiorem, w którym trudno będzie zlokalizować materiały o tej samej tematyce. Użytkownik, chcąc znaleźć nagrania dotyczące konkretnego tematu, musiałby przeszukiwać długą listę nagrań. Z kolei metoda strukturalna, która zakłada porządkowanie nagrań według hierarchii lub schematów, może być zbyt sztywna i nieelastyczna, nie pozwalając na łatwe dostosowanie do zmieniających się potrzeb użytkowników. Metoda chronologiczna z kolei, opierająca się na czasie powstania nagrań, może być użyteczna w kontekście dokumentacji wydarzeń, ale nie ujmuje treści nagrań, co sprawia, że może być niepraktyczna w przypadku materiałów tematycznych. Takie podejścia mogą prowadzić do frustracji użytkowników, którzy nie będą w stanie odnaleźć potrzebnych informacji w krótkim czasie, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie przepełnionym informacjami. W rezultacie, najlepszym wyborem jest metoda rzeczowa, która zapewnia logiczne i tematyczne porządkowanie nagrań, sprzyjające ich efektywnemu wykorzystaniu.

Pytanie 37

Zestaw (kolekcja) zdjęć klasyfikuje się według

A. dat wykonania

B. nazwisk autorów

C. tematów

D. formatów

Odpowiedź wskazująca na tematy jako kryterium opracowywania zbioru fotografii jest właściwa z kilku powodów. Po pierwsze, kategoryzowanie zdjęć według tematów pozwala na efektywne zarządzanie kolekcją, umożliwiając łatwe wyszukiwanie i przeglądanie. Przykładowo, w przypadku archiwizacji zdjęć z różnych wydarzeń, segregacja według tematów, takich jak 'śluby', 'wydarzenia sportowe' czy 'krajobrazy', znacząco ułatwia odnalezienie odpowiednich fotografii. Po drugie, w praktyce fotograficznej, tematy są kluczowe dla określenia kontekstu i narracji, co jest szczególnie istotne w projektach artystycznych czy dokumentalnych. Przykłady z branży pokazują, że wiele galeryjnych wystaw fotografii organizowanych jest wokół określonych tematów, co przyciąga widzów i angażuje ich emocjonalnie. Tematyzacja wpływa także na marketing fotografii, gdzie różne segmenty rynkowe mogą poszukiwać obrazów dotyczących określonych obszarów, co jeszcze bardziej uzasadnia wybór tej metody. Dobre praktyki w archiwizacji fotografii sugerują, aby każdy zbiór zdjęć był jednoznacznie powiązany z tematem, co ułatwia zarówno organizację, jak i przyszłe przeszukiwanie zbiorów.

Pytanie 38

Jak określa się zorganizowany zbiór nośników danych w informatyce, który zawiera dokumentację w wersji elektronicznej?

A. Rzeczowy skład dokumentów

B. Skład informatycznych nośników danych

C. Skład chronologiczny

D. Zbiór usystematyzowanych dokumentów

Poprawna odpowiedź to "Skład informatycznych nośników danych", ponieważ termin ten odnosi się do zorganizowanego zbioru danych przechowywanych w formie elektronicznej. W kontekście zarządzania informacją, skład informatycznych nośników danych jest kluczowy dla efektywnego przechowywania, przetwarzania oraz archiwizacji informacji. W praktyce, tego rodzaju skład jest stosowany w instytucjach, które muszą zarządzać dużymi ilościami danych, na przykład w firmach zajmujących się badaniami naukowymi, gdzie różnorodne dane są przechowywane na nośnikach cyfrowych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, organizacje powinny stosować standardy, takie jak ISO 27001, aby zapewnić bezpieczeństwo i integralność danych w takich zbiorach. Ponadto, efektywne zarządzanie składami informatycznych nośników danych przyczynia się do szybszego dostępu do informacji oraz redukcji ryzyka utraty danych, co jest niezbędne w dobie cyfryzacji.

Pytanie 39

Podczas klasyfikacji dokumentacji filmowej do odpowiedniego działu rzeczowego nie bierze się pod uwagę

A. zakresu czasowego

B. sygnatury filmu

C. nazwy filmu

D. spisu treści filmu

Podejmowanie się kwalifikacji dokumentacji filmowej bez uwzględnienia sygnatury filmu jest mylące, ponieważ sygnatura jest istotnym elementem identyfikacji w systemach archiwalnych. Niemniej jednak, to nie sygnatura, a inne elementy, takie jak regest treści, tytuł oraz zakres chronologiczny, decydują o merytorycznym przypisaniu filmu do konkretnego działu rzeczowego. Regest treści filmu pełni funkcję synapsy, łącząc jego tematykę z odpowiednim działem, a tytuł filmu jest pierwszym wskaźnikiem tematycznym dla klasyfikacji. Zakres chronologiczny umożliwia dodatkowe konteksty historyczne, co jest kluczowe w przypadku filmów o tematyce historycznej lub dokumentalnej. Często mylenie sygnatury z kluczowymi elementami merytorycznymi wynika z niepełnego zrozumienia roli, jaką różne informacje odgrywają w archiwizacji. Sygnatura to identyfikator, który wspiera administrację dokumentów, ale to treść, tytuł i kontekst chronologiczny są decydującymi czynnikami przy przypisywaniu filmów do działów. W praktyce, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w archiwach i instytucjach zajmujących się dokumentacją filmową.

Pytanie 40

Jak określa się fiszkę na nieprzezroczystym nośniku, o znormalizowanych wymiarach, na której w ustalonym porządku zapisano określoną liczbę mikrokopii?

A. Regest

B. Mikrokarta

C. Mikrofilm

D. Facsimile

Mikrokarta to nośnik informacji, który charakteryzuje się nieprzezroczystym podłożem oraz znormalizowanymi wymiarami, co umożliwia jego łatwe przechowywanie i archiwizację. Na mikrokartach utrwalona jest określona liczba mikrokopii, które mogą zawierać różnorodne dokumenty, takie jak teksty, obrazy czy rysunki. Przykładem zastosowania mikrokart jest archiwizacja dokumentów w bibliotekach oraz instytucjach naukowych, gdzie ogranicza się przestrzeń zajmowaną przez fizyczne kopie. Mikrokarty są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 21227, co gwarantuje ich trwałość i jakość przechowywanych informacji. Umożliwiają one również łatwe skanowanie i digitalizację, co jest kluczowe w dobie cyfryzacji. W praktyce, mikrokarty wykorzystywane są także w systemach zarządzania dokumentami, pozwalając na efektywną organizację i dostęp do zgromadzonych danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej