Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 08:08
Data zakończenia: 13 maja 2025 08:39

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę organizacji produkcji wykorzystano do stworzenia modelu sukni damskiej w pracowni wzorcowej?

A. Potokową

B. Zespołową

C. Blokową

D. Indywidualną

Odpowiedź indywidualna jest poprawna, ponieważ w procesie produkcji modeli sukni damskich w wzorcowni najczęściej stosuje się metodę indywidualną. Ta metoda polega na tworzeniu odzieży na wymiar dla konkretnego klienta, co pozwala na dostosowanie projektu do indywidualnych potrzeb i wymagań dotyczących rozmiaru oraz stylu. Wzorcownie działają w oparciu o szczegółowe specyfikacje, które uwzględniają różne aspekty, takie jak kształt sylwetki czy preferencje estetyczne. Przykładem zastosowania tej metody może być projektowanie sukien wieczorowych, które wymagają szczególnej uwagi do detali i precyzyjnego dopasowania, co jest nieosiągalne w produkcji masowej. Dobrą praktyką w branży jest także stosowanie systemów komputerowego wspomagania projektowania (CAD), które umożliwiają tworzenie dokładnych wzorów zgodnie z wymaganiami klientów. Wspierając się na tej metodzie, projektanci i producenci mogą zwiększyć satysfakcję klientów oraz zredukować zwroty i reklamacje, co jest kluczowe w branży odzieżowej.

Pytanie 2

Jakie przenośne urządzenie nadaje się do wycinania elementów o prostych konturach z materiału o grubości do 70 mm?

A. Krajarkę z nożem wielokątnym

B. Lagowarkę

C. Nożyce elektryczne

D. Krajarkę z nożem tarczowym

Krajarka z nożem tarczowym to urządzenie, które jest idealne do wykrawania elementów o prostych kształtach z materiały o wysokości do 70 mm. Dzięki zastosowaniu noża tarczowego, krajarka pozwala na precyzyjne cięcia, co jest kluczowe w branży produkcyjnej i obróbczej. Wysokość materiału do 70 mm oznacza, że urządzenie to może obsługiwać różnorodne materiały, takie jak skóra, tkaniny, czy tworzywa sztuczne. W praktyce, krajarki z nożem tarczowym są szeroko wykorzystywane w przemyśle tekstylnym, odzieżowym oraz meblarskim, gdzie precyzja i jakość cięcia są niezwykle istotne. Dobrze zaprojektowane krajarki są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz ergonomii, co przekłada się na komfort pracy operatora. Dodatkowo, w przypadku produkcji dużych serii, efektywność tego urządzenia jest znacznie wyższa w porównaniu do innych metod cięcia, co przyczynia się do obniżenia kosztów produkcji. Warto też zaznaczyć, że krajarki te często są wyposażone w systemy automatyzacji, co further zwiększa ich wydajność i dokładność.

Pytanie 3

Jakim urządzeniem można oznaczyć miejsce naszycia kieszeni na przodach koszul ułożonych w nakładzie jednozabiegowo?

A. igły elektrycznej

B. krajarki tarczowej

C. krajarki taśmowej

D. nożyc elektrycznych

Igła elektryczna jest urządzeniem, które umożliwia precyzyjne naszywanie kieszeni na przodach koszul w procesie produkcyjnym. Dzięki zastosowaniu igły elektrycznej, możliwe jest uzyskanie dokładnego i jednolitego ściegu, co jest kluczowe dla estetyki oraz funkcjonalności odzieży. W odzieżnictwie produkcyjnym, szczególnie w przypadku koszul, precyzyjne umiejscowienie kieszeni ma duże znaczenie, zarówno z punktu widzenia designu, jak i praktyczności. Użycie igły elektrycznej pozwala na automatyzację procesu szycia, co zwiększa wydajność oraz zmniejsza ryzyko błędów ludzkich. Standardy branżowe, takie jak ISO 20471 dotyczące odzieży odblaskowej, podkreślają znaczenie precyzyjnego wykonania i wytrzymałości szwów, co czyni igłę elektryczną idealnym narzędziem do takich zadań. Przykładem zastosowania może być produkcja serii koszul, gdzie każda kieszeń musi być naszyta w tym samym miejscu, co można łatwo osiągnąć przy użyciu regulowanych maszyn do szycia z igłą elektryczną.

Pytanie 4

Co oznacza symbol Xl w kontekście punktu pomiarowego?

A. tylny boczny

B. pachowy przedni

C. pachowy tylny

D. piersiowy boczny

Punkt tylny boczny odnosi się do części pleców i nie ma bezpośredniego związku z pomiarem piersiowym bocznym, który dotyczy klatki piersiowej. Jest to ważny punkt w pomiarach dotyczących szerokości pleców, ale nie odpowiada oznaczeniu Xl. Pachowy tylny znajduje się pod pachą od strony pleców i służy głównie do określenia szerokości pleców oraz dopasowania ubrań w tej części ciała, jednak nie jest używany w pomiarze szerokości klatki piersiowej. Podobnie pachowy przedni odnosi się do punktu z przodu ciała, w pobliżu pachy, i jest stosowany do pomiarów odzieży w obrębie ramion i rękawów, ale nie do oznaczenia Xl, które wskazuje na piersiowy punkt boczny. Punkt Xl jest kluczowy przy konstrukcji odzieży dopasowanej do sylwetki, zwłaszcza w przypadku ubrań damskich, ponieważ umożliwia właściwe ukształtowanie przestrzeni na biust oraz odpowiednie rozmieszczenie zaszewek czy modelowania materiału. Właściwa identyfikacja punktów pomiarowych jest niezbędna do prawidłowego dopasowania odzieży, a błędne oznaczenie może prowadzić do nieodpowiedniego kroju i deformacji sylwetki ubrania.

Pytanie 5

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej należy zastosować przy prasowaniu męskiej marynarki wełnianej, aby pozbyć się nadmiernego połysku?

A. Odparowanie

B. Sprasowanie

C. Odprasowanie

D. Przeprasowanie

Kiedy mówimy o obróbce parowo-cieplnej wełnianych marynarek, to odpowiedzi takie jak przeprasowanie czy sprasowanie po prostu nie mają sensu. Każda z tych metod ma swoje konkretne zastosowanie i nie rozwiązuje problemu z nadmiarem połysku. Przeprasowanie to klasyczne użycie żelazka, ale często kończy się na tym, że połysk się utrwala. Sprasowanie z kolei, które polega na mocniejszym nacisku, może jeszcze bardziej pogłębić problem, tworząc nowe zagniecenia. Odprasowanie też nie do końca działa tak, jak powinno, bo nie uwzględnia pary, więc w przypadku wełny nie jest zbyt skuteczne. Wiele osób myli te pojęcia i nie do końca rozumie, kiedy co stosować. Myślą, że wszystkie te metody zadziałają podobnie, ale różnice są naprawdę istotne, zwłaszcza przy tkaninach naturalnych jak wełna. Żeby skutecznie się pozbyć połysku, warto najpierw poznać właściwości materiałów i dobrać odpowiednią metodę do ich wymagań.

Pytanie 6

Jakie rozwiązanie można wdrożyć w celu ograniczenia strat związanych z resztkami tkanin?

A. Wykorzystanie resztek na produkcję uboczną.

B. Sprzedaż resztek po obniżonych stawkach.

C. Wykorzystanie zintegrowanego mechanicznego systemu krojenia.

D. Stosowanie wyłącznie jednostronnych układów szablonów.

Wykorzystanie resztek na produkcję uboczną jest skuteczną metodą minimalizacji strat w branży tekstylnej. Zamiast traktować resztki jako odpad, można je przekształcić w nowe produkty, co nie tylko redukuje marnotrawstwo, lecz także może generować dodatkowe przychody. Przykładowo, resztki tkanin mogą być używane do produkcji akcesoriów takich jak torby, poduszki, a nawet odzież modułowa. Takie podejście jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, które kładą nacisk na efektywne wykorzystanie surowców i minimalizowanie wpływu na środowisko. W branży mody, wiele firm wdraża praktyki upcyklingu, co nie tylko przyczynia się do ochrony środowiska, ale również może poprawić wizerunek marki jako odpowiedzialnej społecznie. Przestrzeganie takich standardów nie tylko przynosi korzyści ekonomiczne, ale również zwiększa lojalność klientów, którzy coraz częściej poszukują produktów przyjaznych dla środowiska.

Pytanie 7

Stare, wełniane resztki tkanin mogą być poddane karbonizacji, a następnie przetworzone na włókna

A. recyklingowych

B. wtórnych

C. teksturalnych

D. zmienionych

Odpowiedź wtórnych jest poprawna, ponieważ oznacza, że resztki wełnianych szmat mogą być ponownie przetwarzane w celu uzyskania nowych włókien. Proces karbonizacji, polegający na poddaniu materiałów działaniu wysokiej temperatury w atmosferze kontrolowanej, jest kluczem do efektywnego odzyskiwania włókien z odpadów tekstylnych. W wyniku tego procesu, stare materiały zostają przekształcone w włókna, które mogą być używane ponownie w produkcji tekstyliów. Tego rodzaju praktyka jest zgodna z zasadami gospodarki o obiegu zamkniętym, która stawia na minimalizację odpadów i maksymalizację efektywności surowców. W branży tekstylnej istnieją już przykłady wykorzystania wtórnych włókien, jak na przykład produkcja odzieży ze zrecyklingowanych materiałów, co nie tylko zmniejsza wpływ na środowisko, ale również odpowiada na rosnące zapotrzebowanie na zrównoważoną modę.

Pytanie 8

Jakie procesy obróbki cieplnej są stosowane w trakcie technologicznej obróbki elementów odzieży?

A. Przeprasowanie, sprasowanie, przeparowanie, odparowanie

B. Wyprasowanie, prasowanie, przyprasowanie, rozciąganie

C. Dekatyzowanie, odparowanie, wyprasowanie, przeprasowanie

D. Odprasowanie, zaprasowanie, rozprasowanie, sprasowanie

Odpowiedź dotycząca odprasowania, zaprasowania, rozprasowania i sprasowania jest poprawna, ponieważ te operacje są kluczowymi etapami w obróbce cieplnej tkanin i wyrobów odzieżowych. Odprasowanie to proces usuwania zagnieceń, który sprawia, że odzież wygląda schludnie i estetycznie. Zaprasowanie polega na tworzeniu trwałych fałd lub linii, co nadaje odzieży pożądany kształt i styl. Rozprasowanie to technika stosowana do wygładzania materiału poprzez zastosowanie pary wodnej, co wpływa na jego właściwości strukturalne. Sprasowanie z kolei odnosi się do jednoczesnego prasowania oraz formowania tkanin, co jest szczególnie istotne w przypadku skomplikowanych fasonów. Zastosowanie tych technik jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają ich wykorzystanie w celu poprawy jakości końcowego produktu. Przykładem może być użycie wysokotemperaturowych pras do zaprasowania spodni, co zapewnia ich trwałość i estetykę. Właściwe stosowanie tych operacji również wspiera procesy produkcyjne, zmniejszając straty materiałowe i poprawiając efektywność produkcji.

Pytanie 9

System komputerowy do przygotowywania produkcji w krojowni służy do

A. skalowania szablonów

B. tworzenia wzoru odzieży

C. organizacji układów krojów

D. opracowywania konstrukcji odzieży

Komputerowy system przygotowania produkcji w krojowni jest kluczowym narzędziem wspierającym planowanie układów krojów. Tego typu systemy umożliwiają optymalne rozmieszczenie elementów wzoru na materiałach, co prowadzi do minimalizacji odpadów i maksymalizacji efektywności wykorzystania tkanin. Przykładowo, przy użyciu oprogramowania CAD (Computer-Aided Design) można na bieżąco modyfikować układy krojów, co pozwala na dostosowanie produkcji do zmieniających się wymagań rynkowych. W praktyce, dobre praktyki w krojowniach opierają się na systematycznym planowaniu, co przyczynia się do oszczędności materiałowych oraz skrócenia czasu realizacji zamówień. Systemy te są również zgodne z normami ISO, które promują efektywność produkcji w branży tekstylnej, co czyni je niezbędnym narzędziem w każdej nowoczesnej krojowni.

Pytanie 10

Ilustracja przedstawia różne wykończenia podkrojów szyi w letnich damskich strojach, które wskazują na dominujący trend, jakim jest

A. drapowanie

B. falbana

C. plisa

D. żabot

Drapowanie to naprawdę ciekawe zagadnienie w modzie. Generalnie chodzi o to, że materiał układa się w fałdy, co sprawia, że ubrania wyglądają jak małe dzieła sztuki. Szczególnie latem, drapowania są świetne, bo dodają lekkości i wyglądają elegancko, a jednocześnie są przewiewne, co jest ważne w gorące dni. Używa się tego głównie w sukienkach, bluzkach i różnych topach, szczególnie przy dekoltach i wykończeniach szyi. To pozwala na kreatywne zabawy z tkaninami, bo można to robić zarówno z lekkich jedwabi, jak i z bardziej sztywnych materiałów. Jest mnóstwo technik drapowania, które mogą być proste, ale też takie bardziej zaawansowane, które wymagają sporej wprawy. To wszystko jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, bo pozwala na personalizację ubrań i tworzenie unikalnych projektów. Takie drapowania potrafią też ukryć pewne niedoskonałości sylwetki, dlatego są popularne w modzie damskiej. Co więcej, drapowanie to trend, który ciągle wraca w modzie, co pokazuje, że jest ponadczasowe i różnorodne. Niezależnie od zmieniających się stylów, ta technika zawsze znajdzie swoje miejsce, łącząc estetykę z funkcjonalnością.

Pytanie 11

Wskaż rodzaj organizacji produkcji odzieży, w którym efektywność pracy zespołu zależy od najmniej wydajnego pracownika?

A. Synchro

B. Taśmy sekcyjnej

C. Taśmowy

D. Potok z zespołami obróbkowymi

Systemy organizacji produkcji odzieży, takie jak synchro, taśmy sekcyjne oraz potok z zespołami obróbkowymi, mają różne podejścia do zarządzania wydajnością pracy. W przypadku synchro, celem jest synchronizacja wszystkich procesów, aby uniknąć przestojów, jednak niekoniecznie oznacza to, że wydajność jest zależna od najwolniej pracującego pracownika. W tym systemie praca jest zorganizowana w taki sposób, aby umożliwić elastyczność i dostosowanie do zmiennych wymagań produkcji. Taśmy sekcyjne natomiast dzielą proces produkcyjny na różne sekcje, co pozwala na niezależne działanie poszczególnych grup, zmniejszając wpływ najwolniejszego członka na całość. Potok z zespołami obróbkowymi z kolei opiera się na podziale na zespoły, co także umożliwia większą autonomię i lepsze zarządzanie czasem produkcji. Wybór niewłaściwych systemów w kontekście uzależnienia wydajności od jednego pracownika może prowadzić do nieefektywności oraz frustracji w zespole, dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie struktury najlepiej odpowiadają na specyfikę produkcji odzieżowej. W praktyce, takie pomylenie prowadzi do błędnych wniosków i może skutkować nieoptymalnym wykorzystaniem zasobów, co negatywnie wpływa na rentowność i jakość produkcji.

Pytanie 12

Która z poniższych operacji obejmuje zabiegi jednorodne?

A. Odszycie zaszewek, zaprasowanie zaszewek

B. Wywrócenie kołnierza, sprasowanie kołnierza

C. Doszycie karczka, stębnowanie karczka

D. Zszycie boków, rozprasowanie szwów

W przypadku pozostałych odpowiedzi, istnieją istotne różnice między operacjami jednorodnymi a innymi technikami, które mogą prowadzić do mylnych wniosków. Zszycie boków i rozprasowanie szwów to operacje, które w znacznym stopniu różnią się od zabiegów jednorodnych, ponieważ zszycie boków obejmuje łączenie dwóch elementów odzieżowych, natomiast rozprasowanie szwów, choć istotne dla estetyki i dopasowania odzieży, jest operacją wykończeniową, a nie konstrukcyjną. Podobnie wywrócenie kołnierza i sprasowanie kołnierza również nie są operacjami jednorodnymi; wywrócenie kołnierza dotyczy zmiany jego formy, a sprasowanie jest procesem, który ma na celu ułatwienie prezentacji odzieży. Odszycie zaszewek i zaprasowanie zaszewek także nie wpisują się w definicję zabiegów jednorodnych, ponieważ pierwsza operacja dotyczy tworzenia zaszewek, a druga ich finalnego uformowania. Tego rodzaju błędy pojawiają się, gdy operacje są mylone z ich funkcjami, co prowadzi do nieporozumień w praktyce krawieckiej. Kluczowe w tej dziedzinie jest zrozumienie różnic między zabiegami konstrukcyjnymi a wykończeniowymi, co ma bezpośredni wpływ na jakość oraz estetykę finalnego produktu.

Pytanie 13

Który z wymienionych dokumentów wchodzących w skład dokumentacji technicznej jest fundamentem do tworzenia tabel wymiarów dla innych planowanych rozmiarów odzieży?

A. Zestawienie konstrukcyjnych składników.

B. Rysunek techniczny odzieży.

C. Tabela wymiarów elementów konstrukcyjnych wzoru odzieży.

D. Opis modelu.

Tabela wymiarów to absolutna podstawa, jeśli chodzi o projektowanie i produkcję odzieży. Dzięki niej, projektanci mają dokładne dane dotyczące poszczególnych elementów, jak rękawy czy kołnierze. To sprawia, że można łatwo zestawiać różne rozmiary, a to z kolei przekłada się na lepsze dopasowanie i większy komfort dla użytkowników. Z mojego doświadczenia, gdy zna się wymiary konstrukcji, to wprowadzenie zmian w projektach staje się znacznie szybsze i efektywniejsze. Plus, komunikacja między działami, takimi jak produkcja czy sprzedaż, staje się łatwiejsza. Różne standardy branżowe, jak BS 8860 czy ISO 8559, pokazują, że precyzyjne wymiary są kluczowe, by sprostać oczekiwaniom klientów. I nie zapominajmy, że tabele wymiarów często używa się w systemach CAD, co jeszcze bardziej automatyzuje proces projektowania i produkcji. Przykład? Przy projektach kolekcji, tabela ta może naprawdę pomóc w skomponowaniu różnych rozmiarów w oparciu o standardowe formy, co wpływa na efektywność produkcji i zadowolenie klienta.

Pytanie 14

Firmy odzieżowe oferujące swoje produkty w hipermarketach odpowiadają na wymagania konsumentów, którzy zwracają uwagę między innymi na

A. komfort użytkowania

B. dostępność towaru

C. wygodę użytkowania

D. standard wykonania

Odpowiedź "dostępność produktu" jest poprawna, ponieważ kluczowym aspektem zaspokajania potrzeb klientów w hipermarketach jest zapewnienie łatwego dostępu do odzieży. Klienci preferują zakupy w miejscach, gdzie mogą szybko znaleźć interesujące ich produkty, co wpływa na ich decyzje zakupowe. Producenci, aby sprostać tym wymaganiom, często wdrażają strategie takie jak zwiększenie liczby punktów sprzedaży, optymalizacja stanów magazynowych, a także wprowadzanie produktów do oferty, które odpowiadają lokalnym preferencjom. Na przykład, w sezonach wysokiego popytu, takich jak wiosna czy zima, producenci mogą wprowadzać kolekcje bazujące na aktualnych trendach, a także zapewnić, że towary są dostępne w różnych rozmiarach i kolorach, co zwiększa szanse na sprzedaż. W kontekście standardów branżowych, dostępność jest także kluczowym elementem logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw, co podkreśla znaczenie efektywności operacyjnej w handlu detalicznym.

Pytanie 15

Model dystrybucji, który polega na wykorzystaniu licznych pośredników do sprzedaży produktów codziennego użytku, nosi nazwę

A. ciągnięcia

B. wyłączna

C. selektywna

D. intensywna

Strategia wyłączna koncentruje się na ograniczeniu liczby pośredników, co sprawia, że produkt jest dostępny tylko w wybranych lokalizacjach. Taki model dystrybucji jest bardziej odpowiedni dla luksusowych marek, które chcą kontrolować wizerunek oraz dostępność swoich produktów. Z kolei strategia ciągnięcia opiera się na tworzeniu popytu przez marketing oraz promocję, co skutkuje tym, że klienci żądają produktów w sklepach, ale niekoniecznie oznacza to zaangażowanie dużej liczby pośredników. Strategia selektywna, z drugiej strony, pozwala na współpracę z wybranymi dystrybutorami, co również ogranicza zasięg w porównaniu do strategii intensywnej. W kontekście sprzedaży wyrobów użytku codziennego, takie podejścia mogą prowadzić do zmniejszenia dostępności produktów dla klientów, co jest niekorzystne w branży, gdzie kluczowe jest dotarcie do jak najszerszej grupy odbiorców. Błędne jest zatem myślenie, że te strategie mogą skutecznie zastąpić intensywne podejście do dystrybucji, które zapewnia maksymalną widoczność i dostępność produktów na rynku.

Pytanie 16

Dla jakich tkanin można ułożyć największą liczbę warstw w nakładzie?

A. sukienkowych z jedwabiu

B. ubraniowych z wełnopodobnych materiałów

C. płaszczy bawełnopodobnych

D. płaszczy z wełny

Jedwabne sukienkowe tkaniny charakteryzują się nie tylko wysoką jakością, ale również zdolnością do formowania wielu warstw w nakładzie. Ich delikatna struktura oraz jednocześnie wysoka wytrzymałość na rozciąganie sprawiają, że są one idealne do zastosowań, gdzie wymagana jest elegancja i estetyka. W praktyce, projektanci mody często wykorzystują jedwab w tworzeniu sukienek, które muszą dobrze układać się na ciele, a jednocześnie mieć odpowiednią objętość. Techniki szycia, takie jak drapowanie czy rąbek, mogą być stosowane w połączeniu z jedwabiem, co umożliwia tworzenie skomplikowanych konstrukcji, które są zarówno funkcjonalne, jak i stylowe. Dodatkowo, jedwab jest materiałem, który dobrze reaguje na procesy takie jak farbowanie czy nadruk, co daje szerokie możliwości w zakresie personalizacji i dostosowywania. W branży mody, znajomość właściwości jedwabiu oraz technik pracy z nim jest niezbędna dla osiągnięcia profesjonalnych efektów końcowych.

Pytanie 17

Zastąpienie połączeń nitkowych realizowanych na maszynach do fastrygowania połączeniami za pomocą kleju to technika

A. małych wklejek

B. tymczasowych złączy klejowych

C. wkładów sztywnikowych

D. wkładów wielkopowierzchniowych

Zastosowanie tymczasowych złączy klejowych jako zamiennika połączeń nitkowych w maszynach fastrygówkach jest nowoczesnym podejściem w technologii łączenia materiałów. Technika ta polega na użyciu klejów, które oferują podobną siłę i właściwości mechaniczne jak tradycyjne nitowanie, przy jednoczesnym zapewnieniu większej elastyczności i szybkości procesu produkcyjnego. Przykładowo, w przemyśle odzieżowym lub tekstylnym, takie połączenia mogą być szczególnie przydatne w produkcji odzieży technicznej, gdzie kluczowe są właściwości wodoszczelne i elastyczność. W odróżnieniu od sztywnych połączeń nitkowych, które mogą ograniczać ruch materiału, złącza klejowe pozwalają na swobodniejsze formowanie i lepszą adaptację do ruchów ciała. Ponadto, tymczasowe złącza klejowe mogą być łatwiejsze do usunięcia w procesie recyklingu lub naprawy, co czyni je zrównoważonym rozwiązaniem w kontekście ochrony środowiska. W branży mody oraz technicznych zastosowaniach, przestrzeganie standardów jakości, takich jak ISO 14001, dotyczących ochrony środowiska, jest również istotne.

Pytanie 18

Do wycinania części odzieży z materiałów podzielonych na sekcje najczęściej wykorzystuje się

A. przenośne krajarki z nożem wielokątnym

B. stacjonarne maszyny krojcze

C. przenośne krajarki z nożem tarczowym

D. elektryczne nożyce

Wykorzystanie krajarek przenośnych z nożem wielokątnym, krajarek przenośnych z nożem tarczowym czy nożyc elektrycznych w kontekście wykrawania odzieży z nakładów podzielonych na sekcje może prowadzić do nieefektywności i obniżonej precyzji. Krajarki przenośne, mimo że są użyteczne w mniejszych projektach lub w przypadku cięcia niewielkich ilości materiału, nie są w stanie zapewnić takiej samej dokładności i wydajności jak stacjonarne maszyny krojcze. Na przykład, krajarki z nożem tarczowym mogą być używane do prostych cięć, ale nie radzą sobie dobrze z bardziej złożonymi kształtami, co może prowadzić do odpadów materiałowych oraz zwiększenia kosztów produkcji. Używanie nożyc elektrycznych, choć praktyczne w niektórych zastosowaniach, również nie zapewnia odpowiedniej precyzji w cięciach złożonych wzorów odzieżowych. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że przenośne narzędzia mogą zastąpić maszyny stacjonarne w przypadku większych serii produkcyjnych. W rzeczywistości, do efektywnego wykrawania z nakładów, które wymagają powtarzalności i dokładności, kluczowe jest zastosowanie rozwiązań technologicznych, które nie tylko wspierają proces produkcji, ale także zwiększają jakość i dokładność wykrawanych elementów.

Pytanie 19

Na schemacie instruktażowym ukazane są

A. metoda realizacji węzła technologicznego w przekroju i widoku

B. sposób wykonania konstrukcji oraz modelowania odzieży

C. prezentacja modelu odzieży z przodu oraz z tyłu ze wszystkimi detalami

D. wymiary różnych komponentów konstrukcyjnych odzieży

Odpowiedź wskazująca na sposób wykonania węzła technologicznego w widoku i przekroju jest poprawna, ponieważ rysunki instruktażowe często służą jako wizualne przewodniki, które precyzyjnie ilustrują techniki konstrukcyjne. Węzły technologiczne to kluczowe elementy w projektowaniu odzieży, które wskazują, jak poszczególne materiały powinny być łączone i przetwarzane. Przykładowo, rysunki te mogą pokazywać detale dotyczące zszywania, wykończenia krawędzi czy zastosowania odpowiednich ściegów, co jest niezbędne do uzyskania trwałych i estetycznych efektów końcowych. W praktyce, znajomość tych węzłów jest niezwykle ważna dla krawców, projektantów i techników odzieżowych, którzy muszą stosować się do określonych standardów, takich jak ISO 4915 dotyczący węzłów szycia. Rysunki przedstawiające te elementy pomagają również w eliminacji błędów podczas produkcji, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości w branży odzieżowej.

Pytanie 20

Ocena jakości finalnego produktu obejmuje weryfikację

A. precyzji wykonania wykrojów

B. norm zużycia surowców oraz akcesoriów krawieckich

C. cech użytkowych tkaniny głównej

D. zgodności realizacji produktu z dokumentacją techniczną

Jak dla mnie, zgodność wyrobu z dokumentacją techniczną to naprawdę kluczowa rzecz w ocenie jakości produktów w branży tekstylnej i odzieżowej. Ta dokumentacja to jakby instrukcja, w której znajdziesz wszystkie ważne parametry i wymagania, które produkt musi spełnić, żeby był uznany za wysokiej jakości. W przypadku odzieży, to może być na przykład opis materiałów, sposób szycia czy wykończenia. Warto też zwrócić uwagę na szczegóły, takie jak rozmiary i krój. Dzięki znormalizowanym procedurom kontrolnym można na bieżąco sprawdzać, czy wszystko jest w porządku i czy wykonanie odpowiada wymaganiom z dokumentu. Na przykład, w branży odzieżowej robimy audyty, w których kontrolujemy szczegóły konstrukcyjne, czyli szwy, wykończenia i materiały. To pozwala nam wychwycić wszelkie niezgodności i poprawić procesy produkcyjne. Uważam, że znajomość i stosowanie dokumentacji technicznej w produkcji to podstawa, żeby zapewnić spójność, bezpieczeństwo i satysfakcję klientów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 21

Jaką maszynę do szycia powinno się wykorzystać do wykończenia dolnej części spódnicy przy użyciu ściegu niewidocznego?

A. Podszywarkę

B. Fastrygówkę

C. Overlock

D. Ryglówkę

Podszywarka to maszyna szwalnicza, która idealnie nadaje się do wykończenia dołów spódnic ściegiem niewidocznym, także znanym jako ścieg kryty. Jej konstrukcja pozwala na wykonanie estetycznych i trwałych szwów, które są praktycznie niewidoczne od strony zewnętrznej odzieży. W praktyce, podszywarka wykorzystuje specjalne igły i stopki, które umożliwiają precyzyjne wszycie tkaniny w sposób, który nie narusza wierzchniej warstwy materiału. Dzięki temu, wykończenie dołu spódnicy jest nie tylko funkcjonalne, ale także estetyczne, co jest szczególnie ważne w modzie. W branży odzieżowej standardowe użycie podszywarki w takim kontekście jest powszechną praktyką, co świadczy o jej znaczeniu dla uzyskania wysokiej jakości wykończeń. Warto również dodać, że ścieg niewidoczny jest często stosowany w szyciu odzieży z tkanin delikatnych, gdzie estetyka i subtelność detali mają kluczowe znaczenie, jak w przypadku spódnic wieczorowych czy eleganckich sukienek.

Pytanie 22

Odzież sportową skierowaną do młodzieży należy przede wszystkim promować

A. w czasopismach o tematyce sportowej

B. w telewizji podczas filmów dla młodzieży

C. na witrynach internetowych producentów

D. na platformach społecznościowych

Reklama odzieży sportowej w mediach społecznościowych to moim zdaniem najlepszy sposób na dotarcie do młodzieży. Oni spędzają sporo czasu na Instagramie, TikToku czy Snapchacie i tam łatwiej im się zaangażować z markami. Te platformy dają możliwość różnorodnych form, jak wideo czy zdjęcia, a także współpraca z influencerami, co naprawdę działa. Kiedy znani influencerzy promują ciuchy, ich fani częściej podejmują decyzje zakupowe. Fajnie jest też angażować młodzież w tworzenie treści, na przykład przez konkursy, co sprawia, że czują się bardziej związani z marką. Z tego, co widzę, takie metody są coraz bardziej skuteczne.

Pytanie 23

Który układ szablonów będzie ekonomicznie uzasadniony przy szyciu 200 egzemplarzy sukienek dla dziewczynek w trzech rozmiarach z tkaniny pokazanej na ilustracji?

A. Pojedynczego jednokierunkowego

B. Łączonego jednokierunkowego

C. Pojedynczego dwukierunkowego

D. Łączonego dwukierunkowego

Wybór łączonego dwukierunkowego układu szablonów jest uzasadniony ekonomicznie przy szyciu 200 sztuk sukienek dziewczęcych w trzech rozmiarach z tkaniny o wzorze widocznym na rysunku. Dwukierunkowy układ pozwala na rozmieszczenie szablonów w obu kierunkach tkaniny co minimalizuje odpady materiału. Dzięki temu można efektywnie wykorzystać całą szerokość tkaniny co jest kluczowe przy większych produkcjach. Łączenie rozmiarów szablonów pozwala na maksymalne wykorzystanie resztek tkaniny co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ekonomii produkcji. Wzór w kropki na prezentowanej tkaninie nie wymaga dopasowywania w jednym kierunku co eliminuje konieczność stosowania jednokierunkowych układów. Takie podejście pozwala nie tylko na oszczędność materiału ale również na redukcję kosztów produkcji poprzez mniej skomplikowany proces krojenia i przygotowania materiałów. Warto stosować takie praktyki jako część strategii optymalizacji produkcji w przemyśle tekstylnym i odzieżowym.

Pytanie 24

Przeprowadzenie kontroli organoleptycznej materiałów w belach przed ich rozkrojem ma na celu między innymi określenie

A. wskaźników użytkowych

B. raportu splotu

C. długości materiału

D. błędów tkackich

Kontrola organoleptyczna materiałów w belach przed ich rozkrojem jest kluczowym etapem w procesie produkcji tekstyliów. Głównym celem tej kontroli jest identyfikacja ewentualnych błędów tkackich, które mogą wpłynąć na jakość końcowego produktu. Błędy te mogą obejmować nieprawidłowy splot, niejednorodności w strukturze materiału czy też niezgodności w kolorze. Przeprowadzając kontrolę, specjaliści są w stanie zauważyć te niedoskonałości na wczesnym etapie, co pozwala na uniknięcie dalszych problemów podczas obróbki materiału oraz jego późniejszego użytkowania. Na przykład, w przypadku wykrycia błędów tkackich, przedsiębiorstwo może zdecydować się na poprawki przed dalszym przetwarzaniem, co oszczędza czas i koszty. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które nakazują dbałość o jakość na każdym etapie produkcji. Standardy jakości, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie systematycznej kontroli jakości jako kluczowego elementu w procesie produkcyjnym.

Pytanie 25

W jakich okolicznościach powinno się prasować spódnicę wykonaną z wełny?

A. 200°C na sucho, bez użycia pary

B. 150°C na mokro, przez zaparzaczkę

C. 180°C na sucho, bez użycia pary

D. 110°C na mokro, przez zaparzaczkę

Prasowanie wełnianej spódnicy w 150°C na mokro czy 180°C na sucho to dość ryzykowna sprawa. Wełna jest naturalnym włóknem i wysokie temperatury mogą prowadzić do skurczenia, odkształcenia czy przypalenia. Sugerowanie prasowania w 150°C na mokro pomija fakt, że 110°C to już jest taka górna granica, na którą trzeba uważać. A prasowanie na sucho w 180°C czy 200°C to już kompletny strzał w stopę, bo suche powietrze nie daje parze ujścia, przez co łatwo o przypalenie. Jak prasujemy wełnę, to zawsze trzeba użyć zaparzaczki, bo to naprawdę chroni materiał. Prasowanie bez pary, i to jeszcze w takich wysokich temperaturach, może wyrządzić nieodwracalne szkody. Warto pamiętać, że trzeba znać odpowiednie temperatury dla różnych tkanin, bo inaczej można sobie mocno zaszkodzić w codziennej pielęgnacji ubrań.

Pytanie 26

Na którym schemacie obróbki technologicznej pokazano sposób realizacji wyrobu odzieżowego lub jego części?

A. Modelowym

B. Technicznym

C. Instruktażowym

D. Konstrukcyjnym

Rysunek instruktarzowy jest kluczowym elementem w procesie produkcji odzieży, ponieważ konkretyzuje sposób wykonania wyrobu oraz jego elementów. Tego typu rysunki zawierają szczegółowe informacje o technikach szycia, materiałach oraz kolejności operacji, co jest niezbędne w celu zapewnienia wysokiej jakości finalnego produktu. W praktyce, rysunki instruktażowe są często stosowane przez krawców i projektantów mody, którzy muszą przekazać złożone techniki wykonania odzieży, uwzględniając przy tym różne aspekty, takie jak wygoda noszenia, estetyka oraz funkcjonalność. W zgodzie z normami branżowymi, rysunki te powinny być jasne i zrozumiałe, co ułatwia ich interpretację przez osoby wykonujące daną pracę. Na przykład, w produkcji odzieży sportowej, szczegółowe instrukcje dotyczące stosowania elastycznych szwów mogą znacznie wpłynąć na komfort użytkownika. Dobrą praktyką jest także wprowadzanie elementów wizualnych, takich jak zdjęcia lub diagramy, które pozwalają lepiej zrozumieć proces produkcji.

Pytanie 27

Na metkach przypinanych do tekstyliów zawarta jest informacja między innymi o

A. systemie organizacji szycia

B. metodzie kontroli końcowej

C. metodzie konserwacji wyrobu

D. normie zużycia materiału

Na przywieszkach mocowanych w wyrobach odzieżowych kluczowym elementem jest informacja dotycząca sposobu konserwacji wyrobu. Praktyczne wskazówki na temat pielęgnacji odzieży, takie jak właściwe metody prania, suszenia i prasowania, są niezbędne do zachowania estetyki oraz funkcjonalności wyrobu. Oznaczenia na metkach, zgodne z międzynarodowymi standardami, na przykład ISO 3758, pomagają konsumentom w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących konserwacji. Przykładowo, jeśli na metce znajduje się ikona przedstawiająca pranie w zimnej wodzie, oznacza to, że wysoka temperatura może uszkodzić tkaninę. Dobre praktyki branżowe wskazują, że dostarczenie jasnych instrukcji dotyczących konserwacji nie tylko zwiększa zadowolenie klientów, ale również wpływa na wydłużenie żywotności produktów, co jest korzystne z perspektywy zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W ten sposób, odpowiednie informacje na przywieszkach stają się ważnym narzędziem w edukacji konsumentów i promowaniu świadomego korzystania z odzieży.

Pytanie 28

Jakiej czynności nie dokonuje się podczas układania szablonów na materiale według wzorca i obrysowywania ich krawędzi na materiale?

A. Rozmieszczania szablonów w pewnej odległości od siebie, aby ich kontury były widoczne

B. Oznaczania wielkości i numeru części konstrukcyjnej na obrysowanych elementach

C. Układania szablonów z zachowaniem kierunku nitki prostej

D. Przyklejania ułożonych szablonów do materiału

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie procesu rozmieszczania szablonów na materiale i jego znaczenia w kontekście produkcji. Układanie szablonów w odległości zapewniającej widoczność ich obrysów to kluczowy krok, który pozwala na precyzyjne odwzorowanie kształtów na materiale. Zbyt bliskie lub zbyt dalekie rozmieszczenie może prowadzić do nieczytelności obrysów, co w konsekwencji wpłynie na jakość wyrobu końcowego. Zachowanie kierunku nitki prostej jest równie istotne, ponieważ niewłaściwe ustawienie szablonów może skutkować deformacjami w gotowym produkcie, co jest szczególnie ważne w kontekście odzieży, gdzie elastyczność i układ materiału są kluczowe dla komfortu użytkowania. Oznakowanie wielkości i numeru części konstrukcyjnej na obrysowanych elementach jest również ważne, ponieważ ułatwia to późniejsze etapy produkcji, ale nie powinno mylić się z procesem rozmieszczania szablonów. Typowym błędem myślowym jest mylenie procesu rozmieszczania z przyklejaniem, co skutkuje pominięciem ważnych etapów, które powinny być przeprowadzone przed finalizacją układu szablonów. Właściwe zrozumienie kolejności działań jest niezbędne do zapewnienia najwyższej jakości wytworzonych elementów. W branży odzieżowej i tekstylnej takie standardy są kluczowe dla osiągnięcia profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 29

Jakie wymagania powinien spełniać magazyn z gotowymi produktami?

A. Temperatura w pomieszczeniach magazynu powinna wynosić około 25 °C

B. W pomieszczeniach magazynowych nie powinno się używać środków przeciwmolowych itp.

C. Pomieszczenia magazynowe nie mogą być wilgotne

D. Okna w magazynie powinny być umiejscowione od strony południowej

W magazynie ważne jest, żeby nie było za dużo wilgoci. To kluczowe, bo wilgotność może naprawdę zaszkodzić naszym wyrobom gotowym. Jak będzie za mokro, to mogą się pojawić pleśnie, grzyby, a nawet szkodniki - a tego chyba nikt nie chce, prawda? Standardy, takie jak ISO 55000, mówią, że odpowiednia wilgotność to podstawa, jeśli chcemy, żeby nasze produkty były w dobrej formie przez dłuższy czas. W praktyce dobrze jest mieć wentylację i osuszacze, żeby ta wilgotność nie poszalała. Na przykład, w magazynach z jedzeniem czy lekami, to szczególnie ważne, żeby kontrolować te poziomy i nie przekraczać zalecanych limitów. Zastosowanie tych praktyk nie tylko chroni nasze wyroby, ale także może pomóc w efektywniejszej pracy i zmniejszeniu ryzyka strat finansowych związanych z uszkodzeniami.

Pytanie 30

Do defektów produkcyjnych można zaliczyć źle dobraną

A. taśmę pasmanteryjną do wyrobu

B. tkaninę do odzieżowego fasonu

C. klejonkę do rodzaju materiału

D. technikę wykończenia dekoltu

Zgadza się, nieprawidłowa technika wykończenia dekoltu to faktycznie błąd, który da się zauważyć na pierwszy rzut oka. I tak, wpływa to na wygląd, trwałość i komfort noszenia ubrań. Co do pozostałych opcji, to chociaż mogą powodować problemy, to nie są już błędami konfekcyjnymi. Na przykład, jeśli tkanina nie pasuje do fasonu, to można to traktować jako błąd projektowy. W końcu już na etapie tworzenia coś takiego powinno być przemyślane. Kiedy wybierzesz niewłaściwą tkaninę, to ubranie może zupełnie nie leżeć tak, jak powinno, ale to bardziej kwestia projektu, a nie produkcji. No i ten temat klejonki. Jeśli dobór klejonki do materiału jest nietrafiony, to rzeczywiście może to wpłynąć na całość – szczególnie jeśli chodzi o sztywność, ale znowu, to nie jest typowy błąd konfekcyjny. No i taśma pasmanteryjna – źle dobrana może zepsuć estetykę, ale to też bardziej związane z projektem niż z samym szyciem.

Pytanie 31

Cechy charakterystyczne systemu to liniowy układ stanowisk oraz dostarczanie kompletu wykrojów jednej sztuki wyrobu na pierwsze stanowisko?

A. potok z synchronizowanymi grupami obróbkowymi

B. taśmy sekcyjnej

C. synchro

D. taśmowego

Twoje odpowiedzi dotyczące taśmy sekcyjnej i synchro nie oddają charakterystyki systemu taśmowego. Taśma sekcyjna nie działa jak tradycyjna taśma – ma przerwy w produkcji, co prowadzi do przestojów i niższej efektywności. Taśmy sekcyjne stosuje się w specyficznych sytuacjach, gdzie produkcja się dzieli, co komplikuje interakcje między etapami. A "synchro" odnosi się do synchronizacji procesów, co jest kluczowe w bardziej skomplikowanych systemach, ale nie pasuje do idei dostarczania jednego wyrobu na pierwsze stanowisko. Odpowiedzi dotyczące potoku z synchronizowanymi grupami sugerują, że produkcja może być bardziej złożona i opierać się na grupach roboczych, a nie na prostej taśmie. To podejście działa czasami, ale odbiega od klasycznej definicji systemu taśmowego, który ma ułatwiać i przyspieszać produkcję. Ważne, żeby zrozumieć, że systemy taśmowe mają swoje specyficzne cechy, które różnią się od innych systemów produkcyjnych, i jeśli to źle zinterpretujemy, to może prowadzić do problemów.

Pytanie 32

Jaką maszynę do szycia powinno się wykorzystywać do obrębów w podkoszulkach wykonanych z bawełnianej dzianiny?

A. Podszywarkę

B. Renderówkę

C. Stebnówkę

D. Overlock

Renderówka to naprawdę fajna maszyna do szycia, która sprawdza się idealnie przy obrębianiu dzianin, zwłaszcza tych bawełnianych. Używa specjalnych igieł i mechanizmów, co sprawia, że wykończenia na brzegach są nie tylko estetyczne, ale też funkcjonalne. Dzięki niej brzegi tkanin są elastyczne i się nie strzępią, co jest mega ważne, zwłaszcza przy robieniu t-shirtów. Jak to w praktyce wygląda? No, renderówka szyje w taki sposób, że ścieg jest mocny, ale też elastyczny, co zapobiega rozrywaniu szwów w trakcie noszenia. Przykład? Podkoszulki – tam obręb musi być tak zrobiony, żeby nie ograniczał ruchów. W branży odzieżowej to norma używać renderówek do obrębiania dzianin, bo zwiększa to i trwałość, i estetykę końcowego produktu.

Pytanie 33

Urządzenie pokazane na rysunku znajduje zastosowanie

A. do numeracji wykrojów

B. do nacinania zewnętrznych punktów montażowych na wykrojach

C. do wycinania wykrojów z pojedynczych warstw

D. do oznaczania punktów wewnętrznych na wykrojach

Urządzenie przedstawione na ilustracji to etykieciarka ręczna, która jest używana do numerowania wykrojów. Etykieciarki tego typu są szeroko stosowane w przemyśle odzieżowym i tekstylnym, gdzie precyzyjne oznakowanie elementów jest kluczowe dla zachowania porządku i efektywności procesu produkcji. Numery na wykrojach pomagają w identyfikacji i śledzeniu poszczególnych części w czasie montażu co jest niezbędne szczególnie w przypadku produkcji masowej gdzie różne elementy mogą być wykonane z podobnych materiałów. Etykieciarki zapewniają szybkie i trwałe oznakowanie co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu produkcją. W praktyce stosowanie takiego urządzenia minimalizuje ryzyko pomyłek podczas montażu oraz ułatwia kontrolę jakościową produktów. Numery na etykietkach mogą również zawierać dodatkowe informacje takie jak kod partii czy specyfikację rozmiaru co dodatkowo wspomaga proces logistyczny i magazynowy. Efektywne wykorzystanie etykieciarek przyczynia się do zwiększenia produktywności i dokładności w cyklu produkcyjnym co jest kluczowe dla konkurencyjności w branży odzieżowej.

Pytanie 34

Jakiego typu kontrola może być wykorzystana w procesie szycia odzieży w zakładach z organizacją produkcji potokowej z synchronizowanymi zespołami obróbczo-szywającymi oraz synchro?

A. Końcowa pełna

B. Końcowa wyrywkowa

C. Międzyoperacyjna wyrywkowa

D. Międzyoperacyjna pełna

Kontrola końcowa wyrywkowa, która jest jedną z rozważanych opcji, polega na sprawdzaniu próbek produktów dopiero po zakończeniu całego procesu produkcji. Choć może być użyteczna w niektórych okolicznościach, nie jest wystarczająca w kontekście produkcji potokowej, gdzie kluczowe znaczenie ma bieżące monitorowanie jakości. Spóźniona identyfikacja błędów może prowadzić do znacznych strat finansowych i czasowych, ponieważ problemy wykryte na końcu procesu wymagają przeważnie kosztownej poprawy lub nawet całkowitego wycofania wadliwych produktów. Warto również zauważyć, że pełna kontrola końcowa nie zapewnia elastyczności w dostosowywaniu procesu produkcyjnego. Z drugiej strony, kontrola międzyoperacyjna wyrywkowa nie jest wystarczająca, ponieważ polega na losowym sprawdzaniu jakości w trakcie produkcji, co również może prowadzić do niewykrywania krytycznych problemów w momencie ich powstawania. Tego typu podejście powoduje, że nie wszystkie aspekty procesu są monitorowane precyzyjnie, co może prowadzić do poważnych błędów. W kontekście produkcji, w której synchronizacja zespołów obróbkowych jest kluczowa, zastosowanie pełnej kontroli międzyoperacyjnej jest nie tylko bardziej efektywne, ale także zgodne z zasadami lean manufacturing oraz zarządzania jakością, które podkreślają znaczenie ciągłego doskonalenia i eliminacji marnotrawstwa.

Pytanie 35

Wskaż, które z poniżej opisanych działań w krojowni są przedstawione w odpowiedniej kolejności technologicznej?

A. Relaksacja materiału, kontrola jakości materiału w beli

B. Rozkrój nakładu na sekcje, wykrawanie wykrojów

C. Warstwowanie materiału, przygotowanie układu szablonów

D. Odrysowywanie szablonów, układanie szablonów

Odpowiedź 'Rozkrój nakładu na sekcje, wykrawanie wykrojów' jest prawidłowa, ponieważ przedstawia właściwą kolejność działań technologicznych w krojowni. Proces rozpoczyna się od rozkroju nakładu, który polega na podziale materiału na mniejsze sekcje zgodnie z wymaganiami produkcyjnymi. To kluczowy krok, który zapewnia optymalne wykorzystanie materiału i minimalizuje odpady. Następnie następuje wykrawanie wykrojów, które polega na wycinaniu poszczególnych elementów odzieży z wcześniej przygotowanych sekcji materiału. Dążenie do efektywności w krojowni, poprzez właściwe rozplanowanie i wykonanie tych czynności, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, co przekłada się na jakość finalnych produktów. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również precyzyjne pomiary oraz kontrolę jakości przy użyciu odpowiednich narzędzi, co pozwala zredukować błędy i poprawić wydajność produkcji.

Pytanie 36

Jaki wzór na tkaninach jest typowy dla stylu dziewczęcego oraz damskiego w okresie wiosna-lato?

A. Pasy

B. Krata

C. Kwiaty

D. Kwadraty

Wzór kwiatowy jest niezwykle charakterystyczny dla mody dziewczęcej i damskiej w sezonie wiosna-lato. Kwiaty symbolizują odrodzenie i świeżość, co idealnie wpasowuje się w atmosferę tego okresu. Wzory te wprowadza się nie tylko w odzieży, ale również w dodatkach, takich jak torebki, szale czy biżuteria. Wzory kwiatowe mogą przyjmować różne formy – od drobnych, subtelnych motywów po duże, wyraziste grafiki. W modzie często stosuje się techniki druku cyfrowego, które pozwalają na uzyskanie skomplikowanych i szczegółowych wzorów, co zwiększa atrakcyjność kolekcji. Dobrym przykładem zastosowania wzorów kwiatowych są letnie sukienki, bluzki, a także spódnice, które idealnie komponują się z lżejszymi tkaninami, takimi jak bawełna, len czy jedwab. Warto również zauważyć, że motywy kwiatowe są często wykorzystywane w kolekcjach znanych projektantów, co potwierdza ich znaczenie i aktualność w modowych trendach.

Pytanie 37

Cechami charakterystycznymi włókien są termoplastyczność, skłonność do elektryzowania się oraz tendencja do mechacenia?

A. sztucznych

B. zwierzęcych

C. roślinnych

D. syntetycznych

Włókna roślinne, takie jak bawełna czy len, nie wykazują termoplastyczności, ponieważ są naturalnymi materiałami, które nie ulegają zmiękczeniu pod wpływem ciepła. Mają także wysoką higroskopijność, co oznacza, że dobrze chłoną wilgoć i nie elektryzują się łatwo. Nie są również szczególnie podatne na mechacenie, choć np. bawełna może z czasem wykazywać pewne oznaki zużycia. Włókna sztuczne, takie jak wiskoza, są często mylone z syntetycznymi, ale różnią się składem – są produkowane z celulozy, co sprawia, że są bardziej podobne do włókien naturalnych. Wiskoza jest mniej podatna na elektryzowanie i ma dobrą zdolność do chłonięcia wilgoci, przez co nie wykazuje cech typowych dla włókien syntetycznych. Włókna zwierzęce, takie jak wełna czy jedwab, również nie są termoplastyczne i mają zdolność do pochłaniania wilgoci, co zapobiega elektryzowaniu się. Wełna może mechacić się pod wpływem tarcia, ale wynika to z jej naturalnej struktury, a nie z typowej cechy włókien syntetycznych. Włókna syntetyczne, takie jak poliester, poliamid czy akryl, są termoplastyczne, łatwo się elektryzują i mają tendencję do mechacenia, co odróżnia je od pozostałych grup włókien.

Pytanie 38

W dokumentacji technicznej odzieży opisano konstrukcję oraz metodę realizacji z podziałem na

A. typy stanowisk.

B. komponenty konstrukcyjne wyrobu.

C. fazy technologiczne.

D. typy obróbki elementów wyrobu.

Fazy technologiczne to kluczowy element w dokumentacji technicznej wyrobu odzieżowego, ponieważ opisują one poszczególne etapy produkcji, które są niezbędne do stworzenia finalnego produktu. Każda faza określa, jakie działania i operacje muszą być wykonane, aby zrealizować projekt odzieżowy, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Na przykład, faza projektowania obejmuje stworzenie wzorów i specyfikacji, następnie przechodzi w fazę krojenia materiałów, a potem do szycia i wykończenia. Każda z tych faz wymaga precyzyjnego opisu, aby zapewnić zgodność z normami jakości, a także efektywność produkcji. W praktyce, dobrze zdefiniowane fazy technologiczne pozwalają na lepsze zarządzanie czasem i zasobami, co prowadzi do oszczędności oraz optymalizacji procesów produkcyjnych. Zrozumienie i poprawna implementacja tych faz są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wyrobów odzieżowych i zadowolenia klienta.

Pytanie 39

Na ilość wykorzystanego materiału odzieżowego wpływ mają

A. asortyment odzieży

B. typ oraz długość układu szablonów

C. typ oraz grubość materiału

D. szerokość materiału

Podejście, które sugeruje, że wysokość nakładu materiału odzieżowego nie jest bezpośrednio związana z rodzajem i grubością materiału, jest błędne. Istnieje przekonanie, że inne czynniki, takie jak układ szablonów czy szerokość materiału, mają decydujący wpływ na całkowity nakład materiału. W rzeczywistości, układ szablonów wpływa na ilość materiału tylko w kontekście efektywności jego wykorzystania, a nie na samą ilość materiału potrzebnego do uszycia odzieży. Dobrze skonstruowany układ szablonów może zminimalizować odpady, ale nie zmieni podstawowej ilości materiału, jaką wymaga dana odzież. Szerokość materiału także odgrywa rolę, jednak wpływa jedynie na sposób cięcia tkaniny, a nie na jej ilość. Często ignoruje się znaczenie właściwego wyboru materiału; przy użyciu cieńszych lub bardziej elastycznych tkanin można zmniejszyć całkowity nakład. W przemyśle odzieżowym ważne jest, aby zrozumieć, że grubość tkaniny wpływa na trwałość i komfort odzieży, co jest kluczowe dla zadowolenia klienta. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do nieefektywności i potencjalnych strat materiałowych, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na zrównoważony rozwój i optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 40

System organizacji wytwarzania odzieży, który charakteryzuje się między innymi: wyspecjalizowanymi stanowiskami pracy, ustaloną rytmicznością oraz ciągłością produkcji, to system

A. potokowa

B. masowa

C. grupowa

D. indywidualna

Metoda potokowa organizacji produkcji odzieży charakteryzuje się wysokim stopniem specjalizacji stanowisk pracy oraz ustalonym rytmem produkcji. W tej metodzie każdy pracownik ma określoną rolę, co przyczynia się do zwiększenia efektywności i minimalizacji czasu przeznaczonego na każdą jednostkę produkcyjną. Przykładem zastosowania tej metody może być produkcja odzieży w fabrykach, gdzie linia montażowa umożliwia szybkie i płynne przejście od jednego etapu produkcji do następnego. Dzięki zastosowaniu potokowego przepływu materiałów, proces wytwarzania jest zoptymalizowany, co pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności oraz skrócenie czasu realizacji zamówień. W branży odzieżowej, standardy Lean Manufacturing i Six Sigma są często implementowane, aby dodatkowo poprawić efektywność produkcji potokowej. Warto również zauważyć, że metoda ta znacznie ułatwia kontrolę jakości, ponieważ każdy etap produkcji może być monitorowany i oceniany na bieżąco, co pozwala na szybką identyfikację i eliminację potencjalnych problemów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej