Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 14:23
Data zakończenia: 31 maja 2025 14:41

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie informacje zawiera rysunek dotyczący zagospodarowania działki lub terenu?

A. Rezultaty pomiarów geodezyjnych.

B. Struktura konstrukcyjna obiektu oraz dane techniczne.

C. Ilustracja oraz opis słowny obiektu.

D. Usytuowanie obiektu oraz jego właściwości przestrzenne.

Wybrana odpowiedź, że część rysunkowa projektu to tylko opis rysunkowy i słowny, nie pokazuje w pełni, co tak naprawdę ta część powinna zawierać. Jasne, że opis jest ważny, ale to tylko dodatek do tego, co naprawdę powinno być w rysunkach. Ponadto, odpowiedź mówiąca, że chodzi o wyniki pomiarów geodezyjnych, też jest trochę myląca, bo te pomiary są zazwyczaj tylko punktem wyjścia do stworzenia rysunków, a nie ich częścią. Najważniejsze jest, gdzie te obiekty są umiejscowione, co powinno być bardziej podkreślone, zwłaszcza z perspektywy prawa budowlanego i praktyki architektonicznej. Układ konstrukcyjny i parametry techniczne to coś, co raczej powinno być w innych częściach dokumentacji, a nie w samej części rysunkowej. Wydaje mi się, że zrozumienie, jak rysunki przekazują dane wizualne, jest mega istotne, bo pomaga w łatwiejszym uchwyceniu kontekstu przestrzennego, co jest kluczowe w budownictwie i planowaniu. Jeśli nie zrozumiesz roli rysunków w projekcie, to może się to skończyć błędami, które potem mogą prowadzić do nieefektywnego planowania.

Pytanie 2

Przeniesienie własności do nieruchomości jest potwierdzane na podstawie dokumentu

A. kupna sprzedaży z podpisami potwierdzonymi notarialnie

B. kupna sprzedaży zawartego w obecności wójta

C. notarialnego kupna sprzedaży nieruchomości

D. kupna sprzedaży podpisanego przez strony

Notarialny akt kupna sprzedaży nieruchomości jest kluczowym dokumentem potwierdzającym przeniesienie prawa własności. W Polsce, zgodnie z Kodeksem cywilnym, umowa przenosząca własność nieruchomości musi być zawarta w formie aktu notarialnego, co zapewnia większą bezpieczeństwo prawne dla stron transakcji. Notariusz, jako osoba zaufania publicznego, weryfikuje tożsamość stron, a także dba o to, by umowa spełniała wszystkie wymogi formalne. Przykładem zastosowania tego typu aktu jest sytuacja, w której kupujący nabywa mieszkanie. Notariusz sporządza akt, który następnie jest rejestrowany w księgach wieczystych, co stanowi publiczny dowód przeniesienia własności. Ustanowienie takiej formy zapewnia również możliwość dochodzenia roszczeń w przypadku sporów, co jest niezwykle istotne w branży nieruchomości. W rezultacie, korzystanie z notarialnych aktów kupna sprzedaży nieruchomości jest standardem w obrocie prawnym, a ich stosowanie minimalizuje ryzyko związane z transakcjami na rynku nieruchomości.

Pytanie 3

Pomiar wysokościowy inwentaryzacyjny dotyczący przewodów oraz urządzeń kanalizacyjnych powinien być realizowany z precyzją nie mniejszą niż

A. 0,02 m

B. 0,50 m

C. 0,05 m

D. 0,20 m

Wybór odpowiedzi, która sugeruje większą tolerancję pomiarową, może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu i późniejszym zarządzaniu instalacjami kanalizacyjnymi. Odpowiedzi wskazujące na wartości takie jak 0,05 m, 0,20 m czy 0,50 m nie spełniają wymogów precyzyjności wymaganych w branży. Tego rodzaju podejścia mogą skutkować nieprawidłowym umiejscowieniem przewodów, co z kolei wpłynie na ich funkcjonowanie, efektywność oraz bezpieczeństwo całego systemu. Przykładowo, zbyt duża tolerancja może prowadzić do niewłaściwego spadku w rurach, co skutkuje zastoiskami czy problemami z odprowadzaniem wody. Ponadto, przyjmowanie większych wartości tolerancji może być wynikiem niepełnego zrozumienia technologii pomiarowej i standardów branżowych, takich jak PN-EN 1610, które wymagają wysokiej precyzji. Każda pomyłka w pomiarach wysokościowych może prowadzić do dodatkowych kosztów związanych z naprawami i modernizacjami. Aby zapewnić prawidłowe działanie i długotrwałość systemów, konieczne jest stosowanie dokładności pomiarów na poziomie 0,02 m, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie budownictwa i inżynierii środowiska.

Pytanie 4

Jeśli nachylenie niwelety trasy wynosi -1% i wysokość punktu na kilometrze 3,8+50 wynosi 102,00 m, to jaka jest wysokość punktu na kilometrze 4,0+50?

A. 101,00 m

B. 104,00 m

C. 100,00 m

D. 103,00 m

Chociaż różne odpowiedzi mogą wydawać się logiczne przy pierwszym spojrzeniu, każda z nich zawiera błędy w obliczeniach i interpretacji podanego pochylenia. Wysokości takie jak 104,00 m i 103,00 m sugerują, że punkty te są wyżej od punktu 3,8+50, co jest niezgodne z informacją o pochyleniu niwelety wynoszącym -1%. Negatywne pochylenie oznacza, że wysokość punktów w kierunku milej trasy powinna maleć, a nie rosnąć. Ponadto, przyjąwszy, że 101,00 m to również błędna odpowiedź, nie uwzględnia ona obliczonego spadku wysokości wynikającego z ujemnego pochylenia. Typowym błędem myślowym w takich obliczeniach jest założenie, że zmiana kilometrów nie wpływa na wysokość punktów. W rzeczywistości, każde 100 metrów w terenie przekłada się na bezpośrednią zmianę wysokości zgodnie z podanym pochylem. Niedostateczne zrozumienie pojęcia niwelety i jej znaczenia w praktyce inżynieryjnej prowadzi do niepoprawnych wniosków. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przeanalizować warunki i zastosować odpowiednie metody obliczeniowe, aby uzyskać prawidłowe wyniki w zakresie pomiarów terenu.

Pytanie 5

Z jaką dokładnością ustala się powierzchnię działki ewidencyjnej?

A. 100 m2

B. 1 m2

C. 0,01 m2

D. 0,1 m2

Odpowiedź 1 m2 jest poprawna, ponieważ pole powierzchni działki ewidencyjnej określa się z precyzją do 1 m2. W kontekście ewidencji gruntów, zgodnie z przepisami prawa, w szczególności z Ustawą z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, oraz odpowiednimi normami, pole powierzchni działki powinno być przedstawione w sposób przejrzysty i zrozumiały. Precyzyjność 1 m2 odpowiada typowym wymaganiom w zakresie planowania przestrzennego oraz wyceny nieruchomości. Przykładowo, w procesie sprzedaży lub zakupu działki, znajomość jej powierzchni z dokładnością do 1 m2 jest wystarczająca do dokonania odpowiednich obliczeń i analiz. W praktyce, wyznaczanie powierzchni działek odbywa się najczęściej przy użyciu technologii GPS oraz z wykorzystaniem map ewidencyjnych, co zapewnia wysoką dokładność pomiarów w granicach 1 m2.

Pytanie 6

Dokumentacja wyników tyczenia planowanej drogi odbywa się na szkicu

A. terenowym

B. sytuacyjnym

C. tyczenia

D. dokumentacyjnym

Odpowiedź "tyczenia" jest poprawna, ponieważ wyniki tyczenia projektowanej drogi dokumentuje się na szkicu tyczenia, który jest kluczowym elementem w procesie projektowania infrastruktury drogowej. Szkic tyczenia to graficzna reprezentacja ustalonych punktów, linii i innych elementów związanych z budową drogi. Dokumentacja ta ma na celu zachowanie informacji o rzeczywistym przebiegu drogi w terenie, co jest niezbędne dla dalszych etapów budowy oraz przyszłych prac konserwacyjnych. Przykładem zastosowania szkicu tyczenia jest sytuacja, gdy inżynierowie muszą zweryfikować, czy zrealizowane prace odpowiadają projektowi. W ramach dobrych praktyk branżowych, takie dokumentacje są archiwizowane oraz przekazywane do odpowiednich instytucji, co wspiera zarządzanie danymi przestrzennymi i projektowymi. Warto również zauważyć, że szkice tyczenia często są stosowane w kontekście aplikacji geodezyjnych, gdzie precyzyjne przedstawienie szczegółów terenowych jest kluczowe.

Pytanie 7

Z jaką precyzją powinny być przedstawione współrzędne prostokątne punktów osnowy realizacyjnej tras drogowych w końcowej dokumentacji?

A. 0,04 m

B. 0,02 m

C. 0,03 m

D. 0,01 m

Podanie współrzędnych prostokątnych punktów osnowy realizacyjnej tras drogowych z dokładnością do 0,01 m jest zgodne z obowiązującymi standardami geodezyjnymi oraz wymaganiami formalnymi dotyczącymi dokumentacji projektowej. Tego typu precyzja jest niezbędna, aby zapewnić właściwą lokalizację elementów infrastruktury, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowników dróg oraz efektywności ich eksploatacji. W praktyce, precyzyjne określenie pozycji punktów osnowy umożliwia późniejsze odniesienie się do projektów budowlanych oraz skuteczne prowadzenie prac geodezyjnych i inżynieryjnych. Przykładem zastosowania takiej dokładności może być sytuacja, w której projektant musi uwzględnić istniejące obiekty, takie jak sieci wodociągowe czy kanalizacyjne, które muszą być precyzyjnie zlokalizowane, aby uniknąć błędów podczas budowy. Ponadto, zgodność z normami, takimi jak PN-EN ISO 17123, potwierdza wysoką jakość prac geodezyjnych, co jest kluczowe w kontekście odbiorów inwestycji oraz ich późniejszej eksploatacji.

Pytanie 8

Jakie punkty umiejscowione na analizowanych elementach obiektu wskazują i określają przemieszczenia tych elementów?

A. Orientacyjne

B. Kontrolne

C. Kontrolowane

D. Dopasowania

Odpowiedź "Kontrolowane" jest prawidłowa, ponieważ punkty kontrolowane na badanych elementach obiektu są kluczowe dla identyfikacji i analizy przemieszczeń tych elementów. W kontekście inżynierii, punkty te służą jako referencje, które umożliwiają monitorowanie deformacji, przesunięć czy innych zmian w strukturze obiektu. Przykładem zastosowania punktów kontrolowanych jest geodezja, gdzie wykorzystuje się je do pomiarów osiadania budynków czy mostów. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują regularne pomiary oraz analizę zmienności parametrów, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów. W standardach takich jak ISO 9001 zaleca się systematyczne podejście do kontroli procesów, co jest ściśle związane z monitorowaniem punktów kontrolowanych. Dodatkowo, zastosowanie systemów monitorowania w czasie rzeczywistym, z wykorzystaniem technologii GPS czy sensorów, zwiększa precyzję i efektywność w ocenie stanu obiektów budowlanych.

Pytanie 9

Jaką minimalną precyzję kątową m_k (średni błąd w pomiarze kąta) należy zapewnić przy zakładaniu realizacyjnych osnów sytuacyjnych?

A. mk = 0,0050g

B. mk = 1,0000g

C. mk = 0,0030g

D. mk = 0,5000g

Odpowiedź mk = 0,0030g jest poprawna, ponieważ zapewnia wysoką dokładność pomiaru kątów, co jest kluczowe przy zakładaniu realizacyjnych osnów sytuacyjnych. Standardy geodezyjne, takie jak Normy ISO oraz specyfikacje branżowe, wskazują, że dla prac geodezyjnych o dużej precyzji, jak na przykład w przypadku projektowania sieci drogowych czy budowy obiektów inżynieryjnych, minimalny błąd pomiaru kąta powinien wynosić właśnie 0,0030g (g oznacza grad, jednostkę miary kątów). Taka dokładność pozwala na minimalizację błędów w dalszych pracach terenowych oraz w obliczeniach, co jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości wyników geodezyjnych. Przykładem zastosowania tej dokładności może być precyzyjne zakładanie punktów kontrolnych w inwestycjach infrastrukturalnych, gdzie nawet niewielkie odchylenia mogą prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych i czasowych. Ponadto, utrzymanie tak wysokiej dokładności pomiaru wspiera procesy weryfikacji i kalibracji instrumentów geodezyjnych.

Pytanie 10

Jakie grunty są oznaczone symbolem Lzr na mapach geodezyjnych?

A. Wszystkie tereny zadrzewione i zakrzewione

B. Leśne po rekultywacji

C. Przeznaczone do zalesienia

D. Zadrzewione i zakrzewione tylko na użytkach rolnych

Odpowiedź 'Zadrzewione i zakrzewione tylko na użytkach rolnych' jest poprawna, ponieważ oznaczenie Lzr na mapach ewidencyjnych odnosi się do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych, które występują wyłącznie na gruntach rolnych. Takie klasyfikacje są ważne w kontekście planowania przestrzennego oraz zarządzania gruntami, ponieważ umożliwiają odpowiednie traktowanie tych obszarów w kontekście ochrony środowiska i zasobów naturalnych. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być projektowanie terenów zielonych w obrębie gospodarstw rolnych, gdzie zadrzewienia mogą pełnić funkcję osłonową, poprawiając mikroklimat i zwiększając bioróżnorodność. Standardy opracowane przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz różne organizacje ekologiczne podkreślają znaczenie zachowania zadrzewień na użytkach rolnych, co wpływa na efektywność produkcji rolniczej oraz ochronę gleb przed erozją. Warto także zwrócić uwagę na aspekty prawne, które regulują ochronę takich gruntów, co stanowi dodatkowy kontekst dla ich prawidłowej klasyfikacji.

Pytanie 11

Wywłaszczenie nieruchomości odbywa się z odszkodowaniem dla osoby, która została wywłaszczona. Kto ustala wysokość tego odszkodowania?

A. expert majątkowy

B. uprawniony geodeta

C. starosta

D. prezydent miasta

Poprawna odpowiedź, starosta, jest zgodna z przepisami prawa, które regulują proces wywłaszczenia nieruchomości w Polsce. Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, to starosta jest organem odpowiedzialnym za ustalenie wysokości odszkodowania dla osoby wywłaszczonej. Wysokość odszkodowania określa się na podstawie wartości nieruchomości, co często wymaga przeprowadzenia fachowej wyceny. Rzeczoznawca majątkowy, choć ma kluczową rolę w określaniu wartości rynkowej nieruchomości, to jednak jego opinia nie jest ostateczna - to starosta, jako organ administracji publicznej, podejmuje decyzję o przyznaniu odszkodowania. Przykładem praktycznym może być sytuacja, gdy gmina planuje budowę infrastruktury drogowej i musi wywłaszczyć część gruntów prywatnych. Starosta, po uwzględnieniu wyceny rzeczoznawcy, ustala odpowiednią kwotę odszkodowania, co zapewnia sprawiedliwość i ochronę praw właścicieli działek.

Pytanie 12

Powierzchnia działki ewidencyjnej wyrażana jest w hektarach z precyzją do

A. 0,0001 ha

B. 0,01 ha

C. 0,00001 ha

D. 0,001 ha

Pole powierzchni działki ewidencyjnej określane jest w hektarach z dokładnością do 0,0001 ha, co odpowiada 1 m². Taka precyzja jest istotna w kontekście planowania przestrzennego oraz obliczeń powierzchniowych, które mogą wpływać na decyzje dotyczące zagospodarowania terenu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, w tym z ustawą o gospodarce nieruchomościami, precyzyjne pomiary są kluczowe dla utrzymania dokładności ewidencji gruntów i budynków. W praktyce oznacza to, że w przypadku pomiarów dużych działek, takich jak tereny rolne czy leśne, nawet niewielkie różnice w powierzchni mogą skutkować różnymi konsekwencjami prawnymi lub finansowymi. Użycie precyzyjnych jednostek pomiarowych, takich jak hektary z dokładnością do 0,0001 ha, pozwala na uniknięcie błędów w obliczeniach, co jest niezbędne w pracy geodetów oraz w kontekście przeprowadzania inwestycji budowlanych. Warto podkreślić, że standardy geodezyjne, takie jak normy ISO, również nakładają obowiązek precyzyjnego określania powierzchni działek, co ma na celu zapewnienie spójności i wiarygodności danych ewidencyjnych.

Pytanie 13

Jakim kolorem na mapie przeznaczonej do projektowania powinny być przedstawione granice służebności?

A. Brązowym

B. Zielonym

C. Czarnym

D. Czerwonym

Wybór kolorów na mapach do celów projektowych jest istotnym elementem, który wpływa na czytelność i zrozumienie dokumentów. Odpowiedzi wskazujące na zielony, czerwony lub czarny kolor w kontekście granic służebności są nieprawidłowe, ponieważ każdy z tych kolorów ma swoje określone zastosowania w kartografii. Na przykład, zielony często symbolizuje obszary zielone, takie jak parki czy tereny leśne, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji mapy. Użytkownicy, którzy wybierają kolor zielony, mogą mylić obszary z granicami służebności z terenami zielonymi, co jest niezgodne z zasadami projektowania map. Czerwony kolor zazwyczaj oznacza drogi lub inne istotne elementy infrastruktury, co również nie jest odpowiednie dla granic służebności. W przypadku czarnego koloru, który często jest wykorzystywany do granic działek lub innych wyraźnych linii, może wprowadzać w błąd, jeśli chodzi o obszary obciążone służebnościami. Ważne jest, aby użytkownicy mapy mieli świadomość przyjętych standardów i dobrych praktyk, aby uniknąć błędów interpretacyjnych. Stosując niewłaściwe kolory dla granic służebności, można doprowadzić do poważnych problemów w późniejszych etapach projektowania oraz realizacji inwestycji.

Pytanie 14

Jakie dane należy podać, dodając nowy obiekt budowlany do operatu ewidencyjnego, korzystając z arkusza danych ewidencyjnych budynku?

A. Powierzchnię użytkową każdej z kondygnacji z osobna

B. Liczbę kondygnacji zarówno naziemnych, jak i podziemnych budynku

C. Głębokość fundamentów

D. Datę rozpoczęcia realizacji budowy

Wprowadzenie informacji takich jak powierzchnia użytkowa każdej kondygnacji osobno, data rozpoczęcia budowy czy głębokość fundamentów, chociaż ważne, nie mają pierwszorzędnego znaczenia przy wprowadzaniu danych do operatu ewidencyjnego budynku. Powierzchnia użytkowa jest istotna przy kalkulacji kosztów eksploatacyjnych, jednak nie jest kluczową informacją ewidencyjną, która określa podstawowe cechy budynku. Data rozpoczęcia budowy, mimo że przydatna z perspektywy zarządzania projektem, nie jest informacją, która wpływa na strukturalne zrozumienie budynku w kontekście ewidencji. Głębokość fundamentów, z drugiej strony, jest informacją techniczną, ale nie odnosi się bezpośrednio do ewidencji budynków w sposób, który byłby porównywalny z kondygnacjami. W praktyce, często dochodzi do pomyłek przy klasyfikacji obiektów budowlanych, gdzie nieuwzględnienie liczby kondygnacji prowadzi do błędnych informacji w zajmowanych dokumentach. Rozumienie struktury budynku ma fundamentalne znaczenie dla jego późniejszego użytkowania oraz zarządzania. Dlatego tak istotne jest skupienie się na informacjach, które mają bezpośrednie przełożenie na klasyfikację i ewidencję budynków, co pozwala na bardziej efektywne planowanie i zarządzanie obiektami w przyszłości.

Pytanie 15

Podstawowym raportem w systemie ewidencji gruntów jest

A. indeks działek

B. spis budynków

C. zestawienie nieruchomości

D. rejestr gruntów

Rejestr gruntów jest podstawowym aktem ewidencyjnym, który zawiera szczegółowe informacje dotyczące wszystkich gruntów znajdujących się w danym obszarze. Zawiera on dane takie jak lokalizacja, powierzchnia, rodzaj użytków, a także informacje o właścicielach i prawach do tych gruntów. W praktyce rejestr gruntów jest niezbędny dla zarządzania nieruchomościami, planowania przestrzennego oraz prowadzenia inwestycji budowlanych. Na przykład, w procesie uzyskiwania pozwolenia na budowę, inwestorzy muszą odwoływać się do rejestru gruntów, aby upewnić się, że ich plany są zgodne z obowiązującymi przepisami i rzeczywistym stanem prawnym nieruchomości. Zgodnie z ustawą o ewidencji gruntów i budynków, rejestr gruntów powinien być regularnie aktualizowany i prowadzony zgodnie z normami określonymi przez odpowiednie organy administracji. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również współpracę z geodetami i innymi specjalistami, aby zapewnić dokładność i aktualność danych.

Pytanie 16

Która z czynności, realizowana podczas podziału nieruchomości, nie jest przeprowadzana przez geodetę?

A. Wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości

B. Stabilizacja punktów granicznych

C. Obliczenie powierzchni nowych działek

D. Zawiadomienie stron

Wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości jest czynnością, która leży w gestii organów administracji publicznej, a nie geodety. Geodeta odpowiada za techniczne aspekty podziału, takie jak obliczenie powierzchni nowych działek oraz stabilizacja punktów granicznych. W praktyce, geodeta wykonuje szczegółowe pomiary, przygotowuje dokumentację projektową oraz zapewnia zgodność z obowiązującymi normami i przepisami prawa. Jego praca jest kluczowa dla prawidłowego przeprowadzenia podziału, jednak sama decyzja zatwierdzająca jest wydawana przez odpowiedni organ lokalny, który rozpatruje wnioski oraz decyduje o ich zgodności z lokalnym planem zagospodarowania przestrzennego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, gdy po zakończeniu prac geodezyjnych, dokumentacja musi zostać przesłana do urzędów w celu uzyskania zatwierdzenia, co jest niezbędne do formalizacji podziału nieruchomości.

Pytanie 17

Jednostkami, które nie są powierzchniowymi formami podziału kraju do celów ewidencji gruntów i budynków, są

A. działki ewidencyjne

B. obręby ewidencyjne

C. kompleksy gruntowe

D. jednostki ewidencyjne

Kompleksy gruntowe nie są jednostkami powierzchniowymi podziału kraju dla celów ewidencji gruntów i budynków, ponieważ odnosi się to do zestawów działek, które nie są formalnie wydzielone w systemie ewidencji. W praktyce, jednostkami ewidencyjnymi są obręby ewidencyjne, działki ewidencyjne oraz inne formalne podziały, które umożliwiają dokładne zarządzanie gruntami w danym obszarze. Zastosowanie obrębów ewidencyjnych oraz działek ewidencyjnych zapewnia precyzyjne określenie granic własności oraz ułatwia procesy administracyjne związane z ewidencją. Dobre praktyki w zakresie ewidencji gruntów wymagają przestrzegania określonych standardów, takich jak normy określone przez Prawo geodezyjne i kartograficzne, które definiują zasady prowadzenia ewidencji. W związku z tym, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi jednostkami jest kluczowe dla osób zajmujących się zarządzaniem nieruchomościami oraz dla prawników specjalizujących się w prawie nieruchomości.

Pytanie 18

Do jakiej klasy bonitacyjnej klasyfikowane są bardzo dobre gleby orne?

A. II

B. VI

C. IIIa

D. I

Odpowiedzi niepoprawne, takie jak VI, I, IIIa oraz II, mogą wynikać z nieporozumień co do klasyfikacji gleb oraz ich rzeczywistej wartości bonitacyjnej. Klasa VI odnosi się do gleb o bardzo niskiej wartości użytkowej, co jest sprzeczne z definicją gleb ornych bardzo dobrych. Gleby w klasie VI są często podmokłe, piaszczyste lub ubogie w składniki odżywcze, co czyni je mało odpowiednimi do upraw. Z kolei klasa I oznacza gleby o najwyższej jakości, co również nie pasuje do opisu gleb ornych bardzo dobrych, które są klasyfikowane jako II. Klasa IIIa to gleby dobre, ale nie osiągają one standardów klas II, co sprawia, że takie zrozumienie również jest błędne. Kolejny typowy błąd myślowy to brak znajomości standardów klasyfikacji, co prowadzi do mylnych wniosków na temat potencjału produkcyjnego różnych typów gleb. W kontekście rolnictwa ważne jest, aby zrozumieć, że właściwa klasyfikacja gleb nie tylko wpływa na wybór odpowiednich upraw, ale również na efektywność zarządzania gospodarką rolną. Wiedza o bonitacji gleb jest podstawą podejmowania racjonalnych decyzji agrarnych i może mieć kluczowe znaczenie dla rentowności działalności rolniczej.

Pytanie 19

Do ewidencji lokalu wchodzą

A. rok zakończenia budowy lokalu

B. liczba pomieszczeń lokalu

C. kubatura lokalu

D. oznaczenie funkcji lokalu

Oznaczenie funkcji lokalu jest kluczowym elementem danych ewidencyjnych, ponieważ definiuje, jakiego rodzaju działalność będzie prowadzona w danym pomieszczeniu. W praktyce, funkcja lokalu może wpływać na wiele aspektów, takich jak przepisy budowlane, normy sanitarno-epidemiologiczne, a także regulacje dotyczące użytkowania przestrzeni. Na przykład, lokal mieszkalny różni się od lokalu użytkowego i podlega innym przepisom, co wpływa na jego adaptację oraz przyszłe zmiany. Właściwe oznaczenie funkcji jest istotne dla właścicieli nieruchomości, deweloperów i zarządców budynków, którzy muszą znać przepisy dotyczące konkretnego typu lokalu. Jeśli funkcja lokalu nie jest odpowiednio określona, może to prowadzić do problemów prawnych, takich jak niewłaściwe użytkowanie przestrzeni, co może skutkować karami finansowymi lub koniecznością przywrócenia lokalu do stanu zgodnego z przepisami. Dlatego prawidłowe oznaczenie funkcji lokalu jest fundamentem dla wszelkich działań związanych z ewidencjonowaniem nieruchomości oraz ich późniejszym zarządzaniem.

Pytanie 20

W jaki sposób powinno być umiejscowione stanowisko instrumentu, aby przeniesienie osi na strop wyższego piętra budynku generowało jak najmniejszy błąd?

A. Pod kątem 45° do krawędzi stropu

B. Pod kątem 30° do krawędzi stropu

C. Równolegle do krawędzi stropu

D. Prostopadle do krawędzi stropu

Odpowiedzi sugerujące ustawienia pod kątem 45°, równolegle lub pod kątem 30° w stosunku do krawędzi stropu nie uwzględniają kluczowego aspektu, jakim jest minimalizacja błędów przenoszenia osi. Ustawienie pod kątem 45° prowadzi do komplikacji związanych z interpretacją pomiaru, gdzie mniejsze kąty mogą zniekształcać rzeczywistą lokalizację osi. Może to skutkować większymi błędami, gdyż błąd liniowy w przenoszeniu będzie proporcjonalnie większy do kąta, co w praktyce może prowadzić do znacznych odchyleń. Ustawienie równoległe do krawędzi stropu nie dostarcza właściwej stabilności, ponieważ siły zewnętrzne mogą bardziej wpływać na pomiar, a to z kolei będzie mieć negatywne konsekwencje dla precyzji wyników. Podobnie, kąt 30° nie jest optymalny, ponieważ wprowadza dodatkowe odchylenia w pomiarze, co także zwiększa ryzyko błędów pomiarowych. W geodezji kluczowe jest przestrzeganie standardowych praktyk, które mówią o prostopadłym ustawieniu jako najlepszej metodzie na minimalizację błędów. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, gdzie użytkownicy mogą nie doceniać wpływu kątów na wyniki pomiarów, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do błędnych decyzji projektowych.

Pytanie 21

Jeśli granice działek są odnotowane w ewidencji gruntów i budynków, ale w przeszłości nie były stabilizowane, to konieczne jest ich

A. modernizacja

B. aktualizacja

C. wznowienie

D. wyznaczenie

Wznowienie, aktualizacja oraz modernizacja punktów granicznych są koncepcjami, które w kontekście pytania są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do innych procesów zarządzania danymi geodezyjnymi. Wznowienie dotyczy sytuacji, kiedy punkty zostały wcześniej ustalone, ale ich lokalizacja lub stan są nieaktualne, co nie ma miejsca w przypadku punktów granicznych ujawnionych w ewidencji, które nie były stabilizowane. Aktualizacja z kolei odnosi się do wprowadzenia zmian w już istniejącej ewidencji, co nie jest zasadne, gdy punkty nie były wcześniej przedmiotem ustaleń. Modernizacja natomiast wiąże się z aktualizacją systemów ewidencyjnych lub infrastruktury geodezyjnej, ale nie ma zastosowania w sytuacji, gdy punkty graniczne wymagają wyznaczenia. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą obejmować pomylenie terminów oraz nieznajomość procedur geodezyjnych związanych z określaniem granic. Ważne jest, aby w takich przypadkach dokładnie rozumieć różnice między tymi terminami oraz ich zastosowanie w praktyce geodezyjnej.

Pytanie 22

Jakiej z wymienionych czynności geodeta nie realizuje podczas określania przebiegu granic na terenie?

A. Przyjęcia pełnomocnictw wydanych przez uczestników.

B. Weryfikacji obecności oraz ustalenia tożsamości uczestników.

C. Doręczenia uczestnikom wezwania do stawienia się na miejscu.

D. Przeprowadzania wywiadu w terenie.

Wybrałeś odpowiedź 'Doręczenia stronom wezwania do stawienia się na gruncie', co jest jak najbardziej trafne. Geodeta naprawdę nie ma obowiązku, żeby formalnie doręczać takie wezwania, gdy ustala granice na gruncie. W praktyce to on raczej analizuje dokumenty, sprawdza, co się dzieje w terenie i rozmawia z uczestnikami, niż zajmuje się formalnościami. To podejście wynika z przepisów prawa geodezyjnego i Kodeksu cywilnego. Kluczowe jest, żeby geodeta ustalił, kto jest stroną, a potem przeprowadził oględziny i pomiary. Na przykład, jeśli są jakieś spory o granice działek, to może zaproponować spotkanie na miejscu, żeby wszyscy razem ustalili, gdzie granica ma biec. Jednak formalności, takie jak wezwania, nie są jego zadaniem, co dobrze pokazuje, jak praktyczna jest jego praca.

Pytanie 23

Jakie zdarzenie wymusi zmianę w operacie ewidencyjnym?

A. Pomiar powykonawczy przewodu wodociągowego

B. Modyfikacja najemcy lokalu

C. Nadanie numeru porządkowego budynku

D. Ustanowienie służebności gruntowej

Trochę się mylisz z tymi zmianami. Zmiana najemcy lokalu czy ustanowienie służebności gruntowej to działania, które mogą coś zmienić, ale niekoniecznie w ewidencji. Nawet jak zmienia się najemca, to nie wpływa na to, jak wygląda ewidencja gruntów i budynków, bo najemca to nie właściciel. Ustanowienie służebności też nic nie zmienia w operacie, bo to nie zmienia właściciela ani nie modyfikuje najważniejszych informacji o nieruchomości. A pomiar powykonawczy wodociągu, mimo że jest ważny, też nie wymaga aktualizacji w ewidencji, chyba że jest to związane z formalnym zgłoszeniem zmiany. Jak widzisz, to są typowe błędy myślowe, bo nie można mylić zmian w użytkowaniu z koniecznością aktualizacji, a to ważna sprawa w kontekście przepisów o ewidencji nieruchomości.

Pytanie 24

Jakie parametry są konieczne do wyznaczenia punktów projektowanych metodą biegunową, odnosząc się do punktów osnowy?

A. Rzędna oraz odcięta do punktów projektowanych

B. Odległość oraz przewyższenie do punktów projektowanych

C. Kierunek i odległość do punktów projektowanych

D. Kierunek oraz przewyższenie do punktów projektowanych

Wszystkie odpowiedzi zawierające inne kombinacje wielkości są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają kluczowych parametrów wymaganych do precyzyjnego wytyczenia punktów metodą biegunową. Przykładowo, przewyższenie i odcięta nie są wystarczające, ponieważ metoda biegunowa koncentruje się na relacji między kierunkiem a odległością. W przypadku odpowiedzi wskazujących na przewyższenie, należy zrozumieć, że ta wielkość jest istotna głównie w kontekście określenia różnicy wysokości, co jest bardziej związane z poziomym pomiarem terenu niż z wytyczaniem punktów w przestrzeni. Również rzędna i odcięta nie dotyczą bezpośrednio aspektu kierunkowości i odległości, które są fundamentem metody biegunowej. Błędy myślowe w tym zakresie często wynikają z pomylenia różnych metod pomiarowych. W praktyce geodezyjnej kluczowe jest, aby nie mylić wytyczania punktów za pomocą kierunku i odległości z innymi technikami, które mogą opierać się na innych pomiarach. Dlatego właściwe zrozumienie metody biegunowej i jej podstawowych parametrów jest niezbędne do skutecznej pracy w geodezji.

Pytanie 25

Jakie działania wobec służebności gruntowych na nieruchomościach objętych procesem scalania i podziału powinny być podjęte podczas tworzenia projektu scalenia i podziału?

A. Dążyć do zniesienia zbędnych służebności

B. Wydzielić drogi zgodnie z istniejącymi służebnościami

C. Utrzymać wszystkie wcześniejsze służebności

D. Zdecydowanie zaprojektować nowe służebności

Wydzielanie dróg w przebiegu istniejących służebności, projektowanie nowych służebności oraz zachowanie wszystkich istniejących wcześniej służebności mogą wydawać się na pierwszy rzut oka sensowne, ale prowadzą do skomplikowania sytuacji prawnej i użytkowej nieruchomości. Wydzielanie dróg w miejscach, gdzie istnieją już służebności może nie tylko prowadzić do konfliktów na tle prawnym, ale także do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni. Często takie podejście może skutkować podwójnym obciążeniem terenu, co może stwarzać bariery w przyszłym planowaniu przestrzennym. Projektowanie nowych służebności, kiedy istniejące nie zostały jeszcze w pełni zbadane pod kątem ich potrzeby, może prowadzić do powstawania niepotrzebnych obciążeń dla właścicieli gruntów. Zachowanie wszystkich istniejących służebności bez analizy ich aktualnej użyteczności jest sprzeczne z zasadą optymalizacji zarządzania gruntami, która powinna dążyć do uproszczenia i poprawy funkcjonalności terenów. Typowym błędem jest przyjmowanie, że wszystkie służebności są niezbędne i użyteczne, co często prowadzi do stanu, w którym nieruchomości są obciążone przestarzałymi i nieadekwatnymi ograniczeniami. W kontekście procesów scalenia, kluczowe jest podejście oparte na analizie rzeczywistych potrzeb, co sprzyja poprawie jakości i efektywności użytkowania gruntów.

Pytanie 26

Na mapie wykonanej w skali 1:500 zaznaczono działkę o powierzchni 480 mm2. Jaka jest rzeczywista powierzchnia tej działki w terenie?

A. 0,0012 ha

B. 0,2400 ha

C. 0,0240 ha

D. 0,0120 ha

W przypadku obliczeń dotyczących powierzchni działki na mapie, istotne jest zrozumienie, jak działa skala i jak przeliczać jednostki. Możliwe błędy wynikają z nieprawidłowego zastosowania zasady przeliczania wymiarów. Na przykład, jeśli ktoś pomyli jednostki i postanowi obliczyć powierzchnię działki, nie przeliczając najpierw milimetrów kwadratowych na metry kwadratowe, może dojść do błędnych wyników, które prowadzą do wyboru niepoprawnych odpowiedzi. Podobnie, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z mylnego zrozumienia skali. Niezrozumienie, że skala 1:500 oznacza, że każdy 1 mm na mapie to 500 mm w rzeczywistości, może prowadzić do niepoprawnych obliczeń. Błędne odpowiedzi często są wynikiem uproszczenia obliczeń lub pominięcia kluczowych kroków, takich jak kwadratowanie skali, co jest niezbędne do uzyskania rzeczywistej powierzchni. Ważne jest, aby zawsze pamiętać o przeliczeniu jednostek, ponieważ w inżynierii i geodezji precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie. Dlatego przed przystąpieniem do obliczeń warto upewnić się, że rozumiemy każdy krok procesu przeliczania, aby uniknąć typowych pułapek i błędów w analizie powierzchni działek.

Pytanie 27

Po przeprowadzeniu procesu scalenia oraz podziału działki jej wartość wzrosła z 20 000,00 zł do 25 000,00 zł. Oblicz maksymalną możliwą wysokość opłaty adiacenckiej?

A. 5 000,00 zł

B. 1 000,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 2 500,00 zł

Mówiąc o maksymalnej wysokości opłaty adiacenckiej, trzeba unikać intuicji i przypadkowych wartości. Odpowiedzi jak 5 000 zł, 1 000 zł czy 1 500 zł są błędne, bo nie opierają się na zasadach obliczania opłat. Opłatę należy liczyć na podstawie rzeczywistego wzrostu wartości nieruchomości, a nie według stałych kwot, które nic nie mają wspólnego z realiami. W tym przypadku mamy wzrost wartości o 5 000 zł, więc 50% tej kwoty to maksymalna wysokość opłaty. Brak poprawnego podejścia do obliczeń może wynikać z nieznajomości przepisów, które są kluczowe w zarządzaniu nieruchomościami. Często inwestorzy mogą mylnie rozumieć te przepisy, co prowadzi do złego ustalenia wysokości opłat, które powinny bazować na rzeczywistym wzroście wartości nieruchomości oraz przepisach obowiązujących w danym regionie. Rozumienie mechanizmów ekonomicznych i regulacji prawnych jest mega ważne na rynku nieruchomości.

Pytanie 28

Jakim oznaczeniem literowym na szkicu inwentaryzacyjnym oznacza się budynek szkoły podstawowej?

A. k

B. e

C. p

D. s

Odpowiedź 'e' jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami i standardami dotyczącymi inwentaryzacji budynków, oznaczenie to jest przypisane do budynków użyteczności publicznej, takich jak szkoły podstawowe. W praktyce, podczas tworzenia szkiców powykonawczych, każde z oznaczeń literowych ma swoje zdefiniowane znaczenie, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie funkcji budynku oraz jego przeznaczenia. Na przykład, oznaczenie 'e' może być używane do reprezentowania budynków edukacyjnych, co jest zgodne z branżowymi normami, takimi jak PN-ISO 6707-1. W kontekście inwentaryzacji powykonawczej ważne jest, aby stosować odpowiednie symboliki, co umożliwia późniejsze analizy, w tym oceny stanu technicznego obiektów. Dzięki temu, podczas przeglądów oraz audytów, można szybko zidentyfikować budynki edukacyjne w dokumentacji oraz ich lokalizacje na planach i mapach.

Pytanie 29

Jakim kolorem powinno się oznaczyć treści projektowane na mapie w kontekście prawnym?

A. Zielonym

B. Czerwonym

C. Brązowym

D. Niebieskim

Kolor czerwony jest powszechnie stosowany w projektowaniu map do celów prawnych, ponieważ wyróżnia treści kluczowe i ważne dla interpretacji aktów prawnych oraz regulacji. Zaznaczanie istotnych informacji w kolorze czerwonym pozwala na szybkie zidentyfikowanie obszarów krytycznych, takich jak granice działek, obszary objęte ochroną prawną czy strefy zabudowy. Ta praktyka jest zgodna z ogólnymi normami w kartografii, które sugerują użycie intensywnych kolorów dla zaznaczenia ważnych informacji, co z kolei przyczynia się do lepszej komunikacji wizualnej. Przy projektowaniu map do celów prawnych należy również zwrócić uwagę na czytelność i jednoznaczność oznaczeń, dlatego czerwony jest kolorem, który skutecznie przyciąga uwagę oraz umożliwia łatwe rozróżnienie różnych elementów. Przykładem zastosowania mogą być mapy geodezyjne, które uwzględniają strefy ochronne pomników przyrody, gdzie czerwony kolor jednoznacznie sygnalizuje obszary wymagające szczególnej uwagi.

Pytanie 30

Przy użyciu metody graficznej nie jesteśmy w stanie ustalić danych do tyczenia z

A. mapy analogowej

B. odbitki mapy do celów projektowych

C. szkiców polowych

D. wydruku mapy numerycznej

W przypadku wyboru odpowiedzi związanej z mapą analogową, warto zaznaczyć, że chociaż mapy te są tradycyjnym narzędziem w geodezji, ich zastosowanie w tyczeniu jest jak najbardziej możliwe. Mapy analogowe, oparte na precyzyjnych pomiarach, mogą dostarczyć dokładnych danych, które są niezbędne do prawidłowego tyczenia. Przykładowo, mapy te mogą zawierać kontury terenu oraz inne istotne szczegóły, które są kluczowe dla skutecznego przenoszenia danych na teren. Wykorzystanie mapy analogowej jest zgodne z standardami geodezyjnymi, które wymagają dokładności w każdym etapie prac. Odpowiedź odnośnie odbitki mapy do celów projektowych także jest mylna; tego typu odbitki są często używane w praktyce, aby tworzyć fizyczne odniesienia do projektów oraz ich lokalizacji. Ostatecznie, wydruki mapy numerycznej mogą być wykorzystywane w tyczeniu dzięki swojej precyzji i możliwości aktualizacji danych. Wszelkie nieporozumienia w tej kwestii mogą wynikać z niezrozumienia, że to nie forma mapy, a jakość i dokładność danych są kluczowe dla skutecznego tyczenia. Dlatego też, twierdzenie, że szkiców polowych nie można używać w tej metodzie graficznej, jest niewłaściwe, ponieważ to właśnie brak precyzji w tych szkicach czyni je nieadekwatnymi do profesjonalnych prac geodezyjnych.

Pytanie 31

Jakie są minimalne powierzchnie wykreowanych działek?

A. w decyzji o rozpoczęciu postępowania podziałowego

B. w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania nieruchomości

C. w decyzji zatwierdzającej wstępny projekt podziału nieruchomości

D. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

Minimalne powierzchnie nowo wydzielonych działek są określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (MPZP), który stanowi podstawowy dokument regulujący zasady zagospodarowania przestrzennego na danym terenie. MPZP precyzuje m.in. minimalne powierzchnie działek, co jest istotne dla zapewnienia właściwej funkcji przestrzennej oraz zrównoważonego rozwoju urbanistycznego. Przykładowo, w obszarach przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną minimalna powierzchnia działki może wynosić od 600 m² do 1200 m², co umożliwia zachowanie odpowiednich odległości między budynkami oraz zapewnienie dostępu do terenów zielonych. Ponadto, MPZP uwzględnia lokalne uwarunkowania, takie jak dostępność mediów, komunikację czy ochronę środowiska, co wpływa na decyzje inwestycyjne oraz planowanie przestrzenne. Zrozumienie zapisów MPZP jest kluczowe dla architektów, urbanistów oraz inwestorów, którzy muszą dostosować swoje projekty do obowiązujących norm.

Pytanie 32

Profil podłużny osi trasy sporządza się w oparciu o

A. szerokości nasypów i wykopów zmierzonych wzdłuż całej trasy

B. odległości między punktami charakterystycznymi umiejscowionymi wokół osi trasy

C. różnice wysokości punktów załamania terenu usytuowanych w pobliżu osi trasy

D. wysokości charakterystycznych punktów zlokalizowanych w osi trasy oraz odległości między nimi

Profil podłużny osi trasy to kluczowy element dokumentacji projektowej w budownictwie drogowym i kolejowym. Jego sporządzenie opiera się na wysokościach punktów charakterystycznych, takich jak wierzchołki, doliny czy inne istotne punkty w terenie, oraz na odległościach między nimi. Te informacje pozwalają na precyzyjne odwzorowanie ukształtowania terenu i umożliwiają inżynierom oraz projektantom opracowanie właściwej koncepcji trasy. W praktyce, profil podłużny jest wykorzystywany do analizy kątów nachylenia, co ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa i efektywności transportu. Na przykład, w przypadku projektowania dróg, odpowiednie nachylenia muszą być zachowane, aby zapewnić odpowiednią widoczność oraz bezpieczne warunki jazdy. W branży kolejowej, profil podłużny wpływa na parametry torów, co z kolei ma znaczenie dla prędkości pociągów oraz komfortu pasażerów. Dodatkowo, przestrzeganie norm, takich jak Eurocode, jest niezbędne, aby zapewnić zgodność projektów z odpowiednimi standardami.

Pytanie 33

W jakiej sytuacji geodeta zobowiązany jest do wstrzymania działań związanych z ustaleniem przebiegu granic oraz poinformowania o tym odpowiedniego organu?

A. Nie można ustalić osób uprawnionych do złożenia wniosku jako strona

B. Jedna ze stron jest nieobecna i nie podała powodu nieobecności

C. Strony sporu wskazują na niezgodność w przebiegu granicy

D. Stroną sprawy jest osoba niepełnoletnia, którą reprezentuje pełnomocnik

No niestety, nie wszystko, co zaznaczyłeś, jest dobre. Odpowiedzi odnośnie obecności niepełnoletnich czy kwestionowania granic po prostu nie pasują do tego, co mówi prawo. Kiedy w sprawie uczestniczy ktoś niepełnoletni, to jest jasne, że może być reprezentowany przez pełnomocnika i nie trzeba wtedy przerywać ustaleń. A kwestionowanie granicy? No to normalne, że może być spór, ale to nie jest powód, żeby wszystko zatrzymywać. Spory wokół granic są typowe w geodezji. W sumie, potrzebna jest tylko poprawna interpretacja przepisów, a nie wstrzymywanie wszystkiego z powodu kontrowersji. I brak obecności jednej ze stron nie wystarczy, żeby cały proces wstrzymywać, bo geodeta powinien działać na podstawie faktów, niezależnie od tego, kto jest obecny.

Pytanie 34

Jaką wartość ma kąt zwrotu stycznych w łuku kołowym, kiedy długość stycznej jest taka sama jak promień?

A. 90g,0000

B. 45g,0000

C. 50g,0000

D. 100g,0000

Analiza błędnych odpowiedzi ujawnia powszechne nieporozumienia dotyczące geometrii łuków kołowych i ich właściwości. Odpowiedzi sugerujące, że kąt zwrotu stycznych mógłby wynosić 50, 45 lub 90 stopni, wskazują na niewłaściwe zrozumienie relacji między promieniem, stycznymi a kątem zwrotu. W szczególności, odpowiedź o 90 stopniach mogłaby sugerować, że użytkownik myli kąt zwrotu z kątem prostym, co jest częstym błędem w interpretacji geometrii krzywych. Kąt zwrotu stycznych jest miarą zmiany kierunku krzywej, a jego wartość jest bezpośrednio związana z długością stycznej oraz promieniem. Z kolei odpowiedzi 50 i 45 stopni wskazują na mylne założenie, że kąt zwrotu jest proporcjonalny do kąta wierzchołkowego, co nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistej geometrii. W kontekście inżynieryjnym, błędne wartości kąta zwrotu mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drogach, takich jak utrata kontroli nad pojazdem. Z tego powodu kluczowe jest, aby projektanci i inżynierowie dobrze rozumieli te zależności i stosowali się do norm oraz praktyk branżowych, które kładą nacisk na dokładność w obliczeniach. Prawidłowe ustalenie kąta zwrotu ma również znaczenie w kontekście smoothness (gładkości) przejść krzywych w projektach drogowych, co wpływa na komfort pionów i bezpieczeństwo użytkowników.

Pytanie 35

Jakie działki mogą znajdować się w jednej jednostce ewidencji gruntów?

A. Usytuowane w tym samym obrębie i wpisane do różnych ksiąg wieczystych

B. Zlokalizowane w różnych obrębach i dzierżawione od tego samego właściciela

C. Umiejscowione w różnych obrębach i będące własnością jednego właściciela

D. Zlokalizowane w jednym obrębie i wchodzące w skład tej samej nieruchomości

Odpowiedzi sugerujące możliwość umieszczania działek w jednej jednostce rejestru gruntów w różnych obrębach albo w różnych księgach wieczystych zawierają istotne nieporozumienia dotyczące zasad zarządzania i ewidencji gruntów. W przypadku działek położonych w różnych obrębach, z definicji mogą one być traktowane jako odrębne jednostki, co sprawia, że ich ewidencjonowanie w ramach jednej jednostki rejestru byłoby niezgodne z zasadami katastru. Obręby są jednostkami podziału terytorialnego, a ich różnorodność oznacza, że każda działka staje się częścią odrębnego systemu ewidencyjnego, co uniemożliwia ich wspólne rejestrowanie. Dodatkowo, wskazanie działek objętych różnymi księgami wieczystymi również jest błędne, ponieważ każda księga wieczysta dotyczy innej nieruchomości, co czyni niemożliwym ich połączenie w jednej jednostce rejestru. Tego rodzaju pomysły mogą wynikać z błędnego rozumienia struktury ewidencji gruntów oraz zasadności jej prowadzenia. W praktyce, dobra praktyka zarządzania nieruchomościami wymaga jasno określonej i jednolitej ewidencji, co w sposób znaczący poprawia zarówno przejrzystość, jak i bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami.

Pytanie 36

Dokumentacja powinna zawierać protokół przyjęcia granicy nieruchomości?

A. z rozgraniczenia nieruchomości

B. z podziału nieruchomości

C. z wyznaczenia punktów granicznych

D. z wznowienia znaków granicznych

Odpowiedzi odnoszące się do rozgraniczenia nieruchomości, wyznaczenia punktów granicznych oraz wznowienia znaków granicznych są związane z różnymi aspektami prawa geodezyjnego, ale nie są adekwatne w kontekście pytania o protokół przyjęcia granicy nieruchomości. Rozgraniczenie nieruchomości to proces, który ma na celu ustalenie granic między sąsiadującymi działkami, jednak protokół przyjęcia granicy dotyczy głównie sytuacji, w której działka została podzielona na mniejsze części. Z kolei wyznaczenie punktów granicznych jest działaniem, które często odbywa się w trakcie procesu rozgraniczenia, ale nie stanowi samodzielnego dokumentu wymagającego dołączenia do dokumentacji z podziału. Wznowienie znaków granicznych odnosi się do przywracania oznaczeń, które mogły ulec zatarciu lub zniszczeniu, i również nie jest bezpośrednio związane z protokołem przyjęcia granicy. Często błędna interpretacja tych pojęć wynika z braku znajomości specyfiki procedur geodezyjnych oraz złożoności przepisów regulujących podział i rozgraniczenie nieruchomości. Ważne jest, aby rozróżniać te procesy oraz zrozumieć, że każdy z nich ma swoje unikalne wymagania i dokumentację, co może wpływać na dalsze postępowanie związane z zarządzaniem gruntami.

Pytanie 37

Jakie są dane niezbędne do wytyczenia pierwszego punktu pośredniego na łuku kołowym metodą angielską (na podstawie przedłużonej cięciwy), jeśli kąt środkowy tego fragmentu łuku (od początku łuku do pierwszego punktu) wynosi 10g00c00cc, a długość cięciwy osiąga 20,00 m?

A. d = 20,00 m; φ = 5g00c00cc

B. d = 10,00 m; φ = 5g00c00cc

C. d = 10,00 m; φ = 10g00c00cc

D. d = 20,00 m; φ = 10g00c00cc

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne wartości d i φ, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego relacji między długością cięciwy, kątem środkowym i promieniem łuku. Na przykład, odpowiedzi z d = 10,00 m nie uwzględniają faktu, że długość cięciwy (20,00 m) jest w rzeczywistości większa od sugerowanej długości, co przeczy zasadom geometrii łuków. W kontekście wytyczania, należy pamiętać, że długość cięciwy i promień są ze sobą bezpośrednio powiązane. Kąt środkowy 10g00c00cc wskazuje na większy kąt, który odpowiada większemu promieniowi i długości łuku. Dlatego, aby uzyskać prawidłowe wyniki, konieczne jest zastosowanie odpowiednich wzorów geometrycznych oraz mechanizmów obliczeniowych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich błędnych wniosków, obejmują nieprawidłowe przeliczenie jednostek kątowych lub mylenie długości cięciwy z długością łuku. Zrozumienie, jak te elementy współdziałają, jest kluczowe dla prawidłowego wytyczania oraz oceny geodezyjnej, co może mieć duże znaczenie w projektach budowlanych i inżynieryjnych. W praktyce geodezyjnej, stosowanie właściwych narzędzi obliczeniowych oraz znajomość zasad geometrii łuków są niezbędne dla zapewnienia precyzyjnego i zgodnego z normami wykonywania pomiarów oraz projektowania.

Pytanie 38

Kto ustala wartość szacunkową obiektów budowlanych w celu wyliczenia odszkodowania za ich wywłaszczenie?

A. Geodeta posiadający uprawnienia

B. Inspektor

C. Rzeczoznawca majątkowy

D. Właściciel gruntu

Rzeczoznawca majątkowy jest profesjonalistą, który posiada odpowiednie uprawnienia oraz wiedzę do dokonywania wyceny wartości rynkowej nieruchomości, w tym budynków i budowli. Jego rola w procesie wywłaszczenia jest kluczowa, ponieważ to właśnie on dokonuje szacunku wartości nieruchomości na podstawie obowiązujących przepisów prawa oraz standardów wyceny. Rzeczoznawcy opierają swoje oceny na analizie rynku, porównaniu z podobnymi nieruchomościami oraz uwzględnieniu wszelkich cech specyficznych, które mogą wpływać na wartość. Przykładowo, w przypadku budowy drogi, rzeczoznawca dokonuje oceny wartości działki, która ma zostać wywłaszczona, a także ustala wysokość odszkodowania, które przysługuje właścicielowi. W praktyce, rzeczoznawcy działają zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami oraz standardami wyceny, co zapewnia rzetelność i obiektywizm w procesie szacowania wartości.

Pytanie 39

Dokumentem, na podstawie którego nie da się ustalić lokalizacji punktu granicznego, jest

A. odpis z księgi wieczystej.

B. szkic pomiarowy z pomiaru granic.

C. protokół graniczny.

D. rysunek graniczny.

Odpis z księgi wieczystej jest dokumentem prawnym, który nie zawiera szczegółowych informacji geodezyjnych, które są niezbędne do określenia położenia punktu granicznego. Księgi wieczyste zawierają dane dotyczące własności nieruchomości, takie jak prawa do nieruchomości, ale nie wskazują dokładnych granic działek. W praktyce, aby ustalić położenie punktów granicznych, konieczne jest posiadanie dokumentów takich jak zarys pomiarowy, protokół graniczny lub szkic graniczny, które dostarczają informacji na temat pomiarów i lokalizacji. Przykładowo, w przypadku sporządzania mapy ewidencyjnej lub przygotowania do sprzedaży działki, geodeta korzysta z protokołów granicznych, które jednoznacznie wyznaczają granice działki, co stanowi zgodność z wymaganiami prawa geodezyjnego i kartograficznego. W związku z tym, zrozumienie roli i ograniczeń odpisów z księgi wieczystej jest kluczowe dla wszelkich prac związanych z ustalaniem granic nieruchomości.

Pytanie 40

W jakich miejscach powinny być usytuowane punkty odniesienia badanego obiektu w celu przeprowadzenia pomiarów kontrolnych?

A. W górnej części badanego obiektu.

B. W dolnej części badanego obiektu.

C. Poza obszarem wpływu obiektu na środowisko.

D. W miejscach konstrukcyjnych badanego obiektu.

Aby poprawnie zlokalizować punkty odniesienia badanego obiektu w celu wykonania pomiarów kontrolnych, należy umieścić je poza strefą oddziaływania obiektu na otoczenie. Takie podejście jest kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych pomiarów, ponieważ strefa oddziaływania obiektu może wpływać na wyniki pomiarów poprzez różne czynniki, takie jak drgania, ciśnienie, czy też zmiany temperatury. Przykładem może być pomiar wibracji budynku, gdzie punkty odniesienia powinny być usytuowane w miejscach, które nie są narażone na wpływ sąsiednich struktur czy ruchu ulicznego. Zgodnie z normami ISO 10012 i ISO 17025, ważne jest, aby warunki pomiarowe były stabilne oraz aby punkty odniesienia były określone w sposób minimalizujący zewnętrzne zakłócenia. Taki wybór lokalizacji punktów odniesienia zapewnia nie tylko precyzyjność, ale także powtarzalność wyników w długoterminowych badaniach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej