Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 00:47
Data zakończenia: 30 maja 2025 00:57

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie metody wychowawcze powinny być zastosowane w pracy z dwuletnim dzieckiem wykazującym agresywne zachowania?

A. Częste upominanie i stosowanie kar wobec dziecka

B. Spełnianie wszystkich próśb dziecka

C. Wyznaczenie jasnych zasad dla dziecka i opiekunki

D. Reagowanie agresją na agresywne zachowanie dziecka

Ustalenie ścisłych reguł obowiązujących dziecko i opiekunkę jest kluczowe w pracy z dwulatkiem, który przejawia agresywne zachowania. Dzieci w tym wieku często testują granice, a jasne reguły pomagają im zrozumieć, co jest akceptowalne, a co nie. Wspierając dziecko w nauce zachowań społecznych, warto wprowadzić zasady dotyczące interakcji z innymi oraz konsekwencje za złamanie tych zasad. Na przykład, zamiast stosować kary, można zastosować pozytywne wzmocnienie, nagradzając pożądane zachowania. Dobrym praktycznym przykładem jest wprowadzenie systemu punktów za pozytywne zachowania, które dziecko może wymieniać na drobne nagrody. Ponadto, warto angażować dziecko w rozmowy na temat jego emocji, co umożliwi mu lepsze zrozumienie własnych reakcji. Wspieranie rozwoju emocjonalnego i społecznego w sposób zgodny z najlepszymi praktykami w edukacji przedszkolnej oraz psychologii rozwojowej sprzyja redukcji agresji i budowaniu zdrowych relacji.

Pytanie 2

Nauczanie dziecka form grzecznościowych oraz okazywanie szacunku i życzliwości innym to działania wychowawcze, które wspierają jego rozwój w obszarze

A. kontaktów społecznych

B. sensomotoryki

C. mowy i myślenia

D. motoryki i lokomocji

Uczenie dziecka form grzecznościowych oraz okazywanie szacunku i serdeczności innym są kluczowymi elementami rozwijania umiejętności interpersonalnych, które są niezbędne w budowaniu zdrowych relacji społecznych. Poprawna odpowiedź, dotycząca kontaktów społecznych, podkreśla znaczenie umiejętności nawiązywania i utrzymywania relacji z innymi ludźmi. W kontekście wychowania, dzieci uczą się nie tylko komunikować, ale także rozumieć emocje innych, co jest podstawą empatii. Przykładowo, nauczenie dziecka, jak używać zwrotów grzecznościowych, może skutkować lepszymi interakcjami w przedszkolu czy szkole, gdzie umiejętności społeczne są często oceniane. Dobrze rozwinięte kontakty społeczne wpływają na poczucie własnej wartości, a także na zdolność do efektywnej współpracy z innymi. Wspieranie dzieci w nauce tych umiejętności jest zgodne z najlepszymi praktykami pedagogicznymi i standardami wychowawczymi, które zalecają rozwój kompetencji społecznych jako kluczowego składnika ogólnego rozwoju dziecka.

Pytanie 3

Brak witaminy D w czasie rozwoju oraz z tym związana niewystarczająca mineralizacja mogą prowadzić u dziecka do

A. krzywicy

B. niedokrwistości złośliwej

C. szkorbutu

D. osteoporozy

Krzywica jest schorzeniem spowodowanym niedoborem witaminy D, wapnia lub fosforu, co prowadzi do zaburzeń mineralizacji kości, szczególnie u dzieci w okresie wzrostu. Witamina D odgrywa kluczową rolę w regulacji metabolizmu wapnia i fosforu oraz w procesie mineralizacji kości. Niedobór tej witaminy w diecie lub niedostateczna ekspozycja na słońce mogą skutkować osłabieniem struktury kostnej, co objawia się krzywicą. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest niezwykle istotne, ponieważ wczesne rozpoznanie i odpowiednia interwencja, takie jak suplementacja witaminą D oraz edukacja w zakresie zdrowego odżywiania, mogą zapobiec rozwojowi krzywicy i jej długoterminowym konsekwencjom, takim jak deformacje kości czy problemy z rozwojem. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi, zaleca się, aby dzieci w okresie wzrostu miały zapewnioną odpowiednią podaż witaminy D, co może być osiągnięte poprzez dietę i, w razie potrzeby, suplementację.

Pytanie 4

W ramach zajęć edukacyjnych, mających na celu rozwijanie u dzieci poczucia rytmu, muzykalności oraz umiejętności orientacji w przestrzeni, opiekunka powinna zasugerować zabawy

A. manipulacyjne

B. ogólnorozwojowe

C. twórcze

D. muzyczno-ruchowe

Odpowiedź muzyczno-ruchowe jest prawidłowa, ponieważ tego typu zabawy są kluczowe dla rozwijania u dzieci poczucia rytmu, wyobraźni muzycznej oraz orientacji przestrzennej. Zajęcia muzyczno-ruchowe integrują elementy muzyki i ruchu, co sprzyja harmonijnemu rozwojowi dzieci. Dzieci uczestniczące w takich zajęciach uczą się synchronizacji ruchów z rytmem, co wspiera ich zdolności motoryczne oraz koordynację. Przykładami takich zabaw mogą być tańce do muzyki, zabawy z instrumentami perkusyjnymi, a także rytmiczne ćwiczenia wykorzystujące ciało jako instrument. W kontekście standardów edukacji przedszkolnej, zabawy te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi wspierania rozwoju kompetencji muzycznych i ruchowych, co jest kluczowe dla wszechstronnego kształcenia dzieci. Integracja muzyki i ruchu w zajęciach przyczynia się do rozwoju społecznego dzieci, ich umiejętności współpracy i komunikacji. Dobrze zaplanowane zajęcia muzyczno-ruchowe mogą także pomóc w budowaniu pozytywnego obrazu ciała oraz wyrażaniu emocji przez ruch, co jest niezbędne w procesie edukacyjnym.

Pytanie 5

Jak powinna postąpić opiekunka, gdy dziecko w wieku trzech lat podczas zajęć plastycznych niszczy prace innych dzieci?

A. Wytłumaczyć dziecku, jaką przykrość sprawia swoim zachowaniem innym dzieciom

B. Oddzielić dziecko od reszty grupy

C. Skrytykować dziecko przy wszystkich członkach grupy

D. Zakazać dziecku korzystania z ulubionych zabawek

Wyjaśnienie dziecku, jaką przykrość sprawia innym swoimi działaniami, jest kluczowym aspektem rozwijania empatii oraz umiejętności społecznych w wieku przedszkolnym. Dzieci w tym okresie często nie zdają sobie sprawy z konsekwencji swoich działań, dlatego ważne jest, aby opiekunka podeszła do sytuacji w sposób zrozumiały i wspierający. Przykładem może być sytuacja, w której opiekunka siada z dzieckiem i mówi: 'Zobacz, jak smutne są Twoje koleżanki, kiedy niszczysz ich prace. Możemy razem pomyśleć, jak można się bawić, nie sprawiając nikomu krzywdy?' Takie podejście nie tylko pozwala dziecku zrozumieć emocje innych, ale również uczy go rozwiązywania problemów w sposób konstruktywny. Zgodnie z zasadami komunikacji stosowanej w edukacji wczesnoszkolnej, istotne jest, aby dzieci uczyły się na błędach i odczuwały wsparcie ze strony dorosłych w procesie rozwoju emocjonalnego. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie wychowania, które polegają na promowaniu umiejętności interpersonalnych i samoregulacji.

Pytanie 6

Od kiedy należy zacząć dbać o higienę jamy ustnej u dziecka?

A. Po pojawieniu się pierwszego zęba

B. Po pojawieniu się zębów trzonowych

C. Po pojawieniu się kłów

D. Od pierwszych dni życia dziecka

Higiena jamy ustnej to naprawdę ważna sprawa i powinna być wprowadzana już od pierwszych dni życia dziecka. To coś, co przewidują zarówno Światowa Organizacja Zdrowia, jak i polskie towarzystwa stomatologiczne. Nawet zanim zęby się pojawią, warto zadbać o dziąsła. Można to robić, przemywając je miękką ściereczką czy gazikiem z wodą. To pozwala usunąć resztki jedzenia i bakterie, co może znacznie zmniejszyć ryzyko próchnicy w przyszłości. Takie wprowadzenie nawyków w odpowiednim momencie ułatwia potem naukę mycia zębów. Ważne jest, aby rodzice byli dobrym przykładem i rozmawiali ze swoimi dziećmi o tym, jak dbać o zdrowie jamy ustnej, w tym o wizytach u dentysty, kiedy pierwsze zęby wyjdą. Regularne kontrole mogą pomóc w odpowiednim monitorowaniu zębów i wczesnym wykrywaniu problemów zdrowotnych.

Pytanie 7

Jak dokonuje się pomiaru tętna u niemowlęcia poniżej pierwszego roku życia?

A. na tętnicy ramieniowej lub udowej

B. wyłącznie na tętnicy szyjnej

C. wyłącznie na tętnicy promieniowej

D. na tętnicy szyjnej lub udowej

Wiesz, pomiar tętna u dzieci, które mają mniej niż rok, najlepiej robić na tętnicy ramieniowej albo udowej. To, co mówią specjaliści z WHO, ma sens. Tętnica ramieniowa w zgięciu łokciowym jest łatwo dostępna i pozwala na dokładny pomiar. Z kolei tętnica udowa, która jest w okolicach pachwin, też jest dobrze wyczuwalna i często się ją stosuje u małych dzieci. To jest naprawdę ważne, zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z sytuacjami awaryjnymi, gdzie szybkie ocenienie zdrowia dziecka jest kluczowe. Jeśli dobrze lokalizujemy tętno, to możemy lepiej monitorować, jak funkcjonuje organizm malucha, co jest niezbędne, gdy trzeba szybko interweniować medycznie. No i nie zapominaj, że norma tętna dla dzieci do roku jest zupełnie inna niż dla dorosłych, co tylko podkreśla, jak ważny jest poprawny pomiar w tej grupie wiekowej.

Pytanie 8

Jak opiekunka dba o psychiczne bezpieczeństwo dzieci?

A. poprzez izolację dzieci z chorobami

B. dzięki podejmowaniu działań profilaktycznych i terapeutycznych

C. przez analizę otoczenia żłobka

D. poprzez nawiązywanie i umacnianie więzi emocjonalnej

Analiza terenu wokół żłobka, odizolowanie dzieci chorych oraz profilaktyka i oddziaływania lecznicze są koncepcjami, które w pewnych kontekstach mogą mieć znaczenie, jednak nie odpowiadają na kluczowy aspekt zapewnienia bezpieczeństwa psychicznego dzieci. Analiza terenu jest istotna dla zapewnienia fizycznego bezpieczeństwa, ale nie ma bezpośredniego wpływu na psychikę dziecka. W kontekście psychologicznym, dzieci potrzebują przede wszystkim poczucia emocjonalnej bliskości i zaufania, które może być zagwarantowane przez odpowiednie nawiązywanie relacji, a nie przez czynniki zewnętrzne. Z kolei izolacja dzieci chorych, mimo że ma na celu ochronę zdrowia, może prowadzić do poczucia odrzucenia oraz izolacji społecznej, co jest szkodliwe dla ich rozwoju emocjonalnego. Wprowadzenie segregacji w tej formie może negatywnie wpłynąć na zdolność dzieci do nawiązywania relacji z rówieśnikami. Natomiast profilaktyka i oddziaływania lecznicze są ważne w kontekście zdrowia fizycznego i psychicznego, lecz nie zastąpią one konieczności budowania silnych więzi emocjonalnych. Takie podejścia, choć mają swoje miejsce w szerszym kontekście opieki nad dziećmi, nie mogą być stosowane jako główne metody zapewniania bezpieczeństwa psychicznego.

Pytanie 9

Opiekunka, która zauważyła, że dziecko z zapaleniem gardła ma problemy z przyjmowaniem leku w formie kapsułki, powinna

A. wysypać lek z kapsułki i rozpuścić w wodzie

B. podać lek o podobnym działaniu drogą wziewną

C. poprosić lekarza o przepisanie leku w formie syropu

D. wysypać lek z kapsułki i rozpuścić w soku

Odpowiedź, w której mówisz o wysypaniu leku z kapsułki i rozpuszczeniu go w wodzie, jest jak najbardziej słuszna. Dzieci często mają problem z połykaniem kapsułek, a takie rozpuszczenie ułatwia im przyjęcie leku. Wiele leków faktycznie można rozpuścić w płynach, co czyni je łatwiejszymi do podania. Tylko pamiętaj, żeby zawsze sprawdzić ulotkę lub porozmawiać z farmaceutą, bo nie każdy lek da się tak łatwo podać. Z doświadczenia wiem, że lekarze często sugerują takie rozwiązanie, by pomóc dzieciom, które na przykład mają ból gardła. Dobrze jest znać różne metody podawania leków, bo czasem sytuacje się zdarzają, że trzeba dostosować formę leku do możliwości pacjenta. Bycie elastycznym w tym zakresie z pewnością pomoże w skuteczności leczenia.

Pytanie 10

Aby zapewnić dzieciom w żłobku lub klubie dziecięcym bezpieczeństwo, powinno się

A. przytwierdzać regały z zabawkami do ściany

B. ustawiać zabawki na wyższych półkach

C. trzymać zabawki w zamkniętych szafkach

D. zabraniać dzieciom samodzielnego wyjmowania zabawek z regałów

Przykręcanie regałów z zabawkami do ściany to bardzo ważna sprawa, jeśli chodzi o bezpieczeństwo dzieci w żłobkach czy klubach dziecięcych. Jak wiadomo, dzieci są ciekawe świata i mogą łatwo przewrócić regał, co grozi poważnymi kontuzjami. Warto pamiętać, że normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 71, mówią o tym, że meble w miejscach zabaw muszą być stabilne. Przymocowanie regałów do ściany zmniejsza ryzyko, że maluchy będą próbowały się na nie wspinać, co, jak wiadomo, też może skończyć się wypadkiem. Osobiście uważam, że dobrze jest używać odpowiednich uchwytów montażowych i regularnie sprawdzać, jak mocno są zamocowane, żeby mieć pewność, że wszystko jest w porządku. Szkolenia dla personelu to też świetny pomysł, żeby potrafili ocenić ewentualne zagrożenia i szybciej na nie reagować. Bezpieczeństwo dzieci to nie tylko przestrzeganie norm, ale też ogromna odpowiedzialność za ich zdrowie i życie.

Pytanie 11

Jakie działania mogą najbardziej ułatwić dziecku przystosowanie się do żłobka?

A. Zwiększenie liczby opiekunek w grupie

B. Skrócenie czasu pobytu dziennego

C. Ograniczenie pobytu do 3 dni w tygodniu

D. Większa liczba dzieci w grupie

Skrócenie czasu, jaki dziecko spędza w żłobku, to naprawdę ważny krok w pomaganiu mu w adaptacji do nowego miejsca. Dzięki temu maluch ma szansę powoli przyzwyczaić się do rozłąki z rodzicami i przebywania z innymi dziećmi. Z badań wynika, że krótszy pobyt na początku może zmniejszyć stres i lęk, które pewnie są obecne w nowym otoczeniu. Fajnym pomysłem jest, żeby na pierwsze dni w żłobku planować, że dziecko będzie tam tylko przez parę godzin. To daje mu czas na aklimatyzację. Dobrze jest też, gdy w tych pierwszych chwilach jest przy nim znajomy opiekun, co ułatwia dziecku poczucie bezpieczeństwa oraz nawiązanie kontaktu. Warto pamiętać, że każdy maluch jest inny, więc proces adaptacji zawsze trzeba dopasować do jego potrzeb, a to potwierdzają różne wytyczne dotyczące pracy z dziećmi w przedszkolu.

Pytanie 12

Stosowanie miękkiego pędzelka lub gąbki do delikatnego dotykania ust niemowlęcia w ruchach okrężnych to metoda, którą powinna wdrożyć opiekunka w sytuacji braku u niemowlęcia odruchu

A. ssania

B. Babińskiego

C. Moro

D. szukania

Odruch Babińskiego, szukania oraz Moro są ważnymi elementami rozwoju neurologicznego niemowląt, ale nie mają bezpośredniego związku z odruchem ssania, który jest kluczowy dla karmienia. Odruch Babińskiego, polegający na wyginaniu palców stopy w odpowiedzi na podrażnienie podeszwy, jest testem neurologicznym, który ma na celu ocenę funkcji układu nerwowego. Odruch szukania, który umożliwia niemowlęciu odnalezienie piersi matki, jest także istotny, ale nie dotyczy techniki stymulacji ust, jak w przypadku odruchu ssania. Odruch Moro, będący reakcją na nagły hałas lub ruch, również pełni inną funkcję w rozwoju dziecka i nie jest związany z karmieniem. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych odruchów, co wynika z braku zrozumienia ich specyficznych funkcji i roli w procesie rozwoju. Właściwe zrozumienie i zastosowanie wiedzy na temat odruchów rozwojowych jest kluczowe dla opiekunów, którzy powinni być świadomi różnic między nimi, aby skutecznie wspierać rozwój dzieci i reagować na ich potrzeby w sposób właściwy i adekwatny do wieku.

Pytanie 13

Gdy istnieje obawa, że dziecko uczęszczające do żłobka może być krzywdzone w swoim domu, opiekunka najpierw powinna

A. powiadomić o swoich podejrzeniach policję

B. przeprowadzić rozmowę z dzieckiem

C. zrealizować wywiad z rodzicami bądź opiekunami dziecka

D. poinformować o swoim podejrzeniu kierownika/dyrektora żłobka

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że opiekunka powinna poinformować kierownika lub dyrektora żłobka o swoich podejrzeniach dotyczących krzywdzenia dziecka. Jest to kluczowy krok, ponieważ kierownik/dyrektor jest odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa dzieci w placówce oraz ma obowiązek zareagować na takie sygnały zgodnie z procedurami ochrony dzieci. Powiadomienie kierownictwa pozwala na podjęcie dalszych działań, takich jak zgłoszenie sprawy do odpowiednich służb, co jest zgodne z ustawą o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz innymi regulacjami prawnymi. Ponadto, kierownik może zorganizować spotkanie z zespołem specjalistów, którzy będą w stanie przeprowadzić właściwą ocenę sytuacji i zainicjować działania interwencyjne. W praktyce, procedury te są kluczowe dla ochrony dzieci i powinny być znane oraz przestrzegane przez wszystkich pracowników żłobków. Przykładem może być sytuacja, w której dyrektor decyduje się na zainicjowanie współpracy z lokalnymi służbami socjalnymi, aby monitorować sytuację dziecka i zapewnić mu potrzebną pomoc.

Pytanie 14

Jakiego środka należy użyć do mycia twarzy noworodka?

A. oliwki dla dzieci

B. mydła w płynie

C. wody przegotowanej

D. wody z kranu

Mycie twarzy noworodka wodą przegotowaną jest najlepszą praktyką, ponieważ zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i minimalizuje ryzyko podrażnień. Woda przegotowana jest wolna od niepożądanych mikroorganizmów i zanieczyszczeń, co jest kluczowe w przypadku wrażliwej skóry noworodka. Skóra niemowląt jest znacznie cieńsza i bardziej wrażliwa niż u dorosłych, dlatego wszelkie substancje chemiczne, jak te zawarte w mydłach w płynie, mogą wywołać reakcje alergiczne lub podrażnienia. Używając przegotowanej wody, rodzice mogą mieć pewność, że nie wprowadzają na skórę noworodka żadnych dodatkowych substancji, które mogłyby zaszkodzić. Ponadto, przegotowanie wody jest prostym i efektywnym sposobem na zapewnienie czystości, co wpisuje się w zalecenia pediatrów oraz specjalistów z zakresu dermatologii dziecięcej, którzy podkreślają znaczenie stosowania naturalnych i bezpiecznych metod pielęgnacji skóry noworodków.

Pytanie 15

Opiekunka, zajmując się dzieckiem z anginą, powinna mieć na uwadze, żeby dostarczać mu

A. małą ilość jedzenia

B. dużą ilość płynów

C. małą ilość płynów

D. dużą ilość jedzenia

Podawanie dużej ilości płynów chorym na anginę jest kluczowe z kilku powodów. Angina, będąca zapaleniem migdałków, często wiąże się z bólem gardła, a odpowiednia hydratacja może znacznie złagodzić dyskomfort. Płyny pomagają również w rozrzedzeniu wydzieliny, co ułatwia oddychanie i połykanie. Warto zwrócić uwagę na rodzaj płynów – najlepiej sprawdzają się ciepłe napoje, takie jak herbata z miodem, które działają kojąco na podrażnione gardło. Zgodnie ze standardami opieki zdrowotnej, zaleca się, aby dzieci z infekcjami górnych dróg oddechowych piły co najmniej 1,5 do 2 litrów płynów dziennie, aby uniknąć odwodnienia. Dodatkowo, odpowiednie nawodnienie wspiera układ immunologiczny, co jest istotne w walce z infekcją. W praktyce opiekunowie powinni monitorować ilość płynów przyjmowanych przez dziecko, a w przypadku trudności w piciu warto rozważyć podawanie płynów przez słomkę lub w formie lodów, co może być bardziej atrakcyjne dla małych pacjentów.

Pytanie 16

Pani opiekująca się dziećmi w wieku trzech lat zaproponowała im technikę plastyczną, która polega na odciskaniu wzoru liści na papierze poprzez intensywne pocieranie ołówkiem. Jaką technikę wykorzystała opiekunka podczas zajęć z grupą?

A. Frottage

B. Origami

C. Collage

D. Quilling

Frottage to technika plastyczna, która polega na odciskaniu faktury przedmiotów na powierzchni papieru, co idealnie pasuje do opisanego przez Ciebie działania opiekunki. W tym przypadku dzieci wykorzystują fakturę liści, co umożliwia im odkrywanie różnych struktur i kształtów w twórczy sposób. Technika ta jest często stosowana w edukacji artystycznej, ponieważ rozwija zdolności manualne, wyobraźnię oraz uczy dzieci dostrzegania detali otaczającego świata. Frottage może być wykorzystane nie tylko w zajęciach plastycznych, ale także na zajęciach przyrodniczych, gdzie dzieci uczą się o różnorodności roślin. Dodatkowo, w praktyce artystycznej frottage może być stosowane w połączeniu z innymi technikami, takimi jak malarstwo lub kolaż, tworząc unikalne kompozycje. Umożliwia to dzieciom eksperymentowanie z różnymi materiałami i rozwijanie ich kreatywności, co jest istotnym elementem ich rozwoju artystycznego i emocjonalnego.

Pytanie 17

Jakie choroby matki bezwzględnie uniemożliwiają karmienie piersią?

A. Przeziębienie, katar, kaszel

B. Galaktozemia, choroba syropu klonowego, wrodzona nietolerancja glukozy

C. Cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa

D. Narkomania, zakażenie wirusem HIV, nieleczona gruźlica

Odpowiedź wskazująca na narkomanię, zakażenie wirusem HIV oraz nieleczoną gruźlicę jako choroby matki, które bezwzględnie wykluczają karmienie naturalne, jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Narkomania wiąże się z uzależnieniem od substancji, które mogą przenikać do mleka matki, a tym samym stanowić zagrożenie dla zdrowia noworodka. Zakażenie wirusem HIV również jest jednoznacznie przeciwwskazaniem do karmienia piersią, gdyż wirus może przenikać do mleka i prowadzić do zakażenia dziecka. Nieleczona gruźlica, będąca chorobą zakaźną, może być niebezpieczna zarówno dla matki, jak i dla dziecka, a ryzyko transmisji bakterii przez mleko matki jest znaczące. Dlatego w przypadku tych chorób zaleca się stosowanie alternatywnych metod karmienia, takich jak mleko modyfikowane, aby zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie niemowlęcia, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowych towarzystw pediatrycznych.

Pytanie 18

Częste zapalenie przyusznic wywoływane jest przez infekcję

A. drożdżakami

B. bakteriami

C. pasożytami

D. wirusami

Nagminne zapalenie przyusznic, znane również jako świnka, jest schorzeniem wywołanym zakażeniem wirusowym, a dokładniej wirusem świnki, który należy do rodziny Paramyxoviridae. Warto zaznaczyć, że wirus ten charakteryzuje się wysoką zakaźnością i jest przenoszony głównie drogą kropelkową. W praktyce oznacza to, że wirus można łatwo rozprzestrzenić w populacji, szczególnie w zamkniętych środowiskach, takich jak szkoły czy przedszkola. Objawy tego schorzenia obejmują obrzęk przyusznic, gorączkę, ból głowy oraz bóle mięśni. Znajomość przyczyn zapalenia przyusznic jest kluczowa dla skutecznej profilaktyki, która opiera się na szczepieniach. Szczepionka przeciwko śwince jest częścią skojarzonej szczepionki MMR (odra, świnka, różyczka) i jest zalecana dla dzieci w wieku przedszkolnym. Dzięki powszechnemu stosowaniu szczepień, przypadki nagminnego zapalenia przyusznic znacznie zmniejszyły się w krajach rozwiniętych, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi immunizacji.

Pytanie 19

Jak powinno się kąpać dziecko z atopowym zapaleniem skóry?

A. Kąpiel trzy razy dziennie w wodzie o temperaturze 37-37,5°C, bez użycia preparatów natłuszczających

B. Kąpiel raz dziennie w wodzie o temperaturze 39°C, bez użycia preparatów natłuszczających

C. Kąpiel dwa razy dziennie w wodzie o temperaturze 39°C, z zastosowaniem emolientu

D. Kąpiel raz dziennie w wodzie o temperaturze 37-37,5°C, z dodatkiem emolientu

Prawidłowa odpowiedź dotyczy kąpieli dziecka z atopowym zapaleniem skóry, która powinna odbywać się raz dziennie w wodzie o temperaturze 37-37,5°C, z dodatkiem emolientu. Taka temperatura jest optymalna, ponieważ nie podrażnia skóry i nie prowadzi do jej przegrzania, co jest szczególnie istotne w przypadku dzieci z atopowym zapaleniem skóry. Emolienty natomiast pełnią kluczową rolę w nawilżaniu i ochronie bariery lipidowej skóry, co jest niezbędne do łagodzenia objawów atopowego zapalenia. Regularne stosowanie emolientów, szczególnie podczas kąpieli, pozwala na tworzenie filmu ochronnego, który redukuje odparowywanie wody ze skóry i zmniejsza uczucie suchości. Zgodnie z wytycznymi dermatologicznymi, kąpiele powinny być krótkie, a temperatura wody umiarkowana, co sprzyja lepszemu wchłanianiu nawilżających substancji. Na zakończenie kąpieli zaleca się nałożenie dodatkowej warstwy emolientu, co wzmacnia efekty nawilżające i przynosi ulgę w stanach zapalnych. Tego rodzaju praktyki są zgodne z aktualnymi standardami w leczeniu atopowego zapalenia skóry.

Pytanie 20

Rozwijanie zdolności do samodzielnego jedzenia poprzez etap posługiwania się łyżką, przenoszenia pokarmu do ust oraz nabierania z talerza metodą szufli jest typowe dla dziecka w jakim wieku?

A. 24 miesiące

B. 36 miesięcy

C. 12 miesięcy

D. 42 miesiące

Odpowiedź "24 miesięcy" jest prawidłowa, ponieważ umiejętność samodzielnego jedzenia, w tym manewrowanie łyżką oraz nabieranie pokarmu z talerza, rozwija się u dzieci w tym wieku. W wieku dwóch lat dzieci zaczynają nabywać zdolności motoryczne pozwalające na efektywne korzystanie z sztućców. W tym okresie zwiększa się ich zdolność do precyzyjnych ruchów ręcznych, co jest niezwykle istotne dla samodzielnego jedzenia. Przykładem może być sytuacja, gdy dziecko potrafi już w miarę samodzielnie nałożyć jedzenie na łyżkę, a następnie doprowadzić ją do ust, co nie tylko wspiera jego umiejętności ruchowe, ale także wpływa na samodzielność oraz rozwój społeczny. Warto również zaznaczyć, że w tym etapie ważne jest, aby rodzice wspierali dzieci w tych próbach, co jest zgodne z praktykami promującymi rozwój kompetencji żywieniowych dzieci. Ponadto, umiejętność ta jest często rozwijana w kontekście edukacji przedszkolnej, gdzie dzieci uczą się od siebie nawzajem oraz nawiązują interakcje podczas posiłków, co również wpływa na ich socjalizację.

Pytanie 21

W zabawach muzycznych dla dzieci w wieku dwóch lat opiekunka powinna stosować piosenki

A. uczące naśladowania niskich i wysokich tonów

B. uczące rozpoznawania prostych instrumentów muzycznych

C. o żywym rytmie, z możliwością naśladowania kroków tanecznych

D. o żywym rytmie, z możliwością naśladowania prostych gestów

Wybór piosenek o żywym rytmie, które umożliwiają naśladowanie prostych gestów, jest szczególnie znaczący w kontekście rozwoju dzieci w drugim roku życia. W tym etapie ich rozwoju kluczowe jest wspieranie koordynacji ruchowej oraz umiejętności społecznych. Piosenki z rytmicznymi i angażującymi melodiami sprzyjają aktywności fizycznej, a także zachęcają do wyrażania siebie poprzez ruch. Naśladowanie gestów, takich jak klaskanie, machanie rękami, czy inne proste ruchy, pomaga w rozwijaniu umiejętności motorycznych oraz integracji sensorycznej. Warto zwrócić uwagę na standardy edukacyjne, które podkreślają znaczenie aktywności fizycznej w nauczaniu poprzez zabawę. Używanie takiej formy nauczania sprzyja również budowaniu więzi emocjonalnych między dzieckiem a opiekunem, co jest istotne w tym wieku. Przykłady piosenek, które można wykorzystać, to „Stary niedźwiedź mocno śpi” czy „Baba Jaga”, które zawierają proste gesty do naśladowania, co czyni zabawę bardziej interaktywną i angażującą dla maluchów.

Pytanie 22

Dziecko, które doświadcza ubytku słuchu na poziomie 40 – 70 dB, kwalifikuje się do grupy osób z niepełnosprawnością w stopniu

A. znacznym

B. głębokim

C. umiarkowanym

D. lekkim

Dziecko z ubytkiem słuchu na poziomie 40 – 70 dB klasyfikowane jest jako osoba niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym zgodnie z definicjami stosowanymi w rehabilitacji i edukacji osób z uszkodzeniami słuchu. Ubytek na tym poziomie oznacza, że dziecko ma trudności z odbiorem dźwięków w normalnym zakresie głośności, co może znacząco wpływać na jego rozwój językowy, społeczny i edukacyjny. W praktyce, dzieci w tej grupie często wymagają wsparcia w formie specjalistycznej pomocy, takiej jak logopedia czy terapia słuchowa, aby mogły skutecznie funkcjonować w środowisku szkolnym. Znalezienie odpowiednich strategii wsparcia, takich jak używanie sprzętu wspomagającego słyszenie, jest kluczowym elementem pracy z dziećmi w tej grupie. Warto również zaznaczyć, że klasyfikacja niepełnosprawności opiera się na standardach opracowanych przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) oraz różne instytucje zajmujące się rehabilitacją osób z problemami ze słuchem. Dostosowanie programu wsparcia do indywidualnych potrzeb dziecka jest niezbędne dla jego rozwoju i integracji w społeczeństwie.

Pytanie 23

Jakie zachowanie dziecka można uznać za typowe dla początkowego etapu choroby sierocej?

A. Uboga ekspresja, regresja stanu psychicznego, obawy.

B. Krzyk, odrzucenie wszelkich kontaktów, agresywność.

C. Odmowa miłości do matki, pasywność, spokój.

D. Ograniczona aktywność fizyczna, szybkość zmęczenia, automatyzmy ruchowe.

Odpowiedź, która wskazuje na krzyk, odrzucenie jakichkolwiek kontaktów i agresję jako charakterystyczne dla pierwszej fazy choroby sierocej, jest poprawna. W tej fazie dzieci często manifestują swoje emocje poprzez intensywne reakcje, takie jak krzyk czy agresywne zachowanie, które są odpowiedzią na brak opieki i miłości ze strony opiekunów. W kontekście psychologicznym, tego typu reakcje są naturalnym wyrazem frustracji i strachu związanych z poczuciem utraty bliskości i bezpieczeństwa. Przy odpowiednim wsparciu, dzieci mogą przechodzić przez tę fazę, jednak kluczowe jest zrozumienie, że agresja i odrzucenie są sygnałami alarmowymi, które wymagają interwencji. W praktyce terapeutycznej ważne jest, aby specjaliści potrafili rozpoznać te zachowania i odpowiednio reagować, stosując techniki budowania zaufania i więzi, co jest zgodne z rekomendacjami organizacji zajmujących się zdrowiem psychicznym dzieci.

Pytanie 24

Obecny schemat żywienia niemowlaków, stworzony przez Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, zaleca, aby dziecko w szóstym miesiącu życia przyjmowało

A. cztery posiłki dziennie, z czego trzy mleczne

B. sześć posiłków dziennie, z czego trzy mleczne

C. pięć posiłków dziennie, z czego cztery mleczne

D. siedem posiłków dziennie, z czego cztery mleczne

Odpowiedź, że dziecko w 5. miesiącu życia powinno spożywać pięć posiłków dziennie, w tym cztery mleczne, jest zgodna z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci. W tym okresie życia niemowlęta wykazują znaczący wzrost i rozwój, co wymaga odpowiedniego dostosowania schematu żywienia. Mleko, szczególnie mleko matki lub mleko modyfikowane, stanowi podstawowe źródło składników odżywczych, a cztery posiłki mleczne zapewniają odpowiednią podaż kalorii, białka, tłuszczów oraz witamin i minerałów. Oprócz tego, wprowadzenie jednego lub dwóch posiłków stałych może rozpocząć się w tym okresie, ale nie powinno zastępować mleka jako głównego źródła pożywienia. Przykładem może być dodawanie puree z warzyw czy owoców do diety, co sprzyja przyzwyczajaniu dziecka do nowych smaków, ale należy pamiętać, aby nie ograniczać mlecznych posiłków. Warto również obserwować reakcje dziecka na nowe pokarmy i wprowadzać je stopniowo, co jest zgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi.

Pytanie 25

Zazwyczaj prawidłowo rozwijające się niemowlę zdobywa umiejętność samodzielnego siedzenia bez wsparcia oraz wykonywania ruchów rąk w pozycji siedzącej w wieku

A. 2 miesięcy

B. 4 miesięcy

C. 7 miesięcy

D. 3 miesięcy

Umiejętność samodzielnego siedzenia bez podparcia, często osiągana przez niemowlęta w wieku około 7 miesięcy, jest kluczowym wskaźnikiem rozwoju motorycznego. W tym czasie dzieci nabywają zdolność do stabilizacji tułowia, co umożliwia im utrzymanie równowagi i kontrolowanie ruchów w pozycji siedzącej. Ta umiejętność jest fundamentalna dla dalszego rozwoju, ponieważ pozwala na eksplorację otoczenia, zwiększa interakcje społeczne oraz przygotowuje do nauki innych umiejętności, takich jak czołganie i chodzenie. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Pediatrii, rozwój motoryczny dzieci powinien być monitorowany, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i interwencje, jeśli rozwój jest opóźniony. Przykładowo, zachęcanie dzieci do ćwiczeń w pozycji siedzącej przez umieszczanie zabawek w zasięgu ich rąk może wspierać ten proces. Warto również podkreślić, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, dlatego tak ważna jest indywidualizacja podejścia do rozwoju motorycznego.

Pytanie 26

Jaką umiejętność powinno mieć opanowane dziecko w wieku 10-12 miesięcy, które rozwija się prawidłowo?

A. Macha rączką "pa-pa" i bawi się w chowanego

B. Tworzy złożone zdania

C. Używa zabawy w sposób symboliczny

D. Samodzielnie kroi jedzenie i przynosi je do ust

W wieku 10-12 miesięcy dzieci wykazują imponujący rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych. Macha rączką 'pa-pa' oraz bawi się w chowanego to kluczowe umiejętności, które wskazują na rozwijające się zdolności interpersonalne oraz zrozumienie podstawowych zasad interakcji społecznych. Mówienie 'pa-pa' to nie tylko forma pożegnania, ale także wyraz rozumienia i nawiązywania kontaktu z innymi. Z kolei zabawa w chowanego to oznaka coraz bardziej złożonego myślenia, które obejmuje pojęcie ukrywania i poszukiwania. W tym wieku dzieci zaczynają rozumieć zasady gier, co jest fundamentem dla rozwijania ich umiejętności poznawczych. Wspieranie tych aktywności poprzez zabawę z rodzicami czy opiekunami jest istotne, ponieważ pobudza rozwój emocjonalny oraz społeczny. Badania pokazują, że interakcje społeczne w tym okresie mają kluczowe znaczenie dla dalszego rozwoju językowego i umiejętności społecznych, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie pediatrii i rozwoju dziecka.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

W jaki sposób opiekunka może zapewnić dziecku z autyzmem poczucie psychicznego bezpieczeństwa?

A. Zastosowanie wzmocnień odroczonych

B. Utrzymanie stałego rozkładu dnia

C. Błyskawiczne zaspokajanie potrzeb dziecka

D. Wykorzystanie naprzemienności zabaw

Stały rozkład dnia to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o wsparcie dzieci z autyzmem. Wiem ze swojego doświadczenia, że takie dzieci czasami miewają trudności z radzeniem sobie z niespodziewanymi zmianami. Jak nie mają jasno określonej rutyny, to mogą czuć się niepewnie i zestresowane. Więc dobrym pomysłem jest ustalenie harmonogramu, który obejmuje regularne godziny na jedzenie, zabawę i naukę. Dzięki temu dzieci będą wiedziały, czego się spodziewać, a to bardzo im pomaga w rozwoju emocjonalnym i społecznym. Fajnie jest też wizualizować ten rozkład dnia, na przykład używając obrazków czy diagramów. To może naprawdę ułatwić im orientację w czasie. A to wszystko przyczynia się do mniejszego stresu i większej samodzielności.

Pytanie 29

Eliminacja produktów bogatych w białko jest kluczową zasadą w diecie dziecka cierpiącego na

A. celiakię

B. fenyloketonurię

C. toksoplazmozę

D. chondrakalcynozę

Fenyloketonuria (PKU) jest dziedziczną chorobą metaboliczną, która polega na deficycie enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej, odpowiedzialnego za metabolizowanie aminokwasu fenyloalaniny. W wyniku tego schorzenia, fenyloalanina gromadzi się w organizmie, co może prowadzić do uszkodzenia układu nerwowego oraz do opóźnienia rozwoju umysłowego i fizycznego dziecka. Właściwe zarządzanie dietą u dzieci z PKU jest kluczowe, a podstawową zasadą jest eliminacja produktów wysokobiałkowych, które są źródłem fenyloalaniny. Przykłady takich produktów to mięso, ryby, jaja, nabiał oraz niektóre rośliny strączkowe. W diecie dzieci z PKU stosuje się zatem specjalistyczne preparaty białkowe, które są niskofenylalaninowe i dostarczają niezbędnych aminokwasów bez nadmiaru fenyloalaniny. Wprowadzenie takiego podejścia jest zgodne z rekomendacjami dietetyków oraz standardami leczenia PKU, a także pozwala na uniknięcie poważnych konsekwencji zdrowotnych związanych z niewłaściwą dietą.

Pytanie 30

U dziecka, które cierpi na chorobę sierocą, przyczyną jest brak zaspokojenia potrzeb

A. samorealizacji oraz miłości

B. bezpieczeństwa oraz afirmacji

C. miłości i przynależności

D. szacunku oraz docenienia

Odpowiedzi wskazujące na niezaspokojenie potrzeb szacunku i uznania, bezpieczeństwa i afirmacji, czy samorealizacji są błędne, ponieważ nie odnoszą się do podstawowych potrzeb emocjonalnych dziecka, jakimi są miłość i przynależność. W pierwszym przypadku, potrzeba szacunku i uznania odnosi się do pragnienia bycia docenianym przez innych, co może mieć miejsce, gdy dziecko ma już zaspokojone podstawowe potrzeby. Uznanie jest ważne, ale bez wcześniejszych podstaw, jakimi są miłość i przynależność, nie może wystąpić. W kontekście bezpieczeństwa i afirmacji, choć te potrzeby są również istotne, to są one bardziej związane z poczuciem stabilności i ochrony, które są istotne, ale nie bezpośrednio wpływają na emocjonalne dobrostano dziecka. Niezaspokojenie potrzeby samorealizacji, polegającej na dążeniu do wypełnienia własnych potencjałów, jest problemem, który zazwyczaj dotyczy osób dorosłych lub starszych dzieci, które już posiadają podstawowe zasoby emocjonalne. Zrozumienie hierarchii potrzeb Maslowa i ich wpływu na rozwój dzieci jest kluczowe w pracy z młodzieżą, ponieważ ignorowanie zaspokojenia potrzeby miłości i przynależności może prowadzić do długotrwałych problemów emocjonalnych oraz społecznych, a także obniżenia wyników w nauce oraz relacji z rówieśnikami.

Pytanie 31

Opiekunka, która przypisała każdemu dziecku w grupie inne zadanie do zrealizowania, zdecydowała się na formę pracy

A. jednolita grupowa

B. indywidualną jednolitą

C. zróżnicowaną grupową

D. indywidualną zróżnicowaną

Wybrana przez opiekunkę forma pracy, czyli zróżnicowana grupowa, jest zgodna z nowoczesnymi metodami nauczania, które promują indywidualizację oraz współpracę w grupach. W kontekście edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, zróżnicowane podejście do zadań pozwala dzieciom na rozwój w ich własnym tempie oraz na dostosowanie materiałów do ich różnych umiejętności. W praktyce oznacza to, że każde dziecko może pracować nad zadaniem odpowiednim do swojego poziomu, a jednocześnie uczestniczy w grupowej interakcji, co sprzyja nauce społecznej i emocjonalnej. Przykładem może być sytuacja, gdy dzieci w grupie mają różne zadania związane z tym samym tematem, np. różne aspekty związane z roślinami, gdzie jedno dziecko rysuje roślinę, inne zbiera jej informacje, a jeszcze inne przygotowuje prezentację. Tego rodzaju różnorodność sprzyja nie tylko rozwijaniu umiejętności bardziej zaawansowanych, ale również pozwala na rozwijanie zdolności do pracy w grupie, co jest kluczowe w standardach edukacyjnych obecnych w wielu krajach.

Pytanie 32

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o opiece nad dziećmi do lat 3, w przypadku, gdy w grupie żłobkowej znajduje się dziecko, które nie ukończyło pierwszego roku życia, to jeden opiekun może sprawować opiekę najwyżej nad

A. czworgiem dzieci

B. ośmiorgiem dzieci

C. pięciorgiem dzieci

D. sześciorgiem dzieci

Zgodnie z ustawą o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3, w przypadku, gdy w grupie żłobkowej znajduje się dziecko, które nie ukończyło pierwszego roku życia, maksymalna liczba dzieci, jaką może obsługiwać jeden opiekun, wynosi pięć. Jest to kluczowy przepis, który ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu opieki oraz bezpieczeństwa maluchów, które w tym wieku wymagają szczególnej uwagi i wsparcia. Dzieci poniżej roku życia są znacznie bardziej podatne na różne zagrożenia, co wymaga większej uwagi ze strony opiekunów. Dlatego przyjęcie niższej normy w porównaniu do starszych dzieci, które mogą być pod opieką w większej liczbie, jest zgodne z rekomendacjami instytucji zajmujących się opieką nad dziećmi, jak np. UNICEF. Przykład praktyczny tego przepisu można zobaczyć w żłobkach, gdzie organizowane są zajęcia, podczas których opiekunowie mają możliwość indywidualnego podejścia do każdego dziecka, co przekłada się na efektywność nauki i komfort maluchów.

Pytanie 33

Dziecko o masie urodzeniowej 3 200 g, po zakończeniu dwunastego miesiąca życia, według standardów rozwoju fizycznego, powinno mieć wagę około

A. 11 600g

B. 8 400 g

C. 9 600 g

D. 6 400 g

Dziecko z masą urodzeniową 3 200 g, zgodnie z normami rozwoju fizycznego, powinno osiągnąć wagę około 9 600 g po ukończeniu dwunastego miesiąca życia. Wzrost masy ciała w tym okresie jest zgodny z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnych wytycznych dotyczących rozwoju dzieci. W pierwszym roku życia, dzieci zazwyczaj podwajają swoją masę urodzeniową, co w przypadku dziecka o masie 3 200 g przekłada się na około 6 400 g. Po drugim półroczu wzrost masy ciała jest nieco wolniejszy, a do ukończenia roku życia dziecko powinno osiągnąć około 9 600 g. Dlatego prawidłowa waga w tym wieku to około 75-80% masy ciała dwulatka. Zrozumienie tych norm jest kluczowe dla rodziców i opiekunów, aby mogli monitorować rozwój swoich dzieci i identyfikować ewentualne problemy zdrowotne na wczesnym etapie. Regularne kontrole pediatryczne są ważne, aby ocenić prawidłowy rozwój fizyczny oraz podjąć odpowiednie działania w przypadku nieprawidłowości.

Pytanie 34

Czarodziejski worek jest używany do organizacji aktywności

A. ruchowej

B. twórczej

C. dydaktycznej

D. konstrukcyjnej

Czarodziejski worek jest narzędziem wykorzystywanym w procesach dydaktycznych, szczególnie w kontekście aktywizujących metod nauczania. Umożliwia on nauczycielom oraz wychowawcom wprowadzenie elementów interakcji i zaangażowania uczniów, co sprzyja efektywnemu przyswajaniu wiedzy. Przykładowo, nauczyciel może umieścić w worku różne materiały edukacyjne, takie jak karty z pytaniami, przedmioty związane z omawianym tematem lub zagadki. Podczas lekcji uczniowie losują przedmioty z worka i na ich podstawie angażują się w dyskusję, co sprzyja nie tylko rozwijaniu umiejętności krytycznego myślenia, ale również umiejętności współpracy. Dydaktyczne podejście do zabawy z czarodziejskim workiem opiera się na zasady aktywnego uczenia się, które jest promowane w standardach edukacyjnych, takich jak podstawy programowe. Aktywne uczestnictwo w zajęciach zwiększa motywację uczniów oraz ich zdolność do zapamiętywania informacji.

Pytanie 35

Małe dziecko często porusza palcami rąk bez powodu i kontekstu emocjonalnego. Zainteresowanie czymś innym przychodzi mu z trudnością. Tego rodzaju czynności powtarza nawet kilkanaście razy dziennie.

A. zachowania autoagresywnego

B. zachowania agresywnego

C. stereotypii ruchowych

D. stereotypii poznawczych

Wybór innej odpowiedzi, takiej jak stereotypie poznawcze, zachowania agresywne czy zachowania autoagresywne, wskazuje na nieporozumienie dotyczące natury opisanego zachowania. Stereotypie poznawcze dotyczą powtarzalnych myśli lub schematów myślowych, co nie odnosi się do fizycznych działań, jakimi są ruchy rąk. Z kolei zachowania agresywne charakteryzują się zamiarowym działaniem, które przynosi krzywdę innym lub sobie, co jest sprzeczne z przypadkiem utrzymywania się powtarzalnych, niecelowych ruchów, jak potrząsanie palcami. Podobnie, zachowania autoagresywne obejmują działania, które świadomie szkodzą sobie, a nie jest to charakterystyczne dla opisanego przez nas przypadku. Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylnego utożsamienia powtarzalności działań z zachowaniami agresywnymi lub szkodliwymi, co w kontekście dzieci jest zazwyczaj nieuzasadnione. Warto pamiętać, że zrozumienie różnic między różnymi typami zachowań jest kluczowe dla skutecznego wsparcia dzieci w ich rozwoju, a także dla odpowiedniego doboru metod terapeutycznych. Edukacja w zakresie różnorodnych zaburzeń rozwojowych oraz ich objawów jest niezbędna, aby uniknąć takich pomyłek w ocenach zachowań dziecięcych.

Pytanie 36

Temperatura powietrza na zewnątrz, przy której nie powinno się wychodzić na spacer z niemowlęciem mającym 3 miesiące, wynosi

A. -10°C

B. 0°C

C. -20°C

D. +5°C

Odpowiedź -10°C na spacer z 3-miesięcznym maluszkiem jest całkiem trafna. Niemowlaki w tym wieku mają dość słabą zdolność do utrzymywania ciepłoty ciała, co sprawia, że są bardziej narażone na zimno i hipotermię. Ogólnie przyjęte zasady mówią, że jak temperatura spada poniżej -10°C, to lepiej nie ryzykować i ograniczyć spacery na zewnątrz. Fajnie jest się też zająć odpowiednim ubraniem malucha, czyli dać mu kilka warstw ciepłych ubrań, które ochronią go przed zimnym powietrzem. I może warto spojrzeć na lokalne przepisy i eksperckie rady pediatrów na temat spacerów zimowych z małymi dziećmi. Z mojego doświadczenia, lepiej być ostrożnym i nie przeceniać ich odporności na zimno.

Pytanie 37

Jakie symptomy są specyficzne dla dzieci z ADHD?

A. Nadmierna ruchliwość, zachowania izolacyjne, impulsywność

B. Problemy z koncentracją, jąkanie, impulsywność

C. Impulsywność, tiki, nadmierna ruchliwość

D. Nadmierna ruchliwość, problemy z koncentracją, impulsywność

Odpowiedź wskazująca na nadruchliwość, zaburzenia koncentracji i impulsywność jako charakterystyczne objawy ADHD jest poprawna, ponieważ te trzy cechy są kluczowe w diagnozowaniu tego zaburzenia. Nadruchliwość, która może manifestować się w postaci nieustannego poruszania się, trudności w siedzeniu w miejscu lub w nienaturalnym poziomie energii, jest jednym z najczęstszych symptomów ADHD. Zaburzenia koncentracji przejawiają się trudnością w skupieniu uwagi na zadaniach, co może prowadzić do nieukończenia prac szkolnych lub zapominania o codziennych obowiązkach. Impulsywność, oznaczająca działanie bez zastanowienia nad konsekwencjami, często prowadzi do podejmowania ryzykownych decyzji i problemów w relacjach z rówieśnikami. Wyjątkowo istotne jest, aby rodzice i nauczyciele byli świadomi tych objawów, aby odpowiednio zareagować oraz wprowadzić strategie wspierające dzieci. Standardy diagnostyczne, takie jak DSM-5, wyznaczają te objawy jako podstawowe w rozpoznawaniu ADHD, co podkreśla ich znaczenie w praktyce klinicznej oraz edukacyjnej.

Pytanie 38

Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii oraz Żywienia Dzieci z 2014 roku, użycie mleka modyfikowanego z dodatkiem substancji zagęszczających jest wskazane jedynie w przypadku niemowląt

A. z uciążliwą czkawką

B. z chorobą wrzodową

C. z chorobą refluksową

D. z częstym ulewaniem

Odpowiedź dotycząca stosowania mleka modyfikowanego z substancjami zagęszczającymi u niemowląt z chorobą refluksową jest poprawna, ponieważ substancje te mogą pomóc w redukcji objawów refluksu. Mleko modyfikowane zawierające zagęszczacze, takie jak skrobia, zwiększa jego lepkość, co może przyczynić się do zmniejszenia ilości ulewaniu oraz do zmniejszenia ryzyka aspiracji treści pokarmowej. Praktycznym zastosowaniem jest wprowadzenie takich preparatów w przypadku niemowląt, które mają trudności z przyjmowaniem pokarmu i często doświadczają dyskomfortu związane z refluksem, co może skutkować nie tylko problemami z karmieniem, ale także z przyrostem masy ciała. Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci zaleca takie podejście jako najlepszą praktykę, by minimalizować objawy refluksu i poprawić komfort życia niemowląt oraz ich rodziców, co jest kluczowe w procesie żywienia i rozwoju dziecka.

Pytanie 39

W prawidłowym procesie rozwoju mowy u dziecka, moment gaworzenia zazwyczaj występuje około

A. 11. - 12. miesiąca życia

B. 8. - 10. miesiąca życia

C. 5. - 6. miesiąca życia

D. 2. - 3. miesiąca życia

Gaworzenie to kluczowy etap w rozwoju mowy dziecka, który zazwyczaj pojawia się w okresie od 5. do 6. miesiąca życia. W tym czasie dzieci zaczynają eksperymentować z dźwiękami, co jest niezbędne dla ich późniejszego rozwoju językowego. Gaworzenie obejmuje produkcję sylab, które mogą przypominać proste dźwięki, takie jak 'ba', 'da' czy 'ma'. To moment, w którym dzieci rozwijają swoje umiejętności komunikacyjne, a także uczą się rozpoznawania rytmu i melodii mowy. W praktyce, rodzice i opiekunowie mogą wspierać ten proces poprzez aktywne angażowanie się w interakcje z dzieckiem, na przykład poprzez naśladowanie dźwięków czy zachęcanie do ich powtarzania. Istotne jest również, aby zapewnić dzieciom bogate środowisko językowe, co jest zgodne z zasadami wczesnej edukacji i neurologicznego rozwoju mowy, gdzie ważne jest stymulowanie słuchu oraz mowy poprzez różnorodne bodźce dźwiękowe i werbalne.

Pytanie 40

Dziecko w wieku 7-8 miesięcy, które rozwija się prawidłowo, zaczyna używać chwytu

A. pęsetowego

B. nakrywkowego

C. nożycowego

D. dłoniowego prostego

Dziecko w wieku 7-8 miesięcy, które rozwija się prawidłowo, zaczyna używać chwytu nożycowego, co jest istotnym krokiem w jego motorycznym rozwoju. Chwyt nożycowy polega na używaniu kciuka oraz palca wskazującego do chwytania przedmiotów, co pozwala na precyzyjniejszą manipulację. W tym okresie maluchy zaczynają eksplorować otoczenie poprzez chwytanie i przenoszenie różnych obiektów, co wspiera ich koordynację ręka-oko oraz rozwija zdolności manualne. Przykładem takiej aktywności może być chwytanie małych zabawek czy przekładanie ich z jednej ręki do drugiej. Warto zaznaczyć, że rozwijanie zdolności motorycznych w tym czasie ma kluczowe znaczenie dla późniejszej nauki pisania oraz innych umiejętności manualnych. Wspieranie dziecka w tym etapie jego rozwoju przez zabawy angażujące chwyt nożycowy, takie jak zabawy z klockami, wspiera jego zdolności i przyczynia się do lepszego rozwoju intelektualnego oraz społecznego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej