Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 5 maja 2025 12:52
Data zakończenia: 5 maja 2025 13:08

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką prędkość przesyłu danych określa standard sieci Ethernet IEEE 802.3z?

A. 1 Gb/s

B. 10 Mb/s

C. 100 Mb/s

D. 100 Gb/s

Wybór innej prędkości, takiej jak 100 Mb/s, 100 Gb/s czy 10 Mb/s, pokazuje, że mogło tu dojść do jakiegoś nieporozumienia ze standardami Ethernet. Przykładowo, 100 Mb/s to Fast Ethernet, który był przed Gigabit Ethernetem i nie ma tej samej prędkości. Chociaż jeszcze gdzieś to można spotkać, to zdecydowanie nie spełnia dzisiejszych wymagań. Z drugiej strony 100 Gb/s odnosi się do 802.3ba, który jest nowszy i super szybki, ale nie ma nic wspólnego z 802.3z, które definiuje te 1 Gb/s. Przydzielenie tej wartości do 802.3z świadczy o jakimś nieporozumieniu w temacie rozwoju standardów Ethernet oraz ich różnorodnych zastosowań. A jeśli chodzi o 10 Mb/s, to jest to już jedna z najstarszych technologii Ethernet, która teraz praktycznie nie znajduje zastosowania komercyjnego. Wybór którejkolwiek z tych prędkości w odniesieniu do 802.3z jest więc technicznie niepoprawny. Wiedza o tych standardach oraz ich zastosowaniach jest naprawdę potrzebna, zwłaszcza dla inżynierów sieciowych i wszystkich w IT, żeby móc projektować nowoczesne i wydajne systemy komunikacyjne.

Pytanie 2

Ile symboli routerów i przełączników występuje na diagramie?

A. 3 przełączniki i 4 rutery

B. 8 przełączników i 3 rutery

C. 4 przełączniki i 3 rutery

D. 4 przełączniki i 8 ruterów

Prawidłowa odpowiedź wskazuje 4 przełączniki i 3 rutery. To kluczowe, by zrozumieć strukturę sieci komputerowej i jej komponenty. Przełączniki służą do łączenia urządzeń w tej samej podsieci i pracują na warstwie 2 modelu OSI. Rutery natomiast działają na warstwie 3 i są używane do łączenia różnych sieci. Na schemacie widzimy wyraźne rozgraniczenie między tymi urządzeniami dzięki ich symbolom. Prawidłowe rozpoznanie ich ilości jest istotne dla prawidłowej konfiguracji i diagnozowania sieci. W praktyce, wiedza o liczbie i rodzaju użytych urządzeń pozwala na ich efektywne zarządzanie, a także planowanie rozbudowy infrastruktury. Używanie właściwych urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak te opisane w dokumentach IEEE, zapewnia stabilność i wydajność sieci. Dlatego znajomość funkcji i umiejętność rozróżniania przełączników i ruterów jest niezbędna dla każdego specjalisty IT, co może bezpośrednio wpływać na jakość i bezpieczeństwo sieci komputerowej.

Pytanie 3

Gniazdo w sieciach komputerowych, które jednoznacznie identyfikuje dany proces na urządzeniu, stanowi kombinację

A. adresu fizycznego i adresu IP

B. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych

C. adresu IP i numeru portu

D. adresu fizycznego i numeru portu

Widzę, że wybrałeś jedną z błędnych odpowiedzi, co pokazuje, że możesz mieć pewne wątpliwości co do tego, jak działają sieci komputerowe. Na przykład, połączenie 'adresu fizycznego i adresu IP' nie jest tym, co potrzebujemy, bo adres fizyczny (adres MAC) to coś, co działa na innym poziomie niż aplikacje. Te dwa pojęcia są mylone, bo to, co identyfikuje urządzenie, to nie to samo, co identyfikuje procesy. Z kolei odpowiedź 'adres fizyczny i numer portu' też jest nietrafiona, bo porty są częścią warstwy transportowej, a adres MAC pozostaje na pierwszym poziomie. I jeszcze 'adres IP i numer sekwencyjny danych' - to kompletnie inna bajka, bo numery sekwencyjne odnoszą się do przesyłania danych, a nie do identyfikowania aplikacji. Takie pomyłki mogą powodować sporo problemów, szczególnie przy konfiguracji sieci. Warto skupić się na tym, jak adres IP i numery portów współpracują ze sobą, bo to klucz do efektywnej komunikacji w złożonych systemach.

Pytanie 4

Jakie parametry otrzyma interfejs sieciowy eth0 po wykonaniu poniższych poleceń w systemie Linux?

ifconfig eth0 10.0.0.100
 netmask 255.255.255.0
 broadcast 10.0.0.255 up
 route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

B. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

C. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

No niestety, coś poszło nie tak. Maska podsieci /16, którą wybrałeś, to nie jest najlepszy wybór dla mniejszych sieci lokalnych, bo po prostu daje za dużo adresów IP, co może prowadzić do bałaganu. I pamiętaj, adres bramy 10.0.0.255 to adres rozgłoszeniowy, więc nie może być bramą sieciową – brama powinna mieć adres hosta w tej samej podsieci, co interfejs. A w przypadku adresu IP 10.0.0.10 z maską /22, to też nie gra, bo to nie zgadza się z tym, co było w przedstawionej konfiguracji. Takie błędy najczęściej wynikają z niezrozumienia zasad przydzielania adresów i maski podsieci oraz roli bramy w komunikacji. Musisz ogarnąć te podstawowe zasady, bo to klucz do skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 5

Który kolor żyły znajduje się w kablu skrętkowym?

A. biało - żółty

B. biało - pomarańczowy

C. biało - czarny

D. biało - fioletowy

Odpowiedź 'biało-pomarańczowy' jest prawidłowa, ponieważ w standardzie TIA/EIA-568, który reguluje kable skrętkowe, żyła o kolorze pomarańczowym jest jedną z dwóch żył sygnałowych w parze, która jest zazwyczaj używana w połączeniach Ethernet. W praktyce oznacza to, że żyła pomarańczowa jest odpowiedzialna za przesyłanie danych w lokalnych sieciach komputerowych. W standardzie tym przy użyciu skrętki U/FTP lub U/UTP, biało-pomarańczowy oznacza pierwszą żyłę w parze, podczas gdy żyła pomarańczowa pełni rolę drugiej żyły w tej samej parze, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń. Zastosowanie odpowiedniego kolorowania żył w kablu jest istotne nie tylko dla właściwego okablowania, ale także dla późniejszej diagnostyki i konserwacji sieci. Dobrą praktyką przy instalacji kabli skrętkowych jest zawsze przestrzeganie standardów kolorów, co ułatwia identyfikację żył oraz ich funkcji w systemie. W przypadku audytów i serwisów sieciowych, zgodność z tymi standardami przyczynia się do zwiększenia efektywności i niezawodności infrastruktury sieciowej.

Pytanie 6

Jakiego rekordu DNS należy użyć w strefie wyszukiwania do przodu, aby powiązać nazwę domeny DNS z adresem IP?

A. MX lub PTR

B. NS lub CNAME

C. SRV lub TXT

D. A lub AAAA

Jak chodzi o mapowanie nazw domen na adresy IP, te odpowiedzi jak MX, PTR, SRV, TXT, NS i CNAME, to są kompletnie inne rzeczy. Rekord MX na przykład jest od wiadomości e-mail i nie ma nic wspólnego z tym, jak nazwy stają się adresami IP. Rekord PTR wręcz działa w odwrotną stronę – zamienia adresy IP na nazwy. Są też rekordy SRV i TXT, które mają swoje unikalne funkcje, a rekord NS to informacja o serwerach nazw. CNAME natomiast służy do tworzenia aliasów, a nie do bezpośredniego mapowania. Moim zdaniem, ważne jest, żeby te różnice zrozumieć, bo to może pomóc uniknąć błędów w zarządzaniu DNS.

Pytanie 7

Polecenie df w systemie Linux umożliwia

A. sprawdzenie spójności systemu plików

B. określenie dostępnej przestrzeni na dysku

C. wyświetlenie procesów o największym obciążeniu procesora

D. zarządzanie paczkami instalacyjnymi

Polecenie df (disk free) w systemie Linux jest kluczowym narzędziem używanym do monitorowania dostępnej i wykorzystanej przestrzeni na systemach plików. Dzięki niemu użytkownicy mogą łatwo uzyskać informacje na temat dostępnego miejsca na dyskach, co jest niezwykle istotne w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. W praktyce, polecenie df może być używane do identyfikacji, które systemy plików są bliskie pełnego zapełnienia, co może prowadzić do spadku wydajności lub nawet awarii aplikacji. Użytkownicy mogą także wykorzystać opcję -h, aby uzyskać dane w bardziej przystępny sposób, wyrażone w jednostkach takich jak MB lub GB. Dobrym podejściem jest regularne monitorowanie przestrzeni dyskowej, co pozwala na prewencyjne działania, takie jak usuwanie niepotrzebnych plików lub przenoszenie danych na inne nośniki. Przestrzeganie dobrych praktyk w zarządzaniu przestrzenią dyskową, takich jak tworzenie kopii zapasowych, jest również kluczowe dla zapewnienia integralności danych oraz stabilności systemu.

Pytanie 8

Aby zainicjować w systemie Windows oprogramowanie do monitorowania wydajności komputera przedstawione na ilustracji, należy otworzyć

A. taskschd.msc

B. perfmon.msc

C. gpedit.msc

D. devmgmt.msc

Pozostałe polecenia nie są związane z uruchamianiem narzędzia Monitor wydajności. Devmgmt.msc służy do uruchomienia Menedżera urządzeń, który jest używany do zarządzania sprzętem i sterownikami w systemie. Menedżer urządzeń pozwala użytkownikom instalować, aktualizować i diagnozować problemy ze sprzętem, ale nie oferuje funkcji monitorowania wydajności systemu. Polecenie gpedit.msc uruchamia Edytor lokalnych zasad grupy, które służy do zarządzania ustawieniami polityk bezpieczeństwa i konfiguracji systemu w środowiskach Windows, ale nie ma bezpośredniego związku z monitorowaniem wydajności. Taskschd.msc uruchamia Harmonogram zadań, który jest narzędziem do automatyzacji wykonywania zadań w systemie, takich jak uruchamianie programów w określonym czasie czy reagowanie na określone zdarzenia. Choć Harmonogram zadań może być używany do uruchamiania skryptów monitorujących wydajność, to sam w sobie nie jest narzędziem do tego dedykowanym. Błędne zrozumienie funkcji tych narzędzi może prowadzić do ich niewłaściwego zastosowania. Znajomość ich zastosowań i ograniczeń jest kluczowa dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym oraz minimalizowania ryzyka wystąpienia błędów związanych z wydajnością i bezpieczeństwem systemu. Prawidłowa identyfikacja i użycie odpowiednich narzędzi systemowych są istotne dla skutecznego zarządzania i monitorowania infrastruktury IT w środowiskach profesjonalnych.

Pytanie 9

Który z podanych adresów IP jest adresem publicznym?

A. 192.168.168.16

B. 172.168.0.16

C. 10.99.15.16

D. 172.18.0.16

Adres IP 172.168.0.16 jest adresem publicznym, ponieważ nie należy do zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które są definiowane w standardzie RFC 1918. Przypomnę, że adresy prywatne to 10.0.0.0 do 10.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Adres 172.168.0.16 znajduje się poza tym zakresem i jest dostępny w Internecie. Publiczne adresy IP są używane do identyfikacji urządzeń w sieci globalnej i są niezbędne w przypadku, gdy urządzenie musi być dostępne z zewnątrz, na przykład serwery internetowe, które wymagają unikalnego adresu w Internecie. W praktyce, organizacje często muszą zarezerwować publiczne adresy IP od dostawców usług internetowych (ISP), aby umożliwić dostęp do ich zasobów. Warto również zauważyć, że użycie publicznych adresów IP wiąże się z dodatkowymi obowiązkami, takimi jak odpowiednia konfiguracja zabezpieczeń, aby chronić urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 10

Który adres IP reprezentuje hosta działającego w sieci o adresie 192.168.160.224/28?

A. 192.168.160.239

B. 192.168.160.225

C. 192.168.160.192

D. 192.168.160.240

Wybrane adresy IP, takie jak 192.168.160.192, 192.168.160.239 oraz 192.168.160.240, nie są poprawnymi adresami hostów w sieci 192.168.160.224/28 z kilku powodów. Adres 192.168.160.192 leży w innej podsieci (192.168.160.192/28 ma swój własny zakres adresów), co oznacza, że nie może być użyty do komunikacji w ramach podsieci 192.168.160.224/28. Z tego powodu, wybierając adresy, istotne jest zrozumienie zasady podsieci, gdzie każdy adres IP jest częścią określonej sieci. Adres 192.168.160.239, będący ostatnim adresem hosta, nie powinien być mylony z adresem rozgłoszeniowym, który dla tej sieci to 192.168.160.240. Adres rozgłoszeniowy nie może być używany jako adres hosta, ponieważ jest zarezerwowany do rozsyłania wiadomości do wszystkich hostów w danej podsieci. Typowym błędem w takiej analizie jest nieprawidłowe rozpoznanie granic podsieci oraz zrozumienie, że każdy adres musi być unikalny i odpowiednio przypisany, aby zapewnić właściwe funkcjonowanie sieci. Dlatego kluczowe jest, aby podczas przydzielania adresów IP, mieć pełne zrozumienie struktury podsieci oraz zasad, które nią rządzą.

Pytanie 11

Jak zapisuje się liczbę siedem w systemie ósemkowym?

A. 7(o)

B. 7(H)

C. 7(D)

D. 7(B)

Zapis liczby siedem w systemie ósemkowym to 7(o), co oznacza, że liczba ta jest przedstawiona w systemie pozycyjnym z podstawą 8. System ósemkowy używa cyfr od 0 do 7, a liczby w tym systemie są reprezentowane w sposób podobny do innych systemów pozycyjnych, takich jak dziesiętny (podstawa 10) czy binarny (podstawa 2). W praktyce, system ósemkowy znajduje zastosowanie w programowaniu i w systemach komputerowych, gdzie może być używany do reprezentacji danych w bardziej kompaktowy sposób. Przykładowo, w niektórych językach programowania, takich jak C czy Java, liczby ósemkowe zaczynają się od zera, co oznacza, że 07 to liczba siedem w systemie ósemkowym. Ponadto, użycie systemu ósemkowego może być korzystne w kontekście konwersji danych, gdzie każdy oktet (8-bitowa jednostka) może być reprezentowany jako liczba ósemkowa. Zrozumienie tego systemu jest kluczowe dla programistów i inżynierów zajmujących się systemami wbudowanymi oraz aplikacjami niskopoziomowymi.

Pytanie 12

Jakie polecenie należy wprowadzić w wierszu polecenia systemów Windows Server, aby zaktualizować dzierżawy adresów DHCP oraz przeprowadzić rejestrację nazw w systemie DNS?

A. ipconfig /renew

B. ipconfig /registerdns

C. ipconfig /release

D. ipconfig /flushdns

Polecenie 'ipconfig /registerdns' jest kluczowe w kontekście aktualizacji rejestracji nazw DNS w systemach Windows. Użycie tego polecenia powoduje, że komputer zgłasza się do serwera DNS, rejestrując swoją nazwę i przypisany adres IP. Jest to istotne w przypadku, gdy komputer otrzymuje nowy adres IP lub zmienia się jego konfiguracja sieciowa. Przykładowo, w środowisku z dynamicznym przydzielaniem adresów IP przez DHCP, to polecenie pozwala utrzymać aktualne wpisy DNS, dzięki czemu inne urządzenia w sieci mogą je łatwo znaleźć. W praktyce, administratorzy sieci często korzystają z tego polecenia po zmianach w konfiguracji sieci, aby upewnić się, że rejestracja w DNS jest zgodna z aktualną konfiguracją sprzętu, co znacząco poprawia efektywność komunikacji w sieci. Standardy branżowe, takie jak RFC 2136, podkreślają znaczenie dynamicznej aktualizacji DNS, co czyni to poleceniem niezbędnym w zarządzaniu siecią.

Pytanie 13

Czym są programy GRUB, LILO, NTLDR?

A. firmware dla dysku twardego

B. programy rozruchowe

C. wersje głównego interfejsu sieciowego

D. aplikacje do modernizacji BIOS-u

Programy GRUB, LILO i NTLDR są definiowane jako programy rozruchowe, które odgrywają kluczową rolę w procesie uruchamiania systemu operacyjnego. GRUB (Grand Unified Bootloader) jest powszechnie stosowany w systemach Linux, umożliwiając użytkownikowi wybór między różnymi systemami operacyjnymi oraz konfigurację opcji bootowania. LILO (Linux Loader) to starszy program rozruchowy, który również obsługuje systemy Linux, ale z ograniczonymi możliwościami w porównaniu do GRUB. NTLDR (NT Loader) jest specyficzny dla systemów Windows, zarządzając rozruchem systemów opartych na NT, takich jak Windows 7 czy Windows Server. Programy te działają na poziomie sprzętowym, inicjalizując procesy potrzebne do załadowania systemu operacyjnego w pamięci. Zrozumienie ich funkcji jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą zarządzać rozruchem oraz obiegiem danych w środowiskach wielosystemowych, a także dla specjalistów zajmujących się bezpieczeństwem, którzy muszą znać potencjalne zagrożenia związane z rozruchem, takie jak bootkit. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne aktualizacje programów rozruchowych oraz właściwe zabezpieczenie dostępu do BIOS-u i ustawień rozruchowych.

Pytanie 14

Jak wygląda liczba 257 w systemie dziesiętnym?

A. 1 0000 0001 w systemie binarnym

B. 1000 0000 w systemie binarnym

C. FF w systemie szesnastkowym

D. F0 w systemie szesnastkowym

Wybór odpowiedzi FF szesnastkowo oraz F0 szesnastkowo jest błędny, ponieważ nie odpowiada on poprawnej konwersji liczby 257 na system szesnastkowy. Liczba 257 w systemie szesnastkowym zapisywana jest jako 101, co oznacza, że błędnie zinterpretowano wartość, a podane odpowiedzi wprowadziły w błąd. Wartość FF odpowiada liczbie 255, natomiast F0 to wartość 240, co pokazuje typowy błąd w zrozumieniu systemu szesnastkowego. Osoby mogące wprowadzać się w błąd przy konwersji mogą pomylić bazę systemu, co prowadzi do błędnych wyników. Przykład ten podkreśla znaczenie umiejętności przekształcania liczb z jednego systemu do drugiego oraz znajomości wartości poszczególnych cyfr w różnych systemach liczbowych. Również odpowiedź 1 0000 0001 w systemie dwójkowym, co wydaje się poprawne, jest skonstruowana z nieprawidłowym zrozumieniem wartości bitów, które odpowiadają liczbie 257, gdyż w systemie binarnym to 1 0000 0001, co powinno być odnotowane. Takie błędy mogą wynikać z nieprecyzyjnego obliczania lub braku zrozumienia koncepcji potęg liczby 2, co jest kluczowe przy konwersji między systemami liczbowymi. W związku z tym ważne jest, aby przed przystąpieniem do konwersji zweryfikować zasady konwersji oraz wartości poszczególnych cyfr w każdym systemie liczbowym, co jest fundamentalne w programowaniu i inżynierii komputerowej.

Pytanie 15

Co oznacza standard 100Base-T?

A. standard sieci Ethernet o prędkości 1GB/s

B. standard sieci Ethernet o prędkości 100Mb/s

C. standard sieci Ethernet o prędkości 1000MB/s

D. standard sieci Ethernet o prędkości 1000Mb/s

Standard 100Base-T, nazywany również Fast Ethernet, odnosi się do technologii sieci Ethernet, która umożliwia przesyłanie danych z prędkością 100 megabitów na sekundę (Mb/s). To istotny krok w rozwoju sieci komputerowych, gdyż pozwala na znacznie szybszą transmisję niż wcześniejsze standardy, takie jak 10Base-T, które oferowały jedynie 10 Mb/s. 100Base-T został szeroko wdrożony w latach 90-tych XX wieku i do dziś pozostaje popularnym rozwiązaniem w wielu lokalnych sieciach komputerowych. Przykładem zastosowania tego standardu może być biuro, gdzie komputery są połączone w sieci lokalnej, a dzięki 100Base-T możliwe jest szybkie przesyłanie dużych plików między urządzeniami oraz zapewnienie płynnej pracy aplikacji działających w sieci. Warto również zauważyć, że standard ten jest zgodny z zasadami IEEE 802.3, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami sprzętu sieciowego, zgodność z dobrą praktyką inżynieryjną oraz możliwość łatwej rozbudowy i modernizacji sieci.

Pytanie 16

Rozmiar plamki na monitorze LCD wynosi

A. wielkości obszaru, na którym można pokazać jedną składową koloru RGB

B. wielkości pojedynczego piksela wyświetlanego na ekranie

C. odległości między początkiem jednego piksela a początkiem kolejnego

D. wielkości obszaru, na którym wyświetlane jest 1024 piksele

Wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości jednego piksela wyświetlanego na ekranie wprowadza w błąd, ponieważ plamka nie jest równoznaczna z pojedynczym pikselem. Plamka odnosi się do odległości między pikselami, a nie do ich pojedynczej wielkości. Pojęcie plamki jest istotne w kontekście rozdzielczości ekranu oraz możliwości wyświetlania szczegółowych obrazów. Z kolei odpowiedź sugerująca, że plamka to obszar, w którym wyświetla się 1024 piksele, jest niepoprawna, ponieważ liczba pikseli nie określa wielkości plamki. Obszar wyświetlania pikseli zależy od rozdzielczości oraz technologii wyświetlania, a nie od założonej liczby pikseli. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o wielkości obszaru, na którym można wyświetlić jedną składową koloru RGB, również jest nieadekwatna, ponieważ plamka nie odnosi się bezpośrednio do składowych kolorów, ale do przestrzeni pikselowej na ekranie. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie jednostek i ich funkcji oraz niepełne zrozumienie fizycznych zasad działania ekranów LCD. Właściwe zrozumienie rozdzielczości i wielkości plamki jest kluczowe dla oceny jakości wyświetlanych obrazów, co jest istotne dla grafików, projektantów oraz inżynierów zajmujących się technologią wyświetlania.

Pytanie 17

Po wykonaniu instalacji z domyślnymi parametrami system Windows XP NIE OBSŁUGUJE formatu systemu plików

A. EXT

B. FAT16

C. NTFS

D. FAT32

Wybór odpowiedzi FAT16, NTFS lub FAT32 wskazuje na niepełne zrozumienie różnic między systemami plików a ich obsługą przez system Windows XP. FAT16 i FAT32 to starsze systemy plików, które były szeroko stosowane w systemach operacyjnych Microsoftu. FAT16 obsługuje mniejsze dyski i partycje, a jego maksymalny rozmiar pliku wynosi 2 GB, co czyni go mało praktycznym w dobie nowoczesnych dysków twardych. FAT32 rozwiązuje wiele ograniczeń FAT16, umożliwiając obsługę większych partycji i plików do 4 GB, jednak wciąż nie ma funkcji takich jak zarządzanie uprawnieniami w plikach. NTFS, z drugiej strony, wprowadza zaawansowane mechanizmy zarządzania danymi, takie jak systemy uprawnień, szyfrowanie plików oraz możliwość odzyskiwania usuniętych danych. Użytkownicy mogą mieć skłonność do mylenia pojęcia obsługi systemów plików z ich wydajnością czy zastosowaniem, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto zaznaczyć, że system Windows XP nie komunikuje się z systemem plików EXT, co jest kluczowe w kontekście wszechstronności i wymiany danych między różnymi systemami operacyjnymi. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby uniknąć problemów z dostępem do danych i ich zarządzaniem w złożonych środowiskach IT.

Pytanie 18

Aby skonfigurować i dostosować środowisko graficzne GNOME w różnych dystrybucjach Linux, należy użyć programu

A. GNOMON 3D

B. GNOME Tweak Tool

C. GNU Compiller Collection

D. GIGODO Tools

GNOME Tweak Tool to kluczowy program umożliwiający konfigurację oraz personalizację środowiska graficznego GNOME w systemach Linux. Użytkownicy mogą za jego pomocą modyfikować różne aspekty interfejsu, takie jak motywy, ikony, czcionki, oraz ustawienia okien. Przykładowo, można zmienić motyw GTK, co natychmiastowo wpłynie na wygląd całego środowiska graficznego, czyniąc je bardziej estetycznym i dostosowanym do indywidualnych preferencji. Program ten jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie użyteczności i dostępności, oferując użytkownikom intuicyjny interfejs z prostymi opcjami. Warto również zaznaczyć, że GNOME Tweak Tool jest nieocenionym narzędziem dla programistów i administratorów systemów, którzy chcą dostosować środowisko pracy do specyficznych potrzeb użytkowników lub wdrożyć konkretne standardy w organizacji. Dobrze skonfigurowane środowisko graficzne może zwiększyć produktywność i komfort pracy, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach.

Pytanie 19

Wykonując polecenie ipconfig /flushdns, można przeprowadzić konserwację urządzenia sieciowego, która polega na

A. odnowieniu dzierżawy adresu IP

B. aktualizacji konfiguracji nazw interfejsów sieciowych

C. wyczyszczeniu pamięci podręcznej systemu nazw domenowych

D. zwolnieniu dzierżawy przydzielonej przez DHCP

Polecenie 'ipconfig /flushdns' jest używane do czyszczenia bufora systemu nazw domenowych (DNS) w systemie operacyjnym Windows. DNS pełni kluczową rolę w sieciach komputerowych, umożliwiając przekształcanie nazw domen (np. www.example.com) na odpowiadające im adresy IP. W momencie, gdy system operacyjny odwiedza daną stronę internetową, zapisuje te informacje w buforze DNS, aby przyspieszyć przyszłe połączenia. Czasami jednak bufor ten może zawierać nieaktualne lub niepoprawne wpisy, co może prowadzić do problemów z łącznością, jak np. wyświetlanie błędnych stron. Wykonanie polecenia 'ipconfig /flushdns' pozwala na usunięcie tych wpisów, co zmusza system do ponownego pobrania aktualnych danych DNS, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią. Dzięki temu, użytkownicy mogą uniknąć problemów z dostępem do stron i usług, które mogły ulec zmianie. Przykładem może być sytuacja, w której serwer zmienił adres IP, a użytkownik wciąż próbuje łączyć się z nieaktualnym adresem, co skutkuje brakiem dostępu do usługi. Rekomenduje się regularne użycie tego polecenia w przypadku wystąpienia problemów z dostępem do sieci.

Pytanie 20

Programy antywirusowe mogą efektywnie zabezpieczać komputer. Istotne jest, aby wybrać możliwość uruchamiania aplikacji razem z komputerem oraz opcję

A. automatycznego usuwania zainfekowanych plików

B. automatycznego odłączenia od sieci w razie wykrycia infekcji

C. skanowania ostatnio uruchamianych aplikacji

D. monitorowania w czasie rzeczywistym (skanowania w tle)

Monitorowanie w czasie rzeczywistym, zwane również skanowaniem w tle, jest kluczowym elementem nowoczesnych rozwiązań antywirusowych. Dzięki tej funkcji program antywirusowy może nieprzerwanie analizować aktywność systemu operacyjnego oraz uruchamiane aplikacje, wykrywając potencjalne zagrożenia w momencie ich pojawienia się. Działa to na zasadzie ciągłego skanowania plików i procesów, co pozwala na natychmiastową reakcję na złośliwe oprogramowanie. Przykładowo, gdy użytkownik pobiera plik z internetu, program antywirusowy sprawdza jego zawartość w czasie rzeczywistym, co minimalizuje ryzyko infekcji przed pełnym uruchomieniem pliku. Standardy branżowe, takie jak te określone przez AV-TEST oraz AV-Comparatives, podkreślają znaczenie tej funkcji, zalecając, aby oprogramowanie antywirusowe oferowało ciągłą ochronę jako podstawową cechę. Również dobre praktyki zarządzania bezpieczeństwem IT zakładają, że monitorowanie w czasie rzeczywistym powinno być standardem w każdej organizacji, aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony przed różnorodnymi zagrożeniami z sieci.

Pytanie 21

Aby przeprowadzić diagnozę systemu operacyjnego Windows oraz stworzyć plik z listą wszystkich ładujących się sterowników, konieczne jest uruchomienie systemu w trybie

A. debugowania

B. rejestrowania rozruchu

C. awaryjnym

D. przywracania usług katalogowych

Wybór trybu debugowania, przywracania usług katalogowych lub awaryjnego w kontekście diagnozy wczytywanych sterowników w systemie Windows może prowadzić do nieporozumień. Tryb debugowania jest przede wszystkim wykorzystywany do zaawansowanego rozwiązywania problemów programistycznych, gdzie umożliwia inżynierom monitorowanie i śledzenie działania aplikacji w czasie rzeczywistym. Choć może być użyteczny w określonych sytuacjach, nie dostarcza szczegółowych informacji o procesie uruchamiania systemu i wczytywanych komponentach w sposób, w jaki robi to rejestrowanie rozruchu. Z kolei tryb przywracania usług katalogowych skupia się na naprawie problemów związanych z aktywną strukturą usług katalogowych, co nie jest bezpośrednio związane z diagnostyką sterowników. Tryb awaryjny z kolei uruchamia system z minimalną liczbą wczytywanych sterowników i programów, co może być użyteczne do identyfikacji problemów, jednak nie generuje szczegółowego logu dotyczącego procesu rozruchu. Wybór tych opcji często wynika z braku zrozumienia ról poszczególnych trybów rozruchu, co może prowadzić do frustracji i utraty cennego czasu w procesie diagnostyki. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy z tych trybów ma swoje specyficzne zastosowania, a ich niewłaściwe użycie może jedynie pogłębić problemy rodzaju technicznego w systemie operacyjnym.

Pytanie 22

Nośniki informacji, takie jak dyski twarde, zapisują dane w jednostkach zwanych sektorami, które mają wielkość

A. 512 KB

B. 128 B

C. 1024 KB

D. 512 B

Rozmiary sektorów danych na dyskach twardych mają kluczowe znaczenie dla wydajności przechowywania i zarządzania danymi. Wiele osób może pomylić standardowy rozmiar sektora z innymi jednostkami miary, co prowadzi do błędów w interpretacji. Odpowiedzi wskazujące na 128 B są niewłaściwe, ponieważ ten rozmiar był używany w starszych technologiach, a nowoczesne dyski twarde przyjęły 512 B jako standard. Sektor 512 KB i 1024 KB dotyczą bardziej zaawansowanych systemów plików lub różnego rodzaju dysków optycznych, a nie tradycyjnych dysków twardych. Taka pomyłka może wynikać z braku zrozumienia, jak dane są fizycznie organizowane na nośnikach. Przyjmując błędny rozmiar sektora, można niewłaściwie ocenić pojemność dysku lub jego wydajność. Standardy branżowe jednoznacznie definiują rozmiar sektora jako 512 B, co zapewnia jednolitość i interoperacyjność między różnymi systemami operacyjnymi oraz dyskami. Warto zwrócić uwagę na te normy, aby uniknąć nieporozumień, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni dyskowej lub problemów z wydajnością systemu.

Pytanie 23

Jakie cechy posiadają procesory CISC?

A. ograniczoną wymianę danych między pamięcią a procesorem

B. małą liczbę metod adresowania

C. wielką liczbę instrukcji

D. prostą oraz szybką jednostkę zarządzającą

Jednostki sterujące w procesorach CISC nie są proste ani szybkie, ponieważ ich architektura wymaga obsługi złożonych rozkazów, co prowadzi do większego skomplikowania jednostek sterujących i dłuższego czasu wykonania instrukcji. Takie złożoności mogą wprowadzać opóźnienia, co jest sprzeczne z ideą szybkiego przetwarzania. W kontekście rozkazów, procesory CISC nie cechują się niewielką ich liczbą, ale wręcz przeciwnie: charakteryzują się dużą ich ilością, co sprawia, że programiści mają do dyspozycji wiele narzędzi do realizacji złożonych zadań. Ścisły związek pomiędzy pamięcią a procesorem w architekturze CISC jest również kluczowy – nie można mówić o ograniczonej komunikacji, gdyż złożony zestaw instrukcji wymaga rozbudowanej interakcji z pamięcią. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie, że kompleksowość architektury oznacza prostotę i szybkość; w rzeczywistości złożoność architektury wpływa na wydajność i szybkość działania jednostek obliczeniowych. Wiedza na temat różnic między CISC a RISC (Reduced Instruction Set Computing) jest istotna dla zrozumienia, jak różne podejścia do projektowania procesorów wpływają na wydajność i złożoność kodu aplikacji.

Pytanie 24

Jaką metodę stosuje się do dostępu do medium transmisyjnego z wykrywaniem kolizji w sieciach LAN?

A. NetBEUI

B. CSMA/CD

C. WINS

D. IPX/SPX

CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) to metoda dostępu do medium transmisyjnego stosowana w tradycyjnych sieciach Ethernet. Działa na zasadzie detekcji kolizji, co oznacza, że urządzenia w sieci najpierw nasłuchują medium, aby sprawdzić, czy jest wolne, zanim rozpoczną transmisję danych. Jeśli dwa urządzenia spróbują nadać jednocześnie, dochodzi do kolizji. CSMA/CD wykrywa tę kolizję i inicjuje procedurę retransmisji, co znacząco zwiększa efektywność komunikacji w sieci. Przykładowo, w sieciach LAN opartych na technologii Ethernet, CSMA/CD pozwala na efektywne zarządzanie dostępem do wspólnego medium, co jest kluczowe w środowiskach z dużą liczbą użytkowników. Standard IEEE 802.3 definiuje CSMA/CD jako podstawowy mechanizm w Ethernet, co czyni go fundamentem nowoczesnej komunikacji sieciowej. Technologia ta jest powszechnie stosowana w różnych zastosowaniach, od biur po centra danych, zapewniając wyspecjalizowane i niezawodne połączenia.

Pytanie 25

W terminalu systemu operacyjnego wydano komendę nslookup. Jakie dane zostały uzyskane?

A. Adres serwera DHCP

B. Numer IP hosta

C. Domyślną bramę sieciową

D. Adres serwera DNS

Polecenie nslookup jest narzędziem używanym w systemach operacyjnych do uzyskiwania informacji o serwerach DNS które są kluczowe dla procesu rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP. Kiedy użytkownik wydaje polecenie nslookup w wierszu poleceń systemu operacyjnego narzędzie to łączy się z domyślnym serwerem DNS skonfigurowanym w systemie. Użytkownik dzięki temu otrzymuje informację o tym jaki serwer DNS jest wykorzystywany do przetwarzania zapytań DNS w sieci lokalnej. W praktyce wiedza o adresie serwera DNS jest użyteczna przy rozwiązywaniu problemów z połączeniem internetowym takich jak brak możliwości uzyskania dostępu do określonych stron internetowych czy opóźnienia w ładowaniu stron. Wiele firm stosuje własne serwery DNS aby poprawić bezpieczeństwo i wydajność operacji sieciowych. Zrozumienie i właściwe konfigurowanie serwerów DNS zgodnie z dobrymi praktykami takimi jak stosowanie bezpiecznych i szybkich serwerów zapasowych jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa infrastruktury IT. Dlatego posługiwanie się narzędziem nslookup i jego wynikami jest istotną umiejętnością w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 26

Postcardware to typ

A. licencji oprogramowania

B. usługi poczty elektronicznej

C. wirusa komputerowego

D. karty sieciowej

Postcardware to specyficzny rodzaj licencji oprogramowania, który wprowadza unikalny model dystrybucji. W przeciwieństwie do tradycyjnych licencji, które często wymagają zakupu, postcardware umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, pod warunkiem, że w zamian wyślą autorowi pocztówkę lub inny rodzaj wiadomości. Taki model promuje interakcję między twórcami a użytkownikami, a także zwiększa świadomość na temat oprogramowania. Przykłady zastosowania postcardware można znaleźć w przypadku projektów open source, gdzie autorzy zachęcają do kontaktu z nimi w celu wyrażenia uznania za ich pracę. Dzięki temu, postcardware przyczynia się do budowania społeczności wokół oprogramowania oraz wzmacnia więź między twórcą a użytkownikiem. Jest to również forma marketingu, która podkreśla wartość osobistego kontaktu, co może prowadzić do większej lojalności użytkowników. Taki model dystrybucji jest zgodny z duchem współpracy i otwartości, które są fundamentem wielu inicjatyw technologicznych i wspiera rozwój innowacyjnych rozwiązań.

Pytanie 27

W systemie SI jednostką do mierzenia napięcia jest

A. wolt

B. amper

C. herc

D. wat

Wolt (V) jest jednostką miary napięcia w układzie SI, która mierzy różnicę potencjałów elektrycznych między dwoma punktami. Został zdefiniowany na podstawie pracy wykonywanej przez jednostkę ładunku elektrycznego, gdy przechodzi przez element obwodu. Na przykład, gdy napięcie wynosi 5 woltów, oznacza to, że pomiędzy dwoma punktami jest ustalona różnica potencjału, która pozwala na przepływ prądu. W praktyce, wolt jest kluczowym parametrem w elektrotechnice i elektronice, wpływając na projektowanie urządzeń elektrycznych, takich jak zasilacze, akumulatory, a także w systemach telekomunikacyjnych. Dobrą praktyką jest mierzenie napięcia w obwodach za pomocą multimetru, co pozwala na monitorowanie i diagnostykę układów elektronicznych. Przykłady zastosowania napięcia to różne urządzenia domowe, takie jak żarówki, które działają na napięciu 230 V, czy systemy fotowoltaiczne, w których napięcie generowane przez ogniwa słoneczne ma kluczowe znaczenie dla efektywności zbierania energii.

Pytanie 28

W sieciach bezprzewodowych typu Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest topologia fizyczna

A. gwiazdy

B. siatki

C. pierścienia

D. magistrali

Wybór topologii gwiazdy, pierścienia lub magistrali w kontekście sieci Ad-Hoc IBSS jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych struktur ma swoje specyficzne ograniczenia i nie pasuje do natury Ad-Hoc. Topologia gwiazdy opiera się na centralnym punkcie dostępowym, co jest sprzeczne z decentralizowanym charakterem Ad-Hoc, gdzie każde urządzenie może pełnić rolę zarówno nadawcy, jak i odbiorcy. W przypadku topologii pierścienia, w której dane przemieszczają się w jednym kierunku przez wszystkie urządzenia, łatwo o zakłócenia i problemy z wydajnością, co w sieciach Ad-Hoc jest niepożądane. Z kolei magistrala, w której wszystkie urządzenia są podłączone do jednego przewodu, jest również nieodpowiednia, ponieważ wymaga stabilnej struktury, co nie jest możliwe w dynamicznym środowisku Ad-Hoc. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojmowania struktury sieci z typowymi, stałymi instalacjami, podczas gdy Ad-Hoc ma na celu umożliwienie szybkiej i elastycznej komunikacji w zmieniających się warunkach. Te nieprawidłowe odpowiedzi nie uwzględniają również praktycznych aspektów rozwoju sieci bezprzewodowych, które opierają się na standardach takich jak IEEE 802.11, które promują elastyczność i decentralizację.

Pytanie 29

W dokumentacji technicznej głośników komputerowych producent może zamieścić informację, że największe pasmo przenoszenia wynosi

A. 20 kHz

B. 20 W

C. 20%

D. 20 dB

Pasmo przenoszenia głośników komputerowych jest kluczowym parametrem technicznym, który definiuje, jakie częstotliwości dźwięku głośnik jest w stanie reprodukować. Odpowiedzi, które nawiązują do wartości procentowych, decybeli czy mocy, nie odnoszą się bezpośrednio do pasma przenoszenia. Na przykład 20% nie ma zastosowania w kontekście pasma przenoszenia, ponieważ nie można wyrazić częstotliwości w procentach; jest to jednostka miary, która nie ma sensu w tym kontekście. Wartość 20 dB odnosi się do poziomu ciśnienia akustycznego, a nie do częstotliwości. Dźwięki mierzony w decybelach mogą mieć różne częstotliwości, ale sama wartość dB nie definiuje, jakie pasmo przenoszenia ma głośnik. Z kolei 20 W odnosi się do mocy wyjściowej głośnika, a nie do jego zakresu częstotliwości. Moc wyjściowa informuje nas o tym, ile energii głośnik może przetworzyć, co wpływa na głośność, ale nie definiuje jego zdolności do reprodukcji różnych tonów. Te typowe błędy myślowe ilustrują, jak łatwo można pomylić różne aspekty techniczne, a brak zrozumienia specyfikacji głośników może prowadzić do nieodpowiednich wyborów przy zakupie sprzętu audio.

Pytanie 30

W standardzie Ethernet 100BaseTX konieczne jest użycie kabli skręconych

A. kategorii 5

B. kategorii 1

C. kategorii 2

D. kategorii 3

Ethernet 100BaseTX, który jest standardem sieciowym określonym w normie IEEE 802.3u, wykorzystuje skrętkę kategorii 5 jako media transmisyjne. Przewody te są w stanie przesyłać dane z prędkością do 100 Mbps na odległości do 100 metrów. Kategoria 5 charakteryzuje się wyższymi parametrami przesyłowymi w porównaniu do niższych kategorii, takich jak kategoria 1, 2 czy 3, które były stosowane w starszych technologiach. Przykładem zastosowania 100BaseTX jest budowa lokalnych sieci komputerowych (LAN), gdzie skrętka kategorii 5 jest powszechnie używana do łączenia komputerów z przełącznikami. Dzięki stosowaniu tej kategorii przewodów możliwe jest osiągnięcie wymaganego poziomu jakości sygnału oraz minimalizacji zakłóceń, co jest kluczowe dla stabilności sieci. Warto również zauważyć, że w praktyce, dla zastosowań wymagających wyższych prędkości, jak 1000BaseT (Gigabit Ethernet), stosuje się jeszcze wyższą kategorię, np. kategorię 6 lub 6a, co pokazuje progres technologii i rosnące wymagania w zakresie przesyłania danych.

Pytanie 31

W lokalnej sieci protokołem odpowiedzialnym za dynamiczną konfigurację adresów IP jest

A. TCP/IP

B. DHCP

C. FTP

D. DNS

Wybranie odpowiedzi, która nie jest protokołem DHCP, pokazuje, że może jest jakieś nieporozumienie w temacie ról różnych protokołów w sieciach komputerowych. Na przykład, DNS to protokół, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, więc jest ważny dla surfowania po Internecie, ale nie zajmuje się przydzielaniem adresów IP. TCP/IP, z kolei, to zestaw protokołów do komunikacji w sieciach, ale nie ma nic wspólnego z dynamicznym przydzielaniem adresów IP. A FTP, no cóż, to protokół do przesyłania plików, a nie do przydzielania adresów. Te pomyłki mogą wynikać z mylenia funkcji różnych protokołów. Każdy z nich ma swoją rolę w sieci, ale tylko DHCP jest stworzony do tego, żeby dynamicznie przydzielać adresy IP w czasie rzeczywistym. Warto zrozumieć te różnice, bo to naprawdę ważne dla dobrego zarządzania nowoczesnymi sieciami.

Pytanie 32

Jaką licencję musi mieć oprogramowanie, aby użytkownik mógł wprowadzać w nim zmiany?

A. GNU GPL

B. FREEWARE

C. BOX

D. MOLP

Licencje takie jak BOX, MOLP czy FREEWARE są często mylone z licencjami open source, co prowadzi do nieporozumień w kwestii praw użytkowników. Licencja BOX zazwyczaj odnosi się do tradycyjnej formy dystrybucji oprogramowania, gdzie użytkownik kupuje produkt w formie fizycznej lub elektronicznej, ale nie otrzymuje prawa do jego modyfikacji. Tego typu licencje mogą ograniczać użytkowników do korzystania z oprogramowania w sposób, który został ustalony przez producenta, bez możliwości wprowadzania zmian. Z kolei licencja MOLP (Microsoft Open License Program) jest programem licencyjnym dla przedsiębiorstw, który umożliwia zakup licencji na oprogramowanie Microsoft, ale również nie obejmuje praw do modyfikacji kodu źródłowego. Natomiast FREEWARE to termin używany do opisania oprogramowania, które jest dostępne za darmo, ale zazwyczaj nie pozwala na modyfikacje ani na dalszą dystrybucję. W przypadku FREEWARE, użytkownicy często mają ograniczone prawa, a producent zastrzega sobie wszelkie prawa do kodu źródłowego. Powszechnym błędem jest założenie, że wszystkie darmowe oprogramowanie daje pełne prawa do modyfikacji, co jest nieprawdziwe. Ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z warunkami licencji przed używaniem lub modyfikowaniem oprogramowania, aby uniknąć nielegalnych działań i naruszenia praw autorskich.

Pytanie 33

W trakcie użytkowania przewodowej myszy optycznej wskaźnik nie reaguje na ruch urządzenia po podkładce, a kursor zmienia swoje położenie dopiero po właściwym ustawieniu myszy. Te symptomy sugerują uszkodzenie

A. baterii

B. przycisków

C. ślizgaczy

D. kabla

Baterie są elementem, który jest typowy dla urządzeń bezprzewodowych, a nie dla przewodowych myszy optycznych. Użytkownicy często mylą te dwa typy urządzeń, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących przyczyny problemu. W przypadku bezprzewodowych myszy, to faktycznie uszkodzona bateria mogłaby uniemożliwić działanie urządzenia, jednak w sytuacji, gdy mysz jest przewodowa, bateria nie odgrywa żadnej roli w komunikacji z komputerem. Ślizgacze natomiast odpowiadają za gładkie przesuwanie myszy po powierzchni, ale ich uszkodzenie nie wpływa na reakcję kursora na ruch. Ślizgacze są odpowiedzialne za mechaniczną część ruchu, a nie za przesyłanie danych. Uszkodzenie przycisków mogłoby wpłynąć na ich funkcjonalność, ale nie zakłóciłoby sygnału do komputera dotyczącego ruchu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to brak zrozumienia różnicy między elementami sprzętowymi odpowiedzialnymi za komunikację a tymi, które wpływają na fizyczne użytkowanie urządzenia. Użytkownicy powinni mieć świadomość, że w przypadku przewodowych myszy, kluczową rolę odgrywa kabel, który jest bezpośrednim łącznikiem z komputerem.

Pytanie 34

Wskaż ilustrację obrazującą typowy materiał eksploatacyjny używany w drukarkach żelowych?

A. B

B. D

C. C

D. A

Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ przedstawia kartridż z atramentem żelowym, który jest typowym materiałem eksploatacyjnym do drukarek żelowych. Drukarki żelowe, takie jak te produkowane przez firmę Ricoh, wykorzystują specjalny żelowy atrament, który różni się od tradycyjnych atramentów wodnych. Żelowy atrament zapewnia wyższą jakość druku i większą trwałość wydruków, co jest szczególnie istotne w środowiskach biurowych, gdzie wysoka jakość jest wymagana przy drukowaniu dokumentów oraz grafik. Atrament żelowy szybko schnie po nałożeniu na papier, co zmniejsza ryzyko rozmazywania się wydruków. Materiały eksploatacyjne, takie jak te przedstawione na rysunku C, są zgodne ze standardami użytkowania w drukarkach żelowych, oferując dobrą wydajność i efektywność kosztową. Ponadto, użycie oryginalnych materiałów eksploatacyjnych zapewnia prawidłowe działanie urządzenia oraz zmniejsza ryzyko uszkodzeń mechanicznych. Użytkowanie zgodnie z zaleceniami producenta gwarantuje optymalne wykorzystanie możliwości drukarki.

Pytanie 35

Użytkownik laptopa z systemem Windows 7 widzi dostępne sieci Wi-Fi, jak przedstawiono na ilustracji. Przy konfiguracji połączenia z siecią Z1 musi wprowadzić

A. adres MAC

B. SSID sieci

C. rodzaj zabezpieczeń

D. klucz zabezpieczeń

Żeby połączyć się z fajną, zabezpieczoną siecią bezprzewodową, taką jak Z1, trzeba podać klucz zabezpieczeń, czyli hasło. Ono jest jakby tarczą, która chroni nas przed niechcianym dostępem. Klucz zabezpieczeń to jedna z najważniejszych rzeczy w protokołach bezpieczeństwa, przykładowo WPA2, który teraz jest standardem dla sieci Wi-Fi. W praktyce to hasło szyfruje dane, które przesyłasz między swoim urządzeniem a punktem dostępowym. Dzięki temu nikt nie może nic podsłuchać. Dlatego dobrze jest mieć odpowiednio skonfigurowany klucz zabezpieczeń – to najlepsza praktyka w dbaniu o bezpieczeństwo sieci i wymóg wielu audytów w firmach. Podając prawidłowy klucz, możesz korzystać z różnych zasobów, jak Internet czy drukarki w sieci. Fajnie jest, gdy klucze są silne, czyli mają duże i małe litery, liczby i symbole – wtedy trudniej je złamać. No i warto pamiętać, żeby czasami zmieniać ten klucz, bo to dodatkowo zwiększa zabezpieczenia.

Pytanie 36

Uszkodzenie mechaniczne dysku twardego w komputerze stacjonarnym może być spowodowane

A. nieprzeprowadzaniem operacji czyszczenia dysku

B. niewykonywaniem defragmentacji dysku

C. dopuszczeniem do przegrzania dysku

D. przechodzeniem w stan uśpienia systemu po zakończeniu pracy zamiast wyłączenia

Przegrzanie dysku twardego to naprawdę poważna sprawa, bo może doprowadzić do jego uszkodzenia. Dyski, zwłaszcza te większe i szybsze, potrafią nagrzewać się podczas pracy, no i jeśli temperatura staje się za wysoka, to mogą się zaczynać problemy. Może się to skończyć nawet uszkodzeniem talerzy lub głowic, co oznacza, że stracisz dostęp do swoich danych. To raczej nie jest coś, czego byśmy chcieli, prawda? Dlatego warto zainwestować w dobre chłodzenie, jak wentylatory czy systemy cieczy, żeby trzymać dysk w odpowiedniej temperaturze. A jeśli będziesz regularnie sprawdzać temperaturę dysku, to szybciej zauważysz, że coś się dzieje i będzie łatwiej to naprawić. To naprawdę dobra praktyka, żeby dbać o swoją infrastrukturę IT.

Pytanie 37

Jakie urządzenie w warstwie łącza danych modelu OSI analizuje adresy MAC zawarte w ramkach Ethernet i na tej podstawie decyduje o przesyłaniu sygnału między segmentami sieci lub jego blokowaniu?

A. Most.

B. Wzmacniak.

C. Punkt dostępowy.

D. Koncentrator.

Most (ang. bridge) to urządzenie sieciowe warstwy łącza danych modelu OSI, które analizuje adresy MAC zawarte w ramkach Ethernet. Jego głównym zadaniem jest przesyłanie danych pomiędzy różnymi segmentami sieci lokalnej, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem. Most wykorzystuje tablicę adresów MAC do podejmowania decyzji, czy przesłać ramkę do docelowego segmentu, czy zablokować jej wysyłkę, gdy adres MAC nie jest znany. Dzięki temu mosty wspierają redukcję kolizji na sieci, co jest kluczowe w środowiskach z dużą liczbą urządzeń. Przykładem praktycznego zastosowania mostów jest ich użycie w sieciach o dużym natężeniu ruchu, gdzie pozwalają na segmentację sieci i efektywne zarządzanie pasmem. Mosty są zgodne z normami IEEE 802.1D, co czyni je standardowym rozwiązaniem w branży sieciowej, zapewniającym wysoką wydajność oraz niezawodność.

Pytanie 38

Karta rozszerzeń przedstawiona na zdjęciu dysponuje systemem chłodzenia

A. aktywne

B. pasywne

C. symetryczne

D. wymuszone

Karta pokazana na fotografii jest wyposażona w chłodzenie pasywne, co oznacza, że nie wykorzystuje wentylatorów ani innych mechanicznych elementów do rozpraszania ciepła. Zamiast tego, bazuje na dużym radiatorze wykonanym z metalu, najczęściej aluminium lub miedzi, który zwiększa powierzchnię oddawania ciepła do otoczenia. Chłodzenie pasywne jest ciche, ponieważ nie generuje hałasu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w miejscach, gdzie wymagane jest ograniczenie emisji dźwięku, takich jak studia nagraniowe czy biura. Dodatkowym atutem jest brak części ruchomych, co zmniejsza ryzyko awarii mechanicznych. W praktyce chłodzenie pasywne stosuje się w mniej wymagających kartach graficznych czy procesorach, gdzie emisja ciepła nie jest zbyt wysoka. W przypadku bardziej wymagających komponentów stosuje się je w połączeniu z dobrym przepływem powietrza w obudowie. Zastosowanie chłodzenia pasywnego wymaga przestrzegania standardów dotyczących efektywnej wymiany ciepła oraz zapewnienia odpowiedniego obiegu powietrza wewnątrz obudowy komputera, co pozwala na zachowanie stabilności systemu.

Pytanie 39

Jaki poziom macierzy RAID umożliwia równoległe zapisywanie danych na wielu dyskach działających jako jedno urządzenie?

A. RAID 0

B. RAID 3

C. RAID 2

D. RAID 1

RAID 1 to konfiguracja, która skupia się na redundancji danych, polegająca na mirroringu, czyli kopiowaniu danych na dwa lub więcej dysków w celu zapewnienia ich bezpieczeństwa. W przeciwieństwie do RAID 0, gdzie dane są dzielone między dyski, w RAID 1 każda zmiana danych jest identycznie zapisywana na wszystkich dyskach, co skutkuje większym bezpieczeństwem, ale niższą wydajnością. RAID 2 jest rzadko stosowany, gdyż wykorzystuje technologię Hamming code do ochrony danych. Nie są to jednak metody, które skupiają się na równoległym zapisie danych. RAID 3 z kolei używa dysku parzystości i również nie realizuje równoległego zapisu danych, lecz raczej skupia się na jednoczesnym odczycie z dysku danych i dysku parzystości. Wybierając konfigurację RAID, często dochodzi do pomyłek w rozumieniu różnicy między wydajnością a redundancją. Użytkownicy mogą sądzić, że każdy poziom RAID automatycznie zwiększa wydajność, co jest błędnym rozumowaniem. Ważne jest, aby zrozumieć, że RAID 0, chociaż wydajny, niesie ze sobą ryzyko całkowitej utraty danych w przypadku awarii. Dlatego należy dokładnie rozważyć potrzeby swojej infrastruktury, zanim zdecyduje się na konkretną konfigurację.

Pytanie 40

Skrót MAN odnosi się do rodzaju sieci

A. lokalnej

B. kampusowej

C. rozległej

D. miejskiej

Skrót MAN (Metropolitan Area Network) odnosi się do sieci miejskiej, która łączy różne lokalizacje w obrębie miasta lub aglomeracji. Celem takiej sieci jest umożliwienie szybkiej komunikacji i wymiany danych pomiędzy różnymi instytucjami, biurami czy uczelniami w danej okolicy. MAN jest większa niż lokalna sieć komputerowa (LAN), ale mniejsza niż sieć rozległa (WAN). Typowe zastosowania MAN obejmują sieci dla uczelni wyższych, które łączą różne budynki w kampusie, ale także sieci miejskie, które mogą integrować usługi publiczne, takie jak władze lokalne czy publiczne biblioteki. W kontekście standardów, takie sieci często korzystają z technologii Ethernet oraz protokołów takich jak MPLS, co zapewnia efektywne zarządzanie ruchem danych. Zastosowanie MAN jest istotne dla zapewnienia wysokiej przepustowości i niskich opóźnień w komunikacji danych w obrębie miejskich aglomeracji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej