Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 9 kwietnia 2025 16:21
  • Data zakończenia: 9 kwietnia 2025 16:32

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 osobników. Średni stan warchlaków przebywających w grupie przez 2 miesiące wyniesie

A. 401 osobników
B. 1 205 osobników
C. 4 810 osobników
D. 200 osobników
Obliczenie średniorocznego stanu warchlaków, które są w grupie przez 2 miesiące, opiera się na przelotowości wynoszącej 2405 sztuk. Żeby wyliczyć średnioroczny stan, musimy zrozumieć, że przelotowość to liczba zwierząt, które przez tę grupę przechodzi w danym okresie. Skoro warchlaki są tam tylko przez 2 miesiące, to musimy jakoś to przeliczyć na cały rok. Dzieląc 2405 przez 12 miesięcy, dostajemy około 200,4, ale pamiętaj, że one są tam tylko przez dwa miesiące. Musimy więc wziąć tę przelotowość 2405 i pomnożyć przez 2/12. Tak więc 2405 razy (2/12) daje nam 401. I to jest średnioroczny stan warchlaków w tej grupie. Takie obliczenia są mega ważne w zarządzaniu hodowlą, bo pozwalają lepiej zorganizować zasoby i zapewnić zwierzakom dobre warunki, co jest zgodne z tym, co się robi w branży.
Pytanie 2

Opuchlizna powiek, niestabilność zadu, osłabienie, brak łaknienia, leżenie, obniżona temperatura ciała. Choroba ta zazwyczaj dotyczy odsadzonych prosiąt i warchlaków. Co może wskazywać na tę chorobę?

A. obrzękowej
B. cementowej
C. nosoryjowej
D. smołowej
Odpowiedź obrzękowa jest poprawna, ponieważ opisane objawy kliniczne, takie jak obrzęk powiek, chwiejność zadu, osłabienie, brak apetytu, pokładanie się oraz spadek temperatury ciała, wskazują na obrzęk, który jest typowy dla chorób zapalnych i infekcyjnych. Choroba obrzękowa, często związana z wirusami lub bakteriami, dotyka głównie młodych zwierząt, a zwłaszcza prosiąt i warchlaków, co odpowiada charakterystyce przedstawionej w pytaniu. Objawy te mogą prowadzić do znacznego osłabienia organizmu, a w przypadku nieleczonym do poważnych komplikacji, w tym śmierci. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest wczesne rozpoznanie choroby, co pozwala na wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych oraz terapeutycznych. Warto również zwrócić uwagę na aspekty bioasekuracji oraz odpowiednie żywienie, które mogą pomóc w zapobieganiu wystąpieniu takich chorób. Standardy hodowlane zalecają monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz regularne konsultacje z lekarzem weterynarii, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia stada.
Pytanie 3

Konserwanty są niezbędne w procesie zakiszania

A. słonecznika
B. kukurydzy
C. liści buraczanych
D. lucerny
Dodatki konserwujące, choć ogólnie mają zastosowanie w wielu procesach przetwórczych, nie są niezbędne przy zakiszaniu słonecznika, kukurydzy czy liści buraczanych. W przypadku słonecznika, proces zakiszania polega głównie na wykorzystaniu naturalnych właściwości rośliny, a wysoką zawartość oleju w nasionach sprawia, że fermentacja może przebiegać w sposób naturalny, bez potrzeby dodatkowych dodatków. Kukurydza z kolei, dzięki swojej naturalnej słodkości i wysokości w skrobi, potrafi dobrze fermentować samodzielnie, a jej wysoka zawartość cukrów stwarza korzystne warunki dla rozwoju pożądanych bakterii fermentacyjnych. Liście buraczane również nie wymagają dodatków konserwujących, ponieważ ich naturalna struktura i wilgotność sprzyjają rychłemu zakiszaniu. Typowym błędem jest zakładanie, że każda roślina wymaga dodatków konserwujących w procesie zakiszania. Takie podejście prowadzi do niepotrzebnych kosztów oraz może wprowadzać niepożądane zmiany w końcowym produkcie, co wpływa na jakość paszy. Właściwe zrozumienie specyfiki każdej rośliny oraz umiejętność dostosowywania metod zakiszania do ich właściwości jest kluczowe dla sukcesu w tym procesie. Warto także zwrócić uwagę, że nadmiar dodatków konserwujących może prowadzić do obniżenia jakości fermentacji, co negatywnie wpłynie na wartość odżywczą paszy.
Pytanie 4

Jakie jest przeznaczenie stosowania ziarna owsa w żywieniu tryków w okresie przed stanówką?

A. Pomoc w trawieniu pokarmów
B. Zagwarantowania im poczucia sytości
C. Poprawienia jakości ich wełny
D. Zwiększenia jakości ich nasienia
Odpowiedź dotycząca poprawy jakości nasienia tryków jest właściwa, ponieważ owies jest źródłem cennych składników odżywczych, które mają kluczowe znaczenie dla jakości spermy. Zawiera on białka, tłuszcze i węglowodany, a także witaminy i minerały, które wspierają procesy metaboliczne w organizmach zwierząt. Owies dostarcza również kwasów tłuszczowych omega-3, które są niezbędne do produkcji hormonów płciowych, a ich odpowiedni poziom wpływa na jakość nasienia. W praktyce, hodowcy tryków często wprowadzają owies do diety na kilka miesięcy przed planowanym okresem krycia, co pozwala na optymalizację kondycji zwierząt oraz poprawę ich zdolności rozrodczych. Zastosowanie owsa zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz normami żywieniowymi może przynieść korzyści nie tylko w kontekście zwiększenia jakości nasienia, ale także ogólnej zdrowotności tryków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.
Pytanie 5

Do jakiej grupy kości należy łopatka?

A. długich
B. krótkich
C. pneumatycznych
D. płaskich
Łopatka, znana również jako łopatka czworoboczna, jest klasyfikowana jako kość płaska. Kości płaskie mają charakterystyczny kształt, który jest szerszy i cieńszy niż inne typy kości. W przypadku łopatki, jej struktura umożliwia efektywną funkcję w obrębie górnych kończyn. Kości płaskie, takie jak łopatka, pełnią kluczowe role w ochronie narządów wewnętrznych oraz jako miejsca przyczepu dla mięśni, co ma ogromne znaczenie w kontekście biomechaniki ciała. Na przykład, mięśnie takie jak mięsień naramienny czy rotator cuff przyczepiają się do łopatki, co pozwala na szeroki zakres ruchu w stawie ramiennym. Poprawna identyfikacja i klasyfikacja kości są niezbędne w medycynie, rehabilitacji oraz w sportach, gdzie wiedza o anatomii wpływa na technikę wykonywania ruchów oraz zapobieganie kontuzjom.
Pytanie 6

Pasze, jakie powinny stanowić podstawę żywienia letniego owiec, to

A. objętościowe suche,
B. objętościowe soczyste.
C. przemysłowe.
D. treściwe.
Odpowiedź 'objętościowe soczyste' jest prawidłowa, ponieważ te pasze stanowią kluczowy element letniej diety owiec, dostarczając niezbędnych składników odżywczych oraz wody. Pasze objętościowe soczyste, takie jak świeża trawa, sałata czy zielonki, zawierają wysoką wilgotność, co jest istotne w okresie letnim, kiedy temperatura może prowadzić do odwodnienia zwierząt. Dobrze zbilansowana dieta bogata w soczyste pasze sprzyja lepszemu trawieniu, a także wspiera produkcję mleka i przyrost masy ciała. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, owce powinny mieć stały dostęp do świeżych pasz soczystych, co pozwala im na optymalny rozwój oraz zdrowie. W praktyce, hodowcy powinni monitorować jakość pasz i dostosowywać ich podawanie do potrzeb zwierząt, uwzględniając ich wiek, płeć oraz stan zdrowia.
Pytanie 7

Podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymujący obsadę większą niż 60 DJP wg stanu średniorocznego opracowuje plan nawożenia azotem. Które z gospodarstw musi sporządzić taki plan?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
A.kurczęta brojlery16 0000,0036
B.krowy451,2
C.tuczniki4800,14
D.bydło opasowe1550,36

A. B.
B. D.
C. A.
D. C.
Wybór innej odpowiedzi niż C może prowadzić do nieporozumień dotyczących przepisów i norm zarządzania nawożeniem w produkcji rolniczej. Gospodarstwa o obsadzie mniejszej niż 60 DJP nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem, co jednak nie zwalnia ich z odpowiedzialności za prawidłowe gospodarowanie nawozami. Bardzo często występuje błędne przekonanie, że tylko duże gospodarstwa są zobowiązane do prowadzenia tego rodzaju dokumentacji. W rzeczywistości, niezależnie od wielkości produkcji, każde gospodarstwo powinno dążyć do efektywnego zarządzania nawożeniem, aby zminimalizować negatywny wpływ na środowisko. Oprócz przepisów prawnych, ignorowanie zasad planowania nawożenia może prowadzić do nadmiernego stosowania nawozów, co w konsekwencji może skutkować zanieczyszczeniem wód gruntowych oraz obniżeniem jakości gleby. Ponadto, niewłaściwe podejście do nawożenia może skutkować mniejszymi plonami oraz obniżoną jakością produktów rolnych, co jest sprzeczne z ideą zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk w rolnictwie. Dlatego tak ważne jest, aby każde gospodarstwo, niezależnie od obsady, stosowało się do zasad efektywnego nawożenia i dbało o zachowanie równowagi w ekosystemach rolniczych.
Pytanie 8

W tuczarni wymagany poziom naturalnego oświetlenia określony przez stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynosi 1:30. Dla tuczarni o wymiarach 15 m x 30 m, powierzchnia okien powinna wynosić

A. 10 m2
B. 20 m2
C. 30 m2
D. 15 m2
Odpowiedzi 10 m2, 20 m2 i 30 m2 są niepoprawne, ponieważ nie uwzględniają odpowiedniego stosunku oszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi w tuczarni, który wynosi 1:30. W przypadku propozycji 10 m2 (czyli 1:45) nie spełnia się wymogów dotyczących minimalnego oświetlenia naturalnego, co może prowadzić do niewystarczającego naświetlenia wnętrza obiektu. Z drugiej strony, wybór 20 m2 (1:22,5) oraz 30 m2 (1:15) również przekracza normę, co może wiązać się z nadmiernym kosztem budowy oraz utrzymania, a także może powodować problemy z klimatyzacją i wentylacją. Wysoka powierzchnia okien może prowadzić do przegrzewania się wnętrza latem, co wpływa negatywnie na komfort zwierząt oraz ich zdrowie. Właściwe zrozumienie i zastosowanie norm dotyczących oświetlenia naturalnego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania obiektami hodowlanymi. Zastosowanie niewłaściwego oświetlenia może prowadzić do obniżenia wydajności zwierząt, co w dłuższym okresie może skutkować stratami finansowymi dla hodowców. Dlatego też, przy projektowaniu tuczarni, niezbędne jest przestrzeganie standardów dotyczących światła dziennego, co zapewnia optymalne warunki dla zwierząt.
Pytanie 9

W intensywnym chowie stosuje się przycinanie dziobów.

A. kur.
B. kaczek.
C. perliczek.
D. gęsi.
Gęsi, perliczki i kaczki, pomimo że mogą być hodowane w różnych systemach chowu, nie są przedmiotem praktyki przycinania dziobów w takim samym zakresie jak kury. Gęsi w naturalnym środowisku mają silnie rozwinięte umiejętności żerowania, a ich dzioby są przystosowane do skutecznego zbierania pokarmu. Przycinanie dziobów gęsi mogłoby znacznie ograniczyć ich zdolność do prawidłowego odżywiania się, co w dłuższej perspektywie mogłoby prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia dobrostanu zwierząt. Z kolei perliczki, które również są nieco mniej agresywne w porównaniu do kur, zwykle nie wymagają przycinania dziobów, ponieważ ich zachowania społeczne są mniej skomplikowane, co ogranicza ryzyko kanibalizmu. Kaczki, będące ptakami wodnymi, z reguły mają inne struktury ułatwiające żerowanie w wodzie, a ich dzioby są bardziej przystosowane do zbierania pokarmu z wody. Praktyka przycinania dziobów tych gatunków jest rzadkością i nie jest zalecana, ponieważ może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i zaszkodzić naturalnym instynktom zwierząt. Z tego względu, stosowanie zabiegu przycinania dziobów powinno być zawsze starannie przemyślane i oparte na rzetelnych podstawach teoretycznych oraz praktycznych, z uwzględnieniem specyfiki danego gatunku.
Pytanie 10

W którym z podanych terminów spełniony będzie ten wymóg dla kóz, jeżeli chów tych zwierząt rozpoczęto w dniu 1 maja?

n n n n
n „Zwierzęta gospodarskie mogą być sprzedawane jako produkty ekologiczne, jeżeli są chowane zgodnie
n z poniższymi zasadami, przez co najmniej:
n 12 miesięcy w przypadku bydła przeznaczonego do produkcji mięsnej;
n 6 miesięcy w przypadku małych przeżuwaczy i świń;
n 6 miesięcy w przypadku zwierząt przeznaczonych do produkcji mlecznej;
n 10 tygodni w przypadku drobiu do celów produkcji mięsnej;
n 6 tygodni w przypadku drobiu przeznaczonego do produkcji jaj."n

A. 15 czerwca.
B. 1 listopada.
C. 1 września.
D. 15 września.
Poprawna odpowiedź to 1 listopada, ponieważ według norm ekologicznych, kozy przeznaczone do produkcji mlecznej muszą być chowane przez co najmniej 6 miesięcy przed uzyskaniem certyfikacji ekologicznej dla ich produktów. Rozpoczynając chów 1 maja, dodajemy 6 miesięcy, co prowadzi nas do 1 listopada jako daty, w której wymaganie to jest w pełni spełnione. Ważne jest, aby hodowcy przestrzegali takich wymagań, ponieważ certyfikacja ekologiczna wpływa na jakość produktów oraz ich wartość rynkową. W praktyce, przestrzeganie tych zasad nie tylko podnosi standardy produkcji, ale również wzmacnia zaufanie konsumentów do produktów ekologicznych. Utrzymanie kozy w odpowiednich warunkach oraz przez wymagany okres jest kluczowe dla jakości mleka i produktów mlecznych, co jest niezbędne do uzyskania pozytywnych wyników audytów ekologicznych.
Pytanie 11

Pierwszym segmentem jelita cienkiego jest

A. okrężnica
B. jelito czcze
C. jelito biodrowe
D. dwunastnica
Jelito czcze, okrężnica oraz jelito biodrowe, mimo iż są to elementy układu pokarmowego, nie pełnią roli pierwszego odcinka jelita cienkiego. Jelito czcze, będące kolejnym segmentem jelita cienkiego po dwunastnicy, odpowiedzialne jest za dalsze wchłanianie składników odżywczych oraz wody, ale nie jest pierwszym odcinkiem. Okrężnica to część jelita grubego, która ma zupełnie inną funkcję, koncentrującą się na wchłanianiu wody oraz formowaniu stolca. Jelito biodrowe, jako końcowa część jelita cienkiego, również nie jest miejscem, gdzie rozpoczyna się proces trawienia. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieznajomość anatomii jelit oraz ich funkcji, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich roli. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest niezbędne w kontekście diagnostyki medycznej oraz w praktyce klinicznej. Wiedza na temat sekwencji i funkcji poszczególnych odcinków jelita jest fundamentem, na którym buduje się dalszą wiedzę o zdrowiu układu pokarmowego oraz jego zaburzeniach.
Pytanie 12

Gdzie występuje nerka gładka wielobrodawkowa?

A. u bydła
B. u świni
C. u konia
D. u psa
Nerka gładka wielobrodawkowa, charakterystyczna dla świni, to typ narządu moczowego, który posiada specyficzną budowę anatomiczną i funkcjonalną, dostosowaną do potrzeb metabolicznych i fizjologicznych tego gatunku. W przeciwieństwie do nerek innych zwierząt, takich jak bydło, pies czy koń, nerka gładka u świni ma gładką powierzchnię i dużą liczbę brodawek, co zwiększa efektywność filtracji i absorpcji wody oraz elektrolitów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest szczególnie istotne w kontekście hodowli trzody chlewnej, gdzie zrozumienie budowy i funkcji nerek może pomóc w diagnozowaniu i zapobieganiu chorobom układu moczowego. Właściwe zarządzanie zdrowiem nerek u świń bezpośrednio wpływa na ich wydajność produkcyjną oraz ogólny stan zdrowia. W związku z tym, wiedza na temat różnych typów nerek i ich specyfiki jest niezbędna dla lekarzy weterynarii oraz hodowców, którzy pragną wdrażać najlepsze praktyki w hodowli.
Pytanie 13

Czas rui wynoszący od 2 do 11 dni występuje

A. u klaczy
B. u owcy
C. u świni
D. u krowy
Ruja u klaczy, znana również jako estrus, zazwyczaj trwa od 2 do 11 dni, co jest kluczowe dla procesu rozrodczego tych zwierząt. W tym czasie samice są gotowe do krycia, a ich zachowanie oraz zmiany fizjologiczne, takie jak obrzęk i zmiany w wydzielinie, są zauważalne. Klacze mają cykle rujowe, które występują w sezonie reprodukcyjnym, co jest istotne dla hodowców koni, którzy planują reprodukcję. Zrozumienie cyklu rujowego klaczy pozwala na lepsze zarządzanie stadem i zwiększenie efektywności hodowli. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest planowanie inseminacji, która powinna być przeprowadzona w okresie największej płodności klaczy, co zwiększa szanse na wydanie zdrowego źrebięcia. Wiedza o ruji klaczy jest również istotna w kontekście zdrowia reprodukcyjnego, gdyż nieprawidłowości w cyklu mogą wskazywać na problemy zdrowotne wymagające interwencji weterynaryjnej.
Pytanie 14

W mieszance używanej w karmieniu prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać, aby przygotować 1 tonę tej mieszanki?

A. 5 kg
B. 10 kg
C. 50 kg
D. 20 kg
Odpowiedzi wskazujące na 10 kg, 20 kg i 50 kg są nieprawidłowe z powodu błędnych obliczeń dotyczących procentowej zawartości zakwaszacza w mieszance. Mylne podejście do obliczeń może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, czym jest procent i jak się go stosuje w praktyce. Procent to sposób wyrażania części całości, a w tym przypadku 0,5% oznacza, że na każdą 100 jednostek mieszanki przypadają 0,5 jednostki zakwaszacza. Dlatego przy obliczaniu ilości zakwaszacza w tonie mieszanki, które wynosi 1000 kg, należy zastosować prosty wzór: (0,5/100) * 1000. Stąd wynik 5 kg. Wybierając 10 kg, można błędnie założyć, że ilość powinna być podwojona, co jest typowym błędem, który polega na nieprawidłowym interpretowaniu procentów. W przypadku 20 kg można sądzić, że zakwaszacz powinien być stosowany w większej proporcji, co nie znajduje uzasadnienia w praktyce żywieniowej. Ostatnia odpowiedź, 50 kg, to poważny błąd, który wskazuje na kompletną nieznajomość zasad obliczania procentów w kontekście mieszania składników paszowych, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u zwierząt. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć zasady dotyczące stosowania składników w mieszankach paszowych, aby zapewnić ich prawidłowe żywienie oraz uniknąć niekorzystnych efektów zdrowotnych.
Pytanie 15

Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. przeciwutleniacze
B. enzymy
C. prebiotyki
D. detoksykanty
Prebiotyki, przeciwutleniacze i enzymy, mimo że mają swoje własne istotne funkcje w organizmie, nie odpowiadają za wiązanie toksycznych metabolitów ani mykotoksyn. Prebiotyki są nieprzyswajalnymi składnikami pokarmowymi, które stymulują wzrost i aktywność korzystnych mikroorganizmów w jelitach. Ich głównym celem jest poprawa zdrowia układu pokarmowego poprzez wspieranie flory bakteryjnej, a nie eliminacja toksyn. Przeciwutleniacze, takie jak witamina C czy E, neutralizują wolne rodniki, ale ich działanie nie obejmuje wiązania toksycznych substancji. Ich rola polega na ochronie komórek przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, co jest ważne dla zachowania zdrowia, ale nie ma bezpośredniego związku z detoksykacją w sensie eliminacji mykotoksyn. Enzymy, z kolei, to białka katalizujące reakcje chemiczne w organizmie. Choć są kluczowe w procesach metabolicznych, nie pełnią funkcji detoksykacyjnej w kontekście wiązania toksyn. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych funkcji biologicznych tych substancji, co może prowadzić do niewłaściwego stosowania suplementów diety i braku oczekiwanych efektów. W praktyce, ważne jest zrozumienie specyficznych ról poszczególnych składników, aby podejmować właściwe decyzje żywieniowe i zdrowotne.
Pytanie 16

Mieszanki paszowe w pełnej formie są głównie używane w karmieniu

A. koni i bydła
B. kóz i owiec
C. świn i drobiu
D. królików i norek
Królikom i norkom, a także koniom, bydłu, kozom i owcom, przypisuje się często różne rodzaje pasz, jednak pełnoporcjowe mieszanki paszowe nie są dla nich optymalnym rozwiązaniem. Króliki, będące zwierzętami roślinożernymi, wymagają diety bogatej w błonnik, co oznacza, że ich żywienie powinno opierać się głównie na sianie, zielonkach oraz warzywach, a nie na wysokokalorycznych mieszankach paszowych. Norki, będące drapieżnikami, potrzebują diety opartej na białku zwierzęcym, co również nie jest zgodne z założeniami pełnoporcjowych mieszanek paszowych, które są zrównoważone pod kątem składników roślinnych i zwierzęcych. W przypadku koni, ich przewód pokarmowy jest przystosowany do trawienia większej ilości błonnika, co sprawia, że pełnoporcjowe mieszanki paszowe mogą prowadzić do problemów trawiennych, jeśli będą stosowane w nadmiarze. W odniesieniu do bydła, chociaż istnieją mieszanki paszowe, które mogą być stosowane, to jednak pełnoporcjowe mieszanki nie są zawsze najefektywniejsze, szczególnie w sektorze produkcji mlecznej. W przypadku kóz i owiec, ich dieta również powinna zawierać dużą ilość błonnika, a stosowanie pełnoporcjowych pasz może prowadzić do niepożądanych skutków zdrowotnych. Dobrym podejściem w żywieniu tych zwierząt jest stosowanie pasz objętościowych oraz dodatków mineralno-witaminowych, które lepiej odpowiadają ich specyficznym potrzebom. Warto zauważyć, że błędne podejście do żywienia zwierząt może prowadzić do obniżenia ich zdrowia oraz wydajności produkcyjnej, co może być szkodliwe zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla efektywności ekonomicznej całego przedsiębiorstwa.
Pytanie 17

Zastosowanie sztucznego unasienniania buhajów z krajów spoza Unii Europejskiej lub ich nasienia wymaga uzyskania zgody

A. powiatowego lekarza weterynarii
B. ministra zdrowia
C. ministra właściwego do spraw rolnictwa
D. głównego lekarza weterynarii
Wybór odpowiedzi związanych z ministrem zdrowia, głównym lekarzem weterynarii oraz powiatowym lekarzem weterynarii jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego kompetencji tych instytucji w kontekście sztucznego unasienniania zwierząt. Minister zdrowia, odpowiedzialny za zdrowie publiczne, nie ma bezpośredniej jurysdykcji nad kwestiami związanymi ze zdrowiem zwierząt w kontekście produkcji rolniczej. Jego działania są raczej skierowane na kontrolę zdrowia ludzi i ochronę przed epidemiami. Główny lekarz weterynarii skupia się na szerokim zakresie działań związanych z ochroną zdrowia zwierząt, ale nie zajmuje się pojedynczymi przypadkami sztucznego unasienniania. Powiatowy lekarz weterynarii, mimo że ma znaczącą rolę w inspekcji i nadzorze nad hodowlą zwierząt, również nie posiada kompetencji do wydawania zgód na takie działania w kontekście materiału pochodzącego z krajów nienależących do UE. Odpowiednia regulacja i kontrola w tej dziedzinie są szczególnie ważne, aby uniknąć zagrożeń dla krajowego rolnictwa i zdrowia zwierząt, stąd kluczowa rola ministra właściwego do spraw rolnictwa. Zrozumienie tego podziału kompetencji jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemu hodowlane oraz zdrowotnego w rolnictwie.
Pytanie 18

Kolor sierści brunatno-żółty, ogon oraz grzywa w tej samej lub jaśniejszej tonacji, skóra ciemna.
Jaki to opis konia maści?

A. gniadej
B. kasztanowatej
C. dereszowatej
D. bułanej
Barwa bułana, często mylnie utożsamiana z kasztanowatą, charakteryzuje się bardziej intensywnym żółtawym odcieniem oraz jaśniejszymi kończynami, co absolutnie nie koresponduje z opisanym kolorem sierści. Wybór odpowiedzi dotyczącej maści dereszowatej, która jest istotnie jaśniejsza i ma bardziej szare zabarwienie, również pokazuje brak zrozumienia różnic między poszczególnymi maściami. Maść gniada z kolei zawiera ciemne odcienie brązu, co kłóci się z podanym opisem konia o brązowożółtej barwie. Ponadto, skóra gniadego konia jest zazwyczaj jasna, co jest sprzeczne z opisem ciemnej skóry. Błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieznajomość specyfiki barw koni oraz ich cech rozróżniających. Odpowiednia identyfikacja maści jest kluczowa nie tylko w kontekście hodowli, ale również w zastosowaniach praktycznych, takich jak wybór koni do różnych dyscyplin sportowych lub rekreacyjnych. Ważne jest, aby rozumieć, że każda maść ma swoje unikalne cechy, które znacząco wpływają na wygląd i charakter konia, co może mieć istotne znaczenie w hodowli oraz przy wyborze koni do określonych zadań.
Pytanie 19

Która z pasz charakteryzuje się najwyższą zawartością białka ogólnego?

A. Śruta z jęczmienia
B. Ziemniaki gotowane na parze
C. Kiszonka z kukurydzy
D. Drożdże paszowe
Drożdże pastewne są źródłem białka, które wyróżnia się bardzo wysoką zawartością białka ogólnego, osiągającą nawet 40-50% w suchej masie. To sprawia, że są one niezwykle cenione w dietach zwierzęcych, szczególnie dla bydła, trzody chlewnej oraz drobiu. Wysoka zawartość białka i aminokwasów egzogennych czyni drożdże pastewne doskonałym dodatkiem do pasz, wspierającym wzrost i produkcję zwierząt. Przykładowo, w celu optymalizacji wzrostu cieląt, można włączyć drożdże do paszy, co prowadzi do poprawy przyrostów masy ciała oraz lepszego wykorzystania paszy. Ponadto, drożdże zawierają witaminy z grupy B oraz składniki mineralne, co dodatkowo wspiera ogólny stan zdrowia zwierząt. W kontekście standardów jakości pasz, stosowanie drożdży jest zgodne z rekomendacjami Europejskiego Stowarzyszenia Producentów Pasz, które zaleca ich wykorzystanie jako naturalne źródło białka i komponent funkcjonalny w diecie zwierząt gospodarskich.
Pytanie 20

Proces wytwarzania wiernych kopii organizmu macierzystego, czyli tworzenie osobników posiadających identyczny materiał genetyczny, to

A. klonowanie
B. inseminacja
C. in vitro
D. embriotransfer
Klonowanie to proces, w którym tworzone są dokładne kopie organizmu macierzystego, zawierające identyczny materiał genetyczny. Najczęściej kojarzone jest z klonowaniem somatycznym, które polega na przeszczepieniu jądra komórkowego z komórki somatycznej do komórki jajowej pozbawionej jądra. Przykładem klonowania jest historia owcy Dolly, pierwszego sklonowanego ssaka, co zainicjowało szerokie badania nad zastosowaniem klonowania w medycynie regeneracyjnej, biotechnologii oraz ochronie zagrożonych gatunków. Klonowanie jest także wykorzystywane w produkcji roślin w rolnictwie, gdzie klonowanie pozwala na szybkie uzyskiwanie osobników o pożądanych cechach genetycznych. Dobre praktyki w klonowaniu obejmują również etykę oraz przestrzeganie regulacji prawnych, które mają na celu zapewnienie dobrostanu zwierząt. Zrozumienie klonowania jest kluczowe w kontekście biotechnologii i genetyki, co otwiera nowe możliwości w różnorodnych dziedzinach nauki.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Jak długo trwa ciąża u kozy, wyrażone w miesiącach?

A. 2
B. 5
C. 4
D. 3
Ciąża u kozy, znana również jako gestacja, trwa średnio około pięciu miesięcy, co jest zgodne z obserwacjami w hodowli zwierząt. Kozy, podobnie jak wiele innych zwierząt przeżuwających, mają specyficzne cykle reprodukcyjne i czas trwania ciąży, który jest kluczowy dla zarządzania ich hodowlą. W przypadku kóz, jest to istotne, ponieważ pozwala na planowanie odpowiednich działań związanych z porodami, karmieniem i opieką nad młodymi. Wiedza o czasie ciąży jest fundamentalna dla zapewnienia zdrowia zarówno matki, jak i potomstwa. Dobre praktyki w hodowli kóz obejmują monitorowanie zachowań przedporodowych oraz zapewnienie odpowiednich warunków środowiskowych, takich jak komfortowa przestrzeń i dieta bogata w niezbędne składniki odżywcze. Zrozumienie cyklu reprodukcyjnego kóz oraz czas trwania ciąży pozwala hodowcom na lepsze zarządzanie ich stadem oraz optymalizację produkcji mleka czy mięsa, co jest niezwykle ważne w kontekście efektywności ekonomicznej gospodarstw rolnych.
Pytanie 23

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. merynos polski
B. suffolk
C. wrzosówka
D. texel
Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.
Pytanie 24

Przy ustalaniu potrzeb żywieniowych lochy w okresie laktacji bierze się pod uwagę

A. wiek oraz wagę ciała
B. liczbę młodych
C. rasę oraz wagę ciała
D. czas trwania karmienia
Przy ustalaniu zapotrzebowania pokarmowego lochy karmiącej, nie można pomijać istotnych elementów, takich jak liczebność miotu. Wybierając odpowiedzi, które koncentrują się na rasie, wieku i masie ciała lochy, można wprowadzić mylne przekonanie, że te czynniki są najważniejsze. Rasa lochy rzeczywiście może wpływać na jej wydolność i zdrowie ogólne, ale to jej liczebność miotu, a nie rasa, w głównej mierze kieruje zapotrzebowaniem na pokarm. Nieprzemyślane uwzględnianie masy ciała lub wieku lochy prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ te parametry są bardziej związane z indywidualnym stanem zdrowia lochy, a nie z jej zdolnością do produkcji mleka. Ponadto, założenie, że starsze lochy będą potrzebować mniej pokarmu, jest mylne, ponieważ ich potrzeby mogą wzrosnąć w przypadku dużych miotów. W rzeczywistości, podczas laktacji, lochy muszą mieć zapewnioną dietę, która odpowiada liczbie młodych, które karmią, aby zapewnić ich zdrowy rozwój. Niedostateczne zrozumienie tego aspektu może prowadzić do niedożywienia zarówno lochy, jak i jej prosiąt, co w dalszej perspektywie obniża wydajność hodowli i zwiększa ryzyko problemów zdrowotnych w stadzie. Aby uniknąć takich błędów, należy stosować się do zaleceń specjalistów w dziedzinie hodowli i żywienia zwierząt, które jasno definiują, jak ważne jest uwzględnienie liczebności miotu w planowaniu diety lochy karmiącej.
Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?

A. prawego dołu głodowego
B. lewego dołu głodowego
C. linii białej
D. linii grzbietu
Odpowiedzi, które wskazują na linię białą oraz prawy lub lewy dół głodowy, w kontekście ostrego wzdęcia żwacza, są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, linia biała to obszar anatomiczny, który nie jest odpowiedni do przeprowadzenia zabiegu trokarowania, ponieważ nie znajduje się w pobliżu żwacza i nie umożliwia efektywnego odprowadzenia gazów. Przebicie w tym miejscu może prowadzić do uszkodzenia innych struktur ciała, co stwarza dodatkowe ryzyko dla zdrowia zwierzęcia. Z kolei prawy dół głodowy, choć może wydawać się logicznym wyborem, jest obszarem, w którym ryzyko perforacji innych narządów wewnętrznych jest znaczne. Dodatkowo, gaz nagromadzony w żwaczu nie znajduje się w tej okolicy, co czyni ten wybór niewłaściwym. W przypadku lewego dołu głodowego, jego anatomia sprawia, że jest to najskuteczniejsze miejsce do interwencji. Niewłaściwe wybory mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym do zapalenia otrzewnej, co podkreśla znaczenie znajomości anatomii i fizjologii zwierząt. Wyciąganie błędnych wniosków najczęściej wynika z braku zrozumienia specyfiki zabiegu oraz anatomii krowy, co może prowadzić do nieefektywnych i niebezpiecznych praktyk weterynaryjnych.
Pytanie 27

Jaja konsumpcyjne oznaczone 3-PL-12245678 pochodzą z hodowli

A. wolnowybiegowej
B. ściółkowej
C. ekologicznej
D. klatkowej
Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale nie uwzględniają kluczowych zasad klasyfikacji chowu kur. Chow ściółkowy oznacza, że kury mają większą przestrzeń do poruszania się i dostęp do naturalnego światła, co różni się od chowu klatkowego. Warto zauważyć, że w chowu ekologicznego, kury są nie tylko trzymane na większej przestrzeni, ale także mają dostęp do świeżego powietrza i naturalnej diety, co nie ma miejsca w chowie klatkowym. Z kolei wolnowybiegowy zakłada, że kury mają dostęp do zewnętrznych wybiegów, co jest wyraźnie bardziej korzystne dla ich dobrostanu. Niestety, wielu konsumentów myli te oznaczenia, co może prowadzić do zakupów, które nie odpowiadają ich wartościom i przekonaniom. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków. Często spotyka się również mylne założenia, że wszystkie jaja wytwarzane w systemie klatkowym są gorszej jakości, podczas gdy rzeczywistość jest bardziej złożona. Standardy produkcji różnią się w zależności od kraju, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo produktów. Dlatego tak istotne jest, aby konsumenci rozumieli te różnice i podejmowali świadome decyzje zakupowe.
Pytanie 28

Gdzie znajduje się żwacz?

A. w całej lewej stronie jamy brzusznej
B. w rejonie lędźwiowym jamy brzusznej
C. w centralnej części jamy brzusznej tuż za przeponą
D. w całej prawej stronie jamy brzusznej
Podczas analizy błędnych odpowiedzi dotyczących lokalizacji żwacza można zauważyć kilka typowych nieporozumień. Wskazanie, że żwacz znajduje się w okolicy lędźwiowej jamy brzusznej, jest mylące, ponieważ ta lokalizacja odnosi się do innych struktur anatomicznych, takich jak nerki czy mięśnie lędźwiowe. Te narządy mają zupełnie różne funkcje, a ich położenie w anatomii nie pokrywa się z lokalizacją żwacza. Co więcej, stwierdzenie, że żwacz zajmuje całą prawą połowę jamy brzusznej, jest również nieprawidłowe, ponieważ prawą stronę jamy brzusznej zajmują inne narządy, takie jak wątroba i żołądek. Dodatkowo, zlokalizowanie żwacza w środku jamy brzusznej za przeponą nie uwzględnia faktu, że żwacz jest zlokalizowany bardziej z lewej strony, co jest istotnym aspektem w kontekście rozróżnienia pomiędzy różnymi strukturami anatomicznymi. Błędy te mogą wynikać z ogólnych nieporozumień dotyczących anatomii jamy brzusznej oraz z braku precyzyjnej wiedzy na temat układu pokarmowego. Dobrze jest pamiętać, że wiedza anatomiczna jest fundamentem w medycynie i weterynarii, a błędne wyobrażenia mogą prowadzić do niewłaściwych diagnoz i decyzji terapeutycznych.
Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Loszki białych ras osiągają dojrzałość płciową, gdy mają

A. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg
B. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg
C. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg
D. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg
Odpowiedzi sugerujące, że loszki ras białych osiągają dojrzałość rozpłodową w wieku 4-6 miesięcy, 10-11 miesięcy lub 12-13 miesięcy i odpowiednich wagach są nieprawidłowe, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistych standardów hodowlanych. W pierwszym przypadku, zbyt wczesna dojrzałość może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak niska płodność oraz trudności w porodzie, które są typowe dla zwierząt, które nie osiągnęły jeszcze odpowiedniego etapu rozwoju. Zbyt późna dojrzałość, jak w przypadkach 10-11 i 12-13 miesięcy, również jest nieoptymalna, ponieważ może prowadzić do obniżenia wydajności produkcyjnej oraz zwiększenia kosztów utrzymania zwierząt. Odpowiedni wiek i waga są kluczowe dla zdrowia loszek oraz ich późniejszej produkcji, a hodowcy powinni kierować się zaleceniami specjalistów i praktykami branżowymi, które mówią o osiągnięciu dojrzałości w przedziale 7-9 miesięcy. W praktyce, łamanie tych zasad może prowadzić do strat ekonomicznych i niskiej efektywności produkcji, co jest istotnym czynnikiem w zarządzaniu hodowlą trzody chlewnej.
Pytanie 31

Pasza, która jest stworzona do bezpośredniego karmienia zwierząt oraz odpowiednio skomponowana, aby całkowicie zaspokoić dzienne potrzeby różnych gatunków zwierząt na składniki odżywcze, minerały oraz witaminy, nazywana jest

A. koncentrat białkowy
B. mieszanka treściwa, uzupełniająca
C. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa
D. mieszanka mineralno-witaminowa
Mieszanka treściwa, pełnoporcjowa to termin odnoszący się do pasz, które są zbilansowane w taki sposób, aby dostarczyć zwierzętom wszystkich niezbędnych składników odżywczych, witamin oraz minerałów w odpowiednich proporcjach. Tego rodzaju pasze są kluczowe dla zapewnienia dobrego zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych, ponieważ umożliwiają one zaspokojenie ich dziennego zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Przykładem zastosowania mieszanki pełnoporcjowej może być karma dla bydła, która jest stosowana w celu utrzymania optymalnego wzrostu i produkcji mleka. Zastosowanie mieszanki treściwej, pełnoporcjowej jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które nakładają obowiązek dostarczania zwierzętom żywności odpowiedniej jakości. Standardy takie jak te opracowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe normy żywieniowe podkreślają znaczenie zbilansowanej diety w hodowli zwierząt, co przekłada się na efektywność produkcji oraz dobrostan zwierząt.
Pytanie 32

Optymalny rezultat uzyskuje się przy inseminacji loch w

A. końcowej fazie rui, między 38-48 godziną od jej wystąpienia
B. momencie po zakończeniu objawów rui, między 48-72 godziną od jej wystąpienia
C. szczytowej fazie rui, między 12-36 godziną od jej wystąpienia
D. początkowej fazie rui, między 12-14 godziną od jej wystąpienia
Wskazanie szczytowej fazy rui jako najlepszego momentu do inseminacji lochy jest naprawdę w porządku. To wtedy samice mają najwyższy poziom hormonów, co zdecydowanie zwiększa szanse na zapłodnienie. Jak się to robi? No, najlepiej inseminować od 12 do 36 godzin po wystąpieniu rui, wtedy plemniki są na miejscu, gdy komórki jajowe czekają. Trzeba też pamiętać, żeby robić to w odpowiednich odstępach, by zwiększać szansę na ciążę. Pomocne mogą być technologie monitorujące rui oraz analiza cyklu płciowego loch. Badania pokazują, że podczas tej fazy można uzyskać więcej cieląt na jedną lochę, co z punktu widzenia hodowli jest bardzo korzystne. Nie zapominajmy też o dbaniu o zdrowie lochy, bo to wszystko wpływa na rui i jej powodzenie, więc dobrze jest przestrzegać najlepszych praktyk w zarządzaniu stadem.
Pytanie 33

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. dwunastnica, okrężnica, jelito proste
B. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe
C. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste
D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe
Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.
Pytanie 34

Które zwierzę jest wszystkożerne?

A. koń
B. królik
C. pies
D. świnia
Świnie są zwierzętami wszystkożernymi, co oznacza, że ich dieta może składać się zarówno z roślin, jak i zwierząt. W praktyce oznacza to, że mogą one spożywać zboża, warzywa, owoce, a także resztki pokarmowe oraz białko pochodzenia zwierzęcego. W hodowli świń, umiejętne zarządzanie dietą ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i wydajności tych zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, dieta świń powinna być dobrze zbilansowana, aby zapewnić im niezbędne składniki odżywcze oraz optymalny przyrost masy. Ponadto, w kontekście rolnictwa, wykorzystanie świn jako wszystkożernych zwierząt może przyczynić się do efektywnego recyklingu resztek pokarmowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk hodowlanych.
Pytanie 35

Stajenny dokonał rozczyszczenia kopyt niepodkutych koni 1.07.2013 r. W jakim okresie powinien zrealizować następne rozczyszczenie?

A. 15-28.07.2013 r.
B. 01-15.08.2013 r.
C. 08-14.07.2013 r.
D. 22-29.08.2013 r.
Odpowiedzi, które wskazują niewłaściwe terminy rozczyszczania kopyt, bazują na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących pielęgnacji koni. Wybór daty 15-28.07.2013 r. sugeruje, że kopyta powinny być czyszczone w zbyt krótkim odstępie czasu, co może prowadzić do zaniedbań w pielęgnacji. Takie podejście nie uwzględnia potrzeby dostosowywania częstotliwości zabiegów do rzeczywistego stanu kopyt oraz ich eksploatacji. Termin 08-14.07.2013 r. jest jeszcze bardziej niewłaściwy, jako że sugeruje rozczyszczanie zaledwie kilka dni po pierwszym zabiegu, co jest zbyt wczesną interwencją. W kontekście pielęgnacji kopyt kluczowe jest, aby nie tylko reagować na widoczne zanieczyszczenia, ale również planować działania na podstawie okresowego monitorowania stanu kopyt. Natomiast wybór terminu 22-29.08.2013 r. przesuwa zalecany zakres czasowy na zbyt późno, co może prowadzić do ryzyka zdrowotnego dla konia. W praktyce, zbyt długi czas między zabiegami może skutkować kumulowaniem się problemów, takich jak rozwój infekcji czy uszkodzenia mechaniczne, które wpływają na komfort i wydajność zwierzęcia. Warto zatem pamiętać o znaczeniu regularnych przeglądów oraz dostosowaniu terminów do indywidualnych potrzeb koni, co jest fundamentalne w profesjonalnej opiece nad nimi.
Pytanie 36

Gdy zauważamy, że na rogu krowy znajdują się cztery obrączki, to przewidywany jej wiek, podany w latach, wynosi

A. 4-5
B. 8-9
C. 6-7
D. 10-11
Pytania dotyczące wieku zwierząt często prowadzą do nieporozumień związanych z umiejętnością oceny ich rozwoju na podstawie cech morfologicznych, jak na przykład liczba obrączek na rogach. Odpowiedzi 4-5 lat, 10-11 lat oraz 8-9 lat mogą wynikać z błędnych założeń lub niepełnych informacji na temat rozwoju krowy. Wiek 4-5 lat może być mylnie utożsamiany z młodym, ale już zdolnym do rozrodu osobnikiem, podczas gdy krowy w tym wieku często nie osiągnęły jeszcze pełni swego potencjału produkcyjnego. Z kolei wiek 10-11 lat sugeruje, że krowa jest już znacznie starsza, co wiąże się z obniżeniem wydajności mlecznej oraz zwiększoną podatnością na choroby. Takie podejście do oceny wieku może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących zarządzania stadem, takich jak nadmierne wydłużanie czasu użytku zwierząt czy niewłaściwe planowanie reprodukcji. Dobrą praktyką w hodowli bydła jest stosowanie systemów identyfikacji, które umożliwiają dokładniejsze śledzenie wieku oraz historii zdrowotnej zwierząt, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie ich użytkowania oraz zarządzania stadem.
Pytanie 37

Wskaż produkt uboczny, który powstaje podczas wytwarzania piwa i jest stosowany w karmieniu bydła.

A. Makuchy
B. Ekspelery
C. Młóto
D. Śruta poekstrakcyjna
Makuchy, śruta poekstrakcyjna oraz ekspelery są produktami ubocznymi, które również mają swoje zastosowanie w żywieniu zwierząt, ale nie są bezpośrednio związane z produkcją piwa. Makuchy to pozostałości po tłoczeniu nasion oleistych, które są bogate w tłuszcze i białko, a ich stosowanie w diecie krów może wpływać na zwiększenie wartości energetycznej paszy. Jednakże, ich skład chemiczny i wartość odżywcza są znacznie różne od młóta, co może prowadzić do nieoptymalnych efektów w kontekście zdrowia i wydajności bydła. Śruta poekstrakcyjna, powstała na skutek ekstrakcji oleju z nasion, również jest stosowana w żywieniu zwierząt i charakteryzuje się wysoką zawartością białka, lecz brakuje jej włókna, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego krów. Ekspelery, będące pozostałością po procesie wyciskania, mają zastosowanie w paszach, ale nie są produktem ubocznym warzenia piwa i dlatego nie spełniają warunków tego pytania. Wybór niewłaściwych produktów do żywienia może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych u zwierząt, w tym zaburzeń metabolicznych. Kluczowe jest stosowanie właściwych składników i ich proporcji, aby zapewnić zrównoważoną dietę, co jest zgodne z aktualnymi standardami w hodowli bydła.
Pytanie 38

W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u

A. psów
B. koni
C. kur
D. owiec
Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 10 do 12 godzin
B. Od 18 do 24 godzin
C. Od 6 do 10 godzin
D. Od 12 do 18 godzin
Wybór odpowiedzi, który sugeruje dokonanie zabiegu w czasie krótszym lub dłuższym niż 12-18 godzin, może prowadzić do nieefektywności w procesie inseminacji. Odpowiedzi takie, jak 'Od 10 do 12 godzin' lub 'Od 6 do 10 godzin', są mylące, ponieważ sugerują wykonanie zabiegu zbyt wcześnie. W przypadku wcześniejszej inseminacji istnieje ryzyko, że komórka jajowa jeszcze nie dojrzała i nie dojdzie do zapłodnienia. Z kolei odpowiedzi wskazujące na czas po 18 godzinach mogą prowadzić do sytuacji, w której komórka jajowa już obumiera, co również uniemożliwi zapłodnienie. Niezrozumienie tego krytycznego okna czasowego może skutkować niższą wydajnością reprodukcyjną w stadzie. W praktyce hodowcy powinni regularnie monitorować rui i stosować metody, takie jak obserwacja zachowań zwierząt, co pozwoli na bardziej precyzyjne określenie momentu inseminacji. Kluczem do sukcesu w reprodukcji bydła jest więc dokładne rozumienie cyklu rujowego i dostosowanie działań do jego przebiegu, co jest zgodne z zaleceniami światowych organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej