Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 12:31
Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 13:17

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie środki stosuje się do dezynfekcji dłoni przy przygotowywaniu leków do oczu?

A. glukonian chlorheksydyny

B. wodę utlenioną

C. kwas nadoctowy

D. aldehyd glutarowy

Glukonian chlorheksydyny jest substancją o szerokim spektrum działania antyseptycznego, która jest szczególnie polecana do dezynfekcji rąk podczas przygotowywania leków do oczu. Jego skuteczność w eliminacji patogenów, w tym bakterii i wirusów, została potwierdzona w wielu badaniach klinicznych. W porównaniu do innych środków dezynfekcyjnych, glukonian chlorheksydyny cechuje się długotrwałym działaniem, co jest kluczowe w kontekście procedur farmaceutycznych, gdzie rygorystyczne standardy higieny są niezbędne. Przygotowując leki okulistyczne, należy unikać substancji, które mogą podrażnić oczy lub wprowadzić zanieczyszczenia. Glukonian chlorheksydyny jest dobrze tolerowany, co czyni go idealnym wyborem w tym kontekście. W praktyce, stosowanie tego środka powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi instytucji zdrowia publicznego, takimi jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz zaleceniami lokalnych przepisów dotyczących farmakologii. Przyzwyczajenie do używania glukonianu chlorheksydyny w warunkach aptecznych pomaga w utrzymaniu wysokich standardów bezpieczeństwa i jakości produktów medycznych.

Pytanie 2

Preparaty w formie tabletek o przedłużonym działaniu wykorzystywane są w leczeniu

A. ostrych stanów otolaryngologicznych

B. nadciśnienia

C. łuszczycy

D. przewlekłych zaparć

Leki w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu są często stosowane w terapii nadciśnienia tętniczego. Ich główną zaletą jest zdolność do stopniowego uwalniania substancji czynnej, co umożliwia utrzymanie stabilnego poziomu leku we krwi przez dłuższy czas. Dzięki temu pacjenci mogą przyjmować mniejszą liczbę dawek w ciągu dnia, co zwiększa ich adherencję do leczenia oraz minimalizuje ryzyko działań niepożądanych związanych z nagłymi fluktuacjami stężenia leku. Na przykład, leki takie jak amlodipina czy losartan są dostępne w formie preparatów o przedłużonym uwalnianiu, co czyni je szczególnie wygodnymi dla pacjentów. Stosowanie tych leków w długoterminowej terapii nadciśnienia jest zgodne z wytycznymi światowych organizacji zdrowia, które podkreślają znaczenie stabilizacji ciśnienia tętniczego w celu zapobiegania powikłaniom sercowo-naczyniowym.

Pytanie 3

Połączenie dwóch lub więcej substancji zazwyczaj skutkuje obniżeniem temperatury topnienia. W niektórych sytuacjach może to być tak znaczące, że mieszanina zaczyna się rozpuszczać lub topnieć już w temperaturze pokojowej.

Opis ten odnosi się do pary substancji:

A. Acidum acetylsalicylicum oraz Acidum boricum

B. Methenaminum oraz Phenylis salicylas

C. Phenylis salicylas oraz Acidum boricum

D. Mentholum oraz Metamizolum natricum

Odpowiedź dotycząca połączenia Methenaminum i Phenylis salicylas jest prawidłowa, ponieważ te dwie substancje wykazują zjawisko obniżenia temperatury topnienia w wyniku ich zmieszania. Fenomen ten, znany jako depresja temperatury topnienia, jest wynikiem interakcji między cząsteczkami dwóch różnych substancji, co prowadzi do destabilizacji ich struktury krystalicznej. Przykładem praktycznym zastosowania tego zjawiska jest proces formułowania leków, gdzie w celu poprawy rozpuszczalności oraz bioavailability substancji czynnych często łączy się różne składniki aktywne. W farmacji stosowanie mieszanin takich jak Methenaminum i Phenylis salicylas może być korzystne w postaci maści czy tabletek, gdzie niższa temperatura topnienia ułatwia proces ich wytwarzania oraz aplikacji. Dodatkowo, w kontekście standardów branżowych, zrozumienie oraz umiejętność przewidywania interakcji między substancjami jest kluczowe w konstruowaniu stabilnych oraz efektywnych preparatów farmaceutycznych.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

W sytuacji, gdy osoba doświadcza zatrzymania krążenia i oddechu, powinieneś przeprowadzić pośredni masaż serca oraz sztuczną wentylację w następującej kolejności:

A. 1 oddech i 10 uciśnięć mostka

B. 1 oddech i 5 uciśnięć mostka

C. 2 oddechy i 10 uciśnięć mostka

D. 2 oddechy i 30 uciśnięć mostka

Prawidłowa odpowiedź to 2 oddechy i 30 uciśnięć mostka, co jest zgodne z aktualnymi wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC) oraz American Heart Association (AHA). W sytuacji zatrzymania krążenia kluczowe jest szybkie i skuteczne wprowadzenie resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO). U dorosłych pacjentów, zaleca się wykonywanie 30 uciśnięć klatki piersiowej, które mają na celu zapewnienie odpowiedniego przepływu krwi do narządów oraz 2 oddechów, które dostarczają tlenu do płuc. Taka sekwencja jest efektywna w utrzymaniu krążenia mózgowego i zapobieganiu uszkodzeniom tkanek. Ważne jest, aby uciski były wykonywane z odpowiednią częstotliwością (ok. 100-120 uciśnięć na minutę) oraz głębokością (5-6 cm), przy jednoczesnym zachowaniu pełnej elastyczności klatki piersiowej między uciśnięciami. Praktyczne przykłady wskazują, że zastosowanie tej metody w sytuacjach nagłych, takich jak wypadki czy zawały serca, znacznie zwiększa szanse przeżycia pacjenta.

Pytanie 6

Do zbierania substancji ze ścianek naczynia w trakcie przygotowywania stosuje się kartę celuloidową?

A. czopków i nalewek

B. zawiesin i roztworów

C. maści i mieszanek

D. past i proszków

Karta celuloidowa jest narzędziem wykorzystywanym w farmacji i laboratoriach chemicznych do precyzyjnego zbierania substancji ze ścianek naczynia, co jest kluczowe podczas sporządzania past i proszków. Praktyczna aplikacja karty polega na minimalizacji strat materiałowych oraz zapewnieniu dokładności w procesie ważeń i pomiarów. Przygotowując pasty, które często mają konsystencję stałą lub półstałą, istotne jest, aby nie tracić surowców podczas transferu do pojemników. Karta celuloidowa, dzięki swojej elastyczności i gładkiej powierzchni, umożliwia skuteczne zbieranie pozostałości, co jest zgodne z dobrą praktyką wytwarzania (GMP). W kontekście proszków, precyzyjne przenoszenie materiału jest niezbędne do uzyskania jednorodnych mieszanek, co przekłada się na stabilność i skuteczność finalnych produktów. Dodatkowo, znajomość technik zbierania substancji przy użyciu karty celuloidowej wpisuje się w szerszą wiedzę na temat manipulacji materiałami w laboratoriach, co jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie farmacji i chemii.

Pytanie 7

Jaki syrop znajduje się w składzie Liquor Pectoralis?

A. sirupus Tussipecti

B. sirupus Pini

C. sirupus Althaeae

D. sirupus Thymi

Wybór sirupus Tussipecti, sirupus Pini lub sirupus Thymi jako składników Liquor Pectoralis opiera się na niepełnym zrozumieniu ich właściwości i zastosowań. Sirupus Tussipecti, będący syropem z wielu składników ziołowych, ma właściwości wykrztuśne, ale nie jest standardową bazą dla tego preparatu. Sirupus Pini, będący syropem sosnowym, wykazuje działanie wspomagające przy chorobach dróg oddechowych, jednak jego właściwości różnią się od działania althaean, co obniża jego skuteczność w kontekście tego konkretnego leku. Z kolei sirupus Thymi, syrop tymiankowy, również może wspierać układ oddechowy, ale nie ma tej samej funkcji osłaniającej, co sirupus Althaeae. Powszechnym błędem jest przyjmowanie, że wszystkie syropy ziołowe są wymienne, podczas gdy każdy z nich ma unikalne właściwości chemiczne i biologiczne. W terapii istotne jest dobranie odpowiednich składników do działania leku, co w przypadku Liquor Pectoralis czyni sirupus Althaeae najwłaściwszym wyborem. Dlatego zrozumienie specyfiki działania każdego z tych syropów jest kluczowe dla skuteczności terapii.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Jednym z działań niepożądanych, które może wystąpić w trakcie stosowania gentamycyny, jest

A. uszkodzenie słuchu

B. suchy kaszel

C. zapalenie nerwu wzrokowego

D. zatrzymanie krążenia

Gentamycyna jest antybiotykiem aminoglikozydowym, który może powodować szereg działań niepożądanych, z których jednym z najpoważniejszych jest uszkodzenie słuchu, znane również jako ototoksyczność. Działanie to jest wynikiem toksycznego wpływu leku na komórki słuchowe w uchu wewnętrznym. Uszkodzenie słuchu może być zarówno przelotne, jak i trwałe, a ryzyko jego wystąpienia wzrasta w przypadku długotrwałego stosowania leku lub przy jednoczesnym stosowaniu innych substancji ototoksycznych. W praktyce klinicznej, pacjenci stosujący gentamycynę powinni być regularnie monitorowani pod kątem funkcji słuchowych, zwłaszcza w przypadku długotrwałej terapii. Standardy dotyczące stosowania antybiotyków, takie jak wytyczne Instytutu Roberta Kocha, zalecają wykonywanie badań słuchu u pacjentów, którzy otrzymują lek przez dłuższy czas, aby w porę zidentyfikować ewentualne problemy i podjąć stosowne działania, takie jak zmiana dawkowania lub wybór innego leku.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Urządzenie, które wykorzystuje filtry HEPA i zapewnia aseptyczne warunki, to

A. szafka Hansena

B. sterylizator powietrzny

C. suszarka z wymuszonym obiegiem powietrza

D. loża z laminarnym nawiewem jałowego powietrza

Loża z laminarnym nawiewem jałowego powietrza to urządzenie, które zapewnia optymalne warunki aseptyczne dzięki zastosowaniu filtrów HEPA (High Efficiency Particulate Air). Filtry te eliminują 99,97% cząsteczek o średnicy 0,3 mikrometra, co czyni je niezwykle skutecznymi w usuwaniu zanieczyszczeń biologicznych, pyłów oraz innych szkodliwych cząsteczek. W praktyce, loże te są powszechnie wykorzystywane w laboratoriach biologicznych, chirurgii oraz w przemysłach farmaceutycznych, gdzie konieczne jest utrzymanie sterylnych warunków. Dzięki laminarnej cyrkulacji powietrza, zanieczyszczenia nie mają szans na osadzanie się na materiałach czy narzędziach, co jest kluczowe w precyzyjnych procedurach. Standardy takie jak ISO 14644 klasyfikują czystość powietrza w obszarach kontrolowanych, a loże z laminarnym nawiewem są projektowane zgodnie z tymi wymaganiami, co dodatkowo podkreśla ich rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa i jakości pracy w środowiskach wymagających sterylności.

Pytanie 12

W jakiej formie stosuje się witaminę A?

A. kapsułek, kropli

B. kapsułek, systemów transdermalnych

C. systemów transdermalnych, drażetek

D. proszków dzielonych, kropli

Wybór kapsułek i kropli jako formy podawania witaminy A jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie suplementacji tej niezwykle ważnej witaminy. Kapsułki zapewniają łatwe i precyzyjne dawkowanie, co jest kluczowe dla skuteczności leczenia oraz minimalizacji ryzyka przedawkowania. Z kolei krople, zwłaszcza w postaci oleju, umożliwiają lepszą absorpcję witaminy A, która jest witaminą rozpuszczalną w tłuszczach. Przykładem zastosowania jest suplementacja witaminy A u pacjentów z niedoborem, co może wpływać na poprawę zdrowia oczu, funkcji immunologicznych oraz stanu skóry. Witamina A odgrywa również kluczową rolę w procesie widzenia, a jej niedobór może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kurza ślepota. W kontekście standardów, suplementy diety powinny być zgodne z regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa oraz jakości, co jest zapewnione poprzez odpowiednie badania i certyfikacje. Odpowiednie formy podania witaminy A, takie jak kapsułki i krople, są powszechnie uznawane za skuteczne i bezpieczne.

Pytanie 13

Jaką funkcję pełni glicerolu monostearynian w procesie przygotowywania maści?

A. konserwanta

B. substancji zwiększającej lepkość

C. emulgatora

D. substancji zmiękczającej

Wybór innych odpowiedzi, takich jak konserwant, substancja zwiększająca lepkość czy substancja zmiękczająca, opiera się na niepełnym zrozumieniu funkcji glicerolu monostearynian w technologii sporządzania maści. Konserwanty mają na celu zapobieganie rozwojowi mikroorganizmów, co jest kluczowe dla utrzymania trwałości produktów, jednak glicerolu monostearynian nie wykazuje takich właściwości. Jego działanie polega na stabilizacji emulsji, a nie na eliminacji patogenów. Jeśli chodzi o substancje zwiększające lepkość, to ich rola skupia się na zagęszczaniu formulacji, co nie jest główną funkcją glicerolu monostearynian, chociaż może wpływać na teksturę końcowego produktu. Z kolei substancje zmiękczające mają na celu poprawę elastyczności i nawilżenia skóry, co jest odmiennym procesem od emulgacji. Kluczowym błędem jest mylenie tych funkcji, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W praktyce, wybór odpowiednich substancji czynnych w formulacji maści jest istotny dla osiągnięcia zamierzonych efektów terapeutycznych, a zrozumienie różnic pomiędzy tymi funkcjami jest fundamentalne dla każdego specjalisty zajmującego się opracowywaniem produktów farmaceutycznych.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Jakie leki są wykorzystywane w przypadku alergicznego zapalenia nosa i spojówek?

A. papaweryna i loratadyna

B. nitrogliceryna, hydroksyzyna

C. hydroksyzyna, mizoprostol

D. loratadyna, cetyryzyna

Loratadyna i cetyryzyna to leki przeciwhistaminowe, które są powszechnie stosowane w leczeniu objawów alergicznego zapalenia nosa i spojówek, takich jak katar, kichanie, swędzenie nosa oraz łzawienie. Działają one poprzez blokowanie receptorów histaminowych H1, co prowadzi do łagodzenia objawów alergicznych. Loratadyna jest lekiem drugiej generacji, co oznacza, że ma mniejsze ryzyko powodowania senności w porównaniu do leków pierwszej generacji. Cetyryzyna, choć również wykazuje działanie przeciwhistaminowe, może powodować nieco większą senność, ale mimo to jest wysoko ceniona za swoją skuteczność. Oba leki są dostępne bez recepty i mogą być stosowane zarówno przez dorosłych, jak i dzieci powyżej drugiego roku życia. Przykładowo, osoby cierpiące na sezonowe alergie na pyłki mogą przyjmować te leki, aby skutecznie złagodzić objawy, co wpływa na poprawę jakości ich życia. Zgodnie z aktualnymi standardami leczenia alergii, stosowanie leków przeciwhistaminowych jest pierwszym krokiem w terapii, co podkreśla ich znaczenie w praktyce klinicznej.

Pytanie 16

Jakie substancje gorączkotwórcze nie są wymagane w przypadku

A. maści z detreomycyną

B. 5,0% roztworu glukozy do infuzji

C. kropli do oczu z gentamycyną

D. 0,1% roztworu etakrydyny mleczanu do przemywania ran

A więc, 5% roztwór glukozy to coś, co znajdziemy w medycynie jako świetne źródło energii i nawadniający środek. Właściwie to nic w nim nie powoduje gorączki, co jest spoko. Używa się go w terapii płynowej, zwłaszcza u ludzi, którzy muszą uzupełnić płyny i kalorie. Przykłady to odwodnienie czy poważniejsze stany. Według Instytutu Żywności i Żywienia, ten roztwór dobrze działa jako nośnik dla innych leków, dlatego jest często wykorzystywany w infuzjach. Oczywiście, zanim podamy ten roztwór pacjentowi, dobrze jest sprawdzić, czy nie ma przeciwwskazań, jak na przykład cukrzyca. Kontrola poziomu glukozy w takim przypadku jest mega ważna.

Pytanie 17

Ile wynosi ilość nystatyny potrzebna do wykonania leku według przedstawionej recepty, jeśli Nystatinum 1,0 g = 2 000 000 j.m.?

Rp.
Neomycini sulfatis          0,5
Nystatini                   150 000 j.m.
Lactosi                     0,1
Massae suppositoriae        q.s.
M.f. glob. vag.  D.t.d. No  9

A. 1,500 g

B. 0,075 g

C. 0,900 g

D. 0,675 g

Niestety, żadna z podanych odpowiedzi nie jest odpowiednia. Wiele osób może błądzić w obliczeniach ilości nystatyny potrzebnej do sporządzenia leku, co często wynika z nieprzemyślanej analizy jednostek oraz proporcji. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 1,500 g, 0,075 g czy 0,900 g, należy zwrócić uwagę na to, jak rozkłada się jednostka j.m. w kontekście konkretnej recepty. Często zdarza się, że osoby mylą dawki lub nieprawidłowo przeliczają ilości, co prowadzi do znacznych błędów. Na przykład, obliczając ilość nystatyny na jedną globulkę, istotnym jest, aby zastosować właściwy przelicznik, a nie opierać się na przybliżonych wartościach. Należy pamiętać, że farmaceuci często posługują się standardami, które wymagają precyzyjnego obliczania dawek. Zrozumienie proporcji i odpowiednich przeliczników jest kluczowe w farmacji i powinno być oparte na solidnych podstawach teoretycznych. Błędy te mogą prowadzić do wypisania niewłaściwych dawek, co w rzeczywistości może zagrażać pacjentom. Kluczowe jest zatem, aby w obliczeniach dotyczących leków nie pomijać kroków, takich jak przeliczenie jednostek i zwrócenie uwagi na ilości, co może prowadzić do znacznych pomyłek.

Pytanie 18

Pacjent przyszedł do apteki z lekiem, którego termin ważności już minął, a znajduje się on na liście B jako część domowej apteczki. Jaką metodę postępowania powinien zalecić farmaceuta pacjentowi?

A. Rozcieńczenie leku i spuszczenie go do kanalizacji.

B. Korzystanie z leku aż do wystąpienia negatywnych zmian, takich jak osad, zmatowienie lub zmętnienie.

C. Wyrzucenie leku do kosza na śmieci, który jest zabezpieczony przed dziećmi.

D. Złożenie leku w aptece z zamiarem jego utylizacji.

Odpowiedź, która sugeruje pozostawienie przeterminowanego leku w aptece w celu jego utylizacji, jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania farmaceutyką i bezpieczeństwa publicznego. W Polsce, zgodnie z przepisami prawa, apteki są zobowiązane do odbierania przeterminowanych leków oraz ich utylizacji. Taki sposób postępowania nie tylko zabezpiecza przed przypadkowym zażyciem leków, które mogą być szkodliwe, ale również chroni środowisko przed zanieczyszczeniem. Utylizacja leków w aptece odbywa się w sposób kontrolowany, co minimalizuje ryzyko ich nieodpowiedniego użycia. Na przykład, leki z grupy B, które zawierają substancje kontrolowane, wymagają szczególnego traktowania, dlatego ich oddanie do apteki jest jedynym bezpiecznym rozwiązaniem. Dzięki temu pacjent nie ryzykuje zdrowia oraz nie przyczynia się do problemów związanych z niewłaściwym usuwaniem leków, takich jak zanieczyszczenie wód gruntowych, co może mieć poważne konsekwencje zdrowotne dla społeczeństwa i ekosystemów.

Pytanie 19

Czym są spejsery?

A. ampułkostrzykawki zawierające pojedynczą dawkę leku

B. komory inhalacyjne, w których uwalniane są dawki aerozolu

C. systemy terapeutyczne przeznaczone do oczu

D. tabletki stosowane do implantacji

Spejsery to urządzenia medyczne, które pełnią rolę komór inhalacyjnych, umożliwiających pacjentom precyzyjne dawkowanie leków w postaci aerozolu. Ich działanie opiera się na wykorzystaniu ciśnienia, które pozwala na równomierne rozprowadzenie leku w drogach oddechowych. Dzięki zastosowaniu spejserów, pacjenci z chorobami układu oddechowego, takimi jak astma czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), mogą skuteczniej przyjmować leki, co przekłada się na poprawę kontroli objawów i zmniejszenie ryzyka zaostrzeń. Spejsery są szczególnie zalecane w przypadku dzieci oraz osób starszych, które mogą mieć trudności z koordynacją oddechu i użyciem inhalatora. Standardy dotyczące stosowania spejserów, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), podkreślają ich znaczenie w terapii inhalacyjnej, a zastosowanie spejserów w praktyce klinicznej w znaczący sposób poprawia efektywność leczenia. Dodatkowo, spejsery mogą być wykorzystywane w połączeniu z różnymi typami inhalatorów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w terapii lekowej.

Pytanie 20

Oblicz ilość bromku amonu, której należy użyć do sporządzenia 200,0 g roztworu soli Erlenmayera o stężeniu 10,0%.

Skład soli Erlenmayera:

 bromek sodu    4,0 cz.
 bromek potasu  4,0 cz.
 bromek amonu   2,0 cz.

A. 1,0 g

B. 4,0 g

C. 6,0 g

D. 2,0 g

Żeby obliczyć, ile bromku amonu trzeba, by przygotować 200 g roztworu o stężeniu 10%, najpierw musimy wiedzieć, co to w ogóle oznacza. Jak mamy stężenie 10%, to znaczy, że w 100 g roztworu jest 10 g substancji rozpuszczonej. Więc w naszym przypadku, w 200 g roztworu będzie 20 g tej substancji. Mówiąc o bromku amonu, który jest 20% masy tej soli, wychodzi, że potrzebujemy 4 g bromku amonu. Przy robieniu roztworów ważne jest, żeby dokładnie odmierzać składniki i pamiętać o zasadach BHP. Z mojego doświadczenia wiem, że umiejętność obliczania stężenia roztworów to podstawa w laboratorium, bo przy wielu eksperymentach trzeba mieć dokładne stężenia.

Pytanie 21

Wskaż lek należący do grupy NLPZ, który selektywnie blokuje działanie COX-2?

A. Ketoprofen

B. Celekoksyb

C. Nabumeton

D. Nimesulid

Celekoksyb jest selektywnym inhibitorem cyklooksygenazy-2 (COX-2), co oznacza, że skutecznie hamuje enzym odpowiedzialny za syntezę prostaglandyn związanych z procesami zapalnymi i bólowymi, jednocześnie minimalizując działanie na cyklooksygenazę-1 (COX-1), która jest odpowiedzialna za ochronę błony śluzowej żołądka oraz regulację funkcji nerek. Zastosowanie celekoksybu jest szczególnie korzystne w terapii stanów zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, ponieważ zmniejsza ryzyko działań niepożądanych związanych z klasycznymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), które mogą prowadzić do uszkodzenia śluzówki żołądka. W praktyce klinicznej celekoksyb jest szeroko stosowany ze względu na korzystny profil bezpieczeństwa w porównaniu do innych NLPZ, co czyni go lepszym wyborem dla pacjentów z chorobami układu pokarmowego. Dodatkowo, badania wykazały, że celekoksyb może mieć korzystny wpływ na jakość życia pacjentów poprzez skuteczne łagodzenie bólu i poprawę funkcji ruchowych.

Pytanie 22

Według zamieszczonej recepty, sporządzony lek recepturowy to

Rp.
Acidi salicylici        2,0
Zinci oxidi            25,0
Vaselini albi      ad 100,0

A. pasta.

B. mazidło.

C. roztwór.

D. emulsja.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ pasta, jako forma leku recepturowego, charakteryzuje się obecnością substancji stałych, które są nierozpuszczalne w podłożu. W przedstawionej recepturze mamy do czynienia z kwasem salicylowym i tlenkiem cynku, które są substancjami stałymi. Wazelinę białą stosuje się jako podłoże. W praktyce farmaceutycznej, pasty są często stosowane w dermatologii do leczenia stanów zapalnych skóry oraz do ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Tworzą one na skórze warstwę ochronną, co jest istotne w przypadku oparzeń, otarć czy odparzeń. Oprócz tego, z uwagi na właściwości adsorpcyjne tlenku cynku, takie preparaty mogą również wykazywać działanie wysuszające. Dobrą praktyką w aptece jest korzystanie z past w przypadku schorzeń wymagających lokalnego działania substancji czynnych, co czyni je efektywnym rozwiązaniem w farmakoterapii.

Pytanie 23

Która z substancji farmakologicznych znajduje zastosowanie w produktach podawanych "per rectum"?

A. Doksycyclinum

B. Amoksycyllinum

C. Pyralginum

D. Metoprololum

Pyralginum, znane również jako metamizol, jest substancją leczniczą, która wykazuje działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz przeciwzapalne. Jego podawanie 'per rectum' jest szczególnie korzystne w przypadkach, gdy pacjent nie może przyjmować leków doustnie, na przykład w sytuacjach związanych z wymiotami lub trudnościami w połykaniu. W praktyce klinicznej, preparaty zawierające Pyralginum mogą być stosowane w leczeniu bólu o różnorodnym pochodzeniu, takiego jak ból pooperacyjny, ból nowotworowy czy ból związany z chorobami zapalnymi. Warto podkreślić, że stosowanie Pyralginum powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza oraz z uwzględnieniem potencjalnych działań niepożądanych, takich jak ryzyko agranulocytozy. W kontekście standardów leczniczych, podawanie leków 'per rectum' jest uznawane za dobrze ugruntowaną metodę w przypadkach, gdzie inna droga podania nie jest możliwa.

Pytanie 24

Jakie utensylia apteczne są wymagane do przygotowania leku na podstawie podanej recepty?

Rp.
 Sulfuris ad usum ext.    1,0
 Adipis suilli        ad 30,0
 M.f. ung.
 D.S. Zewnętrznie

A. Moździerz, pistel i karta celuloidowa.

B. Parownica, pistel i karta celuloidowa.

C. Parownica, bagietka i łaźnia wodna.

D. Moździerz, bagietka i łaźnia wodna.

Wybór zestawów utensyliów, które nie zawierają moździerza, pistela i karty celuloidowej, prowadzi do nieprawidłowych praktyk farmaceutycznych. Użycie parownicy, bagietki lub łaźni wodnej nie jest adekwatne w kontekście sporządzania maści, gdyż te narzędzia są dedykowane do innych zadań. Parownica jest wykorzystywana w procesach, które wymagają odparowania rozpuszczalników, co jest zbędne w przypadku, gdy celem jest stworzenie maści, a nie jej odparowywanie. Bagietka, mimo że często towarzyszy procesom mieszania, nie jest wystarczająco efektywna do mechanicznego mielenia substancji, co może prowadzić do niedoszacowania właściwości leku. Użycie karty celuloidowej jest kluczowe dla precyzyjnego pakowania, co w kontekście maści jest niezbędne; jednak zastąpienie jej innym narzędziem z zestawu, które nie zostało zaprojektowane z myślą o tym celu, może skutkować nieodpowiednią konsystencją lub zanieczyszczeniem preparatu. Tego typu błędy w rozumieniu funkcji utensyliów mogą prowadzić do nieefektywnej produkcji farmaceutyków, co jest sprzeczne z zasadami zapewnienia jakości w branży farmaceutycznej. Ważne jest, aby każdy farmaceuta znał nie tylko funkcje różnych narzędzi, ale także ich zastosowanie w kontekście konkretnych procesów, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości produktów leczniczych.

Pytanie 25

Przy przygotowywaniu leku w formie saturacji, należy właściwie wybrać opakowanie, które powinno posiadać (uwaga: pytanie może być niejednoznaczne)

A. pojemność odpowiadającą objętości leku

B. pojemność odpowiednio większą niż objętość leku

C. etykietę z napisem "Trucizna"

D. etykietę z napisem "Zmieszać przed użyciem"

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, jest naprawdę trafna. Chodzi o to, że pojemność pojemnika leku ma ogromne znaczenie, zwłaszcza przy sporządzaniu różnych preparatów farmaceutycznych. Kiedy mamy do czynienia z lekami w formie, która może się rozprężać, fajnie jest, gdy pojemnik ma jednak trochę większą objętość niż sam lek. Dzięki temu unikamy problemów z napełnianiem, a także mamy miejsce na to, żeby się ciecz mogła 'rozruszać' lub żeby nie wytwarzały się pęcherzyki powietrza. Na przykład, gdy przygotowujemy roztwór, to dodatkowa przestrzeń w pojemniku zapobiega przelewaniu się substancji, co jest istotne, zwłaszcza w przypadku składników aktywnych, które nie lubią zanieczyszczeń. Z tego co wiem, standardy dobrej praktyki wytwarzania (GMP) mówią, że ważne jest, żeby odpowiednio dobierać pojemności opakowań, bo wpływa to na jakość i bezpieczeństwo leku. No i farmaceuci muszą też pamiętać o innych rzeczach, jak transport i przechowywanie leku, bo to też ma wpływ na jego stabilność.

Pytanie 26

W zapobieganiu choroby wieńcowej stosuje się kwas acetylosalicylowy, ponieważ

A. powoduje rozpad zakrzepu

B. wywołuje rozkurcz mięśni gładkich w naczyniach krwionośnych

C. przyspiesza krzepnięcie krwi

D. hamuje agregację płytek krwi

Kwas acetylosalicylowy, znany też jako ASA, jest dość popularny w profilaktyce choroby wieńcowej, bo pomaga w hamowaniu zlepiania się płytek krwi. Działa tak, że blokuje enzym COX-1, który jest odpowiedzialny za produkcję tromboksanu A2. Ten tromboksan z kolei sprawia, że płytki krwi zaczynają się zlepiać. Jak jest go mniej, to płytki mają trudniej się zlepić, a to jest kluczowe, żeby nie powstały zakrzepy w naczyniach wieńcowych. W praktyce, lekarze często przepisują ASA pacjentom, którzy są w grupie ryzyka, na przykład po zawale serca. Dzięki temu spada ryzyko kolejnych problemów sercowych. Warto pamiętać, że lekarze dobierają odpowiednie dawki, żeby były skuteczne, a jednocześnie nie robiły krzywdy. Badania pokazują, że jego stosowanie naprawdę przynosi korzyści, przez co jest jednym z najważniejszych leków w kardiologii.

Pytanie 27

Skróty oraz określenia: SR, XL, retard, long znajdują się na opakowaniach

A. tabletek, z których sporządza się roztwory

B. leków uwalnianych w jamie ustnej

C. leków o przedłużonym uwalnianiu

D. tablet o większych wymiarach

Odpowiedź "leków o przedłużonym uwalnianiu" jest poprawna, ponieważ skróty SR (sustained release), XL (extended release) oraz retard odnoszą się do form farmaceutycznych, które umożliwiają stopniowe uwalnianie substancji czynnej w organizmie przez dłuższy czas. Dzięki takim formom dawkowania, pacjenci mogą cieszyć się stabilniejszymi poziomami leku we krwi, co jest szczególnie ważne w terapii przewlekłych schorzeń, takich jak nadciśnienie czy cukrzyca. Przykładem mogą być tabletki metforminy o przedłużonym uwalnianiu, które pozwalają na osiągnięcie optymalnych efektów terapeutycznych przy mniejszej liczbie dawek dziennych. Praktycznie, stosowanie leków o przedłużonym uwalnianiu zmniejsza ryzyko działań niepożądanych związanych z nagłym wzrostem stężenia leku, co jest zgodne z zasadami farmakoterapii i dobrymi praktykami w obszarze zdrowia publicznego. Zrozumienie skrótów i oznaczeń na opakowaniach leków jest kluczowe dla prawidłowego stosowania terapii i poprawy wyników zdrowotnych pacjentów.

Pytanie 28

Jakie substancje powodują rozszerzenie źrenicy po ich podaniu?

A. diklofenaku i siarczanu sodu

B. norepinefryny i lowastatyny

C. siarczanu atropiny lub tropikamidu

D. adrenaliny i pseudoefedryny

Siarczan atropiny i tropikamid to leki stosowane w oftalmologii, które powodują rozszerzenie źrenicy, co jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu chorób oczu. Atropina, alkaloid pochodzenia roślinnego, działa jako antagonistyczny inhibitor receptorów muskarynowych, co prowadzi do paraliżu mięśni rzęskowych i rozkurczu mięśnia zwieracza źrenicy. Tropikamid, będący syntetycznym lekiem, ma podobne działanie, ale jest stosunkowo krótszy w działaniu. Rozszerzenie źrenic ułatwia badanie dna oka oraz oceny stanu siatkówki. Przykładowo, w przypadku podejrzenia o odwarstwienie siatkówki lub retinopatię, poszerzenie źrenic jest niezbędnym krokiem w diagnostyce. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi w oftalmologii, stosowanie tych leków powinno być dostosowane indywidualnie do pacjenta, biorąc pod uwagę jego historię medyczną. W przypadku niektórych pacjentów, takich jak osoby z jaskrą, należy zachować szczególną ostrożność.

Pytanie 29

Etykiety przed użyciem należy zmieszać, lecz nie powinno się ich dołączać do opakowania zawierającego

A. mieszankę

B. zawiesinę

C. roztwór wodny

D. emulsję

Odpowiedź 'roztwór wodny' jest prawidłowa, ponieważ etykiety informujące o konieczności zmieszania substancji przed użyciem są szczególnie istotne w przypadku substancji, które są w stanie roztworu wodnego. Roztwory wodne są jednymi z najczęściej stosowanych form farmaceutycznych i laboratoryjnych, w których substancje aktywne są rozpuszczane w wodzie. W praktyce, etykiety te służą do zapewnienia, że użytkownik pozostaje świadomy potrzeby dokładnego wymieszania substancji, aby uzyskać jednorodny produkt. Na przykład, w przypadku roztworów do infuzji, brak dokładnego wymieszania może prowadzić do nieprawidłowego dawkowania substancji czynnych, co z kolei może wpływać na bezpieczeństwo pacjenta. W branży farmaceutycznej i chemicznej kluczowe jest przestrzeganie standardów, takich jak GMP (Dobre Praktyki Wytwarzania), które nakładają obowiązek odpowiedniego oznakowania i instrukcji dotyczących obsługi produktów. Odpowiednie etykiety pomagają w utrzymaniu wysokiej jakości i bezpieczeństwa produktów.

Pytanie 30

Wysoka wartość liczby potwierdza obecność wiązań wielokrotnych w cząsteczce substancji leczniczej?

A. zmydlania

B. kwasowej

C. jodowej

D. estrowej

Obecność wiązań wielokrotnych w cząsteczce substancji leczniczej jest potwierdzona wysoką wartością liczby jodowej, co oznacza, że substancja ta ma zdolność do reagowania z jodem. Liczba jodowa jest miarą ilości wiązań nienasyconych, które mogą wchodzić w reakcje z reagentem jodowym, co jest kluczowym aspektem w analizie substancji chemicznych. W praktyce, substancje o wysokiej liczbie jodowej, takie jak niektóre kwasy tłuszczowe czy oleje, są istotne w farmakologii, ponieważ ich struktura chemiczna może wpływać na biodostępność i efekty działania leków. Na przykład, wiele leków przeciwzapalnych zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, które wykazują korzystne działanie w organizmie. W standardach analitycznych, takich jak metody oznaczania liczby jodowej, stosuje się je jako narzędzie do oceny jakości i czystości substancji, co jest kluczowe w branży farmaceutycznej, gdzie precyzyjne dane chemiczne są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i skuteczności leków.

Pytanie 31

Który z wymienionych leków jest przygotowywany w aseptycznych warunkach?

A. Maść z detreomycyną

B. Maść z tlenkiem cynku

C. Krople do ucha z hydrokortyzonem

D. Proszki dzielone z fenobarbitalem

Maść z detreomycyną to lek, który trzeba przygotowywać w warunkach aseptycznych. To dlatego, że ma ona specyficzny skład i sposób użycia. Detreomycyna to antybiotyk, który stosujemy w leczeniu infekcji bakteryjnych, więc trzeba być ostrożnym przy jej sporządzaniu. Aseptyczność jest tu kluczowa, żeby nie wprowadzić żadnych patogenów. W praktyce to oznacza, że musisz zadbać o dezynfekcję narzędzi i powierzchni, używać odpowiednich materiałów opakowaniowych i dołożyć starań, by składniki były sterylne. Dobre praktyki wytwarzania (GMP) dokładnie opisują, jak powinno się to robić, by zminimalizować ryzyko zakażeń i zapewnić jakość leku. No i pamiętaj, że leki muszą przejść odpowiednie testy jakościowe, zanim trafią do pacjentów. Dlatego aseptyczne warunki są takie ważne.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jaką ilość 3,0% roztworu kwasu borowego należy zastosować do przygotowania leku zgodnie z receptą?

Rp.
Chloramphenicoli              1,0
Resorcinoli                   2,0
2,0% Sol. Acidi borici       20,0
Spiritus Vini 85°        ad 100,0
M.f. solutio
D.S. Zewnętrznie

A. 12,37 g

B. 3,33 g

C. 6,67 g

D. 13,33 g

Aby sporządzić lek według podanej recepty, istotne jest zrozumienie, jak oblicza się ilość substancji czynnej w roztworze. W przypadku 3,0% roztworu kwasu borowego, oznacza to, że w 100 g roztworu znajduje się 3 g czystego kwasu borowego. Potrzebujemy 20,0 g 2,0% roztworu, co odpowiada 0,4 g czystego kwasu borowego. Ustalając, ile gramów 3,0% roztworu potrzebujemy, możemy użyć proporcji: 3 g w 100 g roztworu to 0,4 g w X g roztworu. Stąd wynika, że X = (0,4 g * 100 g) / 3 g = 13,33 g. Takie podejście jest zgodne z dobrą praktyką farmaceutyczną, gdzie precyzja w obliczeniach jest kluczowa dla skuteczności leku. Zrozumienie, jak obliczać stężenia i ilości substancji czynnych, jest fundamentalne dla każdego farmaceuty oraz osoby zajmującej się przygotowaniem leków, co przyczynia się do zapewnienia pacjentom bezpiecznych i skutecznych terapii.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

W celu właściwego wykonania leku na podstawie zamieszczonej recepty lekarskiejnależy

Rp.
	Ammonii hydroxidi sol.	10,0
	Rapae olei	ad 40,0
	M.f. linimentum
	D.S. Do nacierania

A. wytrząsać składniki w butelce

B. mieszać składniki bagietką w zlewce

C. ogrzewać składniki w parownicy na łaźni wodnej

D. ucierać składniki w moździerzu

Wybrałeś dobrą odpowiedź! Wytrząsanie składników w butelce to rzeczywiście standardowy sposób robienia emulsji, a linimentum to jeden z tych przykładów. Kluczowe jest, żeby dobrze połączyć fazy, no bo inaczej cały preparat może się nie udać. Intensywne wytrząsanie sprawia, że składniki aktywne są równomiernie rozprowadzone, co wpływa na skuteczność leku. W farmacji to naprawdę istotne, żeby trzymać się standardów jakości, jak te z Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP). Linimentum, które przygotowuje się tą metodą, pomaga na bóle mięśniowe i stawowe. Dlatego dobrze, że zwróciłeś na to uwagę – odpowiednie mieszanie to naprawdę podstawa w tym wszystkim.

Pytanie 37

Pulvis Magnesiae z Rheo to

A. proszek przeciwbólowy

B. proszek troisty

C. sól Erlenmeyera

D. zasypka dla niemowląt

Zrozumienie różnicy pomiędzy poszczególnymi substancjami chemicznymi oraz ich zastosowaniem jest kluczowe w medycynie i farmacji. Podawanie informacji o Pulvis Magnesiae cum Rheo jako soli Erlenmeyera jest błędne, ponieważ sól Erlenmeyera to termin odnoszący się do specyficznych pojemników laboratoryjnych, a nie substancji chemicznych. W tym kontekście, nie ma związku z omawianym proszkiem troistym. Odpowiedź sugerująca, że jest to proszek od bólu głowy również jest niepoprawna; Pulvis Magnesiae cum Rheo nie jest tradycyjnie stosowany w leczeniu bólu głowy, lecz w dolegliwościach żołądkowych. Ból głowy zazwyczaj wymaga innych podejść terapeutycznych, takich jak leki przeciwbólowe. Również twierdzenie, że to zasypka dla niemowląt jest mylne. Zasypki dla niemowląt mają inne składniki, takie jak skrobia czy talk, które są przeznaczone do pielęgnacji skóry, podczas gdy proszek troisty skupia się na działaniu w układzie pokarmowym. Kluczową kwestią, na którą warto zwrócić uwagę, jest zrozumienie podstawowych właściwości farmakologicznych i sposobu działania substancji, co pozwala uniknąć nieporozumień oraz stosować odpowiednie terapie w zależności od potrzeby pacjenta.

Pytanie 38

W jakich monografiach można znaleźć opis Belladonnae folii extractum siccum normatum?

A. Ogólnych.

B. Szczegółowych substancji i przetworów roślinnych.

C. Krajowych.

D. Ogólnych form leków.

Odpowiedź dotycząca monografii 'Szczegółowych substancji i przetworów roślinnych' jest poprawna, ponieważ Belladonnae folii extractum siccum normatum, jako standaryzowany ekstrakt z rośliny, jest szczegółowo opisany w dokumentacji, która koncentruje się na substancjach czynnych oraz ich właściwościach. Monografie te zawierają istotne informacje dotyczące jakości, bezpieczeństwa, a także skuteczności ekstraktów roślinnych. W praktyce, farmaceuci oraz specjaliści ds. zdrowia muszą stosować się do wytycznych zawartych w takich publikacjach, aby zapewnić odpowiednie stosowanie leków roślinnych. Na przykład, informacje o dawkach, metodach przygotowania oraz potencjalnych interakcjach z innymi substancjami czynnymi są kluczowe w kontekście prawidłowego stosowania leków. Dodatkowo, standardy takie jak monografie farmakopealne, które są opracowywane przez międzynarodowe organizacje, stanowią fundament dla zapewnienia wysokiej jakości i skuteczności preparatów roślinnych.

Pytanie 39

Benzodiazepiny pochodne, takie jak Temazepam i Diazepam, mają działanie

A. psychoaktywne

B. anksyolityczne

C. neuroleptyczne

D. przeciwdepresyjne

Benzodiazepiny, takie jak temazepam i diazepam, są lekami, które wykazują głównie działanie anksjolityczne, co oznacza, że skutecznie redukują uczucie lęku i napięcia. Działanie to osiąga się poprzez wpływ na receptory GABA w mózgu, co prowadzi do zwiększenia hamowania neuronalnego. Dzięki temu pacjenci z zaburzeniami lękowymi, bezsennością czy innymi problemami emocjonalnymi mogą korzystać z tych leków w terapii krótkoterminowej. Przykładem praktycznego zastosowania temazepamu jest leczenie bezsenności, gdzie jego działanie nasenne pomaga pacjentom lepiej zasypiać oraz utrzymywać sen. Diazepam, z kolei, znajduje zastosowanie w redukcji lęku przed zabiegami medycznymi, a także w terapii stanów abstynencyjnych w alkoholizmie. W praktyce klinicznej, lekarze muszą starannie dobierać dawkowanie i monitorować pacjentów, aby minimalizować ryzyko uzależnienia, co jest kluczowe w zgodności z aktualnymi wytycznymi medycznymi.

Pytanie 40

Jakie lekarstwo występuje w formie emulsji?

A. Mixtura nervina

B. Linimentum Calcareum

C. Sulfuri unguentum

D. Species sedativae

Linimentum Calcareum jest lekiem stosowanym w postaci emulsji, co oznacza, że jest to preparat zawierający substancje czynne rozpuszczone lub zawieszone w emulgującej bazie. Emulsje są szczególnie użyteczne w farmakologii ze względu na swoją zdolność do poprawy biodostępności substancji czynnych oraz ułatwienia ich wchłaniania przez skórę. Linimentum Calcareum, zawierające m.in. wapń, jest używane w terapii stanów zapalnych i bólów mięśniowych. Dzięki swojej emulsji, preparat ten może być łatwo aplikowany na skórę, co sprzyja lokalnemu działaniu terapeutycznemu. W praktyce, takie preparaty są często stosowane w ortopedii oraz rehabilitacji, gdzie ważne jest szybkie działanie i minimalizacja skutków ubocznych. Użycie emulsji w preparatach farmaceutycznych jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie formulacji leków, zapewniając jednocześnie komfort pacjenta oraz efektywność terapii.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej