Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 09:23
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:26

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Rozmiar pliku wynosi 2kB. Jaką wartość to reprezentuje?

A. 2048 bitów

B. 16000 bitów

C. 2000 bitów

D. 16384 bity

Odpowiedź 16000 bitów jest prawidłowa, ponieważ 1 kilobajt (kB) to 1024 bajty, a każdy bajt składa się z 8 bitów. Dlatego, aby przeliczyć kilobajty na bity, należy wykonać następujące obliczenia: 2 kB * 1024 bajtów/kB * 8 bitów/bajt = 16 384 bity. W kontekście przechowywania danych i zarządzania pamięcią, przeliczenia te są kluczowe dla programistów i specjalistów IT, gdyż wpływają na wydajność systemów komputerowych oraz efektywność przesyłania danych. Zrozumienie tych jednostek jest również istotne w kontekście standardów takich jak SI (jednostki miar) oraz ANSI (American National Standards Institute), które definiują normy dotyczące rozmiarów i jednostek danych. W praktyce, znajomość przeliczeń między bajtami a bitami jest niezbędna przy projektowaniu baz danych, a także w komunikacji sieciowej, gdzie transfery danych są często mierzone w bitach na sekundę (bps).

Pytanie 2

Na podstawie specyfikacji płyty głównej przedstawionej w tabeli, wskaż największą liczbę kart rozszerzeń, które mogą być podłączone do magistrali Peripheral Component Interconnect?

BIOS Type	AWARD
BIOS Version	1.8
Memory Sockets	3
Expansion Slots	1 AGP/5 PCI
AGP 8X	Yes
AGP Pro	No
NorthbridgeCooling Fan	Yes
Northbridge	nForce2 SPP
Southbridge	nForce2 MCP-T
FSB Speeds	100-300 1 MHz
MultiplierSelection	Yes – BIOS
CoreVoltages	1.1V-2.3V
DDR Voltages	2.5V-2.9V
AGP Voltages	1.5V-1.8V
Chipset Voltages	1.4V-1.7V
AGP/PCI Divider in BIOS	Yes (AGP)

A. pięć

B. dwie

C. jedna

D. trzy

Wybór niepoprawnej liczby kart rozszerzeń które można podłączyć do magistrali PCI często wynika z braku zrozumienia specyfikacji technicznej płyty głównej w tym przypadku specyfikacja wyraźnie wskazuje że dostępnych jest pięć slotów PCI które są przeznaczone do podłączania różnych kart rozszerzeń takich jak karty dźwiękowe sieciowe czy kontrolery pamięci masowej Odpowiedź wskazująca na 2 lub 3 sloty mogła wynikać z pomylenia liczby fizycznych slotów z liczbą urządzeń wspieranych przez daną wersję BIOS-u lub architekturę systemową Często zdarza się że użytkownicy błędnie interpretują różne rodzaje slotów na płycie głównej szczególnie jeśli chodzi o różnice między PCI a AGP wskazane w specyfikacji jako osobny slot AGP służący głównie do kart graficznych Dla dokładnego zrozumienia specyfikacji kluczowe jest zrozumienie że magistrala PCI choć starsza wciąż jest szeroko stosowana w wielu zastosowaniach z powodu swojej wszechstronności i zgodności wstecznej Dzięki temu inżynierowie i technicy mogą projektować elastyczne systemy które łatwo można dostosować do zmieniających się potrzeb rozbudowując je o nowe funkcjonalności bez konieczności wymiany całej płyty głównej lub innych kluczowych komponentów

Pytanie 3

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

B. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

C. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

D. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

Adresy IP klasy A dotyczą dużych sieci i mają zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255. W przedstawionej konfiguracji urządzenia posiadają adresy z zakresu 192.168.x.x, co klasyfikuje je jako adresy klasy C, powszechnie używane w sieciach lokalnych. To powszechny błąd, by sugerować się pierwszą cyfrą adresu IP bez uwzględnienia pełnego zakresu klasy adresów. Kolejnym niewłaściwym założeniem jest stwierdzenie, że w sieci pracuje 7 urządzeń. Fakt, że 7 urządzeń jest sparowanych lub zarejestrowanych w systemie, nie oznacza, że wszystkie są aktualnie aktywne i pracujące w sieci; status połączenia może być różny i zależy od bieżących aktywności użytkowników. Stwierdzenie o pracy wyłącznie 7 urządzeń opiera się na założeniu, że jedynie te konkretne urządzenia mają zdefiniowane adresy MAC, co jest błędnym wyobrażeniem, gdyż przy wyłączonym filtrowaniu inne urządzenia mogą również uzyskać dostęp. Błędne rozumienie działania filtrowania MAC prowadzi do nieprawidłowej interpretacji dostępności urządzeń w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że liczba sparowanych urządzeń nie przekłada się na liczbę aktywnych połączeń.

Pytanie 4

Który z podanych adresów IPv4 należy do kategorii B?

A. 128.100.100.10

B. 192.168.1.10

C. 10.10.10.10

D. 224.100.10.10

Adres IPv4 128.100.100.10 należy do klasy B, co wynika z jego pierwszego oktetu. Klasa B obejmuje adresy, których pierwszy oktet mieści się w przedziale od 128 do 191. W praktyce, klasyfikacja adresów IP jest kluczowym elementem w projektowaniu sieci komputerowych, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią adresową. Adresy klasy B są często wykorzystywane w średnich i dużych sieciach, ponieważ oferują możliwość stworzenia do 65 536 adresów IP w ramach jednej sieci (przy użyciu maski podsieci 255.255.0.0). Przykładem zastosowania adresów klasy B jest ich wykorzystanie w przedsiębiorstwach, które potrzebują dużej liczby adresów dla swoich urządzeń, takich jak komputery, serwery, drukarki i inne. W kontekście standardów, klasyfikacja adresów IP opiera się na protokole Internet Protocol (IP), który jest kluczowym elementem w architekturze Internetu. Warto zaznaczyć, że klasy adresów IP są coraz mniej używane na rzecz CIDR (Classless Inter-Domain Routing), który oferuje większą elastyczność w alokacji adresów. Niemniej jednak, zrozumienie klasyfikacji jest nadal istotne dla profesjonalistów zajmujących się sieciami.

Pytanie 5

W trakcie normalnego funkcjonowania systemu operacyjnego w laptopie zjawia się informacja o potrzebie sformatowania wewnętrznego dysku twardego. Co to oznacza?

A. przegrzewanie się procesora

B. uszkodzona pamięć RAM

C. usterki systemu operacyjnego wywołane złośliwym oprogramowaniem

D. nośnik, który nie został zainicjowany lub przygotowany do użycia

Błędne odpowiedzi dotyczą różnych problemów z systemem operacyjnym, które mogą prowadzić do nieporozumień. W przypadku błędów systemu operacyjnego spowodowanych szkodliwym oprogramowaniem, użytkownicy mogą zauważyć niestabilność systemu, jednak komunikat o konieczności formatowania dysku jest zupełnie innym objawem. Szkodliwe oprogramowanie może wpłynąć na wydajność i bezpieczeństwo systemu, ale nie powoduje automatycznie, że dysk twardy wymaga formatowania. Uszkodzona pamięć RAM może powodować błędy podczas uruchamiania aplikacji lub systemu, jednak nie jest bezpośrednio związana z koniecznością formatowania dysku. Wiele osób myli objawy związane z pamięcią z problemami dyskowymi, co może prowadzić do mylnych wniosków. Przegrzewanie się procesora z kolei objawia się spadkiem wydajności lub awariami systemu, ale nie wywołuje komunikatu o formatowaniu dysku. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych problemów ma swoje unikalne objawy i wymagają różnorodnych podejść w diagnostyce oraz naprawie. Aby uniknąć błędnych wniosków, warto zainwestować czas w naukę podstawowych zasad działania komponentów komputerowych oraz ich interakcji w systemie operacyjnym, co pozwoli na lepsze rozpoznawanie i rozwiązywanie problemów.

Pytanie 6

Programy CommView oraz WireShark są wykorzystywane do

A. ochrony przesyłania danych w sieciach

B. badania pakietów przesyłanych w sieci

C. oceny zasięgu sieci bezprzewodowych

D. mierzenia poziomu tłumienia w torze transmisyjnym

Wybór odpowiedzi dotyczących zabezpieczania transmisji danych w sieci wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie funkcji programów takich jak CommView i WireShark. Choć bezpieczeństwo sieci jest ważnym aspektem ich zastosowania, nie są to narzędzia zaprojektowane bezpośrednio do zabezpieczania transmisji. Zamiast tego, ich głównym zadaniem jest analiza ruchu sieciowego. W kontekście sprawdzania zasięgu sieci bezprzewodowej, odpowiedzi te mogą wprowadzać w błąd, ponieważ CommView i WireShark nie są dedykowane do tego celu. Zasięg sieci bezprzewodowej można ocenić przy użyciu specjalistycznych narzędzi, które mierzą siłę sygnału w różnych lokalizacjach, natomiast oba te programy koncentrują się na pakietach danych, które już przeszły przez sieć. Określanie wielkości tłumienia w torze transmisyjnym również nie jest funkcją ani jednym z zastosowań tych narzędzi, które pozostają na poziomie analizy pakietów. Tłumienie w torze transmisyjnym to zagadnienie związane z fizyką sygnału i wymaga innych metod pomiarowych. Właściwe zrozumienie funkcji analizujących ruch sieciowy jest kluczowe dla prawidłowego wykorzystania tych narzędzi oraz efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 7

Oprogramowanie, które wymaga zatwierdzenia na wyświetlanie reklam lub zakupu pełnej licencji, aby usunąć reklamy, jest dystrybuowane na licencji

A. Freeware

B. GNU GPL

C. Trial

D. Adware

Twoje odpowiedzi nie są poprawne, bo skupiasz się na modelach licencyjnych, w których nie ma reklam jako sposobu na finansowanie. Na przykład, GNU GPL to licencja open source, która pozwala na modyfikację i dystrybucję programów, ale nie ma w niej miejsca na reklamy. Chodzi tu głównie o wolność użytkowników. Z kolei freeware to oprogramowanie dostępne za darmo, ale nie wiąże się to z wyświetlaniem reklam. Możesz korzystać z takich programów bez dodatkowych wydatków, ale to nie ma nic wspólnego z reklamami. A trial to model, w którym testujesz oprogramowanie przez pewien czas, a potem musisz je kupić, żeby dalej korzystać. Ten model też nie wymaga zgody na reklamy. Kluczowe błędy, które prowadzą do złych odpowiedzi, to nierozumienie terminów i mylenie różnych modeli monetyzacji. Ważne jest, żeby zapamiętać, że adware to specyficzny typ oprogramowania, który łączy funkcjonalność i generowanie dochodów z reklamami, co nie jest cechą innych modeli licencyjnych.

Pytanie 8

Magistrala PCI-Express do przesyłania danych stosuje metodę komunikacyjną

A. synchroniczną Full duplex

B. asynchroniczną Simplex

C. asynchroniczną Full duplex

D. synchroniczną Half duplex

Odpowiedzi, które wskazują na metodę komunikacji synchronicznej lub półdupleksowej, są nieprawidłowe, ponieważ nie oddają rzeczywistej specyfiki magistrali PCI-Express. Synchroniczna komunikacja wymaga, aby zarówno nadajnik, jak i odbiornik były zsynchronizowane co do czasu, co w praktyce może prowadzić do opóźnień w transmisji, szczególnie w środowisku z wieloma urządzeniami. W przypadku magistrali PCIe, asynchroniczny sposób działania pozwala na większą elastyczność i lepsze wykorzystanie dostępnej przepustowości. Dodatkowo, odpowiedzi sugerujące sposób półdupleksowy, który zezwala na komunikację tylko w jednym kierunku w danym czasie, są nieaktualne i niezgodne z architekturą PCIe. Tego typu podejście ograniczałoby wydajność, co byłoby nieadekwatne do współczesnych potrzeb technologicznych. Również koncepcja simplex, która umożliwia przesył danych tylko w jednym kierunku, jest w kontekście PCIe całkowicie nieadekwatna. Współczesne aplikacje wymagają nieprzerwanego przepływu informacji, co czyni asynchroniczną komunikację Full duplex kluczowym elementem w architekturze PCIe. Typowe błędy myślowe związane z wyborem odpowiedzi mogą wynikać z nieuzupełnionej wiedzy na temat różnicy pomiędzy różnymi metodami komunikacji oraz ich wpływu na wydajność systemów komputerowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że zrozumienie tych podstawowych pojęć jest niezbędne do skutecznej oceny nowoczesnych technologii oraz ich odpowiednich zastosowań.

Pytanie 9

Co może być przyczyną problemów z wydrukiem z drukarki laserowej przedstawionych na ilustracji?

A. wyschnięty tusz

B. brak tonera w kartridżu

C. uszkodzony bęben światłoczuły

D. sprawny podajnik

Uszkodzony bęben światłoczuły w drukarce laserowej może prowadzić do powtarzających się wzorów lub smug na wydruku takich jak te widoczne na załączonym rysunku. Bęben światłoczuły jest kluczowym elementem drukarki odpowiedzialnym za przenoszenie tonera na papier. Jego powierzchnia musi być idealnie gładka i równomiernie naelektryzowana aby toner mógł być dokładnie przeniesiony. Jeśli bęben jest uszkodzony lub ma defekty te mogą powodować niejednolity transfer tonera co skutkuje powtarzalnymi defektami na wydruku. Takie uszkodzenia mogą być spowodowane przez zużycie mechaniczne cząstki zanieczyszczeń lub nieodpowiednie przechowywanie. W praktyce zaleca się regularne czyszczenie i konserwację drukarki a w przypadku zauważenia problemów szybkie sprawdzenie stanu bębna. Standardy branżowe rekomendują również korzystanie z oryginalnych materiałów eksploatacyjnych co może znacznie wydłużyć żywotność bębna i poprawić jakość wydruków. Wiedza o tym jak działa bęben światłoczuły i jakie są symptomy jego uszkodzeń pozwala na skuteczniejsze diagnozowanie problemów i lepszą konserwację urządzeń biurowych.

Pytanie 10

Wykonanie polecenia tar -xf dane.tar w systemie Linux spowoduje

A. stworzenie archiwum dane.tar, które zawiera kopię katalogu /home

B. pokazanie informacji o zawartości pliku dane.tar

C. przeniesienie pliku dane.tar do katalogu /home

D. wyodrębnienie danych z archiwum o nazwie dane.tar

Wyświetlenie informacji o zawartości pliku 'dane.tar' nie jest możliwe za pomocą polecenia 'tar -xf dane.tar'. W rzeczywistości, aby uzyskać jedynie listę plików znajdujących się w archiwum tar, powinno się użyć flagi '-t', co pozwala na przeglądanie zawartości archiwum bez jego wyodrębniania. To nieporozumienie wynika z mylnego zrozumienia funkcji używanych flag w poleceniu tar. W przypadku utworzenia archiwum, należy użyć flagi '-c' (create), a nie '-x', co może prowadzić do błędnych wniosków, że polecenie to służy do tworzenia archiwum. Ponadto, skopiowanie pliku 'dane.tar' do katalogu '/home' jest również niepoprawne, ponieważ polecenie tar nie służy do kopiowania plików; w tym celu należałoby wykorzystać komendę 'cp'. Aby zrozumieć te zagadnienia, warto zaznajomić się z dokumentacją polecenia tar oraz jego różnymi flagami, co zapewni głębsze zrozumienie jego możliwości i zastosowań. Typowe błędy w interpretacji poleceń w systemie Linux mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi oraz niepotrzebnych utrudnień w pracy z systemem. Zazwyczaj, aby skutecznie operować na plikach archiwalnych, należy przynajmniej znać podstawowe komendy i ich argumenty, co jest fundamentalne dla sprawnego korzystania z narzędzi w terminalu.

Pytanie 11

Który z podanych adresów IP należy do klasy A?

A. 169.255.2.1

B. 192.0.2.1

C. 119.0.0.1

D. 134.16.0.1

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zwrócić uwagę na klasyfikację adresów IP, która jest fundamentalnym elementem sieci komputerowych. Adres IP 192.0.2.1 należy do klasy B, co oznacza, że jest przeznaczony dla średnich sieci, a jego zakres to 128-191. Odpowiedź ta jest nieprawidłowa, ponieważ klasy B są często stosowane w sytuacjach, gdzie liczba hostów jest umiarkowana, jak na przykład w średnich przedsiębiorstwach. Adres 134.16.0.1 również należy do klasy B, a jego zakres potwierdza, że nie mieści się w kategorii A. Adresy klasy C, z kolei, obejmują zakres 192-223 i są przeznaczone dla małych sieci, co wyklucza możliwość przypisania ich do klasy A. Jeśli chodzi o adres 169.255.2.1, to jest to adres w klasie B, ale warto zwrócić uwagę, że adresy zaczynające się od 169.254 są częścią tzw. adresacji zerowej (link-local), co oznacza, że są one używane w przypadkach, gdy nie można uzyskać adresu IP z serwera DHCP. Powszechnym błędem związanym z wyborem odpowiedzi jest mylenie klas adresowych oraz przypisywanie adresów do nieodpowiednich zakresów. Należy pamiętać, że zrozumienie architektury adresacji IP jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi, a nieznajomość tej klasyfikacji może prowadzić do poważnych problemów z komunikacją i zarządzaniem zasobami w sieci.

Pytanie 12

Na płycie głównej z gniazdem pokazanym na fotografii możliwe jest zainstalowanie procesora

A. Intel Xeon E3-1240V5, 3.9GHz, s-1151

B. Intel i9-7940X, s-2066 3.10GHz 19.25MB

C. AMD FX-6300, s-AM3+, 3.5GHz, 14MB

D. AMD Sempron 2800+, 1600 MHz, s-754

Procesor Intel i9-7940X to jednostka przeznaczona do gniazda LGA 2066, które jest zupełnie innym standardem niż AM3+. Gniazda te różnią się nie tylko fizycznymi wymiarami, ale również architekturą i specyfikacjami elektrycznymi, co uniemożliwia ich bezpośrednie wykorzystanie zamienne. Procesor Intel Xeon E3-1240V5 korzysta z gniazda LGA 1151, które również nie jest zgodne z AM3+. Różnice w kompatybilności między procesorami i gniazdami wynikają z specyficznych wymagań dotyczących zasilania i komunikacji pomiędzy procesorem a płytą główną, co jest kluczowe dla stabilności całego systemu. Procesor AMD Sempron 2800+, mimo że jest produktem tej samej rodziny producentów, korzysta z gniazda s-754, które jest starszą wersją i także niekompatybilną z AM3+. Zrozumienie kompatybilności gniazd jest kluczowe, aby uniknąć problemów z instalacją oraz wydajności systemu. Typowym błędem jest zakładanie, że procesory tego samego producenta zawsze pasują do nowszych gniazd, co nie zawsze jest prawdą. Każda generacja gniazd może oferować różne wsparcie dla szeregu technologii, takich jak PCIe czy obsługa pamięci RAM, co również należy uwzględnić przy planowaniu konfiguracji sprzętowej. Wybór niekompatybilnego procesora może prowadzić do problemów z uruchomieniem systemu i potencjalnych uszkodzeń sprzętu, które mogą być kosztowne w naprawie.

Pytanie 13

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie identyfikatora użytkownika?

A. users

B. id

C. whoami

D. who

Wybór innych odpowiedzi sugeruje niepełne zrozumienie funkcji poszczególnych poleceń w systemie Linux. Odpowiedź 'whoami' zwraca jedynie nazwę użytkownika aktualnie zalogowanej sesji, co jest przydatne, ale nie dostarcza pełnych informacji o identyfikatorze użytkownika. 'who' z kolei wyświetla listę wszystkich zalogowanych użytkowników w systemie, co także nie odnosi się bezpośrednio do identyfikacji konkretnego użytkownika. Odpowiedź 'users' pokazuje jedynie listę użytkowników obecnie zalogowanych, lecz nie ujawnia szczegółowych danych dotyczących ich identyfikacji. Typowym błędem jest mylenie nazw użytkowników z ich identyfikatorami, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń w kontekście zarządzania systemem. W praktyce, zrozumienie różnicy pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla administrowania systemem i efektywnego zarządzania uprawnieniami. Użytkownicy mogą łatwo pomylić te polecenia, myśląc, że oferują one podobne funkcje, co jest nieprawidłowe, a to z kolei może prowadzić do nieefektywnej pracy w systemie. Kluczowe w nauce korzystania z Linuxa jest rozróżnianie pomiędzy różnymi poleceniami, co pozwala na skuteczniejsze i bezpieczniejsze zarządzanie zasobami.

Pytanie 14

Jakie urządzenie zapewnia zabezpieczenie przed różnorodnymi atakami z sieci i może również realizować dodatkowe funkcje, takie jak szyfrowanie danych przesyłanych lub automatyczne informowanie administratora o włamaniu?

A. punkt dostępowy

B. firewall sprzętowy

C. koncentrator

D. regenerator

Firewall sprzętowy, znany również jako zapora ogniowa, to kluczowe urządzenie w architekturze bezpieczeństwa sieci, które służy do monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami z sieci. Funkcjonalność firewalla obejmuje nie tylko blokowanie niepożądanych połączeń, ale także możliwość szyfrowania przesyłanych danych, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa informacji. Przykładowo, w przedsiębiorstwie firewall może być skonfigurowany do automatycznego powiadamiania administratora o podejrzanych aktywnościach, co pozwala na szybką reakcję na potencjalne zagrożenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, firewalle powinny być regularnie aktualizowane oraz dostosowywane do zmieniających się warunków w sieci, aby skutecznie przeciwdziałać nowym typom zagrożeń. Wiele organizacji wdraża rozwiązania firewallowe w połączeniu z innymi technologiami zabezpieczeń, co tworzy wielowarstwowy system ochrony, zgodny z zaleceniami standardów bezpieczeństwa takich jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 15

Na którym obrazku przedstawiono panel krosowniczy?

A. rys. D

B. rys. C

C. rys. A

D. rys. B

Rysunek A przedstawia organizator kabli, który służy do porządkowania przewodów i utrzymywania porządku w szafach serwerowych. Choć jest istotny dla estetyki i porządku, nie pełni funkcji panelu krosowniczego, czyli nie zarządza połączeniami sieciowymi. Rysunek C ukazuje przełącznik sieciowy, który jest aktywnym elementem sieciowym używanym do przełączania sygnałów między różnymi urządzeniami w sieci. Jego funkcja różni się znacząco od panelu krosowniczego, gdyż przełącznik aktywnie zarządza ruchem sieciowym, podczas gdy panel krosowniczy jedynie organizuje połączenia fizyczne. Rysunek D prezentuje router, kluczowy dla kierowania ruchem w sieci i zapewniania łączności pomiędzy różnymi sieciami. Routery mają zaawansowane funkcje związane z analizą i zarządzaniem pakietami danych, co nie jest celem panelu krosowniczego. Wybór niewłaściwego elementu jako panelu krosowniczego może wynikać z braku zrozumienia ich specyficznych ról w infrastrukturze sieciowej. Panel krosowniczy jest urządzeniem pasywnym i służy przede wszystkim do uporządkowania i łatwej rekonfiguracji połączeń kablowych, podczas gdy pozostałe urządzenia pełnią funkcje związane z aktywnym zarządzaniem siecią i przesyłem danych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w projektowaniu oraz utrzymaniu nowoczesnych, wydajnych systemów IT.

Pytanie 16

W terminalu systemu operacyjnego wykonano polecenie nslookup. Jaką informację uzyskano?

CMD Wiersz polecenia
— □ ×
C:\>nslookup
 Serwer domyślny: plusmx1.polkomtel.com.pl
 Address: 212.2.96.51
 
 >

A. Domyślną bramę

B. Adres serwera DHCP

C. Adres IP hosta

D. Adres serwera DNS

Polecenie nslookup nie jest używane do uzyskiwania adresu serwera DHCP, adresu IP hosta ani domyślnej bramy. Serwer DHCP to element sieci, który dynamicznie przydziela adresy IP do urządzeń w sieci, co nie ma związku z poleceniem nslookup. To narzędzie nie zajmuje się protokołem DHCP ani jego konfiguracją. Adres IP hosta można uzyskać za pomocą innych narzędzi, takich jak ipconfig w systemach Windows lub ifconfig w systemach Unix/Linux. Polecenie nslookup koncentruje się na zapytaniach DNS, co oznacza, że nie dostarcza informacji o adresach IP przypisanych do interfejsów sieciowych urządzeń lokalnych. Co więcej, domyślna brama to adres routera lub innego urządzenia sieciowego używanego do komunikacji poza lokalną siecią, którego konfiguracji nie dotyczy polecenie nslookup. Brama domyślna jest zazwyczaj konfigurowana w ustawieniach sieciowych urządzenia, a jej adres można znaleźć przy użyciu ipconfig lub ifconfig. Zrozumienie różnic między DNS a DHCP, jak również sposobów uzyskiwania adresu IP hosta czy bramy, jest kluczowe w administrowaniu sieciami komputerowymi. Poprawna identyfikacja i użycie narzędzi sieciowych pomaga w efektywnym rozwiązywaniu problemów i utrzymaniu ciągłości działania sieci. Podstawowa wiedza o tym, jak działają różne protokoły i narzędzia, jest niezbędna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 17

Która topologia fizyczna umożliwia nadmiarowe połączenia pomiędzy urządzeniami w sieci?

A. Pierścienia

B. Magistrali

C. Gwiazdy

D. Siatki

Topologie gwiazdy, magistrali i pierścienia mają swoje unikalne cechy, które nie zapewniają takiej nadmiarowości jak topologia siatki. W topologii gwiazdy wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego punktu, co czyni tę strukturę podatną na awarie tego centralnego elementu. Jeśli centralny switch lub hub ulegnie uszkodzeniu, cała sieć może przestać działać, co jest dużym ryzykiem w środowiskach o wysokich wymaganiach dostępności. Z kolei topologia magistrali polega na podłączeniu urządzeń do jednego wspólnego kabla, co również stwarza ryzyko awarii, ponieważ uszkodzenie kabla prowadzi do przerwania komunikacji wszystkich urządzeń. W topologii pierścienia, w której urządzenia są połączone w zamknięty krąg, pojawienie się awarii jednego z urządzeń może znacząco zakłócić komunikację, chyba że wprowadzono dodatkowe mechanizmy, takie jak redundantne połączenia. Zrozumienie tych nieprawidłowości wymaga analizy zasad projektowania sieci, które promują architekturę odporną na błędy. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze topologii brać pod uwagę nie tylko koszty, ale także wymagania dotyczące ciągłości działania i awaryjności systemu.

Pytanie 18

Czym jest układ RAMDAC?

A. jest typowy dla standardu S-ATA

B. stanowi wyjście końcowe karty graficznej

C. jest specyficzny dla standardu ATA

D. zawiera przetwornik analogowo-cyfrowy

Błędne odpowiedzi na to pytanie, takie jak związki RAMDAC z standardem S-ATA czy ATA, wskazują na nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania różnych komponentów komputerowych. Standardy S-ATA oraz ATA odnoszą się do interfejsów komunikacyjnych używanych głównie do podłączania dysków twardych i innych urządzeń magazynujących, a nie do przetwarzania sygnałów graficznych. Różnica w tych technologiach opiera się na ich zastosowaniu; ATA (Advanced Technology Attachment) to starszy standard, który był szeroko stosowany, natomiast S-ATA (Serial ATA) to nowocześniejsza wersja, która oferuje wyższe prędkości transferu danych oraz prostsze połączenie. Zrozumienie, jak funkcjonują te interfejsy, jest kluczowe, jednak nie mają one nic wspólnego z wyjściem wideo, za które odpowiada RAMDAC. Dodatkowo, odpowiedzi sugerujące, że RAMDAC zawiera konwerter analogowo-cyfrowy, są mylące; w rzeczywistości RAMDAC wykonuje odwrotną funkcję, czyli konwersję sygnałów cyfrowych na analogowe. W konsekwencji, mylenie tych terminów może prowadzić do nieporozumień w dziedzinie technologii komputerowej i grafiki, dlatego kluczowe jest precyzyjne zrozumienie roli każdego z tych komponentów w systemie.

Pytanie 19

Który z komponentów NIE JEST zgodny z płytą główną MSI A320M Pro-VD-S socket AM4, 1x PCI-Ex16, 2x PCI-Ex1, 4x SATA III, 2x DDR4- max 32 GB, 1x D-SUB, 1x DVI-D, ATX?

A. Dysk twardy 500GB M.2 SSD S700 3D NAND

B. Karta graficzna Radeon RX 570 PCI-Ex16 4GB 256-bit 1310MHz HDMI, DVI, DP

C. Procesor AMD Ryzen 5 1600, 3.2GHz, s-AM4, 16MB

D. Pamięć RAM Crucial 8GB DDR4 2400MHz Ballistix Sport LT CL16

Pamięć RAM Crucial 8GB DDR4 2400MHz Ballistix Sport LT CL16, karta graficzna Radeon RX 570 oraz procesor AMD Ryzen 5 1600 są w pełni kompatybilne z płytą główną MSI A320M Pro-VD. Płyta ta obsługuje pamięci typu DDR4, co oznacza, że wszystkie moduły pamięci RAM DDR4, takie jak ten od Cruciala, będą działały bez problemu. Dodatkowo, płyta ta oferuje slot PCI-Express x16, który umożliwia instalację karty graficznej Radeon RX 570, co z kolei zapewnia wystarczającą moc obliczeniową do gier oraz aplikacji graficznych. Procesor AMD Ryzen 5 1600, z gniazdem AM4, równie dobrze współpracuje z tą płytą główną, co czyni ją atrakcyjną opcją dla użytkowników poszukujących balansu między ceną a wydajnością. Często jednak użytkownicy błędnie przyjmują, że wszystkie komponenty muszą być najnowsze, co nie zawsze jest prawdą. Wiele starszych komponentów również działa efektywnie, zwłaszcza w kontekście budowy ekonomicznych zestawów komputerowych. Ważne jest, aby przy doborze podzespołów opierać się na specyfikacjach producenta oraz zalecanych konfiguracjach, aby uniknąć problemów z kompatybilnością. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie analizować dane techniczne przed podjęciem decyzji o zakupie nowych elementów do komputera.

Pytanie 20

Na rysunku ukazano diagram

A. zasilacza impulsowego

B. przełącznika kopułkowego

C. przetwornika DAC

D. karty graficznej

Schematy elektroniczne mogą być mylące, zwłaszcza gdy brak jest doświadczenia w ich interpretacji. Zasilacz impulsowy, jak przedstawiony na rysunku, różni się znacząco od innych urządzeń takich jak karta graficzna, przetwornik DAC czy przełącznik kopułkowy. Karta graficzna składa się z elementów takich jak procesor graficzny (GPU), pamięć RAM i układy zasilania, ale nie zawiera typowych elementów zasilacza impulsowego, jak mostek prostowniczy czy tranzystor kluczujący. Przetwornik DAC (Digital-to-Analog Converter) to urządzenie zamieniające sygnał cyfrowy na analogowy, używane w systemach audio i wideo, które nie wymaga kondensatorów filtrujących i diod prostowniczych charakterystycznych dla zasilaczy. Przełącznik kopułkowy, stosowany w klawiaturach, to mechaniczny element składający się z kopułki przewodzącej, który nie ma związku z przetwarzaniem sygnałów elektrycznych jak zasilacz impulsowy. Typowym błędem jest mylenie komponentów, co podkreśla znaczenie zrozumienia funkcji każdego elementu w schemacie. Kluczowe jest skupienie się na sygnaturze działania zasilacza, takiej jak przetwornica DC-DC, aby poprawnie identyfikować urządzenia na podstawie ich schematów i zastosowań.

Pytanie 21

Wykonano test przy użyciu programu Acrylic Wi-Fi Home, a wyniki przedstawiono na zrzucie ekranu. Na ich podstawie można wnioskować, że dostępna sieć bezprzewodowa

A. cechuje się bardzo dobrą jakością sygnału

B. używa kanałów 10 ÷ 12

C. osiąga maksymalną prędkość transferu 72 Mbps

D. jest niezaszyfrowana

Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia technologii sieciowych i zasad działania Wi-Fi. Na przykład, odniesienie do kanałów 10-12 sugeruje błędne skupienie na numeracji kanałów, zamiast na faktycznym zastosowaniu i konfiguracji w danym kraju, ponieważ w wielu miejscach kanały te mogą być niedostępne lub ograniczone. Podczas pracy z sieciami Wi-Fi należy zawsze uwzględniać lokalne regulacje dotyczące częstotliwości. Odpowiedzi dotyczące jakości sygnału i maksymalnej szybkości transferu odnoszą się do parametrów, które mogą być mylące, jeśli nie są kontekstualizowane. Jakość sygnału jest uzależniona od wielu czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody w postaci ścian czy innych urządzeń elektronicznych, a sama wartość graficzna, jak gwiazdki, może nie być wystarczająco miarodajna. Maksymalna szybkość transferu z kolei odnosi się do teoretycznych wartości osiąganych w idealnych warunkach laboratoryjnych, które rzadko są osiągalne w rzeczywistym środowisku ze względu na zakłócenia i obciążenie sieci. Dlatego ważne jest, aby interpretować te dane w kontekście rzeczywistych możliwości sprzętowych i konfiguracji sieci, a nie jedynie opierać się na wyświetlanych wartościach nominalnych. Użytkownicy powinni być świadomi różnic między fizyczną warstwą sieci a warstwą logiczną, co pozwoli na lepsze zrozumienie działania sieci w praktyce i uniknięcie typowych błędów przy interpretacji danych z narzędzi diagnostycznych.

Pytanie 22

Czym jest mapowanie dysków?

A. ustawieniem interfejsów sieciowych

B. przypisaniem litery dysku do wybranego katalogu sieciowego

C. tworzeniem kont użytkowników i grup

D. przydzieleniem uprawnień do folderu użytkownikom w sieci WAN

Wybór odpowiedzi, która mówi o konfiguracji interfejsów sieciowych, nie odnosi się bezpośrednio do tematu mapowania dysków. Interfejsy sieciowe to elementy, które umożliwiają komunikację komputerów w sieci, a konfiguracja ich ustawień dotyczy głównie aspektów takich jak adresacja IP, maski podsieci czy bramy domyślnej. Z kolei definiowanie użytkowników i grup użytkowników to zagadnienie związane z zarządzaniem kontami w systemie operacyjnym lub na serwerach, co również nie ma związku z przyporządkowaniem dysków. Należy zauważyć, że każda z tych koncepcji, mimo że ważna w kontekście zarządzania siecią i bezpieczeństwem, skupia się na innej funkcji. Niewłaściwe podejście do mapowania dysków może prowadzić do spadku wydajności lub problemów z dostępem do zasobów, które powinny być zorganizowane w sposób zapewniający efektywność i bezpieczeństwo. Przyznawanie uprawnień do folderów w sieci WAN, chociaż istotne w kontekście szerokiego dostępu, również nie odnosi się do samego procesu mapowania dysków. Użytkownicy mogą często mylić te pojęcia, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań i implementacji w praktyce. Zrozumienie różnicy między tymi koncepcjami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania infrastrukturą IT oraz dla zapewnienia bezpieczeństwa danych i efektywności operacyjnej w organizacji.

Pytanie 23

W jakim protokole komunikacyjnym adres nadawcy ma długość 128 bitów?

A. DNS

B. IPv6

C. IPv4

D. UDP

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące różnych protokołów sieciowych i ich funkcji. IPv4, na przykład, jest starszą wersją protokołu, w której adres źródłowy składa się tylko z 32 bitów. Mimo że IPv4 wciąż jest szeroko stosowany, jego ograniczona liczba dostępnych adresów staje się problematyczna w obliczu rosnącej liczby urządzeń w sieci. UDP (User Datagram Protocol) oraz DNS (Domain Name System) to protokoły, które pełnią różne role w komunikacji sieciowej. UDP to protokół transportowy, który nie zajmuje się adresowaniem, lecz przesyłaniem datagramów, a DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, ale sam nie posiada adresów źródłowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów transportowych z protokołami adresowania. Wiedza na temat struktury adresów IP oraz zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowa dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi. Ostatecznie, zrozumienie wszystkich elementów związanych z protokołami IP oraz ich zastosowaniem w nowoczesnych technologiach jest niezbędne dla profesjonalistów w dziedzinie IT.

Pytanie 24

Jakie są zakresy częstotliwości oraz maksymalne prędkości przesyłu danych w standardzie 802.11g WiFi?

A. 5 GHz, 300 Mbps

B. 2,4 GHz, 54 Mbps

C. 5 GHz, 54 Mbps

D. 2,4 GHz, 300 Mbps

Odpowiedzi wskazujące na pasmo 5 GHz są błędne, ponieważ standard 802.11g został zaprojektowany do działania wyłącznie w zakresie 2,4 GHz. Pasmo 5 GHz jest właściwe dla nowszych standardów, takich jak 802.11n czy 802.11ac, które oferują lepszą szybkość transmisji i mniejsze zakłócenia, ale 802.11g nie jest jednym z nich. Ponadto, maksymalna szybkość transmisji danych 300 Mbps jest charakterystyczna dla standardu 802.11n, który wprowadził wiele usprawnień, takich jak MIMO (Multiple Input Multiple Output), zyskując przewagę nad starszymi standardami. W przypadku 802.11g, 54 Mbps to maksymalna prędkość, która została osiągnięta dzięki zastosowaniu modulacji QPSK oraz 64-QAM, co zapewniała efektywne wykorzystanie dostępnego pasma. Typowym błędem jest mylenie różnych standardów Wi-Fi i ich możliwości, co prowadzi do niewłaściwego doboru sprzętu oraz ustawień sieciowych. Dobrze jest zrozumieć, jakie ograniczenia i możliwości niosą ze sobą różne standardy, a także jak wpływają one na użyteczność oraz efektywność sieci w praktyce. Dlatego kluczowe jest, aby przy projektowaniu sieci lokalnych zwracać uwagę na specyfikacje poszczególnych standardów, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić optymalne działanie systemów komunikacyjnych.

Pytanie 25

Oprogramowanie diagnostyczne komputera pokazało komunikat NIC ERROR. Co ten komunikat wskazuje?

A. wideo

B. sieciowej

C. dźwiękowej

D. graficznej

Komunikat NIC ERROR to znak, że coś jest nie tak z kartą sieciową w komputerze. Ta karta odpowiada za nasze połączenia z siecią, zarówno w lokalnej sieci, jak i w Internecie. Problemy mogą się zdarzyć z różnych powodów – może to być uszkodzenie sprzętu, złe sterowniki, konflikt adresów IP lub nawet problemy z kablem. Na przykład, wyobraź sobie, że chcesz surfować po sieci, ale nagle nie możesz się połączyć przez błąd karty. W takiej sytuacji warto najpierw sprawdzić, co się dzieje z kartą w menedżerze urządzeń i uruchomić diagnostykę sieci. Pamiętaj też, że dobrym pomysłem jest regularne aktualizowanie sterowników oraz dbanie o stan sprzętu, żeby unikać przyszłych problemów. Jak coś nie działa, warto rzucić okiem na dokumentację albo skontaktować się z pomocą techniczną – czasami to naprawdę może pomóc.

Pytanie 26

Aplikacja komputerowa, która umożliwia zarządzanie plikami oraz folderami, to:

A. edytor tekstu

B. system plików

C. menedżer sprzętu

D. menedżer plików

Edytor tekstowy to narzędzie służące do tworzenia i edytowania plików tekstowych, które nie zajmuje się zarządzaniem ich strukturą. Użytkownicy edytorów tekstowych, takich jak Notepad czy Sublime Text, koncentrują się na pisaniu i formatowaniu tekstu, co nie ma nic wspólnego z organizacją plików czy katalogów. Z kolei system plików to pojęcie odnoszące się do sposobu, w jaki pliki są przechowywane i zarządzane przez system operacyjny, ale nie jest to program, którym posługuje się końcowy użytkownik. System plików definiuje strukturę danych, ale nie oferuje interfejsu do bezpośredniego zarządzania plikami. Menedżer urządzeń natomiast jest narzędziem administracyjnym używanym do zarządzania sprzętem komputerowym i jego sterownikami, a nie do zarządzania plikami. Często użytkownicy mylą funkcje tych narzędzi, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowaniu. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych programów ma swoje specyficzne przeznaczenie i zastosowanie, a zamiana jednego na drugie prowadzi do nieefektywnego zarządzania danymi i systemem.

Pytanie 27

Ile par przewodów w standardzie 100Base-TX jest używanych do przesyłania danych w obie strony?

A. 1 para

B. 2 pary

C. 3 pary

D. 4 pary

Wybór liczby 1, 3 lub 4 par przewodów jest nieprawidłowy, ponieważ nie odzwierciedla podstawowych zasad działania standardu 100Base-TX. Odpowiedź sugerująca jedną parę przewodów ignoruje fakt, że do pełnodupleksowej komunikacji, która jest kluczowym aspektem efektywności sieci, niezbędne jest użycie dwóch par. Użycie tylko jednej pary ograniczyłoby komunikację do trybu półdupleksowego, co znacząco spowolniłoby przesył danych, ponieważ urządzenia musiałyby czekać na zakończenie transmisji, aby móc odebrać dane. Z kolei wskazanie trzech par przewodów jest niepoprawne, ponieważ standard 100Base-TX w ogóle nie wykorzystuje trzech par do komunikacji; to niezgodne z zasadami określonymi w standardzie IEEE 802.3. Ostatecznie wybór czterech par przewodów jest błędny, ponieważ choć w standardzie 1000Base-T (Gigabit Ethernet) rzeczywiście używa się wszystkich czterech par, w przypadku 100Base-TX tylko dwie pary są aktywne. W związku z tym, podstawowe zrozumienie architektury standardów Ethernet i ich różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i diagnozowania sieci komputerowych. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne dla specjalistów ds. sieci, którzy muszą podejmować odpowiednie decyzje dotyczące infrastruktury sieciowej.

Pytanie 28

Jakie polecenie powinno zostać użyte, aby wyświetlić listę pokazanych plików?

A. dir *a*.jpg

B. ls -l *a* *.jpg

C. find *.jpg | *a*

D. grep *a* *.jpg

Odpowiedź 'ls -l *a* *.jpg' jest poprawna, ponieważ polecenie 'ls' jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, które służy do wyświetlania zawartości katalogu. W tym przypadku użycie opcji '-l' powoduje, że wyniki będą przedstawione w formacie długim, co zawiera szczegółowe informacje o plikach, takie jak prawa dostępu, liczba linków, właściciel, grupa, rozmiar oraz data ostatniej modyfikacji. Symbol '*' działa jako wildcard, co oznacza, że 'ls -l *a*' zbiera wszystkie pliki zawierające literę 'a' w nazwie, a '*.jpg' dodatkowo ogranicza wyniki do plików graficznych w formacie JPEG. Taki sposób użycia polecenia jest praktycznym narzędziem dla administratorów systemów, którzy często muszą zarządzać dużymi zbiorami danych. Warto także zaznaczyć, że korzystanie z opcji '-l' jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ dostarcza więcej kontekstu o plikach, co jest kluczowe w zadaniach związanych z analizą i monitorowaniem systemu.

Pytanie 29

Program w wierszu poleceń systemu Windows, który pozwala na konwersję tablicy partycji z GPT na MBR, to

A. gparted

B. cipher

C. bcdedit

D. diskpart

Odpowiedź 'diskpart' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie wiersza poleceń w systemie Windows, które pozwala na zarządzanie wolumenami dysków oraz partycjami. W przypadku konwersji tablicy partycji GPT na MBR, 'diskpart' oferuje odpowiednie polecenia, takie jak 'convert mbr', które umożliwiają przekształcenie struktury partycji. GPT (GUID Partition Table) jest nowoczesnym sposobem organizacji danych na dysku, który oferuje wiele zalet w porównaniu do starszej metody MBR (Master Boot Record), jednak w niektórych sytuacjach, na przykład w przypadku starszych systemów operacyjnych, może być konieczna konwersja na MBR. Praktyczne zastosowanie 'diskpart' wymaga uruchomienia go z uprawnieniami administratora, a użytkownik powinien być ostrożny, ponieważ niewłaściwe użycie tego narzędzia może prowadzić do utraty danych. Standardowe praktyki bezpieczeństwa zalecają tworzenie kopii zapasowych przed przeprowadzaniem takich operacji. 'Diskpart' jest szeroko stosowany w administracji systemami oraz w sytuacjach, gdy zachodzi konieczność dostosowania struktury partycji do wymagań oprogramowania lub sprzętu.

Pytanie 30

Jakie parametry można śledzić w przypadku urządzenia przy pomocy S.M.A.R.T.?

A. Płyty głównej

B. Procesora

C. Dysku twardego

D. Chipsetu

Wybór płyty głównej, procesora czy chipsetu jako odpowiedzi na pytanie o S.M.A.R.T. to trochę mylne podejście. Płyta główna to ważny element, bo łączy wszystko w systemie, ale nie ma za zadanie monitorowania stanu zdrowia dysków. Procesor robi swoje obliczenia i zarządza zadaniami, ale nie zajmuje się dyskami w tej kwestii. Co do chipsetu, to też pełni rolę pośredniczącą, ale nie ma nic wspólnego z S.M.A.R.T. To narzędzie działa tylko w dyskach twardych i SSD, a jego celem jest pomóc w uniknięciu awarii poprzez analizę ich stanu. Ważne, żeby pamiętać, że S.M.A.R.T. dotyczy wyłącznie nośników danych, więc zamiana tej technologii na inne komponenty to typowy błąd, który może wprowadzić w błąd przy wyborze narzędzi do zarządzania IT.

Pytanie 31

Jakie polecenie w systemie Linux służy do przypisania adresu IP oraz maski podsieci dla interfejsu eth0?

A. ipconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

B. ipconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

C. ifconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

D. ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

Odpowiedzi, w których wykorzystano komendę 'ipconfig', są niepoprawne, ponieważ 'ipconfig' jest narzędziem z systemu Windows i nie jest obsługiwane w systemie Linux. Użytkownicy często mylą te dwa polecenia, co prowadzi do nieprawidłowego wnioskowania o dostępnych narzędziach w różnych systemach operacyjnych. Użycie słowa 'mask' zamiast 'netmask' w niektórych odpowiedziach również jest błędem, ponieważ 'netmask' jest standardowym terminem w kontekście konfiguracji sieci w systemach Linux. Rozróżnienie między tymi terminami jest kluczowe, ponieważ niepoprawne polecenia nie tylko nie skomunikują się z interfejsem sieciowym, ale mogą również prowadzić do błędnej konfiguracji, co negatywnie wpłynie na funkcjonalność sieci. Niezrozumienie różnic między systemami operacyjnymi oraz technicznymi terminami używanymi do konfiguracji sieci jest częstym źródłem błędów wśród osób uczących się administracji systemów. Ważne jest, aby dobrze zaznajomić się z dokumentacją oraz najlepszymi praktykami, aby unikać takich nieporozumień podczas pracy z sieciami.

Pytanie 32

Aby uzyskać wyświetlenie podanych informacji o systemie Linux w terminalu, należy skorzystać z komendy

Linux atom 3.16.0-5-amd64 #1 SMP Debian 3.16.51-3+deb8u1 (2018-01-08) x86_64 GNU/Linux

A. uptime

B. uname -a

C. factor 22

D. hostname

Polecenie uname -a jest używane w systemach Linux i Unix do wyświetlania szczegółowych informacji o systemie operacyjnym. Parametr -a powoduje, że polecenie zwraca kompletny zestaw danych dotyczących systemu, w tym nazwę kernela, nazwę hosta, wersję kernela, datę kompilacji oraz architekturę sprzętową. Takie informacje są kluczowe dla administratorów systemowych i programistów, którzy potrzebują pełnego obrazu środowiska, w którym pracują. Wiedza o wersji kernela czy architekturze sprzętowej może determinować wybór oprogramowania, które będzie działać optymalnie na danym systemie. Ponadto uname -a jest standardowym narzędziem dostępnym w większości dystrybucji Linuxa, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w diagnostyce systemu. Przykładowo, przy rozwiązywaniu problemów z kompatybilnością oprogramowania, te informacje mogą pomóc w identyfikacji, czy dany problem jest specyficzny dla konkretnej wersji kernela lub architektury. Zrozumienie wyniku tego polecenia jest zatem istotną umiejętnością w kontekście zarządzania i utrzymania systemów Linuxowych.

Pytanie 33

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia sprzętu peryferyjnego, które posiada bezprzewodowy interfejs komunikujący się za pomocą fal świetlnych w podczerwieni, z laptopem, który nie dysponuje takim interfejsem, lecz ma port USB?

A. Rys. D

B. Rys. A

C. Rys. B

D. Rys. C

Opcja Rys. A ilustruje adapter Bluetooth który nie jest odpowiedni do komunikacji przez podczerwień ponieważ Bluetooth to inna technologia bezprzewodowa oparta na falach radiowych. Użycie adaptera Bluetooth jest typowym błędem w sytuacji gdy wymagana jest podczerwień ponieważ te technologie mimo że obie bezprzewodowe działają na innych zasadach oraz w innych pasmach częstotliwości. Urządzenia Bluetooth i IRDA nie są ze sobą kompatybilne i wymagają różnych interfejsów do komunikacji. Z kolei Rys. C przedstawia adapter USB-WiFi co także nie jest odpowiednim wyborem ponieważ WiFi to technologia służąca do łączenia się z sieciami bezprzewodowymi na większe odległości i nie obsługuje urządzeń opartych na podczerwieni. Adaptery WiFi są przeznaczone do innych zastosowań takich jak połączenie z internetem czy sieciami lokalnymi. Natomiast Rys. D ukazuje adapter USB-C który służy do konwersji portów i nie ma związku z komunikacją w standardzie IRDA. Wybór takiego adaptera byłby błędny w kontekście zadanej funkcji ponieważ nie zmienia on typu komunikacji a jedynie rodzaj portu fizycznego. Błędem w myśleniu może być założenie że wszystkie adaptery USB mają podobne funkcje podczas gdy każdy z nich jest zaprojektowany do specyficznego celu i użycie niewłaściwego skutkuje brakiem możliwości połączenia urządzeń które wymagają konkretnego standardu komunikacji co w tym przypadku jest IRDA.

Pytanie 34

Pierwsze trzy bity adresu IP w formacie binarnym mają wartość 010. Jaką klasę reprezentuje ten adres?

A. klasy D

B. klasy A

C. klasy C

D. klasy B

Przy analizie klasyfikacji adresów IP warto zacząć od zrozumienia, jak są one podzielone na różne klasy na podstawie najstarszych bitów. Klasa B charakteryzuje się tym, że pierwsze dwa bity mają wartość 10, co oznacza, że adresy tej klasy mieszczą się w zakresie od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Wybierając adres z ustawieniem najstarszych trzech bitów jako 010, nie uzyskujemy klasy B, ponieważ nie spełnia on kryteriów dotyczących ustalonych bitów. Klasa C, która ma pierwsze trzy bity ustawione na 110, obejmuje adresy od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, więc również nie znajduje zastosowania w tym przypadku. Klasa D, z kolei, jest przeznaczona do multicastingu i ma ustawiony najstarszy bit na 1110, co również nie pasuje do przedstawionej wartości binarnej. Typowym błędem jest mylenie klas adresowych z ich przeznaczeniem, co prowadzi do nieporozumień w projektowaniu sieci. Zrozumienie, że klasa A ma największy zakres adresów i jest przeznaczona dla bardzo dużych sieci, pozwala uniknąć nieporozumień dotyczących przydzielania IP. Kluczowe jest, aby pamiętać, że każda klasa ma swoje specyficzne zastosowania i że błędna interpretacja bitów może prowadzić do niewłaściwej alokacji zasobów w sieci.

Pytanie 35

Proces zapisywania kluczy rejestru do pliku określamy jako

A. eksportowaniem rejestru

B. modyfikacją rejestru

C. kopiowaniem rejestru

D. edycją rejestru

Eksportowanie rejestru to proces, w którym klucze rejestru systemu Windows są zapisywane do pliku. Taki plik może być później wykorzystany do przywracania ustawień lub przenoszenia ich między różnymi systemami operacyjnymi. Eksportowanie rejestru odbywa się najczęściej za pomocą narzędzia Regedit, gdzie użytkownik ma możliwość zaznaczenia konkretnego klucza i wyboru opcji eksportu. Praktyczne zastosowania eksportowania rejestru obejmują przenoszenie konfiguracji programów, kopie zapasowe ustawień systemowych oraz ułatwienie migracji do nowego komputera. W kontekście dobrych praktyk, regularne eksportowanie kluczy rejestru przed wprowadzeniem zmian pozwala na szybkie przywrócenie poprzednich ustawień w przypadku wystąpienia problemów. Warto również podkreślić, że pliki rejestru mają rozszerzenie .reg, co pozwala na ich łatwe rozpoznanie i edytowanie w razie potrzeby. Zrozumienie procesu eksportowania rejestru jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą zarządzać konfiguracjami oraz zapewnić bezpieczeństwo i stabilność systemu.

Pytanie 36

Po włączeniu komputera wyświetlił się komunikat "Non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready". Może to być spowodowane

A. uszkodzonym kontrolerem DMA

B. dyskietką umieszczoną w napędzie

C. skasowaniem BIOS-u komputera

D. brakiem pliku NTLDR

Zrozumienie problemu z komunikatem "Non-system disk or disk error" wymaga znajomości podstawowych zasad działania komputerów osobistych i ich BIOS-u. Sugerowanie, że przyczyną problemu może być brak pliku NTLDR, jest błędne, ponieważ ten plik jest kluczowy dla rozruchu systemu Windows, a komunikat wskazuje na problem z bootowaniem z nośnika, a nie na brak pliku w zainstalowanym systemie. Twierdzenie, że uszkodzony kontroler DMA mógłby być odpowiedzialny za ten błąd, również jest mylące. Kontroler DMA odpowiada za przesyłanie danych między pamięcią a urządzeniami peryferyjnymi, a jego uszkodzenie raczej skutkowałoby problemami z wydajnością lub dostępem do danych, a nie bezpośrednio z komunikatem o braku systemu. Skasowany BIOS komputera to kolejna koncepcja, która nie znajduje zastosowania w tej sytuacji. BIOS, będący podstawowym oprogramowaniem uruchamiającym, nie może być "skasowany" w tradycyjnym sensie; może być jedynie zaktualizowany, a jego usunięcie uniemożliwiłoby jakiekolwiek bootowanie systemu. Często w takich sytuacjach występuje brak zrozumienia, że komunikaty o błędach mogą odnosić się do problemów z rozruchem i należy je interpretować w kontekście obecności nośników w napędzie oraz ich zawartości. Warto więc zwracać uwagę na to, co znajduje się w napędach przed uruchomieniem komputera.

Pytanie 37

Do jakich celów powinno się aktywować funkcję RMON (Remote Network Monitoring) w przełączniku?

A. Ograniczenia w rozsyłaniu transmisji rozgłoszeniowych

B. Automatyczne rozpoznawanie rodzaju kabla podłączonego do portu

C. Automatyczne przydzielanie VLAN’ów oraz uczenie się

D. Obsługi zaawansowanych standardów monitorowania i raportowania

Odpowiedzi, które nie odnoszą się do aktywacji RMON, zawierają szereg błędnych przekonań dotyczących funkcji przełączników sieciowych. Ograniczanie rozsyłania transmisji rozgłoszeniowych to funkcjonalność związana bardziej z konfiguracją VLAN i mechanizmami takimi jak IGMP Snooping, które zapobiegają niepotrzebnemu rozprzestrzenianiu się ruchu multicastowego. Automatyczne uczenie się i przydzielanie VLAN'ów odnosi się głównie do protokołu 802.1Q oraz mechanizmów takich jak GVRP, które umożliwiają dynamiczne przypisywanie portów do VLAN-ów na podstawie ruchu sieciowego, co nie ma związku z monitorowaniem. Z kolei automatyczne wykrywanie rodzaju podłączonego do portu kabla jest funkcją diagnostyczną, często zwaną Auto-MDI/MDIX, która zapewnia, że przełącznik odpowiednio rozpozna typ kabla i dostosuje swoje ustawienia, ale nie odnosi się do monitorowania sieci. Te koncepcje, mimo że są ważne w kontekście zarządzania siecią, nie mają związku z podstawowym celem RMON, jakim jest zaawansowane monitorowanie i raportowanie, co powoduje, że proponowane odpowiedzi nie są właściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji ma swoje miejsce w architekturze sieci, jednak nie zastąpią one zaawansowanych możliwości, jakie oferuje RMON w zakresie analizy wydajności i diagnostyki.

Pytanie 38

DB-25 służy jako złącze

A. portu równoległego LPT

B. portu RS-422A

C. GamePort

D. VGA, SVGA i XGA

Wybór odpowiedzi związanych z GamePort, portem RS-422A oraz VGA, SVGA i XGA wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowań różnych typów złącz. GamePort to złącze, które było używane głównie do podłączania kontrolerów gier, a nie do transmisji danych równoległych. Jest to port szeregowy, co oznacza, że dane są przesyłane w jednym strumieniu, co jest mniej efektywne w porównaniu do portów równoległych. Z kolei port RS-422A jest interfejsem szeregowym, służącym do komunikacji na większe odległości z wykorzystaniem różnicowego przesyłania sygnału. To złącze jest stosowane głównie w systemach przemysłowych i telekomunikacyjnych, ale nie ma zastosowania w kontekście portów równoległych. Z kolei złącza VGA, SVGA i XGA to standardy wyjść wideo, które służą do przesyłania sygnałów wideo do monitorów i nie mają żadnego związku z złączem DB-25. Wybierając te odpowiedzi, można popełnić błąd, myląc różne typy interfejsów i ich zastosowań. Ważne jest, aby zrozumieć, że DB-25 specyficznie odnosi się do portów równoległych, a inne wymienione złącza mają zupełnie inne funkcje i przeznaczenie. Aby właściwie klasyfikować złącza, warto zaznajomić się z ich specyfikacjami oraz zastosowaniem w odpowiednich kontekstach technologicznych.

Pytanie 39

Jaką funkcję pełni zarządzalny przełącznik, aby łączyć wiele połączeń fizycznych w jedno logiczne, co pozwala na zwiększenie przepustowości łącza?

A. Port trunk

B. Agregacja łączy

C. Port mirroring

D. Zarządzanie pasmem

Zarządzanie pasmem to koncepcja, która odnosi się do procesów regulujących przepustowość w sieciach komputerowych, ale nie ma ona bezpośredniego związku z łączeniem fizycznych portów w jeden kanał. Przykładowo, zarządzanie pasmem może obejmować regulacje dotyczące opóźnień, jittera i strat pakietów, co jest kluczowe, ale nie dotyczy bezpośrednio techniki agregacji łączy. Port mirroring to funkcjonalność, która służy do monitorowania ruchu w sieci, umożliwiając skopiowanie ruchu z jednego portu na inny, co jest przydatne w analizach i diagnostyce, ale nie przyczynia się do zwiększenia przepustowości. Z kolei port trunk to termin odnoszący się do sposobu przesyłania wielu VLAN-ów przez pojedyncze połączenie sieciowe, co również nie ma na celu łączenia portów w celu zwiększenia przepustowości. Często mylnie sądzimy, że różne technologie sieciowe mogą być używane zamiennie, co prowadzi do nieporozumień. W rzeczywistości każda z tych funkcji ma swoje specyficzne przeznaczenie i zastosowanie, a ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do błędnego konfigurowania sieci oraz do problemów z wydajnością i niezawodnością systemów.

Pytanie 40

Który z symboli wskazuje na zastrzeżenie praw autorskich?

A. D

B. A

C. B

D. C

Prawa autorskie są naprawdę ważne, żeby chronić intelektualną własność, bo ich ignorowanie może prowadzić do kłopotów prawnych i kasy w plecy. Symbol © jest potrzebny, żeby formalnie pokazać, że coś jest chronione prawem autorskim. Inne znaki mogą wprowadzać w błąd co do statusu prawnego utworu. Na przykład, R w kółku to znak towarowy i ma zupełnie inne znaczenie, bo dotyczy marki, a nie samego dzieła. Litery T czy G w okręgu nie mają uznawanych znaczeń prawnych w kontekście praw autorskich. Zdarza się, że ludzie mylą prawa autorskie z patentami czy znakami towarowymi, co może prowadzić do błędnego zarządzania tymi sprawami i problemów prawnych. Dlatego trzeba umieć rozróżniać te pojęcia i stosować odpowiednie oznaczenia, co pomoże w dobrej ochronie i egzekwowaniu praw w międzynarodowym kontekście. Dla firm działających na globalnym rynku, zrozumienie różnych systemów ochrony to nie tylko kwestia przestrzegania prawa, ale też istotny element zdobywania przewagi konkurencyjnej. Dobrze zarządzając tymi sprawami, można zyskać więcej pewności, że nasze pomysły są chronione i mają wyższą wartość na rynku. Dlatego też edukacja w temacie praw autorskich i ich oznaczania jest kluczowa dla każdej działalności twórczej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej