Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 03:12
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 03:32

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zmierzyć tłumienie światłowodowego łącza w dwóch zakresach długości fal 1310 nm i 1550 nm, należy zastosować

A. rejestratora cyfrowego

B. testera UTP

C. miernika mocy optycznej

D. reflektometr TDR

Miernik mocy optycznej to urządzenie, które idealnie nadaje się do pomiaru tłumienia łącza światłowodowego w różnych oknach transmisyjnych, takich jak 1310 nm i 1550 nm. Tłumienie, które wyraża się w decybelach (dB), jest określane jako różnica mocy sygnału przed i po przejściu przez medium, co pozwala na ocenę jakości łącza. Mierniki mocy optycznej są zgodne z normami ITU-T G.651 oraz G.652, które definiują wymagania dotyczące jakości sieci światłowodowych. W praktyce, podczas testowania łącza, nadajnik o znanej mocy jest używany do wprowadzenia sygnału do włókna, a miernik mocy optycznej rejestruje moc na końcu łącza. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne określenie wartości tłumienia oraz identyfikacja ewentualnych problemów, takich jak zanieczyszczenia, złe połączenia lub uszkodzenia włókna. Regularne pomiary tłumienia są kluczowe dla utrzymania niezawodności i wydajności sieci światłowodowych, co jest istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących przepustowości i jakości usług.

Pytanie 2

ping 192.168.11.3 Jaką komendę należy wpisać w miejsce kropek, aby w systemie Linux wydłużyć domyślny odstęp czasowy między pakietami podczas używania polecenia ping?

A. -s 75

B. -c 9

C. -i 3

D. -a 81

Odpowiedź -i 3 jest prawidłowa, ponieważ parametr -i w poleceniu ping w systemie Linux określa odstęp czasowy między kolejnymi wysyłanymi pakietami. Domyślnie ten odstęp wynosi 1 sekundę, a użycie -i 3 zwiększa ten czas do 3 sekund. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy chcemy zmniejszyć obciążenie sieci, na przykład podczas testowania połączenia z urządzeniem, które nie wymaga zbyt częstego pingowania. Przykładowo, w przypadku monitorowania stanu serwera, gdzie nie jest konieczne ciągłe sprawdzanie, zwiększenie odstępu czasowego jest zalecane, aby uniknąć nadmiernego generowania ruchu sieciowego. Warto również pamiętać, że korzystanie z zbyt krótkich odstępów może prowadzić do przeciążenia sieci i zafałszowania wyników testów. Standardy branżowe sugerują, aby dostosowywać parametry ping do specyficznych potrzeb użytkownika i konfiguracji sieci.

Pytanie 3

Sieć komputerowa, która obejmuje wyłącznie urządzenia jednej organizacji, w której dostępne są usługi realizowane przez serwery w sieci LAN, takie jak strony WWW czy poczta elektroniczna to

A. Intranet

B. Infranet

C. Extranet

D. Internet

Intranet to wewnętrzna sieć komputerowa, która jest ograniczona do jednego podmiotu, najczęściej organizacji lub firmy. Umożliwia ona pracownikom dostęp do zasobów, takich jak serwery, aplikacje, a także usługi, takie jak poczta elektroniczna czy strony internetowe, które są dostępne tylko dla użytkowników wewnętrznych. Dzięki zastosowaniu protokołów internetowych, takich jak TCP/IP, intranet może wykorzystywać te same technologie, co Internet, zapewniając jednocześnie wyższy poziom bezpieczeństwa i kontroli nad danymi. W praktyce intranety są wykorzystywane do wymiany informacji, komunikacji oraz współpracy w ramach organizacji. Jako przykład, wiele firm korzysta z intranetu do hostowania wewnętrznych portali, które mogą zawierać dokumentację, ogłoszenia czy umożliwiać dostęp do narzędzi zarządzania projektami. Zastosowanie intranetów jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacjami, zapewniając efektywność i bezpieczeństwo w obiegu danych.

Pytanie 4

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowano opcję, że hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Z jakiej minimalnej liczby znaków musi składać się hasło użytkownika?

A. 10 znaków

B. 5 znaków

C. 12 znaków

D. 6 znaków

Wybór niewłaściwej długości hasła może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad złożoności haseł, które są istotnym elementem bezpieczeństwa systemu. Odpowiedzi sugerujące hasła o długości 5, 10 lub 12 znaków nie uwzględniają specyfikacji wskazanych w standardach bezpieczeństwa. Hasło o długości 5 znaków jest zbyt krótkie, aby spełnić wymogi dotyczące złożoności. Tego rodzaju hasła są łatwiejsze do złamania poprzez metody takie jak ataki brute-force, które polegają na systematycznym testowaniu różnych kombinacji. Odpowiedź sugerująca 10 znaków, mimo że jest bliższa wymogom, nadal nie jest poprawna, ponieważ nie uwzględnia minimalnej wymagań. Ponadto, 12 znaków, choć może być korzystne z punktu widzenia bezpieczeństwa, nie odpowiada rzeczywistym wymaganiom systemu Windows Server, które dotyczą minimalnej długości haseł. Praktyczne podejście do tworzenia haseł wymaga zrozumienia, że nie chodzi tylko o długość, ale także o złożoność, która obejmuje różnorodność używanych znaków. Przyjmowanie zbyt długich haseł może prowadzić do nieprzemyślanych praktyk, takich jak stosowanie łatwych do zapamiętania, ale przewidywalnych ciągów, co zwiększa ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Warto inwestować czas w tworzenie silnych haseł, które będą zarówno trudne do odgadnięcia, jak i łatwe do zapamiętania, co jest kluczowym elementem polityki bezpieczeństwa w każdej organizacji.

Pytanie 5

Zdiagnostykowane wyniki wykonania polecenia systemu Linux odnoszą się do ```/dev/sda: Timing cached reads: 18100 MB in 2.00 seconds = 9056.95 MB/sec```

A. karty graficznej

B. karty sieciowej

C. dysku twardego

D. pamięci RAM

Wynik działania polecenia systemu Linux, który przedstawia wartość "Timing cached reads: 18100 MB in 2.00 seconds = 9056.95 MB/sec" dotyczy wydajności odczytu z dysku twardego, który z kolei jest kluczowym komponentem systemu komputerowego. W kontekście diagnostyki, informacja ta wskazuje na prędkość, z jaką system operacyjny może odczytywać dane zapisane na dysku, co jest istotne w kontekście wydajności całego systemu. Przykładem praktycznego zastosowania tego typu pomiaru może być ocena, czy dany dysk twardy spełnia wymagania aplikacji, które wymagają szybkiego dostępu do danych, takich jak bazy danych czy serwery plików. Standardy branżowe, takie jak SATA czy NVMe, definiują różne typy interfejsów, które wpływają na wydajność przesyłu danych. Dobre praktyki wymagają regularnego monitorowania tych parametrów, aby zapewnić optymalną wydajność systemu oraz przewidywać ewentualne problemy z dyskiem, co może zapobiec utracie danych oraz przestojom operacyjnym.

Pytanie 6

Wykonanie polecenia net use Z:192.168.20.2data /delete spowoduje?

A. podłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 do dysku Z:

B. podłączenie katalogu data do dysku Z:

C. rozłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 od dysku Z:

D. rozłączenie katalogu data z dyskiem Z:

Niepoprawne koncepcje w odpowiedziach wskazują na niepełne zrozumienie działania komendy 'net use' oraz ogólnych zasad zarządzania zasobami sieciowymi. Przyłączenie zasobów hosta 192.168.20.2 do dysku Z: miałoby miejsce przy użyciu polecenia 'net use Z: \\192.168.20.2\data', jednak nie odnosiłoby się to do jego odłączenia. Odłączenie zasobów, jak sugeruje polecenie z '/delete', oznacza, że zasób, który wcześniej był przypisany do dysku Z:, zostaje usunięty z jego pamięci. Wiele osób myli pojęcia przyłączenia i odłączenia, co prowadzi do błędnych interpretacji działań systemowych. Ważne jest zrozumienie, że /delete w tym kontekście podkreśla eliminację dostępu do konkretnego katalogu, a nie jego przyłączenie. Ponadto, błędne odpowiedzi dotyczące przyłączenia katalogu 'data' do dysku Z: również wykazują nieprawidłowe rozumienie polecenia, które, jak wspomniano wcześniej, jest używane do odłączania, a nie przyłączania. W praktyce, prawidłowe stosowanie komendy 'net use' jest kluczowe dla wydajnego zarządzania zasobami sieciowymi oraz dla zapewnienia, że dostęp do danych jest kontrolowany i bezpieczny.

Pytanie 7

Co symbolizuje graficzny znak przedstawiony na ilustracji?

A. zamknięty kanał kablowy

B. gniazd telekomunikacyjne

C. główny punkt dystrybucyjny

D. otwarty kanał kablowy

Symbole używane w dokumentacji technicznej są kluczowe dla zrozumienia planów i schematów instalacji teletechnicznych. Otwarty kanał kablowy, mimo że jest często używany do prowadzenia przewodów, zwykle oznaczany jest w inny sposób, bardziej przypominający prostokątną ramkę, co pozwala na łatwe wyróżnienie na planach. Zamknięte kanały kablowe, takie jak korytka czy rynny, też mają różne oznaczenia w zależności od ich specyfiki i zastosowania, co jest regulowane przez normy takie jak EN 50085. Z kolei główny punkt dystrybucyjny, będący centralnym elementem sieci telekomunikacyjnej, gdzie zbiegają się główne linie transmisyjne, zwykle oznaczany jest bardziej złożonym symbolem, często z dodatkowymi opisami technicznymi. Błędne zrozumienie symboli może prowadzić do nieprawidłowej instalacji lub konfiguracji systemów telekomunikacyjnych, co z kolei skutkuje problemami z łącznością lub niespełnieniem norm bezpieczeństwa i funkcjonalności. Dlatego tak istotne jest dokładne zaznajomienie się ze standardami oznaczeń, co pozwala na efektywne planowanie i realizację projektów zgodnie z wymaganiami branżowymi. Znajomość różnic w symbolach i ich zastosowaniach jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów telekomunikacyjnych, aby uniknąć typowych błędów myślowych i nieporozumień w interpretacji dokumentacji technicznej. Prawidłowa interpretacja symboli jest kluczowa dla zapewnienia, że wszystkie elementy infrastruktury są zainstalowane zgodnie z planem i działają optymalnie.

Pytanie 8

Adres IP jest zapisany jako cztery grupy liczb, które są oddzielone kropkami

A. bitów

B. dekad

C. helów

D. oktetów

Odwrotnie do oktetów, niepoprawne odpowiedzi związane z duszami, dekadami czy bitami mylnie interpretują podstawowe pojęcia związane z adresowaniem IP. Dekada odnosi się do okresu dziesięciu lat i nie ma zastosowania w kontekście adresacji sieciowej. Jeśli chodzi o hel, jest to termin chemiczny, który nie wiąże się z informatyką ani sieciami komputerowymi. Bit, jako najmniejsza jednostka danych, ma swoje zastosowanie w różnych kontekstach, jednak nie jest wystarczająco precyzyjny do opisu adresu IP. W przypadku adresów IPv4, każdy z czterech segmentów reprezentowanych w systemie dziesiętnym składa się z 8 bitów, co łącznie daje 32 bity, ale te segmenty określamy jako oktety. Mylne użycie terminologii może prowadzić do poważnych nieporozumień w sieciach komputerowych. Dlatego tak ważne jest, aby przywiązywać wagę do prawidłowego nazewnictwa w branży IT, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak IETF (Internet Engineering Task Force), odpowiedzialnej za standaryzację protokołów internetowych. Wiedza o tym, jak poprawnie klasyfikować i opisywać elementy infrastruktury sieciowej, jest kluczowa dla każdego specjalisty w tej dziedzinie.

Pytanie 9

Na ilustracji zobrazowano okno ustawień rutera. Wprowadzone parametry sugerują, że

A. na komputerze z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 skonfigurowano adres IP 192.168.17.30 przy użyciu Panelu Sterowania

B. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 nie będzie w stanie połączyć się z urządzeniami w tej sieci

C. komputer z adresem MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 oraz adresem IP 192.168.17.30 został usunięty z sieci

D. komputerowi o adresie MAC 44-8A-5B-5A-56-D0 usługa DHCP rutera przydzieli adres IP 192.168.17.30

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niezrozumienia funkcji i mechanizmu rezerwacji DHCP. Na wstępie należy wyjaśnić że rezerwacja DHCP to proces w którym serwer DHCP przypisuje stały adres IP do urządzenia na podstawie jego unikalnego adresu MAC. W przeciwieństwie do ręcznego ustawiania adresu IP przez panel sterowania rezerwacja DHCP dzieje się automatycznie z poziomu rutera co wyklucza możliwość że adres IP na komputerze został ustawiony ręcznie co jest omówione w pierwszej opcji. Kolejna błędna koncepcja sugeruje że urządzenie z przypisanym adresem IP na zasadzie rezerwacji DHCP nie będzie mogło łączyć się z siecią. Jest to nieporozumienie gdyż rezerwacja DHCP nie ma na celu ograniczenia dostępu ale zapewnienie spójności adresów IP w sieci. Tego typu błędne myślenie może wynikać z nieznajomości zasad funkcjonowania protokołu DHCP który jest zaprojektowany w celu ułatwienia zarządzania adresacją IP w sieciach. Ostatnia niepoprawna odpowiedź sugeruje że komputer został wykluczony z sieci. Wykluczenie urządzenia z sieci jest procesem który wymaga zastosowania polityk firewall lub listy kontroli dostępu ACL co nie jest związane z rezerwacją DHCP. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią oraz unikania błędów konfiguracyjnych które mogą prowadzić do nieoczekiwanych problemów z łącznością i wydajnością sieciową. Kluczowe jest również zrozumienie że rezerwacja DHCP jest narzędziem które wspiera administratorów sieci w utrzymaniu porządku i przewidywalności w złożonych środowiskach sieciowych.

Pytanie 10

W jakim miejscu są przechowywane dane o kontach użytkowników domenowych w środowisku Windows Server?

A. W bazie SAM zapisanej na komputerze lokalnym

B. W pliku users w katalogu c:\Windows\system32

C. W bazie danych kontrolera domeny

D. W plikach hosts na wszystkich komputerach w domenie

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, które nie wskazują na bazę danych kontrolera domeny, są nieprawidłowe z kilku powodów. Przechowywanie informacji o kontach użytkowników w bazie SAM (Security Account Manager) na lokalnym komputerze odnosi się do sytuacji, gdy komputer nie jest częścią domeny. W takiej sytuacji, SAM gromadzi lokalne konta, które są odizolowane i nie mają możliwości centralnego zarządzania. Użytkownicy domenowi wymagają scentralizowanego zarządzania, co sprawia, że ta odpowiedź jest niewłaściwa. Ponadto, plik users w katalogu c:\Windows\system32 nie jest miejscem przechowywania informacji o kontach użytkowników. System Windows nie używa tego pliku do zarządzania danymi kont użytkowników, co czyni tę odpowiedź mylącą. Co więcej, odniesienie do plików hosts na każdym komputerze używanym w domenie sugeruje błędne zrozumienie ich roli. Plik hosts jest używany do mapowania nazw hostów na adresy IP, a nie do przechowywania informacji o kontach użytkowników. Praktyczne aspekty zarządzania IT wymagają zrozumienia, że wszystkie konta użytkowników w środowisku domenowym muszą być w zarządzane w sposób scentralizowany, co zapewnia bezpieczeństwo i administracyjną kontrolę nad danymi. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, to brak zrozumienia architektury Active Directory oraz roli, jaką odgrywa centralne zarządzanie w bezpieczeństwie IT.

Pytanie 11

Na ilustracji zaprezentowany jest graficzny symbol

A. przełącznika

B. zapory sieciowej

C. mostu sieciowego

D. rutera

Symbol przedstawiony na rysunku reprezentuje zaporę sieciową często nazywaną również firewallem. Zapora sieciowa jest kluczowym elementem infrastruktury bezpieczeństwa IT. Działa jako bariera między zaufanymi segmentami sieci a potencjalnie niebezpiecznymi zewnętrznymi źródłami danych. Firewalle analizują przychodzący i wychodzący ruch sieciowy zgodnie z zdefiniowanymi regułami bezpieczeństwa. Mogą działać na różnych warstwach modelu OSI ale najczęściej funkcjonują na warstwie sieciowej i aplikacyjnej. Przykłady zastosowania zapór obejmują ochronę przed atakami DDoS filtrowanie złośliwego oprogramowania i zapobieganie nieautoryzowanemu dostępowi do sieci firmowej. Standardowe praktyki obejmują konfigurację reguł dostępu logowanie oraz regularne aktualizacje aby chronić przed nowymi zagrożeniami. Dzięki zaawansowanym funkcjom takim jak wykrywanie włamań czy blokowanie adresów IP zapory sieciowe stanowią fundament nowoczesnej architektury bezpieczeństwa IT i są nieodzowne w każdej firmie dbającej o integralność i poufność danych.

Pytanie 12

Która z poniższych opcji nie jest wykorzystywana do zdalnego zarządzania stacjami roboczymi?

A. program Wireshark

B. pulpit zdalny

C. program TeamViewer

D. program UltraVNC

Zdalne zarządzanie stacjami roboczymi jest kluczowym aspektem współczesnego IT, a dostęp do komputerów znajdujących się w różnych lokalizacjach staje się codziennością. TeamViewer, pulpit zdalny oraz UltraVNC są przykładami narzędzi, które umożliwiają takie zarządzanie. TeamViewer pozwala na zdalne sterowanie komputerem, umożliwiając użytkownikowi wykonywanie operacji, tak jakby siedział przed tym komputerem. Pulpit zdalny to technologia wbudowana w systemy operacyjne, która zapewnia zdalny dostęp do graficznego interfejsu użytkownika. UltraVNC działa na podobnej zasadzie, umożliwiając zdalne połączenie i interakcję z interfejsem innego komputera. Te narzędzia są niezwykle przydatne w kontekście wsparcia technicznego, zarządzania systemami i administracji IT. Wiele osób myli funkcje Wiresharka z funkcjami tych programów, co prowadzi do błędnych wniosków. Wireshark, mimo że jest potężnym narzędziem, skupia się na analizie i monitorowaniu ruchu sieciowego, a nie na zdalnym dostępie do komputerów. Typowym błędem jest założenie, że każde narzędzie związane z siecią może także pełnić funkcje zdalnego zarządzania, podczas gdy rzeczywistość pokazuje, że każdy z tych programów ma swoje unikalne zastosowania i właściwości. Dlatego ważne jest, aby znać różnice między nimi, aby wykorzystać je w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 13

Złącze SC powinno być zainstalowane na kablu

A. światłowodowym

B. typu skrętka

C. koncentrycznym

D. telefonicznym

Złącze SC (Subscriber Connector) to typ złącza stosowanego w systemach światłowodowych, które charakteryzuje się prostym systemem wtykowym i wysoką jakością transmisji sygnału. W przypadku kabli światłowodowych, złącza SC są często wykorzystywane ze względu na ich niską tłumienność i stabilność. Złącze to jest obecne w wielu zastosowaniach, w tym w sieciach telekomunikacyjnych oraz w systemach komputerowych, gdzie wymagana jest szybka i niezawodna transmisja danych. Warto podkreślić, że standardy takie jak IEC 61754-4 określają specyfikacje dla złączy światłowodowych, w tym SC, co zapewnia ich szeroką kompatybilność i niezawodność. Przykładem praktycznego zastosowania złącza SC może być podłączenie światłowodów w centrach danych, gdzie ich wydajność i odporność na zakłócenia są kluczowe dla zapewnienia ciągłości działania usług.

Pytanie 14

Aby zapewnić bezpieczną komunikację terminalową z serwerem, powinno się skorzystać z połączenia z użyciem protokołu

A. Telnet

B. TFTP

C. SFTP

D. SSH

Kwestia bezpieczeństwa w sieciach komputerowych to istotna sprawa, a wybór odpowiedniego protokołu ma duże znaczenie dla ochrony danych. Telnet, mimo że był popularny, wysyła dane bez szyfrowania, przez co łatwo mogą zostać przechwycone przez niepowołane osoby. Teraz, korzystanie z Telnetu raczej nie jest najlepszym pomysłem, zwłaszcza w zarządzaniu systemami. Z kolei protokół TFTP (Trivial File Transfer Protocol) został stworzony tylko do przesyłania plików, a nie do zdalnego logowania czy zarządzania. Jego prostota oraz brak zabezpieczeń sprawiają, że nie nadaje się do wysyłania wrażliwych danych. Natomiast SFTP (SSH File Transfer Protocol) zapewnia bezpieczne przesyłanie plików, ale jest bardziej skupiony na transferze niż na zarządzaniu. Ludzie, którzy wybierają złe protokoły, często nie zdają sobie sprawy z zagrożeń, jakie niesie przesyłanie danych w otwartych sieciach, co może prowadzić do utraty ważnych informacji. Ważne jest, aby rozumieć, że jedynie te protokoły, które oferują solidne szyfrowanie i autoryzację, jak SSH, naprawdę mogą zapewnić ochronę przed atakami i włamaniami.

Pytanie 15

Protokołem umożliwiającym dostęp do sieci pakietowej o prędkości nieprzekraczającej 2 Mbit/s jest protokół

A. ATM

B. VDSL

C. X.25

D. Frame Relay

Protokół ATM (Asynchronous Transfer Mode) jest zaprojektowany do przesyłania danych z dużą prędkością, znacznie przekraczającą 2 Mbit/s. ATM jest technologią, która wykorzystuje komórki o stałej długości, co pozwala na obsługę różnych typów danych, takich jak głos, wideo czy transmisje danych. W przeciwieństwie do X.25, ATM jest bardziej skomplikowanym protokołem i jest używany w aplikacjach wymagających wysokiej przepustowości oraz niskich opóźnień. VDSL (Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line) to technologia DSL, która umożliwia transmisję danych z prędkościami dochodzącymi do 52 Mbit/s, również znacznie przekraczającymi 2 Mbit/s. VDSL jest często stosowany w dostępie do internetu szerokopasmowego i pozwala na jednoczesne przesyłanie danych, głosu i wideo. Frame Relay to kolejny protokół komunikacyjny, który również obsługuje wyższe prędkości i jest używany w sieciach WAN. Przy wyborze właściwego protokołu należy kierować się wymaganiami aplikacji oraz środowiskiem, w którym będą one funkcjonować. Często popełnianym błędem jest mylenie protokołów w zależności od ich zastosowania w danym kontekście; jednakże należy pamiętać, że każdy protokół ma swoje specyfikacje oraz ograniczenia, które mogą wpływać na jego wykorzystanie w praktyce.

Pytanie 16

Jeżeli podczas uruchamiania systemu BIOS od AWARD komputer wydał długi sygnał oraz dwa krótkie, co to oznacza?

A. uszkodzenie kontrolera klawiatury

B. uszkodzenie karty graficznej

C. problem z pamięcią Flash - BIOS

D. uszkodzenie płyty głównej

Wszystkie inne odpowiedzi, takie jak problemy z kontrolerem klawiatury, płytą główną czy pamięcią Flash BIOS, są niepoprawne w kontekście dźwięków wydawanych przez BIOS AWARD. Problemy z kontrolerem klawiatury zazwyczaj objawiają się krótkimi sygnałami, co jest zupełnie innym przypadkiem. Kiedy BIOS nie może zidentyfikować klawiatury, może wydać krótki sygnał, co nie ma nic wspólnego z długim sygnałem, który dotyczy karty graficznej. Jeśli chodzi o płytę główną, problemy z nią mogą powodować różne kombinacje sygnałów, ale w tym przypadku dźwięki wskazują na konkretny problem z kartą graficzną. W odniesieniu do pamięci Flash BIOS, chociaż problemy z BIOS mogą powodować dolegliwości systemowe, to nie są one związane z dźwiękami sygnalizującymi usterki sprzętowe. W rzeczywistości, przed pojawieniem się jakiejkolwiek diagnostyki dźwiękowej, BIOS musi być w stanie załadować się samodzielnie. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe przypisanie sygnałów diagnostycznych do komponentów może prowadzić do niepotrzebnych interwencji i nieefektywnego rozwiązywania problemów. Przy podejmowaniu działań diagnostycznych, zawsze należy opierać się na dokumentacji producenta oraz oficjalnych wytycznych dotyczących sygnałów POST (Power-On Self-Test) oraz innych standardów diagnostycznych. Znajomość tych zasad pomoże uniknąć błędnych wniosków i przyspieszy proces identyfikacji problemów sprzętowych.

Pytanie 17

Na dysku należy umieścić 100 tysięcy oddzielnych plików, z których każdy ma rozmiar 2570 bajtów. W takim przypadku, zapisane pliki będą zajmować najmniej miejsca na dysku z jednostką alokacji wynoszącą

A. 4096 bajtów

B. 3072 bajty

C. 2048 bajtów

D. 8192 bajty

Odpowiedź 3072 bajty jest poprawna, ponieważ przy tej jednostce alokacji możemy zminimalizować marnotrawstwo miejsca na dysku. Każdy plik o rozmiarze 2570 bajtów zajmie 3072 bajty, co oznacza, że pozostanie 502 bajty niezajęte. W przypadku mniejszej jednostki alokacji, jak 2048 bajtów, każdy plik zajmie pełne 2048 bajtów, co prowadzi do większego marnotrawstwa przestrzeni dyskowej, ponieważ na dysku na każdym z tych plików pozostanie 522 bajty niewykorzystanego miejsca, a dodatkowo konieczne byłoby zarezerwowanie miejsca na przyszłe pliki. Wybór optymalnej wartości jednostki alokacji jest kluczowy w systemach plików, aby zminimalizować przestrzeń dyskową, co jest szczególnie ważne w środowiskach z ograniczonymi zasobami. Przykładowo, serwery baz danych często korzystają z odpowiednio dobranych jednostek alokacji, aby zapewnić efektywne przechowywanie dużej liczby małych plików. Przy zastosowaniu jednostki alokacji wynoszącej 3072 bajty, osiągamy równowagę między marnotrawstwem przestrzeni a wydajnością operacji zapisu i odczytu.

Pytanie 18

Jakie polecenie należy zastosować, aby zamontować pierwszą partycję logiczną dysku primary slave w systemie Linux?

A. mount /dev/hdb5 /mnt/hdd

B. mount /dev/hdb3 /mnt/hdd

C. mount /dev/hda4 /mnt/hdd

D. mount /dev/hda2 /mnt/hdd

Wybór jakiejkolwiek innej odpowiedzi prowadzi do błędnego wskazania partycji, co jest kluczowe w kontekście zarządzania systemem plików w Linuxie. Odpowiedź 'mount /dev/hdb3 /mnt/hdd' sugeruje, że użytkownik próbowałby zamontować trzecią partycję na tym samym dysku, co nie byłoby odpowiednie w kontekście pytania o pierwszą partycję logiczną. Podobnie, 'mount /dev/hda2 /mnt/hdd' odnosi się do drugiej partycji na pierwszym dysku 'primary master', co także nie jest zgodne z kontekstem pytania. Odpowiedź 'mount /dev/hda4 /mnt/hdd' również nie jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na czwartą partycję na tym samym dysku, co może prowadzić do nieporozumień przy organizowaniu przestrzeni dyskowej. Typowe błędy to mylenie partycji fizycznych z logicznymi oraz nieznajomość konwencji nazewnictwa w systemach Linux. Ważne jest, aby przed montowaniem partycji zapoznać się z ich strukturą oraz zrozumieć, jak system plików jest zorganizowany. W praktyce, niepoprawny wybór partycji może prowadzić do utraty danych lub problemów z dostępem do plików, dlatego kluczowe jest stosowanie się do zasad i norm dotyczących zarządzania dyskami oraz partycjami w systemie Linux. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnego administrowania systemem operacyjnym.

Pytanie 19

Jaki tryb funkcjonowania Access Pointa jest wykorzystywany do umożliwienia urządzeniom bezprzewodowym łączności z przewodową siecią LAN?

A. Punkt dostępowy

B. Tryb klienta

C. Most bezprzewodowy

D. Repeater

Wybór trybu pracy urządzenia sieciowego ma kluczowe znaczenie dla jego funkcjonalności. Odpowiedzi, które nie wskazują na punkt dostępowy, często wynikają z mylnych założeń dotyczących roli różnych trybów pracy. Most bezprzewodowy, na przykład, jest używany do łączenia dwóch segmentów sieci, ale nie zapewnia bezpośredniego dostępu urządzeniom bezprzewodowym do przewodowej sieci LAN. Z kolei tryb klienta jest zaprojektowany do podłączania jednego urządzenia bezprzewodowego do sieci, co nie pozwala na równoczesne podłączenie wielu urządzeń, co jest niezbędne w typowej sieci biurowej. Repeater, z drugiej strony, ma na celu zwiększenie zasięgu sygnału bezprzewodowego poprzez retransmisję sygnału, jednak nie tworzy nowego punktu dostępu do sieci LAN, a jedynie wzmacnia istniejący sygnał. W praktyce błąd w wyborze odpowiedniego trybu może prowadzić do niewłaściwej konfiguracji, co w rezultacie ogranicza możliwości komunikacyjne sieci. Aby w pełni wykorzystać potencjał bezprzewodowych rozwiązań sieciowych, istotne jest zrozumienie funkcji i zastosowania punktów dostępowych oraz ich roli w architekturze sieci. Zastosowanie punktu dostępowego, zgodnie z najlepszymi praktykami, pozwala na efektywne zarządzanie ruchami sieciowymi i zapewnienie wysokiej jakości usług bezprzewodowych.

Pytanie 20

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny jest połączony za pomocą poziomego okablowania z

A. centralnym punktem dystrybucyjnym

B. gniazdem abonenckim

C. budynkowym punktem dystrybucyjnym

D. centralnym punktem sieci

Jak wybierzesz inne odpowiedzi, to możesz napotkać trochę błędnych przekonań na temat architektury systemów dystrybucyjnych. Gniazdo abonenckie to końcowy element, a nie punkt sieci, więc nie myl go z centralnym punktem, gdzie sygnały są zbierane i zarządzane. Centralne punkty dystrybucyjne są też ważne, ale ich rola jest inna, bo zbierają sygnały z różnych źródeł, podczas gdy KPD rozdziela je do końcowych użytkowników. Jeśli pomyślisz o centralnym punkcie w kontekście KPD, to możesz się pogubić w tym, jak sieć jest zbudowana. Kiedy budynkowy punkt dystrybucyjny rozdziela sygnały w obrębie budynku, to nie łączy ich bezpośrednio z gniazdami abonenckimi. Rozróżnienie pomiędzy tymi dwoma punktami jest mega istotne, jeśli chodzi o design i wdrażanie systemów telekomunikacyjnych. Dużo osób myśli, że KPD ma te same funkcje, co centralny punkt dystrybucyjny, co wprowadza bałagan w strukturze sieci i może prowadzić do problemów z przesyłaniem danych. Dlatego ważne jest, by stosować odpowiednie standardy i praktyki w projektowaniu skutecznych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 21

Celem złocenia styków złącz HDMI jest

A. stworzenie produktu o ekskluzywnym charakterze, aby osiągnąć wyższe zyski ze sprzedaży

B. zapewnienie przesyłu obrazu w rozdzielczości 4K

C. zwiększenie przepustowości powyżej wartości ustalonych w standardach

D. ulepszenie przewodności oraz trwałości złącza

Zrozumienie zastosowania złocenia styków w złączach HDMI wymaga analizy różnych aspektów technicznych i marketingowych. Odpowiedź stwierdzająca, że złocenie umożliwia przesył obrazu w jakości 4K, jest myląca, ponieważ jakość przesyłanego obrazu jest determinowana przez rozdzielczość oraz przepustowość sygnału, a nie przez materiał zastosowany na stykach. HDMI jako standard obsługuje różne rozdzielczości, a sama jakość sygnału jest bardziej związana z jego specyfikacją, niż z użyciem złota. Również stwierdzenie, że złocenie poprawia przewodność i żywotność złącza, nie jest w pełni trafne. Choć złoto ma lepszą przewodność w porównaniu do niektórych innych metali, to przewodność styków miedzianych, które są powszechnie stosowane w różnych złączach HDMI, jest wystarczająca dla większości zastosowań. Wysoka jakość przewodnictwa nie jest jedynym czynnikiem wpływającym na żywotność złącza – istotne są również inne czynniki, takie jak sposób użytkowania czy warunki pracy. Podobnie, twierdzenie, że złocenie zwiększa przepustowość powyżej wartości określonych standardem, jest nieporozumieniem. Standard HDMI ma ściśle określone parametry techniczne, które nie mogą być zmieniane poprzez zastosowanie drobnych modyfikacji w materiałach. Często pojawiającym się błędem jest myślenie, że droższe materiały automatycznie przekładają się na lepsze parametry techniczne, co nie zawsze ma odzwierciedlenie w rzeczywistości. Złocenie styków jest często bardziej związane z marketingiem i postrzeganą wartością produktu niż z rzeczywistymi korzyściami technicznymi.

Pytanie 22

Jakie polecenie jest używane do ustawienia konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. ifconfig

B. networking

C. ipconfig

D. interfaces

Odpowiedzi takie jak 'ipconfig', 'interfaces' oraz 'networking' nie są poprawne w kontekście konfiguracji interfejsu sieciowego w systemie Linux. 'ipconfig' to polecenie specyficzne dla systemów operacyjnych Windows i jest używane do wyświetlania i zarządzania ustawieniami IP. Użytkownicy Linuxa mogą się mylić, zakładając, że polecenia z Windowsa mają analogiczne odpowiedniki w Linuxie, co jest błędem. Z kolei 'interfaces' odnosi się do pliku konfiguracyjnego w systemie Debian i jego pochodnych, gdzie definiowane są ustawienia interfejsów sieciowych, ale samo słowo 'interfaces' nie jest poleceniem, które można wykonać w terminalu. Jest to raczej element większej konfiguracji, co może być mylące dla tych, którzy nie mają wystarczającej wiedzy o strukturyzacji systemu. 'networking' również nie jest odpowiednim poleceniem, a może być używane w kontekście ogólnym dla konfiguracji sieci, jednak w praktyce nie odpowiada na konkretne zapytanie dotyczące zarządzania interfejsami. Poprawne podejście do nauki o systemach Linux wymaga znajomości różnic między systemami oraz rozumienia kontekstu, w jakim dane polecenia są używane, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania siecią.

Pytanie 23

Moduł funkcjonalny, który nie znajduje się w kartach dźwiękowych, to skrót

A. GPU

B. ROM

C. DSP

D. DAC

Wybór ROM, DSP i DAC jako części kart dźwiękowych może być trochę mylący. Każdy z tych komponentów ma swoją rolę, chociaż nie zawsze jest to oczywiste. ROM to w sumie pamięć stała, gdzie trzymane są różne rzeczy, w tym firmware, co sprawia, że karta działa jak należy. Potem mamy DSP, czyli procesor, który zajmuje się obróbką sygnału audio i pozwala na różne efekty i analizy dźwięku. DAC to ten element, który zamienia cyfrowe sygnały na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Jak więc widzisz, wybierając błędne odpowiedzi, można pomyśleć, że te komponenty nie mają znaczenia w kartach dźwiękowych, ale każdy z nich wpływa na jakość i efektywność dźwięku. Zrozumienie ich ról jest istotne, zwłaszcza dla inżynierów i techników w branży audio.

Pytanie 24

Wirusy polimorficzne mają jedną charakterystyczną cechę, którą jest

A. atak na tablicę FAT

B. zarażanie wszystkich komputerów w sieci lokalnej

C. atak na rekord startowy dysku

D. zdolność do modyfikowania swojego kodu

Wielu użytkowników myli wirusy polimorficzne z innymi typami złośliwego oprogramowania, co prowadzi do błędnych założeń. Przykładowo, atak na tablicę FAT czy rekord startowy dysku to techniki kojarzone głównie z wirusami, które mają na celu uszkodzenie systemu plików lub utratę danych, ale nie są cechą wirusów polimorficznych. Takie złośliwe oprogramowanie może wpływać na integralność systemu plików, ale nie ma to związku z ich zdolnością do zmiany kodu. Ponadto, zarażanie wszystkich komputerów w sieci lokalnej to mylne założenie, ponieważ wirusy polimorficzne nie są z definicji rozprzestrzeniane w ten sposób – ich mechanizm infekcji polega na modyfikacji kodu, a nie na atakowaniu wszystkich urządzeń w sieci. To prowadzi do zrozumienia, że wirusy te są bardziej subtelne i skupiają się na uniknięciu wykrycia, a nie na bezpośrednim uszkodzeniu systemu. Typowe błędy myślowe w tej kwestii wynikają z niepełnego zrozumienia działania złośliwego oprogramowania oraz ich typologii. Właściwe zrozumienie mechanizmów działania wirusów polimorficznych jest kluczowe dla budowania skutecznych strategii obronnych w dziedzinie cyberbezpieczeństwa.

Pytanie 25

Aby zwolnić adres IP przypisany do konkretnej karty sieciowej w systemie Windows, należy wykorzystać polecenie systemowe

A. ipconfig /displaydns

B. ipconfig /flushdns

C. ipconfig /renew

D. ipconfig /release

Odpowiedź 'ipconfig /release' jest prawidłowa, ponieważ to polecenie jest używane w systemie Windows do zwalniania przypisanego adresu IP dla danej karty sieciowej. Kiedy używasz tego polecenia, karta sieciowa przestaje korzystać z aktualnego adresu IP, co oznacza, że adres ten staje się dostępny do ponownego przydzielenia w sieci. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy chcesz zmienić adres IP, na przykład w przypadku problemów z połączeniem lub gdy sieć została skonfigurowana na dynamiczny przydział adresów IP (DHCP). Po zwolnieniu adresu IP, możesz użyć polecenia 'ipconfig /renew', aby uzyskać nowy adres IP od serwera DHCP. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu siecią, gdzie regularne odświeżanie adresów IP może pomóc w unikaniu konfliktów oraz zapewnieniu stabilności połączenia. Warto również pamiętać, że takie polecenia wymagają uprawnień administratora, co jest standardową praktyką w celu ochrony konfiguracji systemu.

Pytanie 26

Jak wygląda liczba 356 w systemie binarnym?

A. 100001100

B. 110011010

C. 110011000

D. 101100100

Liczba 356 w systemie dziesiętnym przekształcona na system binarny daje wynik 101100100. Aby zrozumieć ten proces, należy zastosować metodę dzielenia przez 2. Rozpoczynamy od podziału liczby 356 przez 2, zapisując resztę. Kontynuujemy dzielenie wyniku aż do osiągnięcia zera. W rezultacie otrzymujemy kolejno reszty: 0, 0, 1, 1, 0, 0, 1, 0, 1, co w odwróconej kolejności daje 101100100. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest fundamentalne w informatyce, szczególnie w kontekście programowania, gdzie operacje na liczbach binarnych są powszechne. W praktyce, umiejętność zamiany liczb między systemami jest niezbędna w takich obszarach jak algorytmy, kompresja danych, czy programowanie niskopoziomowe. Dobrą praktyką jest stosowanie narzędzi lub prostych skryptów do konwersji, aby uniknąć ręcznych błędów.

Pytanie 27

Ile warstw zawiera model ISO/OSI?

A. 9

B. 5

C. 3

D. 7

Zrozumienie modelu ISO/OSI jest fundamentalne dla efektywnej komunikacji w sieciach komputerowych. Istnieje błędne przekonanie, że model ten składa się z mniejszej liczby warstw, co prowadzi do zubożenia wiedzy na temat złożoności i struktury komunikacji sieciowej. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 3 lub 5 warstw nie tylko ignorują pełen zakres modelu, ale także wprowadzają w błąd co do roli, jaką pełnią poszczególne warstwy. Warstwy te są projektowane tak, aby aplikacje mogły komunikować się ze sobą niezależnie od technologii, co pozwala na elastyczne dostosowanie systemów do zmieniających się potrzeb. Ponadto, uproszczenia te prowadzą do niedoszacowania znaczenia warstw pośrednich, które zarządzają takimi procesami jak routing czy sesję komunikacyjną. Koncentracja na zbyt małej liczbie warstw może prowadzić do błędnych diagnoz problemów w sieciach, ponieważ technicy mogą nie rozumieć, jakie funkcje są przypisane każdej warstwie. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie poznać wszystkie aspekty modelu OSI, co ułatwia projektowanie, implementację oraz zarządzanie systemami sieciowymi i ich protokołami.

Pytanie 28

Jakiego rodzaju fizycznej topologii sieci komputerowej dotyczy przedstawiony obrazek?

A. Połączenia punkt-punkt

B. Pełnej siatki

C. Wzór gwiazdy

D. Częściowej siatki

Topologia pełnej siatki to aranżacja sieci, w której każdy węzeł jest bezpośrednio połączony z każdym innym węzłem. Taka struktura zapewnia wysoką redundancję i niezawodność, ponieważ awaria jednego połączenia nie wpływa na inne, a dane mogą być przesyłane różnymi ścieżkami. Jest to idealne rozwiązanie w sytuacjach, gdzie niezawodność i dostępność są kluczowe, na przykład w systemach finansowych czy komunikacji wojskowej. Koszty wdrożenia i utrzymania są jednak wysokie ze względu na dużą liczbę połączeń potrzebnych do pełnego pokrycia sieci. W praktyce, pełna siatka jest rzadko stosowana w fizycznej formie, ale jej koncepcja jest wykorzystywana w wirtualnych sieciach komputerowych, w których połączenia są realizowane za pomocą odpowiednich protokołów. Implementacja takiej topologii zgodna jest z dobrymi praktykami przemysłowymi w zakresie zapewnienia ciągłości działania i bezpieczeństwa transmisji danych.

Pytanie 29

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi fizyczny identyfikator interfejsu sieciowego Ethernet w obrębie modelu OSI

A. drugiej o długości 32 bitów

B. drugiej o długości 48 bitów

C. trzeciej o długości 32 bitów

D. trzeciej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przydzielanym każdemu interfejsowi sieciowemu, który korzysta z technologii Ethernet. Jego długość wynosi 48 bitów, co odpowiada 6 bajtom. Adres MAC jest używany w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Dzięki standardowi IEEE 802.3, każda karta sieciowa produkowana przez różnych producentów otrzymuje unikalny adres MAC, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci Ethernet. Przykładowo, w zastosowaniach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), adres MAC jest niezbędny do przypisania odpowiednich adresów IP urządzeniom w sieci. Ponadto, w praktyce adresy MAC mogą być używane w różnych technologiach zabezpieczeń, takich jak filtracja adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Zrozumienie roli adresu MAC w architekturze sieciowej jest fundamentalne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT, a jego poprawne wykorzystanie jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią.

Pytanie 30

Jakie wbudowane narzędzie w systemie Windows służy do identyfikowania problemów związanych z animacjami w grach oraz odtwarzaniem filmów?

A. dxdiag

B. userpasswords2

C. cacls

D. fsmgmt

dxdiag, czyli Diagnostyka DirectX, to narzędzie wbudowane w system Windows, które umożliwia użytkownikom diagnozowanie problemów związanych z multimediami, takimi jak animacje w grach czy odtwarzanie filmów. Narzędzie to zbiera informacje o zainstalowanych komponentach systemowych, takich jak karty graficzne, dźwiękowe oraz inne urządzenia, które mogą wpływać na wydajność multimediów. Dzięki dxdiag użytkownik może sprawdzić, czy odpowiednie sterowniki są zainstalowane i aktualne, co jest kluczowe dla płynnego działania aplikacji graficznych. Przykładowo, jeśli gra nie uruchamia się lub działa z opóźnieniem, użycie dxdiag pozwala na szybkie sprawdzenie zgodności sprzętu oraz ewentualnych problemów z DirectX. Narzędzie to jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, ponieważ umożliwia użytkownikom samodzielne diagnozowanie i rozwiązywanie problemów, co jest istotne w kontekście wsparcia technicznego. Zrozumienie wyników analizy dxdiag może również pomóc w planowaniu przyszłych aktualizacji sprzętu lub oprogramowania, co jest kluczowe w zachowaniu optymalnej wydajności systemu.

Pytanie 31

Jakie właściwości topologii fizycznej sieci zostały przedstawione w poniższej ramce?

A. Rozgłaszania

B. Gwiazdy

C. Siatki

D. Magistrali

Zrozumienie błędnych odpowiedzi wymaga analizy każdej z topologii. Topologia rozgłaszania, chociaż może wydawać się podobna, polega na tym, że dane są rozsyłane do wszystkich urządzeń w sieci, co jest nieco inne od opisanego mechanizmu nasłuchiwania tylko na dane adresowane do konkretnego urządzenia. Ponadto, w przypadku topologii gwiazdy, każde urządzenie jest podłączone do centralnego przełącznika lub koncentratora, co umożliwia komunikację równoległą i eliminację problemów z jednoczesnymi transmisjami, a także upraszcza lokalizację ewentualnych uszkodzeń. W topologii siatki urządzenia są połączone ze sobą w sposób, który zapewnia dużą redundancję i niezawodność, co jest przeciwieństwem słabej odporności na awarie, jaką charakteryzuje się topologia magistrali. Przykłady myślowych błędów, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie ogólnych zasad komunikacji w sieciach z konkretnymi mechanizmami działania. Wiedza na temat różnych topologii sieciowych oraz ich zastosowań w praktyce jest kluczowa dla projektowania efektywnych i niezawodnych systemów komunikacyjnych, co jest szczególnie ważne w kontekście obecnych standardów sieciowych oraz ich implementacji w nowoczesnych infrastrukturach IT.

Pytanie 32

Na ilustracji pokazano przekrój kabla

A. optycznego

B. koncentrycznego

C. S/UTP

D. U/UTP

Kabel optyczny, który działa na zasadzie przesyłania danych za pomocą światła w rdzeniu światłowodowym, różni się fundamentalnie od kabla koncentrycznego. Podstawową różnicą jest zastosowanie i budowa kabla optycznego, który składa się z rdzenia i płaszcza wykonanych z włókna szklanego lub tworzywa sztucznego, umożliwiającego szybki przesył danych na bardzo duże odległości bez zakłóceń elektromagnetycznych, co czyni go idealnym do zastosowań w nowoczesnych sieciach telekomunikacyjnych, takich jak internet czy telewizja cyfrowa. Z kolei kable S/UTP i U/UTP to kategorie skrętki nieekranowanej lub ekranowanej, stosowanej przede wszystkim w sieciach komputerowych do transmisji danych. Kabel S/UTP zawiera dodatkowy ekran wokół całej wiązki przewodów, co zwiększa jego odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, jednak nadal strukturalnie i funkcjonalnie różni się od kabla koncentrycznego, który ma pojedynczy przewodnik centralny. Kable te są często używane w lokalnych sieciach komputerowych (LAN), gdzie kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej przepustowości oraz minimalizacja interferencji. Wybór niewłaściwego typu kabla może prowadzić do problemów z jakością sygnału i niezawodnością połączenia. Zrozumienie różnic w budowie i zastosowaniach tych kabli jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się projektowaniem i instalacją sieci telekomunikacyjnych oraz komputerowych, co podkreśla znaczenie znajomości odpowiednich standardów przemysłowych, takich jak TIA/EIA i ISO/IEC.

Pytanie 33

W systemie Linux zarządzanie parametrami transmisji w sieciach bezprzewodowych jest możliwe dzięki

A. ifconfig

B. winipcfg

C. iwconfig

D. ipconfig

Odpowiedź 'iwconfig' jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie w systemie Linux służące do zarządzania interfejsami bezprzewodowymi. Umożliwia ono użytkownikom m.in. konfigurowanie parametrów takich jak SSID (nazwa sieci), tryb operacyjny, kanał transmisji oraz tryb zabezpieczeń. Przykładowo, aby połączyć się z określoną siecią bezprzewodową, użytkownik może użyć polecenia 'iwconfig wlan0 essid "nazwa_sieci"', co ustawia SSID dla interfejsu wlan0. Ponadto, 'iwconfig' pozwala na monitorowanie siły sygnału oraz jakości połączenia, co jest kluczowe w kontekście optymalizacji rozwiązań sieciowych w różnych środowiskach. Narzędzie to jest zgodne ze standardem IEEE 802.11 i jest powszechnie stosowane w administracji systemami i sieciami, co czyni je niezbędnym dla każdego administratora IT pracującego z urządzeniami bezprzewodowymi.

Pytanie 34

Który z poniższych programów nie jest wykorzystywany do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. UltraVNC

B. Team Viewer

C. Virtualbox

D. Rdesktop

VirtualBox to oprogramowanie do wirtualizacji, które pozwala na tworzenie i zarządzanie maszynami wirtualnymi na lokalnym komputerze. W przeciwieństwie do Rdesktop, UltraVNC i TeamViewer, które służą do zdalnego zarządzania komputerami poprzez interfejs graficzny, VirtualBox nie umożliwia zdalnego dostępu do istniejącego systemu operacyjnego. Zamiast tego, VirtualBox pozwala na uruchamianie różnych systemów operacyjnych w wirtualnym środowisku, co jest przydatne w testowaniu aplikacji, szkoleń oraz jako środowisko deweloperskie. Użytkownicy mogą korzystać z VirtualBox do uruchamiania systemów operacyjnych, które nie są zainstalowane na ich głównym komputerze, co pozwala na elastyczność w pracy z różnymi platformami. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie wirtualizacji i izolacji aplikacji.

Pytanie 35

W zestawie komputerowym o parametrach wymienionych w tabeli konieczne jest zastąpienie karty graficznej nową, wskazaną w ramce. W związku z tym modernizacja tego komputera wymaga także wymiany

A. zasilacza

B. procesora

C. karty sieciowej

D. płyty głównej

Przy modernizacji komputera i wymianie karty graficznej częstym błędem jest skupienie się na wymianie innych komponentów, takich jak płyta główna, procesor czy karta sieciowa, zamiast na zasilaczu. W kontekście tego konkretnego pytania, wymiana płyty głównej nie jest konieczna, ponieważ obecna płyta posiada odpowiedni slot PCI Ex-16 3.0, który jest kompatybilny z nową kartą. Ponadto, wymiana procesora nie jest wymagana, gdyż aktualny procesor Intel i5 jest wystarczający do obsługi nowych kart graficznych dla standardowych zastosowań. Podobnie, karta sieciowa nie wpływa na działanie karty graficznej i jej wymiana nie przyniosłaby żadnych korzyści w kontekście tej modernizacji. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że wymiana podstawowych komponentów zawsze poprawi wydajność całego systemu. W rzeczywistości, w przypadku wymiany karty graficznej, kluczowe jest dostosowanie zasilacza do nowych wymagań energetycznych. Zapewnienie odpowiedniego zasilania jest fundamentem stabilnej pracy komputera i ochrania inne podzespoły przed potencjalnymi awariami. Warto więc zawsze dokładnie analizować wymagania energetyczne nowych komponentów i upewnić się, że zasilacz spełnia te wymagania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży IT.

Pytanie 36

Jakie urządzenie sieciowe zostało pokazane na ilustracji?

A. Adapter IrDA

B. Adapter Bluetooth

C. Modem USB

D. Karta sieciowa WiFi

Adapter IrDA to urządzenie służące do bezprzewodowej transmisji danych na krótkie odległości wykorzystując podczerwień. Jest to technologia, która była popularna w urządzeniach takich jak telefony komórkowe i laptopy przed upowszechnieniem się Bluetooth i WiFi. Ze względu na ograniczony zasięg i wymóg bezpośredniej linii widzenia między urządzeniami, IrDA jest rzadko używana we współczesnych urządzeniach. Adapter Bluetooth, z kolei, umożliwia komunikację na krótkie dystanse między różnymi urządzeniami elektronicznymi, jak komputery, telefony czy zestawy słuchawkowe. Bluetooth jest powszechnie stosowany ze względu na swoją uniwersalność i niewielkie zużycie energii, jednak nie jest odpowiedni do połączeń internetowych wymagających dużych prędkości transmisji danych. Karta sieciowa WiFi pozwala na bezprzewodowe połączenie z siecią lokalną, korzystając z technologii WiFi. Jest to standard w większości nowoczesnych urządzeń, umożliwiający szybkie połączenie z Internetem bez użycia przewodów. Mimo swoich zalet, karta WiFi jest urządzeniem stacjonarnym, a nie przenośnym, jak modem USB. Zrozumienie różnic między tymi technologiami pozwala na świadome dobieranie odpowiednich narzędzi do konkretnych potrzeb komunikacyjnych i sieciowych. Ostatecznie, wybór odpowiedniego urządzenia zależy od specyficznych wymagań użytkownika oraz warunków, w jakich ma być wykorzystywane, z uwzględnieniem dostępności sieci i potrzebnej mobilności.

Pytanie 37

Karta sieciowa przedstawiona na ilustracji ma zdolność przesyłania danych z maksymalną prędkością

A. 300 Mb/s

B. 54 Mb/s

C. 11 Mb/s

D. 108 Mb/s

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi często wynika z mylnego zrozumienia standardów bezprzewodowych. Standard 802.11b oferuje prędkość maksymalną 11 Mb/s co odpowiada początkowym wersjom Wi-Fi wprowadzonym na rynek gdy technologia bezprzewodowa dopiero zaczynała zdobywać popularność. Był to przełomowy krok w rozwoju sieci bezprzewodowych ale obecnie jego prędkość jest niewystarczająca do nowoczesnych zastosowań multimedialnych czy biznesowych. Z kolei prędkość 108 Mb/s jest często kojarzona z technologiami typu Super G które wykorzystywały podwójne kanały w standardzie 802.11g co pozwalało na podwojenie przepustowości. Jednakże nie jest to standard IEEE i nie każdy sprzęt obsługuje takie funkcje co ogranicza kompatybilność i praktyczne zastosowanie. Natomiast 300 Mb/s to wartość charakterystyczna dla standardu 802.11n który wprowadził wiele ulepszeń takich jak MIMO co pozwoliło na znaczne zwiększenie przepustowości i zasięgu sieci bezprzewodowych. Wybór tej wartości jako maksymalnej prędkości dla karty sieciowej 802.11g wskazuje na brak zrozumienia różnic między tymi standardami i ich możliwościami. Dlatego kluczowe jest właściwe identyfikowanie technologii i ich ograniczeń co jest niezbędne podczas planowania i wdrażania infrastruktury sieciowej.

Pytanie 38

Która z usług umożliwia rejestrowanie oraz identyfikowanie nazw NetBIOS jako adresów IP wykorzystywanych w sieci?

A. HTTPS

B. DHCP

C. WAS

D. WINS

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji oferowanych przez różne usługi sieciowe. WAS (Windows Process Activation Service) jest związany z aktywacją procesów w aplikacjach webowych, a więc nie ma związku z rozpoznawaniem nazw NetBIOS ani z przekształcaniem ich na adresy IP. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za dynamiczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Choć DHCP może również rejestrować nazwy hostów, jego głównym celem jest zarządzanie adresami IP, a nie ich rozpoznawanie w kontekście nazw NetBIOS. Ponadto, HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to protokół zapewniający bezpieczną komunikację przez sieć, który dotyczy przesyłania danych, a nie zarządzania nazwami w sieci. Często błędem jest mylenie funkcji serwisów i protokołów, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, jakie zadania pełnią te usługi oraz ich zastosowanie w praktyce. W sieciach złożonych, takich jak te stosowane w dużych organizacjach, istotne jest wdrożenie odpowiednich rozwiązań, które będą odpowiednio zarządzać komunikacją między urządzeniami, co w przypadku rozpoznawania nazw NetBIOS najlepiej realizuje właśnie WINS.

Pytanie 39

Aby wyświetlić informacje o systemie Linux w terminalu, jakie polecenie należy wprowadzić?

A. uptime

B. factor 22

C. hostname

D. uname -a

Polecenie hostname w Linuksie służy do wyświetlania lub ustawiania nazwy hosta komputera w sieci. Jego głównym zastosowaniem jest identyfikacja urządzenia w sieci komputerowej co nie dostarcza szerokiego zakresu informacji o systemie operacyjnym jako całości. Polecenie factor 22 natomiast oblicza czynniki liczby 22 co jest użyteczne w matematycznych operacjach ale nie ma żadnego związku z diagnostyką systemu operacyjnego. Polecenie uptime informuje o czasie działania systemu od ostatniego uruchomienia oraz o obciążeniu systemu. Jest istotne w monitorowaniu stabilności systemu i jego wydajności jednak nie dostarcza szczegółowych informacji o wersji jądra czy architekturze procesora. Typowym błędem myślowym jest założenie że każde polecenie związane z informacją o systemie dostarcza pełnego zestawu danych czego potrzebuje uname -a. Rozróżnienie pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem Linuks i zrozumienia ich specyficznych zastosowań. Właściwe użycie poleceń terminalowych jest podstawą dla administratorów systemów i wpływa na efektywność ich codziennej pracy.

Pytanie 40

Użytkownicy sieci WiFi zauważyli problemy oraz częste zrywanie połączenia z internetem. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. niedziałający serwer DHCP

B. zbyt niski poziom sygnału

C. nieprawidłowe hasło do sieci

D. niewłaściwy sposób szyfrowania sieci

Błędne hasło do sieci, choć może wydawać się przyczyną problemów z połączeniem, w rzeczywistości objawia się inaczej niż opisywane zaburzenia. Jeśli wpisane hasło jest niepoprawne, urządzenie nie uzyska dostępu do sieci, co skutkuje komunikatem o błędzie, a nie sporadycznymi stratami połączenia. Kolejnym czynnikiem, który może być mylnie interpretowany jako przyczyna problemów, jest niedziałający serwer DHCP. W sytuacji, gdy serwer DHCP nie działa, urządzenia nie będą w stanie uzyskać adresu IP, co również prowadzi do niemożności połączenia z siecią, ale nie jest to przyczyną przerywanego połączenia. Zły sposób szyfrowania sieci to jeszcze jedna z koncepcji, która nie jest przyczyną problemów. Choć nieodpowiednie metody szyfrowania mogą prowadzić do nieautoryzowanego dostępu, nie wpływają one na stabilność połączenia. Problemy z połączeniem wynikające z niewłaściwego szyfrowania objawiają się innymi symptomami, takimi jak niemożność połączenia z siecią w ogóle, a nie sporadyczne utraty sygnału. Warto zrozumieć, że przyczyny problemów z siecią WiFi są złożone i wymagają dokładnej analizy, aby skutecznie je zdiagnozować i rozwiązać.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej