Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 09:47
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:06

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W czterech różnych sklepach ten sam model komputera oferowany jest w różnych cenach. Gdzie można go kupić najtaniej?

A. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1800 zł 23% Rabat 25%

B. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1500 zł 23% Rabat 5%

C. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1650 zł 23% Rabat 20%

D. Cena netto Podatek Informacje dodatkowe 1600 zł 23% Rabat 15%

Odpowiedź wskazująca na komputer w cenie 1650 zł z 20% rabatem jest poprawna, ponieważ po uwzględnieniu rabatu oraz podatku VAT, jego finalna cena jest najniższa spośród wszystkich ofert. Aby obliczyć ostateczną cenę, najpierw stosujemy rabat, co daje 1650 zł - 20% = 1320 zł. Następnie naliczamy podatek VAT, czyli 23% od kwoty po rabacie: 1320 zł + 23% = 1629,60 zł. Warto zwrócić uwagę, że przy porównywaniu cen produktów, zawsze należy brać pod uwagę zarówno rabaty, jak i podatki, aby uzyskać rzeczywistą cenę zakupu. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w sprzedaży, gdzie kluczowe znaczenie ma transparentność cenowa oraz informowanie klientów o wszystkich kosztach związanych z zakupem. Dlatego użytkownicy powinni być świadomi, że sama cena netto nie jest wystarczająca do oceny opłacalności oferty.

Pytanie 2

W systemie Linux do śledzenia wykorzystania procesora, pamięci, procesów oraz obciążenia systemu wykorzystuje się polecenie

A. rev

B. grep

C. ifconfig

D. top

Wybór poleceń takich jak 'rev', 'grep' czy 'ifconfig' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji w systemie Linux. 'rev' służy do odwracania znaków w każdym wierszu tekstu, co nie ma żadnego związku z monitorowaniem wydajności systemu. Jest to narzędzie typowo używane w przetwarzaniu tekstu, a nie do analizy zasobów systemowych. Drugą nieprawidłową odpowiedzią jest 'grep', które jest potężnym narzędziem do wyszukiwania wzorców w plikach tekstowych lub strumieniach danych, ale również nie wykazuje możliwości monitorowania wydajności systemu. Ostatnie z wymienionych poleceń, 'ifconfig', zajmuje się konfiguracją interfejsów sieciowych, co jest całkowicie odmiennym zagadnieniem i nie odpowiada na potrzeby związane z analityką zasobów systemowych. Kluczowym błędem jest mylenie narzędzi, które mają różne funkcje. W kontekście monitorowania systemu, ważne jest rozpoznawanie odpowiednich narzędzi i ich zastosowań. Do efektywnego zarządzania systemem, administratorzy muszą znać narzędzia, które dostarczają informacji o stanie systemu, a nie tylko o konfiguracji lub przetwarzaniu tekstu.

Pytanie 3

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. dostępu do sieci

B. transportowej

C. aplikacji

D. internetowej

Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.

Pytanie 4

Jak w systemie Windows Professional można ustalić czas działania drukarki oraz jej uprawnienia do drukowania?

A. katalog wydruku

B. parametry drukarki

C. dzielenie wydruku

D. ustawienia drukowania

Zrozumienie roli, jaką odgrywają różne elementy konfiguracji drukarek w systemie Windows, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania drukiem. Wydaje się, że odpowiedzi takie jak "kolejka wydruku" czy "preferencje drukowania" mogą być logicznymi wyborami, jednak nie są one właściwe w kontekście pytania. Kolejka wydruku odnosi się do zarządzania dokumentami oczekującymi na wydruk, a nie do ustawiania godzin pracy drukarki czy uprawnień. Choć kolejka jest istotnym elementem w procesie drukowania, nie daje możliwości zmiany ustawień czasowych ani przydzielania dostępów użytkownikom. Podobnie, preferencje drukowania dotyczą głównie ustawień specyficznych dla dokumentów, takich jak jakość druku czy format, ale nie obejmują one zarządzania dostępnością drukarki. Z kolei "udostępnianie wydruku" ma na celu umożliwienie innym użytkownikom dostępu do drukarki w sieci, ale nie pozwala na konfigurację jej pracy w określonych godzinach. Typowym błędem jest mylenie różnych poziomów konfiguracji – właściwości drukarki to miejsce, gdzie można precyzyjnie ustawić te parametry. Wiedza o tym, jak odpowiednio zarządzać dostępem i czasem pracy drukarki, jest niezbędna dla optymalizacji i bezpieczeństwa procesów drukowania, co jest szczególnie ważne w środowisku biurowym, gdzie wiele osób korzysta z tych samych zasobów.

Pytanie 5

Jaką usługę należy aktywować w sieci, aby stacja robocza mogła automatycznie uzyskać adres IP?

A. DNS

B. WINS

C. PROXY

D. DHCP

Wybór nieprawidłowych usług związanych z adresowaniem IP może prowadzić do nieporozumień w zakresie zarządzania sieciami. DNS (Domain Name System) jest systemem, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, co jest istotne dla lokalizacji zasobów w sieci, ale nie ma na celu przydzielania adresów IP. Użytkownicy często mylą DNS z DHCP, ponieważ obie usługi dotyczą funkcjonowania sieci, jednak pełnią one zupełnie różne role. WINS (Windows Internet Name Service) jest usługą, która działa na podobnej zasadzie do DNS, ale służy do rozwiązywania nazw NetBIOS w sieciach Windows, a nie do przydzielania adresów IP. Korzystanie z WINS w nowoczesnych sieciach jest ograniczone, z racji na spadek popularności NetBIOS oraz rozwoju protokołów IP. Usługa PROXY natomiast, działająca jako pośrednik pomiędzy użytkownikami a zasobami w internecie, nie ma związku z przydzielaniem adresów IP. To częste zamieszanie wynika z braku zrozumienia różnych ról, jakie pełnią te usługi w architekturze sieciowej. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć ich specyfikę i przeznaczenie, aby poprawnie konfigurować i zarządzać sieciami komputerowymi.

Pytanie 6

Protokół, który pozwala na ściąganie wiadomości e-mail z serwera, to

A. POP3

B. SMTP

C. FTP

D. DNS

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest głównie do przesyłania plików między klientem a serwerem, więc nie ma nic wspólnego z e-mailami. Używane jest raczej do transferu danych w sieci. DNS, czyli Domain Name System, pomaga tłumaczyć nazwy domen na adresy IP i jest kluczowe dla internetu, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak ściągamy lub wysyłamy e-maile. Z kolei SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, odpowiada za wysyłanie wiadomości e-mail, ale nie ściąga ich z serwera. Więc myślenie, że SMTP służy do pobierania poczty, to błąd. Często mylimy te protokoły, ale każdy z nich ma swoją rolę w internecie. Ważne jest, żeby wiedzieć, co który protokół robi i korzystać z nich jak należy.

Pytanie 7

Jak nazywa się metoda dostępu do medium transmisyjnego z detekcją kolizji w sieciach LAN?

A. CSMA/CD

B. IPX/SPX

C. WINS

D. NetBEUI

NetBEUI, WINS i IPX/SPX to protokoły komunikacyjne, które są często mylone z metodami dostępu do medium transmisyjnego, ale nie pełnią one tej samej funkcji co CSMA/CD. NetBEUI to protokół stosowany głównie w małych sieciach lokalnych, który nie wymaga skomplikowanej konfiguracji, ale nie obsługuje wykrywania kolizji, co czyni go mniej efektywnym w bardziej rozbudowanych infrastrukturach. WINS, z kolei, to usługa, która mapuje nazwy komputerów na adresy IP w sieciach Windows, ale nie jest odpowiedzialna za zarządzanie dostępem do medium transmisyjnego. IPX/SPX to zestaw protokołów, który był popularny w sieciach Novell, jednak jego użycie spadło na rzecz TCP/IP i nie zajmuje się mechanizmami wykrywania kolizji. Typowe myślenie, które prowadzi do wyboru tych odpowiedzi, opiera się na skojarzeniu protokołów z funkcjami sieciowymi, a nie na zrozumieniu ich rzeczywistych ról. Użytkownicy mogą uważać, że wszystkie wymienione opcje mają podobne znaczenie, jednak kluczowe jest zrozumienie różnic między metodą dostępu do medium a protokołami komunikacyjnymi. Przy projektowaniu sieci ważne jest, aby wybrać odpowiednie narzędzia i metody zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co zapewnia niezawodność i wydajność transmisji danych.

Pytanie 8

W dokumentacji technicznej procesora znajdującego się na płycie głównej komputera, jaką jednostkę miary stosuje się do określenia szybkości zegara?

A. GHz/s

B. s

C. GHz

D. kHz

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, to GHz i to jest całkiem dobre! To jednostka częstotliwości, którą często używamy, żeby mówić o szybkości zegara w procesorach komputerowych. Gigaherc oznacza miliard cykli na sekundę, co ma spory wpływ na wydajność danego procesora. Im wyższa częstotliwość, tym sprawniej procesor radzi sobie z różnymi zadaniami. Na przykład, procesor z częstotliwością 3.5 GHz potrafi wykonać 3.5 miliarda cykli w każdej sekundzie, co jest naprawdę przydatne w grach czy programach wymagających dużej mocy do obliczeń. W branży komputerowej takie standardy jak Intel Turbo Boost czy AMD Turbo Core też bazują na GHz, dostosowując moc procesora do aktualnego obciążenia. Ważne jest, żeby znać te jednostki, bo zrozumienie ich wpływu na działanie komputerów jest kluczowe dla każdego, kto ma z nimi do czynienia.

Pytanie 9

Symbol umieszczony na obudowie komputera stacjonarnego informuje o zagrożeniu przed

A. promieniowaniem niejonizującym

B. możliwym urazem mechanicznym

C. porażeniem prądem elektrycznym

D. możliwym zagrożeniem radiacyjnym

Symbol przedstawiony na obudowie komputera to powszechnie stosowany znak ostrzegawczy przed porażeniem prądem elektrycznym Składa się z żółtego trójkąta z czarną obwódką oraz czarną błyskawicą w środku Ten symbol informuje użytkownika o potencjalnym ryzyku związanym z kontaktem z nieosłoniętymi przewodami lub urządzeniami elektrycznymi mogącymi znajdować się pod niebezpiecznym napięciem Znak ten jest szeroko stosowany w różnych gałęziach przemysłu gdzie istnieje możliwość porażenia prądem szczególnie w miejscach o dużym natężeniu energii elektrycznej Przestrzeganie oznaczeń jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscach pracy oraz w domach Zgodnie z międzynarodowymi normami i standardami takimi jak ISO 7010 czy ANSI Z535.4 stosowanie tego rodzaju symboli jest wymagane do informowania o zagrożeniach elektrycznych Praktyczne zastosowanie znaku obejmuje nie tylko sprzęt komputerowy ale także rozdzielnie elektryczne oraz inne urządzenia przemysłowe gdzie występuje ryzyko kontaktu z prądem Elektryczność mimo swoich korzyści stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia dlatego znajomość i rozumienie takich symboli jest kluczowe w codziennym użytkowaniu urządzeń elektrycznych i elektronicznych

Pytanie 10

Ustanowienie połączenia pomiędzy dwoma oddalonymi hostami za pomocą publicznej sieci, takiej jak Internet, w sposób, że węzły tej sieci nie wpływają na przesyłane pakiety, to

A. VoIP (Voice over Internet Protocol)

B. VLAN (Virtual Lan Area Network)

C. VM (Virtual Machine)

D. VPN (Virtual Private Network)

Wybór innej opcji może być wynikiem nieporozumienia co do funkcji i zastosowania różnych technologii sieciowych. Maszyna wirtualna (VM) odnosi się do oprogramowania, które emuluje działanie komputera. Umożliwia ona uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym hoście, ale nie ma nic wspólnego z tworzeniem bezpiecznego połączenia w sieci. Bardzo różni się to od funkcji VPN, która koncentruje się na szyfrowaniu danych w ruchu sieciowym. VoIP, czyli technologia przesyłania głosu przez Internet, również nie jest związana z połączeniami sieciowymi, które zapewniają prywatność i bezpieczeństwo. Jej celem jest umożliwienie komunikacji głosowej, a nie zapewnienie tunelu dla danych. VLAN, czyli Wirtualna Sieć Lokalna, służy do segmentacji sieci lokalnych w celu zarządzania ruchem i zwiększenia bezpieczeństwa, ale nie jest projektowana do nawiązywania połączeń przez publiczną sieć. Problemy w zrozumieniu różnic między tymi technologiami mogą wynikać z braku wiedzy na temat ich specyficznych zastosowań oraz celów. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych technologii ma inną funkcję i przeznaczenie, co może prowadzić do błędnych wniosków, gdy są mylone ze sobą w kontekście bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 11

Jakie narzędzie służy do usuwania izolacji z włókna światłowodowego?

A. nóż

B. cleaver

C. zaciskarka

D. stripper

Odpowiedź 'stripper' jest jak najbardziej trafna. To narzędzie zostało stworzone specjalnie do ściągania izolacji z włókien światłowodowych. Ma odpowiednio ustawione ostrza, co pozwala na delikatne usunięcie powłoki ochronnej, a włókno zostaje nieuszkodzone. Z mojego doświadczenia, prawidłowe użycie strippera jest kluczowe, bo to pozwala na zachowanie właściwości optycznych włókna. W branży telekomunikacyjnej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie, stosowanie strippera to standard. Warto też zauważyć, że stripery mogą mieć różne ustawienia dla różnych rodzajów włókien, co daje nam elastyczność w pracy. Dobrze użyty stripper nie tylko zwiększa efektywność, ale i zmniejsza ryzyko błędów, co jest mega ważne przy instalacjach światłowodowych, bo wiadomo, że każda pomyłka może dużo kosztować.

Pytanie 12

W systemie DNS, aby powiązać nazwę hosta z adresem IPv4, konieczne jest stworzenie rekordu

A. A

B. MX

C. ISDN

D. PTR

Odpowiedzi PTR, ISDN i MX są błędne w kontekście mapowania nazw hostów na adresy IPv4. Rekord PTR służy do odwrotnego mapowania, czyli przekształcania adresów IP na nazwy domen. Używany jest głównie do celów diagnostycznych i w bezpieczeństwie, aby zweryfikować, czy dany adres IP odpowiada konkretnej nazwie domeny. W praktyce, często używany w konfiguracji serwerów pocztowych, aby uniknąć problemów z dostarczaniem wiadomości. Natomiast ISDN w ogóle nie odnosi się do systemów DNS, jest to technologia używana do przekazywania danych przez linie telefoniczne. Rekord MX, z drugiej strony, jest stosowany do wskazywania serwerów odpowiedzialnych za obsługę poczty e-mail dla danej domeny. Choć jest niezwykle istotny w kontekście zarządzania pocztą elektroniczną, nie ma zastosowania w mapowaniu nazw hostów do adresów IP. Interesującym aspektem jest to, że wiele osób myli funkcje tych różnych rekordów, co prowadzi do nieporozumień w konfiguracji usług internetowych. Właściwe zrozumienie typów rekordów DNS i ich funkcji jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania sieci oraz aplikacji internetowych. Przykłady konfiguracji DNS i analiza błędów mogą być pomocne w unikaniu takich nieporozumień.

Pytanie 13

Symbol graficzny przedstawiony na ilustracji oznacza złącze

A. COM

B. HDMI

C. FIRE WIRE

D. DVI

Symbol przedstawiony na rysunku to oznaczenie złącza FireWire znanego również jako IEEE 1394 Interfejs FireWire jest używany do przesyłania danych między urządzeniami elektronicznymi najczęściej w kontekście urządzeń multimedialnych takich jak kamery cyfrowe i zewnętrzne dyski twarde FireWire charakteryzuje się wysoką przepustowością i szybkością transmisji danych co czyni go idealnym do przesyłania dużych plików multimedialnych w czasie rzeczywistym Standard IEEE 1394 umożliwia podłączenie wielu urządzeń do jednego kontrolera co ułatwia tworzenie rozbudowanych systemów multimedialnych bez potrzeby stosowania skomplikowanych ustawień Dzięki szerokiej zgodności z wieloma systemami operacyjnymi FireWire jest ceniony w branżach kreatywnych takich jak produkcja filmowa i dźwiękowa choć w ostatnich latach jego popularność nieco zmalała z powodu wzrostu zastosowań USB i Thunderbolt Mimo to zrozumienie jego użycia jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się archiwizacją cyfrową i edycją multimediów szczególnie w kontekście starszych urządzeń które nadal wykorzystują ten standard

Pytanie 14

Jakie polecenie w systemie Windows powinno zostać użyte, aby uzyskać wynik zbliżony do tego na załączonym obrazku?

TCP    192.168.0.14:57989    185.118.124.154:http   ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:57997    fra15s17-in-f8:http    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58010    fra15s11-in-f14:https  TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58014    wk-in-f156:https       ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58015    wk-in-f156:https       TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58016    104.20.87.108:https    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58022    ip-2:http              TIME_WAIT

A. netstat

B. ipconfig

C. ping

D. tracert

Polecenie ping w systemie Windows jest używane do testowania dostępności hosta w sieci IP oraz mierzenia czasu odpowiedzi. Umożliwia ono diagnozowanie problemów z łącznością, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o połączeniach sieciowych jak netstat. W przeciwieństwie do netstat, ping koncentruje się wyłącznie na podstawowym sprawdzeniu komunikacji między dwoma punktami w sieci, co czyni go narzędziem niewystarczającym do analizy szczegółowej stanu połączeń sieciowych. Tracert to kolejne polecenie, które ma inne zastosowanie – śledzi i wyświetla ścieżkę pakietu do docelowego hosta w sieci, pokazując przechodzenie przez różne routery. Używane jest głównie do diagnozowania problemów z trasowaniem i opóźnieniami w sieci, lecz nie dostarcza informacji o bieżących stanach połączeń TCP/UDP ani szczegółach wykorzystywanych portów. Natomiast ipconfig służy przede wszystkim do wyświetlania podstawowych informacji o konfiguracji sieciowej interfejsów IP w systemie i pozwala na ich szybkie odświeżenie lub reset. Jest bardzo przydatne do rozwiązywania problemów związanych z konfiguracją sieciową, ale nie oferuje funkcji monitorowania aktywnych połączeń lub analizy ruchu sieciowego. Wszystkie te polecenia mają swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do uzyskania efektywnego przeglądu istniejących połączeń sieciowych jak w przypadku netstat. Wybór odpowiedniego narzędzia do analizy sieciowej zależy od konkretnego problemu, który należy rozwiązać, oraz rodzaju informacji, które są potrzebne do tej analizy. Rozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnozowania problemów sieciowych w środowisku IT.

Pytanie 15

Urządzenie, które zamienia otrzymane ramki na sygnały przesyłane w sieci komputerowej, to

A. regenerator

B. karta sieciowa

C. konwerter mediów

D. punkt dostępu

Karta sieciowa jest kluczowym elementem w architekturze sieci komputerowych, odpowiedzialnym za konwersję danych z postaci cyfrowej na sygnały, które mogą być przesyłane przez medium transmisyjne, takie jak kable czy fale radiowe. Jej głównym zadaniem jest obsługa protokołów komunikacyjnych, takich jak Ethernet czy Wi-Fi, co pozwala na efektywne łączenie komputerów i innych urządzeń w sieci. Przykładowo, w przypadku korzystania z technologii Ethernet, karta sieciowa przekształca dane z pamięci komputera na ramki Ethernetowe, które są następnie transmitowane do innych urządzeń w sieci. Dodatkowo, karty sieciowe często zawierają funkcje takie jak kontrola błędów oraz zarządzanie przepustowością, co przyczynia się do stabilności i wydajności przesyłania danych. Warto zauważyć, że w kontekście standardów branżowych, karty sieciowe muszą być zgodne z normami IEEE, co zapewnia ich interoperacyjność w zróżnicowanych środowiskach sieciowych.

Pytanie 16

W systemie Linux można uzyskać listę wszystkich założonych kont użytkowników, wykorzystując polecenie

A. who -HT

B. finger (bez parametrów)

C. cat /etc/passwd

D. id -u

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wprowadzają w błąd co do sposobu uzyskiwania informacji o kontach użytkowników w systemie Linux. Użycie polecenia 'who -HT' jest niedokładne, ponieważ to polecenie jest przeznaczone do wyświetlania aktualnie zalogowanych użytkowników oraz ich aktywności, a nie do przeglądania wszystkich istniejących kont. Istotne jest zrozumienie, że 'who' jest używane do monitorowania sesji w czasie rzeczywistym, co ma ograniczoną przydatność w kontekście zarządzania użytkownikami. Kolejna odpowiedź, 'id -u', zwraca tylko identyfikator użytkownika (UID) aktualnie zalogowanego użytkownika, a zatem nie dostarcza informacji o innych kontach w systemie. Miałem na myśli, że ten typ błędnego wnioskowania polega na myleniu kontekstu polecenia z jego rzeczywistym zastosowaniem. Z kolei polecenie 'finger' bez parametrów, mimo że może dostarczyć pewnych informacji o użytkownikach, jest zależne od tego, czy usługa finger jest zainstalowana i skonfigurowana, co sprawia, że jego użycie jest niepewne. Ponadto, 'finger' zazwyczaj nie wyświetla pełnej listy użytkowników w systemie, a jedynie tych, którzy mają aktywne sesje lub są zarejestrowani w bazie danych finger. Dlatego ważne jest, aby rozumieć, jakie informacje są dostępne za pomocą różnych poleceń i zastosować to w praktyce, korzystając z narzędzi, które rzeczywiście odpowiadają na zadane pytanie.

Pytanie 17

Najefektywniejszym sposobem dodania skrótu do aplikacji na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie będzie

A. mapowanie dysku

B. pobranie aktualizacji Windows

C. ponowna instalacja programu

D. użycie zasad grupy

Użycie zasad grupy (Group Policy) to najefektywniejszy sposób na wdrożenie skrótów do programów na pulpitach wszystkich użytkowników w obrębie domeny. Zasady grupy umożliwiają centralne zarządzanie konfiguracją systemu operacyjnego oraz aplikacji, co pozwala na łatwe i szybkie wprowadzanie zmian na wielu maszynach jednocześnie. Dzięki tej metodzie, administratorzy mogą skonfigurować skróty do aplikacji, które będą automatycznie dostępne dla wszystkich użytkowników, co znacząco oszczędza czas oraz minimalizuje ryzyko błędów ludzkich. Zasady grupy pozwalają również na dostosowywanie ustawień w zależności od potrzeb poszczególnych grup użytkowników. Na przykład, administrator może stworzyć różne skróty dla działu IT i działu sprzedaży, co zapewnia większą elastyczność zarządzania. W kontekście standardów branżowych, korzystanie z zasad grupy jest uznawane za najlepszą praktykę w zakresie administracji systemami Windows w sieciach korporacyjnych, co potwierdzają liczne dokumentacje oraz wytyczne Microsoftu.

Pytanie 18

Do zarządzania przydziałami przestrzeni dyskowej w systemach Windows 7 oraz Windows 8 wykorzystywane jest narzędzie

A. dcpromo

B. fsutil

C. query

D. perfmon

Query to narzędzie, które jest używane do uzyskiwania informacji na temat systemu, ale nie jest odpowiednie do zarządzania przydziałami dyskowymi. Zostało zaprojektowane głównie do monitorowania i analizowania wydajności, a jego funkcjonalność koncentruje się na raportowaniu stanu systemu oraz podzespołów. W związku z tym, korzystanie z query w kontekście zarządzania dyskami prowadzi do nieporozumień, ponieważ narzędzie to nie oferuje funkcji potrzebnych do tworzenia lub modyfikacji przydziałów dyskowych. Perfmon to z kolei narzędzie do monitorowania wydajności, które zbiera dane z różnych składników systemu, takich jak CPU, pamięć, czy dyski, jednak również nie jest przeznaczone do zarządzania przydziałami. Skupia się na analizie i raportowaniu, co czyni je nieodpowiednim narzędziem w kontekście modyfikacji przydziałów dyskowych. Dcpromo jest narzędziem używanym do promowania serwera do roli kontrolera domeny, co jest zupełnie inną funkcjonalnością niż zarządzanie dyskami. Nieprawidłowe wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że różne narzędzia monitorujące i raportujące mogą pełnić funkcję zarządzania dyskami, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania. Właściwe zrozumienie ról i funkcji tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym.

Pytanie 19

Uruchomienie polecenia msconfig w systemie Windows

A. zarządzanie plikami

B. zarządzanie zadaniami

C. sekcja ustawień

D. narzędzie konfiguracji systemu

Odpowiedzi, które wskazują na inne funkcje systemu Windows, takie jak panel sterowania, menedżer zadań czy menedżer plików, nie są związane z poleceniem msconfig. Panel sterowania skupia się na zarządzaniu ustawieniami systemowymi, takimi jak dodawanie i usuwanie programów, modyfikacja ustawień sieciowych czy konfiguracja sprzętu. Jest to narzędzie bardziej ogólne, które nie koncentruje się na aspektach związanych z rozruchem systemu. Menedżer zadań, z kolei, jest używany do monitorowania bieżących procesów, zarządzania uruchomionymi aplikacjami i kończenia nieodpowiadających programów, ale nie oferuje opcji konfiguracji startowych. Menedżer plików (Eksplorator Windows) jest narzędziem do zarządzania plikami i folderami w systemie, co również nie ma związku z zarządzaniem usługami czy programami startowymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nietrafnych odpowiedzi często wynikają z mylenia funkcji narzędzi systemowych. Użytkownicy mogą nie dostrzegać różnic między nimi, co skutkuje błędną interpretacją ich roli. Warto podkreślić, że zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi jest kluczowe do efektywnego zarządzania systemem Windows i jego optymalizacji. Powodzenie w diagnostyce problemów z systemem wymaga znajomości właściwych narzędzi, ich zastosowań oraz umiejętności ich użycia.

Pytanie 20

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja planująca rozpoczęcie transmisji sprawdza, czy w sieci ma miejsce ruch, a następnie

A. oczekuje na przydzielenie priorytetu transmisji przez koncentrator

B. czeka na żeton pozwalający na rozpoczęcie nadawania

C. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się dostępne

D. wysyła prośbę o rozpoczęcie transmisji

W metodzie CSMA/CD, kiedy stacja zamierza rozpocząć nadawanie, kluczowym etapem jest nasłuch na obecność sygnału w sieci. Gdy stacja wykryje ruch, musi czekać, aż nośnik będzie wolny. To podejście zapobiega kolizjom, które mogą wystąpić, gdy więcej niż jedna stacja podejmuje próbę nadawania jednocześnie. Czekanie na wolny nośnik jest istotne, ponieważ w przeciwnym razie dane mogą zostać usunięte lub zniekształcone, co wymagałoby ponownego nadawania, prowadząc do obniżenia efektywności sieci. Przykładem zastosowania tej zasady jest tradycyjna sieć Ethernet, gdzie kolizje są sygnalizowane przez specjalny sygnał zwrotny, a stacje muszą ponownie spróbować nadawania po losowym czasie. W praktyce, stosowanie CSMA/CD w sieciach lokalnych jest zgodne z normą IEEE 802.3, która definiuje ramy dla Ethernetu. Przestrzeganie tego wzorca działania jest kluczowe dla utrzymania płynności transmisji danych i minimalizacji opóźnień w komunikacji.

Pytanie 21

Wykonanie polecenia fsck w systemie Linux spowoduje

A. zweryfikowanie integralności systemu plików

B. zmianę uprawnień dostępu do plików

C. prezentację parametrów plików

D. znalezienie pliku

Odpowiedzi takie jak wyświetlenie parametrów plików, zmiana praw dostępu do plików czy odszukanie pliku są typowymi nieporozumieniami związanymi z funkcjonalnością polecenia fsck. Wyświetlanie parametrów plików, które można osiągnąć za pomocą poleceń takich jak 'ls -l', dotyczy jedynie prezentacji atrybutów plików, a nie sprawdzania ich integralności. Z kolei zmiana praw dostępu do plików obsługiwana jest przez polecenia takie jak 'chmod' i 'chown', które umożliwiają modyfikację uprawnień, ale nie mają nic wspólnego z analizą stanu systemu plików. Co więcej, odszukiwanie pliku realizowane jest przez takie narzędzia jak 'find' czy 'locate', które służą do lokalizacji plików w systemie, a nie do weryfikacji ich integralności. Te błędne podejścia mogą prowadzić do przekonań, że fsck pełni funkcje, które są zarezerwowane dla innych narzędzi w systemie. Warto zauważyć, że nieprawidłowe rozumienie ról poszczególnych poleceń w systemie Linux może prowadzić do chaosu w administracji systemem, a także do potencjalnych problemów z bezpieczeństwem danych. Zrozumienie właściwego kontekstu użycia narzędzi jest niezbędne do skutecznego zarządzania systemem i ochrony danych.

Pytanie 22

Jeśli sieć 172.16.6.0/26 zostanie podzielona na dwie równe podsieci, to ile adresowalnych hostów będzie w każdej z nich?

A. 32 hosty

B. 29 hostów

C. 28 hostów

D. 30 hostów

Odpowiedzi wskazujące na większą liczbę hostów, takie jak 32, 29 czy 28, zawierają błędne założenia dotyczące adresowania sieci. Przykładowo, wybierając 32 hosty, należy pamiętać, że w każdej podsieci jeden adres jest zarezerwowany dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Dlatego w rzeczywistości, nawet dla większej liczby dostępnych adresów, ilość hostów, które można przypisać, będzie zawsze mniejsza o dwa. W przypadku podsieci /27, co daje 32 adresy IP, tylko 30 z nich będzie mogło być użytych do przypisania komputerom, serwerom czy innym urządzeniom. Podobnie, wybór 29 lub 28 hostów nie uwzględnia prawidłowych zasad obliczania dostępnych adresów w podsieciach. Błędy te najczęściej wynikają z pomyłek podczas obliczania liczby dostępnych adresów lub braku znajomości standardowych zasad dotyczących adresacji IP. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do efektywnego zarządzania siecią i jej segmentowania, co w praktyce może prowadzić do oszczędzania adresów IP i uniknięcia problemów w przyszłości.

Pytanie 23

W systemie Linux polecenie chown służy do

A. przemieszczania pliku

B. modyfikacji parametrów pliku

C. regeneracji systemu plików

D. zmiany właściciela pliku

Przeniesienie pliku, zmiana parametrów pliku i naprawa systemu plików to działania, które nie są związane z funkcją polecenia chown. Przeniesienie pliku najczęściej realizowane jest za pomocą polecenia mv, które przemieszcza plik z jednego miejsca w systemie do innego, co nie ma nic wspólnego ze zmianą właściciela. Z kolei zmiana parametrów pliku, takich jak atrybuty czy uprawnienia, jest realizowana przez polecenia chmod lub chattr, które nie dotyczą właściciela pliku. Ponadto, naprawa systemu plików to zadanie, które wymaga narzędzi takich jak fsck, które skanowałyby i naprawiały błędy w strukturze plików. Przekonanie, że chown może pełnić te funkcje, może wynikać z niepełnej wiedzy na temat zadań różnych poleceń w Linuxie, co jest powszechnym błędem wśród mniej doświadczonych użytkowników. Kluczowe jest rozróżnianie tych funkcji, aby skutecznie zarządzać systemem plików i zapewnić jego bezpieczeństwo oraz prawidłowe działanie.

Pytanie 24

Gdy użytkownik zauważy, że ważne pliki zniknęły z dysku twardego, powinien

A. zainstalować oprogramowanie diagnostyczne

B. zabezpieczyć dysk przed zapisaniem nowych danych

C. wykonać defragmentację tego dysku

D. przeprowadzić test S.M.A.R.T. na tym dysku

Podjęcie działań takich jak przeprowadzenie testu S.M.A.R.T., defragmentacja dysku czy instalacja programów diagnostycznych nie jest odpowiednie w sytuacji utraty plików. Test S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) ma na celu monitorowanie stanu technicznego dysku twardego, ale nie jest narzędziem do odzyskiwania danych. Pomimo że może wskazać na potencjalne problemy z dyskiem, nie zatrzyma procesu zapisu danych, który może prowadzić do ich nadpisania. Defragmentacja, z kolei, jest operacją mającą na celu uporządkowanie fragmentów plików na dysku, co w sytuacji utraty danych jest zupełnie nieodpowiednie. W trakcie defragmentacji również może dojść do nadpisania obszarów pamięci, gdzie znajdowały się utracone pliki. Zainstalowanie programów diagnostycznych, choć może być przydatne w długofalowym monitorowaniu stanu dysku, również nie jest działaniem, które powinno się podjąć natychmiast po zauważeniu utraty danych. Właściwe podejście w takiej sytuacji polega na minimalizacji ryzyka nadpisania danych, co wymaga natychmiastowego zaprzestania wszelkich operacji zapisu, a nie ich monitorowania czy reorganizacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do trwałej utraty ważnych informacji, co potwierdzają standardy najlepszych praktyk w zakresie odzyskiwania danych.

Pytanie 25

Jaką długość ma maska sieci dla adresów z klasy B?

A. 12 bitów

B. 16 bitów

C. 24 bity

D. 8 bitów

Odpowiedź 16 bitów jest prawidłowa, ponieważ w klasie B adresy IP mają zdefiniowaną długość maski sieci wynoszącą 255.255.0.0, co odpowiada 16 bitom przeznaczonym na identyfikację sieci. Klasa B jest używana w dużych sieciach, gdzie liczba hostów w sieci jest znaczna. Zastosowanie tej długości maski pozwala na podział dużych przestrzeni adresowych, co jest istotne w kontekście efektywnego zarządzania adresami IP. W praktyce, adresy IP klasy B są często wykorzystywane w organizacjach oraz instytucjach posiadających wiele urządzeń w sieci. Przykładem zastosowania jest zbudowanie infrastruktury dla korporacji, gdzie adresy przypisane do różnych działów mogą być zarządzane w ramach tej samej sieci. Warto również zauważyć, że w standardach TCP/IP, klasy adresowe są klasyfikowane w sposób, który wspiera różnorodne scenariusze sieciowe, a znajomość długości maski jest kluczowa dla administratorów sieci.

Pytanie 26

Czynnikiem zagrażającym bezpieczeństwu systemu operacyjnego, który wymusza jego automatyczne aktualizacje, są

A. luki w oprogramowaniu systemowym

B. niewłaściwe hasła użytkowników posiadających prawa administratora

C. źle skonfigurowane uprawnienia do plików

D. niepoprawnie zainstalowane sterowniki urządzeń

Chociaż niewłaściwie ustawione prawa do plików, błędnie zainstalowane sterowniki urządzeń i błędne hasła użytkowników z prawami administratora są istotnymi problemami w kontekście bezpieczeństwa IT, nie są bezpośrednimi zagrożeniami, które wymuszałyby automatyczną aktualizację systemu operacyjnego. Niewłaściwie ustawione prawa do plików mogą prowadzić do sytuacji, w której użytkownicy mają dostęp do danych, do których nie powinni mieć dostępu, co zwiększa ryzyko wycieku informacji, ale nie pociąga za sobą konieczności aktualizacji systemu operacyjnego. Błędnie zainstalowane sterowniki urządzeń mogą powodować problemy z wydajnością, a nawet awarie systemu, ale nie są one bezpośrednim zagrożeniem dla bezpieczeństwa, które mogłoby być usunięte przez aktualizację oprogramowania systemowego. Co więcej, błędne hasła użytkowników z prawami administratora mogą stanowić zagrożenie, jeśli zostaną wykorzystane przez atakujących, ale znowu, nie jest to związane z lukami w oprogramowaniu systemowym, które mogłyby zostać załatane w ramach aktualizacji. W rezultacie, skupiając się na tych problemach, można zignorować kluczowe aspekty zabezpieczeń, które dotyczą aktualizacji systemów operacyjnych w odpowiedzi na nowe luki. To podejście może prowadzić do mylnego wrażenia, że wszystkie aspekty bezpieczeństwa są równoważne, a w rzeczywistości luki w oprogramowaniu wymagają szczególnej uwagi i szybkiej reakcji ze strony administratorów systemów.

Pytanie 27

Aby zweryfikować mapę połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, konieczne jest wykorzystanie

A. reflektometru kablowego TDR

B. reflektometru optycznego OTDR

C. testera okablowania

D. analizatora protokołów sieciowych

Wybór między reflektometrem kablowym TDR a reflektometrem optycznym OTDR, żeby badać kable UTP Cat 5e, to dość powszechny błąd. Reflektometr TDR działa na zasadzie fal elektromagnetycznych i pomaga znaleźć uszkodzenia, ale głównie w kablach coaxialnych i miedzianych, a nie w UTP. Ludzie często mylą TDR z testerem okablowania, ale to nie to samo. TDR nie testuje ciągłości połączeń jak tester okablowania. Z drugiej strony, OTDR służy do badania kabli światłowodowych, więc nie przyda się do miedzianych, jak UTP Cat 5e. Używanie OTDR do testowania miedzianych kabli to trochę bez sensu. A analizator protokołów sieciowych, choć mega przydatny w diagnostyce sieci, to nie służy do testowania fizycznych cech kabli. On bardziej monitoruje i analizuje dane w sieci, co nie zastąpi tego, co robi tester okablowania. Rozumienie tych narzędzi jest naprawdę ważne dla skutecznej diagnostyki i utrzymania sieci, bo ich złe użycie może prowadzić do pomyłek i zbędnych wydatków na naprawy.

Pytanie 28

Wskaż rodzaj wtyczki zasilającej, którą należy połączyć z napędem optycznym podczas montażu komputera.

A. Rys. B

B. Rys. A

C. Rys. D

D. Rys. C

Pozostałe wtyki przedstawione na ilustracjach pełnią różne funkcje w systemie komputerowym ale nie są używane do podłączania napędów optycznych Rysunek B przedstawia złącze ATX używane do zasilania płyty głównej Jest to jedno z najważniejszych złączy w systemie zapewniające energię dla najważniejszych komponentów komputera takich jak procesor i pamięć RAM Wtyk ten zazwyczaj posiada 20 lub 24 piny i jest kluczowy dla funkcjonowania całego systemu Rysunek C przedstawia złącze PCIe które jest używane do zasilania kart graficznych i innych komponentów o wysokim poborze mocy Takie złącze może mieć 6 lub 8 pinów w zależności od zapotrzebowania energetycznego danego urządzenia Wybór niewłaściwego złącza do napędu optycznego byłby błędny ponieważ karta graficzna wymaga specjalnego rodzaju zasilania i próba użycia tego złącza do napędu optycznego mogłaby prowadzić do uszkodzenia podzespołów lub niestabilności systemu Rysunek D pokazuje starsze złącze typu Molex które było używane w starszych modelach komputerów do zasilania dysków twardych i napędów optycznych Obecnie jednak standardem stały się złącza SATA co wynika z ich wyższej wydajności i lepszego zarządzania kablami Wybór złącza Molex zamiast SATA byłby niepraktyczny ze względu na ograniczenia przestrzenne i techniczne które czyniłyby montaż mniej efektywnym oraz mogłyby prowadzić do niepotrzebnych komplikacji w instalacji sprzętu Właściwe rozróżnienie typów złącz jest kluczowe dla efektywnego i bezpiecznego montażu zestawu komputerowego oraz zapewnienia jego optymalnego działania

Pytanie 29

Domyślny port, na którym działa usługa "Pulpit zdalny", to

A. 3369

B. 3379

C. 3389

D. 3390

Odpowiedzi związane z portami 3369, 3379 oraz 3390 są niepoprawne, ponieważ nie są one związane z domyślnym działaniem protokołu RDP. Port 3369 jest używany przez inne aplikacje i usługi, ale nie ma związku z pulpitem zdalnym. Podobnie, port 3379 również nie jest standardowym portem dla RDP, a jego przypisanie do jakiejkolwiek usługi zdalnego dostępu jest rzadkie i niekonwencjonalne. Port 3390 także nie jest związany z Pulpitem zdalnym, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat jego zastosowania w kontekście zdalnego dostępu do systemu. Typowym błędem jest przyjęcie, że porty są uniwersalne i stosują się do różnych protokołów bez uwzględnienia ich specyficznych zastosowań. Zrozumienie, które porty są standardowe dla konkretnych usług, jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji sieci oraz zapewnienia bezpieczeństwa. W praktyce, nieznajomość domyślnych portów i ich przypisania do odpowiednich protokołów może prowadzić do problemów z dostępem oraz do nieautoryzowanego wykorzystywania portów, co powinno być unikane w każdej dobrze zarządzanej infrastrukturze IT.

Pytanie 30

Który z parametrów twardego dysku NIE ma wpływu na jego wydajność?

A. RPM

B. MTBF

C. Czas dostępu

D. CACHE

MTBF, czyli Mean Time Between Failures, to średni czas między awariami urządzenia. Ten parametr jest wskaźnikiem niezawodności i trwałości dysku twardego, ale nie wpływa bezpośrednio na jego wydajność operacyjną. Wydajność dysku twardego jest bardziej związana z jego prędkością obrotową (RPM), pamięcią podręczną (CACHE) oraz czasem dostępu do danych. Na przykład, dysk twardy o wyższej prędkości obrotowej, takiej jak 7200 RPM w porównaniu do 5400 RPM, będzie w stanie efektywniej odczytywać i zapisywać dane. W praktyce, niezawodność urządzenia (MTBF) jest istotna przy wyborze dysków do zastosowań krytycznych, gdzie awarie mogą prowadzić do poważnych strat danych, ale nie ma bezpośredniego wpływu na jego codzienną wydajność w operacjach. Dobrą praktyką jest zrozumienie różnicy pomiędzy wydajnością a niezawodnością, aby podejmować świadome decyzje zakupowe oraz eksploatacyjne.

Pytanie 31

Najskuteczniejszym sposobem na ochronę komputera przed wirusami jest zainstalowanie

A. skanera antywirusowego

B. zapory FireWall

C. hasła do BIOS-u

D. licencjonowanego systemu operacyjnego

Wprowadzenie hasła dla BIOS-u może niby zwiększyć bezpieczeństwo systemu przez zablokowanie nieautoryzowanego dostępu do ustawień komputera, ale to nie pomoże w obronie przed wirusami czy złośliwym oprogramowaniem. Hasło BIOS tak naprawdę chroni głównie sprzęt, a nie system operacyjny przed zagrożeniami. Licencjonowany system operacyjny może ograniczyć ryzyko ataków, bo zapewnia regularne aktualizacje i wsparcie, ale nie zastąpi dobrego oprogramowania antywirusowego. Bez aktywnego skanera antywirusowego, komputer i tak może być narażony na różne zagrożenia, jak wirusy, robaki czy ransomware, które mogą naprawdę namieszać. A co do zapory FireWall, to jest narzędzie do kontroli ruchu sieciowego i może pomóc w blokowaniu podejrzanych połączeń, ale samo nie potrafi identyfikować i usuwać złośliwego oprogramowania. Wiele osób myli te funkcje i myśli, że wystarczy zainstalować jedno rozwiązanie, żeby komputer był bezpieczny. To podejście jest, moim zdaniem, niebezpieczne, bo skuteczna ochrona wymaga zintegrowanej strategii z wieloma warstwami zabezpieczeń, jak skaner antywirusowy, zapora oraz regularne uaktualnienia systemu. Rozumienie różnicy między tymi mechanizmami jest kluczowe, żeby dobrze zabezpieczyć swoje dane i system operacyjny.

Pytanie 32

Jakie protokoły pełnią rolę w warstwie transportowej modelu ISO/OSI?

A. SMTP

B. UDP

C. TCP

D. ICMP

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem połączeniowym warstwy transportowej w modelu ISO/OSI, który zapewnia niezawodne, uporządkowane i kontrolowane przesyłanie danych między urządzeniami w sieci. W odróżnieniu od protokołów bezpołączeniowych, takich jak UDP, TCP ustanawia sesję komunikacyjną przed rozpoczęciem transferu danych, co pozwala na monitorowanie i zarządzanie przesyłem informacji. TCP implementuje mechanizmy takie jak kontrola przepływu, retransmisja zagubionych pakietów oraz segregacja danych w odpowiedniej kolejności. Przykłady zastosowania TCP obejmują protokoły aplikacyjne, takie jak HTTP (używane w przeglądarkach internetowych) oraz FTP (używane do przesyłania plików). Zastosowanie TCP jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie komunikacji sieciowej, gdzie niezawodność i integralność danych są kluczowe. W kontekście standardów, TCP współpracuje z protokołem IP (Internet Protocol) w modelu TCP/IP, co jest fundamentem funkcjonowania większości współczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 33

Który rekord DNS powinien zostać dodany w strefie wyszukiwania do przodu, aby skojarzyć nazwę domeny DNS z adresem IP?

A. MX lub PTR

B. SRV lub TXT

C. NS lub CNAME

D. A lub AAAA

Odpowiedzi zawierające rekordy NS, CNAME, SRV, TXT, MX oraz PTR, nie są odpowiednie dla mapowania nazw domen na adresy IP. Rekord NS (Name Server) wskazuje na serwery DNS odpowiedzialne za daną strefę, ale nie konwertuje bezpośrednio nazw na adresy IP. Rekord CNAME (Canonical Name) służy do aliasowania jednej nazwy domeny do innej, co może wprowadzać zamieszanie w kontekście bezpośredniego przypisania adresu IP. Rekordy SRV (Service) służą do lokalizowania usług w sieci, a TXT (Text) są używane do przechowywania dodatkowych informacji o domenie, takich jak rekordy SPF dla ochrony przed spoofingiem. Rekord MX (Mail Exchange) z kolei jest używany do wskazywania serwerów pocztowych odpowiedzialnych za odbieranie wiadomości e-mail, a PTR (Pointer) jest stosowany w odwrotnym mapowaniu, gdzie przekształca adres IP na nazwę domeny. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie celów poszczególnych rekordów DNS. Wiedza na temat ich funkcji jest kluczowa dla skutecznej konfiguracji systemów DNS, co wpływa na dostępność i efektywność usług internetowych. Dla prawidłowego funkcjonowania sieci, niezbędne jest rozróżnienie między tymi rekordami a rekordami A i AAAA, które są jedynymi odpowiednimi dla tego konkretnego zastosowania.

Pytanie 34

Jakim symbolem powinien być oznaczony sprzęt komputerowy, aby spełniał wymogi prawne konieczne do sprzedaży w Unii Europejskiej?

A. Symbolem 3

B. Symbolem 1

C. Symbolem 2

D. Symbolem 4

Symbol CE oznacza zgodność sprzętu z wymaganiami Unii Europejskiej dotyczącymi bezpieczeństwa zdrowia i ochrony środowiska. Oznaczenie to jest wymagane dla produktów takich jak sprzęt elektroniczny aby mogły być sprzedawane na rynku unijnym. CE to skrót od "Conformité Européenne" co oznacza zgodność europejską. Producent umieszczając ten symbol deklaruje że produkt spełnia wszystkie odpowiednie dyrektywy europejskie takie jak dyrektywa niskonapięciowa czy dyrektywa EMC dotycząca kompatybilności elektromagnetycznej. Przed wprowadzeniem produktu na rynek producent musi przeprowadzić ocenę zgodności która może obejmować testy wewnętrzne i dokumentację techniczną. Symbol CE jest powszechnie rozpoznawany i stanowi potwierdzenie że produkt przeszedł proces oceny zgodności. Dla konsumentów to gwarancja że produkt spełnia minimalne wymagania prawne związane z bezpieczeństwem oraz ochroną zdrowia i środowiska. Oznaczenie CE nie jest jednak znakiem jakości lecz jedynie potwierdzeniem zgodności z regulacjami UE co oznacza że każdy produkt oznaczony CE może być legalnie sprzedawany i użytkowany w krajach członkowskich. Przykładami produktów które muszą mieć oznaczenie CE są komputery sprzęt AGD i urządzenia medyczne.

Pytanie 35

Wirusy polimorficzne mają jedną charakterystyczną cechę, którą jest

A. zdolność do modyfikowania swojego kodu

B. atak na rekord startowy dysku

C. zarażanie wszystkich komputerów w sieci lokalnej

D. atak na tablicę FAT

Wirusy polimorficzne charakteryzują się zdolnością do modyfikowania swojego kodu, co pozwala im unikać wykrycia przez oprogramowanie antywirusowe. Ta cecha jest szczególnie istotna w kontekście cyberbezpieczeństwa, ponieważ wirusy te mogą przyjmować różne formy, co utrudnia ich identyfikację przez programy skanujące. Przykładem może być wirus, który w trakcie replikacji zmienia fragmenty swojego kodu, przez co każdy zainfekowany plik może wyglądać inaczej. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001 dotyczące systemów zarządzania bezpieczeństwem informacji, podkreślają znaczenie ciągłego monitorowania zagrożeń oraz aktualizacji zabezpieczeń w odpowiedzi na zmieniające się techniki ataków. W praktyce, stosowanie oprogramowania do analizy i wykrywania polimorficznych wirusów wymaga zaawansowanych algorytmów heurystycznych i analizy zachowania, co pozwala na skuteczniejsze zabezpieczenie systemów przed nieznanymi zagrożeniami. W obliczu rosnącej liczby cyberataków, wiedza na temat wirusów polimorficznych jest kluczowa dla specjalistów zajmujących się bezpieczeństwem IT.

Pytanie 36

Urządzenie peryferyjne pokazane na ilustracji to skaner biometryczny, który do autoryzacji wykorzystuje

A. kształt dłoni

B. rysowanie twarzy

C. linie papilarne

D. brzmienie głosu

Skanery biometryczne z wykorzystaniem linii papilarnych to naprawdę ciekawe urządzenia, które grają ważną rolę, zwłaszcza jeśli chodzi o bezpieczeństwo i potwierdzanie tożsamości. W zasadzie działają na zasadzie rozpoznawania unikalnych wzorów twoich odcisków, co sprawia, że są one jedyne w swoim rodzaju. Takie skanery są super bezpieczne, dlatego nadają się do różnych zastosowań, na przykład do logowania się do komputerów, korzystania z bankomatów czy dostępu do zamkniętych pomieszczeń. Muszę przyznać, że skanowanie odcisków palców jest ekspresowe i nie sprawia większych problemów, co jest dużą zaletą w porównaniu do innych metod biometrycznych. Do tego istnieją normy, jak ISO/IEC 19794-2, które określają, jak zapisuje się dane o liniach papilarnych, co ułatwia współpracę różnych systemów. Jeśli chodzi o wprowadzanie tych skanerów do firm czy instytucji, robi się to zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak regularne aktualizacje oprogramowania i szkolenie pracowników w zakresie zabezpieczeń.

Pytanie 37

Licencja CAL (Client Access License) uprawnia użytkownika do

A. modyfikacji kodu oprogramowania

B. korzystania z usług dostępnych na serwerze

C. przenoszenia programu na zewnętrzne nośniki

D. użytkowania programu bez ograniczeń czasowych

Licencja CAL (Client Access License) to kluczowy element w modelu licencjonowania oprogramowania, który umożliwia użytkownikom dostęp do usług oferowanych przez serwery. Użytkownik posiadający licencję CAL ma prawo korzystać z funkcji, takich jak dostęp do plików, aplikacji oraz usług bazodanowych, które są udostępniane przez serwery. Przykładem może być środowisko Microsoft Windows Server, gdzie użytkownicy muszą posiadać odpowiednie licencje CAL do korzystania z różnych funkcji, takich jak Remote Desktop Services czy usługi plikowe. Dobrą praktyką w branży jest upewnienie się, że liczba zakupionych licencji CAL odpowiada liczbie użytkowników lub urządzeń, które będą korzystać z tych usług, aby uniknąć naruszeń warunków licencji. Warto także wspomnieć, że licencje CAL mogą mieć różne formy, w tym licencje oparte na użytkownikach lub urządzeniach, co pozwala firmom na dostosowanie modelu licencjonowania do ich specyficznych potrzeb operacyjnych.

Pytanie 38

Jak określa się w systemie Windows profil użytkownika, który jest tworzony przy pierwszym logowaniu do komputera i zapisywany na lokalnym dysku twardym, a wszelkie jego modyfikacje dotyczą tylko tego konkretnego komputera?

A. Lokalny

B. Obowiązkowy

C. Czasowy

D. Przenośny

Odpowiedź "Lokalny" jest poprawna, ponieważ w systemie Windows profil lokalny użytkownika jest tworzony podczas pierwszego logowania do komputera. Profil ten przechowuje wszystkie ustawienia, pliki i konfiguracje specyficzne dla danego użytkownika, a jego zmiany są ograniczone do komputera, na którym został utworzony. Oznacza to, że jeśli użytkownik zaloguje się na innym komputerze, nie będą miały zastosowania żadne z jego lokalnych ustawień. Przykładem zastosowania profilu lokalnego jest sytuacja, w której użytkownik instaluje oprogramowanie lub ustawia preferencje systemowe – wszystkie te zmiany są przechowywane w folderze profilu lokalnego na dysku twardym. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami zabezpieczeń, ponieważ ogranicza dostęp do danych użytkownika na poziomie lokalnym, co może być istotne w środowiskach wieloużytkownikowych. Dodatkowo, lokalne profile użytkowników są często wykorzystywane w organizacjach, gdzie każdy pracownik ma swoje indywidualne ustawienia, co pozwala na większą elastyczność w zarządzaniu stacjami roboczymi.

Pytanie 39

Jakie urządzenie diagnostyczne zostało zaprezentowane na ilustracji oraz opisane w specyfikacji zawartej w tabeli?

A. Multimetr cyfrowy

B. Analizator sieci bezprzewodowych

C. Diodowy tester okablowania

D. Reflektometr optyczny

Analizator sieci bezprzewodowych to zaawansowane urządzenie diagnostyczne używane do zarządzania i monitorowania sieci WLAN. Urządzenie to pozwala na przeprowadzanie testów zgodności ze standardami 802.11 a/b/g/n, co jest niezbędne dla zapewnienia efektywnego i bezpiecznego działania sieci bezprzewodowych. Analizatory tego typu umożliwiają diagnozowanie problemów z połączeniami, ocenę bezpieczeństwa sieciowego, a także optymalizację wydajności. Praktyczne zastosowanie obejmuje zarządzanie sieciami w dużych przedsiębiorstwach, centrach danych, a także w środowiskach produkcyjnych, gdzie stabilność i bezpieczeństwo połączeń są kluczowe. Urządzenia te często zawierają funkcje raportowania, co ułatwia analizę i podejmowanie decyzji dotyczących rozwiązywania problemów. Wiedza na temat użycia analizatorów jest istotna dla specjalistów IT, ponieważ pozwala na skuteczne zarządzanie zasobami sieciowymi oraz minimalizację ryzyka związanego z nieautoryzowanym dostępem czy zakłóceniami. Właściwe stosowanie analizatorów jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży technologii informacyjnej i jest niezbędne dla utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych.

Pytanie 40

Która usługa pozwala na zdalne logowanie do komputerów, wykonywanie poleceń systemowych oraz zarządzanie siecią?

A. TELNET

B. DNS

C. IMAP

D. NNTP

IMAP (Internet Message Access Protocol) jest protokołem wykorzystywanym do zarządzania wiadomościami e-mail na serwerze, co oznacza, że pozwala użytkownikom na dostęp do ich poczty elektronicznej w czasie rzeczywistym, ale nie ma nic wspólnego z logowaniem się na zdalne komputery czy zarządzaniem systemem. Jest to podejście zupełnie nieodpowiednie, gdyż IMAP skupia się jedynie na operacjach związanych z e-mailem, takich jak pobieranie, usuwanie czy organizowanie wiadomości, bez jakiejkolwiek możliwości zdalnej kontroli nad systemem operacyjnym. DNS (Domain Name System) jest z kolei systemem, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, a więc również nie oferuje funkcji logowania czy zarządzania komputerami. Jego podstawową rolą jest ułatwienie lokalizacji zasobów w sieci poprzez zapewnienie przyjaznych dla użytkowników nazw. NNTP (Network News Transfer Protocol) jest protokołem przeznaczonym do przesyłania wiadomości w grupach dyskusyjnych, co także nie ma związku z zdalnym dostępem do komputerów. Często mylenie tych protokołów wynika z nieporozumień dotyczących ich funkcji i zastosowań. Wiele osób przypisuje im podobne właściwości, nie rozumiejąc, że każdy z nich jest stworzony dla odmiennych celów i operacji sieciowych. Kluczowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że każdy protokół komunikacyjny może pełnić dowolną funkcję, podczas gdy w rzeczywistości każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej