Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 23:15
Data zakończenia: 29 maja 2025 23:27

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakiej technologii produkcji projektorów stosowany jest system mikroskopijnych luster, przy czym każde z nich odpowiada jednemu pikselowi wyświetlanego obrazu?

A. DLP

B. LCOS

C. LED

D. LCD

Technologie LCD, LED oraz LCOS różnią się zasadniczo od DLP w sposobie wyświetlania obrazów, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich zastosowania. LCD (Liquid Crystal Display) wykorzystuje ciekłe kryształy do modulacji światła, które jest podświetlane z tyłu przez źródło światła. W przypadku tej technologii, nie ma mikroskopijnych luster odpowiadających za wyświetlanie poszczególnych pikseli, co skutkuje innym podejściem do tworzenia obrazu. Z kolei technologia LED, będąca połączeniem podświetlenia LED i LCD, również nie korzysta z mikroluster. LED odnosi się głównie do źródła światła, które może być stosowane w różnych projektorach, ale nie definiuje samej technologii wyświetlania. Natomiast LCOS (Liquid Crystal on Silicon) polega na umieszczeniu ciekłych kryształów na podłożu silikonowym, co również nie wykorzystuje mikroskopijnych luster. Każda z tych technologii ma swoje unikalne właściwości, jednak kluczowe jest zrozumienie, że DLP wyróżnia się właśnie zastosowaniem mikroskopijnych luster do zarządzania obrazem. Mylenie tych technologii może prowadzić do nieprawidłowych wyborów przy zakupie sprzętu, w szczególności jeśli celem jest osiągnięcie wysokiej jakości obrazu w konkretnych zastosowaniach, takich jak prezentacje czy kino domowe.

Pytanie 2

W jakim oprogramowaniu trzeba zmienić konfigurację, aby użytkownik mógł wybrać z listy i uruchomić jeden z różnych systemów operacyjnych zainstalowanych na swoim komputerze?

A. CMD

B. GRUB

C. GEDIT

D. QEMU

GRUB, czyli Grand Unified Bootloader, to jeden z najpopularniejszych bootloaderów używanych w systemach operacyjnych, zwłaszcza w środowisku Linux. Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikowi wyboru pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi zainstalowanymi na tym samym komputerze. GRUB działa na poziomie rozruchu, co oznacza, że uruchamia się jako pierwszy, jeszcze przed załadowaniem jakiegokolwiek systemu operacyjnego. Użytkownik może w prosty sposób skonfigurować plik konfiguracyjny GRUB-a, aby dodać, usunąć lub zmienić kolejność dostępnych systemów operacyjnych. Przykładowo, jeśli masz zainstalowane zarówno Windows, jak i Ubuntu, GRUB pozwoli Ci na wybranie, który z tych systemów chcesz uruchomić. Korzystanie z GRUB-a jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania złożonymi środowiskami IT, gdzie często występuje potrzeba uruchamiania różnych systemów operacyjnych na tym samym sprzęcie. Dzięki GRUB-owi, proces rozruchu staje się elastyczny i dostosowany do potrzeb użytkownika, co jest kluczowe w środowiskach serwerowych oraz w zastosowaniach deweloperskich.

Pytanie 3

Kod BREAK interpretowany przez system elektroniczny klawiatury wskazuje na

A. aktywację funkcji czyszczącej bufor

B. zwolnienie klawisza

C. usterkę kontrolera klawiatury

D. konieczność ustawienia wartości opóźnienia powtarzania znaków

Wybór odpowiedzi, która mówi o awarii kontrolera klawiatury lub funkcji czyszczącej bufor, pokazuje, że możesz nie do końca rozumieć podstawowe zasady działania klawiatury. Tak naprawdę awaria kontrolera klawiatury to problem sprzętowy i nie ma to nic wspólnego z kodem BREAK. Ten kod nie ma też nic wspólnego z buforem, bo to dotyczy pamięci i danych, a nie tego, co robisz na klawiaturze. Co więcej, opóźnienie powtarzania znaków to inna sprawa, chodzi o to, jak szybko znów możesz nacisnąć ten sam klawisz. Więc te wszystkie odpowiedzi, które wybrałeś, mylą podstawowe zasady używania klawiatury. Ważne jest, by zrozumieć, że kod BREAK to sygnał, który mówi o tym, że klawisz był zwolniony, a nie o awariach czy ustawieniach systemowych. Dobrze ogarnąć tę różnicę, żeby nie popełniać błędów w programowaniu i projektowaniu systemów.

Pytanie 4

Jaka jest maksymalna ilość pamięci RAM w GB, do której może uzyskać dostęp 32-bitowa wersja systemu Windows?

A. 4GB

B. 2GB

C. 8GB

D. 12GB

32-bitowe wersje systemów operacyjnych, takich jak Windows, mają ograniczenia wynikające z architektury procesora. W przypadku 32-bitowego systemu maksymalna ilość adresowalnej pamięci RAM wynosi 4GB. Jednakże, ze względu na zarezerwowane przestrzenie adresowe dla systemu operacyjnego oraz sterowników, w praktyce użytkownicy mogą uzyskać dostęp do około 3.2GB do 3.5GB pamięci. Ograniczenie to wynika z faktu, że część przestrzeni adresowej jest wykorzystywana do zarządzania innymi zasobami systemowymi. W sytuacjach, gdy aplikacje wymagają więcej pamięci, korzysta się z systemów 64-bitowych, które mogą obsługiwać znacznie większe ilości RAM, co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających intensywnej obróbki danych, takich jak wirtualizacja, edycja wideo czy zaawansowane obliczenia naukowe. W związku z rosnącymi wymaganiami oprogramowania, przejście na architekturę 64-bitową stało się standardem w branży, co pozwala na efektywniejsze wykorzystanie zasobów komputerowych.

Pytanie 5

Czym jest prefetching?

A. cecha systemu operacyjnego, która pozwala na równoczesne wykonywanie wielu procesów

B. właściwość procesorów, która umożliwia rdzeniom korzystanie ze wspólnych danych bez pomocy pamięci zewnętrznej

C. metoda działania procesora, która polega na przejściu do trybu pracy procesora Intel 8086

D. wykonanie przez procesor etapu pobierania kolejnego rozkazu w trakcie realizacji etapu wykonania wcześniejszego rozkazu

Niepoprawne odpowiedzi opierają się na mylnych założeniach dotyczących funkcjonowania systemów operacyjnych oraz architektury procesorów. Opisując drugą odpowiedź, która sugeruje, że prefetching to cecha systemu operacyjnego umożliwiająca równoczesne wykonanie kilku procesów, warto zaznaczyć, że to bardziej związane z wielozadaniowością i zarządzaniem procesami. Prefetching nie dotyczy równoczesnego wykonywania zadań, lecz optymalizacji dostępu do danych przez zapewnienie, że dane są już dostępne, zanim będą potrzebne. Kolejna odpowiedź odnosi się do trybu pracy procesora Intel 8086, co jest nieadekwatne, ponieważ prefetching jest techniką stosowaną w różnych architekturach i nie jest ograniczona do konkretnego trybu pracy jednego z modeli procesora. Natomiast ostatnia wskazuje na możliwość korzystania z danych przez rdzenie bez pośrednictwa pamięci zewnętrznej, co jest nieścisłe, gdyż prefetching operuje na zasadzie optymalizacji dostępu do pamięci, a nie na bezpośrednim współdzieleniu danych. Te pomyłki pokazują, jak łatwo można mylnie interpretować definicje techniczne, dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu i specyfiki danej technologii w zastosowaniach praktycznych.

Pytanie 6

W systemie plików NTFS uprawnienie umożliwiające zmianę nazwy pliku to

A. odczyt.

B. zapis.

C. odczyt i wykonanie.

D. modyfikacja.

Odpowiedź 'modyfikacji' jest prawidłowa, ponieważ w systemie plików NTFS uprawnienie do modyfikacji pliku obejmuje obie operacje: zarówno zmianę zawartości pliku, jak i jego nazwę. Uprawnienie to pozwala użytkownikowi na manipulowanie plikiem w szerszym zakresie, co jest kluczowe w zarządzaniu plikami i folderami. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której użytkownik potrzebuje zmienić nazwę dokumentu tekstowego w celu lepszego zorganizowania swoich zasobów. Bez odpowiednich uprawnień modyfikacji, ta operacja byłaby niemożliwa, co może prowadzić do chaosu w gospodarowaniu plikami. Ponadto, standardy bezpieczeństwa i zarządzania danymi zalecają, aby tylko użytkownicy z odpowiednimi uprawnieniami modyfikacji mogli wprowadzać zmiany w ważnych dokumentach, co minimalizuje ryzyko przypadkowego usunięcia lub zmiany istotnych informacji. Praktyki branżowe wskazują, że właściwe przydzielenie uprawnień jest kluczowe dla zachowania integralności danych oraz skutecznego zarządzania systemami plików, szczególnie w środowiskach korporacyjnych.

Pytanie 7

Jaką maksymalną ilość rzeczywistych danych można przesłać w ciągu 1 sekundy przez łącze synchroniczne o wydajności 512 kbps, bez użycia sprzętowej i programowej kompresji?

A. W przybliżeniu 5 kB

B. Ponad 64 kB

C. W przybliżeniu 55 kB

D. Więcej niż 500 kB

Wybór innych odpowiedzi, takich jak "Ponad 500 kB" czy "Ponad 64 kB", wynika z błędnego zrozumienia podstawowych zasad przesyłu danych w sieciach komputerowych. Przede wszystkim, warto zauważyć, że łącze o przepustowości 512 kbps odnosi się do ilości bitów, które mogą być przesyłane w ciągu jednej sekundy, a nie bezpośrednio do bajtów. 1 kilobit to 1/8 kilobajta, zatem konwersja na bajty jest kluczowa dla uzyskania właściwego wyniku. Stąd wynika, że prawidłowe przeliczenie daje 64 kB, ale to tylko teoretyczna wartość. W praktyce, protokoły sieciowe wprowadzają dodatkowe obciążenie, co oznacza, że rzeczywista ilość przesyłanych danych będzie niższa. Często występującym błędem jest niebranie pod uwagę overheadu związanego z nagłówkami pakietów czy różnymi protokołami komunikacyjnymi. Na przykład, w protokole TCP/IP, część pasma jest wykorzystywana na nagłówki, co wpływa na rzeczywistą przepustowość. W rezultacie, odpowiadając na pytanie, możemy stwierdzić, że przesyłanie danych na poziomie 500 kB czy 64 kB bez uwzględnienia strat przynosi błędne wnioski. Kluczowe jest zrozumienie, że praktyczne zastosowania w sieciach komputerowych wymagają uwzględnienia strat związanych z protokołami, co przyczynia się do bardziej realistycznych prognoz przesyłania danych.

Pytanie 8

Jakim systemem operacyjnym jest system czasu rzeczywistego?

A. DOS

B. Windows

C. QNX

D. Linux

Linux, Windows i DOS to systemy operacyjne, które nie są klasyfikowane jako systemy czasu rzeczywistego. Chociaż są one powszechnie używane, ich architektura oraz model zarządzania czasem nie odpowiadają wymaganiom typowym dla aplikacji czasu rzeczywistego. Linux, mimo że jest wysoce konfigurowalny i może być dostosowany do niektórych zastosowań czasu rzeczywistego, domyślnie nie zapewnia deterministycznego zachowania w zarządzaniu procesami, co może prowadzić do nieprzewidywalnych opóźnień w działaniu aplikacji. Podobnie, Windows, będący systemem operacyjnym ogólnego przeznaczenia, jest optymalizowany podstawowo pod kątem interfejsu użytkownika i aplikacji biurowych, a nie real-time. DOS, będący systemem operacyjnym z lat 80-tych, nie ma architektury zdolnej do obsługi złożonych zadań czasu rzeczywistego, co sprawia, że jego zastosowanie w nowoczesnych systemach wbudowanych jest w zasadzie niemożliwe. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnego myślenia o tym, że nowe technologie i systemy operacyjne mogą być konwertowane do czasu rzeczywistego bez odpowiednich modyfikacji i optymalizacji. Kluczowym błędem jest zakładanie, że każdy system operacyjny może działać w podobny sposób w każdej aplikacji, ignorując specyfikę i wymagania dotyczące czasu reakcji oraz niezawodności, które są kluczowe w środowiskach czasu rzeczywistego.

Pytanie 9

Na ilustracji zaprezentowano zrzut ekranu z wykonanej analizy

A. czas oczekiwania pamięci

B. czas dostępu do dysku HDD

C. czas dostępu do nośnika optycznego

D. czas przepełniania buforu systemowego

Czas opróżniania buforu systemowego nie ma nic wspólnego z tym, co jest pokazane na zrzucie ekranu, bo ten temat bardziej dotyczy tego, jak dane są zarządzane między różnymi poziomami pamięci podręcznej. To, co się dzieje wewnątrz procesora i pamięci, nie jest z reguły widoczne dla użytkowników. Czas dostępu do napędu optycznego, czyli jak szybko można odczytać dane z płyt CD czy DVD, również nie ma związku z pamięcią RAM, więc nie wpływa na to, jak długo procesor czeka na dane. Dzisiaj napędy optyczne są mniej popularne i rzadko wpływają na ogólną wydajność systemu. Ponadto, czas dostępu do dysku twardego to zupełnie inna kwestia niż czas oczekiwania na dane z pamięci RAM. Chociaż szybkie dane z dysków SSD NVMe pomagają, to zawsze są różnice między czasem oczekiwania na dane z dysku a czasem oczekiwania w pamięci RAM. Często ludzie mylą różne typy pamięci, co prowadzi do nieporozumień, więc warto mieć na uwadze, że każda z tych odpowiedzi dotyczy innego aspektu technologii komputerowej i nie można ich zamieniać.

Pytanie 10

Firma uzyskała zakres adresów 10.10.10.0/16. Po podzieleniu na podsieci zawierające 510 hostów, jakie są adresy podsieci z zastosowaną maską?

A. 255.255.240.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.254.0

D. 255.255.253.0

Propozycje 255.255.0.0, 255.255.240.0 i 255.255.253.0 nie są trafione i warto by je lepiej przeanalizować. Zaczynając od 255.255.0.0, to odpowiada notacji /16, co oznacza, że 16 bitów idzie na sieć. W takim wypadku liczba dostępnych adresów dla hostów wynosi 2^(32-16) - 2 = 65,534, co zdecydowanie więcej niż potrzebujesz, bo potrzebujesz tylko 510. Zbyt wiele adresów to kiepskie zarządzanie przestrzenią adresową, więc to nie jest dobra droga. Maska 255.255.240.0, czyli /20, także się nie sprawdzi, bo daje 12 bitów na hosty, co pozwala na 2^(32-20) - 2 = 4,094 adresów. No i maska 255.255.253.0, co to /21, daje 11 bitów na hosty i 2^(32-21) - 2 = 2,046 adresów. Generalnie, zbyt duże przydziały adresów mogą wprowadzać zamieszanie. Kluczowy błąd to brak ogarnięcia, jak dobrze dopasować maskę podsieci do realnych potrzeb, co jest mega istotne dla każdego, kto się zajmuje sieciami.

Pytanie 11

Jakie jest odpowiadające adresowi 194.136.20.35 w systemie dziesiętnym przedstawienie w systemie binarnym?

A. 11000010.10001000.00010100.00100011

B. 11000000.10101000.00010100.00100011

C. 10001000.10101000.10010100.01100011

D. 110001000.10001000.00100001

Odpowiedź 11000010.10001000.00010100.00100011 jest poprawna, ponieważ ten ciąg binarny odpowiada adresowi IP 194.136.20.35 w systemie dziesiętnym. Aby przekształcić adres IP z formatu dziesiętnego na binarny, należy każdy z czterech segmentów (194, 136, 20, 35) konwertować osobno. Segment 194 w systemie dziesiętnym to 11000010 w systemie binarnym, 136 to 10001000, 20 to 00010100, a 35 to 00100011. Po połączeniu tych segmentów w odpowiedniej kolejności otrzymujemy 11000010.10001000.00010100.00100011. Zrozumienie konwersji pomiędzy systemami liczbowymi jest kluczowe w kontekście sieci komputerowych, ponieważ adresy IP są wykorzystywane do identyfikacji urządzeń w sieci. Przykładowo, w praktyce konwersje te są często wykorzystywane podczas konfiguracji urządzeń sieciowych oraz w programowaniu, co jest zgodne ze standardem RFC 791, który definiuje protokół IPv4.

Pytanie 12

Jaką liczbę komputerów można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.224?

A. 25 komputerów

B. 27 komputerów

C. 30 komputerów

D. 32 komputery

Wybór odpowiedzi 25, 27 lub 32 komputerów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego obliczania dostępnych adresów IP w podsieci. Maska podsieci 255.255.255.224 rozdziela adres IPv4 na część identyfikującą sieć oraz część przeznaczoną dla hostów. Maska ta, zapisując w postaci binarnej, obejmuje 27 bitów dla identyfikacji sieci (11111111.11111111.11111111.11100000), co oznacza, że mamy 5 bitów na adresowanie hostów. Niektórzy mogą pomylić się w obliczeniach, przyjmując zbyt małą liczbę dostępnych adresów, co mogłoby prowadzić do błędnych odpowiedzi jak 25 czy 27. Liczba 32 wynika z nieprawidłowego zrozumienia, że wszystkie adresy IP w podsieci mogą być używane. W rzeczywistości dwa z nich są zarezerwowane. Odpowiedzi błędne wskazują na typowe trudności z koncepcją obliczania dostępnych adresów IP w sieci. Zrozumienie, że dwa adresy są zarezerwowane, jest kluczowe dla prawidłowego liczenia. W praktyce, błędne podejścia mogą prowadzić do niewłaściwego planowania adresacji w sieciach komputerowych, co w konsekwencji utrudnia efektywne zarządzanie i może spowodować problemy z komunikacją między urządzeniami. Właściwe zrozumienie tego zagadnienia jest fundamentem dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 13

W dokumentacji powykonawczej dotyczącej fizycznej i logicznej struktury sieci lokalnej powinien znajdować się

A. schemat sieci z wyznaczonymi punktami dystrybucji i gniazdami

B. umowa pomiędzy zlecającym a wykonawcą

C. harmonogram prac realizacyjnych

D. wstępny kosztorys materiałów oraz robocizny

Harmonogram prac wykonawczych, umowa zlecającego pracę z wykonawcą oraz wstępny kosztorys materiałów i robocizny to istotne dokumenty w kontekście realizacji projektu budowy sieci lokalnej, ale nie są one częścią dokumentacji powykonawczej dotyczącej fizycznej i logicznej struktury sieci. Harmonogram prac ma na celu określenie czasu realizacji poszczególnych etapów projektu, co jest ważne dla zarządzania projektem, lecz nie dostarcza informacji o infrastrukturze sieci. Umowa zlecającego z wykonawcą jest kluczowym dokumentem dotyczących zasad współpracy, jednak nie odnosi się bezpośrednio do struktury samej sieci ani jej funkcjonalności. Wstępny kosztorys jest użyteczny w planowaniu budżetu, ale nie ma związku z układem i organizacją elementów sieciowych. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że dokumenty administracyjne są równoważne z dokumentacją techniczną. W rzeczywistości, skuteczna dokumentacja powykonawcza musi zawierać szczegółowe schematy oraz opisy układu i konfiguracji komponentów sieciowych, co jest niezbędne do zapewnienia jej sprawności i przyszłej rozbudowy. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w branży IT i zajmuje się projektowaniem oraz wdrażaniem sieci lokalnych.

Pytanie 14

Aby zarządzać aplikacjami i usługami uruchamianymi podczas startu systemu operacyjnego w Windows 7, należy skorzystać z programu

A. autoexec.bat

B. config.sys

C. autorun.inf

D. msconfig.exe

Odpowiedź msconfig.exe jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie systemowe służące do konfiguracji ustawień startowych systemu operacyjnego Windows. Program ten umożliwia użytkownikom zarządzanie aplikacjami i usługami, które uruchamiają się automatycznie przy starcie systemu. Dzięki msconfig.exe można w prosty sposób wyłączyć lub włączyć poszczególne elementy podczas uruchamiania, co może znacząco poprawić wydajność systemu oraz skrócić czas ładowania. Przykładowo, jeżeli użytkownik zauważy, że komputer uruchamia się wolno, może użyć msconfig do usunięcia zbędnych programów startowych, które nie są konieczne do codziennego użytku. Dobre praktyki zarządzania systemem operacyjnym zalecają regularne przeglądanie aplikacji startowych, aby zminimalizować obciążenie systemu oraz poprawić jego stabilność. Narzędzie to jest częścią zestawu narzędzi diagnostycznych systemu Windows i należy do standardowych metod optymalizacji systemu.

Pytanie 15

Aby zmienić istniejące konto użytkownika przy użyciu polecenia net user oraz wymusić reset hasła po kolejnej sesji logowania użytkownika, jaki parametr należy dodać do tego polecenia?

A. expirespassword

B. passwordreq

C. logonpasswordchg

D. passwordchg

Parametr logonpasswordchg w poleceniu net user służy do wymuszenia zmiany hasła użytkownika przy następnym logowaniu. Jest to kluczowy element zarządzania bezpieczeństwem kont w systemie Windows, ponieważ regularna zmiana haseł pomaga w ochronie przed nieautoryzowanym dostępem. W praktyce, aby wymusić zmianę hasła, administratorzy mogą używać polecenia w następujący sposób: net user nazwa_użytkownika /logonpasswordchg:yes. Taki sposób umożliwia nie tylko zabezpieczenie konta, ale również spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące polityki haseł. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa informatycznego zalecają, aby użytkownicy zmieniali hasła co pewien czas, co zwiększa ogólny poziom bezpieczeństwa. Warto również pamiętać o stosowaniu złożonych haseł oraz korzystaniu z mechanizmów takich jak MFA (Multi-Factor Authentication), aby dodatkowo wzmocnić ochronę konta.

Pytanie 16

Jakie jest źródło pojawienia się komunikatu na ekranie komputera, informującego o wykryciu konfliktu adresów IP?

A. Usługa DHCP nie funkcjonuje w sieci lokalnej

B. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

C. Adres IP komputera znajduje się poza zakresem adresów w sieci lokalnej

D. Adres bramy domyślnej w ustawieniach protokołu TCP/IP jest nieprawidłowy

Poprawna odpowiedź odnosi się do sytuacji, w której dwa lub więcej urządzeń w tej samej sieci lokalnej zostało skonfigurowanych z tym samym adresem IP. Jest to klasyczny przypadek konfliktu adresów IP, który prowadzi do zakłóceń w komunikacji sieciowej. Gdy system operacyjny wykrywa taki konflikt, wyświetla odpowiedni komunikat, aby użytkownik mógł podjąć odpowiednie kroki w celu rozwiązania problemu. Przykładem może być sytuacja, gdy podłączysz nowy laptop do sieci, a jego adres IP został ręcznie przypisany do tego samego zakresu co inny, już działający w sieci komputer. W takich przypadkach zaleca się korzystanie z protokołu DHCP, który automatycznie przydziela adresy IP, minimalizując ryzyko konfliktów. Zastosowanie DHCP to jedna z najlepszych praktyk w zarządzaniu adresacją IP, gdyż pozwala na centralne zarządzanie i kontrolę nad przydzielanymi adresami, zapewniając ich unikalność oraz optymalizując wykorzystanie dostępnych zasobów sieciowych.

Pytanie 17

Podaj standard interfejsu wykorzystywanego do przewodowego łączenia dwóch urządzeń.

A. IEEE 802.15.1

B. IEEE 1394

C. WiMAX

D. IrDA

IEEE 1394, znany również jako FireWire, to standard interfejsu, który umożliwia przewodowe połączenie dwóch urządzeń. Charakteryzuje się dużą prędkością przesyłu danych, sięgającą do 400 Mb/s w przypadku wersji 1394a oraz do 800 Mb/s w wersji 1394b. Jest szeroko stosowany w różnych zastosowaniach, takich jak podłączanie kamer cyfrowych, zewnętrznych dysków twardych czy urządzeń audio-wideo. Standard ten jest szczególnie ceniony za swoją zdolność do podłączania wielu urządzeń w architekturze typu „daisy chain”, co pozwala na efektywne zarządzanie kablami i portami. W kontekście profesjonalnego wideo i muzyki, IEEE 1394 zapewnia niską latencję oraz wysoka przepustowość, co czyni go idealnym wyborem dla zastosowań wymagających wysokiej jakości transmisji. Dodatkowo, standard ten wspiera także zasilanie urządzeń, co eliminuje potrzebę użycia dodatkowych kabli zasilających. Warto podkreślić, że pomimo rosnącej popularności USB, IEEE 1394 nadal znajduje swoje miejsce w branżach, gdzie szybkość i niezawodność są kluczowe.

Pytanie 18

Aby w systemie Windows, przy użyciu wiersza poleceń, zmienić partycję FAT na NTFS bez utraty danych, powinno się zastosować polecenie

A. change

B. recover

C. format

D. convert

Polecenie 'convert' jest odpowiednie do zmiany systemu plików z FAT na NTFS bez utraty danych, co czyni je idealnym rozwiązaniem w sytuacjach, gdy potrzebujemy aktualizacji systemu plików w istniejącej partycji. Używając polecenia 'convert', system Windows skanuje partycję i zmienia jej struktury wewnętrzne na takie, które są zgodne z NTFS, a jednocześnie zachowuje wszystkie pliki i foldery znajdujące się na tej partycji. Przykład zastosowania może obejmować sytuację, w której użytkownik chce zyskać dodatkowe funkcje oferowane przez NTFS, takie jak lepsze zarządzanie uprawnieniami, kompresja plików czy możliwość wykorzystania dużych plików powyżej 4 GB. Dobre praktyki w zakresie zarządzania systemami operacyjnymi zalecają użycie tego polecenia z odpowiednimi uprawnieniami administratora, aby uniknąć problemów związanych z autoryzacją. Ponadto, przed dokonaniem jakichkolwiek zmian na partycji, zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych, aby zminimalizować ryzyko ich utraty.

Pytanie 19

Mechanizm, który pozwala na podłączenie urządzeń peryferyjnych do systemu komputerowego, w którym każde urządzenie jest identyfikowane przez przypisany mu numer, to

A. Plug and Play

B. Hot Swap

C. BootLoader

D. CrossFire

Odpowiedź 'Plug and Play' odnosi się do mechanizmu, który umożliwia automatyczne rozpoznawanie i konfigurację urządzeń peryferyjnych podłączanych do systemu komputerowego. Gdy urządzenie jest podłączane, system operacyjny identyfikuje je za pomocą unikalnego numeru identyfikacyjnego, co eliminuje potrzebę ręcznej konfiguracji. Przykładem zastosowania Plug and Play są nowoczesne drukarki, które po podłączeniu do komputera są automatycznie wykrywane i gotowe do użycia bez dodatkowych kroków konfiguracyjnych. Mechanizm ten jest zgodny z podejściem promowanym przez standard USB, które zakłada łatwość użycia i interoperacyjność różnych urządzeń. Dobre praktyki w dziedzinie informatyki kładą duży nacisk na UX (User Experience), a Plug and Play jest doskonałym przykładem, jak technologia może upraszczać życie użytkowników, poprawiając ich doświadczenia związane z obsługą urządzeń komputerowych. Dodatkowo, Plug and Play przyczynia się do efektywnego zarządzania zasobami w systemach operacyjnych, co ma kluczowe znaczenie w środowiskach biznesowych i przemysłowych.

Pytanie 20

W systemie Windows 7, aby skopiować katalog c:\est wraz ze wszystkimi podkatalogami na zewnętrzny dysk, należy zastosować polecenie

A. copy c:\est f:\est /E

B. xcopy f:\est c:\est /E

C. copy f:\est c:\est /E

D. xcopy c:\est f:\est /E

Polecenie 'xcopy c:\est f:\est /E' jest poprawne, ponieważ umożliwia skopiowanie całego katalogu 'est' z dysku C na dysk przenośny, który jest oznaczony jako dysk F, wraz z wszystkimi jego podkatalogami i plikami. Opcja /E jest kluczowa, ponieważ informuje system, aby kopiował również puste katalogi, co jest przydatne w przypadku zachowania struktury folderów. W praktyce użycie 'xcopy' w systemie Windows jest standardem dla bardziej złożonych operacji kopiowania w porównaniu do polecenia 'copy', które jest przeznaczone głównie do kopiowania pojedynczych plików. Warto zwrócić uwagę, że 'xcopy' oferuje szereg dodatkowych opcji, takich jak /Y do automatycznego potwierdzania zastępowania istniejących plików, co może znacząco przyspieszyć proces dla bardziej zaawansowanych użytkowników. W kontekście administracji systemami i zarządzania danymi, znajomość 'xcopy' i jego parametrów jest niezwykle przydatna, szczególnie podczas migracji danych lub tworzenia kopii zapasowych. Używając tego polecenia, możemy efektywnie zarządzać danymi i minimalizować ryzyko utraty informacji.

Pytanie 21

Standardowo, w systemie Linux, twardy dysk w standardzie SATA jest oznaczany jako

A. sda

B. ide

C. fda

D. ida

Odpowiedź 'sda' jest poprawna, ponieważ w systemie Linux, twarde dyski SATA są domyślnie oznaczane jako 'sdX', gdzie 'X' to litera zaczynająca się od 'a' dla pierwszego dysku, 'b' dla drugiego itd. Oznaczenie to jest zgodne z zasadami Linuxa, które używają prefiksu 'sd' dla dysków SCSI oraz ich odpowiedników, takich jak SATA. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy administrator systemu przeszukuje urządzenia blokowe w systemie za pomocą komendy 'lsblk', aby uzyskać informacje o podłączonych dyskach. Zrozumienie tej konwencji jest kluczowe dla zarządzania dyskami, partycjami i systemami plików w Linuxie, co ma istotne znaczenie w kontekście administracji serwerami i komputerami stacjonarnymi. Ponadto, zapoznanie się z dokumentacją systemową, taką jak 'man' dla komend związanych z zarządzaniem dyskami, może pomóc w głębszym zrozumieniu tych oznaczeń.

Pytanie 22

Który z wymienionych protokołów przekształca 48-bitowy adres MAC na 32-bitowy adres IP?

A. IP

B. RARP

C. ARP

D. TCP

Protokół IP jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieci Internet i odpowiedzialny jest za przesyłanie pakietów danych między urządzeniami. Nie ma on jednak funkcji odwzorowywania adresów MAC na adresy IP. Jego głównym zadaniem jest fragmentacja i trasowanie pakietów, co czyni go nieodpowiednim do roli, którą pełni RARP. TCP natomiast jest protokołem transportowym, który działa na wyższej warstwie modelu OSI i odpowiada za zapewnienie niezawodnej, uporządkowanej i kontrolowanej transmisji danych między aplikacjami. Nie zajmuje się on mapowaniem adresów. Możliwe nieporozumienia mogą wynikać z faktu, że TCP współpracuje z IP, a nie z adresami MAC. ARP, z kolei, to protokół, który odwzorowuje adresy IP na adresy MAC, co jest przeciwnością funkcji RARP, co może prowadzić do dezorientacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z adresowaniem w sieciach działa w obie strony, podczas gdy w rzeczywistości istnieją protokoły o różnych funkcjach, a ich zgodność z określonymi wymaganiami nie zawsze jest jednoznaczna. Dlatego zrozumienie zakresu działania każdego z protokołów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 23

Jaki adres IP został przypisany do hosta na interfejsie sieciowym eth0?

A. 128.171.104.255

B. 255.255.255.0

C. 128.171.104.26

D. 00:A0:c9:89:02:F8

Adres IP 128.171.104.26 jest właściwie skonfigurowany na karcie sieciowej eth0, co można zweryfikować poprzez polecenie ifconfig w systemie Linux. Adresy IP są podstawowymi elementami identyfikującymi urządzenia w sieci i każde urządzenie musi mieć unikalny adres IP w danej podsieci. W tym przypadku, adres 128.171.104.26 jest adresem klasy B, co oznacza, że jego zakres to od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Adresy klasy B mają maskę podsieci domyślną 255.255.0.0, ale tutaj widzimy niestandardową maskę 255.255.255.0, co oznacza, że używana jest podsieć o mniejszych rozmiarach. W praktyce, takie adresowanie może być użyte do organizacji sieci firmowych, gdzie większe sieci są dzielone na mniejsze segmenty w celu lepszego zarządzania ruchem. Zasady dobrych praktyk zalecają, aby zawsze używać poprawnych adresów IP i masek podsieci, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić prawidłowe przekazywanie danych w sieci. Zrozumienie tych podstawowych koncepcji jest kluczowe dla każdego administratora sieci.

Pytanie 24

Przy zgrywaniu filmu kamera cyfrowa przesyła na dysk 220 MB na minutę. Wybierz z diagramu interfejs o najniższej prędkości transferu, który umożliwia taką transmisję

A. 1394a

B. 1394b

C. USB 1

D. USB 2

Wybór odpowiedniego interfejsu do transferu danych jest istotny dla zapewnienia płynności i niezawodności działania urządzeń cyfrowych. USB 2, choć z prędkością 480 Mbps jest wystarczający dla zgrywania 220 MB na minutę, nie jest najefektywniejszym wyborem pod względem zgodności i zużycia zasobów w kontekście, gdzie 1394a jest dostępne. USB 1, z prędkością jedynie 1,5 Mbps, jest dalece niewystarczające, prowadząc do znacznych opóźnień i niemożności zgrywania w takiej jakości. Interfejs 1394b, choć oferuje wyższą prędkość 800 Mbps, jest niepotrzebny w tej sytuacji, gdyż 1394a już spełnia wymagania przy niższej złożoności infrastruktury. Błędne podejście może wynikać z nieznajomości specyfikacji technicznych interfejsów oraz ich praktycznych zastosowań. Typowym błędem jest również nadmierne poleganie na teoretycznej szybkości interfejsu bez uwzględnienia rzeczywistych warunków operacyjnych, co jest szczególnie ważne przy wielkoformatowych i wymagających aplikacjach multimedialnych.

Pytanie 25

Aby zatuszować identyfikator sieci bezprzewodowej, należy zmodyfikować jego ustawienia w ruterze w polu oznaczonym numerem

A. 2

B. 4

C. 3

D. 1

Opcja ukrycia identyfikatora SSID w sieci bezprzewodowej polega na zmianie konfiguracji routera w polu oznaczonym numerem 2 co jest standardową procedurą pozwalającą na zwiększenie bezpieczeństwa sieci. SSID czyli Service Set Identifier to unikalna nazwa identyfikująca sieć Wi-Fi. Choć ukrycie SSID nie zapewnia pełnej ochrony przed nieautoryzowanym dostępem może utrudnić odnalezienie sieci przez osoby niepowołane. W praktyce przydaje się to w miejscach gdzie chcemy ograniczyć możliwość przypadkowych połączeń z naszą siecią np. w biurach czy domach w gęsto zaludnionych obszarach. Dobrą praktyką jest także stosowanie dodatkowych środków zabezpieczających takich jak silne hasła WPA2 lub WPA3 oraz filtrowanie adresów MAC. Mimo że ukrycie SSID może zwiększyć bezpieczeństwo technicznie zaawansowani użytkownicy mogą zidentyfikować ukryte sieci za pomocą odpowiednich narzędzi do nasłuchu sieci. Jednakże dla przeciętnego użytkownika ukrycie SSID stanowi dodatkową warstwę ochrony. Należy pamiętać że zmiany te mogą wpływać na łatwość połączenia się urządzeń które były już wcześniej skonfigurowane do automatycznego łączenia z siecią.

Pytanie 26

Z jaką minimalną efektywną częstotliwością taktowania mogą działać pamięci DDR2?

A. 800 MHz

B. 333 MHz

C. 233 MHz

D. 533 MHz

Pamięci DDR2, zgodnie z ich specyfikacją, mają minimalną efektywną częstotliwość taktowania wynoszącą 533 MHz. Oznacza to, że aby pamięć DDR2 działała prawidłowo, musi być taktowana przynajmniej z tą częstotliwością. W praktyce, pamięci DDR2 są projektowane z myślą o wydajności w zastosowaniach takich jak komputery osobiste, serwery czy urządzenia mobilne. Wykorzystanie pamięci DDR2 z częstotliwością 533 MHz pozwala na osiągnięcie transferu danych na poziomie około 4,3 GB/s, co jest wystarczające dla wielu zastosowań multimedialnych i biurowych. W przypadku wyższych taktowań, jak 800 MHz, pamięci DDR2 mogą osiągać jeszcze większe prędkości transferu, ale podstawowe wsparcie dla 533 MHz jest kluczowe dla kompatybilności z wieloma systemami. Pamięci DDR2, w przeciwieństwie do swojego poprzednika - DDR, oferują niższe zużycie energii oraz poprawioną wydajność, co czyni je odpowiednim rozwiązaniem dla nowoczesnych komputerów.

Pytanie 27

Aby zablokować widoczność identyfikatora sieci Wi-Fi, konieczne jest dokonanie zmian w ustawieniach rutera w sekcji oznaczonej numerem

A. 4

B. 3

C. 2

D. 1

Aby ukryć identyfikator sieci bezprzewodowej SSID w ruterze, należy skonfigurować opcję zwaną „Ukryj SSID”. Jest to bardzo popularna funkcja, która pozwala na zwiększenie bezpieczeństwa sieci bezprzewodowej poprzez niewyświetlanie jej nazwy w dostępnych sieciach. Ruter przestaje wtedy ogłaszać swój SSID w eterze, co teoretycznie utrudnia osobom niepowołanym zidentyfikowanie sieci. W praktyce ukrycie SSID nie jest jednak pełnoprawną metodą zabezpieczeń i nie zastępuje silnego szyfrowania, takiego jak WPA2 lub WPA3. Ukrywanie SSID może być używane jako dodatkowa warstwa zabezpieczeń, ale nie należy na tym polegać jako na jedynej formie ochrony sieci. Zastosowanie tej funkcji wymaga ręcznego wpisania nazwy sieci na każdym urządzeniu, które ma się z nią łączyć. Funkcjonalność ta jest zgodna z większością standardów konfiguracji ruterów takich jak IEEE 802.11. Warto również pamiętać, że ukrycie SSID nie chroni przed zaawansowanymi atakami, ponieważ doświadczony napastnik może używać narzędzi do sniffingu, aby wykryć ruch sieciowy i namierzyć ukryty SSID. Dlatego zawsze należy stosować kompleksowe zabezpieczenia sieci, w tym silne hasła i aktualizacje oprogramowania sprzętowego.

Pytanie 28

Jakie urządzenie jest używane do pomiaru wartości rezystancji?

A. omomierz

B. amperomierz

C. watomierz

D. woltomierz

Omomierz to przyrząd elektroniczny lub analogowy, który służy do pomiaru rezystancji elektrycznej. Wykorzystuje prawo Ohma, które stanowi, że napięcie (U) jest równe iloczynowi natężenia prądu (I) i rezystancji (R). Omomierz umożliwia szybkie i precyzyjne mierzenie oporu elektrycznego, co jest istotne w diagnostyce i konserwacji układów elektronicznych oraz elektrycznych. Przykładowo, w trakcie naprawy urządzeń, takich jak komputery czy sprzęt AGD, technicy stosują omomierze do sprawdzania ciągłości obwodów oraz identyfikowania uszkodzonych komponentów. W przemysłowych zastosowaniach, pomiar rezystancji izolacji jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa urządzeń elektrycznych. Standardy takie jak IEC 61010 określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa przyrządów pomiarowych, co czyni omomierz nieodłącznym narzędziem w pracy inżynierów i techników.

Pytanie 29

Jaką funkcję pełni punkt dostępowy, aby zabezpieczyć sieć bezprzewodową w taki sposób, aby jedynie urządzenia z wybranymi adresami MAC mogły się do niej łączyć?

A. Filtrowanie adresów MAC

B. Radius (Remote Authentication Dial In User Service)

C. Przydzielenie SSID

D. Autoryzacja

Filtrowanie adresów MAC to technika zabezpieczająca sieć bezprzewodową poprzez umożliwienie jedynie urządzeniom z określonymi adresami MAC na dostęp do sieci. Każde urządzenie sieciowe posiada unikalny adres MAC, który jest stosowany do identyfikacji i komunikacji w lokalnej sieci. Dzięki filtrowaniu adresów MAC administratorzy mogą tworzyć listy dozwolonych urządzeń, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo sieci. W praktyce, użytkownik, którego urządzenie nie znajduje się na liście, nie będzie mógł się połączyć z siecią, nawet jeśli zna hasło. Ta metoda jest szczególnie skuteczna w małych środowiskach, takich jak biura czy domy, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona. Należy jednak pamiętać, że filtrowanie adresów MAC nie jest niezawodne, ponieważ adresy MAC mogą być łatwo sklonowane przez nieautoryzowane urządzenia. Dlatego powinno być stosowane w połączeniu z innymi metodami bezpieczeństwa, takimi jak WPA3, aby zapewnić kompleksową ochronę. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie listy dozwolonych adresów MAC, aby dostosować się do zmieniającego się środowiska sieciowego.

Pytanie 30

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 541. Właściciel ma możliwość pliku

A. odczytu i wykonania.

B. odczytu, zapisu oraz wykonania.

C. modyfikacji.

D. jedynie wykonania.

Daną odpowiedzią, w której stwierdza się, że właściciel pliku może modyfikować, tylko wykonać lub odczytać, zapisać i wykonać, można dostrzec typowe nieporozumienia związane z interpretacją systemu uprawnień w Linuxie. Przede wszystkim, uprawnienia w formacie liczbowym (541) są interpretowane w kontekście trzech grup użytkowników: właściciela, grupy i pozostałych. Właściciel ma przypisane uprawnienie 5, co oznacza, że ma prawo do odczytu (4) oraz wykonania (1), jednak nie ma uprawnienia do zapisu (0). To kluczowy aspekt, który często bywa mylnie interpretowany, co prowadzi do wniosku, że właściciel może modyfikować plik. W rzeczywistości brak uprawnień do zapisu sprawia, że nie ma możliwości wprowadzenia jakichkolwiek zmian w zawartości pliku. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że właściciel pliku ma jedynie uprawnienia do wykonania, jest niepełna, ponieważ nie uwzględnia możliwości odczytu. Tego typu uproszczenia mogą skutkować poważnymi błędami w administracji systemami, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa, gdzie ważne jest, aby jasno rozumieć, jakie operacje można na plikach przeprowadzać. Warto również zwrócić uwagę na to, że wykonywanie pliku bez uprawnienia do jego odczytu jest niemożliwe, ponieważ system operacyjny musi najpierw zinterpretować kod, zanim go wykona. Zrozumienie zasadności nadawania uprawnień i ich właściwego przydzielania jest kluczowe w kontekście efektywnego zarządzania bezpieczeństwem w systemach Unix/Linux.

Pytanie 31

Jaką wartość w systemie dziesiętnym ma suma liczb szesnastkowych: 4C + C4?

A. 272

B. 270

C. 273

D. 271

W przypadku wyboru odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zwrócić uwagę na typowe błędy w konwersji systemów liczbowych. Na przykład, błędne zrozumienie wartości cyfr w systemie szesnastkowym może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń. Często zdarza się, że osoby przeliczające liczby szesnastkowe mylą wartości cyfr, co skutkuje błędnymi sumami. Na przykład, jeśli ktoś obliczy wartość 4C jako 4 * 16^1 + 11 * 16^0 zamiast 4 * 16^1 + 12 * 16^0, uzyska fałszywy wynik, który może być bliski, ale niepoprawny. Innym częstym błędem jest pominięcie dodawania wartości z obu liczb, co prowadzi do częściowej sumy. Ważne jest również, by zrozumieć, że w systemie szesnastkowym każda cyfra ma inną wagę, a niepoprawne traktowanie tej wagi może prowadzić do błędnych konkluzji. Typowym nieporozumieniem jest również to, że niektórzy mogą przyjąć, iż dodawanie liczb w systemie szesnastkowym można przeprowadzać bez wcześniejszej konwersji do systemu dziesiętnego, co jest błędne. Tego rodzaju nieścisłości mogą wpływać na dalsze analizy i decyzje w obszarze programowania oraz inżynierii oprogramowania, gdzie precyzyjne obliczenia są niezbędne.

Pytanie 32

Jakie informacje można uzyskać za pomocą polecenia uname -s w systemie Linux?

A. nazwa jądra systemu operacyjnego.

B. stanu aktywnych interfejsów sieciowych.

C. ilości dostępnej pamięci.

D. wolnego miejsca na dyskach twardych.

Polecenie uname -s w systemie Linux pokazuje nam nazwę jądra. To jakby szybki sposób na dowiedzenie się, z jakiego rdzenia korzysta nasz system. Używa się go często wśród administratorów, żeby wiedzieć, jakie jądro jest zainstalowane, co jest ważne przy aktualizacjach, czy przy instalowaniu nowych programów. Z mojego doświadczenia, czasami warto sprawdzić, jakie jądro mamy, bo to może wpłynąć na to, czy nowy sterownik działa, czy nie. Regularne sprawdzanie wersji jądra to dobry pomysł, żeby utrzymać system stabilnym i bezpiecznym. Zresztą, różne wersje jądra mogą różnie reagować na sprzęt, a to z kolei wpływa na wydajność całego systemu.

Pytanie 33

Użytkownik planuje instalację 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7. Jaka jest minimalna ilość pamięci RAM, którą powinien mieć komputer, aby system mógł działać w trybie graficznym?

A. 512 MB

B. 256 MB

C. 1 GB

D. 2 GB

Minimalne wymagania dotyczące pamięci RAM dla systemu operacyjnego Windows 7 w wersji 32-bitowej są często mylnie interpretowane. Odpowiedzi sugerujące 256 MB i 512 MB RAM jako wystarczające są nieprawidłowe. W przeszłości, w przypadku starszych systemów operacyjnych, takie wartości mogłyby być rozważane, jednak w erze Windows 7, które wprowadza znacznie bardziej złożony interfejs graficzny oraz nowe funkcje, te liczby są znacznie niewystarczające. System operacyjny potrzebuje odpowiedniej ilości pamięci RAM, aby efektywnie zarządzać procesami i zapewnić użytkownikowi płynne doświadczenia, co jest szczególnie ważne w trybie graficznym. Wiele osób myśli, że minimalne wymagania są wystarczające do codziennego użytku, co jest błędnym podejściem. Z perspektywy wydajności, 1 GB RAM jest zalecanym minimum, a posiadanie tylko 512 MB lub mniej może prowadzić do znacznych opóźnień i trudności w obsłudze. Rekomendacje branżowe wskazują, że dla komfortowej pracy w systemie Windows 7, warto dążyć do posiadania co najmniej 2 GB RAM-u, co zapewnia lepszą wydajność i możliwość uruchamiania wielu aplikacji jednocześnie, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnego użytkowania komputerów.

Pytanie 34

Która z poniższych czynności konserwacyjnych jest specyficzna tylko dla drukarki laserowej?

A. Usunięcie zabrudzeń z zespołu czyszczącego głowice

B. Oczyszczenie traktora

C. Czyszczenie luster i soczewek

D. Czyszczenie prowadnic karetki

Wszystkie wskazane czynności konserwacyjne, poza czyszczeniem luster i soczewek, nie odnoszą się wyłącznie do drukarek laserowych, co może prowadzić do zamieszania w zrozumieniu specyfiki konserwacji różnych typów urządzeń. Usunięcie zabrudzeń z zespołu czyszczącego głowice jest czynnością typową dla drukarek atramentowych, gdzie zespół czyszczący jest odpowiedzialny za utrzymanie drożności dysz, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości druku i zapobiegania problemom z zasychaniem atramentu. Czyszczenie prowadnic karetki dotyczy zarówno drukarek laserowych, jak i atramentowych, gdyż prowadnice karetki muszą być regularnie konserwowane, aby zapewnić płynny ruch głowicy drukującej oraz minimalizować ryzyko zacięć. Oczyszczenie traktora, który jest odpowiedzialny za podawanie papieru, także jest istotne w kontekście konserwacji różnych typów drukarek, w tym laserowych i atramentowych. Prawidłowe podejście do konserwacji wymaga zrozumienia, że różne mechanizmy i procesy dotyczą różnych technologii, co wymaga od użytkowników dostosowania procedur konserwacyjnych do specyfikacji producenta i rzeczywistych potrzeb urządzenia. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do niewłaściwego utrzymania sprzętu i jego szybszego zużycia.

Pytanie 35

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

B. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

D. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

Wykorzystywanie nieprawidłowych kombinacji partycji na dysku MBR często prowadzi do nieporozumień i problemów z zarządzaniem przestrzenią dyskową. W przypadku wyboru połączenia jednej partycji podstawowej i dwóch rozszerzonych, istnieje fundamentalne nieporozumienie dotyczące architektury MBR. MBR, jako standardowy sposób zarządzania partycjami na tradycyjnych dyskach twardych, pozwala jedynie na jedną partycję rozszerzoną. Partycja rozszerzona jest specjalnym rodzajem partycji, która pełni rolę kontenera dla wielu partycji logicznych. Oznacza to, że nie można mieć dwóch partycji rozszerzonych na jednym dysku MBR, ponieważ naruszyłoby to podstawowe zasady dotyczące struktury partycji. Błędne podejście do liczby partycji może prowadzić do błędów przy próbie uruchomienia systemu operacyjnego, a także do trudności w alokacji i zarządzaniu przestrzenią dyskową. Ważne jest, aby zrozumieć, że efektywne zarządzanie partycjami nie tylko wpływa na prawidłowe działanie systemu operacyjnego, ale także na bezpieczeństwo i wydajność przechowywanych danych. Dobrą praktyką jest również monitorowanie i regularne przeglądanie struktury partycji oraz ich wykorzystania, co pozwala na lepsze planowanie przyszłych potrzeb w zakresie przechowywania danych.

Pytanie 36

Na przedstawionym rysunku zaprezentowane jest złącze

A. DVI-D

B. DVI-A

C. D-SUB

D. HDMI

Złącza DVI-D i HDMI przesyłają sygnały cyfrowe, co czyni je niekompatybilnymi z przesyłem analogowym, który obsługuje DVI-A. DVI-D jest przeznaczone wyłącznie do przesyłania sygnałów cyfrowych, co sprawia, że jest powszechnie stosowane w nowoczesnych systemach wideo, które wymagają wysokiej jakości obrazu. HDMI, jako wszechstronne złącze cyfrowe, obsługuje zarówno wideo, jak i audio, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla współczesnych urządzeń multimedialnych. D-SUB, inaczej VGA, jest tradycyjnym złączem analogowym, które nie jest częścią standardu DVI. VGA jest dobrze znane w starszych systemach komputerowych i wideo, jednak jego niższa jakość obrazu w porównaniu do nowoczesnych rozwiązań cyfrowych sprawia, że jest coraz rzadziej używane. W przypadku prób identyfikacji złącza ważne jest zrozumienie różnic w przesyle sygnałów i fizycznej budowie złącz. Błędne przypisanie złącza może wynikać z podobieństw fizycznych, jednak brak kompatybilności sygnałów prowadzi do niepoprawnego działania systemu. Wiedza na temat różnic w przesyłanych sygnałach i budowie złącz umożliwia właściwy dobór komponentów i unikanie typowych błędów przy konfiguracji systemów wideo.

Pytanie 37

Który z przyrządów służy do usuwania izolacji?

A. B

B. D

C. A

D. C

Wybór niewłaściwego narzędzia do ściągania izolacji może wynikać z mylnego rozpoznania ich funkcji. Narzędzie oznaczone jako A jest zazwyczaj używane do innych celów, takich jak zaciskanie przewodów lub inne zastosowania mechaniczne. Nie posiada ono precyzyjnych krawędzi tnących wymaganych do bezpiecznego ściągania izolacji z przewodów. Narzędzie B, choć może wyglądać podobnie do niektórych ściągaczy izolacji, jest typowo przeznaczone do cięcia twardszych materiałów i nie jest zoptymalizowane do precyzyjnego usuwania izolacji bez ryzyka uszkodzenia przewodnika. Narzędzie D jest z kolei najczęściej używane jako zaciskarka do terminali, wtyków oraz końcówek przewodów, co jest funkcjonalnością niezbędną przy montażu złącz, ale nie w procesie ściągania izolacji. Stosowanie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do uszkodzenia izolacji, co zwiększa ryzyko awarii lub zagrożenia elektrycznego. Prawidłowe rozpoznanie i użycie narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem jest kluczowe, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo instalacji. Właściwa edukacja i doświadczenie praktyczne w rozpoznawaniu i stosowaniu narzędzi elektroinstalacyjnych pomagają w unikaniu takich błędów i zwiększają efektywność oraz bezpieczeństwo pracy zawodowej. Właściwe narzędzia zapewniają, że połączenia elektryczne są niezawodne i bezpieczne, co jest ważne nie tylko dla elektrotechników, ale również dla użytkowników końcowych.

Pytanie 38

Jakie funkcje realizuje system informatyczny?Kursy informatyczne

A. Ochrona przed wirusami

B. Zarządzanie monitorem CRT

C. Nadzór nad działaniem oprogramowania diagnostycznego

D. Przetwarzanie danych

Przetwarzanie danych to naprawdę ważna rzecz w systemach informatycznych. To całkiem sporo roboty, bo chodzi o zbieranie, analizowanie, przechowywanie i udostępnianie różnych informacji. Bez tego wielu aplikacji i systemów po prostu by nie działało. Na przykład, mamy systemy baz danych, które pozwalają firmom zbierać i analizować masę danych, co naprawdę pomaga w podejmowaniu lepszych decyzji. Pamiętajmy też, że wszystko musi być zgodne z przepisami, jak RODO, bo ochrona danych jest mega istotna. Dobrze jest też robić regularne audyty, korzystać z odpowiednich narzędzi do analizy i mieć strategię zarządzania danymi, żeby móc efektywnie wykorzystać informacje. Przetwarzanie danych to kluczowy element, który pokazuje, jak ważne są systemy informatyczne w naszym codziennym życiu.

Pytanie 39

Jaki jest pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie ftp.nazwa.pl?

A. ftp://ftp.nazwa.pl/

B. http:\ftp.nazwa.pl/

C. ftp:\ftp.nazwa.pl/

D. http://ftp.nazwa.pl/

Odpowiedź "ftp://ftp.nazwa.pl/" jest poprawna, ponieważ używa poprawnego schematu protokołu FTP (File Transfer Protocol), który jest powszechnie stosowany do transferu plików między klientem a serwerem. W protokole FTP adresy rozpoczynają się od "ftp://", co wskazuje na użycie tego konkretnego protokołu. Jest to kluczowe, ponieważ różne protokoły mają różne zastosowania; na przykład, HTTP jest używane do przeglądania stron internetowych, podczas gdy FTP jest dedykowane transferowi plików. W praktyce, gdy użytkownik wpisuje ten adres w kliencie FTP, oprogramowanie łączy się z serwerem w celu przesyłania plików, co może obejmować przesyłanie, pobieranie czy zarządzanie plikami na serwerze. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się stosowanie zaufanych klientów FTP, które wspierają szyfrowanie, takie jak SFTP, aby zapewnić bezpieczeństwo przesyłanych danych. Warto również pamiętać, że adres FTP powinien być dostępny publicznie lub w obrębie zaufanej sieci, aby zapewnić bezproblemowe połączenie.

Pytanie 40

Aby zweryfikować poprawność przebiegów oraz wartości napięć w układzie urządzenia elektronicznego, można zastosować

A. watomierz.

B. miernik uniwersalny.

C. oscyloskop cyfrowy.

D. tester płyt głównych.

Wybór watomierza albo testera płyt głównych do analizy napięć w układach elektronicznych, to nie do końca dobry pomysł. Watomierz jest głównie do pomiaru energii, a nie do obserwacji sygnałów w czasie. Wiadomo, możemy monitorować moc, ale nie zobaczymy, jak napięcia się zmieniają w czasie, co jest ważne w diagnostyce. Tester płyt głównych, choć jest przydatny w sprawdzaniu komponentów, nie pokazuje nam przebiegów napięć na żywo. Zajmuje się raczej podstawowymi usterkami. Miernik uniwersalny też ma swoje ograniczenia, bo pokazuje tylko wartości statyczne, więc nie da rady zobaczyć dynamiki sygnału. Często ludzie myślą, że jeśli coś może mierzyć napięcie, to nadaje się do analizy sygnałów, co jest błędne. Tak naprawdę, jeśli chcemy robić poważną analizę elektryczną, oscyloskop to jedyne sensowne narzędzie, bo inne urządzenia nie dają takiej precyzji i informacji, jakich potrzebujemy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej