Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik farmaceutyczny
- Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
- Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 12:54
- Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 13:15
Egzamin zdany!
Wynik: 33/40 punktów (82,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Maści, które powinny być przechowywane w chłodnym lub zimnym otoczeniu, należy umieszczać zgodnie z Farmakopeą Polską?
A. w lodówce, w temperaturze nie niższej niż 8 °C i nie wyższej niż 15 °C
B. w lodówce, w temperaturze nie wyższej niż 8 °C
C. w suchym miejscu, w temperaturze nieprzekraczającej 25 °C
D. w zaciemnionym miejscu, w temperaturze od 15 do 25 °C
Przechowywanie maści w niewłaściwych warunkach może prowadzić do ich degradacji, a tym samym obniżenia efektywności terapeutycznej. Wybór odpowiedniego miejsca i temperatury przechowywania jest kluczowy, ponieważ wiele substancji czynnych w maściach jest wrażliwych na zmiany temperatury i wilgotności. Odpowiedź, która sugeruje przechowywanie w suchym miejscu w temperaturze nie wyższej niż 25 °C, jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia specyfiki, jaką mają maści wymagające chłodzenia. Zbyt wysoka temperatura może prowadzić do rozkładu substancji czynnych, co jest niebezpieczne dla pacjenta. Wskazanie na przechowywanie w zaciemnionym miejscu w temperaturze 15 do 25 °C również jest mylące, gdyż nie zapewnia ono wymaganych warunków chłodniczych. Ponadto, maści przechowywane w lodówce powinny unikać temperatur poniżej 8 °C, ponieważ może to prowadzić do wytrącania się składników lub zmiany ich struktury. Zrozumienie tych zasad pozwala na skuteczniejsze zarządzanie produktami farmaceutycznymi oraz zapewnienie ich wysokiej jakości oraz bezpieczeństwa stosowania. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie wytycznych zawartych w Farmakopei Polskiej oraz pozostawanie na bieżąco z najlepszymi praktykami w farmacji.
Pytanie 3
Jakie urządzenie, posiadające filtry HEPA, gwarantuje aseptyczne warunki?
A. oczyszczacz powietrza
B. loża z laminarnym nawiewem jałowego powietrza
C. szafa Hansena
D. suszarka z wymuszonym obiegiem powietrza
Loża z laminarnym nawiewem jałowego powietrza to zaawansowane urządzenie, które zapewnia aseptyczne warunki poprzez wykorzystanie filtrów HEPA. Filtry te są zdolne do zatrzymywania cząstek o wielkości do 0,3 mikrona, co pozwala na skuteczne usuwanie z powietrza bakterii, wirusów i innych zanieczyszczeń. W praktyce loże te stosowane są w laboratoriach biologicznych, szpitalach oraz w przemyśle farmaceutycznym, gdzie wymagana jest wysoka jakość powietrza. Dzięki laminarnemu przepływowi powietrza, zanieczyszczenia nie mają szans na osadzenie się w obszarze roboczym, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa procesów, takich jak hodowla komórkowa czy prace z materiałem biologicznym. Standardy takie jak ISO 14644 definiują wymagania dotyczące czystości powietrza, co czyni loże z laminarnym nawiewem kluczowym elementem w zapewnieniu aseptycznych warunków pracy.
Pytanie 4
Jakie klasy leków charakteryzują się wąskim zakresem terapeutycznym?
A. hormony
B. suplementy diety
C. glikozydy nasercowe
D. leki przeciwwirusowe
Glikozydy nasercowe, jak digoksyna, to leki, które mają dość wąski margines między dawką, która pomaga, a tą, która może zaszkodzić. To znaczy, że nawet małe zmiany w dawkowaniu mogą prowadzić do poważnych skutków ubocznych. Dlatego lekarze muszą na bieżąco kontrolować poziom tego leku w krwi pacjenta. Są one często stosowane w przypadku niewydolności serca i zaburzeń rytmu serca. Z racji tej wąskiej rozpiętości terapeutycznej, ważne jest, żeby lekarze regularnie przeprowadzali badania, żeby móc odpowiednio dostosować dawkę. Na przykład, jeśli pacjent ma problemy z nerkami, eliminacja digoksyny może się wydłużać, więc dawkę trzeba zmniejszyć. Zrozumienie tego jest bardzo ważne, żeby leczenie było skuteczne i bezpieczne.
Pytanie 5
Wskaźnik goryczy odnosi się do substancji pochodzenia roślinnego, które zawierają
A. polisacharydy
B. saponiny
C. garbniki
D. sekoirydoidy
Oznaczanie wskaźnika goryczy w substancjach roślinnych jest ściśle związane z obecnością sekoirydoidów, które są grupą związków chemicznych z rodziny glikozydów. Sekoirydoidy wykazują właściwości gorzkie, co czyni je istotnymi w kontekście oceny jakości roślin wykorzystywanych w przemyśle farmaceutycznym, kosmetycznym oraz spożywczym. Przykładowo, sekoirydoidy są obecne w wielu roślinach, takich jak wrotycz, o których wiadomo, że są stosowane w ziołolecznictwie. Oznaczanie goryczy jest ważne nie tylko dla określenia walorów smakowych, ale także dla oceniania potencjalnych właściwości zdrowotnych, ponieważ gorzkie składniki często wskazują na aktywność biologiczną. W praktyce, standardy farmakopealne oraz normy jakościowe w branży ziołowej wymagają dokładnego oznaczania goryczy, co może pomóc w standaryzacji produktów oraz zapewnieniu ich skuteczności.
Pytanie 6
Nervogran to granulat, który zawiera m.in. kozłek lekarski, rumianek, miętę oraz melisę i jest stosowany jako preparat leczniczy?
A. uspokajający
B. przeciwpadaczkowy
C. neuroleptyczny
D. przeciwwymiotny
Nervogran to preparat zawierający składniki roślinne, takie jak kozłek lekarski, rumianek, mięta i melisa, które mają właściwości uspokajające i relaksujące. Kozłek lekarski, znany z działaniu łagodzącym stres i napięcia, często jest stosowany w medycynie naturalnej w celu wspierania zdrowego snu i redukcji lęku. Rumianek i melisa również posiadają właściwości relaksujące, co czyni je przydatnymi w terapii stanów lękowych oraz napięcia nerwowego. Mięta, choć znana głównie ze swojego działania wspomagającego trawienie, także może przyczynić się do ogólnego poczucia komfortu. Preparaty uspokajające, takie jak Nervogran, są często wykorzystywane w praktyce klinicznej w celu łagodzenia objawów związanych z nadmiernym stresem, lękiem, a także w terapii wspomagającej zaburzenia snu. Warto zaznaczyć, że stosowanie tego typu leków powinno być zawsze konsultowane z lekarzem, aby uzyskać optymalne efekty.
Pytanie 7
Jaką postać leku otrzymano w wyniku prawidłowego połączenia składników zamieszczonej recepty?
| Rp. Bismuthi subgallatis 0,2 Zinci oxydi 0,1 Tannini 0,15 Gliceroli 860 g/l q.s D.t.d. No XII M D S. stosować raz na dobę |
A. Czopki doodbytnicze.
B. Roztwór.
C. Emulsję W/O.
D. Zawiesinę.
Te czopki doodbytnicze, które wskazałeś jako poprawną odpowiedź, to fajna forma leku, która często pomaga przy problemach z układem pokarmowym. Składniki jak Bismuthi subgallatis i Zinci oxydi naprawdę mają znaczenie, bo działają ściągająco i osłaniająco, co jest ważne przy stanach zapalnych jelit. Glicerol 85% to też kluczowy element, bo nie tylko ułatwia formowanie tych czopków, ale też przyspiesza ich wchłanianie w organizmie. To, że masz D.t.d. No XII, oznacza, że przygotowujesz 12 sztuk, co jest dość standardowe w farmacji, bo umożliwia precyzyjne dawkowanie. Takie preparaty są często używane u dzieci lub u pacjentów, którzy mają problemy z połykaniem, więc widać, że mają swoje praktyczne zastosowanie w codziennej terapii. Przygotowanie czopków sprawia, że substancje czynne lepiej się wchłaniają, a to naprawdę ważne, jeśli chodzi o ich skuteczność leczenia.
Pytanie 8
Zgodnie z Farmakopeą Polską Iecoris aselli oleum uzyskuje się
A. z tłuszczu wieloryba
B. z tłuszczu łososia
C. z wątroby rekina
D. z wątroby dorsza
Iecoris aselli oleum, zgodnie z Farmakopeą Polską, jest olejem otrzymywanym z wątroby dorsza (Gadus morhua), co czyni go znanym suplementem diety i składnikiem stosowanym w medycynie. Wątroba dorsza jest bogata w kwasy tłuszczowe omega-3, witaminy A i D oraz inne cenne składniki odżywcze, które wpływają korzystnie na zdrowie. Przykładem zastosowania oleju z wątroby dorsza jest profilaktyka chorób sercowo-naczyniowych, wspieranie zdrowia mózgu oraz redukcja stanów zapalnych. Warto zaznaczyć, że olej ten jest często zalecany dla dzieci oraz osób starszych, aby wspierać prawidłowy rozwój i funkcje poznawcze. Zgodnie z normami branżowymi, olej z wątroby dorsza powinien być poddawany odpowiednim badaniom jakościowym, aby zapewnić jego czystość i skuteczność, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów produkcji suplementów diety.
Pytanie 9
Etanol występuje w składzie
A. Linimentum saponato-camphoratum
B. Bismuthi subgallatis unguentum
C. Iodi solutio aquosa
D. Aluminii subacetatis solutio
Podane odpowiedzi nie zawierają etanolu jako składnika. Bismuthi subgallatis unguentum to maść, która wykorzystuje sole bizmutu, znane z właściwości ściągających i ochronnych, ale nie zawiera etanolu. W kontekście farmakologicznym, maści te są często stosowane w dermatologii w celu leczenia ran i stanów zapalnych skóry, ale ich skład chemiczny nie obejmuje alkoholu etylowego. Aluminii subacetatis solutio to roztwór, który znajduje zastosowanie w medycynie jako środek ściągający, stosowany m.in. w dermatologii, jednak również nie zawiera etanolu. Z kolei Iodi solutio aquosa to wodny roztwór jodu, który ma działanie antyseptyczne, lecz także nie ma w składzie etanolu. Typowym błędem myślowym jest przypuszczenie, że wszystkie preparaty stosowane w medycynie muszą zawierać alkohol etylowy, co nie jest prawdą. Istnieje wiele różnych formułacji terapeutycznych, które mogą bazować na innych substancjach czynnych. Kluczowe jest zrozumienie, że skład leku w dużej mierze zależy od jego przeznaczenia i zastosowania, a nie każdy preparat wymaga obecności etanolu czy jakiegokolwiek innego rozpuszczalnika.
Pytanie 10
Preparaty w formie tabletek o przedłużonym działaniu wykorzystywane są w leczeniu
A. ostrych stanów otolaryngologicznych
B. łuszczycy
C. przewlekłych zaparć
D. nadciśnienia
Leki w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu są często stosowane w terapii nadciśnienia tętniczego. Ich główną zaletą jest zdolność do stopniowego uwalniania substancji czynnej, co umożliwia utrzymanie stabilnego poziomu leku we krwi przez dłuższy czas. Dzięki temu pacjenci mogą przyjmować mniejszą liczbę dawek w ciągu dnia, co zwiększa ich adherencję do leczenia oraz minimalizuje ryzyko działań niepożądanych związanych z nagłymi fluktuacjami stężenia leku. Na przykład, leki takie jak amlodipina czy losartan są dostępne w formie preparatów o przedłużonym uwalnianiu, co czyni je szczególnie wygodnymi dla pacjentów. Stosowanie tych leków w długoterminowej terapii nadciśnienia jest zgodne z wytycznymi światowych organizacji zdrowia, które podkreślają znaczenie stabilizacji ciśnienia tętniczego w celu zapobiegania powikłaniom sercowo-naczyniowym.
Pytanie 11
Proces biotransformacji leku, który prowadzi do zredukowania jego aktywności farmakologicznej?
A. zachodzi przeważnie w wątrobie
B. jest przyspieszany przez konwertazę angiotensynową
C. odbywa się jedynie w punkcie uchwytu
D. jest przyspieszany przez reninę
Biotransformacja leku to dość ważny proces, który sprawia, że substancje czynne stają się metabolitami, a to często pomaga w ich usunięciu z organizmu. W głównej mierze dzieje się to w wątrobie, gdzie enzymy, jak cytochrom P450, mają spore znaczenie, bo modyfikują chemię leków. Dzięki biotransformacji zmienia się aktywność wielu substancji, co jest fajne, bo zapobiega ich gromadzeniu się i ewentualnej toksyczności. Na przykład, paracetamol, czyli popularny lek przeciwbólowy, przekształca się w wątrobie do form nieaktywnych, co sprawia, że jest bezpieczniej wydalany. Moim zdaniem, rozumienie biotransformacji jest kluczowe w farmakologii, bo to pozwala lepiej dobrać dawkowanie i przewidzieć interakcje między różnymi lekami. Ta wiedza ma praktyczne zastosowanie w projektowaniu leków oraz w terapii celowanej, gdzie ważne jest, jak długo lek będzie działał w organizmie.
Pytanie 12
Łaciński termin "antidiarrhoica" w polskim tłumaczeniu odnosi się do działania
A. przeczyszczającego
B. rozkurczowego
C. przeciwbiegunkowego
D. przeciwkaszlowego
Termin 'antidiarrhoica' w języku łacińskim odnosi się do substancji, które mają na celu przeciwdziałanie biegunkom, co czyni odpowiedź 'przeciwbiegunkowe' prawidłową. Leki przeciwbiegunkowe są stosowane w medycynie w celu zmniejszenia częstotliwości i płynności stolca. Istnieje kilka grup leków przeciwbiegunkowych, w tym leki działające na układ pokarmowy, takie jak Loperamid, który zmniejsza perystaltykę jelit. Działają one poprzez różne mechanizmy, w tym poprzez wpływ na receptory opioidowe w jelitach, co z kolei prowadzi do zmniejszenia wydzielania oraz opóźnienia pasażu jelitowego. W praktyce klinicznej, leki przeciwbiegunkowe są często stosowane w leczeniu ostrych biegunkach, takich jak te spowodowane infekcjami wirusowymi lub bakteryjnymi, a także w przypadku przewlekłych stanów, takich jak zespół jelita drażliwego. Zrozumienie tego terminu i jego zastosowania jest kluczowe dla skutecznego zarządzania objawami u pacjentów z zaburzeniami trawienia.
Pytanie 13
Termin anthelmintica odnosi się do grupy preparatów
A. przeciwzapalnych
B. antypotowych
C. przeciwrobaczych
D. antywirusowych
Termin anthelmintica odnosi się do grupy leków stosowanych w terapii inwazji pasożytniczych, głównie robaków. Leki te działają poprzez różne mechanizmy, w tym paraliżowanie robaków lub zaburzanie ich metabolizmu, co prowadzi do ich wydalenia z organizmu gospodarza. Przykłady anthelmintyków obejmują mebendazol i albendazol, które są powszechnie stosowane w leczeniu infekcji takich jak owsica czy glistnica. Kluczowym aspektem ich stosowania jest diagnostyka, która często opiera się na badaniach kału w celu identyfikacji obecności jaj robaków. W kontekście praktyki klinicznej, anthelmintyki są niezwykle ważne, zwłaszcza w regionach o wysokiej endemicie inwazji pasożytniczych. Ich skuteczność oraz profil bezpieczeństwa są stale monitorowane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w farmakoterapii. Zrozumienie działania leków przeciwrobaczych jest istotne dla skutecznego leczenia oraz zapobiegania reinfekcjom, co jest kluczowe w opiece zdrowotnej.
Pytanie 14
Jakie substancje stosuje się w terapii padaczki?
A. paroksetyna, chlorpromazyna, tioridazyna
B. moklobemid, topiramat, temazepam
C. amitryptylina, lamotrygina, paroksetyna
D. fenytoina, karbamazepina, gabapentyna
Fenytoina, karbamazepina i gabapentyna to leki, które często wykorzystuje się w leczeniu padaczki. Fenytoina działa na kanały sodowe i jest stosowana głównie przy napadach toniczno-klonicznych i częściowych. Karbamazepina też ma podobne działanie, jest dobra w napadach częściowych i w przypadku pacjentów z idiopatyczną padaczką. Gabapentyna, pierwotnie stworzona na padaczkę, teraz też dobrze działa na ból neuropatyczny. Ważne jest, żeby monitorować poziomy tych leków we krwi, bo to pomaga w skutecznej terapii. Z mojego doświadczenia, dobrym pomysłem jest regularne sprawdzanie, jak leki działają na pacjentów i ewentualne zmiany w dawkowaniu, dostosowując je do potrzeb każdej osoby.
Pytanie 15
Jakie urządzenie pozwala na określenie zawartości substancji, wykorzystując zależność pomiędzy stężeniem tej substancji w próbce a stopniem zabarwienia próbki w świetle widzialnym?
A. Polarymetr.
B. Kolorymetru.
C. Refraktometr.
D. Wiskozymetr.
Kolorymetr to urządzenie, które służy do pomiaru stężenia substancji w roztworze poprzez analizę intensywności zabarwienia próbki w świetle widzialnym. Zasada działania kolorymetru opiera się na prawie Beer-Lamberta, które wskazuje, że absorbancja światła przez roztwór jest proporcjonalna do stężenia substancji oraz długości drogi optycznej. Przykładowo, w laboratoriach chemicznych i biologicznych kolorymetry stosuje się do określenia stężenia barwników w wodzie, co jest istotne w monitorowaniu jakości wód oraz w analizach środowiskowych. Dobre praktyki w zakresie użytkowania kolorymetrów obejmują kalibrację urządzenia przed pomiarami oraz stosowanie standardowych roztworów odniesienia, co zapewnia dokładność wyników. W związku z rosnącym zainteresowaniem kontrolą jakości produktów, kolorymetria zyskuje na znaczeniu w różnych dziedzinach, takich jak przemysł spożywczy, farmaceutyczny czy kosmetyczny, gdzie precyzyjna analiza składu chemicznego jest kluczowa dla wytwarzania wysokiej jakości produktów.
Pytanie 16
Połączenie dwóch lub więcej substancji zazwyczaj skutkuje obniżeniem temperatury topnienia. W niektórych sytuacjach może to być tak znaczące, że mieszanina zaczyna się rozpuszczać lub topnieć już w temperaturze pokojowej.
Opis ten odnosi się do pary substancji:
A. Acidum acetylsalicylicum oraz Acidum boricum
B. Mentholum oraz Metamizolum natricum
C. Methenaminum oraz Phenylis salicylas
D. Phenylis salicylas oraz Acidum boricum
Wybór pozostałych substancji, takich jak Acidum acetylsalicylicum, Acidum boricum, czy Mentholum i Metamizolum natricum, nie prowadzi do efektu obniżenia temperatury topnienia w takim stopniu, jak w przypadku mieszania Methenaminum z Phenylis salicylas. Acidum acetylsalicylicum i Acidum boricum, chociaż obie substancje są znane z zastosowań medycznych, ich połączenie nie wykazuje istotnych parametrów, które prowadziłyby do znacznej depresji temperatury topnienia. To zjawisko jest ściśle związane z charakterystyką interakcji między cząsteczkami, a w przypadku wspomnianych kwasów nie zachodzi wystarczająca interakcja, by znacząco wpłynąć na temperaturę topnienia. Podobnie, mieszanka Mentholum i Metamizolum natricum nie wykazuje właściwości, które mogłyby spowodować znaczne obniżenie temperatury topnienia. Często myślenie o połączeniach chemicznych koncentruje się na ich indywidualnych właściwościach, nie uwzględniając synergicznych efektów, które mogą wystąpić tylko w określonych przypadkach. Kluczowe jest, aby zwrócić uwagę na to, że substancje muszą mieć odpowiednie właściwości fizykochemiczne, aby mogły wspólnie wpłynąć na parametry termiczne. Błędne wnioski mogą wynikać z uproszczeń oraz niepełnej analizy chemistrycznych interakcji, co jest powszechne w edukacji chemicznej.
Pytanie 17
Poniżej przedstawiono fragment rozporządzenia Ministra Zdrowia dotyczący recept lekarskich. Na druku recepty, której numer zawiera cyfrę dziewiętnastą o wartości 9, lekarz wypisze lek
| Numer recepty, o którym mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia, jest zbudowany z dwudziestu dwóch cyfr, z których: (...) 3) cyfry od piątej do dwudziestej są ustalane przez Prezesa Funduszu, przy czym tworzą one unikalny, w ramach danego oddziału wojewódzkiego Funduszu, numer; 4) cyfra dwudziesta pierwsza przyjmuje wartość: a) „8” – dla recept na leki posiadające kategorię dostępności „Rp”, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne podlegające refundacji, b) „9” – dla recept na leki posiadające kategorię dostępności „Rpw”; 5) cyfra dwudziesta druga jest cyfrą kontrolną obliczaną według algorytmu określonego w części II załącznika nr 5 do rozporządzenia. |
A. Alprazolam (np. Xanax).
B. Hydroksyzyna (np. Atarax).
C. Fentanyl (np. Durogesic).
D. Mianscryna (np. Lerh on).
No, odpowiedź Fentanyl (np. Durogesic) to strzał w dziesiątkę. Jak mówi rozporządzenie Ministra Zdrowia, kiedy dwudziesta pierwsza cyfra numeru recepty wynosi 9, to znaczy, że ten lek jest w grupie "RpW", czyli tych do wydania na receptę z wąskim przepisaniem. Fentanyl to potężny lek przeciwbólowy, który pomaga w bólu, szczególnie przy takich rzeczach jak nowotwory czy po operacjach. To nie jest lek do brania na własną rękę, więc lekarze muszą być bardzo ostrożni przy jego przepisywaniu. Ważne, żeby pacjenci rozumieli, jakie to niesie ryzyko, żeby nie mieli problemów z uzależnieniem. W praktyce wybranie tego leku to duża odpowiedzialność, bo trzeba monitorować, jak działa i czy nie ma żadnych niepożądanych efektów. To wszystko jest istotne, żeby terapie były skuteczne i bezpieczne.
Pytanie 18
Metotreksat działa jako antyagonista kwasu
A. gamma aminomasłowego
B. glutaminowego
C. askorbinowego
D. foliowego
Odpowiedzi wskazujące na askorbinowy, glutaminowy czy gamma aminomasłowy są błędne, ponieważ te substancje nie są antagonistami kwasu foliowego. Kwas askorbinowy, znany jako witamina C, pełni funkcje antyoksydacyjne i bierze udział w wielu procesach metabolicznych, ale nie ma bezpośredniego związku z działaniem metotreksatu. Z kolei kwas glutaminowy jest aminokwasem, który odgrywa kluczową rolę w syntezie białek i funkcjonowaniu układu nerwowego, a jego metabolizm nie jest bezpośrednio powiązany z antagonistycznym działaniem metotreksatu. Gamma aminomasłowy (GABA) jest neuroprzekaźnikiem, który reguluje funkcje mózgu, a jego mechanizm działania również nie krzyżuje się z działaniem metotreksatu. Wybór niewłaściwych opcji może wynikać z mylnego założenia, że metotreksat działa na inne istotne substancje odgrywające ważną rolę w organizmie. Kluczowe jest zrozumienie, że metotreksat specyficznie hamuje enzymy związane z metabolizmem kwasu foliowego, co prowadzi do zmniejszenia dostępności tego związku w organizmie, a zatem blokuje procesy wymagające jego obecności. Ta specyficzność działania jest podstawą skuteczności metotreksatu w terapii nowotworowej i chorobach autoimmunologicznych.
Pytanie 19
Który z poniższych wyrobów medycznych jest uznawany za inwazyjny?
A. materiał gipsowy
B. tkanina opatrunkowa
C. cewnik
D. urządzenie do pomiaru poziomu glukozy
Cewnik jest klasyfikowany jako inwazyjny wyrób medyczny, ponieważ jego aplikacja wiąże się z wprowadzeniem go do wnętrza ciała pacjenta. Inwazyjność tego typu wyrobów polega na bezpośrednim oddziaływaniu na tkanki oraz narządy, co może wiązać się z ryzykiem powikłań, takich jak infekcje czy uszkodzenia tkanek. Cewniki są szeroko stosowane w medycynie, na przykład cewniki moczowe używane są do odprowadzania moczu u pacjentów, którzy nie mogą go wydalać samodzielnie. Cewniki dożylnie są stosowane do podawania leków lub płynów, co jest kluczowe w stanach nagłych lub podczas długotrwałej terapii. W stosowaniu cewników ważne jest przestrzeganie zasad aseptyki oraz procedur klinicznych, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), właściwe zarządzanie inwazyjnymi wyrobami medycznymi jest istotne dla bezpieczeństwa pacjenta oraz skuteczności terapii.
Pytanie 20
Jak długo recepty są przechowywane w aptece w celach kontrolnych?
A. 3 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały zrealizowane
B. 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały zrealizowane
C. 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały zrealizowane
D. 1 rok, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały zrealizowane
Przechowywanie recept w aptece przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały zrealizowane, jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, które mają na celu zapewnienie rzetelnej kontroli nad obrotem leków oraz bezpieczeństwem pacjentów. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Zdrowia, farmaceuci są zobowiązani do przechowywania dokumentacji związanej z realizacją recept przez co najmniej 5 lat. Taki okres umożliwia skuteczne prowadzenie audytów oraz monitorowanie nieprawidłowości w przepisywaniu i wydawaniu leków. W praktyce, w przypadku ewentualnych niezgodności lub skarg dotyczących realizacji recept, posiadanie tych danych jest kluczowe dla wyjaśnienia sytuacji. Dodatkowo, przestrzeganie tego terminu jest elementem zapewnienia jakości usług farmaceutycznych oraz ochrony zdrowia publicznego, co jest niezbędne w kontekście ciągłej poprawy standardów w aptekach.
Pytanie 21
Jaką substancją jest bizmutu zasadowy galusan?
A. sól gorzka
B. gencjana
C. sól emska
D. dermatol
Dermatol, znany również jako bizmutu zasadowy galusan, jest organicznym związkiem chemicznym stosowanym przede wszystkim w dermatologii. Jego właściwości przeciwzapalne i ochronne sprawiają, że jest on szeroko stosowany w leczeniu stanów zapalnych skóry, takich jak trądzik, oparzenia oraz podrażnienia. Dermatol działa także jako środek adsorbujący, co oznacza, że może wchłaniać nadmiar sebum i inne nieczystości, co czyni go skutecznym składnikiem w preparatach do pielęgnacji skóry tłustej. W kontekście standardów branżowych, dermatol musi spełniać normy jakości i czystości określone przez organy regulacyjne, takie jak FDA, co zapewnia jego bezpieczeństwo oraz efektywność w zastosowaniach medycznych. W kosmetologii dermatol jest często wykorzystywany w formulacjach maści i kremów, co potwierdza jego znaczenie w praktyce dermatologicznej i kosmetycznej.
Pytanie 22
Ile klarytromycyny otrzyma 6-letnie dziecko zgodnie z załączoną receptą?
| Rp. Klacid (klarytromycyna) 125 mg/5 ml 2 op. a 60 ml D.S. 2 x dziennie 7,5 ml przez 7 dni |
A. 3000 mg
B. 2625 mg
C. 1750 mg
D. 1250 mg
Obliczenie ilości klarytromycyny, którą przyjmie 6-letnie dziecko, wymaga dokładnego pomnożenia dawki jednorazowej przez liczbę dawek w ciągu dnia oraz przez czas trwania kuracji. W przypadku klarytromycyny istotne jest również uwzględnienie stężenia leku w preparacie stosowanym u dziecka. Standardowe praktyki w pediatrii wskazują na to, że dawkowanie leków powinno być starannie dostosowane do masy ciała oraz wieku pacjenta, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo terapii. Przyjmując, że dziecko ma określoną dawkę jednorazową, na przykład 250 mg, oraz że przepisano 3 dawki dziennie przez 7 dni, obliczenie wygląda następująco: 250 mg x 3 x 7 = 5250 mg. Jednak w kontekście recepty, należy również uwzględnić stężenie leku oraz jego formę, co może prowadzić do zmiany ostatecznej wartości. Wysokie standardy w praktyce medycznej podkreślają dokładne obliczenia, aby uniknąć potencjalnych błędów w leczeniu, co jest niezwykle ważne w przypadku dzieci, które są bardziej wrażliwe na działanie leków.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Jaką metodą bada się obecność endotoksyn bakteryjnych w lekach stosowanych pozajelitowo?
A. za pomocą posiewu na podłożu tioglikolanowym
B. poprzez hodowlę komórek wskaźnikowych
C. z wykorzystaniem lizatu amebocytów skrzypłocza
D. przy użyciu sączków membranowych
Badanie obecności endotoksyn bakteryjnych w lekach pozajelitowych jest kluczowym aspektem zapewnienia ich bezpieczeństwa, a metoda wykorzystująca lizaty amebocytów skrzypłocza (Limulus polyphemus) jest najbardziej uznawana i standardowa w tej dziedzinie. Lizaty te reagują na endotoksyny, co pozwala na ich szybkie i skuteczne wykrycie. Metoda ta, znana jako test LAL (Limulus Amebocyte Lysate), jest szeroko stosowana w przemyśle farmaceutycznym oraz w badaniach naukowych, jako alternatywa dla tradycyjnych metod hodowlanych, które mogą być czasochłonne i nie zawsze wiarygodne. Przykładem zastosowania testu LAL jest kontrola jakości leków infuzyjnych, gdzie obecność endotoksyn może prowadzić do poważnych reakcji u pacjentów. Standardy takie jak USP (United States Pharmacopeia) i EP (European Pharmacopoeia) zalecają stosowanie testu LAL jako metody referencyjnej, co potwierdza jego wiarygodność i znaczenie w praktykach jakościowych.
Pytanie 25
Jaką kategorię leków reprezentuje Tiamazol (Metizol)?
A. Przeciwtarczycowych
B. Przeciwastmatycznych
C. Przeciwcukrzycowych
D. Przeciwbiałaczkowych
Tiamazol, który znasz jako Metizol, to lek z grupy tych przeciwtarczycowych. Działa głównie na to, żeby hamować produkcję hormonów tarczycy. To jest mega ważne, zwłaszcza przy leczeniu nadczynności tarczycy, gdzie mamy do czynienia z chorobą Gravesa-Basedowa. Tiamazol blokuje enzym peroksydazy tarczycowej, przez co zmniejsza produkcję tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3). Jak mamy pacjentów z nadczynnością tarczycy, to stosowanie Tiamazolu pomaga im zejść do normy, co może złagodzić różne objawy, jak na przykład tachykardię, nerwowość albo nadmierne pocenie się. Lekarze też często sprawdzają, jak działa tarczyca u pacjentów przyjmujących ten lek, żeby dostosować dawkę i uniknąć niepożądanych skutków, takich jak leukopenia czy wysypka. Z mojego doświadczenia, ważne jest, żeby leczenie było indywidualnie dopasowane, by pacjenci mogli uzyskać jak najlepsze wyniki w terapii.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Oblicz dawkę dobową prometazyny chlorowodorku w leku sporządzonym według zamieszczonej recepty.
| Rp. Promethazini hydrochloridi 0,8 Lactosi 8,0 M.f. pulv. Div. in part. aequ. No 20 D.S. 1 proszek 2 razy dziennie (rano i wieczorem) |
A. 8,00 g
B. 0,08 g
C. 0,04 g
D. 4,00 g
Wybór 4,00 g, 0,04 g oraz 8,00 g jako odpowiedzi na pytanie o dzienną dawkę prometazyny chlorowodorek wskazuje na błędne zrozumienie zasad dawkowania tej substancji. Dawka 4,00 g znacznie przekracza zalecaną dawkę oraz normy bezpieczeństwa dla tego leku, co może prowadzić do poważnych skutków ubocznych, takich jak sedacja, zaburzenia oddychania czy nawet zatrucie. Z kolei odpowiedź 0,04 g odnosi się jedynie do jednej porcji leku, a nie do całkowitej dawki dobowe. Kluczowe jest zrozumienie, że dawka dobowa to suma wszystkich porcji przyjmowanych w ciągu dnia, a w tym przypadku pacjent przyjmuje dwie porcje, co oznacza, że całkowita dawka musi być podwójna. Ostatecznie odpowiedź 8,00 g jest również błędna, ponieważ jest to znacznie wyższa wartość niż jakakolwiek rozsądna dawka. W rzeczywistości, stosowanie jakiejkolwiek z tych błędnych wartości może wynikać z niewłaściwego zrozumienia zasad farmakologii lub nieprawidłowego przeliczenia dawek. Zawsze należy pamiętać o znaczeniu dokładności w obliczeniach i mieć na uwadze rekomendowane dawki, a także indywidualne potrzeby pacjenta oraz potencjalne interakcje z innymi lekami.
Pytanie 29
Która z poniższych substancji farmakologicznych nie działa jako mukolityk?
A. Acetylocysteina (Bronchlysin)
B. Mesna (Mistabron)
C. Bromoheksyna (Flegamina)
D. Kodeina (Thiocodin)
Kodeina (Thiocodin) nie jest uznawana za mukolityk, ponieważ jej działanie polega głównie na łagodzeniu bólu oraz kaszlu, a nie na rozrzedzaniu śluzu w drogach oddechowych. Mukolityki, takie jak acetylocysteina, bromoheksyna czy mesna, mają na celu zmniejszenie lepkości wydzieliny w oskrzelach, co ułatwia jej usunięcie. Kodeina działa na ośrodek kaszlu w mózgu, co może prowadzić do zmniejszenia odruchu kaszlowego. Przykładowo, acetylocysteina jest stosowana w leczeniu chorób takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) i mukowiscydoza, gdzie istotne jest skuteczne usunięcie wydzieliny. Zrozumienie, które leki mają działanie mukolityczne, jest kluczowe w praktyce klinicznej, aby zapewnić skuteczne leczenie pacjentów z problemami oddechowymi.
Pytanie 30
Jakie znaczenie ma łacińskie słowo Recipe?
A. odważ
B. weź
C. skład
D. przepis
Termin łaciński "Recipe" pochodzi od czasownika "recipere", co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "weź" lub "przyjmij". W kontekście farmaceutycznym i medycznym, słowo to jest używane w receptach, które stanowią instrukcje dla aptekarzy dotyczące przygotowania leków. Przykładowo, w receptach lekarskich widnieje na początku słowo "Recipe" jako polecenie dla osoby realizującej receptę, aby wzięła pod uwagę składniki oraz ich proporcje. Dzięki użyciu takiego standardowego języka, zapewnia się precyzję w komunikacji między lekarzami a farmaceutami, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności terapii. W branży farmaceutycznej, znajomość terminologii łacińskiej jest niezbędna, aby zrozumieć i stosować się do norm oraz regulacji dotyczących przygotowania i wydawania leków, co w praktyce przekłada się na wysoką jakość świadczonych usług.
Pytanie 31
Jak uniknąć niezgodności przy przygotowywaniu leku według podanej recepty?
| Rp. Resorcinoli 0,15 Aquae purificatae ad 25,0 M.f.sol. D.S. Zewnętrznie. Płyn na okłady |
A. zwiększyć ilość wody.
B. zastosować odpowiednią kolejność łączenia składników.
C. wprowadzić potrzebną ilość etanolu.
D. wydać chlorowodorek papaweryny w postaci proszków.
Wydanie chlorowodorku papaweryny w postaci proszków jest kluczowym krokiem w procesie sporządzania leku, ponieważ forma proszkowa zapewnia lepszą rozpuszczalność i stabilność substancji czynnej. Ta forma podania umożliwia dokładne dawkowanie oraz minimalizuje ryzyko wystąpienia niezgodności, które mogą prowadzić do nieefektywności terapii. W praktyce farmaceutycznej opiera się to na zasadach zapewnienia jakości oraz zgodności z normami Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP), które zalecają wydawanie leków w postaciach gwarantujących najwyższą jakość i bezpieczeństwo. W przypadku chlorowodorku papaweryny, forma proszku to nie tylko preferencja, lecz także rezultat rozważań dotyczących interakcji z innymi substancjami oraz optymalizacji procesu przygotowania. Dodatkowo, stosowanie proszków ułatwia ich dalsze przetwarzanie, np. w postaci roztworów do iniekcji, co jest często wymagane w kontekście medycznym. Zastosowanie tej metody w praktyce ilustruje znaczenie odpowiedniego formułowania leków dla zapewnienia skuteczności oraz bezpieczeństwa terapii.
Pytanie 32
Równoczesne przyjmowanie suplementu diety z potasem oraz leku klasy antagonistów aldosteronu może prowadzić do
A. hipernatremii
B. hiponatremii
C. hiperkaliemii
D. hipokaliemii
Podanie suplementu diety zawierającego potas w połączeniu z lekami z grupy antagonistów aldosteronu, takimi jak spironolakton, może prowadzić do hiperkaliemii, czyli podwyższonego poziomu potasu we krwi. Antagoniści aldosteronu działają poprzez blokowanie działania aldosteronu, hormonu odpowiedzialnego za zatrzymywanie sodu i wydalanie potasu w nerkach. W efekcie, gdy te leki są stosowane z suplementami potasu, ich działanie może prowadzić do gromadzenia się potasu w organizmie. Hiperkaliemia jest stanem potencjalnie niebezpiecznym, mogącym prowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca i innych powikłań. W praktyce klinicznej, lekarze muszą monitorować poziomy elektrolitów u pacjentów przyjmujących takie kombinacje i dostosowywać dawki leków oraz suplementów w zależności od wyników badań biochemicznych. Dobrym przykładem jest pacjent z przewlekłą niewydolnością serca, któremu przepisano spironolakton w celu kontroli nadciśnienia i retencji płynów; w takim przypadku konieczne jest regularne kontrolowanie poziomu potasu, aby zapobiec poważnym powikłaniom.
Pytanie 33
W celu sporządzenia leku według zamieszczonej recepty balsam peruwiański należy
| Rp. Balsami peruviani Ricini olei Paraffini liq. aa 2,0 Vaselini albi ad 150,0 M.f. ung. D.S. Zewnętrznie |
A. rozetrzeć z wazeliną białą.
B. rozetrzeć z olejem rycynowym w stosunku 1:1.
C. rozpuścić w stopionej wazelinie białej.
D. rozpuścić w parafinie ciekłej.
Odpowiedź "rozetrzeć z olejem rycynowym w stosunku 1:1" jest prawidłowa, ponieważ wskazuje właściwą metodę przygotowania balsamu peruwiańskiego. W recepturze farmaceutycznej kluczowe jest, aby składniki były mieszane w odpowiednich proporcjach, co zapewnia ich skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Balsam peruwiański, znany ze swoich właściwości leczniczych, powinien być łączony z olejem rycynowym w równych ilościach, co podkreśla konieczność precyzyjnego odmierzania składników. W praktyce farmaceutycznej, właściwe przygotowanie leków jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów terapeutycznych. Niewłaściwe proporcje mogą prowadzić do zmniejszenia skuteczności leku lub zwiększenia ryzyka działań niepożądanych. Warto zaznaczyć, że zastosowanie oleju rycynowego jako medium do rozcierania balsamu zapewnia lepszą absorpcję składników aktywnych. Przykładowo, w dermatologii preparaty na bazie balsamu peruwiańskiego stosuje się w leczeniu stanów zapalnych skóry, a ich skuteczność w dużej mierze zależy od odpowiedniego przygotowania.
Pytanie 34
Werapamil, substancja hamująca kanały wapniowe, ma działanie
A. potęguje niemiarowość rytmu serca.
B. przyspiesza funkcjonowanie węzła zatokowo-przedsionkowego.
C. ma właściwości antyarytmiczne.
D. stymuluje czynność kurczliwą komór.
Werapamil to lek, który blokuje kanały wapniowe i działa poprzez zmniejszanie ilości wapnia, który wchodzi do komórek serca oraz mięśni gładkich w naczyniach krwionośnych. To jest kluczowe w leczeniu arytmii, bo dzięki temu serce lepiej funkcjonuje, stabilizując swój rytm. W praktyce lekarze często stosują go w różnych typach arytmii, na przykład w tachykardii nadkomorowej, co potwierdzają różne wytyczne kardiologiczne. Werapamil pomaga też zmniejszyć częstość akcji serca, co na pewno jest korzystne dla pacjentów z nadciśnieniem czy dławicą piersiową. Moim zdaniem, jego działanie w profilaktyce migotania przedsionków jest bardzo ciekawe i pokazuje, jak wszechstronny jest ten lek. Warto, żeby każdy, kto pracuje z kardiologią, zrozumiał, jak ważny jest werapamil i jak może pomóc w leczeniu zaburzeń rytmu serca.
Pytanie 35
Czynnikiem ograniczającym stosowanie kodeiny jako leku na kaszel jest
A. kaszel spowodowany złamaniem żeber
B. kaszel będący rezultatem zapalenia opłucnej
C. suchy, męczący kaszel
D. duża ilość wydzieliny zalegającej w drogach oddechowych
Kodeina jest lekiem przeciwkaszlowym, który działa poprzez hamowanie odruchu kaszlu w ośrodkowym układzie nerwowym. Jej stosowanie jest zalecane w przypadku suchego, męczącego kaszlu, który nie jest związany z nadmiernym wydzielaniem śluzu. Przeciwwskazaniem do stosowania kodeiny jest duża ilość wydzieliny zalegającej w drogach oddechowych, ponieważ jej działanie może prowadzić do zatorów oraz pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. W takim przypadku, zamiast stosować kodeinę, należy rozważyć leki mukolityczne, które pomogą w rozrzedzeniu i usunięciu wydzieliny. Ponadto, w sytuacji z nadmiarem wydzieliny, ważne jest, aby priorytetem była poprawa drożności dróg oddechowych. W praktyce klinicznej lekarze powinni zwracać szczególną uwagę na objawy pacjenta oraz dostosowywać terapię do jego indywidualnych potrzeb, kierując się standardami leczenia chorób układu oddechowego oraz zasadami farmakoterapii.
Pytanie 36
W warunkach aseptycznych nie są wymagane do przygotowania
A. płynu do dezynfekcji ran skórnych
B. kropli do ucha z gentamycyną siarczanem
C. roztworu do irygacji pęcherza moczowego
D. maści zawierającej hydrokortyzon
Maść z hydrokortyzonem, będąca lekiem stosowanym w dermatologii, nie wymaga stosowania warunków aseptycznych podczas jej sporządzania. Wynika to z faktu, że maści te są zazwyczaj stosowane na skórę, co oznacza, że ich głównym celem jest działanie miejscowe, a nie systemowe. Proces produkcji maści z hydrokortyzonem często odbywa się w warunkach, które nie muszą spełniać rygorystycznych standardów aseptycznych, jednak ważne jest, aby zachować ogólną higienę oraz unikać zanieczyszczenia produktu. Przykładem zastosowania maści z hydrokortyzonem są stany zapalne skóry, takie jak egzema czy alergiczne reakcje skórne, gdzie jej właściwości przeciwzapalne są kluczowe. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko infekcji, farmaceuci i technicy pracujący w aptekach stosują się do zasad dotyczących przygotowywania leków, które obejmują m.in. dezynfekcję narzędzi oraz powierzchni roboczych. Ponadto, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi produkcji leków, stosuje się odpowiednie metody pakowania, aby zapewnić ich trwałość i bezpieczeństwo.
Pytanie 37
Mikser recepturowy to urządzenie wykorzystywane do przygotowywania w aptece
A. kropli i czopków
B. naparów i odwarów
C. mikstur i zawiesin
D. maści i czopków
Mikser recepturowy jest kluczowym urządzeniem stosowanym w aptekach do sporządzania maści i czopków, które wymagają precyzyjnego łączenia składników aktywnych oraz substancji pomocniczych. Proces ten często wiąże się z koniecznością osiągnięcia jednorodnej konsystencji, co jest szczególnie istotne w przypadku maści, które muszą być odpowiednio homogenizowane, aby zapewnić równomierne rozkładanie się substancji czynnych na powierzchni skóry. Mikser umożliwia dokładne wymieszanie składników, co sprzyja ich lepszemu wchłanianiu oraz skuteczności terapeutycznej. Przykładem praktycznego zastosowania miksera recepturowego jest przygotowywanie maści na bazie tłuszczów lub emulgatorów, które wymagają szczególnej uwagi w procesie ich sporządzania. W kontekście czopków, mikser pomaga w uzyskaniu odpowiedniej konsystencji masy, co jest niezwykle istotne dla ich prawidłowego wprowadzenia i działania. Zgodnie z obowiązującymi standardami jakości w farmacji, takich jak Dobre Praktyki Wytwarzania (GMP), użycie miksera recepturowego w aptece zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo sporządzanych preparatów.
Pytanie 38
Jakie formy leku są przygotowywane w aptece?
A. Kapsułki miękkie, pasty, maści
B. Aerozole terapeutyczne, krople do nosa, mieszanki ziołowe
C. Proszki dzielone, mazidła, emulsje W/O
D. Wkładki do oczu, roztwory olejowe, czopki doodbytnicze
Proszki dzielone, mazidła i emulsje W/O to przykłady postaci leku, które są sporządzane w aptece w oparciu o przepisy farmaceutyczne oraz standardy dobrych praktyk. Proszki dzielone są wielodawkowymi postaciami leku, które przygotowuje się poprzez podział jednego zsuchego składnika na mniejsze porcje, co pozwala na dokładne dawkowanie aktywnych substancji. Mazidła, jako postacie leku o konsystencji półstałej, są używane do aplikacji na skórę i mogą zawierać substancje czynne o działaniu lokalnym lub ogólnoustrojowym. Emulsje W/O (woda w oleju) są zaś formą leków, która umożliwia lepsze wchłanianie substancji czynnych przez skórę, co jest szczególnie korzystne w terapii dermatologicznej. Warto zauważyć, że sporządzanie tych postaci wymaga znajomości technologii farmaceutycznej oraz odpowiednich procedur, co podkreśla znaczenie apteki jako miejsca, w którym można dostosować leki do indywidualnych potrzeb pacjentów oraz zapewnić ich jakość i bezpieczeństwo.
Pytanie 39
W terminologii medycznej, co oznacza symbol T4?
A. tyroksyna
B. tetracyklina
C. tryptamina
D. tromboksan
Symbol T4 to tak naprawdę tyroksyna, czyli hormon, który produkuje tarczyca. To bardzo ważny hormon, bo reguluje nasz metabolizm, wzrost i rozwój. Tyroksyna wpływa na prawie każdą komórkę w naszym ciele, pomagając w procesach energetycznych i ogólnej wydolności. Jeśli chodzi o praktykę medyczną, to poziom T4 jest kluczowy, bo pozwala określić, jak działa tarczyca. Dzięki temu można wykryć problemy, takie jak niedoczynność czy nadczynność tarczycy. W endokrynologii sprawdzanie poziomu T4 jest standardem, zwłaszcza przy leczeniu pacjentów z chorobami tarczycy. Jako przykład można podać terapię substytucyjną w niedoczynności tarczycy, gdzie lekarze przepisują syntetyczną tyroksynę, czyli levotyroksynę, żeby przywrócić prawidłowy poziom hormonów. Dlatego wiedza o tyroksynie jest mega ważna dla lekarzy i farmaceutów, co pokazuje, jak istotna jest w medycynie.
Pytanie 40
Wskaż lek należący do grupy NLPZ, który selektywnie blokuje działanie COX-2?
A. Nimesulid
B. Celekoksyb
C. Nabumeton
D. Ketoprofen
Celekoksyb jest selektywnym inhibitorem cyklooksygenazy-2 (COX-2), co oznacza, że skutecznie hamuje enzym odpowiedzialny za syntezę prostaglandyn związanych z procesami zapalnymi i bólowymi, jednocześnie minimalizując działanie na cyklooksygenazę-1 (COX-1), która jest odpowiedzialna za ochronę błony śluzowej żołądka oraz regulację funkcji nerek. Zastosowanie celekoksybu jest szczególnie korzystne w terapii stanów zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, ponieważ zmniejsza ryzyko działań niepożądanych związanych z klasycznymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), które mogą prowadzić do uszkodzenia śluzówki żołądka. W praktyce klinicznej celekoksyb jest szeroko stosowany ze względu na korzystny profil bezpieczeństwa w porównaniu do innych NLPZ, co czyni go lepszym wyborem dla pacjentów z chorobami układu pokarmowego. Dodatkowo, badania wykazały, że celekoksyb może mieć korzystny wpływ na jakość życia pacjentów poprzez skuteczne łagodzenie bólu i poprawę funkcji ruchowych.