Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 4 marca 2025 10:10
Data zakończenia: 4 marca 2025 10:38

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie pomiary kontrolne należy wykonać dla figury z wypukłymi plecami i płaską klatką piersiową, aby odpowiednio dopasować podstawowe formy bluzki do sylwetki?

A. SyTy, SySvXp

B. SvTt, SvXpTp

C. ZSv, SvXpTp

D. ZSy, SySvXpTp

Wybór innych zestawów pomiarowych, takich jak ZSy, SySvXpTp, SyTy, SySvXp czy ZSv, SvXpTp, nie uwzględnia kluczowych aspektów dotyczących sylwetki z wypukłymi plecami i płaską klatką piersiową. Na przykład, zestaw ZSy i SySvXp koncentruje się na pomiarach, które nie są wystarczające dla osób z tą specyfiką. ZSy, czyli szerokość szyi, nie jest krytycznym pomiarem w kontekście dostosowywania bluzek do wspomnianej sylwetki. Z kolei SyTy, który odnosi się do długości talii, może być użyty, ale nie dostarcza kompleksowego obrazu, który pomogłby w korekcie pleców. W przypadku ZSv, który również nie odnosi się bezpośrednio do kluczowych wymiarów, mogą wystąpić problemy z dopasowaniem, prowadzące do dyskomfortu noszenia. Przy krawiectwie istotne jest, aby uwzględniać proporcje ciała i kontekst, w którym dana odzież ma być noszona. Niewłaściwe pomiary mogą skutkować niewłaściwym dopasowaniem, co z kolei prowadzi do estetycznych i praktycznych niedociągnięć. Kluczowe jest zrozumienie, że właściwe pomiary są fundamentem każdego procesu konstrukcji odzieży, a ich pominięcie może prowadzić do poważnych problemów w finalnym produkcie, co nie jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej.

Pytanie 2

Maszyna 1-igłowa 3-nitkowa, szyjąca ściegiem łańcuszkowym, służy do realizacji działań

A. podszywania dolnych części odzieży

B. obrzucania elementów odzieżowych

C. doszywania dekoracji

D. łączenia wykrojów

Wybranie opcji dotyczącej łączenia wykrojów może pokazuje, że mogłeś źle zrozumieć, jak działa maszyna 1-igłowa 3-nitkowa. Łączenie wykrojów zwykle robi się na maszynach, które szyją dwu- lub wielonitkowo, bo to daję lepszą stabilność. Ta maszyna bardziej nadaje się do obrzucania, a nie do łączenia. Dodatkowo, pomysł, że ta maszyna może efektywnie doszywać ozdoby, jest nie do końca trafiony, bo lepiej do tego użyć specjalnych maszyn do haftowania czy aplikacji. Kiedy mówimy o podszywaniu dołów odzieży, lepsze będą maszyny, które oferują mocniejsze i trwalsze szwy, żeby wytrzymały noszenie. Generalnie, brak rozróżnienia między rodzajami ściegów i ich zastosowaniami może prowadzić do błędnych wyborów. Dobrze jest zwrócić uwagę na specyfikę każdego rodzaju maszyny, co pomoże w uzyskaniu lepszej jakości produktów tekstylnych.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Aby rozwiązać zapięcie typu "polo", należy użyć

A. plis z głównego materiału

B. bawełnianych tasiemek dekoracyjnych

C. podszewki o specyficznym zastosowaniu

D. skośnych lamówek pasmanteryjnych

Wybór podszewki o specjalnym przeznaczeniu do odszycia zapięcia typu 'polo' jest nieadekwatny, ponieważ podszewki są zazwyczaj stosowane w celu zwiększenia komfortu noszenia oraz poprawy estetyki wewnętrznej odzieży, a nie jako element zapięcia. Ich główną rolą jest ochrona i wykończenie wnętrza odzieży, co w przypadku zapięcia polo nie jest kluczowe, gdyż liczy się przede wszystkim zewnętrzny wygląd i funkcjonalność zapięcia. Wybór lamówek pasmanteryjnych skośnych również nie jest odpowiedni, ponieważ lamówki służą głównie do wykończeń krawędzi odzieży, a nie do stworzenia zapięcia. Użycie lamówki może zniekształcić formę zapięcia, zamiast poprawić jego estetykę. Tasiemki ozdobne bawełniane mogą być atrakcyjne wizualnie, ale nie mają zastosowania w kontekście technicznym zapięcia, gdyż nie oferują odpowiedniej funkcji wsparcia strukturalnego. Pomijając te aspekty, często błędnie uznaje się, że wszystkie elementy wykończeniowe mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do nieefektywnych rozwiązań w projektowaniu odzieży. Właściwy wybór materiałów i technik wykończeniowych jest kluczowy dla jakości i trwałości odzieży, dlatego tak ważne jest zrozumienie ich specyficznych zastosowań w kontekście różnych elementów konstrukcyjnych.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jaką igłę wykorzystuje się w maszynach do szycia materiałów?

A. Z dwoma ostrzami

B. Prosta

C. Stożkowa

D. Łukowa

Zastosowanie igły prostej w procesu podszywania jest niewłaściwe, ponieważ nieumożliwia ona swobodnego manewrowania wokół zakrzywionych krawędzi materiału. Igła prosta, mająca sztywny kształt, jest bardziej skuteczna przy szyciu prostych linii, a w przypadku podszywania, gdzie pożądane są bardziej złożone ruchy, może prowadzić do powstawania nieestetycznych szwów. Ponadto, igła z dwoma ostrzami, mimo że może wydawać się interesującą opcją, jest zaprojektowana do szycia w specyficznych zastosowaniach, takich jak dzianiny, ale nie nadaje się do podszywania, ponieważ jej konstrukcja wprowadza ryzyko uszkodzenia tkanin. W kontekście podszywania, igła stożkowa, mimo że jest przydatna w niektórych technikach, nie oferuje elastyczności potrzebnej do prawidłowego wszywania podszewki. Takie podejście do wyboru igły może wynikać z błędnego przekonania, że każde szycie można wykonać dowolnym typem igły, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki szycia. Właściwy dobór narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowym elementem sukcesu w rzemiośle krawieckim, dlatego tak ważne jest, aby znać specyfikę i przeznaczenie różnych igieł.

Pytanie 9

Aby stworzyć podstawowy krój damskiej spódnicy, konieczne są pomiary ciała oznaczone symbolami:

A. ZTv, ZKo, ot

B. ZWo, obt, ot

C. ZTv, TB, obt

D. ZWo, ou, obt

Kiedy analizujemy błędne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z podanych kombinacji pomiarów nie spełniają podstawowych wymagań konstrukcyjnych dla spódnicy damskiej. Na przykład, w odpowiedziach, które zawierają ZTv lub ZKo, brakuje kluczowych wymiarów, takich jak obwód talii i bioder, które są fundamentalne dla formy odzieży. ZTv często odnosi się do wymiarów związanych z długością, co nie jest wystarczające w kontekście projektowania spódnicy. Brak obwodu talii w niektórych odpowiedziach może prowadzić do błędów w dopasowaniu, co jest jednym z najczęstszych problemów w krawiectwie. Niektóre błędne odpowiedzi mogą sugerować, że projektant powinien skupić się na długości odzieży, co jest mylnym podejściem, ponieważ proporcje sylwetki mają kluczowe znaczenie w procesie konstrukcji. Właściwe pomiary to również podstawa do tworzenia wykrojów, które zapewniają komfort i estetykę. Typowym błędem jest również ignorowanie indywidualnych różnic w sylwetkach, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat potrzebnych wymiarów. Dlatego tak ważne jest posiadanie odpowiednich umiejętności w zakresie interpretacji pomiarów oraz znajomości standardów, które umożliwiają skuteczne projektowanie odzieży.

Pytanie 10

Określ poprawną sekwencję działań wykonywanych przez osobę obsługującą dziurkarkę?

A. Podniesienie stopki, umieszczenie materiału, nawlekanie nici, włączenie maszyny

B. Nawlekanie nici, podniesienie stopki, umieszczenie materiału, włączenie maszyny

C. Włączenie maszyny, nawlekanie nici, podniesienie stopki, umieszczenie materiału

D. Nawlekanie nici, umieszczenie materiału, włączenie maszyny, podniesienie stopki

Kiedy używamy dziurkarki, ważne jest, żeby zacząć od nawleczenia nici. Bez tego to tak, jakby chcieć gotować bez składników! Potem musisz podnieść stopkę, żeby swobodnie włożyć materiał. Gdy już go umieścisz, opuść stopkę i wtedy możesz włączyć maszynę. To wszystko ma sens, bo jeśli cokolwiek zrobisz w złej kolejności, to może skończyć się zepsuciem materiału albo maszyny. Z mojego doświadczenia, zawsze warto patrzeć na instrukcje od producenta, bo to może pomóc w uniknięciu problemów i zapewnić, że praca będzie bezpieczna i efektywna.

Pytanie 11

Podaj metodę usunięcia uszkodzeń tkaniny w okolicy łokcia rękawów męskiej marynarki uszytej z wełny, które powstały w trakcie użytkowania.

A. Skrócić rękawy

B. Zmniejszyć szerokość rękawów

C. Naszyć łatki

D. Wykonać zaszewki na wysokości łokcia

Zwężanie rękawów, wykonywanie zaszewek na linii łokcia oraz skracanie rękawów to podejścia, które mogą prowadzić do niepożądanych efektów w kontekście naprawy uszkodzeń w marynarce męskiej. Zwężanie rękawów zmienia ich proporcje oraz może wpłynąć na komfort noszenia. Rękawy, które zostały zaprojektowane z określoną szerokością, mają na celu zapewnienie odpowiedniej swobody ruchów. Zmniejszając ich szerokość, można zakłócić tę równowagę, co może prowadzić do ograniczeń w ruchu. Zaszewek na linii łokcia nie należy stosować jako metody naprawczej w przypadku uszkodzeń, ponieważ ich głównym celem jest modelowanie sylwetki, a nie naprawa. Wprowadzenie zaszewek w tym miejscu mogłoby dodatkowo osłabić strukturę tkaniny, co w konsekwencji zwiększyłoby ryzyko nowych uszkodzeń. Skracanie rękawów również nie jest adekwatną metodą, ponieważ nie rozwiązuje problemu uszkodzenia, a jedynie zmienia długość materiału. Tego rodzaju zmiany mogą również negatywnie wpłynąć na ogólny wygląd marynarki. Zarówno zwężanie, jak i skracanie rękawów mogą przyczynić się do obniżenia wartości estetycznej odzieży oraz jej funkcjonalności, co jest sprzeczne z praktykami krawieckimi, które podkreślają znaczenie wektora konstrukcji w odzieżach klasycznych. W kontekście naprawy najważniejsze jest, aby skoncentrować się na metodach, które przywracają oryginalne właściwości materiału, takich jak naszywanie łaty, które zapewnia zarówno estetykę, jak i trwałość.

Pytanie 12

Jakiej wielkości dodatek powinien zostać uwzględniony na krawędzi formy koszuli damskiej w celu wykonania szwów bocznych?

A. 4 cm

B. 2 cm

C. 3 cm

D. 1 cm

Wiesz, wartości dodatków do szwów mogą być czasami mylone z innymi rzeczami związanymi z projektowaniem odzieży, więc niektóre odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków. Zaznaczanie 3 cm, 4 cm czy 2 cm jako standardowe dodatki na szwy boczne jest po prostu niezgodne z tym, co praktykuje się w branży. Jak są za duże dodatki, to może być zbyt dużo luzu w odzieży. To psuje sylwetkę i komfort, a w krawiectwie damskim często trzeba precyzyjnie dopasować ubranie. Za dużo materiału może prowadzić do brzydkich fałd i zagnieceń. I jeszcze nie zapominaj, że jeśli ktoś zaznacza 3 cm lub więcej, to może faktycznie potrzebować więcej materiału, co wcale nie pomaga w optymalizacji kosztów produkcji. Z doświadczenia wiem, że często ludzie mylą się w ocenie, ile materiału naprawdę potrzebują, co wynika z niezrozumienia szycia. A niewłaściwy dodatek na szwy boczne? To prosta droga do marnotrawienia materiału i obniżania jakości gotowego produktu. Krawcy powinni pamiętać, że każdy projekt to indywidualna sprawa i trzeba znać te branżowe standardy, które są ważne dla efektywności i estetyki.

Pytanie 13

Jaką metodę obróbki parowo-cieplnej należy zastosować, aby zniwelować połysk na powierzchni odzieży?

A. Odparowanie

B. Odprasowanie

C. Przeparowanie

D. Wprasowanie

W procesie wprasowania, który polega na zastosowaniu wysokiej temperatury i nacisku w celu wygładzenia materiału, nie uzyskujemy efektu eliminacji połysku. Ta technika może poprawić wygląd tkaniny, lecz niekoniecznie zmniejszy jej refleksyjność, gdyż nie eliminuje nadmiaru wilgoci, która jest przyczyną połysku. Przeparowanie to proces, który zazwyczaj wiąże się z użyciem pary wodnej, jednak jego celem jest podniesienie temperatury materiału w celu odświeżenia go, a nie usunięcie połysku. Tak więc, mimo że przeparowanie jest użyteczne w kontekście odzieży, nie bezpośrednio wpływa na zredukowanie blasku tkaniny. Odprasowanie, z drugiej strony, to procedura polegająca na użyciu żelazka do wygładzania zagnieceń. Chociaż może poprawić ogólny wygląd odzieży, również nie usuwa połysku, a w niektórych przypadkach może go nawet zwiększyć na skutek działania wysokiej temperatury. Często błędnym podejściem jest myślenie, że zastosowanie tych technik w jakiejkolwiek kolejności może rozwiązać problem estetyczny. Kluczowe jest zrozumienie, że dla efektywnej eliminacji połysku z materiałów, konieczne jest przede wszystkim skupienie się na procesie odparowania, który ma na celu usunięcie nadmiaru wilgoci.

Pytanie 14

Redukując spódnicę z rozmiaru 164/68/94 do 164/66/92, należy w sumie boki

A. zwęzić o 2 cm

B. poszerzyć o 2 cm

C. poszerzyć o 1 cm

D. zwęzić o 1 cm

Zmieniając rozmiar spódnicy z 164/68/94 na 164/66/92, konieczne jest zwężenie boków spódnicy o 2 cm. Oznaczenia rozmiarów wskazują na obwód w talii, biodrach oraz długaść. Zmiana z 68 cm do 66 cm w talii oznacza redukcję o 2 cm. W praktyce, aby osiągnąć odpowiedni efekt, projektant lub krawiec powinien odjąć po 1 cm z każdego boku. Warto pamiętać, że w takich przypadkach istotne jest także zachowanie proporcji fasonu i dopasowania spódnicy. Dobre praktyki w krawiectwie sugerują, aby przy modyfikacjach zawsze sprawdzać, jak zmiana wpływa na resztę sylwetki oraz ogólny komfort noszenia. Zrozumienie zasad konstrukcji odzieży oraz umiejętność dostosowywania rozmiarów jest kluczowe, by zapewnić, że końcowy produkt będzie nie tylko estetyczny, ale również funkcjonalny. Przykładowo, jeśli w spódnicy zastosujemy elastyczny materiał, to zmiana rozmiaru wpłynie również na odpowiednie dopasowanie w okolicy bioder. Dlatego każda modyfikacja powinna być przemyślana i wykonana z uwzględnieniem wymagań użytkownika.

Pytanie 15

Rękaw podstawowy, przykładowo do bluzki, tworzy się przy wykorzystaniu modelowania

A. na podstawie formy konstrukcyjnej

B. przestrzenne

C. na podstawie siatki konstrukcyjnej

D. konfekcyjne

Wybór odpowiedzi związanej z formą konstrukcyjną, przestrzenną czy konfekcyjną może wynikać z niejasności co do procesów modelowania w krawiectwie. Forma konstrukcyjna jest bardziej ogólnym podejściem, które skupia się na zasadach i technikach tworzenia odzieży, jednak nie dostarcza konkretnych narzędzi do precyzyjnego projektowania detali, takich jak rękawy. Odpowiedzi te nie uwzględniają znaczenia siatki konstrukcyjnej, która jest kluczowa dla efektywnego modelowania. Przestrzenne modelowanie może być używane w projektowaniu 3D, ale nie zastępuje tradycyjnych technik siatki, które są szeroko stosowane w odzieżowym rzemiośle. Z kolei koncepcja konfekcyjna dotyczy masowej produkcji odzieży, co niekoniecznie odnosi się do precyzyjnego modelowania indywidualnych elementów, jak rękaw bluzki. W praktyce, projektanci często popełniają błąd, myśląc, że można stworzyć odzież bez precyzyjnego schematu, co prowadzi do słabego dopasowania i problemów z komfortem użytkowania odzieży. Dlatego kluczowe jest zastosowanie siatki konstrukcyjnej jako podstawy dla dalszego projektowania, co pozwala na zachowanie jakości i estetyki tworzonych elementów odzieży.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Dostosowując spódnicę z rozmiaru 170/96/100 do rozmiaru 170/92/96, ile należy zwężyć ją po bokach łącznie?

A. 2 cm

B. 4 cm

C. 3 cm

D. 1 cm

Aby przekształcić spódnicę z rozmiaru 170/96/100 na 170/92/96, należy zwęzić ją o 4 cm. Rozmiar 170/96/100 oznacza, że obwód bioder wynosi 100 cm, a w talii 96 cm. Nowy rozmiar 170/92/96 wskazuje na obwód bioder 96 cm i talii 92 cm. Różnica w obwodach bioder wynosi 4 cm (100 cm - 96 cm), co oznacza, że musimy zwęzić spódnicę o tę wartość, aby dostosować ją do nowego rozmiaru. W praktyce oznacza to, że każdy bok spódnicy należy zwęzić o 2 cm, aby uzyskać łączną redukcję 4 cm. Takie podejście jest zgodne z zasadami krawiectwa, gdzie dla uzyskania odpowiedniego dopasowania, zwężenia należy dokonywać równomiernie po obu stronach odzieży. Przykład zastosowania tej wiedzy można zobaczyć w warsztatach krawieckich, gdzie precyzyjne pomiary i odpowiednie dostosowania są kluczowe dla końcowego efektu. Upewnienie się, że spódnica dobrze przylega do sylwetki, zapewnia komfort noszenia oraz estetyczny wygląd.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Podczas szycia na maszynie do stębnowania dochodzi do złamania igły. Jakie mogą być przyczyny tego zjawiska?

A. przestawiony chwytacz

B. niepoprawnie nawleczona nić górna

C. niewystarczająca siła docisku stopki

D. uszkodzone ostrze igły

Uszkodzone ostrze igły jest często mylnie uznawane za przyczynę jej łamania. W rzeczywistości, jeśli igła ma uszkodzone ostrze, może to prowadzić do problemów z szyciem, takich jak przerywanie nici lub nieprawidłowe ściegi, ale niekoniecznie do złamania igły. Uszkodzenie ostrza może wynikać z niewłaściwego doboru igły do materiału lub z niewłaściwej techniki szycia, jednak sama igła, nawet jeśli jest uszkodzona, raczej złamie się dopiero w wyniku innych czynników, takich jak niewłaściwe ustawienia maszyny. Z drugiej strony, zbyt mała siła docisku stopki również nie jest bezpośrednią przyczyną łamania się igły, choć może wpływać na jakość szycia. Zbyt luźno dociskana stopka może powodować przesuwanie się materiału, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do uszkodzenia igły, ale nie jest to najczęstsza przyczyna. Niewłaściwie nawleczona nić górna również nie jest bezpośrednim czynnikiem wpływającym na łamanie igły, chociaż może prowadzić do zacięcia się nici lub problemów z równomiernym szyciem. Ważne jest, aby zrozumieć, że wiele z tych błędnych wniosków wynika z braku wiedzy na temat działania maszyny do szycia oraz jej poszczególnych elementów, dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z instrukcją obsługi oraz technikami szycia, aby uniknąć takich sytuacji.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Zaparzaczka stanowi kluczowy element w wyposażeniu, między innymi, domowego miejsca pracy

A. krojenia ręcznego

B. szycia maszynowego

C. prasowania ręcznego

D. szycia ręcznego

Wybór odpowiedzi związany z szyciem ręcznym, krojeniem ręcznym czy szyciem maszynowym jest nieadekwatny w kontekście pytania dotyczącego zaparzaczki. Szycie ręczne polega na łączeniu materiałów przy użyciu igły i nitki, co jest procesem zupełnie odmiennym od prasowania. W przypadku szycia ręcznego nie ma zastosowania para ani żadne mechanizmy używane w zaparzaczkach. Temat krojenia ręcznego również nie odnosi się do prasowania, gdyż koncentruje się na wycinaniu tkanin przed ich dalszą obróbką. Z kolei szycie maszynowe, mimo że jest zautomatyzowaną formą szycia, także nie wymaga użycia zaparzaczki. Zrozumienie, że zaparzaczka jest narzędziem związanym z prasowaniem, a nie szyciem, jest kluczowe. Błędne wskazanie tych odpowiedzi wynika z nieznajomości funkcji i zastosowań poszczególnych narzędzi w obszarze odzieżowym. Warto zwrócić uwagę na to, że odpowiednie przygotowanie materiału do szycia, w tym prasowanie, znacząco wpływa na jakość finalnego produktu, co potwierdzają standardy jakości w branży odzieżowej. Zastosowanie zaparzaczki w procesach wykończeniowych pozwala na uzyskanie lepszych efektów końcowych, co jest niezbędne w celach zarówno estetycznych, jak i użytkowych.

Pytanie 23

Jaką maszynę specjalistyczną należy wykorzystać do tymczasowego łączenia elementów odzieży podczas konfekcjonowania?

A. Dziurkarkę

B. Fastrygówkę

C. Podszywarkę

D. Ryglówkę

Fastrygówka to maszyna specjalna, która służy do chwilowego łączenia elementów wyrobu odzieżowego w trakcie konfekcjonowania. Umożliwia ona wykonanie lekkich, łatwo usuwalnych szwów, co jest niezbędne w procesie produkcji odzieży. Dzięki zastosowaniu fastrygówki, krawcowe mogą szybko i efektywnie łączyć różne elementy odzieży, takie jak tkaniny, podszewki czy dodatki, co pozwala na wstępną kontrolę dopasowania i estetyki produktu. W praktyce, fastrygówka jest nieoceniona w przypadku skomplikowanych wzorów i kształtów, gdzie precyzyjne dopasowanie jest kluczowe. Umożliwia również łatwe wprowadzenie poprawek przed ostatecznym zszyciem, co znacząco zwiększa efektywność procesu produkcji. Ponadto, korzystając z fastrygówki, można zminimalizować ryzyko uszkodzenia materiału, co jest istotne w przypadku delikatnych tkanin. Zastosowanie fastrygi jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie elastyczność i możliwość wprowadzania poprawek są kluczowe dla zachowania jakości wyrobów.

Pytanie 24

Jakim symbolem oznaczony jest punkt pomiarowy znajdujący się na brzegu kości promieniowej po stronie bocznej?

A. Hv

B. Rv

C. Bv

D. Nv

Wybór odpowiedzi Hv, Bv lub Rv jest niepoprawny, ponieważ żaden z tych symboli nie odnosi się do brzegu kości promieniowej od strony bocznej. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieporozumień dotyczących oznaczenia punktów pomiarowych w anatomii. W przypadku oznaczeń symbolicznych, każda litera ma przypisane konkretne znaczenie i odnosi się do ściśle określonych lokalizacji anatomicznych. Na przykład, odpowiedź Hv mogłaby sugerować inną lokalizację, być może odwołując się do kości łokciowej lub innego obszaru ciała, co byłoby całkowicie mylne w kontekście zadania. Bv i Rv również mogą być mylnie interpretowane, jednak ich zastosowanie jest ograniczone i nie odnosi się bezpośrednio do kości promieniowej. Często błędy te wynikają z niezrozumienia anatomii kończyny górnej oraz jej struktur, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest, aby w takich sytuacjach odwoływać się do schematów anatomicznych oraz literatury fachowej, aby precyzyjnie zrozumieć, które symbole są odpowiednie w kontekście danej kości. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne dla właściwej interpretacji danych i skutecznego zastosowania wiedzy w praktyce klinicznej.

Pytanie 25

Jaki materiał powinien być użyty na kaftaniki niemowlęce i dlaczego?

A. Len, z powodu możliwości wygotowywania

B. Bawełnę, z racji na wysoką higroskopijność

C. Poliester, z uwagi na jego uniwersalne cechy

D. Wełnę, ze względu na 'ciepłe' odczucie przy dotyku

Bawełna jest najlepszym materiałem do produkcji kaftaników niemowlęcych ze względu na swoją wysoką higroskopijność, co oznacza, że skutecznie wchłania wilgoć. Niemowlęta są szczególnie wrażliwe na zmiany temperatury i komfort noszenia, dlatego materiał, który skutecznie odprowadza pot i wilgoć, jest kluczowy. Bawełna jest także miękka i delikatna, co sprawia, że jest wygodna dla delikatnej skóry dziecka. Dodatkowo, bawełna jest materiałem naturalnym, co zmniejsza ryzyko wystąpienia alergii skórnych. W praktyce, bawełniane kaftaniki mogą być łatwo prane, co jest istotne w kontekście codziennej pielęgnacji niemowląt. Standardy dotyczące odzieży dziecięcej zalecają używanie materiałów, które są bezpieczne i komfortowe, a bawełna spełnia te kryteria, co czyni ją preferowanym wyborem w branży tekstylnej dla dzieci.

Pytanie 26

Urządzenie przedstawione na rysunku wykorzystuje się w procesie

A. końcowej obróbki parowo-cieplnej wyrobu

B. łączenia elementów w szwalni

C. przygotowywania materiałów do rozkroju

D. cięcia komponentów

Odpowiedź dotycząca końcowej obróbki parowo-cieplnej wyrobu jest prawidłowa, ponieważ proces ten ma kluczowe znaczenie w przemyśle tekstylnym oraz odzieżowym. Końcowa obróbka parowo-cieplna polega na zastosowaniu odpowiednich parametrów temperatury i wilgotności, co prowadzi do poprawy jakości wyrobu gotowego, eliminacji zagnieceń oraz nadania pożądanego kształtu i struktury tkaninom. Przykładem może być wykorzystanie pary wodnej do rozluźnienia włókien materiału, co pozwala na łatwiejsze formowanie produktu. Ważne jest, aby proces ten był zgodny z normami jakościowymi, takimi jak ISO 9001, które wskazują na konieczność przeprowadzania obróbki w sposób, który zapewni powtarzalność i wysoką jakość wyrobów. Warto również podkreślić, że dobrą praktyką jest przeprowadzanie testów jakości materiałów po obróbce, co pozwala na bieżąco monitorować efektywność stosowanych metod oraz wprowadzać ewentualne korekty technologiczne.

Pytanie 27

Wyznacz ilość materiału o szerokości 160 cm potrzebnego na produkcję spodni o długości 80 cm dla klienta z obwodem bioder równym 100 cm?

A. 88 cm

B. 108 cm

C. 80 cm

D. 100 cm

Wybór 100 cm jako długości materiału może wydawać się uzasadniony, ponieważ obwód bioder wynosi 100 cm. Jednakże, takie podejście nie uwzględnia kluczowych aspektów związanych z konstrukcją odzieży. W branży krawieckiej istotne jest, aby uwzględnić nie tylko obwód ciała, ale również długość nogawki oraz dodatkowe zapasy na szwy i obszycia. Zaniżenie zużycia materiału prowadzi do ryzyka, że ostateczny produkt będzie źle dopasowany lub niekompletny. Kolejny błąd to wybór 80 cm, który odnosi się jedynie do długości nogawki, a nie bierze pod uwagę szerokości materiału oraz obwodu bioder. Podobnie, odpowiedź 108 cm nie uwzględnia optymalizacji materiału pod kątem jego wykorzystania. Ostateczna długość powinna być obliczona w oparciu o rzeczywiste potrzeby, a nie na podstawie prostych pomiarów, które nie odzwierciedlają pełnego kontekstu. W procesie projektowania odzieży kluczowe jest zrozumienie, że każdy materiał ma swoje ograniczenia i wymaga odpowiedniego planowania, aby uniknąć marnotrawstwa oraz zwiększyć efektywność produkcji.

Pytanie 28

Komplet wykrojów bluzki damskiej wycina się

A. krajarką z nożem tarczowym

B. maszyną krojącą taśmową

C. krajarką z nożem pionowym

D. nożycami krawieckimi

Wykorzystanie nożyczek krawieckich do wycinania kompletu wykrojów bluzki damskiej jest standardową praktyką w krawiectwie. Nożyczki krawieckie zapewniają precyzyjne cięcie materiału, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych kształtów i wymiarów. Podczas pracy z różnymi tkaninami, nożyczki te oferują lepszą kontrolę nad cięciem, co pozwala uniknąć uszkodzeń materiału, które mogą wystąpić przy użyciu bardziej mechanicznych narzędzi. Przykładem zastosowania może być wycinanie elementów bluzki z dzianiny, gdzie delikatność i precyzja są szczególnie istotne. Ponadto, stosowanie nożyczek krawieckich jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają używanie odpowiednich narzędzi w zależności od rodzaju tkaniny. Warto dodać, że nożyczki krawieckie różnią się od standardowych nożyczek, posiadając dłuższe ostrza, co pozwala na cięcie dłuższych linii bez przerywania cięcia oraz ergonomiczny kształt rączek, który ułatwia pracę przez dłuższy czas.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Zmiana bluzy dresowej polega na jej skróceniu oraz wykończeniu rękawów ściągaczami. Jaka będzie całkowita cena usługi, jeżeli cena jednego gotowego ściągacza wynosi 8,00 zł, a koszt robocizny wynosi 30,00 zł?

A. 62,00 zł

B. 46,00 zł

C. 38,00 zł

D. 30,00 zł

Pierwszą istotną pomyłką w innych odpowiedziach jest nieuwzględnienie kosztu materiałów. Niektórzy mogą sądzić, że koszt robocizny sam w sobie wystarcza do określenia ceny usługi. Jest to błędne podejście, ponieważ w każdej usłudze krawieckiej, cena powinna obejmować zarówno robociznę, jak i koszty materiałów. Z kolei wybór 38 zł może wynikać z mylnego przeliczenia kosztu robocizny jako całkowitego kosztu, co prowadzi do niedoszacowania ceny usługi. Z kolei odpowiedź 30 zł sugeruje, że koszty materiałów zostały całkowicie pominięte, co jest sprzeczne z zasadami kalkulacyjnymi stosowanymi w branży. Odpowiedź 62 zł, przy założeniu, że może to być koszt błędny wynikający z pomyłki w dodawaniu lub z nieuzasadnionego podwyższenia ceny robocizny, także nie ma podstaw w tego typu wycenach. W kontekście przepisów i dobrych praktyk w branży krawieckiej, wycena usługi powinna być przejrzysta i uwzględniać wszystkie niezbędne składniki, co zapewnia uczciwość w transakcjach oraz zaufanie klientów.

Pytanie 32

Do produkcji jakiego elementu odzieży powinno się wykorzystać podszewki: kolanówkę oraz kieszeniówkę?

A. Spódnicy elanobawełnianej

B. Marynarki bawełnianej

C. Żakietu lnianego

D. Spodni wełnianych

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich jest związana z odzieżą, która nie wymaga zastosowania podszewki w takim samym stopniu jak spodnie wełniane. Żakiet lniany, choć często podszewkowany, nie wymaga specyficznych elementów, takich jak kolanówka, ponieważ nie jest noszony w warunkach, które generują duże obciążenia w obrębie kolan. W przypadku marynarki bawełnianej, choć także może być podszewkowana, jej konstrukcja nie wymaga tak intensywnych wzmocnień jak w przypadku spodni, gdzie kolanówka ma zdefiniowaną funkcję ochronną. Spódnica elanobawełniana z kolei, jako odzież, która nie ma tak ogromnych wymagań dotyczących wsparcia w okolicy kolan, również nie wymaga stosowania kolanówki. Typowe błędne myślenie, które prowadzi do wyboru tych odpowiedzi, wynika z niedostatecznego zrozumienia specyfiki wymagań dotyczących różnych rodzajów odzieży. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu wyrobów odzieżowych uwzględniać ich przeznaczenie oraz rodzaj materiału, z jakiego są wykonane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Użytkownicy często mylą zastosowanie podszewki, co prowadzi do niepoprawnych wniosków odnośnie do jej funkcji i roli w różnych rodzajach odzieży.

Pytanie 33

Jaką metodę klejenia wykorzystuje się do połączenia paska spodniowego z wkładem klejowym?

A. Małych wklejek

B. Wielkopowierzchniowego klejenia

C. Wkładów konstrukcyjnych

D. Wkładów sztywnikowych

Odpowiedzi wskazujące na inne techniki klejenia, takie jak wkłady sztywnikowe, wielkopowierzchniowe klejenie czy wkłady konstrukcyjne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących zastosowania i funkcji tych metod. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj używane w projektowaniu odzieży, gdzie wymagane jest wzmocnienie strukturalne, ale nie są odpowiednie do łączenia pasków z wkładami klejowymi. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie to technika, która sprawdza się przy dużych powierzchniach, gdzie wymagane jest silne połączenie, lecz w przypadku detali takich jak paski do spodni, staje się to niepraktyczne i nieefektywne. Wkłady konstrukcyjne, chociaż mogą oferować stabilność, z reguły są stosowane w większych projektach, gdzie struktura materiału odgrywa kluczową rolę w funkcjonalności odzieży. Powszechny błąd to mylenie specyfiki zastosowania różnych technik klejenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru metody w stosunku do wymagań danego produktu. Każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, lecz w kontekście łączenia paska z wkładem klejowym, małe wklejki okazują się najbardziej efektywne, łącząc wytrzymałość z estetyką, co jest kluczowe w produkcji odzieży.

Pytanie 34

W warunkach domowych, w przypadku wełnianych spodni, których metka jest nieczytelna, należy prasować je żelazkiem ustawionym na maksymalną temperaturę

A. 110°C

B. 150°C

C. 180°C

D. 120°C

Wybór zbyt wysokiej temperatury prasowania dla spodni wełnianych, takiej jak 150°C, 180°C czy 120°C, może prowadzić do poważnych uszkodzeń tkaniny. Wełna to materiał, który ma naturalną zdolność do rozciągania się i kurczenia. Wysokie temperatury powodują denaturację białek obecnych w wełnie, co skutkuje nieodwracalnym skurczeniem tkaniny oraz zmianami w jej strukturze. Prasowanie w temperaturze 150°C i wyższej jest nie tylko ryzykowne, ale również nieefektywne, ponieważ może zniszczyć delikatne włókna, prowadząc do nieestetycznych zniekształceń i trudności w dalszej pielęgnacji. Ponadto, wiele osób myli pojęcie wysokiej temperatury z efektywnym prasowaniem, co jest błędne. Kluczem do sukcesu w prasowaniu tkanin wełnianych jest umiejętne zarządzanie temperaturą oraz czasem kontaktu żelazka z materiałem. Warto również pamiętać o różnych rodzajach wełny i ich właściwościach, a także o tym, że jakość prasowania w dużej mierze zależy od zastosowania odpowiednich technik, takich jak użycie pary lub ściereczek ochronnych. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieodwracalnych szkód w wełnianych ubraniach i poważnych problemów z ich późniejszą konserwacją.

Pytanie 35

Co może powodować łamanie się igieł podczas funkcjonowania maszyny stębnowej?

A. Nieodpowiednie ustawienie igły w stosunku do chwytacza

B. Zbyt mocno naciągnięty pas napędowy

C. Zbyt duży nacisk stopki na płytkę ściegową

D. Aktywny mechanizm transportu

Niewłaściwe ustawienie igły względem chwytacza jest jedną z najczęstszych przyczyn łamania się igieł w maszynach stębnowych. Igła musi być precyzyjnie ustawiona tak, aby końcówka igły idealnie wchodziła w chwytacz w momencie, gdy igła opada. Jeśli ustawienie jest nieprawidłowe, może dojść do sytuacji, w której igła uderza w metalowe części chwytacza, co prowadzi do jej złamania. Przykładem dobrego ustawienia jest takie, w którym odległość między igłą a chwytaczem wynosi około 0,5 mm. W przypadku problemów ze złamanymi igłami, warto również regularnie kontrolować stan igły oraz chwytacza, aby upewnić się, że nie są one zbyt zużyte. Ponadto, w praktyce zaleca się korzystanie z igieł odpowiednich do danego materiału, co może znacznie zredukować ryzyko ich łamania. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie właściwej konserwacji i ustawienia maszyn, co przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji oraz redukcji wadliwych wyrobów.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Które elementy odzieży powinny być wykończone podszewką, zazwyczaj z jedwabiu wiskozowego, w tkaną strukturę szerokich białych oraz wąskich czarnych pasków?

A. Rękawów

B. Przodów żakietów

C. Nogawek spodni

D. Kieszeni

Wybór podszewki dla różnych elementów odzieży jest istotny, aby zapewnić zarówno komfort, jak i estetykę, jednak nie wszystkie odpowiedzi zaproponowane w teście odpowiadają najlepszym praktykom w branży. Kieszenie, mimo że są istotnym elementem funkcjonalnym, rzadko wymagają podszewki z materiałów tak delikatnych jak jedwab wiskozowy. Zazwyczaj kieszenie są szyte z tych samych materiałów, co reszta odzieży, aby zminimalizować koszty produkcji oraz uprościć proces szycia. W przypadku przodów żakietów, chociaż podszewka może być stosowana, to kluczowe jest jej zastosowanie w rękawach, gdzie materiał wiskozowy może znacząco poprawić komfort noszenia. Jeśli chodzi o nogawki spodni, to podszewka jest stosunkowo rzadko używana, a jej zastosowanie nie jest standardem w dzisiejszej produkcji odzieżowej, co czyni te odpowiedzi mniej trafnymi. Często mylone jest również pojęcie funkcji estetycznej z funkcją użytkową podszewki; podczas gdy podszewka może efektownie wyglądać, jej głównym celem jest poprawa komfortu i funkcjonowania odzieży, w szczególności w miejscach, które mają bezpośredni kontakt z ciałem. W kontekście wykończenia odzieży, kluczowe jest zrozumienie, które elementy wymagają użycia podszewki, aby nie tylko zwiększać komfort, ale także zgodność z normami jakości. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przemyśleć, które elementy odzieży rzeczywiście korzystają z podszewki, aby podnieść jej wartość użytkową."

Pytanie 38

Jakie symbole określają wymiary niezbędne do skrócenia i zwężenia na wysokości talji oraz bioder w spódnicy typu poszerzanego?

A. ZWo, obt, ot

B. ZWo, ZTv, obt

C. TD, obt, ot

D. TD, ZKo, ot

Wybór innych odpowiedzi opiera się na nieporozumieniach dotyczących oznaczeń technicznych używanych w krawiectwie. Na przykład, odpowiedzi takie jak ZWo czy ZTv, które sugerują inne wymiary, nie odpowiadają rzeczywistym potrzebom dostosowania spódnicy do sylwetki. ZWo, oznaczający 'zwiększenie w obwodzie', jest nieadekwatny w kontekście skracania i zwężania, ponieważ jednocześnie może prowadzić do niepożądanej objętości materiału, co jest sprzeczne z założeniem zwężenia. ZTv, czyli 'zwiększenie w talii', również wprowadza zamieszanie, ponieważ w tym przypadku kluczowe jest dopasowanie, a nie zwiększenie. Wybór TD, obt, ot jako standardowych oznaczeń jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie precyzyjne oznaczenia są niezbędne do uzyskania satysfakcjonujących efektów. Typowym błędem jest nieumiejętność rozróżnienia, które wymiary są konieczne do uzyskania optymalnego dopasowania, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania odzieży. Właściwe rozumienie tych symboli pozwala na uniknięcie typowych pułapek, jak np. tworzenie odzieży, która nie ma odpowiedniego wsparcia w krytycznych obszarach sylwetki.

Pytanie 39

W przypadku jednej pary spodni wykonanych ze sztruksu wykorzystuje się zestaw szablonów

A. jednokierunkowy łączony

B. dwukierunkowy pojedynczy

C. jednokierunkowy pojedynczy

D. dwukierunkowy łączony

Odpowiedzi takie jak "dwukierunkowy pojedynczy", "jednokierunkowy łączony" oraz "dwukierunkowy łączony" nie są poprawne, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistym praktykom stosowanym w produkcji spodni ze sztruksu. Układ dwukierunkowy sugeruje, że szablony są rozmieszczone w dwóch kierunkach, co może prowadzić do niejednorodności w strukturze materiału i wpływać na estetykę oraz trwałość odzieży. Taki układ jest mniej efektywny, gdyż może generować większe straty materiałowe, co jest sprzeczne z zasadami racjonalnego wykorzystania surowców. Poza tym, w kontekście układów łączonych, koncepcja ta wprowadza elementy, które mogą powodować problemy z dokładnością szycia oraz dopasowaniem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich błędnych wniosków, obejmują mylenie zastosowania różnych układów szablonów, co może wynikać z braku wiedzy na temat technologii produkcji odzieży. Właściwe stosowanie układów szablonów w produkcji zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wyrobów odzieżowych, a nieprawidłowe rozumienie tych układów prowadzi do nieoptymalnych rezultatów.

Pytanie 40

Aby zabezpieczyć krawędzie wykrojów odzieżowych, należy użyć maszyny

A. stębnówki

B. owerloka

C. ryglówki

D. podszywarki

Owerlok to specjalistyczna maszyna do szycia, która jest powszechnie stosowana do zabezpieczania brzegów wykrojów odzieży. Jej główną funkcją jest zapobieganie pruciu się materiału poprzez jednoczesne szycie i obrzucanie krawędzi. Dzięki zastosowaniu wielu igieł i nici, owerlok tworzy mocny i elastyczny szew, który jest idealny dla tkanin stretchowych i dzianin. Przykładem zastosowania owerloka jest szycie bluzek, sukienek czy spodni, gdzie elastyczność szwu jest kluczowa dla komfortu noszenia. W branży odzieżowej standardem jest używanie owerloków w produkcji masowej, co pozwala na znaczne zwiększenie wydajności oraz jakości wyrobów. Dobrą praktyką jest także regularne serwisowanie tych maszyn, co zapewnia ich długotrwałe użytkowanie i minimalizuje ryzyko awarii podczas produkcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej