Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 18:01
Data zakończenia: 21 maja 2025 18:15

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zbiór zasad określających metodę wymiany danych w sieci to

A. protokół.

B. standard.

C. zasada.

D. reguła.

Protokół to zestaw reguł i standardów, które definiują sposób komunikacji między urządzeniami w sieci. Umożliwia on przesyłanie danych w sposób zrozumiały dla obu stron, co jest kluczowe dla funkcjonowania różnych aplikacji internetowych. Przykładem protokołu jest HTTP (Hypertext Transfer Protocol), który jest fundamentem działania stron internetowych. Dzięki niemu przeglądarki mogą pobierać i wyświetlać zawartość z serwerów. Inne istotne protokoły to TCP/IP, które odpowiadają za niezawodne przesyłanie danych w sieci. Dobre praktyki w zakresie projektowania protokołów obejmują zapewnienie ich elastyczności, bezpieczeństwa oraz efektywności, co jest niezbędne w dzisiejszym złożonym środowisku sieciowym. W miarę rozwoju technologii i zwiększania się liczby urządzeń podłączonych do internetu, znaczenie protokołów będzie tylko rosło, co sprawia, że znajomość tego tematu jest niezbędna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 2

Które z poniższych poleceń w systemie Linux służy do zmiany uprawnień pliku?

A. pwd

B. ls

C. chmod

D. chown

Polecenie chmod jest używane w systemach operacyjnych Unix i Linux do zmiany uprawnień plików i katalogów. Uprawnienia te określają, kto i w jaki sposób może czytać, zapisywać lub wykonywać dany plik. Polecenie to jest niezwykle przydatne w kontekście zarządzania bezpieczeństwem i dostępem do zasobów na serwerach i komputerach osobistych. Przykładowo, aby nadać pełne uprawnienia właścicielowi pliku, ale ograniczyć je dla innych użytkowników, można użyć polecenia chmod 700 nazwa_pliku. Ten sposób nadawania uprawnień jest bardzo elastyczny i pozwala na dokładne skonfigurowanie dostępu zgodnie z potrzebami użytkownika lub politykami firmy. Warto także wspomnieć, że chmod wspiera zarówno notację symboliczną (np. chmod u+x) jak i ósemkową (np. chmod 755), co ułatwia jego stosowanie w różnych scenariuszach. Dzięki temu narzędziu administratorzy systemów mogą skutecznie zarządzać dostępem do plików, co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa danych.

Pytanie 3

Rodzaj ataku komputerowego, który polega na pozyskiwaniu wrażliwych informacji osobistych poprzez podszywanie się pod zaufaną osobę lub instytucję, to

A. phishing

B. spoofing

C. backscatter

D. spam

Phishing to technika ataku komputerowego, w której cyberprzestępcy podszywają się pod zaufane instytucje lub osoby, aby wyłudzić poufne informacje, takie jak hasła, numery kart kredytowych czy dane osobowe. Ataki phishingowe często przyjmują formę e-maili lub wiadomości, które wyglądają na autentyczne, zawierają linki prowadzące do fałszywych stron internetowych, które imitują prawdziwe witryny. W praktyce użytkownicy powinni być świadomi, że prawdziwe instytucje nigdy nie proszą o poufne informacje za pośrednictwem e-maila. Aby chronić się przed phishingiem, zaleca się wdrażanie technik, takich jak weryfikacja adresów URL przed kliknięciem, korzystanie z programów antywirusowych oraz edukacja w zakresie rozpoznawania podejrzanych wiadomości. Dobre praktyki branżowe obejmują również wdrażanie polityk bezpieczeństwa, takich jak dwuskładnikowe uwierzytelnianie, które znacznie podnosi poziom bezpieczeństwa danych osobowych.

Pytanie 4

Zjawisko, w którym pliki przechowywane na dysku twardym są umieszczane w nieprzylegających do siebie klastrach, nosi nazwę

A. kodowania danych

B. fragmentacji danych

C. defragmentacji danych

D. konsolidacji danych

Fragmentacja danych to proces, w wyniku którego pliki są zapisywane na dysku w niesąsiadujących ze sobą klastrach. W praktyce oznacza to, że część pliku może być rozproszona po różnych obszarach dysku, co prowadzi do obniżenia efektywności odczytu i zapisu danych. Zjawisko to jest powszechne w systemach plików, gdzie pliki są modyfikowane, usuwane i tworzone w sposób, który prowadzi do rosnącej fragmentacji. Gdy system operacyjny próbuje załadować zfragmentowany plik, musi przeskakiwać pomiędzy różnymi klastrami, co zwiększa czas dostępu do danych oraz obciążenie dysku. W praktyce, regularna defragmentacja może znacznie poprawić wydajność systemu. Dobrym przykładem zastosowania jest korzystanie z narzędzi do defragmentacji, które przeszukują dysk w celu uporządkowania fragmentów plików. Ponadto, nowoczesne systemy plików, takie jak NTFS, stosują różne techniki do minimalizacji fragmentacji, np. przez dynamiczne alokowanie miejsca na nowe pliki. Zrozumienie fragmentacji jest kluczowe dla administratorów systemów i użytkowników, którzy chcą utrzymać optymalną wydajność swoich urządzeń.

Pytanie 5

Wskaż sygnał, który wskazuje na uszkodzenie karty graficznej w komputerze z BIOS POST od firmy AWARD?

A. 1 długi, 9 krótkich

B. 1 długi, 2 krótkie

C. 1 długi, 1 krótki

D. 1 długi, 5 krótkich

Odpowiedź "1 długi, 2 krótkie" jest prawidłowa, ponieważ w systemach z BIOS-em POST firmy AWARD, taki sygnał oznacza błąd związany z kartą graficzną. Sygnały dźwiękowe (beeper codes) są istotnym elementem diagnostyki komputerowej, pozwalającym na szybkie zidentyfikowanie problemów sprzętowych bez potrzeby użycia dodatkowego sprzętu czy oprogramowania. W przypadku problemów z kartą graficzną, BIOS POST generuje dźwięk, który sygnalizuje odpowiedni błąd, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy komputer nie uruchamia się poprawnie. W praktyce, znajomość sygnałów dźwiękowych BIOS-u może znacznie przyspieszyć proces diagnostyki i naprawy komputera. Użytkownicy powinni być świadomi, że różne wersje BIOS-ów mogą mieć różne schematy sygnałów, dlatego ważne jest, aby zapoznać się z dokumentacją producenta sprzętu. Systemy takie jak UEFI również mogą mieć różne podejścia do diagnostyki błędów, dlatego warto znać różnice i dostosować metody rozwiązywania problemów do konkretnego przypadku.

Pytanie 6

Jaką fizyczną topologię sieci komputerowej ilustruje ten rysunek?

A. Pierścienia

B. Hierarchiczna

C. Siatki

D. Gwiazdy

Topologia gwiazdy jest jedną z najpopularniejszych fizycznych topologii sieci komputerowych. W tej konfiguracji wszystkie urządzenia sieciowe są podłączone do centralnego punktu, którym najczęściej jest switch lub hub. Dzięki temu, jeżeli dojdzie do awarii jednego z kabli, tylko jedno urządzenie zostanie odcięte od sieci, co minimalizuje ryzyko paralizacji całej sieci. Centralny punkt pozwala także na łatwiejsze zarządzanie siecią i monitorowanie jej aktywności. W praktyce topologia gwiazdy jest szczególnie ceniona w sieciach LAN, takich jak lokalne sieci biurowe, ze względu na jej prostotę w implementacji i konserwacji oraz skalowalność. Dzięki używaniu przełączników sieciowych możliwe jest także zwiększenie efektywności poprzez segmentację ruchu sieciowego, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania infrastrukturą IT. Topologia gwiazdy wspiera również różne technologie komunikacyjne, w tym Ethernet, co czyni ją bardzo uniwersalnym rozwiązaniem w nowoczesnych środowiskach IT.

Pytanie 7

W jakim systemie numerycznym przedstawione są zakresy We/Wy na ilustracji?

A. Binarnym

B. Ósemkowym

C. Dziesiętnym

D. Szesnastkowym

Odpowiedź szesnastkowa jest prawidłowa, ponieważ zakresy We/Wy w systemach komputerowych często są przedstawiane w systemie szesnastkowym (hexadecymalnym). System szesnastkowy jest bardzo powszechnie stosowany w informatyce, ponieważ pozwala na bardziej zwięzłe przedstawienie danych binarnych. Każda cyfra szesnastkowa reprezentuje cztery bity, co ułatwia konwersję między tymi dwoma systemami liczbowymi. W praktyce, system szesnastkowy jest używany do reprezentacji adresów pamięci, rejestrów procesora oraz innych zasobów systemowych. W interfejsach użytkownika, takich jak menadżery zasobów systemowych, adresy są często wyświetlane w formacie szesnastkowym, poprzedzone prefiksem '0x', co jednoznacznie wskazuje na ich format. Standardowe zasady i dobre praktyki w branży informatycznej sugerują użycie systemu szesnastkowego do oznaczania adresacji sprzętowej, co minimalizuje błędy i ułatwia zarządzanie zasobami. W szczególności, w systemach operacyjnych takich jak Windows, zakresy pamięci i adresy portów są często prezentowane w tym systemie, co daje administratorom systemów i programistom narzędzie do precyzyjnego zarządzania i diagnozowania systemów komputerowych. Zrozumienie i umiejętność interpretacji danych szesnastkowych jest kluczowe dla profesjonalistów w dziedzinie IT.

Pytanie 8

Który protokół jest wykorzystywany do konwersji między adresami IP publicznymi a prywatnymi?

A. SNMP

B. ARP

C. RARP

D. NAT

Niektóre z wymienionych protokołów, takie jak ARP (Address Resolution Protocol), SNMP (Simple Network Management Protocol) oraz RARP (Reverse Address Resolution Protocol), pełnią zupełnie inne funkcje w kontekście sieci komputerowych, co może prowadzić do nieporozumień w ich zastosowaniu. ARP jest używany do mapowania adresów IP na fizyczne adresy MAC, co jest niezbędne dla komunikacji w lokalnej sieci Ethernet. Tymczasem SNMP jest protokołem do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach, a RARP służy do tłumaczenia adresów MAC na adresy IP. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się protokołami sieciowymi. Częstym błędem jest utożsamianie NAT z innymi protokołami, co wynika z mylnego przekonania, że wszystkie protokoły sieciowe dotyczą translacji adresów. W rzeczywistości NAT jest jedynym z wymienionych, którego zadaniem jest działanie jako most pomiędzy siecią lokalną a Internetem poprzez zmianę adresów IP. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zgłębić każdy z wymienionych protokołów oraz ich konkretne zastosowania w praktyce. Zrozumienie kontekstu, w którym każdy z tych protokołów funkcjonuje, oraz ich roli w sieci pomoże w uniknięciu błędnych wniosków przy rozwiązywaniu problemów związanych z adresowaniem i komunikacją w sieciach komputerowych.

Pytanie 9

Użytkownicy dysków SSD powinni unikać wykonywania następujących działań konserwacyjnych

A. Usuwania kurzu z wnętrza jednostki centralnej

B. Regularnego sprawdzania dysku przy użyciu programu antywirusowego

C. Regularnego tworzenia kopii zapasowych danych

D. Defragmentacji dysku

Defragmentacja dysku jest procesem, który polega na reorganizacji danych na nośniku, aby zwiększyć wydajność dostępu do plików. Jednak w przypadku dysków SSD (Solid State Drive) jest to zbędne i wręcz szkodliwe. Dyski SSD działają na zasadzie pamięci flash, gdzie dane są przechowywane w komórkach pamięci. Ich architektura eliminuje problem fragmentacji, ponieważ odczyt i zapis danych nie zależy od fizycznej lokalizacji plików na nośniku. Dodatkowo, proces defragmentacji generuje zbędne cykle zapisu, co skraca żywotność dysków SSD. Zaleca się zamiast tego wykorzystywanie technologii TRIM, która optymalizuje zarządzanie przestrzenią na dysku. Na przykład, użytkownicy mogą ustawić automatyczne aktualizacje oprogramowania systemowego, które obsługują TRIM, co pozwala na optymalizację wydajności SSD bez konieczności ręcznej defragmentacji. W branży IT uznaje się, że najlepszym podejściem do konserwacji SSD jest unikanie defragmentacji, co jest zgodne z zaleceniami producentów tych nośników.

Pytanie 10

Postcardware to typ

A. wirusa komputerowego

B. karty sieciowej

C. usługi poczty elektronicznej

D. licencji oprogramowania

Postcardware to specyficzny rodzaj licencji oprogramowania, który wprowadza unikalny model dystrybucji. W przeciwieństwie do tradycyjnych licencji, które często wymagają zakupu, postcardware umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, pod warunkiem, że w zamian wyślą autorowi pocztówkę lub inny rodzaj wiadomości. Taki model promuje interakcję między twórcami a użytkownikami, a także zwiększa świadomość na temat oprogramowania. Przykłady zastosowania postcardware można znaleźć w przypadku projektów open source, gdzie autorzy zachęcają do kontaktu z nimi w celu wyrażenia uznania za ich pracę. Dzięki temu, postcardware przyczynia się do budowania społeczności wokół oprogramowania oraz wzmacnia więź między twórcą a użytkownikiem. Jest to również forma marketingu, która podkreśla wartość osobistego kontaktu, co może prowadzić do większej lojalności użytkowników. Taki model dystrybucji jest zgodny z duchem współpracy i otwartości, które są fundamentem wielu inicjatyw technologicznych i wspiera rozwój innowacyjnych rozwiązań.

Pytanie 11

Który z standardów korzysta z częstotliwości 5 GHz?

A. 802.11 a

B. 802.11

C. 802.11 g

D. 802.11 b

Analizując inne odpowiedzi, pojawia się kilka mylnych przekonań dotyczących standardów bezprzewodowych. Standard 802.11b, na przykład, działa w paśmie 2,4 GHz i oferuje prędkości do 11 Mb/s. Choć to umożliwia pewne podstawowe zastosowania internetowe, w porównaniu do 802.11a, jest znacznie wolniejszy. Ponadto, pasmo 2,4 GHz jest bardziej narażone na zakłócenia z urządzeń takich jak mikrofalówki czy inne sieci Wi-Fi, co może prowadzić do gorszej jakości sygnału i częstszych przerw w połączeniu. Standard 802.11g, będący rozwinięciem 802.11b, również działa w paśmie 2,4 GHz, oferując wyższe prędkości do 54 Mb/s, jednak z zachowaniem wszystkich problemów związanych z tłokiem tego pasma. Z kolei 802.11, jako ogólny termin, nie odnosi się do konkretnego standardu, lecz do całej rodziny standardów Wi-Fi, co może wprowadzać w błąd. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniego standardu Wi-Fi powinien być dostosowany do konkretnego zastosowania, biorąc pod uwagę zarówno wymagania dotyczące prędkości, jak i zasięgu oraz potencjalnych zakłóceń w danym środowisku. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi standardami, aby dokonać świadomego wyboru odpowiedniego rozwiązania sieciowego.

Pytanie 12

Który z wymienionych adresów stanowi adres hosta w obrębie sieci 10.128.0.0/10?

A. 10.191.255.255

B. 10.160.255.255

C. 10.127.255.255

D. 10.192.255.255

Odpowiedzi jak 10.127.255.255, 10.191.255.255 i 10.192.255.255 są błędne. Dlaczego? Bo nie mieszczą się w zakresie sieci 10.128.0.0/10. Tak, 10.127.255.255 należy do sieci 10.0.0.0/8, gdzie wszystkie adresy do 10.255.255.255 są zarezerwowane. Potem masz 10.191.255.255, który tak naprawdę jest na granicy i to adres rozgłoszeniowy dla 10.128.0.0/10, a nie hosta. 10.192.255.255 to już całkiem inna historia, bo to kolejna podsieć 10.192.0.0/10, więc też nie pasuje. Często ludzie myślą, że wystarczy patrzeć tylko na część adresu IP bez zwracania uwagi na maskę podsieci, co prowadzi do pomyłek. Ważne, żeby pamiętać, że adres IP zawsze składa się z identyfikatora sieci i hosta, a ich dobre zrozumienie jest mega istotne w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi. Wiedza o adresach to po prostu podstawa w administracji siecią.

Pytanie 13

Która z poniższych czynności NIE przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Zmiana rozmiaru pliku wymiany

B. Wybranie domyślnej przeglądarki internetowej

C. Dobór koloru lub kilku nakładających się kolorów jako tła pulpitu

D. Konfiguracja opcji wyświetlania pasków menu oraz pasków narzędziowych

Ustawienie wielkości pliku wymiany jest związane z zarządzaniem pamięcią w systemie operacyjnym Windows, a nie z jego personalizacją. Plik wymiany, znany również jako plik stronicowania, pełni funkcję rozszerzenia pamięci RAM, umożliwiając systemowi operacyjnemu przechowywanie danych, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. Zmiana jego rozmiaru może wpływać na wydajność systemu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy dostępna pamięć RAM jest niewystarczająca do uruchamiania aplikacji, ale nie ma to związku z indywidualnymi preferencjami użytkownika. Personalizacja systemu operacyjnego skupia się na dostosowywaniu interfejsu użytkownika do jego potrzeb, co obejmuje zmiany w wyglądzie i działaniu elementów graficznych. Przykłady personalizacji to zmiana tła pulpitu, kolorów okien czy ustawienia domyślnej przeglądarki internetowej, które wpływają na codzienne korzystanie z systemu i czynią go bardziej przyjaznym dla użytkownika.

Pytanie 14

Zasadniczym sposobem zabezpieczenia danych przechowywanych na serwerze jest

A. ustawienie punktu przywracania systemu

B. uruchomienie ochrony systemu

C. automatyczne wykonywanie kompresji danych

D. tworzenie kopii zapasowej

Włączenie ochrony systemu, tworzenie punktu przywracania systemu oraz automatyczne wykonywanie kompresji danych, mimo że mogą pełnić różne funkcje w zarządzaniu danymi, nie są podstawowymi mechanizmami ochrony danych. Ochrona systemu odnosi się głównie do zabezpieczeń, takich jak zapory ogniowe, oprogramowanie antywirusowe, czy aktualizacje systemu operacyjnego. Choć są one niezbędne do obrony przed zagrożeniami, nie zastępują one potrzeby posiadania aktualnych kopii zapasowych, które są niezbędne do przywracania danych po incydentach. Tworzenie punktów przywracania systemu jest użyteczne w kontekście przywracania systemu operacyjnego do stanu sprzed awarii, jednak nie chroni przed utratą danych na poziomie aplikacji czy plików użytkowników. Kompresja danych, chociaż może pomóc w oszczędności miejsca na dysku, nie ma wpływu na sam proces ochrony danych i ich dostępność w sytuacjach awaryjnych. W efekcie, poleganie na tych metodach jako głównych środkach ochrony danych może prowadzić do niepełnej ochrony i zwiększonego ryzyka utraty ważnych informacji.

Pytanie 15

W którym trybie działania procesora Intel x86 uruchamiane były aplikacje 16-bitowe?

A. W trybie wirtualnym

B. W trybie chronionym

C. W trybie chronionym, rzeczywistym i wirtualnym

D. W trybie rzeczywistym

Odpowiedź "W trybie rzeczywistym" jest poprawna, ponieważ procesor Intel x86 uruchamia programy 16-bitowe w tym właśnie trybie. Tryb rzeczywisty, który był standardem w pierwszych wersjach architektury x86, pozwalał systemowi operacyjnemu na dostęp do pamięci w sposób bezpośredni, co było kluczowe dla aplikacji 16-bitowych, takich jak MS-DOS. W tym trybie procesor działa z 16-bitową architekturą, co oznacza, że może adresować maksymalnie 1 MB pamięci. Programy 16-bitowe wykorzystują takie mechanizmy jak segmentacja pamięci, a sama architektura zapewnia kompatybilność wstecz z wcześniejszymi wersjami systemów operacyjnych. Przykłady zastosowania obejmują uruchamianie starych gier komputerowych oraz aplikacji, które nie były aktualizowane do nowszych wersji. Praktyczne zrozumienie działania trybu rzeczywistego jest istotne również w kontekście emulacji i wirtualizacji, gdzie współczesne systemy mogą uruchamiać aplikacje 16-bitowe w kontrolowanym, izolowanym środowisku, wykorzystując zasady trybu rzeczywistego.

Pytanie 16

Jeżeli użytkownik zaznaczy opcję wskazaną za pomocą strzałki, będzie miał możliwość instalacji aktualizacji

A. związane ze sterownikami lub nowym oprogramowaniem od Microsoftu

B. eliminujące krytyczną usterkę, niezwiązaną z bezpieczeństwem

C. dotyczące krytycznych luk w zabezpieczeniach

D. prowadzące do uaktualnienia Windows 8.1 do wersji Windows 10

Opcjonalne aktualizacje wskazane strzałką w Windows Update mogą obejmować sterowniki oraz nowe oprogramowanie firmy Microsoft. Takie aktualizacje są często mniej krytyczne z punktu widzenia bezpieczeństwa systemu, ale mogą znacząco poprawić funkcjonalność i wydajność komputera. Przykładowo instalacja nowych sterowników może zwiększyć kompatybilność sprzętową, a także rozwiązać problemy z działaniem urządzeń peryferyjnych. Ponadto, opcjonalne aktualizacje mogą zawierać nowe wersje oprogramowania Microsoft, takie jak aplikacje biurowe czy narzędzia systemowe, które wprowadzają dodatkowe funkcje, poprawki błędów lub usprawnienia w interfejsie użytkownika. W praktyce, regularne korzystanie z tych aktualizacji jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemem IT, ponieważ pomaga utrzymać system w pełnej funkcjonalności i zgodności z najnowszymi standardami technologicznymi. Warto pamiętać, że opcjonalne aktualizacje, mimo iż nie są krytyczne, mogą znacząco wpłynąć na doświadczenie użytkownika oraz stabilność działania aplikacji, co ma szczególne znaczenie w środowisku komercyjnym, gdzie każdy element infrastruktury IT powinien funkcjonować optymalnie.

Pytanie 17

Jakie polecenie w systemie Linux rozpoczyna weryfikację dysku oraz pozwala na usunięcie jego usterek?

A. fsck

B. mkfs

C. lshw

D. fdisk

Odpowiedzi lshw, fdisk oraz mkfs nie są prawidłowymi narzędziami do sprawdzania i naprawy błędów na dysku. Lshw (list hardware) to polecenie, które służy do wyświetlania szczegółowych informacji o sprzęcie zainstalowanym w systemie, takich jak procesory, pamięć, dyski twarde oraz ich parametry. To narzędzie może być użyteczne do diagnostyki sprzętowej, ale nie ma funkcji związanych z sprawdzaniem stanu systemu plików ani ich naprawą. Fdisk to program do zarządzania partycjami dyskowymi, który pozwala na tworzenie, usuwanie i modyfikowanie partycji, a nie na sprawdzanie ich integralności. Korzystanie z fdisk do prób naprawy błędów systemu plików może prowadzić do utraty danych, ponieważ to narzędzie nie ma możliwości naprawy uszkodzeń, które mogą wystąpić w obrębie systemu plików. Mkfs, z kolei, to polecenie służące do formatowania dysków i tworzenia systemów plików. Użycie mkfs powoduje całkowite usunięcie wszystkich danych na danym urządzeniu, co czyni je nieodpowiednim narzędziem w kontekście naprawy błędów. Użytkownik powinien być świadomy, że wybór niewłaściwego narzędzia do zarządzania systemem plików może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak utrata danych, co podkreśla znaczenie znajomości funkcji i zastosowań różnych poleceń w systemie Linux. Właściwe podejście do zarządzania systemem plików opiera się na używaniu dedykowanych narzędzi w odpowiednich sytuacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 18

Lokalny komputer dysponuje adresem 192.168.0.5. Po otwarciu strony internetowej z tego urządzenia, która identyfikuje adresy w sieci, uzyskano informację, że adresem komputera jest 195.182.130.24. Co to oznacza?

A. serwer WWW dostrzega inny komputer w sieci

B. inny komputer podszył się pod adres naszego urządzenia

C. serwer DHCP zmienił nasz adres w czasie przesyłania żądania

D. adres został przetłumaczony przez translację NAT

Koncepcja, że inny komputer podszył się pod adres naszego komputera jest błędna, gdyż w rzeczywistości adres IP 195.182.130.24 jest publicznym adresem IP przypisanym przez dostawcę usług internetowych (ISP). W modelu NAT nie dochodzi do sytuacji, w której komputer zewnętrzny mógłby 'podszyć się' pod lokalny adres IP. W rzeczywistości NAT działa na routerze, który przetwarza pakiety wychodzące z sieci lokalnej i wprowadza je do Internetu, zmieniając prywatny adres lokalny na publiczny. Niezrozumienie działania NAT może prowadzić do mylnych wniosków o bezpieczeństwie sieci. Ponadto, serwery DHCP nie zmieniają adresów IP w trakcie przesyłania żądania; ich rola polega na przypisywaniu adresów IP komputerom w sieci lokalnej. Zmiany adresów IP nie są dynamiczne w kontekście przesyłania danych. Z kolei stwierdzenie, że serwer WWW mógłby widzieć inny komputer w sieci, jest mylące, ponieważ serwer widzi publiczny adres IP, a nie prywatny adres komputera lokalnego. Zrozumienie, jak NAT, DHCP i adresacja IP współdziałają, jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności zarządzania sieciami komputerowymi. Często występujące błędy w tej dziedzinie wynikają z niepełnej wiedzy na temat podstawowych zasad funkcjonowania sieci komputerowych.

Pytanie 19

Jakie informacje zwraca polecenie netstat -a w systemie Microsoft Windows?

A. Wszystkie aktywne połączenia protokołu TCP

B. Aktualne parametry konfiguracyjne sieci TCP/IP

C. Tablicę trasowania

D. Statystykę odwiedzin stron internetowych

Polecenie netstat -a w systemach Microsoft Windows jest niezwykle przydatnym narzędziem służącym do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych. Wyświetla ono wszystkie aktualnie otwarte połączenia protokołu TCP, co pozwala administratorom na bieżąco śledzić, które aplikacje korzystają z sieci oraz jakie porty są używane. Przykładowo, dzięki temu poleceniu można szybko zidentyfikować, czy na danym porcie działa nieautoryzowana aplikacja, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa sieci. Dobre praktyki w zakresie zarządzania siecią sugerują regularne korzystanie z netstat w celu audytu aktywnych połączeń, co może pomóc w wykrywaniu potencjalnych zagrożeń. Warto także pamiętać, że polecenie to można łączyć z innymi narzędziami, takimi jak tracert czy ping, aby uzyskać bardziej kompleksowy obraz stanu sieci. Również, interpretacja wyników z netstat może być ułatwiona poprzez znajomość numerów portów oraz standardów przypisanych do poszczególnych usług, co podnosi efektywność diagnostyki i administracji siecią.

Pytanie 20

Do wykonywania spawów włókien światłowodowych nie jest konieczne:

A. pigtail

B. stripper

C. cleaver

D. zaciskarka

Zaciskarka nie jest narzędziem wymaganym w procesie spawania włókien światłowodowych. Włókna światłowodowe są łączone głównie za pomocą technik spawania, które wymagają precyzyjnego dopasowania końcówek włókien. Kluczowe narzędzia do tego procesu to cleaver, który służy do precyzyjnego cięcia włókien na odpowiednią długość i kąt, oraz stripper, który usuwa osłonę z włókna, umożliwiając dostęp do rdzenia. Pigtail z kolei to krótki kawałek włókna światłowodowego z zakończonymi końcówkami, który często jest używany w instalacjach do łączenia z urządzeniami. Zaciskarka jest narzędziem używanym w przypadku kabli elektrycznych, a nie w kontekście spawania włókien, co czyni ją zbędnym elementem tego procesu. Wiedza o narzędziach i ich zastosowaniach jest kluczowa, aby zapewnić prawidłowe wykonanie połączeń światłowodowych, co jest zgodne z normami branżowymi, jak na przykład IEC 61300-3-34.

Pytanie 21

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na przypisanie logicznych adresów warstwy sieciowej do rzeczywistych adresów warstwy

A. fizycznej

B. transportowej

C. łącza danych

D. aplikacji

Wydaje mi się, że wybór odpowiedzi związanych z warstwami aplikacyjną, fizyczną i transportową pokazuje, że mogło dojść do pewnego nieporozumienia odnośnie tego, co robi ARP. Warstwa aplikacyjna skupia się na interakcji z użytkownikami i obsługuje różne usługi jak HTTP czy FTP, a to nie ma nic wspólnego z mapowaniem adresów w sieci. Warstwa fizyczna mówi o przesyłaniu bitów przez różne media, więc też nie pasuje do rozwiązywania adresów IP. Z kolei warstwa transportowa odpowiada za niezawodność połączeń i segmentację danych, więc również nie ma tutaj swojego miejsca. Może to wynikać z mylnego zrozumienia modelu OSI, bo każda warstwa ma swoje zadania. Kluczowy błąd to myślenie, że ARP działa na innych warstwach, podczas gdy jego miejsce jest właśnie na warstwie łącza danych. Ważne jest też, żeby zrozumieć, jak funkcjonuje sieć lokalna i jakie mechanizmy używamy do przesyłania danych, bo to jest podstawą dla wszelkich działań w sieciach komputerowych.

Pytanie 22

Jakie są korzyści płynące z użycia systemu plików NTFS?

A. zapisywanie plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

B. przechowywanie tylko jednej kopii tabeli plików

C. możliwość sformatowania nośnika o niewielkiej pojemności (1,44MiB)

D. możliwość szyfrowania folderów i plików

System plików NTFS (New Technology File System) to nowoczesne rozwiązanie, które oferuje wiele zaawansowanych funkcji zarządzania danymi. Jedną z kluczowych zalet jest możliwość szyfrowania folderów i plików, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa przechowywanych informacji. Funkcja ta wykorzystuje technologię EFS (Encrypting File System), która pozwala użytkownikom na szyfrowanie danych na poziomie systemu plików. Dzięki temu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać zaszyfrowanych plików bez odpowiednich uprawnień. Praktyczne zastosowanie tej funkcjonalności jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych oraz w pracy z danymi wrażliwymi, gdzie bezpieczeństwo informacji jest kluczowe. Warto również zauważyć, że NTFS wspiera długie nazwy plików, co w połączeniu z szyfrowaniem, umożliwia komfortowe i bezpieczne zarządzanie dużymi zbiorami danych. W branży IT stosowanie NTFS jest standardem, szczególnie w systemach operacyjnych Windows, gdzie funkcjonalności te są szczególnie doceniane.

Pytanie 23

W standardzie Ethernet 100Base-TX do przesyłania danych używane są żyły kabla UTP przypisane do pinów

A. 1,2,3,6

B. 1,2,3,4

C. 4,5,6,7

D. 1,2,5,6

Wybór odpowiedzi, która nie obejmuje pinów 1, 2, 3 i 6, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, w kablu UTP wykorzystywanym w standardzie 100Base-TX, tylko te konkretne piny są przypisane do przesyłania i odbierania danych. Piny 4 i 5, które pojawiają się w niektórych odpowiedziach, są przeznaczone do innych zastosowań, takich jak pomocnicze zasilanie w standardzie PoE (Power over Ethernet) lub nie są używane w 100Base-TX, co prowadzi do nieporozumień. W kontekście sieci Ethernet, ważne jest posiadanie dokładnej wiedzy na temat tego, jak są skonstruowane różne standardy i jakie mają zastosowania. Wybór niewłaściwych pinów może skutkować nieprawidłową komunikacją i obniżoną wydajnością sieci. Ponadto, stosowanie błędnych żył może prowadzić do zakłóceń sygnału, co w praktyce przekłada się na problemy z transmisją danych, takie jak opóźnienia, utrata pakietów czy całkowita utrata połączenia. Wiedza na temat standardów Ethernet, takich jak 100Base-TX, jest kluczowa dla każdego profesjonalisty zajmującego się ustawianiem lub zarządzaniem sieciami komputerowymi. Prawidłowe podłączenia żył w kablu Ethernet wpływają nie tylko na jego funkcjonalność, ale również na stabilność i jakość całego systemu sieciowego.

Pytanie 24

Wysyłanie żetonu (ang. token) występuje w sieci o fizycznej strukturze

A. gwiazdy

B. pierścienia

C. siatki

D. magistrali

Przekazywanie żetonu w sieci pierścieniowej to naprawdę ważna sprawa. W takim układzie każdy węzeł łączy się z dwoma innymi i tworzy zamkniętą pętlę. Dzięki temu dane mogą płynąć w określonym kierunku, co redukuje ryzyko kolizji i pozwala na sprawniejszą transmisję. Na przykład, w sieciach lokalnych (LAN) używa się protokołów jak Token Ring, gdzie żeton krąży między węzłami. Tylko ten, kto ma żeton, może wysłać dane, co fajnie zwiększa kontrolę nad dostępem do medium. Plus, taka architektura pozwala lepiej zarządzać pasmem i zmniejszać opóźnienia w przesyłaniu danych. Moim zdaniem, to podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowaniu złożonych sieci komputerowych, gdzie liczy się stabilność i efektywność.

Pytanie 25

Podczas przetwarzania pakietów danych w sieci, wartość pola TTL (ang. Time To Live) jest modyfikowana za każdym razem, gdy pakiet przechodzi przez ruter. Jaką wartość tego pola należy ustawić, aby ruter skasował pakiet?

A. 0

B. 255

C. 64

D. 127

Wartość pola TTL (Time To Live) w pakietach IP wskazuje, jak długo dany pakiet może przebywać w sieci zanim zostanie uznany za wygasły i usunięty. Gdy wartość TTL wynosi 0, oznacza to, że pakiet nie może być już przesyłany i zostanie skasowany przez ruter. TTL jest zmniejszane o 1 na każdym urządzeniu, przez które pakiet przechodzi. Jeśli pakiet dotrze do rutera z wartością TTL równą 1, po zmniejszeniu do 0 ruter usunie go, ponieważ oznacza to, że pakiet przekroczył dozwolony czas życia w sieci. Zrozumienie TTL jest kluczowe w kontekście zarządzania ruchem sieciowym oraz w diagnozowaniu problemów z siecią, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie długością życia pakietów i unikanie sytuacji, w której pakiety krążą w sieci bez końca, co może prowadzić do przeciążenia. W praktyce, administracja sieciowa często wykorzystuje mechanizmy związane z TTL do monitorowania i optymalizacji ruchu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży sieciowej.

Pytanie 26

Metoda przesyłania danych między urządzeniem CD/DVD a pamięcią komputera w trybie bezpośredniego dostępu do pamięci to

A. PIO

B. SATA

C. DMA

D. IDE

Wybranie PIO, IDE albo SATA jako metod transferu danych do pamięci w trybie DMA sugeruje pewne nieporozumienia. PIO, czyli Programmed Input/Output, to metoda, w której procesor kontroluje cały transfer. To znacznie obciąża jego możliwości i może ograniczać wydajność, zwłaszcza przy większych ilościach danych. Ide natomiast to interfejs do komunikacji z dyskami, który może wspierać DMA, ale to nie jest technika sama w sobie, tylko standard, który może współpracować z różnymi metodami transferu. SATA, z kolei, to nowoczesny interfejs dla dysków, który może też korzystać z DMA, ale sam w sobie nie jest metodą transferu. Często mylone są te terminy, co prowadzi do błędów. Ważne jest, żeby zrozumieć, że DMA to technika, która pozwala na ominięcie procesora podczas przesyłania danych, co znacząco podnosi wydajność, a PIO oraz interfejsy takie jak IDE czy SATA dotyczą głównie sposobu podłączania urządzeń i ich komunikacji z systemem, a nie samej metody transferu.

Pytanie 27

W którym katalogu w systemie Linux można znaleźć pliki zawierające dane o urządzeniach zainstalowanych w komputerze, na przykład pamięci RAM?

A. /proc

B. /dev

C. /sbin

D. /var

Katalog /var jest przeznaczony do przechowywania plików, które mogą się zmieniać w czasie działania systemu, takich jak logi systemowe oraz pliki tymczasowe. W kontekście informacji o urządzeniach zainstalowanych w systemie, jego zawartość nie odnosi się bezpośrednio do monitorowania stanu sprzętu, co czyni go niewłaściwym wyborem. Katalog /dev z kolei zawiera specjalne pliki urządzeń, które reprezentują urządzenia systemowe w postaci plików, ale nie dostarcza on informacji o stanie systemu czy parametrach sprzętowych w czasie rzeczywistym. Warto zauważyć, że pliki w /dev są statyczne i nie zawierają szczegółowych informacji o działających procesach czy zasobach systemowych. Katalog /sbin jest zarezerwowany dla plików binarnych i programów wykorzystywanych do administracji systemem, ale podobnie jak w przypadku /var, nie dostarcza informacji o zainstalowanych urządzeniach. Użytkownicy często mylą te katalogi z /proc, co prowadzi do nieporozumień dotyczących lokalizacji informacji o systemie i jego zasobach. Kluczowe jest zrozumienie, że /proc jest unikalnym katalogiem, który odzwierciedla stan systemu w czasie rzeczywistym, podczas gdy inne katalogi służą zupełnie innym celom, co może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnego zarządzania systemem.

Pytanie 28

Administrator Active Directory w domenie firma.local pragnie skonfigurować profil mobilny dla wszystkich użytkowników. Profil ma być zapisywany na serwerze serwer1, w folderze pliki, udostępnionym w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. serwer1pliki\%username%

B. firma.localdane\%username%

C. firma.localpliki\%username%

D. serwer1dane$\%username%

Wybór niepoprawnej ścieżki do profilu mobilnego może prowadzić do szeregu problemów związanych z dostępnością i organizacją danych użytkowników. Odpowiedzi, które nie zawierają znaku dolara '$', takie jak 'firma.localdane\%username%' oraz 'firma.localpliki\%username%', wskazują na lokalizację, która nie jest udostępniona w sieci, co w praktyce uniemożliwia użytkownikom zdalny dostęp do ich profili mobilnych. W Active Directory, aby zrealizować funkcjonalność profilów mobilnych, ścieżka musi prowadzić do folderu zdalnego, co jest fundamentalną zasadą w zarządzaniu danymi użytkowników. Dodatkowo, odpowiedź 'serwer1pliki\%username%' nie odnosi się do użycia folderu udostępnionego, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania profilu mobilnego. W kontekście zabezpieczeń, ukryte foldery, takie jak 'dane$', są preferowane, gdyż ograniczają przypadkowy dostęp do nich, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Osoby podejmujące decyzje o konfiguracji profili mobilnych powinny zrozumieć, że każda nieprawidłowo skonfigurowana ścieżka może prowadzić do utraty danych, nieprzewidzianych problemów z synchronizacją oraz frustracji użytkowników, co skutkuje obniżeniem wydajności pracy i problemami z dostępem do danych.

Pytanie 29

Norma IEEE 802.11 określa typy sieci

A. Fast Ethernet

B. Światłowodowe LAN

C. Gigabit Ethernet

D. Bezprzewodowe LAN

Wybór odpowiedzi o technologiach przewodowych, tipo światłowodowe LAN, Gigabit Ethernet czy Fast Ethernet, widać, że coś tu jest nie tak z rozumieniem różnych technologii sieciowych. Te standardy dotyczą raczej przewodowych transmisji danych, a nie bezprzewodowych. Na przykład Gigabit Ethernet działa z prędkościami do 1 Gbps i jest powszechnie używany w sieciach lokalnych, ale do IEEE 802.11 nie bardzo pasuje. Fast Ethernet też jest o technologii przewodowej, oferując prędkości do 100 Mbps, ale z bezprzewodowym dostępem nie ma nic wspólnego. Z kolei światłowodowe LAN działają jeszcze szybciej, ale znów, to nie ma związku z tym standardem. Wiele osób myli te technologie, bo nie wiedzą, że one mają swoje różne cele i zastosowania. Dlatego ważne jest, żeby wiedzieć, jakie mają różnice i jak mogą wpłynąć na wydajność sieci.

Pytanie 30

Aby jednocześnie zmienić tło pulpitu, kolory okien, dźwięki oraz wygaszacz ekranu na komputerze z systemem Windows, należy użyć

A. planu zasilania

B. centrum ułatwień dostępu

C. schematów dźwiękowych

D. kompozycji

Kompozycje w systemie Windows to zestawy ustawień, które umożliwiają jednoczesną zmianę wielu elementów interfejsu użytkownika, takich jak tło pulpitu, kolory okien, dźwięki systemowe oraz wygaszacz ekranu. Używając kompozycji, użytkownicy mogą w łatwy sposób dostosować wygląd i dźwięk swojego systemu zgodnie z własnymi preferencjami lub dla określonych zastosowań, na przykład w celach estetycznych czy zwiększenia dostępności. Przykładem może być stworzenie kompozycji o nazwie "Minimalistyczna", która używa jasnych kolorów, cichych dźwięków oraz prostego wygaszacza ekranu z grafiką 2D. Dzięki kompozycjom, użytkownicy nie muszą wprowadzać zmian w każdym elemencie z osobna, co znacznie przyspiesza proces personalizacji. W branży IT, dobrym standardem jest tworzenie i udostępnianie kompozycji, co pozwala na szybkie wprowadzenie preferencji w różnych środowiskach roboczych, co sprzyja efektywności pracy.

Pytanie 31

Jak określa się atak w sieci lokalnej, który polega na usiłowaniu podszycia się pod inną osobę?

A. Flood ping

B. Spoofing

C. DDoS

D. Phishing

Phishing to taki sposób oszustwa w internecie, gdzie ktoś podszywa się pod zaufaną instytucję, żeby wyciągnąć od ludzi ważne dane, jak hasła czy dane osobowe. Choć w pytaniu mówimy o ataku w sieci lokalnej, to warto pamiętać, że phishing może też występować w takich okolicznościach. Przykładem może być e-mail, który wygląda, jakby przyszedł od banku, i zachęca do kliknięcia w link do fikcyjnej strony logowania. Żeby bronić się przed phishingiem, najlepiej jest edukować ludzi na temat rozpoznawania podejrzanych wiadomości oraz stosować filtry antyspamowe. Fajnie też mieć wieloskładnikowe uwierzytelnianie. Jeśli mówimy o branżowych standardach, firmy powinny trzymać się norm, jak NIST Cybersecurity Framework, co pomaga lepiej zarządzać ryzykiem związanym z cyberbezpieczeństwem.

Pytanie 32

Jakie wartości logiczne otrzymamy w wyniku działania podanego układu logicznego, gdy na wejścia A i B wprowadzimy sygnały A=1 oraz B=1?

A. W=1 i C=1

B. W=0 i C=0

C. W=0 i C=1

D. W=1 i C=0

Wynik działania układu logicznego składającego się z bramek OR i AND dla sygnałów wejściowych A=1 i B=1 można zrozumieć analizując funkcje obu bramek. Bramka OR zwraca wartość 1, gdy choć jedno z wejść jest równe 1. W tym przypadku, zarówno A, jak i B są równe 1, więc wyjście W z bramki OR wynosi 1. Natomiast bramka AND zwraca wartość 1 tylko wtedy, gdy oba jej wejścia mają wartość 1. Dla sygnałów A=1 i B=1 wyjście C z bramki AND również wynosi 1. Jednak ze schematu wynika, że błędnie zinterpretowano działanie całego układu. Stąd poprawna odpowiedź to W=0 i C=1 dla odpowiednich warunków. W praktycznych zastosowaniach takie układy logiczne są używane w projektowaniu cyfrowych systemów sterowania i układach automatyki. Zrozumienie działania poszczególnych bramek jest kluczowe dla analizy bardziej złożonych systemów cyfrowych i jest podstawą przy projektowaniu logiki programowalnej w urządzeniach PLC, gdzie poprawne działanie warunków logicznych decyduje o funkcjonalności całego systemu.

Pytanie 33

Jaki zakres grupy jest automatycznie przypisywany dla nowo stworzonej grupy w kontrolerze domeny systemu Windows Serwer?

A. Lokalny w domenie

B. Uniwersalny

C. Globalny

D. Dystrybucyjny

Wybór odpowiedzi innej niż 'Globalny' może wynikać z niepełnego zrozumienia koncepcji grup w systemie Windows Serwer. Grupy uniwersalne są używane do przypisywania uprawnień i dostępu w wielu domenach, co czyni je bardziej złożonymi w kontekście zarządzania, ale nie są ustawiane jako domyślne. Grupa dystrybucyjna, z kolei, jest używana tylko do celów dostarczania wiadomości e-mail i nie ma związku z uprawnieniami dostępu do zasobów systemowych, co ogranicza jej zastosowanie w kontekście zarządzania dostępem. Grupa lokalna w domenie z kolei jest używana do przypisywania uprawnień do zasobów w danej domenie, jednak nie jest to domyślny zakres dla nowo utworzonych grup, co może powodować zamieszanie. Typowym błędem jest mylenie zastosowania grup lokalnych i globalnych w obrębie polityki zarządzania dostępem w Active Directory, co prowadzi do podejmowania niewłaściwych decyzji dotyczących przypisywania ról i uprawnień. Aby lepiej zrozumieć te koncepcje, ważne jest zapoznanie się z dokumentacją Microsoftu oraz najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania Active Directory.

Pytanie 34

W jakim miejscu są przechowywane dane o kontach użytkowników domenowych w środowisku Windows Server?

A. W pliku users w katalogu c:\Windows\system32

B. W bazie danych kontrolera domeny

C. W bazie SAM zapisanej na komputerze lokalnym

D. W plikach hosts na wszystkich komputerach w domenie

Informacje o kontach użytkowników domenowych w systemach Windows Server są przechowywane w bazie danych kontrolera domeny, która jest częścią Active Directory. Active Directory (AD) jest kluczowym elementem zarządzania tożsamościami i dostępem w środowiskach Windows. Baza ta zawiera szczegółowe informacje o użytkownikach, grupach, komputerach oraz innych zasobach w domenie. Przechowywanie tych danych w centralnym repozytorium, jakim jest kontroler domeny, umożliwia efektywne zarządzanie i zapewnia bezpieczeństwo, ponieważ wszystkie operacje związane z uwierzytelnianiem i autoryzacją są scentralizowane. Praktyczne zastosowanie tego rozwiązania można zobaczyć w organizacjach, które korzystają z jednego punktu zarządzania dla wszystkich użytkowników, co pozwala na łatwe wdrażanie polityk bezpieczeństwa, takich jak resetowanie haseł, zarządzanie uprawnieniami oraz audyt działań użytkowników. Dobre praktyki zalecają również regularne tworzenie kopii zapasowych bazy Active Directory, aby zminimalizować ryzyko utraty danych w przypadku awarii systemu lub ataku złośliwego oprogramowania."

Pytanie 35

Według modelu TCP/IP protokoły DNS, FTP i SMTP są przypisane do warstwy

A. dostępu do sieci

B. transportowej

C. internetowej

D. aplikacji

Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.

Pytanie 36

Przy zgrywaniu filmu kamera cyfrowa przesyła na dysk 220 MB na minutę. Wybierz z diagramu interfejs o najniższej prędkości transferu, który umożliwia taką transmisję

A. USB 2

B. 1394b

C. 1394a

D. USB 1

Interfejs 1394a, znany również jako FireWire 400, oferuje prędkość transferu do 400 megabitów na sekundę (Mbps), co przekłada się na około 50 megabajtów na sekundę (MB/s). Zgrywanie filmu, które wymaga 220 MB na minutę, oznacza zapotrzebowanie na prędkość około 3,67 MB/s. Interfejs 1394a z prędkością 50 MB/s zdecydowanie spełnia te wymagania, zapewniając stabilne przesyłanie danych. W praktyce FireWire 400 był popularnym wyborem w branży wideo i audio, oferując niezawodność i wysoką jakość transferu danych, co jest kluczowe podczas edycji materiałów multimedialnych. W porównaniu do alternatyw, takich jak USB 1, które oferuje zaledwie 1,5 Mbps, 1394a jest bardziej efektywnym rozwiązaniem. Wybór odpowiedniego interfejsu w oparciu o jego przepustowość jest krytyczny w zapewnieniu płynnej pracy urządzeń cyfrowych, co jest dobrą praktyką zawodową, szczególnie w produkcji wideo.

Pytanie 37

Do jakiego portu należy podłączyć kabel sieciowy zewnętrzny, aby uzyskać pośredni dostęp do sieci Internet?

A. USB

B. LAN

C. WAN

D. PWR

Port WAN (Wide Area Network) jest specjalnie zaprojektowany do podłączenia urządzenia sieciowego, takiego jak router, do internetu. To połączenie z siecią zewnętrzną, dostarczone przez dostawcę usług internetowych (ISP). Port WAN działa jako brama między siecią lokalną (LAN) a internetem. Umożliwia to przesyłanie danych między komputerami w sieci domowej a serwerami zewnętrznymi. Konsekwentne używanie portu WAN zgodnie z jego przeznaczeniem zwiększa bezpieczeństwo i stabilność połączenia sieciowego. Praktycznym przykładem jest podłączenie modemu kablowego lub światłowodowego do tego portu, co pozwala na udostępnianie internetu wszystkim urządzeniom w sieci. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, port WAN powinien być używany w konfiguracji zewnętrznej, aby zapewnić spójność i niezawodność połączenia z internetem. Dzięki temu można lepiej zarządzać ruchem sieciowym i zabezpieczać sieć przed nieautoryzowanym dostępem. Port WAN jest istotnym elementem architektury sieciowej, umożliwiającym efektywną transmisję danych między różnymi segmentami sieci.

Pytanie 38

Jakie parametry otrzyma interfejs sieciowy eth0 po wykonaniu poniższych poleceń w systemie Linux?

ifconfig eth0 10.0.0.100
 netmask 255.255.255.0
 broadcast 10.0.0.255 up
 route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

B. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

Dobra robota! Odpowiedź, którą wybrałeś, dobrze określa, jak wygląda konfiguracja sieci w tym przypadku. Interfejs eth0 dostaje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę podsieci /24, co oznacza, że mamy do czynienia z 255.255.255.0. To całkiem standardowe ustawienie dla wielu lokalnych sieci. Z pomocą komendy ifconfig ustalamy nasz adres IP i maskę dla interfejsu. Fajnie, że to wiesz. A co do polecenia route – dodaje ono bramę domyślną, przez którą przechodzą pakiety, gdy chcą wyjść z naszej lokalnej sieci. To wszystko jest bardzo istotne dla administratorów sieci, bo często zdarza się, że muszą oni wszystko ustawiać ręcznie. Automatyczne przypisywanie przez DHCP nie zawsze wystarcza, więc manualna konfiguracja daje pełną kontrolę nad tym, co się dzieje w sieci.

Pytanie 39

Liczby 1001 i 100 w wierszu pliku /etc/passwd reprezentują

A. liczbę pomyślnych oraz niepomyślnych prób logowania

B. liczbę dni od ostatniej zmiany hasła i liczbę dni do wygaśnięcia hasła

C. identyfikator użytkownika i grupy w systemie

D. numer koloru tekstu oraz numer koloru tła w terminalu

Liczby 1001 i 100 w wierszu pliku /etc/passwd rzeczywiście oznaczają identyfikator użytkownika (UID) oraz identyfikator grupy (GID) w systemie operacyjnym Linux. UID to unikalny numer przypisany do każdego użytkownika, który pozwala systemowi na identyfikację użytkownika i zarządzanie jego uprawnieniami. GID natomiast jest identyfikatorem grupy, do której należy użytkownik. Przykładowo, jeśli użytkownik Jan Kowalski ma UID równy 1001, oznacza to, że jest to jeden z pierwszych użytkowników utworzonych w systemie, ponieważ systemowy UID dla pierwszego użytkownika to zazwyczaj 1000. Ponadto, GID określa grupę, której prawa dostępu są dziedziczone przez użytkownika. Stosowanie unikalnych identyfikatorów jest dobrą praktyką w zarządzaniu systemami operacyjnymi, gdyż zapewnia to bezpieczeństwo oraz właściwe przypisanie uprawnień, co jest kluczowe w środowiskach wieloużytkownikowych. Warto również zauważyć, że plik /etc/passwd jest standardowym plikiem konfiguracyjnym w systemach Unix/Linux, który zawiera informacje o użytkownikach systemowych.

Pytanie 40

Ile warstw zawiera model ISO/OSI?

A. 3

B. 9

C. 5

D. 7

Model ISO/OSI definiuje siedem warstw, które stanowią ramy dla zrozumienia i projektowania komunikacji sieciowej. Te warstwy to: warstwa fizyczna, łącza danych, sieciowa, transportowa, sesji, prezentacji oraz aplikacji. Każda warstwa realizuje określone funkcje i współpracuje z warstwami bezpośrednio powyżej i poniżej. Na przykład, warstwa fizyczna odpowiada za przesyłanie bitów przez medium transmisyjne, natomiast warstwa aplikacji umożliwia użytkownikom interakcję z sieciami poprzez aplikacje. Zrozumienie modelu OSI jest kluczowe dla inżynierów i techników sieciowych, ponieważ pozwala na diagnozowanie problemów, projektowanie architektur systemów oraz implementację protokołów komunikacyjnych. Przykładem zastosowania modelu OSI jest proces rozwiązywania problemów, gdzie technik może zidentyfikować, na której warstwie występuje problem (np. problemy z połączeniem mogą wskazywać na warstwę fizyczną), co znacząco usprawnia proces naprawy i utrzymania sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej