Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 16:58
Data zakończenia: 23 maja 2025 17:23

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki typ plików powinien być stworzony w systemie operacyjnym, aby zautomatyzować najczęściej wykonywane zadania, takie jak kopiowanie, utworzenie pliku lub folderu?

A. Plik inicjujący

B. Plik konfiguracyjny

C. Plik systemowy

D. Plik wsadowy

No więc, odpowiedzi dotyczące plików konfiguracyjnych, systemowych czy inicjujących są w sumie trochę mylące. Plik konfiguracyjny w zasadzie jest tylko takim zestawieniem ustawień dla systemu albo aplikacji, więc nie ma co liczyć na automatyzację. Pliki systemowe? One tylko działają w tle, żeby system miał po prostu jak funkcjonować, ale też nie pomagają w automatyzacji. A pliki inicjujące, które uruchamiają różne programy, ani myślą o robieniu sekwencji zadań. Wiem, że czasem można pomylić te funkcje, ale warto pamiętać, że pliki konfiguracyjne to nie to samo co automatyzacja. Wielu ludzi myśli, że skoro dotyczą ustawień, to mogą też coś tam automatyzować, ale to nie tak działa. W rzeczywistości pliki wsadowe są tym, co naprawdę pomaga w automatyzacji i w efektywnym zarządzaniu systemem.

Pytanie 2

Na ilustracji, strzałka wskazuje na złącze interfejsu

A. IDE

B. FDD

C. LPT

D. COM

IDE, czyli Integrated Drive Electronics, to interfejs do podłączania dysków twardych do komputerów. To jest interfejs szeregowy, co znaczy, że przesyła dane jeden bit na raz, a nie tak jak LPT, który przesyła równolegle. Głównie używa się go do dysków twardych i napędów optycznych, a nie do zewnętrznych urządzeń jak drukarki. Porty IDE są zazwyczaj w środku komputera i mają inną budowę, przez co łatwo je odróżnić od LPT. Z kolei porty COM, znane jako porty szeregowe, służą do komunikacji i podłączania np. modemów czy myszek. Wysyłają dane bit po bicie, co sprawia, że są wolniejsze od portów równoległych, ale mają tę zaletę, że można je podłączyć na dłuższym kablu. Złącza COM są mniejsze od LPT i mają zazwyczaj 9 lub 25 pinów. Mniejsza też jest ich rola, bo FDD, czyli napędy dyskietek, w ogóle nie są powiązane z LPT. Te napędy tylko przechowują dane, nie służą do komunikacji. Ważne jest, żeby rozumieć różnice między tymi interfejsami, bo mylenie ich może prowadzić do błędów w identyfikacji czy użyciu. Warto też zwrócić uwagę na specyfikacje techniczne, żeby dobrze je wykorzystać i wiedzieć, co robić w razie problemów sprzętowych.

Pytanie 3

Który z wymienionych adresów stanowi adres hosta w obrębie sieci 10.128.0.0/10?

A. 10.192.255.255

B. 10.160.255.255

C. 10.127.255.255

D. 10.191.255.255

Odpowiedzi jak 10.127.255.255, 10.191.255.255 i 10.192.255.255 są błędne. Dlaczego? Bo nie mieszczą się w zakresie sieci 10.128.0.0/10. Tak, 10.127.255.255 należy do sieci 10.0.0.0/8, gdzie wszystkie adresy do 10.255.255.255 są zarezerwowane. Potem masz 10.191.255.255, który tak naprawdę jest na granicy i to adres rozgłoszeniowy dla 10.128.0.0/10, a nie hosta. 10.192.255.255 to już całkiem inna historia, bo to kolejna podsieć 10.192.0.0/10, więc też nie pasuje. Często ludzie myślą, że wystarczy patrzeć tylko na część adresu IP bez zwracania uwagi na maskę podsieci, co prowadzi do pomyłek. Ważne, żeby pamiętać, że adres IP zawsze składa się z identyfikatora sieci i hosta, a ich dobre zrozumienie jest mega istotne w projektowaniu i zarządzaniu sieciami komputerowymi. Wiedza o adresach to po prostu podstawa w administracji siecią.

Pytanie 4

Standardowo, w systemie Linux, twardy dysk w standardzie SATA jest oznaczany jako

A. ida

B. fda

C. sda

D. ide

Odpowiedź 'sda' jest poprawna, ponieważ w systemie Linux, twarde dyski SATA są domyślnie oznaczane jako 'sdX', gdzie 'X' to litera zaczynająca się od 'a' dla pierwszego dysku, 'b' dla drugiego itd. Oznaczenie to jest zgodne z zasadami Linuxa, które używają prefiksu 'sd' dla dysków SCSI oraz ich odpowiedników, takich jak SATA. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy administrator systemu przeszukuje urządzenia blokowe w systemie za pomocą komendy 'lsblk', aby uzyskać informacje o podłączonych dyskach. Zrozumienie tej konwencji jest kluczowe dla zarządzania dyskami, partycjami i systemami plików w Linuxie, co ma istotne znaczenie w kontekście administracji serwerami i komputerami stacjonarnymi. Ponadto, zapoznanie się z dokumentacją systemową, taką jak 'man' dla komend związanych z zarządzaniem dyskami, może pomóc w głębszym zrozumieniu tych oznaczeń.

Pytanie 5

Aby system operacyjny mógł szybciej uzyskiwać dostęp do plików zapisanych na dysku twardym, konieczne jest wykonanie

A. partycjonowania dysku

B. fragmentacji dysku

C. szyfrowania dysku

D. defragmentacji dysku

Szyfrowanie dysku to proces zabezpieczania danych poprzez ich kodowanie, co nie ma bezpośredniego wpływu na szybkość dostępu do plików. Zastosowanie szyfrowania przyczynia się do ochrony wrażliwych informacji, jednakże nie poprawia efektywności operacji odczytu i zapisu, co jest kluczowe w kontekście wydajności systemu. Fragmentacja dysku natomiast odnosi się do rozproszenia danych, które występuje w wyniku częstego dodawania i usuwania plików; jest to zjawisko negatywne i to właśnie defragmentacja ma na celu jego usunięcie. Partycjonowanie dysku służy do podziału przestrzeni dyskowej na odrębne jednostki, co może być użyteczne w zarządzaniu danymi, ale samo w sobie nie wpływa na szybkość dostępu do plików. Typowym błędem jest mylenie fragmentacji z innymi operacjami, co prowadzi do nieporozumień na temat ich funkcji. Właściwe zrozumienie tych pojęć jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym i jego wydajnością, a ignorowanie ich może prowadzić do znacznych spadków prędkości oraz nieefektywności w operacjach z danymi.

Pytanie 6

Symbol umieszczony na obudowie komputera stacjonarnego informuje o zagrożeniu przed

A. porażeniem prądem elektrycznym

B. promieniowaniem niejonizującym

C. możliwym zagrożeniem radiacyjnym

D. możliwym urazem mechanicznym

Symbol przedstawiony na obudowie komputera to powszechnie stosowany znak ostrzegawczy przed porażeniem prądem elektrycznym Składa się z żółtego trójkąta z czarną obwódką oraz czarną błyskawicą w środku Ten symbol informuje użytkownika o potencjalnym ryzyku związanym z kontaktem z nieosłoniętymi przewodami lub urządzeniami elektrycznymi mogącymi znajdować się pod niebezpiecznym napięciem Znak ten jest szeroko stosowany w różnych gałęziach przemysłu gdzie istnieje możliwość porażenia prądem szczególnie w miejscach o dużym natężeniu energii elektrycznej Przestrzeganie oznaczeń jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscach pracy oraz w domach Zgodnie z międzynarodowymi normami i standardami takimi jak ISO 7010 czy ANSI Z535.4 stosowanie tego rodzaju symboli jest wymagane do informowania o zagrożeniach elektrycznych Praktyczne zastosowanie znaku obejmuje nie tylko sprzęt komputerowy ale także rozdzielnie elektryczne oraz inne urządzenia przemysłowe gdzie występuje ryzyko kontaktu z prądem Elektryczność mimo swoich korzyści stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia dlatego znajomość i rozumienie takich symboli jest kluczowe w codziennym użytkowaniu urządzeń elektrycznych i elektronicznych

Pytanie 7

Jakie urządzenie zapewnia zabezpieczenie przed różnorodnymi atakami z sieci i może również realizować dodatkowe funkcje, takie jak szyfrowanie danych przesyłanych lub automatyczne informowanie administratora o włamaniu?

A. koncentrator

B. firewall sprzętowy

C. regenerator

D. punkt dostępowy

Firewall sprzętowy, znany również jako zapora ogniowa, to kluczowe urządzenie w architekturze bezpieczeństwa sieci, które służy do monitorowania i kontrolowania ruchu sieciowego w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem oraz atakami z sieci. Funkcjonalność firewalla obejmuje nie tylko blokowanie niepożądanych połączeń, ale także możliwość szyfrowania przesyłanych danych, co znacząco podnosi poziom bezpieczeństwa informacji. Przykładowo, w przedsiębiorstwie firewall może być skonfigurowany do automatycznego powiadamiania administratora o podejrzanych aktywnościach, co pozwala na szybką reakcję na potencjalne zagrożenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, firewalle powinny być regularnie aktualizowane oraz dostosowywane do zmieniających się warunków w sieci, aby skutecznie przeciwdziałać nowym typom zagrożeń. Wiele organizacji wdraża rozwiązania firewallowe w połączeniu z innymi technologiami zabezpieczeń, co tworzy wielowarstwowy system ochrony, zgodny z zaleceniami standardów bezpieczeństwa takich jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 8

W specyfikacji procesora można znaleźć informację: "Procesor 32bitowy". Co to oznacza?

A. procesor dysponuje 32 rejestrami

B. procesor dysponuje 32 liniami danych

C. procesor dysponuje 32 bitami CRC

D. procesor dysponuje 32 liniami adresowymi

Procesor oznaczony jako 32-bitowy ma zdolność przetwarzania danych w blokach o wielkości 32 bitów. Oznacza to, że jednocześnie może operować na 32 bitach informacji, co wpływa na wydajność przetwarzania danych. W praktyce, procesory 32-bitowe są w stanie zaadresować maksymalnie 4 gigabajty pamięci RAM (2^32 adresów), co często jest wystarczające dla wielu aplikacji, chociaż we współczesnych systemach zdominowanych przez aplikacje o dużych wymaganiach pamięciowych, zastosowanie procesorów 64-bitowych stało się standardem. W kontekście standardów branżowych, architektura x86 jest jednym z najpopularniejszych przykładów wykorzystywania procesorów 32-bitowych, co można dostrzec w systemach operacyjnych oraz oprogramowaniu. Warto zauważyć, że programy kompilowane dla architektury 32-bitowej często są bardziej zoptymalizowane pod kątem wykorzystania pamięci, co jest przydatne w systemach z ograniczonymi zasobami. W praktyce, wybór między 32-bitowym a 64-bitowym procesorem powinien być dostosowany do konkretnych potrzeb użytkownika oraz aplikacji, które zamierza on uruchomić.

Pytanie 9

Na schemacie blokowym funkcjonalny blok RAMDAC ilustruje

A. pamięć RAM karty graficznej

B. przetwornik cyfrowo-analogowy z pamięcią RAM

C. pamięć ROM karty graficznej

D. przetwornik analogowo-cyfrowy z pamięcią RAM

RAMDAC jest kluczowym komponentem w kartach graficznych, który przekształca dane wideo z postaci cyfrowej na analogową. Jego główną funkcją jest obsługa konwersji sygnałów potrzebnych do wyświetlania obrazu na monitorach CRT. RAMDAC zawiera pamięć RAM, która przechowuje paletę kolorów i przetwornik cyfrowo-analogowy do generowania sygnałów wideo. Przykładem praktycznego zastosowania RAMDAC jest możliwość precyzyjnego odwzorowania kolorów dzięki zastosowaniu tablic look-up, co pozwala na dostosowanie wyjściowego sygnału do różnych standardów wyświetlania. Współczesne technologie, takie jak HDMI czy DisplayPort, zminimalizowały rolę RAMDAC, jednak jego koncepcje pozostają istotne w zrozumieniu podstaw grafiki komputerowej. Zrozumienie działania RAMDAC jest fundamentem dla inżynierów zajmujących się projektowaniem układów graficznych, a wykorzystanie standardów, jak VESA, gwarantuje kompatybilność z szeroką gamą urządzeń wyświetlających. Wiedza o RAMDAC umożliwia projektowanie systemów z zachowaniem pełnej kontroli nad jakością sygnału wideo, co jest kluczowe w zastosowaniach profesjonalnych, gdzie jakość obrazu ma zasadnicze znaczenie.

Pytanie 10

Oprogramowanie, które pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym, to

A. rozmówca

B. analyzer

C. middleware

D. sterownik

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące ról różnych typów oprogramowania w kontekście komunikacji sieciowej. Komunikator to aplikacja umożliwiająca użytkownikom wymianę wiadomości w czasie rzeczywistym, ale nie ma bezpośredniego wpływu na to, jak dane są przesyłane przez kartę sieciową ani jak system operacyjny obsługuje te operacje. Sniffer, z drugiej strony, to narzędzie służące do przechwytywania i analizy ruchu sieciowego, co jest pomocne w diagnostyce i monitorowaniu, ale nie pełni roli pośrednika między sprzętem a systemem. Middleware to oprogramowanie, które łączy różne aplikacje i umożliwia im współpracę, szczególnie w architekturze rozproszonej, ale nie zajmuje się bezpośrednią komunikacją na poziomie sprzętowym. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych odpowiedzi, to mylenie funkcji urządzeń i oprogramowania. Użytkownicy mogą nie zauważać, że sterownik jest niezbędny do efektywnej komunikacji na poziomie sprzętowym, a inne wymienione opcje nie pełnią tej roli. Zrozumienie, jakie zadania pełnią różne komponenty w systemie, jest kluczowe dla efektywnego rozwiązywania problemów oraz projektowania systemów informatycznych zgodnych z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 11

Grupa, w której członkom można nadawać uprawnienia jedynie w obrębie tej samej domeny, co domena nadrzędna lokalnej grupy domeny, nosi nazwę grupa

A. uniwersalna

B. lokalna domeny

C. lokalna komputera

D. globalna

Grupa lokalna domeny to typ grupy, której członkowie i uprawnienia są ograniczone do danej domeny. Oznacza to, że możesz przypisywać uprawnienia tylko w kontekście tej samej domeny, co jest zgodne z modelami zarządzania tożsamością i dostępem. Kluczowym zastosowaniem grup lokalnych domeny jest możliwość zarządzania dostępem do zasobów w sieci, co jest istotne w środowiskach korporacyjnych. Na przykład, jeśli masz zasoby, takie jak foldery lub drukarki, które powinny być dostępne tylko dla użytkowników tej samej domeny, wykorzystanie grup lokalnych domeny jest odpowiednim rozwiązaniem. Stosując grupy lokalne, administracja może łatwiej kontrolować dostęp do tych zasobów, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność zarządzania. W praktyce, grupy lokalne są często wykorzystywane w połączeniu z kontrolą dostępu opartą na rolach (RBAC), co pozwala na bardziej granularne zarządzanie uprawnieniami, zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT.

Pytanie 12

Administrator Active Directory w domenie firma.local pragnie skonfigurować mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Ma on być przechowywany na serwerze serwer1, w folderze pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia opisane wymagania?

A. \serwer1\dane$\%username%

B. \firma.local\dane\%username%

C. \firma.local\pliki\%username%

D. \serwer1\pliki\%username%

Odpowiedź \serwer1\dane$\%username% jest poprawna, ponieważ odpowiada na wymagania dotyczące przechowywania profilu mobilnego użytkowników na serwerze serwer1 w folderze udostępnionym jako dane$. W kontekście Active Directory, profile mobilne powinny być przechowywane w lokalizacji, która jest dostępna dla użytkowników z różnych komputerów. Folder danych$ jest folderem ukrytym, co jest zgodne z dobrymi praktykami bezpieczeństwa, ponieważ ogranicza dostęp do plików użytkowników zgodnie z założeniami polityki zabezpieczeń. Użycie zmiennej %username% pozwala na tworzenie dedykowanych folderów dla każdego użytkownika, co ułatwia zarządzanie danymi i zapewnia ich izolację. Typowym przykładem zastosowania jest sytuacja w przedsiębiorstwie, gdzie pracownicy mogą logować się do różnych stacji roboczych, a ich ustawienia i pliki są automatycznie synchronizowane, co zwiększa efektywność pracy. Warto również podkreślić, że stosowanie odpowiednich ścieżek do folderów profilu mobilnego przyczynia się do ułatwienia administracji i zgodności z politykami zachowania danych.

Pytanie 13

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, nie można zastosować złącza

A. USB

B. D-SUB

C. HDMI

D. SATA

Odpowiedź SATA jest prawidłowa, ponieważ to złącze nie jest przeznaczone do przesyłania sygnałów wideo ani audio. SATA (Serial ATA) służy głównie do łączenia dysków twardych i napędów SSD z płytą główną komputera, a nie do przesyłania danych multimedialnych. W przypadku projektora multimedialnego najbardziej popularne złącza to D-SUB, HDMI oraz USB, które są przeznaczone do transmitowania sygnałów wideo oraz dźwięku. Na przykład HDMI, będące standardem w nowoczesnych urządzeniach, obsługuje sygnały w wysokiej rozdzielczości oraz dźwięk wielokanałowy w jednym kablu, co czyni je bardzo wygodnym rozwiązaniem. D-SUB, z kolei, to starsze złącze analogowe, które było powszechnie stosowane w monitorach i projektorach, lecz nie obsługuje sygnałów cyfrowych. W praktyce, wybierając odpowiednie złącze do projektora, warto kierować się jego specyfikacjami oraz możliwościami urządzeń, aby zapewnić najlepszą jakość obrazu i dźwięku.

Pytanie 14

Urządzenie, które pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z siecią komputerową przewodową, to

A. modem

B. koncentrator

C. regenerator

D. punkt dostępowy

Regenerator, koncentrator i modem to urządzenia, które pełnią różne funkcje w sieciach komputerowych, ale nie są odpowiednie do zapewnienia bezprzewodowego dostępu do sieci przewodowej. Regenerator jest używany do wzmacniania sygnału elektrycznego w sieciach kablowych, co może być istotne w przypadku długich odległości, jednak nie ma funkcji bezprzewodowego dostępu. Należy zrozumieć, że jego działanie polega na odbiorze i przesyłaniu sygnału, a nie na tworzeniu połączenia z urządzeniami mobilnymi. Koncentrator (hub), z kolei, to urządzenie, które łączy wiele komputerów w sieci przewodowej, ale działa w sposób pasywny, przesyłając wszystkie dane do wszystkich podłączonych urządzeń, co nie jest efektywne w kontekście nowoczesnych sieci. Modem, czyli urządzenie do modemu/demodulacji, ma na celu łączenie sieci lokalnej z Internetem, ale również nie umożliwia komunikacji bezprzewodowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi to mylenie ról tych urządzeń i brak zrozumienia, że punkt dostępowy jest jedynym rozwiązaniem, które umożliwia sprzętom mobilnym dostęp do sieci LAN poprzez komunikację radiową. Współczesne rozwiązania sieciowe wymagają znajomości funkcji i zastosowań różnych urządzeń, aby prawidłowo je integrować i korzystać z ich możliwości.

Pytanie 15

W programie Explorator systemu Windows, naciśnięcie klawisza F5 zazwyczaj powoduje wykonanie następującej operacji:

A. otwierania okna wyszukiwania

B. odświeżania zawartości bieżącego okna

C. uruchamiania drukowania zrzutu ekranowego

D. kopiowania

Klawisz F5 w programie Explorator systemu Windows jest standardowo przypisany do czynności odświeżania zawartości bieżącego okna. Oznacza to, że naciśnięcie tego klawisza spowoduje ponowne załadowanie aktualnych danych wyświetlanych w folderze lub na stronie internetowej. Ta funkcjonalność jest szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy chcemy upewnić się, że widzimy najnowsze informacje, na przykład po dodaniu lub usunięciu plików. W praktyce, odświeżanie okna pozwala na szybkie sprawdzenie zmian w zawartości, co jest nieocenione w codziennej pracy z plikami i folderami. Warto zaznaczyć, że jest to zgodne z ogólnym standardem interakcji użytkownika w systemach operacyjnych, gdzie klawisz F5 jest powszechnie używany do odświeżania. W kontekście dobrych praktyk, znajomość skrótów klawiaturowych, takich jak F5, przyczynia się do zwiększenia efektywności pracy i oszczędności czasu, stanowiąc istotny element przeszkolenia użytkowników w zakresie obsługi systemu Windows.

Pytanie 16

Który z elementów szafy krosowniczej został pokazany na ilustracji?

A. Przepust kablowy 2U

B. Wieszak do kabli 2U

C. Maskownica 1U

D. Panel krosowy 1U

Panel krosowy 1U jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, który umożliwia organizację i zarządzanie okablowaniem w szafach krosowniczych. Dzięki swojej konstrukcji pozwala na łatwe przypisywanie portów i bezproblemową zmianę połączeń, co jest nieocenione w dynamicznych środowiskach IT. Panel krosowy 1U jest zgodny ze standardami przemysłowymi takimi jak TIA/EIA-568, co zapewnia jego kompatybilność z różnymi systemami okablowania. Zwykle jest wyposażony w odpowiednią liczbę portów RJ-45, które pozwalają na podłączenie kabli kategorii 5e, 6 lub nawet wyższych. W praktyce, panel krosowy jest podstawą dla zarządzanych sieci w biurach, centrach danych oraz instytucjach, gdzie kluczowe jest utrzymanie wysokiej jakości i organizacji sieci. Użycie paneli krosowych pozwala na uporządkowanie kabli i ułatwia diagnozowanie problemów sieciowych poprzez szybki dostęp do poszczególnych portów. Montaż panelu w szafie krosowniczej jest prosty, a jego obsługa intuicyjna, co czyni go powszechnym rozwiązaniem w branży IT.

Pytanie 17

Który z protokołów będzie wykorzystany przez administratora do przesyłania plików na serwer?

A. HTTP (Hyper Text Transfer Protocol)

B. DNS (DomainName System)

C. DHCP (Domain Host Configuration Protocol)

D. FTP (File Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to taki standardowy sposób przesyłania plików między komputerami w sieci. Fajnie sprawdza się, gdy trzeba wrzucać, pobierać lub zarządzać plikami na serwerach. Dzięki FTP transfer plików jest szybki i w miarę bezpieczny, co czyni go istotnym narzędziem dla administratorów. Działa to w systemie klient-serwer, gdzie komputer z klientem FTP łączy się z serwerem, by przesłać pliki. Można go używać do wrzucania aktualizacji oprogramowania, przesyłania danych między serwerami czy ułatwiania zdalnym użytkownikom dostępu do plików. Warto też pamiętać o FTPS lub SFTP, które dodają szyfrowanie, co chroni transfer danych. FTP jest dość powszechny w IT i trzyma się różnych standardów bezpieczeństwa, co jest ważne w codziennej pracy z danymi.

Pytanie 18

Hosty A i B nie są w stanie nawiązać komunikacji z hostem C. Między hostami A i B wszystko działa poprawnie. Jakie mogą być powody, dla których hosty A i C oraz B i C nie mogą się komunikować?

A. Adresy IP należą do różnych podsieci

B. Switch, do którego są podłączone hosty, jest wyłączony

C. Host C ma niewłaściwie skonfigurowaną bramę domyślną

D. Adres IP hosta C jest adresem rozgłoszeniowym

Nie jest do końca prawdą, że problem hosta C wynika z błędnej bramy domyślnej, bo tutaj chodzi o to, że hosty są w różnych podsieciach. Nawet jakby brama była źle ustawiona, to komunikacja w obrębie jednej podsieci działałaby bez problemu. A jeśli switch byłby wyłączony, to żadna komunikacja nie mogłaby się odbywać, nie tylko między C a innymi. Co do adresu rozgłoszeniowego, to host C nie może być pod takim adresem, bo on jest zarezerwowany dla przesyłania danych do wszystkich urządzeń w danej podsieci. Dlatego urządzenia nie mogą mieć przypisanych adresów rozgłoszeniowych. Często w takich sytuacjach mylimy problemy z konfiguracją sieciową z błędami sprzętowymi albo z problemami w adresacji IP. Kluczowe jest, żeby rozumieć, że komunikacja w sieci lokalnej musi bazować na wspólnej przestrzeni adresowej, co pozwala na przesyłanie danych bez pośredników. Na egzaminie zawodowym ważne jest, żeby umieć rozróżniać te dwa typy problemów, bo to fundament dobrego zarządzania siecią w pracy. Analizowanie adresacji i poznawanie topologii sieci to kluczowe umiejętności, które pomagają w lokalizowaniu i rozwiązywaniu problemów z łącznością. Zrozumienie różnic w konfiguracji podsieci to ważny krok w skutecznym diagnozowaniu kłopotów, co jest istotne w codziennej pracy administratora.

Pytanie 19

Protokół trasowania wewnętrznego, który opiera się na analizie stanu łącza, to

A. OSPF

B. EGP

C. RIP

D. BGP

RIP, czyli Routing Information Protocol, to taki prosty protokół trasowania, który działa na zasadzie wektora odległości. Używa metryki liczby przeskoków, żeby określić najlepszą trasę do celu. Ale ma swoje wady, bo w większych sieciach nie radzi sobie zbyt dobrze, jak chodzi o skalowalność czy efektywność. Gdy w sieci zmienia się coś, to RIP może nie nadążać, co prowadzi do problemów, bo trasy mogą być nieaktualne. EGP i BGP to inne protokoły, które są używane głównie do wymiany informacji między różnymi systemami w Internecie. EGP to protokół starszy, który już nie jest popularny, podczas gdy BGP ma większą złożoność i działa na innej warstwie. Czasami ludzie myślą, że wszystkie protokoły trasowania są sobie równe, albo że takie prostsze jak RIP wystarczą w dużych sieciach. I to nie zawsze jest prawda, bo może to prowadzić do złych wyborów i problemów z optymalizacją trasowania, co w końcu wpłynie na wydajność sieci.

Pytanie 20

Jakie jest zadanie programu Wireshark?

A. analiza wydajności komponentów komputera

B. obserwacja działań użytkowników sieci

C. uniemożliwienie dostępu do komputera przez sieć

D. ochrona komputera przed wirusami

Wireshark jest zaawansowanym narzędziem służącym do analizy ruchu sieciowego, które pozwala na monitorowanie i rejestrowanie wszystkich pakietów danych przesyłanych w sieci komputerowej. Dzięki temu administratorzy mogą dokładnie śledzić działania użytkowników, diagnozować problemy z siecią, a także analizować bezpieczeństwo. Przykładowo, Wireshark może być używany do identyfikacji nieautoryzowanych prób dostępu do zasobów sieciowych lub do wykrywania nieprawidłowości w komunikacji między urządzeniami. Program umożliwia wizualizację ruchu w czasie rzeczywistym oraz oferuje funkcje filtrowania, które pozwalają skupić się na interesujących nas danych. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, gdzie ciągłe monitorowanie jest kluczowe dla zapewnienia ich bezpieczeństwa i wydajności. Wireshark jest również zgodny z wieloma standardami branżowymi, co czyni go narzędziem niezastąpionym dla inżynierów sieciowych i specjalistów z zakresu cyberbezpieczeństwa.

Pytanie 21

W systemie NTFS do zmiany nazwy pliku konieczne jest posiadanie uprawnienia

A. odczytu oraz wykonania

B. zapisania

C. modyfikacji

D. odczytania

Uprawnienie do modyfikacji pliku w systemie NTFS (New Technology File System) pozwala na wykonywanie różnych operacji związanych z plikiem, takich jak jego edytowanie, usuwanie oraz zmiana nazwy. Użytkownik posiadający uprawnienie do modyfikacji ma pełną kontrolę nad danym plikiem, co jest kluczowe w kontekście zarządzania danymi i ich organizacji w systemie. Przykładowo, jeśli użytkownik chce zaktualizować dokument tekstowy lub zmienić jego nazwę dla łatwiejszej identyfikacji, musi mieć przyznane odpowiednie uprawnienie. Z perspektywy dobrych praktyk w zarządzaniu systemami plików, ważne jest, aby uprawnienia były przydzielane zgodnie z zasadą najmniejszych uprawnień, co minimalizuje ryzyko przypadkowego usunięcia lub zmiany plików przez nieautoryzowanych użytkowników. W praktyce oznacza to, że administratorzy powinni dokładnie oceniać, które konta użytkowników potrzebują dostępu do modyfikacji plików, co zapobiega niekontrolowanym zmianom w systemie. W związku z tym, uprawnienie do modyfikacji jest fundamentem, który umożliwia skuteczne zarządzanie plikami oraz ich bezpieczeństwem.

Pytanie 22

Do czego służy oprogramowanie Microsoft Hyper-V?

A. lokalizacji zasobów w sieci

B. wirtualizacji komputerów fizycznych

C. identyfikacji komputerów w sieci

D. zdalnego łączenia z innymi hostami

Zdalne połączenie z innymi hostami, identyfikacja komputera w sieci oraz lokalizacja zasobów sieciowych to kwestie związane z różnymi aspektami zarządzania infrastrukturą IT, które nie są bezpośrednio związane z funkcjami Hyper-V. Zdalne połączenie z innymi hostami zazwyczaj realizowane jest za pomocą protokołów takich jak RDP (Remote Desktop Protocol) czy SSH (Secure Shell), które umożliwiają użytkownikom zdalny dostęp do systemów operacyjnych zainstalowanych na różnych komputerach. Hyper-V jako platforma wirtualizacyjna nie skupia się na tej funkcjonalności, a raczej na tworzeniu i zarządzaniu wirtualnymi maszynami. Identyfikacja komputera w sieci to aspekt związany z adresowaniem IP i protokołami sieciowymi, które są odpowiedzialne za komunikację w obrębie lokalnych i rozległych sieci komputerowych. Użycie Hyper-V nie wpływa na proces identyfikacji maszyn w sieci. Lokalizacja zasobów sieciowych jest kolejnym obszarem, który obejmuje technologie takie jak DNS (Domain Name System) i systemy zarządzania zasobami, a nie funkcje wirtualizacji. Mylenie tych koncepcji może prowadzić do nieporozumień, ponieważ wszystkie te funkcjonalności współczesnych systemów IT są ze sobą powiązane, jednak każda z nich pełni odmienną rolę. W związku z tym, ważne jest, aby zrozumieć, że Hyper-V jest narzędziem skoncentrowanym na wirtualizacji, a nie na zdalnym dostępie, identyfikacji czy lokalizacji zasobów.

Pytanie 23

Aby prawidłowo uzupełnić składnię przedstawionego polecenia, które dzieli folder Dane pod nazwą test, w miejscu kropek należy wpisać słowo ```net ... test=C:\Dane```

A. display

B. share

C. link

D. apply

Odpowiedzi 'use', 'view' oraz 'connect' wskazują na nieporozumienie dotyczące kontekstu użycia polecenia udostępniania folderów w systemie. 'Use' sugeruje, że chodzi o korzystanie z folderu, co jest mylące w kontekście udostępniania, ponieważ nie dostarcza informacji o tym, jak folder powinien być udostępniony innym użytkownikom. 'View' koncentruje się na przeglądaniu danych, co również nie odnosi się bezpośrednio do procesu udostępniania zasobów w sieci. Z kolei 'connect' sugeruje nawiązywanie połączenia z zasobem, ale nie odnosi się do samego procesu udostępniania folderu. Każda z tych odpowiedzi nie odpowiada na pytanie o składnię polecenia udostępniania. Kluczowym błędem myślowym jest skupienie się na funkcji dostępu do folderów zamiast na ich udostępnianiu. W kontekście zarządzania zasobami w sieci, ważne jest zrozumienie różnicy między dostępem a udostępnieniem, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i zabezpieczania informacji w organizacjach.

Pytanie 24

Jakie jest usytuowanie przewodów w złączu RJ45 według schematu T568A?

A. C

B. D

C. A

D. B

Sekwencje połączeń przewodów we wtykach RJ45 są kluczowe dla prawidłowego działania systemów sieciowych, a błędne ich wykonanie może prowadzić do zakłóceń lub całkowitego braku połączenia. Warianty połączeń A, B, C nie są zgodne z normą T568A. Częstym błędem popełnianym przez osoby wykonujące instalacje sieciowe jest mylenie norm T568A i T568B, co prowadzi do nieprawidłowego montażu kabli. Wariant A zaczyna się od biało-niebieskiego i niebieskiego co jest niezgodne z normą T568A. Podobnie wariant B, który zaczyna się od biało-pomarańczowego i pomarańczowego, co jest właściwe dla standardu T568B, ale nie T568A. Wariant C również nie spełnia wymagań normy, zaczynając od biało-brązowego i brązowego. Taki dobór przewodów może skutkować nieprawidłową transmisją danych lub jej całkowitym brakiem, a także zwiększonymi zakłóceniami elektromagnetycznymi. W prawidłowym okablowaniu warto zwrócić uwagę na jednolitą sekwencję kolorów, aby uniknąć błędów i zapewnić kompatybilność z innymi instalacjami sieciowymi. Przy pracy z okablowaniem stosowanie standardów, takich jak T568A, jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności i wydajności infrastruktury sieciowej. Użytkownicy często mylnie zakładają, że sekwencja przewodów nie ma znaczenia co skutkuje trudnościami w diagnozowaniu problemów sieciowych.

Pytanie 25

W topologii gwiazdy każde urządzenie działające w sieci jest

A. połączone z jedną magistralą.

B. skonfigurowane z dwoma sąsiadującymi komputerami

C. spojone ze sobą przewodami, tworząc zamknięty pierścień.

D. podłączone do węzła sieci.

Topologia sieci nie polega na podłączeniu urządzeń do jednej magistrali, co jest typowe dla topologii magistrali. W takim układzie wszystkie urządzenia są połączone do wspólnego przewodu, co może prowadzić do problemów z kolizjami i ograniczoną wydajnością, zwłaszcza w większych sieciach. W przypadku awarii magistrali cała sieć przestaje działać. Z kolei połączenia pomiędzy dwoma sąsiadującymi komputerami sugerują strukturę sieci w formie łańcucha, co jest charakterystyczne dla topologii pierścienia lub łańcucha. W takim układzie awaria jednego urządzenia może zakłócić komunikację w całej sieci. Natomiast połączenie urządzeń w zamknięty pierścień implikuje topologię pierścienia, w której każde urządzenie jest połączone z dwoma innymi, tworząc cykl. Taki system również niesie ryzyko, ponieważ awaria jednego połączenia może sparaliżować cały układ. Niezrozumienie różnic między tymi topologiami prowadzi do błędnych wniosków odnośnie do efektywności i bezpieczeństwa sieci, co w praktyce objawia się problemami z wydajnością i zarządzaniem siecią.

Pytanie 26

Narzędziem do monitorowania, które umożliwia przechwytywanie, rejestrowanie oraz dekodowanie różnych pakietów sieciowych, jest

A. finder

B. konqueror

C. whireshark

D. tracker

Wireshark jest uznawanym standardem w dziedzinie analizy ruchu sieciowego. Jest to program służący do przechwytywania i analizy pakietów danych, co jest kluczowe w diagnostyce problemów sieciowych oraz w testowaniu zabezpieczeń. Wireshark umożliwia użytkownikom monitorowanie ruchu w czasie rzeczywistym, co pozwala na identyfikację błędów, zagrożeń oraz optymalizację wydajności sieci. Program obsługuje wiele protokołów, co czyni go niezwykle wszechstronnym narzędziem dla inżynierów sieci. Przykładowe zastosowanie Wireshark obejmuje analizę protokołów HTTP, TCP oraz UDP, co pozwala na śledzenie interakcji między różnymi elementami sieci. Ponadto, Wireshark jest stosowany w edukacji, aby nauczyć studentów podstaw działania sieci oraz analizy danych. Jako narzędzie open source, Wireshark cieszy się dużym wsparciem społeczności, co zapewnia regularne aktualizacje oraz rozwój nowych funkcji, zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 27

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje?

A. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

B. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

D. 2 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

Poprawna odpowiedź wskazuje, że na dysku MBR (Master Boot Record) można utworzyć maksymalnie cztery partycje, z czego tylko trzy mogą być partycjami podstawowymi, natomiast jedna może być rozszerzona. W przypadku wyboru opcji z jedną partycją podstawową i dwiema rozszerzonymi jest to nieprawidłowy podział, ponieważ MBR pozwala na utworzenie tylko jednej partycji rozszerzonej, która z kolei może zawierać wiele partycji logicznych. Praktyczne zastosowanie tego podziału jest istotne w kontekście organizacji danych na dysku, gdzie partycje podstawowe mogą być używane do instalacji systemów operacyjnych, podczas gdy partycje rozszerzone są wykorzystywane do tworzenia dodatkowych przestrzeni dla danych, bez ograniczeń liczby logicznych partycji. Na przykład, w typowych scenariuszach wykorzystania serwerów, administratorzy mogą tworzyć jedną partycję podstawową na system operacyjny oraz partycję rozszerzoną na dane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 28

Narzędzia do dostosowywania oraz Unity Tweak Tool to aplikacje w systemie Linux przeznaczone do

A. personalizacji systemu

B. administracji kontami użytkowników

C. ustawiania zapory systemowej

D. przydzielania uprawnień do zasobów systemowych

Narzędzia do dostrajania i Unity Tweak Tool to takie fajne dodatki w systemach Linux, które pozwalają na naprawdę sporo, gdy chcemy, żeby nasz pulpit wyglądał tak, jak nam się podoba. Chodzi o to, żeby dostosować interfejs do naszych upodobań – tu możemy zmienić motywy, ikony, czcionki, a nawet układy pulpitów. Za pomocą Unity Tweak Tool można łatwo ochrzcić nasz system nowym motywem kolorystycznym, co naprawdę potrafi odmienić jego wygląd. To narzędzie jest super, bo pozwala nam pokazać swoją osobowość i sprawia, że praca na komputerze staje się przyjemniejsza. W biurach, gdzie ludzie siedzą przy komputerze całe dnie, taka personalizacja naprawdę ma znaczenie. Moim zdaniem, jeżeli czujemy się dobrze w swoim środowisku pracy, to i efektywność idzie w górę.

Pytanie 29

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Sesje SSH prowadzą do przesyłania danych w formie zwykłego tekstu, bez szyfrowania

B. Bezpieczny protokół terminalu sieciowego oferujący usługi szyfrowania połączenia

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze nie zapewnia szyfrowania transmisji

D. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

Protokół SSH (Secure Shell) jest bezpiecznym protokołem terminalu sieciowego, który umożliwia zdalne logowanie się i zarządzanie systemami w sposób zaszyfrowany. W przeciwieństwie do wielu innych protokołów, które przesyłają dane w formie niezaszyfrowanej, SSH zapewnia integralność danych oraz poufność poprzez zastosowanie silnego szyfrowania. Przykładowo, SSH wykorzystuje algorytmy szyfrujące takie jak AES (Advanced Encryption Standard) do ochrony przesyłanych informacji, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami. Organizacje korzystają z SSH do zdalnego zarządzania serwerami, co minimalizuje ryzyko przechwycenia danych przez osoby trzecie. Dodatkowo, SSH obsługuje uwierzytelnianie kluczem publicznym, co zwiększa bezpieczeństwo połączenia eliminując ryzyko ataków typu „man-in-the-middle”. Dobrą praktyką jest również korzystanie z SSH w konfiguracji, która wymusza użycie kluczy zamiast haseł, co znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Doświadczeni administratorzy systemów powinni być zaznajomieni z konfiguracją SSH, aby maksymalnie wykorzystać jego możliwości i zabezpieczyć swoje środowisko.

Pytanie 30

Jaki typ matrycy powinien być zastosowany w monitorze modernizowanego komputera, aby zapewnić wysoką jakość obrazu oraz szerokie kąty widzenia zarówno w poziomie, jak i w pionie?

A. DLP

B. TN

C. CRT

D. IPS

Odpowiedź IPS (In-Plane Switching) jest poprawna, ponieważ matryce te oferują znakomitą reprodukcję kolorów oraz szerokie kąty widzenia, zarówno w poziomie, jak i w pionie. W przeciwieństwie do matryc TN (Twisted Nematic), które często cierpią na problemy z odwzorowaniem barw oraz kontrastem w skrajnych kątach, IPS zapewniają jednolite i realistyczne kolory niezależnie od kąta patrzenia. Dzięki tym właściwościom, monitory IPS świetnie sprawdzają się w zastosowaniach profesjonalnych, takich jak edycja zdjęć, produkcja filmowa czy projektowanie graficzne, gdzie precyzyjna kolorystyka jest kluczowa. Ponadto, matryce te charakteryzują się lepszymi parametrami luminancji oraz kontrastu, co przekłada się na lepsze wrażenia wizualne podczas oglądania filmów czy grania w gry komputerowe. W praktyce, wybór monitora IPS to standard wśród profesjonalistów, którzy potrzebują nie tylko wysokiej jakości obrazu, ale również komfortu pracy przy długich godzinach eksploatacji.

Pytanie 31

W systemie Linux narzędzie, które umożliwia śledzenie trasy pakietów od źródła do celu, pokazując procentowe straty oraz opóźnienia, to

A. route

B. tracert

C. ping

D. mtr

Wybór polecenia ping, mimo że jest to powszechnie używane narzędzie do testowania dostępności hostów w sieci, nie jest odpowiedni dla opisanego pytania. Ping jedynie wysyła pakiety ICMP Echo Request do docelowego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na sprawdzenie, czy dany adres IP jest osiągalny. Nie dostarcza jednak informacji o trasie, jaką pokonują pakiety, ani nie monitoruje strat pakietów w czasie rzeczywistym. Kolejne polecenie, route, jest narzędziem służącym do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym. Umożliwia przeglądanie i modyfikację ścieżek routingu, jednak nie jest używane do analizy opóźnień czy strat pakietów. Natomiast tracert (w systemie Windows) jest odpowiednikiem traceroute, ale jest to narzędzie, które działa na innej zasadzie i może nie dostarczać tak szczegółowych danych o czasie odpowiedzi w sposób, w jaki robi to mtr. Typowym błędem w rozumieniu tych narzędzi jest przypuszczenie, że każde z nich pełni tę samą funkcję, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania w diagnostyce i zarządzaniu sieciami. Kluczowe jest zrozumienie, jakie konkretne informacje są potrzebne do analizy problemów z łącznością, aby wybrać odpowiednie narzędzie do rozwiązania danego problemu.

Pytanie 32

Wykonane polecenia, uruchomione w interfejsie CLI rutera marki CISCO, spowodują ```Router#configure terminal Router(config)#interface FastEthernet 0/0 Router(config-if)#ip address 10.0.0.1 255.255.255.0 Router(config-if)#ip nat inside```

A. konfiguracja interfejsu wewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

B. konfiguracja interfejsu zewnętrznego z adresem 10.0.0.1/24 dla NAT

C. pozwolenie na ruch z sieci o adresie 10.0.0.1

D. zdefiniowanie zakresu adresów wewnętrznych 10.0.0.1 ÷ 255.255.255.0

Ustawienie interfejsu wewnętrznego o adresie 10.0.0.1/24 dla technologii NAT jest poprawnym działaniem, ponieważ komenda 'ip nat inside' wskazuje na to, że dany interfejs jest przeznaczony do komunikacji wewnętrznej w sieci NAT. Adres 10.0.0.1 z maską 255.255.255.0 oznacza, że jest to adres przypisany do interfejsu FastEthernet 0/0, który jest częścią prywatnej sieci, zgodnie z definicją adresów prywatnych w standardzie RFC 1918. Działanie to jest fundamentalne w konfiguracji NAT, ponieważ pozwala na translację adresów prywatnych na publiczne, umożliwiając urządzeniom w sieci lokalnej dostęp do internetu. Dzięki temu, urządzenia mogą łączyć się z zewnętrznymi sieciami, ukrywając swoje prywatne adresy IP, co zwiększa bezpieczeństwo oraz oszczędza ograniczoną pulę adresów publicznych. Przykładem zastosowania tej konfiguracji jest mała firma, która posiada lokalną sieć komputerową, gdzie wszystkie urządzenia komunikują się z internetem poprzez jeden adres publiczny, co jest kluczowym aspektem w zarządzaniu i bezpieczeństwie sieci.

Pytanie 33

Jak będzie wyglądać liczba 29A16 w systemie binarnym?

A. 1001011010

B. 1010011010

C. 1000011010

D. 1010010110

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka typowych pułapek, które mogą prowadzić do niepoprawnych wyników. Wiele osób popełnia błąd w interpretacji cyfr szesnastkowych, nie zdając sobie sprawy z ich wartości dziesiętnych. Na przykład, nie uwzględniając wartości cyfry A w systemie szesnastkowym, co skutkuje błędnym przeliczeniem. Zamiast traktować A jako 10, niektórzy mogą mylnie użyć wartości 11 lub innej, co prowadzi do błędnych wyników. Dodatkowo, konwersja z systemu szesnastkowego do binarnego wymaga znajomości odpowiednich reprezentacji binarnych dla każdej cyfry. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, mogły one wyniknąć z pomyłek w tej konwersji, na przykład poprzez złą kombinację binarną dla cyfr 2, 9 i A. Ważne jest również, aby przy konwersji nie zapominać o zerach wiodących, które są istotne w kontekście liczby binarnej. Błąd w dodawaniu lub pomijaniu zer może prowadzić do znacznej różnicy w końcowym wyniku. Takie pomyłki są częste wśród osób uczących się, dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i upewnić się, że każda cyfra jest poprawnie przetłumaczona na jej równowartość binarną. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe w programowaniu oraz w pracy z systemami informatycznymi, gdzie precyzyjna reprezentacja danych jest niezbędna.

Pytanie 34

Aby uzyskać więcej wolnego miejsca na dysku bez tracenia danych, co należy zrobić?

A. defragmentację dysku

B. kopię zapasową dysku

C. oczyszczanie dysku

D. weryfikację dysku

Wykonywanie backupu dysku ma na celu zabezpieczenie danych przed ich utratą, jednak nie wolno mylić tego procesu z zwalnianiem miejsca na dysku. Backup polega na tworzeniu kopii zapasowej plików i folderów, co jest kluczowe w kontekście ochrony danych, ale nie redukuje fizycznego zużycia przestrzeni na dysku. Sprawdzanie dysku to proces diagnostyczny, który identyfikuje błędy i uszkodzenia na nośniku, natomiast defragmentacja jest operacją mającą na celu reorganizację danych na dysku w celu poprawy wydajności. Choć wszystkie te działania są istotne dla zarządzania danymi, nie prowadzą one do zwolnienia miejsca na dysku. Często użytkownicy mogą sądzić, że wystarczy skopiować dane na inny nośnik lub sprawdzić stan dysku, aby rozwiązać problem z jego pojemnością. To mylące podejście może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami, gdzie użytkownicy próbują poprawić wydajność systemu poprzez działania, które nie mają wpływu na ilość dostępnego miejsca. Zrozumienie różnicy między tymi procesami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi oraz optymalizacji pracy systemu.

Pytanie 35

Serwer zajmuje się rozgłaszaniem drukarek w sieci, organizowaniem zadań do wydruku oraz przydzielaniem uprawnień do korzystania z drukarek

A. FTP

B. wydruku

C. plików

D. DHCP

Wybór odpowiedzi niepoprawnych często wynika z błędnego zrozumienia roli różnych technologii w kontekście zarządzania zasobami drukarskimi. Odpowiedź dotycząca FTP (File Transfer Protocol) wprowadza w błąd, ponieważ jest to protokół służący do wymiany plików w sieci, a nie do zarządzania drukarkami. FTP nie ma żadnych funkcji związanych z kolejkowaniem zadań wydruku ani przydzielaniem dostępu do urządzeń. Podobnie, odpowiedzi związane z plikami również są mylące. Pliki są jednostkami danych przechowywanymi w systemach komputerowych, ale nie zajmują się procesem wydruku ani zarządzaniem drukarkami. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za dynamiczne przypisywanie adresów IP urządzeniom w sieci, co również nie ma związku z funkcją serwera wydruku. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych konkluzji, ponieważ użytkownicy mogą nie dostrzegać, że różne technologie pełnią odmienne, wyspecjalizowane funkcje w infrastrukturze IT. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych podejść ma swoje unikalne zadania i nie powinny być ze sobą mylone, co może powodować nieefektywność w zarządzaniu urządzeniami w biurze. Rozpoznanie roli serwera wydruku jako centralnego punktu dla wszystkich zadań związanych z drukowaniem pozwala na optymalizację procesów biznesowych.

Pytanie 36

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. nazwę domenową

B. nazwę komputera

C. adres sprzętowy

D. adres IPv6

Czasem możesz się pomylić w odpowiedziach, co może być związane z niejasnościami co do ról różnych protokołów i pojęć w sieciach. Zgłoszenie, że ARP zmienia adres IP na adres IPv6, to błąd, bo ARP działa tylko w przypadku adresów IPv4. Dla IPv6 mamy NDP, który ma bardziej zaawansowane funkcje, takie jak nie tylko mapowanie adresów, ale też zarządzanie komunikacją. Można też się pomylić, myląc adresy IP z witryną komputera. Adres IP to unikalny identyfikator urządzenia w sieci, podczas gdy nazwa komputera to taki bardziej przyjazny sposób identyfikacji, który można zamienić na IP przez DNS, ale nie przez ARP. Dlatego też, jeśli pomylisz adres sprzętowy z nazwą domenową, możesz się pogubić w tym, jak działają różne protokoły sieciowe. Nazwa domenowa jest używana do identyfikacji zasobów, ale nie jest bezpośrednio powiązana z adresowaniem sprzętowym. Takie błędy mogą prowadzić do mylnych wniosków o tym, jak działają różne protokoły w sieciach, co jest naprawdę istotne dla zrozumienia i kierowania nowoczesnymi systemami IT.

Pytanie 37

W jakim oprogramowaniu trzeba zmienić konfigurację, aby użytkownik mógł wybrać z listy i uruchomić jeden z różnych systemów operacyjnych zainstalowanych na swoim komputerze?

A. GRUB

B. CMD

C. QEMU

D. GEDIT

Wybór niewłaściwych programów do zarządzania rozruchem systemów operacyjnych często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji. QEMU jest narzędziem do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie maszyn wirtualnych, lecz nie jest przeznaczone do zarządzania rozruchem wielu systemów operacyjnych na tym samym komputerze. CMD, czyli Command Prompt, jest interpretem poleceń w systemie Windows, który służy do wykonywania różnych poleceń, ale także nie ma możliwości zarządzania procesem rozruchu systemów operacyjnych. GEDIT to prosty edytor tekstu używany głównie w środowisku GNOME, który nie ma żadnych funkcji związanych z rozruchem systemów. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi wirtualizacyjnych lub edytorów tekstów z systemami bootloaderów. Bootloader jest kluczowym elementem architektury systemu operacyjnego, a jego rola polega na odpowiednim załadowaniu i uruchomieniu wybranego systemu. Zrozumienie, że GRUB jest specjalnie zaprojektowany do tych celów, a inne wymienione programy nie spełniają tej funkcji, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem komputerowym. Dlatego istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi w kontekście ich przeznaczenia oraz zrozumienie ich ograniczeń.

Pytanie 38

Atak typu hijacking na serwer internetowy charakteryzuje się

A. zbieraniem danych na temat atakowanej sieci oraz poszukiwaniem jej słabości

B. przejęciem kontroli nad połączeniem pomiędzy komputerami, które się komunikują

C. łamaniem zabezpieczeń, które chronią przed nieautoryzowanym dostępem do programów

D. przeciążeniem aplikacji, która udostępnia konkretne dane

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują różne podejścia do problematyki bezpieczeństwa sieciowego, które nie odpowiadają właściwej definicji ataku hijacking. Przeciążenie aplikacji, o którym mowa, odnosi się do ataków typu Denial of Service (DoS), gdzie celem jest zablokowanie dostępu do zasobów przez zalanie serwera ogromną ilością ruchu. Takie ataki nie polegają na przejęciu kontroli nad sesjami, lecz na wyczerpaniu zasobów systemowych. Łamanie zabezpieczeń przed niedozwolonym użytkowaniem programów natomiast dotyczy ataków, w których wykorzystywane są luki w oprogramowaniu do uzyskania nieautoryzowanego dostępu, ale nie jest związane z samym przejęciem połączeń między urządzeniami. Zbieranie informacji o sieci i szukanie luk jest etapem przygotowawczym w wielu atakach, jednak nie definiuje to samego ataku typu hijacking, który koncentruje się na manipulacji komunikacją. Warto zauważyć, że mylenie tych pojęć może prowadzić do nieefektywnych strategii obronnych, ponieważ różne typy ataków wymagają różnych podejść w zabezpieczaniu systemów. Zrozumienie specyfiki ataków sieciowych oraz ich klasyfikacja jest kluczowe dla odpowiednich działań prewencyjnych i reagowania na incydenty.

Pytanie 39

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. odbierania wiadomości e-mail

B. przydzielania adresów IP, bramy oraz DNS-a

C. konfiguracji urządzeń sieciowych i zbierania informacji o nich

D. szyfrowania połączenia terminalowego z komputerami zdalnymi

Wybór odpowiedzi dotyczącej odbioru poczty elektronicznej jest błędny, ponieważ protokół SNMP nie ma związku z przesyłaniem wiadomości e-mail. Poczta elektroniczna korzysta z takich protokołów jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) do wysyłania wiadomości, POP3 (Post Office Protocol) lub IMAP (Internet Message Access Protocol) do ich odbierania. SNMP natomiast służy do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieci, co jest całkowicie odmiennym zastosowaniem. Z kolei przydzielanie adresów IP oraz konfigurowanie bramy i DNS-a jest realizowane przez protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), który automatycznie przypisuje adresy IP urządzeniom w sieci, co również jest niezwiązane z funkcjonalnością SNMP. Próba powiązania SNMP z szyfrowaniem terminalowego połączenia z komputerami zdalnymi wprowadza dodatkowe nieporozumienia, ponieważ za takie zabezpieczenia odpowiadają protokoły takie jak SSH (Secure Shell). W praktyce, błędne przypisanie funkcji SNMP do zarządzania pocztą czy przydzielania adresów IP wynika z nieznajomości roli, jaką ten protokół odgrywa w architekturze sieciowej. SNMP jest używane do zbierania danych i monitorowania stanu urządzeń, a nie do bezpośredniego zarządzania lub przesyłania informacji użytkowych, jak to ma miejsce w przypadku poczty elektronicznej czy zdalnego dostępu.

Pytanie 40

Jaką funkcję serwera z grupy Windows Server trzeba dodać, aby serwer mógł realizować usługi rutingu?

A. Usługi zarządzania dostępu w usłudze Active Directory

B. Usługi zasad i dostępu sieciowego

C. Usługi domenowe w usłudze Active Directory

D. Serwer sieci Web (IIS)

Usługi NAP (czyli te od zasad i dostępu sieciowego) są naprawdę istotne, jak chodzi o to, kto ma dostęp do zasobów w sieci. Umożliwiają administratorom ustalanie reguł, które sprawdzają, czy użytkownicy i urządzenia są bezpieczne przed wejściem do sieci. Przykładowo, jeśli zmieniamy coś w naszej infrastrukturze, serwer z NAP może ocenić, czy klient ma aktualne oprogramowanie antywirusowe lub system operacyjny. Na tej podstawie decyduje, czy dać pełny dostęp, jakiś ograniczony, czy całkowicie zablokować. W praktyce dzięki tym usługom mamy lepszą kontrolę nad politykami dostępu, co zdecydowanie zwiększa bezpieczeństwo naszej sieci i ułatwia zarządzanie IT, zwłaszcza w środowisku Windows Server. Z mojego doświadczenia, to naprawdę ważne, żeby mieć to wszystko pod kontrolą.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej