Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 00:11
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 00:31

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Z procedury wytyczenia obiektu budowlanego na miejscu geodeta przygotowuje dokument określany jako

A. planem zagospodarowania działki

B. szkicem dokumentacyjnym

C. szkicem tyczenia

D. szkicem sytuacyjnym

Szkic tyczenia to naprawdę ważny dokument, który geodeta robi podczas wytyczania obiektu budowlanego. W skrócie, jego głównym celem jest pokazanie, gdzie dokładnie ma stać budynek na działce, bazując na wcześniej przygotowanym projekcie oraz przepisach. Dzięki niemu można uniknąć pomyłek, bo jasno pokazuje granice działki i miejsca, w których będą poszczególne części budynku. W praktyce powinno się w nim znaleźć kilka ważnych informacji, jak szczegółowe pomiary czy odniesienia do punktów osnowy geodezyjnej. Używając takiego dobrze zrobionego szkicu, proces budowlany jest dużo sprawniejszy i łatwiej jest trzymać się projektu oraz przepisów.

Pytanie 2

Jakie wielkości powinny być mierzone z punktów obserwacyjnych podczas analizy przemieszczeń poziomych metodą trygonometryczną?

A. Wysokości

B. Kąty poziome

C. Przewyższenia

D. Kąty pionowe

Wybór kąta pionowego jako kluczowego pomiaru w metodzie trygonometrycznej do analizy przemieszczeń poziomych jest błędny, ponieważ kąty pionowe odnoszą się do nachylenia w kierunku wertykalnym, co nie ma bezpośredniego wpływu na poziome przemieszczenia punktów. Pomiar przewyższeń oraz wysokości również nie jest odpowiedni w kontekście badań dotyczących przemieszczeń poziomych. Przewyżenie odnosi się do różnicy wysokości pomiędzy dwoma punktami, a zrozumienie tego aspektu nie jest istotne przy ocenie poziomych odległości. Wysokości punktów są również istotne w kategoriach geodezyjnych, ale ich pomiar nie przyczynia się bezpośrednio do analizy przemieszczeń horyzontalnych. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie pomiarów wertykalnych i poziomych, co prowadzi do nieprawidłowych założeń w projektach budowlanych i inżynieryjnych. Stosowanie odpowiednich pomiarów kątów poziomych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, pozwalając na uzyskanie rzetelnych wyników, które są kluczowe dla analizy i monitorowania przemieszczeń. W geodezji i inżynierii zrozumienie różnicy między pomiarami poziomymi a wertykalnymi jest fundamentem, na którym opiera się dokładność wszystkich późniejszych analiz statystycznych i geodezyjnych.

Pytanie 3

Jednostkę rejestrową obiektów budowlanych stanowią budynki, które są niezależnym od gruntu przedmiotem własności, zlokalizowane w obrębie

A. jednego obrębu i będące własnością różnych właścicieli

B. jednej działki i będące własnością różnych właścicieli

C. jednego obrębu i będące własnością tego samego właściciela

D. jednej nieruchomości i będące własnością różnych właścicieli

Inne odpowiedzi mają sporo pomyłek w rozumieniu definicji jednostki rejestrowej budynków, co jest kluczowe, żeby zrozumieć zasady dotyczące własności nieruchomości. Twierdzenie, że jednostkę rejestrową mogą tworzyć budynki różnych właścicieli, jest po prostu nieprawidłowe, bo z definicji wynika, że muszą one być własnością tej samej osoby. Jakby tak było, mogłoby to prowadzić do zamieszania w ewidencji i problemów z zarządzaniem nieruchomościami, ponieważ każdy właściciel mógłby korzystać z budynków po swojemu, co sprawiłoby zamieszanie w sprawach prawnych. Dodatkowo, myślenie o tym, żeby utworzyć jednostkę rejestrową na podstawie gruntów, gdzie są budynki różnych właścicieli, może zatarć granice prawne i prowadzić do konfliktów o to, kto ma prawo korzystać z czego oraz kto za co odpowiada. Z perspektywy prawnej, jednostka rejestrowa powinna być narzędziem do zarządzania nieruchomościami, a błędne definiowanie tego pojęcia może negatywnie wpłynąć na przejrzystość i efektywność w gospodarce przestrzennej. Zrozumienie tych zasad wydaje się być kluczowe, szczególnie przy podejmowaniu decyzji o kupnie, sprzedaży czy zarządzaniu nieruchomościami.

Pytanie 4

Kto jest uprawniony do złożenia w odpowiednim sądzie wniosku o ujawnienie w księdze wieczystej przystąpienia do scalenia oraz podziału nieruchomości?

A. właściciel nieruchomości

B. użytkownik nieruchomości

C. wójt

D. geodeta

Wybór geodety lub właściciela nieruchomości jako osoby odpowiedzialnej za złożenie wniosku to pomyłka. Każda z tych ról ma swoją specyfikę i różne obowiązki. Geodeta, chociaż jest ważny w kwestiach pomiarów i granic działek, działa na zlecenie wójta, a nie samodzielnie. Jego zadaniem jest robienie dokumentacji geodezyjnej, a nie składanie wniosków. Użytkownik nieruchomości, czyli ktoś, kto korzysta z danej ziemi, nie ma jakby formalnych uprawnień do zarządzania takimi sprawami, to już wymaga udziału organów samorządowych. Właściciel też nie jest tą osobą, która wszystko załatwi, mimo że ma wpływ na decyzje dotyczące swojej własności. Ważne jest, żebyśmy zrozumieli, że tylko wójt może podejmować te formalne kroki związane z administracją gruntami. Jego rola jest kluczowa, bo zapewnia, że wszystko idzie zgodnie z przepisami i lokalnymi planami.

Pytanie 5

Gdzie należy zarejestrować lokalizację punktów kontrolnych podczas badania przemieszczeń poziomych zapory?

A. Na terenie przed zaporą.

B. Na koronie zapory.

C. W bezpośrednim sąsiedztwie zapory.

D. Na dnie zapory.

Położenie punktów kontrolowanych przy badaniu przemieszczeń poziomych zapory należy utrwalać na koronie zapory, ponieważ to jest miejsce, które pozwala na bezpośrednie monitorowanie przemieszczeń strukturalnych. Korona zapory jest istotnym elementem, ponieważ zapewnia stabilność i integralność hydraulicznej konstrukcji, a jej monitorowanie jest kluczowe dla zapobiegania potencjalnym awariom. Zainstalowanie punktów kontrolnych w tym miejscu umożliwia dokładne pomiary oraz obserwacje w kontekście zmian, które mogą zachodzić na skutek działania czynników zewnętrznych, takich jak ciśnienie wody, erozja lub osuwiska. Dobre praktyki inżynieryjne oraz standardy, takie jak wytyczne międzynarodowych organizacji zajmujących się inżynierią hydrotechniczną, zalecają monitorowanie punktów kontrolnych na koronie zapory w celu wczesnego wykrywania niepokojących przemieszczeń. Przykładowo, w przypadku zapory o dużych wymiarach, regularne pomiary poziomu wody oraz obserwacja ewentualnych deformacji korony mogą dostarczyć cennych informacji, które pomogą w podjęciu działań prewencyjnych.

Pytanie 6

Aby ustalić skalę wyrysowania z mapy ewidencyjnej, wybrano działkę o powierzchni 0,0500 ha w kształcie prostokąta. Zmierzono na wyrysie długości boków działki, które wynoszą 25 i 20 mm. Jaką skalę ma ten wyrys?

A. 1:1000

B. 1:2000

C. 1:500

D. 1:5000

Wybór niepoprawnej skali wyrysu najczęściej wynika z błędnej interpretacji wymiarów działki lub skalowania danych w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistości. Odpowiedzi takie jak 1:5000 czy 1:2000 sugerują, że użytkownik mógł pomylić długości rzeczywiste z długościami na wyrysie. Przykładowo, skala 1:5000 oznacza, że 1 mm na mapie odpowiada 5000 mm (czyli 5 m) w terenie, co nie może być zgodne z wymiarami prostokątnej działki o powierzchni 500 m². Podobnie, odpowiedź 1:2000, która wskazuje na większy stosunek rzeczywistych wymiarów do wymiarów na wyrysie, również implikuje, że długości na wyrysie są zredukowane w zbyt dużym stopniu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każda skala reprezentuje konkretne zasady przeliczeń w kontekście geodezyjnym. Aby uniknąć tego typu błędów, warto zwrócić uwagę na konkretne przeliczenia oraz zrozumieć, jak obliczać powierzchnie oraz długości w oparciu o wyrys. Przy pracy z mapami ewidencyjnymi i ich skalami pomocne jest posługiwanie się standardowymi narzędziami geodezyjnymi oraz oprogramowaniem, które umożliwia dokładne odwzorowanie i obliczenia. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków i może skutkować poważnymi konsekwencjami w kontekście projektów budowlanych czy planowania przestrzennego.

Pytanie 7

Systemem nawigacji satelitarnej, który umożliwia dokładne ustalanie pozycji, jest

A. GPS

B. RTK

C. RTN

D. GNSS

Wybierając odpowiedzi takie jak GPS, RTK lub RTN, można napotkać pewne nieporozumienia dotyczące zakresu i funkcji różnych systemów nawigacji. GPS, mimo że jest jednym z najpopularniejszych systemów nawigacji satelitarnej, jest jedynie częścią większego systemu GNSS. Ograniczając się do GPS, użytkownik może nie docenić globalnej skali i różnorodności dostępnych systemów, co prowadzi do niepełnego zrozumienia tematu. RTK (Real-Time Kinematic) to technika, która oferuje poprawę dokładności danych GNSS poprzez stosowanie korygujących sygnałów z punktów referencyjnych. Chociaż RTK jest bardzo użyteczne w precyzyjnym pozycjonowaniu, to jednak nie jest to system nawigacji satelitarnej sam w sobie, lecz metoda korzystająca z GNSS. Z kolei RTN (Real-Time Network) odnosi się do sieci stacji referencyjnych GNSS, które działają podobnie jak RTK, oferując korekcje w czasie rzeczywistym dla poprawy dokładności. Jednak podobnie jak RTK, RTN nie jest samodzielnym systemem, ale raczej technologią wspierającą GNSS. Dlatego kluczowym jest zrozumienie, że GNSS to nadrzędny termin, który obejmuje zarówno systemy, jak i metody, co jest istotne dla prawidłowego korzystania z technologii nawigacji satelitarnej.

Pytanie 8

Który z poniższych dokumentów jest konieczny do realizacji wstępnego projektu podziału działki?

A. Plan pomiarowy

B. Spis zmian danych ewidencyjnych

C. Wypis z rejestru gruntów

D. Protokół dotyczący granic

Wypis z rejestru gruntów jest kluczowym dokumentem, który dostarcza informacji o stanie prawnym i faktycznym danej działki. Zawiera on dane dotyczące właścicieli, powierzchni, przeznaczenia oraz obciążeń związanych z nieruchomością. Przy wykonywaniu wstępnego projektu podziału działki, znajomość tych informacji jest niezbędna, aby zapewnić zgodność z obowiązującym prawem oraz planowaniem przestrzennym. Przykładowo, projektant, bazując na wypisie, może ocenić, czy dany podział będzie zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz jakie ewentualne ograniczenia mogą się wiązać z użytkowaniem działki. W praktyce, dokument ten jest także często wymagany przez urzędników podczas składania wniosków o pozwolenie na podział, co czyni go nieodłącznym elementem procesu formalnego. Warto zaznaczyć, że odpowiedni standardy urbanistyczne oraz przepisy dotyczące ewidencji gruntów nakładają obowiązek posługiwania się aktualnymi danymi z rejestru gruntów, co podkreśla jego znaczenie w procesie projektowym.

Pytanie 9

Pomiar geodezyjny sytuacji szczegółu terenowego zaliczanego do grupy I, który umożliwia ustalenie położenia tego szczegółu w odniesieniu do punktów poziomej osnowy geodezyjnej, powinien być przeprowadzony z dokładnością nie mniejszą niż

A. ±0,30 m

B. ±0,20 m

C. ±0,10 m

D. ±0,50 m

Geodezyjny pomiar sytuacyjny szczegółów terenowych zaliczanego do grupy I z dokładnością nie mniejszą niż ±0,10 m jest zgodny z wymaganiami normatywnymi w dziedzinie geodezji. Zgodnie z obowiązującymi standardami, precyzyjne określenie położenia punktów w terenie jest kluczowe dla wielu zastosowań, takich jak planowanie inwestycji, inżynieria lądowa czy zarządzanie przestrzenią. Dokładność pomiaru na poziomie ±0,10 m pozwala na skuteczne lokalizowanie obiektów i szczegółów, co jest szczególnie istotne w kontekście prac budowlanych czy zagospodarowania terenu. W praktyce, ta precyzja umożliwia także lepsze odwzorowanie istniejących warunków terenowych w dokumentacji geodezyjnej, co z kolei wpływa na dokładność dalszych projektów i planów. Przykładowo, w przypadku budowy dróg, precyzyjne pomiary wpływają na bezpieczeństwo i efektywność realizacji inwestycji. W związku z tym, stosowanie wytycznych, które określają tę dokładność, jest niezbędne dla zachowania wysokich standardów jakości w geodezyjnych pracach pomiarowych.

Pytanie 10

Przy użyciu metody graficznej nie jesteśmy w stanie ustalić danych do tyczenia z

A. mapy analogowej

B. szkiców polowych

C. wydruku mapy numerycznej

D. odbitki mapy do celów projektowych

Szkice polowe, jako forma dokumentacji terenowej, są zazwyczaj nieprecyzyjne i mają charakter roboczy. Zawierają jedynie podstawowe informacje, które często są subiektywne i mogą być niekompletne. W odróżnieniu od map analogowych, odbitek mapy do celów projektowych oraz wydruków mapy numerycznej, które są opracowaniami geodezyjnymi opartymi na dokładnych pomiarach, szkice polowe nie spełniają standardów dokładności wymaganych do tyczenia. Przykładowo, w przypadku projektów budowlanych, gdzie precyzyjne wymiary i lokalizacja obiektów są kluczowe, stosowanie szkiców polowych jako podstawy do tyczenia może prowadzić do poważnych błędów, takich jak niewłaściwe umiejscowienie fundamentów. Dobre praktyki w geodezji wskazują, że do tyczenia zawsze należy korzystać z materiałów, które odzwierciedlają rzeczywiste warunki terenu, co zapewnia efektywność i dokładność realizacji projektów. W związku z tym, metodą graficzną nie można skutecznie określić danych do tyczenia z szkiców polowych, gdyż ich jakość i wiarygodność są niewystarczające.

Pytanie 11

Jakie z wymienionych klas użytków rolnych są zgodne z polskim systemem oceny gleb?

A. LII, IIIa, IIIb, IVa, IVb, V, VI

B. II III, IVa, IVb, Va, Vb, VI

C. IIIa, IIb, IITa, IIIb, IV, V, VI

D. Ia, Ib, IIa, IIb, III, IV, V, VI

Typowe błędy w odpowiedziach, które nie są zgodne z polskim systemem bonitacji gleb, wynikają z nieprecyzyjnego rozumienia klas gruntów oraz ich praktycznego zastosowania w rolnictwie. Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi zawiera klasy takie jak IIIa, IIb, IITa i IV, które nie odzwierciedlają rzeczywistych kategorii w systemie bonitacji. Na przykład, klasa IIb nie istnieje w polskiej klasyfikacji, co jest kluczowym błędem. W systemie bonitacji gruntów ornych w Polsce, klasy są zdefiniowane na podstawie jakości gleby, a klasa IITa nie jest uznawana, co sugeruje braki w wiedzy na temat struktury klasyfikacji. Ponadto, klasy przedstawione w drugiej odpowiedzi, takie jak IIIb czy IV, są właściwe, ale brak uwzględnienia LII, kluczowej dla efektywnego wykorzystania gleb, czyni tę odpowiedź niekompletną. Z kolei w odpowiedzi, która sugeruje II III, IVa, IVb, Va, Vb, VI, nieprawidłowe jest łączenie klas, które nie są zgodne z rzeczywistością. Klasyfikacja gruntów ma na celu nie tylko ocenę ich właściwości, ale również ich przydatności rolniczej, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji w zakresie agrotechniki i zarządzania gruntami. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każda klasa ma swoje charakterystyki, a ich znajomość jest niezbędna dla optymalizacji produkcji rolniczej oraz zrównoważonego wykorzystania zasobów glebowych.

Pytanie 12

Jak nazywa się nieprzerwany teren gruntowy znajdujący się w obrębie jednego obrębu, posiadający jednorodny status prawny i oddzielony od sąsiednich działek za pomocą granic?

A. Nieruchomość

B. Działka ewidencyjna

C. Granica klasyfikacyjna

D. Granica użytku

Działka ewidencyjna to pojęcie kluczowe w kontekście gospodarki nieruchomościami oraz zarządzania gruntami. Jest to wydzielony, ciągły obszar gruntowy, który jest zdefiniowany w dokumentacji geodezyjnej i ewidencyjnej. Działka ewidencyjna jest jednorodna pod względem prawnym, co oznacza, że łączy w sobie określone prawa własnościowe i użytkowe. W praktyce oznacza to, że działka może być przedmiotem obrotu prawnego, a jej granice są jasno określone na mapach ewidencyjnych. Działki ewidencyjne mają istotne znaczenie w kontekście planowania przestrzennego, ponieważ umożliwiają organom administracyjnym monitorowanie zmian dotyczących użycia gruntów oraz ich klasyfikacji. Ponadto, działki ewidencyjne są podstawą do naliczania podatków od nieruchomości oraz są często punktem odniesienia w transakcjach sprzedaży. W Polsce regulacje dotyczące ewidencji gruntów i budynków są określone w ustawie z dnia 17 maja 1989 roku o gospodarce nieruchomościami, co podkreśla znaczenie tego pojęcia w krajowym prawodawstwie.

Pytanie 13

Obowiązek prowadzenia geodezyjnej rejestracji sieci uzbrojenia terenu (GESUT) spoczywa na

A. wojewodzie

B. prezydencie

C. staroście

D. marszałku

Prowadzenie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu (GESUT) jest jedną z kluczowych funkcji starosty, który odpowiada za organizację i nadzór nad dokumentacją geodezyjną w swoim powiecie. GESUT jest narzędziem, które pozwala na kompleksowe zarządzanie informacjami o sieciach uzbrojenia terenu, takich jak wodociągi, kanalizacje czy linie energetyczne. Odpowiedzialność starosty w tym zakresie wynika z przepisów prawa, które nakładają na niego obowiązek zapewnienia aktualności oraz dostępności danych geodezyjnych. Praktyczne zastosowanie GESUT polega na umożliwieniu jednostkom samorządu terytorialnego oraz inwestorom efektywnego planowania i realizacji inwestycji budowlanych, a także na zapewnieniu ochrony interesów publicznych poprzez odpowiednie zarządzanie infrastrukturą. Starosta, jako organ prowadzący ewidencję, musi przestrzegać standardów określonych w ustawodawstwie geodezyjnym oraz uczestniczyć w doskonaleniu systemów informatycznych wspierających ewidencję sieci uzbrojenia.

Pytanie 14

W obszarze, gdzie ostatnim numerem działki jest 403/1, złączono dwie przyległe do siebie działki ewidencyjne o numerach 22/1 oraz 22/2. Nowo powstała działka przyjmie numer

A. 22/3

B. 403/2

C. 22

D. 404

Odpowiedź 404 jest prawidłowa, ponieważ w procesie łączenia działek ewidencyjnych, nowa działka otrzymuje numer będący kontynuacją numeracji w obrębie, w którym te działki się znajdują. W tym przypadku ostatnią działką w obrębie jest 403/1, co sugeruje, że kontynuacja numeracji powinna przebiegać w kierunku wzrostu. Działki 22/1 i 22/2, które zostały połączone, mają numery mniejsze niż 403, co oznacza, że przydzielanie nowego numeru powinno odbywać się w sposób naturalny, zgodny z istniejącą numeracją. Nowa działka, powstała z połączenia, otrzymuje numer 404, ponieważ jest to pierwsza wolna liczba po 403/1. W praktyce, taka numeracja jest istotna dla zachowania porządku w ewidencji gruntów oraz ułatwienia identyfikacji działek zarówno przez urzędy, jak i właścicieli czy potencjalnych nabywców. Zgodnie z obowiązującymi standardami, numeracja działek powinna być spójna, a jej zmiany odpowiednio dokumentowane w systemie ewidencji gruntów.

Pytanie 15

W sytuacji wywłaszczenia nieruchomości z nieuregulowanym stanem prawnym, informacje potrzebne do jej określenia powinny być pozyskane z

A. oświadczeń właścicieli

B. katastru nieruchomości

C. wywiadów terenowych

D. pomiarów terenowych

Katastr nieruchomości to takie podstawowe źródło informacji o tym, co dzieje się z działkami. Jak mamy do czynienia z wywłaszczeniem, a stan prawny nieruchomości nie jest jasny, to dane z katastru mogą się okazać bardzo cenne. Na przykład, gdy planuje się budowę jakiejś infrastruktury publicznej, urzędnicy korzystają z katastru, żeby ustalić, które działki mogą być wywłaszczenie. Katastr pokazuje wszystkie zmiany, które zaszły np. przez kupno, zasiedzenie czy inne sposoby nabycia praw do działki. Dlatego jest to wiarygodne źródło informacji. Z mojego doświadczenia, standardy branżowe, jak normy ISO, mówią, że warto korzystać z aktualnych i rzetelnych danych, a katastr idealnie się w to wpisuje, szczególnie w kontekście decyzji o nieruchomościach.

Pytanie 16

Jeśli nachylenie niwelety trasy wynosi 2%, a wysokość punktu początkowego niwelety to 58,30 m, to jaka będzie wysokość pierwszego punktu hektometrowego?

A. 60,50 m

B. 58,50 m

C. 60,30 m

D. 59,30 m

Aby obliczyć wysokość pierwszego punktu hektometrowego na trasie o pochyleniu niwelety wynoszącym 2% i wysokości punktu początkowego 58,30 m, należy zastosować odpowiednie wzory. Pochylenie 2% oznacza, że na każdą jednostkę długości trasy, wysokość zmienia się o 2 cm. W przypadku pierwszego punktu hektometrowego, który znajduje się 100 m od punktu początkowego, zmiana wysokości wynosi 2% z 100 m, co daje 2 m. Dlatego wysokość pierwszego punktu hektometrowego można obliczyć dodając 2 m do wysokości punktu początkowego: 58,30 m + 2 m = 60,30 m. Ta zasada jest zgodna z normami inżynierskimi, które uwzględniają wpływ nachylenia terenu na pomiary wysokości, będąc kluczowym elementem w projektowaniu i budowie infrastruktury transportowej. Znajomość takich obliczeń jest istotna dla inżynierów zajmujących się geodezją i budownictwem drogowym, gdzie precyzyjne pomiary wysokości mają znaczenie dla bezpieczeństwa i prawidłowego funkcjonowania dróg.

Pytanie 17

W jakiej metodzie realizacji pomiarów inwentaryzacyjnych sieci uzbrojenia terenu wymagane są wyspecjalizowane urządzenia elektroniczne?

A. Odkrywki terenowej

B. Pośredniej

C. Bezpośredniej

D. Mechanicznej

Wykonywanie pomiarów inwentaryzacyjnych sieci uzbrojenia terenu za pomocą metod bezpośrednich, mechanicznych czy odkrywek terenowych nie wymaga użycia specjalistycznych urządzeń elektronicznych. Metoda bezpośrednia polega na fizycznym pomiarze elementów infrastruktury, co można zrealizować przy użyciu prostych narzędzi, takich jak taśmy pomiarowe czy poziomice. Ta technika, choć sprawdzona, ma swoje ograniczenia, szczególnie w kontekście lokalizacji podziemnych instalacji, które mogą być łatwo pominięte. W przypadku metody mechanicznej z kolei, pomiary wykonuje się za pomocą narzędzi mechanicznych, co również nie wymaga elektroniki, a jedynie umiejętności manualnych. Wreszcie, odkrywka terenowa to proces, który polega na wykopaniu części gruntu w celu wizualnej inspekcji i pomiaru instalacji. Tego typu podejście ma swoje wady, takie jak duże koszty związane z pracami ziemnymi oraz ryzyko uszkodzenia istniejącej infrastruktury. Zastosowanie tych metod może prowadzić do niepełnych lub błędnych danych o stanie sieci, ponieważ są one często czasochłonne i mogą nie oddać rzeczywistego obrazu układu podziemnych instalacji. Należy pamiętać, że efektywna inwentaryzacja wymaga podejścia opartego na technologii, które umożliwi uzyskanie pełnych i dokładnych informacji, co w praktyce czyni metodę pośrednią znacznie bardziej efektywną.

Pytanie 18

Jakie elementy wchodzą w skład mapy ewidencyjnej?

A. Symbole funkcji uzbrojenia terenu

B. Zarysy typów gleb

C. Zarysy użytków gruntowych

D. Miejsca lokalizacji odkrywek glebowych

Kontury użytków gruntowych stanowią kluczowy element treści mapy ewidencyjnej, ponieważ przedstawiają różne typy użytków w danym obszarze, takie jak grunty orne, łąki, lasy czy tereny zabudowane. Mapa ewidencyjna jest narzędziem wykorzystywanym w planowaniu przestrzennym oraz w zarządzaniu zasobami gruntowymi. Dzięki oznaczeniu konturów użytków gruntowych, użytkownicy mogą szybko zidentyfikować i ocenić dostępność oraz typy terenów w danym regionie. Praktycznym przykładem zastosowania konturów użytków gruntowych jest proces prowadzenia analiz przestrzennych, które pozwalają na optymalizację wykorzystania gruntów, ochronę środowiska oraz planowanie inwestycji. W Polsce standardy dotyczące ewidencji gruntów i budynków są regulowane przez przepisy prawa, takie jak Ustawa o gospodarce nieruchomościami, co zapewnia, że dane zawarte w mapach ewidencyjnych są zgodne z obowiązującymi normami i praktykami branżowymi.

Pytanie 19

W przypadku gdy oznaczenie gruntów i budynków w ewidencji różni się od tego w księdze wieczystej, należy przygotować wykaz

A. synchronizacyjny

B. zmian gruntowych

C. zmian danych ewidencyjnych

D. numeracji działek

Poprawna odpowiedź, dotycząca sporządzenia wykazu synchronizacyjnego, jest kluczowa w kontekście zarządzania danymi ewidencyjnymi nieruchomości. Gdy oznaczenie nieruchomości w ewidencji gruntów i budynków jest niezgodne z danymi w księdze wieczystej, konieczne jest podjęcie działań mających na celu synchronizację tych informacji. Wykaz synchronizacyjny ma na celu ujednolicenie danych, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego obiegu informacji w systemach ewidencyjnych. Praktycznym przykładem zastosowania wykazu synchronizacyjnego może być sytuacja, gdy po przeprowadzeniu prac geodezyjnych ujawniono rozbieżności w oznaczeniu działek. W takim przypadku sporządzenie wykazu synchronizacyjnego pozwala na formalne uaktualnienie danych w ewidencji oraz księgach wieczystych, co jest istotne dla ochrony praw właścicieli nieruchomości. Standardy branżowe, takie jak zasady wynikające z Ustawy o gospodarce nieruchomościami, wskazują, że takie działania są nie tylko zalecane, ale wręcz wymagane dla zachowania porządku w dokumentacji.

Pytanie 20

Pale drewniane poddane impregnacji stosuje się do zabezpieczania granic na obszarach

A. kopalnianych

B. bagnistych

C. zurbanizowanych

D. górzystych

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego specyfiki zastosowania pali drewnianych w różnych warunkach terenowych. Tereny górzyste, mimo że mogą wymagać stabilnych konstrukcji, zazwyczaj nie są miejscem sprzyjającym stosowaniu drewnianych pali impregnacyjnych, ponieważ struktury te są bardziej narażone na zmienne warunki atmosferyczne oraz erozję. W takich lokalizacjach preferowane są inne metody fundamentowania, takie jak betonowe słupy czy stalowe konstrukcje. Z kolei tereny kopalniane, gdzie dominują działania związane z wydobyciem surowców, również nie wymagają użycia pali drewnianych, ponieważ w takich miejscach istotne są inne rozwiązania technologiczne, które skutecznie zabezpieczają obszar przed osuwiskami i upadkami. Podobnie, w terenach zurbanizowanych, gdzie przeważają betonowe i stalowe konstrukcje, pali drewniane nie są praktycznym wyborem. W takich warunkach materiał drewniany często nie spełnia norm wytrzymałościowych oraz nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony, który jest wymagany przez przepisy budowlane. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze odpowiednich materiałów budowlanych kierować się specyfiką terenu oraz wymaganiami projektowymi.

Pytanie 21

Jakie działania należy podjąć w odniesieniu do dokumentu, na podstawie którego następuje zmiana w bazie danych operatu ewidencyjnego, złożona przez stronę?

A. Włączyć do zbioru dokumentów uzasadniających wpisy

B. Komisyjnie brakować po wykonaniu wpisu

C. Zwrócić stronie wnioskodawczej zmianę

D. Przekazać do odpowiedniego archiwum państwowego

Dokumenty związane z zmianami w bazie danych operatu ewidencyjnego odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu prawidłowej ewidencji oraz dokumentacji procesów administracyjnych. Odpowiedzi sugerujące, że dokument taki powinien być przekazany do archiwum państwowego, są mylne, ponieważ archiwizacja jest procesem, który ma miejsce dopiero po zrealizowaniu wszelkich formalności związanych z wprowadzeniem zmiany. Przekazanie dokumentu do archiwum przed jego pełnym rozliczeniem i uaktualnieniem bazy danych może prowadzić do utraty istotnych informacji potrzebnych do weryfikacji w przyszłości. Z kolei pomysł komisyjnego brakowania dokumentu po dokonaniu wpisu jest niewłaściwy, ponieważ dokumenty uzasadniające zmiany są niezbędne do weryfikacji i audytów, a ich usunięcie może poważnie ograniczyć przejrzystość działań administracji. Zwrócenie dokumentu stronie zgłaszającej zmianę także jest nieadekwatne, ponieważ to organ administracyjny jest odpowiedzialny za utrzymanie ewidencji oraz zapewnienie jej integralności. W praktyce, błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z braku zrozumienia roli, jaką dokumentacja odgrywa w systemie ewidencyjnym oraz niewłaściwego postrzegania procesów związanych z archiwizowaniem i zabezpieczaniem danych.

Pytanie 22

Na podstawie przedstawionych Szczegółowych zasad i warunków scalenia i podziału nieruchomości objętych planem wskaż, która działka nie może być wydzielona.

[...]
§ 3.1 Przedmiotem ustaleń planu są tereny oznaczone symbolami:

MN - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej,
MNU - teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i/lub usług,
MW - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej,
MWU - teren zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej i/lub usług,
UG - teren usług gastronomii,
UH - teren usług handlu,
ZD - teren ogrodów działkowych,
ZP - teren zieleni urządzonej.

[...]

Rozdział 8
Szczegółowe zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości objętej planem

§ 17. Nie wyznacza się obszarów, dla których wymagane jest dokonanie scalenia i podziału nieruchomości.
§ 18.1. Ustala się następujące zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości:

1) Minimalne powierzchnie nowo wydzielonych działek:

a) 850 m² - dla terenów oznaczonych symbolem MN,
b) 1000 m² - dla terenów oznaczonych symbolami MNU, ZP, ZD,
c) 1200 m² - dla terenów oznaczonych symbolami MW, MWU, UG, UH,

[...]

A. Działka o wymiarach 20x40 m, na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

B. Działka o wymiarach 35x35 m, na terenie ogródków działkowych.

C. Działka o wymiarach 35x40 m, na terenie usług gastronomii.

D. Działka o wymiarach 25x45 m, na terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

Wybór działki o wymiarach 20x40 m jako odpowiedzi na postawione pytanie może wynikać z niezrozumienia specyfiki przepisów dotyczących terenów zabudowy jednorodzinnej. Choć działka ta spełnia wymogi dotyczące minimalnej powierzchni, to jednak kwestie związane z jej wydzieleniem powinny być analizowane w kontekście przepisów o zabudowie jednorodzinnej, które mogą się różnić w zależności od lokalizacji. Z kolei działka o wymiarach 35x35 m, zlokalizowana na terenie ogródków działkowych, również nie jest objęta problematyką scalenia, ponieważ regulacje dotyczące takich terenów są inne i nie przewidują typowych wymagań dotyczących wydzielania działek budowlanych. W przypadku działki o wymiarach 35x40 m, usytuowanej na terenie usług gastronomicznych, również należy zwrócić uwagę na przepisy dotyczące minimalnej powierzchni oraz zwartej zabudowy usługowej. Zrozumienie specyfiki każdego z rodzajów zabudowy oraz związanych z nimi przepisów jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków. Często w praktyce pojawiają się typowe błędy myślowe, takie jak mylenie wymogów dotyczących różnych typów działek, co prowadzi do niepoprawnych wybór. Ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o wydzieleniu działki zawsze konsultować się z lokalnymi przepisami oraz standardami branżowymi, aby mieć pewność, że dokonany wybór jest zgodny z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 23

Terminy skrajni oraz ukresu odnoszą się do tras

A. kolejowych

B. wodnych

C. drogowych

D. lotniczych

Pojęcia skrajni i ukresu są ściśle związane z trasami kolejowymi, ponieważ odnoszą się one do specyfikacji infrastruktury kolejowej. Skrajnia to zespół wymagań dotyczących maksymalnych wymiarów obiektów, które mogą znajdować się w pobliżu torów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i prawidłowego funkcjonowania pociągów. W kontekście kolei, skrajnia definiuje przestrzeń, którą muszą zajmować pociągi, aby uniknąć kolizji z przeszkodami, takimi jak budynki, drzewa czy inne obiekty. Ukres zaś to maksymalne wartości dla różnych parametrów ruchu kolejowego, takich jak prędkość oraz dopuszczalne nachylenie torów, co wpływa na efektywność transportu oraz komfort pasażerów. Przykładem zastosowania skrajni i ukresu jest planowanie nowych linii kolejowych oraz modernizacja istniejącej infrastruktury, gdzie te parametry muszą być ściśle przestrzegane zgodnie z normami określonymi w dokumentach takich jak „Instrukcja Techniczna dla Kolei” oraz standardami międzynarodowymi. Dzięki tym regulacjom, zapewnia się nie tylko bezpieczeństwo, ale również efektywność przewozów kolejowych, co wpływa na cały system transportowy.

Pytanie 24

Precyzja pomiarów inwentaryzacyjnych po realizacji powinna być zgodna z precyzją

A. zdefiniowaną przez błąd graniczny

B. określoną przez geodetę przeprowadzającego inwentaryzację powykonawczą

C. dwukrotnie większej niż w pomiarach realizacyjnych

D. pomiarów sytuacyjno-wysokościowych ustalonych w standardach geodezyjnych

Wybór odpowiedzi wskazujących na ustalenia dokonane przez geodetę lub określenie błędu granicznego nie uwzględnia kluczowych aspektów standardów geodezyjnych, które są niezbędne do zapewnienia jakości pomiarów powykonawczych. Ustalenie przez geodetę, jaka dokładność ma obowiązywać, w praktyce może być subiektywne i niepoparte konkretnymi normami, co może prowadzić do dużych odchyleń i błędów w dokumentacji. Ponadto, koncepcja określenia dokładności pomiarów powykonawczych na podstawie błędu granicznego również jest niewłaściwa, ponieważ nie uwzględnia specyfikacji projektowych oraz wymogów formalnych. Błędem jest również założenie, że pomiary powykonawcze mogą być mniej dokładne niż realizacyjne, ponieważ to one mają na celu weryfikację zgodności z planem i standardami. W praktyce, jeśli pomiary powykonawcze nie będą spełniać kryteriów pomiarów sytuacyjno-wysokościowych, może to prowadzić do konsekwencji finansowych związanych z koniecznością ponownego wykonania prac. Dlatego kluczowe jest, aby w każdym projekcie inwentaryzacyjnym trzymać się ściśle określonych standardów geodezyjnych, aby zapewnić, że wyniki będą rzetelne oraz przydatne dla dalszych faz realizacji inwestycji.

Pytanie 25

Podaj współrzędne punktu S, który jest środkiem ściany budynku, gdy początek ściany znajduje się w punkcie o współrzędnych X_A=1562,44 m, Y_A=3621,35 m, natomiast koniec ściany ma współrzędne X_B=1614,22 m, Y_B=3768,21 m?

A. XS=1514,22 m, YS=3668,21 m

B. XS=1562,44 m, YS=3621,35 m

C. XS=1598,82 m, YS=3684,87 m

D. XS=1588,33 m, YS=3694,78 m

Odpowiedź XS=1588,33 m, YS=3694,78 m jest poprawna, ponieważ aby obliczyć współrzędne punktu S, będącego środkiem ściany obiektu budowlanego, należy zastosować wzór na średnie wartości współrzędnych końców ściany. Współrzędne środka ściany można obliczyć, wykorzystując następujące równania: XS = (XA + XB) / 2 oraz YS = (YA + YB) / 2. Wstawiając podane dane: XA=1562,44 m, XB=1614,22 m, YA=3621,35 m oraz YB=3768,21 m, uzyskujemy: XS = (1562,44 + 1614,22) / 2 = 1588,33 m oraz YS = (3621,35 + 3768,21) / 2 = 3694,78 m. Obliczenia te są istotne w kontekście projektowania budynków, ponieważ umożliwiają precyzyjne określenie lokalizacji elementów konstrukcyjnych, co jest kluczowe dla zachowania stabilności oraz funkcjonalności obiektu. W praktyce inżynieryjnej, znajomość takich obliczeń pozwala na skuteczne planowanie i realizację projektów budowlanych zgodnie z obowiązującymi normami i standardami branżowymi.

Pytanie 26

Aby określić poziome przemieszczenia ziemnego masywu, należy użyć

A. inklinometru

B. szczelinomierza

C. aliniometru

D. pochyłomierza

Inklinometr to takie narzędzie, które pomaga zmierzyć, jak bardzo coś jest nachylone i jak się przemieszcza. Jego fajna cecha to to, że potrafi bardzo dokładnie zmierzyć małe kąty, co jest super przydatne w geotechnice oraz przy budowach. Stosuje się go głównie do sprawdzania, czy zbocza i różne budowle są stabilne, zwłaszcza w miejscach, gdzie ziemia może się ruszać. Na przykład, gdy badamy osuwiska, inklinometry pomagają nam zobaczyć, w którą stronę i jak dużo grunt się przesuwa. Żeby wszystko działało jak należy, ważne jest, żeby regularnie kalibrować te urządzenia i stosować osłony, które ochronią je przed deszczem czy wiatrem. Branżowe normy, takie jak ISO, podkreślają jak istotna jest dokładność pomiarów i ich powtarzalność, bo to ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i sukcesu naszych inwestycji.

Pytanie 27

Jakie jest maksymalne dozwolone odstępstwo w pomiarze boku osnowy realizacyjnej o długości 500 m z wymaganą precyzją ±4 mm?

A. ± (1 mm + 2 ppm · D)

B. ± (3 mm + 2 ppm · D)

C. ± (4 mm + 2 ppm · D)

D. ± (2 mm + 2 ppm · D)

W przypadku błędnych odpowiedzi, brak zrozumienia podstawowych zasad obliczania błędów pomiarowych może prowadzić do mylnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi, które zawierają inne wartości stałe w pierwszej części wzoru, takie jak ± (2 mm + 2 ppm · D) czy ± (4 mm + 2 ppm · D), pomijają kluczowy aspekt, jakim jest błąd systematyczny związany z danym urządzeniem pomiarowym. Ustalając błąd pomiarów tachimetrycznych, ważne jest uwzględnienie zarówno błędów stałych, jak i proporcjonalnych, aby osiągnąć całkowitą dokładność, która odpowiada wymaganiom projektu. Użycie zbyt niskiego błędu stałego, jak w przypadku ± (2 mm + 2 ppm · D), może prowadzić do niedoszacowania rzeczywistej precyzji pomiaru, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w geodezji. Z kolei zbyt wysoka wartość błędu stałego, jak w przypadku ± (4 mm + 2 ppm · D), może nadmiernie zawyżać przewidywany błąd, co prowadzi do nieefektywnego planowania prac geodezyjnych oraz ich kosztów. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie uznanych norm i standardów, aby zapewnić rzetelność i dokładność wyników pomiarów.

Pytanie 28

Na precyzję obliczenia pola powierzchni za pomocą metody analitycznej wpływ mają

A. pomiar dokonany w terenie

B. graficzne odwzorowanie miar z mapy

C. skurcz mapy

D. wyznaczenie stałej planimetru

Pomiar wykonany w terenie ma kluczowe znaczenie dla dokładności wyznaczenia pola powierzchni metodą analityczną, ponieważ to od jakości zbieranych danych w terenie zależy precyzja obliczeń. W praktyce, jeśli pomiar nie jest dokładny, wszelkie analizy, które na nim się opierają, będą obarczone błędem. Na przykład, w przypadku pomiarów geodezyjnych, wykorzystanie instrumentów takich jak teodolity czy tachymetry pozwala na dokładne określenie współrzędnych punktów, które są kluczowe dla późniejszego obliczenia powierzchni. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie pomiarów w różnych porach roku, aby uwzględnić zmiany w terenie spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak wegetacja czy erozja. W kontekście standardów branżowych, należy również pamiętać o metodach kalibracji sprzętu pomiarowego oraz o procedurach kontroli jakości, co dodatkowo podnosi dokładność wyników. Efektywnym podejściem jest także stosowanie technik fotogrametrycznych czy skanowania 3D, które pozwalają na pozyskiwanie danych o wysokiej rozdzielczości i umożliwiają dokładniejsze obliczenia powierzchni.

Pytanie 29

Który z poniższych warunków nie jest wymagany dla osnowy realizacyjnej?

A. Gęstość oraz rozmieszczenie punktów powinny być dostosowane do potrzeb realizacji inwestycji

B. Punkty osnowy są wyznaczone za pomocą metod satelitarnych techniką GPS

C. Lokalizacja punktów zapewnia ich stabilność i trwałość

D. Układ współrzędnych osnowy został określony

Odpowiedź wskazująca, że punkty osnowy są wyznaczone za pomocą metod satelitarnych techniką GPS, jest poprawna, ponieważ nie jest to wymóg dla osnowy realizacyjnej. Osnowa realizacyjna to zestaw punktów geodezyjnych, które mogą być wyznaczane różnymi metodami, w tym tradycyjnymi pomiarami triangulacyjnymi czy tachimetrycznymi. Technika GPS jest jedną z nowoczesnych metod, która znacząco ułatwia i przyspiesza proces wyznaczania punktów, jednak nie jest obligatoryjna. W praktyce wiele osnowy realizacyjnej może być tworzonych na podstawie pomiarów klasycznych, co w niektórych sytuacjach może być bardziej precyzyjne, szczególnie w obszarach o ograniczonej widoczności dla sygnałów satelitarnych. Standardy SGP10 (System Geodezyjny Planu 10) wskazują, że elastyczność w wyborze metod wyznaczania punktów jest kluczowa dla dopasowania do specyfiki lokalizacji oraz wymagań inwestycji, co czyni tę odpowiedź prawidłową.

Pytanie 30

Metoda stałej linii wykorzystuje się do analizy przemieszczeń w poziomie

A. małej architektury

B. obiektów o prostym kształcie i wydłużonych

C. budowli o wysokich konstrukcjach

D. wolnostojących obiektów jednorodzinnych

Wybór odpowiedzi dotyczących wolnostojących budynków jednorodzinnych, obiektów małej architektury czy budowli wieżowych wskazuje na brak zrozumienia zasadności stosowania metody stałej prostej. Budynki jednorodzinne oraz obiekty małej architektury zazwyczaj nie wymagają tak precyzyjnego monitorowania przemieszczeń, ponieważ ich konstrukcja jest mniej narażona na deformacje, co wynika z ich ograniczonej wielkości oraz prostszej geometrii. W przypadku budowli wieżowych, chociaż mogą występować przemieszczenia, ich analiza wymaga innego podejścia, takiego jak monitoring przez wibracje czy pomiary w kilku punktach, co jest bardziej skomplikowane niż stosowanie stałej prostej. Metoda stałej prostej jest najbardziej efektywna w przypadku obiektów o większej długości i prostoliniowości, gdzie zmiany kształtu są bardziej wyraźne i łatwe do zmierzenia. Ostatecznie, każdy projekt powinien być dostosowany do specyfiki obiektu i jego lokalizacji, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i monitorowania budowli w różnych warunkach. W praktyce, ignorowanie zależności pomiędzy kształtem konstrukcji a metodą pomiaru może prowadzić do błędnych wniosków i potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa.

Pytanie 31

Który organ podejmuje decyzję w sprawie podziału nieruchomości?

A. Geodeta

B. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta

C. Starosta

D. Główny Geodeta Kraju

Wybór geodety jako organu wydającego decyzję o podziale nieruchomości jest nieprawidłowy, ponieważ geodeta w rzeczywistości pełni rolę techniczną i wykonawczą, a nie decyzyjną. Geodeta zajmuje się m.in. pomiarem i określaniem granic działek, ale decyzje administracyjne podejmowane są przez osoby pełniące funkcje publiczne, takie jak wójt, burmistrz czy prezydent. W kontekście podziału nieruchomości, geodeta może być zaangażowany w proces jako wykonawca, lecz to nie on podejmuje decyzje o samej procedurze podziału. Również myślenie, że Główny Geodeta Kraju odgrywa kluczową rolę w lokalnych podziałach, jest błędne. Główny Geodeta Kraju zajmuje się nadzorem i koordynacją działań geodezyjnych na poziomie krajowym, a nie wydawaniem decyzji dotyczących konkretnych nieruchomości. Starosta również nie jest osobą odpowiedzialną za te decyzje w kontekście lokalnym, choć może mieć wpływ na inne aspekty związane z zarządzaniem nieruchomościami na swoim terenie. Kluczowe jest zrozumienie, że podział nieruchomości wymaga lokalnego nadzoru, który najlepiej realizują wójtowie, burmistrzowie lub prezydenci miast, co podkreśla znaczenie lokalnych władz w procesach zarządzania przestrzennym.

Pytanie 32

Jeśli współrzędne startowe osi trasy są X=125,00 i Y=212,00, a współrzędne końcowe to X=125,00 oraz Y=1245,00, to jakie są wartości współrzędnych pierwszego punktu hektometrowego?

A. X=125,00 i Y=312,00

B. X=225,00 i Y=212,00

C. X=125,00 i Y=112,00

D. X=225,00 i Y=112,00

Wybór błędnych odpowiedzi zazwyczaj wynika z nieprawidłowego zrozumienia pojęcia hektometra, a także z niepoprawnych obliczeń dotyczących współrzędnych. W przypadku pierwszej propozycji, X=225,00 i Y=212,00, zmiana współrzędnej X jest nieuzasadniona, ponieważ trasa nie zmienia swojego położenia w osi X. Druga odpowiedź, X=125,00 i Y=112,00, sugeruje, że punkt hektometrowy mógłby być usytuowany poniżej punktu startowego, co jest również niepoprawne, ponieważ trasa biegnie w kierunku wzrastającym po osi Y. Odpowiedź X=225,00 i Y=112,00 łączy błędne wartości dla obu współrzędnych, co pokazuje całkowity brak zrozumienia doboru punktów w kontekście osi trasy. W praktyce, aby obliczyć odpowiednie współrzędne punktów na trasie, należy trzymać się ustalonych zasad i standardów związanych z pomiarem i określaniem punktów w przestrzeni. Warto zwrócić uwagę na to, że w geodezji każde przemieszczenie wzdłuż osi musi być dokładnie obliczone, a błędy w obliczeniach mogą prowadzić do istotnych nieścisłości w projektach budowlanych. Dodatkowo, zrozumienie koncepcji kilometrów i hektometrów jest kluczowe, aby właściwie określić, w jakiej odległości znajdują się poszczególne punkty na trasie.

Pytanie 33

Jakie jest pikietaż punktu początkowego P łuku kołowego, jeśli pikietaż punktu końcowego K wynosi PIK K = 795,75 m, a długość łuku L to 356,35 m?

A. PIK P = 795,75 m

B. PIK P = 356,35 m

C. PIK P = 1152,10 m

D. PIK P = 439,40 m

Prawidłowa odpowiedź to PIK P = 439,40 m. Aby obliczyć pikietaż punktu początkowego P łuku kołowego, należy od pikietażu punktu końcowego K (795,75 m) odjąć długość łuku L (356,35 m). Zatem, PIK P = PIK K - L, co daje: 795,75 m - 356,35 m = 439,40 m. Obliczenia te są zgodne z praktykami stosowanymi w inżynierii lądowej i geodezji, gdzie precyzyjne określenie pikietażu jest kluczowe dla prawidłowego wykonania dokumentacji budowlanej oraz planowania tras komunikacyjnych. Ustalanie pikietażu pozwala na jednoznaczną identyfikację punktów na trasie, co jest istotne podczas realizacji projektów infrastrukturalnych. Warto pamiętać, że właściwe obliczenia pikietażu są fundamentem do dalszych prac, takich jak pomiary geodezyjne, projektowanie i budowa dróg, a także innych obiektów inżynieryjnych, gdzie precyzja jest kluczowa.

Pytanie 34

Mapę do celów projektowych obszarów przemysłowych należy przygotować w skali co najmniej

A. 1:1000

B. 1:2000

C. 1:5000

D. 1:4000

Mapy do celów projektowych terenów przemysłowych muszą być sporządzane w skali nie mniejszej niż 1:1000, co jest zgodne z obowiązującymi normami w zakresie planowania przestrzennego i zagospodarowania terenów. Taka skala umożliwia szczegółowe przedstawienie układu przestrzennego, co jest kluczowe dla analizy i projektowania infrastruktury przemysłowej. Przy tej skali projektanci mogą dokładnie odwzorować rozmieszczenie obiektów budowlanych, dróg, mediów oraz innych istotnych elementów otoczenia. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być projektowanie obiektów przemysłowych, gdzie precyzyjna lokalizacja i rozplanowanie działek są istotne z punktu widzenia efektywności operacyjnej i bezpieczeństwa. Ponadto, w skali 1:1000 odpowiednie instytucje regulacyjne mogą dokładniej ocenić wpływ danego projektu na środowisko oraz zgodność z aktualnymi przepisami planistycznymi. Dlatego też, stosowanie odpowiedniej skali jest nie tylko wymagane przez prawo, ale również praktyką, która przyczynia się do realizacji wysokiej jakości projektów.

Pytanie 35

Metodę determinacji lokalizacji punktu na podstawie zmierzonych kątów poziomych αi β w punktach A i B o znanych współrzędnych określa się jako wcięcie

A. liniowym

B. kątowym wstecz

C. kątowym w przód

D. przestrzennym

Metoda wcięcia kątowego w przód, zwana również mierzeniem kątowym w przód, jest kluczowym procesem w geodezji, który polega na określeniu położenia punktu na podstawie pomiarów kątów αi i β w dwóch punktach odniesienia, A i B, których współrzędne są znane. Ta technika jest niezwykle przydatna w sytuacjach, gdy pomiar bezpośredni odległości jest trudny lub niemożliwy. Przykładem zastosowania tej metody może być pomiar punktów w trudnym terenie, takim jak obszary górzyste, gdzie dostępność do punktów pomiarowych jest ograniczona. W takich przypadkach, zamiast mierzyć odległość, geodeta może na podstawie zmierzonych kątów określić położenie żądanego punktu. Zgodnie z dobrą praktyką w geodezji, istotne jest, aby pomiar kątów był przeprowadzany z odpowiednią precyzją oraz aby uwzględniać czynniki takie jak zakłócenia atmosferyczne oraz błąd instrumentu. Takie podejście zapewnia dokładność i rzetelność w wyznaczaniu położenia punktów, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, od budownictwa po mapowanie terenu.

Pytanie 36

Grunty, które są zadrzewione lub zakrzewione w klasyfikacji użytków gruntowych, to takie, które pokryte są roślinnością leśną, a ich maksymalna powierzchnia wynosi

A. 0,0100 ha

B. 1,0000 ha

C. 0,1000 ha

D. 0,0010 ha

Odpowiedź 0,1000 ha jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z definicją gruntów zadrzewionych lub zakrzewionych, są to tereny pokryte roślinnością leśną, których powierzchnia nie przekracza 0,1000 ha. Grunty te odgrywają istotną rolę w ekosystemach, przyczyniając się do bioróżnorodności oraz ochrony gleby. Przykładem mogą być niewielkie tereny zielone w miastach, które pełnią funkcję parków, a także obszary wiejskie, gdzie zadrzewienia wykorzystywane są do ochrony przed erosion oraz jako miejsca rekreacyjne. W kontekście planowania przestrzennego oraz zarządzania zasobami naturalnymi, znajomość tych definicji jest kluczowa dla właściwego klasyfikowania gruntów, co pozwala na efektywne zarządzanie nimi zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa i standardami ochrony środowiska. Wiedza ta jest również niezbędna w kontekście pozyskiwania funduszy z Unii Europejskiej na projekty związane z ochroną przyrody i zrównoważonym rozwojem.

Pytanie 37

Rozpoczęcie pomiarów przemieszczeń pionowych dla konstrukcji mostowych powinno mieć miejsce w trakcie budowy

A. fundamentów

B. podpór

C. przęseł

D. segmentów

Wybór segmentów, przęseł lub podpór jako punktu rozpoczęcia pomiarów przemieszczeń pionowych w kontekście obiektów mostowych jest niepoprawny z kilku istotnych powodów. Po pierwsze, segmenty mostu są jedynie wycinkami konstrukcji, które nie mogą dostarczyć pełnej informacji o zachowaniu całej struktury, zwłaszcza w początkowej fazie budowy. Pomiar przemieszczeń w tej fazie powinien koncentrować się na fundamentach, ponieważ to one odpowiadają za rozkład obciążeń na gruncie. Jeśli fundamenty nie są odpowiednio monitorowane, ryzyko osiadań, które mogą wpłynąć na stabilność całej konstrukcji, znacznie wzrasta. Po drugie, przęsła mostu są elementami, które powinny być analizowane po zakończeniu budowy fundamentów i podpór, gdyż ich stabilność jest uzależniona od prawidłowego osadzenia podstawowych struktur nośnych. W przypadku podpór, chociaż również odgrywają kluczową rolę w stabilizacji mostu, to ich pomiar bez wcześniejszej analizy fundamentów może być mylący, jako że podpory są zależne od fundamentów. Typowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z mylenia kolejności działań budowlanych oraz z braku zrozumienia, jak kluczowe są fundamenty dla całej struktury. Bez właściwego pomiaru i analizy fundamentów, każdy kolejny etap budowy może być obarczony ryzykiem poważnych problemów, które mogą prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń w dalszym eksploatowaniu mostu.

Pytanie 38

Jakie znaki w ziemi i pod ziemią nie powinny być stosowane do stabilizacji punktów granicznych?

A. Kamienne.

B. Drewniane paliki.

C. Betonowe.

D. Rurki drenarskie.

Drewniane paliki nie są zalecane do stabilizowania punktów granicznych z kilku powodów. Po pierwsze, drewno, jako materiał organiczny, jest podatne na biodegradację, co prowadzi do jego osłabienia i utraty funkcji w dłuższym okresie. W praktyce, w sytuacjach, gdzie punkty graniczne muszą być stabilne przez długi czas, użycie drewna może być niewłaściwe. Zamiast tego, zaleca się stosowanie materiałów bardziej odpornych na czynniki atmosferyczne i biologiczne, takich jak beton czy stal. Przykładem dobrego zastosowania jest używanie betonowych słupków w projektach budowlanych lub inżynieryjnych, które wymagają trwałych i stabilnych punktów odniesienia. W standardach budowlanych i geodezyjnych często podkreśla się konieczność użycia materiałów, które zapewniają długotrwałą stabilność i odporność na warunki atmosferyczne oraz inne czynniki zewnętrzne. W związku z tym, drewniane paliki nie spełniają tych wymogów i są uważane za niewłaściwy wybór w kontekście stabilizowania punktów granicznych.

Pytanie 39

Podczas analizy pionowych przemieszczeń zapór betonowych dokonuje się pomiarów

A. niwelacyjnych

B. tachimetrycznych

C. kątowych

D. trygonometrycznych

Niwelacja jest naprawdę ważna, gdy mówimy o badaniu zapór betonowych, bo pozwala na dokładne pomiary różnic wysokości. Cała ta technika opiera się na wyznaczaniu poziomych linii odniesienia, co z kolei daje nam możliwość monitorowania wszelkich przemieszczeń budowli. To bardzo istotne, bo ocena stabilności i integralności zapór to klucz do zapewnienia bezpieczeństwa. W praktyce używa się najczęściej niwelatorów optycznych lub elektronicznych, a także statywów, co pozwala na uzyskanie wyników z dokładnością do kilku milimetrów. Warto wiedzieć, że takie pomiary powinny być robione regularnie, bo wtedy można zauważyć zmiany i odpowiednio zareagować na jakieś potencjalne problemy. Zasady związane z niwelacją są zgodne z normami, jak na przykład PN-EN 1938:2000, co sprawia, że mają wysoką jakość i są wiarygodne. Cykliczne obserwacje niwelacyjne są też istotne w zarządzaniu ryzykiem, co czyni je fundamentalnym elementem w inżynierii.

Pytanie 40

Jakim atrybutem jest oznaczona klasa bonitacyjna w zbiorze danych dotyczących ewidencji gruntów oraz budynków?

A. OZU

B. OFU

C. OZK

D. OUG

Klasa bonitacyjna w ewidencji gruntów faktycznie jest oznaczana jako OZK. Według mnie, to bardzo ważny element, bo dzięki temu możemy lepiej ocenić wartość nieruchomości. Klasa bonitacyjna wskazuje, do czego dany grunt może być używany, jakie ma możliwości produkcyjne czy nawet ekologiczne. Na przykład, kiedy analizujemy rynek nieruchomości, znajomość klasy bonitacyjnej pozwala dokładniej oszacować wartość działek, co jest istotne zarówno dla inwestorów, jak i planistów. Zresztą, Ministerstwo Infrastruktury i Główny Urząd Geodezji i Kartografii podkreślają, jak ważne jest, żeby te klasyfikacje były regularnie aktualizowane. Praktycznie rzecz biorąc, wiedza na temat klasy bonitacyjnej może być pomocna w podejmowaniu decyzji związanych z zagospodarowaniem przestrzennym, ochroną środowiska czy zrównoważonym rozwojem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej