Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 10 marca 2025 12:35
Data zakończenia: 10 marca 2025 12:56

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Umieszczanie składnika w zimnej wodzie i bardzo powolne podgrzewanie to technika gotowania

A. wywaru kostnego

B. kompotu owocowego

C. jaj w koszulkach

D. sztuki mięsa

No dobra, odpowiedzi związane z kompotem, jajkami w koszulce i sztuką mięsa są trochę mylące. Kompot owocowy robi się zazwyczaj przez gotowanie owoców w wodzie z cukrem. W tej metodzie wrzątek jest kluczowy, zupełnie inaczej niż w opisywanej technice, gdzie wkładamy surowiec do zimnej wody. Jajka w koszulce gotuje się w wodzie z octem, co wymaga szybkiego podgrzewania, a to nie ma nic wspólnego z wolnym ogrzewaniem. Co do sztuki mięsa, to może dotyczyć sous-vide, gdzie mięso gotuje się w niskiej temperaturze, ale też w wyższej niż w przypadku wolnego ogrzewania. Te błędne zrozumienia prowadzą do typowych pomyłek, jak mylenie różnych metod gotowania. Ważne jest, żeby wiedzieć, że każda technika kulinarna ma swoje zasady, które są istotne, żeby osiągnąć dobre efekty w kuchni.

Pytanie 2

Jakie procesy zaliczają się do obróbki wstępnej podczas przygotowywania surówki?

A. mieszania i doprawiania

B. płukania i rozdrabniania

C. sortowania i oczyszczania

D. mycia i oczyszczania

Wybór działań takich jak płukanie czy rozdrabnianie, a także sortowanie i mycie, jest raczej nietrafiony, jeśli mówimy o obróbce czystej przy robieniu surówki. Płukanie i rozdrabnianie mają sens jako przygotowanie składników, ale nie kończą procesu. Płukanie usuwa zanieczyszczenia, co jest istotne, ale to tylko początek. Rozdrabnianie bywa ważne, ale nie jest to część finalnej obróbki, to raczej krok wstępny. Tak samo sortowanie i mycie to czynności, które zaczynają proces, ale nie przyczyniają się do smaku surówki. Mycie również jest ważne dla bezpieczeństwa żywności, ale to wcześniejszy krok przed doprawieniem. Często ludzie mylą te wstępne procesy z tym, co finalizuje danie. Ważne, żeby zrozumieć, że obróbka czysta to głównie smak i ładny wygląd potrawy, dlatego mieszanie i doprawianie są tu super istotne.

Pytanie 3

Jaką substancję stosuje się do pokrywania tatara z łososia, by uniknąć jego wysychania?

A. Kremem.

B. Olejkiem.

C. Galaretką.

D. Sosem pomidorowym.

Choć niektóre z wymienionych substancji, takie jak śmietana, galareta czy ketchup, mogą być używane w różnych kontekstach kulinarnych, nie są one odpowiednie do powlekania tatara z łososia w celu zapobiegania jego wysychaniu. Śmietana, pomimo że jest produktami mlecznymi o kremowej konsystencji, zawiera dużą ilość wody, co w rzeczywistości może prowadzić do szybszego wysychania ryby. Dodatkowo, jej smak może przyćmić naturalny aromat łososia, co w kontekście fine dining nie jest pożądane. Galareta, choć może wydawać się interesującą opcją, ma tendencję do stawania się twardą i nieapetyczną, jeśli nie jest odpowiednio przygotowana, a także nie zapewnia skutecznej bariery ochronnej przed parowaniem. Ketchup to produkt bogaty w cukry i dodatki, który może zdominować smak dania, co jest szczególnie niepożądane w kontekście delikatnego tatara z łososia. Użycie tych substancji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ich właściwości oraz zastosowania w kuchni. W gastronomii istotne jest, aby dobierać składniki z myślą o harmonii smaków i tekstur, co w przypadku tatara z łososia najlepiej osiągnąć poprzez zastosowanie oleju, który nie tylko chroni, ale i podkreśla naturalne walory ryby.

Pytanie 4

Jak należy serwować jednoporcjowy barszcz ukraiński?

A. w flaczarce na podstawku

B. w bulionówce na stojaku

C. w miseczce z talerzykiem

D. w głębokim talerzu

Podawanie barszczu ukraińskiego w miseczce ze spodkiem może wydawać się atrakcyjną opcją, jednak nie jest to najlepsze rozwiązanie w kontekście tradycji serwowania zup. Miseczki, mimo że mogą być estetyczne, często są zbyt płytkie, co utrudnia nabieranie zupy i może prowadzić do jej rozlania. To podejście jest zgodne z pewnymi praktykami, ale nie spełnia oczekiwań związanych z odpowiednią prezentacją i komfortem jedzenia. Serwowanie w flaczarce na podstawce również nie jest powszechnie akceptowaną metodą, ponieważ flaczarki są przeznaczone głównie do podawania flaków, a nie zup. Użycie tego naczynia dla barszczu może wprowadzać w błąd gości, co do charakteru dania. Natomiast bulionówki, będące popularnym wyborem do zup, mogą być mniej praktyczne w przypadku barszczu, gdzie ważne jest, aby potrawa była łatwo dostępna i widoczna. Każde z tych rozwiązań może prowadzić do nieporozumień oraz niezadowolenia gości, a także ujmować nie tylko walorom estetycznym, ale również funkcjonalnym, które powinny towarzyszyć każdemu podaniu zupy.

Pytanie 5

Jaką metodę należy wykorzystać do zagęszczania zupy krem?

A. glazurowanie.

B. podprawę zacieraną.

C. zasmażkę III stopnia.

D. posypywanie.

Oprószanie, glazurowanie i zasmażka III stopnia to techniki, które mają swoje zastosowania, ale raczej nie nadają się do zup krem. Oprószanie to takie oblepianie składników mąką, co zazwyczaj robisz przy mięsach. W zupach to nie zadziała, bo może powstać dużo grudek, co jest totalnie niepożądane w aksamitnych zupach. Glazurowanie to nadawanie potrawie ładnego połysku przy pomocy słodkiego sosu, co też nie ma sensu w kontekście gęstości zupy. Zasmażka III stopnia, która jest bardziej skomplikowaną wersją zasmażki, też nie sprawdzi się przy zupach kremowych, bo może nadać zupie za mocny smak i zmienić jej oczekiwaną konsystencję. Warto znać różnice, bo to kluczowe do osiągnięcia idealnej gładkości w zupach kremowych.

Pytanie 6

Jakie urządzenia są potrzebne do wstępnej obróbki warzyw?

A. sortowniki, płuczko-obieraczki, maszynę wieloczynnościową.

B. obieraczki, patelnie elektryczne, kotły warzelne.

C. płuczki, kotły warzelne, obieraczki, wilk.

D. płuczki, obieraczki, sortowniki, wózki bemarowe.

W analizowanych odpowiedziach pojawiają się elementy, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie obróbki warzyw. Płuczki, kotły warzelne, obieraczki oraz wilki, chociaż mogą być użyteczne w różnych procesach, nie są odpowiednimi narzędziami do obróbki wstępnej. Płuczki stanowią jedynie część procesu mycia, ale nie oferują dodatkowych funkcji, takich jak obieranie, co czyni je mniej efektywnymi w kontekście obróbki wstępnej. Kotły warzelne są przeznaczone do gotowania, co jest etapem późniejszym w procesie przetwórstwa. Obieraczki, choć użyteczne, nie obejmują wszystkich wymaganych czynności, a wilki, które służą do mielenia, nie są związane z etapem obróbki wstępnej. Z kolei połączenie płuczko-obieraczek z maszynami wieloczynnościowymi jest kluczowe, ponieważ umożliwia jednoczesne mycie i obieranie, co znacząco skraca czas przygotowania. Wybór niewłaściwych urządzeń przyczynia się do nieefektywności procesów, co może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz obniżenia jakości końcowego produktu. Dlatego tak istotne jest, aby w obróbce wstępnej warzyw stosować urządzenia, które oferują funkcje synergiczne i są zgodne z wymaganiami przemysłu spożywczego.

Pytanie 7

Który składnik kulinarny półtuszy wołowej powinien zostać wykorzystany do przygotowania potraw smażonych?

A. Polędwica

B. Golonka

C. Pręga

D. Ligawa

Wybór innych elementów wołowiny, takich jak ligawa, golonka czy pręga, do sporządzenia potraw smażonych nie jest zalecany z uwagi na ich charakterystyki. Ligawa, będąca częścią tylnej ćwiartki, cechuje się dużą zawartością kolagenu, co sprawia, że jest bardziej odpowiednia do długiego gotowania lub duszenia, a nie do szybkiego smażenia. Smażenie ligawy może prowadzić do twardego i żylastego mięsa, które nie spełnia oczekiwań smakowych. Golonka, z kolei, jest bogata w tłuszcz oraz tkankę łączną, co czyni ją idealną do gotowania lub pieczenia, ale również nie nadaje się do smażenia, ponieważ wysoka temperatura może spowodować, że skórka stanie się twarda, a mięso suche. Natomiast pręga, będąca mięsem z okolicy brzucha zwierzęcia, również wymaga dłuższego gotowania, aby zmiękczyć twarde włókna mięśniowe. Wybór tych elementów do smażenia może wynikać z braku wiedzy na temat ich właściwości oraz zastosowania w kuchni, co prowadzi do marnowania surowców oraz niezadowolenia z końcowego efektu. W branży kulinarniej ważne jest, aby wykorzystywać mięso zgodnie z jego charakterystyką, co pozwala na uzyskanie najlepszych rezultatów przy zachowaniu jakości potraw.

Pytanie 8

W silnie kwaśnym środowisku kapusta czerwona zmienia kolor na

A. zielony

B. purpurowy

C. fioletowy

D. niebieski

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na trudności w rozumieniu zjawisk chemicznych związanych z pH i ich wpływem na kolorystykę roślin. Odpowiedzi takie jak niebiesko, fioletowo czy zielono sugerują niewłaściwe zrozumienie działania antocyjanów. Kolor niebieski jest typowy dla pH zasadowego, a więc w środowisku o wyższej alkaliczności, co jest sprzeczne z odpowiedzią na pytanie dotyczące środowiska silnie kwaśnego. Fioletowy natomiast jest kolorem, który antocyjany mogą przyjąć w neutralnym lub lekko zasadowym pH, co również nie pasuje do kontekstu pytania. Zielony kolor nie jest związany z kapustą czerwoną, a jego wybór może wynikać z mylenia różnych rodzajów kapusty lub z błędnego rozumienia wpływu pH na barwę roślin. Ważne jest zrozumienie, że antocyjany działają jako wskaźniki pH, a ich kolor zmienia się w zależności od kwasowości otoczenia, co jest kluczowe dla nauk o żywności oraz chemii organicznej. W kontekście edukacji i praktycznych zastosowań, niewłaściwe rozumienie tych zjawisk może prowadzić do błędnych wniosków w kuchni oraz w przemyśle spożywczym, gdzie kolor potraw ma znaczenie nie tylko estetyczne, ale również jakościowe.

Pytanie 9

Jakie zmiany powodują, że pieczywo staje się czerstwe?

A. Chemiczne

B. Fizyczne

C. Biochemiczne

D. Mikrobiologiczne

Czerstwienie pieczywa nie jest wynikiem zmian biochemicznych, chemicznych ani mikrobiologicznych. Zmiany biochemiczne odnosiłyby się do procesów enzymatycznych, które zachodzą w składnikach pieczywa, jednak nie są one głównym czynnikiem wpływającym na czerstwienie. Enzymy, takie jak amylazy, mogą wpływać na teksturę i smak, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za proces czerstwienia. Z kolei zmiany chemiczne, takie jak reakcje Maillarda, mogą wpływać na kolor i aromat pieczywa podczas pieczenia, lecz nie mają wpływu na to, jak efekt czerstwienia postępuje po jego wypieczeniu. Co więcej, mikrobiologia, obejmująca rozwój drobnoustrojów, ma znaczenie w kontekście fermentacji ciasta, ale nie wpływa na fakt, że pieczywo staje się czerstwe w wyniku procesów fizycznych, które są niezależne od działalności mikroorganizmów po upieczeniu. Typowe błędy myślowe mogą prowadzić do mylenia czerstwienia z innymi procesami, takimi jak pleśnienie czy fermentacja, co może skutkować nieporozumieniami dotyczącymi przechowywania pieczywa. Kluczowe jest zrozumienie, że czerstwienie jest procesem, który powstaje w wyniku utraty wilgoci i zmian strukturalnych związanych z krystalizacją skrobi.

Pytanie 10

Biologiczne zmiany, które zachodzą podczas przechowywania żywności, obejmują

A. oddzielanie się ketchupu

B. jełczenie tłuszczu

C. stwardnienie pieczywa

D. kiełkowanie ziemniaków

Rozwarstwianie się ketchupu, czerstwienie pieczywa oraz jełczenie smalcu to procesy, które chociaż mogą występować podczas przechowywania żywności, nie są klasyfikowane jako zmiany biologiczne. Rozwarstwianie ketchupu jest wynikiem fizycznych interakcji między składnikami, gdzie ciecz oddziela się od gęstszych cząstek, co wynika z procesów fizykochemicznych, a nie biologicznych. Z kolei czerstwienie pieczywa to proces utleniania i utraty wilgoci, co prowadzi do zmiany tekstury i smaku, związany głównie z fizjologią skrobi w odpowiedzi na warunki przechowywania. Jełczenie smalcu to fenomen chemiczny, związany z utlenieniem tłuszczów, które powoduje nieprzyjemny zapach i smak, spowodowany działaniem enzymów oraz mikroorganizmów. Żaden z tych procesów nie jest związany z rozwojem organizmów żywych, co czyni je nieodpowiednimi przykładami biologicznych zmian zachodzących w żywności. Warto zrozumieć, że zmiany biologiczne dotyczą przede wszystkim aktywności żywych organizmów, jak bakterie czy grzyby, które mogą wpływać na jakość i bezpieczeństwo żywności. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie zasad przechowywania produktów spożywczych i monitorowanie ich stanu, aby zapobiegać niepożądanym procesom, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie konsumentów.

Pytanie 11

Aby całkowicie zlikwidować mikroorganizmy w żywności poddawanej utrwalaniu, konieczne jest zastosowanie

A. kiszenia

B. pasteryzacji

C. sterylizacji

D. chłodzenia

Chłodzenie jest ważnym procesem w przechowywaniu żywności, ale nie ma na celu całkowitego zlikwidowania drobnoustrojów. W rzeczywistości, wiele bakterii czy pleśni potrafi przetrwać w niskich temperaturach, co może prowadzić do ich wzrostu, gdy wrócimy do temperatur sprzyjających ich rozwojowi. Co do kiszenia, to jest metoda fermentacji z użyciem bakterii kwasu mlekowego, która podkwasza żywność i poprawia jej trwałość, ale nie zabija wszystkich patogenów. Pasteryzacja to inna sprawa - chociaż redukuje liczbę drobnoustrojów, to nie gwarantuje, że wszystkie przetrwają. Często różnice między tymi metodami są mylone, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, jeśli chodzi o bezpieczeństwo żywności. Gdy mówimy o długoterminowym przechowywaniu, to sterylizacja jest najskuteczniejszym sposobem na zabicie mikroorganizmów, co jest bardzo istotne w branży spożywczej.

Pytanie 12

Do kategorii ryb żyjących w wodach słodkich, które są hodowane w stawach, należy

A. turbota

B. dorsza

C. tuńczyka

D. sandacza

Sandacz (Sander lucioperca) to gatunek ryby słodkowodnej, który jest powszechnie hodowany w stawach. Jest cenionym gatunkiem ze względu na swoje walory smakowe oraz wysoką jakość mięsa. Hodowla sandacza w stawach jest praktykowana zgodnie z zaleceniami dotyczącymi zrównoważonego rozwoju akwakultury. W Polsce sandacz znajduje się w czołówce gatunków ryb łososiowatych, które są popularne w restauracjach oraz wśród wędkarzy. Przykładowo, hodowcy stawowi dążą do osiągnięcia jakości mięsa, które spełnia standardy jakościowe określone w normach EU. Ponadto, sandacz jest rybą, która dobrze znosi różne warunki wodne, co czyni go idealnym kandydatem do hodowli w stawach. Dodatkowo, sandacz może stanowić element bioróżnorodności stawów, wspierając stabilność ekosystemu. Dlatego jest to gatunek, który nie tylko przynosi korzyści ekonomiczne, ale także wspiera zdrowie ekosystemu wodnego.

Pytanie 13

Jeżeli koszt surowców (pomijając przyprawy) do przygotowania 100 zestawów obiadowych wynosi 500 zł, a ryczałt na przyprawy to 3%, to koszt jednego zestawu obiadowego z przyprawami wynosi

A. 5,00 zł

B. 15,15 zł

C. 15,00 zł

D. 5,15 zł

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że niektórzy mogą pomylić całkowity koszt surowców z kosztem jednego zestawu. Warto pamiętać, że koszt surowców na 100 zestawów wynosi 500 zł, co przekłada się na 5 zł na zestaw. Jednakże, bez dodania kosztu przypraw, uzyskuje się błędny wynik. Istotnym jest, aby zrozumieć, że przyprawy, choć mogą wydawać się nieznaczącym elementem, w rzeczywistości mają wpływ na ostateczną cenę produktu. Możliwe pomyłki mogą też wynikać z nieprawidłowego obliczania procentu. Na przykład, przyjęcie, że koszt przypraw to 15% całkowitego kosztu surowców zamiast 3% prowadzi do zawyżenia kosztu jednego zestawu, co skutkuje odpowiedzią 15,00 zł. Tego typu błędy myślowe są typowe w sytuacjach, gdy osoba wykonująca obliczenia nie zwraca uwagi na jednostki i proporcje. Zrozumienie, jak obliczać procenty i jak przekładają się one na rzeczywiste koszty, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w branży gastronomicznej. Każdy, kto planuje menu lub zarządza budżetem restauracji, powinien być w stanie precyzyjnie ustalić wszystkie składniki kosztów, co pozwala na uniknięcie niepotrzebnych strat finansowych.

Pytanie 14

Przy przygotowywaniu jajka w koszulce, wskazane jest, aby na wrzącą wodę z octem wlać jajo z spodka i wyjmować je łyżką cedzakową wtedy, gdy

A. żółtko jest ścięte, a białko jest płynne

B. białko jest ścięte, a żółtko pozostaje płynne

C. zarówno białko, jak i żółtko są ścięte

D. zarówno białko, jak i żółtko są płynne

Wybór odpowiedzi, iż żółtko jest ścięte, a białko płynne, jest nieprawidłowy, ponieważ w przypadku jajka w koszulce, białko powinno być głównym składnikiem, który osiąga stan ścięty, tworząc otoczkę wokół płynnego żółtka. Sytuacja, w której żółtko jest ścięte, prowadzi do utraty jego charakterystycznej konsystencji oraz smaku, co jest niepożądane w kontekście przygotowywania jaj w koszulce. Ponadto, taka interpretacja może sugerować, że nie zrozumiano różnicy między różnymi składnikami jajka i ich odpowiednimi metodami przygotowania. Kolejna koncepcja, że zarówno białko, jak i żółtko są ścięte, prowadzi do powstania stałego jajka, co nie jest celem przygotowywania jajka w koszulce. W takim przypadku, jajo traci swoją unikalną teksturę i staje się mniej apetyczne. Użytkownicy mogą również pomylić pojęcia związane z gotowaniem, sądząc, że szybsze ścięcie obu składników jest korzystne, co jest błędnym podejściem. Istotne jest, aby pamiętać, że odpowiednie gotowanie wymaga zrozumienia, które elementy jajka powinny pozostać płynne, aby uzyskać idealnie przygotowane danie, co jest zgodne z technikami kulinarnymi stosowanymi w wysokiej gastronomii.

Pytanie 15

Czym jest podlaski sękacz?

A. wędliną suszoną

B. rodzajem wyrobu cukierniczego

C. alkoholowym napojem

D. serem regionalnym

Podlaski sękacz to tradycyjny wyrób cukierniczy, który pochodzi z Podlasia. Jest to ciasto pieczone w specyficzny sposób, polegający na nawijaniu cienkich warstw ciasta na obracający się ruszt, co nadaje mu charakterystyczną formę oraz strukturę. Wyrób ten jest często przygotowywany na różne uroczystości, a jego wyjątkowy smak oraz wygląd czynią go popularnym wyborem na wesela i inne ważne wydarzenia. Warto dodać, że sękacz zawiera składniki takie jak mąka, jajka, cukier oraz masło, co czyni go dosyć kalorycznym, ale jednocześnie smacznym deserem. Jego przygotowanie wymaga umiejętności oraz doświadczenia, a także odpowiednich narzędzi, takich jak ruszt do pieczenia. W branży cukierniczej sękacz jest często doceniany za swoje unikalne walory smakowe oraz estetyczne, a także za to, że jest on doskonałym przykładem dziedzictwa kulinarnego regionu. Warto również zwrócić uwagę na to, że sękacz może być podawany z różnymi dodatkami, takimi jak bita śmietana, owoce, a nawet lody, co czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym w oczach konsumentów.

Pytanie 16

Proces przyrządzania naleśników obejmuje następujące etapy:

A. przygotowanie ciasta naleśnikowego, przygotowanie nadzienia, formowanie, smażenie

B. przygotowanie nadzienia, przygotowanie ciasta naleśnikowego, formowanie, zapiekanie

C. przygotowanie nadzienia, przygotowanie ciasta naleśnikowego, smażenie, formowanie

D. przygotowanie ciasta naleśnikowego, przygotowanie nadzienia, zapiekanie, formowanie

Jak to widzę, Twoja odpowiedź świetnie oddaje kroki przygotowywania naleśników. Na początku przygotowujemy nadzienie, które można zrobić na słodko albo na słono – w sumie, to zależy od tego, co kto lubi. Później robimy ciasto naleśnikowe, które trzeba dobrze wymieszać, żeby było gładkie i ładnie się smażyło. Smażenie na rozgrzanej patelni z tłuszczem to kluczowy moment, bo wtedy naleśniki dostają tej fajnej tekstury i koloru. No a na końcu formujemy je – możesz je zawijać lub składać w różne kształty, co super wygląda na talerzu i jest łatwiejsze do jedzenia. Pamiętaj, że w kuchni ważne są zasady HACCP, żeby wszystko było bezpieczne i smaczne.

Pytanie 17

Jaką potrawę przygotowuje się przy użyciu metody duszenia?

A. Szczupak po polsku

B. Dorsz po nelsońsku

C. Karp w szarym sosie

D. Sandacz pod beszamelem

W przypadku potraw takich jak karp w szarym sosie, szczupak po polsku i sandacz pod beszamelem, techniki kulinarne są zupełnie inne niż duszenie. Karp w szarym sosie zazwyczaj przygotowuje się poprzez filetowanie ryby, a następnie smażenie, co daje charakterystyczną chrupiącą skórkę, a sos powstaje na bazie cebuli i przypraw, które są duszone osobno. Szczupak po polsku z kolei często wymaga gotowania ryby w bulionie, co jest metodą zagotowania, a nie duszenia. Przygotowanie sandacza pod beszamelem z kolei opiera się na pieczeniu, gdzie ryba jest pokrywana sosem beszamelowym i zapiekana w piekarniku, co również nie jest zgodne z definicją duszenia. Dodatkowo, technika duszenia zwykle służy do intensyfikacji smaków poprzez powolne gotowanie w zamkniętym naczyniu, co w tych potrawach nie zachodzi. Warto zauważyć, że mylenie metod kulinarnych może prowadzić do niepowodzeń w kuchni i obniżenia jakości potraw. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika ma swoje specyficzne zastosowania i efekty, a właściwy dobór metody jest niezbędny dla uzyskania pożądanych rezultatów kulinarnych. Dlatego znajomość różnorodnych technik, takich jak duszenie, smażenie czy pieczenie, jest niezwykle istotna w kontekście profesjonalnej kuchni.

Pytanie 18

Jaki deser jest zagęszczany przy użyciu mąki ziemniaczanej?

A. Mleczko o smaku waniliowym

B. Budyń z dodatkiem bakalii

C. Mus owocowy z truskawek

D. Kisiel o smaku kakao

Mus truskawkowy to lekki i puszysty deser, który najczęściej przygotowuje się z owoców, cukru oraz białek jaj, a jego konsystencja uzyskiwana jest dzięki ubiciu białek lub śmietany. W odróżnieniu od kisielu, mus nie wymaga zagęszczania za pomocą mąki ziemniaczanej, co jest kluczowe dla zrozumienia różnicy między tymi deserami. Budyń bakaliowy, z kolei, to deser, który opiera się na mleku, cukrze oraz żółtkach jaj, a skrobią, która często jest używana do jego zagęszczania, zazwyczaj jest skrobia kukurydziana lub pszenna, a nie mąka ziemniaczana. Tak więc, choć budyń może mieć podobną konsystencję do kisielu, nie jest on zestalany mąką ziemniaczaną, co prowadzi do błędnych wniosków o jego składzie. Mleczko wanilinowe to z kolei deser na bazie mleka, cukru i wanilii, które także nie korzysta z mąki ziemniaczanej do uzyskania odpowiedniej konsystencji. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do mylenia tych deserów; często mylnie przypisuje się składniki na podstawie wyglądu lub konsystencji, a nie na podstawie rzeczywistych procesów technologicznych. Zrozumienie różnic między tymi deserami jest kluczowe dla prawidłowego ich przygotowania oraz oceny ich składników.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Jakie jakościowe właściwości, oprócz koloru i smaku, są uwzględniane przy ocenie klarowanych soków owocowych?

A. Konsystencja i przekrój

B. Aromat i wygląd

C. Klarowność i zapach

D. Klarowność i wygląd

Wybór cech jakościowych do oceny soków owocowych klarowanych jest kluczowy dla utrzymania wysokich standardów produktów. Odpowiedzi, które koncentrują się na nieodpowiednich cechach, pokazują typowe błędy w ocenie jakości. Na przykład, konsystencja i przekrój nie są typowymi cechami branymi pod uwagę przy ocenie soków, ponieważ soki owocowe są zazwyczaj jednorodnymi płynami, a ich konsystencja nie zmienia się istotnie w procesie klarowania. Dlatego są one mniej istotne w kontekście oceny jakości soków. Ponadto, zapach i wygląd, mimo że są ważne, nie obejmują kluczowej cechy, jaką jest klarowność, która jest istotnym wskaźnikiem czystości i jakości soku. Zapach może być istotny, ale bez uwzględnienia klarowności nie oddaje pełnego obrazu jakości produktu. W analizie sensorycznej soków, jak wskazują normy takie jak ISO 8586, kluczowe jest, by oceniać zarówno klarowność, jak i zapach w celu zapewnienia, że produkt spełnia oczekiwania smakowe i wizualne konsumentów. Ignorowanie jednego z tych elementów może prowadzić do mylnych wniosków o jakości soku, co jest niekorzystne zarówno dla producentów, jak i konsumentów.

Pytanie 21

Jakie desery schładzane na zimno można wymienić?

A. budyń bakaliowy

B. krem bawarski

C. mleczko karmelowe

D. suflet jabłkowy

Krem bawarski jest idealnym przykładem deseru zestalającego się na zimno, który łączy w sobie kremową konsystencję z aromatycznymi smakami. Ten klasyczny deser, znany również jako 'crème bavaroise', powstaje z połączenia mleka, śmietany, żółtek jaj oraz żelatyny, co pozwala na uzyskanie gładkiej, kremowej struktury po schłodzeniu. Praktycznym zastosowaniem kremu bawarskiego jest jego wykorzystanie jako bazy do różnych wariantów smakowych, takich jak czekoladowy, owocowy czy waniliowy. Dzięki swojej uniwersalności, krem bawarski często występuje w menu restauracyjnym oraz w domowych wypiekach, gdzie może być serwowany jako samodzielny deser lub jako składnik bardziej złożonych ciast i tart. W gastronomii przestrzeganie odpowiednich standardów jakości i higieny jest kluczowe, dlatego ważne jest, aby wszystkie składniki były świeże, a proces przygotowania odbywał się zgodnie z zasadami sanitarno-epidemiologicznymi. Użycie żelatyny w kremie bawarskim pozwala na uzyskanie odpowiedniej konsystencji, co jest istotne w kontekście estetyki i przyjemności z konsumpcji.

Pytanie 22

Bukiet wina to właściwość, którą należy ocenić przy użyciu zmysłu

A. węchu

B. wzroku

C. dotyku

D. słuchu

Bukiet wina to złożona kombinacja aromatów i zapachów, które możemy ocenić za pomocą węchu. Wina charakteryzują się różnorodnymi nutami, od owocowych po ziołowe, a ich identyfikacja wymaga rozwiniętej percepcji węchowej. W praktyce sommelierzy i miłośnicy wina uczą się rozpoznawać te aromaty, co pozwala im na bardziej świadome dobieranie win do potraw czy oceny ich jakości. Proces ten jest również istotny w kontekście degustacji, gdzie pełne zrozumienie bukietu wina może znacząco wpłynąć na doświadczenia smakowe. Uznawane standardy branżowe, takie jak metody degustacji według Wine and Spirit Education Trust (WSET), podkreślają znaczenie węchu w ocenie win. Z tego powodu umiejętność identyfikacji różnych aromatów w winie jest kluczowym elementem edukacji winiarskiej i zawodowej w branży gastronomicznej.

Pytanie 23

W zamieszczonym wykazie składników na pierogi leniwe w miejsce znaku zapytania należy dobrać

Składniki pierogów leniwych
?
Ugotowane ziemniaki
Mąka pszenna
Jaja
Sól

A. śmietanę.

B. ser twarogowy.

C. ser podpuszczkowy.

D. masło.

Ser twarogowy jest kluczowym składnikiem pierogów leniwym, które są popularnym daniem kuchni polskiej. To miękkie, łatwe do przygotowania danie zawiera w swoim składzie również jaja, mąkę pszenną oraz ugotowane ziemniaki, jednak to właśnie ser twarogowy nadaje im charakterystyczny smak i konsystencję. W praktyce, ser twarogowy można wykorzystać zarówno w wersji tłustej, jak i chudej, co pozwala na dostosowanie potrawy do indywidualnych preferencji dietetycznych. W procesie przygotowania, ser należy dokładnie rozgnieść i połączyć z pozostałymi składnikami, co zapewnia uzyskanie gładkiej masy. Warto także pamiętać, że ser twarogowy jest źródłem białka oraz wapnia, co czyni go nie tylko smacznym, ale i zdrowym składnikiem. Wiele przepisów zaleca użycie świeżego twarogu, co wpływa na jakość i smak potrawy. Stosowanie serów o wysokiej jakości jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które kładą nacisk na jakość składników. Prawidłowe przygotowanie pierogów leniwych z serem twarogowym stanowi przykład doskonałej harmonii tradycji kulinarnej z nowoczesnym podejściem do zdrowego odżywiania.

Pytanie 24

Która z wymienionych potraw jest wegetariańska?

A. Ossobuco

B. Kołduny litewskie

C. Paprykarz

D. Kotlety sojowe

Kotlety sojowe to potrawa w pełni wegetariańska, ponieważ są wykonane z soi, rośliny strączkowej bogatej w białko, która stanowi doskonałe źródło substytutów białka zwierzęcego. W kuchni wegetariańskiej i wegańskiej, soja jest powszechnie wykorzystywana do przygotowywania różnych produktów, takich jak tofu, tempeh, czy właśnie kotlety sojowe. Przygotowanie kotletów sojowych może obejmować łączenie rozdrobnionej soi z przyprawami, warzywami oraz innymi składnikami roślinnymi, co pozwala na uzyskanie smacznej i pożywnej alternatywy dla tradycyjnych mięsnych kotletów. Istotne jest, że korzystanie z produktów wegetariańskich, takich jak kotlety sojowe, nie tylko wspiera zdrową dietę, ale również przyczynia się do zmniejszenia wpływu na środowisko poprzez ograniczenie hodowli zwierząt na mięso. Warto zwrócić uwagę na odpowiednie etykiety i certyfikaty, takie jak „wegetariańskie” lub „wegańskie”, aby mieć pewność, że wybierane produkty spełniają rygorystyczne normy jakościowe i zdrowotne.

Pytanie 25

Zasady higieny osobistej dla pracowników kuchni nakazują kucharzowi mycie rąk

A. po porcjowaniu potrawy

B. przed skorzystaniem z toalety

C. po próbowaniu potrawy

D. przed rozdrabnianiem półproduktu

Odpowiedź 'przed rozdrabnianiem półproduktu' jest jak najbardziej trafna. Mycie rąk w tym momencie to naprawdę ważna sprawa, bo chodzi o bezpieczeństwo żywności i unikanie zanieczyszczeń. Jak kucharz zaczyna pracować z jedzeniem, to powinien najpierw umyć ręce, żeby pozbyć się zanieczyszczeń i bakterii, które mogą tam być. Szczególnie trzeba uważać na surowe produkty, jak mięso czy ryby, bo mogą przenosić różne patogeny. Warto też po myciu zastosować dezynfekcję rąk, zwłaszcza w kuchni, gdzie higiena to podstawa. Przykład? Kiedy kucharz robi sałatkę, a surowe składniki mogą się zanieczyścić bakteriami z jego rąk, jeżeli nie były umyte. Przestrzeganie zasad HACCP to konieczność, żeby mieć pewność, że jedzenie jest bezpieczne i spełnia dobre standardy higieny w kuchni.

Pytanie 26

Zamieszczony wykaz produktów do sporządzenia kawy po irlandzku należy uzupełnić

Produkty do sporządzenia kawy po irlandzku
Cukier trzcinowy
Napar kawowy
?
Bita śmietana

A. o imbir.

B. o mleko.

C. o whisky.

D. o czekoladę.

W przypadku odpowiedzi, które nie wskazują na whisky, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące składników, które są kluczowe dla przygotowania kawy po irlandzku. Czekolada, mleko czy imbir nie mają właściwości, które mogłyby oddać charakter tego specyficznego napoju. Czekolada, choć smaczna, wprowadza zupełnie inny smak, który nie jest harmonijny z innymi składnikami. Mleko, chociaż często używane w różnych rodzajach kaw, nie jest tradycyjnym składnikiem kawy po irlandzku, co może prowadzić do mylnej interpretacji tego napoju jako mniej intensywnego lub kremowego. Imbir, z kolei, to przyprawa, która jest bardziej kojarzona z herbatami lub napojami rozgrzewającymi, a nie z klasycznymi kawami. Typowym błędem myślowym jest przekształcanie klasycznych przepisów w coś, co nigdy nie miało miejsca w tradycyjnej kuchni. To nie tylko prowadzi do nieporozumień, ale również do utraty istoty i walorów smakowych, które są nieodłącznie związane z oryginalnym przepisem. Właściwe przygotowanie kawy po irlandzku wymaga znajomości standardów oraz zrozumienia, jakie składniki są niezbędne do uzyskania autentycznego smaku. Dlatego tak ważne jest, aby nie wprowadzać zmian w sprawdzone przepisy, bo może to zniweczyć całą koncepcję tego wyjątkowego napoju.

Pytanie 27

Określ, jakie naczynie jest przeznaczone do serwowania zupy - kremu z krewetek?

A. Talerz głęboki

B. Kompotierka

C. Filiżanka

D. Pucharek szklany

Wybór niewłaściwego naczynia do podania zupy-kremu z krewetek może wynikać z kilku błędnych założeń. Kompotierka, mimo że jest naczyniem często używanym do serwowania owoców w syropie, nie spełnia funkcji, które są kluczowe dla degustacji zupy-kremu. Jej szeroka średnica i niewielka głębokość sprawiają, że nie jest w stanie skutecznie zatrzymać intensywnego aromatu potrawy, co może działać na niekorzyść całego doświadczenia kulinarnego. W przypadku talerza głębokiego istnieje ryzyko, że zupa nie będzie wyglądać estetycznie, a goście mogą mieć trudności z nabieraniem jej bez rozlewania, co jest szczególnie istotne w kontekście eleganckich przyjęć. Z kolei pucharek szklany, choć może być użyty w niektórych sytuacjach, nie nadaje się do serwowania zupy-kremu, ponieważ może zniekształcać postrzeganie tekstury potrawy i utrudniać jej degustację. Zupy-kremy wymagają naczynia, które podkreśli ich delikatną naturę, a wielu może popełniać błąd, zakładając, że większe naczynia, takie jak talerze głębokie, są bardziej praktyczne, co jest nieprawdziwe w kontekście serwowania subtelnych zup. W praktyce, wybór filiżanki wynika z przemyślanej koncepcji kulinarnej, która uwzględnia zarówno estetykę, jak i funkcjonalność, co jest kluczowe w nowoczesnym podejściu do gastronomii.

Pytanie 28

Restauracja koszerna serwuje dania kuchni

A. rosyjskiej

B. francuskiej

C. żydowskiej

D. niemieckiej

Wybór odpowiedzi dotyczącej kuchni niemieckiej, francuskiej czy rosyjskiej jest nietrafiony, bo te kuchnie nie mają nic wspólnego z zasadami diety koszernej. Każda z nich ma swoje przepisy i składniki, które niekoniecznie są zgodne z koszernością. Na przykład, kuchnia niemiecka często używa wieprzowiny, co w diecie koszernej jest całkowicie zabronione. W kuchni francuskiej znajdziesz dania z drobiu, które nie zawsze są robione zgodnie z zasadami koszerności, a mleko nie może być podawane z mięsem. Jeśli chodzi o kuchnię rosyjską, to też wiele dań zawiera mięso, które w diecie koszernej nie jest dozwolone. Ważne jest, żeby zrozumieć, że dieta koszerna to nie tylko jedzenie, ale też duchowe i kulturowe normy, które wynikają z religijnych tradycji. Dlatego, wybierając potrawy w restauracji koszernej, warto być świadomym tych zasad, żeby lepiej zrozumieć i uszanować tradycje związane z tym jedzeniem.

Pytanie 29

Jaką mąkę należy wykorzystać do przygotowania sosu beszamelowego?

A. Żytnią-typ 1850

B. Pszenną-typ 500

C. Pszenną-typ 2000

D. Żytnią-typ 580

Wybór mąki pszennej typ 500 do przygotowania sosu beszamelowego jest uzasadniony jej właściwościami technologicznymi. Mąka ta charakteryzuje się średnią zawartością białka, co zapewnia odpowiednią strukturę i elastyczność sosu. Przy produkcji beszamelu mąka ma za zadanie zagęszczenie sosu, a mąka typu 500, dzięki optymalnej zawartości glutenu, tworzy stabilną emulsję, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej konsystencji. Użycie mąki o niższej zawartości białka, jak typ 2000, prowadziłoby do uzyskania sosu o większej gęstości i mniejszej elastyczności, co jest niepożądane w klasycznym przepisie na beszamel. Mąka żytnia, na przykład typ 1850 czy 580, ma znacznie inną strukturę białek i może wprowadzać intensywniejszy, niepożądany smak, a także nie zapewnia odpowiedniego efektu zagęszczenia, przez co sos mógłby mieć gruboziarnistą konsystencję. W praktyce, sos beszamelowy jest bazą do wielu dań, a jego jakość w dużej mierze zależy od doboru odpowiednich składników, w tym mąki.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jakie urządzenia powinny być wykorzystane do wstępnej obróbki warzyw?

A. obieraczkę, patelnię elektryczną, kocioł warzelny

B. płuczkę, kocioł warzelny, obieraczkę, maszynę wieloczynnościową

C. płuczkę, sortownik, wózek bemarowy

D. sortownik, płuczko-obieraczkę, maszynę wieloczynnościową

Wybór urządzeń takich jak płuczkę, kocioł warzelny, obieraczkę oraz patelnię elektryczną nie jest właściwy w kontekście obróbki wstępnej warzyw. Płuczka może być użyta w procesie mycia, ale sama w sobie nie wystarcza do obróbki wstępnej, ponieważ nie zapewnia możliwości sortowania warzyw ani ich obierania. Kocioł warzelny jest przeznaczony do gotowania, co jest etapem późniejszym w procesie kulinarnym, a nie wstępnym. W kontekście obróbki wstępnej, kocioł warzelny nie ma zastosowania, ponieważ nie przygotowuje warzyw do dalszej obróbki, a jedynie je poddaje obróbce termicznej. Obieraczka, choć przydatna, działa na pojedynczym etapie i nie jest w stanie zautomatyzować wszystkich procesów, które są kluczowe w efektywnej obróbce wstępnej. Patelnie elektryczne również nie są narzędziem stosowanym na etapie obróbki wstępnej, gdyż ich rola ogranicza się do smażenia lub duszenia produktów, które już zostały przygotowane. W praktyce wiele osób błędnie ocenia znaczenie różnych urządzeń, co prowadzi do nieefektywności w procesie przetwarzania surowców. Zastosowanie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości produktów, co powinno być priorytetem w każdej kuchni profesjonalnej.

Pytanie 34

Jakie obszary obejmuje system HACCP?

A. jedynie pomieszczeń produkcyjnych

B. normatywów surowcowych

C. całego zakładu gastronomicznego

D. wyłącznie pracowników sektora produkcyjnego

Wiele osób może pomylić zakres obowiązywania systemu HACCP, wskazując na jedynie częściowe podejście do bezpieczeństwa żywności. Odpowiedzi sugerujące, że system dotyczy jedynie normatywów surowcowych, pomieszczeń produkcyjnych czy też tylko pracowników produkcyjnych, opierają się na błędnym zrozumieniu tego, czym jest HACCP. Przede wszystkim, HACCP jest koncepcją całościową, obejmującą każdy etap łańcucha dostaw żywności, od surowców po gotowe produkty. Wskazywanie na normy surowcowe ignoruje fakt, że nawet najwyższej jakości składniki mogą stać się niebezpieczne, jeśli nie są odpowiednio przechowywane i przygotowywane. Ograniczanie systemu tylko do pomieszczeń produkcyjnych pomija kluczowe elementy, takie jak transport, magazynowanie czy serwis, które również mogą stanowić potencjalne źródło zagrożeń. Dodatkowo, koncentrowanie się tylko na pracownikach produkcyjnych nie uwzględnia roli całego zespołu, w tym personelu obsługi klienta, który również powinien być świadomy podstawowych zasad bezpieczeństwa żywności. Takie myślenie może prowadzić do luk w systemie, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia problemów higienicznych i zdrowotnych. Warto zatem zrozumieć, że prawidłowe wdrożenie HACCP łączy wszystkie aspekty działalności gastronomicznej w jeden spójny system, który ma na celu ochronę zdrowia konsumentów i zapewnienie wysokiej jakości serwowanej żywności.

Pytanie 35

Maksymalny czas na schłodzenie potraw stworzonych w technologii Cook-chill (gotuj i schłodź) wynosi do

A. 4 godz

B. 8 godz

C. 6 godz

D. 10 godz

Wybór odpowiedzi innej niż 4 godziny wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie zasad schładzania potraw w technologii Cook-chill. Odpowiedzi sugerujące dłuższe czasy schładzania, takie jak 6, 8 czy 10 godzin, mogą wynikać z przekonania, że dłuższe schładzanie zapewnia większe bezpieczeństwo żywności. Jest to jednak mylne podejście, gdyż dłuższy czas schładzania może prowadzić do wzrostu ryzyka rozwoju patogenów, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami bezpieczeństwa żywności. Temperatura w strefie niebezpiecznej, między 5 a 60°C, sprzyja szybkiemu rozwijaniu się bakterii, dlatego kluczowe jest, aby czas schładzania nie przekraczał 4 godzin. Z danych wynika, że przedłużony czas schładzania może prowadzić do pogorszenia jakości sensorycznej potraw, co ma negatywny wpływ na ich smak oraz aromat. W przemyśle gastronomicznym i cateringowym, stosowanie się do rygorystycznych norm dotyczących czasu schładzania jest niezbędne dla utrzymania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych dla konsumentów oraz narazić przedsiębiorstwo na konsekwencje prawne.

Pytanie 36

Zgodnie z zasadami systemu HACCP, do wstępnej obróbki brudnej mięsa kucharz powinien używać deski o kolorze

A. brązowej

B. niebieskiej

C. żółtej

D. czerwonej

Wybór deski w innych kolorach niż czerwona do obróbki surowego mięsa może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego. Na przykład, deska niebieska często jest stosowana do obróbki ryb, a żółta do warzyw, co oznacza, że użycie tych desek do surowego mięsa zwiększa ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego. Zmiana koloru desek na niewłaściwy może wprowadzać zamieszanie w kuchni, co może skutkować nieświadomym przenoszeniem patogenów z jednego typu żywności na inny. Dążenie do stosowania różnych desek do różnych rodzajów produktów jest kluczowym elementem systemu HACCP, który został zaprojektowany w celu identyfikacji oraz kontrolowania potencjalnych zagrożeń w procesie produkcji żywności. Ponadto, w odpowiedzi na wymogi prawne i standardy branżowe, takich jak normy ISO 22000, nieprzestrzeganie kodu kolorystycznego może prowadzić do sankcji ze strony organów nadzorujących oraz negatywnie wpływać na reputację lokalu gastronomicznego. Dlatego niezwykle ważne jest, aby stosować odpowiednie kolory, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności i zminimalizować ryzyko zatrucia pokarmowego.

Pytanie 37

Przedstawiony sposób wykonania potrawy należy stosować do sporządzania

Sposób wykonania
1. Wykonaj obróbkę wstępną surowców.
2. Mięso pokrój w grubą kostkę, oprósz mąką, zrumień na rozgrzanym tłuszczu.
3. Dodaj pokrojoną i usmażoną cebulę, duś do miękkości ze słodką papryką mieloną.
4. Dodaj śmietanę z mąką, zagotuj i dopraw do smaku.

A. paprykarza.

B. sztufady.

C. potrawki cielęcej.

D. zrazów zawijanych.

W odpowiedziach jak zrazy zawijane, sztufada czy potrawka cielęca jest parę błędów, które wynikają z różnic w ich przygotowywaniu. Zrazy zawijane wymagają zupełnie innego sposobu robienia, bo tam kroi się mięso cienko i zwija je z nadzieniem. To trochę inna technika niż duszenie, które jest kluczowe w przypadku paprykarza. Sztufada to z kolei duszenie mięsa w płynie, ale nie ma tam takich elementów jak mąka czy śmietana, co jest typowe dla paprykarza. Potrawka cielęca też nie pasuje, bo ją się zazwyczaj gotuje w sosie, co różni się od duszenia z papryką i śmietaną. Wydaje mi się, że te błędy mogą wynikać z braku zrozumienia, jak różne są techniki kulinarne. Warto by było na przyszłość poznać te różnice, żeby lepiej rozróżniać potrawy i ich specyfikę.

Pytanie 38

Wykorzystując wszystkie surowce wymienione w normatywie, należy sporządzić

Surowce i półprodukty	Normatyw na 4 porcje
Wieprzowina	600 g
Mąka pszenna	50 g
Tłuszcz	70 g
Cebula	50 g
Woda	250 g
Sól, pieprz, papryka, ziele angielskie, liść laurowy	do smaku

A. pieczeń.

B. sztufadę.

C. gulasz.

D. paprykarz.

Gulasz to klasyczne danie, które doskonale wpisuje się w specyfikę potraw jednogarnkowych. W oparciu o normatywy przedstawione w załączonej tabeli, można zauważyć, że składniki takie jak wieprzowina, mąka pszenna, tłuszcz, cebula, woda oraz przyprawy są kluczowe dla jego przygotowania. Mięso wieprzowe stanowi bazę dla gulaszu, a mąka pszenna pełni rolę zagęszczającą, co nadaje potrawie odpowiednią konsystencję. Dzięki dodatku tłuszczu oraz cebuli, gulasz zyskuje bogaty smak i aromat, a przyprawy mogą być dostosowywane według indywidualnych preferencji. W praktyce, gulasz jest często gotowany na wolnym ogniu, co pozwala składnikom dobrze się połączyć i uzyskać głęboki, intensywny smak. Warto również wspomnieć o trendach w gastronomii, które promują potrawy jednogarnkowe jako wygodne i ekonomiczne rozwiązanie, idealne na obiad dla całej rodziny.

Pytanie 39

Zamrożone truskawki w opakowaniach o wadze 20 kg powinny być przechowywane

A. w szafach chłodniczych

B. w szafach mroźniczych

C. w zamrażarkach skrzyniowych

D. w zamrażarkach szokowych

Przechowywanie zamrożonych truskawek w szafach mroźniczych, chłodniczych czy zamrażarkach szokowych jest nieodpowiednie z kilku powodów. Szafy mroźnicze, które służą do długoterminowego przechowywania produktów w niskich temperaturach, nie są idealne dla dużych ilości owoców, ponieważ ich konstrukcja nie zapewnia optymalnej cyrkulacji powietrza dla większych worków, co może prowadzić do ich częściowego rozmrożenia i ponownego zamrożenia. Ponadto, szafy chłodnicze są przeznaczone do utrzymywania temperatury powyżej zera, co jest całkowicie niewystarczające dla produktów zamrożonych. Z kolei zamrażarki szokowe, które są przeznaczone do błyskawicznego zamrażania świeżych produktów, nie są zaprojektowane do długoterminowego przechowywania, co może prowadzić do zmiany tekstury i smaku truskawek. Również ich wysoka moc chłodnicza może wprowadzać zbyt dużą różnicę temperatur, co jest niekorzystne dla stabilności produkt. Warto zatem zrozumieć, że kluczowym aspektem skutecznego przechowywania produktów mrożonych jest wybór urządzenia dostosowanego do specyfiki ich przechowywania oraz stosowanie się do standardów branżowych, które zalecają określone metody w zależności od rodzaju i formy przetworzonych produktów.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej