Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 16 marca 2025 14:31
  • Data zakończenia: 16 marca 2025 14:55

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z wymienionych produktów zawiera najwięcej błonnika?

A. w grubych kaszach
B. w mięsie z kością
C. w serze żółtym
D. w pieczywie białym
Wybór produktów zawierających błonnik jest kluczowy dla zdrowia, jednak wiele osób popełnia błąd, myśląc, że niektóre z wymienionych opcji mogą być ich dobrym źródłem. Na przykład, ser żółty jest produktem nabiałowym, który dostarcza białka oraz tłuszczu, ale zawartość błonnika w nim jest znikoma. To wynika z faktu, że błonnik jest składnikiem roślinnym, a w produktach zwierzęcych, takich jak ser, jego ilość praktycznie nie występuje. Podobnie mięso z kością, które jest bogate w białko oraz minerały, również nie zawiera błonnika, ponieważ jest to produkt pochodzenia zwierzęcego. Prawidłowe zrozumienie roli błonnika w diecie prowadzi do unikania właśnie takich produktów w poszukiwaniach źródeł tego cennego składnika. Białe pieczywo, chociaż może wydawać się lepszym wyborem, jest przetworzonym produktem z mąki, w której procesie usunięto wiele składników odżywczych, w tym błonnik. Warto zatem kierować się zasadą, że im bardziej przetworzony produkt, tym mniej błonnika w nim znajdziemy. Praktyczne podejście do diety powinno obejmować wybór pełnoziarnistych opcji oraz roślinnych źródeł błonnika, aby wspierać zdrowe trawienie i ogólny stan zdrowia organizmu.

Pytanie 2

Przygotowując danie "jaja po wiedeńsku", jak należy postąpić z jajami?

A. gotować bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez około 3 minuty
B. w skorupce umieścić w ciepłej wodzie i gotować przez około 5 minut
C. w skorupce umieścić w zimnej wodzie i gotować przez około 8 minut
D. wybić do szklanki i podgrzewać we wrzącej wodzie przez około 5 minut
Odpowiedź, która wskazuje na wybijanie jaj do szklanki i ogrzewanie ich we wrzącej wodzie przez około 5 minut jest prawidłowa, ponieważ to klasyczny sposób przygotowania jaj po wiedeńsku. Ta technika polega na delikatnym gotowaniu jaj, co pozwala na uzyskanie idealnej konsystencji białka oraz żółtka. Przygotowując w ten sposób, mamy pewność, że jaja nie będą nadmiernie ugotowane, co mogłoby prowadzić do ich wysuszenia oraz nieapetycznego wyglądu. W praktyce, wybicie jaj do szklanki przed ich gotowaniem ułatwia umieszczenie ich w wodzie oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia skorupek. Ważne jest, aby woda była wrząca, ponieważ to zapewnia odpowiednią temperaturę do szybkiego i równomiernego gotowania. Dodatkowo, stosując tę metodę, można uzyskać efekt idealnie płynnego żółtka, co jest pożądane w tej potrawie. Metoda ta jest zgodna z dobrymi praktykami kulinarnymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnego gotowania dla zachowania walorów smakowych i wizualnych potraw.

Pytanie 3

Potrawy takie jak zupa żółwiowa, ogonowa, pudding oraz zapiekanka "pie" są typowe dla kuchni

A. angielskiej
B. arabskiej
C. chińskiej
D. greckiej
Odpowiedzi wskazujące na kuchnię grecką, chińską oraz arabską są niepoprawne, ponieważ potrawy wymienione w pytaniu mają głęboko zakorzenioną tradycję w kuchni angielskiej. Kuchnia grecka jest znana z dań takich jak souvlaki czy tzatziki, które opierają się na świeżych składnikach, ziołach i oliwie z oliwek, a nie na potrawach takich jak zupa żółwiowa czy zapiekanka 'pie'. Podobnie, kuchnia chińska charakteryzuje się różnorodnością składników oraz technik, takich jak smażenie czy gotowanie na parze, z potrawami jak dim sum czy kurczak w sosie słodko-kwaśnym, które są całkowicie odmienne od angielskich specjałów. Z kolei kuchnia arabska, bogata w przyprawy i techniki grillowania, oferuje potrawy takie jak kebab czy hummus. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że potrawy z jednej kultury mogą być łatwo przypisane do innej na podstawie jedynie ich nazwy czy wyglądu. Ważne jest, aby przy ocenie kuchni uwzględniać kontekst kulturowy, historyczny oraz regionalny, co pozwala na lepsze zrozumienie różnorodności i unikalności każdej z nich.

Pytanie 4

Jaki sos powinien być przygotowany na podstawie emulsji składającej się z żółtka i masła?

A. Beszamelowy
B. Potrawowy
C. Chrzanowy
D. Holenderski
Sos potrawkowy, chrzanowy i beszamelowy to różne klasyki sztuki kulinarnej, ale nie mają one nic wspólnego z techniką emulsji, charakterystyczną dla sosu holenderskiego. Sos potrawkowy zazwyczaj jest bazą do przygotowywania potraw mięsnych lub warzywnych, oparty na klasycznym sosie z mąki i tłuszczu, często z dodatkiem bulionu. Kluczowym elementem jest tutaj zredukowanie płynów, co nie ma związku z emulsjami. Sos chrzanowy, z kolei, to sos na bazie chrzanu, który może być przygotowywany na różnych podłożach, ale nie wymaga emulsji, a jego tekstura i smak różnią się znacznie od sosu holenderskiego. Beszamel, znany także jako sos biały, powstaje z mąki, masła i mleka, co również nie wpisuje się w kategorię emulsji. W błędnych odpowiedziach często występuje mylenie technik kulinarnych oraz brak zrozumienia, co oznacza emulsja. Emulsja to technika łączenia dwóch składników, które normalnie się nie mieszają, takich jak tłuszcz i woda. W przypadku sosu holenderskiego, biorąc pod uwagę, że opiera się na emulsji żółtek jaj i masła, staje się jasne, dlaczego tylko sos holenderski jest odpowiednią odpowiedzią. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi sosami jest kluczowe w nauce technik kulinarnych, co pozwala na lepsze przygotowanie i serwowanie potraw.

Pytanie 5

Aby utrzymać naturalny kolor czerwonej kapusty, co powinno się dodać pod koniec gotowania?

A. majonez
B. masło
C. ocet
D. cukier
Dodanie octu na końcu gotowania kapusty czerwonej jest kluczowe dla zachowania jej naturalnej barwy. Kapusta ta zawiera antocyjany, które są naturalnymi barwnikami odpowiedzialnymi za jej charakterystyczny kolor. Antocyjany są bardzo wrażliwe na zmiany pH. W obecności kwasu, jakim jest ocet, ich kolor pozostaje intensywny i żywy. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie sałatek, gdzie zachowanie intensywnej barwy kapusty ma wpływ na estetykę potrawy. W gastronomii ważne jest nie tylko smak, ale także wygląd potraw, dlatego dodanie octu może poprawić walory wizualne. Warto również wiedzieć, że ocet może działać jako naturalny środek konserwujący, co zwiększa trwałość przygotowanej potrawy. W kontekście standardów kulinarnych, zastosowanie octu w potrawach z kapusty czerwonej jest zgodne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie balansu smakowego oraz estetycznego w kuchni.

Pytanie 6

Do przygotowania podprawy zacieranej, mąkę trzeba

A. utrzeć ze śmietaną
B. wymieszać ze śmietanką
C. zasmażyć z tłuszczem
D. utrzeć z tłuszczem
Wybór innych metod przygotowania podprawy zacieranej, takich jak zasmażanie mąki z tłuszczem, utarcie ze śmietaną czy wymieszanie ze śmietanką, nie tylko wpływa na smak potrawy, ale także na jej konsystencję i właściwości zagęszczające. Zasmażanie mąki z tłuszczem, mimo że jest popularną techniką w wielu kuchniach, nie jest tym samym, co ucieranie. Zasmażka, która powstaje w ten sposób, ma tendencję do tworzenia się w postaci grudek, co może negatywnie wpłynąć na teksturę zupy czy sosu. Dodać należy, że utarcie ze śmietaną wprowadza dodatkowe składniki, które mogą zmieniać profil smakowy potrawy, a także zwiększać jej kaloryczność, co nie jest pożądane w każdym przypadku. Wymieszanie mąki ze śmietanką również nie jest odpowiednią metodą, ponieważ nie zapewnia właściwego zagęszczenia i może prowadzić do niejednorodności w potrawie. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każda metoda łączenia mąki z innymi składnikami jest równoważna. Dobre praktyki kulinarne podkreślają, że utrzymywanie prostoty w technikach, takich jak ucieranie mąki z tłuszczem, prowadzi do lepszej kontroli nad jakością końcowego produktu. Właściwe techniki kulinarne są fundamentem udanego gotowania, a ignorowanie ich może prowadzić do niezamierzonych efektów w przygotowywanych potrawach.

Pytanie 7

Podawanie potraw za pomocą wózka kelnerskiego lub stolika pomocniczego to rodzaj serwisu

A. angielski
B. amerykański
C. rosyjski
D. francuski
Wybór odpowiedzi związany z serwisem francuskim, rosyjskim czy amerykańskim jest mylny, ponieważ każda z tych form serwowania potraw ma swoje unikalne cechy, które różnią się od serwisu angielskiego. Serwis francuski zakłada podawanie potraw w mniej interaktywny sposób, z większym naciskiem na przygotowanie dań w kuchni i ich prezentację na talerzach, co ogranicza możliwość wyboru dla gości. Z kolei serwis rosyjski polega na serwowaniu potraw w dużych naczyniach, gdzie goście sami nakładają sobie jedzenie, co również nie odpowiada zasadzie serwisu angielskiego, gdzie kelnerzy aktywnie uczestniczą w procesie podawania. Odpowiedź związana z serwisem amerykańskim, który często polega na podawaniu potraw na talerzach już w kuchni, również nie oddaje istoty serwisu, który wykorzystuje stolik pomocniczy. Wybór niewłaściwej formy serwisu może wynikać z nieznajomości różnic pomiędzy tymi stylami. Kluczowe jest zrozumienie, że różnorodność serwisu w gastronomii nie polega tylko na sposobie podawania, ale także na doświadczeniu gościa, które powinno być wzbogacone przez profesjonalizm obsługi, co jest kluczowe w serwisie angielskim.

Pytanie 8

Która kategoria obejmuje artykuły bogate w białko?

A. Dorsz, miód, ryż
B. Dorsz, jaja, soja
C. Masło, miód, ryż
D. Masło, jaja, soja
Odpowiedź 'Dorsz, jaja, soja' jest poprawna, ponieważ wszystkie wymienione produkty są znane z wysokiej zawartości białka, co czyni je wartościowym elementem diety. Dorsz to ryba, która nie tylko dostarcza białka, ale także jest źródłem kwasów tłuszczowych omega-3, które są korzystne dla zdrowia sercowo-naczyniowego. Jaja są jednym z najbardziej kompletnych źródeł białka, zawierającym wszystkie niezbędne aminokwasy, co czyni je idealnym składnikiem diety dla osób aktywnych fizycznie oraz sportowców. Soja, z kolei, jest doskonałym źródłem białka roślinnego, a jej wszechstronność w kuchni sprawia, że może być stosowana w wielu potrawach, zarówno w postaci tofu, jak i edamame. W kontekście dobrych praktyk żywieniowych, zaleca się, aby dieta zawierała odpowiednią ilość białka, szczególnie w przypadku osób dążących do budowy masy mięśniowej lub regeneracji po intensywnym wysiłku. Włączenie tych produktów do codziennych posiłków jest zatem korzystne dla zdrowia i wydolności organizmu.

Pytanie 9

Podstawowymi składnikami zupy postnej są jasny chleb żytni, masło, przyprawy, woda oraz piwo. Jak nazywa się ta tradycyjna polska zupa postna?

A. żurek
B. polewka
C. barszcz
D. rosół
Wybór barszczu, żurku czy rosołu jako odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia związane z tradycyjną polską kuchnią i jej specyfiką. Barszcz, choć również popularny w Polsce, to zupa na bazie buraków, co całkowicie odbiega od składników polewki. Żurek z kolei jest typową zupą na zakwasie żytni, co również nie ma związku z wymienionymi składnikami. Rosół, będący klarowną zupą mięsną, także nie pasuje do powyższej listy, ponieważ jego podstawą są mięso i warzywa, a nie chleb czy piwo. W każdym z tych przypadków można zauważyć, że wybór oparty na znanych, ale nieadekwatnych do kontekstu potrawach prowadzi do mylnych wniosków. Błędem jest utożsamianie polewki z tymi bardziej rozpoznawalnymi zupami, co może wynikać z ograniczonej wiedzy o bogactwie polskiej kuchni. Znalezienie właściwego kontekstu dla polewki wymaga zrozumienia jej historycznego znaczenia oraz roli, jaką odgrywała w polskim społeczeństwie. Dobrze jest również zwrócić uwagę na lokalne tradycje kulinarne, które mogą różnić się w zależności od regionu, a tym samym wzbogacać ogólną wiedzę na temat polskiej gastronomii.

Pytanie 10

Aby przygotować kruszonkę, obok cukru, co należy dodać?

A. mąki ziemniaczanej oraz masła
B. mąki pszennej oraz masła
C. mąki ziemniaczanej oraz białka
D. mąki pszennej oraz białka
Kruszonka to popularny dodatek do wielu wypieków, a jej podstawowymi składnikami są mąka pszenna, masło i cukier. Mąka pszenna dostarcza struktury i pozwala na połączenie wszystkich składników w jednorodną masę, podczas gdy masło nadaje kruszonce charakterystyczną kruchą teksturę. W procesie przygotowania, masło powinno być zimne, pokrojone w kostkę i szybko wymieszane z mąką oraz cukrem, co pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji. Dzięki temu kruszonka po upieczeniu staje się chrupiąca i złocista. Ważne jest, aby unikać nadmiernego wyrabiania ciasta, co może prowadzić do powstania gładkiej konsystencji, a nie kruszonki. Kruszonka jest wykorzystywana jako posypka do ciast, owoców pieczonych oraz innych deserów, co czyni ją wszechstronnym dodatkiem w kuchni. Standardy kulinarne podkreślają, że proporcje składników powinny być zachowane, aby uzyskać optymalny efekt końcowy, a dopełnieniem mogą być różnorodne przyprawy, jak cynamon czy wanilia, które wzbogacają smak.

Pytanie 11

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, który zestaw produktów dostarczy konsumentowi 5,3 g błonnika.

Nazwa produktuZawartość błonnika w 100 g produktu
jogurt0,3 g
musli9,7 g

A. 100 g jogurtu i 100 g musli.
B. 150 g jogurtu i 50 g musli.
C. 100 g jogurtu i 50 g musli.
D. 150 g jogurtu i 100 g musli.
Poprawna odpowiedź to 150 g jogurtu i 50 g musli, ponieważ tylko ten zestaw dostarcza dokładnie 5,3 g błonnika. Aby to potwierdzić, możemy przeanalizować składniki z wykorzystaniem wartości odżywczych. W przypadku jogurtu, 150 g zawiera 0,45 g błonnika, co obliczamy jako 150 g * 0,3 g/100 g. Musli, w ilości 50 g, dostarcza natomiast 4,85 g błonnika, obliczone jako 50 g * 9,7 g/100 g. Suma tych wartości wynosi 5,3 g błonnika, co spełnia wymagania zadania. Znajomość wartości odżywczych produktów jest kluczowa w planowaniu zdrowej diety, zwłaszcza w kontekście spożycia błonnika, który jest istotny dla zdrowia układu pokarmowego oraz profilaktyki wielu chorób. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być tworzenie zbilansowanych posiłków, które dostarczają odpowiednich ilości błonnika, co jest szczególnie ważne w diecie osób dbających o zdrowie.

Pytanie 12

Który z produktów charakteryzuje się wysoką zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych?

A. smalec
B. tran
C. czekolada
D. masło
Tran jest produktem, który zawiera wysoką zawartość nienasyconych kwasów tłuszczowych, zwłaszcza kwasów omega-3, takich jak kwas eikozapentaenowy (EPA) i kwas dokozaheksaenowy (DHA). Nienasycone kwasy tłuszczowe odgrywają kluczową rolę w zdrowiu człowieka, wspierając funkcje sercowo-naczyniowe oraz neurologiczne. Badania pokazują, że ich regularne spożycie może zmniejszać ryzyko chorób sercowo-naczyniowych poprzez obniżenie poziomu trójglicerydów we krwi oraz poprawę profilu lipidowego. Tran można wprowadzić do diety w formie suplementów, a także jako składnik potraw, co podkreśla jego wszechstronność. Aby skorzystać z korzyści zdrowotnych tran, zaleca się jego stosowanie kilka razy w tygodniu, w zgodzie z zaleceniami dietetyków oraz organizacji zdrowotnych. Często zalecany jest także w kontekście diety osób starszych i tych, które nie mają wystarczającej ilości ryb w swoim jadłospisie, co czyni go istotnym elementem zdrowego odżywiania.

Pytanie 13

Jaki składnik mięsny jest odpowiedni do przygotowania rumsztyku?

A. Bark
B. Polędwica wieprzowa
C. Polędwica
D. Mięso z pręgi
Karkówka, schab i pręga to elementy mięsa, które różnią się znacznie od polędwicy pod względem jakości, smaku i tekstury, co czyni je mniej odpowiednimi do przygotowania rumsztyku. Karkówka, będąca częścią łopatki, ma wyższą zawartość tłuszczu oraz bardziej intensywny smak, co sprawia, że jest idealna do duszenia, ale nie do szybkiego smażenia. W przypadku rumsztyku preferujemy mięso delikatniejsze, takie jak polędwica, które zachowuje swoją soczystość podczas krótkiej obróbki cieplnej. Schab, natomiast, pochodzi z części grzbietowej i również jest mniej soczysty w porównaniu do polędwicy, co może prowadzić do suchego i twardego rezultatu w przypadku rumsztyku. Z kolei pręga, będąca częścią brzucha, jest mięsem o wyższej zawartości tłuszczu, co również nie sprzyja idealnej teksturze rumsztyku, który powinien być przede wszystkim delikatny i soczysty. Zrozumienie różnic między tymi częściami mięsa jest kluczowe w kuchni, szczególnie przy planowaniu menu i wyborze odpowiednich składników. Wybierając niewłaściwe mięso do rumsztyku, można nie tylko nie uzyskać pożądanej tekstury i smaku, ale także rozczarować gości, co podkreśla znaczenie znajomości rodzajów mięsa i ich właściwości w przygotowywaniu potraw.

Pytanie 14

Które danie nie wyróżnia się w kuchni rosyjskiej?

A. Kołduny
B. Bliny gryczane
C. Boef Strogonow
D. Kebabczeta
Wybór blinów gryczanych, kołdunów lub boef Strogonow jako potraw charakterystycznych dla kuchni rosyjskiej jest błędny, ponieważ każda z tych potraw ma głębokie tradycje i jest powszechnie uznawana w rosyjskiej kulturze kulinarnej. Bliny gryczane, przygotowywane z mąki gryczanej, są popularne w Rosji i często serwowane podczas świąt oraz jako danie na co dzień. Ta potrawa jest nie tylko smaczna, ale również zdrowa, gdyż gryczana mąka jest bogata w błonnik oraz składniki odżywcze. Kołduny, z kolei, to rodzaj pierogów, które są nadziewane mięsem, rybą lub warzywami. Są one integralną częścią rosyjskiej tradycji kulinarnej, a ich różnorodność w nadzieniach sprawia, że można je dostosować do różnych gustów. Boef Strogonow, będący klasycznym daniem rosyjskim, składa się z miękkich kawałków wołowiny duszonych w sosie śmietanowym, często podawanym z ryżem lub makaronem. To danie zdobyło popularność na całym świecie i stało się symbolem rosyjskiej kuchni. Błędne skojarzenia mogą wynikać z braku znajomości różnorodności kuchni rosyjskiej oraz jej historycznych konotacji. Kluczowym błędem myślowym jest upraszczanie tematu kulinariów do kilku potraw bez uwzględnienia ich kontekstu kulturowego i historycznego.

Pytanie 15

Jakie jest jedzenie pochodzenia zwierzęcego?

A. kapar
B. kindziuk
C. komosa
D. karczoch
Komosa, karczoch i kapar to składniki roślinne, które nie mają nic wspólnego z pochodzeniem zwierzęcym. Komosa, znana również jako quinoa, to zboże, które stało się popularne wśród osób poszukujących alternatyw dla tradycyjnych źródeł białka. Jest to roślina jednoroczna, bogata w aminokwasy i składniki odżywcze, ale nie ma żadnych właściwości związanych z produktami zwierzęcymi. Karczoch to warzywo stosowane w kuchni śródziemnomorskiej, które przynosi wiele korzyści zdrowotnych, w tym właściwości przeciwutleniające i wspierające trawienie. Z kolei kapar to pąki kwiatowe, które są marynowane i używane jako przyprawa, również pozbawiona jakichkolwiek składników zwierzęcych. Powszechne błędy w rozumieniu składników żywności polegają na myleniu źródeł pochodzenia, co może prowadzić do nieodpowiednich wyborów żywieniowych. Kluczowe jest, aby zapoznać się z etykietami produktów i zrozumieć różnice między produktami roślinnymi a tymi pochodzenia zwierzęcego, szczególnie w kontekście diet eliminacyjnych czy alergii pokarmowych. Właściwe rozróżnienie składników pozwala nie tylko na lepsze dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb, ale również na unikanie nieporozumień związanych z wartościami odżywczymi i pochodzeniem żywności.

Pytanie 16

Zgodnie z zasadami systemu HACCP, do wstępnej obróbki brudnej mięsa kucharz powinien używać deski o kolorze

A. czerwonej
B. żółtej
C. niebieskiej
D. brązowej
Wybór deski w innych kolorach niż czerwona do obróbki surowego mięsa może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego. Na przykład, deska niebieska często jest stosowana do obróbki ryb, a żółta do warzyw, co oznacza, że użycie tych desek do surowego mięsa zwiększa ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego. Zmiana koloru desek na niewłaściwy może wprowadzać zamieszanie w kuchni, co może skutkować nieświadomym przenoszeniem patogenów z jednego typu żywności na inny. Dążenie do stosowania różnych desek do różnych rodzajów produktów jest kluczowym elementem systemu HACCP, który został zaprojektowany w celu identyfikacji oraz kontrolowania potencjalnych zagrożeń w procesie produkcji żywności. Ponadto, w odpowiedzi na wymogi prawne i standardy branżowe, takich jak normy ISO 22000, nieprzestrzeganie kodu kolorystycznego może prowadzić do sankcji ze strony organów nadzorujących oraz negatywnie wpływać na reputację lokalu gastronomicznego. Dlatego niezwykle ważne jest, aby stosować odpowiednie kolory, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności i zminimalizować ryzyko zatrucia pokarmowego.

Pytanie 17

Pracownik jednostki zajmującej się żywieniem zbiorowym doświadczył porażenia prądem. Co powinno być zrobione w pierwszej kolejności?

A. podać poszkodowanemu środki uspokajające
B. wykonać poszkodowanemu sztuczne oddychanie
C. zadzwonić po pogotowie ratunkowe dla poszkodowanego
D. przerwać kontakt poszkodowanego z prądem
Wezwanie pogotowia ratunkowego bez przerwania kontaktu z prądem może okazać się nieodpowiednim i niebezpiecznym działaniem. W przypadku porażenia prądem, najważniejsze jest najpierw uwolnienie poszkodowanego od źródła prądu, gdyż pozostawienie go w kontakcie z prądem może prowadzić do dalszych obrażeń, a nawet do śmierci. Wzywanie pomocy medycznej powinno nastąpić po zapewnieniu bezpieczeństwa zarówno dla poszkodowanego, jak i dla osoby udzielającej pierwszej pomocy. W przypadku podania środków uspokajających, może to nie tylko nie zadziałać w sytuacji kryzysowej, ale także wprowadzić dodatkowe ryzyko w postaci depresji oddechowej, co przy porażeniu prądem, gdzie mogą występować już problemy z oddychaniem, może być szczególnie niebezpieczne. Zastosowanie sztucznego oddychania przed przerywaniem kontaktu z prądem jest również niewłaściwe, ponieważ niezbędne jest najpierw usunięcie zagrożenia. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że pomoc można rozpocząć bez zapewnienia podstawowego bezpieczeństwa; każdy plan ratunkowy powinien być najpierw przemyślany i skonstruowany w oparciu o zasady ochrony osób, które mogą być w niebezpieczeństwie.

Pytanie 18

Dodatkiem do żywności, który hamuje rozwój mikroorganizmów, jest

A. regulator.
B. konserwant.
C. emulgator.
D. przeciwutleniacz.
Regulatorzy to substancje, które mają na celu poprawę konsystencji, smaku i tekstury produktów spożywczych, ale nie mają one właściwości hamujących rozwój drobnoustrojów. Emulgatory z kolei służą do stabilizacji emulsji, takich jak majonez czy sosy, łącząc składniki, które normalnie się nie mieszają, jak olej i woda. Ich zastosowanie jest istotne w produkcji żywności, ale nie dotyczą one ochrony przed rozwojem mikroorganizmów. Przeciwutleniacze, choć również istotne, mają na celu ochronę żywności przed utlenieniem, co może prowadzić do jełczenia tłuszczy oraz utraty witamin, a nie bezpośrednio hamowanie wzrostu drobnoustrojów. Często mylnie przypisuje się im właściwości konserwujące, co jest błędnym rozumowaniem. Wybór niewłaściwego dodatku do żywności może prowadzić do nieefektywnej ochrony produktu, co w konsekwencji może skutkować jego szybkim psuciem i zwiększonym ryzykiem dla zdrowia konsumentów. Wiedza na temat różnicy między tymi dodatkami jest kluczowa w zapewnieniu odpowiednich standardów jakości i bezpieczeństwa w produkcji żywności.

Pytanie 19

Jakie czynności należy wykonać w odpowiedniej kolejności przy przygotowywaniu surówki z marchwi i jabłka?

A. Przyprawianie, mycie składników, usuwanie elementów niejadalnych
B. Rozdrabnianie, usuwanie elementów niejadalnych, płukanie składników
C. Usuwanie elementów niejadalnych, rozdrabnianie, mycie składników
D. Mycie składników, usuwanie elementów niejadalnych, płukanie, rozdrabnianie
Mycie surowców, usuwanie części niejadalnych, płukanie oraz rozdrabnianie to standardowa kolejność czynności przy przygotowywaniu surówki z marchwi i jabłka. Proces ten zaczyna się od dokładnego umycia warzyw i owoców, co jest kluczowe w celu usunięcia zanieczyszczeń, pestycydów i bakterii, które mogą być obecne na ich powierzchni. Następnie, po umyciu, należy usunąć części niejadalne, takie jak skórki, gniazda nasienne czy wszelkie niepożądane fragmenty, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość potrawy. Płukanie surowców po ich oczyszczeniu może być zbędne, ale zaleca się ponowne przepłukanie, aby upewnić się, że wszystkie resztki zostały usunięte. Na koniec, surowce należy rozdrabniać, co ułatwia ich późniejsze połączenie oraz podnosi walory smakowe i estetyczne potrawy. Przestrzeganie tej kolejności jest zgodne z najlepszymi praktykami sanitarnymi oraz kulinarnymi, które mają na celu maksymalizację smaku i bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 20

Pomieszczenie, w którym realizowana jest ekspedycja gotowych dań, nie powinno znajdować się obok

A. kuchni właściwej
B. zmywalni naczyń
C. sali konsumenckiej
D. przygotowalni czystej
Pomieszczenia w kuchni profesjonalnej, takie jak sala konsumencka, kuchnia właściwa czy przygotowalnia czysta, mogą być postrzegane jako miejsce bliskie ekspedycji, jednak ich bliskość nie jest problematyczna w kontekście sanitarno-epidemiologicznym. Sala konsumencka jest miejscem, gdzie klienci spożywają posiłki, co oznacza, że ekspedycja powinna być zaprojektowana z myślą o wygodzie serwowania dań, a więc obecność sali w pobliżu jest wręcz wskazana. Kuchnia właściwa to miejsce, w którym przygotowuje się potrawy – jej sąsiedztwo z ekspedycją ma na celu usprawnienie procesu serwowania. Z kolei przygotowalnia czysta to obszar dedykowany do obróbki produktów, co również sprzyja efektywności, a nie stwarza zagrożenia dla bezpieczeństwa żywności. Pojęcie kontaminacji krzyżowej dotyczy głównie miejsc, gdzie mogą się gromadzić resztki żywności i zanieczyszczenia. Dlatego ważne jest, aby rozpoznawać różnice w funkcjach poszczególnych obszarów w kuchni i wprowadzać odpowiednie procedury mające na celu minimalizowanie ryzyk, a także zrozumieć, iż logiczne rozmieszczenie pomieszczeń w kuchni ma kluczowe znaczenie dla zachowania wysokich standardów higieny i bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 21

Galaretki powinno się przygotowywać z owoców o wysokiej zawartości

A. witamin
B. pektyn
C. błonnika
D. karotenu
Choć błonnik, witaminy i karoten są cennymi składnikami odżywczymi, nie pełnią one funkcji żelującej, co jest kluczowe przy produkcji galaretek. Błonnik, znajdujący się głównie w owocach, wpływa na zdrowie układu pokarmowego, ale nie ma właściwości, które umożliwiałyby tworzenie żelu. Podobnie witaminy, takie jak witamina C czy witamina A, są niezbędne dla zdrowia, jednak nie mają one wpływu na proces żelowania. Karoten, który jest pigmentem roślinnym, odpowiada za kolor owoców i warzyw, ale jego rola w przygotowywaniu galaretek również jest ograniczona. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie składniki odżywcze w owocach są istotne dla procesu produkcji, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów, takich jak pektyny. W przemyśle przetwórczym zrozumienie właściwości poszczególnych komponentów jest istotne dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów. W związku z tym, niewłaściwe przypisanie roli błonnika, witamin czy karotenu w kontekście żelowania może prowadzić do frustracji związaną z niezadowalającą konsystencją końcowego produktu. Aby uniknąć takich nieporozumień, kluczowe jest zapoznanie się z podstawami chemii żywności oraz wiedzą na temat właściwości naturalnych dodatków używanych w przemyśle spożywczym.

Pytanie 22

Zmiany zachodzące w przechowywanych owocach, które skutkują poprawą ich wyglądu, smaku oraz zapachu, są efektem

A. oddychania
B. transpiracji
C. sorpcji
D. dojrzewania
Odpowiedź "dojrzewania" jest prawidłowa, ponieważ dojrzewanie owoców to kluczowy proces biochemiczny, który prowadzi do zmian fizycznych i sensorycznych, takich jak poprawa smaku, koloru i zapachu. W trakcie dojrzewania zachodzi szereg reakcji enzymatycznych, które przyczyniają się do rozkładu skrobi na cukry prostsze, co sprawia, że owoce stają się słodsze. Dodatkowo, zmiany w pigmentacji powodują intensyfikację barw, co zwiększa atrakcyjność wizualną. Przykładowo, banany w procesie dojrzewania zmieniają swoje zabarwienie z zielonego na żółty, a ich smak staje się znacznie słodszy. W praktyce, kontrolowanie procesu dojrzewania jest istotne w przemyśle spożywczym, gdzie często stosuje się etylen, hormon, który przyspiesza dojrzewanie owoców. Dobre praktyki obejmują monitorowanie warunków przechowywania, takich jak temperatura i wilgotność, aby zapewnić optymalne dojrzewanie i minimalizować straty. Wiedza o procesach dojrzewania jest istotna dla producentów, którzy pragną dostarczać świeże, smaczne i atrakcyjne owoce na rynek.

Pytanie 23

Który rodzaj lokalu gastronomicznego musi pobierać i przechowywać próbki żywności?

A. Restauracja
B. Jadłodajnia
C. Stołówka szkolna
D. Bar przekąskowy
Wybór barów przekąskowych, jadłodajni czy restauracji jako zakładów zobowiązanych do pobierania i przechowywania próbek żywności jest niewłaściwy, ponieważ te obiekty nie mają tak ścisłych wymogów jak stołówki szkolne. Wiele osób może myśleć, że wszystkie punkty gastronomiczne powinny stosować podobne zasady, jednak to, co je różni, to przede wszystkim charakter świadczonych usług oraz grupa docelowa. Bar przekąskowy często serwuje jedzenie w sposób mniej formalny i z niższymi standardami dotyczących bezpieczeństwa żywności, co prowadzi do myślenia, że nie musi on przestrzegać takich zasad jak stołówka szkolna. Podobnie w jadłodajniach, gdzie serwowanie posiłków może odbywać się w mniej kontrolowany sposób, nie ma obowiązku pobierania próbek. W restauracjach, mimo że również muszą dbać o jakość żywności, nie mają tak rygorystycznych wymogów w zakresie przechowywania próbek jak placówki zajmujące się żywieniem dzieci. Często błędne przekonania o równoważności tych zakładów gastronomicznych prowadzą do nieporozumień dotyczących przepisów prawa. W kontekście odpowiedzialności zdrowotnej, stołówki szkolne mają na celu zapewnienie, aby dostarczane posiłki były nie tylko smaczne, ale również zdrowe i bezpieczne, co wymaga przestrzegania szczególnych zasad kontroli jakości. Dlatego niezwykle ważne jest, aby zrozumieć, że nie wszystkie punkty gastronomiczne są zobowiązane do takich samych standardów monitorowania i przechowywania żywności, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, jeśli normy te nie są przestrzegane.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 25

Jaka technika konserwacji zapewnia jedynie trzy dni świeżości mięsa do jedzenia?

A. Liofilizacja
B. Wędzenie
C. Zamrażanie
D. Marynowanie
Marynowanie to proces, który polega na zanurzeniu mięsa w roztworze soli, octu, przypraw i innych substancji, co ma na celu nie tylko poprawę smaku, ale także konserwację produktu. W wyniku tego procesu, mięso może zyskać jedynie krótkoterminową trwałość, zazwyczaj wynoszącą do trzech dni w warunkach chłodniczych. Zastosowanie marynat wpływa na pH oraz zawartość wody w mięsie, co w połączeniu z właściwościami konserwującymi soli i octu, ogranicza rozwój mikroorganizmów. W praktyce, marynowanie jest szeroko stosowane w gastronomii, zwłaszcza w przygotowywaniu potraw grillowanych i smażonych. Warto jednak pamiętać, że dłuższe przechowywanie marynowanego mięsa może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak nadmierne zmiękczenie lub zmiana smaku, dlatego zaleca się jego spożycie w krótkim czasie. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby zawsze trzymać marynowane mięso w lodówce i spożyć je w ciągu trzech dni, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość produktu.

Pytanie 26

Jakim sposobem przygotowuje się potrawę marchewkę z groszkiem?

A. duszona
B. zapiekana
C. smażona
D. gotowana
Marchewka z groszkiem często mylnie kojarzona jest z technikami takimi jak zapiekanka, smażenie czy gotowanie. Pierwsza z tych metod, zapiekanka, na ogół polega na pieczeniu potrawy w piekarniku z dodatkiem serów, sosów lub innych składników, co zupełnie nieoddaje charakteru duszonej marchewki z groszkiem. Taka technika zmienia strukturę warzyw i może prowadzić do utraty ich naturalnych wartości odżywczych, co jest sprzeczne z zasadami zdrowego gotowania. Smażenie, z kolei, wiąże się z użyciem dużej ilości tłuszczu, co zwiększa kaloryczność dania i może generować niezdrowe substancje chemiczne w procesie obróbki cieplnej. Gotowanie, choć technicznie poprawne, zazwyczaj polega na wrzucaniu składników do wrzącej wody, co może skutkować zbyt dużą utratą aromatów oraz składników odżywczych do wody. W kontekście duszenia, celem jest zachowanie intensywnego smaku i wartości odżywczych, co jest realizowane przez gotowanie w niewielkiej ilości płynu. Dlatego, choć inne techniki mają swoje zastosowanie w różnych potrawach, marchewka z groszkiem najlepiej oddaje swoje walory, gdy jest duszona. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w dążeniu do wyrobienia dobrych nawyków kulinarnych oraz w kreowaniu zdrowego i smacznego jedzenia.

Pytanie 27

Które z poniższych warzyw jest warzywem liściastym?

A. szpinak
B. rabarbar
C. jarmuż
D. kapusta
Szpinak to naprawdę fajne warzywo liściowe i ma multum witamin i minerałów, więc warto go mieć w diecie. Należy do rodziny kompozytowych, co znaczy, że jest super zdrowy. Wiesz, zawiera witaminy A, C i K, do tego żelazo i kwas foliowy, więc to ważny składnik, zwłaszcza dla tych, co dbają o zdrowie. Można go używać w różnych daniach: w sałatkach, zupach, a nawet jako dodatek do dań głównych. Osobiście uważam, że regularne jedzenie szpinaku wspiera odporność i zdrowie oczu, więc warto go wprowadzić do codziennego jadłospisu. A jeśli chodzi o kalorie, to szpinak jest niskokaloryczny, także idealny dla tych na diecie! W dodatku świeży szpinak można znaleźć przez większość roku, co ułatwia jego dodawanie do posiłków.

Pytanie 28

Zachowywanie mięsa w solance z wody, soli, cukru, saletry i przypraw to

A. macerowanie
B. tablerowanie
C. bejcowanie
D. peklowanie
Peklowanie to proces konserwacji mięsa, który polega na zanurzeniu go w mieszance wody, soli, cukru, saletry i przypraw. Saletra, będąca źródłem azotanów, odgrywa kluczową rolę w zatrzymywaniu rozwoju bakterii, co pozwala na dłuższe przechowywanie mięsa oraz zachowanie jego jakości. Proces ten wpływa również na kolor, smak oraz teksturę mięsa, co czyni go bardziej apetycznym. Peklowanie jest powszechnie stosowane w przemyśle mięsnym oraz w domowych praktykach kulinarnych, szczególnie przy produkcji kiełbas i innych przetworów mięsnych. Ważne jest, aby stosować odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić skuteczność konserwacji oraz bezpieczeństwo żywności. Dobre praktyki peklowania, zgodne z normami HACCP, skupiają się na zachowaniu higieny w trakcie całego procesu, aby uniknąć kontaminacji. Warto także pamiętać, że mięso peklowane nie tylko lepiej smakuje, ale także jest bardziej soczyste i aromatyczne, co przekłada się na większą satysfakcję konsumenta.

Pytanie 29

Zgodnie z zamieszczonym sposobem wykonania należy sporządzać

Sposób wykonania
1.Mięso (udziec wołowy) natrzeć przyprawami, odstawić w chłodne miejsce.
2.Słoninę pokroić w słupki.
3.Mięso naszpikować słoniną, oprószyć mąką, obsmażyć, podlać płynem i dusić.

A. pieczeń po angielsku.
B. befsztyk.
C. boeuf Straganowa.
D. sztufadę.
Befsztyk, pieczeń po angielsku oraz boeuf Straganowa to dania, które różnią się od sztufady zarówno w kwestii przygotowania, jak i technik kulinarnych. Befsztyk zazwyczaj przyrządzany jest z mięsa wołowego, które nie wymaga długiego duszenia, lecz szybkiego smażenia na dużym ogniu, co sprawia, że tekstura i smak są zupełnie inne niż w przypadku sztufady. Pieczeń po angielsku, z kolei, jest potrawą pieczoną w piekarniku, co również odbiega od duszenia. W procesie pieczenia, mięso często traci część soków, co skutkuje mniej intensywnym smakiem i mniej soczystą konsystencją. Boeuf Straganowa to danie bazujące na mięsie duszonym, ale jego przygotowanie wiąże się z inną kombinacją przypraw i dodatków, często w sosie pomidorowym, co również wprowadza odmienne smaki. Powszechnym błędem jest mylenie metod duszenia z pieczeniem, co wynika z niepełnego zrozumienia technik kulinarnych. Warto pamiętać, że każdy z tych przepisów ma swoje specyficzne wymagania, które są kluczowe dla uzyskania pożądanych rezultatów kulinarnych. Niewłaściwe przypisanie metody do dania prowadzi do nieporozumień i niezadowolenia z efektów gotowania.

Pytanie 30

Solanina jest wynikiem niewłaściwego składowania

A. jaj
B. mleka
C. orzechów
D. ziemniaków
Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym założeniu, że inne produkty spożywcze, takie jak mleko, orzechy czy jajka, mogą być źródłem solaniny. W rzeczywistości solanina jest związkiem chemicznym charakterystycznym dla roślin psiankowatych, szczególnie ziemniaków, a więc jej obecność w tych produktach nie jest możliwa. Mleko, będące produktem zwierzęcym, nie zawiera solaniny, ponieważ nie pochodzi z roślin, które ją produkują. Orzechy i jaja również nie mają związku z solaniną, ponieważ ani orzechy, ani jaja nie są produktami roślin z rodziny psiankowatych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich toksycznych substancji z szerokim zakresem produktów spożywczych bez zrozumienia ich źródła i mechanizmów powstawania. Wiedza na temat specyficznych związków chemicznych, jakie mogą występować w żywności, jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów. Rekomendowane jest również, aby osoby zajmujące się produkcją oraz handlem żywnością były dobrze poinformowane o charakterystyce produktów, które oferują, aby uniknąć dezinformacji i potencjalnych zagrożeń dla zdrowia publicznego.

Pytanie 31

Który rodzaj sera jest typowy dla kuchni włoskiej?

A. Bundz
B. Ricotta
C. Camembert
D. Oscypek
Oscypek, Camembert i Bundz to sery, które chociaż popularne w swoich regionach, nie mają nic wspólnego z kuchnią włoską. Oscypek to wędzony ser, typowy dla polskich gór, robiony z mleka owczego i ma dość wyraźny, słony smak. Jest unikalny dzięki regionalnym technikom produkcji, więc nie pasuje do włoskiej tradycji. Camembert to francuski ser pleśniowy o kremowej konsystencji i delikatnym smaku, który też nie jest włoski. Bundz z kolei to polski ser, najczęściej na bazie mleka krowiego, i także nie znajdziesz go w tradycyjnych włoskich potrawach. Wybierając te sery, pewnie pomyliłeś ich lokalne zastosowania z odmianami serów włoskich. Moim zdaniem, ważne jest, żeby wiedzieć, że każdy region ma swoje charakterystyczne produkty. Nie można ich mylić, bo każdy ma swój unikalny smak i historię. Rozumienie różnic kulturowych to klucz do właściwego rozpoznawania potraw i składników w kuchni.

Pytanie 32

Do przygotowania kawy po turecku konieczne jest użycie

A. termosu
B. ekspresu ciśnieniowego
C. tygielka miedzianego
D. dzbanka
Wybór niewłaściwego naczynia do parzenia kawy po turecku może prowadzić do znacznych różnic w smaku i jakości uzyskanego napoju. Ekspres ciśnieniowy, choć popularny w przygotowywaniu espresso, nie jest odpowiedni do parzenia kawy po turecku. Jego działanie opiera się na szybkim generowaniu wysokiego ciśnienia, co skutkuje intensywnym parzeniem, które nie jest zgodne z tradycyjną metodą zaparzania kawy po turecku. W tym przypadku, kawa byłaby zbyt mocna, a jej aromaty mogłyby zostać zatracone. Dzbanek, choć użyteczny do serwowania, nie ma odpowiednich właściwości do przygotowania kawy, ponieważ nie zapewnia kontrolowanej temperatury i nie pozwala na uzyskanie pożądanej pianki, będącej istotnym elementem tradycyjnej kawy po turecku. Termos, z kolei, służy do utrzymywania temperatury gotowego napoju, a nie do parzenia. Używanie termosu do parzenia kawy prowadzi do błędnego rozumienia procesu, ponieważ kawa nie będzie miała szansy na prawidłowe zaparzenie się, co skutkuje utratą aromatów i smaku. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, że tradycyjne metody parzenia, takie jak użycie tygielka miedzianego, są nie tylko skuteczniejsze, ale również cennym elementem kulturowym, który należy pielęgnować.

Pytanie 33

Na podstawie zamieszczonego normatywu surowcowego na 1 porcję należy sporządzać

Nazwa surowcaIlość
Jaja2 szt.
Ocet40 cm3
Woda1 litr
Sóldo smaku

A. jaja mollet.
B. jaja na twardo.
C. jaja poszetowe.
D. jaja po wiedeńsku.
Jaja poszetowe są potrawą, która wymaga szczególnego podejścia do przygotowania. Na podstawie zamieszczonego normatywu surowcowego, widzimy, że użycie octu i wody jest kluczowe dla tego sposobu gotowania. Ocet pomaga w koagulacji białek w białku jaja, co umożliwia osiągnięcie delikatnej tekstury oraz estetycznego wyglądu. Jaja poszetowe są często serwowane w eleganckich daniach, takich jak sałatki czy jako dodatek do zup. Przygotowanie ich polega na zagotowaniu wody z dodatkiem octu, a następnie wprowadzeniu jaja bez skorupki do wrzącej wody. Należy pamiętać, aby nie gotować ich zbyt długo, aby uzyskać idealnie płynne żółtko. Metoda ta jest popularna w kuchniach na całym świecie i jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie przygotowywania jaj. Osoby zajmujące się gastronomią powinny znać i stosować tę metodę, aby podnieść jakość swoich dań.

Pytanie 34

Jakie produkty powinny być wykluczone z diety niskoenergetycznej?

A. Kapusta biała, czerwona i włoska
B. Szprot, węgorz, łosoś
C. Arbuzy, poziomki oraz truskawki
D. Jogurty naturalne, kefiry, maślanki
Spożycie jogurtów naturalnych, kefirów i maślanki w diecie niskoenergetycznej nie jest problematyczne, ponieważ te produkty mleczne są często niskokaloryczne i bogate w białko oraz probiotyki, które wspierają zdrowie jelit. Zawierają one również wapń i witaminy z grupy B, co czyni je korzystnym elementem diety. Kapusta biała, czerwona i włoska to również produkty niskokaloryczne, bogate w błonnik, witaminy oraz składniki mineralne, co czyni je doskonałym wyborem dla osób dążących do ograniczenia kalorii. Zawierają one niewiele kalorii, a jednocześnie dają uczucie sytości, co jest kluczowe w odchudzaniu. Poziomki, truskawki i arbuzy to owoce o niskiej kaloryczności, które dostarczają cennych witamin, minerałów i antyoksydantów, a także są źródłem naturalnych cukrów, które mogą zaspokoić pragnienie słodyczy w sposób zdrowy. Dlatego ich obecność w diecie niskoenergetycznej jest nie tylko dozwolona, ale wręcz zalecana, aby zapewnić równowagę pomiędzy przyjemnością jedzenia a potrzebami żywieniowymi organizmu. Kluczowe jest, aby unikać mylnych przekonań, że wszystkie produkty zawierające określone składniki odżywcze są jednocześnie wysokokaloryczne; w rzeczywistości, wiele z nich może wspierać zdrową dietę i sprzyjać utrzymaniu prawidłowej masy ciała.

Pytanie 35

Wewnętrzna temperatura smażonego kotleta wieprzowego powinna wynosić co najmniej

A. 72°C
B. 83°C
C. 63°C
D. 92°C
Wiesz, ważne jest, żeby temperatura wewnętrzna kotleta wieprzowego była co najmniej 72°C. To dlatego, że w tej temperaturze giną różne niebezpieczne bakterie, jak Salmonella czy E. coli, które mogą się zdarzyć w surowym mięsie. Najlepiej użyć termometru do mięsa, żeby to zmierzyć, bo to naprawdę pomaga. Kiedy smażysz kotleta, pamiętaj też, że im grubszy, tym dłużej będzie się smażyć, a łatwiej mu osiągnąć tą potrzebną temperaturę. Po usmażeniu dobrze jest dać mu chwilę odpocząć, żeby temperatura się wyrównała i mięso było soczyste. To nie tylko dla bezpieczeństwa, ale też poprawia smak potrawy, więc warto to robić!

Pytanie 36

Wykorzystując dane zawarte w tabeli oblicz wartość energetyczną 1 porcji fasolki po bretońsku (1 porcja = 200 g fasolki).

Składnik odżywczyBiałkoTłuszczeWęglowodany
Zawartość składników odżywczych
w 100 g fasolki po bretońsku
91118
Współczynnik
energetyczny Atwotera
494

A. 414 kcal
B. 66 kcal
C. 207 kcal
D. 138 kcal
Wyniki takich obliczeń, jak wartość energetyczna 1 porcji fasolki po bretońsku, mogą być trudne do prawidłowego oszacowania bez właściwego zrozumienia zasad obliczeń energetycznych. Często pojawiają się błędy wynikające z nieprawidłowego stosowania współczynników energetycznych Atwatera lub z braku informacji na temat rzeczywistej zawartości składników odżywczych w danym produkcie. Na przykład, błędne odpowiedzi mogą wynikać z założenia, że 200 g fasolki ma dwukrotnie mniejszą wartość energetyczną niż wskazuje to kalkulacja dla 100 g. Takie myślenie jest nieprawidłowe, ponieważ całkowita wartość energetyczna powinna być obliczana na podstawie masy i odpowiednich współczynników dla każdego składnika. Kolejnym typowym błędem jest zaniżanie wartości energetycznej, co może prowadzić do niepełnych informacji na temat diety. Wartości takie jak 138 kcal czy 66 kcal mogą sugerować, że nie uwzględniono pełnej zawartości białka, tłuszczu i węglowodanów, co prowadzi do błędnych wniosków o niskiej kaloryczności dania. Przy planowaniu posiłków i diecie ważne jest, aby korzystać z wiarygodnych źródeł danych oraz zrozumieć, jak obliczać wartości energetyczne, aby wspierać zdrowy styl życia i unikać pułapek dietetycznych.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 38

Właściciel lokalu gastronomicznego, analizując popularność oferowanych potraw według macierzy BCG, zakwalifikował dania charakteryzujące się wysoką marżą oraz rosnącym udziałem w sprzedaży jako

A. gwiazdy
B. psy
C. znaki zapytania
D. dojne krowy
No więc odpowiedź 'gwiazdy' jest w porządku, bo w macierzy BCG te produkty mają zarówno wysoki udział w rynku, jak i szybko rosną. To znaczy, że przynoszą fajne zyski i mają potencjał do dalszego rozwoju, co jest super istotne dla właścicieli restauracji. Weźmy na przykład jakieś innowacyjne dania, które zdobyły popularność, jak zdrowe opcje wegetariańskie czy bezglutenowe – teraz to jest hit. Jak właściciel dostrzega te 'gwiazdy', to może skupić się na ich promocji, co pozwala maksymalizować zyski. Jeśli jeszcze zainwestuje w marketing i rozwój tych produktów, to ich pozycja na rynku tylko się wzmocni. To jest zgodne z tym, co się mówi o najlepszych praktykach w zarządzaniu portfelem produktów.

Pytanie 39

Truskawki są klasyfikowane jako owoce

A. ziarnkowe
B. południowe
C. jagodowe
D. pestkowe
Truskawki klasyfikowane są jako owoce jagodowe, co oznacza, że mają określoną strukturę i charakterystyki biologiczne. Owoce jagodowe to rodzaj owoców, które rozwijają się z jednego jajnika i zawierają wiele nasion rozmieszczonych na zewnętrznej powierzchni. Truskawki, chociaż potocznie uznawane za owoce, mają unikalną strukturę, gdzie to, co myślimy o 'owocu', w rzeczywistości jest receptakulum, a nasiona to drobne, twarde elementy, które znajdziemy na ich powierzchni. Dzięki tej klasyfikacji możemy lepiej zrozumieć różnorodność owoców i ich zastosowania w kuchni oraz przemyśle spożywczym. Owoce jagodowe, takie jak truskawki, są bogate w witaminy, minerały oraz antyoksydanty, co czyni je doskonałym wyborem w diecie. Przykładowo, truskawki mogą być używane w deserach, koktajlach, a także jako dodatki do sałatek, co podkreśla ich wszechstronność kulinarną i wartości odżywcze.

Pytanie 40

Która z zup powinna znaleźć się w menu letnim dla przedszkolaków?

A. Fasolowa z łazankami
B. Truskawkowa z makaronem
C. Grochowa z grzankami
D. Barszcz ukraiński
Truskawkowa z makaronem to zupa, która doskonale wpisuje się w letni jadłospis dla dzieci w wieku przedszkolnym. W sezonie letnim świeże owoce, takie jak truskawki, są nie tylko smaczne, ale również bogate w witaminy, minerały i przeciwutleniacze, co jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju dzieci. Zupa truskawkowa może być przygotowana w formie lekkiej, chłodzonej zupy owocowej, co sprawia, że jest orzeźwiająca i zachęcająca dla maluchów. Połączenie truskawek z makaronem dostarcza zarówno węglowodanów, które są niezbędne do wzrostu i aktywności, jak i białka, co jest istotne dla budowy tkanki mięśniowej. Warto również pamiętać, że przygotowując tę zupę, można eksperymentować z dodatkowymi składnikami, takimi jak jogurt naturalny czy miętę, co dodatkowo wzbogaci jej wartość odżywczą i smakową. W praktyce zupa ta może być podawana na ciepło lub na zimno, co czyni ją wszechstronnym daniem idealnym na letnie dni. Tego rodzaju podejście jest zgodne z zaleceniami dietetyków, które promują różnorodność w diecie dzieci oraz zachęcają do spożywania świeżych owoców i warzyw.