Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 15:41
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 15:51

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. merynos polski

B. wrzosówka

C. suffolk

D. texel

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Pytanie 2

Jakie jest proporcjonalne odniesienie powierzchni okien do powierzchni podłogi, jeśli powierzchnia okien wynosi 20 m², a powierzchnia podłogi 240 m²?

A. 1:24

B. 1:10

C. 1:20

D. 1:12

Odpowiedź 1:12 jest poprawna, ponieważ stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi obliczamy, dzieląc powierzchnię okien przez powierzchnię podłogi. W tym przypadku mamy 20 m² (powierzchnia okien) podzielone przez 240 m² (powierzchnia podłogi), co daje 20/240 = 1/12. Oznacza to, że na każdy 1 m² powierzchni okien przypada 12 m² powierzchni podłogi. Taki stosunek jest istotny w kontekście projektowania budynków, ponieważ wpływa na oświetlenie naturalne, wentylację oraz estetykę wnętrza. Przykładowo, w budownictwie mieszkalnym zaleca się, aby stosunek ten oscylował w okolicach 1:12, aby zapewnić odpowiednią ilość światła dziennego, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi efektywności energetycznej. Dobre praktyki w architekturze uwzględniają również regulacje lokalne, które mogą określać minimalne wymagania dotyczące powierzchni okien w zależności od przeznaczenia budynku.

Pytanie 3

Ile mieszanki treściwej powinna otrzymać krowa, która produkuje dziennie 30 kg mleka, jeżeli pasze objętościowe zaspokajają jej potrzeby żywieniowe dla 20 kg mleka, a powyżej tej ilości dodaje się 0,5 kg mieszanki na każdy kilogram mleka wyprodukowanego ponad 20 kg?

A. 3 kg

B. 5 kg

C. 2 kg

D. 6 kg

Odpowiedzi, które nie uwzględniają prawidłowej kalkulacji zapotrzebowania na mieszankę treściwą, mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, wybór 3 kg lub 2 kg mieszanki treściwej opiera się na błędnym rozumieniu zasad żywienia bydła mlecznego. W przypadku krowy produkującej 30 kg mleka, należy najpierw ustalić, ilu kilogramów mleka dotyczy podana norma, czyli 20 kg mleka pokrytego paszami objętościowymi. Niezrozumienie tego aspektu prowadzi do niewłaściwego oszacowania dodatkowej ilości mieszanki treściwej, ponieważ wyliczenia powinny odnosić się do nadwyżki, a nie całkowitej produkcji. Wybierając 6 kg, użytkownik mógłby pomylić proporcje mieszanki treściwej, nadmiernie zwiększając jej podaż w stosunku do rzeczywistego zapotrzebowania. W praktyce, nadmiar paszy treściwej może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt, takich jak kwasica żołądkowa, co może negatywnie wpłynąć na wydajność i dobrostan bydła. Dlatego kluczowe jest, aby w obliczeniach dotyczących żywienia bydła uwzględniać nie tylko całkowitą produkcję mleka, ale również zasady precyzyjnego żywienia oparte na rzeczywistych potrzebach zwierząt.

Pytanie 4

Aby poprawić skład mikroflory jelitowej oraz ograniczyć rozwój patogennych bakterii, do karmy wprowadza się

A. witaminy

B. minerały

C. antyoksydanty

D. probiotyki

Minerały, antyoksydanty oraz witaminy pełnią ważne, ale różne funkcje w organizmach zwierząt. Minerały są niezbędne do wielu procesów metabolicznych, a ich niedobór może prowadzić do różnych schorzeń. Wprowadzenie minerałów do paszy wpływa na ogólny stan zdrowia zwierząt, ale nie ma bezpośredniego wpływu na skład flory bakteryjnej. Antyoksydanty, takie jak witamina E czy selen, pomagają w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym, co jest istotne dla ogólnej kondycji zwierząt, jednak ich rola w modyfikacji flory bakteryjnej jest ograniczona. Witamina, jako kluczowy element diety, wspiera szereg procesów biochemicznych, ale nie wpływa na zachowanie równowagi mikrobiologicznej w przewodzie pokarmowym w sposób, w jaki czynią to probiotyki. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie suplementacji tych składników z poprawą zdrowia jelit, co nie jest poparte dowodami naukowymi. W rzeczywistości, aby skutecznie wspierać florę jelitową i hamować rozwój patogenów, kluczowe jest wprowadzenie probiotyków, które są wyspecjalizowanymi mikroorganizmami zwalczającymi niekorzystne bakterie, a nie tylko dodatkami mineralnymi czy witaminowymi.

Pytanie 5

Dwunastnica znajduje się pomiędzy

A. jelitem biodrowym a jelitem ślepym

B. jelitem ślepym a okrężnicą

C. żołądkiem a jelitem cienkim

D. jelitem czczym a jelitem biodrowym

Dwunastnica, znana również jako duodenum, jest początkiem jelita cienkiego i znajduje się bezpośrednio po żołądku. Jej główną rolą jest kontynuacja procesu trawienia, który rozpoczyna się w żołądku, oraz wchłanianie substancji odżywczych. W dwunastnicy następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi, żółcią i sokiem jelitowym, co umożliwia dalsze trawienie. Zrozumienie lokalizacji dwunastnicy jest istotne nie tylko w kontekście anatomii, ale także w diagnostyce chorób układu pokarmowego, takich jak wrzody, zapalenie trzustki czy nowotwory. W praktyce klinicznej, znajomość tej lokalizacji pozwala na precyzyjniejsze wykonywanie procedur endoskopowych oraz biopsji. Ponadto, wiedza na temat funkcji dwunastnicy jest kluczowa w kontekście dietetyki, gdzie odpowiednie dostosowanie diety może wspierać zdrowie układu pokarmowego oraz poprawiać wchłanianie składników odżywczych.

Pytanie 6

Wskaż rodzaj paszy, która ma najniższą zawartość białka w 1 kg.

A. Siano

B. Ziemniaki

C. Otręby

D. Zielonka

Ziemniaki to naprawdę ciekawe pasze. Mają najniższą zawartość białka spośród wymienionych surowców, bo tylko 1-2%. To właśnie dlatego są bardziej skrobiowe niż białkowe. Ich główną zaletą są węglowodany, które dają dużo energii zwierzętom. Używa się ich jako dodatku energetycznego w paszach dla świń i bydła. Ważne, żeby były dobrze przygotowane, na przykład ugotowane czy fermentowane, bo wtedy są łatwiejsze do strawienia. No i pamiętaj, by kontrolować, ile ziemniaków dajesz zwierzętom, bo zbyt dużo skrobi nie jest dobre. Warto wiedzieć, jakie mają wartości odżywcze, bo to kluczowe dla zdrowia zwierząt.

Pytanie 7

Jaka jest optymalna temperatura dla pistoletu inseminacyjnego przygotowanego do przeprowadzenia zabiegu?

A. 10°C

B. 40°C

C. 45°C

D. 35°C

Optymalna temperatura pistoletu inseminacyjnego wynosząca 35°C jest kluczowa dla zapewnienia skuteczności zabiegu inseminacji. W tej temperaturze plemniki są w stanie zachować swoją motorykę i zdolność do zapłodnienia komórki jajowej. Zbyt niska temperatura, jak 10°C, może prowadzić do znacznego osłabienia plemników, co obniża szanse na skuteczną inseminację. Z kolei zbyt wysoka temperatura, jak 40°C czy 45°C, może powodować ich uszkodzenie, co jest nieodwracalne i prowadzi do całkowitej utraty ich funkcji biologicznej. W praktyce, przed przystąpieniem do zabiegu, warto używać podgrzewanych pistoletów inseminacyjnych, aby osiągnąć tę optymalną temperaturę. Dodatkowo, standardy branżowe, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia, podkreślają znaczenie odpowiednich warunków przechowywania i transportu nasienia, które powinny być dostosowane do zachowania jego jakości. Wiedza na temat optymalnych warunków przeprowadzania inseminacji ma istotne znaczenie dla hodowli zwierząt i zwiększenia efektywności reprodukcji w gospodarstwach rolnych.

Pytanie 8

Do czego używa się sztyftu kaustycznego?

A. trokarowania

B. kurtyzowania

C. dekornizacji

D. znakowania

Wybór innych odpowiedzi, jak znakowanie, kurtyzowanie czy trokarowanie, pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak działają te narzędzia w weterynarii. Znakowanie to zazwyczaj sposób na identyfikację zwierząt, przy użyciu farb, tatuaży czy mikroczipów. To jest używane przy zarządzaniu stadem, ale nie ma nic wspólnego z dekornizacją. Kurtyzowanie to z kolei usuwanie tkanki w kontekście chirurgii, często przy nowotworach. Trokarowanie to technika, która ma na celu wprowadzenie trokaru, narzędzia do drenażu, głównie w zabiegach inwazyjnych. Wybór tych opcji może sugerować, że nie rozumiesz, do czego służą poszczególne narzędzia, a to jest naprawdę kluczowe w praktyce weterynaryjnej. Dobrze byłoby lepiej poznać te techniki i zastosowania, bo to ważne dla skuteczności zabiegów i bezpieczeństwa zwierząt.

Pytanie 9

Łodygi roślin zbożowych lub strączkowych, które zostały po omłocie i wyschnięciu to

A. siano

B. plewy

C. słoma

D. ściernisko

Słoma to wysuszone łodygi roślin zbożowych lub strączkowych, które pozostają po omłocie. Jest to materiał, który może być wykorzystywany w różnych celach, takich jak produkcja paszy dla zwierząt, ściółka w hodowli zwierząt, a także jako materiał do produkcji kompostu. W praktyce, słoma jest cenna w rolnictwie, ponieważ poprawia strukturę gleby i zwiększa jej zdolność do zatrzymywania wody. Właściwości słomy jako materiału organicznego sprawiają, że jest doskonałym dodatkiem do gleby, który wspomaga rozwój mikroorganizmów glebowych, co jest kluczowe dla zdrowia ekosystemu. Dobre praktyki w rolnictwie sugerują, aby nie tylko spalać słomę, ale również wykorzystać ją jako naturalny nawóz lub w procesach mulczowania, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju rolnictwa, ochrony środowiska i efektywności produkcji.

Pytanie 10

Która rasa kur jest najbardziej odpowiednia do ekologicznego chowu w Polsce?

A. Zielononóżka kuropatwiana

B. New Hampshire

C. Plymouth Rock

D. Dominant White Cornish

Zielononóżka kuropatwiana jest jedną z najważniejszych ras kur w chowie ekologicznym w Polsce, ze względu na swoje doskonałe przystosowanie do warunków lokalnych oraz wysoką jakość mięsa i jaj. Rasa ta charakteryzuje się dużą odpornością na choroby oraz zdolnością do życia na wolnym wybiegu, co jest podstawowym wymogiem dla chowu ekologicznego. Zielononóżki są ptakami o dużym instynkcie odpowiedzialnym za poszukiwanie pokarmu, co pozwala na efektywne wykorzystanie naturalnych zasobów. W praktyce, kury tej rasy mogą być hodowane w systemach, które promują dobrostan zwierząt, a ich dieta opiera się na naturalnych składnikach, co jest zgodne z zasadami ekologicznego chowu. W dodatku, ich jaja mają wyjątkowy smak i wartości odżywcze, co czyni je atrakcyjnym produktem na rynku ekologicznym. Rasa ta jest również ceniona przez producentów ze względu na ich adaptacyjność i wydajność w systemach zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 11

Kury rasy Leghorn mają grzebień

A. różyczkowy

B. orzeszkowy

C. pojedynczy

D. groszkowy

Kury rasy Leghorn charakteryzują się grzebieniem pojedynczym, co jest jednym z kluczowych elementów ich morfologii. Grzebień ten jest dobrze rozwinięty i wyróżnia się prostą strukturą, co sprzyja lepszej wentylacji i termoregulacji ptaków w ciepłym klimacie, w którym często są hodowane. Pojedynczy grzebień jest istotny również z punktu widzenia estetyki i standardów wystawowych, ponieważ wiele organizacji hodowlanych wymaga od zwierząt poszczególnych cech rasowych. Rasa Leghorn, znana ze swojej wydajności w produkcji jaj, jest szeroko stosowana w przemyśle drobiarskim. Znajomość cech morfologicznych, takich jak grzebień, jest kluczowa dla hodowców, którzy dążą do utrzymania czystości rasy oraz poprawy parametrów produkcyjnych. Właściwe zrozumienie i identyfikacja tych cech to niezbędny element skutecznego zarządzania stadem drobiu.

Pytanie 12

Czy lekarz weterynarii może przeprowadzać zabiegi sztucznego unasienniania?

A. po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu z zakresu sztucznego unasienniania.

B. po zdaniu dodatkowego egzaminu.

C. po odbyciu szkolenia z zakresu sztucznego unasienniania.

D. bez dodatkowego szkolenia.

Niektóre osoby mogą myśleć, że każdy weterynarz musi przejść dodatkowe kursy lub zdać egzaminy, żeby móc robić zabiegi sztucznego unasienniania. Często to zrozumienie wynika z błędnego wrażenia, że każda procedura medyczna wymaga osobnego certyfikatu. Tak naprawdę, te umiejętności są w programie studiów weterynaryjnych. Sztuczne unasiennianie to nie jest prosta sprawa, bo wymaga znajomości anatomii i fizjologii zwierząt, a także praktycznych umiejętności. Wielu weterynarzy zdobywa doświadczenie, pracując w hodowlach albo biorąc udział w warsztatach. Więc twierdzenie, że dodatkowe szkolenie nie jest potrzebne, jest trochę mylne, bo praktyka i ciągłe kształcenie są kluczowe. Również, nie każdy weterynarz może bez problemu robić te zabiegi, bo w zależności od hodowli mogą być potrzebne dodatkowe umiejętności związane z konkretnymi rasami czy liniami genetycznymi, co pokazuje, jak ważne jest bieżące kształcenie w tej dziedzinie.

Pytanie 13

Wysoka zawartość białka w podawanej paszy, podwyższona temperatura w obiekcie inwentarskim oraz zbyt rzadkie oczyszczanie kojców przyspiesza uwalnianie do środowiska

A. metanu

B. amoniaku

C. tlenku węgla

D. dwutlenku węgla

Amoniak jest gazem powstającym głównie w wyniku rozkładu azotowych składników paszy, zwłaszcza białka. Wysoka koncentracja białka w diecie zwierząt hodowlanych przyczynia się do zwiększonego wydzielania azotu w odchodach, co prowadzi do emisji amoniaku. Wysoka temperatura w budynku inwentarskim sprzyja procesom biologicznym, które przyspieszają rozkład organiczny odchodów, co skutkuje uwolnieniem amoniaku do atmosfery. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli zwierząt, kluczowe jest utrzymanie odpowiedniego poziomu białka w paszy oraz regularne usuwanie odchodów, aby zminimalizować emisję amoniaku. Właściwe zarządzanie odpadami organicznymi, np. poprzez ich kompostowanie czy fermentację, może ograniczyć emisję amoniaku, a tym samym wpływ na środowisko. Dodatkowo, stosowanie systemów wentylacyjnych w budynkach inwentarskich ma na celu redukcję stężenia amoniaku, co poprawia warunki życia zwierząt i zdrowie ludzi.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Głównym minerałem stosowanym w żywieniu bydła, mającym na celu uzupełnienie braków wapnia, jest

A. mocznik pastewny

B. melasa

C. sól pastewna

D. kreda pastewna

Wybór soli pastewnej jako dodatku mineralnego do żywienia bydła jest błędny, ponieważ jej głównym składnikiem jest chlorek sodu, który nie zaspokaja potrzeb zwierząt pod względem wapnia. Sól pastewna jest stosowana głównie do uzupełnienia diety w sód, co jest istotne dla równowagi elektrolitowej, jednak nie ma ona znaczącego wpływu na poziom wapnia. Mocznik pastewny, z drugiej strony, jest źródłem azotu, które jest używane do uzupełnienia białka w diecie, ale nie ma związku z dostarczaniem minerałów, takich jak wapń. Stosowanie mocznika w kontekście niedoboru wapnia jest zatem nieprzydatne. Melasa, będąca źródłem węglowodanów, jest często wykorzystywana jako komponent paszy dla bydła, ale nie dostarcza wapnia. Bez odpowiedniego poziomu wapnia zwierzęta mogą cierpieć na różne schorzenia, więc stosowanie nieodpowiednich dodatków mineralnych może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Dlatego ważne jest, aby rozumieć rolę różnych dodatków w diecie bydła i stosować je zgodnie z ich funkcjami oraz potrzebami żywieniowymi zwierząt.

Pytanie 16

Substancją przeciwutleniającą, stosowaną w karmach w celu zapobiegania jełczeniu tłuszczów, jest

A. witamina B

B. witamina C

C. witamina D

D. witamina A

Pojęcie antyoksydantów jest często mylone z innymi grupami witamin, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Witamina A, znana przede wszystkim z roli w prawidłowym widzeniu i funkcjonowaniu układu odpornościowego, nie ma właściwości antyoksydacyjnych, które mogłyby skutecznie przeciwdziałać procesowi jełczenia tłuszczów. Jej głównym działaniem jest wspieranie zdrowia skóry i błon śluzowych. Witamina B to grupa witamin rozpuszczalnych w wodzie, która jest kluczowa dla metabolizmu energetycznego, ale nie działa jako antyoksydant w kontekście stabilizacji tłuszczy. Witamina D, odpowiedzialna za regulację gospodarki wapniowej, także nie pełni funkcji antyoksydacyjnych i nie wpływa na procesy jełczenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie witaminy mają podobne właściwości, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości każda witamina ma swoje unikatowe funkcje i zastosowania, a ich rola w diecie zwierząt hodowlanych jest ściśle określona przez badania naukowe i standardy branżowe. Zrozumienie różnic w działaniu tych substancji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania dietą zwierząt oraz dla jakości produkowanych pasz.

Pytanie 17

Aby przyspieszyć rozwój żwacza u cieląt, stosuje się

A. kiszonki

B. siano

C. mleko

D. siarę

Podanie siary, mleka czy kiszonek w diecie cieląt może wydawać się odpowiednim podejściem, jednak nie stymuluje to w prawidłowy sposób rozwoju żwacza. Siara, choć niezwykle wartościowa, dostarcza immunoglobulin i składników odżywczych, które są kluczowe dla odporności cieląt, ale nie wpływa na rozwój żwacza w taki sposób, jak siano. Mleko, będące podstawowym pokarmem w pierwszych tygodniach życia, również nie zawiera wystarczającej ilości włókna, które jest niezbędne do prawidłowego rozwoju żwacza. Kiszonki, choć mogą być cennym składnikiem diety bydła dorosłego, nie są odpowiednie dla cieląt w początkowej fazie życia ze względu na zawartość kwasów i fermentujących substancji, które mogą być trudne do strawienia przez młode organizmy. Cielęta potrzebują stopniowego wprowadzania pokarmów stałych, a siano jako źródło błonnika jest kluczowe dla ich rozwoju, co często jest pomijane w praktykach hodowlanych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć rolę siana w diecie cieląt, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do problemów zdrowotnych i wzrostowych w przyszłości.

Pytanie 18

Zastosowanie systemu NEL służy do oceny wartości energetycznej pasz dla

A. koni

B. bydła

C. kóz

D. świń

Zastosowanie systemu NEL do oceny wartości energetycznej pasz ogranicza się głównie do bydła, co czyni odpowiedzi dotyczące kóz, koni i świń błędnymi. W przypadku kóz, chociaż również wymagają one odpowiedniego zbilansowania diety, ich potrzeby energetyczne i metabolizm różnią się znacząco od bydła. Kóz nie można oceniać według tego samego standardu energetycznego, ponieważ ich zdolności do wykorzystania paszy są inne, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście diety. W przypadku koni, warto zauważyć, że ich metabolizm zasadniczo opiera się na wydajności energetycznej w inny sposób. Konie są bardziej wrażliwe na różnorodność paszy i ich dieta musi być dostosowywana do aktywności fizycznej, co sprawia, że stosowanie NEL nie jest wystarczające do oceny ich potrzeb żywieniowych. Jeśli chodzi o świnie, to ich potrzeby energetyczne są również zgoła odmienne. Dla trzody chlewnej bardziej odpowiednim podejściem jest wykorzystanie systemów oceny opartych na ilości energii z paszy, takich jak DE (Digestible Energy) czy ME (Metabolizable Energy), które bardziej precyzyjnie odzwierciedlają ich mechanizmy trawienne i energetyczne. Wnioskując, typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków dotyczących zastosowania NEL w ocenie pasz dla innych gatunków zwierząt, wynikają z ignorowania specyfiki każdego z tych gatunków oraz różnorodności ich potrzeb żywieniowych i metabolicznych.

Pytanie 19

Ruja występuje najczęściej dwa razy w ciągu roku (na wiosnę i na jesień)?

A. u królicy

B. u suki

C. u lochy

D. u maciorki

Ruja, znana również jako okres rui, to czas, w którym samice ssaków są płodne i gotowe do rozmnażania. U suk ruja występuje zazwyczaj dwa razy w roku, co jest zgodne z ich cyklem reprodukcyjnym. W przeciągu roku suki przechodzą przez cykle rui, które są regulowane hormonalnie. W praktyce oznacza to, że w okresach rui suki mogą przyjmować samca i dochodzi do zapłodnienia. Warto zaznaczyć, że czasami może wystąpić dodatkowa ruj, co jest nazywane rują niewłaściwą. Zrozumienie cykli rozrodczych suk jest kluczowe dla hodowców, ponieważ pozwala planować krycie oraz późniejsze wydanie szczeniąt. Ponadto, w kontekście weterynarii, monitorowanie cyklu rui u suk może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych, takich jak torbiele jajników czy infekcje macicy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad zwierzętami.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Chalazy stanowią element struktury

A. jelita

B. pazura

C. włosa

D. jaja

Chalazy, czyli te komórki chalazalne, to naprawdę ważny element w budowie jaj ptaków. Ich główna rola to utrzymywanie żółtka w jajku w odpowiedniej pozycji, co jest kluczowe dla rozwoju zarodka. Chalazy zbudowane są z białka, a ich struktura sprawia, że żółtko nie wędruje w jajku. To jest istotne, zwłaszcza w kontekście ewolucji i rozmnażania ptaków, bo stabilizacja żółtka ma duży wpływ na to, jak efektywnie przebiega zapłodnienie i rozwój zarodków. Moim zdaniem, zrozumienie roli chalaz w produkcji jaj jest istotne nie tylko dla nauki, ale też dla przemysłu drobiarskiego, gdzie jakość jaj ma ogromne znaczenie. Badania nad chalazami są ciekawe, bo skupiają się nie tylko na ich mechanicznych właściwościach, ale i na tym, jak mogą być wykorzystywane w biotechnologii i inżynierii biologicznej, co otwiera nowe perspektywy w badaniach białek i ich funkcji.

Pytanie 22

Bydło, które ma być sprzedane, powinno być

A. przegłodzone

B. dodatkowo napojone

C. dodatkowo nakarmione

D. wydojone

Krowy przeznaczone do sprzedaży powinny być wydojone, ponieważ jest to standardowa praktyka w branży hodowlanej i przetwórczej. Wydojenie zwierząt przed sprzedażą zapewnia nie tylko ich komfort, ale także zdrowie. Regularne dojenie krowy pozwala na utrzymanie odpowiedniego poziomu mleka w wymieniu, co zapobiega dyskomfortowi i ryzyku wystąpienia mastitis. Ponadto, krowy, które są świeżo wydojone, są lepiej postrzegane przez potencjalnych nabywców, ponieważ ich mleko jest świeższe, a ich stan zdrowia jest bardziej stabilny. W praktyce, wydojenie krowy przed sprzedażą powinno być częścią rutynowych działań hodowlanych, co służy zarówno dobrostanowi zwierząt, jak i maksymalizacji zysków dla hodowcy. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, zapewnienie krowom odpowiednich warunków do dojenia oraz zachowanie higieny podczas tego procesu zwiększa jakość surowca, co jest kluczowe dla dalszego przetwarzania mleka. Dbanie o te aspekty odgrywa istotną rolę w zapewnieniu zrównoważonej produkcji mleka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej branży.

Pytanie 23

Oblicz roczne dochody prosiąt w fermie, w której utrzymywanych jest 9 loch. Wskaźnik urodzeń wynosi 2. Średnia liczba prosiąt na lochę to 11.

A. 198 prosiąt

B. 250 prosiąt

C. 99 prosiąt

D. 18 prosiąt

Aby obliczyć roczne przychody prosiąt w gospodarstwie utrzymującym 9 loch, należy wziąć pod uwagę wskaźnik plenności oraz średnią liczbę prosiąt w miocie. Wskaźnik plenności wynoszący 2 oznacza, że lochy będą się kryć dwa razy w roku. Średnia liczba prosiąt w miocie wynosi 11. Dlatego roczne przychody prosiąt można obliczyć w następujący sposób: 9 loch x 2 krycia x 11 prosiąt = 198 prosiąt. Takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu gospodarstwem hodowlanym, ponieważ pozwalają na prognozowanie przychodów oraz efektywne planowanie zasobów. W praktyce, zrozumienie tych wskaźników jest istotne dla podejmowania decyzji dotyczących żywienia, leczenia czy też optymalizacji warunków hodowlanych. W branży hodowlanej stosuje się różnorodne wskaźniki wydajności, które pomagają zwiększać rentowność gospodarstw. Dbałość o zdrowie loch oraz właściwe zarządzanie reprodukcją są fundamentami, które wpływają na sukces finansowy hodowli.

Pytanie 24

Kto jest odpowiedzialny za wydanie duplikatu zaświadczenia unasienniania krowy w przypadku jego zgubienia?

A. podmiot, który dostarczył nasienie do przeprowadzenia zabiegu

B. podmiot, który wykonał zabieg unasienniania

C. osoba prowadząca księgę hodowlaną krowy

D. osoba prowadząca księgę hodowlaną buhaja

Podmiot, który wykonał zabieg unasienniania, jest odpowiedzialny za wydawanie duplikatów zaświadczeń unasienniania, ponieważ to on ma pełną kontrolę nad dokumentacją oraz historią zabiegów przeprowadzonych na danym zwierzęciu. W kontekście hodowli bydła, zaświadczenie to jest kluczowym dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie inseminacji, a tym samym, jaką linię genetyczną nasienia zastosowano. W praktyce, jeżeli oryginalne zaświadczenie zostanie zgubione lub zniszczone, hodowca powinien zgłosić się bezpośrednio do podmiotu, który przeprowadził zabieg, aby uzyskać duplikat. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają, aby dokumentacja dotycząca inseminacji była prowadzona w sposób przejrzysty i dostępny dla hodowców. Oprócz tego, posiadanie aktualnych i dokładnych dokumentów jest niezbędne w kontekście ewentualnych kontroli oraz w przypadku sprzedaży zwierząt, gdzie takie zaświadczenia mogą stanowić istotny element wartości genetycznej zwierzęcia.

Pytanie 25

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 219 t

B. 182,5 t

C. 365 t

D. 146 t

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć kilka typowych błędów w obliczeniach lub w interpretacji danych. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pominięcia kluczowego etapu, jakim jest dodanie rezerwy do całkowitego zapotrzebowania. Dla 20 krów, które wymagają 25 kg kiszonki dziennie, obliczenie tylko podstawowego zapotrzebowania bez uwzględnienia rezerwy jest niewystarczające. Inną możliwą pomyłką jest błędne pomnożenie dziennego zapotrzebowania przez 365 dni, co może prowadzić do zaniżenia całkowitych potrzeb. Warto również zauważyć, że niektóre osoby mogą mylnie interpretować jednostki miary, co prowadzi do niezgodności w wynikach. Przy obliczeniach w hodowli bydła, bardzo ważne jest, aby dobrze zrozumieć, że zapotrzebowanie na pasze powinno zawsze uwzględniać margines bezpieczeństwa, aby zapewnić optymalne warunki dla zwierząt i ich wydajność. Oprócz tego, przy planowaniu diet należy również brać pod uwagę sezonowość dostępnych pasz oraz ich jakość, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia zwierząt i wydajności produkcji.

Pytanie 26

Co określa obrót stada?

A. procentowy udział różnych grup wiekowych oraz użytkowych poszczególnego gatunku w odniesieniu do całkowitej liczby sztuk w stadzie, przedstawiony w sztukach fizycznych

B. zestawienie ilościowych zmian, które zachodzą w stadzie w ustalonym okresie czasu (najczęściej rocznym), mających na celu odnowienie stada

C. zbiorowisko zwierząt o wspólnych cechach gatunkowych lub użytkowych, tworzące określoną jednostkę produkcyjną

D. liczbę zwierząt, która przeszła przez określoną grupę w stadzie w danym czasie, zazwyczaj w ciągu roku

W kontekście zarządzania stadem, pojęcia takie jak procentowy udział grup wiekowych lub użytkowych w danym gatunku, grupy zwierząt o wspólnych cechach, a także liczba zwierząt, które przeszły przez daną grupę, są mylone z pojęciem obrotu stada. Procentowy udział grup wiekowych i użytkowych to statystyka, która może informować o strukturze stada, ale nie dostarcza pełnego obrazu zmian zachodzących w jego liczebności. W praktyce, skupienie się wyłącznie na tej statystyce może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie uwzględnia dynamiki przyrostu czy ubytków zwierząt. Z kolei definicja grupy zwierząt jako jednostki produkcyjnej nie oddaje istoty obrotu stada, który odnosi się do ciągłego procesu zmian liczebności, a nie do klasyfikacji zwierząt. Ponadto, liczba zwierząt przechodzących przez grupę w danym okresie nie dostarcza informacji o ich zdrowiu czy wydajności, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą. Te podejścia mogą prowadzić do zafałszowanego obrazu sytuacji w stadzie, co jest niekorzystne dla podejmowania decyzji strategicznych. Dla hodowców kluczowe jest zrozumienie, że obrót stada to aspekt, który powinien być analizowany holistycznie, z uwzględnieniem wszystkich zmiennych wpływających na liczebność i kondycję zwierząt.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Największą roczną wydajność osiągają

A. maciorki

B. krowy

C. suki

D. lochy

Lochy, czyli samice świń, charakteryzują się najwyższą roczną plennością spośród wszystkich wymienionych zwierząt. Na ogół lochy mogą urodzić od dwóch do trzech miotów rocznie, z przeciętną liczbą prosiąt w miocie wynoszącą od 10 do 12. To sprawia, że roczna plenność loch jest znacznie wyższa w porównaniu do innych samic zwierząt gospodarskich. W hodowli trzody chlewnej, zwiększenie liczby prosiąt urodzonych na lochę jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji. Właściwe zarządzanie lochami, takie jak optymalne warunki żywieniowe i zdrowotne, może znacznie poprawić ich zdolności reprodukcyjne. Przykładowo, stosowanie strategii inseminacji sztucznej pozwala na lepsze dobieranie genów, zwiększając tym samym potencjał prokreacyjny. Oprócz tego, zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli, ważne jest monitorowanie cyklu rujowego, co pozwala na precyzyjne planowanie kryć i maksymalizację produkcji prosiąt.

Pytanie 30

Jakie jest przewidywane datowanie porodu kotki, która została pokryta 16 lipca?

A. 30 września

B. 25 sierpnia

C. 03 września

D. 17 września

Odpowiedź 17 września jest poprawna, ponieważ kotki mają przeciętny czas ciąży wynoszący od 63 do 65 dni. Obliczając przybliżony termin porodu, możemy dodać 63 dni do daty pokrycia, która miała miejsce 16 lipca. Dodając 63 dni, otrzymujemy 17 września jako przewidywaną datę porodu. W praktyce, wiedza o czasie trwania ciąży u kotów jest kluczowa dla opiekunów, którzy muszą przygotować się na narodziny kociąt, a także zapewnić odpowiednie warunki do porodu. Właściwe monitorowanie stanu zdrowia kotki w czasie ciąży, a także zrozumienie jej potrzeb, są niezbędne dla zapewnienia zdrowego rozwoju kociąt. Rekomendowane jest również zaznajomienie się z objawami zbliżającego się porodu, co pozwoli na szybką interwencję w razie potrzeby. Ponadto, standardowe praktyki weterynaryjne sugerują regularne wizyty kontrolne w trakcie ciąży, co może pomóc w wczesnym wykryciu ewentualnych komplikacji.

Pytanie 31

Aby uzyskać witaminę Bi2, konieczny jest

A. jod

B. kobalt

C. magnez

D. sód

Wybór magnezu, jodu czy sodu jako odpowiedzi na pytanie o produkcję witaminy B12 odzwierciedla powszechne nieporozumienia dotyczące roli różnych mikroelementów w organizmie. Magnez jest kluczowym minerałem, który wspiera wiele procesów enzymatycznych, ale nie ma bezpośredniego związku z syntezą witaminy B12. Jod, z kolei, jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, jednak nie bierze udziału w metabolizmie witaminy B12. Sód, chociaż istotny dla utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu, również nie ma związku z produkcją tej witaminy. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji witamin i minerałów. W praktyce, witaminy z grupy B, a szczególnie witamina B12, są syntetyzowane w organizmach żywych, w tym w niektórych mikroorganizmach, a ich obecność w diecie musi być zapewniona poprzez odpowiednie źródła. W kontekście diety wegetariańskiej i wegańskiej, istotne jest, aby zwrócić uwagę na suplementację witaminy B12, ponieważ jej naturalne źródła są głównie pochodzenia zwierzęcego. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych składników odżywczych w organizmie jest kluczowe dla zachowania zdrowia i zapobiegania niedoborom.

Pytanie 32

Dysponujemy kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel folią. Słoneczne warunki atmosferyczne prognozowane są jedynie na następne dwa dni od momentu koszenia trawy. Biorąc pod uwagę te czynniki, trawę powinno się zabezpieczyć w formie

A. sianokiszonki

B. suszenia

C. kiszonki

D. siana

Sianokiszonka to naprawdę fajny sposób na konserwację trawy, szczególnie gdy prognozy mówią o krótkim czasie słonecznej pogody. Ogólnie rzecz biorąc, zbieramy trawę i przechowujemy ją w niemal beztlenowych warunkach, co powoduje fermentację. Dzięki temu pasza zachowuje swoje cenne składniki odżywcze, a przy tym staje się smaczniejsza i łatwiejsza do strawienia dla zwierząt. Najlepiej, tak jak zauważyłem, używać młodej trawy, bo ma sporo wody. Musimy być jednak ostrożni, bo jeśli trawa zbyt mocno się wysuszy, to straci swoje wartości. Dlatego warto pomyśleć o prasowaniu i owinięciu bele folią, żeby fermentacja poszła jak należy. Praktyka pokazuje, że najlepszą porą na zbiór jest wczesny ranek, gdy ta woda w roślinach jest na najniższym poziomie. I tak, sianokiszonka jest bardziej odporna na zmiany pogody w porównaniu do innych sposobów przechowywania, co czyni ją bezpiecznym wyborem w dzisiejszych czasach.

Pytanie 33

Zjawisko, w którym oko przystosowuje się do widzenia obiektów znajdujących się na różnych odległościach, to

A. adhezja

B. akomodacja

C. adaptacja

D. aklimatyzacja

Odpowiedź "akomodacja" jest poprawna, ponieważ odnosi się do zdolności oka do zmiany kształtu soczewki, co pozwala na ostre widzenie przedmiotów znajdujących się w różnej odległości. Akomodacja zachodzi dzięki działaniu mięśni rzęskowych, które regulują krzywiznę soczewki – im bliżej znajduje się obiekt, tym bardziej soczewka przybiera kształt wypukły, co zwiększa jej moc optyczną. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest praktyka w okulistyce, gdzie ocena zdolności akomodacyjnych jest kluczowa w diagnostyce i terapii problemów ze wzrokiem, takich jak prezbiopia czy inne wady refrakcji. Ponadto, w kontekście ergonomii, zrozumienie akomodacji jest istotne dla projektowania miejsc pracy, które minimalizują zmęczenie oczu podczas długotrwałego korzystania z urządzeń elektronicznych. Warto również zaznaczyć, że akomodacja jest istotnym elementem w procesie widzenia, który wymaga uwagi przy projektowaniu systemów optycznych oraz interakcji człowiek-komputer, gdzie optymalizacja widzenia jest kluczowa dla komfortu użytkownika.

Pytanie 34

Gdzie w jelicie znajdują się kosmki jelitowe?

A. w ślepym.

B. w czczym.

C. w prostym.

D. w grubym.

Wybór odpowiedzi dotyczącej jelita grubego, ślepego lub prostego świadczy o niepełnym zrozumieniu anatomii oraz funkcji poszczególnych odcinków układu pokarmowego. Jelito grube, w przeciwieństwie do jelita czczego, nie jest miejscem intensywnego wchłaniania składników odżywczych, a jego główną rolą jest absorpcja wody i elektrolitów, co prowadzi do formowania kału. Kosmki jelitowe występujące w jelicie czczym są wysoce wyspecjalizowane do efektywnego wchłaniania, co jest niezbędne dla utrzymania równowagi biochemicznej organizmu. Również w jelicie ślepym nie występują kosmki, a jego funkcja jest bardziej związana z fermentacją i resorpcją substancji, niż z wchłanianiem składników odżywczych. W przypadku jelita prostego, termin ten nie jest poprawny w kontekście anatomii układu pokarmowego, ponieważ nie istnieje taki odcinek jelita. Często błędne odpowiedzi wynikają z mylenia funkcji i lokalizacji różnych części jelita oraz braku zrozumienia ich specyficznych roli w trawieniu i wchłanianiu. Kluczowe znaczenie ma znajomość nie tylko anatomii, ale także fizjologii, co pozwala na lepsze zrozumienie procesów biologicznych zachodzących w organizmie. Wiedza ta jest szczególnie ważna w kontekście dietetyki oraz medycyny, gdzie precyzyjne zrozumienie funkcji jelit jest niezbędne dla diagnozowania i leczenia schorzeń związanych z układem pokarmowym.

Pytanie 35

Mały gruczoł hormonalny znajdujący się w centralnej części czaszki, w zagłębieniu kości klinowej, który pełni nadrzędną rolę między innymi dla gruczołów płciowych, to

A. szyszynka

B. tarczyca

C. przysadka

D. grasica

Przysadka mózgowa, znana również jako gruczoł przysadkowy, znajduje się w środkowej części czaszki, w wgłębieniu kości klinowej. Jest to kluczowy gruczoł wydzielania wewnętrznego, który pełni rolę nadrzędną w stosunku do wielu innych gruczołów hormonalnych, w tym gruczołów płciowych. Przysadka produkuje hormony regulujące wiele funkcji organizmu, w tym wzrost, metabolizm oraz funkcje reprodukcyjne. Działa na zasadzie sprzężenia zwrotnego, co oznacza, że jej wydzielanie jest kontrolowane przez hormony produkowane przez podwzgórze oraz przez hormony wydzielane przez inne gruczoły. Przykładowo, hormon luteinizujący (LH) i hormon folikulotropowy (FSH) są kluczowe dla regulacji cyklu menstruacyjnego u kobiet oraz produkcji plemników u mężczyzn. Zrozumienie funkcji przysadki jest istotne w medycynie, szczególnie w endokrynologii, gdzie zaburzenia w jej działaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niedobór hormonów czy hiperplazja.

Pytanie 36

Jeżeli ruję u krowy zauważono o godzinie 7:00, to kiedy należy ją unasiennić?

A. 14. następnego dnia

B. 16. tego samego dnia

C. 19. tego samego dnia

D. 10. następnego dnia

Odpowiedź 19. tego samego dnia jest prawidłowa, ponieważ umasienienie krowy powinno odbywać się w odpowiednim oknie czasowym, aby zwiększyć szanse na zapłodnienie. Krowy wchodzą w ruję średnio co 21 dni i są płodne przez około 12 do 18 godzin. Kluczowe jest, aby unasiennienie odbyło się w szczytowym okresie rui, co zazwyczaj ma miejsce od 12 do 16 godzin po zauważeniu pierwszych objawów. W przypadku, gdy ruję zauważono o godzinie 7 rano, najlepszym czasem na unasiennienie będzie późniejsza część dnia, co oznacza, że godzina 19 tego samego dnia jest idealna. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi i hodowlanymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnego harmonogramu unasiennienia w celu optymalizacji wskaźników płodności. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dziennika obserwacji, co ułatwia monitorowanie cykli rujowych i planowanie następnych działań hodowlanych.

Pytanie 37

U kotów z chorobami nerek zaleca się podawanie diety o obniżonej zawartości

A. .białka

B. włókien.

C. tłuszczu.

D. węglowodanów.

Pojęcie żywienia kotów z problemami nerkowymi często bywa mylone. Odpowiedzi wskazujące na niską zawartość włókien, tłuszczu czy węglowodanów nie uwzględniają kluczowej zasady dotyczącej diety nerkowej. Włókna, choć mogą być ważne w kontekście zdrowia jelit, nie mają bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie nerek w porównaniu do białka. Co więcej, w diecie kotów białko pełni niezastąpioną funkcję jako źródło aminokwasów, które są niezbędne do wielu procesów metabolicznych. Zbyt duża ich ilość może jednak prowadzić do akumulacji toksycznych substancji w organizmie, co jest szczególnie problematyczne w przypadku schorzeń nerek. Z kolei tłuszcz i węglowodany są makroskładnikami, których poziom również ma znaczenie, ale nie jest głównym czynnikiem ryzyka w przypadku niewydolności nerek. Utrzymanie odpowiednich proporcji w diecie jest kluczowe, ale najistotniejszą praktyką pozostaje ograniczenie białka. Ponadto, ważnym błędem myślowym jest przypuszczenie, że każda kategoria składników odżywczych powinna być ograniczana w kontekście chorób nerek, co nie ma uzasadnienia w literaturze weterynaryjnej. Z tego powodu, konsultacja z lekarzem weterynarii jest niezbędna dla dostosowania diety, aby zaspokoić indywidualne potrzeby zdrowotne kota.

Pytanie 38

Jakie ma znaczenie witamina K w organizmach zwierzęcych?

A. krzepliwość krwi

B. mineralizację kości

C. płodność

D. wzrok

Witamina K jest bardzo ważna, jeśli chodzi o krzepliwość krwi. Bez niej organizm może mieć spore problemy, bo nie będzie mógł prawidłowo aktywować odpowiednich białek, które są niezbędne do krzepnięcia. Mówiąc prościej, jeśli nie ma wystarczającej ilości witaminy K, ryzyko krwawień wzrasta, a rany goją się wolniej. W medycynie weterynaryjnej na przykład, podawanie witaminy K jest kluczowe przy zatruciach rodentycydami, które potrafią zaburzać ten cykl. Oprócz tego, niektóre badania sugerują, że witamina K może mieć pozytywny wpływ na zdrowie kości, ale jej główna rola to właśnie wsparcie w krzepliwości. Dlatego ważne, aby zwierzęta miały w diecie źródła witaminy K, takie jak zielone warzywa liściaste czy dodatkowe suplementy. Niedobory mogą prowadzić do groźnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 39

Określ warunki, które należy spełnić, aby rozpocząć użytkowanie rozpłodowe dla loszki i knurka, uwzględniając ich wiek oraz masę ciała.

A. Loszka 6 miesięcy i 80-90 kg, knurek 8-10 miesięcy

B. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 8-10 miesięcy

C. Loszka 10 miesięcy i 120-130 kg, knurek 10-12 miesięcy

D. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 6-8 miesięcy

Odpowiedzi, które wskazują na loszki w wieku poniżej 8 miesięcy, są niezgodne z praktykami hodowlanymi, ponieważ przedwcześnie rozpoczęte użytkowanie rozpłodowe może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju fizycznego loszek. Wiek 6 miesięcy dla loszki, jak w jednej z odpowiedzi, jest zdecydowanie zbyt wczesny, ponieważ w tym czasie zwierzęta są jeszcze w fazie intensywnego wzrostu, co może wpłynąć negatywnie na ich zdolność do rozrodu oraz zdrowie potomstwa. Ponadto, masa ciała 80-90 kg dla loszki poniżej 8 miesięcy nie spełnia wymagań zdrowotnych, co może prowadzić do komplikacji przy porodzie lub problemów z laktacją. W przypadku knurków, odpowiedzi sugerujące ich użytkowanie w wieku 6-8 miesięcy są nieodpowiednie z perspektywy biologicznej; knurek powinien osiągnąć co najmniej 8 miesięcy, aby zapewnić pełną dojrzałość i odpowiednią jakość nasienia. Warto wskazać, że w hodowli trzody chlewnej, standardowe wytyczne dotyczące wieku i masy ciała zwierząt rozpłodowych są kluczowe dla uzyskania zdrowego potomstwa oraz wysokiej wydajności produkcyjnej. Wiele hodowli stosuje konkretne protokoły dopuszczenia do krycia, które obejmują nie tylko wiek, ale także ocenę kondycji fizycznej zwierząt, co w rezultacie prowadzi do lepszej efektywności ekonomicznej produkcji mięsnej.

Pytanie 40

Jaką rolę pełni żołądek gruczołowy u zwierząt przeżuwających?

A. pełni żwacz.

B. pełnią księgi.

C. pełni trawieniec.

D. pełni czepiec.

Trawieniec, jako jedna z trzech komór żołądkowych przeżuwaczy, odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia. Jego główną funkcją jest fermentacja pokarmu, co jest niezbędne dla efektywnego rozkładu złożonych węglowodanów, zwłaszcza celulozy, zawartej w roślinnej diecie przeżuwaczy. Trawieniec zawiera specyficzne mikroorganizmy, takie jak bakterie i protisty, które wspomagają rozkład cellulozy na proste związki chemiczne. Dzięki temu procesowi przeżuwacze są w stanie pozyskać niezbędne składniki odżywcze, które są w inny sposób niedostępne. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest zarządzanie dietą bydła, gdzie odpowiednie proporcje włókna i skrobi są kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ich wydajności mlecznej i mięsnej. W praktyce, wiedza na temat funkcji trawieńca jest niezbędna dla hodowców, aby móc dostosować pasze do potrzeb żywieniowych stada, co harmonizuje z zaleceniami w zakresie zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej