Wyniki egzaminu

Częstotliwości 11 kHz, 22 kHz oraz 33 kHz są niewystarczające do prawidłowego odwzorowania dźwięku w standardzie CD-Audio. Częstotliwość 11 kHz jest zbyt niska, aby uchwycić pełen zakres dźwięków. Przy takiej próbkowaniu najwyższą częstotliwością, jaką można teoretycznie zarejestrować, jest 5,5 kHz, co nie pokrywa nawet dolnej granicy słyszalnego zakresu dla większości ludzi. Z kolei 22 kHz, mimo iż jest wyższe, nadal ogranicza zakres słyszalnych dźwięków do maksymalnie 11 kHz, co jest niewystarczające do pełnego oddania jakości muzyki, której częstotliwości mogą sięgać 20 kHz. Nawet 33 kHz, choć lepsze, nie osiąga standardowego parametru 44,1 kHz, co sprawia, że dźwięk staje się mniej wyraźny i pozbawiony szczegółów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to zrozumienie, że wyższa częstotliwość próbkowania oznacza jedynie lepszą jakość dźwięku. W rzeczywistości, aby uzyskać efektowną jakość, należy przestrzegać ustalonych standardów, takich jak te stosowane w CD-Audio, które zapewniają wierne odwzorowanie dźwięków w pełnym zakresie słyszalnym, w tym subtelności i dynamikę utworów muzycznych. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że odpowiednia częstotliwość próbkowania jest kluczowa dla jakości dźwięku."

Wybór trybu bichromia, CMYK czy RGB nie jest odpowiedni dla uzyskania czarno-białego obrazu o 1-bitowej głębi koloru. Tryb bichromia, choć może sugerować ograniczenie palety barw do dwóch, w rzeczywistości odnosi się do systemu, który stosuje dwa kolory, co niekoniecznie musi być czarnym i białym. Taki wybór może prowadzić do nieporozumień w kontekście skanowania, ponieważ nie jest wystarczająco precyzyjny w opisie pożądanej głębi koloru. Z kolei model CMYK, będący standardem dla druku, opiera się na czterech kolorach (cyjan, magenta, żółty, czarny), co sprawia, że nie jest odpowiedni do skanowania obrazów monochromatycznych, a jego złożoność jest zbędna dla uzyskania prostego czarno-białego obrazu. Z kolei RGB, który jest modelem addytywnym stosowanym głównie w systemach wyświetlania, również nie jest w stanie zapewnić 1-bitowej głębi koloru, ponieważ w jego przypadku każdy kolor pikseli opiera się na czerwonym, zielonym i niebieskim, co skutkuje znacznie szerszą paletą kolorów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich decyzji, obejmują mylenie technologii skanowania z technologiami druku lub wyświetlaniem. Warto zrozumieć, że wybór formatu skanowania powinien być ściśle powiązany z zamierzonym wykorzystaniem obrazu cyfrowego oraz jego przyszłą obróbką.

Wartość parametru kerning modyfikuje się w polu oznaczonym cyfrą 2. Kerning odpowiada za regulację odstępów między dwoma konkretnymi znakami w tekście. Pole oznaczone cyfrą 1 służy do zmiany rozmiaru tekstu, co wpływa na jego proporcje i widoczność. Pole oznaczone cyfrą 3 pozwala dostosować interlinię, czyli odległość między wierszami tekstu. Interlinia jest szczególnie ważna w projektach, gdzie tekst jest umieszczony w blokach. Pole oznaczone cyfrą 4 reguluje tracking, czyli globalny odstęp między literami w całym wyrazie lub akapicie. Tracking wpływa na ogólną gęstość tekstu, ale nie pozwala na precyzyjne ustawienie odstępów między konkretnymi znakami. Kerning różni się od trackingu tym, że zmienia odstępy tylko między wybranymi parami znaków, np. w logotypach lub nagłówkach. Znajomość różnic między tymi funkcjami jest kluczowa dla poprawnego stosowania narzędzi typograficznych.

Wybór programów takich jak Windows Movie Maker, Adobe Acrobat, Audacity czy Adobe InDesign, 7-Zip i CorelDRAW, jest niewłaściwy w kontekście tworzenia trójwymiarowych animowanych napisów. Windows Movie Maker to oprogramowanie przeznaczone głównie do montażu wideo, które nie oferuje zaawansowanych funkcji animacji tekstu. Jego możliwości ograniczają się głównie do prostych efektów przejścia i edycji wideo, co nie jest wystarczające do tworzenia animacji 3D. Adobe Acrobat, z kolei, to narzędzie do pracy z plikami PDF, które nie ma funkcji animacyjnych i jest używane głównie do edytowania dokumentów. Audacity jest programem do edycji dźwięku, co w ogóle nie ma związku z tworzeniem animacji, a Adobe InDesign, choć jest potężnym narzędziem do składu publikacji, nie obsługuje animacji 3D w tekstach. Programy takie jak 7-Zip służą do kompresji plików i nie mają żadnych funkcji graficznych. CorelDRAW, mimo że jest programem do grafiki wektorowej, nie jest specjalizowany w animacjach. Te nieporozumienia często wynikają z pomylenia celów i funkcji różnych oprogramowań. Kluczowe jest zrozumienie, że tworzenie animacji wymaga specyficznych narzędzi, które są zaprojektowane z myślą o takich zadaniach, aby uzyskać pożądany efekt wizualny i interakcyjny.

Zaznaczanie, próbkowanie kolorów i pióro to techniki, które odgrywają ważne role w procesie edycji i manipulacji obrazami w Adobe Photoshop, ale nie są specyficznymi narzędziami do przygotowania projektu strony internetowej. Zaznaczanie jest procesem, który pozwala na wybór fragmentów obrazu w celu ich modyfikacji, co jest przydatne podczas tworzenia złożonych kompozycji graficznych. Niemniej jednak, nie ma on bezpośredniego zastosowania w kontekście eksportowania elementów do projektu webowego. Próbkowanie kolorów jest techniką, która umożliwia wybieranie kolorów z istniejącego obrazu, co jest istotne dla zachowania spójności wizualnej, ale również nie ma zastosowania w aspekcie cięcia i eksportu elementów. Pióro to narzędzie wykorzystywane do precyzyjnego rysowania kształtów i ścieżek, istotne w tworzeniu grafik wektorowych. Choć jest to bardzo użyteczne narzędzie w ogólnym projektowaniu graficznym, jego rola w przygotowaniu do publikacji strony internetowej jest marginalna w porównaniu do cięcia na plasterki. Zrozumienie ich zastosowań jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków i wybierać odpowiednie narzędzia w zależności od wymagań projektu. W kontekście tworzenia stron internetowych, umiejętność efektywnego cięcia grafik jest fundamentem, na którym opiera się cała struktura wizualna i responsywność strony, co jest często pomijane w fazie projektowania.