Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 28 marca 2025 18:44
Data zakończenia: 28 marca 2025 18:55

Egzamin zdany!

Wynik: 37/40 punktów (92,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Thunderbolt jest typem interfejsu:

A. szeregowym, dwukanałowym, dwukierunkowym i przewodowym

B. równoległym, asynchronicznym i przewodowym

C. szeregowym, asynchronicznym i bezprzewodowym

D. równoległym, dwukanałowym, dwukierunkowym i bezprzewodowym

Thunderbolt to naprawdę fajny interfejs, który działa na zasadzie szeregowego przesyłania danych. W praktyce oznacza to, że przesyłane są dane po jednej linii, co sprawia, że wszystko działa znacznie szybciej i sprawniej. Dzięki temu, że korzysta z dwóch kanałów, Thunderbolt może jednocześnie wysyłać i odbierać dane, co jest super, bo to zwiększa wydajność. Jest to zresztą przewodowy interfejs, a to znaczy, że połączenie jest stabilniejsze i z mniejszymi opóźnieniami niż w przypadku rozwiązań bezprzewodowych. Thunderbolt świetnie sprawdza się z różnymi urządzeniami, jak zewnętrzne dyski twarde czy monitory o wysokiej rozdzielczości. Używa się go coraz częściej w pracy z wideo i grafiką, co nie jest zaskoczeniem. Standardy Thunderbolt 3 i 4, które wprowadził Intel, jeszcze bardziej poprawiają jego funkcjonalność, bo można podłączyć różne sprzęty przez jeden kabel i dodatkowo ładować urządzenia. Warto to znać, bo to ułatwia życie w biurze czy podczas pracy kreatywnej.

Pytanie 2

Wskaź 24-pinowe lub 29-pinowe złącze żeńskie, które jest w stanie przesyłać skompresowany sygnał cyfrowy do monitora?

A. RCA

B. HDMI

C. VGA

D. DVI

Odpowiedź DVI (Digital Visual Interface) jest poprawna, ponieważ to złącze, które może przesyłać skompresowany cyfrowy sygnał wideo z komputera do monitora. DVI wspiera zarówno sygnały cyfrowe, jak i analogowe, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem do podłączenia monitorów. Jego standard 24-pinowy (DVI-D) umożliwia przesyłanie czystego sygnału cyfrowego, co przekłada się na lepszą jakość obrazu w porównaniu do analogowych złączy, takich jak VGA. DVI jest szczególnie popularny w aplikacjach profesjonalnych, takich jak edycja wideo czy grafika komputerowa, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Dodatkowo, wiele kart graficznych obsługuje DVI, a złącze to jest również kompatybilne z adapterami, które pozwalają na konwersję sygnału do HDMI lub VGA, co zwiększa jego użyteczność. Warto zauważyć, że DVI stał się jednym z fundamentów dla nowoczesnych standardów wideo, a jego zastosowanie w monitorach LCD i projektorach jest powszechne.

Pytanie 3

Na ilustracji pokazano przekrój kabla

A. U/UTP

B. koncentrycznego

C. S/UTP

D. optycznego

Kabel koncentryczny to rodzaj przewodu elektrycznego, który charakteryzuje się centralnym przewodnikiem otoczonym warstwą izolatora oraz ekranem zewnętrznym, co jest dokładnie przedstawione na rysunku. Centralny przewodnik przewodzi sygnał, podczas gdy zewnętrzny ekran, wykonany zwykle z oplotu miedzianego lub folii, działa jako osłona przed zakłóceniami elektromagnetycznymi. Takie konstrukcje są kluczowe w zastosowaniach wymagających wysokiej jakości transmisji sygnału, takich jak telewizja kablowa, internet szerokopasmowy czy instalacje antenowe. Kabel koncentryczny jest ceniony za swoją zdolność do przenoszenia sygnałów o wysokiej częstotliwości na duże odległości z minimalnymi stratami. W standardach IEEE oraz ITU uznaje się go za niezawodne medium transmisji w wielu aplikacjach telekomunikacyjnych. Jego konstrukcja zapewnia dobre właściwości ekranowania, co jest kluczowe w środowiskach z dużym natężeniem zakłóceń elektromagnetycznych. Wiedza o kablach koncentrycznych jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się instalacją sieci telekomunikacyjnych oraz systemów telewizji kablowej, co czyni tę tematykę istotnym elementem edukacji zawodowej w tej dziedzinie.

Pytanie 4

Urządzenia wykorzystujące port USB 2.0 są zasilane napięciem, którego wartość znajduje się w przedziale

A. 3,55 V - 4,15 V

B. 5,35 V - 5,95 V

C. 4,75 V - 5,35 V

D. 4,15 V - 4,75 V

Urządzenia korzystające z portu USB 2.0 są zasilane napięciem w zakresie 4,75 V - 5,35 V. To napięcie zostało ustalone w standardzie USB 2.0, który zapewnia odpowiednią jakość zasilania dla urządzeń takich jak myszy, klawiatury, drukarki i inne peryferia komputerowe. Utrzymywanie tego zakresu napięcia jest kluczowe, aby zapewnić stabilne działanie podłączonych urządzeń oraz uniknąć problemów związanych z nadmiernym lub zbyt niskim napięciem, które mogłoby prowadzić do uszkodzenia sprzętu. Na przykład, wiele urządzeń mobilnych ładowanych przez USB 2.0 korzysta z tego standardu, co pozwala na bezpieczne zasilanie z portów komputerowych czy zasilaczy sieciowych. Dodatkowo, standard USB 2.0 przewiduje maksymalny prąd wynoszący 500 mA, co również ma istotne znaczenie w kontekście projektowania i doboru komponentów elektronicznych. W praktyce, zrozumienie tych wartości pomocne jest w rozwoju nowych urządzeń i systemów elektronicznych oraz w diagnostyce problemów z zasilaniem.

Pytanie 5

Urządzenie, które zamienia otrzymane ramki na sygnały przesyłane w sieci komputerowej, to

A. punkt dostępu

B. konwerter mediów

C. karta sieciowa

D. regenerator

Karta sieciowa jest kluczowym elementem w architekturze sieci komputerowych, odpowiedzialnym za konwersję danych z postaci cyfrowej na sygnały, które mogą być przesyłane przez medium transmisyjne, takie jak kable czy fale radiowe. Jej głównym zadaniem jest obsługa protokołów komunikacyjnych, takich jak Ethernet czy Wi-Fi, co pozwala na efektywne łączenie komputerów i innych urządzeń w sieci. Przykładowo, w przypadku korzystania z technologii Ethernet, karta sieciowa przekształca dane z pamięci komputera na ramki Ethernetowe, które są następnie transmitowane do innych urządzeń w sieci. Dodatkowo, karty sieciowe często zawierają funkcje takie jak kontrola błędów oraz zarządzanie przepustowością, co przyczynia się do stabilności i wydajności przesyłania danych. Warto zauważyć, że w kontekście standardów branżowych, karty sieciowe muszą być zgodne z normami IEEE, co zapewnia ich interoperacyjność w zróżnicowanych środowiskach sieciowych.

Pytanie 6

Na ilustracji zaprezentowano sieć komputerową w układzie

A. pierścienia

B. mieszanej

C. magistrali

D. gwiazdy

Topologia pierścienia to rodzaj sieci komputerowej, w której każdy węzeł jest podłączony do dwóch innych węzłów, tworząc jedną nieprzerwaną ścieżkę komunikacyjną przypominającą pierścień. W tej topologii dane przesyłane są w jednym kierunku od jednego węzła do następnego, co minimalizuje ryzyko kolizji. Jednym z praktycznych zastosowań tej topologii jest sieć Token Ring, gdzie stosuje się protokół token passing umożliwiający kontrolowany dostęp do medium transmisyjnego. Główne zalety topologii pierścienia to jej deterministyczny charakter oraz łatwość w przewidywaniu opóźnień w przesyłaniu danych. W kontekście standardów sieciowych, sieci opartych na tej topologii można znaleźć w lokalnych sieciach LAN wykorzystujących standard IEEE 802.5. Dobrymi praktykami w implementacji topologii pierścienia są regularna kontrola stanu połączeń oraz odpowiednia konfiguracja urządzeń sieciowych, aby zapewnić niezawodność i optymalną wydajność sieci. Choć nieco mniej popularna w nowoczesnych zastosowaniach niż topologia gwiazdy, topologia pierścienia znalazła swoje zastosowanie w specyficznych środowiskach przemysłowych, gdzie deterministyczny dostęp do medium jest kluczowy.

Pytanie 7

Który z przyrządów służy do usuwania izolacji?

A. B

B. D

C. C

D. A

Narzędzie oznaczone jako C jest profesjonalnym przyrządem do ściągania izolacji z przewodów. Jest to narzędzie precyzyjne, często nazywane ściągaczem izolacji lub stripperem. Umożliwia ono bezpieczne i efektywne usunięcie warstwy izolacyjnej z przewodów bez uszkadzania samego przewodu. Takie narzędzia są powszechnie stosowane w branży elektrotechnicznej i telekomunikacyjnej do przygotowywania przewodów do łączenia, lutowania lub montażu złącz. Standardy branżowe, takie jak IEC 60364, wskazują na konieczność właściwego przygotowania przewodów elektrycznych w celu zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności połączeń. Ściągacze izolacji wyposażone są w regulowane ostrza, co pozwala na dostosowanie ich do różnej grubości izolacji, co z kolei minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodnika. Praktyczne zastosowanie tego narzędzia obejmuje prace instalacyjne, serwisowe oraz produkcyjne, gdzie szybkość i precyzja są kluczowe. Używanie odpowiednich narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem jest podstawą profesjonalizmu w pracy z instalacjami elektrycznymi.

Pytanie 8

Na ilustracji pokazano część efektu działania programu przeznaczonego do testowania sieci. Sugeruje to użycie polecenia diagnostycznego w sieci

A. netstat

B. route

C. tracert

D. arp

Netstat jest narzędziem służącym do monitorowania połączeń sieciowych na danym urządzeniu. Wyświetla szczegółowe informacje o aktualnych połączeniach TCP/IP takich jak adresy IP lokalne i zdalne oraz stan połączeń np. ESTABLISHED czy TIME_WAIT. Jest to nieocenione narzędzie diagnostyczne w administracji siecią pozwalające na szybkie identyfikowanie problemów z połączeniami lub nieautoryzowanymi połączeniami wychodzącymi. Praktyczne zastosowanie netstat obejmuje analizę ruchu sieciowego w celu wykrywania potencjalnych ataków czy też monitorowanie połączeń otwartych przez aplikacje serwerowe. Netstat wspiera również administratorów w zarządzaniu zasobami sieciowymi zgodnie z dobrymi praktykami bezpieczeństwa informatycznego pozwalając na szybkie wykrywanie nieprawidłowości w ruchu sieciowym. Warto również zauważyć że netstat jest dostępny na różnych systemach operacyjnych co czyni go uniwersalnym narzędziem w arsenale każdego specjalisty IT. Jego stosowanie zgodne z dobrymi praktykami zaleca regularne monitorowanie logów w celu utrzymania bezpieczeństwa i stabilności sieci.

Pytanie 9

W wyniku wydania polecenia: net user w konsoli systemu Windows, pojawi się

A. spis kont użytkowników

B. dane na temat parametrów konta zalogowanego użytkownika

C. informacja pomocnicza dotycząca polecenia net

D. nazwa bieżącego użytkownika oraz jego hasło

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie wskazują na nieporozumienia dotyczące funkcji polecenia 'net user'. Przykładowo, stwierdzenie, że to polecenie wyświetla pomoc dotyczącą polecenia net, jest mylne. W rzeczywistości, pomoc można uzyskać, wpisując 'net help' lub 'net user /?' w wierszu poleceń, co pozwala użytkownikowi na zapoznanie się z dostępnymi parametrami i opcjami. Z kolei twierdzenie, że polecenie to pokazuje nazwę aktualnego użytkownika i jego hasło, jest całkowicie błędne, ponieważ bezpieczeństwo haseł jest priorytetem w systemach operacyjnych. System Windows nie wyświetla haseł w sposób jawny ani nie oferuje ich do wglądu w odpowiedzi na komendy. Innym błędnym podejściem jest myślenie, że polecenie 'net user' generuje informacje o parametrach konta zalogowanego użytkownika. W rzeczywistości, aby uzyskać szczegółowe informacje o konkretnym koncie użytkownika, należałoby podać nazwę tego konta jako argument, co również jest czymś innym niż ogólne wyświetlanie wszystkich kont. Powszechnym błędem jest również zakładanie, że jedno polecenie może pełnić różnorodne funkcje, co często prowadzi do nieefektywnego zarządzania systemem. Zrozumienie, co konkretne polecenie rzeczywiście robi, jest kluczowe dla efektywnej administracji systemu i unikania pomyłek, które mogą prowadzić do problemów z bezpieczeństwem i dostępem.

Pytanie 10

Aby aktywować funkcję S.M.A.R.T. dysku twardego, która odpowiada za monitorowanie i wczesne ostrzeganie przed awariami, należy skorzystać z

A. ustawień panelu sterowania

B. opcji polecenia chkdsk

C. rejestru systemowego

D. BIOS-u płyty głównej

Odpowiedź 'BIOS płyty głównej' jest poprawna, ponieważ funkcja S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) jest zintegrowanym systemem monitorowania, który pozwala na wczesne wykrywanie problemów z dyskiem twardym. Aktywacja tej funkcji odbywa się na poziomie BIOS-u, ponieważ to tam można skonfigurować ustawienia urządzeń pamięci masowej. W BIOS-ie użytkownicy mogą włączyć lub wyłączyć funkcje monitorowania, co jest kluczowe dla ochrony danych. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której administrator systemu włącza S.M.A.R.T. w BIOS-ie serwera, aby monitorować stan dysków twardych, co pozwala na podjęcie działań zapobiegawczych przed utratą danych. Dobre praktyki wskazują, że regularna kontrola stanu dysków twardych oraz odpowiednia konfiguracja S.M.A.R.T. to podstawowe działania zapewniające niezawodność systemów informatycznych. Oprócz tego, znajomość i umiejętność korzystania z funkcji S.M.A.R.T. mogą pomóc w analizie wyników testów diagnostycznych, co jest istotne dla utrzymania zdrowia sprzętu.

Pytanie 11

Który protokół umożliwia rozproszoną wymianę i ściąganie plików?

A. HTTPS

B. FTP

C. Radius

D. BitTorrent

BitTorrent to protokół, który umożliwia rozproszone wysyłanie i pobieranie plików poprzez wykorzystanie technologii peer-to-peer (P2P). W przeciwieństwie do tradycyjnych metod transferu danych, takich jak FTP, w których pliki są pobierane z jednego centralnego serwera, BitTorrent dzieli pliki na mniejsze fragmenty, które mogą być pobierane i przesyłane przez wielu użytkowników jednocześnie. Przykładem zastosowania BitTorrent jest dystrybucja dużych plików multimedialnych, takich jak filmy czy gry komputerowe, co znacząco zmniejsza obciążenie serwerów i przyspiesza proces pobierania. W praktyce użytkownicy pobierają pliki z różnych źródeł, co zwiększa efektywność oraz szybkość transferu. BitTorrent jest uznawany za standard w dziedzinie rozproszonego przesyłania danych, a także stosowany w wielu aplikacjach, takich jak uTorrent czy BitTorrent Client, które są popularne wśród użytkowników chcących dzielić się plikami w sposób szybki i efektywny.

Pytanie 12

Jaką maskę trzeba zastosować, aby podzielić sieć z adresem 192.168.1.0 na 4 podsieci?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.0

D. 255.255.255.128

Maska 255.255.255.192 jest prawidłowym wyborem do podziału sieci o adresie 192.168.1.0 na 4 podsieci. Ta maska, wyrażona w notacji CIDR, to /26. Oznacza to, że pierwsze 26 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, a pozostałe 6 bitów pozostaje do wykorzystania dla hostów. Skoro potrzebujemy podzielić sieć na 4 podsieci, musimy wykorzystać dodatkowe bity. W przypadku maski /24 (czyli 255.255.255.0) mamy 256 adresów w sieci, co daje nam możliwość podziału na 4 podsieci po 64 adresy każda (2^6 = 64). Te 64 adresy to 62 adresy hostów (jeden adres dla sieci, jeden dla rozgłoszeniowego), co jest wystarczające dla małych grup urządzeń, takich jak biura czy segmenty sieci. Przykładowo, pierwsza podsieć będzie miała adresy od 192.168.1.0 do 192.168.1.63, druga od 192.168.1.64 do 192.168.1.127, trzecia od 192.168.1.128 do 192.168.1.191, a czwarta od 192.168.1.192 do 192.168.1.255. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, pozwala na efektywne wykorzystanie adresacji oraz łatwe zarządzanie ruchem w sieci.

Pytanie 13

Aby zmontować komputer z poszczególnych elementów, korzystając z obudowy SFF, trzeba wybrać płytę główną w formacie

A. BTX

B. WTX

C. mini ITX

D. E-ATX

Wybór płyty głównej w standardzie mini ITX jest kluczowy dla złożenia komputera w obudowie SFF (Small Form Factor). Standard mini ITX charakteryzuje się niewielkimi wymiarami, co idealnie pasuje do kompaktowych obudów, które są zaprojektowane z myślą o oszczędności miejsca. Płyty główne w tym standardzie mają wymiary 170 mm x 170 mm i często oferują wszystkie niezbędne złącza i funkcje, takie jak porty USB, złącza audio czy gniazda pamięci RAM. Praktycznym przykładem zastosowania mini ITX mogą być komputery do gier lub stacje robocze, które wymagają wysokiej wydajności w ograniczonej przestrzeni. Warto również zwrócić uwagę na standardy ATX, które są większe i nie pasują do obudów SFF, co może prowadzić do problemów z montażem i chłodzeniem. Dobrą praktyką przy wyborze płyty głównej jest także zrozumienie, jakie złącza i funkcje są potrzebne do zamontowania pozostałych komponentów, takich jak karty graficzne czy dyski twarde. Wybierając mini ITX, zapewniasz sobie optymalną przestrzeń dla wydajnych komponentów w małej obudowie.

Pytanie 14

Na podstawie wyników działania narzędzia diagnostycznego chkdsk, które są przedstawione na zrzucie ekranu, jaka jest wielkość pojedynczego klastra na dysku?

Typ systemu plików to FAT32.
Wolumin FTP utworzono 12-11-2005 18:31
Numer seryjny woluminu: 3CED-3B31
Trwa sprawdzanie plików i folderów...
Zakończono sprawdzanie plików i folderów.
Trwa sprawdzanie wolnego miejsca na dysku...
Zakończono sprawdzanie wolnego miejsca na dysku.
System Windows sprawdził system plików i nie znalazł żadnych problemów.
  8 233 244 KB całkowitego miejsca na dysku.
      1 KB w 13 plikach ukrytych.
      2 KB w 520 folderach.
  1 537 600 KB w 4 952 plikach.
  6 690 048 KB jest dostępnych.

      4 096 bajtów w każdej jednostce alokacji.
  2 058 311 ogółem jednostek alokacji na dysku.
  1 672 512 jednostek alokacji dostępnych na dysku.

C:\>

A. 8 kB

B. 2 140 kB

C. 1 972 kB

D. 4 kB

Odpowiedź 4 kB jest jak najbardziej ok, bo narzędzie chkdsk pokazuje, że rozmiar klastra to 4096 bajtów, czyli właśnie 4 kB. Klaster to taka najmniejsza jednostka, która przydziela miejsce na dysku w systemie plików, a jego rozmiar ma spory wpływ na to, jak przechowujemy i zarządzamy danymi. Mniejsze klastry mogą ograniczać marnotrawstwo przestrzeni, ale przez to trzeba więcej razy wykonywać operacje wejścia-wyjścia. Z kolei większe klastry przyspieszają operacje na dużych plikach, ale mogą powodować fragmentację, zwłaszcza jeśli mamy sporo małych plików. Stary system plików FAT32, który był używany w Windows 95 czy 98, ma swoje ograniczenia dotyczące rozmiaru i liczby klastrów, co z kolei wpływa na maksymalną pojemność dysków. Wiedza o tym, jak duży jest klaster, jest ważna, jeśli chcemy zoptymalizować wydajność systemu. W praktyce dobór rozmiaru klastra zależy od tego, co przechowujemy i jak korzystamy z danych, więc często stosuje się różne strategie do optymalizacji.

Pytanie 15

Aby przywrócić zgubione dane w systemach z rodziny Windows, konieczne jest użycie polecenia

A. reboot

B. release

C. recover

D. renew

Polecenie 'recover' jest właściwym narzędziem do odzyskiwania utraconych danych w systemach operacyjnych rodziny Windows. Umożliwia ono przywrócenie plików z kopii zapasowej lub z systemu, co jest kluczowe w przypadku awarii systemu lub błędów użytkownika. W praktyce, aby użyć tego polecenia, można skorzystać z różnych metod, takich jak Windows Recovery Environment, w którym dostępne są opcje przywracania systemu lub przywracania plików. Dobrą praktyką jest regularne tworzenie kopii zapasowych danych, co znacząco ułatwia proces odzyskiwania. Warto również znać narzędzia takie jak 'File History' czy 'System Restore', które mogą wspierać proces odzyskiwania danych. W kontekście standardów branżowych, odzyskiwanie danych powinno być zawsze planowane i testowane, aby zapewnić minimalizację utraty danych oraz efektywność operacyjną.

Pytanie 16

Który z poniższych zapisów stanowi właściwy adres w wersji IPv6?

A. 2001-DB8-BAF-FE94

B. 2001.DB8.BAF.FE94

C. 2001:DB8::BAF:FE94

D. 2001:DB8::BAF::FE94

Adres IPv6, który wybrałeś, 2001:DB8::BAF:FE94, jest poprawnym zapisem, ponieważ spełnia wszystkie normy określone w standardzie RFC 4291. Adresy IPv6 są reprezentowane jako osiem bloków szesnastkowych oddzielonych dwukropkami, przy czym każdy blok może mieć od 1 do 4 cyfr szesnastkowych. W tym przypadku użycie podwójnego dwukropka (::) do reprezentowania sekwencji zer jest poprawne, co pozwala na skrócenie adresu i uczynienie go bardziej zwięzłym. Warto zauważyć, że adresy IPv6 są kluczowe w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu, gdzie adresacja IPv4 staje się niewystarczająca. Użycie poprawnych adresów IPv6 jest istotne dla prawidłowej komunikacji w sieci i zgodności z nowoczesnymi standardami sieciowymi, co jest szczególnie ważne w kontekście rozwoju Internetu rzeczy (IoT) oraz zastosowań w chmurze. Przykładem zastosowania adresów IPv6 są usługi hostingowe, które wymagają unikalnych adresów IP dla każdego z hostów, co pozwala na efektywne zarządzanie i kierowanie ruchem w sieci.

Pytanie 17

Do akumulatora w jednostce ALU wprowadzono liczbę dziesiętną 253. Jak wygląda jej reprezentacja binarna?

A. 11111011

B. 11111101

C. 11111001

D. 11110111

Liczba dziesiętna 253 w systemie binarnym jest reprezentowana jako 11111101. Aby uzyskać tę reprezentację, należy wykonać konwersję liczby dziesiętnej na binarną. Proces ten polega na dzieleniu liczby przez 2 i zapisywaniu reszt z tych dzielenia. Gdy 253 dzielimy przez 2, otrzymujemy 126 z resztą 1. Następnie dzielimy 126 przez 2, co daje 63 z resztą 0, i kontynuujemy ten proces, aż dotrzemy do zera. Zbierając reszty w odwrotnej kolejności, otrzymujemy 11111101. Takie konwersje są kluczowe w informatyce, szczególnie w kontekście programowania niskopoziomowego oraz w systemach wbudowanych, gdzie operacje na liczbach binarnych są powszechne i niezbędne do implementacji algorytmów. Warto również zaznaczyć, że każda liczba całkowita w systemie komputerowym jest ostatecznie reprezentowana w postaci binarnej, co czyni tę umiejętność fundamentalną dla każdego programisty.

Pytanie 18

W nowoczesnych panelach dotykowych prawidłowe działanie wyświetlacza zapewnia mechanizm rozpoznający zmianę

A. położenia ręki dotykającej ekranu z zastosowaniem kamery

B. oporu pomiędzy przezroczystymi diodami wtopionymi w ekran

C. pola elektrostatycznego

D. pola elektromagnetycznego

W nowoczesnych ekranach dotykowych, takich jak te stosowane w smartfonach i tabletach, mechanizm wykrywający dotyk opiera się na zmianach pola elektrostatycznego. Ekrany te zazwyczaj wykorzystują technologię pojemnościową, która polega na mierzeniu zmian w ładunku elektrycznym. Kiedy palec zbliża się do ekranu, zmienia się lokalne pole elektrostatyczne, co jest detektowane przez matrycę czujników umieszczoną na powierzchni ekranu. Dzięki tej technologii, ekrany dotykowe są bardzo czułe i pozwalają na precyzyjne sterowanie przy użyciu zaledwie lekkiego dotknięcia. Przykłady zastosowania tego mechanizmu można znaleźć nie tylko w urządzeniach mobilnych, ale także w kioskach informacyjnych, tabletach do rysowania oraz panelach sterujących w różnych urządzeniach elektronicznych. Zastosowanie technologii pojemnościowej zgodne jest z najlepszymi praktykami w branży, co zapewnia wysoką jakość i trwałość ekranów dotykowych.

Pytanie 19

Na zaprezentowanej płycie głównej komputera złącza oznaczono cyframi 25 i 27

A. PS 2

B. USB

C. LPT

D. RS 232

Złącza USB, oznaczone na płycie głównej jako 25 i 27, są jednym z najpopularniejszych interfejsów do podłączania urządzeń peryferyjnych do komputera. USB, czyli Universal Serial Bus, jest wszechstronnym złączem, które pozwala na podłączenie różnorodnych urządzeń, takich jak myszki, klawiatury, drukarki, kamery, a nawet dyski zewnętrzne. Dzięki swojej uniwersalności i szerokiej kompatybilności, USB stało się standardem przemysłowym. Złącza te zapewniają nie tylko transfer danych, ale także zasilanie dla podłączonych urządzeń. Istnieją różne wersje USB, w tym USB 1.0, 2.0, 3.0, a także najnowsze USB-C, które oferuje jeszcze szybszy transfer danych i większą moc zasilania. Złącza USB różnią się także kształtem i przepustowością, co jest istotne przy doborze odpowiednich kabli i urządzeń. Cechą charakterystyczną złączy USB jest ich zdolność do hot-pluggingu, co oznacza, że urządzenia można podłączać i odłączać bez konieczności wyłączania komputera. Współczesne urządzenia często korzystają z USB do ładowania i wymiany danych, co czyni je niezwykle praktycznymi w codziennym użytkowaniu. Dlatego złącza USB są kluczowym elementem współczesnych komputerów i ich poprawne rozpoznanie jest istotne w pracy technika informatyka.

Pytanie 20

Wartość koloru RGB(255, 170, 129) odpowiada zapisie

A. #81AAFF

B. #FFAA81

C. #AA18FF

D. #18FAAF

Zapis koloru RGB(255, 170, 129) jest konwertowany na format heksadecymalny poprzez przekształcenie wartości RGB do postaci heksadecymalnej. Z wartości 255 otrzymujemy 'FF', z 170 - 'AA', a z 129 - '81'. Tak więc, łącząc te wartości, otrzymujemy kod #FFAA81. Użycie notacji heksadecymalnej jest standardem w projektowaniu stron internetowych oraz w grafice komputerowej, co pozwala na łatwe i przejrzyste definiowanie kolorów. W praktyce, znajomość takiej konwersji jest niezwykle przydatna dla programistów front-end oraz grafików, którzy często muszą dostosowywać kolory w swoich projektach. Na przykład, przy tworzeniu stylów CSS, kod heksadecymalny może być użyty w definicjach kolorów tła, tekstu, obramowania itp., co daje dużą swobodę w kreacji wizualnej.

Pytanie 21

Protokołem umożliwiającym dostęp do sieci pakietowej o prędkości nieprzekraczającej 2 Mbit/s jest protokół

A. Frame Relay

B. VDSL

C. X.25

D. ATM

Protokół X.25 to klasyczny protokół komunikacyjny, który został zaprojektowany do obsługi sieci pakietowych. Działa w warstwie łącza danych oraz warstwie sieci w modelu OSI. Jego maksymalna prędkość transmisji nie przekracza 2 Mbit/s, co czyni go odpowiednim wyborem w kontekście ograniczeń prędkości w niektórych aplikacjach, zwłaszcza w usługach telekomunikacyjnych. X.25 był szeroko stosowany w latach 70. i 80. XX wieku, a także w systemach bankowych oraz w usługach punkt-punkt. Dzięki swojej zdolności do zapewnienia niezawodności i kontroli błędów, X.25 stał się podstawą dla wielu protokołów wyższej warstwy, które wykorzystywały jego mechanizmy do obsługi komunikacji. W kontekście współczesnych zastosowań, X.25 może być używany w połączeniach, gdzie niezawodność i integralność danych są kluczowe, mimo jego niższego limitu prędkości w porównaniu do nowocześniejszych protokołów.

Pytanie 22

Symbol umieszczony na obudowie komputera stacjonarnego wskazuje na ostrzeżenie dotyczące

A. promieniowania niejonizującego

B. porażenia prądem elektrycznym

C. możliwości zagrożenia radiacyjnego

D. możliwego urazu mechanicznego

Symbol przedstawiony na obudowie komputera stacjonarnego to powszechnie znany znak ostrzegawczy przed porażeniem prądem elektrycznym. Jest to żółty trójkąt z czarną obwódką i czarnym symbolem błyskawicy wewnątrz, zgodnie z normami międzynarodowymi, takimi jak ISO 7010 oraz IEC 60417. Tego rodzaju oznaczenie ma na celu zwrócenie uwagi użytkownika na potencjalne zagrożenie wynikające z obecności napięcia elektrycznego, które może być niebezpieczne dla zdrowia lub nawet życia ludzkiego. W kontekście sprzętu komputerowego, porażenie prądem może wystąpić w wyniku usterki wewnętrznych komponentów zasilania, niepoprawnego uziemienia lub kontaktu z przewodami pod napięciem. Stosowanie tego typu oznaczeń jest kluczową praktyką w branży elektronicznej i elektrycznej, mającą na celu zwiększenie bezpieczeństwa pracy oraz ochronę użytkowników przed niebezpiecznymi sytuacjami. Jest to również ważny element edukacyjny, przypominający o konieczności przestrzegania zasad bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniami elektrycznymi, a także o znaczeniu regularnych przeglądów technicznych sprzętu.

Pytanie 23

Która część stanowi treść dokumentacji powykonawczej?

A. Wstępny kosztorys ofertowy.

B. Kalkulacja kosztów na podstawie katalogu nakładów rzeczowych KNR.

C. Analiza biznesowa potrzeb zamawiającego.

D. Wyniki testów sieci.

Wyniki testów sieci stanowią kluczowy element dokumentacji powykonawczej, ponieważ dostarczają obiektywnych danych na temat funkcjonowania zrealizowanego projektu. Dokumentacja ta ma na celu potwierdzenie, że wszystkie wymagania zamawiającego zostały zrealizowane oraz że system działa zgodnie z założeniami projektowymi. Przykładem mogą być wyniki testów wydajnościowych, które pokazują, jak system radzi sobie z obciążeniem, oraz testy bezpieczeństwa, które weryfikują, czy nie występują luki w zabezpieczeniach. Tego typu wyniki są istotne nie tylko dla samego projektu, ale również dla zapewnienia zgodności z normami branżowymi, takimi jak ISO/IEC 27001, które wskazują na konieczność przeprowadzania takich testów w celu ochrony danych. Dobrze przygotowana dokumentacja powykonawcza, w tym wyniki testów, pozwala również na łatwiejsze utrzymanie i rozwój systemu w przyszłości, ułatwiając pracę zespołom technicznym i audytorom.

Pytanie 24

W systemie operacyjnym Linux proces archiwizacji danych wykonuje się za pomocą polecenia

A. rpm

B. chmod

C. cmd

D. tar

Polecenie 'tar' jest narzędziem archiwizacyjnym w systemach operacyjnych Unix i Linux, które umożliwia tworzenie archiwów z plików i katalogów. Skrót 'tar' pochodzi od 'tape archive', co odzwierciedla jego pierwotne zastosowanie do archiwizacji danych na taśmach magnetycznych. Narzędzie to jest niezwykle wszechstronne i pozwala na kompresję oraz dekompresję danych. Przykładowo, aby stworzyć archiwum o nazwie 'backup.tar' z katalogu 'moje_dane', używamy polecenia: 'tar -cvf backup.tar moje_dane'. Opcja '-c' oznacza tworzenie archiwum, '-v' włącza tryb werbalny (wyświetlanie postępu), a '-f' umożliwia wskazanie nazwy pliku archiwum. Tar obsługuje również różne metody kompresji, takie jak gzip czy bzip2, co czyni go niezwykle użytecznym w zarządzaniu dużymi zbiorami danych. W kontekście najlepszych praktyk, regularne archiwizowanie ważnych danych za pomocą narzędzia 'tar' może chronić przed utratą danych i jest kluczowym elementem strategii backupowych w każdej organizacji.

Pytanie 25

Na rysunku ukazano rezultat testu okablowania. Jakie jest znaczenie uzyskanego wyniku pomiaru?

A. Rozdzielenie pary

B. Odwrócenie pary

C. Błąd zwarcia

D. Błąd rozwarcia

Błąd zwarcia w okablowaniu oznacza, że dwie lub więcej żył kabla są ze sobą połączone, co powoduje nieprawidłowe działanie sieci. Na przedstawionym wyniku testu okablowania widzimy oznaczenie SHORT 34 co sugeruje że zwarcie występuje między żyłami numer 3 i 4. Zwarcia mogą być wynikiem uszkodzenia mechanicznego kabla nieprawidłowego montażu wtyczek lub użycia niskiej jakości komponentów. W praktyce takie zwarcie może prowadzić do całkowitego braku komunikacji w sieci lub losowych rozłączeń co znacząco wpływa na wydajność i niezawodność. Podczas instalacji okablowania sieciowego konieczne jest przeprowadzanie testów certyfikacyjnych z użyciem profesjonalnych testerów które pozwalają na wykrycie tego typu problemów. Dobre praktyki branżowe zalecają użycie kabli zgodnych z określonymi normami takimi jak ISO/IEC 11801 aby zminimalizować ryzyko wystąpienia usterek. Optymalizacja sieci wymaga regularnych inspekcji i serwisowania infrastruktury okablowania co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych anomalii i ich szybką naprawę poprawiając tym samym niezawodność i efektywność działania całego systemu.

Pytanie 26

Jakie urządzenie sieciowe funkcjonuje w warstwie fizycznej modelu ISO/OSI, transmitując sygnał z jednego portu do wszystkich pozostałych portów?

A. Modem

B. Przełącznik

C. Karta sieciowa

D. Koncentrator

Koncentrator, znany również jako hub, jest urządzeniem sieciowym, które działa na warstwie fizycznej modelu ISO/OSI. Jego główną funkcją jest przesyłanie sygnałów elektrycznych z jednego portu do wszystkich pozostałych portów, co czyni go urządzeniem prostym, ale również niewydajnym w porównaniu z bardziej zaawansowanymi urządzeniami, takimi jak przełączniki. W kontekście zastosowań, koncentratory były powszechnie używane w sieciach LAN do łączenia różnych urządzeń, takich jak komputery czy drukarki, w jedną sieć lokalną. Warto jednak zauważyć, że ze względu na sposób działania, koncentratory mogą prowadzić do kolizji danych, ponieważ wszystkie podłączone urządzenia dzielą tę samą przepustowość. W praktyce, w nowoczesnych sieciach lokalnych, koncentratory zostały w dużej mierze zastąpione przez przełączniki, które są bardziej efektywne w zarządzaniu ruchem sieciowym. Dobrą praktyką w projektowaniu sieci jest stosowanie przełączników, które oferują inteligentniejsze przesyłanie danych oraz redukcję kolizji, co prowadzi do efektywniejszego zarządzania pasmem.

Pytanie 27

Katalog Nakładów Rzeczowych w projektowaniu sieci służy do

A. przygotowywania pomiarów powykonawczych

B. tworzenia schematów sieci

C. określenia wytycznych dla wykonawcy

D. kosztorysowania prac

Katalog Nakładów Rzeczowych jest kluczowym narzędziem w procesie kosztorysowania robót budowlanych, w tym projektowania sieci. Umożliwia on oszacowanie kosztów związanych z materiałami, pracą oraz innymi zasobami potrzebnymi do realizacji projektu. W praktyce, katalog ten dostarcza szczegółowych opisów poszczególnych elementów, ich jednostek miary oraz średnich cen, co pozwala na precyzyjne określenie budżetu przedsięwzięcia. Kosztorysowanie oparte na wiarygodnych danych z katalogu wspiera w podejmowaniu decyzji o alokacji środków oraz kontroli finansowej projektu. Na przykład, przy projektowaniu sieci wodociągowej, inżynierowie mogą skorzystać z katalogu, aby oszacować ilość rur, armatury oraz koszt robocizny, co jest niezbędne do przygotowania rzetelnego kosztorysu. Użycie katalogu nakładów rzecznych jest zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak PN-ISO 9001, które podkreślają znaczenie zarządzania jakością i efektywności w planowaniu projektów.

Pytanie 28

```echo off```\necho ola.txt >> ala.txt\npause\nJakie będzie skutki wykonania podanego skryptu?

A. zostanie dodany tekst ala.txt do pliku ola.txt

B. zostanie dopisany tekst ola.txt do pliku ala.txt

C. zawartość pliku ala.txt zostanie przeniesiona do pliku ola.txt

D. zawartość pliku ola.txt zostanie przeniesiona do pliku ala.txt

Niepoprawne odpowiedzi sugerują błędne zrozumienie działania polecenia "echo" oraz operatorów do zapisu w plikach. Przykładowo, pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi twierdzi, że zawartość pliku "ola.txt" zostanie skopiowana do "ala.txt", co sugeruje, że program wykonuje operację kopiowania. W rzeczywistości, polecenie "echo" nie kopiuje zawartości pliku, lecz po prostu zapisuje wskazany tekst w pliku docelowym. Kolejna odpowiedź błędnie stwierdza, że zawartość "ala.txt" zostanie skopiowana do "ola.txt", co jest niemożliwe, ponieważ skrypt nie wykonuje żadnej operacji na "ola.txt", poza tym że wypisuje do innego pliku. Ostatnia fałszywa koncepcja, która mówi o wpisywaniu tekstu "ala.txt" do "ola.txt", całkowicie myli kierunki operacji zapisu, ponieważ żadne z wykonanych poleceń nie sugeruje, aby tekst z jednego pliku był przenoszony do drugiego. Istnieje wiele typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, w tym brak zrozumienia różnicy między operacjami zapisu a kopiowania oraz nieprawidłowe wyobrażenie o funkcjonowaniu polecenia "echo". Aby zrozumieć ten temat, warto zgłębić dokumentację systemu operacyjnego oraz sposób, w jaki różne polecenia manipulują danymi w plikach.

Pytanie 29

Po zainstalowaniu systemu Linux, użytkownik pragnie skonfigurować kartę sieciową poprzez wprowadzenie ustawień dotyczących sieci. Jakie działanie należy podjąć, aby to osiągnąć?

A. /etc/profile

B. /etc/resolv.configuration

C. /etc/shadow

D. /etc/network/interfaces

Poprawna odpowiedź to /etc/network/interfaces, ponieważ jest to główny plik konfiguracyjny używany w wielu dystrybucjach systemu Linux do zarządzania ustawieniami sieciowymi. W tym pliku użytkownik może definiować różne interfejsy sieciowe, przypisywać im adresy IP, maski podsieci oraz inne istotne parametry, takie jak brama domyślna i serwery DNS. Na przykład, aby skonfigurować interfejs eth0 z adresem IP 192.168.1.10, użytkownik wpisze: 'iface eth0 inet static' oraz 'address 192.168.1.10'. Warto zaznaczyć, że w zależności od wybranej dystrybucji, dostępne są różne narzędzia do edytowania tego pliku, takie jak nano czy vim. Praktyczna znajomość edycji pliku /etc/network/interfaces jest kluczowa dla administratorów systemu, którzy muszą zarządzać połączeniami sieciowymi w sposób wydajny i zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi. Użytkowanie tego pliku wpisuje się w standardy konfiguracji systemów Unix/Linux, co czyni go niezbędnym narzędziem do zrozumienia i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 30

Wydruk z drukarki igłowej realizowany jest z zastosowaniem zestawu stalowych igieł w liczbie

A. 6, 9 lub 15

B. 9, 15 lub 45

C. 10, 20 lub 30

D. 9, 24 lub 48

Wybór odpowiedzi 9, 24 lub 48 jest poprawny, ponieważ drukarki igłowe wykorzystują zestaw igieł do tworzenia obrazu na papierze. W zależności od modelu, drukarki te mogą być wyposażone w różną ilość igieł, przy czym najpopularniejsze konfiguracje to 9 i 24 igły. Użycie 9 igieł jest standardowe dla drukarek przeznaczonych do zastosowań biurowych, gdzie wymagana jest dobra jakość druku tekstu i grafiki. Z kolei 24 igły są często stosowane w bardziej zaawansowanych modelach, które oferują lepszą jakość druku i mogą obsługiwać większe obciążenia robocze. Praktyczne zastosowanie takich drukarek można zaobserwować w różnych branżach, w tym w logistyce, gdzie niezbędne jest drukowanie etykiet lub faktur. Warto zwrócić uwagę, że wybór liczby igieł wpływa na jakość druku oraz na szybkość, z jaką drukarka jest w stanie wykonywać zadania. Dobre praktyki wskazują, że dobór odpowiedniej liczby igieł jest kluczowy w kontekście specyfiki zadań drukarskich oraz oczekiwań dotyczących jakości wydruków.

Pytanie 31

Osoba pragnąca jednocześnie drukować dokumenty w wersji oryginalnej oraz trzech kopiach na papierze samokopiującym, powinna nabyć drukarkę

A. laserową

B. atramentową

C. igłową

D. termotransferową

Drukarka igłowa jest odpowiednim wyborem do drukowania dokumentów w oryginale i kopiach na papierze samokopiującym, ponieważ wykorzystuje technologię, która pozwala na jednoczesne przenoszenie obrazu na kilka warstw papieru. W przypadku takich drukarek, igły uderzają w taśmę barwiącą i papier, co umożliwia uzyskanie wyraźnych odbitek zarówno na oryginale, jak i na kopiach. Drukarki igłowe są powszechnie stosowane w biurach, gdzie konieczne jest tworzenie wielu kopii dokumentów, jak faktury czy formularze, ponieważ oferują one niskie koszty eksploatacji oraz długą żywotność. Warto zauważyć, że w sytuacjach, gdzie wymagane są dokumenty do podpisu, drukarki te są niezastąpione, ponieważ umożliwiają jednoczesne uzyskanie oryginału oraz kilku kopii, co zdecydowanie poprawia efektywność pracy. Standardy jakości wydruku i zastosowanie papieru samokopiującego w branży wspierają również powszechną akceptację drukarek igłowych, jako jednych z najbardziej efektywnych rozwiązań do tego typu zadań.

Pytanie 32

Jaką maskę domyślną mają adresy IP klasy B?

A. 255.0.0.0

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.255

D. 255.255.0.0

Domyślna maska dla adresów IP klasy B to 255.255.0.0. Klasa B obejmuje adresy IP od 128.0.0.0 do 191.255.255.255 i jest przeznaczona głównie dla średnich do dużych sieci. Maska 255.255.0.0 pozwala na utworzenie 65 536 adresów IP w jednej sieci (2^16), co czyni ją odpowiednią dla organizacji wymagających dużej liczby hostów. W praktyce, ta maska używana jest w dużych korporacjach, instytucjach edukacyjnych i centrach danych, gdzie zarządzanie dużymi zbiorami urządzeń jest kluczowe. Warto również zauważyć, że zgodnie z konwencją CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maska ta może być zapisywana jako /16, co ułatwia zrozumienie zakresu adresów w danej sieci. Odpowiednie przydzielanie i zarządzanie adresami IP jest fundamentalne dla efektywności działania sieci, a znajomość masek podsieci pozwala na lepsze planowanie infrastruktury sieciowej.

Pytanie 33

Jak nazywa się bezklasowa metoda podziału przestrzeni adresowej IPv4?

A. CIDR

B. IMAP

C. VLAN

D. MASK

CIDR, czyli Classless Inter-Domain Routing, jest bezklasową metodą podziału przestrzeni adresowej IPv4, która pozwala na bardziej elastyczne zarządzanie adresami IP. Została wprowadzona w celu zastąpienia tradycyjnego systemu klasowego (A, B, C), który był ograniczony i prowadził do nieefektywnego wykorzystania dostępnych adresów. CIDR wprowadza elastyczność dzięki wykorzystaniu notacji, która pozwala na precyzyjne określenie długości prefiksu sieci (np. /24), co pozwala na przydzielanie adresów zgodnie z rzeczywistymi potrzebami sieci. Przykładem zastosowania CIDR jest podział dużej puli adresów IP dla różnych podsieci w organizacji, co pozwala na optymalizację i lepsze zarządzanie zasobami sieciowymi. Dzięki CIDR możliwe jest efektywne agregowanie tras w routingu, co przyczynia się do zmniejszenia rozmiaru tablic routingu w internecie oraz poprawy wydajności. Standardy ustalone przez IETF w dokumentach RFC 4632 oraz RFC 1519 podkreślają znaczenie CIDR w kontekście nowoczesnych rozwiązań sieciowych, co sprawia, że jest to kluczowa koncepcja w zarządzaniu adresami IP.

Pytanie 34

Jaką liczbę warstw określa model ISO/OSI?

A. 3

B. 9

C. 7

D. 5

Model ISO/OSI to naprawdę podstawowa rzecz, jaką trzeba znać w sieciach komputerowych. Obejmuje on siedem warstw, każda z nich ma swoje zadanie. Mamy tu warstwę fizyczną, która przesyła bity, potem łącza danych, sieciową, transportową, sesji, prezentacji i na końcu aplikacji. Dobrze jest zrozumieć, jak te warstwy działają, bo każda z nich ma swoje miejsce i rolę. Na przykład warstwa aplikacji to ta, z którą użytkownicy bezpośrednio pracują, a warstwa transportowa dba o przesyłanie danych. Bez znajomości tych warstw, ciężko byłoby poradzić sobie z problemami w sieci. To trochę jak z budowaniem domu – nie można ignorować fundamentów, jeśli chcemy, żeby całość stała. A model OSI jest właśnie takim fundamentem dla przyszłych inżynierów sieciowych.

Pytanie 35

Który z wymienionych interfejsów stanowi port równoległy?

A. IEEE1294

B. RS232

C. IEEE1394

D. USB

IEEE 1294 to standard interfejsu, który jest powszechnie znany jako port równoległy. Jego głównym zastosowaniem jest umożliwienie komunikacji między komputerami a urządzeniami peryferyjnymi, takimi jak drukarki. Standard ten przewiduje przesył danych w równoległym trybie, co oznacza, że wiele bitów informacji może być przesyłanych jednocześnie po różnych liniach. Przykładem zastosowania IEEE 1294 są starsze drukarki, które korzystają z tego złącza do przesyłania danych, co pozwala na szybszą komunikację w porównaniu do interfejsów szeregowych. Warto również zauważyć, że w miarę rozwoju technologii, interfejsy równoległe zostały w dużej mierze zastąpione przez nowocześniejsze rozwiązania, jak USB, które oferują większą szybkość przesyłu danych i wsparcie dla wielu różnych typów urządzeń. IEEE 1294 pozostaje jednak ważnym przykładem standardu równoległego, który wpłynął na rozwój technologii komunikacyjnej.

Pytanie 36

Jakie parametry otrzyma interfejs sieciowy eth0 po wykonaniu poniższych poleceń w systemie Linux?

ifconfig eth0 10.0.0.100
 netmask 255.255.255.0
 broadcast 10.0.0.255 up
 route add default gw 10.0.0.10

A. adres IP 10.0.0.100, maskę /24, bramę 10.0.0.10

B. adres IP 10.0.0.10, maskę /16, bramę 10.0.0.100

C. adres IP 10.0.0.10, maskę /24, bramę 10.0.0.255

D. adres IP 10.0.0.100, maskę /22, bramę 10.0.0.10

Dobra robota! Odpowiedź, którą wybrałeś, dobrze określa, jak wygląda konfiguracja sieci w tym przypadku. Interfejs eth0 dostaje adres IP 10.0.0.100 oraz maskę podsieci /24, co oznacza, że mamy do czynienia z 255.255.255.0. To całkiem standardowe ustawienie dla wielu lokalnych sieci. Z pomocą komendy ifconfig ustalamy nasz adres IP i maskę dla interfejsu. Fajnie, że to wiesz. A co do polecenia route – dodaje ono bramę domyślną, przez którą przechodzą pakiety, gdy chcą wyjść z naszej lokalnej sieci. To wszystko jest bardzo istotne dla administratorów sieci, bo często zdarza się, że muszą oni wszystko ustawiać ręcznie. Automatyczne przypisywanie przez DHCP nie zawsze wystarcza, więc manualna konfiguracja daje pełną kontrolę nad tym, co się dzieje w sieci.

Pytanie 37

Według normy JEDEC, standardowe napięcie zasilające dla modułów pamięci RAM DDR3L o niskim napięciu wynosi

A. 1.35 V

B. 1.50 V

C. 1.65 V

D. 1.20 V

Odpowiedź 1.35 V jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowe napięcie zasilania dla modułów pamięci RAM DDR3L, które zostało określone przez organizację JEDEC. DDR3L (Double Data Rate 3 Low Voltage) to technologia pamięci zaprojektowana z myślą o obniżonym zużyciu energii przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej wydajności. Napięcie 1.35 V w porównaniu do tradycyjnego DDR3, które działa przy napięciu 1.5 V, pozwala na zmniejszenie poboru energii, co jest szczególnie istotne w urządzeniach mobilnych oraz w zastosowaniach serwerowych, gdzie efektywność energetyczna jest kluczowa. Dzięki zastosowaniu DDR3L możliwe jest zwiększenie czasu pracy na baterii w laptopach oraz zmniejszenie kosztów operacyjnych serwerów. Warto również zauważyć, że pamięci DDR3L są kompatybilne z standardowymi modułami DDR3, co pozwala na ich wykorzystanie w różnych systemach komputerowych.

Pytanie 38

W przypadku dłuższego nieużytkowania drukarki atramentowej, pojemniki z tuszem powinny

A. zostać wyjęte z drukarki i przechowane w szafie, bez dodatkowych zabezpieczeń

B. pozostać w drukarce, bez podejmowania dodatkowych działań

C. pozostać w drukarce, którą należy zabezpieczyć folią

D. zostać umieszczone w specjalnych pudełkach, które zapobiegną zasychaniu dysz

Zabezpieczenie pojemników z tuszem w specjalnych pudełkach uniemożliwiających zasychanie dysz jest najlepszym rozwiązaniem podczas dłuższych przestojów drukarki atramentowej. Takie pudełka są zaprojektowane w sposób, który minimalizuje kontakt tuszu z powietrzem, co znacząco obniża ryzyko wysychania dysz. W przypadku drukarek atramentowych, zatkane dysze to częsty problem, który prowadzi do niedokładnego drukowania, a w najgorszym wypadku do konieczności wymiany całego pojemnika z tuszem. Warto również zwrócić uwagę na regularne konserwowanie drukarki, w tym jej czyszczenie i używanie programów do automatycznego czyszczenia dysz, co zwiększa ich żywotność. Zastosowanie odpowiednich pudełek do przechowywania tuszy to jeden z elementów dobrej praktyki, który może znacząco wpłynąć na jakość druku oraz wydajność urządzenia.

Pytanie 39

Interfejs SLI (ang. Scalable Link Interface) jest wykorzystywany do łączenia

A. napędu Blu-ray z kartą dźwiękową

B. dwóch kart graficznych

C. czytnika kart z płytą główną

D. karty graficznej z odbiornikiem TV

SLI, czyli Scalable Link Interface, to technologia stworzona przez NVIDIĘ, która umożliwia łączenie dwóch lub więcej kart graficznych w jednym komputerze. Dzięki temu można zwiększyć wydajność grafiki oraz obliczeń, co jest naprawdę pomocne, szczególnie w grach. Na przykład, w tytułach jak 'Call of Duty' czy 'Battlefield', aktywacja SLI może znacznie poprawić płynność rozgrywki, co jest super ważne, gdy gramy na wysokich ustawieniach. Zresztą, SLI jest zgodne z różnymi standardami, więc można go spotkać w wielu komputerach gamingowych i stacjach roboczych do renderowania grafiki czy obliczeń naukowych. Fajnie też wiedzieć, że żeby skonfigurować SLI, trzeba mieć odpowiedni zasilacz i płytę główną, które to wspierają, co ma kluczowe znaczenie przy budowie mocnych sprzętów.

Pytanie 40

Plik ma wielkość 2 KiB. Co to oznacza?

A. 2048 bitów

B. 2000 bitów

C. 16384 bity

D. 16000 bitów

Wydaje mi się, że wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z pomyłek w zrozumieniu jednostek miary. Na przykład, odpowiedzi jak 2000 bitów, 2048 bitów czy 16000 bitów wskazują na błędne przeliczenia. 2000 bitów to tylko 250 bajtów (jak się to podzieli przez 8), więc to znacznie mniej niż 2 KiB. Z kolei 2048 bitów to też nie to, co trzeba, bo nie uwzględnia pełnej konwersji do bajtów. 16000 bitów powstaje z błędnego pomnożenia, co może prowadzić do nieporozumień w kwestii pamięci i transferu danych. Ważne jest, żeby przed podjęciem decyzji dobrze zrozumieć zasady konwersji między bajtami a bitami, bo to na pewno ułatwi sprawę w informatyce.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej