Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 03:27
Data zakończenia: 31 maja 2025 03:38

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Proces, który polega na obsmażeniu półproduktu, a następnie gotowaniu go w niewielkiej ilości wody pod przykryciem, nazywa się

A. gotowaniem

B. podgrzewaniem

C. duszeniem

D. smażeniem

Duszenie to technika kulinarna, która polega na obsmażeniu półproduktu (np. mięsa, warzyw) na tłuszczu w celu uzyskania aromatu, a następnie na gotowaniu go w niewielkiej ilości płynu (wody, bulionu) pod przykryciem. Proces ten pozwala na zachowanie wilgoci oraz składników odżywczych, co jest szczególnie istotne w przypadku warzyw. Duszenie jest często stosowane w kuchniach różnych kultur, od europejskiej po azjatycką, i jest znane z tego, że wydobywa i łączy smaki składników, co podnosi walory smakowe potrawy. Dlatego też technika ta jest bardzo doceniana w gastronomii profesjonalnej, gdzie jakość potraw jest kluczowa. Przykładem duszenia mogą być dania takie jak gulasz, gdzie mięso duszone jest z przyprawami i warzywami przez dłuższy czas, co prowadzi do uzyskania intensywnego smaku. Standardy branżowe zalecają używanie pokrywek, aby zminimalizować ucieczkę pary, co jest kluczowe dla zachowania soczystości potraw.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Kwiatowe pączki stanowią część jadalną

A. kalafiora

B. rukoli

C. pomidora

D. kalarepy

Pączki kwiatowe rukoli są jadalną częścią tej rośliny, która należy do rodziny kapustowatych. Ich smak jest lekko pikantny i orzechowy, co czyni je doskonałym dodatkiem do sałatek, kanapek oraz jako dekoracja potraw. W kontekście zdrowotnym, rukola jest cennym źródłem witamin A, C oraz K, a także minerałów takich jak wapń i żelazo. Pączki kwiatowe można zbierać w okresie wiosennym, kiedy roślina jest młoda i jeszcze nie zdrewniała. Sposób ich użycia w kuchni może obejmować zarówno surowe podawanie w sałatkach, jak i lekkie blanszowanie, co dodatkowo wydobywa ich smak. Te praktyki kulinarne są zgodne z aktualnymi trendami zdrowego odżywiania, które promują wykorzystanie całych roślin oraz unikanie marnotrawienia jadalnych części. Rukola i jej pączki kwiatowe są również popularne w diecie wegetariańskiej i wegańskiej, co dodatkowo podnosi ich wartość w kontekście współczesnych trendów żywieniowych.

Pytanie 4

Aby podać krem brûlée, trzeba wybrać

A. kokilkę na talerzyku

B. talerzyk deserowy

C. pucharek na spodeczku

D. kompotierkę na podstawce

Wybór pucharka na spodku, talerzyka deserowego czy kompotierki do podania kremu brûlée nie jest najlepszy z kilku powodów. Pucharek, mimo że fajnie wygląda do deserów, nie nadaje się najlepiej do kremu brûlée, bo jego kształt i głębokość nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniej konsystencji i tekstury, które są kluczowe dla tego deseru. Krem brûlée potrzebuje naczynia, które pozwala na równomierne pieczenie i karmelizację cukru na wierzchu, co można osiągnąć tylko w kokilkach. Talerzyk deserowy też nie jest za dobry, bo nie zapewnia wystarczającej izolacji termicznej, co jest istotne, gdy podajemy gorący deser. A kompotierka, chociaż może wydawać się ciekawą opcją na owoce, wcale się nie nadaje do kremu brûlée, który wymaga większej głębokości i odpowiedniego kształtu, żeby smak był jak należy. W gastronomii bardzo ważne jest, by dobierać naczynia, które wspierają cały proces kulinarny i podkreślają walory estetyczne. Jeśli tego się nie zrozumie, łatwo wybrać naczynia, które nie spełnią wymagań dania, co może zepsuć końcowy efekt deseru.

Pytanie 5

Aby uzyskać lekką konsystencję naleśników, do ciasta należy dodać

A. gazowaną wodę mineralną

B. przesianą mąkę ziemniaczaną

C. roztopione masło

D. suszone drożdże

Dodanie gazowanej wody mineralnej do ciasta na naleśniki jest kluczowym krokiem w celu uzyskania puszystej i lekkiej konsystencji. Woda gazowana zawiera dwutlenek węgla, który działa jako naturalny środek spulchniający. Gdy ciasto jest poddawane obróbce termicznej, dwutlenek węgla uwalnia się, tworząc pęcherzyki powietrza, które zwiększają objętość i lekkość naleśników. W praktyce oznacza to, że użycie wody gazowanej zamiast zwykłej wody może znacznie poprawić teksturę gotowych placków. Wiele przepisów na naleśniki poleca ten składnik, a jego zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w kuchni. Dla dodatkowego efektu, warto połączyć wodę gazowaną z przesianą mąką, co sprawi, że ciasto będzie jeszcze bardziej jednorodne. Takie podejście jest szeroko stosowane przez profesjonalnych kucharzy, którzy dążą do perfekcji w swojej pracy. Ponadto, eksperymentując z różnymi rodzajami mąki, można uzyskać różnorodne efekty w konsystencji i smaku naleśników.

Pytanie 6

Który produkt spożywczy, który został zapakowany w zakładzie, powinien być przechowywany w chłodni?

A. Mleko pasteryzowane

B. Mleko zagęszczone

C. Śmietanka UHT

D. Mleko UHT

Mleko pasteryzowane to produkt, który wymaga przechowywania w lodówce ze względu na konieczność utrzymania odpowiednich warunków jego przechowywania, aby zapewnić jego świeżość i bezpieczeństwo spożycia. Pasteryzacja to proces, który polega na podgrzewaniu mleka do określonej temperatury przez określony czas, co eliminuje patogeny oraz większość drobnoustrojów, ale nie niszczy wszystkich bakterii. Dlatego mleko pasteryzowane, po otwarciu lub w przypadku, gdy nie jest jeszcze otwarte, powinno być przechowywane w temperaturze poniżej 4°C, aby zapobiec rozwojowi mikroorganizmów oraz degradacji jakości produktu. Zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami sanitarnymi, otwarte mleko pasteryzowane powinno być spożyte w ciągu kilku dni. Przykładowo, po zakupie mleka pasteryzowanego z lodówki, warto je przechowywać w najzimniejszej części lodówki, co pozwoli na maksymalne wydłużenie jego trwałości.

Pytanie 7

Podczas stopniowego zamrażania surowców powstaje

A. zmniejszenie ciśnienia osmotycznego

B. tworzenie dużych kryształów lodu

C. redukcja ich objętości

D. małe kryształy lodu

Odpowiedzi sugerujące tworzenie drobnych kryształów lodu, zmniejszenie objętości lub ciśnienia osmotycznego w kontekście powolnego zamrażania surowców są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistych zjawisk fizycznych związanych z tym procesem. Proces powolnego zamrażania rzeczywiście sprzyja powstawaniu dużych kryształów lodu, co jest kluczowe dla zachowania struktury i jakości zamrażanych produktów. Tworzenie drobnych kryształów lodu zazwyczaj zachodzi w przypadku szybkiego zamrażania, gdzie niska temperatura nie pozwala cząsteczkom na właściwe uporządkowanie się, prowadząc do powstawania wielu małych kryształów. Zmniejszenie objętości, które mogłoby być mylnie zrozumiane jako efekt zamrażania, nie jest zasadniczo właściwe, ponieważ woda podczas zamarzania zwiększa swoją objętość o około 9%, co jest istotnym czynnikiem, który należy brać pod uwagę w procesach technologicznych. Warto również zauważyć, że ciśnienie osmotyczne odnosi się do równowagi chemicznej pomiędzy roztworami, a nie bezpośrednio do procesu zamrażania. W kontekście mrożenia, niezrozumienie tych zagadnień może prowadzić do błędnych praktyk w przemyśle spożywczym, co z kolei może wpływać na jakość i trwałość produktów. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do odpowiednich standardów procedur mrożenia, aby zapewnić optymalne warunki dla zachowania jakości zamrażanych surowców.

Pytanie 8

Korzystając z przedstawionego normatywu surowcowego należy sporządzić

Normatyw surowcowy
Surowiec	Jednostka miary	Ilość
ziemniaki	kg	1,75
jaja	szt	2
mąka ziemniaczana	kg	0,38
sól	kg	do smaku

A. kluski śląskie.

B. leniwe pierogi.

C. kopytka.

D. knedle.

Wybór odpowiedzi związanych z kopytkami, knedlami czy leniwymi pierogami wynika z powszechnych nieporozumień dotyczących składników i metod ich przygotowania. Kopytka to danie, które różni się od klusek śląskich pod względem proporcji składników. Zazwyczaj są one przygotowywane z ugotowanych ziemniaków oraz mąki pszennej, co wpływa na inną konsystencję i smak. Knedle z kolei, to danie, które w wielu regionalnych wersjach zawiera farsz, co jest całkowicie sprzeczne z prostą formą klusek śląskich. Leniwe pierogi to kolejny przykład, w którym kluczowym składnikiem jest twaróg, a nie ziemniaki w dominującej roli. Takie różnice merytoryczne nie tylko prowadzą do poważnych błędów w przygotowaniu potraw, ale także mogą skutkować niezadowoleniem gości z efektywności kulinarnej. Przygotowując różnorodne dania, ważne jest zrozumienie, że każdy przepis opiera się na ściśle określonych zasadach dotyczących składników. Stosowanie niewłaściwych proporcji czy niewłaściwych surowców często prowadzi do nieudanych efektów. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie normatywów surowcowych oraz znajomość charakterystyki dań, które chcemy przygotować.

Pytanie 9

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile tłuszczu dostarczy spożycie II śniadania składającego się z 50 g chleba razowego, 5 g masła roślinnego, 10 g szynki wędzonej i 100 g ogórka.

Produkt	Zawartość tłuszczu w 100g produktu [g]
chleb razowy	1,2
masło roślinne	83
szynka wędzona	33
ogórek	0,1

A. 3,55 g

B. 5,25 g

C. 4,85 g

D. 8,15 g

Wybierając odpowiedzi inne niż 8,15 g, można zauważyć typowe nieporozumienia związane z obliczaniem zawartości tłuszczu w produktach spożywczych. Często pojawiają się błędy w interpretacji danych zawartych na etykietach produktów lub niewłaściwe użycie jednostek miary podczas obliczeń. Na przykład, przy obliczaniu tłuszczu w chlebie razowym, mogą występować zbyt wysokie lub zbyt niskie założenia dotyczące jego zawartości tłuszczu. Użytkownicy mogą również mylić całkowitą ilość spożytego produktu z ilością tłuszczu, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, aby, przed przystąpieniem do jakiejkolwiek analizy, dokładnie zrozumieć, co oznaczają podane wartości na etykietach oraz jakie są standardowe proporcje składników. Wartości te mogą się różnić między producentami, co także może wprowadzać w błąd. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy składnik wnosi inną ilość tłuszczu, dlatego niezbędne jest dokładne przeliczenie, a nie opieranie się na ogólnych założeniach. Dobrą praktyką jest korzystanie z tabel wartości odżywczych oraz aplikacji do analizy żywności, które umożliwiają precyzyjne obliczenia i planowanie diety, uwzględniając konkretne potrzeby żywieniowe.

Pytanie 10

Jakie warzywa zaliczają się do grupy liściastych?

A. kapustę pekińską i jarmuż

B. cykorię sałatową i szczypiorek

C. kapustę głowiastą i pietruszkę naciową

D. sałatę głowiastą i seler naciowy

Wśród zaproponowanych odpowiedzi znajdują się warzywa, które nie należą do grupy liściastej, co może prowadzić do mylnych wniosków w kontekście ich zastosowania w diecie. Cykoria sałatowa oraz szczypiorek, choć są składnikami wielu potraw, to cykoria jest bardziej klasyfikowana jako warzywo korzeniowe, a szczypiorek jako zioło. Nie zawierają one liści w charakterystyczny dla warzyw liściastych sposób i nie przejawiają takich właściwości odżywczych. Podobnie, kapusta głowiasta i pietruszka naciowa, mimo że są często wykorzystywane w kuchni, nie klasyfikują się jako warzywa liściaste w tradycyjnym rozumieniu tego terminu. Kapusta głowiasta jest jednym z warzyw kapustnych, a pietruszka, pomimo że ma liście, jest bardziej znana jako przyprawa niż jako pełnoprawne warzywo sałatkowe. Zrozumienie różnorodności warzyw oraz ich klasyfikacji jest kluczowe dla zdrowego stylu życia oraz świadomego odżywiania. Osoby, które nie mają pełnej wiedzy na temat tych zagadnień mogą łatwo popełnić błąd w kategoryzacji warzyw, co prowadzi do ograniczenia różnorodności diety oraz pominięcia cennych składników odżywczych. Prawidłowe zrozumienie, jakie warzywa są liściaste, pozwala na lepszy dobór składników w potrawach oraz korzystniejsze dla zdrowia nawyki żywieniowe.

Pytanie 11

Jaką czynność należy wykonać przy przygotowywaniu surówki z selera, aby zapobiec jego enzymatycznemu ciemnieniu?

A. Skropienie startego selera sokiem z cytryny

B. Cienkie obieranie selera

C. Płukanie selera przed rozdrobnieniem

D. Użycie do starcia selera tarki ze stali nierdzewnej

Skropienie startego selera sokiem z cytryny jest skuteczną metodą zapobiegania ciemnieniu enzymatycznemu, co jest zjawiskiem wynikającym z utlenienia polifenoli w obecności tlenu. Sok z cytryny zawiera kwas cytrynowy, który zmienia pH powierzchni selera, co ogranicza aktywność enzymu polifenolazy odpowiedzialnego za ciemnienie. W praktyce, dodanie soku z cytryny do selera nie tylko spowalnia ten proces, ale również polepsza walory smakowe oraz estetyczne potrawy. W gastronomii, zwłaszcza w przypadku sałatek, zachowanie świeżego wyglądu składników jest niezwykle istotne. Warto również zaznaczyć, że ta technika jest zgodna z dobrymi praktykami w zakresie przygotowywania potraw, gdzie estetyka oraz jakość składników odgrywają kluczową rolę. Dodatkowo, sok z cytryny ma właściwości antyoksydacyjne, co przyczynia się do lepszego zachowania wartości odżywczych surówki.

Pytanie 12

Wskaż optymalne warunki przechowywania produktów zbożowych.

	Temperatura	Wilgotność względna
A.	0-4°C	ok. 60%
B.	0-4°C	ok. 95%
C.	10-14°C	ok. 60%
D.	10-14°C	ok. 95%

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi może być wynikiem niepełnego zrozumienia fundamentalnych zasad przechowywania produktów zbożowych. Wiele osób może mylnie sądzić, że wyższe temperatury sprzyjają lepszemu przechowywaniu, co jest nieprawdziwe. Zbyt niska lub zbyt wysoka temperatura może prowadzić do szkód w jakości zboża. Zboża przechowywane w temperaturach powyżej 14°C są bardziej narażone na rozwój szkodników i pleśni, co w dłuższej perspektywie prowadzi do strat ekonomicznych. Również nieodpowiednia wilgotność może być źródłem problemów; zbyt wysoka wilgotność sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, podczas gdy zbyt niska może prowadzić do degradacji enzymatycznej i obniżenia wartości odżywczych. Osoby, które wybierają nieprawidłowe odpowiedzi, często nie zdają sobie sprawy z tego, że każdy z czynników – temperatura, wilgotność i wentylacja – odgrywają kluczową rolę w całym procesie przechowywania. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do błędnych praktyk, które negatywnie wpływają na jakość i bezpieczeństwo produktów zbożowych. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego zarządzania magazynem zbóż i zapobiegania stratom, które mogą wynikać z niewłaściwych warunków przechowywania.

Pytanie 13

Jaką potrawę powinno się serwować z cząstką cytryny?

A. Kurczaka po krakowsku

B. Ziemniaki po nelsońsku

C. Jaja po wiedeńsku

D. Rybę po polsku

Rybę po polsku należy podawać z cząstką cytryny ze względu na jej właściwości smakowe oraz zdrowotne. Cytryna, dzięki swoim właściwościom kwasowym, doskonale podkreśla smak ryb, jednocześnie neutralizując ich specyficzny zapach. Kwas cytrynowy wspomaga także trawienie białek, co czyni potrawę bardziej lekkostrawną. W praktyce restauracyjnej, podawanie ryby z cytryną stało się standardem, a wiele przepisów kulinarnych zawiera ten składnik jako niezbędny element wykończeniowy. Na przykład, tradycyjna ryba po polsku często serwowana jest z masłem cytrynowym lub z dodatkiem soku z cytryny oraz świeżymi ziołami, co nadaje jej świeżości i aromatu. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają balansowanie smaków oraz stosowanie naturalnych dodatków, które wzbogacają wartość odżywczą potraw. Warto również zaznaczyć, że cytryna jest źródłem witaminy C oraz antyoksydantów, co dodatkowo podnosi zdrowotne walory spożywania ryb.

Pytanie 14

Oblicz, ile elektrycznych patelni będzie wymaganych w stołówce szkolnej do równoczesnego usmażenia 250 porcji kotletów mielonych. Przyjmij do obliczeń:
- wydajność katalogowa jednej patelni - 180 szt./h,
- czas potrzebny na usmażenie wszystkich porcji kotletów - 30 minut.

A. 3

B. 2

C. 4

D. 1

Podejmowanie decyzji o liczbie patelni potrzebnych do usmażenia 250 porcji kotletów wymagających 30 minut na przygotowanie może prowadzić do błędnych wniosków, gdy nie uwzględnia się kluczowych aspektów wydajności. Odpowiedzi sugerujące 1, 2 lub 4 patelnie są oparte na nieprawidłowych założeniach dotyczących wydajności czasowej i ilościowej. Na przykład, wskazanie tylko jednej patelni jest ewidentnie niewystarczające, ponieważ przy wydajności 90 kotletów w pół godziny, niemożliwe jest usmażenie 250 porcji w tym czasie. Z kolei wybór dwóch patelni również jest błędny, ponieważ zapewnia jedynie 180 kotletów w 30 minut, co nie wystarcza, aby pokryć zapotrzebowanie. Natomiast sugerowanie czterech patelni, chociaż teoretycznie wykonałoby zadanie, w praktyce wprowadza zbyteczny nadmiar mocy, co wiąże się z większymi kosztami operacyjnymi i nieefektywnością, zwłaszcza w kontekście zarządzania zasobami w stołówce. Warto uwzględnić, że odpowiednia liczba patelni powinna być dostosowana do harmonogramu pracy kuchni oraz do ewentualnych nieprzewidzianych okoliczności. Dobrą praktyką w gastronomii jest stosowanie analiz wydajności, aby precyzyjnie obliczyć niezbędne zasoby, co pozwoli uniknąć zarówno niedoborów, jak i nadmiarów. Wprowadzenie systemu monitorowania wydajności oraz optymalizacja procesów przygotowywania posiłków powinny być standardem w każdej placówce gastronomicznej.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż, który z wymienionych środków żywnościowych należy przechowywać w najniższej temperaturze.

Optymalne warunki przechowywania żywności
Temperatura	0 ÷ 4°C	6 ÷ 10°C	10 ÷ 18°C
Wilgotność względna	ok. 60%	ok. 90%	ok. 60%
Środki żywnościowe	Drób	Warzywa	Koncentraty
	Tłuszcze	Owoce	Cukier
	Przetwory mleczne	Ziemniaki	Przetwory zbożowe

A. Dżem.

B. Kasza.

C. Sałata.

D. Masło.

Każda z odpowiedzi, które nie wskazują na masło jako produkt wymagający najniższej temperatury, opiera się na błędnych założeniach dotyczących przechowywania żywności. Kasza, dżem oraz sałata to produkty, które mają inne wymagania temperaturowe, co może prowadzić do nieprawidłowego przechowywania i, w konsekwencji, do psucia się żywności. Kasza jako produkt zbożowy jest stosunkowo stabilna i może być przechowywana w wyższej temperaturze, co jest praktyczne, ponieważ ziarna nie są podatne na rozwój bakterii w temperaturze pokojowej. Dżem, z kolei, przez wysoką zawartość cukru, również może być przechowywany w temperaturach wyższych niż te zalecane dla produktów mlecznych. Sałata jako warzywo ma swoje własne wymagania, zazwyczaj wymaga temperatury przechowywania w zakresie 6-10°C, aby zachować świeżość i chrupkość. Błędne interpretacje mogą prowadzić do decyzji o niewłaściwym przechowywaniu, co skutkuje nie tylko pogorszeniem jakości organoleptycznej, ale także ryzykiem zdrowotnym. W związku z tym, znajomość specyficznych potrzeb każdego z produktów jest kluczowa w kontekście ich przechowywania oraz dbałości o bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 17

Jakie dodatki można zaproponować do zrazów wołowych?

A. Puree z grochu oraz szpinak

B. Ryż oraz kapusta zasmażana

C. Frytki i marchewka z wody

D. Kasza gryczana i buraczki

Kasza gryczana i buraczki to idealne dodatki do zrazów wołowych ze względu na ich właściwości smakowe i odżywcze. Kasza gryczana, będąca źródłem białka roślinnego i błonnika, doskonale komponuje się z bogatym smakiem mięsa, a jednocześnie wzbogaca danie o wartości odżywcze. Buraczki z kolei, dzięki swojej słodyczy i kwasowości, balansują ciężkość zrazów, wprowadzając ciekawe kontrasty smakowe. W kuchni polskiej, takie połączenia są zgodne z tradycyjnymi zasadami łączenia składników, które podkreślają naturalny smak potraw. Przykładem mogą być zrazy wołowe podawane na przyjęciach lub rodzinnych obiadach, gdzie dbałość o detale w doborze dodatków ma kluczowe znaczenie dla ogólnego odbioru dania. Dodatkowo, kasza gryczana i buraczki są łatwe w przygotowaniu i mogą być podawane zarówno na ciepło, jak i na zimno, co czyni je elastycznym wyborem w różnych kontekstach kulinarnych.

Pytanie 18

Jakie działanie nie ochroni obranych selerów ani jabłek przed enzymatycznym brunatnieniem?

A. przelanie wrzątkiem

B. włożenie do zimnej wody

C. ułożenie do zakwaszonej wody

D. przelanie zimną wodą

Przelanie obranych selerów czy jabłek zimną wodą jest skuteczną metodą zapobiegania ich brunatnieniu enzymatycznemu. Proces ten jest wynikiem działania enzymu polifenolooksydazy, który utlenia polifenole zawarte w owocach i warzywach, co prowadzi do brązowienia. Zimna woda działa głównie poprzez spowolnienie aktywności enzymu, co wydłuża czas, w którym produkty te zachowują swoją naturalną barwę i świeżość. Praktyczne zastosowanie tej metody jest szerokie, szczególnie w gastronomii i przemyśle spożywczym, gdzie estetyka serwowanych potraw odgrywa istotną rolę. Ponadto, w standardach dotyczących obróbki warzyw i owoców, takich jak HACCP, zaleca się stosowanie metod minimalizujących straty jakościowe produktów, co obejmuje również schładzanie ich przed dalszym przetwarzaniem. Warto także zauważyć, że zimna woda nie wprowadza do produktów żadnych zanieczyszczeń ani substancji chemicznych, a zatem jest metodą ekologiczną i bezpieczną dla zdrowia.

Pytanie 19

Potrawą tradycyjną, związaną z myślistwem, jest

A. gołąbki

B. kulebiak

C. bigos

D. kapuśniak

Wybór gołąbków, kulebiaka czy kapuśniaka jako tradycyjnych potraw myśliwskich jest nieuzasadniony, ponieważ te potrawy mają inne korzenie i zastosowanie w polskiej kuchni. Gołąbki są daniem robionym z mielonego mięsa, zwykle wieprzowego, zawiniętego w liście kapusty. To danie jest bardziej domowe i niekoniecznie związane z tradycją myśliwską. Kulebiak, z kolei, jest pieczonym ciastem drożdżowym, które zawiera różnorodne nadzienia, najczęściej rybne lub mięsne. Ta potrawa ma charakterystyczny smak i jest bardziej popularna w kontekście potraw pieczonych niż myśliwskich. Kapuśniak to zupa, której bazą jest kapusta, ale nie zawiera ona mięsa typowego dla potraw myśliwskich, co czyni ją mniej odpowiednią w tym kontekście. Oparcie się na błędnych założeniach, takich jak mylenie kategorii potraw, może prowadzić do nieporozumień w kuchni. Ważne jest zrozumienie, że potrawy myśliwskie, takie jak bigos, wykorzystują składniki i metody przygotowania, które są ściśle związane z tradycją łowiecką oraz dostępnością dziczyzny, co odzwierciedla pasję i umiejętności myśliwych.

Pytanie 20

Który z produktów powstał w wyniku chemicznej metody konserwacji?

A. Kurkuma

B. Rolmopsy

C. Maślanka

D. Rodzynek

Rolmopsy to produkt rybny, który jest przygotowywany poprzez marynowanie śledzi w occie, często z dodatkiem przypraw oraz cebuli. Chemiczna metoda utrwalania polega na zastosowaniu kwasu octowego, który nie tylko nadaje charakterystyczny smak, ale również skutecznie konserwuje ryby, hamując rozwój mikroorganizmów. Proces ten jest zgodny z normami bezpieczeństwa żywności oraz technologią przetwarzania ryb, co zapewnia długotrwałość produktu. Przykładem zastosowania tej metody są rolmopsy serwowane jako przystawka w wielu kuchniach europejskich. Zastosowanie chemicznych metod utrwalania, takich jak marynowanie, jest standardową praktyką w branży gastronomicznej, a zwłaszcza w przetwórstwie rybnym, gdzie zachowanie świeżości i jakości produktów ma kluczowe znaczenie dla zdrowia konsumentów i stabilności rynku. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również zachowanie odpowiednich temperatur podczas przechowywania oraz kontrolę jakości używanych surowców, co wpływa na finalny smak i wartość odżywczą rolmopsów.

Pytanie 21

Oblicz wartość gastronomiczną netto jednej porcji surówki, jeśli koszt składników wynosi 3,5 zł, a marża wynosi 200%?

A. 9,50 zł

B. 12,00 zł

C. 10,50 zł

D. 7,00 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia sposobu ustalania ceny gastronomicznej. Odpowiedzi takie jak 12,00 zł, 9,50 zł czy 7,00 zł ilustrują różne błędne podejścia do obliczeń. Odpowiedź 12,00 zł mogłaby sugerować, że marża została zrozumiana jako kwota do dodania, a nie procent, co prowadzi do zawyżenia ceny. Z kolei odpowiedź 9,50 zł mogłaby wynikać z niepełnego uwzględnienia marży, co zmniejszałoby rzeczywistą wartość ceny do zapłaty przez konsumenta. Odpowiedź 7,00 zł natomiast może sugerować, że koszt surowców był błędnie interpretowany jako cena końcowa z dodaną marżą, co jest technicznie niepoprawne. W każdym z tych przypadków kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia, że marża wyrażona w procentach odnosi się do kosztu, a nie jest stałą kwotą, którą można po prostu dodać do ceny. Zrozumienie mechanizmu obliczania marży jest niezwykle istotne w branży gastronomicznej, aby unikać strat związanych z błędnym ustalaniem cen. W praktyce, wiedza na temat właściwego obliczania cen pozwala restauratorom na lepsze planowanie budżetu, redukcję strat i maksymalizację zysków, co jest niezbędne w silnie konkurencyjnym środowisku gastronomicznym.

Pytanie 22

Befsztyk powinien być przygotowywany

A. z polędwicy wołowej

B. z antrykotu

C. z ligawy

D. z polędwicy wieprzowej

Podczas rozważania różnych rodzajów mięsa do przygotowania befsztyku, bardzo ważne jest zrozumienie, że nie wszystkie kwestie dotyczące wyboru mięsa są równoznaczne z uzyskaniem optymalnych rezultatów kulinarnych. Wybór ligawy, antrykotu czy polędwicy wieprzowej nie jest właściwy, ponieważ każde z tych mięs ma inne właściwości, które nie korespondują z tradycyjnymi cechami befsztyku. Ligawa, będąca częścią tuszy wołowej, ma znacznie więcej ścięgien i tłuszczu, co czyni ją mniej odpowiednią na befsztyk – może prowadzić do twardszego i mniej przyjemnego w smaku dania. Antrykot, chociaż również pochodzi z wołowiny, charakteryzuje się wyższą zawartością tłuszczu i innym profilem smakowym, co nie zawsze daje pożądany efekt w kontekście klasycznego befsztyku. Polędwica wieprzowa, z kolei, ma całkowicie inny smak i teksturę, co czyni ją niewłaściwym wyborem do tego dania. Wybór niewłaściwego rodzaju mięsa może prowadzić do błędnych wniosków na temat przygotowania befsztyku, co zniekształca jego tradycyjną formę i oczekiwania smakowe konsumentów. Warto wiedzieć, że dobór mięsa jest kluczowym elementem w sztuce kulinarnej i powinien być oparty na wiedzy o właściwościach różnych kawałków mięsa, ich zastosowaniu oraz technikach obróbki cieplnej, aby osiągnąć zamierzony efekt gastronomiczny.

Pytanie 23

Mięso powinno być badane pod kątem obecności włośni

A. z drobiu

B. z wieprzowiny

C. z wołowiny

D. z baraniny

Analizując inne dostępne opcje, warto zauważyć, że odpowiedzi dotyczące mięsa drobiowego, wołowego czy baraniego nie są związane z włośniami. Mięso drobiowe, mimo że również wymaga odpowiednich badań sanitarno-epidemiologicznych, nie stanowi źródła zakażeń włośniami. Również mięso wołowe nie jest typowym nośnikiem tego pasożyta, a w przypadku mięsa baraniego ryzyko występowania włośni jest znacznie mniejsze. Właściwe zrozumienie źródeł infekcji i ich powiązań z różnymi rodzajami mięsa jest kluczowe w kontekście ochrony zdrowia publicznego. Często pojawiającym się błędem jest założenie, że wszystkie rodzaje mięsa mogą mieć identyczne zagrożenia zdrowotne. W rzeczywistości jednak różne gatunki zwierząt mogą być nosicielami różnych pasożytów, co wymaga od producentów i konsumentów świadomego podejścia do wyboru produktów mięsnych. Właściwe przygotowanie, obróbka termiczna oraz badania sanitarno-epidemiologiczne są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia konsumentów.

Pytanie 24

Do przygotowania ciasta kruchego potrzebne są 3 części wagowe mąki, 2 części wagowe tłuszczu oraz 1 część wagowa cukru. Jaką ilość tłuszczu i cukru należy odważyć, jeżeli użyto 18 kg mąki?

A. 6 kg tłuszczu oraz 3 kg cukru

B. 15 kg tłuszczu oraz 7,5 kg cukru

C. 12 kg tłuszczu oraz 6 kg cukru

D. 9 kg tłuszczu oraz 2 kg cukru

Każda z błędnych odpowiedzi wynika z niepoprawnego zastosowania proporcji składników w przepisie na ciasto kruche. W przypadku podanych wartości, nie uwzględniono właściwego przeliczenia udziałów w masie całkowitej. Odpowiedzi wskazujące na 6 kg tłuszczu i 3 kg cukru sugerują, że osoba rozwiązująca problem założyła niewłaściwe wartości proporcji, co prowadzi do znacznego niedoboru składników. Podobnie, odpowiedzi sugerujące 9 kg tłuszczu i 2 kg cukru, a także 15 kg tłuszczu i 7,5 kg cukru wykazują nieprecyzyjne podejście do rozwiązywania tego typu zadań. Jako przykład, w przypadku 15 kg tłuszczu, osoba ta musiała by przeoczyć kluczowe zależności między składnikami, prowadząc do nieproporcjonalnej ilości cukru. Błędy tego rodzaju są powszechne w sytuacjach, gdy brak jest zrozumienia dla podstawowych zasad matematyki proporcjonalnej. W kontekście gastronomii, umiejętność obliczania składników na podstawie proporcji jest niezbędna, aby uniknąć marnotrawstwa surowców i zapewnić powtarzalność procesów produkcyjnych. Utrzymywanie właściwych proporcji jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, które podkreślają znaczenie precyzyjnego odważania składników oraz ich wpływu na finalny produkt.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Jaką metodę oceny jakości potrawy wykorzystuje kucharz podczas próbowania przygotowanego dania?

A. Sensoryczną

B. Gastronomiczną

C. Konsumencką

D. Organoleptyczną

Odpowiedzi 'Gastronomiczną', 'Konsumencką' i 'Sensoryczną' nie są do końca trafione w kontekście oceniania potraw. Ocena gastronomiczna to raczej szerokie pojęcie, które może dotyczyć wielu aspektów jedzenia, ale nie skupia się konkretnie na tym, co czuje kucharz oceniając danie. Ocena konsumencka jest ważna, bo dotyczy opinii klientów, ale to nie jest to samo, co proces tworzenia potrawy. No i ocena sensoryczna, mimo że brzmi podobnie do organoleptycznej, to nie jest terminik, którego się używa w gastronomii przy ocenianiu potraw w czasie ich przygotowywania. Jak ktoś pomyli terminy, to mogą się pojawić nieporozumienia dotyczące tego, jak oceniamy jakość żywności. W branży gastronomicznej ważne jest, żeby każdy wiedział, jakie metody oceny są stosowane, bo to ma wpływ na końcowy produkt, a nawet na to, jak klienci postrzegają jakość potraw.

Pytanie 28

Medalion jest daniem

A. z mięsa

B. z karczocha

C. z selera

D. z bakłażana

Medalion to potrawa, która zazwyczaj jest wykonana z mięsa, często wołowego lub wieprzowego, i charakteryzuje się odpowiednią grubością oraz starannym przygotowaniem. W kuchni, medaliony są często podawane jako danie główne i mogą być przygotowywane na różne sposoby, w tym smażone, grillowane czy pieczone. Podczas przygotowywania medalionów istotne jest, aby mięso miało odpowiednią teksturę i było odpowiednio przyprawione. Przykładowo, medaliony wołowe mogą być podawane z sosem pieprzowym lub grzybowym, co podkreśla ich smak. Dobre praktyki kulinarne zalecają wykorzystanie świeżych składników oraz odpowiednią obróbkę cieplną, aby zachować soczystość i smak mięsa. Medaliony są także popularne w fine dining, gdzie ich estetyka i prezentacja są równie istotne jak smak, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie klasyfikacji potraw w kontekście gastronomii.

Pytanie 29

Podczas przygotowywania potrawy metodą sous-vide, jaki jest podstawowy czynnik kontrolujący proces gotowania?

A. Rodzaj woreczka próżniowego

B. Rodzaj przypraw

C. Czas gotowania

D. Temperatura wody

Podczas gotowania metodą sous-vide, czas gotowania jest istotny, ale nie jest on podstawowym czynnikiem kontrolującym proces. Oczywiście, długi czas gotowania w niskiej temperaturze umożliwia uzyskanie miękkich i soczystych potraw, ale bez precyzyjnej kontroli temperatury, efekt końcowy może być niezadowalający. Wiele osób mylnie sądzi, że czas jest kluczowy, jednak to temperatura wody determinuje jakość gotowego dania. Rodzaj woreczka próżniowego jest również istotny, ponieważ musi on być odporny na temperaturę i szczelnie zamknięty, aby zachować wszystkie aromaty i soki wewnątrz potrawy. Jednakże, nie wpływa on bezpośrednio na proces gotowania, o ile jest odpowiednio dobrany i użyty. Rodzaj przypraw wpływa na smak potrawy, ale nie na sam proces gotowania. Sous-vide pozwala na lepsze przenikanie aromatów przypraw do wnętrza potrawy dzięki długiemu czasowi gotowania, ale przyprawy nie kontrolują temperatury ani nie wpływają na fizyczny aspekt gotowania. W związku z tym, choć mogą one znacząco wpłynąć na ostateczny smak, nie stanowią kluczowego elementu kontrolującego proces sous-vide.

Pytanie 30

Vol-au-vent to wytrawny wypiek z ciasta

A. półkruchego

B. ptysiowego

C. drożdżowego

D. francuskiego

Vol-au-vent to naprawdę fajny francuski wypiek. Ma to lekkie, chrupiące ciasto francuskie, czyli 'pâte feuilletée', które jest tak zrobione, żeby w pieczeniu powstały w nim warstwy. Dzięki temu jest puszyste i delikatne. Można je wypełniać różnymi nadzieniami – zarówno słonymi, jak i słodkimi, ale najbardziej chyba popularne są te z mięsem, owocami morza albo warzywami. To bardzo uniwersalne danie, które daje dużo możliwości kulinarnych, a do tego ładnie wygląda, więc nadaje się na różne okazje. Na przykład można je podać jako przystawkę na eleganckim przyjęciu, gdzie wygląd ma znaczenie. Ważne jest, żeby znać techniki robienia ciasta francuskiego i umieć komponować różne farsze, bo to pozwala na tworzenie smacznych i efektownych dań.

Pytanie 31

Proces obróbki cieplnej, który polega na podgrzewaniu półproduktu w atmosferze powietrza w zakresie temperatur od 180°C do 250°C, to

A. pieczenie

B. duszenie

C. smażenie

D. gotowanie

Duszenie to technika gotowania, która odbywa się w zamkniętym naczyniu, gdzie składniki są gotowane w niewielkiej ilości płynu, zazwyczaj w niższej temperaturze niż podczas pieczenia. Proces ten często wykorzystuje się do przygotowywania potraw mięsnych, gdzie celem jest zachowanie soczystości i delikatności mięsa. Stosowanie duszenia przy wysokich temperaturach powyżej 250°C może prowadzić do nadmiernego wysuszenia potrawy, co jest sprzeczne z założeniami tej metody. Smażenie natomiast to proces, który zazwyczaj wykorzystuje tłuszcz do kontaktowego przekazywania ciepła, a jego zakres temperatur jest znacznie wyższy, często sięgający 180-200°C, co czyni je nieodpowiednim do klasyfikowania jako pieczenie. Gotowanie, w przeciwieństwie do pieczenia, zachodzi w wodzie lub innym płynie, a temperatura nie przekracza zazwyczaj 100°C, przez co również nie spełnia wymogów określonych w pytaniu. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylenia terminologii lub braku zrozumienia podstawowych różnic między tymi metodami obróbki cieplnej. Każda z tych technik ma swoje unikalne cechy i odpowiednie zastosowania, a ich nieprawidłowe stosowanie może prowadzić do niezadowalających efektów kulinarnych.

Pytanie 32

Jak powinien być podany kompot francuski?

A. w porcelanowych salaterkach

B. w kryształowych kompotierkach

C. w nelsonkach

D. w pucharkach

Podawanie kompotu francuskiego w pucharkach czy salaterkach nie jest najlepszym pomysłem, bo jednak nie oddaje klasyki i elegancji tego deseru. Pucharki są fajne, ale bardziej pasują do codziennych deserów i przez to kompot może wydawać się mniej wartościowy. A nelsonki? No cóż, to raczej nie jest najlepszy wybór do kompotu, bo nie pasują do tradycji tego deseru. Porcelanowe salaterki też mogą być eleganckie, ale nie są typowym naczyniem do kompotu, co może wprowadzać gości w błąd. Co więcej, wybór złego naczynia może nawet wpłynąć na smak, bo różne materiały mogą oddziaływać na potrawę. W gastronomii dobrze dobrane naczynie do potrawy ma znaczenie dla zachowania tradycji i standardów. Jak się wybiera niewłaściwie, to może to obniżyć jakość serwisu i zrazi gości, co potem nie wpływa dobrze na reputację lokalu.

Pytanie 33

Liofilizacja jest techniką konserwacji żywności, która polega na

A. podgrzewaniu produktów powyżej 100 stopni C

B. osuszaniu artykułów przy użyciu suszarek rozpyłowych

C. usunięciu wody z substancji poprzez ich wymrożenie

D. zagęszczaniu substancji w wyparkach próżniowych

Odpowiedzi sugerujące ogrzewanie produktów powyżej 100 stopni C są mylące, ponieważ liofilizacja nie polega na gotowaniu czy pasteryzacji, które faktycznie prowadzą do utraty wielu składników odżywczych oraz zmiany smaku produktów. Gotowanie zwiększa ryzyko denaturacji białek oraz utraty witamin, co jest sprzeczne z celem liofilizacji, który zakłada maksymalne zachowanie wartości odżywczych. Ponadto, suszenie produktów w suszarkach rozpyłowych, które również zostało zaproponowane, różni się od procesu liofilizacji. W suszarkach rozpyłowych stosuje się bezpośredni kontakt z gorącym powietrzem, co prowadzi do szybkiej utraty wilgoci, ale nie zapewnia takiej samej jakości końcowego produktu jak liofilizacja. Z kolei zagęszczanie produktów w wyparkach próżniowych ma na celu usunięcie nadmiaru cieczy poprzez gotowanie w obniżonym ciśnieniu, co również nie koresponduje z metodą liofilizacji. Właściwe zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla skutecznego przetwarzania produktów spożywczych, a pomylenie tych technologii prowadzi do nieodpowiednich praktyk w branży. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze metody konserwacji produktów spożywczych kierować się nie tylko ich ceną, ale przede wszystkim wpływem na jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 34

Faworki są klasyfikowane jako produkty z ciasta

A. kruchego

B. parzonego

C. zbijanego

D. piernikowego

Faworki, znane też jako chrust, to naprawdę pyszne słodkości. Robi się je z ciasta zbijanego, które jest lekkie i kruche. W składzie znajdziesz mąkę, jajka, masło i śmietanę. Potem trzeba to wszystko rozwałkować na cienkie paski, skręcić i usmażyć w gorącym oleju. Ta technika wyrabiania ciasta sprawia, że faworki są takie puszyste i delikatne. Wiesz, ważne jest, żeby odpowiednio smażyć faworki, bo to właśnie determinuje ich chrupkość. Gdy są idealnie złociste i lekko posypane cukrem pudrem, to smakują wręcz genialnie! Moim zdaniem, jeśli chcesz zrobić naprawdę udane faworki, musisz zadbać o jakość składników i dokładność w ich przygotowaniu.

Pytanie 35

Co powinno być podane na podwieczorek w diecie o łatwej strawności?

A. francuskie ciasteczka i jogurt

B. pączki oraz słaba herbata

C. ciasto piaskowe oraz herbata ziołowa

D. ciasto drożdżowe i napój owocowy

Ciasto drożdżowe i napój owocowy to idealny wybór na podwieczorek w diecie łatwo strawnej. Ciasto drożdżowe charakteryzuje się lekką strukturą, dzięki czemu jest łatwiejsze do strawienia niż ciasta ciężkie, takie jak ciasta piaskowe czy pączki. Zawartość drożdży sprawia, że ciasto zawiera łatwo przyswajalne węglowodany, co jest korzystne dla osób z problemami trawiennymi. Dodatkowo, napój owocowy dostarcza niezbędnych witamin i minerałów, a także nawilża organizm. W diecie łatwo strawnej ważne jest, aby posiłki były lekkostrawne, a składniki dobrze przyswajalne. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest uwzględnianie w diecie owoców o niskiej zawartości błonnika, jak banany czy jabłka, które są łagodne dla układu pokarmowego. Warto również zwrócić uwagę na to, aby unikać dodatków, które mogą powodować fermentację, takich jak ciężkie kremy czy tłuste nadzienia, co czyni ciasto drożdżowe bardziej odpowiednim wyborem w tym kontekście.

Pytanie 36

Zagęszczanie jest metodą konserwacji żywności, którą powinno się wykorzystywać w procesie produkcji

A. szynki konserwowej

B. ogórków w zalewie

C. mleka poddanego sterylizacji

D. dżemu o wysokiej zawartości cukru

Utrwalanie żywności przez zagęszczenie jest kluczowym procesem w produkcji dżemów, zwłaszcza tych wysokosłodzonych. Proces ten polega na odparowywaniu części wody z owoców oraz dodawaniu dużych ilości cukru, co prowadzi do zwiększenia zawartości suchej masy. Taki sposób pozwala na tworzenie warunków nieprzyjaznych dla bakterii i pleśni, co znacznie wydłuża trwałość produktu. W praktyce, odpowiednie stosowanie błonników, pektyn i cukru nie tylko wpływa na smak i konsystencję dżemu, ale również na jego właściwości zdrowotne, gdyż pektyny mogą wspierać układ pokarmowy. Zgodnie z obowiązującymi standardami w przemyśle spożywczym, dżemy muszą spełniać określone normy dotyczące zawartości cukru oraz jakości użytych składników. Stosowanie dobrych praktyk technologicznych podczas zagęszczania jest kluczowe, aby uzyskać produkt o wysokiej jakości, który będzie atrakcyjny dla konsumentów.

Pytanie 37

Zasady higieny osobistej dla pracowników kuchni nakazują kucharzowi mycie rąk

A. przed rozdrabnianiem półproduktu

B. przed skorzystaniem z toalety

C. po porcjowaniu potrawy

D. po próbowaniu potrawy

Odpowiedź 'przed rozdrabnianiem półproduktu' jest jak najbardziej trafna. Mycie rąk w tym momencie to naprawdę ważna sprawa, bo chodzi o bezpieczeństwo żywności i unikanie zanieczyszczeń. Jak kucharz zaczyna pracować z jedzeniem, to powinien najpierw umyć ręce, żeby pozbyć się zanieczyszczeń i bakterii, które mogą tam być. Szczególnie trzeba uważać na surowe produkty, jak mięso czy ryby, bo mogą przenosić różne patogeny. Warto też po myciu zastosować dezynfekcję rąk, zwłaszcza w kuchni, gdzie higiena to podstawa. Przykład? Kiedy kucharz robi sałatkę, a surowe składniki mogą się zanieczyścić bakteriami z jego rąk, jeżeli nie były umyte. Przestrzeganie zasad HACCP to konieczność, żeby mieć pewność, że jedzenie jest bezpieczne i spełnia dobre standardy higieny w kuchni.

Pytanie 38

W zamieszczonym wykazie składników na pierogi leniwe w miejsce znaku zapytania należy dobrać

Składniki pierogów leniwych
?
Ugotowane ziemniaki
Mąka pszenna
Jaja
Sól

A. masło.

B. ser twarogowy.

C. śmietanę.

D. ser podpuszczkowy.

Wybór nieprawidłowego składnika, takiego jak śmietana, masło czy ser podpuszczkowy, może wynikać z mylnego przekonania, że bogate smaki tych produktów mogą zastąpić kluczowy element, jakim jest ser twarogowy. Śmietana i masło są często używane jako dodatki lub składniki do sosów, jednak nie pełnią roli głównego składnika w pierogach leniwych. Użycie śmietany mogłoby wprowadzić nadmiar płynów, co negatywnie wpłynęłoby na konsystencję ciasta. Ponadto, masło jest zazwyczaj stosowane do smażenia lub jako składnik do polewania gotowych potraw, a nie do samego ciasta. Z kolei ser podpuszczkowy, zazwyczaj stosowany w produkcji serów dojrzewających, może być zbyt twardy i intensywny w smaku, a jego zastosowanie w pierogach leniwym nie jest ani tradycyjne, ani praktyczne. Umiejętność rozpoznawania kluczowych składników w tradycyjnych przepisach kulinarnych jest istotna dla zachowania autentyczności potraw i ich wysokiej jakości. Dlatego zrozumienie roli, jaką odgrywa ser twarogowy w tym przepisie, jest fundamentalne dla każdego, kto pragnie zgłębić sztukę gotowania i cieszyć się smakiem tradycyjnych dań polskich.

Pytanie 39

Podstawą sosu tatarskiego jest sos

A. śmietanowy

B. majonezowy

C. beszamelowy

D. holenderski

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji sosów oraz ich baz. Sosy beszamelowy, śmietanowy i holenderski różnią się zasadniczo od majonezu pod względem składników i metody przygotowania. Sos beszamelowy to sos na bazie masła, mąki i mleka, który jest znany głównie z dań zapiekanych oraz jako baza dla innych sosów, takich jak sos mornay. Z kolei sos śmietanowy jest przygotowywany z użyciem śmietany, co nadaje mu charakterystyczną kremowość, często stosowany jest w potrawach mięsnych i makaronowych. Sos holenderski to emulsja przygotowywana z żółtek jaj, masła i soku z cytryny, typowo serwowany z warzywami lub rybami. W kontekście przygotowywania sosu tatarskiego, ważne jest, aby zrozumieć, że majonez pełni rolę emulsji bazowej, co oznacza, że łączy wodniste składniki z tłuszczem w stabilny sposób. Zastosowanie sosów, które nie są oparte na majonezie, jak wspomniane, prowadziłoby do zupełnie innego smaku oraz tekstury, co może nie spełnić oczekiwań kulinarnych. Takie nieporozumienie może również wynikać z mylenia zastosowań różnych sosów – każdy z nich ma swoje unikalne właściwości i przeznaczenie, co jest kluczowe w kontekście profesjonalnej gastronomii oraz dobrych praktyk kulinarnych.

Pytanie 40

W trakcie gotowania kaszy skrobia podlega

A. pęcznieniu oraz kleikowaniu

B. pęcznieniu oraz dekstrynizacji

C. denaturacji oraz kleikowaniu

D. denaturacji oraz dekstrynizacji

Tak naprawdę, denaturacja i dekstrynizacja, które wskazałeś, w ogóle nie mają miejsca przy gotowaniu kaszy. Denaturacja to zmiana białek pod wpływem wysokiej temperatury, co jest ważne w przypadku mięsa czy jaj, ale nie dotyczy skrobi, bo to węglowodan. W przypadku kaszy dzieją się inne rzeczy – pęcznieje i kleikuje, a nie denaturuje. Dekstrynizacja to też inny temat, bo to rozkład skrobi na mniejsze fragmenty przy wysokiej temperaturze, ale to głównie dzieje się podczas pieczenia czy smażenia, a nie gotowania w wodzie. Właściwie, takie pomyłki mogą wynikać z mylenia różnych procesów chemicznych w żywności. Zrozumienie, co się dzieje ze skrobią przy gotowaniu, jest naprawdę ważne dla dobrej obróbki kulinarnej. Żeby uniknąć tych błędów, warto lepiej poznać temat technologii żywności i podstaw chemii w kuchni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej