Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 12 maja 2025 23:24
  • Data zakończenia: 12 maja 2025 23:40

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby zabezpieczyć budynek inwentarski przed gryzoniami, postanowiono umieścić stacje deratyzacyjne co 20 m. Ile takich stacji należy zamontować w zewnętrznej części chlewni, której długość wynosi 72 m, a szerokość 18 m?

A. 9 stacji
B. 16 stacji
C. 12 stacji
D. 5 stacji
Prawidłowa odpowiedź wynika z obliczenia liczby stacji deratyzacyjnych potrzebnych do ochrony zewnętrznej strefy chlewni. W pierwszej kolejności obliczamy obwód strefy zewnętrznej chlewni, która ma długość 72 m i szerokość 18 m. W tym przypadku, aby określić, ile stacji należy ustawić wzdłuż obwodu, przyjmujemy, że stacje są rozmieszczone co 20 m. Obwód można obliczyć jako: 2 * (72 + 18) = 180 m. Następnie dzielimy całkowitą długość obwodu przez odległość pomiędzy stacjami: 180 m / 20 m = 9. Oznacza to, że aby skutecznie zabezpieczyć cały obszar przed gryzoniami, należy ustawić 9 stacji deratyzacyjnych. Jest to zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania szkodnikami, które zalecają rozmieszczanie stacji w regularnych odstępach, aby zapewnić efektywną kontrolę nad populacją gryzoni.
Pytanie 2

Jakie z poniższych działań jest zabronione w ekologicznym hodowli zwierząt?

A. Transfer zarodków
B. Korekcja racic i kopyt
C. Kastracja prosiąt
D. Sztuczne unasiennianie
Transfer zarodków jest działaniem, które nie jest dozwolone w ekologicznym chowie zwierząt, ponieważ kłóci się z zasadami zrównoważonego rozwoju i naturalnych procesów hodowlanych. W ekologicznej produkcji zwierzęcej priorytetem jest zachowanie naturalnych mechanizmów rozmnażania oraz dobrostanu zwierząt. Transfer zarodków to procedura polegająca na przeniesieniu zarodków od jednego samca i samicy do innej samicy, co wprowadza sztuczność do procesu rozmnażania. W praktyce ekologicznej dąży się do minimalizacji ingerencji w procesy biologiczne, co sprzyja lepszemu samopoczuciu zwierząt i zdrowotności całego stada. Przykładem dobrych praktyk w ekologicznej hodowli może być stosowanie naturalnych metod rozmnażania i utrzymanie odpowiednich warunków środowiskowych, które sprzyjają reprodukcji zwierząt. W ten sposób można uzyskać zdrowe potomstwo, które jest w pełni przystosowane do lokalnych warunków, a także wspierać bioróżnorodność. To wszystko wpisuje się w standardy ekologiczne, które promują szacunek do natury oraz efektywne wykorzystanie zasobów.
Pytanie 3

Celem synchronizacji rui jest

A. wydłużenie rui w grupie.
B. skrócenie rui w grupie.
C. wywołanie rui w danym czasie.
D. rozpoznawanie rui w danym czasie.
Wywołanie rui w określonym czasie jest kluczowym celem synchronizacji rui w hodowli zwierząt, zwłaszcza bydła. Proces ten polega na zastosowaniu metod hormonalnych, które umożliwiają synchronizację cyklu rujowego, co pozwala na jednoczesne wystąpienie rui w grupie zwierząt. Dzięki temu hodowcy mogą zaplanować inseminację w optymalnym czasie, co zwiększa efektywność reprodukcji. Praktycznym przykładem jest zastosowanie prostaglandyn, które indukują regresję ciałka żółtego, a następnie hormonalne stymulowanie rujy, aby uzyskać synchronizację. W efekcie, hodowcy mogą maksymalizować wykorzystanie samców do inseminacji, co prowadzi do lepszego zarządzania stadem i optymalizacji kosztów. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takie podejście jest powszechnie stosowane w nowoczesnym chowie zwierząt, co przyczynia się do zwiększenia produktywności i poprawy wyników ekonomicznych. Dodatkowo, stosowanie technologii takich jak ultrasonografia pozwala na precyzyjne monitorowanie stanu zwierząt, co further enhances the effectiveness of this method.
Pytanie 4

Zjawiskiem nietypowym dla behawioryzmu krów jest sytuacja, gdy

A. krowa żeruje w sąsiedztwie swoich odchodów
B. każda krowa posiada indywidualny dystans osobisty
C. w grupie krów występuje hierarchia społeczna
D. krowa o dominującej pozycji w grupie rozpoczyna żerowanie, inne podążają za nią
Hierarchia społeczna w stadzie krów jest naturalnym elementem ich życia, który pozwala na tworzenie stabilnych relacji między osobnikami. Krowy, jako zwierzęta społeczne, często przyjmują różne role w grupie, co sprzyja koordynacji działań, takich jak pasienie się czy migracja. Dystans osobniczy, który różni się w zależności od indywidualnych preferencji i sytuacji, jest również istotnym aspektem interakcji między krowami. W sytuacjach, gdzie krowy utrzymują odpowiedni dystans, można zaobserwować większy komfort i mniejszy poziom stresu, co jest kluczowe w hodowli. Dlatego odpowiedzi sugerujące, że hierarchia i dystans są nietypowe, są mylące. W rzeczywistości te zachowania są zgodne z zachowaniami naturalnymi i typowe dla zwierząt społecznych. Warto również zauważyć, że w stadzie krów dominująca krowa często pełni rolę lidera, co sprawia, że inne osobniki podążają za nią. Takie zachowanie jest istotne dla efektywności grupy, ponieważ pozwala to na synchronizację działań, co może być korzystne podczas pasienia się czy w obliczu zagrożenia. Zrozumienie tych interakcji jest kluczowe dla efektywnej hodowli, a także dla zapewnienia dobrostanu zwierząt, co jest zgodne z rosnącymi standardami etycznymi w hodowli bydła.
Pytanie 5

Jaką powierzchnię gruntów rolnych powinno mieć gospodarstwo, które utrzymuje 30 DJP, przy obsadzie 1,5 DJP/ha UR?

A. 20 ha
B. 30 ha
C. 40 ha
D. 15 ha
Wybór niewłaściwej odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących obsady użytków rolnych. Na przykład, odpowiedź sugerująca 30 ha opiera się na błędnym założeniu, że każde DJP wymaga jednego hektara, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Taki sposób myślenia ignoruje fakt, że obsada na hektar jest dynamiczna i zmienia się w zależności od wielu czynników, takich jak rodzaj produkcji czy intensywność gospodarowania. Wybierając odpowiedź 15 ha, można pomyśleć, że gospodarstwo ma możliwość zminimalizowania powierzchni potrzebnej do utrzymania DJP, co również jest niewłaściwe, ponieważ prowadziłoby do przegęszczenia zwierząt i mogłoby negatywnie wpłynąć na ich zdrowie oraz wydajność. Odpowiedź 40 ha z kolei może wynikać z nadmiernych obliczeń lub niepełnego zrozumienia relacji między DJP a powierzchnią użytków. Ważne jest, aby przy szacowaniu powierzchni użytków rolnych kierować się konkretnymi danymi i standardami, które określają, jak wiele ha jest potrzebne na jedną DJP, przy czym w polskich warunkach często przyjmuje się poziom 1,5 DJP na ha. Ignorując te dane, można łatwo dojść do błędnych wniosków, co skutkuje nieefektywnym zarządzaniem gospodarstwem rolnym. Zrozumienie tej relacji jest kluczowe dla prawidłowego planowania i nieprzekraczania zasobów dostępnych w gospodarstwie.
Pytanie 6

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. angorskiej
B. saaneńskiej
C. burskiej
D. anglonubijskiej
Kozy rasy saaneńskiej są uznawane za jedne z najlepszych producentów mleka na świecie. Charakteryzują się one wysoką wydajnością mleczną, osiągając średnio od 800 do 1000 litrów mleka rocznie od jednej kozy. Mleko tych zwierząt ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione za wysoką zawartość tłuszczu oraz białka. W hodowli komercyjnej, saaneńskie kozy często stosowane są w produkcji serów i innych przetworów mlecznych, gdzie ich mleko stanowi doskonałą bazę. Dodatkowo, saaneńskie kozy są znane ze swojego spokojnego temperamentu, co ułatwia pracę z nimi w gospodarstwie. Warto również podkreślić, że dobre praktyki w hodowli kozy tej rasy obejmują zapewnienie odpowiednich warunków życia, takich jak odpowiednia dieta, dostęp do świeżej wody oraz przestrzeni do poruszania się, co dodatkowo wpływa na jakość oraz ilość produkowanego mleka.
Pytanie 7

Który z poniższych części układu pokarmowego przeżuwaczy stanowi żołądek właściwy?

A. Trawieniec
B. Żwacz
C. Czepiec
D. Księgi
Trawieniec, określany również jako żołądek właściwy przeżuwaczy, pełni kluczową rolę w procesie trawienia u tych zwierząt. Jest to ostatnia z czterech komór żołądka, która łączy się z jelitami. W przeciwieństwie do innych części żołądka przeżuwaczy, takich jak żwacz, czepiec i księgi, trawieniec jest odpowiedzialny za właściwe trawienie pokarmu przy użyciu enzymów i kwasu solnego. To tutaj następuje końcowy proces rozkładu białek i tłuszczów, co jest niezbędne do ich wchłaniania przez organizm. W praktyce, zdrowie trawieńca ma kluczowe znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia przeżuwaczy, a wszelkie zaburzenia w jego funkcjonowaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kwasica żołądkowa. Właściwa dieta, która wspiera naturalne procesy trawienne, a także regularne kontrole weterynaryjne są niezbędne dla utrzymania zdrowia tego organu. W kontekście hodowli bydła, zrozumienie funkcji trawieńca i jego roli w układzie pokarmowym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą i profilaktyki chorób.
Pytanie 8

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dekornizacja
B. dezynfekcja
C. dezynsekcja
D. deratyzacja
Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.
Pytanie 9

Czym jest okrężnica?

A. środkowy fragment jelita cienkiego
B. ostatnia część jelita cienkiego
C. początkowy odcinek jelita grubego
D. centralny fragment jelita grubego
Wybór złych odpowiedzi może wynikać z braku jasności w temacie anatomii układu pokarmowego. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że okrężnica to końcowa część jelita cienkiego, to jest to spory błąd. Jelito cienkie ma trzy części: dwunastnicę, jelito czcze i jelito kręte, a do jelita grubego, czyli okrężnicy, przechodzi się przez zastawkę biodrową. Tak więc nie ma bezpośredniego połączenia z końcem jelita cienkiego. Okrężnica to nie jest też środkowy odcinek jelita cienkiego, bo to zupełnie inny kawałek układu pokarmowego. A mówiąc o okrężnicy jako początkowej części jelita grubego, to też błąd, bo zaczyna się od kątnicy. Dużo osób myli te terminy anatomiczne, co może wprowadzać w błąd, zwłaszcza w kontekście leczenia i diagnostyki chorób układu pokarmowego. To ważne, by znać lokalizacje i funkcje każdej części jelit, żeby lepiej zrozumieć, jak działa nasz organizm.
Pytanie 10

Anemia może być spowodowana brakiem w organizmie

A. potasu, żelaza, kobaltu
B. żelaza, miedzi, kobaltu
C. wapnia, fosforu, żelaza
D. jodu, żelaza, kobaltu
Niedobór żelaza, miedzi i kobaltu jest istotnym czynnikiem prowadzącym do anemii, szczególnie anemii niedoborowej. Żelazo jest kluczowym składnikiem hemoglobiny, białka odpowiedzialnego za transport tlenu w organizmie. Jego niedobór prowadzi do zmniejszenia produkcji hemoglobiny, co skutkuje obniżeniem zdolności krwi do przenoszenia tlenu, a w efekcie do osłabienia organizmu. Miedź odgrywa ważną rolę w metabolizmie żelaza oraz w tworzeniu czerwonych krwinek. Kobalt jest z kolei kluczowym elementem witaminy B12, która również jest niezbędna do produkcji prawidłowej ilości czerwonych krwinek. Podczas diagnostyki anemii warto uwzględnić badania poziomu tych pierwiastków, aby określić odpowiednią strategię leczenia. Zastosowanie odpowiednich suplementów diety oraz zmiana nawyków żywieniowych mogą znacznie poprawić stan zdrowia pacjentów z niedoborami tych minerałów, co jest zgodne z aktualnymi zaleceniami żywieniowymi i standardami medycznymi.
Pytanie 11

Drożdże karmienne stanowią znakomite źródło

A. białka
B. węglowodanów
C. włókna
D. tłuszczów
Drożdże pastewne, mimo że mają wiele korzystnych właściwości, nie są dobrym źródłem węglowodanów. Węglowodany, takie jak skrobia, są głównym źródłem energii dla organizmów zwierzęcych, a drożdże pastewne zawierają ich stosunkowo niewiele w porównaniu z innymi składnikami paszowymi. Wybór drożdży jako źródła węglowodanów może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących ich wartości odżywczej oraz efektywności w produkcji pasz. Podobnie, drożdże nie są źródłem włókna pokarmowego. Włókno jest istotne dla zdrowia przewodu pokarmowego zwierząt, a jego głównymi źródłami są rośliny, takie jak siano, słoma czy śruty roślinne. Używanie drożdży jako alternatywy dla tych źródeł może prowadzić do problemów trawiennych oraz obniżenia ogólnej kondycji zwierząt. Kolejnym błędnym podejściem jest postrzeganie drożdży jako źródła tłuszczów. Drożdże pastewne nie są znaczącym źródłem lipidów, które są niezbędne w diecie zwierząt, a ich niedobór może prowadzić do problemów z metabolizmem oraz ogólnym stanem zdrowia. Wnioskując, choć drożdże pastewne mają swoje miejsce w dietetyce zwierzęcej, ich rolą nie jest zastępowanie kluczowych składników odżywczych, takich jak węglowodany, włókno czy tłuszcze, ale raczej uzupełnianie diety w wysokiej jakości białko i inne korzystne mikroskładniki.
Pytanie 12

Wskaż produkt uboczny, który powstaje podczas wytwarzania piwa i jest stosowany w karmieniu bydła.

A. Makuchy
B. Ekspelery
C. Młóto
D. Śruta poekstrakcyjna
Młóto jest istotnym produktem ubocznym powstającym podczas produkcji piwa, który znajduje zastosowanie w żywieniu zwierząt, w szczególności bydła mlecznego. Jest to materiał bogaty w białko, błonnik oraz składniki mineralne, co czyni go wartościowym dodatkiem do paszy dla krów. Młóto, będące pozostałością po procesie warzenia, zawiera znaczące ilości składników odżywczych, które mogą wspierać zdrowie i wydajność mleczną krów. W praktyce, stosowanie młóta w diecie bydła może poprawić efektywność wykorzystania paszy oraz wpłynąć na jakość mleka. Warto również zauważyć, że młóto ma korzystny wpływ na procesy fermentacyjne w żołądku krów, co może przyczyniać się do lepszego trawienia i przyswajania składników odżywczych. W branży hodowlanej młóto jest często wykorzystywane jako składnik pasz treściwych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami żywienia zwierząt. Zarządzanie paszami z młóta, odpowiednie dawkowanie oraz analiza wartości odżywczej są kluczowe dla osiągania optymalnych wyników produkcyjnych.
Pytanie 13

Elementy mieszanek treściwych, które mają za zadanie łączenie toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. przeciwutleniacze
B. detoksykanty
C. enzymy
D. prebiotyki
Detoksykanty to składniki mieszanek treściwych, które odgrywają kluczową rolę w procesie wiązania toksycznych metabolitów oraz mykotoksyn produkowanych przez szkodliwe mikroorganizmy. Substancje te działają poprzez adsorpcję toksyn w przewodzie pokarmowym, co znacząco ogranicza ich wchłanianie do organizmu. Przykłady detoksykantów obejmują związki takie jak węgiel aktywowany, bentonit czy różne naturalne substancje roślinne. W praktyce wykorzystuje się je w suplementach diety, które mają na celu wsparcie detoksykacji organizmu oraz ochronę przed skutkami narażenia na szkodliwe substancje. Stosowanie detoksykantów jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie zdrowia publicznego oraz ochrony żywności, jako że efektywnie wspomagają one eliminację szkodliwych związków i poprawiają ogólny stan zdrowia. Warto zaznaczyć, że detoksykanty powinny być stosowane w sposób przemyślany, z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu oraz w konsultacji z specjalistą.
Pytanie 14

Zastosowanie nasienia samca tej samej rasy do unasiennienia samicy stanowi przykład

A. kojarzenia
B. bastardyzacji
C. krzyżowania
D. kopulacji
Kojarzenie to proces, w którym dochodzi do zapłodnienia samicy przez samca tej samej rasy, co ma kluczowe znaczenie w hodowli zwierząt. Użycie nasienia od samca tej samej rasy zapewnia, że potomstwo będzie miało charakterystyki zgodne z określonymi standardami rasowymi. W praktyce, kojarzenie jest szeroko stosowane w hodowli zwierząt, aby utrzymać pożądane cechy genetyczne oraz podnieść jakość stada. Przykłady zastosowania kojarzenia obejmują programy hodowlane w rolnictwie, które skupiają się na poprawie wydajności mlecznej bydła, wzrostu tuszy u trzody chlewnej oraz zwiększeniu odporności na choroby. W standardach hodowlanych, kojarzenie powinno być przeprowadzane zgodnie z zasadami genetyki, aby uniknąć degeneracji genotypu i fenotypu zwierząt. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują przeprowadzanie analizy pokrewieństwa, co pozwala na lepsze planowanie kojarzeń i unikanie problemów związanych z inbreedingiem.
Pytanie 15

Jakie jest pochodzenie anatomiczne linii białej?

A. zęba
B. kopyta
C. rogu
D. włosa
Wybierając odpowiedzi związane z włosem, rogiem lub zębem, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące anatomicznych struktur zwierząt. Włosy, będące elementem pokrycia ciała, nie mają żadnego związku z kopytem ani strukturą linii białej, a ich funkcje obejmują ochronę i termoregulację. Rogi, z kolei, są strukturami keratynowymi znajdującymi się u zwierząt takich jak bydło czy kozy, i także nie mają związku z kopytami koni. Zęby, będące elementem układu pokarmowego, pełnią zupełnie inną rolę w organizmie zwierzęcia. Pojawienie się myślenia, że linia biała należy do którejkolwiek z tych struktur, może wynikać z braku zrozumienia różnic w anatomicznych funkcjach różnych części ciała zwierząt. Właściwe rozpoznawanie i klasyfikacja tych struktur są niezwykle ważne w weterynarii oraz w praktykach jeździeckich, co pokazuje, jak fundamentalne jest zrozumienie anatomii w kontekście zdrowia zwierząt. Ignorowanie tej wiedzy może prowadzić do błędnych diagnoz oraz niewłaściwej pielęgnacji, co w dłuższym okresie może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi.
Pytanie 16

Cechy takie jak delikatny szkielet, słabo rozwinięte mięśnie, cienka skóra oraz niewielka ilość owłosienia charakteryzują konia o typie konstytucji

A. mocnej
B. limfatycznej
C. słabej
D. suchej
Wybór odpowiedzi, które sugerują inne typy konstytucji, nie oddaje rzeczywistej charakterystyki koni z delikatnym kościem i wątłym umięśnieniem. Odpowiedź "limfatycznej" odnosi się do koni, które mają tendencję do nadwagi i gromadzenia tkanki tłuszczowej, co jest zupełnie przeciwne do opisanego przypadku. W praktyce, konie z konstytucją limfatyczną są zwykle bardziej masywne i silniejsze, co nie zgadza się z wątłym opisem. Odpowiedź "mocnej" sugeruje konia o solidnej, dobrze rozwiniętej muskulaturze oraz mocnej strukturze kostnej. Takie konie są z reguły łatwiejsze w treningu i lepiej radzą sobie w pracy, w przeciwieństwie do koni o słabej konstytucji. Wybór "suchej" również jest mylny, ponieważ konie o suchej konstytucji charakteryzują się bardziej wyrazistą muskulaturą, dobrze rozwiniętą skórą oraz odpowiednim owłosieniem, co również nie odzwierciedla podanego opisu. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem nieodpowiednie powiązanie cech morfologicznych z typami konstytucji, co prowadzi do błędnych wniosków o zdolności i wydolności koni w różnych warunkach.
Pytanie 17

Najlepszym czasem na unasiennianie krów jest druga część fazy rujowej oraz początek fazy porujowej, to znaczy w okresie od 12 do 24 godziny od początku rui. W jakim przedziale czasowym powinien być przeprowadzony zabieg unasienniania, jeżeli rui właściwa rozpoczęła się około 5 rano?

A. W godzinach od 17 do 5
B. W godzinach od 12 do 24
C. W godzinach od 8 do 20
D. W godzinach od 15 do 3
Odpowiedź między 17 a 5 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na okres unoszenia, który jest kluczowy dla skutecznego unasienniania krów. Proces rui u krów trwa zazwyczaj około 18-24 godzin, a optymalnym czasem na przeprowadzenie inseminacji jest okres od 12 do 24 godzin po rozpoczęciu rui. W przypadku, gdy początek rui miał miejsce o 5 rano, zabieg unoszenia powinien być przeprowadzony między 17 a 5, co obejmuje kluczowy czas dla inseminacji. Realizacja zabiegu w tym czasie zwiększa prawdopodobieństwo zapłodnienia, co zostało potwierdzone przez badania w dziedzinie zootechniki. W praktyce, aby maksymalizować szanse na sukces, hodowcy często dokumentują cykle rujowe swoich krów, co pozwala na precyzyjne planowanie zabiegów. Warto również pamiętać, że temperatura, stres oraz zdrowie bydła mają wpływ na efektywność tego procesu, dlatego tak ważne jest obserwowanie i odpowiednie reagowanie na sygnały wskazujące na ruję.
Pytanie 18

Która z ras powinna być zastosowana do hodowli jagniąt rzeźnych w metodzie krzyżowania towarowego?

A. Świniarka
B. Suffolk
C. Wschodniofryzyjska
D. Polska owca górska
Odpowiedź Suffolk jest prawidłowa, ponieważ rasa ta charakteryzuje się wysoką wydajnością w produkcji jagniąt rzeźnych. Suffolk to rasa owiec mięsnych, która została wyhodowana z myślą o intensywnej produkcji, co czyni ją idealnym wyborem do krzyżowania towarowego. Jagnięta tej rasy osiągają dobrą masę ciała w krótkim czasie, co jest niezwykle istotne w kontekście komercyjnej produkcji mięsa. W praktyce, krzyżowanie Suffolk z innymi rasami, takimi jak np. lokalne rasy owiec, może skutkować uzyskaniem potomstwa, które łączy pozytywne cechy obu ras, takie jak lepsza wydajność rzeźna i lepsza jakość mięsa. Dodatkowo, Suffolk jest znana z dobrej konwersji paszy oraz łatwego przyrostu masy ciała, co znacząco poprawia rentowność hodowli. W standardach hodowlanych również zwraca się uwagę na te cechy, co rekomenduje ich szerokie stosowanie w systemach produkcji mięsnej.
Pytanie 19

Do czego wykorzystuje się goblety?

A. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem
B. do obcinania słomek z nasieniem
C. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem
D. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne
Zgadzam się, że przechowywanie osłonek na pistolety inseminacyjne może się wydawać sensowne, ale w rzeczywistości goblety nie są do tego stworzone. Osłonki to tylko część procesu inseminacji, a ich trzymanie nie wymaga jakichś specjalnych warunków, które oferują goblety. Poza tym, mrożenie słomek z nasieniem trzeba robić bardzo ostrożnie, bo można łatwo uszkodzić komórki nasienia. Naprawdę, dobre rozmrażanie wymaga kontrolowanej temperatury i czasu, a nie pojemników chłodniczych. A co do obcinania słomek, to też nie jest coś, co powinno się robić w gobletach. Dobrze jest wiedzieć, że obcinanie ma swoją technikę, ale nie powinno się tego robić w naczyniach do przechowywania nasienia. Wiele osób myli te funkcje, bo nie wiedzą, że goblety są zaprojektowane tylko do przechowywania i transportu nasienia w ekstremalnych warunkach, co jest kluczowe dla ich żywotności. Każda z tych koncepcji myli rolę gobletów i nie uwzględnia kluczowych rzeczy dotyczących technologii przechowywania komórek nasienia w kontekście inseminacji, więc warto to zrozumieć.
Pytanie 20

Najlepsza jakość pokarmowa występuje w zielonce z traw ściętych w etapie

A. strzelania w źdźbło i początku kłoszenia.
B. dojrzałości woskowej ziarniaków.
C. krzewienia roślin.
D. kwitnienia roślin.
Koszenie traw w fazach kwitnienia roślin, krzewienia lub dojrzałości woskowej ziarniaków prowadzi do paszy o niższej jakości, co może negatywnie wpłynąć na zdrowie i wydajność zwierząt. Faza kwitnienia to moment, w którym rośliny koncentrują energię na reprodukcji, co skutkuje obniżeniem zawartości składników odżywczych, zwłaszcza białka, oraz wzrostem włókna, co ogranicza strawność. Koszenie w tej fazie często prowadzi do produkcji paszy z wysoką zawartością ligniny, co nie sprzyja jej przyswajalności przez zwierzęta. Podobnie, koszenie w fazie krzewienia, kiedy rośliny są jeszcze w fazie wzrostu wegetatywnego, może skutkować gorszą jakością pokarmu, ponieważ rośliny nie osiągnęły jeszcze pełni wartości odżywczej. Z kolei zbiór w fazie dojrzałości woskowej ziarniaków jest nieodpowiedni, ponieważ w tym czasie rośliny zaczynają tracić składniki odżywcze, szczególnie białko, co może negatywnie wpływać na wydajność zwierząt. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wcześniejsze koszenie zawsze poprowadzi do lepszej jakości paszy, co nie jest zgodne z praktyką rolniczą, w której kluczowe jest zbieranie w odpowiednich fazach rozwoju roślin.
Pytanie 21

Kóz rasa toggenburska zaliczana jest do typu eksploatacyjnego?

A. wełnistego
B. mięsnego
C. mlecznego
D. ogólnoużytkowego
Koziołki i kozy z rasy toggenburskiej są często mylone z innymi typami użytkowymi, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistego przeznaczenia. Odpowiedzi związane z typem mięsnym oraz wełnistym są niewłaściwe, ponieważ rasa ta nie jest hodowana z myślą o pozyskiwaniu mięsa ani wełny. Kozy toggenburskie cechują się skromnym przyrostem masy ciała, co czyni je nieefektywnymi zwierzętami rzeźnymi. Typ wełnisty również nie pasuje do tej rasy, gdyż ich wełna nie jest na tyle wydajna ani cenna, aby uzasadniać hodowlę w tym celu. W dodatku, chociaż istnieją rasy kóz ogólnoużytkowych, które mogą łączyć cechy mleczne, mięsne i wełniste, to jednak rasa toggenburska jest wyraźnie zorientowana na produkcję mleka. Typowy błąd w myśleniu polega na przekonaniu, że wszystkie rasy kóz są wszechstronne, co nie zawsze jest prawdą. Hodowcy, skupiając się na nieodpowiednich kategoriach użytkowych, mogą nie wykorzystać pełnego potencjału tych zwierząt, co z kolei wpływa na efektywność ich gospodarstw. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfikacji ras i dostosowanie metod hodowli do ich rzeczywistych możliwości produkcyjnych.
Pytanie 22

Właściciel jałówki otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. I i II kopii
B. oryginału
C. I kopii
D. II kopii
Właściwą odpowiedzią jest otrzymanie oryginału zaświadczenia o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania. Otrzymanie oryginału dokumentu jest kluczowe, ponieważ stanowi on oficjalne potwierdzenie przeprowadzonego zabiegu, które może być wymagane w różnorodnych sytuacjach, takich jak rejestracja zwierząt, uzyskanie dotacji czy prowadzenie dokumentacji hodowlanej. Oryginał zaświadczenia zawiera szczegółowe informacje, takie jak data zabiegu, dane identyfikacyjne jałówki oraz informacje o stosowanym nasieniu. W praktyce posiadacz jałówki powinien przechowywać ten dokument w bezpiecznym miejscu, aby móc w każdej chwili przedstawić go odpowiednim instytucjom, na przykład w przypadku kontroli weterynaryjnej lub audytu w gospodarstwie. Tego rodzaju dokumentacja jest kluczowa do zapewnienia przejrzystości i ścisłego przestrzegania przepisów prawnych dotyczących hodowli zwierząt oraz ich zdrowia.
Pytanie 23

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste
B. dwunastnica, okrężnica, jelito proste
C. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe
D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe
Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.
Pytanie 24

W ekologicznej hodowli zwierząt nieakceptowalne jest wykorzystywanie do celów innych niż terapeutyczne

A. ziół
B. kokcydiostatyków
C. preparatów homeopatycznych
D. probiotyków
Kokcydiostatyki to takie chemiczne substancje, które są używane, żeby zwalczać kokcydiozę. To choroba pasożytnicza, która może naprawdę zaszkodzić zdrowiu zwierząt w hodowli. W ekologicznej hodowli to jest jasne, że używanie dodatków do paszy, które nie są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, jest całkowicie nietolerowane. Standardy ekologiczne, ustalone przez Unię Europejską, mówią, że hodowcy muszą korzystać z naturalnych metod leczenia i zapobiegania chorobom. Na przykład, zamiast kokcydiostatyków, lepiej postawić na zdrowe zarządzanie, jak rotacja paszy, dobrze zaplanowane szczepienia oraz probiotyki, które też można stosować w celach terapeutycznych. Co więcej, ekologiczny chów zwierząt stawia duży nacisk na dobrostan, więc chodzi też o to, żeby miały one zrównoważoną dietę i naturalne warunki życia, co w dłuższej perspektywie pójdzie na zdrowie i wydajność zwierząt.
Pytanie 25

Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty

A. z pszenicy
B. z kukurydzy
C. z żyta
D. z jęczmienia
Śruta z żyta ma w sobie sporo substancji, które mogą być niekorzystne dla świń, jak na przykład kwas fitynowy. Takie rzeczy mogą utrudniać wchłanianie minerałów i białek. Dodatkowo żyto bywa wzdymające, co sprawia, że zwierzęta mogą mieć problemy z trawieniem. Dlatego zaleca się, żeby nie przesadzać z jego użyciem w ich diecie. Dobrze jest trzymać rękę na pulsie i wprowadzać różnorodne źródła białka, żeby uniknąć problemów zdrowotnych. Jak już używamy śruty z żyta, to warto pomyśleć o dodaniu enzymów trawiennych, które pomogą lepiej rozłożyć te niekorzystne substancje. W końcu, zrównoważona dieta i unikanie dużych dawek żyta to klucz do sukcesu w hodowli świń, co przekłada się na lepszy wzrost i wydajność produkcji.
Pytanie 26

Które gospodarstwo powinno przygotować plan nawożenia azotem, gdy podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
Ikurczęta brojlery16 0000,0036
IIkrowy451,2
IIItuczniki4800,14
IVbydło opasowe1550,36

A. III
B. IV
C. II
D. I
Gospodarstwo III jest jedynym przykładem, który przekracza próg 60 DJP, osiągając 67,2 DJP według stanu średniorocznego. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podmioty prowadzące produkcję rolną mają obowiązek opracowania planu nawożenia azotem, jeżeli ich obsada przekracza ten limit. Plan ten ma na celu nie tylko efektywne wykorzystanie nawozów, ale również ochronę środowiska poprzez ograniczenie nadmiernego nawożenia, które może prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych. Sporządzenie takiego planu jest elementem odpowiedzialnego zarządzania w gospodarstwie rolnym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Przykładem zastosowania tego planu może być dostosowanie dawek nawozów do potrzeb upraw, co pozwala na optymalizację kosztów produkcji oraz zwiększenie plonów. Dobrze opracowany plan nawożenia azotem przyczynia się do zrównoważonego rozwoju gospodarstwa oraz jego konkurencyjności na rynku rolnym.
Pytanie 27

Jakie składniki powinny stanowić 2/3 diety dorosłego kota?

A. mleko i jego przetwory
B. mięso i ryby
C. kasze oraz warzywa
D. produkty zbożowe oraz mięsne
Odpowiedź, że 2/3 pożywienia dorosłego kota powinny stanowić mięso i ryby, jest zgodna z zaleceniami dotyczącego żywienia kociego. Koty są obligatoryjnie mięsożerne, co oznacza, że ich organizmy wymagają białka zwierzęcego, aby prawidłowo funkcjonować. Mięso i ryby dostarczają nie tylko wysokiej jakości białka, ale również niezbędnych kwasów tłuszczowych, witamin (jak witamina A i niektóre witaminy z grupy B) oraz minerałów (jak tauryna, niezbędna dla zdrowia serca i oczu). Praktycznym przykładem jest podawanie kotom surowego mięsa, które jest zbliżone do ich naturalnej diety, lub wysokiej jakości karmy mokrej, w której składzie dominują składniki pochodzenia zwierzęcego. Warto również zwrócić uwagę na etykiety karm dla kotów, które powinny wskazywać, że głównym składnikiem są mięso lub ryby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w żywieniu kotów.
Pytanie 28

W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, przygotowanej bez użycia inokulantów, proporcja kwasu mlekowego do octowego powinna wynosić

A. 2:1
B. 1:1
C. 3:1
D. 1:3
Stosunek kwasu mlekowego do octowego w kiszonce z kukurydzy jest kluczowym aspektem procesu fermentacji, który wpływa na jakość finalnego produktu. Odpowiedzi, które sugerują stosunek 1:1, 2:1 czy 1:3, mogą wynikać z nieporozumień dotyczących roli poszczególnych kwasów. Kwas octowy, choć również jest produktem fermentacji, nie ma tak silnych właściwości konserwujących jak kwas mlekowy. Przypuszczenie, że równy lub większy udział kwasu octowego jest korzystny, opiera się na błędnym założeniu, że kwas octowy również zabezpiecza przed rozwojem niepożądanych bakterii. W rzeczywistości, nadmiar kwasu octowego może prowadzić do nieprzyjemnego smaku kiszonki oraz wpływać na jej stabilność. W praktyce, nadmiar kwasu octowego sygnalizuje, że proces fermentacji nie przebiegał prawidłowo, co może być wynikiem niewłaściwej temperatury, nieodpowiednich warunków tlenowych lub zbyt dużej ilości dostępnych cukrów. W standardach produkcji kiszonek, takich jak te określone przez organizacje rolnicze, podkreśla się znaczenie uzyskania odpowiedniego balansu kwasów dla uzyskania wysokiej jakości produktu. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie kiszenia dążyć do uzyskania przewagi kwasu mlekowego nad octowym, co przekłada się na lepsze właściwości sensoryczne oraz trwałość kiszonki.
Pytanie 29

Błoną surowiczą, która otacza jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz większość znajdujących się w nich narządów, jest

A. opłucna
B. osierdzie
C. otrzewna
D. przepona
Otrzewna jest błoną surowiczą, która wyściela jamę brzuszną, jamę miedniczną oraz otacza większość narządów w tych jamach. Jest kluczowym elementem w anatomii człowieka, pełniącym funkcje ochronne i wspierające. Otrzewna dzieli się na dwie części: otrzewną parietalną, która pokrywa wnętrze jamy brzusznej oraz otrzewną visceralną, która oplata narządy wewnętrzne, takie jak żołądek, jelita, wątroba czy nerki. Ta struktura nie tylko stanowi barierę mechaniczną, ale również odgrywa rolę w regulacji procesów metabolicznych, transportując substancje odżywcze i odpady. W praktyce medycznej, znajomość otrzewnej jest istotna w kontekście operacji brzusznych, diagnostyki chorób jamy brzusznej, a także w przypadku zapaleń otrzewnej, które mogą wystąpić w wyniku urazów czy infekcji. W kontekście dobrej praktyki chirurgicznej, zrozumienie anatomii otrzewnej pomaga w podejmowaniu odpowiednich decyzji klinicznych oraz minimalizowaniu ryzyka powikłań. Dlatego też, prawidłowa identyfikacja otrzewnej jako błony surowiczej w jamie brzusznej i miednicznej jest kluczowa dla zrozumienia nie tylko anatomii, ale także patofizjologii różnych stanów chorobowych.
Pytanie 30

Przy jakiej części żołądka wielokomorowego bydła zlokalizowane są worek osierdziowy oraz serce?

A. Czepca
B. Żwacza
C. Trawieńca
D. Ksiąg
Czepiec jest jednym z komór żołądka u bydła i znajduje się najbliżej serca oraz worka osierdziowego. W anatomii bydła, czepiec odgrywa ważną rolę w procesie trawienia, ponieważ działa jako miejsce, gdzie następuje wstępne przetwarzanie pokarmu, a także pełni funkcje filtracyjne, oddzielając niepożądane cząstki. W praktyce weterynaryjnej i hodowlanej, znajomość położenia czepca ma kluczowe znaczenie w kontekście diagnozowania problemów zdrowotnych, takich jak wzdęcia czy zaburzenia trawienia. Wykorzystanie ultrasonografii do oceny stanu czepca w kontekście schorzeń sercowo-naczyniowych może być niezwykle pomocne, zwłaszcza w przypadku podejrzenia zapalenia osierdzia, które może wpływać na funkcję żołądka. Dobre praktyki w hodowli bydła obejmują regularne kontrole stanu zdrowia zwierząt, co powinno obejmować ocenę anatomicznego układu narządów, w tym relacji między czepcem a sercem, co pozwala na wczesne wykrywanie nieprawidłowości.
Pytanie 31

Przy tworzeniu dawki pokarmowej dla bydła, pierwszym krokiem jest zbilansowanie

A. pasz objętościowych soczystych
B. pasz objętościowych suchych
C. pasz treściwych
D. minerałów
W kontekście układania dawki pokarmowej dla bydła pojawia się wiele nieporozumień dotyczących kolejności bilansowania różnych grup pasz. Niepoprawne podejście do tematów związanych z paszami treściwymi, związkami mineralnymi oraz paszami objętościowymi suchymi może prowadzić do suboptymalnych wyników w hodowli. Pasze treściwe, mimo że dostarczają cennych składników energetycznych, takich jak skrobia, powinny być stosowane w dalszych etapach bilansowania, gdyż ich nadmiar może prowadzić do problemów zdrowotnych u bydła, w tym do kwasicy. Związki mineralne, choć są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu zwierząt, również nie powinny być priorytetem w początkowych etapach bilansowania, ponieważ ich działanie jest uzależnione od odpowiedniej podaży pasz objętościowych, które tworzą bazę diety. Pasze objętościowe suche, takie jak siano, z kolei, nie są tak efektywne w dostarczaniu wilgoci oraz składników odżywczych, jak pasze soczyste, co czyni je mniej skutecznymi w kontekście podstawowych potrzeb pokarmowych bydła. Dlatego kluczowym błędem jest ignorowanie roli pasz objętościowych soczystych w pierwszej kolejności. Zrozumienie dynamiki żywienia bydła i ułożenie diety zgodnie z najlepszymi praktykami żywieniowymi jest fundamentem efektywnej produkcji zwierzęcej.
Pytanie 32

W dokumencie "Zgłoszenie owiec do rejestru" jagnię, którego matka należy do rasy merynos polski, a ojciec do rasy texel, zostanie oznaczone kodem

A. krzyżówki z rasami plennymi
B. rasy ojca
C. krzyżówki z rasami mięsnymi
D. rasy matki
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia klasyfikacji ras owiec oraz ich zastosowań w hodowli. Odpowiedź sugerująca rasy matki pomija istotny aspekt, jakim jest to, że w przypadku krzyżówek, szczególnie w hodowli owiec, to ojciec i jego cechy mają znaczący wpływ na klasyfikację. Rasa matki rzeczywiście wpływa na cechy potomstwa, jednak w kontekście rejestracji, nie jest to decydujące. Z kolei odpowiedź dotycząca krzyżówki z rasami plennymi nie uwzględnia, że merynos polski nie jest rasą uznawaną za typowo mięsną, a zatem nie może być podstawą do klasyfikacji jako krzyżówka z rasą pleną. W praktyce, krzyżówki z rasami plennymi dotyczą zazwyczaj ras, które mają na celu podniesienie jakości produkcji wełny, a nie mięsa. Dlatego też, uznawanie krzyżówek w kontekście plennym dla połączenia merynos polski z texelem prowadzi do błędnych wniosków. Ponadto, klasyfikacja rasy ojca jako decydującej jest również myląca, ponieważ w praktyce hodowlanej, jak pokazują standardy, istotne są cechy obu rodziców oraz ich wpływ na przyszłe pokolenia. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą i realizacji celów produkcyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 33

Aby zapobiec zatruciu mykotoksynami nie wolno podawać zwierzętom

A. więdnącej zielonki
B. zmarzniętej kiszonki
C. spleśniałej kiszonki
D. skiełkowanych ziemniaków
Spleśniała kiszonka to materiał paszowy, który jest zanieczyszczony pleśnią, co prowadzi do produkcji mykotoksyn. Te toksyczne substancje mogą wywołać poważne skutki zdrowotne u zwierząt, w tym uszkodzenia narządów wewnętrznych, obniżenie odporności czy problemy reprodukcyjne. W praktyce, aby minimalizować ryzyko zatrucia, producenci pasz powinni przestrzegać norm dotyczących jakości surowców oraz stosować odpowiednie metody przechowywania, które ograniczają rozwój pleśni. Dobre praktyki obejmują m.in. regularne kontrole jakości kiszonek, monitorowanie wilgotności oraz zapewnienie odpowiedniej wentylacji pomieszczeń, w których przechowywane są pasze. Warto również edukować hodowców na temat objawów zatrucia mykotoksynami, co pozwala na szybką interwencję w przypadku podejrzenia ich obecności. Przykładowo, objawy takie jak spadek apetytu, osłabienie czy zmiany w zachowaniu mogą być sygnałem alarmowym, który wymaga natychmiastowej oceny stanu zdrowia zwierząt.
Pytanie 34

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. technika weterynarii
B. lekarza weterynarii
C. pracownika stacji inseminacji
D. zootechnika
Lekarz weterynarii jest jedynym profesjonalistą uprawnionym do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania w ramach wykonywania usług, ponieważ posiada odpowiednie wykształcenie oraz licencję do wykonywania tego typu procedur. Sztuczne unasiennianie wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także znajomości biologii reprodukcji zwierząt, a także umiejętności oceny stanu zdrowia samic i samców, co jest kluczowe dla sukcesu zabiegu. Lekarze weterynarii są także zazwyczaj odpowiedzialni za diagnostykę oraz leczenie potencjalnych problemów zdrowotnych związanych z reprodukcją. Dobrze przeprowadzone sztuczne unasiennianie ma ogromne znaczenie w hodowli zwierząt gospodarskich, gdyż pozwala na kontrolowanie i poprawę cech genetycznych populacji, minimalizując ryzyko chorób oraz zwiększając wydajność produkcji zwierzęcej. Zgodnie z aktualnymi standardami branżowymi, lekarze weterynarii są zobowiązani do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności w tej dziedzinie poprzez regularne uczestnictwo w szkoleniach oraz konferencjach, co dodatkowo podkreśla ich rolę jako ekspertów w zakresie reprodukcji zwierząt.
Pytanie 35

W dniu 15 maja buhaj rasy limousine zostanie wykorzystany jako reproduktor w stacji produkcji nasienia.
Określ na podstawie przepisu termin najwcześniejszego przeprowadzenia badania klinicznego buhaja.

§ 5.1 Do stacji produkcji nasienia mogą być wprowadzane wyłącznie zwierzęta zbadane
w okresie do 30 dni przed wprowadzeniem do stacji i zaopatrzone w orzeczenie lekarsko-
weterynaryjne wystawione przez lekarza weterynarii, stwierdzające, że zwierzęta te są zdrowe
i przydatne do rozrodu.

A. 15 marca.
B. 15 kwietnia.
C. 15 czerwca.
D. 15 lutego.
Odpowiedź 15 kwietnia jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisem § 5.1, buhaj musi przejść badanie kliniczne najpóźniej 30 dni przed jego wykorzystaniem jako reproduktor. W dniu 15 maja zaplanowane jest wykorzystanie buhaja, co oznacza, że badanie kliniczne powinno zostać przeprowadzone do 15 kwietnia. Taki czas daje pewność, że wszelkie potencjalne problemy zdrowotne, które mogą wpłynąć na zdolności reprodukcyjne buhaja, będą wykryte na czas. Regularne badania kliniczne są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości nasienia, które będzie wykorzystywane do inseminacji. W praktyce, hodowcy powinni zawsze planować badania zdrowotne swoich reproduktorów, aby móc odpowiednio reagować na ewentualne problemy i utrzymać standardy hodowli, co z kolei wpływa na jakość następnych pokoleń zwierząt.
Pytanie 36

Która z wymienionych pasz ma właściwości mlekopędne?

A. Otręby pszenne
B. Ziemniaki parowane
C. Siemię lniane
D. Śruta żytnia
Otręby pszenne wykazują działanie mlekopędne, co czyni je cennym składnikiem diety kobiet karmiących. Zawierają one błonnik, który wspomaga perystaltykę jelit i przyczynia się do poprawy wchłaniania składników odżywczych. Dzięki temu mogą wspierać laktację, poprawiając zarówno ilość, jak i jakość mleka. W praktyce, otręby pszenne mogą być stosowane jako dodatek do różnych potraw, jak jogurty, musli czy wypieki, co ułatwia ich włączenie do codziennej diety. Rekomenduje się ich spożycie w umiarkowanych ilościach, aby uniknąć nadmiernego obciążenia układu pokarmowego. Warto również pamiętać, że ich wpływ na laktację może być wspierany przez odpowiednią podaż płynów oraz zrównoważoną dietę bogatą w inne składniki odżywcze. Ponadto, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem specjalizującym się w żywieniu matek karmiących. Zgodnie z wytycznymi organizacji zdrowotnych, włączenie otrębów pszennych do diety może być korzystne, jednak zawsze powinno odbywać się z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu.
Pytanie 37

Okres parzenia w życiu matki pszczelej trwa do momentu jej unasiennienia i występuje

A. przed każdym czerwieniem.
B. raz w ciągu życia.
C. na początku i na końcu każdego sezonu użytkowania.
D. raz w każdym roku użytkowania.
Okres godowy matki pszczelej, który trwa do jej unasiennienia, to kluczowy etap w cyklu życia pszczół. W przeciwieństwie do innych owadów, matki pszczele mają unikalny cykl reprodukcyjny, który ma miejsce tylko raz w życiu. Ten moment jest kluczowy dla zapewnienia zdrowia i efektywności całej kolonii. Po tym okresie matka pszczela jest zdolna do składania jaj, co jest fundamentalne dla dalszego rozwoju rodziny pszczelej. To zjawisko jest zgodne z praktykami w pszczelarstwie, gdzie hodowcy często monitorują cykle godowe matek, aby zaplanować odpowiednie unasiennianie. Zachowanie to jest zgodne z zaleceniami Wydziału Biologii Uniwersytetu w Zurychu, który podkreśla znaczenie przeprowadzania unasienniania w odpowiednim czasie dla zwiększenia wydajności pszczół. Wiedza na temat okresu godowego matki pszczelej jest niezbędna dla efektywnego zarządzania pasieką, co prowadzi do lepszej produkcji miodu i zdrowia pszczół.
Pytanie 38

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Jersey
B. Hereford
C. Ayrshire
D. Angler
Krzyżowanie krów mlecznych z buhajami ras mięsnych, takimi jak Hereford, ma na celu poprawę cech jakościowych mięsa, co jest kluczowe w produkcji wołowiny. Rasa Hereford jest znana ze swojej efektywności w produkcji mięsa o wysokiej jakości, co wynika z jej doskonałego przyrostu masy oraz korzystnego stosunku mięsa do kości. Praktyczne zastosowanie krzyżowania z buhajem Hereford polega na uzyskaniu potomstwa, które łączy cechy mleczne krów z walorami mięsnymi Hereforda. Dzięki temu uzyskuje się cielęta, które są bardziej odporne na choroby, lepiej przyrastają, a także mają wyższy wskaźnik jakości mięsa. W wielu krajach, takich jak Stany Zjednoczone czy Australia, krzyżowanie to stało się standardową praktyką w hodowli bydła, co przyczynia się do wzrostu rentowności gospodarstw poprzez zwiększenie jakości produkowanej wołowiny oraz poprawę efektywności ekonomicznej. Włączenie buhaja Hereford do programu hodowlanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie kluczowe jest łączenie cech różnych ras, aby maksymalizować korzyści zarówno ekonomiczne, jak i produkcyjne.
Pytanie 39

Wskaż właściwą sekwencję przechodzenia pokarmu przez cztery kolejne odcinki układu pokarmowego, podczas trawienia u kozy?

A. Żwacz, czepiec, księgi, trawieniec
B. Trawieniec, czepiec, księgi, żwacz
C. Księgi, żwacz, czepiec, trawieniec
D. Czepiec, żwacz, księgi, trawieniec
Propozycje kolejności przechodzenia pokarmu przez cztery komory żołądka kozy, które nie zaczynają od żwacza, wskazują na fundamentalne nieporozumienia dotyczące anatomii i fizjologii układu pokarmowego przeżuwaczy. Żwacz jest pierwszym i największym odcinkiem żołądka, który pełni kluczową rolę w fermentacji pokarmu. Ignorowanie tej komory, jak w przypadku odpowiedzi, które wymieniają czepiec jako pierwszy, prowadzi do błędnej interpretacji procesu trawienia. Czepiec, będący drugą komorą, faktycznie działa jako separator, ale nie jest miejscem inicjacji trawienia, co oznacza, że nie może być pierwszym etapem. Podobnie, umieszczanie ksiąg przed żwaczem powoduje dodatkowe zamieszanie, ponieważ księgi są odpowiedzialne głównie za absorpcję wody i nie mogą być pierwszym miejscem, w którym pokarm się znajduje. Ważne jest, aby zrozumieć, że przeżuwacze są przystosowane do efektywnego wykorzystania włókien roślinnych, co jest możliwe dzięki tej specyficznej sekwencji przetwarzania pokarmu. W praktyce, zrozumienie tej sekwencji jest niezbędne dla prowadzenia efektywnej hodowli, zapewnienia odpowiednich warunków żywieniowych oraz maksymalizacji produkcji wartościowych składników odżywczych, takich jak mleko i mięso.
Pytanie 40

Dwunastnica znajduje się pomiędzy

A. jelitem biodrowym a jelitem ślepym
B. jelitem ślepym a okrężnicą
C. jelitem czczym a jelitem biodrowym
D. żołądkiem a jelitem cienkim
Dwunastnica, znana również jako duodenum, jest początkiem jelita cienkiego i znajduje się bezpośrednio po żołądku. Jej główną rolą jest kontynuacja procesu trawienia, który rozpoczyna się w żołądku, oraz wchłanianie substancji odżywczych. W dwunastnicy następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi, żółcią i sokiem jelitowym, co umożliwia dalsze trawienie. Zrozumienie lokalizacji dwunastnicy jest istotne nie tylko w kontekście anatomii, ale także w diagnostyce chorób układu pokarmowego, takich jak wrzody, zapalenie trzustki czy nowotwory. W praktyce klinicznej, znajomość tej lokalizacji pozwala na precyzyjniejsze wykonywanie procedur endoskopowych oraz biopsji. Ponadto, wiedza na temat funkcji dwunastnicy jest kluczowa w kontekście dietetyki, gdzie odpowiednie dostosowanie diety może wspierać zdrowie układu pokarmowego oraz poprawiać wchłanianie składników odżywczych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej