Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 07:57
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 08:09

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Wskaż obecnie najczęściej używaną skalę do określania czułości na światło matrycy lub filmu?

A. DIN
B. ASA
C. ISO
D. GOST
Odpowiedź ISO jest prawidłowa, ponieważ ISO (International Organization for Standardization) jest międzynarodowym standardem określającym czułość matryc i filmów fotograficznych na światło. Wartości ISO wskazują, jak bardzo materiał wrażliwy na światło, jak film lub matryca cyfrowa, reaguje na oświetlenie. Wyższa wartość ISO oznacza większą czułość na światło, co umożliwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych. Na przykład, przy ustawieniu ISO 1600, aparat będzie w stanie uchwycić więcej detali w ciemnych scenach, podczas gdy przy ISO 100 lepsze wyniki uzyskamy w jasnym świetle dziennym. W praktyce, profesjonalni fotografowie często dostosowują wartość ISO w zależności od sytuacji – w słabym oświetleniu zwiększają czułość, aby uniknąć rozmycia obrazu, natomiast w jasnych warunkach obniżają ją, aby zminimalizować szumy. Warto podkreślić, że standard ISO jest powszechnie akceptowany w branży fotograficznej i stanowi kluczowy element w procesie tworzenia zdjęć, a jego znajomość jest istotnym narzędziem w rękach każdego fotografa.
Pytanie 2

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego może być przeprowadzona dzięki procesowi

A. wywołania
B. utrwalania
C. kąpieli pośredniej
D. kąpieli końcowej
Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego jest kluczowym procesem w technologii fotograficznej, a jego realizacja odbywa się na etapie utrwalania. Utrwalanie to proces, w którym naświetlone materiały światłoczułe, zawierające halogenki srebra, są poddawane działaniu odpowiednich chemikaliów, co prowadzi do konwersji halogenków srebra w metaliczne srebro. W wyniku tego działania, obrazy uzyskane na materiale światłoczułym stają się trwałe i odporne na dalsze działanie światła. Przykładowo, w praktyce fotograficznej, proces ten najczęściej realizowany jest poprzez zanurzenie w roztworze utrwalacza, który skutecznie eliminuje nie naświetlone halogenki srebra, pozostawiając jedynie metaliczne srebro, które tworzy ostateczny obraz. Zgodnie ze standardami branżowymi, takie jak ISO 18911, proces utrwalania powinien przebiegać w kontrolowanych warunkach, co zapewnia wysoką jakość i trwałość zdjęć. W kontekście praktycznym, odpowiednie przygotowanie roztworów i ich temperatury jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów w procesie fotograficznym.
Pytanie 3

W jakim typie pomiaru światła czujnik rejestruje od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, a pozostałą część z innych obszarów?

A. W pomiarze punktowym
B. W pomiarze matrycowym
C. W pomiarze wielopunktowym
D. W pomiarze centralnie ważonym
Pomiar centralnie ważony jest techniką, która zbiera większość informacji świetlnych ze środkowej części kadru, skoncentrowując się na obszarze, gdzie najczęściej znajduje się główny obiekt fotografowany. Zwykle czujnik w tym trybie zbiera od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, co oznacza, że obszar ten ma największe znaczenie w obliczeniach ekspozycji. Dzięki temu pomiar ten jest szczególnie efektywny w fotografii portretowej lub przy zdjęciach, gdzie kluczowym elementem jest postać znajdująca się w centrum kadru. W praktyce, użycie tego trybu pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji, eliminując wpływ intensywnego światła lub ciemnych obszarów na brzegach kadru. W aparatach cyfrowych, tryb centralnie ważony jest preferowany w sytuacjach, gdzie obiekt jest wyraźnie zdefiniowany, a otoczenie ma mniejsze znaczenie. Warto znać tę technikę, gdyż jej zastosowanie może znacznie podnieść jakość zdjęć w wielu rodzajach fotografii, zwłaszcza w warunkach, gdzie kontrasty są wyraźne.
Pytanie 4

Kompozycja wzdłuż przekątnej jest formą kompozycji

A. spiralną
B. ukośną
C. poziomą
D. zamkniętą
Kompozycja po przekątnej, znana również jako kompozycja ukośna, odgrywa kluczową rolę w wielu dziedzinach sztuki, szczególnie w fotografii, malarstwie oraz projektowaniu graficznym. Przykładem może być fotografia krajobrazowa, gdzie umiejscowienie linii horyzontu na przekątnej kadru może prowadzić do bardziej dynamicznego i interesującego ujęcia. Kompozycja ukośna wprowadza ruch i energię, co jest szczególnie istotne w przypadku przedstawiania scen z dużą ilością szczegółów. W praktyce ustalając główne elementy obrazu zgodnie z liniami przekątnymi, twórcy mogą kierować wzrok widza, tworzyć napięcie oraz podkreślać istotne detale. W kontekście zasad kompozycji, takich jak zasada trójpodziału, wykorzystanie przekątnych wspiera naturalny sposób postrzegania obrazu przez odbiorcę. Wiedza na temat kompozycji ukośnej jest nieoceniona dla każdego, kto pragnie tworzyć wizualnie atrakcyjne prace, przestrzegając przy tym standardów estetycznych przyjętych w branży.
Pytanie 5

W programie możliwe jest stworzenie zdjęcia panoramicznego, wykonanie fotografii w technice HDR, a także stworzenie stykówki i animacji?

A. Adobe Lightroom
B. Paint
C. Gimp
D. Adobe Photoshop
Wybierając GIMP, Adobe Lightroom lub Paint, można napotkać szereg ograniczeń, które sprawiają, że te programy nie są odpowiednie do zaawansowanych technik edycyjnych, takich jak tworzenie zdjęć panoramicznych, HDR, stykówek oraz animacji. GIMP, choć jest darmowym oprogramowaniem, nie posiada tak rozwiniętych funkcji jak Photoshop, zwłaszcza w zakresie automatycznego łączenia zdjęć czy edycji HDR. W GIMPie można tworzyć panoramiczne obrazy, ale proces ten wymaga znacznie więcej ręcznej pracy i umiejętności technicznych, co nie jest praktyczne dla większości użytkowników. Adobe Lightroom, z kolei, koncentruje się głównie na zarządzaniu i edytowaniu zdjęć w formacie RAW, co sprawia, że jego funkcjonalność w zakresie tworzenia stykówek i animacji jest mocno ograniczona. Lightroom nie oferuje narzędzi do tworzenia animacji, co może być istotne dla profesjonalnych projektów. Paint to podstawowe narzędzie, które nie tylko nie obsługuje zaawansowanej edycji zdjęć, ale również brakuje mu jakichkolwiek funkcji do tworzenia stykówek czy animacji. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, że inne programy są równie skuteczne jak Photoshop, co w praktyce może ograniczyć kreatywność i efektywność pracy nad projektami fotograficznymi. Zrozumienie różnic między tymi programami jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego narzędzia do realizacji skomplikowanych zadań w obróbce graficznej.
Pytanie 6

Obraz, który charakteryzuje się dużymi zniekształceniami spowodowanymi przez dystorsję, powstaje przy wykorzystaniu obiektywu

A. rybie oko
B. standardowego
C. portretowego
D. długoogniskowego
Obiektyw typu rybie oko to specjalny rodzaj obiektywu szerokokątnego, który charakteryzuje się ekstremalnym kątem widzenia, zwykle wynoszącym od 180 do 220 stopni. Dzięki swojej konstrukcji, obiektywy te wprowadzają znaczące zniekształcenia, które są zamierzone i wykorzystywane w kreatywnej fotografii. Zniekształcenia te polegają na silnym zgięciu linii prostych oraz na powstawaniu efektu kulistego obrazu. Fotografia wykonana obiektywem rybie oko może być używana w różnych dziedzinach, w tym w architekturze, gdzie efekt ten może podkreślić przestronność wnętrz, a także w fotografii przyrodniczej i sportowej, gdzie uwydatnia dynamikę i ruch. Warto zwrócić uwagę, że obiektywy te są powszechnie stosowane w fotografii artystycznej, gdzie zniekształcenia są elementem wyrazu artystycznego, a także w filmach, gdzie dodają unikalnych efektów wizualnych. W przypadku pracy ze zdjęciami wykonanymi obiektywem rybie oko, ważne jest, aby mieć świadomość zasad postprodukcji, aby maksymalnie wykorzystać potencjał zniekształceń.
Pytanie 7

Aby wykonać portretowe zdjęcia studyjne aparatem małoobrazkowym, powinno się zastosować obiektyw portretowy o określonej długości ogniskowej

A. 50 mm
B. 120 mm
C. 18 mm
D. 80 mm
Wybór obiektywów o innych długościach ogniskowych, takich jak 50 mm, 18 mm czy 120 mm, może prowadzić do niepożądanych efektów w portretach. Obiektyw 50 mm, chociaż często stosowany w fotografii, może powodować zniekształcenie proporcji twarzy, zwłaszcza gdy jest używany z bliskiej odległości. Tego typu zniekształcenia są szczególnie widoczne w portretach, gdzie nadmierne uwydatnienie cech twarzy, takich jak nos, może niekorzystnie wpłynąć na odbiór zdjęcia. Z kolei obiektyw 18 mm, będący szerokokątnym obiektywem, daje jeszcze większe zniekształcenia, ponieważ przy tak krótkiej ogniskowej uzyskuje się efekty perspektywiczne, które są nieodpowiednie dla portretów. Tego typu obiektywy często powodują, że elementy znajdujące się bliżej kamery wydają się większe w porównaniu do tych oddalonych, co w fotografii portretowej jest niepożądane. Z kolei obiektyw 120 mm, mimo że może być użyty do portretów, w praktyce może wymagać większej odległości od modela, co może być niewygodne w małych pomieszczeniach lub w sytuacjach, gdzie intymność zdjęcia jest kluczowa. Takie zrozumienie długości ogniskowej i ich wpływu na obraz jest istotne dla każdego fotografa dążącego do doskonałości w swojej pracy.
Pytanie 8

W jakiej proporcji uzyskamy odbitkę pozytywową z filmu negatywowego podczas wykonywania kopiowania stykowego?

A. 1:2
B. 1:0
C. 2:1
D. 1:1
Odpowiedzi inne niż 1:1 są nieprawidłowe, ponieważ zakładają one niesłusznie, że skala kopiowania może być zmieniana w taki sposób, aby uzyskać odbitki o innej wielkości. Odpowiedzi takie jak 2:1 czy 1:2 sugerują, że podczas kopiowania można powiększać lub pomniejszać obraz, co jest niezgodne z zasadami kopiowania stykowego. W technice tej kluczowym aspektem jest zachowanie oryginalnych proporcji negatywu, co oznacza, że każda zmiana skali prowadzi do zniekształcenia obrazu. Ponadto, koncepcja skali 1:0, która sugeruje, że odbitka jest 'większa niż oryginał', jest sprzeczna z ideą kopiowania stykowego, gdzie nie dochodzi do zwiększania formatu. Typowym błędem myślowym jest mylenie przeznaczenia kopiowania stykowego z innymi technikami, takimi jak powiększanie, które zastosowano w obróbce zdjęć. Warto również zauważyć, że w praktyce fotograficznej i filmowej precyzyjne odwzorowanie detali jest nie tylko kwestią estetyki, ale również standardów jakości, które są niezbędne do zachowania autentyczności dzieł wizualnych.
Pytanie 9

Na jakim etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych dochodzi do redukcji halogenków srebra do srebra atomowego?

A. W etapie wywoływania
B. W etapie stabilizowania
C. W etapie utrwalania
D. W etapie dekoloryzacji
Etap wywoływania w procesie chemicznej obróbki materiałów fotograficznych jest kluczowy, ponieważ to właśnie w tym etapie następuje redukcja halogenków srebra do srebra atomowego. W tym procesie utlenione halogenki srebra, które są obecne na naświetlonym materiale światłoczułym, są przekształcane w metaliczne srebro. Reakcje te są katalizowane przez odpowiednie chemikalia, takie jak developer, który zawiera składniki redukujące. Dla przykładu, w tradycyjnych procesach wywoływania używa się rozwodnionego roztworu hydrochinonu lub metol, które skutecznie redukują halogenki srebra. W efekcie, na negatywie fotograficznym powstaje obraz, który jest złożony ze srebra metalicznego, co jest podstawą do dalszej obróbki, takiej jak wybielanie czy utrwalanie. Etap wywoływania jest więc fundamentalny dla uzyskania jakościowego obrazu, co potwierdzają standardy ISO związane z technikami fotograficznymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych warunków wywoływania dla jakości finalnego produktu.
Pytanie 10

Obiektyw powiększalnika z zanieczyszczoną soczewką, pokrytą drobnymi cząstkami kurzu, powinien być czyszczony przy użyciu

A. wody z mikrofibry
B. bibułki do tuszu oraz pędzelka
C. wody destylowanej z detergentem
D. pędzelka z gruszką
Pędzelek z gruszką jest najlepszym narzędziem do czyszczenia soczewek obiektywu powiększalnika, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu bez ryzyka zarysowania powierzchni. Gruszka umożliwia wydmuchanie powietrza, co skutecznie usuwa zanieczyszczenia, jednocześnie nie wprowadzając dodatkowych substancji, które mogłyby zaszkodzić optyce. W przeciwieństwie do innych metod, takich jak użycie wody, nie ma ryzyka wprowadzenia wilgoci, która mogłaby prowadzić do pleśni lub uszkodzenia powłok antyrefleksyjnych. Dobre praktyki w zakresie konserwacji sprzętu optycznego zalecają regularne czyszczenie obiektywów, aby zachować jakość obrazu, a pędzelek z gruszką jest idealnym rozwiązaniem w codziennej pielęgnacji. Użycie tego typu narzędzi jest powszechną metodą stosowaną w fotografii i optyce, gdzie zachowanie czystości optyki jest kluczowe dla uzyskania najlepszych rezultatów.
Pytanie 11

Aby zminimalizować odbicia i zwiększyć kontrast cieni w fotografii studyjnej przedmiotów codziennego użytku, warto wykorzystać blendę z powierzchnią

A. złotą
B. srebrną
C. białą
D. czarną
Użycie czarnej blendy w studyjnej fotografii przedmiotów użytkowych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w zakresie kontroli światła. Czarne powierzchnie absorbują światło, co pozwala na zniwelowanie odblasków oraz pogłębienie cieni, nadając obiektom głębię i wymiarowość. W praktyce, umieszczając czarną blendę w odpowiednim miejscu względem źródła światła, możemy znacząco wpłynąć na charakter zdjęcia, tworząc bardziej dramatyczne i wyraziste kompozycje. W przypadku fotografowania błyszczących przedmiotów, takich jak metal czy szkło, czarna blendy szczególnie przydaje się do eliminowania niepożądanych refleksów, które mogłyby zniekształcić obraz. Dodatkowo, wykorzystanie czarnej blendy jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają świadome zarządzanie światłem w celu osiągnięcia profesjonalnych rezultatów. Warto także eksperymentować z różnymi kątami i odległościami blendy, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.
Pytanie 12

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów
B. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła
C. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego
D. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego
Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.
Pytanie 13

W procesie druku solnego wykorzystuje się jako materiał światłoczuły

A. azotan srebra
B. chlorek srebra
C. bromek srebra
D. jodek srebra
Bromek srebra (AgBr) jest często stosowany w fotografii, jednak w kontekście druku solnego nie jest materiałem światłoczułym, który jest kluczowy dla tego procesu. Jodek srebra (AgI) również nie jest odpowiednią substancją w tym przypadku, mimo że ma swoje zastosowanie w innych technikach fotograficznych, takich jak niektóre rodzaje filmów. Azotan srebra (AgNO3) jest substancją chemiczną wykorzystywaną w różnych reakcjach, ale jako materiał światłoczuły w druku solnym nie ma zastosowania. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego materiału światłoczułego jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych efektów w druku. Często zdarza się, że osoby, które mają ograniczone doświadczenie w druku słonecznym, mogą mylić różne związki srebra, nie dostrzegając różnic w ich właściwościach fotochemicznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że skuteczność materiałów światłoczułych polega nie tylko na ich reakcji na światło, ale także na ich zdolności do wytwarzania stabilnych obrazów po naświetleniu. Dlatego kluczowe jest korzystanie z chlorku srebra, który ma udowodnioną efektywność i jakość w kontekście druku solnego. Praktyka pokazuje, że wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do nieudanych prób uzyskania odbitek, które nie spełniają oczekiwań artystycznych i technicznych.
Pytanie 14

Który z poniższych typów oświetlenia jest najbardziej odpowiedni do fotografii produktowej?

A. Softbox
B. Latarka
C. Światło żarowe
D. Światło neonowe
Softbox to narzędzie oświetleniowe, które jest niezbędne w fotografii produktowej. Jego główną zaletą jest możliwość uzyskania miękkiego, równomiernego światła, które minimalizuje ostre cienie oraz refleksy na fotografowanym obiekcie. Dzięki temu, produkty prezentują się bardziej profesjonalnie i atrakcyjnie. Softbox działa na zasadzie rozpraszania światła, co pozwala na kontrolowanie jego kierunku i intensywności. W praktyce oznacza to, że można go ustawić w taki sposób, aby najlepiej podkreślić cechy produktu, takie jak tekstura, kolor czy kształt. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie softboxów w fotografii produktowej jest standardem, zwłaszcza w e-commerce, gdzie jakość zdjęć ma bezpośredni wpływ na decyzje zakupowe klientów. Warto zainwestować w dobrej jakości softboxy, które są regulowane i łatwe w montażu, co pozwala na szybkie dostosowanie ustawień do różnych potrzeb fotograficznych. W praktyce, dobra kontrola oświetlenia może znacząco poprawić efektywność sesji zdjęciowej i wpłynąć na finalny rezultat.
Pytanie 15

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

Ilustracja do pytania
A. późnym popołudniem.
B. w samo południe.
C. po zachodzie słońca.
D. nocą.
Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka, jednak każda z nich opiera się na błędnych przesłankach dotyczących położenia słońca oraz charakterystyki cieni. Odpowiedź "w samo południe" jest niewłaściwa, ponieważ w tym czasie słońce znajduje się najwyżej na niebie, co skutkuje krótkimi, mocno pionowymi cieniami. Zjawisko to jest powszechnie znane i obserwowane w ciągu dnia. Odpowiedź "po zachodzie słońca" jest również niepoprawna, jako że w tej sytuacji światło słoneczne znika, a cienie stają się mniej widoczne, a niebo zaczyna ciemnieć. Ostatnia z odpowiedzi, "nocą", jest całkowicie sprzeczna z przedstawionym obrazem, ponieważ w nocy brakuje naturalnego światła słonecznego, a wszelkie cienie są minimalne i trudne do zauważenia. Warto pamiętać, że poprawne rozumienie zjawisk świetlnych i ich wpływu na postrzeganie otoczenia jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym architekturze, urbanistyce oraz fotografii. Analiza kątów padania promieni słonecznych jest również istotna przy projektowaniu budynków, aby maksymalnie wykorzystać naturalne światło, co przekłada się na efektywność energetyczną i komfort użytkowania. Dlatego tak ważne jest, aby podejmowane decyzje były oparte na solidnych podstawach naukowych i praktycznych obserwacjach.
Pytanie 16

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. P
B. M
C. S
D. A
Odpowiedź S oznacza tryb automatyki z preselekcją czasu otwarcia migawki, co jest istotnym aspektem w fotografii cyfrowej. W tym trybie fotograf ma możliwość ustalenia czasu otwarcia migawki, a aparat dobiera odpowiednią wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotograficy chcą uchwycić ruch, na przykład w przypadku sportów lub dynamicznych scen. Wybierając czas migawki, użytkownik może kontrolować efekt rozmycia ruchu - krótsze czasy migawki (np. 1/1000 sekundy) pozwalają na zamrożenie akcji, podczas gdy dłuższe czasy (np. 1/30 sekundy) mogą wprowadzać efekt ruchu. Wartości te są zgodne z dobrymi praktykami w fotografii, co pozwala na artystyczne wyrażanie się poprzez kontrolę nad parametrami ekspozycji. Tryb S jest popularny wśród zaawansowanych fotografów, którzy chcą mieć większą kontrolę nad swoimi zdjęciami.
Pytanie 17

W profesjonalnym procesie kalibracji kolorów parametr whitepoint oznacza

A. punkt odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu
B. maksymalną wartość luminancji osiąganą przez monitor
C. najjaśniejszy punkt na krzywej gamma monitora
D. temperaturę barwową określającą wygląd bieli na urządzeniu wyjściowym
Zrozumienie, czym jest parametr whitepoint, jest kluczowe w kontekście kalibracji kolorów. Wybór punktu odniesienia do korekcji balansu bieli na zdjęciu, choć związany z poprawnym odwzorowaniem kolorów, nie oddaje istoty whitepoint. Balans bieli to proces, który ma na celu dostosowanie kolorów w obrazie, aby neutralne kolory były wiernie odwzorowane, ale nie jest to to samo, co określenie bieli na poziomie sprzętowym. Kolejna niepoprawna koncepcja, mówiąca o najjaśniejszym punkcie na krzywej gamma monitora, prowadzi do mylnego wrażenia, że whitepoint odnosi się do luminancji. W rzeczywistości gamma to krzywa, która opisuje, jak luminancja jest przekształcana w sygnale wyświetlanym przez monitor, a nie bezpośrednio definiuje jego whitepoint. Co więcej, maksymalna wartość luminancji osiągana przez monitor to kwestia wydajności wyświetlacza, a nie parametru określającego biel. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowego postrzegania kolorów w projektach graficznych czy fotograficznych. Właściwe ustawienia whitepoint mają ogromne znaczenie dla spójności kolorystycznej, dlatego warto poświęcić czas na ich dokładne zrozumienie i kalibrację.
Pytanie 18

Czujnik typu stacked CMOS w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne
B. zwiększoną czułością na promieniowanie podczerwone
C. zmniejszonym zużyciem energii przy tych samych parametrach
D. warstwową budową z wbudowaną pamięcią i przetwornikiem A/C
Choć zwiększona czułość na promieniowanie podczerwone może być właściwością niektórych czujników, nie jest charakterystyczna dla stacked CMOS. Ten typ czujnika przede wszystkim skupia się na architekturze warstwowej, a nie na specyficznych właściwościach związanych z czułością na różne zakresy promieniowania. Niekiedy można mylić czułość czujników CMOS z ich zdolnością do rejestrowania obrazów w różnych warunkach oświetleniowych, co może prowadzić do nieporozumień. Zmniejszone zużycie energii przy tych samych parametrach to również nie jest kluczowa cecha stacked CMOS. Choć nowoczesne technologie dążą do optymalizacji zużycia energii, sama konstrukcja stacked CMOS nie gwarantuje tego bezpośrednio. Z kolei zwiększona odporność na uszkodzenia mechaniczne nie jest typowa dla tego typu czujników. Przykłady zastosowań czujników CMOS pokazują, że ich trwałość w dużej mierze zależy od zastosowanych materiałów i konstrukcji w danym urządzeniu, a nie tylko od samego typu czujnika. Warto zwrócić uwagę, że błędne przekonania mogą wynikać z ogólnego postrzegania technologii CMOS jako nowoczesnych i efektywnych, co nie zawsze przekłada się na konkretne właściwości poszczególnych modeli.
Pytanie 19

Które z poniższych urządzeń służy do pomiaru współczynnika odbicia światła od powierzchni?

A. Eksponometr
B. Dalmierz
C. Reflektometr
D. Tachometr
Tachometr, dalmierz i eksponometr to urządzenia, które mają różne zastosowania, ale nie są przeznaczone do pomiaru współczynnika odbicia światła. Tachometr służy do pomiaru prędkości ruchu obiektów oraz do określania odległości na podstawie czasu przebytego przez dany obiekt. Jego zastosowanie występuje głównie w geodezji i budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary prędkości są kluczowe. Dalmierz, z kolei, jest stosowany do pomiaru odległości, zazwyczaj przy użyciu technologii laserowej lub ultradźwiękowej. W kontekście pomiarów optycznych jego rola jest ograniczona, ponieważ nie analizuje on właściwości odbicia światła. Eksponometr to urządzenie używane w fotografii do pomiaru ilości światła, które pada na powierzchnię. To także nie ma związku z pomiarem odbicia, a raczej z ekspozycją obrazu. Powszechnym błędem jest mylenie tych rodzajów urządzeń oraz ich funkcji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każde z tych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie pokrywa się z funkcją reflektometru. Często przy wyborze odpowiedniego narzędzia do pomiarów użytkownicy mogą się mylić, jeśli nie są świadomi różnic między nimi. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tych urządzeń jest kluczowe, aby uzyskać dokładne i wiarygodne wyniki pomiarów w praktyce.
Pytanie 20

Technika focus stacking w fotografii cyfrowej służy do

A. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO
B. uzyskania efektu rozmytego ruchu na zdjęciu
C. zwiększenia głębi ostrości przez połączenie wielu zdjęć
D. tworzenia zdjęć panoramicznych o wysokiej rozdzielczości
Podczas analizy pozostałych opcji, warto zauważyć, że efekt rozmytego ruchu na zdjęciu nie jest związany z techniką focus stacking. Ten efekt osiąga się zazwyczaj poprzez zastosowanie długiego czasu naświetlania, co pozwala uchwycić ruch obiektów w kadrze. Jest to zupełnie inna technika, która ma na celu stworzenie artystycznego efektu, a nie zwiększenie głębi ostrości. Dodatkowo, wspomniana redukcja szumów przy wysokich wartościach ISO jest osiągana poprzez różne metody, takie jak postprocessowanie zdjęć w programach graficznych. Nie ma to związku z łączeniem zdjęć o różnej ostrości, a raczej z obróbką jednego zdjęcia. Ostatnia z opcji, tworzenie zdjęć panoramicznych o wysokiej rozdzielczości, również nie odnosi się do focus stacking. Panoramy uzyskuje się poprzez łączenie zdjęć, ale w kontekście szerokiego kadru, a nie głębi ostrości. W całym tym kontekście, kluczowym błędem jest mylenie technik, które mają różne cele i zastosowania. Focus stacking jest konkretną techniką stosowaną dla uzyskania detali w zdjęciach, a nie dla efektów związanych z ruchem czy szumem.
Pytanie 21

Fotografia podlega ochronie prawa autorskiego, gdy

A. stanowi formę komunikatu pozbawionego cech indywidualnych
B. jest oryginalna i odzwierciedla twórczość intelektualną twórcy
C. jest traktowana jako zwykła informacja prasowa
D. jest powielana i publikowana bez ograniczeń
Fotografia jest objęta prawem autorskim, gdy wykazuje cechy oryginalności i twórczości intelektualnej autora. To oznacza, że musi być rezultatem indywidualnego spojrzenia na otaczający świat, a nie jedynie prostą rejestracją rzeczywistości. Na przykład, zdjęcie wykonane z unikalnej perspektywy, które uwiecznia nie tylko przedmiot, ale także emocje i kontekst, będzie chronione prawem autorskim. Przykłady zastosowania to zdjęcia artystyczne, które są tworzone z myślą o ekspresji artystycznej, a także fotografie dokumentalne, gdzie autor ma na celu przedstawienie swojego punktu widzenia na dany temat. W branży fotograficznej ważne jest, aby twórcy wiedzieli, że oryginalność ich pracy nie tylko przyczynia się do ochrony prawnej, ale również wpływa na wartość rynkową ich dzieł. Podczas publikacji lub sprzedaży fotografii, znajomość przepisów prawa autorskiego oraz umiejętność udowodnienia oryginalności może być kluczowa w przypadku sporów dotyczących naruszenia praw.
Pytanie 22

W cyfrowym procesie postprodukcji określenie "clipping" oznacza

A. usuwanie niepożądanych elementów ze zdjęcia
B. proces kadrowania obrazu do określonego formatu
C. utratę detali w prześwietlonych lub niedoświetlonych obszarach
D. dodawanie efektów specjalnych do fotografii
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i praktyk w cyfrowej postprodukcji. Proces kadrowania obrazu do określonego formatu, choć ważny, nie ma nic wspólnego z clippingiem. Kadrowanie to technika, która polega na selektywnym wybieraniu fragmentu obrazu, co nie wpływa na utratę detali w jasnych lub ciemnych obszarach. Usuwanie niepożądanych elementów ze zdjęcia jest również osobnym procesem, który może polegać na retuszu czy edytowaniu, ale nie dotyczy bezpośrednio problemów z clippingiem, które są związane z zakresami tonalnymi. Dodawanie efektów specjalnych do fotografii, mimo że jest częścią postprodukcji, również nie odnosi się do zjawiska clippingu, które jest ściśle związane z jasnością i kontrastem. Różne podejścia do postprodukcji wymagają zrozumienia, jak wartości jasności i kolorów są interpretowane przez programy graficzne i jak mogą wpływać na końcowy efekt wizualny. Zrozumienie clippingu jest kluczowe dla fotografa czy videografa, ponieważ unikanie tego zjawiska pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu i zachowanie detali, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to ignorowanie podstawowych zasad ekspozycji oraz nieznajomość różnic między różnymi procesami edycyjnymi.
Pytanie 23

Korekcja zniekształceń perspektywy występujących w zdjęciach wysokich budynków architektonicznych jest możliwa dzięki zastosowaniu przy fotografowaniu obiektywu

A. lustrzanego
B. fisheye
C. tilt-shift
D. asferycznego
Obiektyw tilt-shift jest specjalistycznym narzędziem przeznaczonym do korekcji zniekształceń perspektywistycznych, które często występują przy fotografowaniu wysokich budynków i innych obiektów architektonicznych. Dzięki możliwości regulacji kąta nachylenia (tilt) i przesunięcia (shift), fotografowie mogą dostosować perspektywę zdjęcia, minimalizując efekt 'zbiegania się' linii pionowych, co jest typowe dla tradycyjnych obiektywów. Przykładowo, podczas fotografowania wieżowców, zastosowanie obiektywu tilt-shift pozwala uzyskać bardziej naturalny wygląd architektury, co jest istotne w fotografii architektonicznej. W praktyce, fotografowie często korzystają z obiektywów tilt-shift w projektach związanych z dokumentacją budowlaną lub w pracy z architektami, gdzie precyzyjne odwzorowanie proporcji jest kluczowe. Standardy branżowe zalecają użycie takich obiektywów w celu uzyskania wysokiej jakości zdjęć, które dobrze oddają rzeczywiste wymiary obiektów, co jest niezbędne w analizach i prezentacjach architektonicznych.
Pytanie 24

W profesjonalnym procesie skanowania slajdów i negatywów współczynnik Dmax określa

A. maksymalną głębię kolorów wyrażoną w bitach
B. maksymalny rozmiar skanowanego oryginału
C. maksymalną gęstość optyczną, jaką skaner może poprawnie odczytać
D. maksymalną rozdzielczość skanowania wyrażoną w dpi
Odpowiedzi, które określają maksymalną rozdzielczość skanowania, maksymalny rozmiar skanowanego oryginału oraz maksymalną głębię kolorów, zawierają istotne nieporozumienia dotyczące definicji Dmax. Rozdzielczość skanowania, wyrażana w dpi (punktach na cal), odnosi się do szczegółowości obrazu, a nie do zdolności odczytu gęstości optycznej. Jest to kluczowy parametr, ale nie ma bezpośredniego związku z Dmax. Również maksymalny rozmiar skanowanego oryginału dotyczy przede wszystkim fizycznych wymiarów materiałów, które skanery mogą obsługiwać, co nie wpływa na ich zdolność do odczytu gęstości optycznej. Z kolei głębia kolorów, mierzona w bitach, wskazuje na ilość kolorów, które skaner może zarejestrować w jednym pikselu, co także nie jest bezpośrednio związane z Dmax. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu do konkretnego zadania. W praktyce, nie każdy skaner o wysokiej rozdzielczości będzie miał dobrą gęstość Dmax, co może skutkować utratą jakości obrazu, zwłaszcza w przypadku skanowania negatywów czy slajdów. Dbanie o zrozumienie tych specyfikacji jest istotne w pracy profesjonalisty w zakresie cyfrowej obróbki obrazu.
Pytanie 25

Jaką wartość ma ogniskowa standardowego obiektywu w aparacie średnioformatowym?

A. 80 mm
B. 180 mm
C. 18 mm
D. 50 mm
Ogniskowa obiektywu standardowego dla aparatu średnioformatowego wynosi zazwyczaj 80 mm, co odpowiada kątowi widzenia zbliżonemu do ludzkiego oka. Obiektywy o takiej ogniskowej są idealne do szerokiego zakresu fotografii, od portretów po fotografię krajobrazową. Dzięki dobrze zbalansowanej ogniskowej, obiektyw ten umożliwia uzyskanie naturalnych proporcji w obrazie, co jest kluczowe w przypadku portretów, gdzie istotne jest przedstawienie modeli w realistyczny sposób. W praktyce obiektywy 80 mm są często wykorzystywane w studiach fotograficznych, jako że pozwalają na osiągnięcie efektu pięknego bokeh przy odpowiednim otworze przysłony, co dodaje głębi zdjęciom. W kontekście standardów branżowych, aparat średnioformatowy z obiektywem o tej ogniskowej może być uważany za wszechstronny wybór, zdolny do uchwycenia detali oraz szerokich kompozycji w wysokiej jakości. Kluczowym elementem jest również świadomość, że w przypadku aparatów średnioformatowych, ogniskowa 80 mm jest bardziej zbliżona do 50 mm w formacie małoobrazkowym, co czyni ją wygodną dla fotografów przyzwyczajonych do pracy z mniejszymi matrycami.
Pytanie 26

Rejestrację obrazów w technologii HDR należy wykonać, gdy

A. zakres tonalny fotografowanej sceny jest mniejszy od zakresu tonalnego przenoszonego przez matrycę
B. konieczne jest zastosowanie formatu RAW przy zdjęciach
C. zakres tonalny fotografowanej sceny przewyższa zakres tonalny przenoszony przez matrycę
D. konieczne jest wykorzystanie bracketingu głębi ostrości
Koncepcja bracketingu głębi ostrości nie ma bezpośredniego związku z techniką HDR. Bracketing głębi ostrości polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi punktami ustawienia ostrości, co jest użyteczne w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać idealnie ostry obraz na różnych płaszczyznach. Zastosowanie tej techniki w przypadku scen o dużym kontraście tonalnym, które wymagałyby HDR, byłoby błędne. Z kolei stwierdzenie, że rozpiętość tonalna fotografowanej sceny jest mniejsza od rozpiętości tonalnej przenoszonej przez matrycę, jest mylące, ponieważ w takich warunkach nie zachodzi potrzeba rejestracji HDR. W przypadku scen, gdzie rozpiętość tonalna jest mniejsza, standardowe zdjęcia powinny być wystarczające. Co więcej, pomysł, że aby uzyskać HDR, wystarczy użycie formatu RAW, jest uproszczeniem, gdyż kluczowym aspektem pozostaje różnica w ekspozycji między zdjęciami, a nie sam format pliku. Dla efektywnego uchwycenia detali w szerokim zakresie tonalnym, konieczne jest zrozumienie, że HDR to nie tylko kwestia formatu, ale przede wszystkim odpowiedniego zarządzania ekspozycją i kompozycją obrazu.
Pytanie 27

Jakie działania konserwacyjne są niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym?

A. narażanie akumulatora na działanie promieni słonecznych
B. narażanie akumulatora na wysokie temperatury
C. dbanie o czystość styków w komorze akumulatora
D. zapewnienie zmiennej temperatury w komorze akumulatora
Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym. Zanieczyszczone styki mogą prowadzić do słabego kontaktu, co skutkuje niestabilnym zasilaniem, a w konsekwencji do nieprawidłowego działania aparatu. Regularne czyszczenie styków pozwala na usunięcie osadów, kurzu oraz innych zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na przewodnictwo elektryczne. Warto stosować odpowiednie środki czyszczące i narzędzia, takie jak miękkie szczoteczki i spraye do czyszczenia kontaktów, aby nie uszkodzić delikatnych elementów. Przestrzeganie tej zasady to nie tylko dobry nawyk konserwacyjny, ale także zgodność z praktykami zalecanymi przez producentów sprzętu fotograficznego, co wydłuża żywotność akumulatora i poprawia ogólną wydajność aparatu. Regularne przeglądy i dbałość o czystość styków powinny być częścią rutynowej konserwacji sprzętu fotograficznego.
Pytanie 28

Błąd obrazu, którego nie można skorygować w trakcie edycji cyfrowej, to błąd

A. balansu bieli
B. ostrości
C. perspektywy
D. kadru
Odpowiedź "ostrości" jest poprawna, ponieważ błąd ostrości w obrazie jest błędem, którego nie można skorygować podczas obróbki cyfrowej. Ostry obraz jest kluczowy w fotografii, ponieważ wpływa na percepcję detali i ogólną jakość obrazu. Gdy zdjęcie jest nieostre, najczęściej wynika to z niewłaściwego ustawienia ostrości w momencie wykonywania zdjęcia, co skutkuje utratą informacji o detalach. W przeciwieństwie do błędów kadrowania, balansu bieli czy perspektywy, które można poprawić za pomocą programów do edycji zdjęć, błąd ostrości skutkuje trwale gorszą jakością obrazu. Chociaż istnieją techniki do prób poprawy nieostrych zdjęć, takie jak zwiększenie kontrastu lub użycie narzędzi do wyostrzania, nie przywracają one pierwotnych szczegółów. Przykładem może być zastosowanie filtru wyostrzającego, który może poprawić postrzeganą ostrość, lecz nie przywróci utraconych detali. Ważne jest, aby unikać sytuacji prowadzących do nieostrości, poprzez odpowiednie ustawienie aparatu, użycie statywu w przypadku długich czasów otwarcia migawki oraz dbanie o prawidłowe naświetlenie. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla fotografów, którzy pragną uzyskać jak najwyższą jakość swoich prac.
Pytanie 29

Jaki jest czas synchronizacji otwarcia migawki z lampą błyskową w studio?

A. 1/125 s
B. 1/30 s
C. 1/1600 s
D. 1/500 s
Czas synchronizacji otwarcia migawki z lampą błyskową studyjną wynoszący 1/125 s jest standardem w fotografii, który zapewnia optymalne warunki do uzyskania prawidłowego naświetlenia zdjęcia. W momencie, gdy migawka jest otwarta, lampa błyskowa emituje błysk światła, co pozwala na oświetlenie obiektu fotografowanego. Ustalony czas synchronizacji 1/125 s jest wynikiem obliczeń mających na celu maksymalizację efektywności lampy błyskowej, przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka powstania niedoświetlonych lub prześwietlonych obszarów zdjęcia. W praktyce oznacza to, że w przypadku dłuższych czasów otwarcia migawki, takich jak 1/30 s czy 1/500 s, lampa błyskowa może nie zadziałać w pełni, co prowadzi do niewłaściwego naświetlenia. Użycie 1/1600 s skutkuje tym, że lampa błyskowa może nie zdążyć wyemitować światła w tym krótkim czasie, co skutkuje ciemnym zdjęciem. W studiu fotograficznym, gdzie oświetlenie jest kluczowe, przestrzeganie tego standardu pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów i jest powszechnie uznawane za najlepszą praktykę.
Pytanie 30

Publikacja wizerunku znanej osoby na stronie internetowej w trakcie sprawowania funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia
B. nie wymaga uzyskania od danej osoby pisemnej zgody
C. wymaga uzyskania pisemnej zgody od danej osoby
D. wymaga dokonania zapłaty osobie za użycie wizerunku
Rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej podczas pełnienia przez nią funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody tej osoby, co jest zgodne z zasadami ochrony wizerunku w polskim prawodawstwie. Wizerunek osoby publicznej, gdy ta wykonuje swoje obowiązki publiczne, może być wykorzystywany w celach informacyjnych lub edukacyjnych, a także w kontekście działalności publicznej. Przykładem może być relacja z wydarzenia, w którym uczestniczy polityk lub celebryta, gdzie ich wizerunek jest częścią ogólnego opisu sytuacji. Ważne jest jednak, aby takie publikacje nie były wykorzystywane do celów komercyjnych bez zgody danej osoby. Dobre praktyki w tej dziedzinie nakazują, aby zawsze zachować szacunek dla prywatności i dobrego imienia osób publicznych, nawet jeżeli prawo nie wymaga formalnych zgód.
Pytanie 31

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. stempel
B. gradient
C. ołówek
D. aerograf
Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.
Pytanie 32

Jakie właściwości użytkowe wielkoformatowego aparatu miechowego umożliwiają korygowanie zniekształceń perspektywicznych w fotografii budynków?

A. Rodzaj rejestrowanego obrazu
B. Wymienialne obiektywy
C. Kąt nachylenia czołówki i matówki
D. Wyciąg miecha
Pozostałe odpowiedzi są związane z funkcjami aparatów miażdżących, ale nie dotyczą korekcji zniekształceń perspektywy. Format obrazu może być ważny dla jakości zdjęcia, ale nie zmienia tego, jak perspektywa wygląda na fotce. Jaki film czy matryca są używane, to bardziej wpływa na rozdzielczość, a nie na perspektywę. Wyciąg miecha też nie poprawia perspektywy, bardziej chodzi o różne odległości ogniskowe i głębię ostrości. Na koniec, wymienne obiektywy mogą mieć inne ogniskowe, ale to nie jest rozwiązanie dla problemów z perspektywą. W architekturze kluczowe jest zrozumienie, że perspektywa to kwestia geometrii aparatu. Czasami mylimy różne sprzęty z ich funkcjami, co może prowadzić do nieporozumień.
Pytanie 33

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/2,8
B. f/5,6
C. f/22
D. f/11
Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.
Pytanie 34

Aparat cyfrowy pełnoklatkowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach

A. 24 x 36 mm
B. 23,6 x 15,7 mm
C. 17,3 x 13 mm
D. 22,2 x 14,8 mm
Pełnoklatkowy aparat cyfrowy charakteryzuje się matrycą o wymiarach 24 x 36 mm, co odpowiada standardowi formatu 35 mm, powszechnie stosowanemu w fotografii analogowej. Ten rozmiar matrycy umożliwia uzyskanie szerszego kąta widzenia oraz lepszej głębi ostrości w porównaniu do mniejszych matryc, co jest szczególnie istotne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Dzięki pełnoklatkowemu formatowi możliwe jest też lepsze odwzorowanie szczegółów oraz mniejsze szumy w warunkach słabego oświetlenia, co czyni go preferowanym wyborem wśród profesjonalnych fotografów. Przykładem zastosowania pełnoklatkowych aparatów są sesje zdjęciowe w plenerze, gdzie wymagane jest uchwycenie detali oraz kolorów. Warto również zauważyć, że obiektywy zaprojektowane do współpracy z tym formatem oferują większą wszechstronność i lepsze osiągi optyczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.
Pytanie 35

Czym są pierścienie Newtona?

A. zjawisko zachodzące podczas robienia zdjęć "pod światło"
B. źródło światła w lampach błyskowych z pierścieniami
C. rodzaj pierścieni pośrednich wykorzystywanych w makrofotografii
D. zjawisko zachodzące przy kopiowaniu z użyciem powiększalnika
Zrozumienie zjawiska pierścieni Newtona jest kluczowe w optyce, jednak odpowiedzi sugerujące inne interpretacje tego zjawiska są mylące i nieadekwatne. Przykładowo, pierwsza odpowiedź sugeruje, że pierścienie Newtona to efekt fotografowania 'pod światło', co jest nieprecyzyjne. Fotografowanie pod światło może prowadzić do prześwietlenia obrazu lub niepożądanych odblasków, ale nie ma bezpośredniego związku z interferencyjnymi pierścieniami, które są wynikiem nakładania się fal świetlnych. Druga odpowiedź wspomina o typie pierścieni pośrednich w makrofotografii, co również jest błędne. W makrofotografii pierścienie są używane jako narzędzia do oświetlenia obiektów, co nie ma związku z interferencją światła ani z pierścieniami Newtona. Ostatnia odpowiedź, która sugeruje, że pierścienie Newtona są źródłem światła w lampach błyskowych, myli pojęcia, ponieważ pierścienie te są efektem optycznym, a nie źródłem światła. W rzeczywistości źródła światła w lampach błyskowych generują światło, które może być używane w różnych technikach fotograficznych, ale to nie odnosi się do specyfiki pierścieni Newtona. Takie nieścisłości mogą prowadzić do błędnych wniosków i utrudniać naukę oraz zastosowanie wiedzy w praktyce optycznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się sprzętem fotograficznym oraz dla efektywnego uczenia się o zjawiskach optycznych.
Pytanie 36

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 120 o niskiej kontrastowości
B. format 135 o niskiej kontrastowości
C. format 120 o wysokiej kontrastowości
D. format 135 o wysokiej kontrastowości
Odpowiedź, że 'typ 135 o małej kontrastowości' jest dobra, bo taki film świetnie sprawdza się w portretach z szerokim zakresem tonalnym. Z mojego doświadczenia, daje on fajne, naturalne przejścia między cieniami a światłami, co jest mega ważne w tej dziedzinie. Używając takiego filmu, fotografowie mogą lepiej uchwycić różnice w tonach skóry, co przy portretach jest kluczowe. Często wybiera się go, gdy oświetlenie jest równomierne, na przykład w studiu lub przy rozproszonym świetle. Takie filmy są też lepsze do obróbki, więc można zrobić więcej w postprodukcji. Dużo profesjonalnych fotografów korzysta z tych negatywów, bo dobrze się na nich pracuje.
Pytanie 37

Zjawisko dyfrakcji wpływające na pogorszenie jakości zdjęcia pojawia się przy

A. długich czasach naświetlania (powyżej 1 s)
B. bardzo małych otworach przysłony (f/22 i mniejszych)
C. bardzo dużych otworach przysłony (f/1.4 i większych)
D. wysokich wartościach czułości ISO (powyżej 3200)
Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że duże otwory przysłony, takie jak f/1.4, mogą powodować problemy z jakością obrazu, ale w rzeczywistości to nieprawda. Duże otwory przysłony skutkują mniejszą głębią ostrości, co może być pożądane w portretach, gdzie tło powinno być rozmyte. To, co może wpływać na jakość, to aberracje optyczne, a nie dyfrakcja. Czas naświetlania, nawet bardzo długi, nie wpływa na dyfrakcję, lecz na możliwość uzyskania ruchu w kadrze lub szumy. Wysokie wartości ISO, powyżej 3200, zazwyczaj prowadzą do pojawienia się szumów, ale nie mają związku z zjawiskiem dyfrakcji. Często błędnie przyjmuje się, że wszystkie te czynniki wpływają na ostrość zdjęcia w ten sam sposób, co dyfrakcja, podczas gdy w rzeczywistości każda z tych koncepcji ma swoje unikalne podłoże fizyczne i praktyczne zastosowanie. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne ustawienia aparatu wpływają na wynik końcowy, aby świadomie dobierać odpowiednie parametry do pożądanych efektów, a nie stosować ogólne zasady, które mogą wprowadzać w błąd.
Pytanie 38

Podczas robienia czarno-białych fotografii górskiego krajobrazu, aby osiągnąć efekt podkreślenia chmur, przyciemnienia nieba i uzyskania burzowego klimatu, należy wykorzystać filtr

A. czerwony
B. zielony
C. szary
D. niebieski
Filtry w fotografii dopełniają kompozycję, ale nie każde ich zastosowanie przynosi zamierzony efekt. Odpowiedzi niebieski i zielony są często mylone z filtrami, które mają za zadanie zmieniać nasycenie barw, a nie przyciemniać niebo. Niebieski filtr, na przykład, może wprowadzać zbyt wiele niebieskiego światła do zdjęcia, co nie pomaga w uzyskaniu dramatyzmu, a wręcz przeciwnie, sprawia, że niebo staje się bardziej jasne i mniej kontrastowe. Zielony filtr przyczynia się do wzmocnienia zieleni w krajobrazie, co w kontekście górskim, gdzie dominują szarości, nie jest skutecznym wyborem, jeśli celem jest uwydatnienie chmur. Z kolei szary filtr, który jest powszechnie stosowany w fotografii, służy głównie do kontrolowania ekspozycji i nie wpływa na kolory w taki sposób, aby wydobywać szczegóły chmur. Działanie takich filtrów opiera się na niepełnym zrozumieniu ich właściwości. Warto również zaznaczyć, że przeważnie filtry kolorowe stosuje się w specyficznych sytuacjach, a ich wybór powinien być przemyślany w kontekście zamierzonych efektów wizualnych, co w praktyce oznacza, że wybór filtra musi być dostosowany do konkretnej sceny fotograficznej.
Pytanie 39

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości w formacie 30/40 cm, należy użyć aparatu z matrycą

A. 4 megapikselową
B. 2 megapikselową
C. 8 megapikselową
D. 3 megapikselową
Aby uzyskać zdjęcia o wymiarach 30x40 cm w dobrej jakości, konieczne jest zastosowanie aparatu z matrycą o rozdzielczości co najmniej 8 megapikseli. Taka matryca pozwala na uzyskanie zdjęć o wysokiej szczegółowości i ostrości. Przy wymiarach 30x40 cm, które odpowiadają rozmiarowi standardowego odbitki fotograficznej, zaleca się, aby liczba pikseli wynosiła co najmniej 2400x3000, co daje 7,2 megapikseli. Jednak aby zapewnić dodatkowy margines jakości, który jest szczególnie istotny w przypadku drukowania, 8 megapikseli jest optymalnym wyborem. W praktyce, aparaty z tą rozdzielczością są powszechnie dostępne, a ich zdjęcia nadają się zarówno do użytku domowego, jak i profesjonalnego. Przykładem zastosowania takiej technologii może być fotografia portretowa, gdzie szczegóły twarzy są kluczowe, czy fotografia krajobrazowa, gdzie detale w tle mogą znacząco wpłynąć na estetykę odbitki. Użycie aparatu z odpowiednią matrycą zapewnia również lepszą jakość w trudnych warunkach oświetleniowych, co ma zasadnicze znaczenie w fotografii artystycznej.
Pytanie 40

Jaki format pozwala na zapisanie wielobarwnego obrazu w trybie CMYK z wykorzystaniem kompresji bezstratnej?

A. CDR
B. GIF
C. TIFF
D. PNG
Wybór formatu PNG może wydawać się kuszący, ponieważ również obsługuje kompresję bezstratną, jednakże nie jest on przystosowany do pracy w trybie CMYK, co ogranicza jego zastosowanie w profesjonalnym druku. PNG jest zoptymalizowany dla aplikacji internetowych oraz grafiki komputerowej, gdzie przeważnie używa się przestrzeni kolorów RGB, co wyklucza go z profesjonalnych zadań związanych z drukiem. Z kolei format CDR, używany w programie CorelDRAW, jest zamkniętym formatem, który nie jest standardem w branży i nie wspiera uniwersalnego otwierania przez różnorodne aplikacje graficzne, co czyni go mniej praktycznym w kontekście współpracy i wymiany plików. GIF, z drugiej strony, jest formatem zoptymalizowanym do przechowywania prostych grafik i animacji, obsługując jedynie 256 kolorów, co czyni go całkowicie nieodpowiednim dla wielobarwnych obrazów w trybie CMYK. Dlatego błędne jest zakładanie, że te formaty mogą spełniać wymagania profesjonalnego druku; ich ograniczenia sprawiają, że są stosowane głównie w innych kontekstach, takich jak obrazowanie webowe czy podstawowa grafika komputerowa. Współczesne standardy wymuszają na projektantach korzystanie z bardziej odpowiednich formatów, takich jak TIFF, aby zapewnić jakość i zgodność w procesie druku.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej