Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 15 czerwca 2025 23:11
Data zakończenia: 15 czerwca 2025 23:33

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który typ cegieł charakteryzuje się wysoką odpornością na oddziaływanie warunków atmosferycznych?

A. Sylikatowe

B. Klinkierowe

C. Ceramiczne pełne

D. Poryzowane

Cegły klinkierowe charakteryzują się wyjątkową odpornością na działanie czynników atmosferycznych, co czyni je idealnym materiałem budowlanym do zastosowań zewnętrznych. Wytwarzane są z wysokiej jakości gliny, która jest wypalana w wysokotemperaturowych piecach, co prowadzi do ich twardości i niskiej porowatości. Dzięki tym właściwościom, cegły klinkierowe nie tylko doskonale znoszą zmiany temperatury, ale również są odporne na działanie wody, co minimalizuje ryzyko ich deformacji czy zniszczenia. Stosowane są powszechnie na elewacjach budynków, chodnikach, tarasach oraz w infrastrukturze, takiej jak mosty czy mury oporowe. W zgodzie z normą PN-EN 771-1, klinkierowe cegły spełniają wymagania dotyczące wytrzymałości i trwałości w różnych warunkach klimatycznych. Dodatkowo, ich estetyka oraz szeroka gama kolorystyczna sprawiają, że są chętnie wybierane przez architektów i inwestorów, co podkreśla ich uniwersalność i zastosowanie w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 2

Oblicz wydatki związane z rozbiórką ścian o grubości 25 cm w pomieszczeniu o wymiarach 5 m × 4 m i wysokości 280 cm, jeśli koszt rozbiórki 1 m² takiej ściany wynosi 185,00 zł?

A. 12 950,00 zł

B. 9 324,00 zł

C. 10 360,00 zł

D. 4 662,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy zauważyć, że niepoprawne wyniki wynikają głównie z błędnych obliczeń lub założeń dotyczących powierzchni ścian. Wiele osób może błędnie oszacować całkowitą powierzchnię, pomijając istotne czynniki, takie jak wysokość pomieszczenia lub wymiary ścian. Zdarza się, że pomijane są też mniejsze elementy, takie jak okna czy drzwi, które zmieniają całkowitą powierzchnię wyburzenia. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie kosztów, gdzie użytkownik błędnie mnoży powierzchnię przez niewłaściwą stawkę lub pomija jednostki. Możliwe jest także, że błędne odpowiedzi są wynikiem niepoprawnego założenia dotyczącego grubości ścian, co wprowadza dodatkowe zamieszanie w kalkulacji. W kontekście branży budowlanej, precyzyjne wyliczenia są kluczowe, gdyż błędne oszacowanie kosztów może prowadzić do poważnych problemów finansowych dla inwestora. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie stosowania standardowych metod kalkulacji kosztów budowlanych, które opierają się na ugruntowanych zasadach i praktykach w branży, co znacznie zwiększa dokładność wyliczeń i pomaga uniknąć pułapek błędnych założeń.

Pytanie 3

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji betonów lekkich?

A. Pospółkę

B. Żwir

C. Keramzyt

D. Baryt

Keramzyt jest materiałem, który idealnie nadaje się do produkcji betonów lekkich ze względu na swoje właściwości fizyczne. Jest to kruszywo pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, charakteryzujące się niską gęstością i wysoką porowatością, co przekłada się na mniejsze obciążenie konstrukcji. Dzięki zastosowaniu keramzytu w betonie lekkim, możliwe jest uzyskanie właściwości termoizolacyjnych oraz akustycznych, co jest istotne w kontekście nowoczesnego budownictwa. W praktyce, betony lekkie z keramzytem są wykorzystywane w budownictwie mieszkalnym oraz przemysłowym, gdzie istotna jest redukcja masy konstrukcyjnej. Zgodnie z normą PN-EN 206, betony te mogą być stosowane w elementach nośnych oraz nie nośnych, co zapewnia ich wszechstronność w różnorodnych zastosowaniach budowlanych. Warto również zauważyć, że keramzyt jest materiałem ekologicznym, ponieważ jego produkcja często wykorzystuje odpady przemysłowe, co wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

W trakcie tynkowania ceglanego gzymsu zaprawę narzutu aplikujemy na

A. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

B. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

C. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

D. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

W przypadku tynkowania gzymsu ceglanego, nieprawidłowe podejście do nanoszenia zaprawy narzutu może prowadzić do istotnych problemów w późniejszym użytkowaniu. Odpowiedzi, które sugerują nanoszenie zaprawy na całą długość gzymsu przed związaniem, a następnie przesuwanie szablonu tylko w jedną stronę, pomijają kluczowy aspekt pracy z materiałem, jakim jest czas związania zaprawy. Takie działania mogą skutkować nierównomiernym wykończeniem, bowiem zaprawa może związać się w różnych momentach, co sprawi, że szablon nie wygeneruje pożądanego profilu. Przemieszczanie szablonu w jedną stronę, także ogranicza kontrolę nad procesem tynkowania, co może prowadzić do powstawania nieestetycznych nierówności. Dodatkowo, z praktycznego punktu widzenia, techniki tynkarskie zalecają zastosowanie ruchów w obie strony dla optymalizacji procesu, co zapewnia lepszą adaptację zaprawy do kształtów gzymsu. Typowym błędem jest także brak uwzględnienia różnorodności stosowanych zapraw, które mogą wymagać specyficznych metod nanoszenia i profilowania. W literaturze branżowej podkreśla się znaczenie dbałości o detale w pracy tynkarskiej, ponieważ nawet małe zaniedbania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak odpadanie tynku czy jego pękanie. Dlatego, fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia jest stosowanie się do sprawdzonych procedur technicznych oraz zasad dobrych praktyk w budownictwie.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Tynk klasy IVf wykonuje się

A. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

B. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

C. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

D. trójwarstwowo, wygładzając packą pokrytą filcem

Poprawna odpowiedź wskazuje, że tynk kategorii IVf wykonuje się trójwarstwowo, zacierając packą obłożoną filcem. Proces ten jest zgodny z aktualnymi normami budowlanymi i najlepszymi praktykami w branży tynkarskiej. Tynki IVf charakteryzują się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne oraz wymagają szczególnego podejścia podczas aplikacji. Trójwarstwowy system tynkowy pozwala na uzyskanie optymalnej trwałości i estetyki powłok. Pierwsza warstwa, zwana podkładową, ma na celu zapewnienie odpowiedniej przyczepności do podłoża, podczas gdy druga warstwa odpowiada za wyrównanie powierzchni. Ostatnia, zewnętrzna warstwa, zacierana packą obłożoną filcem, tworzy gładką i estetyczną powłokę, która jest jednocześnie odporniejsza na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie czynników zewnętrznych. Prawidłowe wykonanie tynków IVf ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności oraz przedłużenia żywotności budynku, dlatego należy przestrzegać wszystkich wskazówek producentów oraz norm budowlanych.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Rzeczywiste wymiary pomieszczenia biurowego wynoszą 8 x 5 m. Jakie będą jego wymiary na rysunku sporządzonym w skali 1:200?

A. 40,0 x 25,0 cm

B. 16,0 x 10,0 cm

C. 8,0 x 5,0 cm

D. 4,0 x 2,5 cm

Aby obliczyć wymiary pomieszczenia biurowego w skali 1:200, należy najpierw zrozumieć, że skala ta oznacza, iż 1 jednostka na rysunku odpowiada 200 jednostkom w rzeczywistości. Wymiary pomieszczenia wynoszą 8 m x 5 m, co w centymetrach daje 800 cm x 500 cm. Przy zastosowaniu skali 1:200, obliczamy wymiary na rysunku, dzieląc rzeczywiste wymiary przez 200. Tak więc: 800 cm / 200 = 4 cm, a 500 cm / 200 = 2,5 cm. Zatem wymiary przedstawione na rysunku wynoszą 4,0 x 2,5 cm. W praktyce, umiejętność przeliczania wymiarów na rysunkach technicznych jest kluczowa w architekturze, inżynierii i projektowaniu wnętrz. Przy projektowaniu biur, poprawne odwzorowanie wymiarów budynków w rysunkach technicznych zapewnia dokładność i zgodność z rzeczywistością, co jest zgodne z normami branżowymi i wspomaga procesy konstrukcyjne oraz weryfikację planów budowlanych.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 903 x 1990 mm

B. 905 x 2012 mm

C. 896 x 2015 mm

D. 897 x 1991 mm

Wybór odpowiedzi 905 x 2012 mm, 897 x 1991 mm, czy 903 x 1990 mm może wydawać się na pierwszy rzut oka poprawny, jednak każda z tych opcji posiada wady związane z tolerancjami wymiarowymi. Odpowiedzi te nie spełniają określonych wymagań dotyczących dopuszczalnych odchyleń. Na przykład, szerokość 905 mm w pierwszej z wymienionych odpowiedzi przekracza maksymalne dopuszczalne odchylenie, które wynosi 903 mm. Otwory drzwiowe, jak widać, wymagają precyzyjnego pomiaru zarówno szerokości, jak i wysokości, aby były zgodne z wymaganiami technicznymi. Prawidłowe wymiary są kluczowe dla funkcjonalności drzwi oraz ich prawidłowego osadzenia w ramie, a nadmiarowe lub niewystarczające odchylenia mogą prowadzić do problemów z montażem, co z kolei wpływa na komfort i bezpieczeństwo użytkowników. Osoby przygotowujące otwory drzwiowe powinny zwracać szczególną uwagę na standardy budowlane i branżowe normy, aby unikać pomyłek. Zignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych poprawek, które mogą negatywnie wpłynąć na harmonogram projektu oraz budżet. Dlatego, aby uniknąć takich nieporozumień, warto stosować się do ustalonych norm oraz przeprowadzać systematyczne kontrole jakości wykonanych otworów.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Ile pojemników zawierających 25 kg tynku cienkowarstwowego akrylowego będzie potrzebnych do pokrycia dwóch ścian osłonowych budynku o wymiarach 12 m × 8 m każda, jeżeli zużycie wynosi 3,5 kg na 1 m² powierzchni ściany?

A. 14 pojemników

B. 42 pojemniki

C. 28 pojemników

D. 27 pojemników

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia obliczeń związanych z powierzchnią ścian lub zużyciem tynku. Na przykład, niektórzy mogą pomylić jednostki podczas obliczania powierzchni lub niewłaściwie zastosować współczynnik zużycia tynku. Często zdarza się, że użytkownicy pomijają istotny krok, jakim jest obliczenie całkowitej powierzchni ścian, co prowadzi do przyjęcia niepoprawnych wartości. Niektórzy mogą również zakładać, że ich doświadczenie w pracy z tynkiem pozwala im na intuicyjne oszacowanie materiałów, co jest podejściem nieoptymalnym, ponieważ każda aplikacja jest unikalna. Również błędy w zaokrąglaniu mogą skumulować się i prowadzić do błędnych decyzji odnośnie zakupu materiałów. W praktyce ważne jest, aby zawsze wykonywać precyzyjne obliczenia oraz uwzględniać straty materiałowe, a także różnice w zużyciu tynku, które mogą wystąpić w zależności od techniki aplikacji, stanu podłoża i warunków atmosferycznych. Ostatecznie, właściwe zrozumienie i zastosowanie matematyki oraz zasad chemii materiałów budowlanych jest kluczowe dla skutecznego i bezproblemowego przeprowadzenia prac budowlanych, co pozwala na uzyskanie trwałych i estetycznych efektów końcowych.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Zanim przystąpimy do otynkowania ściany z dwóch różnych materiałów, miejsce ich połączenia należy

A. zaszpachlować gipsem

B. pokryć preparatem gruntującym

C. pokryć siatką podtynkową

D. wypełnić zaprawą cementową

Pokrycie miejsca styku dwóch różnych materiałów preparatem gruntującym, zaszpachlowanie gipsem czy wypełnienie zaprawą cementową to rozwiązania, które nie są optymalne przed otynkowaniem, gdyż nie zapewniają odpowiedniej elastyczności i stabilności w rejonie styku. Preparat gruntujący ma na celu zwiększenie przyczepności tynku do podłoża, ale nie rozwiązuje problemu naprężeń, które mogą powstawać w wyniku różnic w rozszerzalności cieplnej materiałów. Zastosowanie gruntowania w tym przypadku może prowadzić do pęknięć, gdyż tynk będzie sztywny i podatny na uszkodzenia w miejscach, gdzie materiały różnią się właściwościami. Zaszpachlowanie gipsem, mimo że może poprawić estetykę, nie tworzy strukturalnego wsparcia i nie niweluje naprężeń, co czyni tę metodę niewystarczającą. Z kolei wypełnienie zaprawą cementową, choć solidne, nie jest zalecane, ponieważ może doprowadzić do powstania dwóch różnych stref tynkarskich o różnej kurczliwości, co w efekcie będzie skutkowało pojawieniem się pęknięć w tynku. Typowym błędem jest więc niedocenianie wpływu różnorodności materiałów na zachowanie się tynku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o konieczności zastosowania innych metod zamiast siatki podtynkowej. Właściwe podejście polega na zastosowaniu odpowiednich technologii, które uwzględniają właściwości różnych materiałów, co jest kluczowe dla długotrwałej trwałości i estetyki wykończenia.

Pytanie 22

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę klejową

B. zaprawę cementowo-wapienną

C. zaprawę wapienną

D. zaprawę cementową

Zaprawa klejowa jest kluczowym materiałem przy murowaniu ścian z bloczków Ytong na cienkie spoiny, ponieważ zapewnia ona doskonałą przyczepność oraz minimalizuje straty ciepła. Bloczek Ytong, wykonany z betonu komórkowego, charakteryzuje się dużą porowatością, co sprawia, że tradycyjne zaprawy mogą nie zapewniać odpowiedniej wydajności. Zaprawa klejowa, w odróżnieniu od zapraw wapiennych czy cementowych, ma idealnie dobraną konsystencję, co pozwala na łatwe nakładanie i formowanie cienkiej spoiny, co z kolei przyczynia się do lepszej izolacyjności termicznej. Zastosowanie zaprawy klejowej nie tylko przyspiesza proces murowania, ale także poprawia trwałość i stabilność całej konstrukcji. W praktyce, stosując zaprawę klejową, można uzyskać spoiny o grubości nieprzekraczającej 3 mm, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz normami budowlanymi.

Pytanie 23

Jakie z podanych cegieł powinny być użyte do budowy lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm?

A. Klinkierowe

B. Silikatowe pełne

C. Ceramiczne pełne

D. Dziurawki

Silikatowe pełne cegły, mimo iż mają wysoką wytrzymałość i są często stosowane w budownictwie, nie nadają się do wymurowania lekkiej ścianki działowej o grubości 12 cm. Ich pełna struktura sprawia, że są znacznie cięższe i trudniejsze do montażu, co może prowadzić do niepotrzebnego obciążenia konstrukcji. W przypadku lekkich ścian działowych kluczowe jest stosowanie materiałów, które nie tylko zmniejszą obciążenie, ale również zapewnią odpowiednią izolację akustyczną, co silikaty nie zawsze gwarantują. Klinkierowe cegły, z kolei, są znane ze swojej trwałości i odporności na warunki atmosferyczne, co czyni je idealnymi do stosowania w ścianach zewnętrznych, a nie wewnętrznych ścianach działowych. Ich zastosowanie w tym kontekście jest nieodpowiednie ze względu na wysoką masę oraz koszt, co czyni je niepraktycznymi w przypadku lekkich ścianek. Ceramiczne pełne cegły również nie są najlepszym wyborem do budowy lekkich ścianek działowych. Choć ceramiczne cegły oferują dobre właściwości izolacyjne, ich pełna budowa prowadzi do zwiększenia masy oraz trudności w montażu, co jest niekorzystne w przypadku konstrukcji, gdzie kluczowa jest lekkość i łatwość w montażu. Wybierając materiały do budowy ścianek działowych, ważne jest, aby kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim funkcjonalnością i zgodnością z normami budowlanymi.

Pytanie 24

Po zakończeniu nakładania tynków gipsowych, ich odbiór może nastąpić najwcześniej po upływie

A. 7 dni

B. 4 dni

C. 5 dni

D. 2 dni

Odpowiedzi wskazujące na 5 dni, 4 dni czy 2 dni, są błędne z kilku powodów, które mają swoje korzenie w zrozumieniu procesów technologicznych związanych z tynkowaniem. Pierwszym z nich jest zbyt krótki czas potrzebny na wyschnięcie tynku gipsowego, który w praktyce wymaga minimum 5 dni, ale zalecane jest dłuższe oczekiwanie, by osiągnąć pełne utwardzenie. Krótszy czas schnięcia może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń, takich jak pęknięcia czy zmniejszona przyczepność do podłoża. Ponadto, wilgotność otoczenia oraz temperatura mają kluczowe znaczenie dla procesu schnięcia. W zimnych i wilgotnych warunkach, czas schnięcia może się wydłużyć, co dodatkowo wymaga zachowania ostrożności w czasie odbioru. Przyspieszone odbiory mogą prowadzić do nieprawidłowości, które będą widoczne dopiero po pewnym czasie, co generuje dodatkowe koszty w zakresie naprawy i ponownego wykończenia tynku. Dlatego, ważne jest, by nie ignorować standardów branżowych, które jasno określają optymalny czas na odbiór tynków, co w dłuższej perspektywie zapewnia jakość i trwałość robót budowlanych.

Pytanie 25

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 2 520 zł

B. 1 800 zł

C. 3 600 zł

D. 1 680 zł

W przypadku obliczeń dotyczących wynagrodzenia murarza łatwo jest popełnić błąd, zwłaszcza gdy nie uwzględni się poprawnie wartości nakładu robocizny na metr kwadratowy. Często zdarza się, że osoby rozwiązujące tego typu zadania mylą jednostki miary lub nieprawidłowo stosują stawkę godzinową. Na przykład, mogą one przeprowadzać obliczenia, bazując na błędnej liczbie roboczogodzin, co prowadzi do znacznych rozbieżności w wyniku końcowym. Warto zwrócić uwagę na to, że pomijanie kroków pośrednich, takich jak najpierw obliczenie całości nakładu robocizny, może skutkować nieprecyzyjnymi wynikami. Często zbyt szybkie przeskakiwanie do końcowej wartości bez dokładnego sprawdzenia wszystkich danych wprowadza chaos, który odbija się na finalnych kosztach projektu. W branży budowlanej, gdzie każdy błąd może generować dodatkowe koszty, kluczowe jest, aby każdy etap obliczeń był przemyślany i oparty na danych. Bez tego, nawet logicznie poprawne podejście może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i nieefektywnego zarządzania projektami.

Pytanie 26

W remontowanym budynku na poddaszu zamierzono stworzyć lekką ściankę działową, aby oddzielić dwa pokoje mieszkalne. Jakie materiały powinno się zastosować do jej budowy?

A. płyty wiórowe laminowane

B. cegły klinkierowe

C. cegły szamotowe

D. płyty Pro-Monta

Wybór płyty wiórowej laminowanej na ściankę działową może wydawać się spoko, ale w praktyce nie jest najlepszym pomysłem. One nie mają wystarczającej stabilności ani izolacji akustycznej, a to w mieszkaniach jest kluczowe. Może się zdarzyć, że dźwięki będą przenikały między pokojami, co jest trochę irytujące. Z kolei cegły klinkierowe to w ogóle nie jest dobre rozwiązanie, bo są za ciężkie i niepraktyczne w tym kontekście. Mogą obciążać konstrukcję budynku, co na poddaszu jest istotne, gdyż stropy mają swoje ograniczenia. A cegły szamotowe, mimo że mają swoją wartość w wysokich temperaturach, to też nie nadają się na ścianki działowe. Wybierając materiały budowlane, warto zwrócić uwagę na ich funkcjonalność i trwałość, a także na normy budowlane, które mówią, co jest dozwolone w wewnętrznych konstrukcjach.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 28 litrów.

B. 35 litrów.

C. 14 litrów.

D. 21 litrów.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia proporcji zalecanych przez producenta zaprawy murarskiej. Niektórzy mogą myśleć, że ilość wody potrzebna do wymieszania suchej mieszanki jest liniowo związana z jej wagą, natomiast kluczowe jest zrozumienie, że producenci podają specyficzne proporcje, które są zoptymalizowane dla danej mieszanki. Odpowiedzi takie jak 35 litrów, 21 litrów czy 14 litrów nie uwzględniają właściwego przeliczenia proporcji podanych w instrukcji. Użycie zbyt dużej ilości wody, na przykład 35 litrów, może prowadzić do powstania zbyt rzadkiej zaprawy, co skutkuje obniżeniem jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża. Z drugiej strony, niewystarczająca ilość wody, jak w przypadku 14 litrów, może skutkować zaprawą o zbyt gęstej konsystencji, co utrudnia aplikację i może prowadzić do problemów z wytrzymałością na spoinach. Kluczowe jest, aby podczas pracy z materiałami budowlanymi stosować się do zaleceń producentów, aby uniknąć takich błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość realizowanych prac budowlanych. Warto pamiętać, że dokładne obliczenia i stosowanie się do norm jakościowych przyczyniają się do dłuższej żywotności konstrukcji.

Pytanie 29

W jakiej temperaturze najlepiej wykonywać prace tynkarskie?

A. 15o - 20o

B. w dowolnej

C. < 10o

D. 25o - 30o

Pytanie o temperaturę prowadzenia robót tynkarskich jest kluczowe dla jakości i trwałości wykonanych prac, jednak niektóre z proponowanych odpowiedzi wskazują na istotne nieporozumienia w tej kwestii. Wybór temperatury poniżej 10o jako odpowiedniej do robót tynkarskich jest błędny, ponieważ niskie temperatury powodują, że zaprawa nie osiąga wymaganego wiązania i przyczepności do podłoża. W takich warunkach może dochodzić do odwodnienia zaprawy, co prowadzi do osłabienia i pęknięć. Z kolei odpowiedź sugerująca, że tynkowanie można prowadzić w temperaturze 25o - 30o, również jest myląca. Chociaż w takich warunkach tynk może być łatwiejszy w aplikacji, zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie parowanie wody, co skutkuje powstawaniem rys oraz słabszym wiązaniem materiału. Ostatecznie, wskazanie, że prace tynkarskie mogą być prowadzone w dowolnej temperaturze, jest skrajnie nieodpowiedzialne. Tego rodzaju podejście może prowadzić do poważnych problemów z jakością wykonania, a w skrajnych przypadkach do odpadania tynku. Zrozumienie wpływu temperatury na proces tynkowania jest niezbędne do zapewnienia właściwego wykonania i długowieczności prac budowlanych, dlatego tak istotne jest przestrzeganie zalecanych zakresów temperaturowych.

Pytanie 30

Zadaniem jest zbudowanie ścianki działowej z cegły pełnej o grubości ½ cegły. Jeśli zużycie zaprawy na 1 m² tej ścianki wynosi 0,030 m³, to ile zaprawy będzie potrzebne do zrealizowania 25 m²?

A. 0,50 m3

B. 0,375 m3

C. 0,625 m3

D. 0,75 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do wykonania 25 m² ściany działowej z cegły pełnej, należy pomnożyć zapotrzebowanie na zaprawę na 1 m² przez całkowitą powierzchnię ściany. W tym przypadku, zużycie zaprawy wynosi 0,030 m³ na 1 m². Zatem, dla 25 m² zaprawa wynosi: 0,030 m³/m² * 25 m² = 0,75 m³. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla odpowiedniego planowania materiałów budowlanych i kosztorysowania. Pozwala to na uniknięcie sytuacji, w której zabraknie materiału w trakcie budowy, co może prowadzić do opóźnień. W branży budowlanej obowiązują normy, które zalecają uwzględnianie nie tylko podstawowego zapotrzebowania, ale również ewentualnych strat podczas transportu i aplikacji materiałów. Dobrą praktyką jest również zawsze uwzględniać dodatkowy procent materiału na ewentualne poprawki lub błędy, co zwiększa efektywność wykorzystania surowców.

Pytanie 31

Perlit to lekki materiał stosowany w mieszankach tynkarskich?

A. odpornościowych

B. wzorzystych

C. termicznych

D. przestrzennych

Perlit to kruszywo lekkie, które jest wykorzystywane w budownictwie, szczególnie w zaprawach tynkarskich, ze względu na swoje doskonałe właściwości termoizolacyjne. Dzięki swojej strukturze, perlit posiada niską przewodność cieplną, co sprawia, że idealnie nadaje się do stosowania w systemach ociepleń budynków. Przykładowo, tynki z dodatkiem perlitu mogą znacznie zwiększyć efektywność energetyczną budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, perlit jest często stosowany w mieszankach tynkarskich, które są nakładane na ściany wewnętrzne i zewnętrzne, a także w systemach ociepleń zewnętrznych. Standardy budowlane często zalecają wykorzystanie takich materiałów do poprawy komfortu cieplnego oraz redukcji kosztów ogrzewania. Dodatkowo, perlit wykazuje również wysoką odporność na działanie ognia, co czyni go jeszcze bardziej atrakcyjnym w zastosowaniach budowlanych.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Do przygotowywania zapraw tynkarskich, bez wcześniejszych badań dotyczących składu i właściwości, można wykorzystać wodę

A. odzyskaną z produkcji betonu

B. z wodociągu

C. z rzek i jezior

D. ze zbiorników podziemnych

Wybór wody z odzysku albo wody z rzek, jezior czy zbiorników podziemnych do robienia zapraw tynkarskich może prowadzić do wielu problemów. Woda, którą odzyskuje się po produkcji betonu, często ma resztki chemikaliów, które mogą negatywnie wpłynąć na zaprawę. Jeśli nie będziemy przestrzegać norm czystości, nasze tynki mogą być osłabione, a to sprzyja ich pękaniu czy erozji. Woda z rzek i jezior, mimo że łatwo dostępna, zazwyczaj ma różne zanieczyszczenia organiczne i mikroorganizmy, co może obniżyć jakość zaprawy oraz wywołać niespodziewane reakcje chemiczne. Natomiast woda ze zbiorników podziemnych może być skażona i nie znamy jej składu chemicznego, co dodatkowo stwarza zagrożenie dla konstrukcji. W budownictwie ważne jest, by trzymać się standardów jakości, takich jak normy PN-EN 1008, które dokładnie określają wymagania dla wody w betonie i zaprawach. Dlatego korzystanie z wody z wodociągu, która jest regularnie badana, to klucz do trwałości i jakości tynków.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile bloczków gazobetonowych o wymiarach
240×240×590 mm potrzeba do wymurowania ściany grubości 24 cm, długości 12 m i wysokości 4 m.

Fragment instrukcji producenta
Wymiary bloczków [mm]	Zużycie bloczków [szt./m²]
240×240×590	7
120×240×590	7

A. 672 szt.

B. 336 szt.

C. 8064 szt.

D. 80 szt.

Dobrze, że obliczyłeś ilość bloczków gazobetonowych, które potrzebujesz na ścianę. Z tego co widzę, wykorzystałeś dane wymiary ściany i bloczków. Ściana 12 m długości i 4 m wysokości daje nam 48 m² powierzchni. Potem ładnie obliczyłeś powierzchnię bloczka, która wynosi 0,0576 m². Jeżeli podzielisz 1 m² przez tę wartość, otrzymasz coś koło 17,36 bloczków na m². To oznacza, że do pokrycia całej ściany potrzebujesz około 833 bloczków. Ale pamiętaj, że zazwyczaj warto doliczyć trochę więcej na wszelki wypadek, żeby uniknąć problemów na budowie. W końcu w praktyce budowlanej to nie tylko liczby, ale też umiejętność przewidywania strat materiałowych, więc dobrze, że wziąłeś to pod uwagę!

Pytanie 36

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 1 000 zł

B. 2 000 zł

C. 500 zł

D. 100 zł

Koszt zakupu cegieł do wykonania 10 m2 muru można łatwo obliczyć, stosując dane podane w pytaniu. Jeśli norma zużycia cegieł do wymurowania 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, to do wykonania 10 m2 potrzebujemy 500 cegieł (50 cegieł/m2 x 10 m2 = 500 cegieł). Każda cegła kosztuje 2 zł, więc całkowity koszt zakupu cegieł wyniesie 1000 zł (500 cegieł x 2 zł/cegła = 1000 zł). Tego typu obliczenia są standardową praktyką w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla planowania budżetu projektu. Przykładowo, w przypadku budowy ścian nośnych lub działowych, właściwe określenie liczby cegieł i ich kosztów pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych wydatków oraz pozwala na lepsze zarządzanie finansami projektu budowlanego. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zamówienia materiałów z wyprzedzeniem, co może przyczynić się do obniżenia kosztów poprzez negocjacje z dostawcami.

Pytanie 37

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

B. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

C. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

D. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

Wybór tynków dwuwarstwowych, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niezgodny z definicją tynków doborowych, które wymagają zaawansowanego podejścia w budowie. Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy podkładowej oraz wykończeniowej, co nie zapewnia takich samych właściwości funkcjonalnych i estetycznych, jak tynki trójwarstwowe. Warstwa zbrojona, obecna w tynkach trójwarstwowych, ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury, ale również poprawę izolacyjności akustycznej i termicznej, co jest kluczowe w budynkach mieszkalnych i komercyjnych. Ponadto, tynki dwuwarstwowe zazwyczaj prowadzą do uzyskania powierzchni mniej gładkiej, co może skutkować problemami przy dalszym wykańczaniu ścian. Odrzucenie tynków gładkich w kontekście tynków doborowych wskazuje na niedostateczne zrozumienie istoty tych systemów. Wiele osób myli także tynki gładkie z tynkami o powierzchni szorstkiej, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania i właściwości. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami tynków oraz ich wpływ na jakość wykończenia wnętrz. Zastosowanie niewłaściwego typu tynku może nie tylko obniżyć estetykę pomieszczenia, ale także wpłynąć na jego trwałość oraz energooszczędność.

Pytanie 38

Który z wymienionych typów tynków kwalifikuje się jako tynki szlachetne?

A. Pocieniony

B. Nakrapiany

C. Wodoszczelny

D. Ciepłochronny

Tynki nakrapiane, znane także jako tynki mineralne, są klasyfikowane jako tynki szlachetne ze względu na swoje unikalne właściwości estetyczne oraz techniczne. Charakteryzują się one drobnymi, dekoracyjnymi wypustkami, które nadają elewacji oryginalny wygląd. Dzięki zastosowaniu różnych materiałów oraz technik aplikacji, tynki nakrapiane oferują szeroki wachlarz faktur i kolorów, co pozwala na indywidualizację projektów budowlanych. W praktyce, tynki te nie tylko estetyzują budynek, ale również mogą poprawiać jego właściwości termoizolacyjne oraz hydrofobowe. Przykładem zastosowania tynków nakrapianych może być elewacja budynku mieszkalnego, gdzie architekt chciał podkreślić nowoczesny design, jednocześnie zapewniając ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Warto dodać, że tynki nakrapiane spełniają różne normy jakościowe, takie jak PN-EN 998-1, które określają wymagania dla tynków. Dobór odpowiedniego rodzaju tynku jest kluczowy dla trwałości i estetyki budynku.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane

A. z pojedynczej warstwy folii PVC

B. z papy asfaltowej

C. z folii kubełkowej

D. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

Izolacje w piwnicach to naprawdę istotna sprawa, bo źle zrobione mogą prowadzić do problemów. Folia PVC niby jest wodoodporna, ale w piwnicach, gdzie woda gruntowa jest cały czas obecna, nie jest najlepszym rozwiązaniem. Moim zdaniem, może spowodować nieszczelności. Folia kubełkowa też jest popularna, ale nie jest to to samo co lepik asfaltowy. Często się myli, że jedna warstwa lepiku wystarczy, ale tak naprawdę dwie warstwy dają dużo lepszą ochronę przed wilgocią. Papa asfaltowa, mimo że można ją stosować, to nie jest tak skuteczna jak lepik w warunkach wysokiej wilgotności i wody gruntowej. Ważne jest, żebyśmy rozumieli, że dobór materiałów wpływa nie tylko na koszty, ale też na długowieczność budynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej