Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 31 marca 2025 07:51
  • Data zakończenia: 31 marca 2025 08:12

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W jakiej przestrzeni barwnej powinny być tworzone materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukarskich oraz procesu druku offsetowego?

A. L*a*b*
B. HSB
C. RGB
D. CMYK
Wybór innych przestrzeni barwnych, takich jak HSB, RGB czy L*a*b*, do przygotowywania materiałów graficznych do druku offsetowego, jest nieodpowiedni z kilku kluczowych powodów. HSB (Hue, Saturation, Brightness) to model, który opisuje kolory w sposób bardziej zrozumiały dla ludzkiego oka, ale nie jest praktyczny w kontekście druku, ponieważ nie uwzględnia specyfiki nakładania tuszy. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną stosowaną głównie w wyświetlaczach elektronicznych, takich jak monitory czy telewizory. RGB opiera się na addytywnym mieszaniu kolorów, co oznacza, że kolory są tworzone poprzez dodawanie światła, co jest odwrotnością procesu subtraktywnego używanego w druku. Z tego powodu pliki przygotowane w RGB mogą wyglądać inaczej po wydrukowaniu, co często prowadzi do niezgodności kolorystycznych. L*a*b* to model kolorów oparty na percepcji, który jest używany w niektórych aspektach zarządzania kolorami, ale nie jest bezpośrednio związany z procesem druku. W praktyce, korzystanie z tych modeli w przygotowaniu materiałów do druku może prowadzić do zniekształceń kolorów i nieprzewidywalnych wyników, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej. Dlatego kluczowe jest, aby dla procesów drukowania stosować się do standardów takich jak CMYK, co zapewnia spójność i dokładność kolorów w finalnym produkcie.
Pytanie 2

Ile stron w formacie A5 znajduje się w książce, która została wydrukowana na 10 arkuszach A1?

A. 352 strony
B. 336 stron
C. 288 stron
D. 320 stron
Książka wydrukowana na 10 arkuszach formatu A1 zawiera 320 stron formatu A5. Aby to zrozumieć, należy spojrzeć na proces druku i skład. Arkusz A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co pozwala na podział go na mniejsze formaty. Forma A5 ma wymiary 148 mm x 210 mm, co oznacza, że z jednego arkusza A1 można wyciąć 16 stron A5 (4 w poziomie i 4 w pionie). Zatem, jeżeli mamy 10 arkuszy A1, to możemy uzyskać 10 * 16 = 160 stron A5. W przypadku druku obustronnego, liczba ta jest podwajana, co prowadzi nas do 320 stron. Taka wiedza jest niezbędna w branży poligraficznej oraz w projektowaniu publikacji, gdzie znajomość standardów wymiarów papieru i ich potencjalnych zastosowań jest kluczowa. Umożliwia to nie tylko efektywne planowanie produkcji, ale także optymalizację kosztów dzięki minimalizacji odpadów materiałowych.
Pytanie 3

W systemie Didota długość punktu typograficznego wynosi

A. 0,367 mm
B. 0,673 mm
C. 0,376 mm
D. 0,676 mm
Długość punktu typograficznego w systemie Didota to 0,376 mm i to jedna z tych podstawowych wartości w typografii, które warto znać. System Didota, znany też jako Didot Point, jest popularny w Europie i bardzo często wykorzystuje się go przy projektach graficznych oraz w druku. To naprawdę istotne, żeby wiedzieć, jak ten system działa, szczególnie gdy chodzi o zachowanie proporcji i jakości tekstu – zwłaszcza w druku wysokiej jakości. Jeśli bierzesz się za projektowanie książki, znajomość tej jednostki pomoże Ci w lepszym doborze wielkości czcionek i interlinii, co z kolei wpływa na czytelność oraz ogólną estetykę Twojego tekstu. W praktyce, wiele programów graficznych i edytorów tekstu korzysta z tego systemu, żeby precyzyjnie ustawiać typografię. Dlatego warto to znać, jeśli chcesz być profesjonalnym grafikiem czy typografem. No i pamiętaj, że w różnych miejscach mogą obowiązywać różne definicje punktów. Dlatego dobrze jest orientować się w standardach, jak ISO czy Adobe.
Pytanie 4

Czwarta strona 'czwórki tytułowej', określana jako redakcyjna, może zawierać:

A. informację o podstawie tłumaczenia, nazwiska współautorów dzieła, podtytuł utworu
B. nazwę wydawcy, informację o prawach autorskich, dane dotyczące materiałów ilustracyjnych
C. nazwiska tłumaczy, symbol serii wydawniczej, opis bibliograficzny CIP
D. ostrzeżenie o prawach autorskich, dane o serii książkowej, tytuł utworu
Odpowiedzi, które nie wskazują na nazwę wydawcy, notę copyright oraz informacje o materiałach ikonograficznych, nie spełniają kryteriów wymaganych dla czwartej strony 'czwórki tytułowej'. Wskazanie zastrzeżenia praw autorskich, informacji o serii książkowej czy tytułach dzieł nie uwzględnia istotnych aspektów identyfikacji i ochrony prawnej publikacji. Zastrzeżenie praw autorskich jest oczywiście istotne, ale samo w sobie nie dostarcza pełnych informacji dotyczących wydawcy. Informacje o serii książkowej czy tytule dzieła są ważne, jednak w kontekście czwartej strony najważniejsze są dane identyfikacyjne wydawcy oraz prawne zabezpieczenia. Podobnie, informacja o podstawie przekładu czy nazwiska współtwórców dzieła to elementy, które mogą znaleźć się w innych częściach publikacji, ale nie są kluczowe dla czwartej strony. Zrozumienie roli czwartej strony 'czwórki tytułowej' jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się publikowaniem książek. Wydawcy powinni starać się umieszczać na niej pełne dane, które pomogą w identyfikacji i prawidłowej ochronie ich dzieł, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej.
Pytanie 5

"Łamanie" w kontekście technologii druku odnosi się do

A. cięcia stosów papieru o wysokości większej niż 1 cal
B. mieszania farby Pantone z farbami procesowymi
C. dzielenia arkusza lub wstęgi od 2 do 4 razy
D. formatowania tekstu w kolumnach oraz jego integracji z grafiką
W kontekście technologii poligraficznej odpowiedzi, które dotyczą złamywania arkusza, dodawania farby Pantone lub krojenia stosów papieru, nie odnoszą się do pojęcia 'łamanie' w jego właściwym znaczeniu. Złamywanie arkusza lub wstęgi odnosi się do procesu cięcia materiału w celu uzyskania pożądanych wymiarów, co ma na celu przygotowanie go do dalszej obróbki lub druku. Jednak nie ma to związku z formatowaniem tekstu i jego integracją z grafiką, co jest kluczowym aspektem, o którym mowa w pytaniu. Dodawanie domieszki farby Pantone do farb procesowych dotyczy kolorymetrii i mieszania kolorów, a nie łamania tekstu, co sugeruje zrozumienie błędnego kontekstu. Krojenie stosów papieru odnosi się do obróbki materiałów papierniczych na etapie produkcji, ale również nie dotyczy samego procesu łamania tekstu. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia z różnymi aspektami produkcji poligraficznej, co prowadzi do zamieszania w terminologii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że łamanie to proces typograficzny, który koncentruje się na układzie tekstu w druku, a wszelkie inne procesy związane z obróbką papieru czy kolorystyką stanowią odrębne dziedziny w technologii poligraficznej.
Pytanie 6

W magazynie drukarni zgromadzono 105 kg papieru w formacie B1 (700 x 1000 mm) oraz o gramaturze 150 g/m2. Jaką ilość arkuszy B1 posiada drukarnia?

A. 1 050 sztuk
B. 1 150 sztuk
C. 1 000 sztuk
D. 1 100 sztuk
Podczas analizowania błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jak obliczenia związane z masą i powierzchnią papieru są ze sobą powiązane. W odpowiedziach, które wskazują na ilości arkuszy większe niż 1000, tkwi typowy błąd w analizie gramatury papieru. Przykłady takie jak 1 100, 1 050 czy 1 150 sugerują, że obliczenia nie uwzględniają prawidłowego przeliczenia masy na powierzchnię oraz zrozumienia definicji gramatury. Gramatura 150 g/m2 jednoznacznie determinuje, ile papieru można uzyskać z określonej masy. Niepoprawne podejście często wynika z mylnego założenia, że większa ilość masy wiąże się z proporcjonalnie większą liczbą arkuszy, co jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ zależy to również od wymiarów arkusza. W przypadku papieru B1, który ma powierzchnię 0,7 m2, nawet niewielkie różnice w obliczeniach mogą prowadzić do znacznych błędów w ocenie ilości arkuszy. Kluczowe jest, aby w procesie obliczeń zachować dokładność oraz umiejętność przeliczania jednostek, co jest standardem w branży poligraficznej. Błędy w takich obliczeniach mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zapasami oraz zwiększenia kosztów produkcji, co jest niepożądane w każdym przedsiębiorstwie.
Pytanie 7

Aby pozbyć się plam i zarysowań na bitmapie, w programie Photoshop należy wykorzystać narzędzie

A. rasteryzowanie
B. wyostrzanie
C. stempel
D. falowanie
Narzędzie stempel w programie Photoshop, znane również jako klonowanie, jest niezwykle efektywne w usuwaniu plam i zarysowań z bitmap. Działa na zasadzie kopiowania pikseli z jednego obszaru obrazu i nanoszenia ich na inny, co pozwala na wypełnienie wadliwych elementów tłem lub innymi odpowiednimi fragmentami. Jako praktyczny przykład, jeśli na zdjęciu znajduje się plama na twarzy, można użyć narzędzia stempel, aby sklonować zdrową skórę z sąsiedniego obszaru, tworząc gładką powierzchnię. Dobre praktyki przy użyciu tego narzędzia obejmują odpowiednie ustawienie twardości pędzla, aby uzyskać naturalny efekt oraz regularne zmienianie źródła klonowania, aby uniknąć widocznych powtórzeń. Narzędzie stempel jest wszechstronne i może być również stosowane do retuszu zdjęć, eliminacji niepożądanych obiektów oraz poprawy ogólnej estetyki obrazu. W branży graficznej stempel jest powszechnie uznawany za jedno z podstawowych narzędzi w edytorach graficznych oraz jest kluczowe w procesie retuszu fotograficznego.
Pytanie 8

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. proofing
B. kerning
C. rendering
D. tracking
Odpowiedź "proofing" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania próbnych odbitek przed finalnym drukiem. Proofing to kluczowy etap w branży poligraficznej, który pozwala na ocenę i kontrolę jakości kolorów oraz szczegółów projektu. Umożliwia to projektantom, klientom i drukarniom wprowadzenie niezbędnych korekt zanim rozpocznie się właściwy proces drukowania. Istnieją różne rodzaje proofingu, w tym proofing cyfrowy, który jest wykorzystywany do sprawdzenia, jak projekt będzie wyglądał po wydruku, oraz proofing offsetowy, stosowany w bardziej tradycyjnych technikach drukarskich. Praktyczne zastosowanie tego procesu pozwala na uniknięcie kosztownych błędów i zapewnia, że końcowy produkt będzie zgodny z oczekiwaniami. Dobre praktyki w proofingu obejmują korzystanie z odpowiednich profili kolorów oraz zastosowanie sprzętu kalibracyjnego, co pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całym procesie produkcji. Właściwe przeprowadzenie proofingu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości druku oraz satysfakcji klienta.
Pytanie 9

Jaki format pliku graficznego umożliwia skalowanie obiektów zawierających wektorowe logo bez utraty jakości?

A. PSD
B. JPEG
C. BMP
D. AI
Wybór formatu BMP, JPEG lub PSD nie jest odpowiedni w kontekście zachowania jakości przy skalowaniu obiektów graficznych. Format BMP (Bitmap) przechowuje obrazy w postaci rastrów, co oznacza, że składają się one z pikseli. Przy powiększaniu bitmapy, obraz traci na jakości, staje się rozmyty i zniekształcony, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań, gdzie wymagana jest elastyczność rozmiaru. Z kolei JPEG, będący formatem kompresji stratnej, również traci jakość, zwłaszcza przy wielokrotnym zapisywaniu i otwieraniu pliku. Jest to format rekomendowany głównie do zdjęć i obrazów z dużą ilością kolorów, ale nie nadaje się do grafiki, która wymaga ostrości i precyzji, jak logo. Format PSD (Photoshop Document) to natomiast format pliku stosowany w programie Adobe Photoshop, który obsługuje warstwy, maski i inne zaawansowane funkcje edycji. Mimo że PSD jest niezwykle potężny w edytowaniu obrazów rastrowych, nie jest on formatem wektorowym, co oznacza, że nie zachowuje jakości przy skalowaniu, w przeciwieństwie do formatu AI. Wybierając niewłaściwe formaty, można łatwo popełnić błąd w procesie projektowania, prowadząc do nieprofesjonalnych rezultatów. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć różnice między formatami graficznymi i ich odpowiednie zastosowanie w praktyce. Zachowanie jakości obrazu jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w projektowaniu graficznym, marketingu i reklamie, gdzie profesjonalny wygląd jest niezbędny do skutecznej komunikacji wizualnej.
Pytanie 10

Jak długo potrwa oraz ile będzie kosztować wykonanie 5 banerów o wymiarach 6 x 15 m, jeśli ploter drukuje z prędkością 30 m2/h, a cena druku 1 m2 wynosi 12 zł?

A. 3 h, 1 080 zł
B. 15 h, 5 400 zł
C. 15 h, 1 080 zł
D. 3 h, 5 400 zł
Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że nieprawidłowe obliczenia dotyczą zarówno czasu, jak i kosztów. W przypadku wskazania 3 godzin na zrealizowanie wydruku, może to wynikać z nieprawidłowego pomnożenia powierzchni banerów lub pomylenia jednostek. Przyzwyczajenie do błędnych koncepcji może wprowadzać w błąd, szczególnie gdy nie uwzględnia się całkowitej powierzchni, jaka jest potrzebna do wydruku. Kolejnym typowym błędem jest niewłaściwe oszacowanie kosztu na podstawie niepoprawnych danych o cenie za metr kwadratowy lub całkowitym metrze kwadratowym. Użytkownicy mogą mylić jednostki, co prowadzi do zaniżonych lub zawyżonych kosztów. Niezrozumienie, że koszt zależy nie tylko od ceny jednostkowej, ale i od wymiarów i ilości wydruków, może prowadzić do niepoprawnych wniosków. Warto również zwrócić uwagę na praktyki w branży, które wymagają szczegółowego przeliczenia wszystkich parametrów przed przystąpieniem do realizacji zlecenia. Używanie szablonów obliczeniowych oraz sprawdzanie wprowadzenia danych przez zespół produkcyjny jest kluczowe dla unikania takich pomyłek.
Pytanie 11

Aby wykonać 150 000 formularzy dotyczących zwolnień lekarskich, jaki typ papieru powinien być użyty jako podłoże do druku?

A. offsetowy
B. samokopiujący
C. syntetyczny
D. samoprzylepny
Wybór papieru offsetowego do produkcji formularzy na zwolnienia lekarskie jest nieodpowiedni, ponieważ ten typ papieru nie posiada właściwości samokopiujących. Papier offsetowy, stosowany zazwyczaj w druku offsetowym, charakteryzuje się gładką powierzchnią, co sprawia, że jest idealny do druku kolorowych materiałów, ale nie nadaje się do tworzenia kopii. Użycie papieru syntetycznego, z kolei, zakłada, że dokumenty będą wykorzystywane w warunkach, gdzie mogą być narażone na działanie wody lub substancji chemicznych. Choć papier syntetyczny ma swoje zalety, nie jest on przeznaczony do tworzenia wielokrotnych kopii i może nie zapewnić wymaganej przejrzystości informacji na formularzu. Zastosowanie papieru samoprzylepnego do formularzy na zwolnienia lekarskie również nie jest zalecane, ponieważ tego rodzaju papier jest stworzony do etykiet i aplikacji, które wymagają przyczepienia się do innych powierzchni. W kontekście formularzy lekarskich, kluczowe jest, aby kopie były czytelne i zgodne z wymogami administracyjnymi, a żadna z wymienionych opcji nie gwarantuje efektywności w tym zakresie. Warto zwrócić uwagę, że wybór odpowiedniego materiału do druku formularzy jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i efektywności w obiegu dokumentów.
Pytanie 12

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności stworzenia pliku PDF w jakości do druku?

A. Adobe Acrobat
B. Adobe InDesign
C. Corel Draw
D. Impozycjoner
Wybór impozycjonera do oceny pliku PDF jest niewłaściwy, ponieważ impozycjonery służą głównie do układu i przygotowania plików do druku, a nie do ich wstępnej analizy jakościowej. Ich głównym celem jest optymalizacja rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim, co nie obejmuje oceny technicznych aspektów, takich jak rozdzielczość czy kolory. Corel Draw, jako oprogramowanie do grafiki wektorowej, również nie jest narzędziem dedykowanym do analizy plików PDF pod kątem jakości druku. Choć można w nim otworzyć plik PDF i wprowadzić pewne edycje, nie jest to program zaprojektowany do oceny zgodności z branżowymi standardami druku. Z kolei Adobe InDesign jest profesjonalnym narzędziem do projektowania layoutów, jednak podobnie jak Corel Draw, nie oferuje zaawansowanych funkcji analizy jakości plików PDF. Często użytkownicy mogą mylić te programy z Adobe Acrobat, nie zdając sobie sprawy, że nie są one zoptymalizowane do weryfikacji plików pod kątem druku. Przygotowując plik PDF do druku, kluczowe jest, aby używać odpowiednich narzędzi i standardów, takich jak PDF/X, które obsługiwane są przez Adobe Acrobat. To pozwala uniknąć typowych błędów, takich jak nieprawidłowe osadzenie czcionek czy błędy w zarządzaniu kolorami, które mogą prowadzić do niezgodności między tym, co widzimy na ekranie a tym, co zostanie wydrukowane.
Pytanie 13

Który element kompozycji tekstowej jest pokazany na rysunku w czerwonej ramce?

Ilustracja do pytania
A. Łam.
B. Stronica.
C. Kolumna.
D. Pagina.
Wybór odpowiedzi innej niż "łam" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii stosowanej w poligrafii oraz układzie kompozycyjnym tekstów. Odpowiedź "kolumna" odnosi się jedynie do pionowego bloku tekstu, który jest częścią większej całości, jaką jest łam, ale nie oddaje pełnego kontekstu układu strony. "Pagina" to termin odnoszący się do konkretnej strony w kontekście książek, jednak nie dotyczy on struktury graficznej tekstu, a bardziej jego lokalizacji w obrębie publikacji. Z kolei pojęcie "stronica" jest w zasadzie niepoprawnym terminem, co może wynikać z nieporozumienia w użyciu języka. Terminologia poligraficzna jest precyzyjna i niepoprawne używanie tych terminów może prowadzić do mylnych interpretacji oraz błędów w pracy z dokumentami. Warto zwrócić uwagę, że każda z wymienionych odpowiedzi ma swoje specyficzne znaczenie, jednak nie oddaje całości procesu projektowania stron w taki sposób, jak czyni to termin "łam". Aby zrozumieć te różnice, kluczowe jest zapoznanie się z podstawami typografii i zasadami kompozycji, które są fundamentalne w pracy projektantów graficznych oraz wydawców.
Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Na rysunku przedstawione zostały znaki zakończone według składu tekstu

aęłś

A. wersalikami.
B. italikami.
C. kapitalikami.
D. akcentami.
Odpowiedź "akcentami" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do znaków diakrytycznych, które są stosowane w językach, aby zmienić wymowę lub znaczenie liter. Przykłady takich akcentów to ogonek (ą, ę), kreska (ó), czy akcent ostrym (é). W kontekście typografii, akcenty są istotne, ponieważ wpływają na poprawność językową i semantyczną tekstu. W wielu językach, jak np. w języku polskim czy francuskim, poprawne użycie akcentów jest kluczowe, gdyż ich brak lub niewłaściwe zastosowanie może prowadzić do nieporozumień. W standardach typograficznych zaleca się stosowanie akcentów zgodnie z regułami gramatyki danego języka, co zapewnia czytelność i zrozumiałość tekstu. Używanie akcentów w tekstach, takich jak dokumenty akademickie czy publikacje literackie, jest zatem niezbędne dla zachowania poprawności językowej i estetyki wizualnej.
Pytanie 16

Jak nazywa się ostatnia linia akapitu zlokalizowana na początku kolumny?

A. Szewc
B. Bękart
C. Sierota
D. Wdowa
Niepoprawne odpowiedzi odzwierciedlają pewne zrozumienie terminologii związanej z typografią, ale w rzeczywistości są nieadekwatne w kontekście opisanego pytania. Sierota, na przykład, odnosi się do pojedynczego wiersza akapitu, który znajduje się na końcu strony lub kolumny, co sprawia, że wygląda jak odludek, a nie na początku kolumny. Takie sytuacje mogą powodować wrażenie niepełności tekstu i obniżać jego estetykę, co jest sprzeczne z zasadami dobrego projektowania. Szewc i wdowa to pojęcia, które również nie pasują do definicji ostatniego wiersza akapitu na początku kolumny; szewc jest terminem, który nie jest powszechnie uznawany w typografii, a wdowa odnosi się do krótkiego wiersza, który kończy akapit, a znajduje się na stronie samodzielnie. Każde z tych niepoprawnych terminów ilustruje różne aspekty typografii, które mogą przyczyniać się do chaosu wizualnego w publikacjach, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do opisanego zjawiska. Zrozumienie tych terminów i ich różnic jest kluczowe dla osiągnięcia profesjonalnego poziomu w projektowaniu graficznym i typografii.
Pytanie 17

Tracking to

A. wyróżnianie tekstu przez dodawanie odstępów pomiędzy literami
B. ustalanie przestrzeni pomiędzy kolejnymi wierszami tekstu
C. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście
D. regulowanie odstępów pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma
W kontekście typografii istnieje wiele aspektów związanych z formatowaniem tekstu, które mogą wprowadzać w błąd, jeśli nie są zrozumiane poprawnie. Odpowiedzi, które odnosiły się do wyróżnienia tekstu poprzez dodawanie odstępów między literami, a także regulacji odległości między wierszami, pomijają kluczową różnicę między tymi pojęciami a trackingiem. Wyróżnienie tekstu poprzez dodatkowe odstępy jest bardziej związane z kerningiem, który dotyczy regulacji przestrzeni jedynie między parami znaków. Kerning jest zatem bardziej lokalnym podejściem, które wymaga starannego dostosowania dla osiągnięcia odpowiedniej estetyki na poziomie pojedynczych par liter. Również ustalanie odległości między wierszami w typografii, znane jako leading, dotyczy całkowicie innego aspektu formatowania tekstu, koncentrując się na przestrzeni między liniami tekstu, co nie ma bezpośredniego związku z trackingiem. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie tych terminów i ich zastosowań, co często skutkuje niepoprawnym użyciem tych technik w projektach graficznych. Warto zrozumieć, że każda z tych technik ma swoje konkretne zastosowanie i wpływ na czytelność tekstu, a ich nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do niezadowalających rezultatów końcowych w projektowaniu.
Pytanie 18

W odniesieniu do formatu pracy netto, format naświetlania powinien być

A. około 15 mm większy
B. dokładnie taki sam
C. 1,5 razy większy
D. około 15 mm mniejszy
Wybór formatu naświetlania pracy, który jest mniejszy, równy lub większy niż format netto, może prowadzić do poważnych problemów w finalnym efekcie. Na przykład, wybór formatu mniejszego niż wymagany skutkuje tym, że ważne elementy graficzne lub tekstowe mogą zostać ucięte, co psuje estetykę i profesjonalizm wydruku. Odpowiedź sugerująca, że format naświetlania powinien być dokładnie taki sam jak format netto, ignoruje praktyczne wymogi dotyczące marginesów. Bez odpowiedniego marginesu, nie tylko estetyka wydruku może być naruszona, ale również proces produkcji staje się mniej efektywny, ponieważ cięcia mogą być nieprecyzyjne. Z kolei sugestia, że format naświetlania powinien być 1,5 razy większy, wydaje się przesadzona i nie znajduje uzasadnienia w standardach branżowych. Tak duża różnica mogłaby prowadzić do niepotrzebnego marnotrawstwa materiału oraz zwiększenia kosztów produkcji. Warto pamiętać, że w druku cyfrowym oraz innych technikach, kluczowe jest zachowanie odpowiednich proporcji i wymagań, co znajduje odzwierciedlenie w standardach ISO oraz praktykach zalecanych przez profesjonalnych drukarzy. Kluczowym błędem, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest niewłaściwe zrozumienie znaczenia marginesów oraz ich wpływu na końcowy produkt, co jest kluczowe w procesach związanych z drukiem i obróbką graficzną.
Pytanie 19

Aby zredukować efekt mory, kąty rastra dla kolorów w modelu CMYK zwykle różnią się o

A. 20°
B. 10°
C. 45°
D. 30°
W kontekście druku kolorowego, zjawisko mory jest wynikiem interferencji dwóch lub więcej warstw rastra, co prowadzi do niepożądanych wzorów i artefaktów wizualnych. Aby zminimalizować ryzyko powstawania mory w druku CMYK, kluczowe jest różnicowanie kątów rastra dla poszczególnych kolorów. Standardowy rozkład kątów to 0° dla koloru C (cyjan), 30° dla M (magenta), 60° dla Y (żółty) oraz 90° dla K (czarny). Właściwe różnicowanie tych kątów powoduje, że rastry nie nakładają się na siebie w prosty sposób, co znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia mory. Przykładowo, stosując kąt 30° dla magenty, osiągamy efekt, który rozprasza potencjalne punkty zakłócające. Jest to praktyka szeroko stosowana w branży drukarskiej i jest zgodna z zaleceniami takich organizacji jak ISO w kontekście optymalizacji procesów drukarskich oraz zapewnienia wysokiej jakości wydruków.
Pytanie 20

Jaką właściwość ma podłoże formatu A0?

A. Powierzchnia to 1 m2
B. Krótszy bok ma długość 1 m
C. Dłuższy bok ma długość 1 m
D. Przekątna wynosi 1 m
Podłoże formatu A0 jest określane przez jego powierzchnię wynoszącą dokładnie 1 m². Format A0 jest częścią systemu formatów papieru znormalizowanego przez międzynarodową normę ISO 216, która definiuje rozmiary papieru w oparciu o prostokątny układ, gdzie każdy następny format jest o połowę mniejszy od poprzedniego. Przykładem zastosowania formatu A0 może być produkcja plakatów, plansz reklamowych, czy wykładów, gdzie istotna jest duża powierzchnia do zaprezentowania informacji. W kontekście druku wielkoformatowego, format A0 jest często wykorzystywany w branży reklamowej oraz graficznej, co czyni go standardowym wyborem dla wielu profesjonalnych aplikacji. Znajomość tego formatu jest kluczowa w kontekście projektów graficznych oraz architektonicznych, gdzie precyzyjne wymiary są fundamentalne dla efektywnej komunikacji wizualnej.
Pytanie 21

Ile egzemplarzy o wymiarach 148 x 210 mm brutto można maksymalnie umieścić na arkuszu SRA3 (320 x 450 mm) podczas realizacji impozycji?

A. 2
B. 8
C. 6
D. 4
Pozostałe odpowiedzi to nie to, co trzeba. Widać, że coś nie tak z rozumieniem, jak działa impozycja. Na przykład, jeśli ktoś stwierdza, że na SRA3 zmieści się tylko 2 użytki, to pomija fakt, że mogą się zmieścić 4. To wygląda tak, jakby myślał, że arkusz jest za mały, ale to nieprawda, bo SRA3 jest naprawdę spory. Z kolei odpowiedź mówiąca o 6 użytkach? To też błąd, bo przy takim układzie brakuje miejsca na odstępy, co może zepsuć jakość druku. Jeszcze inna odpowiedź, gdzie było mowa o 8 użytkach, też pomija ważne szczegóły – jak cięcia i marginesy. Kluczowe jest zrozumienie całej koncepcji impozycji, bo to wpływa na koszty i jakość wydruków.
Pytanie 22

Ile brutto arkuszy drukowych powinno się przygotować, jeśli rzeczywisty nakład wynosi 5 000 netto, a planowany naddatek technologiczny na materiał drukowy wynosi 5%?

A. 5 500 arkuszy
B. 5 125 arkuszy
C. 5 050 arkuszy
D. 5 250 arkuszy
Aby obliczyć ilość arkuszy drukowych brutto, musimy dodać naddatek technologiczny do nakładu netto. W tym przypadku mamy 5000 arkuszy netto oraz naddatek wynoszący 5%. Obliczamy naddatek: 5000 * 0,05 = 250. Następnie dodajemy naddatek do nakładu netto: 5000 + 250 = 5250 arkuszy brutto. Zastosowanie naddatku technologicznego jest kluczowe w procesie drukowania, ponieważ rekompensuje straty wynikające z nieodpowiednich cięć, błędów przy drukowaniu oraz innych czynników technologicznych. Przykładowo, jeśli podczas drukowania zdarzy się, że kilka arkuszy będzie uszkodzonych, naddatek pozwala na zrealizowanie zamówienia w pełnym wymiarze. W branży poligraficznej standardowym podejściem jest uwzględnianie naddatku, aby zapewnić pełne zaspokojenie potrzeb klienta, co jest zgodne z najlepszymi praktykami jakościowymi, takimi jak ISO 9001.
Pytanie 23

Ile arkuszy RA2 (430 x 610 mm) powinno się zamówić, aby wydrukować 1 000 sztuk ulotek formatu A4, przy naddatku technologicznym wynoszącym 10%?

A. 275 arkuszy
B. 250 arkuszy
C. 200 arkuszy
D. 300 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 1000 sztuk ulotek formatu A4, należy najpierw określić, ile ulotek można wydrukować na jednym arkuszu RA2. Wymiary arkusza RA2 wynoszą 430 x 610 mm, a standardowy format A4 ma wymiary 210 x 297 mm. Na jednym arkuszu RA2 można zmieścić 2 ulotki A4 w orientacji pionowej, co daje nam 2 ulotki na jednym arkuszu. Zatem do wydrukowania 1000 ulotek potrzebujemy 500 arkuszy A4. Ze względu na naddatek technologiczny w wysokości 10%, musimy uwzględnić dodatkowe arkusze. Obliczamy to w następujący sposób: 500 arkuszy + 10% z 500, co daje 500 + 50 = 550 arkuszy. Następnie, obliczamy, ile arkuszy RA2 musimy zamówić w tej samej proporcji. Biorąc pod uwagę, że na jednym arkuszu RA2 możemy wydrukować 2 ulotki A4, dzielimy 550 przez 2, co daje nam 275 arkuszy RA2. Ta metoda obliczeń uwzględnia zarówno wymogi produkcyjne, jak i naddatek technologiczny, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej.
Pytanie 24

Jak długo zajmie wydrukowanie 10 000 folderów w formacie A3, w kolorze 4 + 4 na półformatowej maszynie arkuszowej, która osiąga wydajność 10 000 arkuszy na godzinę?

A. 4 godziny
B. 2 godziny
C. 3 godziny
D. 1 godzinę
Wybór niepoprawnej odpowiedzi wynika z błędnego zrozumienia tematu dotyczącego wydajności maszyn drukarskich oraz obliczeń związanych z liczbą arkuszy potrzebnych do wydruku folderów A3. Często występujące błędy polegają na pomijaniu kluczowych informacji, takich jak liczba arkuszy przypadająca na jeden folder. W przypadku folderów formatu A3, każdy z nich wymaga dwóch arkuszy, co powinno być uwzględnione w obliczeniach. Odpowiedzi takie jak 2 godziny czy 4 godziny sugerują, że nie uwzględniono prędkości maszyny, która wynosi 10 000 arkuszy na godzinę. Biorąc pod uwagę, że 10 000 folderów wymaga jedynie 20 000 arkuszy, poprawne obliczenie wskazuje, że rzeczywisty czas druku nie przekracza 1 godziny. Warto zwrócić uwagę, że w praktyce przemysłowej, znajomość takich szczegółowych aspektów jest niezwykle istotna. Niezrozumienie zasady działania maszyn drukarskich oraz ich prędkości może prowadzić do błędnych założeń i nieefektywnego zarządzania czasem produkcji. Kluczowe jest, aby każdy pracownik działu produkcji był dobrze przeszkolony w zakresie wydajności maszyn oraz umiał dokonywać dokładnych obliczeń dotyczących procesów drukarskich, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 25

Podstawowym materiałem do wykonania cyfrowej odbitki próbnej jest

A. plik w formacie DOC
B. diapozytyw
C. forma drukowa
D. plik w formacie PDF
Wybór odpowiedzi innych niż plik w formacie PDF może prowadzić do nieścisłości w procesie wydruku. Pliki w formacie DOC, na przykład, są przeznaczone głównie do edycji tekstu i nie zachowują precyzyjnie układu dokumentu, co może skutkować błędami przy druku. Tego rodzaju pliki mogą zmieniać czcionki, interlinie czy rozmiar elementów graficznych, co jest niepożądane w kontekście przygotowania cyfrowej odbitki próbnej. Diapozytyw to nośnik stosowany w fotografii, który nie jest formatem pliku cyfrowego i jego użycie w kontekście druku próbnego jest nieadekwatne. Nie pozwala on na edytowanie lub precyzyjne dostosowywanie treści, co może być kluczowe w procesie weryfikacji przed finalnym drukiem. Natomiast forma drukowa jest fizycznym dokumentem, który także nie jest użyteczny w kontekście przygotowania cyfrowych prób, jako że wymaga skanowania lub innego przetwarzania, co wprowadza dodatkowe etapy i potencjalne błędy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu procesu wydruku oraz dla utrzymania wysokiej jakości finalnego produktu. Dlatego dostosowanie odpowiedniego formatu, jak PDF, jest podstawą skutecznego przygotowania materiałów do druku.
Pytanie 26

Według zasad typografii, na końcu wersetu nie powinno się umieszczać

A. wielokropków.
B. dwukropków.
C. "wiszących" spójników.
D. znaków łamania.
Na końcu wiersza nie należy umieszczać "wiszących" spójników, ponieważ wpływa to na czytelność i estetykę tekstu. Wiersz powinien kończyć się w sposób naturalny, a spójniki pozostawione na końcu mogą zakłócać płynność czytania, a także wprowadzać zamieszanie co do struktury zdania. Przykładem może być zdanie: "Kiedy przyjdzie wiosna, zacznę uprawiać ogród, a". Zostawienie spójnika "a" na końcu wiersza sugeruje, że zdanie nie jest zakończone, co może być mylące dla czytelnika. W dobrych praktykach edytorskich i literackich unika się takich konstrukcji, aby zapewnić klarowność i logiczny układ myśli. Ponadto, w typografii i składzie tekstu, istnieją zasady mówiące o tym, że każde zdanie powinno mieć swój koniec, co sprzyja lepszemu odbiorowi tekstu. Zatem, aby zachować profesjonalizm i zgodność z przyjętymi normami, zawsze należy dążyć do unikania umieszczania "wiszących" spójników na końcu wiersza.
Pytanie 27

Ile form wydruków trzeba przygotować do zrealizowania ulotki w formacie A4, w kolorze 2 + 2 na półformatowej maszynie arkuszowej przy użyciu technologii odwracania przez margines?

A. 2 formy
B. 8 form
C. 4 formy
D. 3 formy
Wybór niepoprawnej liczby form drukowych, jak np. 3, 4 lub 8, wynika z błędnego zrozumienia zastosowania technologii druku oraz właściwości maszyn arkuszowych. Przy założeniu druku ulotki formatu A4 w kolorystyce 2 + 2, z zastosowaniem technologii odwracania przez margines, istnieje potrzeba zrozumienia, że każda forma drukowa może obsługiwać cały arkusz, co w połączeniu z odwracaniem pozwala na wykorzystanie tego samego zestawu form do druku obu stron ulotki. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że każda strona wymaga oddzielnej formy, podczas gdy w rzeczywistości technologia druku pozwala na optymalizację produkcji, co przekłada się na niższe koszty i szybszą realizację. Inne odpowiedzi, które sugerują większą liczbę form, mogą wskazywać na niedostateczne zrozumienie procesu druku oraz zastosowanie nieefektywnych praktyk. W przemyśle drukarskim kluczowe jest, aby osoby zajmujące się przygotowaniem produkcji posiadały umiejętności analizy i optymalizacji, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów oraz poprawę jakości finalnych produktów.
Pytanie 28

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Justującą
B. Żaden
C. Półfiretową
D. Firetową
W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.
Pytanie 29

Jakie są wydatki na stworzenie form drukowych koniecznych do realizacji druku jednokolorowego wkładu książkowego formatu A4 o objętości 240 stron na maszynie pełnoformatowej, mając na uwadze koszt wykonania jednej formy wynoszący 50 zł?

A. 1 350 zł
B. 1 400 zł
C. 1 500 zł
D. 1 450 zł
Wybór innych wartości związanych z kosztem wykonania form drukowych świadczy o niepełnym zrozumieniu zasadności obliczeń oraz struktury kosztów związanych z drukiem. Często spotykanym błędem jest pomijanie liczby form potrzebnych do wykonania zlecenia. W przypadku druku książki, każda strona wymaga oddzielnej formy. Błędne odpowiedzi sugerują, że koszt wykonania form opiera się jedynie na błędnym założeniu dotyczącym liczby form lub nieprawidłowym ich przeliczeniu. Na przykład, jeśli ktoś założy, że potrzebne są tylko 28 form, co prowadzi do obliczeń 50 zł x 28 form = 1 400 zł, to nie uwzględnia rzeczywistej liczby stron do druku, co jest kluczowym aspektem w procesie produkcji. Dodatkowo, nieznajomość standardów dotyczących druku książkowego może prowadzić do mylnych wniosków. W praktyce, każda strona wymaga odpowiednich form, co w przypadku druku jednokolorowego również powinno być uwzględnione. Przy planowaniu budżetu na produkcję ważne jest, aby dokładnie oszacować wszystkie koszty, w tym również przygotowania do druku, aby uniknąć nieporozumień i nieprzewidzianych wydatków w późniejszych etapach realizacji projektu.
Pytanie 30

W magazynie drukarni znajduje się 70 kg papieru w formacie B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 100 g/m2. Ile arkuszy formatu B1 posiada drukarnia?

A. 1 400 arkuszy
B. 1 200 arkuszy
C. 1 000 arkuszy
D. 1 600 arkuszy
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia zasady dotyczącej przeliczeń masy i powierzchni papieru. Na przykład odpowiedzi sugerujące 1 200 lub 1 400 arkuszy mogą wynikać z błędnego oszacowania masy pojedynczego arkusza. Jeśli ktoś pomyliłby gramaturę lub powierzchnię arkusza, mogłoby to prowadzić do znacznie większej liczby obliczonych arkuszy. Dodatkowo, zrozumienie jednostek masy i powierzchni jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe przeliczenie z gramów na kilogramy lub pomylenie jednostek m² i g/m² może skutkować znacznymi różnicami w wyniku. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, należy stosować podejście systematyczne przy obliczeniach oraz dokładnie weryfikować każdą wartość. W branży poligraficznej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie, błędne obliczenia mogą prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz opóźnień w realizacji zleceń. Zrozumienie zasad obliczeń i jednostek miary jest zatem fundamentem dla każdego, kto pracuje w tej dziedzinie.
Pytanie 31

Jaką wartość ma koszt jednostkowy druku kalendarzyków, jeśli drukarnia oszacowała wydruk 300 kalendarzyków listkowych o rozmiarze 85 x 55 mm na arkuszach A3+ na kwotę 120,00 zł?

A. 55 gr
B. 40 gr
C. 30 gr
D. 25 gr
Obliczanie kosztu jednostkowego druku kalendarzyka wymaga znajomości kilku podstawowych zasad matematycznych i ekonomicznych. Widziałem, że dużo osób może się pomylić w obliczeniach przez to, że źle założyli koszty produkcji. Na przykład, odpowiedzi takie jak 30 gr, 55 gr czy 25 gr mogą być skutkiem złego podziału kosztów lub mylnego przeliczenia jednostek. Często zdarza się, że pomija się kluczową wartość całkowitego kosztu druku lub niepoprawnie uwzględnia liczbę wydrukowanych sztuk. Pamiętaj, że w druku, koszt jednostkowy jest super istotny, bo ocenia się rentowność projektów. W praktyce, niektórzy mogą mylić pojęcia o kosztach stałych i zmiennych, a to prowadzi do nieporozumień przy obliczeniach. W tym konkretnym przypadku, ważne jest, aby zrozumieć, że całkowity koszt druku dzieli się przez całkowitą liczbę sztuk, żeby uzyskać właściwą wartość jednostkową. Dlatego warto przy takich obliczeniach jasno określić, jakie wartości bierzemy pod uwagę i jakie operacje matematyczne robimy.
Pytanie 32

Który z kolorów w graficznym projektowaniu jest najbardziej energiczny i najbardziej przyciąga uwagę widza?

A. Brązowy
B. Zielony
C. Żółty
D. Pomarańczowy
Zielony, brązowy i żółty kolory, mimo że mają swoje unikalne właściwości, nie są tak dynamiczne jak pomarańczowy. Zielony często kojarzy się z naturą, spokojem i równowagą, co sprawia, że może być mniej zauważalny w kontekście marketingowym, gdzie kluczowe jest przyciąganie uwagi. W praktyce, zielony jest często wykorzystywany w projektach związanych z ekologią lub zdrowiem, jednak jego stonowana natura sprawia, że nie wywołuje takiej energii jak pomarańczowy. Brązowy to kolor związany z ziemią i stabilnością, co czyni go bardziej odpowiednim w kontekście reprezentacji tradycji lub solidności, a nie dynamiki. Może on działać uspokajająco, co w pewnych sytuacjach jest pozytywne, jednak nie przyciąga uwagi w sposób, w jaki robi to pomarańczowy. Żółty jest bardziej jasny i radosny, jednak nie ma tej samej intensywności co pomarańczowy. Może być użyty do zwrócenia uwagi, lecz jego nadmiar może prowadzić do zmęczenia wzroku i rozproszenia uwagi. W projektowaniu graficznym kluczowe jest zrozumienie, jak kolory oddziałują na psychologię odbiorców i jak ich zastosowanie może wpływać na komunikację wizualną. Stosując kolory, warto zwrócić uwagę na ich konotacje kulturowe oraz kontekst, w jakim są prezentowane, aby skuteczniej przyciągać uwagę i przekazywać zamierzony przekaz.
Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Jaki format należy wybrać, aby przenieść plik graficzny CDR do aplikacji z pakietu Adobe?

A. EPS
B. DAT
C. WAV
D. DOC
Wymienione formaty plików, takie jak DOC, WAV oraz DAT, nie są odpowiednie do przenoszenia grafiki wektorowej z CorelDRAW do programów Adobe. DOC to format plików tekstowych, najczęściej używany w edytorach tekstu, takich jak Microsoft Word. Jego zastosowanie w kontekście grafiki jest ograniczone, ponieważ nie zachowuje on informacji o wektorach czy kolorach, co czyni go niewłaściwym wyborem do transferu plików graficznych. WAV to format audio, który służy do przechowywania danych dźwiękowych. W przypadku projektowania graficznego nie ma zastosowania, ponieważ nie zawiera żadnych informacji wizualnych. Z kolei DAT to ogólny format plików danych, używany głównie do przechowywania różnych typów informacji, ale nie jest standardem w grafice komputerowej, ani nie wspiera typowych właściwości wymaganych do przenoszenia plików graficznych. Wybór niewłaściwego formatu przy przenoszeniu plików graficznych może prowadzić do utraty jakości, a także do problemów z kompatybilnością, co jest kluczowym błędem myślowym. Aby prawidłowo przenieść plik graficzny, należy zrozumieć, jakie formaty są odpowiednie do danej dziedziny pracy, co pozwoli uniknąć frustracji i problemów związanych z przetwarzaniem grafik.
Pytanie 35

Na pokazanym projekcie wykrojnika opakowania zielona linia wyznacza

Ilustracja do pytania
A. spady drukarskie.
B. linie bigowania.
C. linie cięcia.
D. wymiar netto.
Zielona linia na projekcie wykrojnika opakowania oznacza linie bigowania, które są kluczowe dla prawidłowego formowania opakowania. Linie bigowania wskazują miejsca, w których materiał, na przykład karton, powinien być zgięty, co umożliwia precyzyjne złożenie opakowania w odpowiedni kształt. W praktyce, zastosowanie linii bigowania pozwala na łatwiejsze i szybsze montowanie opakowań, co jest istotne w produkcji masowej. Dzięki zastosowaniu odpowiednich narzędzi do bigowania, takich jak wykrojniki z frezowanymi rowkami, można uzyskać estetyczne i funkcjonalne wykończenie. Warto również zauważyć, że zrozumienie znaczenia linii bigowania jest zgodne z dobrymi praktykami w branży opakowaniowej, gdzie precyzja oraz jakość wykonania mają kluczowe znaczenie dla efektywności procesu produkcji. Przygotowując projekt wykrojnika, ważne jest, aby odpowiednio zaplanować miejsca bigowania, co wpływa na późniejsze użytkowanie produktu i jego atrakcyjność wizualną.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jakie urządzenie powinno zostać użyte do konwersji obrazu z przezroczystych materiałów na sygnał cyfrowy?

A. Skaner bębnowy
B. Aparat fotoreprodukcyjny
C. Naświetlarkę CtF
D. Naświetlarkę CtP
Naświetlarka CtF (Computer-to-Film) jest urządzeniem, które tworzy filmy na podstawie danych cyfrowych, jednak nie jest dedykowana do bezpośredniego przetwarzania transparentnych oryginałów. Użycie CtF w tym kontekście prowadzi do nieporozumień, ponieważ jego funkcjonalność ogranicza się do reprodukcji obrazów już w postaci cyfrowej, co nie odpowiada na pierwotne pytanie dotyczące skanowania oryginałów. Naświetlarka CtP (Computer-to-Plate) również nie jest odpowiednia w tym przypadku, ponieważ jej głównym zadaniem jest przenoszenie obrazów cyfrowych bezpośrednio na płyty drukarskie, co również nie obejmuje konwersji transparentnych oryginałów. Aparat fotoreprodukcyjny, z kolei, wykorzystuje fotografię do dokumentacji obrazów, co może być przydatne w niektórych sytuacjach, ale nie oferuje precyzji oraz szczegółowości skanowania, jaką zapewnia skaner bębnowy. Te błędne koncepcje mogą wynikać z mylnego zrozumienia funkcji poszczególnych urządzeń oraz ich zastosowań w procesie przetwarzania obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że różne technologie są dopasowane do konkretnych zadań i wybór niewłaściwego urządzenia może skutkować niższą jakością końcowego produktu.
Pytanie 38

Oblicz całkowity koszt wyprodukowania offsetowych form drukarskich w technologii CtP wymaganych do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli koszt naświetlenia pojedynczej formy wynosi 35,00 zł?

A. 70,00 zł
B. 280,00 zł
C. 175,00 zł
D. 140,00 zł
Koszt wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP (Computer-to-Plate) zależy od liczby form wymaganych do zadrukowania arkuszy w danej kolorystyce. W przypadku kolorystyki 4 + 1, oznacza to, że wykorzystujemy cztery kolory procesowe (cyan, magenta, yellow, black) oraz dodatkowy kolor, na przykład specjalny kolor Pantone lub lakier. W związku z tym potrzebujemy pięciu form, z których każda kosztuje 35,00 zł. Różnica w tej technologii polega na tym, że forma jest naświetlana bezpośrednio na płycie, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości druku oraz oszczędności czasu. Kalkulując całkowity koszt, mnożymy koszt jednej formy przez pięć. 5 form * 35,00 zł = 175,00 zł. Tę metodę można zastosować w wielu procesach produkcyjnych, gdzie istotna jest precyzja i szybkość, co jest zgodne z obecnymi standardami w branży poligraficznej.
Pytanie 39

Wskaż zestaw materiałów, które powinny być użyte do produkcji etykiet samoprzylepnych na butelki z płynem do kąpieli, drukowanych metodą fleksograficzną?

A. Laminat (folia AL-papier), biała farba podkładowa i lakier offsetowy
B. Folia polipropylenowa, klej, papier silikonowy i farby UV
C. Papier samokopiujący, klej oraz farby akrylowe
D. Papier dekoracyjny, farby wodne i lakier nitrocelulozowy
Folia polipropylenowa to naprawdę świetny materiał do etykiet samoprzylepnych, bo jest odporna na wilgoć i bardzo trwała. Z tego, co wiem, przy drukowaniu etykiet metodą fleksograficzną trzeba używać specjalnych farb, a farby UV są tu strzałem w dziesiątkę. Dzięki nim kolory są intensywne, a schnięcie jest błyskawiczne, co znacznie przyspiesza całą produkcję. Klej to też podstawa, bo to on sprawia, że etykiety się kleją, a papier silikonowy to coś w rodzaju podkładu, na którym etykieta czeka, aż ją przykleimy do butelki. Taki zestaw materiałów pasuje do dobrych praktyk w branży opakowaniowej, a różne standardy jakości to potwierdzają. Można to zobaczyć na przykładzie kosmetyków, które potrzebują ładnych i funkcjonalnych etykiet, odpornych na wodę oraz chemikalia z płynów do kąpieli.
Pytanie 40

Jaką kwotę należy zapłacić za wydanie 40-stronicowego wielobarwnego magazynu, jeżeli koszt jednej strony wynosi 85 zł?

A. 3 600 zł
B. 3 000 zł
C. 3 200 zł
D. 3 400 zł
Koszt składu 40-stronicowego wielobarwnego czasopisma można obliczyć, mnożąc liczbę stron przez koszt jednej strony. W tym przypadku mamy 40 stron, a koszt jednej strony wynosi 85 zł. Zatem obliczenie wygląda następująco: 40 stron * 85 zł/strona = 3400 zł. Taka metoda obliczeń jest standardem w branży wydawniczej, gdzie koszt produkcji jest najczęściej obliczany na podstawie jednostkowego kosztu strony. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak koszty redakcyjne, korekty, czy grafiki, które mogą wpłynąć na całkowity budżet. Wiedza na temat kosztów składu jest istotna dla każdego wydawcy, ponieważ pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej