Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 22:53
  • Data zakończenia: 8 czerwca 2025 23:02

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Gdy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, wyświetla się następujący komunikat: Żądanie polecenia ping nie może odnaleźć hosta www.onet.pl. Proszę sprawdzić nazwę i spróbować ponownie. Natomiast wpisując w wierszu poleceń komendę ping 213.180.141.140 (adres IP dla serwera www.onet.pl), użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny takiego zjawiska?

A. Błędnie skonfigurowana maska podsieci
B. Niewłaściwy adres IP hosta
C. Błędny adres IP serwera DNS
D. Niewłaściwie skonfigurowana brama domyślna
Niepoprawny adres IP serwera DNS jest główną przyczyną problemu, który zaobserwował użytkownik. Kiedy użytkownik próbuje wykonać polecenie ping dla adresu URL, system operacyjny musi najpierw przetłumaczyć tę nazwę na odpowiedni adres IP przy użyciu serwera DNS. Jeśli adres IP serwera DNS jest błędny lub serwer DNS nie jest dostępny, system nie będzie w stanie zlokalizować hosta, co skutkuje komunikatem o błędzie. W praktyce, w przypadku problemów z DNS, zaleca się sprawdzenie konfiguracji DNS w ustawieniach sieciowych, a także przetestowanie innych serwerów DNS, takich jak Google DNS (8.8.8.8) lub Cloudflare DNS (1.1.1.1). Warto również pamiętać, że poprawna konfiguracja serwera DNS jest kluczowa dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji internetowych i usług. Standardy sieciowe, takie jak RFC 1035, określają zasady dotyczące systemu DNS, a ich przestrzeganie jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i wydajności internetowych usług.
Pytanie 2

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. USB i RS232
B. Centronics i RJ11
C. Centronics i USB
D. USB i RJ45
Odpowiedź 'USB i RJ45' jest prawidłowa, ponieważ obydwa interfejsy są powszechnie stosowane do podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs USB umożliwia szybkie przesyłanie danych między urządzeniem a komputerem, co jest kluczowe w przypadku drukarek, które wymagają efektywnej komunikacji. Z kolei interfejs RJ45 jest standardem w sieciach Ethernet, co pozwala na podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej bez potrzeby posiadania wbudowanej karty sieciowej. W przypadku serwera wydruku, urządzenie takie działa jako mostek pomiędzy drukarką a komputerami w sieci, co umożliwia wielu użytkownikom dostęp do tej samej drukarki. Przykłady zastosowania obejmują podłączenie drukarki biurowej do serwera, co pozwala na zdalne drukowanie dokumentów przez pracowników z różnych stanowisk. Zgodność z tymi standardami w znaczący sposób zwiększa elastyczność i użyteczność urządzeń w środowisku pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.
Pytanie 3

Aby uzyskać sześć podsieci z sieci o adresie 192.168.0.0/24, co należy zrobić?

A. zmniejszyć długość maski o 2 bity
B. zmniejszyć długość maski o 3 bity
C. zwiększyć długość maski o 3 bity
D. zwiększyć długość maski o 2 bity
Zwiększenie długości maski o 2 bity nie jest wystarczające do wydzielenia sześciu podsieci. W takim przypadku, przy dodaniu dwóch bitów do maski /24, otrzymujemy maskę /26. Zastosowanie maski /26 pozwala na uzyskanie jedynie 4 podsieci, co nie spełnia wymagań. Ponadto, zmniejszenie długości maski o 2 lub 3 bity prowadzi do zwiększenia liczby dostępnych hostów w każdej podsieci, co w przypadku potrzeby stworzenia większej ilości podsieci jest niewłaściwe. Zmniejszenie maski z /24 powoduje, że część adresów sieciowych zostaje użyta na identyfikację hostów, co ogranicza liczbę generowanych podsieci. Prawidłowe planowanie adresacji IP wymaga zrozumienia, że każda zmiana maski wpływa na liczbę dostępnych podsieci oraz hostów. Przy tworzeniu sieci, należy stosować standardowe praktyki, takie jak rozważenie liczby przyszłych podsieci oraz potencjalnych potrzeb w zakresie adresacji. Niepoprawne podejścia mogą prowadzić do nagromadzenia adresów IP i problemów z zarządzaniem siecią, co jest sprzeczne z zasadami efektywnej administracji sieci.
Pytanie 4

Przynależność komputera do danej sieci wirtualnej nie może być ustalana na podstawie

A. nazwa komputera w sieci lokalnej
B. znacznika ramki Ethernet 802.1Q
C. adresu MAC karty sieciowej komputera
D. numeru portu przełącznika
Nazwa komputera w sieci lokalnej, znana również jako hostname, jest używana głównie do identyfikacji urządzenia w bardziej przyjazny sposób dla użytkowników. Jednakże, nie ma wpływu na przypisanie komputera do konkretnej sieci wirtualnej, ponieważ przynależność ta opiera się na technicznych aspektach działania sieci, takich jak adresacja i mechanizmy VLAN. Wirtualne sieci lokalne (VLAN) są definiowane na poziomie przełączników sieciowych, które wykorzystują znaczniki ramki Ethernet 802.1Q do identyfikacji i segregacji ruchu. Dlatego, aby przypisać komputer do konkretnej VLAN, kluczowe jest wykorzystanie adresów MAC i numerów portów przełącznika, które są bezpośrednio związane z fizycznym połączeniem urządzenia w sieci. Zastosowanie VLAN-ów pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększenie bezpieczeństwa i organizacji w dużych środowiskach sieciowych. Zrozumienie tej kwestii jest niezbędne dla skutecznego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.
Pytanie 5

Protokół wykorzystywany do wymiany wiadomości kontrolnych pomiędzy urządzeniami w sieci, takich jak żądanie echa, to

A. ICMP
B. SSMP
C. IGMP
D. SNMP
ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest kluczowym protokołem w warstwie sieciowej modelu OSI, który służy do wymiany komunikatów kontrolnych między urządzeniami w sieci. Protokół ten jest powszechnie stosowany do diagnostyki i zarządzania siecią, umożliwiając przesyłanie informacji o stanie połączeń sieciowych. Przykładem zastosowania ICMP jest polecenie 'ping', które wysyła żądanie echa do określonego adresu IP w celu sprawdzenia, czy urządzenie jest dostępne i jak długo trwa odpowiedź. Użycie ICMP do monitorowania dostępności i czasu odpowiedzi serwerów jest standardową praktyką w administracji sieciowej. ICMP odgrywa również istotną rolę w raportowaniu błędów, takich jak informowanie nadawcy o tym, że pakiet danych nie mógł dotrzeć do celu. W kontekście standardów, ICMP jest dokumentowany w serii RFC, co zapewnia jego uniwersalne zastosowanie w różnych systemach operacyjnych i urządzeniach sieciowych.
Pytanie 6

Simple Mail Transfer Protocol to protokół odpowiedzialny za

A. zarządzanie grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP
B. przekazywanie poczty elektronicznej w Internecie
C. obsługę odległego terminala w architekturze klient-serwer
D. synchronizację czasu pomiędzy komputerami
Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to standardowy protokół komunikacyjny wykorzystywany do przesyłania poczty elektronicznej w Internecie. Został opracowany w latach 80. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z kluczowych elementów infrastruktury komunikacyjnej w sieci. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) wysyła wiadomości do serwera pocztowego, który następnie przekazuje je do odpowiednich serwerów odbiorców. Jednym z głównych zastosowań SMTP jest umożliwienie przesyłania wiadomości między różnymi domenami. W praktyce, większość systemów e-mailowych, takich jak Gmail czy Outlook, korzysta z SMTP do obsługi wysyłania wiadomości e-mail. Protokół ten również obsługuje różne metody autoryzacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłania wiadomości. Warto również zauważyć, że SMTP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak IMAP czy POP3, które są używane do odbierania e-maili. Zrozumienie SMTP jest niezbędne dla osób zajmujących się administracją systemami e-mailowymi oraz dla specjalistów IT, którzy chcą zapewnić efektywną komunikację w organizacjach.
Pytanie 7

Która norma określa parametry transmisyjne dla komponentów kategorii 5e?

A. TIA/EIA-568-B-2
B. EIA/TIA 607
C. CSA T527
D. TIA/EIA-568-B-1
Norma TIA/EIA-568-B-2 definiuje wymogi dotyczące kabli i komponentów dla systemów sieciowych, w tym dla komponentów kategorii 5e. Specyfikacja ta objmuje m.in. parametry transmisyjne, takie jak tłumienie, diafonia i impedancja, które są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wydajności sieci. Zastosowanie tej normy jest szczególnie ważne w kontekście instalacji sieci lokalnych (LAN), gdzie kable kategorii 5e są szeroko stosowane do przesyłania danych z prędkością do 1 Gbps na odległości do 100 metrów. Zrozumienie i przestrzeganie normy TIA/EIA-568-B-2 jest niezbędne dla projektantów i instalatorów systemów telekomunikacyjnych, ponieważ zapewnia nie tylko zgodność z wymogami branżowymi, ale także optymalizuje wydajność i niezawodność sieci. Przykładem praktycznego zastosowania tej normy jest planowanie infrastruktury w biurach, gdzie wymagane są szybkie i stabilne połączenia, co można osiągnąć dzięki zastosowaniu wysokiej jakości kabli spełniających normy TIA/EIA-568-B-2.
Pytanie 8

Do jakiej sieci jest przypisany host o adresie 172.16.10.10/22?

A. 172.16.4.0
B. 172.16.8.0
C. 172.16.12.0
D. 172.16.16.0
Gdy mówimy o hoście z adresem 172.16.10.10 i maską /22, to musimy zrozumieć, jak to wszystko działa. Maska /22 mówi nam, że pierwsze 22 bity są przeznaczone na identyfikację sieci, a reszta na hosty. W tej konkretnej masce mamy 2 bity dla hostów, więc możemy stworzyć 4 podsieci i w każdej z nich zmieści się maksymalnie 1022 urządzenia (to dzięki wzorowi 2^10 - 2, bo dwa adresy są zajęte na adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Adresy dla podsieci w tej masce to 172.16.8.0, 172.16.12.0, 172.16.16.0 i 172.16.20.0. Host 172.16.10.10 mieści się pomiędzy 172.16.8.0 a 172.16.12.0, co oznacza, że należy do podsieci 172.16.8.0. Zrozumienie tych zasad jest naprawdę ważne w IT – dobrze przypisane adresy IP i umiejętność podziału sieci wpływają na wydajność i bezpieczeństwo całego systemu.
Pytanie 9

Jakie są właściwe przewody w wtyku RJ-45 według standardu TIA/EIA-568 dla konfiguracji typu T568B?

A. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy
B. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony
C. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy
D. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy
Odpowiedź wskazująca na prawidłową kolejność przewodów we wtyku RJ-45 zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B jest kluczowa w kontekście budowy i konfiguracji sieci lokalnych. Zgodnie z tym standardem, przewody powinny być ułożone w następującej kolejności: biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy oraz brązowy. Ta specyfikacja zapewnia prawidłowe połączenia i minimalizuje interferencje elektromagnetyczne, co jest istotne dla stabilności i wydajności transmisji danych. Przykład zastosowania tej normy można zobaczyć w instalacjach sieciowych w biurach, gdzie formowanie kabli zgodnie z T568B jest standardem, umożliwiającym łatwe podłączanie urządzeń. Dodatkowo, w przypadku stosowania technologii PoE (Power over Ethernet), prawidłowa kolejność przewodów jest kluczowa dla efektywnego zasilania urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP czy punkty dostępu. Znajomość tych standardów jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami, aby zapewnić maksymalną wydajność oraz bezpieczeństwo w infrastrukturze sieciowej.
Pytanie 10

Wskaź na prawidłowe przyporządkowanie usługi warstwy aplikacji z domyślnym numerem portu, na którym działa.

A. DHCP – 161
B. SMTP – 80
C. DNS – 53
D. IMAP – 8080
Odpowiedź 'DNS – 53' jest całkiem trafna. Usługa DNS, czyli Domain Name System, rzeczywiście korzysta z portu 53, co mówi wiele standardów IETF. Jest to mega ważny element internetu, bo pomaga zamieniać nazwy domen na adresy IP. Dzięki temu urządzenia mogą ze sobą rozmawiać. Na przykład, jak wpisujesz 'www.example.com', to właśnie DNS zmienia to na odpowiedni adres IP, co pozwala na połączenie z serwerem. Port 53 działa zarówno z zapytaniami UDP, jak i TCP, więc jest dość uniwersalny. Zrozumienie, jak to wszystko działa i umiejętność skonfigurowania DNS są kluczowe, zwłaszcza dla tych, którzy zajmują się administracją sieci. Bez tego, ciężko zapewnić, że usługi internetowe będą działać poprawnie.
Pytanie 11

W sieci o adresie 192.168.0.64/26 drukarka sieciowa powinna uzyskać ostatni adres z dostępnej puli. Który to adres?

A. 192.168.0.190
B. 192.168.0.126
C. 192.168.0.254
D. 192.168.0.94
Wybór adresów takich jak 192.168.0.94, 192.168.0.190 czy 192.168.0.254 wskazuje na brak zrozumienia zasad subnettingu oraz adresacji IP. Adres 192.168.0.94 znajduje się w innym zakresie adresów, a jego przypisanie do podsieci 192.168.0.64/26 jest niemożliwe, ponieważ nie jest on częścią tej samej podsieci, co oznacza, że nie spełnia wymogów związanych z masą /26. Ponadto, adres 192.168.0.190 leży poza zakresem przydzielonym przez maskę /26, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Z kolei adres 192.168.0.254 jest zarezerwowany dla innego segmentu sieci i nie jest dostępny w podsieci 192.168.0.64/26. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe obliczanie dostępnych adresów hostów i nieznajomość zasad, jakie rządzą przydzielaniem adresów IP. Aby zrozumieć, dlaczego odpowiedzi te są błędne, warto zaznaczyć, że adresacja IP opiera się na regułach, które określają zakresy dla różnych masek podsieci. Użytkownicy często mogą pomylić, jakie adresy IP są dostępne w danej podsieci, co prowadzi do nieporozumień w praktyce. Zrozumienie, które adresy są dostępne do przydziału, jest kluczowe w zarządzaniu siecią i unikanie konfliktów adresowych, dlatego umiejętność subnettingu i czytania maski podsieci jest niezwykle istotna w pracy administratora sieci.
Pytanie 12

Jaką rolę odgrywa ISA Server w systemie operacyjnym Windows?

A. Stanowi system wymiany plików
B. Pełni funkcję firewalla
C. Służy do rozwiązywania nazw domenowych
D. Działa jako serwer stron internetowych
ISA Server, czyli Internet Security and Acceleration Server, pełni kluczową rolę jako firewall w systemach operacyjnych Windows, zapewniając zaawansowaną ochronę sieci oraz kontrolę dostępu do zasobów. Jako firewall, ISA Server nie tylko blokuje nieautoryzowany ruch sieciowy, ale także monitoruje i filtruje dane, które przepływają między różnymi segmentami sieci. Dzięki funkcjom takim jak NAT (Network Address Translation), ISA Server ukrywa wewnętrzne adresy IP przed zewnętrznymi użytkownikami, co zwiększa bezpieczeństwo. W praktyce, administratorzy mogą definiować zasady dostępu, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie, które aplikacje i usługi mogą komunikować się z siecią zewnętrzną. Przykładem zastosowania ISA Server może być organizacja, która chce ograniczyć dostęp do określonych stron internetowych, pozwalając jednocześnie na korzystanie z zasobów intranetowych. ISA Server oferuje również zaawansowane funkcje, takie jak monitoring ruchu oraz raportowanie, co umożliwia administratorom śledzenie potencjalnych zagrożeń oraz analizowanie wzorców użytkowania sieci. Te praktyki są zgodne z najlepszymi standardami bezpieczeństwa w branży IT, w tym z metodologią zarządzania ryzykiem według ISO/IEC 27001.
Pytanie 13

Do ilu sieci należą komputery o podanych w tabeli adresach IP i standardowej masce sieci?

komputer 1172.16.15.5
komputer 2172.18.15.6
komputer 3172.18.16.7
komputer 4172.20.16.8
komputer 5172.20.16.9
komputer 6172.21.15.10

A. Jednej.
B. Sześciu.
C. Czterech.
D. Dwóch.
Odpowiedź cztery jest prawidłowa, ponieważ po zastosowaniu maski podsieci 255.255.0.0, poszczególne adresy IP przedstawiają różne sieci. W przypadku adresów IP, na przykład 172.16.1.10, 172.18.2.20, 172.20.3.30 oraz 172.21.4.40, maska ta pozwala na wskazanie, że każdy z tych adresów należy do innej sieci lokalnej. Zastosowanie tej maski podsieci oznacza, że pierwsze dwa oktety adresu IP definiują adres sieciowy, co w tym przypadku prowadzi do czterech unikalnych adresów sieciowych: 172.16.0.0, 172.18.0.0, 172.20.0.0 oraz 172.21.0.0. W praktyce, zrozumienie struktury adresów IP oraz zasad z nimi związanych jest kluczowe w zarządzaniu sieciami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie administracji sieciami. W rzeczywistości, umiejętność prawidłowego klasyfikowania adresów IP według ich przynależności do sieci jest niezbędna przy projektowaniu architektury sieci oraz w jej późniejszym zarządzaniu.
Pytanie 14

Co oznacza skrót WAN?

A. rozległą sieć komputerową
B. miejską sieć komputerową
C. prywatną sieć komputerową
D. lokalną sieć komputerową
Skrót WAN oznacza Wide Area Network, co w tłumaczeniu na polski oznacza rozległą sieć komputerową. WAN to typ sieci, który łączy komputery i urządzenia w dużym zasięgu geograficznym, obejmującym miasta, regiony, a nawet kraje. Zastosowanie WAN jest powszechne w dużych organizacjach oraz korporacjach, które potrzebują komunikować się między oddziałami rozrzuconymi na dużym obszarze. Przykłady zastosowania WAN obejmują sieci bankowe, które łączą różne placówki, oraz systemy informatyczne w przedsiębiorstwach międzynarodowych. W kontekście standardów, WAN zazwyczaj korzysta z protokołów takich jak MPLS (Multi-Protocol Label Switching) i Frame Relay, które zapewniają efektywną transmisję danych na dużą skalę. Dobrą praktyką w zarządzaniu WAN jest wykorzystanie rozwiązań typu SD-WAN (Software-Defined Wide Area Network), które umożliwiają lepsze zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększają bezpieczeństwo połączeń. Zrozumienie koncepcji WAN jest kluczowe dla projektowania nowoczesnych, rozproszonych architektur sieciowych, które odpowiadają na potrzeby globalnych organizacji.
Pytanie 15

Jaką rolę odgrywa usługa proxy?

A. serwera z usługami katalogowymi.
B. pośrednika sieciowego.
C. firewalla.
D. serwera e-mail.
Proxy to taka usługa, która działa jak pośrednik między użytkownikiem a serwerem. Dzięki niemu możemy mieć większe bezpieczeństwo i prywatność, bo ukrywa nasz adres IP i daje dostęp do treści, które mogą być zablokowane w danym regionie. Na przykład, gdy firma korzysta z proxy, może kontrolować, co pracownicy oglądają w internecie, a także monitorować ruch sieciowy i blokować nieodpowiednie strony. Proxy działa też jak bufor, dzięki czemu często odwiedzane strony ładują się szybciej, bo mniej czasu schodzi na ich pobieranie. Warto wiedzieć, że korzystanie z proxy to standard w branży, który pomaga zapewnić bezpieczeństwo i wydajność w zarządzaniu siecią, co potwierdzają różne organizacje, jak Internet Engineering Task Force (IETF).
Pytanie 16

Który z poniższych zapisów określa folder noszący nazwę dane, który jest udostępniony na dysku sieciowym urządzenia o nazwie serwer1?

A. \serwer1\dane
B. C:\serwer1\dane
C. \dane
D. C:\dane
Odpowiedź \serwer1\dane jest okej, bo pokazuje folder 'dane' na serwerze 'serwer1'. W Windowsie zwykle używamy formatu \nazwa_serwera\nazwa_folderu, żeby łatwo dostać się do plików w sieci. Można na przykład w Eksploratorze Windows wpisać tę ścieżkę, żeby zobaczyć, co jest w folderze 'dane'. To super, bo dzięki temu firmy mogą dobrze dzielić się plikami i zasobami. Fajnie też pamiętać o tym, żeby ustawiać odpowiednie uprawnienia, żeby nikt nie miał dostępu do danych, do których nie powinien mieć. Takie praktyki naprawdę pomagają w utrzymaniu porządku w firmach.
Pytanie 17

Administrator zauważył wzmożony ruch w sieci lokalnej i podejrzewa incydent bezpieczeństwa. Które narzędzie może pomóc w identyfikacji tego problemu?

A. Komenda tracert
B. Aplikacja McAfee
C. Program Wireshark
D. Komenda ipconfig
Program Wireshark to zaawansowane narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia szczegółowe monitorowanie i diagnostykę problemów w sieci lokalnej. Jego główną zaletą jest możliwość przechwytywania pakietów danych przesyłanych przez sieć, co pozwala administratorom na dokładną analizę protokołów oraz identyfikację nieprawidłowości, takich jak nadmierny ruch. Wireshark pozwala na filtrowanie ruchu według różnych kryteriów, co umożliwia skupienie się na podejrzanych aktywnościach. Przykładowo, można zidentyfikować nieautoryzowane połączenia lub anomalie w komunikacji. Dzięki wizualizacji danych, administratorzy mogą szybko dostrzegać wzorce ruchu, które mogą wskazywać na włamanie. W branży IT, korzystanie z narzędzi takich jak Wireshark jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem sieci, umożliwiając proaktywne wykrywanie zagrożeń oraz usprawnianie działania sieci.
Pytanie 18

Termin hypervisor odnosi się do

A. głównego katalogu plików w systemie Linux
B. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie
C. wbudowanego konta administratora w systemie Linux
D. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji
Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.
Pytanie 19

W technologii Ethernet protokół CSMA/CD stosowany w dostępie do medium opiera się na

A. wykrywaniu kolizji
B. przekazywaniu żetonu
C. priorytetach żądań
D. unikaniu kolizji
Protokół CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) jest kluczowym elementem w technologii Ethernet, który umożliwia efektywne zarządzanie dostępem do wspólnego medium transmisyjnego. Jego działanie opiera się na zasadzie wykrywania kolizji, co oznacza, że urządzenia w sieci najpierw nasłuchują kanał, aby upewnić się, że nie jest on zajęty. Jeśli dwa urządzenia rozpoczną przesyłanie danych jednocześnie, dochodzi do kolizji. Protokół CSMA/CD wykrywa tę kolizję i natychmiast przerywa transmisję, a następnie oba urządzenia czekają losowy czas przed ponowną próbą wysyłania danych. Ta mechanika jest fundamentalna dla prawidłowego funkcjonowania sieci Ethernet, co zostało opisane w standardach IEEE 802.3. W praktyce, pozwala to na efektywne i sprawne zarządzanie danymi, minimalizując ryzyko utraty informacji i zwiększając wydajność całej sieci, co jest niezwykle istotne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura czy centra danych.
Pytanie 20

Adres sieci 172.16.0.0 zostanie podzielony na równe podsieci, z których każda obsługiwać będzie maksymalnie 510 użytecznych adresów. Ile podsieci zostanie stworzonych?

A. 252
B. 128
C. 32
D. 64
Adres 172.16.0.0 jest adresem klasy B, co oznacza, że domyślnie ma maskę podsieci 255.255.0.0. W celu podziału tego adresu na mniejsze podsieci, musimy zwiększyć liczbę bitów przeznaczonych na identyfikację podsieci. Zauważmy, że dla uzyskania co najmniej 510 użytecznych adresów w każdej podsieci, potrzebujemy co najmniej 9 bitów, ponieważ 2^9 - 2 = 510 (musimy odjąć 2 adresy: jeden dla adresu sieci i jeden dla adresu rozgłoszeniowego). To oznacza, że musimy poświęcić 9 bitów z części hosta. W adresie klasy B mamy 16 bitów przeznaczonych na hosty, więc po odjęciu 9 bitów, pozostaje nam 7 bitów. Tak więc liczba możliwych podsieci wynosi 2^7 = 128. Przykładowe zastosowanie tej wiedzy ma miejsce w dużych organizacjach, gdzie potrzebne jest tworzenie wielu podsieci dla różnych działów lub lokalizacji, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz poprawę bezpieczeństwa. Dobrą praktyką jest przemyślane planowanie podziału adresów IP, aby uniknąć przyszłych problemów z dostępnością adresów.
Pytanie 21

Na podstawie jakiego adresu przełącznik podejmuje decyzję o przesyłaniu ramki?

A. Adresu docelowego MAC
B. Adresu źródłowego MAC
C. Adresu docelowego IP
D. Adresu źródłowego IP
Istotne jest zrozumienie, że przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI, gdzie kluczowym elementem przesyłania ramek jest adres MAC. Odpowiedzi sugerujące, że adres źródłowy lub docelowy IP mają wpływ na proces przesyłania ramek, są mylące. Adres IP jest używany w warstwie trzeciej, której zadaniem jest routowanie pakietów w sieciach IP, a nie bezpośrednie przesyłanie ramek w lokalnej sieci. W przypadku adresu źródłowego MAC, ten element identyfikuje urządzenie, które wysyła ramkę, ale nie wpływa na decyzję przełącznika o kierunku przesyłania. Oparcie się na adresie źródłowym MAC mogłoby prowadzić do przesyłania ramek do wielu portów, co zwiększyłoby niepotrzebny ruch w sieci i obniżyło jej wydajność. Nieprawidłowe zrozumienie roli adresów IP i MAC w komunikacji sieciowej może skutkować błędnymi decyzjami projektowymi, takimi jak niewłaściwe skonfigurowanie sieci czy problemy z wydajnością. Dlatego kluczowe jest, aby korzystać z odpowiednich standardów branżowych, takich jak IEEE 802.3, które jasno definiują te różnice i pomagają w praktycznym zastosowaniu wiedzy związanej z sieciami komputerowymi.
Pytanie 22

Jakie kanały powinno się wybrać dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz, aby zredukować ich wzajemne zakłócenia?

A. 1,3,12
B. 1,6,11
C. 2, 5,7
D. 3, 6, 12
Wybór kanałów 1, 6 i 11 dla trzech sieci WLAN 2,4 GHz jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ te kanały są jedynymi, które są od siebie wystarczająco oddalone, aby zminimalizować zakłócenia. W paśmie 2,4 GHz, które jest ograniczone do 14 kanałów, tylko te trzy kanały nie nachodzą na siebie, co pozwala na skuteczną separację sygnałów. Przykładowo, jeśli używamy kanału 1, to jego widmo interferencyjne kończy się w okolicach 2,412 GHz, co nie koliduje z sygnałami z kanału 6 (2,437 GHz) i 11 (2,462 GHz). W praktyce, zastosowanie tych kanałów w bliskim sąsiedztwie, na przykład w biurze z trzema punktami dostępowymi, zapewnia nieprzerwaną komunikację dla użytkowników i redukcję zakłóceń. Warto również pamiętać, że zgodnie z zaleceniami IEEE 802.11, stosowanie tych trzech kanałów w konfiguracji nie tylko poprawia jakość sygnału, ale także zwiększa przepustowość sieci, co jest szczególnie ważne w środowiskach o dużej gęstości użytkowników.
Pytanie 23

Jakie urządzenie należy użyć, aby połączyć sieć lokalną z Internetem?

A. ruter.
B. przełącznik.
C. most.
D. koncentrator.
Ruter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na wymianę informacji pomiędzy urządzeniami wewnątrz sieci lokalnej a użytkownikami zewnętrznymi. Ruter wykonuje funkcje takie jak kierowanie pakietów, NAT (Network Address Translation) oraz zarządzanie adresami IP. Przykładem zastosowania rutera w praktyce jest sytuacja, gdy mamy w domu kilka urządzeń (komputery, smartfony, tablety), które łączą się z Internetem. Ruter pozwala tym urządzeniom na korzystanie z jednego, publicznego adresu IP, co jest zgodne z praktykami oszczędzania przestrzeni adresowej. Ruter może również zapewniać dodatkowe funkcje, takie jak zapora sieciowa (firewall) oraz obsługa sieci bezprzewodowych (Wi-Fi), co zwiększa bezpieczeństwo i komfort użytkowania. To urządzenie jest zatem niezbędne w każdej sieci, która chce mieć dostęp do globalnej sieci Internet.
Pytanie 24

Wykonanie komendy ```net use Z:\M92.168.20.2\data /delete``` spowoduje

A. przyłączenie folderu data do dysku Z.
B. odłączenie zasobów z hosta 192.168.20.2 od dysku Z
C. odłączenie folderu data od dysku Z:
D. przyłączenie zasobów z hosta 192.168.20.2 do dysku Z:
Wykonanie polecenia 'net use Z: \\192.168.20.2\data /delete' skutkuje odłączeniem katalogu 'data' od dysku Z:. To polecenie jest używane w systemach Windows do zarządzania połączeniami z udziałami sieciowymi. Odłączenie zasobu sieciowego oznacza, że dostęp do danych przechowywanych na tym udziale nie będzie już możliwy z poziomu litery dysku Z:. Tego typu operacje są szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy użytkownik przestaje korzystać z danego zasobu, a także w kontekście zarządzania bezpieczeństwem i porządkiem w systemie plików. Przykładowo, jeśli użytkownik kończy pracę z danymi znajdującymi się na zdalnym serwerze, zaleca się odłączenie połączenia, aby uniknąć nieautoryzowanego dostępu. Warto również pamiętać, że zgodnie z dobrymi praktykami, systemy Windows umożliwiają zarządzanie połączeniami sieciowymi z poziomu wiersza poleceń, co może być istotne w kontekście zautomatyzowanych skryptów administracyjnych."
Pytanie 25

Ruter otrzymał pakiet, który jest adresowany do komputera w innej sieci. Adres IP, który jest celem pakietu, nie znajduje się w sieci bezpośrednio podłączonej do rutera, a tablica routingu nie zawiera informacji na jego temat. Brama ostateczna nie została skonfigurowana. Jaką decyzję podejmie ruter?

A. Zwróci pakiet do nadawcy
B. Odrzuci pakiet
C. Przekaże do hosta w lokalnej sieci
D. Wyśle na interfejs wyjściowy do kolejnego skoku
Ruter nie prześle pakietu, bo brakuje mu info, żeby go wysłać. W sieciach każdy pakiet powinien trafiać do konkretnego adresu IP. Jak ruter dostaje pakiet z adresem, którego nie ma w swojej tablicy routingu, a brama ostatniej szansy nie jest ustawiona, to ruter nie wie, gdzie go wysłać. Odrzucenie pakietu to normalna sprawa, zgodnie z zasadami, które rządzą sieciami. Weźmy na przykład zamknięte sieci w firmach – tam administracja ma obowiązek pilnować, żeby tablice routingu były aktualne. Jeśli nie ma odpowiednich tras, pakiety po prostu znikają, co jest przydatne, by nikt nieproszony się nie włamał. Takie sytuacje są też opisane w standardach IETF, które mówią, jak ważne jest zarządzanie trasami w sieciach IP.
Pytanie 26

Na serwerze Windows udostępniono folder C:\dane w sieci, nadając wszystkim użytkownikom prawa do odczytu i modyfikacji. Użytkownik pracujący na stacji roboczej może przeglądać zawartość tego folderu, lecz nie jest w stanie zapisać w nim swoich plików. Co może być przyczyną tej sytuacji?

A. Brak uprawnień do zmiany w zabezpieczeniach folderu na serwerze
B. Zablokowane konto użytkownika na serwerze
C. Zablokowane konto użytkownika na stacji roboczej
D. Brak uprawnień do modyfikacji w ustawieniach udostępniania folderu na serwerze
Analizując inne możliwe przyczyny problemu, warto zauważyć, że brak uprawnień do zmiany w udostępnianiu folderu na serwerze nie powinien być przyczyną problemów z zapisem, pod warunkiem, że uprawnienia NTFS są skonfigurowane poprawnie. W rzeczywistości, jeśli uprawnienia udostępniania są przyznane, użytkownicy powinni mieć możliwość zapisywania plików, o ile mają odpowiednie uprawnienia NTFS. Ponadto, zablokowane konto użytkownika na stacji roboczej nie powinno wpływać na możliwość zapisu w folderze udostępnionym na serwerze, ponieważ sytuacja ta odnosi się do lokalnego dostępu do systemu, a nie do zasobów sieciowych. Z kolei zablokowanie konta użytkownika na serwerze również nie jest bezpośrednią przyczyną problemu, ponieważ powiązanie konta serwera z dostępem do folderu udostępnionego jest istotne tylko w kontekście autoryzacji. W praktyce, typowym błędem w rozumieniu tej sytuacji jest mylenie poziomów uprawnień oraz zakładanie, że jeden typ uprawnień automatycznie wystarcza bez sprawdzenia ustawień NTFS. Ważne jest, aby administratorzy systemów pamiętali, że skuteczne zarządzanie dostępem do zasobów wymaga zrozumienia zarówno uprawnień udostępniania, jak i NTFS, a także regularnego monitorowania i audytowania tych ustawień, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa danych w organizacji.
Pytanie 27

Jakie protokoły są częścią warstwy transportowej w modelu ISO/OSI?

A. IP oraz IPX (Internet Protocol i Internetwork Packet Exchange)
B. ICMP oraz RIP (Internet Control Message Protocol i Routing Information Protocol)
C. ARP oraz RARP (Address Resolution Protocol i Reverse Address Resolution Protocol)
D. TCP oraz UDP (Transmission Control Protocol i User Datagram Protocol)
TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol) to dwa kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP zapewnia niezawodną, połączeniową komunikację, co oznacza, że gwarantuje dostarczenie danych i ich kolejność. Jest powszechnie używany w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności, jak przeglądarki internetowe, e-maile czy przesyłanie plików. Przykładem wykorzystania TCP jest protokół HTTP, który jest fundamentem przeglądania sieci. Z kolei UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, pozwala na szybszą transmisję danych, co sprawia, że jest idealny do aplikacji, które mogą tolerować utratę pakietów, takich jak przesyłanie strumieniowe audio i wideo czy gry online. Oba protokoły są zgodne z dobrą praktyką projektowania systemów, gdyż są dostosowane do różnych potrzeb aplikacji, co sprawia, że warstwa transportowa jest elastyczna i wydajna.
Pytanie 28

Stworzenie symulowanego środowiska komputerowego, które jest przeciwieństwem środowiska materialnego, określa się mianem

A. ustawieniem.
B. wirtualizacją.
C. aktualizacją.
D. modernizacją.
Wirtualizacja to proces tworzenia symulowanego środowiska komputerowego, które działa w odseparowanej przestrzeni niż rzeczywiste zasoby fizyczne. Przykładem wirtualizacji jest korzystanie z maszyn wirtualnych, które pozwalają na uruchamianie różnych systemów operacyjnych na jednej fizycznej maszynie. Dzięki wirtualizacji administratorzy mogą efektywnie zarządzać zasobami, zmniejszać koszty operacyjne oraz zwiększać elastyczność i skalowalność infrastruktury IT. W praktyce, wirtualizacja umożliwia tworzenie środowisk testowych, które nie wpływają na działanie produkcyjnych aplikacji, a także pozwala na łatwe przeprowadzanie kopii zapasowych i przywracanie systemów. Ponadto, standardy takie jak VMware vSphere, Microsoft Hyper-V oraz KVM (Kernel-based Virtual Machine) są przykładami dobrych praktyk w zakresie wirtualizacji, które pozwalają na efektywne i bezpieczne zarządzanie wirtualnymi zasobami.
Pytanie 29

Dokument PN-EN 50173 wskazuje na konieczność zainstalowania minimum

A. 1 punktu rozdzielczego na cały wielopiętrowy budynek.
B. 1 punktu rozdzielczego na każde piętro.
C. 1 punktu rozdzielczego na każde 250 m2 powierzchni.
D. 1 punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni.
Odpowiedź dotycząca instalacji jednego punktu rozdzielczego na każde piętro budynku jest zgodna z normą PN-EN 50173, która reguluje zagadnienia związane z infrastrukturą telekomunikacyjną w budynkach. W kontekście projektowania systemu telekomunikacyjnego, kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej liczby punktów rozdzielczych, aby umożliwić efektywne zarządzanie siecią oraz zapewnić dostęp do usług komunikacyjnych w każdym z pomieszczeń. Zgodnie z normą, umieszczanie punktów rozdzielczych na każdym piętrze zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń i zmniejsza długość kabli, co przekłada się na łatwiejszą instalację oraz konserwację systemu. Przykładowo, w budynkach o większej liczbie pięter, odpowiednia gęstość punktów rozdzielczych pozwala na lepsze dostosowanie infrastruktury do zmieniających się potrzeb użytkowników, takich jak dodawanie nowych urządzeń czy zmiany w organizacji przestrzeni biurowej. Dodatkowo, takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz trendami w kierunku elastycznych rozwiązań telekomunikacyjnych.
Pytanie 30

W jakiej topologii fizycznej sieci każde urządzenie ma dokładnie dwa połączenia, z których jedno prowadzi do najbliższego sąsiada, a dane są przesyłane z jednego komputera do następnego w formie pętli?

A. Gwiazda.
B. Siatka.
C. Pierścień.
D. Drzewo.
Topologia pierścienia charakteryzuje się tym, że każde urządzenie sieciowe, zwane węzłem, jest połączone z dokładnie dwoma innymi węzłami. Taki układ tworzy zamkniętą pętlę, przez którą dane są przesyłane w jednym kierunku, co znacząco upraszcza proces transmisji. Główną zaletą topologii pierścienia jest to, że pozwala na ciągłe przekazywanie informacji bez potrzeby skomplikowanego routingu. Przykładem zastosowania tej topologii mogą być sieci token ring, które były popularne w latach 80. i 90. XX wieku. W takich sieciach stosowano tokeny, czyli specjalne ramki, które kontrolowały dostęp do medium transmisyjnego, co pozwalało uniknąć kolizji danych. Warto wspomnieć, że w przypadku uszkodzenia jednego z węzłów, sieć może przestać działać, co jest istotnym ograniczeniem tej topologii. Aby zwiększyć niezawodność, często stosuje się różne mechanizmy redundancji, takie jak dodatkowe połączenia zapewniające alternatywne ścieżki dla danych. W nowoczesnych aplikacjach sieciowych znajomość i umiejętność konfiguracji różnych topologii jest kluczowa, zwłaszcza w kontekście zapewnienia odpowiedniej wydajności i bezpieczeństwa sieci.
Pytanie 31

Wskaż, który z podanych adresów stanowi adres rozgłoszeniowy sieci?

A. 10.0.255.127/23
B. 10.0.255.127/22
C. 10.255.255.127/25
D. 10.0.255.127/24
Adres 10.255.255.127/25 jest adresem rozgłoszeniowym dla sieci, ponieważ w tej konkretnej masce podsieci (/25) ostatni adres w tej podsieci jest używany jako adres rozgłoszeniowy. Maska /25 oznacza, że pierwsze 25 bitów adresu jest używane do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów do identyfikacji hostów. W przypadku adresu 10.255.255.0/25, zakres adresów hostów wynosi od 10.255.255.1 do 10.255.255.126, a adres rozgłoszeniowy to 10.255.255.127. W praktyce adresy rozgłoszeniowe są kluczowe dla komunikacji w sieci, umożliwiając wysyłanie danych do wszystkich hostów w danej podsieci jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w aplikacjach multicast i w sytuacjach, gdy chcemy przesłać informacje do wielu urządzeń. Rozumienie, jak obliczać adresy rozgłoszeniowe, jest istotne dla inżynierów sieciowych i administratorów IT, ponieważ pozwala na efektywne planowanie i zarządzanie zasobami sieciowymi zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, zgodnymi z normami IETF.
Pytanie 32

W strukturze hierarchicznej sieci komputery należące do użytkowników znajdują się w warstwie

A. szkieletowej
B. dostępu
C. dystrybucji
D. rdzenia
Warstwa dostępu w modelu hierarchicznym sieci komputerowych jest kluczowym elementem, który odpowiedzialny jest za bezpośrednie łączenie użytkowników i urządzeń końcowych z siecią. To w tej warstwie odbywa się fizyczne podłączenie do sieci oraz zarządzanie dostępem do zasobów, co czyni ją istotnym komponentem w architekturze sieci. W praktyce, urządzenia takie jak switche, punkty dostępowe oraz routery operują w tej warstwie, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych oraz internetowych. Przykładem zastosowania tej warstwy może być biuro, w którym pracownicy korzystają z laptopów i smartfonów, które łączą się z siecią lokalną za pomocą switchy i punktów dostępowych. Właściwe zaprojektowanie warstwy dostępu, zgodnie z zasadami best practices, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wydajności oraz bezpieczeństwa sieci. Ważne jest również, aby uwzględnić kwestie takie jak VLAN-y do segregacji ruchu i bezpieczeństwa, co jest standardową praktyką w nowoczesnych sieciach lokalnych.
Pytanie 33

Administrator zamierza zorganizować adresację IP w przedsiębiorstwie. Dysponuje pulą adresów 172.16.0.0/16, którą powinien podzielić na 10 podsieci z równą liczbą hostów. Jaką maskę powinien zastosować?

A. 255.255.128.0
B. 255.255.224.0
C. 255.255.240.0
D. 255.255.192.0
Wybór innej maski, takiej jak 255.255.192.0, 255.255.224.0 lub 255.255.128.0, prowadzi do nieefektywnego podziału dostępnych adresów IP. Maska 255.255.192.0 (czyli /18) umożliwia stworzenie 4 podsieci z 16384 adresami w każdej. To jest zbyt wiele, gdyż potrzebujemy jedynie 10. Z kolei maska 255.255.224.0 (czyli /19) tworzy 8 podsieci, co również nie spełnia wymagań. Zmniejszenie liczby podsieci poprzez użycie maski 255.255.128.0 (czyli /17) dostarcza jedynie 2 podsieci, co jest całkowicie niewystarczające. Właściwe zrozumienie podziału adresów IP i stosowanie właściwych masek jest kluczowe w projektowaniu efektywnych sieci. W praktyce, błędy w wyborze maski mogą prowadzić do ich przyszłej rozbudowy, co wiąże się z dodatkowymi kosztami i czasem. Każda z tych masek prowadzi do nieodpowiedniego podziału, co skutkuje marnotrawieniem cennych adresów IP i ograniczeniem elastyczności sieci. Dlatego kluczowe jest, aby przed podjęciem decyzji o adresowaniu IP dokładnie przeanalizować wymagania oraz strategię rozwoju sieci.
Pytanie 34

Jaki jest adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16?

A. 172.30.255.255
B. 172.255.255.255
C. 172.30.0.255
D. 172.0.255.255
Adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16 jest 172.30.255.255, co wynika z zasad obliczania adresów IP w sieciach klasy C. W przypadku notacji CIDR /16 oznacza to, że pierwsze 16 bitów identyfikuje sieć, a pozostałe 16 bitów mogą być użyte do adresowania urządzeń w tej sieci, co daje maksymalnie 65,536 adresów (od 172.30.0.0 do 172.30.255.255). Adres rozgłoszeniowy jest ostatnim adresem w tej przestrzeni adresowej i jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich hostów w danej sieci. W praktyce, rozgłoszenia są często wykorzystywane w protokołach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) czy ARP (Address Resolution Protocol), gdzie urządzenia muszą komunikować się z wieloma innymi urządzeniami w danej sieci lokalnej. Zrozumienie tego konceptu jest kluczowe dla projektowania i implementacji efektywnych rozwiązań sieciowych, zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami sieciowymi.
Pytanie 35

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. serwera DNS
B. routingu
C. Active Directory
D. serwera DHCP
Wykonanie poleceń 'ipconfig /release' oraz 'ipconfig /renew' jest kluczowe w procesie uzyskiwania dynamicznego adresu IP z serwera DHCP. Pierwsze polecenie zwalnia aktualnie przydzielony adres IP, co oznacza, że komputer informuje serwer DHCP o zakończeniu korzystania z adresu. Drugie polecenie inicjuje proces uzyskiwania nowego adresu IP, wysyłając zapytanie do serwera DHCP. Jeśli usługa DHCP działa poprawnie, komputer otrzyma nowy adres IP, co jest kluczowe dla prawidłowej komunikacji w sieci. Praktyczne zastosowanie tych poleceń jest widoczne w sytuacjach, gdy komputer nie może uzyskać dostępu do sieci z powodu konfliktu adresów IP lub problemów z połączeniem. W dobrych praktykach sieciowych, administratorzy często wykorzystują te polecenia do diagnozowania problemów z siecią, co podkreśla znaczenie usługi DHCP w zarządzaniu adresacją IP w lokalnych sieciach komputerowych. Działanie DHCP zgodne jest z protokołem RFC 2131, który definiuje zasady przydzielania adresów IP w sieciach TCP/IP.
Pytanie 36

Jakie oznaczenie według normy ISO/IEC 11801:2002 definiuje skrętkę foliowaną, przy czym wszystkie pary żył są ekranowane folią?

A. F/FTP
B. U/UTP
C. F/UTP
D. S/FTP
Odpowiedź F/UTP jest poprawna, ponieważ oznaczenie to odnosi się do skrętki, w której wszystkie pary żył są ekranowane folią, co zapewnia skuteczną ochronę przed zakłóceniami elektromagnetycznymi oraz interferencjami zewnętrznymi. W standardzie ISO/IEC 11801:2002, F/UTP wskazuje na strukturę kabli, gdzie 'F' oznacza folię, a 'UTP' oznacza nieekranowane przewody, co w kontekście F/UTP sugeruje, że ekranowanie dotyczy jedynie par żył, a nie całego kabla. Stosowanie F/UTP jest szczególnie popularne w instalacjach sieciowych w biurach i budynkach komercyjnych, gdzie wymagane są wysokie prędkości transmisji danych przy jednoczesnym zminimalizowaniu zakłóceń. Przykładowo, w środowisku o dużym natężeniu sygnałów elektromagnetycznych, takich jak bliskość urządzeń elektronicznych, ekranowanie folią znacznie zwiększa niezawodność i stabilność przesyłu danych. Ponadto, zgodność z omawianymi normami jest kluczowa dla zapewnienia jakości oraz certyfikacji infrastruktury sieciowej, co jest niezbędne w profesjonalnych środowiskach IT.
Pytanie 37

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Udostępnianie plików w Internecie
B. Zarządzanie bazami danych
C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych
D. Wymiana danych między użytkownikami sieci
Serwery plików są specjalistycznymi systemami, które głównie służą do przechowywania, zarządzania i udostępniania plików w sieci. Odpowiedź "Zarządzania bazami danych" jest poprawna, ponieważ serwery plików nie są zaprojektowane do obsługi zadań związanych z zarządzaniem bazami danych, które wymagają dedykowanych systemów zarządzania bazami danych (DBMS). DBMS są odpowiedzialne za przechowywanie danych w strukturze tabel, zapewniając mechanizmy do ich przetwarzania, analizy i ochrony. Przykładem takiego systemu jest MySQL czy PostgreSQL, które umożliwiają zarządzanie danymi w sposób transakcyjny i złożony. Dobrą praktyką w branży jest oddzielanie tych dwóch ról ze względu na różne wymagania dotyczące wydajności, integralności danych i zabezpieczeń, co podkreśla znaczenie specjalizacji w dziedzinie IT. Serwery plików są zatem dostosowane do prostego przechowywania i udostępniania plików, co nie obejmuje skomplikowanego zarządzania danymi, jak ma to miejsce w przypadku baz danych.
Pytanie 38

W trakcie konfiguracji serwera DHCP administrator przypisał zbyt małą pulę adresów IP. Jakie mogą być skutki tej sytuacji w sieci lokalnej?

A. Urządzenia będą otrzymywać adresy IPv6 zamiast IPv4
B. Serwer DHCP automatycznie powiększy zakres adresów IP
C. Nowe urządzenia nie otrzymają adresu IP i nie połączą się z siecią
D. Każde urządzenie otrzyma dwa różne adresy IP
Jeśli serwer DHCP ma zbyt małą pulę adresów IP, nowe urządzenia próbujące dołączyć do sieci nie otrzymają wolnego adresu IP. W efekcie nie będą mogły poprawnie komunikować się w ramach tej sieci lokalnej, bo tylko urządzenia z przydzielonym ważnym adresem IP mogą korzystać z usług sieciowych. To bardzo powszechny problem w środowiskach firmowych, gdzie liczba urządzeń dynamicznie rośnie, a administrator zapomni powiększyć zakres. Z mojego doświadczenia wynika, że objawia się to np. błędami przy próbie połączenia Wi-Fi, komunikatami o braku adresu IP albo automatycznym ustawianiem przez urządzenie adresu z zakresu APIPA (169.254.x.x), co jest jasnym sygnałem, że DHCP nie przydzielił adresu. Standardy, takie jak RFC 2131, jasno określają, że serwer DHCP nie może przydzielić więcej adresów, niż jest dostępnych w puli. Dobrą praktyką jest monitorowanie liczby dzierżaw i odpowiednie planowanie zakresu adresów, tak aby zapewnić zapas na nowe urządzenia oraz rezerwować adresy dla ważnych zasobów sieciowych. W przypadku przekroczenia limitu pula wymaga powiększenia lub lepszego zarządzania adresacją (np. przez wydłużenie czasu dzierżawy lub segmentację sieci). To podstawa stabilnej pracy każdej sieci lokalnej, zarówno w małych biurach, jak i w dużych firmach.
Pytanie 39

Jaka jest maksymalna liczba adresów sieciowych dostępnych w adresacji IP klasy A?

A. 128 adresów
B. 32 adresy
C. 254 adresy
D. 64 adresy
Wybór odpowiedzi sugerującej, że dostępnych jest 32, 64 lub 254 adresy sieciowe w klasie A opiera się na mylnym zrozumieniu zasad podziału i przydziału adresów IP. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieprawidłowej interpretacji struktury adresów IP, gdzie użytkownicy mylą liczbę adresów sieciowych z liczbą dostępnych adresów hostów. Odpowiedź 32 adresy mogłaby odnosić się do małych podsieci, ale w kontekście klasy A, jest to nieprawidłowe. Liczba 64 adresów mogłaby sugerować błąd w obliczeniach, uwzględniając niepełne zrozumienie maski podsieci. Podobnie, 254 adresy jest wartością typową dla podsieci klasy C, gdzie dostępne adresy hostów są ograniczone do 256 minus dwa (adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Te błędy pokazują, jak ważne jest zrozumienie, że klasa A oferuje 128 sieci, co jest wynikiem obliczenia 2^7, a każda z tych sieci może pomieścić ogromną liczbę hostów. W praktyce, niewłaściwe przydzielenie adresów może prowadzić do problemów z routingiem i zarządzaniem siecią, co wpływa na jakość i efektywność komunikacji w sieci. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie IT i telekomunikacji.
Pytanie 40

Aplikacja, która pozwala na przechwytywanie pakietów oraz analizowanie aktywności w sieci, to

A. skaner sieci
B. oprogramowanie antywirusowe
C. skaner Wifi
D. firewall
Skaner sieci to narzędzie, które umożliwia przechwytywanie pakietów i monitorowanie ruchu w sieci, co czyni je niezwykle przydatnym w zarządzaniu bezpieczeństwem i diagnostyką sieci. Działa na zasadzie analizy transmisji danych, co pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń, wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci oraz monitorowanie wydajności. Przykładem zastosowania skanera sieci jest analiza ruchu w celu identyfikacji ataków DDoS, co pozwala na szybką reakcję i wdrożenie środków zaradczych. Dobre praktyki w branży rekomendują regularne korzystanie z takich narzędzi w celu zapewnienia integralności i bezpieczeństwa infrastruktury sieciowej. Skanery sieci są również kluczowe w procesie audytu bezpieczeństwa, gdzie umożliwiają ocenę podatności systemów oraz działanie zgodnie z normami takimi jak ISO 27001, które wskazują na potrzebę skutecznego monitorowania i zarządzania ryzykiem. Znalezienie odpowiedniego skanera sieciowego, który spełnia wymogi organizacyjne i techniczne, jest istotne dla efektywnej ochrony przed zagrożeniami.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej