Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 13:15
Data zakończenia: 25 maja 2025 13:30

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z parametrów technicznych jest kluczowy przy wyborze paneli podłogowych do pomieszczeń z dużym ruchem pieszym?

A. Wytrzymałość na ścinanie

B. Odporność na ścieranie

C. Wodoodporność

D. Paroprzepuszczalność

Odporność na ścieranie jest kluczowym parametrem w kontekście paneli podłogowych, szczególnie w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura, sklepy czy korytarze. Panele podłogowe są klasyfikowane według skali AC, która określa ich odporność na ścieranie. Im wyższa klasa AC, tym większa odporność na uszkodzenia mechaniczne, co jest niezwykle istotne w miejscach intensywnie użytkowanych. Przykładowo, panele o klasie AC3 są przeznaczone do domów, natomiast AC4 i AC5 są odpowiednie do użytku komercyjnego, gdzie ruch jest znacznie większy. Wybierając panele do takich pomieszczeń, warto zwrócić uwagę na ich zastosowanie w standardach branżowych, takich jak EN 13329, które regulują charakterystyki podłóg laminowanych. Odpowiedni dobór paneli o wysokiej odporności na ścieranie zminimalizuje koszty związane z konserwacją i wymianą podłogi, a także zapewni estetyczny wygląd przez dłuższy czas.

Pytanie 2

Jakie spoiwo znajduje się w składzie masy do produkcji posadzki chemoodpornej?

A. Żywica epoksydowa

B. Mleczko cementowe

C. Żywica akrylowa

D. Wapno gaszone

Żywica epoksydowa jest kluczowym składnikiem masy do wykonania posadzki chemoodpornej ze względu na swoje wyjątkowe właściwości mechaniczne i chemiczne. Charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie substancji chemicznych, takich jak kwasy, zasady i rozpuszczalniki, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w środowiskach narażonych na intensywne działanie chemikaliów, na przykład w laboratoriach czy zakładach przemysłowych. Ponadto, żywice epoksydowe zapewniają doskonałą przyczepność do podłoża, co jest kluczowe dla uzyskania trwałej i jednolitej powierzchni. W praktyce, posadzki wykonane z żywic epoksydowych są łatwe do utrzymania w czystości, a ich gładka powierzchnia minimalizuje ryzyko gromadzenia się zanieczyszczeń. Dodatkowo, żywice te można modyfikować, dodając różne dodatki, co pozwala na uzyskanie pożądanych właściwości, takich jak zwiększona odporność na zarysowania czy ulepszona estetyka. Zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi, stosowanie żywic epoksydowych w budownictwie jest powszechnie akceptowane jako najlepsza praktyka w zakresie zabezpieczeń chemicznych.

Pytanie 3

Jakie metody zabezpieczające skarpy wykopów powinny być stosowane w gruntach zalewowych?

A. Ścianki z profili stalowych Larsena

B. Ażurowe deskowanie pionowe

C. Szczelne deskowanie pionowe

D. Segmentowe deskowanie stalowe

Stalowe deskowanie segmentowe, pionowe deskowanie szczelne oraz pionowe deskowanie ażurowe to rozwiązania, które w pewnych warunkach mogą być użyteczne, jednak nie są one zalecane jako główne metody zabezpieczania skarp wykopów w gruntach nawodnionych. Deskowanie segmentowe, chociaż może być stosowane w niektórych projektach budowlanych, nie zapewnia wystarczającej sztywności i stabilności w obliczu dużych ciśnień wody gruntowej. Woda może powodować deformacje deskowania, a w rezultacie obniżać jego skuteczność. Pionowe deskowanie szczelne, które ma na celu stworzenie bariery dla wody, również nie jest idealnym rozwiązaniem w trudnych warunkach nawodnionych. Jego stosowanie w gruntach o zmiennej wilgotności może prowadzić do problemów związanych z odprowadzaniem wody, co z kolei może zwiększać ryzyko osunięcia się skarp. Z kolei pionowe deskowanie ażurowe, choć lekkie i łatwe w montażu, nie ma odpowiedniej nośności, by sprostać wyzwaniom stawianym przez grunt nawodniony. W kontekście zabezpieczeń wykopów, kluczowe jest zrozumienie, że woda gruntowa nie tylko zwiększa ciśnienie wód w obrębie wykopu, ale także wpływa na konsystencję i stabilność gruntu. Właściwe podejście do zabezpieczeń powinno uwzględniać lokalne warunki hydrogeologiczne oraz wymogi norm budowlanych, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i efektywność wykonywanych prac budowlanych.

Pytanie 4

Jakie urządzenie służy do transportowania materiałów budowlanych wyłącznie w kierunku pionowym?

A. suwnica

B. żuraw

C. przenośnik taśmowy

D. wyciąg budowlany

Wyciąg budowlany to urządzenie specjalistyczne, które zostało zaprojektowane do transportu materiałów budowlanych wyłącznie w pionie. Główną funkcją wyciągu budowlanego jest przenoszenie ciężkich ładunków, takich jak bloczki betonowe, stalowe elementy konstrukcyjne czy inne materiały, na wysokość, co jest kluczowe w pracach budowlanych. Wyciągi te są często wykorzystywane na placach budowy, gdzie dostarczają materiały bezpośrednio na poziom, na którym są potrzebne, co zwiększa efektywność pracy. Dobre praktyki w zakresie użytkowania wyciągów budowlanych wymagają regularnych przeglądów technicznych oraz przestrzegania norm bezpieczeństwa, takich jak PN-EN 14439, które regulują zasady dotyczące bezpieczeństwa i funkcjonalności tych urządzeń. Przykładem zastosowania wyciągów budowlanych są wysokie budynki mieszkalne, gdzie transport materiałów na wyższe kondygnacje bez użycia wyciągu byłby nieefektywny i czasochłonny.

Pytanie 5

Demontaż budynku jednorodzinnego murowanego z cegły oraz dachu o konstrukcji drewnianej należy rozpocząć od usunięcia

A. urządzeń oraz instalacji sanitarnych, gazowych, elektrycznych

B. rynien, rur spustowych, blacharskiej obróbki oraz drewnianej konstrukcji dachu

C. ścianek działowych, okładzin podłóg i ścian

D. stolarki okiennej i drzwiowej oraz zabudowanych mebli

Roboty rozbiórkowe budynków jednorodzinnych murowanych z cegły wymagają przestrzegania określonych norm oraz zasad bezpieczeństwa. Pierwszym krokiem w procesie demontażu powinno być usunięcie urządzeń i instalacji sanitarnych, gazowych oraz elektrycznych. To kluczowy etap, ponieważ pozostawienie tych elementów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak wycieki gazu, porażenie prądem czy kontaminacja środowiska. Przykładowo, przed przystąpieniem do demontażu należy odłączyć zasilanie elektryczne oraz zakręcić dopływ wody i gazu. Zgodnie z normami budowlanymi, każda instalacja powinna być odłączona przez wykwalifikowanego fachowca. Nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do katastrof budowlanych. Kolejnym aspektem jest przygotowanie dokumentacji związanej z demontażem, która stanowi ważny element każdego projektu budowlanego. Odpowiednia procedura pozwala na bezpieczną i zgodną z prawem przeprowadzenie rozbiórki oraz minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 6

Jaką materiałową izolację powinno się zastosować na połączeniu murłaty ze ścianą?

A. płytę styropianową

B. wełnę mineralną

C. warstwę papy

D. folię aluminiową

Izolacja na styku murłaty ze ścianą jest kluczowym elementem zapewniającym trwałość i efektywność budynku. Wybór warstwy papy jako materiału izolacyjnego jest właściwy, ponieważ papa bitumiczna charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz stabilnością termiczną, co jest niezbędne w miejscach narażonych na działanie wody gruntowej czy opadów. Stosowanie papy na murłacie zapewnia skuteczną barierę dla wody, co minimalizuje ryzyko powstawania wilgoci w ścianach budynku. W praktyce, warstwę papy należy układać w sposób, który zapewni ciągłość izolacji i brak szczelin, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Ponadto, ważne jest, aby odpowiednio przygotować podłoże przed nałożeniem papy, co obejmuje oczyszczenie powierzchni z zanieczyszczeń oraz zapewnienie odpowiedniego podparcia. Wybór papy jest również zgodny z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie materiałów o wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne w krytycznych miejscach budowy.

Pytanie 7

Oblicz efektywność pracy posadzkarza w 8-godzinnej zmianie, który zgodnie z ustaloną normą układa 100 m² podłogi w czasie 104 r-g.

A. 1,04 m2/zmianę

B. 7,69 m2/zmianę

C. 12,50 m2/zmianę

D. 13,00 m2/zmianę

Wydajność posadzkarza w ciągu 8-godzinnej zmiany roboczej opisana w pozostałych odpowiedziach nie jest prawidłowa, ponieważ bazuje na błędnych założeniach dotyczących norm czasu pracy oraz wydajności. Na przykład, obliczenie 1,04 m²/zmianę sugeruje, że posadzkarz byłby w stanie ułożyć jedynie niewielką część powierzchni w ciągu całego dnia, co jest niezgodne z rzeczywistością pracy w budownictwie. Podobnie, 13,00 m²/zmianę i 12,50 m²/zmianę również są zakładane na podstawie błędnych obliczeń, które nie uwzględniają rzeczywistych czasów pracy i norm wydajności. Warto zauważyć, że w branży budowlanej normy wydajności są ustalane na podstawie wielu czynników, takich jak doświadczenie pracownika, rodzaj użytych materiałów, skomplikowanie projektu oraz warunki atmosferyczne. Przyjmowanie nieodpowiednich wartości wydajności może prowadzić do poważnych błędów w planowaniu oraz oszacowaniu kosztów, co w rezultacie wpływa na opóźnienia w realizacji projektów i dodatkowe wydatki. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby osoby zajmujące się planowaniem prac budowlanych miały dostęp do sprawdzonych danych oraz norm branżowych, a także potrafiły je właściwie interpretować w kontekście konkretnych zadań.

Pytanie 8

Do realizacji głębokich wykopów o niewielkiej szerokości i długości wykorzystuje się koparki

A. podsiębierne

B. chwytakowe

C. przedsiębierne

D. zbierakowe

Wybór koparek przedsiębiernych, podsiębiernych lub zbierakowych jako alternatyw dla koparek chwytakowych może prowadzić do nieefektywności oraz problemów technicznych w czasie wykonywania wykopów. Koparki przedsiębierne, choć wykorzystywane są do wydobycia materiałów z większych głębokości, nie są przystosowane do wąskich wykopów, co prowadzi do ryzyka naruszenia struktury sąsiadujących elementów budowlanych. Z kolei koparki podsiębierne charakteryzują się zastosowaniem narzędzi tnących, które są mniej efektywne w kontekście precyzyjnego usuwania ziemi w ograniczonej przestrzeni. Użycie takich maszyn w kontekście głębokich, wąskich wykopów może prowadzić do problemów z dokładnością oraz kontrolą nad materiałem gruntowym, co może skutkować dodatkowymi kosztami i opóźnieniami w projekcie. Koparki zbierakowe, mimo że są skuteczne w zbieraniu materiałów z powierzchni, nie nadają się do głębokiego wykopywania, co jeszcze bardziej podkreśla, dlaczego ich użycie w tej sytuacji byłoby nieodpowiednie. Prawidłowy dobór maszyny jest kluczowy dla efektywności i bezpieczeństwa prac budowlanych, a nieodpowiednia decyzja może prowadzić do nieplanowanych przestojów oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą błędów wykonawczych.

Pytanie 9

Jakie narzędzia powinny zostać przygotowane do nałożenia powłok malarskich farbami emulsyjnymi w pomieszczeniach mieszkalnych?

A. Wałek malarski, pędzel uniwersalny, drabina malarska

B. Pędzel "chlapak", paca, agregat tynkarski

C. Paca zębata, sznur traserski, dystanse krzyżykowe

D. Pędzel smołowiec, kielnia, sznur murarski

Kiedy mówimy o malowaniu ścian w mieszkaniach, to najważniejsze jest, żeby mieć pod ręką odpowiednie narzędzia. Najczęściej używa się wałka malarskiego, bo dzięki niemu można szybko pokryć duże powierzchnie – co jest mega ważne przy malowaniu ścian. Poza tym, wałki o różnych długościach włosia dają różne efekty – można uzyskać gładkie ściany albo ciekawe tekstury, co zawsze jest na plus. Nie można zapomnieć o pędzlu uniwersalnym, który jest niezbędny do malowania krawędzi i miejsc, gdzie wałkiem się nie dostaniemy, jak narożniki czy listwy. A drabina malarska? To musi być, bo malując sufity czy wyższe fragmenty ścian, ważne jest, żeby czuć się bezpiecznie. Jeśli dobrze przygotujesz narzędzia i będziesz je mądrze wykorzystywać, to naprawdę możesz osiągnąć świetny efekt. Na koniec warto też wspomnieć, że dobrze przygotowana powierzchnia przed malowaniem to klucz do trwałego i ładnego efektu.

Pytanie 10

Obowiązek prowadzenia książki obiektu budowlanego spoczywa na

A. kierowniku budowy

B. zarządcy budynku

C. wykonawcy robót budowlanych

D. inspektorze nadzoru budowlanego

Wybór kierownika budowy jako osoby do prowadzenia książki obiektu budowlanego to błąd, bo on powinien głównie nadzorować budowę i koordynować pracę ekipy budowlanej. Jego zadaniem jest upewnienie się, że wszystko idzie zgodnie z projektem i przepisami, a nie prowadzenie dokumentacji po zakończeniu budowy. Inspektor nadzoru budowlanego też się nie nadaje, bo on kontroluje przestrzeganie przepisów budowlanych, a nie zarządza obiektem po jego oddaniu do użytku. Wykonawca robót budowlanych odpowiada za konkretne prace, ale też nie prowadzi książki obiektu. Więc widać, że to zarządca budynku powinien dbać o dokumentację. Takie błędne wybory mogą wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jakie są role i obowiązki przy zarządzaniu obiektami budowlanymi, a to pokazuje, jak ważna jest znajomość przepisów i standardów w tej branży.

Pytanie 11

Do usuwania warstw gruntu przy użyciu lemiesza oraz transportowania urobku na odległość do 100 m, stosuje się

A. zgarniarki

B. spycharki

C. równiarki

D. ładowarki

Zgarniarki są pojazdami, które działają na nieco innych zasadach niż spycharki. Ich głównym zadaniem jest zbieranie materiału z powierzchni oraz transportowanie go na krótsze odległości, jednak ich konstrukcja i funkcjonalności nie są dostosowane do odspajania gruntu warstwami. Zgarniarki są bardziej odpowiednie do prac, w których konieczne jest zbieranie materiałów luźnych, takich jak piasek czy żwir, a nie do intensywnej pracy w twardym gruncie. W przypadku ładowarek, które są zaprojektowane do podnoszenia i transportowania ciężkich materiałów, ich użycie do odspajania gruntu jest nieefektywne, ponieważ nie mają one odpowiedniego osprzętu do tego typu pracy. Operatorzy ładowarek mogą napotkać trudności w precyzyjnym działaniu w terenie, co często prowadzi do uszkodzeń sprzętu oraz nieefektywnej pracy. Równiarki z kolei są przeznaczone do wygładzania powierzchni i nie są używane do odspajania gruntu, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Wybierając odpowiednią maszynę do pracy, istotne jest zrozumienie specyfiki zadań, jakie mają być wykonane, oraz dostosowanie wyboru do realnych potrzeb projektu budowlanego.

Pytanie 12

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

B. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

C. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

D. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

Podejście sugerujące kopanie na głębokość 200 cm, a następnie uzupełnianie ręczne do zadanej głębokości jest nieefektywne z kilku powodów. Po pierwsze, wykop o głębokości 200 cm bez odpowiedniego planu może prowadzić do nadmiernego usuwania gruntu, co zwiększa koszty oraz czas pracy. Ponadto, takie działanie nie uwzględnia lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wymagać bardziej precyzyjnego podejścia. Kolejna koncepcja, dotycząca wykopu o głębokości 15-20 cm większej niż zadana, także nie jest uzasadniona. Nadmierne pogłębianie może prowadzić do destabilizacji gruntu i wpływać na późniejsze osiadanie fundamentów, co jest niebezpieczne. W przypadku wykopów pod fundamenty, kluczowe jest ich precyzyjne wykonanie, aby uniknąć problemów związanych z nośnością i stabilnością konstrukcji. Zastosowanie mechanicznego wykopu, a następnie ręcznego dostosowania głębokości, jest praktyką, która pozwala na zachowanie dokładności i przystosowanie do zmieniających się warunków geotechnicznych. W kontekście standardów budowlanych, każde odstępstwo od zalecanych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do konieczności kosztownych napraw lub wzmocnień strukturalnych.

Pytanie 13

Kto przygotowuje kosztorys ofertowy?

A. wykonawca prac po zawarciu umowy

B. zamawiający prace po zawarciu umowy

C. wykonawca prac przed zawarciem umowy

D. zamawiający prace przed zawarciem umowy

Kosztorys ofertowy jest kluczowym dokumentem, który sporządza wykonawca robót przed podpisaniem umowy. Działanie to jest zgodne z dobrą praktyką branżową oraz zdefiniowanymi standardami, które wymagają, aby wykonawcy dokładnie oszacowali koszty wykonania robót budowlanych na etapie składania oferty. Sporządzenie kosztorysu ofertowego przed podpisaniem umowy umożliwia wykonawcy zrozumienie zakresu prac, co jest niezbędne do przygotowania rzetelnej wyceny. W kontekście przetargów budowlanych, wykonawcy muszą uwzględnić nie tylko koszty materiałów i robocizny, ale również inne wydatki, takie jak koszty pośrednie i marża zysku. Dobrze opracowany kosztorys stanowi podstawę do negocjacji z zamawiającym i wpływa na decyzje dotyczące przyznania zamówienia. Dodatkowo, przy przygotowywaniu kosztorysu wykonawca może korzystać z norm i katalogów kosztów, co zwiększa przejrzystość i wiarygodność oferty.

Pytanie 14

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, określ wymiary rynny oraz rury spustowej, które należy przyjąć do odwodnienia dachu jednospadowego o powierzchni efektywnej 162 m².

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych
Efektywna powierzchnia dachu [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
poniżej 20	70	50
20 ÷ 57	100 lub 125	70
57 ÷ 97	125	100
97 ÷ 170	150	100
170 ÷ 243	180	125

A. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 100 mm

B. Szerokość rynny: 180 mm, średnica rury spustowej: 100 mm

C. Szerokość rynny: 180 mm, średnica rury spustowej: 125 mm

D. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 70 mm

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, dla powierzchni efektywnej dachu wynoszącej 162 m², odpowiednie wymiary rynny i rury spustowej powinny wynosić odpowiednio 150 mm i 100 mm. W przypadku dachu jednospadowego, kluczowe jest zapewnienie efektywnego systemu odwodnienia, aby uniknąć problemów związanych z nadmiarem wody, takich jak zalania czy uszkodzenia konstrukcyjne. Szerokość rynny 150 mm jest wystarczająca, aby odprowadzać wodę deszczową z powierzchni dachu w tym przedziale, a średnica rury spustowej 100 mm zapewnia odpowiedni przepływ wody, co jest zgodne z normami i dobrymi praktykami budowlanymi. Przy projektowaniu systemów odwodnienia warto również uwzględnić lokalne warunki klimatyczne i opady deszczu oraz ze względu na efektywność systemu, stosować się do wytycznych dotyczących minimalnych wymiarów rynien i rur spustowych wskazanych przez organizacje branżowe.

Pytanie 15

Zanim na betonowych ścianach fundamentowych zostanie ułożona hydroizolacja z membran samoprzylepnych, co należy zrobić?

A. wykonać na nich warstwę obrzutki z zaprawy cementowej

B. zamocować do nich mechanicznie warstwę folii polietylenowej

C. wykonać na nich okładzinę z płytek klinkierowych

D. zagruntować je masą bitumiczną wskazaną przez producenta membran

Zagruntowanie betonowych ścian fundamentowych masą bitumiczną wskazaną przez producenta membran jest kluczowym etapem w procesie aplikacji hydroizolacji. Gruntowanie poprawia przyczepność membrany do podłoża, co jest niezbędne, aby zapewnić szczelność i trwałość systemu hydroizolacyjnego. W przypadku zastosowania membran samoprzylepnych, właściwe przygotowanie podłoża jest szczególnie ważne, ponieważ wszelkie niedoskonałości mogą prowadzić do odklejania się membrany oraz powstawania nieszczelności. W praktyce, przed nałożeniem masy bitumicznej, powierzchnia betonu powinna być dokładnie oczyszczona z wszelkich zanieczyszczeń, takich jak kurz, oleje czy resztki starych powłok. Grunt, zgodnie z zaleceniami producenta, nie tylko zwiększa adhezję, ale także zabezpiecza przed wilgocią, co jest niezwykle istotne w kontekście długoterminowej trwałości konstrukcji. Użycie masy bitumicznej w tym procesie jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w zakresie hydroizolacji, co potwierdzają liczne badania oraz doświadczenia inżynierów budowlanych.

Pytanie 16

Przedstawiony fragment Specyfikacji Warunków Zamówienia opisuje

[...]

1. Przedmiot zamówienia w zakresie przebudowy i remontu parterowej przybudówki szkoły z przeznaczeniem na bibliotekę, bufet, pomieszczenia socjalne i administracyjne, toalety oraz pomieszczenia magazynowe obejmuje wykonanie robót budowlanych, sanitarnych, elektrycznych, teletechnicznych, w tym m.in.:
  1.1. rozbiórkę istniejących ścian i sufitów podwieszanych,
  1.2. rozbiórkę istniejących okładzin ściennych oraz posadzek, w tym części posadzki w pomieszczeniu siłowni w zakresie niezbędnym dla wykonania instalacji hydrantowej,
  1.3. rozbiórkę istniejących węzłów sanitarnych – demontaż elementów instalacyjnych i wykończeniowych,
  1.4. demontaż istniejących drzwi zewnętrznych do istniejącego garażu i magazynu,
[...]

A. przedmiotu zamówienia.

B. sposobu przygotowania oferty.

C. trybu udzielenia zamówienia.

D. warunków udziału w postępowaniu.

Poprawna odpowiedź to "przedmiot zamówienia", ponieważ fragment Specyfikacji Warunków Zamówienia szczegółowo opisuje zakres prac, które mają być wykonane. W dokumentach przetargowych, definiowanie przedmiotu zamówienia jest kluczowe, ponieważ określa on, co dokładnie ma być realizowane w ramach zamówienia publicznego. W praktyce, precyzyjne określenie przedmiotu zamówienia zapobiega nieporozumieniom między zamawiającym a wykonawcą, a także umożliwia skuteczną ocenę ofert. Dobrą praktyką w opracowywaniu specyfikacji jest zawarcie szczegółowych informacji o wymaganiach technicznych, standardach jakości oraz oczekiwaniach dotyczących wykonania prac. Przykładowo, w przypadku budowy może to obejmować wskazówki dotyczące używanych materiałów budowlanych, technologii oraz metod, co jest zgodne z normami PN-EN oraz innymi regulacjami prawnymi. Takie podejście nie tylko usprawnia proces przetargowy, ale również zapewnia, że realizacja zamówienia spełni oczekiwania wszystkich stron zaangażowanych w projekt.

Pytanie 17

Ściany działowe o szerokości ¼ cegły i wysokości przekraczającej 2,5 m powinny być zbrojone

A. bednarką w pionowych spoinach w odstępach co około 1 m

B. siatką z prętów ø8 w pierwszej oraz ostatniej poziomej spoinie

C. ciętym włóknem szklanym dodawanym do murarskiej zaprawy

D. bednarką w poziomych spoinach co trzecią-czwartą warstwę

Odpowiedź, że ściany działowe o grubości ¼ cegły i wysokości większej niż 2,5 m należy zbroić bednarką w spoinach poziomych co trzecią-czwartą warstwę, jest zgodna z zaleceniami norm budowlanych i praktykami inżynieryjnymi. Zbrojenie to ma na celu zwiększenie stabilności i wytrzymałości ścian działowych, które w przeciwnym razie mogą być narażone na pęknięcia lub inne uszkodzenia pod wpływem obciążeń. W praktyce, umieszczanie bednarki co trzecią lub czwartą warstwę zapobiega rozprzestrzenianiu się ewentualnych pęknięć w obrębie ściany, co może być szczególnie istotne w wyższych budynkach. Zbrojenie w poziomie jest preferowane, ponieważ umożliwia lepsze rozłożenie obciążeń oraz zwiększa elastyczność ściany, co jest kluczowe w przypadku mylenia materiałów budowlanych. Przykłady zastosowania tego rozwiązania można znaleźć w budynkach użyteczności publicznej oraz mieszkalnych, gdzie wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji są szczególnie wysokie. Dodatkowo, zgodność z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 6, potwierdza konieczność stosowania takich praktyk w przypadku ścian działowych o dużych wysokościach.

Pytanie 18

W którym z podanych stropów gęstożebrowych żebra realizowane są jako monolityczne na miejscu budowy?

A. W stropie Teriva

B. W stropie Akermana

C. W stropie DZ

D. W stropie Fert

Strop Akermana to jeden z typów stropów gęstożebrowych, w którym żebra są wykonywane monolitycznie na terenie budowy. Taki sposób realizacji pozwala na uzyskanie lepszej integralności statycznej oraz zwiększa nośność konstrukcji. Proces ten polega na wylewaniu betonu na rusztowanie, co eliminuje konieczność stosowania prefabrykowanych elementów. Daje to architektom większą swobodę w projektowaniu, a także pozwala na łatwiejsze dostosowanie stropu do specyficznych wymagań budowlanych. W praktyce strop Akermana jest często wykorzystywany w budynkach o większych rozpiętościach, gdzie kluczowe znaczenie ma wytrzymałość konstrukcji. Wykorzystanie monolitycznych żeber zwiększa odporność na pęknięcia oraz poprawia właściwości akustyczne budynku, co jest istotne w przypadku obiektów mieszkalnych i użyteczności publicznej. Zgodnie z normami budowlanymi, takie podejście do konstrukcji stropów jest zalecane w sytuacjach, gdzie planowane są duże obciążenia lub szczególne wymagania funkcjonalne.

Pytanie 19

W którym z podanych stropów gęstożebrowych żebra wykonuje się monolitycznie na placu budowy?

A. W stropie Akermana

B. W stropie DZ

C. W stropie Teriva

D. W stropie Fert

Strop Akermana to jeden z systemów stropów gęstożebrowych, w którym żebra są realizowane jako monolityczne na terenie budowy. Monolityczność żebrowania oznacza, że żebra są wylewane razem z płytą stropową, co zapewnia im jednorodność i ciągłość materiału. Takie rozwiązanie zwiększa nośność stropu oraz poprawia jego właściwości akustyczne i izolacyjne. W praktyce, zastosowanie stropów Akermana jest korzystne w obiektach, gdzie wymagane są wysokie parametry nośności oraz estetyka wykończenia. Dodatkowo, monolityczne wykonanie żebrowania eliminuje problemy związane z połączeniami między prefabrykatami, co redukuje ryzyko powstawania szczelin i pęknięć. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie monolitycznych żeberek w stropach gęstożebrowych jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynierskimi, co zapewnia długotrwałą trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 20

Podaj prawidłową, odpowiadającą technologii, sekwencję działań przy realizacji monolitycznej żelbetowej stopy fundamentowej?

A. Wykonanie wykopu → zainstalowanie deskowania → ułożenie zbrojenia → betonowanie

B. Wykonanie wykopu → ułożenie zbrojenia → betonowanie → zainstalowanie deskowania

C. Zainstalowanie deskowania → wykonanie wykopu → ułożenie zbrojenia → betonowanie

D. Zainstalowanie deskowania → wykonanie wykopu → betonowanie → ułożenie zbrojenia

Odpowiedź wskazująca na wykonanie wykopu, ustawienie deskowania, ułożenie zbrojenia oraz betonowanie jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi technologii budowlanej. Wykop jest pierwszym krokiem w procesie budowy stopy fundamentowej, ponieważ pozwala na usunięcie nadmiaru gruntu oraz przygotowanie odpowiedniego miejsca pod fundament. Następnie, na tym etapie, należy ustawić deskowanie, które ma na celu zabezpieczenie mieszanki betonowej przed jej wypływem oraz nadaniem pożądanych kształtów. Ułożenie zbrojenia to kluczowy moment, w którym wprowadza się stalowe pręty, które zwiększają nośność fundamentu oraz poprawiają jego odporność na działanie różnorodnych obciążeń. Na końcu następuje betonowanie, w którym wypełnia się deskowanie mieszanką betonową. Jest to proces wymagający szczególnej precyzji, aby zapewnić jednorodność materiału i osiągnąć zamierzony efekt konstrukcyjny. Dobrze wykonana stopa fundamentowa jest podstawą dla stabilności całego budynku, dlatego każdy z tych kroków powinien być starannie zaplanowany i zrealizowany zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 21

Zgodnie z KNR 2-01 norma czasu pracy pracowników na oczyszczenie terenu z resztek po wykarczowaniu z transportem wynosi 3,06 r-g/100 m². Ilu pracowników należy zaangażować do oczyszczenia terenu o wielkości 1600 m², jeśli według harmonogramu te prace muszą być zrealizowane w ciągu dwóch 8-godzinnych dni roboczych?

A. 6 robotników

B. 7 robotników

C. 4 robotników

D. 3 robotników

Aby obliczyć liczbę robotników potrzebnych do oczyszczenia terenu o powierzchni 1600 m² w danym czasie, należy najpierw ustalić czas pracy wymagany do wykonania tego zadania. Zgodnie z normą KNR 2-01, oczyszczenie terenu z pozostałości po wykarczowaniu wynosi 3,06 roboczogodziny (r-g) na 100 m². Dla powierzchni 1600 m², obliczamy całkowity czas pracy: (1600 m² / 100 m²) * 3,06 r-g = 48,96 r-g. Mając na uwadze, że prace muszą być zakończone w ciągu dwóch dni roboczych po 8 godzin, dostępny czas wynosi 2 dni * 8 godzin = 16 godzin. Aby obliczyć liczbę robotników, dzielimy całkowity czas pracy przez dostępny czas: 48,96 r-g / 16 h = 3,06. Ponieważ nie możemy zatrudnić ułamkowej liczby robotników, zaokrąglamy w górę do najbliższej liczby całkowitej, co daje nam 4 robotników. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami zarządzania projektami budowlanymi, gdzie precyzyjne szacowanie zasobów ludzkich jest kluczowe dla terminowego i efektywnego zakończenia projektu.

Pytanie 22

Powierzchnia tymczasowych obiektów socjalnych na placu budowy jest przede wszystkim uzależniona od

A. powierzchni terenu budowy

B. powierzchni użytkowej wznoszonych budynków

C. liczby zatrudnionych pracowników na budowie

D. okresu realizacji budowy

Wielkość powierzchni tymczasowych budynków socjalnych na terenie budowy jest często mylona z powierzchnią placu budowy, czasem trwania budowy oraz powierzchnią użytkową wznoszonych obiektów. Powierzchnia placu budowy, choć istotna, nie determinuje bezpośrednio liczby pracowników i ich potrzeb socjalnych. W praktyce, duża powierzchnia budowy może zawierać wiele obszarów, w tym te, które nie są wykorzystywane do pracy, a zatem nie mają wpływu na potrzebę budowy obiektów socjalnych. Czas trwania budowy również nie jest kryterium decydującym o wielkości powierzchni tymczasowych budynków socjalnych. Niezależnie od tego, czy projekt trwa krótko, czy długo, odpowiednia liczba pracowników zawsze wymaga zapewnienia odpowiednich warunków socjalnych. Ponadto powierzchnia użytkowa budynków wznoszonych na danym terenie nie ma bezpośredniego związku z tymczasowymi obiektami socjalnymi, które są przeznaczone dla pracowników, a nie użytkowników końcowych budowanych obiektów. Błędne podejście polega na myśleniu, że wystarczy ileś powierzchni, aby zaspokoić potrzeby socjalne, nie uwzględniając specyficznych wymagań liczby pracowników oraz ich codziennych potrzeb. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że to liczba pracowników, ich komfort oraz standardy BHP powinny być miarą planowania przestrzeni socjalnej na budowie.

Pytanie 23

Jakie kroki powinien podjąć właściciel budynku, gdy planowany remont dotyczy wycięcia otworu drzwiowego w ścianie nośnej?

A. Sporządzenie opisu robót remontowych w książce obiektu budowlanego

B. Opracowanie dokumentacji projektowej w celu zgłoszenia robót

C. Przygotowanie szkicu inwentaryzacyjnego w celu zgłoszenia robót

D. Opracowanie dokumentacji projektowej w celu uzyskania pozwolenia na budowę

Sporządzenie dokumentacji projektowej w celu uzyskania pozwolenia na budowę jest kluczowym krokiem przy planowaniu remontów, które wpływają na konstrukcję budynku, szczególnie w przypadku wybijania otworów w ścianach nośnych. Tego rodzaju działania mogą wpływać na stabilność całej konstrukcji, dlatego wymagają rzetelnego przemyślenia oraz formalnej zgody. Właściciele nieruchomości są zobowiązani do przedstawienia szczegółowej dokumentacji, która będzie zawierać projekt, obliczenia statyczne oraz opisy planowanych prac. Tego rodzaju dokumenty są niezbędne nie tylko do uzyskania pozwolenia, ale także do zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników budynku. Przykładem praktycznego zastosowania tej procedury może być sytuacja, w której właściciel mieszkania decyduje się na otworzenie przestrzeni w celu poprawy funkcjonalności wnętrza. Wymagana dokumentacja projektowa pomoże również zidentyfikować potencjalne problemy, takie jak przeciążenie konstrukcji, a także pozwoli na wprowadzenie odpowiednich zabezpieczeń, takich jak wzmocnienia stropów. Takie działania są zgodne z przepisami prawa budowlanego oraz standardami branżowymi, które stawiają na pierwszym miejscu bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Pytanie 24

Kiedy po placu budowy poruszają się pojazdy do transportu mieszanki betonowej oraz inny ciężki sprzęt, nawierzchnia drogi tymczasowej powinna być wykonana z

A. sześciokątnych płyt betonowych

B. żelbetowych płyt pełnych

C. podsypki keramzytowej

D. kostki brukowej

Żelbetowe płyty pełne są najbardziej odpowiednim rozwiązaniem dla nawierzchni drogi tymczasowej w obszarze budowy, gdzie poruszają się ciężkie pojazdy, takie jak samochody do przewozu mieszanki betonowej. Te płyty, będące połączeniem betonu i stali, charakteryzują się wysoką wytrzymałością na obciążenia oraz dużą odpornością na zginanie i ściskanie. Dzięki temu, żelbetowe płyty są w stanie wytrzymać intensywny ruch ciężkiego sprzętu budowlanego, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń nawierzchni oraz zwiększa bezpieczeństwo na budowie. W praktyce, płyty te są często stosowane w miejscach o dużym natężeniu ruchu, takich jak place budowy czy obszary magazynowe, gdzie wymagana jest stabilna i trwała nawierzchnia. Dodatkowo, ich montaż jest stosunkowo szybki i prosty, co przyspiesza proces budowy i pozwala na oszczędność czasu. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, takie płyty powinny być projektowane z uwzględnieniem konkretnych obciążeń, co zapewnia ich długotrwałe użytkowanie oraz bezpieczeństwo użytkowników.

Pytanie 25

Przed przymocowaniem ościeżnicy okiennej, należy ją ustawić w pozycji pionowej i poziomej oraz unieruchomić w otworach okiennych przy pomocy

A. stalowych sworzni.

B. pianki montażowej.

C. żywicy epoksydowej.

D. klinów montażowych.

Kliny montażowe to najczęściej wybierane rozwiązanie, jeśli chodzi o ustawienie ościeżnicy okiennej w pionie i poziomie. Dzięki nim można precyzyjnie wypoziomować ramę, co jest mega ważne, żeby okno działało jak należy i wyglądało estetycznie. Te kliny są super elastyczne – łatwo je przystosować do konkretnego otworu okiennego, więc to sprawia, że są naprawdę praktyczne. Podczas montażu umieszczasz je w różnych miejscach ościeżnicy, a potem, jak upewnisz się, że wszystko gra, można zabrać się za dalsze prace, jak uszczelnianie czy wypełnianie szczelin. Warto mieć na uwadze, żeby używać klinów zgodnie z zaleceniami producentów okien i pamiętać o normach budowlanych, jak PN-B-02151-2, bo to zapewni długowieczność i właściwe działanie okna. A co najlepsze, kliny są łatwe do wyjęcia, co pozwala na wygodne poprawki, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Pytanie 26

Rewitalizacja ściany, która ma pojedyncze rysy oraz pęknięcia o szerokości 3-4 mm, niegrożące stabilności konstrukcji murowanej z cegły, polega na

A. usunięciu tynku, oczyszczeniu powierzchni, poszerzeniu pęknięć, a następnie ich wypełnieniu zaczynem cementowym

B. torkretowaniu uszkodzonej ściany mieszanką betonową

C. rozbiórce uszkodzonej ściany i następnej jej odbudowie

D. zastosowaniu ściągów z prętów stalowych umocowanych w narożach ścian i zaciśniętych nakrętką rzymską

Odpowiedź dotycząca usunięcia tynku, oczyszczenia powierzchni, poszerzenia pęknięć, a następnie ich wypełnienia zaczynem cementowym, jest poprawna, ponieważ stanowi standardową metodę naprawy niewielkich rys i spękań w ścianach murowanych. Ta procedura pozwala na usunięcie luźnych fragmentów i zanieczyszczeń, co zapewnia lepszą przyczepność materiału naprawczego. Wypełnienie pęknięć zaczynem cementowym jest kluczowe, ponieważ cement charakteryzuje się dobrą wytrzymałością i odpornością na działanie wody. W praktyce warto również zidentyfikować przyczyny powstawania rys, aby zapobiec ich ponownemu wystąpieniu. W przypadku naprawy, zgodnie z dobrymi praktykami budowlanymi, istotne jest także, aby stosować materiały o zbliżonych właściwościach do oryginalnych, co umożliwi harmonijne współdziałanie naprawy z resztą konstrukcji. Dodatkowo, właściwe przygotowanie powierzchni oraz zastosowanie odpowiednich technik aplikacji zaczynu cementowego pozwala na uzyskanie trwałego i estetycznego wykończenia. Na przykład, stosowanie siatki zbrojeniowej w przypadku większych pęknięć może zapobiec dalszemu ich rozwojowi.

Pytanie 27

W stropie Kleina elementami wspierającymi są

A. pustaki ceramiczne

B. belki drewniane

C. belki żelbetowe prefabrykowane

D. belki stalowe dwuteowe

Belki stalowe dwuteowe to naprawdę istotne elementy w stropie Kleina. Dzięki swojemu kształtowi i materiałowi, świetnie radzą sobie z przenoszeniem obciążeń i zapewniają stabilność całej konstrukcji. Ich geometria pozwala na duże rozpiętości bez dodatkowych podpór, co jest mega ważne przy projektowaniu nowoczesnych budynków. W praktyce, korzysta się z nich w budownictwie przemysłowym, jak w halach produkcyjnych czy magazynach. Warto też dodać, że są zgodne z normami jak Eurokod 3, co reguluje projektowanie stalowych konstrukcji. Inżynierowie często muszą robić obliczenia statyczne i używać symulacji komputerowych, żeby mieć pewność, że belki spełniają wymagania dotyczące nośności i odkształceń. To pokazuje, jak ważne są te belki w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 28

Aby pomalować trudno dostępne miejsca grzejnika, krat i balustrad, należy wykorzystać pędzel

A. ławkowca

B. gąbkowego

C. kątowego

D. tapeciaka

Pędzel kątowy jest narzędziem doskonale przystosowanym do malowania trudnodostępnych powierzchni, takich jak grzejniki, kratki czy balustrady. Jego unikalny kształt, z ukośnie ściętymi włosiami, pozwala na precyzyjne dotarcie do zakamarków oraz miejsc o ograniczonym dostępie, co jest szczególnie istotne w przypadku malowania obiektów o skomplikowanej geometrii. Używając pędzla kątowego, możemy skutecznie nałożyć farbę w sposób równomierny, eliminując ryzyko powstawania zacieków czy nierówności. W praktyce, malując grzejniki, warto zwrócić uwagę na to, aby do pędzla dobrać odpowiednią farbę, która nie tylko dobrze się rozprowadza, ale także jest odporna na wysokie temperatury. Warto zaznaczyć, że stosowanie pędzli kątowych zgodnie z zaleceniami producentów farb oraz standardami branżowymi pozwala na osiągnięcie trwałych i estetycznych rezultatów malarskich. Takie podejście wpisuje się w najnowsze trendy w zakresie wykończenia wnętrz, gdzie jakość wykonania jest równie ważna, co estetyka.

Pytanie 29

W części opisowej planu BIOZ znajdują się między innymi

A. ustalenia z organem odpowiedzialnym za administrację architektoniczno-budowlaną

B. informacje potrzebne do zawarcia umowy z wykonawcą robót budowlanych

C. dane dotyczące uzyskania pozwolenia na realizację budowy

D. przyczyny zagrożeń oraz metody ich eliminacji na placu budowy

W planie biologicznych zagrożeń i ochrony zdrowia (BIOZ) kluczowym elementem jest analiza przyczyn zagrożeń oraz skutecznych metod ich zapobiegania na placu budowy. To podejście jest zgodne z normami bezpieczeństwa pracy, które wymagają identyfikacji ryzyk oraz opracowania działań prewencyjnych. Przykładem może być analiza ryzyka związana z użyciem ciężkiego sprzętu, gdzie kluczowe jest zidentyfikowanie potencjalnych zagrożeń, takich jak obciążenia mechaniczne, oraz wdrożenie środków zaradczych, takich jak szkolenia dla pracowników czy stosowanie odpowiednich zabezpieczeń. W praktyce, dokumentując metody zapobiegania, można nie tylko zwiększyć bezpieczeństwo na budowie, ale również spełnić wymogi prawne dotyczące ochrony zdrowia i życia pracowników. Ostatecznie, rzetelna analiza zagrożeń przyczynia się do stworzenia kultury bezpieczeństwa, co jest fundamentem w branży budowlanej, gdzie wypadki mogą mieć poważne konsekwencje zarówno dla pracowników, jak i dla realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 30

W murowanej spoinowanej ścianie budynku wykonano cztery otwory okienne o projektowanej szerokości w świetle równej 900 mm. Podczas odbioru robót murarskich dokonano pomiarów szerokości tych otworów i otrzymano następujące wyniki:
otwór nr I - 894 mm, otwór nr II - 898 mm, otwór nr III - 902 mm, otwór nr IV - 906 mm.
Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, dla którego otworu nie została zachowana dopuszczalna odchyłka wymiaru.

Dopuszczalne odchyłki wymiarów dla murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
odchylenie wymiarów otworów o wymiarach w świetle
do 100 cm:
- szerokość	+6; -3	+6; -3
- wysokość	+15; -1	+15; -10
ponad 100 cm:
- szerokość	+10; -5	+10; -5
- wysokość	+15; -10	+15; -10

A. Dla otworu nr III

B. Dla otworu nr I

C. Dla otworu nr IV

D. Dla otworu nr II

Odpowiedź dotycząca otworu nr I jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normami budowlanymi i tabelą dopuszczalnych odchyłek wymiarów dla murów, dla otworów o wymiarach w świetle powyżej 100 cm, jak w przypadku projektowanej szerokości 900 mm, dopuszczalna odchyłka wynosi od -5 mm do +10 mm. Oznacza to, że wymiary otworów powinny mieścić się w przedziale 895 mm do 910 mm. Otwór nr I ma szerokość 894 mm, co oznacza, że jest o 1 mm za mały i tym samym nie spełnia wymagań normatywnych. W praktyce, niedopasowanie wymiarów otworów okiennych może prowadzić do problemów z montażem okien oraz późniejszymi konsekwencjami w zakresie szczelności budynku, co może wpływać na jego efektywność energetyczną. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie norm oraz dokładne pomiary podczas realizacji robót budowlanych, aby zapewnić ich zgodność z projektem oraz wysoką jakość wykonania.

Pytanie 31

Jaką ilość mieszanki betonowej trzeba zlecić do zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach
15,0×12,0×0,5 m w systemie deskowania drobnowymiarowego, jeśli norma zużycia mieszanki wynosi
102 m³/100 m³?

A. 91,0 m3

B. 90,0 m3

C. 91,8 m3

D. 88,2 m3

Aby obliczyć potrzebną ilość mieszanki betonowej do zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach 15,0 m x 12,0 m x 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość płyty. Wzór na objętość prostokątnej płyty to: długość x szerokość x wysokość; w naszym przypadku: 15,0 m x 12,0 m x 0,5 m = 90,0 m³. Następnie uwzględniamy normę zużycia mieszanki betonowej, która wynosi 102 m³ na 100 m³ betonowej objętości. Aby uzyskać ilość mieszanki potrzebnej do zabetonowania płyty, należy pomnożyć obliczoną objętość płyty przez współczynnik zużycia: 90,0 m³ * (102/100) = 91,8 m³. W praktyce, stosowanie norm zużycia jest kluczowe w budownictwie, aby zapewnić odpowiednią jakość i wytrzymałość konstrukcji. Dobre praktyki w branży budowlanej zalecają również zamówienie mieszanki z pewnym zapasem, co może być użyteczne w przypadku ewentualnych strat podczas transportu czy aplikacji betonu. Ostatecznie, odpowiednia ilość materiału wpływa na trwałość i bezpieczeństwo budowli.

Pytanie 32

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż szerokość rynny i średnicę rury spustowej, które należy przyjąć, jeżeli wymiary dachu wynoszą H = W = L = 10m.

Zalecane wymiary rynien i rur spustowych w zależności od efektywnej powierzchni dachu E_pd
Efektywna powierzchnia dachu E_pd [m²]	Szerokość rynny [mm]	Średnica rury spustowej [mm]
Poniżej 20	70	50
20-57	100 lub 125	70
57-97	125	100
97-170	150	100
170-243	180	125
E_pd = (H/2 + W) x L H – wysokość dachu W – odległość w poziomie od okapu do kalenicy L – długość dachu w poziomie

A. Szerokość rynny - 125 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

B. Szerokość rynny - 180 mm, średnica rury spustowej - 125 mm

C. Szerokość rynny - 150 mm, średnica rury spustowej - 100 mm

D. Szerokość rynny - 100 mm, średnica rury spustowej - 70 mm

Wybór szerokości rynny wynoszącej 150 mm oraz średnicy rury spustowej 100 mm jest zgodny z obowiązującymi standardami oraz praktykami w zakresie odprowadzania wody deszczowej z dachów. Obliczona efektywna powierzchnia dachu wynosząca 150 m2 wymaga odpowiedniego systemu odprowadzania wody, aby zapobiec jej gromadzeniu się i ewentualnym uszkodzeniom konstrukcji budynku. Rynny o szerokości 150 mm są w stanie efektywnie zbierać wodę z powierzchni dachu o takich parametrach. Ponadto, średnica rury spustowej 100 mm zapewnia odpowiedni przepływ wody, co jest kluczowe w okresach intensywnych opadów. Dobre praktyki wskazują, że dla dachów o powierzchni do 150 m2 zaleca się rynny o szerokości 150 mm oraz rury spustowe o średnicy 100 mm, co odpowiada również normie PN-EN 12056-3:2001 dotyczącej systemów odprowadzania wody deszczowej. Wprowadzenie takich rozwiązań w praktyce budowlanej pozwala na efektywne zarządzanie wodami opadowymi, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony budynków przed zalaniami i degradacją materiałów budowlanych.

Pytanie 33

Na podstawie fragmentu opisu technicznego określ metodę wykonania rozbiórki obiektu.

Opis techniczny do projektu wyburzenia stodoły (fragment)
(...) 2.2.Sposób wykonania rozbiórki
Planuje się wykonanie rozbiórki za pomocą specjalistycznego sprzętu, metodami tradycyjnymi zmechanizowanymi bez technik minerskich.
Do wykonania rozbiórki planuje się wykorzystanie koparki wyburzeniowej z zamontowanymi na końcu ramion wymiennymi narzędziami (nożyce do cięcia żelbetu i stali, młot do kruszenia betonu, standardowa łyżka).
Obiekt przed przystąpieniem do rozbiórki należy odpowiednio przygotować.
2.3. Przygotowanie obiektu do rozbiórki polega na:
−	sprawdzeniu występowania oraz odcięciu, zaślepieniu, zabezpieczeniu wszystkich mediów dochodzących do obiektu;
−	sprawdzeniu występowania oraz zdemontowaniu wewnętrznych instalacji lub ich fragmentów, które mogłyby stanowić utrudnienie lub zagrożenie podczas rozbiórki;
−	wyznaczeniu i oznakowaniu stref bezpośredniego zagrożenia i stref niebezpiecznych. (...)

A. Tradycyjna ręczna bez technik minerskich.

B. Ręczna z użyciem materiałów wybuchowych.

C. Ręczna przez wyburzenia sprzętem mechanicznym.

D. Tradycyjna zmechanizowana bez technik minerskich.

Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że odpowiedzi takie jak "Ręczna przez wyburzenia sprzętem mechanicznym" czy "Ręczna z użyciem materiałów wybuchowych" mogą być trafne, jednakże nie odpowiadają one rzeczywistym wymaganiom opisanym w technicznym opisie projektu. Wybór metod ręcznych może prowadzić do zwiększenia ryzyka wypadków, a także wydłużenia czasu realizacji projektu, co jest niezgodne z nowoczesnymi standardami branżowymi. Zastosowanie materiałów wybuchowych, jak w przypadku drugiej opcji, wiąże się z dodatkowymi zagrożeniami dla zarówno pracowników, jak i otoczenia, a także wymaga uzyskania specjalnych zezwoleń oraz odpowiednich warunków bezpieczeństwa, co w tym przypadku nie jest przewidziane. Odpowiedź "Tradycyjna ręczna bez technik minerskich" również nie jest adekwatna, ponieważ technologie ręczne są często mniej efektywne i bardziej czasochłonne, co w dłuższej perspektywie prowadzi do większych kosztów. Kluczowym błędem w myśleniu jest przyjęcie, że metoda ręczna może być wystarczająca bez wsparcia sprzętu mechanicznego. Współczesne podejścia do wyburzeń stawiają na automatyzację i mechanizację, co podnosi standardy bezpieczeństwa i efektywności, a ignorowanie tych aspektów prowadzi do nieefektywności oraz potencjalnych niebezpieczeństw.

Pytanie 34

Ile identycznych samochodów samowyładowczych jest koniecznych, aby zapewnić ciągłość w pracy koparki oraz samochodów, gdy czas załadunku jednego samochodu wynosi 10 minut, a czas całego cyklu transportowego to 60 minut?

A. 2 samochody samowyładowcze

B. 3 samochody samowyładowcze

C. 5 samochodów samowyładowczych

D. 6 samochodów samowyładowczych

Aby zapewnić ciągłość pracy koparki oraz samochodów samowyładowczych, kluczowe jest zrozumienie czasu operacyjnego każdego z pojazdów. Czas załadunku jednego samochodu wynosi 10 minut, a czas pełnego cyklu przewozowego to 60 minut. Oznacza to, że po załadunku, samochód spędza 50 minut na przewozie materiału. W tym czasie koparka nadal pracuje, a co 10 minut, jeden z samochodów powinien być gotowy do załadunku. Zatem, aby zapewnić stałą dostępność pojazdów, musimy policzyć, ile samochodów jest potrzebnych do pokrycia 60 minut czasu cyklu. Przy każdym załadunku samowyładowczym, w ciągu 60 minut, można załadować 6 samochodów (60 minut / 10 minut = 6). W praktyce oznacza to, że w celu zachowania ciągłości pracy, powinno się zapewnić 6 samochodów samowyładowczych, aby zminimalizować przestoje i utrzymać efektywność operacyjną.

Pytanie 35

Gdy poziom wód gruntowych znajduje się wyżej niż fundamenty budynku, w celu jego stałego obniżenia i odprowadzenia wód gruntowych do sieci kanalizacyjnej deszczowej, należy wokół budynku zrealizować

A. drenaż opaskowy

B. izolację przeciwwodną typu ciężkiego w formie wanny

C. studnie depresyjne

D. izolację przeciwwodną typu ciężkiego

Drenaż opaskowy to skuteczna metoda zarządzania wodami gruntowymi w pobliżu budynków. Jego celem jest trwałe obniżenie poziomu wód gruntowych oraz odprowadzenie nadmiaru wody do systemu kanalizacji deszczowej. Drenaż opaskowy składa się z rur perforowanych, które umieszczone są w żwirowym lub piaskowym wypełnieniu, co pozwala na efektywne zbieranie wody z terenu wokół fundamentów. Stosowanie drenażu opaskowego jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają takie rozwiązania w sytuacjach, gdy budynki są narażone na hydrostatyczne ciśnienie wody gruntowej. W praktyce, drenaż ten można stosować w nowych budynkach, jak i w przypadku modernizacji istniejących obiektów. Przykładem zastosowania może być budowa osiedla mieszkaniowego, gdzie wokół każdego budynku wykonuje się drenaż opaskowy, co nie tylko chroni fundamenty przed wilgocią, ale również poprawia komfort mieszkańców poprzez eliminację ryzyka zalania piwnic.

Pytanie 36

Podczas prac nad dachem, jakie zabezpieczenia są wymagane dla pracowników?

A. Szelki bezpieczeństwa

B. Buty robocze

C. Kask ochronny

D. Ochronniki słuchu

Podczas prac na wysokościach, takich jak prace nad dachem, obowiązek stosowania szelek bezpieczeństwa wynika z przepisów BHP. Szelki bezpieczeństwa są kluczowym elementem ochrony pracowników przed upadkiem z wysokości. W połączeniu z odpowiednim systemem lin i punktów zakotwiczenia, szelki zapewniają bezpieczne poruszanie się po dachu oraz możliwość szybkiego zatrzymania w razie upadku. Przepisy BHP często określają konieczność stosowania takich zabezpieczeń na wysokościach powyżej 2 metrów. Oprócz spełniania norm, jak EN 361, stosowanie szelek bezpieczeństwa jest uznawane za dobrą praktykę w branży budowlanej. Dodatkowo, regularne szkolenia z zakresu ich używania są niezbędne, aby pracownicy mogli efektywnie z nich korzystać i rozumieli ich znaczenie. Moim zdaniem, właściwe stosowanie szelek bezpieczeństwa to jeden z najważniejszych aspektów ochrony życia i zdrowia pracowników w branży budowlanej.

Pytanie 37

Norma czasu pracy dla zbrojarzy na przygotowanie i montaż zbrojenia stóp fundamentowych wynosi 42,88 r-g/1 t zbrojenia. Ile 8-godzinnych dni roboczych należy oszacować na wykonanie zbrojenia o całkowitej masie 0,852 t, jeśli zatrudni się 2 zbrojarzy?

A. 2 dni robocze

B. 5 dni roboczych

C. 3 dni robocze

D. 4 dni robocze

Prawidłowe oszacowanie czasu pracy budowlanej wymaga zrozumienia norm i ich zastosowania w praktyce. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można popełnić kilka błędów w myśleniu. Przykładem jest założenie, że czas montażu zbrojenia o mniejszej masie będzie proporcjonalnie krótszy, co jest mylną koncepcją. Przy obliczaniu potrzebnych roboczogodzin kluczowe jest uwzględnienie normy czasu pracy związanej z daną masą zbrojenia. W przypadku zbrojenia stóp fundamentowych, każdy kilogram stali wiąże się z określoną ilością pracy, uwzględniając również czynniki takie jak trudność terenu czy warunki pogodowe, które mogą wydłużyć czas pracy. Ponadto, nieprawidłowe podejście do liczby zatrudnionych zbrojarzy może prowadzić do nadmiernego optymizmu w zakresie wydajności. Dwa zbrojarze nie zawsze będą w stanie wykonać pracę w dokładnie połowie czasu, ponieważ efektywność pracy zespołowej zależy od wielu czynników, w tym koordynacji i podziału zadań. Dlatego ważne jest, aby w procesie planowania uwzględniać realne okoliczności oraz standardowe czasy pracy, co umożliwia dokładne prognozowanie i unikanie nieporozumień oraz opóźnień w harmonogramie budowy. W praktyce warto posługiwać się odpowiednimi narzędziami do kalkulacji, takimi jak arkusze kalkulacyjne czy oprogramowanie do zarządzania projektami, co pozwala na bardziej precyzyjne planowanie i kontrolę wydajności pracy.

Pytanie 38

Książka obiektu budowlanego służy do dokumentowania informacji dotyczących

A. przeprowadzanych inwentaryzacji obiektu budowlanego

B. liczby oraz danych osobowych mieszkańców budynku

C. wizyt inspektorów nadzoru budowlanego oraz kontrolerów

D. wyników badań i kontroli stanu technicznego obiektu

Książka obiektu budowlanego pełni istotną rolę w dokumentacji dotyczącej każdego budynku, jednak ważne jest zrozumienie, jakie informacje powinny być w niej zawarte. Odpowiedzi, które wskazują na inwentaryzacje obiektu budowlanego, wizyty inspektorów nadzoru budowlanego i kontrolerów, czy dane personalne mieszkańców, nie odnoszą się do głównej funkcji tego dokumentu. Inwentaryzacje są ważne, jednak są one oddzielnym procesem, który nie powinien być mylony z dokumentacją stanu technicznego. Wizyty inspektorów również nie są celem prowadzenia książki obiektu, ale raczej działaniem kontrolnym, które może korzystać z informacji zawartych w tej książce. Z kolei dane o mieszkańcach nie mają związku z technicznymi aspektami budynku. Kluczowe jest więc zrozumienie, że książka obiektu budowlanego ma na celu zapis wyników badań oraz kontroli technicznych, co pozwala na odpowiednie monitorowanie stanu budynku. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia roli dokumentacji budowlanej i jej znaczenia w kontekście bezpieczeństwa i efektywności zarządzania obiektem. Warto zapoznać się z odpowiednimi ustawami i normami, aby dokładnie zrozumieć, co rzeczywiście powinno być zawarte w książce obiektu budowlanego.

Pytanie 39

Podczas układania pokrycia dachowego z dachówki ceramicznej każdą dachówkę należy przymocować do łat, na których jest zawieszona, w sytuacji

A. dużego kąta nachylenia dachu

B. rozległej powierzchni dachu

C. braku folii wiatroszczelnej na powierzchni dachu

D. obecności kontrłat pod łatami

Istnieje wiele nieporozumień dotyczących mocowania dachówek ceramicznych, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. W przypadku braku folii wiatroszczelnej na połaci, wiele osób może sądzić, że dachówki nie wymagają takiego mocowania. Jest to jednak mylne, ponieważ folia wiatroszczelna ma na celu ochronę przed wilgocią, ale nie eliminuje potrzeby mocowania dachówek, szczególnie w przypadku dużych kątów nachylenia. Ponadto, w kontekście występowania kontrłat pod łatami, można założyć, że ich obecność zapewnia wystarczającą stabilność. Jednak kontrłaty mają na celu wspieranie wentylacji oraz odprowadzenia wody, a nie zastępują mocowania dachówek. Z kolei w przypadku dużej powierzchni połaci dachu, może pojawić się błędne przekonanie, że mocowanie dachówek nie jest konieczne, ponieważ szersza powierzchnia rozkłada ciężar. To również nieprawda, ponieważ niezależnie od powierzchni, dachówki mogą być narażone na różne czynniki zewnętrzne, a ich stabilność jest kluczowa dla zapewnienia długoterminowej trwałości dachu. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne, aby uniknąć nieprawidłowości w konstrukcji dachu oraz zapewnić właściwe jego zabezpieczenie.

Pytanie 40

Kolejność technologicznych działań w procesie tynkowania jest następująca:

A. przygotowanie podłoża do tynku, wykonanie obrzutki, wyznaczenie powierzchni tynku

B. zrobienie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

C. przygotowanie podłoża do tynku, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

D. wykonanie obrzutki, zrobienie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ kolejność prac przy tynkowaniu zaczyna się od przygotowania podłoża. Jest to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednią przyczepność tynku i jego trwałość. Przygotowanie podłoża obejmuje usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, luźnych fragmentów oraz wyrównanie powierzchni, co jest zgodne z normami budowlanymi. Następnie, wyznaczenie powierzchni tynku polega na oznaczeniu granic obszaru, który będzie tynkowany. To istotny krok, który wpływa na estetykę i efektywność pracy. Ostatnim etapem jest obrzutka, czyli nałożenie tynku wstępnego, który zwiększa przyczepność kolejnej warstwy. Użycie obrzutki jest standardem w technice tynkarskiej, co potwierdzają wytyczne producentów materiałów budowlanych oraz branżowe standardy jakości. Przykładem zastosowania tej technologii jest tynkowanie ścian zewnętrznych, gdzie odpowiednie przygotowanie podłoża i właściwe wykonanie obrzutki ma kluczowe znaczenie dla izolacji termicznej i akustycznej budynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej