Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
  • Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 16:05
  • Data zakończenia: 29 maja 2025 16:14

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Najlepiej poprowadzić przewody łączące płaski kolektor, usytuowany na dachu, z zasobnikiem ciepła znajdującym się w piwnicy

A. po zewnętrznej elewacji budynku
B. po wewnętrznej elewacji budynku
C. w kanale spalinowym komina
D. w kanale wentylacyjnym komina
Wybór innych opcji w kontekście prowadzenia przewodów łączących kolektor płaski z zasobnikiem ciepła często wynika z niepełnego zrozumienia zasad efektywności transportu ciepła oraz bezpieczeństwa systemów grzewczych. Prowadzenie przewodów po zewnętrznej ścianie budynku może prowadzić do znacznych strat ciepła, szczególnie w okresach chłodniejszych, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami efektywności energetycznej. Zewnętrzne umiejscowienie przewodów naraża je również na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych, co może prowadzić do uszkodzeń oraz obniżonej wydajności. Z kolei umieszczanie przewodów w kanale wentylacyjnym komina nie jest zalecane, ponieważ kanały wentylacyjne są projektowane z myślą o cyrkulacji powietrza, a nie transportowaniu ciepła. Takie podejście nie tylko może prowadzić do problemów z kondensacją, ale również do zanieczyszczenia jakości powietrza wewnątrz budynku. Ponadto, nieodpowiednie umiejscowienie przewodów może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa, w szczególności w kontekście ewentualnych pożarów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe do prawidłowego projektowania i instalacji systemów grzewczych, co ma bezpośredni wpływ na ich wydajność oraz żywotność.
Pytanie 2

Jakie jednostki należy wpisać do "Książki obmiaru" po zakończeniu prac związanych z instalacją sond wymiennika gruntowego?

A. m-g
B. m2
C. m3
D. m
Wybór jednostek takich jak m2, m-g czy m3 do opisu zakończonych prac związanych z ułożeniem sond wymiennika gruntowego jest nieprawidłowy z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, m2 jest jednostką powierzchni, która nie odnosi się do długości sondy, a więc nie może być używana do opisu ich długości. Sondy gruntowe są instalowane w ziemi w formie cylindrycznych rur, a ich efektywność zależy w istotny sposób od długości, a nie powierzchni. Dodatkowo, jednostka m-g, choć może sugerować pomiar związany z gruntowymi wymiennikami ciepła, jest niejasna i nie znajduje zastosowania w standardowych praktykach budowlanych. Użycie m3, które odnosi się do objętości, również nie jest właściwe, ponieważ nie opisuje bezpośrednio długości sondy. W kontekście inżynierii, precyzyjne określenie jednostki miary jest kluczowe - wprowadzenie błędnych jednostek może prowadzić do znacznych pomyłek w obliczeniach, co w przypadku instalacji geotermalnych może skutkować nieefektywnym działaniem systemu grzewczego. Często spotykaną pomyłką jest mylenie długości i objętości, co może wynikać z braku zrozumienia, jak te parametry wpływają na wydajność energetyczną systemów grzewczych. Użycie jednostek niewłaściwych dla danej sytuacji jest typowym błędem, który może prowadzić do znacznych konsekwencji w praktyce inżynierskiej.
Pytanie 3

Aby ochronić kocioł na biomasę przed niską temperaturą czynnika powracającego z systemu c.o., należy zainstalować zawór

A. termostatyczny przed grzejnikami c.o.
B. termostatyczny na powrocie z systemu c.o.
C. mieszający na powrocie z systemu.
D. mieszający na zasilaniu systemu.
Zastosowanie zaworu mieszającego na powrocie z instalacji c.o. jest kluczowym rozwiązaniem w utrzymaniu odpowiednich temperatur w instalacji grzewczej. Zawór ten pozwala na mieszanie wody powracającej z instalacji c.o. z wodą zasilającą, co pozwala na podniesienie temperatury wody wracającej do kotła na biomasę. Dzięki temu zabezpieczamy kocioł przed niską temperaturą, która mogłaby doprowadzić do kondensacji i korozji, a tym samym wydłużyć jego żywotność. W praktyce, zastosowanie zaworu mieszającego w instalacjach grzewczych zwiększa efektywność energetyczną. W standardach branżowych, takich jak normy EN 12828 i EN 15316, podkreślono znaczenie stosowania takich rozwiązań dla optymalizacji pracy układów grzewczych. Przykładem zastosowania może być instalacja w budynku jednorodzinnym, gdzie po zainstalowaniu zaworu mieszającego użytkownik zauważył znaczne obniżenie kosztów ogrzewania oraz poprawę komfortu cieplnego.
Pytanie 4

Fotoogniwa przekształcają energię słoneczną w energię

A. elektryczną
B. cieplną
C. chemiczną
D. mechaniczną
Fotoogniwa, znane jako ogniwa fotowoltaiczne, przekształcają energię słoneczną na energię elektryczną w procesie zwanym efektem fotowoltaicznym. Kiedy fotony ze światła słonecznego uderzają w półprzewodnikowe materiały w ogniwie, generują ruch elektronów, co prowadzi do wytworzenia prądu elektrycznego. Takie rozwiązania są coraz częściej wykorzystywane w instalacjach domowych i przemysłowych do produkcji energii odnawialnej. Przykładami zastosowania fotoogniw są panele słoneczne montowane na dachach budynków, które mogą zasilać urządzenia elektryczne, a także duże farmy fotowoltaiczne, które przyczyniają się do redukcji emisji CO2 w atmosferze. W praktyce, technologia ta jest zgodna z obecnymi standardami efektywności energetycznej i zrównoważonego rozwoju, wspierając globalne działania na rzecz ograniczenia zależności od paliw kopalnych. Wciąż rozwijają się nowe technologie, takie jak ogniwa perowskitowe, które obiecują jeszcze wyższą efektywność i niższe koszty produkcji.
Pytanie 5

Do przeglądu technicznego instalacji solarnej nie wlicza się

A. weryfikacji ochrony przed zamarzaniem
B. kontroli zabezpieczeń antykorozyjnych
C. napełniania instalacji cieczą solarną
D. odczytu oraz oceny wydajności solarnej
Wszystkie odpowiedzi, które dotyczą przeglądu technicznego instalacji solarnej, są istotne, z wyjątkiem napełniania instalacji cieczą solarną, ponieważ jest to proces wstępny, który ma miejsce podczas uruchamiania systemu. Kontrola ochrony antykorozyjnej jest kluczowa, ponieważ korozja może znacząco wpłynąć na trwałość i funkcjonalność elementów systemu, a jej zaniechanie może prowadzić do uszkodzeń, które będą kosztowne w naprawie. Odczyt i ocena uzysku solarnego są niezbędne dla zrozumienia efektywności systemu. Pomiar wydajności pozwala na wczesne wykrycie problemów, takich jak nieszczelności czy niedobory ciepła, które mogą wpłynąć na opłacalność inwestycji w energię słoneczną. Kontrola ochrony przed zamarzaniem jest również niezwykle ważna, szczególnie w kontekście polskiego klimatu, gdzie niskie temperatury mogą prowadzić do uszkodzenia instalacji. Wszelkie te działania mają na celu zapewnienie, że system solarny działa z maksymalną efektywnością przez cały rok. Ignorowanie tych aspektów w przeglądzie technicznym może prowadzić do poważnych problemów eksploatacyjnych i zwiększenia kosztów związanych z konserwacją lub naprawami. Dobre praktyki w zakresie przeglądów technicznych powinny koncentrować się na prewencji oraz optymalizacji wydajności systemu, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej.
Pytanie 6

Jakie jest maksymalne dopuszczalne obciążenie śniegiem dla kolektorów słonecznych?

A. 2,0-3,8 kN/m2
B. 10,0-15,0 kN/m2
C. 4,0-5,8 kN/m2
D. 8,0-9,8 kN/m2
Maksymalne dopuszczalne obciążenie śniegiem dla kolektorów słonecznych wynoszące 2,0-3,8 kN/m2 jest zgodne z zaleceniami i normami branżowymi w zakresie projektowania instalacji fotowoltaicznych. Wartości te odzwierciedlają rzeczywiste warunki atmosferyczne, które mogą występować w różnych regionach, biorąc pod uwagę lokalne opady śniegu. Przy projektowaniu systemów kolektorów słonecznych ważne jest, aby uwzględnić te obciążenia, aby zagwarantować ich długotrwałą funkcjonalność i bezpieczeństwo. W praktyce, zastosowanie się do tych wartości pozwala na zminimalizowanie ryzyka uszkodzeń mechanicznych wynikających z nadmiernego obciążenia śniegiem, co z kolei wpływa na żywotność systemu. Na przykład, w rejonach górskich, gdzie opady śniegu mogą być znaczne, projektanci powinni uwzględnić dodatkowe wzmocnienia konstrukcyjne, aby sprostać tym obciążeniom. Kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem budowy przeprowadzić odpowiednie analizy klimatyczne oraz skonsultować się z lokalnymi normami budowlanymi, co pomoże w określeniu właściwego podejścia do projektowania.
Pytanie 7

W celu uniknięcia niewłaściwego działania systemu solarnego do glikolu wprowadza się inhibitory. Ich zadaniem jest

A. ochrona układu przed wyciekami
B. obniżenie ciśnienia w układzie
C. podniesienie ciśnienia w układzie
D. spowolnienie procesu korozji komponentów instalacji
Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji inhibitorów w instalacjach solarnych. Przykładowo, zmniejszenie lub zwiększenie ciśnienia w układzie nie jest bezpośrednio związane z działaniem inhibitorów. Ciśnienie w systemie zależy od wielu czynników, w tym od objętości płynu oraz temperatury, ale nie ma bezpośredniego związku z obecnością inhibitorów. Zmiana ciśnienia nie wpływa na proces korozji, który jest głównym problemem w instalacjach solarnych. Inhibitory są zaprojektowane, aby spowolnić korozję, a więc ich rola nie obejmuje redukcji czy zwiększania ciśnienia w instalacji. Dodatkowo, zabezpieczenie układu przed wyciekami nie jest również celem inhibitorów, które skupiają się na ochronie przed korozją, a nie na uszczelnieniu systemu. Takie myślenie może prowadzić do błędnych wniosków, gdyż ciśnienie i wycieki są kwestiami technicznymi, które należy rozwiązywać przy użyciu odpowiednich metod montażowych i materiałów uszczelniających. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego utrzymania instalacji solarnych oraz ich efektywności w dłuższym okresie czasu.
Pytanie 8

Zasobnik w kotle na biomasę ma pojemność 250 kg peletów. Kocioł uzupełniany jest co 3 dni. Jaki jest całkowity koszt paliwa zużywanego w ciągu 30 dni, jeśli cena 1 kg peletu wynosi 1,10 zł?

A. 2 750 zł
B. 275 zł
C. 8 250 zł
D. 825 zł
Aby obliczyć koszt paliwa zużywanego w ciągu 30 dni, należy najpierw określić, ile razy kocioł zostanie napełniony w tym czasie. Zasobnik kotła na biomasę ma pojemność 250 kg peletu, a kocioł napełniany jest co 3 dni. W ciągu 30 dni kocioł będzie napełniany 10 razy (30 dni / 3 dni = 10 napełnień). Ponieważ każde napełnienie wymaga 250 kg peletu, łączna ilość peletów zużytych w ciągu 30 dni wynosi 250 kg x 10 = 2500 kg. Koszt 1 kg peletu wynosi 1,10 zł, więc całkowity koszt paliwa wyniesie 2500 kg x 1,10 zł = 2750 zł. Takie obliczenia są standardem w zarządzaniu kosztami energii w systemach ogrzewania, szczególnie przy stosowaniu biomasy jako odnawialnego źródła energii. Zrozumienie tego procesu pozwala na efektywne planowanie wydatków oraz optymalizację zużycia paliwa w instalacjach grzewczych, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju i ograniczenia emisji CO2.
Pytanie 9

Podczas przewozu pompy ciepła szczególnie ważne jest, aby zwrócić uwagę na jej wrażliwość na

A. promienie słoneczne
B. wilgotność powietrza
C. niską temperaturę
D. przechylania
Podczas transportu pompy ciepła szczególnie istotne jest unikanie ich przechylania, ponieważ te urządzenia są wrażliwe na zmiany pozycji, które mogą prowadzić do uszkodzenia ich wewnętrznych komponentów. Przechylanie pompy ciepła może powodować przesunięcia lub uszkodzenia sprężarki, wymienników ciepła oraz systemu chłodzenia. W praktyce, zaleca się transport pompy w pozycji pionowej, aby zminimalizować ryzyko takich uszkodzeń. Warto również pamiętać, że podczas załadunku i rozładunku urządzenia, należy stosować odpowiednie uchwyty i podpory, aby zapewnić stabilność. Dobre praktyki w branży dotyczące transportu pomp ciepła obejmują również stosowanie specjalistycznych opakowań, które amortyzują wstrząsy i drgania. W przypadku transportu na dłuższych dystansach, warto również monitorować warunki atmosferyczne, aby zapewnić, że urządzenie nie jest narażone na niekorzystne czynniki zewnętrzne, ale kluczowe pozostaje zachowanie odpowiedniej pozycji podczas transportu.
Pytanie 10

Oznaczenie rur miedzianych symbolem R 290 wskazuje na ich stan

A. półtwardy
B. miękki
C. rekrystalizowany
D. twardy
Odpowiedź "twardy" jest poprawna, ponieważ oznaczenie rur miedzianych R 290 wskazuje na ich stan po procesie obróbki cieplnej, który prowadzi do uzyskania twardości. Rury miedziane twarde są powszechnie używane w instalacjach hydraulicznych i chłodniczych, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość na ciśnienie oraz odporność na deformacje mechaniczne. Przykłady zastosowań obejmują systemy klimatyzacyjne oraz instalacje gazowe, gdzie niezawodność i trwałość są kluczowe. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 1057, klasyfikacja rur miedzianych dzieli je na różne stany, w tym twardy, co pozwala na dobór odpowiedniego materiału do specyficznych zastosowań. Dodatkowo, twarde rury miedziane można łączyć z innymi elementami instalacji za pomocą lutowania, co zapewnia hermetyczność połączeń oraz długotrwałą eksploatację.
Pytanie 11

Producent pompy ciepła zasugerował, aby wykonać przyłącze elektryczne chronione wyłącznikiem nadmiarowo-prądowym C20. Oznaczenie to wskazuje, że wyłącznik zadziała podczas uruchamiania pompy przy określonej wielokrotności prądu znamionowego:

A. I = (15-20)In
B. I = (10-15)In
C. I = (5-10)In
D. I = (3-5)In
Wybrane odpowiedzi nie uwzględniają specyfiki działania wyłączników nadmiarowo-prądowych typu C, które charakteryzują się określonym zakresem prądów rozruchowych. Odpowiedzi takie jak (15-20)In, (3-5)In czy (10-15)In przedstawiają błędne założenia co do zachowania wyłączników w warunkach przeciążeniowych. W przypadku wyłączników typu C, ich charakterystyka zadziałania jest dostosowana do obciążeń indukcyjnych, co oznacza, że są one zdolne do tolerowania krótkotrwałych wzrostów prądu, które występują podczas rozruchu silników. Przeciążenia w zakresie 3-5 razy prądu znamionowego są zbyt niskie dla typowych zastosowań w przypadku pomp cieplnych, co może prowadzić do nieprawidłowego działania zabezpieczeń. Odpowiedzi sugerujące wyższe wartości, jak (10-15)In czy (15-20)In, nie są zgodne z rzeczywistością, ponieważ wyłączniki te muszą zadziałać w odpowiednim momencie, aby chronić przed uszkodzeniami, ale nie mogą być zbyt czułe, aby nie wyłączały się w trakcie normalnej pracy urządzenia. Kluczowym błędem jest nieznajomość właściwego zakresu prądów roboczych, co może prowadzić do niewłaściwego doboru elementów zabezpieczających. Zrozumienie, że wyłączniki C są przystosowane do tolerowania wyższych prądów rozruchowych, jest fundamentalne dla zapewnienia zarówno bezpieczeństwa, jak i efektywności systemu elektrycznego w aplikacjach przemysłowych oraz budowlanych.
Pytanie 12

Na podstawie danych producenta rur ogrzewania podłogowego zawartych w tabeli określ maksymalne ciśnienie robocze.

MaterialPE-RT/EVOH/PE-RT, PE-RT/AL/PE-RT
ŚredniceDN/OD 16, 18 mm
Ciśnienie nominalnePN 6 (bar) klasa 4, 20-60 °C
Długości handloweZwoje 200, 400 m

A. 18 barów.
B. 4 bary.
C. 16 barów.
D. 6 barów.
Odpowiedź 6 barów jest poprawna, ponieważ zgodnie z danymi producenta rur ogrzewania podłogowego, maksymalne ciśnienie robocze dla rur wykonanych z materiałów PE-RT/EVOH/PE-RT i PE-RT/AL/PE-RT wynosi PN 6, co odpowiada 6 barom. Tabela producenta wskazuje, że ciśnienie to dotyczy rur o średnicach DN/OD 16 oraz 18 mm, które mogą pracować w temperaturach od 20 do 60°C. W praktyce, przy doborze rur do systemu ogrzewania podłogowego, ważne jest, aby nie przekraczać wskazanych wartości ciśnienia roboczego, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia instalacji, a także obniżenia jej efektywności. Dobór odpowiedniego ciśnienia jest istotny nie tylko dla bezpieczeństwa, ale również dla zapewnienia efektywności energetycznej systemu grzewczego. W branży stosuje się różne normy, takie jak PN-EN 1264, które regulują wymagania dotyczące systemów ogrzewania podłogowego, w tym maksymalne ciśnienia robocze.
Pytanie 13

Przez realizację odwiertów weryfikuje się hydrotermalne zasoby energii, dotyczące

A. gorących suchych skał
B. suchych, ogrzanych i porowatych skał
C. atmosfery
D. wody, pary lub mieszaniny parowo-wodnej
Odpowiedź dotycząca wody, pary lub mieszaniny parowo-wodnej jest poprawna, ponieważ hydrotermiczne zasoby energii odnosi się bezpośrednio do energii geotermalnej, która znajduje się w płynach geotermalnych. Woda i para wodna są kluczowymi nośnikami energii w systemach geotermalnych, które są wykorzystywane do produkcji energii elektrycznej oraz do zastosowań grzewczych. Przykładem praktycznego zastosowania jest użycie geotermalnych źródeł energii w elektrowniach geotermalnych, gdzie woda pod wysokim ciśnieniem jest wydobywana z głębokich odwiertów, a następnie używana do napędzania turbin. W wielu krajach, takich jak Islandia czy Nowa Zelandia, dobrze rozwinięte systemy geotermalne przyczyniają się do znacznej części produkcji energii. Stosowanie odwiertów geotermalnych w celu potwierdzenia zasobów wód gruntowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, a także z normami środowiskowymi, które dbają o zrównoważony rozwój i efektywność energetyczną."
Pytanie 14

Jaką minimalną powierzchnię działki należy posiadać do zainstalowania poziomego wymiennika gruntowego w glebie gliniastej, który będzie źródłem energii niskotemperaturowej dla pompy ciepła o mocy grzewczej wynoszącej 10 kW?

A. od 10 m2 do 20 m2
B. od 60 m2 do 100 m2
C. od 400 m2 do 600 m2
D. od 2000 m2 do 3000 m2
Odpowiedzi sugerujące mniejsze powierzchnie, takie jak od 60 m2 do 100 m2, od 10 m2 do 20 m2 czy od 2000 m2 do 3000 m2, nie biorą pod uwagę istotnych czynników wpływających na efektywność wymiennika gruntowego. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnego założenia, że mniejsza powierzchnia może wystarczyć do uzyskania pożądanej mocy grzewczej. W przypadku gruntów gliniastych, ich niska przewodność cieplna oznacza, że wymiennik musi mieć znaczną powierzchnię, aby skutecznie przekazywać ciepło. Odpowiedź zakładająca powierzenie tylko 10 m2 do 20 m2 jest zupełnie nieadekwatna, gdyż taka powierzchnia nie jest w stanie dostarczyć wystarczającej ilości energii cieplnej dla pompy ciepła o mocy 10 kW. Ponadto, odpowiedzi sugerujące dużą powierzchnię od 2000 m2 do 3000 m2 mogą prowadzić do niepotrzebnych wydatków i nieefektywności w projektowaniu systemów, gdyż nie ma uzasadnienia technicznego dla tak dużej powierzchni w kontekście podanych wymagań. Właściwe zaprojektowanie wymiennika gruntowego powinno opierać się na analizie lokalnych warunków gruntowych, przewidywanej mocy grzewczej oraz zaleceniach technicznych, co pozwoli na optymalizację kosztów oraz efektywności energetycznej systemu. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do budowy wymiennika gruntowego zasięgnąć porady specjalisty i przeprowadzić szczegółowe badania gruntu.
Pytanie 15

Kolektory słoneczne umieszczone na gruncie, w przeciwieństwie do tych instalowanych na dachach, są bardziej podatne na

A. większe pokrycie śniegiem.
B. częstsze uszkodzenia mechaniczne.
C. większe straty ciepła.
D. gorsze warunki nasłonecznienia.
Podczas analizy odpowiedzi uznających, że kolektory słoneczne montowane na powierzchni terenu mogą być narażone na większe zaśnieżenie, można zauważyć, że to podejście nie uwzględnia specyfiki lokalizacji i konstrukcji budynków. W rzeczywistości, śnieg osiada najczęściej na dachach, gdzie może tworzyć warstwę izolacyjną, natomiast na poziomie terenu śnieg jest bardziej narażony na topnienie pod wpływem promieniowania słonecznego oraz ciepła emitowanego przez ziemię. Zwiększona strata energii cieplnej, jako argument, również jest myląca; kolektory na gruncie mogą być tak samo efektywne, jak te na dachu, jeśli są prawidłowo zaprojektowane i zainstalowane z odpowiednimi materiałami izolacyjnymi. W kontekście warunków napromieniowania, kolektory na ziemi mogą wręcz korzystać z lepszego dostępu do światła słonecznego bez przeszkód, które mogą występować w przypadku obiektów sąsiadujących z dachem. Typowe błędy myślowe w tej analizie mogą wynikać z uproszczeń oraz braku zrozumienia specyfiki instalacji oraz ich otoczenia, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o efektywności i bezpieczeństwie kolektorów słonecznych.
Pytanie 16

W jakim dokumencie znajdują się informacje dotyczące montażu oraz użytkowania kotła na biomasę?

A. W deklaracji zgodności
B. W karcie gwarancyjnej
C. W aprobacie technicznej
D. W dokumentacji techniczno-ruchowej
Wybór deklaracji zgodności, aprobaty technicznej lub karty gwarancyjnej jako źródeł informacji o montażu i eksploatacji kotła na biomasę jest niepoprawny. Deklaracja zgodności to dokument, który potwierdza, że dany produkt spełnia wszystkie odpowiednie normy i regulacje. Nie zawiera jednak szczegółowych instrukcji dotyczących instalacji i obsługi, a jej celem jest jedynie zapewnienie, że produkt jest zgodny z wymaganiami. Z kolei aprobata techniczna to akt, który potwierdza, że dany produkt lub technologia spełnia określone wymagania techniczne, ale także nie dostarcza praktycznych informacji na temat użytkowania. Karta gwarancyjna natomiast jest dokumentem, który określa warunki gwarancji na produkt i nie zawiera szczegółów dotyczących jego montażu czy eksploatacji. W praktyce, często spotykane jest mylenie funkcji tych dokumentów, co prowadzi do nieprawidłowego użytkowania urządzeń. Użytkownicy powinni zdawać sobie sprawę, że kluczowym źródłem wiedzy na temat zasad prawidłowego montażu i eksploatacji są jedynie dokumentacje techniczno-ruchowe, które są dostarczane przez producentów i powinny być konsultowane przed rozpoczęciem użytkowania kotła. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do niewłaściwego użytkowania, co z kolei zwiększa ryzyko awarii i może skutkować poważnymi konsekwencjami. Zachęcamy do rzetelnego zapoznania się z dokumentacją techniczno-ruchową każdego urządzenia przed jego uruchomieniem.
Pytanie 17

Hurtownia zajmująca się instalacjami nabywa pompy obiegowe od producenta w cenie 100,00 zł za sztukę, a następnie sprzedaje je, dodając do ceny marżę w wysokości 10% oraz podatek VAT (według stawki 23%). Jaka będzie cena sprzedaży jednej pompy obiegowej?

A. 110,00 zł
B. 123,00 zł
C. 135,30 zł
D. 110,33 zł
No to widzę, że pomyliłeś się przy tym pytaniu. Często błędy wynikają z tego, że nie uwzględnia się marży i VAT-u. Na przykład, odpowiedź 110,00 zł to błąd, bo nie doliczyłeś VAT-u, co jest podstawą w ustalaniu ceny. A 110,33 zł? To pewnie jakieś niepoprawne obliczenia, bo nie użyto dobrze stawek podatku. Ważne, żeby pamiętać, że marżę dodajemy przed liczeniem VAT-u. Niepoprawne odpowiedzi mogą też wynikać z braku wiedzy o tym, jak działają rynki i jakie są zasady ustalania cen. Licząc cenę, każdy krok, od zakupu, przez marżę, po VAT, powinien być zrobiony dokładnie, bo inaczej można się wpakować w kłopoty finansowe lub prawne. Dlatego warto znać te zasady, żeby dobrze zarządzać finansami w firmie.
Pytanie 18

W systemie, gdzie występuje grawitacyjny obieg czynnika grzewczego, nie spotka się

A. pompa obiegowa
B. zawór zwrotny
C. zawór bezpieczeństwa
D. zawór odcinający
Wybór pompy obiegowej jako elementu instalacji grzewczej o grawitacyjnym obiegu czynnika grzewczego wskazuje na niezrozumienie podstawowych zasad działania tych systemów. Pompy obiegowe są kluczowe w instalacjach wymuszających cyrkulację, jednak w grawitacyjnych układach nie są one potrzebne. W rzeczywistości, w takich instalacjach, główną rolę odgrywa różnica temperatur, która generuje różnice w gęstości wody, prowadząc do naturalnego przepływu. Niektóre osoby mogą uważać, że wprowadzenie pompy zwiększy efektywność systemu, jednak w przypadku obiegów grawitacyjnych może to prowadzić do nadmiernego ciśnienia oraz turbulencji, które destabilizują ten delikatny system. Warto również zauważyć, że zawory odcinające, zwrotne i bezpieczeństwa pełnią istotne funkcje, umożliwiając regulację przepływu oraz ochronę układu przed niepożądanymi zjawiskami. Ignorowanie tych elementów w kontekście grawitacyjnego obiegu czynnika grzewczego świadczy o braku znajomości dobrych praktyk oraz standardów branżowych, które podkreślają znaczenie zrozumienia właściwego doboru komponentów w instalacjach grzewczych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego projektowania i eksploatacji systemów grzewczych.
Pytanie 19

Podczas łączenia modułów fotowoltaicznych w układzie szeregowym, jakie efekty się uzyskuje?

A. zwiększenie natężenia prądu i zwiększenie mocy
B. zwiększenie napięcia i zwiększenie mocy
C. zmniejszenie napięcia i zwiększenie natężenia prądu
D. zwiększenie napięcia i zwiększenie natężenia prądu
Niektóre z odpowiedzi mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat zasad działania fotowoltaiki. W przypadku połączenia szeregowego nie dochodzi do wzrostu natężenia prądu; wręcz przeciwnie, natężenie prądu pozostaje na poziomie równym natężeniu prądu pojedynczego modułu. To fundamentalne zrozumienie jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowe założenie, że połączenie szeregowe zwiększa natężenie, może prowadzić do niewłaściwego doboru komponentów systemu. Wzrost mocy, mimo iż może wydawać się intuicyjny, również nie jest dokładnie zrozumiały w kontekście połączeń szeregowych. Moc nie wzrasta automatycznie ze względu na połączenie szeregowe, ponieważ taka konfiguracja nie zwiększa wydajności pojedynczych modułów, a jedynie ich napięcie. Różnice w mocy mogą wynikać z warunków zewnętrznych, takich jak nasłonecznienie i temperatura. Ponadto, mylenie połączeń szeregowych z równoległymi prowadzi do błędów przy projektowaniu systemów PV. W połączeniach równoległych natężenie prądu rzeczywiście wzrasta, co jest korzystne w niektórych scenariuszach, ale w przypadku połączenia szeregowego kluczowym aspektem pozostaje napięcie. Ogólnie rzecz biorąc, należy zwracać uwagę na to, jak różne konfiguracje wpływają na ogólne parametry systemu, a nie zakładać, że wszystkie połączenia automatycznie prowadzą do wzrostu wydajności. Właściwe zrozumienie tych koncepcji jest istotne dla skutecznego projektowania oraz realizacji instalacji fotowoltaicznych.
Pytanie 20

Największe ryzyko stłuczenia podczas transportu elementów systemu solarnego mają

A. karbowane rury do łączenia kolektora z grupą pompową
B. czujniki temperatury
C. rury próżniowe
D. pompy obiegowe
Rury próżniowe są elementem systemu solarnego, który odgrywa kluczową rolę w efektywności energetycznej instalacji. Ich delikatna konstrukcja, oparta na szkle, pozwala na utrzymanie próżni wewnętrznej, co znacząco zwiększa ich zdolność do absorpcji energii słonecznej. W praktyce, podczas transportu, rury te wymagają szczególnej ostrożności ze względu na ich kruchość. W standardach transportu i przechowywania elementów systemów solarnych zaleca się używanie specjalnych opakowań ochronnych oraz unikanie uderzeń i upadków, które mogłyby skutkować stłuczeniem. Dobre praktyki wskazują również na konieczność oznaczania miejsc, gdzie rury są transportowane, aby zmniejszyć ryzyko uszkodzeń. Podczas montażu systemów solarnych, ważne jest, aby technicy byli świadomi wrażliwości tych elementów i zachowywali odpowiednie środki ostrożności, co nie tylko zwiększa trwałość instalacji, ale również zapewnia jej efektywność w dłuższym okresie czasu.
Pytanie 21

W jaki sposób zmienia się efektywność (współczynnik efektywności) pompy ciepła w miarę podnoszenia się temperatury dolnego źródła?

A. Rośnie
B. Na początku rośnie, a potem maleje
C. Pozostaje taka sama
D. Maleje
Wzrost temperatury dolnego źródła w pompie ciepła prowadzi do zwiększenia jej sprawności, co jest określane współczynnikiem wydajności (COP). Gdy dolne źródło, takie jak grunt czy woda, osiąga wyższą temperaturę, różnica temperatur pomiędzy dolnym a górnym źródłem ciepła maleje, co sprawia, że proces wymiany ciepła staje się bardziej efektywny. Przykładowo, w systemach ogrzewania opartych na pompach ciepła, efektywność urządzenia wzrasta, gdy zewnętrzna temperatura wody gruntowej wzrasta, co może być szczególnie istotne w chłodniejszych miesiącach. W praktyce, dla optymalizacji działania pomp ciepła, zaleca się stosowanie systemów gruntowych, które mogą utrzymać stałą temperaturę, a tym samym zapewnić wyższą sprawność. Dobrą praktyką w branży jest regularne monitorowanie i dostosowywanie parametrów pracy pompy ciepła, aby maksymalizować jej wydajność oraz oszczędności energetyczne.
Pytanie 22

Jak należy przechowywać kolektory słoneczne?

A. pod wiatą, umieszczone szybą do góry
B. w zamkniętych pomieszczeniach, umieszczone szybą w dół
C. pod wiatą, umieszczone szybą w dół
D. w zamkniętych pomieszczeniach, umieszczone szybą do góry
Kolektory słoneczne fajnie jest przechowywać w zamkniętych pomieszczeniach, w pozycji szybą do góry. Dzięki temu są mniej narażone na działanie różnych warunków atmosferycznych i uszkodzenia. Jak się je trzyma w suchym i wentylowanym miejscu, to zmniejsza się ryzyko kondensacji i korozji, co jest bardzo ważne, bo wilgoć może zniszczyć te urządzenia. Ułożenie szybą do góry zapobiega zarysowaniom, co jest super ważne, zwłaszcza, że te kolektory są dosyć drogie. Wiele firm, które zajmują się energią odnawialną, sugeruje używanie specjalnych stojaków, żeby je lepiej zabezpieczyć. Dobrze jest też co jakiś czas sprawdzić ich stan, żeby wcześnie zauważyć ewentualne problemy. Wiedza na temat tego, jak dobrze przechowywać kolektory, jest kluczowa dla ich długiego życia i efektywności.
Pytanie 23

Brak diodek blokujących w systemie off-grid może prowadzić do

A. przepływu prądu przez ogniwo w czasie zacienienia
B. całkowitego wyczerpania akumulatora
C. uszkodzenia ogniwa w przypadku intensywnego zacienienia ogniwa
D. przeładowania akumulatora
Wiele osób może mylnie uważać, że brak diody blokującej w systemie off-grid prowadzi do uszkodzenia ogniwa podczas silnego zacienienia, jednak nie jest to do końca prawda. W rzeczywistości, silne zacienienie nie powoduje uszkodzenia samego ogniwa, ale raczej wpływa na jego wydajność, co może prowadzić do niepożądanych zjawisk, takich jak przepływ prądu w przeciwnym kierunku. Również koncepcja całkowitego rozładowania akumulatora nie ma bezpośredniego związku z brakiem diody blokującej, ponieważ akumulatory w dobrze zaprojektowanych systemach posiadają zabezpieczenia przed nadmiernym rozładowaniem. Z kolei przeładowanie akumulatora jest konsekwencją braku odpowiednich regulatorów ładowania, a nie braku diody blokującej. Typowe błędy myślowe związane z tymi nieporozumieniami często polegają na niewłaściwym zrozumieniu funkcji diod, regulatorów i wpływu zacienienia na systemy PV. W kontekście projektowania systemów off-grid, kluczowe jest zrozumienie, że zabezpieczenia oraz odpowiednie komponenty muszą być właściwie dobrane i rozmieszczone, aby zapewnić optymalną pracę i bezpieczeństwo systemu. Właściwe podejście do projektowania powinno uwzględniać standardy branżowe, które wskazują na konieczność użycia odpowiednich elementów zabezpieczających, aby system działał w sposób niezawodny.
Pytanie 24

Aby uniknąć wydostawania się wody z zasobnika podczas wymiany zużytej anody, która znajduje się w górnej części zasobnika, należy zakręcić zawór na

A. wlocie zasobnika i wypuścić około 4 l wody z zasobnika
B. wylocie zasobnika i opróżnić zasobnik
C. wlocie oraz na wylocie zasobnika i opróżnić zasobnik
D. wlocie oraz na wylocie zasobnika i wypuścić około 4 l wody z zasobnika
Zamknięcie tylko wylotu lub wlotu zasobnika może prowadzić do poważnych problemów związanych z bezpieczeństwem i funkcjonalnością systemu. W przypadku, gdy zamkniemy tylko jeden z zaworów, a zasobnik pozostanie wypełniony wodą, może dojść do niebezpiecznego wzrostu ciśnienia wewnętrznego, co stwarza ryzyko uszkodzenia zasobnika lub związanych z nim komponentów. Opróżnienie zasobnika do zera często jest niepraktyczne oraz czasochłonne, a oprócz tego może prowadzić do niepotrzebnych strat wody oraz kosztów. Z kolei pominięcie wypuszczenia wody przy zamknięciu tylko na wlocie sprawia, że woda pozostaje w zasobniku, co nie pozwala na efektywne przeprowadzenie wymiany anody. Wymiana anody w zasobniku powinno być przeprowadzane według dobrych praktyk, które nakładają obowiązek wykonania wszystkich kroków minimalizujących ryzyko wycieków. Kluczowe jest zrozumienie, że każde nieprawidłowe działanie może prowadzić do uszkodzenia instalacji oraz potencjalnych wypadków, dlatego ważne jest, aby podczas takich operacji przestrzegać ustalonych procedur i standardów bezpieczeństwa.
Pytanie 25

Kocioł na biomasę powinien być poddany konserwacji w najbardziej odpowiednim czasie, czyli w trakcie

A. zaplanowanego postoju pracy kotłowni
B. wzrostu efektywności cieplnej kotła
C. realizacji remontu zbiornika CWU
D. przerw w dostawie paliwa do kotła
Podczas rozważania innych odpowiedzi, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji kotłów na biomasę, zauważamy kilka istotnych błędów. Odpowiedź sugerująca, że konserwację należy przeprowadzać w czasie zwiększenia wydajności cieplnej kotła, jest mylna, gdyż w trakcie intensywnej eksploatacji jakiekolwiek prace serwisowe mogą prowadzić do obniżenia wydajności oraz ryzyka awarii. Takie podejście jest sprzeczne z zasadą minimalizacji ryzyka w czasie pracy kotła. Ponadto, wykonywanie konserwacji podczas przerw w dostawie wsadu do kotła wydaje się niepraktyczne, ponieważ może prowadzić do nieoptymalnego wykorzystania czasu, a także do wystąpienia nieplanowanych przestojów, które mogą wpływać na efektywność całego systemu grzewczego. Z kolei przeprowadzenie konserwacji podczas remontu zasobnika CWU może nie uwzględniać specyfiki pracy kotła i jego stanów. Dobrą praktyką jest, aby wszelkie prace konserwacyjne były planowane z wyprzedzeniem, a ich termin dostosowany do cyklów pracy kotłowni, co pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnych zasobów oraz minimalizację ryzyka przestojów i awarii. Uznanie tych czynników za kluczowe w strategii konserwacyjnej jest niezbędne w celu zapewnienia bezpiecznej i efektywnej pracy kotłów na biomasę.
Pytanie 26

Podczas użytkowania systemu grzewczego zasilanego energią słoneczną zaobserwowano opóźnione uruchamianie pompy obiegowej przy wysokiej temperaturze powracającej z kolektora. Możliwą przyczyną tego zjawiska może być

A. niewłaściwa histereza ustawiona na regulatorze
B. aktywny tryb urlop na regulatorze
C. wadliwy czujnik temperatury
D. zepsuta pompa solarna
Analizując inne odpowiedzi, warto zauważyć, że uszkodzona pompa solarna, choć może być źródłem problemów, nie jest bezpośrednią przyczyną późnego załączania, gdyż jej stan nie wpływa na przekazywanie informacji o temperaturze. Jeżeli pompa jest sprawna, powinna działać zgodnie z zaleceniami regulatora, a problemy z jej funkcjonowaniem mogą wynikać z innych czynników, takich jak zablokowanie układu. Ustawienie trybu urlop na regulatorze może ograniczać pracę systemu, jednak nie jest to typowy powód późnego załączania pompy przy wysokiej temperaturze, ponieważ tryb ten zwykle wyłącza system grzewczy. Z kolei za mała histereza ustawiona na regulatorze mogłaby powodować częstsze włączanie/wyłączanie pompy, ale nie opóźniałaby jej załączenia w sytuacji, gdy temperatura powrotu jest już wysoka. Kluczowym błędem myślowym jest łączenie symptomów z przyczynami w sposób, który nie uwzględnia ich funkcjonalności i interakcji w systemie. Efektywny system grzewczy wymaga zrozumienia działania czujników oraz mechanizmów regulacyjnych, a ich niewłaściwa interpretacja prowadzi do nieefektywności i potencjalnych awarii.
Pytanie 27

Jakie urządzenie służy do pomiaru temperatury zamarzania mieszanki glikolowej w systemie solarnym?

A. decibelometr.
B. glukometr.
C. refraktometr.
D. higrometr.
Refraktometr to naprawdę ważne narzędzie, zwłaszcza przy analizie stężenia roztworów. W kontekście systemów solarnych, gdzie korzystamy z glikolu, to jest niezbędne, bo te mieszanki zapobiegają zamarzaniu. Działa to tak, że mierzy współczynnik załamania światła, co pozwala dokładnie określić, jak mocny jest roztwór. Im więcej glikolu w mieszance, tym niższa temperatura zamarzania, a to ma spore znaczenie w chłodniejszych warunkach. Z mojego doświadczenia wynika, że inżynierowie regularnie używają refraktometrów, żeby monitorować i dostosowywać stężenie roztworu. Dzięki temu wszystko działa lepiej i dłużej. Fajnie jest, gdy takie pomiary stają się rutyną, bo można szybko wychwycić potencjalne problemy z zamarzaniem płynu, co w efekcie zmniejsza ryzyko awarii.
Pytanie 28

Wskaż gaz, który powinien być wykorzystywany do przewozu biomasy w formie pyłu?

A. Inertny
B. Ziemny
C. Błotny
D. Węglowy
Wybór gazu do transportu biomasy w postaci pyłu jest kluczowy, a odpowiedzi "Węglowy", "Ziemny" oraz "Błotny" są nieprawidłowe z kilku powodów. Gaz węglowy, będący często synonymem dla gazu ziemnego, może zawierać związki chemiczne, które reagują z biomateriałami, co stwarza ryzyko zapłonu. W przypadku biomasy, która jest organicznym materiałem łatwopalnym, obecność gazu węglowego może być niebezpieczna, zwłaszcza w zamkniętych systemach transportowych. Z kolei gaz ziemny jest złożonym węglowodorem, który również może prowadzić do niekontrolowanych reakcji chemicznych. Odpowiedzi "Błotny" i "Ziemny" wydają się w ogóle nie odnosić do standardów transportowych w kontekście biomasy. Gazy te nie są zwykle używane w przemyśle i mogą pozostawać w sferze nieprecyzyjnych terminów. W rzeczywistości, dla efektywnego transportu biomasy w postaci pyłu, kluczowe jest zastosowanie gazów neutralnych, które nie wchodzą w reakcje chemiczne z transportowanym materiałem. W przeciwnym razie, istnieje ryzyko nieprzewidywalnych reakcji, które mogą prowadzić do poważnych zagrożeń, w tym do pożarów. W przemyśle energetycznym oraz chemicznym, wybór odpowiednich mediów transportowych powinien być oparty na solidnych podstawach naukowych oraz przemysłowych standardach bezpieczeństwa.
Pytanie 29

Rozmieszczenie podłączeń urządzeń oraz armatury w instalacji ilustrują rysunki

A. dokładnych
B. schematycznych
C. przybliżonych
D. lokalnych
Odpowiedź "schematycznych" jest prawidłowa, ponieważ schematy instalacji przedstawiają ogólny układ i połączenia pomiędzy urządzeniami w instalacjach budowlanych, takich jak instalacje elektryczne, wodociągowe czy grzewcze. Schematy te są kluczowe dla inżynierów i techników, ponieważ ułatwiają zrozumienie zasady działania systemu oraz kolejności podłączeń. W praktyce, schematyczne rysunki stosowane są podczas projektowania i instalacji, co pozwala na szybsze lokalizowanie problemów oraz planowanie serwisów. W branży budowlanej istnieją standardy, takie jak normy ISO i PN, które regulują sposób tworzenia takich schematów, co zapewnia ich jednolitość i zrozumiałość dla wszystkich użytkowników. Przykładem może być schemat instalacji elektrycznej, który ilustruje rozmieszczenie gniazdek, włączników oraz źródeł światła, co jest niezbędne do poprawnego wykonania instalacji oraz późniejszego jej użytkowania.
Pytanie 30

Jakie informacje mają kluczowe znaczenie przy przygotowywaniu oferty na instalację pompy ciepła w budynku jednorodzinnym?

A. Lokalizacja instalacji, koszt zakupu sprzętu i materiałów
B. Czas potrzebny na montaż, liczba roboczogodzin pracowników
C. Ilość i wynagrodzenie zatrudnionych pracowników, wydatki wykonawcy i planowany zysk oraz termin realizacji
D. Rodzaje instalowanych urządzeń, stawka za montaż oraz ilości potrzebnych materiałów
Patrząc na podane odpowiedzi, widać, że skupiły się na rzeczach, które nie są kluczowe w ofercie na montaż pompy ciepła. Miejsce instalacji niby ważne dla logistyki, ale to nie jest to, co powinno dominować. Cena zakupów urządzeń jest istotna, ale bez wiedzy o konkretnych urządzeniach, klient nie zrozumie całej oferty. Czas montażu i liczba roboczogodzin mogą być ważne, ale bez konkretów o urządzeniach i ich cenach, to wszystko traci sens. Liczba pracowników i ich wynagrodzenie to też coś, ale to nie najważniejsza rzecz w ofercie. Musisz pamiętać, że właściwe oferty powinny mieć na celu przede wszystkim techniczne aspekty instalacji i transparentność finansową. Ignorując te kluczowe rzeczy, można wyjść z błędnymi wnioskami, co może całkowicie zniekształcić zapotrzebowanie projektu i oczekiwania klienta.
Pytanie 31

W pompach ciepła z bezpośrednim odparowaniem, jakie zadanie pełni wymiennik gruntowy?

A. zaworu odcinającego
B. parownika
C. zaworu rozprężnego
D. skraplacza
W pompach ciepła z bezpośrednim odparowaniem, wymiennik gruntowy pełni rolę parownika, co oznacza, że absorbuje ciepło z gruntu, które następnie jest wykorzystywane do odparowania czynnika chłodniczego. Proces ten umożliwia efektywne ogrzewanie budynków w zimie oraz chłodzenie latem. W praktyce, wymienniki gruntowe mogą być wykonane w różnych konfiguracjach, takich jak pionowe lub poziome kolektory, w zależności od warunków geologicznych i potrzeb energetycznych obiektu. Zastosowanie technologii gruntowych pozwala na wykorzystanie stabilnej temperatury gruntu, co znacząco zwiększa efektywność energetyczną systemu. Standardy branżowe, takie jak normy EN 14511 dotyczące pomp ciepła, podkreślają znaczenie optymalizacji wymienników ciepła, co wpisuje się w działania mające na celu zwiększenie efektywności energetycznej budynków oraz redukcję emisji CO2. W praktycznych zastosowaniach, właściwie zaprojektowany i zainstalowany wymiennik gruntowy może zapewnić znaczące oszczędności w kosztach ogrzewania i chłodzenia, a także przyczynić się do zrównoważonego rozwoju poprzez wykorzystanie odnawialnych źródeł energii.
Pytanie 32

Największa dozwolona wysokość hałd przy magazynowaniu materiału aktywnego biologicznie powinna wynosić

A. 3 m
B. 6m
C. 4m
D. 5m
Maksymalna wysokość hałd materiału czynnego biologicznie, ustalona na 4 m, jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi bezpiecznego składowania tych substancji. Wysokość hałdy wpływa na stabilność materiału, a także na ryzyko samozapłonu oraz emisję gazów. Praktyczne przykłady pokazują, że przestrzeganie tej wysokości zmniejsza ryzyko kontaminacji gleby i wód gruntowych. W przypadku składowania odpadów organicznych kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji, co również jest łatwiejsze do osiągnięcia przy wysokości 4 m. Zgodnie z normami ISO 14001 dotyczącymi zarządzania środowiskowego, ograniczenie wysokości składowania materiałów bioaktywnych jest niezbędne do minimalizacji negatywnego wpływu na ekosystemy. Warto zauważyć, że takie praktyki są kluczowe w kontekście regulacji dotyczących ochrony środowiska, a niewłaściwe składowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz finansowych dla przedsiębiorstw.
Pytanie 33

W którym kosztorysie realizacji budowy elektrowni wiatrowej zawarte są przewidywane wydatki na materiały, wyposażenie oraz prace, a także narzuty?

A. Inwestorskim
B. Powykonawczym
C. Dodatkowym
D. Ślepym
Kosztorys inwestorski to mega ważny dokument w budowlance. Określa, ile wszystko będzie kosztować, zarówno materiały, jak i robocizna czy sprzęt. Dzięki niemu inwestor ma jasny obraz wydatków związanych z projektem, co jest super istotne, żeby dobrze zarządzać budżetem. Przed rozpoczęciem budowy, na etapie planowania, ten kosztorys jest sporządzany i stanowi bazę do dalszych działań. Na przykład, przy budowie elektrowni wiatrowej, taki kosztorys mógłby zawierać analizy wydatków na turbiny, instalację elektryczną i prace montażowe. Warto też pamiętać, że ceny materiałów mogą różnić się w czasie, dlatego dobrze jest to uwzględniać w kosztorysie. Z mojego doświadczenia, umiejętność tworzenia takich dokumentów jest kluczowa, bo może uratować projekt przed nieprzyjemnymi niespodziankami.
Pytanie 34

Klejenie stanowi kluczową metodę łączenia rur oraz kształtek

A. z polietylenu
B. ze stali
C. z polichlorku winylu
D. z polipropylenu
Klejenie rur z polietylenu, stali czy polipropylenu nie jest standardową metodą łączenia tych materiałów, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii montażu. Polietylen, na przykład, wymaga zastosowania technologii zgrzewania, ponieważ kleje nie są w stanie zapewnić odpowiedniej wytrzymałości połączeń z tego tworzywa. Zgrzewanie polietylenu polega na podgrzewaniu krawędzi elementów i ich następnej fuzji, co tworzy mocne i trwałe połączenie, odporne na działanie substancji chemicznych i zmiany temperatury. W przypadku rur stalowych kluczowe jest, aby stosować technologie takie jak spawanie lub łączenie mechaniczne. Klejenie stali jest nieefektywne z uwagi na jej wysoką wytrzymałość i specyfikę materiału, dlatego zaleca się techniki, które zapewniają trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Polipropylen, podobnie jak polietylen, nie jest kompatybilny z klejeniem, a jego łączenie powinno odbywać się poprzez zgrzewanie lub zastosowanie złączek mechanicznych. Takie błędne podejście do procesu łączenia materiałów może prowadzić do awarii instalacji, co z kolei może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi i operacyjnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór metody łączenia powinien być dostosowany do specyfiki materiałów oraz wymagań danej aplikacji, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność całego systemu. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto sięgnąć po porady specjalistów lub dokumentację techniczną dostarczaną przez producentów.
Pytanie 35

W jakim dokumencie powinny być odnotowane wszystkie działania wykonane przez montera pompy ciepła w trakcie realizacji gwarancyjnych prac serwisowych?

A. W instrukcji serwisowej
B. W dokumentacji techniczno-ruchowej
C. Na fakturze za wykonaną pracę
D. W karcie gwarancyjnej
Zobaczmy, co się mówi o innych dokumentach, które raczej nie powinny mieć szczegółowych opisów działań montera. Na przykład dokumentacja techniczno-ruchowa, chociaż jest ważna w użytkowaniu i konserwacji, zazwyczaj skupia się na specyfikacjach technicznych i ogólnych zasadach działania, a nie na detalach serwisu. Instrukcja serwisowa dostarcza ogólnych informacji o konserwacji, ale nie powinna zawierać dokładnych zapisów tego, co było robione podczas serwisu. A faktura za wykonaną pracę to dokument finansowy potwierdzający transakcję, ale nie ma w sobie szczegółów o pracach serwisowych ani nie nadaje się do archiwizacji informacji technicznych. Także nie ma to nic wspólnego z przyszłą ochroną gwarancyjną. Dlatego mylenie tych dokumentów z kartą gwarancyjną może w przyszłości sprawić problemy w dochodzeniu praw gwarancyjnych i w kolejnych działaniach serwisowych. Ważne, żeby ogarnąć, że karta gwarancyjna służy do dokumentowania wykonanych prac i jest podstawą do ewentualnych roszczeń, a inne dokumenty mają swoje zupełnie inne funkcje.
Pytanie 36

Jakich informacji nie jest konieczne zawarcie w "Księdze obmiaru" przy instalacji ogniwa fotowoltaicznego?

A. Typu urządzeń
B. Kubatury pomieszczenia
C. Jednostki pomiarowej
D. Liczby zainstalowanych urządzeń
Wybór informacji, które powinny znaleźć się w Książce obmiaru, powinien być oparty na funkcjonalności i specyfice instalacji fotowoltaicznej. W kontekście montażu ogniw fotowoltaicznych, ilość zamontowanych urządzeń, rodzaj tych urządzeń oraz jednostki miary mają zasadnicze znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania systemu oraz jego przyszłych audytów. Ilość zamontowanych paneli fotowoltaicznych bezpośrednio wpływa na ogólną moc systemu oraz jego efektywność energetyczną. Rodzaj urządzeń również jest kluczowy, gdyż różne typy paneli mają różne parametry wydajnościowe i zastosowanie. Ponadto, jednostki miary, takie jak kilowaty (kW) lub metry kwadratowe (m²), są niezbędne do określenia wydajności i powierzchni zajmowanej przez panele. W kontekście błędnego wyboru kubatury pomieszczenia, warto zauważyć, że ta informacja nie ma istotnego wpływu na działanie systemu fotowoltaicznego. Często zdarza się, że przy konstruowaniu systemów, użytkownicy skupiają się na aspektach, które nie mają praktycznego zastosowania w kontekście wydajności. Należy także pamiętać, że Książka obmiaru ma na celu umożliwienie audytów oraz inspekcji, zatem kluczowe jest, aby zawierała tylko te informacje, które są istotne dla działania i konserwacji systemu. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do niepełnych lub nieprecyzyjnych dokumentacji, co w przyszłości może skutkować problemami w utrzymaniu lub modernizacji systemu.
Pytanie 37

Jaką moc wygeneruje moduł fotowoltaiczny o parametrach znamionowych U = 30 V, I = 10 A, gdy zostanie zaciśnięty, a nasłonecznienie wyniesie Me = 1000 W/m2?

A. 300 W
B. 1 000 W
C. 30 W
D. 0 W
Odpowiedzi 30 W, 300 W i 1000 W są nietrafione, bo opierają się na błędnym rozumieniu działania paneli fotowoltaicznych. Zaczynając od 30 W, to niby rozsądne, ale ta moc zakłada, że wszystko działa jak należy - napięcie i prąd są w porządku. Ale w przypadku zwarcia napięcie spada do zera, więc nie ma mowy o jakiejkolwiek produkcji mocy. Jeśli chodzi o 300 W, to nie wygląda najgorzej przy 10 A i 30 V, ale znowu - w sytuacji zwarcia napięcia nie ma, więc moc znów wynosi 0 W. A co z 1000 W? To bardziej maksymalne osiągi przy dobrym nasłonecznieniu, a nie w przypadku zwarcia, które całkowicie blokuje produkcję energii. Kluczowe jest, by pamiętać, że moc elektryczna to wynik P = U * I, więc obie wartości muszą być obecne, żeby coś zaistniało. Inżynierowie, patrząc na problemy ze zwarciami, muszą też myśleć o temperaturze czy o tym, jak różne czynniki wpływają na systemy PV.
Pytanie 38

Korzystając z przedstawionego fragmentu instrukcji określ, w jakiej odległości od odgromnika należy usytuować ogniwo fotowoltaiczne, jeżeli na budynku istnieje już instalacja antyodgromowa.

Jeżeli istnieje już na budynku instalacja antypiorunowa, to konstrukcja mocująca generatora PV musi zostać połączona najkrótszą drogą z odgromnikiem.

A. 50 cm
B. 30 cm
C. 20 cm
D. 40 cm
Wybór 50 cm, 30 cm lub 40 cm jako odległości od odgromnika dla ogniwa fotowoltaicznego jest nieprawidłowy z kilku powodów. Przede wszystkim, takie podejście może prowadzić do zwiększonego ryzyka uszkodzeń systemu fotowoltaicznego w przypadku wyładowania atmosferycznego. W przepisach dotyczących ochrony odgromowej oraz zasadach instalacji fotowoltaicznych podkreśla się, że minimalizacja odległości pomiędzy ogniwem a odgromnikiem jest kluczowa dla zapewnienia skutecznej ochrony. Ustalenie zbyt dużej odległości może skutkować nieefektywnym połączeniem, co z kolei prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, gdy wyładowanie nie znajduje optymalnej drogi do ziemi. W praktyce, gdy ogniwo fotowoltaiczne jest umieszczone zbyt daleko od odgromnika, może dojść do zjawiska zwanego „przeciekiem” prądu, co zwiększa ryzyko uszkodzenia zarówno ogniw, jak i innych elementów instalacji. Ponadto, odległość ta jest regulowana przez aktualne normy, które dostarczają wytycznych opartych na badaniach dotyczących bezpieczeństwa elektrycznego. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do niewłaściwego funkcjonowania systemu oraz powodować niepotrzebne koszty związane z naprawami czy wymianą uszkodzonych komponentów. Dlatego kluczowe jest, aby podczas projektowania instalacji PV na budynkach zapewnić przestrzeganie odpowiednich norm i standardów dotyczących instalacji odgromowych.
Pytanie 39

Przed zainstalowaniem systemu solarnego dokonano pomiarów wewnątrz obiektu. Instalacji solarnych nie można realizować w technologii PEX/Al/PEX, ponieważ

A. brak jest odpowiednich złączek do połączenia z kolektorem
B. nie są odporne na wysokie temperatury
C. obecne w nich aluminium prowadzi do degradacji glikolu
D. warstwy polietylenowe mają słabe właściwości przewodzenia ciepła
Rury PEX/Al/PEX, składające się z warstw polietylenu i aluminium, nie są odpowiednie do zastosowań w systemach solarnych ze względu na ich niską odporność na wysokie temperatury. W instalacjach solarnych, zwłaszcza w kolektorach, mogą występować temperatury znacznie przekraczające 100°C, co prowadzi do degradacji materiałów takich jak polietylen. Wysoka temperatura może powodować osłabienie struktury rury, co skutkuje ryzykiem wycieków i awarii całego systemu. Przykładem alternatywnych materiałów, które są bardziej odpowiednie do takich instalacji, są rury miedziane lub stalowe, które charakteryzują się wysoką odpornością na temperaturę i ciśnienie. Wybór właściwych materiałów jest kluczowy dla zapewnienia efektywności energetycznej i trwałości systemu solarnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży instalacji OZE. Warto pamiętać, że zgodność z normami PN-EN 12976 dotyczącymi systemów solarnych może pomóc w uniknięciu problemów związanych z niewłaściwym doborem materiałów.
Pytanie 40

Zasobnik na wodę użytkową w solarnej instalacji powinien być zlokalizowany

A. w pobliżu kolektora słonecznego
B. w połowie drogi pomiędzy kotłem a kolektorem
C. z dala od kotła c.o.
D. w sąsiedztwie kotła c.o.
Zasobnik wody użytkowej w instalacji solarnej powinien znajdować się blisko kotła c.o. z kilku powodów. Przede wszystkim, odpowiednia lokalizacja zasobnika minimalizuje straty ciepła, które mogą wystąpić na drodze między zasobnikiem a kotłem. Im krótsza droga dla wody, tym efektywniejszy jest transfer ciepła, co przekłada się na zmniejszenie kosztów energii oraz poprawę ogólnej wydajności systemu. Ponadto, bliskość zasobnika do kotła c.o. ułatwia również integrację obu urządzeń, co jest kluczowe dla sprawnego zarządzania energetycznego w budynku. W praktyce, instalacje, które umieszczają zasobniki wody użytkowej w pobliżu kotłów, często korzystają z lepszej koordynacji działania obu systemów, co prowadzi do większej oszczędności energii i lepszej dostępności ciepłej wody. Zgodnie z normami branżowymi oraz dobrymi praktykami, takie podejście zapewnia nie tylko optymalne wykorzystanie energii słonecznej, ale również dbałość o efektywność całego układu grzewczego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej