Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 04:37
Data zakończenia: 31 maja 2025 04:48

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przekąska, której nie powinno się serwować podczas koktajlowego przyjęcia, to

A. tartinki z łososiem.

B. koreczki z warzyw.

C. befsztyk po angielsku.

D. koreczki z owoców.

Koreczki warzywne, koreczki owocowe oraz tartinki z łososiem to wszystko przykłady przekąsek, które są popularne i często serwowane podczas przyjęć koktajlowych. Wybierając takie potrawy, warto zwrócić uwagę na kilka aspektów. Przede wszystkim, przekąski powinny być lekkie i łatwe do spożycia, co sprawia, że goście mogą swobodnie poruszać się i rozmawiać. Zadowolenie gości jest kluczowym celem każdego przyjęcia, a wybór odpowiednich potraw może znacząco wpływać na atmosferę wydarzenia. Koreczki warzywne są zdrową opcją, bogatą w witaminy i błonnik, co czyni je idealnym wyborem dla osób dbających o dietę. Koreczki owocowe natomiast, stanowią słodką przekąskę, która jest nie tylko smaczna, ale również estetyczna, mogąc być podawana w atrakcyjny sposób. Tartinki z łososiem, z kolei, są nie tylko eleganckie, ale również dostarczają cennych kwasów omega-3, co jest korzystne dla zdrowia. Jednakże, ważne jest, aby zrozumieć, że te przekąski, choć popularne, mogą nie być dostosowane do wszystkich preferencji dietetycznych. Nie każda osoba będzie mogła skonsumować rybę, a niektóre osoby mogą być uczulone na owoce lub warzywa. Z tego powodu, przy planowaniu menu na przyjęcie, warto uwzględnić różnorodność i dostosować się do ewentualnych ograniczeń żywieniowych gości. Pomimo że koreczki i tartinki są generalnie akceptowane, kluczowe jest, by nie zapominać o potencjalnych nietolerancjach oraz preferencjach, co wymaga staranności w doborze składników.

Pytanie 2

Jaką część mięsa należy użyć do przygotowania befsztyku tatarskiego?

A. Antrykot

B. Polędwicę

C. Karkówkę

D. Łopatkę

Wykorzystanie karkówki, antrykotu czy łopatki do przygotowania befsztyku tatarskiego nie jest zalecane z kilku powodów. Karkówka, mimo że jest mięsem smacznym i soczystym, pochodzi z części tuszy, która jest bardziej tłusta oraz bardziej włóknista, co czyni ją mniej odpowiednią do podawania na surowo. W przypadku befsztyku tatarskiego kluczowe jest, aby mięso miało odpowiednią strukturę, co pozwala uzyskać gładką konsystencję. Antrykot, z kolei, choć ma delikatny smak, zawiera więcej tłuszczu, który nie jest wskazany w surowych potrawach, ponieważ może negatywnie wpłynąć na teksturę dania. Łopatka jest mięsem, które wymaga długiego gotowania lub duszenia, co również wyklucza jej wykorzystanie do befsztyku tatarskiego. Takie pomyłki mogą wynikać z nieznajomości różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami mięsa oraz ich zastosowaniami w kuchni. Warto pamiętać, że wybór niewłaściwego mięsa może prowadzić nie tylko do obniżenia jakości potrawy, ale także stanowić zagrożenie zdrowotne, jeśli mięso nie jest odpowiednio obrobione lub pochodzi z niepewnego źródła. Fundamentem kuchni surowej jest dbałość o jakość składników, ich świeżość oraz odpowiednią obróbkę, co powinno być priorytetem każdego kucharza.

Pytanie 3

Termin "marynowany" na etykiecie wskazuje, że produkt został zakonserwowany za pomocą roztworu

A. octu

B. soli

C. kwasku cytrynowego

D. kwasu askorbinowego

Odpowiedź "octu" jest poprawna, ponieważ marynowanie to proces konserwacji żywności poprzez zanurzenie jej w roztworze octu, co pozwala na zakwaszenie produktu oraz inhibicję wzrostu mikroorganizmów. Ocet, najczęściej w formie octu spirytusowego lub winnego, zawiera kwas octowy, który nie tylko działa jako środek konserwujący, ale również nadaje potrawom charakterystyczny smak. Przykładem zastosowania marynowania może być przygotowywanie marynowanych ogórków, które po kilku dniach w zalewie octowej zyskują intensywny smak. Marynowane produkty są popularne w wielu kuchniach na całym świecie, a ich konserwacja polega również na wykorzystaniu technik takich jak pasteryzacja. W standardach produkcji żywności, marynowanie jest uznawane za efektywną metodę przedłużania trwałości produktów, co czyni je bardziej dostępnymi i smacznymi przez dłuższy czas. Warto zaznaczyć, że poza octem, w marynatach mogą występować również przyprawy, które wzbogacają walory smakowe.

Pytanie 4

Przyprawy, które mają właściwości barwiące potrawy, to:

A. estragon, anyż

B. imbir, jałowiec

C. kurkuma, szafran

D. oregano, kardamon

Kurkuma i szafran to przyprawy, które mają zdolność do barwienia potraw, co jest wynikiem obecności w ich składzie substancji barwiących. Kurkuma, znana również jako 'żółty korzeń', zawiera kurkuminę, która nadaje charakterystyczny złoty kolor potrawom, szczególnie w daniach takich jak curry czy ryż. Szafran, z kolei, pozyskiwany z kwiatów krokusa, jest jedną z najdroższych przypraw na świecie, a jego intensywny, czerwono-żółty pigment, związany z obecnością krocyny, potrafi wyczarować wyjątkowe kolory w potrawach. Dzięki tym właściwościom, zarówno kurkuma, jak i szafran są stosowane nie tylko dla poprawy estetyki dań, ale również dla ich potencjalnych właściwości zdrowotnych, takich jak działanie przeciwzapalne i przeciwutleniające. W praktyce kulinarnej, ich zastosowanie jest szerokie – kurkuma często dodawana jest do dań wegetariańskich, a szafran do risotto czy zup, co potwierdza ich znaczenie w sztuce kulinarnej i przemysłowej.

Pytanie 5

Jakie urządzenia są potrzebne do wstępnej obróbki warzyw?

A. obieraczki, patelnie elektryczne, kotły warzelne.

B. płuczki, obieraczki, sortowniki, wózki bemarowe.

C. sortowniki, płuczko-obieraczki, maszynę wieloczynnościową.

D. płuczki, kotły warzelne, obieraczki, wilk.

Odpowiedź wskazująca na sortowniki, płuczko-obieraczki oraz maszynę wieloczynnościową jest prawidłowa, ponieważ te urządzenia są kluczowe w procesie obróbki wstępnej warzyw. Sortowniki pozwalają na segregację warzyw według rozmiaru i jakości, co jest niezbędne dla zapewnienia jednorodności produktów końcowych. Płuczko-obieraczki łączą w sobie funkcję mycia i obierania, co znacznie przyspiesza proces przygotowania warzyw do dalszej obróbki. Maszyna wieloczynnościowa jest wszechstronna i może wykonywać różnorodne operacje, co zwiększa efektywność linii produkcyjnej. Przykładowo, w nowoczesnych zakładach przetwórstwa warzyw stosuje się te urządzenia w celu minimalizacji strat i optymalizacji procesów, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, takimi jak Lean Manufacturing i Six Sigma, które kładą nacisk na efektywność i minimalizację marnotrawstwa. W efekcie, ich zastosowanie nie tylko zwiększa wydajność, ale także poprawia jakość finalnych produktów.

Pytanie 6

Osobie z podwyższoną temperaturą ciała nie zaleca się spożywania

A. zupy fasolowej

B. jajek na miękko

C. galaretki truskawkowej

D. puree z ziemniaków

Zupa fasolowa, ze względu na swoje właściwości odżywcze i skład, nie jest polecana dla osób z podwyższoną temperaturą ciała. Wysoka temperatura ciała często towarzyszy stanom zapalnym lub infekcjom, co prowadzi do wzmożonego zapotrzebowania organizmu na substancje łatwostrawne i lekkostrawne. Zupa fasolowa, będąca daniem bogatym w białko roślinne oraz błonnik, jest trudniejsza do strawienia, co może dodatkowo obciążać układ pokarmowy. Zamiast tego, zaleca się spożywanie potraw lekkich, jak na przykład buliony, które są łatwiejsze do strawienia i pomagają w nawodnieniu organizmu. Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku gorączki ważne jest, aby dieta była dostosowana do stanu zdrowia pacjenta, co może również wpłynąć na proces regeneracji.

Pytanie 7

W trakcie tablerowania masy mielonej mięsnej

A. tłuszcz staje się jełczały

B. tłuszcz ulega hydrolizie

C. białko zwiększa objętość

D. białko ulega denaturacji

Podczas obróbki mięsa, należy zwrócić szczególną uwagę na różne procesy chemiczne i fizyczne, które mogą zachodzić. Twierdzenie, że tłuszcz hydrolizuje, nie jest adekwatne w kontekście tablerowania masy mielonej. Hydroliza tłuszczu to proces, w którym cząsteczki tłuszczu rozkładają się na kwasy tłuszczowe i glicerol, co nie jest typowe dla tablerowania. W rzeczywistości, podczas tej operacji nie dochodzi do znaczących zmian w tłuszczach, a ich stabilność jest kluczowa dla utrzymania jakości produktu. Warto również zauważyć, że jełczenie tłuszczu odnosi się do procesu utleniania, który zachodzi na skutek działania tlenu, co również nie jest bezpośrednio związane z tablerowaniem. Jełczenie negatywnie wpływa na jakość organoleptyczną produktów mięsnych, ale nie jest procesem, który zachodzi w trakcie tablerowania. Ponadto, białko nie denaturuje podczas tablerowania, lecz jest to proces, który zajmuje się zmianą struktury białek pod wpływem temperatury lub pH. Denaturacja białek jest istotna w kontekście gotowania, a nie tablerowania. Pęczniejące białka są kluczowe do zachowania odpowiedniej konsystencji masy mięsnej, dlatego nieprawidłowe zrozumienie tych procesów może prowadzić do błędów w produkcji i obniżenia jakości finalnych wyrobów mięsnych.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Jaki przetwór powinien być użyty do wypełnienia tradycyjnych wołowych zrazów zwijanych?

A. Pomidory suszone

B. Ogórki kiszone

C. Papryka konserwowa

D. Kapusta kiszona

Ogórki kiszone są tradycyjnym dodatkiem do dań mięsnych, szczególnie w polskiej kuchni. Ich kwaskowatość i chrupkość doskonale uzupełniają smak wołowiny, a także wprowadzają interesujący kontrast do zrazów zawijanych. Zastosowanie ogórków kiszonych pozwala na uzyskanie głębi smaku, co jest istotne w kontekście kulinarnej sztuki. Warto również zauważyć, że ogórki kiszone są bogate w probiotyki, korzystne dla zdrowia, co czyni je atrakcyjnym wyborem nie tylko pod względem smaku, ale również wartości odżywczych. W tradycyjnych przepisach często nadają zrazom wyjątkowy, wyrazisty charakter, który sprawia, że danie staje się bardziej apetyczne i aromatyczne. Dobrą praktyką jest również stosowanie ogórków kiszonych w marynatach do mięsa, co jeszcze bardziej podnosi walory smakowe potrawy i przyczynia się do lepszego wchłaniania smaków.

Pytanie 10

Zgodnie z aktualnymi regulacjami, zakąski zimne można serwować od momentu ich wytworzenia do chwili spożycia

A. w ciągu 12 godzin, jeżeli są składowane w temperaturze od 2 do 6 stopni C

B. w ciągu 24 godzin, pod warunkiem, że są przechowywane w temperaturze od 12 do 16 stopni C

C. w ciągu 12 godzin, gdy są przechowywane w temperaturze od 12 do 16 stopni C

D. w ciągu 24 godzin, jeżeli trzymane są w temperaturze od 2 do 6 stopni C

Odpowiedź wskazująca, że zakąski zimne można wydawać w ciągu 12 godzin, jeżeli są przechowywane w temperaturze od 2 do 6 stopni C, jest poprawna z punktu widzenia przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności. Przechowywanie produktów w tej temperaturze minimalizuje ryzyko rozwoju drobnoustrojów, które mogą prowadzić do zatrucia pokarmowego. W kontekście praktycznym, restauracje i cateringi powinny stosować termometry do monitorowania temperatury przechowywanych produktów, aby zapewnić, że ich zakąski nie przekraczają maksymalnych wartości temperaturowych. Oprócz tego, istotne jest przestrzeganie zasad rotacji produktów, aby te najstarsze były używane w pierwszej kolejności, co pozwala na zminimalizowanie marnotrawstwa żywności. Szeroko uznawane standardy, takie jak Hazard Analysis and Critical Control Points (HACCP), wprowadzają szczegółowe wytyczne dotyczące przechowywania i obróbki żywności, a ich przestrzeganie jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa konsumentów oraz jakości serwowanych potraw.

Pytanie 11

Jak należy podawać barszcz z uszkami?

A. na głębokich talerzach

B. w kubkach

C. w porcelanowych filiżankach

D. w kokilkach

Podawanie barszczu z uszkami na talerzach głębokich jest zgodne z tradycjami kulinarnymi oraz standardami gastronomicznymi. Głębokie talerze zapewniają odpowiednią ilość miejsca na zupę oraz dodatki, co sprzyja estetyce podania. Tego rodzaju naczynia umożliwiają również łatwiejsze nabieranie zupy, co jest istotne przy serwowaniu potraw płynnych. Warto zauważyć, że głębokie talerze mogą być również stylowo wykonane, co wzbogaca doznania wizualne podczas posiłku. Z perspektywy serwisu cateringowego, stosowanie głębokich talerzy jest najbardziej praktycznym rozwiązaniem, które pozwala na efektywne prezentowanie potraw i jednocześnie zaspokaja potrzeby estetyczne gości. W polskiej tradycji kulinarnej, podając barszcz w taki sposób, podkreślamy jego znaczenie w kontekście obiadu czy uroczystości. Ponadto, rozważając aspekty ergonomiczne, głębokie talerze są bardziej stabilne, co zmniejsza ryzyko rozlania zupy podczas jej serwowania.

Pytanie 12

Najlepsze obuwie, które zabezpiecza nogi przed chorobami podczas pracy w zmywalni, to

A. sandały skórzane

B. klapki plastikowe

C. buty nieprzemakalne

D. tenisówki tekstylne

Wybór odpowiedniego obuwia do pracy w zmywalni jest niezwykle ważny dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Skórzane sandały, choć mogą być wygodne, nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed działaniem wody oraz chemikaliów. Skóra, mimo swoich właściwości oddychających, nie jest materiałem, który skutecznie chroni stopy przed wilgocią, co może prowadzić do ich przemoczenia i rozwoju chorób. Z kolei tekstylne tenisówki również nie są zalecane w tym środowisku ze względu na ich niską odporność na działanie substancji chemicznych oraz brak właściwej izolacji przed wilgocią. Plastikowe klapki są wygodne, ale w zmywalni są niebezpieczne z powodu braku wsparcia dla stopy oraz ryzyka poślizgnięcia się na mokrej powierzchni. Tego typu obuwie może być niewystarczające, aby spełnić standardy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w warunkach, gdzie występuje ryzyko związane z poślizgnięciami, urazami, a także dermatologicznymi problemami zdrowotnymi. Dobór obuwia powinien opierać się na analizie ryzyk zawodowych oraz przepisach BHP, które wskazują na konieczność stosowania obuwia o odpowiednich parametrach ochronnych.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Na podstawie danych w tabeli wskaż optymalne warunki przechowywania pasztetu drobiowego.

Środki spożywcze	Temperatura (w °C )	Wilgotność (w %)
A. Koncentraty, produkty zbożowe	10 ÷ 14	~ 60
B. Wyroby garmażeryjne, przetwory mleczne	0 ÷ 4	~ 60
C. Warzywa korzeniowe, ziemniaki	6 ÷ 10	~ 90
D. Ryby, mięso, drób	0 ÷ 3	~ 80

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Jeśli chodzi o przechowywanie pasztetu drobiowego, to najlepsza temperatura to między 0 a 4°C. I wilgotność powinna być koło 60%. Te parametry są zgodne z tym, co mówi się o przechowywaniu jedzenia, a szczególnie wyrobów mięsnych. Kiedy trzymasz pasztet w tych warunkach, zmniejszasz ryzyko rozwoju różnych bakterii, które mogą być w mięsie. W praktyce oznacza to, że najlepiej trzymać pasztet w lodówkach, które potrafią utrzymać te odpowiednie warunki. Gdybyś trzymał pasztet w temperaturze pokojowej, to ryzykujesz, że się zepsuje, a to może prowadzić do zatrucia. Oprócz tego, wilgotność na poziomie 60% jest ważna, bo jeśli będzie zbyt wysoka, to mogą się pojawić pleśnie, a zbyt niska sprawi, że pasztet wyschnie. Dlatego naprawdę warto stosować się do tych zasad, żeby nie tylko zadbać o bezpieczeństwo, ale też żeby pasztet był smaczny i dobrej jakości.

Pytanie 15

Brukselka jest klasyfikowana jako warzywo

A. kapustne.

B. owocowe.

C. rzepowate.

D. liściowe.

Brukselka, czyli tak zwana Brassica oleracea var. gemmifera, to rodzaj kapusty i przez to zaliczamy ją do warzyw kapustnych. Warzywa kapustne, do których należą też brokuły, kalafiory czy jarmuż, są pełne witamin, minerałów i błonnika. Dietetycy polecają ich spożycie, bo mają pozytywny wpływ na zdrowie, na przykład zmniejszają ryzyko chorób serca czy różnych nowotworów. Dodatkowo, brukselka to dobre źródło antyoksydantów, jak witamina C i K, które wspierają nasz układ odpornościowy oraz dbają o kości. W uprawach często stosuje się te warzywa w płodozmianie, co jest świetnym sposobem na walkę z chorobami glebowymi i podniesienie plonów. Warto też wiedzieć, że jeśli dobrze przygotujesz brukselkę, może być pysznym i zdrowym dodatkiem do wielu potraw, więc warto ją włączyć do swojej diety.

Pytanie 16

Osoba z nadciśnieniem tętniczym powinna szczególnie unikać jedzenia

A. soli

B. ziemniaków

C. kasz

D. ryb

Osoby z nadciśnieniem tętniczym powinny szczególnie unikać spożywania soli, ponieważ jest ona odpowiedzialna za zatrzymywanie wody w organizmie, co prowadzi do zwiększenia objętości krwi i w konsekwencji podniesienia ciśnienia tętniczego. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz wielu krajowych instytucji zdrowia, dzienne spożycie sodu nie powinno przekraczać 5 gramów, co odpowiada około 2 gramom soli kuchennej. Ograniczenie soli w diecie można osiągnąć poprzez unikanie przetworzonej żywności, która często zawiera wysokie ilości sodu, oraz poprzez używanie ziół i przypraw jako alternatywy dla soli. Warto również zwrócić uwagę na etykiety produktów spożywczych, aby wybierać te o obniżonej zawartości sodu. Dbałość o odpowiedni poziom sodu w diecie jest kluczowym elementem zarządzania nadciśnieniem, co może przyczynić się do poprawy ogólnego stanu zdrowia i jakości życia pacjentów.

Pytanie 17

W trakcie przygotowywania ciasta biszkoptowego konieczne jest użycie metody

A. zarabiania

B. mieszania

C. krojenia

D. parzenia

Wybór odpowiedzi związanych z siekaniem, zarabianiem oraz zaparzaniem pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące technik kulinarnych. Siekanie, jako technika, jest głównie stosowane w przygotowywaniu składników, takich jak warzywa czy owoce, w celu ich drobnego pokrojenia, co nie ma zastosowania w kontekście ciasta biszkoptowego. W przypadku biszkopta, istotne jest połączenie składników w odpowiedni sposób, co nie jest możliwe przy użyciu siekania. Podobnie, technika zarabiania, która zazwyczaj odnosi się do formowania ciasta na bazie mąki, wody i innych składników, także nie jest adekwatna w tym kontekście, ponieważ ciasto biszkoptowe bazuje na ubitych jajkach i stanie fizycznym powietrza w masie. Z kolei zaparzanie, technika polegająca na podgrzewaniu składników (najczęściej mąki) w celu aktywacji skrobi, również nie ma zastosowania. W kontekście biszkoptu, proces zaparzania nie przyniesie żadnych korzyści, a wręcz może negatywnie wpłynąć na strukturę ciasta. Użycie tych technik w niewłaściwych sytuacjach może prowadzić do nieudanych wypieków, co podkreśla znaczenie znajomości odpowiednich metod w procesie pieczenia.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Aby przygotować farsz do kołdunów, należy wykorzystać mięso

A. drobiowe

B. wieprzowe

C. cielęce

D. wołowe

Zastosowanie wieprzowego mięsa do farszu kołdunów jest nieodpowiednie, ponieważ wieprzowina ma inny profil smakowy i właściwości, które mogą wpłynąć na ostateczną jakość potrawy. Wieprzowina, choć może być soczysta, często zawiera więcej tłuszczu, co sprawia, że farsz może być zbyt ciężki i tłusty. W kontekście tradycyjnych receptur kołdunów, użycie wieprzowiny nie jest zgodne z zaleceniami kulinarnymi, które preferują bardziej neutralne i delikatne smaki, jakie daje wołowina. Z kolei cielęcina, będąca mięsem młodych zwierząt, może być zbyt delikatna i mało wyrazista w smaku. Farsz z cielęciny może nie spełniać oczekiwań związanych z intensywnością smaku, jakie typowe są dla tradycyjnych kołdunów. W przypadku drobiowego mięsa, choć jest to mięso chude, jego smak i tekstura znacznie różnią się od wołowiny, co prowadzi do utraty charakterystycznego smaku potrawy. Użycie drobiu może wprowadzić także niepożądane zmiany w konsystencji farszu, przez co danie może być mniej apetyczne. Wnioskując, wybór odpowiedniego mięsa do farszu jest kluczowy dla zachowania autentyczności i jakości potrawy, a błędne decyzje dotyczące składników mogą prowadzić do rozczarowania w smaku i tekście końcowego dania.

Pytanie 21

W liście surowców do sporządzenia kisielu porzeczkowego brakuje

Lista surowców do sporządzenia kisielu porzeczkowego
porzeczka czarna
woda
?
cukier

A. agaru.

B. żelatyny.

C. mąki ziemniaczanej.

D. mąki pszennej.

Mąka ziemniaczana jest kluczowym składnikiem kisielu porzeczkowego, gdyż pełni funkcję zagęszczającą. W procesie przygotowania kisielu, mąka ziemniaczana pozwala na uzyskanie odpowiedniej konsystencji i gładkości, co jest niezbędne dla zachowania właściwego smaku i estetyki deseru. Warto zauważyć, że mąka ziemniaczana ma zdolność do tworzenia gęstych roztworów w niskiej temperaturze, co sprawia, że kisiel staje się bardziej stabilny i kremowy. W branży kulinarnej, stosowanie mąki ziemniaczanej w deserach jest powszechnie uznawane za najlepszą praktykę, ponieważ zapewnia ona równomierne zagęszczenie. Porzeczki, z których przygotowuje się kisiel, również mają swoje specyficzne właściwości, takie jak kwasowość i aromat, które w połączeniu z mąką ziemniaczaną dają doskonały efekt. Dodatkowo, mąka ziemniaczana jest często preferowana w diecie bezglutenowej, co czyni ją bardziej dostępną dla osób z nietolerancją glutenu. Zastosowanie mąki ziemniaczanej w kisielu potwierdza jej wszechstronność i znaczenie w tradycyjnej kuchni polskiej.

Pytanie 22

Podstawowymi składnikami zupy postnej są jasny chleb żytni, masło, przyprawy, woda oraz piwo. Jak nazywa się ta tradycyjna polska zupa postna?

A. rosół

B. żurek

C. polewka

D. barszcz

Prawidłowa odpowiedź to polewka, która jest tradycyjnym daniem staropolskim, często przygotowywanym w okresie postu. Podstawowe składniki polewki, takie jak jasny chleb żytni, masło, przyprawy, woda oraz piwo, wskazują na jej wyjątkowy charakter oraz regionalne uwarunkowania. Polewka była popularna w polskiej kuchni wiejskiej, a jej prostota sprawiała, że była łatwa do przygotowania. Przykładem zastosowania polewki w praktyce kulinarnej jest wykorzystanie jej jako dania postnego, które dostarcza energii i składników odżywczych. Warto również zauważyć, że tradycja przygotowywania polewki ma swoje korzenie w lokalnych składnikach, co czyni ją daniem ekologicznym i zgodnym z zasadami zrównoważonego rozwoju. Przy przygotowywaniu polewki warto zwrócić uwagę na jakość używanych składników, co wpływa na smak i wartość odżywczą potrawy, a także na jej odpowiednią konsystencję, która powinna być lekko gęsta, ale nie mulista.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Gdzie można znaleźć chlorofil?

A. w dyni

B. w marchwi

C. w bakłażanie

D. w brokule

Chlorofil to fajny zielony pigment, który odgrywa mega ważną rolę w fotosyntezie. Dzięki niemu rośliny mogą zamieniać światło słoneczne na energię chemiczną. W brokule i innych zielonych warzywach, chlorofil wypada naprawdę dobrze, bo wchłania odpowiednie długości fal światła. To wspiera produkcję tlenu i glukozy, co jest super dla naszego zdrowia. Moim zdaniem, to właśnie dzięki chlorofilowi brokuł ma także różne zdrowotne właściwości, takie jak działanie przeciwutleniające i wspieranie układu odpornościowego. Co ciekawe, chlorofil działa jako naturalny detoksykator, który pomaga w usuwaniu toksyn z organizmu. W kuchni często gotuje się brokuł na parze, co pozwala mu zachować swoje wartości odżywcze, w tym chlorofil. Warto więc dodawać go do sałatek czy dań głównych, żeby zwiększyć spożycie zdrowych składników odżywczych.

Pytanie 25

Według zasad systemu HACCP, w celu oczyszczania ścieków w lokalu gastronomicznym, należy zastosować

A. środki odtłuszczające

B. urządzenia do separacji skrobi

C. separatorów do zanieczyszczeń mechanicznych

D. młynki do odpadów organicznych

Odtłuszczacze, osadniki do zanieczyszczeń mechanicznych oraz separatory skrobi to różne metody oczyszczania ścieków, jednak nie adresują one problemu odpadów organicznych tak skutecznie jak młynki do odpadów organicznych. Odtłuszczacze są stosowane głównie w celu usunięcia tłuszczów i olejów, które mogą być obecne w ściekach pochodzących z kuchni. Choć są one istotnym elementem procesu oczyszczania, to nie radzą sobie z rozdrobnieniem i przetwarzaniem odpadów organicznych, co może prowadzić do ich nagromadzenia i problemów związanych z zapachami oraz ich potencjalnym rozkładem. Osadniki do zanieczyszczeń mechanicznych mają na celu oddzielanie większych cząstek stałych z cieczy, ale nie są wystarczające w kontekście przetwarzania odpadów organicznych, które wymagają innego podejścia. Separatory skrobi z kolei są projektowane do oddzielania skrobi z płynnych odpadów, co również nie odnosi się do ogólnego problemu zarządzania odpadami organicznymi w zakładach gastronomicznych. Prawidłowe podejście do zarządzania odpadami organicznymi wymaga zastosowania rozwiązań, które nie tylko redukują objętość odpadów, ale również poprawiają ich higieniczne przetwarzanie, co jest kluczowe dla zachowania standardów HACCP. Warto więc zrozumieć, że każda z wymienionych odpowiedzi, choć może być użyteczna w konkretnych aspektach oczyszczania, nie spełnia kompleksowych wymagań skutecznego zarządzania odpadami organicznymi, co czyni młynki do odpadów organicznych najlepszym rozwiązaniem w tym kontekście.

Pytanie 26

Jakie rękawice powinien nosić kucharz, aby uniknąć wyślizgnięcia się żywej ryby z rąk podczas wstępnej obróbki?

A. Skórzane

B. Bawełniane

C. Gumowe

D. Foliowe

Bawełniane rękawice są najlepszym wyborem dla kucharzy zajmujących się obróbką żywej ryby, ponieważ zapewniają odpowiednią przyczepność, co jest kluczowe w zapobieganiu wyślizgnięciu się ryby z rąk. Bawełna jest materiałem, który dobrze wchłania wilgoć, co zwiększa komfort pracy i redukuje ryzyko poślizgnięcia się. Dodatkowo, bawełniane rękawice są zazwyczaj łatwe do czyszczenia i z reguły można je prać, co zwiększa ich trwałość i higienę. W kontekście standardów bezpieczeństwa żywności, stosowanie rękawic zapewnia, że ręce kucharza są chronione przed bakteriami oraz zanieczyszczeniami, a także że żywność nie jest kontaminowana. W przemyśle kulinarnym często stosuje się bawełniane rękawice, zwłaszcza przy pracy z rybami oraz innymi delikatnymi produktami, aby umożliwić precyzyjną obróbkę, a jednocześnie zachować odpowiednie standardy sanitarno-epidemiologiczne.

Pytanie 27

Do serwowania sufletu nie zaleca się używania

A. żaroodpornych kokilek

B. deserowych talerzyków

C. porcelanowych pucharków

D. szklanych kieliszków

Podawanie sufletu w kokilkach czy pucharkach porcelanowych to coś, co może się wydawać sensowne, ale ma swoje wady. Kokilki żaroodporne są naprawdę idealne do sufletów, ponieważ mają dobrą wysokość i pojemność – dzięki temu masa może swobodnie rosnąć. Równomierne nadawanie ciepła podczas pieczenia jest kluczowe, żeby suflet był lekki i puszysty. Pucharki porcelanowe, mimo że ładnie wyglądają, też spełniają wymagania, ale talerzyki deserowe? No tutaj już bym uważał. Często są zbyt płaskie i ta ich duża powierzchnia nie sprzyja dobremu pieczeniu. Potem suflet może szybko wystygnąć. Kiedy ktoś decyduje się na takie naczynia, to może nie zdaje sobie sprawy, że to może prowadzić do opadania sufletu przez nieodpowiednie rozkładanie ciepła. Dlatego dobrze jest znać właściwości naczyń, żeby obiecać sobie pyszne efekty w kuchni.

Pytanie 28

Pracownik branży gastronomicznej doznał porażenia prądem. Co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. przeprowadzić sztuczne oddychanie

B. odłączyć poszkodowanego od źródła prądu

C. zadzwonić po karetkę pogotowia

D. wykonać masaż serca

W sytuacji porażenia prądem elektrycznym, pierwszym i najważniejszym krokiem jest odłączenie osoby poszkodowanej od źródła prądu. Bezpośrednie działanie w tej kwestii jest kluczowe, ponieważ prąd elektryczny może powodować poważne obrażenia, a kontynuowanie kontaktu z prądem zwiększa ryzyko uszkodzenia serca i innych narządów. W praktyce, jeśli to możliwe, należy natychmiast wyłączyć zasilanie lub odłączyć urządzenie, które spowodowało porażenie. Jeżeli to nie jest możliwe, należy użyć przedmiotów izolujących, takich jak drewniana lub plastikowa deska, aby oddzielić poszkodowanego od źródła prądu. Po zapewnieniu bezpieczeństwa, kolejnym krokiem jest wezwanie pogotowia ratunkowego oraz wykonanie podstawowych czynności resuscytacyjnych, jeśli osoba jest nieprzytomna. Według standardów pierwszej pomocy, kluczowe jest działanie w sposób szybki i zdecydowany, aby zminimalizować ryzyko długoterminowych skutków zdrowotnych.

Pytanie 29

Jakie produkty można uznać za o wysokim ryzyku mikrobiologicznym?

A. Dżemy z małą ilością cukru oraz twarde marmolady

B. Chleby pszenne i żytnie

C. Mięso oraz potrawy z surowego mięsa

D. Produkty suszone oraz liofilizowane

Dżemy niskosłodzone i marmolady twarde nie są klasyfikowane jako produkty wysokiego ryzyka mikrobiologicznego, ponieważ mają wysoką zawartość cukru, co ogranicza rozwój większości mikroorganizmów. Wysokie stężenie cukru działa jako naturalny środek konserwujący, zmniejszając aktywność wody, co sprawia, że bakterie i pleśnie mają trudności w rozwoju. Chociaż mogą występować pewne ryzyko, takie jak kontaminacja po produkcji, ogólnie dżemy są znacznie bezpieczniejsze niż surowe mięso. Suszone i liofilizowane produkty również mają niskie ryzyko mikrobiologiczne, ponieważ proces suszenia eliminuje większość mikroorganizmów. Pieczywo pszenne i żytnie, mimo że mogą być zainfekowane pleśnią, nie są tak ryzykowne jak produkty mięsne, ponieważ ryzyko związane z mikroorganizmami jest niższe, a ich przechowywanie w odpowiednich warunkach zmniejsza problem. Typowe błędy polegają na myśleniu, że wszystkie produkty spożywcze mają takie samo ryzyko mikrobiologiczne, co nie jest prawdą. Kluczowe jest zrozumienie, że różne grupy produktów wymagają różnych podejść do bezpieczeństwa żywności, a klasyfikacja ryzyka mikrobiologicznego jest oparta na wiedzy o patogenach, ich sposobach przenoszenia oraz odpowiednich metodach obróbki i przechowywania.

Pytanie 30

Deratyzację w lokalach gastronomicznych przeprowadza się w celu

A. dezynfekcji talerzy

B. likwidacji gryzoni

C. eliminacji insektów

D. wyjałowienia powierzchni roboczych

Deratyzacja w zakładach gastronomicznych jest kluczowym procesem mającym na celu eliminację gryzoni, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa żywności. Obecność gryzoni, takich jak szczury czy myszy, nie tylko zagraża jakości żywności, ale również może prowadzić do kontaminacji produktów, a w konsekwencji do zatruć pokarmowych. W ramach standardów higieny w gastronomii, takich jak HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), należy regularnie monitorować i kontrolować sytuację w zakresie obecności gryzoni. Można w tym celu stosować różnorodne metody, w tym pułapki, środki chemiczne oraz techniki zapobiegawcze, jak uszczelnianie pomieszczeń i ograniczanie dostępu do żywności. Przykładem zastosowania może być zarówno regularne przeprowadzanie inspekcji w celu wykrycia śladów obecności gryzoni, jak i edukacja pracowników na temat właściwych praktyk przechowywania żywności. Efektywna deratyzacja nie tylko wspiera zdrowie konsumentów, ale również zabezpiecza reputację zakładu gastronomicznego.

Pytanie 31

Przy przygotowywaniu jajka w koszulce, wskazane jest, aby na wrzącą wodę z octem wlać jajo z spodka i wyjmować je łyżką cedzakową wtedy, gdy

A. białko jest ścięte, a żółtko pozostaje płynne

B. zarówno białko, jak i żółtko są ścięte

C. żółtko jest ścięte, a białko jest płynne

D. zarówno białko, jak i żółtko są płynne

Odpowiedź, że białko jest ścięte, a żółtko płynne, jest prawidłowa, ponieważ to właśnie taki stan zapewnia idealną konsystencję jajka w koszulce. W momencie, gdy białko zostaje ścięte, tworzy delikatną, ale zwarta otoczkę wokół płynnego żółtka, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanego efektu. Aby osiągnąć taki rezultat, należy gotować jajo w wodzie z dodatkiem octu, który powoduje szybsze ścinanie białka. Praktycznie, powinno się obserwować, kiedy białko zaczyna robić się matowe i zwarta, co zazwyczaj zajmuje około 3-4 minut gotowania. Wyjmując jajo w tym stanie, żółtko pozostaje płynne, co daje doskonały efekt wizualny oraz smakowy na talerzu. Takie jajko może być doskonałym dodatkiem do sałatek, tostów czy innych dań, gdzie tekstura i smak żółtka mają kluczowe znaczenie. Warto pamiętać, że kontrola temperatury oraz czasu gotowania są istotne dla zachowania odpowiedniej konsystencji, a także dla zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 32

Podczas smażenia w głębokim tłuszczu na odzieży ochronnej pracownika pojawił się ogień. Jak należy postąpić, udzielając pierwszej pomocy poszkodowanemu, aby zgasić płomień?

A. gaśnicą śniegową

B. gaśnicą proszkową

C. kocem gaśniczym

D. zimną wodą

Użycie koca gaśniczego do ugaszenia płomienia odzieży ochronnej jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ koc gaśniczy jest zaprojektowany do tłumienia ognia poprzez odcięcie dostępu powietrza, co skutecznie gasi płomień. W przypadku odzieży na osobie, ważne jest, aby nie używać wody, ponieważ może to prowadzić do niebezpiecznego rozprzestrzenienia się ognia oraz poparzeń termicznych. Koc gaśniczy powinien być zawsze dostępny w miejscach narażonych na pożar, a jego stosowanie jest zgodne z przepisami BHP. W praktyce, w przypadku zapalenia odzieży, osoba postronna powinna jak najszybciej przykryć płonącą osobę kocem gaśniczym, starając się wytrzymać jak najdłużej, aby nie dopuścić do dalszego rozprzestrzenienia się ognia. Przykłady użycia koca gaśniczego można znaleźć w wielu zakładach pracy, gdzie stosowane są substancje łatwopalne, co czyni go niezbędnym elementem wyposażenia ochronnego. Dobrą praktyką jest regularne szkolenie pracowników w zakresie udzielania pierwszej pomocy w przypadku pożarów oraz znajomości procedur użycia koca gaśniczego.

Pytanie 33

Maksymalny czas na schłodzenie potraw stworzonych w technologii Cook-chill (gotuj i schłodź) wynosi do

A. 6 godz

B. 10 godz

C. 4 godz

D. 8 godz

Wybór odpowiedzi innej niż 4 godziny wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie zasad schładzania potraw w technologii Cook-chill. Odpowiedzi sugerujące dłuższe czasy schładzania, takie jak 6, 8 czy 10 godzin, mogą wynikać z przekonania, że dłuższe schładzanie zapewnia większe bezpieczeństwo żywności. Jest to jednak mylne podejście, gdyż dłuższy czas schładzania może prowadzić do wzrostu ryzyka rozwoju patogenów, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami bezpieczeństwa żywności. Temperatura w strefie niebezpiecznej, między 5 a 60°C, sprzyja szybkiemu rozwijaniu się bakterii, dlatego kluczowe jest, aby czas schładzania nie przekraczał 4 godzin. Z danych wynika, że przedłużony czas schładzania może prowadzić do pogorszenia jakości sensorycznej potraw, co ma negatywny wpływ na ich smak oraz aromat. W przemyśle gastronomicznym i cateringowym, stosowanie się do rygorystycznych norm dotyczących czasu schładzania jest niezbędne dla utrzymania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych dla konsumentów oraz narazić przedsiębiorstwo na konsekwencje prawne.

Pytanie 34

Co należy zrobić, gdy mocny środek dezynfekcyjny dostanie się do oka pracownika podczas prac porządkowych?

A. przemyć oko naparem rumianku

B. przemyć oko zimną bieżącą wodą

C. zakropić oko wodą utlenioną

D. zakropić do oka specjalistyczne krople

Przemywanie oka zimną bieżącą wodą jest najskuteczniejszą i zalecaną metodą udzielania pierwszej pomocy w przypadku kontaktu z substancjami drażniącymi, takimi jak silne środki dezynfekcyjne. Woda pomaga wypłukać substancję chemiczną, minimalizując jej działanie na tkanki oka i zmniejszając ryzyko poważnych uszkodzeń. Ważne jest, aby proces ten był przeprowadzany przez co najmniej 15 minut, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (EU-OSHA). Użycie zimnej bieżącej wody jest szczególnie istotne, ponieważ może przynieść ulgę w przypadku podrażnienia, a także pomóc w obniżeniu stanu zapalnego. W praktyce, zaleca się, aby osoba udzielająca pomocy trzymała głowę poszkodowanego w pozycji, która umożliwi swobodne spływanie wody po oku, co zwiększa efektywność działania. Przemywanie oka wodą jest standardową procedurą w wielu zakładach pracy oraz instytucjach medycznych, co podkreśla znaczenie stosowania najbardziej sprawdzonych metod pierwszej pomocy.

Pytanie 35

Pracodawca jest zobowiązany do dostarczenia nieodpłatnie pracownikowi w jednostce gastronomicznej

A. zwrot wydatków na dojazd do pracy

B. odzieży oraz obuwia roboczego

C. posiłku w trakcie pracy

D. wczasów oraz rekreacji

Odpowiedź dotycząca odzieży i obuwia roboczego jest prawidłowa, ponieważ pracodawca w zakładzie gastronomicznym ma obowiązek zapewnić pracownikom odpowiednie środki ochrony osobistej, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy. Odzież robocza oraz obuwie powinny spełniać określone normy, aby chronić pracowników przed różnymi zagrożeniami, takimi jak poślizgnięcia, oparzenia czy kontakt z substancjami chemicznymi. Przykładowo, pracownicy kuchni mogą potrzebować fartuchów wykonanych z materiałów odpornych na wysokie temperatury oraz obuwia antypoślizgowego, co zmniejsza ryzyko wypadków. Zgodnie z przepisami, pracodawca powinien również prowadzić dokumentację dotyczącą szkoleń w zakresie użycia odzieży i obuwia roboczego, aby zapewnić, że pracownicy są świadomi odpowiednich standardów bezpieczeństwa. Warto również zauważyć, że brak zapewnienia odpowiednich środków ochrony osobistej może prowadzić do konsekwencji prawnych dla pracodawcy, w tym kar finansowych i roszczeń ze strony pracowników.

Pytanie 36

Jakie największe zagrożenie występuje dla kucharza przy nagłym odsłonięciu kociołków warzelnych?

A. poparzenie

B. zatrucie oparami

C. skaleczenie

D. omdlenie

Odpowiedzi takie jak 'skaleczenie', 'zatrucie oparami' oraz 'omdlenie' nie uwzględniają głównych zagrożeń związanych z otwieraniem kociołków warzelnych. Skaleczenie, choć rzeczywiście może mieć miejsce, jest zdecydowanie mniej prawdopodobne, gdyż otwarcie kociołka zazwyczaj nie związane jest z użyciem ostrych narzędzi. W kontekście warzenia, gdzie głównym zagrożeniem są gorące płyny, ryzyko skaleczenia nie jest priorytetowe. Zatrucie oparami może wystąpić, ale w przypadku kociołków warzelnych, które są odpowiednio wentylowane oraz monitorowane, to zagrożenie jest zredukowane. Właściwe praktyki obejmują zapewnienie odpowiedniej wentylacji oraz korzystanie z substancji chemicznych zgodnie z ich kartami charakterystyki. Omdlenie, chociaż teoretycznie możliwe, związane jest z innymi czynnikami, takimi jak stres lub zmęczenie, a nie bezpośrednio z nagłym otwarciem kociołków. Najważniejsze jest zrozumienie, że w kuchniach przemysłowych, gdzie bezpieczeństwo jest kluczowe, priorytetem jest ochrona przed najpowszechniejszymi zagrożeniami, a poparzenia są zdecydowanie najczęstszym przypadkiem, z jakim można się spotkać.

Pytanie 37

Jaka technika konserwacji zapewnia jedynie trzy dni świeżości mięsa do jedzenia?

A. Zamrażanie

B. Wędzenie

C. Liofilizacja

D. Marynowanie

Marynowanie to proces, który polega na zanurzeniu mięsa w roztworze soli, octu, przypraw i innych substancji, co ma na celu nie tylko poprawę smaku, ale także konserwację produktu. W wyniku tego procesu, mięso może zyskać jedynie krótkoterminową trwałość, zazwyczaj wynoszącą do trzech dni w warunkach chłodniczych. Zastosowanie marynat wpływa na pH oraz zawartość wody w mięsie, co w połączeniu z właściwościami konserwującymi soli i octu, ogranicza rozwój mikroorganizmów. W praktyce, marynowanie jest szeroko stosowane w gastronomii, zwłaszcza w przygotowywaniu potraw grillowanych i smażonych. Warto jednak pamiętać, że dłuższe przechowywanie marynowanego mięsa może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak nadmierne zmiękczenie lub zmiana smaku, dlatego zaleca się jego spożycie w krótkim czasie. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby zawsze trzymać marynowane mięso w lodówce i spożyć je w ciągu trzech dni, aby zapewnić bezpieczeństwo i jakość produktu.

Pytanie 38

Zalecana temperatura serwowania zimnych zup powinna być niższa niż

A. 26°C

B. 35°C

C. 65°C

D. 14°C

Podawanie zup w temperaturach takich jak 35°C, 26°C czy 65°C nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi chłodnych zup, co może prowadzić do nieprzyjemnych doświadczeń kulinarnych i problemów zdrowotnych. Temperatura 35°C, chociaż może wydawać się umiarkowana, jest nadal zbyt wysoka, aby zachować świeżość składników, zwłaszcza jeśli zawierają one surowe warzywa lub inne wrażliwe na temperaturę elementy. Zupy serwowane w tej temperaturze mogą tracić swoje właściwości organoleptyczne, a ich smak może być mniej intensywny. Z kolei temperatura 26°C również nie jest wystarczająco niska, co może prowadzić do szybszego rozwoju drobnoustrojów, a tym samym zwiększać ryzyko kontaminacji. Najwyższa z proponowanych temperatur, 65°C, jest zdecydowanie zbyt wysoka dla zup zimnych i w rzeczywistości kwalifikuje się jako temperatura podawania potraw gorących. Takie podejście jest sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa żywności, które zalecają, aby potrawy serwowane na zimno były utrzymywane w temperaturze poniżej 14°C, co jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka związanych z chorobami przenoszonymi przez żywność. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie kategorii potraw oraz niewłaściwe oceny wpływu temperatury na bezpieczeństwo i jakość żywności. Utrzymanie odpowiedniej temperatury podawania potraw jest istotnym elementem w gastronomii, a zrozumienie tych zasad pozwala na lepszą obsługę gości i wyższy standard wydawanych potraw.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Do składników ciasta biszkoptowego należą jaja, mąka oraz

A. cukier

B. cukier i mleko

C. proszek do pieczenia i mleko

D. proszek do pieczenia

Odpowiedzi zawierające dodatkowe składniki, takie jak mleko, proszek do pieczenia, a także ich kombinacje, są nieprawidłowe w kontekście podstawowego przepisu na biszkopt. Mleko, choć może być używane w innych rodzajach ciast, nie jest koniecznym składnikiem biszkoptu, który opiera się na prostocie i lekkości. Dodanie mleka może zmienić konsystencję ciasta, sprawiając, że stanie się ono cięższe, co jest sprzeczne z ideą klasycznego biszkoptu. Proszek do pieczenia z kolei jest dodatkiem, który nie jest potrzebny w standardowym przepisie, gdyż biszkopt uzyskuje swoją objętość dzięki ubijaniu jajek. Błędne podejście do roli tych składników wynika często z nieporozumień co do technik wypieków. Wiele osób może mylić biszkopt z bardziej złożonymi ciastami, które wymagają użycia dodatkowych składników. Ważne jest, aby zrozumieć, że tradycyjny biszkopt polega na trzech kluczowych elementach: jajkach, mące i cukrze, a wszelkie inne dodatki mogą wpłynąć negatywnie na jego strukturę i smak. Stosowanie nieodpowiednich składników może prowadzić do nieprzewidywalnych wyników, co jest typowym błędem myślowym w pieczeniu, gdzie nadmiar kreatywności często przynosi niepożądane efekty.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej