Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 12:29
  • Data zakończenia: 30 maja 2025 12:48

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki
B. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku
C. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych
D. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej
W kontekście pytania należy zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są niepoprawne. Wyzwolenie błysku wszystkich lamp błyskowych jednocześnie nie jest związane z czasem synchronizacji migawki, lecz z rodzajem lampy błyskowej oraz sposobem jej podłączenia. Synchronizacja dotyczy jedynie momentu, w którym migawka jest otwarta, a lampa błyskowa emituje światło, co niekoniecznie wiąże się z jednoczesnym wyzwoleniem wszystkich źródeł światła. Czas naświetlania, który pozwala na naładowanie lampy błyskowej, również nie jest adekwatny w kontekście synchronizacji, ponieważ naładowanie lampy nie wpływa na fizyczne otwarcie migawki. Ostatnia koncepcja, mówiąca o czasie naświetlania trwającym tyle, ile czas trwania błysku, jest myląca. Błysk lampy jest zjawiskiem krótkotrwałym, jednak czas naświetlania migawki musi być dostosowany do momentu, w którym migawka jest całkowicie otwarta. Używając niewłaściwych definicji, można wprowadzić się w błąd, co prowadzi do nieprawidłowych wyników w praktyce fotograficznej. Kluczowe jest zrozumienie, że poprawne użycie czasu synchronizacji jest fundamentalne dla uzyskania właściwych efektów świetlnych i uchwycenia detali w fotografii, zwłaszcza w warunkach dynamicznych.
Pytanie 2

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. stożkowego tubusu
B. lampy z wrotami
C. transparentnych parasolek
D. srebrnej blendy
Parasolki transparentne są idealnym narzędziem do tworzenia światła rozproszonego, co jest kluczowe w przypadku fotografii portretowej rodzinnej. Dzięki swojej konstrukcji, parasolki te rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie łagodnych cieni i naturalnych tonów skóry, co jest istotne przy fotografowaniu większej grupy osób. W praktyce, gdy używamy parasolek transparentnych, światło jest równomiernie rozprowadzane na wszystkich osobach w kadrze, co eliminuje ryzyko, że jedna osoba będzie oświetlona zbyt mocno, podczas gdy inna pozostanie w cieniu. Zastosowanie tego rodzaju oświetlenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, gdzie naturalność i harmonia tonalna są priorytetowe. Efekty uzyskane przy użyciu parasolek transparentnych są często stosowane w sesjach zdjęciowych rodzinnych, które mają na celu uchwycenie autentycznych emocji i interakcji między członkami rodziny. Takie podejście sprawia, że zdjęcia są bardziej przyjemne dla oka oraz lepiej oddają charakter relacji między osobami.
Pytanie 3

Podczas robienia zdjęcia w amerykańskim ujęciu, trzeba skadrować postać modela na wysokości jego

A. stóp
B. kolan
C. ramion
D. klatki piersiowej
Wybór kolan jako punktu kadrowania w planie amerykańskim jest zgodny z zasadami kompozycji w fotografii, które nakazują umieszczanie głównych elementów na linii, która jest naturalnie atrakcyjna dla oka. Plan amerykański, znany również jako plan do kolan, ma na celu ukazanie postaci modela w sposób, który zachowuje równowagę pomiędzy jego sylwetką a otoczeniem. Skadrowanie na wysokości kolan pozwala na uwypuklenie detali odzieży oraz dynamiki postawy, co jest kluczowe w modzie oraz portrecie. W praktyce, stosując ten kadr, możemy również lepiej uchwycić gesty i ruchy, co dodaje dynamiki do ujęcia. Przykładowo, w sesjach modowych, gdzie istotne są zarówno detale stylizacji, jak i naturalne zachowanie modela, plan amerykański umożliwia głębsze zaangażowanie widza w przedstawianą narrację wizualną. Takie podejście jest zgodne z szeroko akceptowanymi standardami w branży fotograficznej.
Pytanie 4

Jaki format pliku graficznego powinien być wybrany, aby zrealizować kompresję bezstratną?

A. JPEG
B. TIFF
C. AI
D. CDR
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym wyborem do przeprowadzania bezstratnej kompresji zdjęć, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu bez utraty danych. TIFF obsługuje różne metody kompresji, w tym LZW, która jest algorytmem bezstratnym. Dzięki temu użytkownicy mogą zapisać obrazy w najwyższej możliwej jakości, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach fotograficznych i graficznych, takich jak druk czy archiwizacja. Format TIFF jest szczególnie ceniony w branży wydawniczej oraz przez fotografów, którzy potrzebują zachować każdy detal swoich prac. Warto również zauważyć, że TIFF jest szeroko wspierany przez wiele programów graficznych, co czyni go bardzo uniwersalnym wyborem. Dodatkowo, TIFF pozwala na przechowywanie dodatkowych informacji o obrazie, takich jak metadane, co może być przydatne w procesie edycji i organizacji zdjęć. W praktyce, zapisując zdjęcia w formacie TIFF, użytkownik ma pewność, że jakość obrazu pozostanie nienaruszona, nawet po wielokrotnym otwieraniu i edytowaniu plików.
Pytanie 5

Dalmierz zamontowany w aparacie fotograficznym pozwala na ustalenie odległości

A. hiperfokalnej
B. obrazowej
C. przedmiotowej
D. ogniskowej
Wybór odpowiedzi nieprawidłowej odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania dalmierza w aparacie fotograficznym. Ogniskowa odnosi się do odległości między soczewkami obiektywu a matrycą aparatu, co jest istotne dla określenia powiększenia obrazu, ale nie ma bezpośredniego związku z pomiarem odległości do obiektu. W kontekście aparatu fotograficznego nie jest to termin, który można by używać do opisu funkcji dalmierza. Hiperfokalna odległość odnosi się do szczególnego ustawienia ostrości, które pozwala na uzyskanie maksymalnej głębi ostrości w obrazach; jednak dalmierze nie mierzą tej odległości bezpośrednio, a ich rola ogranicza się do pomiaru odległości do obiektu. Odległość obrazowa, która dotyczy miejsca, w którym obraz uformowany przez obiektyw pada na matrycę, również nie jest związana z bezpośrednim pomiarem odległości do fotografowanego przedmiotu. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień w zakresie podstawowych terminów i funkcji używanych w fotografii, co może prowadzić do trudności w uzyskaniu pożądanych efektów w praktyce fotograficznej. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego posługiwania się aparatem i osiągania wysokiej jakości zdjęć.
Pytanie 6

Efekt mikrokontrastu w fotografii oznacza

A. niedoświetlenie najciemniejszych partii obrazu
B. odwzorowanie tonów pośrednich na fotografii
C. prześwietlenie najjaśniejszych partii obrazu
D. zdolność obiektywu do odwzorowania drobnych detali z zachowaniem kontrastu
Efekt mikrokontrastu w fotografii odnosi się do zdolności obiektywu do wiernego odwzorowania drobnych detali w obrazie, jednocześnie zachowując odpowiedni kontrast. Mikrokontrast to zjawisko, które dotyczy subtelnych różnic w luminancji, które są widoczne w małych, szczegółowych obszarach zdjęcia. Umożliwia to uzyskanie bardziej realistycznych i trójwymiarowych zdjęć. Przykładowo, w fotografii portretowej dobrze odwzorowany mikrokontrast może uwydatnić teksturę skóry oraz detale oczu, co sprawia, że zdjęcie staje się bardziej przyciągające. Podobnie, w fotografii krajobrazowej, obiektywy z wysokim mikrokontrastem mogą lepiej oddać detale w chmurach, liściach czy na powierzchni wody. Warto więc zwrócić uwagę na jakość obiektywu, a także na techniki takie jak odpowiednie ustawienia przysłony, które mogą wpłynąć na mikrokontrast. W standardach branżowych, osiągnięcie wysokiego mikrokontrastu jest jedną z kluczowych cech profesjonalnych obiektywów, co czyni je pożądanymi narzędziami dla fotografów.
Pytanie 7

W programie Adobe Photoshop do modyfikacji koloru tęczówek na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i kontrast
B. zaznaczenie i balans koloru
C. maska i skraplanie
D. zaznaczenie i rączka
Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.
Pytanie 8

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów
B. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów
C. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych
D. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym
Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.
Pytanie 9

Technika composite w fotografii portretowej polega na

A. łączeniu elementów z wielu różnych zdjęć w jeden spójny obraz
B. zastosowaniu kompozycji opartej na złotym podziale
C. wykonaniu portretu z minimalną głębią ostrości
D. wykorzystaniu tła kompozytowego typu greenscreen
Technika composite w fotografii portretowej polega na łączeniu różnych elementów z wielu zdjęć w jeden spójny obraz. Dzięki temu fotografowie mogą tworzyć złożone kompozycje, które nie byłyby możliwe do uchwycenia w jednym kadrze. Przykładem może być stworzenie portretu, w którym model jest umieszczony na tle, które zostało dodane cyfrowo. Tego rodzaju technika pozwala na dużą swobodę artystyczną oraz kreatywność w postprodukcji. W praktyce stosuje się ją często w reklamie i modzie, gdzie kluczowe jest, aby każdy element harmonijnie ze sobą współpracował, tworząc przekonujący i estetyczny obraz. Przy użyciu oprogramowania graficznego, takiego jak Adobe Photoshop, można precyzyjnie dobierać kolory, cienie i tekstury, co daje możliwość uzyskania bardzo realistycznych efektów. Takie podejście wymaga jednak znajomości nie tylko technik fotografowania, ale również umiejętności obróbki zdjęć, co jest kluczowe w dzisiejszej fotografii. Również ważne jest przestrzeganie zasad kompozycji, aby finalny obraz był czytelny i przyciągał uwagę odbiorcy.
Pytanie 10

Cecha aparatów bezlusterkowych, która pozwala zobaczyć efekt końcowy zdjęcia przed wykonaniem, to

A. funkcja podglądu histogramu RGB
B. system pomiaru ekspozycji TTL
C. zintegrowany moduł podglądu głębi ostrości DOF
D. elektroniczny wizjer z funkcją WYSIWYG (What You See Is What You Get)
Elektroniczny wizjer z funkcją WYSIWYG (What You See Is What You Get) to kluczowa cecha aparatów bezlusterkowych, która pozwala fotografowi zobaczyć dokładny efekt końcowy zdjęcia jeszcze przed wykonaniem fotografii. Ta technologia umożliwia podgląd wszystkich ustawień, takich jak ekspozycja, balans bieli, i efekty filtrów, co znacząco ułatwia proces twórczy. Dzięki temu użytkownik może wprowadzać korekty w czasie rzeczywistym, co jest niezwykle przydatne w dynamicznych warunkach, np. podczas fotografowania w trudnym oświetleniu. W praktyce, zastosowanie wizjera elektronicznego do podglądu zdjęcia przed jego wykonaniem pozwala uniknąć niepożądanych rezultatów i redukuje liczbę nieudanych ujęć. To również oszczędza czas, gdyż pozwala na szybsze dostosowanie ustawień do zamierzonego efektu. Warto dodać, że ta cecha jest standardem w nowoczesnych modelach aparatów, co świadczy o jej znaczeniu w branży fotograficznej.
Pytanie 11

Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około

A. 2800 K
B. 5500 K
C. 3200 K
D. 7500 K
Właściwa temperatura barwowa światła dziennego w południe wynosi około 5500 K. To temperatura, która odpowiada naturalnemu światłu słonecznemu w szczytowych godzinach dnia, kiedy słońce znajduje się wysoko na niebie. Światło o tej temperaturze barwowej ma neutralny kolor, co jest istotne w wielu zastosowaniach, na przykład w fotografii czy projektowaniu wnętrz. W kontekście standardów branżowych, takie oświetlenie jest uważane za idealne do oceny kolorów, ponieważ nie wprowadza zniekształceń, które mogą wystąpić przy użyciu źródeł światła o innych temperaturach barwowych. Przykładowo, w fotografii używa się filtrów, aby dostosować temperaturę barwową do 5500 K, co pozwala na wierne odwzorowanie kolorów. Ponadto, projektanci oświetlenia często dążą do uzyskania podobnych warunków świetlnych, aby stworzyć przyjemną atmosferę w przestrzeniach mieszkalnych i komercyjnych. Dlatego znajomość właściwej temperatury barwowej jest kluczowa w wielu dziedzinach, takich jak architektura, sztuka czy design.
Pytanie 12

Jakiego koloru tusz jest niezbędny do wykonania druku zdjęcia o parametrach C0 M150 Y0 K0?

A. Czarny
B. Żółty
C. Purpurowy
D. Turkusowy
Odpowiedzi, które wskazują na niebieskozielony, czarny lub żółty, są błędne z kilku powodów. Niebieskozielony, czyli kolor uzyskiwany z połączenia cyjanu i żółtego, nie odpowiada wartościom przedstawionym w pytaniu, które nie zawierają cyjanu oraz żółtego. Użycie niebieskozielonego w kontekście C0 M150 Y0 K0 jest konceptualnie mylne, ponieważ nie można go uzyskać bez obecności cyjanu. Czarny tusz (K) nie ma zastosowania w tej kombinacji, gdyż K0 oznacza brak czarnego, co sprawia, że wybór czarnego tuszu jest nieadekwatny do wymogu uzyskania purpurowego odcienia. Żółty z kolei, będący podstawowym kolorem w modelu CMYK, również nie może być użyty do uzyskania intensywnego purpurowego odcienia, ponieważ przy wartości Y0 jest całkowicie wyeliminowany. Te błędne koncepcje wynikają z niepełnego zrozumienia działania modelu kolorów CMYK oraz sposobu, w jaki różne kolory współdziałają ze sobą w procesie druku. Właściwe rozpoznawanie i interpretacja wartości CMYK to kluczowe umiejętności dla profesjonalistów w dziedzinie druku, które powinny być wspierane przez wiedzę na temat wpływu poszczególnych tuszy na końcowy rezultat wizualny. Stosowanie właściwych kombinacji tuszy jest niezbędne w celu uzyskania pożądanych efektów kolorystycznych, co również jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 13

Aby uzyskać odbitkę fotograficzną w ciemni, potrzebny jest

A. powiększalnik.
B. projektor.
C. skaner.
D. rzutnik.
Wykorzystanie projektora w kontekście odbitki fotograficznej jest niewłaściwe, ponieważ projektory są zaprojektowane do wyświetlania obrazów na powierzchniach płaskich, co nie odpowiada wymaganiom ciemni fotograficznej, gdzie konieczne jest precyzyjne odwzorowanie detali obrazu negatywu. Rzutniki również nie spełniają tych kryteriów, ponieważ ich głównym celem jest projekcja statycznych lub ruchomych obrazów na dużą odległość, co nie pozwala na osiągnięcie pożądanej jakości zdjęć. W swojej naturze są one przystosowane do zupełnie innych zastosowań, takich jak prezentacje czy wyświetlanie filmów. Skanery, z drugiej strony, służą do cyfrowego przetwarzania obrazów, co jest zupełnie inną techniką niż tradycyjne odbitki w ciemni. Skanowanie negatywów może być przydatne w procesie digitalizacji, ale nie zastąpi tradycyjnego podejścia do odbitek, które wymaga fizycznej interakcji ze światłoczułym papierem. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest kluczowe dla właściwego podejścia do fotografii analogowej i jej praktycznych zastosowań.
Pytanie 14

Efekt chromatic aberration (aberracja chromatyczna) na zdjęciach cyfrowych objawia się jako

A. ogólne zmniejszenie ostrości całego obrazu
B. zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru
C. zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO
D. kolorowe obwódki wzdłuż kontrastowych krawędzi
Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. Zmniejszenie ostrości całego obrazu nie jest charakterystycznym objawem aberracji chromatycznej, lecz może wynikać z innych problemów, takich jak niewłaściwe ustawienia ostrości czy nieodpowiednie warunki oświetleniowe. Ostry obraz jest kluczowy dla atrakcyjności zdjęć, więc ważne jest, aby nie mylić aberracji z innymi czynnikami wpływającymi na ostrość. Zwiększenie ziarnistości przy wysokich wartościach ISO to zjawisko związane z szumem cyfrowym, a nie aberracją chromatyczną. Ziarno to efekt działania sensora w trudnych warunkach oświetleniowych, a jego redukcja jest kwestią odpowiedniej konfiguracji aparatu i zastosowania technik postprodukcji, a nie problemu z optyką. Zniekształcenie geometryczne obiektów na brzegach kadru w rzeczywistości dotyczy aberracji sferycznej lub komatycznej, które są różnymi zjawiskami od aberracji chromatycznej, a związane są z błędami w konstrukcji obiektywu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej interpretacji jakości obrazu oraz skutecznego korzystania z technik fotograficznych. W praktyce, aby uniknąć mylenia tych zjawisk, warto zainwestować czas w naukę o optyce i jej wpływie na fotografię.
Pytanie 15

Aby odtworzyć uszkodzone zdjęcie, należy użyć komputera z programem do edycji grafiki?

A. wektorowej oraz skaner przestrzenny
B. rastrowej oraz skaner optyczny
C. wektorowej oraz ploter grawerujący
D. rastrowej oraz ploter laserowy
Wybór technologii do rekonstrukcji zdjęć jest bardzo ważny, ale błędne decyzje mogą prowadzić do kiepskich efektów. Na przykład, używanie oprogramowania wektorowego, jak Adobe Illustrator, do edycji grafiki rastrowej to spora pomyłka, bo takie programy są stworzone głównie do tworzenia ilustracji, a nie edytowania pikseli. Gdy mamy zniszczone zdjęcie, potrzebujemy dostępu do każdego piksela, a to już domena oprogramowania rastrowego. Też wybór plotera grawerującego może być mylący, bo to narzędzie raczej służy do cięcia lub grawerowania materiałów, a nie odbudowy zdjęć. Często zdarza się mylić różne rodzaje oprogramowania i technologii, co prowadzi do złego dopasowania narzędzi do zadania. Przy rekonstrukcji musisz zrozumieć, jakie narzędzia są naprawdę potrzebne i jakie mają funkcje, bo proces jest bardziej skomplikowany. Pamiętaj, że to wymaga przemyślanej kombinacji sprzętu i oprogramowania, żeby osiągnąć jak najlepszy efekt.
Pytanie 16

Jakie polecenie powinno zostać użyte w programie Photoshop, aby uzyskać efekt wyostrzenia cyfrowego obrazu?

A. Krzywe
B. Poziomy
C. Warstwy
D. Filtry
Wybór innych opcji, takich jak 'Warstwy', 'Krzywe' lub 'Poziomy', nie jest odpowiedni w kontekście uzyskiwania efektu wyostrzania obrazu. Warstwy w Photoshopie są narzędziem do organizacji elementów graficznych, co pozwala na edytowanie ich niezależnie od siebie. Choć warstwy są niezbędne w zaawansowanej edycji, same w sobie nie służą do wyostrzania. Krzywe, z drugiej strony, to narzędzie do precyzyjnej kontroli nad jasnością i kontrastem obrazu, pozwalające na modyfikację tonalności, a nie ostrości. Użycie krzywych w celu wyostrzania obrazu jest mylne, ponieważ skupia się na odcieniach, a nie na szczegółach. Podobnie jest z poziomami, które służą do regulacji zakresu tonalnego obrazu. Chociaż mogą one pośrednio wpłynąć na postrzeganą ostrość poprzez poprawę kontrastu, nie są narzędziem, które bezpośrednio wzmocni detale. W rzeczywistości, typowym błędem jest mylenie ogólnych technik edycyjnych z konkretnymi efektami, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania narzędzi dostępnych w programie. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z narzędzi w Photoshopie jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości edycji.
Pytanie 17

Obiektyw w aparacie fotograficznym o wymiarach kadru 24 x 36 mm, który oferuje kąt widzenia zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka, posiada ogniskową

A. 50 mm
B. 28 mm
C. 20 mm
D. 35 mm
Ogniskowa obiektywu 50 mm w aparacie fotograficznym o formacie kadru 24 x 36 mm (pełnoklatkowym) jest klasycznie uważana za ogniskową, która najbardziej zbliża się do kąta widzenia ludzkiego oka. Kąt widzenia ludzkiego oka wynosi około 46 stopni w poziomie, co odpowiada obiektywowi o ogniskowej 50 mm w formacie pełnoklatkowym. Taki obiektyw doskonale sprawdza się w różnych zastosowaniach, od portretów po zdjęcia uliczne, ponieważ oferuje naturalny, niewymuszony wygląd obrazu, co jest cenione przez fotografów. W praktyce, w przypadku portretów, obiektyw ten pozwala na uzyskanie przyjemnego rozmycia tła (bokeh), co podkreśla temat zdjęcia. Dodatkowo, obiektywy o tej ogniskowej są często wykorzystywane w różnych stylach fotografii, a ich uniwersalność czyni je podstawowym narzędziem w arsenale każdego fotografa.
Pytanie 18

Przedstawione zdjęcie wykonano aparatem fotograficznym z obiektywem

Ilustracja do pytania
A. szerokokątnym.
B. długoogniskowym.
C. rybie oko.
D. makro.
Obiektyw długoogniskowy chyba nie jest najlepszym wyborem, jak widać na zdjęciu. Te obiektywy, które są do rejestrowania szczegółów z większej odległości, nie nadają się za bardzo do fotografii krajobrazowej czy architektonicznej, gdzie ważne jest, żeby złapać szerszy kontekst. Standardowo mają ogniskowe powyżej 70 mm, co ogranicza pole widzenia i można przez to nie zauważyć istotnych elementów. A obiektywy makro? One są stworzone do pracy z małymi obiektami, a nie do szerokiego widoku na osiedle, bo ich zadaniem jest uchwycenie detali z bliska. Z tymi obiektywami też jest tak, że uchwycenie skali 1:1 to raczej nic dla tej sytuacji. Z kolei obiektywy rybie oko, chociaż rejestrują szerokie kąty, to potrafią zniekształcić obraz, co w tym przypadku nie sprawdzi się. Zniekształcenia znane jako efekt rybiego oka naprawdę mogą sprawić, że zdjęcia wyglądają dziwnie, a nie o to przecież chodzi. W wyborze obiektywu ważne jest, żeby dobrze zrozumieć ich właściwości, żeby uniknąć nieporozumień przy interpretacji zdjęć.
Pytanie 19

Jakie aplikacje pozwalają na edytowanie pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom
B. Adobe Photoshop i CorelDRAW
C. Adobe Illustrator i GIMP
D. Adobe Flash i Adobe InDesign
Wiele osób może pomylić programy przeznaczone do edycji grafiki wektorowej lub multimediów z aplikacjami do obróbki zdjęć w formacie RAW. Adobe Flash, na przykład, jest narzędziem do tworzenia animacji i interaktywnych aplikacji internetowych, co nie ma związku z edycją zdjęć, a jego zastosowania są zupełnie inne. Adobe InDesign z kolei jest programem do składu tekstu i DTP, który również nie wspiera edycji surowych plików graficznych. Adobe Illustrator, podobnie jak CorelDRAW, to programy skoncentrowane na grafice wektorowej, a nie bitmapowej, co oznacza, że nie są one zaprojektowane do pracy z formatami RAW. Używanie tych programów do edycji zdjęć w formacie RAW może prowadzić do wielu problemów, jak na przykład utrata jakości obrazu oraz ograniczone możliwości edycyjne. Często użytkownicy nie zdają sobie sprawy, że format RAW wymaga specjalistycznych narzędzi, które umożliwiają manipulację danymi obrazu bez degradacji jakości. Dlatego ważne jest, aby zaznajomić się z odpowiednimi aplikacjami, które obsługują ten format, aby uzyskać pożądane rezultaty w procesie edycji zdjęć.
Pytanie 20

Podczas pracy na planie zdjęciowym z lampami błyskowymi w studiu należy mieć na uwadze, aby czas otwarcia migawki szczelinowej był nie mniejszy niż

A. 1/1000 s
B. 1/60 s
C. 1/125 s
D. 1/30 s
Odpowiedź 1/125 s jest poprawna, ponieważ czas otwarcia migawki szczelinowej w fotografii studyjnej powinien być dostosowany do czasu trwania błysku lampy błyskowej. Lampy studyjne zazwyczaj emitują błysk o czasie trwania od 1/1000 do 1/20000 sekundy, co wymaga, aby czas otwarcia migawki był wystarczająco długi, aby zarejestrować pełny błysk światła. Jeśli czas otwarcia migawki jest krótszy niż czas trwania błysku, może wystąpić efekt niedoświetlenia lub częściowego oświetlenia obrazu, co prowadzi do niepożądanych efektów wizualnych. Ustalając czas otwarcia migawki na 1/125 s, zapewniamy, że migawka jest otwarta wystarczająco długo, aby uchwycić całkowitą moc błysku lampy, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć. W praktyce oznacza to lepsze odwzorowanie kolorów, detali i kontrastów, a także pozwala na uzyskanie ostrego, klarownego obrazu. Stosowanie się do tych zasad jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii studyjnej, gdzie precyzja i kontrola nad oświetleniem są niezbędne dla profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 21

Aby skopiować obraz kolorowy techniką subtraktywną, należy użyć powiększalnika z głowicą

A. filtracyjną
B. aktyniczną
C. z oświetleniem punktowym
D. kondensorową
Jak wybierzesz zły typ powiększalnika, to mogą wyniknąć spore problemy z kolorowymi reprodukcjami. Na przykład, powiększalnik światła punktowego, który nie rozprasza światła, może naświetlać papier nierównomiernie. A to z pewnością wpłynie na jakość odbitek. Podobnie, powiększalnik aktyniczny jest przeznaczony głównie do czarno-białych zdjęć, więc w technice subtraktywnej nie zagra. Jego konstrukcja i źródło światła do końca nie wspierają odejmowania kolorów. Z drugiej strony, powiększalnik kondensorowy nadaje się do czarno-białych odbitek, ale nie jest najlepszym wyborem do kolorów, bo nie ma takiej elastyczności w korekcji kolorów jak głowica filtracyjna. Często błędnie myśli się, że powiększalniki można stosować zamiennie, ale to jest daleko od prawdziwych zasad w fotografii. W kontekście druku fotograficznego kluczowe jest rozumienie, jak różne źródła światła wpływają na naświetlanie i jakie cechy powinien mieć sprzęt, żeby dobrze odwzorować kolory.
Pytanie 22

Aby zrealizować w programie Adobe Photoshop kompozycję fotograficzną z wielu obrazów, należy zastosować

A. narzędzia do korekcji oraz grupy warstw
B. narzędzia selekcji, kopiowania oraz maski warstw
C. style warstw oraz tryby mieszania
D. filtry artystyczne i warstwy dopasowujące
Odpowiedź 'narzędzia do selekcji, kopiowania i maski warstw' jest prawidłowa, ponieważ te funkcjonalności są kluczowe dla efektywnego tworzenia fotomontaży w Adobe Photoshop. Narzędzia do selekcji pozwalają na precyzyjne wybieranie obszarów obrazów, które chcemy wykorzystać. Można używać takich narzędzi jak Lasso, Marquee czy Quick Selection, aby oddzielić interesujące nas elementy od tła. Po wybraniu elementów, wykorzystanie funkcji kopiowania umożliwia przeniesienie ich do nowej warstwy, co jest niezbędne do dalszej edycji. Maski warstw stanowią natomiast potężne narzędzie do zarządzania widocznością poszczególnych obszarów warstwy, co pozwala na płynne łączenie różnych obrazów oraz dodawanie efektów bez trwałej modyfikacji oryginalnych warstw. W praktyce, używając kombinacji tych narzędzi, możemy tworzyć złożone kompozycje, które są nie tylko estetyczne, ale także technicznie poprawne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej. Dzięki tym technikom możemy również przeprowadzać dalsze korekty kolorystyczne i stylizacyjne, co zwiększa elastyczność naszego projektu.
Pytanie 23

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze
B. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym
C. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi
D. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku
Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesu soft proofing. Na przykład drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym nie jest tym samym, co symulacja na ekranie. Takie podejście, choć użyteczne w niektórych kontekstach, nie pozwala na ocenę rzeczywistego wyglądu obrazu w warunkach cyfrowych. Drukowanie próbek wymaga fizycznych materiałów oraz czasu, a także może wiązać się z dodatkowymi kosztami, co czyni je mniej efektywnym w ocenie kolorów. Proces wstępnej obróbki zdjęć przed ich prezentacją klientowi również nie odnosi się do soft proofing, jako że nie dotyczy on symulacji wydruku, lecz raczej edycji zdjęć. Z kolei tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze może wprowadzać w błąd, ponieważ różnica w gramaturze papieru może wpływać na końcowy efekt wizualny, a tym samym nie oddaje rzeczywistego wyglądu zamierzonego wydruku. Tego typu podejścia mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia klientów, ponieważ nie spełniają oczekiwań co do jakości i koloru wydruków. Kluczowe jest zrozumienie, że soft proofing opiera się na dokładnej symulacji i ocenie efektu końcowego w przestrzeni cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie grafiki i druku.
Pytanie 24

Do wykonania profesjonalnego retuszu portretowego najważniejszą techniką jest

A. filtr wyostrzający
B. separacja częstotliwości
C. wyrównanie histogramu
D. konwersja do skali szarości
Wyrównanie histogramu, filtr wyostrzający oraz konwersja do skali szarości to techniki, które, choć istotne w obróbce zdjęć, nie są podstawowymi metodami w kontekście profesjonalnego retuszu portretowego. Wyrównanie histogramu jest procesem, który ma na celu poprawienie kontrastu i dynamiki kolorów w obrazie. Dzięki temu zdjęcie może wyglądać bardziej żywo, ale nie rozwiązuje problemów związanych z niedoskonałościami skóry, które są kluczowe w retuszu portretowym. Z kolei użycie filtra wyostrzającego poprawia szczegółowość obrazu, ale może prowadzić do nienaturalnych efektów, zwłaszcza w obszarach, gdzie są drobne szczegóły, jak zmarszczki czy pory. W wielu przypadkach zbyt mocne wyostrzenie może podkreślić błędy, zamiast je zamaskować. Konwersja do skali szarości z kolei, choć może być estetyczna w pewnych kontekstach, całkowicie eliminuje kolor, co w przypadku portretów, gdzie naturalne odcienie skóry są kluczowe, jest absolutnie nieodpowiednie. Te techniki mogą być używane, ale w kontekście retuszu portretowego nie zastępują one umiejętności separacji częstotliwości, która oferuje znacznie większą elastyczność i kontrolę nad końcowym efektem. Zrozumienie, kiedy i jak stosować te różne techniki, jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości retuszu, a poleganie na nich bez znajomości ich ograniczeń prowadzi do typowych błędów w obróbce zdjęć.
Pytanie 25

Zrealizowano fotografie aparatami z matrycami FF oraz APS-C, wykorzystując identyczny obiektyw o stałej jasności 2.8 i ogniskowej 50 mm. W jakich okolicznościach osiągnięto najmniejszą głębię ostrości, jeśli kadr pozostawał niezmienny podczas robienia zdjęć?

A. Przysłona 2.8 i matryca FF
B. Przysłona 4.0 i matryca APS-C
C. Przysłona 4.0 i matryca FF
D. Przysłona 2.8 i matryca APS-C
Wybór przysłony 2.8 i matrycy APS-C nie prowadzi do najmniejszej głębi ostrości, ponieważ matryca APS-C, będąca mniejszą w porównaniu do FF, posiada większą głębię ostrości przy tych samych parametrach ekspozycji. Użytkownicy, którzy sądzą, że przysłona jest jedynym czynnikiem wpływającym na głębię ostrości, często pomijają znaczenie formatu matrycy. Przy tej samej ogniskowej i przysłonie, mniejszy sensor w APS-C zamieszcza większą ilość obszaru w ostrości, co jest niekorzystne, jeśli celem jest uzyskanie efektu „rozmytego tła”. Z kolei przysłona 4.0, niezależnie od użytej matrycy, zawsze zwiększy głębię ostrości w porównaniu do f/2.8, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. W praktyce często dochodzi do nieporozumień dotyczących wpływu ogniskowej na głębię ostrości; użytkownicy mogą błędnie zakładać, że obiektywy o krótszej ogniskowej będą generować mniejsze wartości głębi ostrości, co jest nieprawdą, ponieważ to nie tylko ogniskowa, ale również wielkość matrycy oraz przysłona mają kluczowe znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiednich ustawień aparatu oraz zrozumienie zasad działania głębi ostrości są fundamentalne dla każdego fotografa, aby skutecznie realizować zamierzone efekty wizualne.
Pytanie 26

Jakie zadanie wiąże się z przygotowaniem fotografii do druku?

A. Wybór trybu koloru indeksowanego oraz rozdzielczości 72 ppi
B. Dostosowanie rozmiaru obrazu cyfrowego do formatu papieru fotograficznego
C. Redukcja głębi bitowej obrazu cyfrowego oraz zarchiwizowanie pliku graficznego z użyciem algorytmu kompresji stratnej
D. Konfiguracja trybu kwadrychromii
Ustawienie trybu kwadrychromii, koloru indeksowanego oraz zmniejszenie głębi bitowej obrazu to działania, które, choć mają znaczenie w szerokim kontekście przetwarzania obrazów, nie są kluczowe dla przygotowania zdjęcia do druku. Tryb kwadrychromii, który obejmuje cztery podstawowe kolory (cyjan, magenta, żółty i czarny), jest standardem w druku offsetowym, ale jego ustawienie nie ma wpływu na wielkość obrazu ani na poprawne dostosowanie go do papieru. Z kolei tryb koloru indeksowanego jest stosowany głównie w kontekście ograniczania liczby kolorów, co może być przydatne w przypadku grafiki komputerowej, ale nie w druku zdjęć, które wymagają pełnej gamy kolorów. Zmniejszenie głębi bitowej obrazu oraz kompresja stratna mogą prowadzić do utraty szczegółów i jakości obrazu, co jest niepożądane w kontekście druku. Typowym błędem jest mylenie różnych etapów obróbki zdjęć i zakładanie, że wszystkie techniki są równo istotne. Kluczowe w procesie przygotowania do druku jest zrozumienie, że każdy z tych kroków ma swoje miejsce, ale ich znaczenie różni się w zależności od celu, jakim jest wydruk. Przygotowanie zdjęcia do druku wymaga zatem przede wszystkim prawidłowego dopasowania wymiarów i rozdzielczości, aby zapewnić estetyczny i profesjonalny efekt końcowy.
Pytanie 27

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest wykorzystywane do przywracania brakujących fragmentów podczas rekonstrukcji zniszczonych zdjęć?

A. Lasso
B. Stempel
C. Gąbka
D. Różdżka
Stempel to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które jest kluczowe w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów. Jego główną funkcją jest kopiowanie pikseli z jednego fragmentu obrazu i wklejanie ich w innym miejscu, co umożliwia precyzyjne uzupełnienie brakujących elementów. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, a także twardość i krycie, co zwiększa elastyczność narzędzia. Przykładowo, w przypadku zniszczonego zdjęcia, można użyć stempla, aby skopiować fragment zdrowego obszaru i nałożyć go na uszkodzony, co przywraca spójność wizualną. Zgodnie z dobrymi praktykami w retuszu zdjęć, istotne jest, aby stosować różne źródła do stemplowania, aby uniknąć powtarzających się wzorów, co mogłoby zdradzić zastosowanie narzędzia. Warto również zwrócić uwagę na technikę pracy na nowej warstwie, co pozwala na łatwe wprowadzenie poprawek, co jest standardem w profesjonalnym edytowaniu obrazów.
Pytanie 28

W cyfrowej postprodukcji obrazu technika przechowywania dużych bibliotek zdjęć zwana smart previews pozwala na

A. jednoczesną synchronizację edycji na wielu urządzeniach
B. automatyczne katalogowanie zdjęć według rozpoznanych obiektów
C. edycję mniejszych wersji proxy zdjęć bez konieczności dostępu do oryginalnych plików
D. kompresję plików RAW bez utraty możliwości edycji
Odpowiedzi, które wskazują na automatyczne katalogowanie zdjęć według rozpoznanych obiektów, jednoczesną synchronizację edycji na wielu urządzeniach czy kompresję plików RAW bez utraty możliwości edycji, wprowadzają w błąd, ponieważ nie odnoszą się do istoty technologii smart previews. Automatyczne katalogowanie zdjęć należy do innego obszaru technologii, często związane z algorytmami sztucznej inteligencji, które skanują obrazy i klasyfikują je na podstawie zawartych w nich obiektów. Tego rodzaju funkcje są niezwykle przydatne, ale nie mają bezpośredniego związku z edycją proxy. Synchronizacja edycji na wielu urządzeniach to kolejny temat, który dotyczy platform, a nie samej techniki smart previews, która raczej koncentruje się na lokalnej edycji plików. Co do kompresji plików RAW, smart previews nie mają na celu zmiany formatu oryginalnych plików, a raczej umożliwiają pracę na ich mniejszych wersjach, co nie wpływa na jakość edytowanych zdjęć. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do nieporozumień dotyczących tego, jak działają nowoczesne technologie w postprodukcji. Kluczowe jest zrozumienie, że smart previews służą jako narzędzie wspierające efektywność, a nie jako mechanizm do katalogowania czy synchronizacji.
Pytanie 29

Wskaż oprogramowanie służące do organizowania albumów zdjęciowych?

A. Adobe Reader
B. Adobe Lightroom
C. Adobe Ilustrator
D. Adobe Photoshop
Adobe Photoshop oraz Adobe Illustrator są programami z rodziny Adobe, jednak ich główne przeznaczenie różni się znacznie od funkcji oferowanych przez Adobe Lightroom. Photoshop jest potężnym narzędziem do edycji grafiki rastrowej, które pozwala na retuszowanie zdjęć, tworzenie skomplikowanych kompozycji oraz dodawanie efektów wizualnych. Mimo że można w nim zarządzać zdjęciami, jego użycie jako katalogu zdjęć nie jest praktyczne, ponieważ nie posiada usprawnień do organizacji i przeszukiwania dużych zbiorów zdjęć. Podobnie, Illustrator jest programem do tworzenia grafiki wektorowej, co czyni go odpowiednim do projektowania logo, ilustracji i innych elementów wizualnych, ale nie jest przeznaczony do katalogowania zdjęć. Użytkownicy mogą mylić te programy z Lightroomem, sądząc, że wszystkie aplikacje Adobe są równorzędne w kontekście edycji zdjęć, co jest błędnym podejściem. Wybór niewłaściwego oprogramowania może prowadzić do znacznych trudności w zarządzaniu zdjęciami oraz utraty cennych informacji o projektach. Adobe Reader z kolei jest narzędziem do przeglądania plików PDF, które nie ma żadnych funkcji związanych z edycją czy katalogowaniem zdjęć. Pominięcie Lightroomu w takim kontekście wskazuje na brak zrozumienia specyfiki narzędzi dostosowanych do różnych potrzeb w branży kreatywnej.
Pytanie 30

Jakie jest pole widzenia obiektywu standardowego w fotografii analogowej?

A. 62°
B. 28°
C. 47°
D. 18°
Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne kąty widzenia, które nie odpowiadają standardowym wartościom dla obiektywów. Kąt 28° jest typowy dla obiektywów szerokokątnych, które oferują szersze pole widzenia, co może skutkować zniekształceniem perspektywy, np. w fotografii architektury. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego wymaga umiejętności w zakresie kompozycji, ponieważ łatwo jest wprowadzić zniekształcenia, zwłaszcza przy krawędziach kadru. Kąt 62° natomiast odpowiada obiektywom o ogniskowej nieco dłuższej, co zmienia sposób postrzegania głębi i proporcji w zdjęciach, czyniąc je mniej naturalnymi w odbiorze. Z kolei 18° to wartość charakterystyczna dla obiektywów rybiego oka, które wprowadzają ekstremalne zniekształcenia, a ich zastosowanie wymaga zaawansowanego podejścia do kompozycji i sztuki fotografii. Błąd w wyborze kąta widzenia często wynika z nieporozumienia dotyczącego typów obiektywów i ich zastosowań, co prowadzi do niewłaściwego doboru sprzętu do zamierzonych efektów artystycznych.
Pytanie 31

Który z wymienionych filtrów do fotografii powinien być użyty, aby zwiększyć temperaturę barwową światła naświetlającego?

A. Korekcyjny niebieski
B. Konwersyjny niebieski
C. Konwersyjny łososiowy
D. Korekcyjny łososiowy
Wybór filtrów fotograficznych wiąże się z koniecznością zrozumienia, jak różne kolory wpływają na temperaturę barwową. Odpowiedzi takie jak konwersyjny łososiowy i korekcyjny łososiowy sugerują, że chodzi o podniesienie temperatury barwowej, lecz w rzeczywistości te filtry są zaprojektowane do innych celów. Łososiowy filtr konwersyjny ma na celu nieznaczne ocieplenie obrazu w sytuacjach, gdy światło jest zbyt zimne, a jego zastosowanie w kontekście zwiększenia temperatury barwowej może być mylące. Z kolei korekcyjny niebieski filtr działa w odwrotnym kierunku - obniża temperaturę barwową, co skutkuje uzyskaniem cieplejszych tonów, idealnym w sytuacjach zbyt intensywnego żółtego lub pomarańczowego światła, takich jak światło słoneczne w południe. Dlatego użycie błędnego filtru może prowadzić do pogorszenia jakości obrazu i zafałszowania kolorów. Rozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla każdego fotografa, ponieważ niewłaściwy wybór filtru może całkowicie zmienić odbiór finalnego obrazu. Warto również pamiętać, że umiejętność pracy z filtrami wiąże się z praktycznym doświadczeniem oraz ciągłym eksperymentowaniem, co pozwala na lepsze zrozumienie ich wpływu na proces fotograficzny oraz na uzyskiwanie zamierzonych rezultatów w zakresie koloru i nastroju zdjęć.
Pytanie 32

Jaką minimalną liczbę pikseli trzeba uzyskać do wykonania zdjęcia, które będzie drukowane w formacie 10 x 50 cali, przy rozdzielczości 300 dpi, bez potrzeby interpolacji danych?

A. 50 Mpx
B. 30 Mpx
C. 100 Mpx
D. 10 Mpx
Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można łatwo popaść w nieporozumienia dotyczące wymagań dotyczących rozdzielczości zdjęć. Na przykład, odpowiedź sugerująca 30 Mpx wynika z niedostatecznej znajomości zasad obliczania pikseli dla druku. Użytkownicy mogą myśleć, że liczba megapikseli powinna być niższa, biorąc pod uwagę, że 30 Mpx wydaje się być dużą wartością. Jednakże, w kontekście wymagań druku w wysokiej jakości, jest to niewystarczające, ponieważ nie uwzględnia pełnej liczby pikseli potrzebnej dla określonych wymiarów. Odpowiedź 10 Mpx jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ sugeruje, że zdjęcie w formacie 10 x 50 cali mogłoby być wystarczająco szczegółowe przy tak niskiej rozdzielczości. To podejście prowadzi do błędów w jakości wydruku, które mogą być zauważalne gołym okiem. Natomiast wybór 100 Mpx, choć wysoki, jest również nieadekwatny, ponieważ oznacza nadmiarową liczbę pikseli, co zwiększa rozmiar pliku bez realnej potrzeby. W praktyce, zrozumienie, jak przeliczać wymiary i rozdzielczość, jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek. Warto stosować się do ogólnych wytycznych, które sugerują, że dla wysokiej jakości druku należy dążyć do wartości bliskiej 50 Mpx w przypadku tak dużych wymiarów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.
Pytanie 33

Konturowe oświetlenie fotografowanego obiektu można uzyskać przez ustawienie światła głównego

A. za obiektem w stronę obiektywu
B. za obiektem w kierunku tła
C. przed obiektem w kierunku tła
D. przed obiektem w stronę obiektywu
Oświetlenie konturowe fotografowanego obiektu uzyskuje się poprzez strategiczne umiejscowienie światła głównego za obiektem w kierunku obiektywu. Taka konfiguracja pozwala na uwydatnienie krawędzi obiektu, co tworzy efekt trójwymiarowości i głębi. Gdy światło pada z tyłu, częściowo oświetla kontury obiektu, jednocześnie odcinając go od tła, co skutkuje wyraźniejszym zarysowaniem formy. Zastosowanie tej techniki jest szczególnie cenione w portrecie oraz fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest podkreślenie charakterystycznych detali. Przykładem może być sytuacja, w której fotografujemy osobę na tle zachodzącego słońca, co pozwala na stworzenie dramatycznego efektu świetlnego. Standardy branżowe zalecają korzystanie z tej metody w celu uzyskania atrakcyjnych wizualnie zdjęć, w których obiekt wyróżnia się na tle, a jednocześnie prezentuje się w sposób estetyczny i harmonijny.
Pytanie 34

Określ minimalną pojemność karty pamięci, która będzie wystarczająca do zapisania 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 12 MB?

A. 16 GB
B. 4 GB
C. 512 MB
D. 8 GB
Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebnej do zarejestrowania 400 zdjęć o wielkości 12 MB każde, należy najpierw obliczyć całkowitą wymaganą pojemność. Mnożymy liczbę zdjęć przez rozmiar jednego zdjęcia: 400 plików * 12 MB = 4800 MB. Następnie konwertujemy tę wartość na gigabajty, dzieląc przez 1024 (ponieważ 1 GB = 1024 MB). W rezultacie otrzymujemy 4800 MB / 1024 MB/GB ≈ 4,69 GB. Oznacza to, że karta pamięci o pojemności 8 GB będzie wystarczająca, aby pomieścić 4800 MB, z pozostawioną przestrzenią na dodatkowe pliki. W praktyce, wybierając kartę pamięci, warto również uwzględnić minimalną ilość wolnego miejsca dla systemu plików i ewentualnych dodatkowych zdjęć. Dlatego zaleca się wybór karty o pojemności większej niż obliczona, co w tym przypadku czyni 8 GB rozsądnym wyborem. W przypadku intensywnego użytkowania, na przykład w fotografii, dobrze jest mieć dodatkowe miejsce, aby uniknąć problemów podczas nagrywania i przechowywania danych.
Pytanie 35

Tryb pracy aparatu fotograficznego oznaczony symbolem M oznacza

A. automatyczny dobór ekspozycji z preselekcją przysłony
B. tryb programowy z automatycznym doborem parametrów
C. automatyczny dobór ekspozycji z preselekcją czasu
D. manualny dobór parametrów ekspozycji
Odpowiedź 'manualny dobór parametrów ekspozycji' jest prawidłowa, ponieważ tryb oznaczony literą M w aparatach fotograficznych rzeczywiście oznacza pełną kontrolę nad ustawieniami ekspozycji. W tym trybie fotograf ma możliwość samodzielnego ustawienia zarówno czasu naświetlania, jak i wartości przysłony. Dzięki temu możemy precyzyjnie dostosować sposób, w jaki światło wpada do aparatu, co jest kluczowe w fotografii artystycznej czy w warunkach o zmiennym oświetleniu. Przykładowo, w ciemnym pomieszczeniu, zmniejszenie wartości przysłony (większa liczba f) oraz wydłużenie czasu naświetlania pomoże uchwycić więcej światła, podczas gdy w jasnym świetle słonecznym można użyć krótszego czasu naświetlania oraz mniejszej przysłony, aby uniknąć prześwietlenia. Tryb M jest często preferowany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ pozwala na pełną kontrolę nad efektem końcowym zdjęcia, co zwiększa kreatywność podczas pracy. To właśnie w tym trybie można najlepiej wykorzystać umiejętności i wiedzę na temat ekspozycji, co czyni go niezwykle cennym narzędziem w rękach kreatywnych fotografów.
Pytanie 36

Technika fotograficzna luminography (luminografia) polega na

A. wykonywaniu zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600
B. wykorzystaniu specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach
C. rejestrowaniu śladów światła poruszającego się w ciemności przy długim czasie ekspozycji
D. fotografowaniu obiektów emitujących światło w zakresie UV
Wybór odpowiedzi, która odnosi się do wykonywania zdjęć przy bardzo wysokich wartościach ISO powyżej 25600, jest mylący. Wysokie wartości ISO są często stosowane w sytuacjach niskiego oświetlenia, ale nie są one związane z techniką luminografii. Fotografowanie z wysokim ISO skutkuje większym szumem na zdjęciach, co ogranicza ich jakość. Technika luminografii polega na rejestrowaniu ruchu światła, a nie na zwiększaniu czułości sensora. Dodatkowo, fotografia obiektów emitujących światło w zakresie UV oraz użycie specjalnych filtrów luminescencyjnych na obiektywach to również nieporozumienia. Chociaż mogą one być interesującymi technikami w fotografii, nie są one związane z luminografią. W przypadku obiektów emitujących światło w zakresie UV, mamy do czynienia z zupełnie inną dziedziną, często wykorzystywaną w naukach biomedycznych czy inspekcji materiałowej. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych technik fotograficznych, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ich zastosowań i efektów. Zrozumienie specyfiki każdej z technik jest niezbędne do ich skutecznego stosowania.
Pytanie 37

Który modyfikator światła daje najbardziej miękkie, rozproszone oświetlenie?

A. Wrota
B. Softbox
C. Plaster miodu
D. Strumienica
Softbox to jeden z najbardziej efektywnych modyfikatorów światła, który zapewnia miękkie i rozproszone oświetlenie. Działa on na zasadzie rozpraszania światła, co minimalizuje ostre cienie i tworzy bardziej naturalny efekt na zdjęciach. Dzięki swojej budowie, softbox odbija światło z lampy błyskowej lub ciągłej i rozprasza je na dużej powierzchni, co daje efekt delikatnego oświetlenia. W praktyce softbox idealnie sprawdza się w portretach, ponieważ łagodnie modeluje rysy twarzy, co jest kluczowe w fotografii portretowej. Dodatkowo, różne rozmiary softboxów pozwalają na dostosowanie oświetlenia do konkretnej sytuacji – większe softboxy dają jeszcze bardziej miękkie światło, natomiast mniejsze mogą być używane do bardziej skoncentrowanego oświetlenia. Warto również wspomnieć, że w zastosowaniach studyjnych softboxy są standardem, ponieważ pozwalają na uzyskanie kontrolowanego i przewidywalnego efektu, co jest niezwykle ważne w pracy profesjonalnych fotografów. Wybierając softbox, warto zwrócić uwagę na jego kształt i materiał, co ma bezpośredni wpływ na uzyskiwane rezultaty.
Pytanie 38

Prawidłowa kolejność etapów w procesie obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego to

A. przerywanie, wywoływanie, utrwalanie, płukanie
B. wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie
C. utrwalanie, wywoływanie, przerywanie, płukanie
D. wywoływanie, utrwalanie, przerywanie, płukanie
Proces obróbki chemicznej czarno-białego materiału negatywowego składa się z określonych etapów, które mają na celu uzyskanie wysokiej jakości obrazu. Prawidłowa kolejność to wywoływanie, przerywanie, utrwalanie i płukanie. Wywoływanie to pierwszy krok, w którym naświetlony materiał jest poddawany działaniu wywoływacza, co prowadzi do ujawnienia obrazu. Następnie następuje przerywanie, które ma na celu zatrzymanie reakcji chemicznych poprzez użycie odpowiedniego roztworu przerywającego, co zapobiega dalszemu rozwojowi obrazu. Kolejnym krokiem jest utrwalanie, które stabilizuje obraz, aby nie uległ on zniszczeniu pod wpływem światła. Ostatnim etapem jest płukanie, które usuwa nadmiar chemikaliów, zapewniając bezpieczeństwo i trwałość obrazu. Przestrzeganie tej kolejności jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości negatywu i zapewnienia, że obraz będzie miał odpowiednią rozdzielczość i kontrast. W praktyce, nieodpowiednia kolejność etapów może prowadzić do zniekształcenia obrazu, a nawet całkowitego zniszczenia negatywu. Dlatego warto pamiętać o tych krokach, aby osiągnąć optymalne rezultaty w fotografii czarno-białej.
Pytanie 39

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. błony zwojowej
B. materiału małoobrazkowego
C. materiału miniaturowego
D. błony arkuszowej
Oznaczenie 135 na opakowaniu materiału zdjęciowego odnosi się do materiału małoobrazkowego, co oznacza, że jest to film o szerokości 35 mm, powszechnie stosowany w fotografii amatorskiej i profesjonalnej. Materiały małoobrazkowe charakteryzują się wysoką jakością obrazu, co czyni je idealnym wyborem do różnych zastosowań, od portretów po krajobrazy. Przykładem zastosowania materiałów małoobrazkowych są aparaty fotograficzne, które umożliwiają uchwycenie detali, co jest istotne w fotografii artystycznej. W kontekście standardów branżowych, filmy małoobrazkowe są również zgodne z wymogami większości laboratoriów fotograficznych, co ułatwia ich rozwój. Wiedza na temat oznaczeń materiałów fotograficznych jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie efektywnie korzystać z dostępnych narzędzi do realizacji swoich wizji artystycznych.
Pytanie 40

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/250 s
B. f/4 i 1/250 s
C. f/5,6 i 1/125 s
D. f/4 i 1/125 s
Kiedy analizy dokonujemy na podstawie dostępnych opcji, istotne jest zrozumienie, jak różne ustawienia przysłony oraz czasu naświetlania wpływają na głębię ostrości. Przykłady f/4 i 1/250 s lub f/4 i 1/125 s oznaczają, że używamy większej wartości przysłony, co skutkuje mniejszym rozmyciem tła i większą głębią ostrości. Zastosowanie f/4 skutkuje szerszym otwarciem przysłony niż f/5,6, co w teorii zwiększa głębię ostrości, a nie ją zmniejsza, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem w portretach. Ponadto, odpowiadając na pytanie, nie wystarczy jedynie skupić się na jednym parametrze. W przypadku odpowiedzi z f/5,6 i 1/125 s, czas naświetlania 1/125 s jest zbyt długi w kontekście użycia szerszej przysłony, co może prowadzić do prześwietlenia obrazu w jasnych warunkach oświetleniowych. Zatem, popełniając błąd w ocenie, można nie tylko wybrać niewłaściwą wartość przysłony, ale także nie dostosować czasu naświetlania w odpowiedni sposób, co może skutkować niepożądanym efektem na końcowym zdjęciu. Kluczowym aspektem jest tutaj umiejętność zrozumienia, jak różne wartości przysłony wpływają na obraz i jak dostosować je do warunków, by uzyskać zamierzony efekt artystyczny.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej