Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 12 kwietnia 2025 17:57
Data zakończenia: 12 kwietnia 2025 18:10

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. gotowanych kiszonych.

B. suszonych.

C. gotowanych.

D. surowych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 2

Do pasz energetycznych zalicza się

A. kiszonka z kukurydzy

B. śruta lniana

C. siano łąkowe

D. mleko świeże

W kontekście żywienia zwierząt gospodarskich termin "pasze treściwe" odnosi się do pasz, które mają wysoką wartość energetyczną i białkową, a ich głównym celem jest wspieranie wzrostu i produkcji. Siano łąkowe, mimo że jest istotnym składnikiem diety zwierząt, kwalifikuje się jako pasza objętościowa, a nie treściwa. Zawiera głównie błonnik, który wspiera trawienie, ale nie dostarcza wystarczającej ilości energii i białka w porównaniu do pasz treściwych. Mleko świeże również nie zalicza się do pasz treściwych, ponieważ jest ono płynem, który ma inne zastosowanie w żywieniu, przede wszystkim jako źródło składników odżywczych dla młodych zwierząt. Kiszonka z kukurydzy, chociaż jest bardziej energetyczna niż siano, również nie jest klasyfikowana jako pasza treściwa, a raczej jako pasza objętościowa, która dostarcza energii, ale nie w wystarczających ilościach białka, które są kluczowe dla zdrowia i efektywności produkcyjnej zwierząt. Rozumienie klasyfikacji pasz jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej diety i wydajności zwierząt, dlatego ważne jest, aby dokładnie różnicować pomiędzy różnymi typami pasz oraz ich właściwościami odżywczymi.

Pytanie 3

Ile maksymalnie samic, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być wspólnie utrzymywanych w zagrodzie o powierzchni 30 m²?

"W myśl normy, minimalna powierzchnia dla owiec utrzymywanych grupowo, przypadająca na jedną sztukę, powinna wynosić dla samic z jagniętami – przynajmniej 1,5 m², a ponadto co najmniej 0,5 m² dla każdego jagnięcia ssącego."

A. 10 sztuk

B. 14 sztuk

C. 16 sztuk

D. 12 sztuk

Odpowiedź 12 sztuk jest poprawna, ponieważ aby obliczyć maksymalną liczbę matek z jagniętami, należy uwzględnić wymogi dotyczące powierzchni na jedną owcę oraz jagnięta. Zgodnie z normą, dla każdej matki wymagana jest powierzchnia 1,5 m², a dla każdego jagnięcia ssącego dodatkowe 0,5 m². W przypadku dwóch jagnięt, całkowita powierzchnia potrzebna na jedną matkę wynosi: 1,5 m² (matka) + 0,5 m² * 2 (jagnięta) = 2,5 m². W zagrodzie o powierzchni 30 m² możemy zatem obliczyć maksymalną liczbę matek, dzieląc całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedną matkę z jagniętami: 30 m² / 2,5 m² = 12. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu hodowlą owiec, aby zapewnić odpowiednie warunki do ich dobrostanu oraz efektywności produkcji mleka i mięsa. Zastosowanie tych standardów wpływa na zdrowie zwierząt i jakość uzyskiwanych produktów.

Pytanie 4

Rośliny, które łatwo się kiszą, to

A. łubin, seradela

B. lucerna, żyto

C. soja, wyka

D. kukurydza, ziemniaki

Kukurydza i ziemniaki to rośliny, które charakteryzują się dużą zdolnością do fermentacji, co czyni je idealnymi do procesów kiszenia. Kiszenie to metoda konserwacji żywności, która polega na fermentacji mlekowej, co prowadzi do powstawania kwasu mlekowego, który działa jako naturalny konserwant. Kukurydza, bogata w skrobię, i ziemniaki, zawierające znaczne ilości skrobi i błonnika, są doskonałymi surowcami do produkcji kiszonek. Przykładem zastosowania tych roślin jest produkcja kiszonej kapusty na bazie kukurydzy, która jest popularna w wielu krajach. Standardy dotyczące kiszenia roślin często obejmują kontrolę pH, co wpływa na jakość i bezpieczeństwo końcowego produktu. Dobre praktyki w zakresie fermentacji zalecają również monitorowanie temperatury, aby optymalizować proces fermentacji, co przyczynia się do uzyskania wysokiej jakości kiszonek.

Pytanie 5

Jak długo trwa okres ciąży u maciorki?

A. 5 miesięcy

B. 11 miesięcy

C. 9 miesięcy

D. 10 miesięcy

Ciąża u maciorki, czyli samicy świni, trwa około 3 miesięcy, 3 tygodni i 3 dni, co w sumie daje jakieś 114 dni. To dość ważna informacja, zwłaszcza w hodowli i weterynarii, bo dzięki temu można lepiej zaplanować, co zrobić z zwierzętami. Wiedza o tym, jak długo trwa ciąża, jest kluczowa, bo umożliwia przygotowanie miejsca na poród i zapewnienie odpowiednich warunków dla mamy i nowych prosiąt. Co więcej, znajomość cyklu reprodukcyjnego u maciorek pozwala lepiej zarządzać kryciem i produkcją, co ma wpływ na efektywność całego gospodarstwa. Dlatego ważne jest, żeby weterynarze i hodowcy stosowali metody monitorowania ciąży, takie jak ultrasonografia, bo to naprawdę pomaga w hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 6

Najwcześniej stosowanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest

A. kurtyzowanie

B. kastracja knurków

C. przycinanie kiełków

D. znakowanie prosiąt

Przycinanie kiełków jest jednym z najwcześniejszych zabiegów zootechnicznych stosowanych u prosiąt, realizowanym zazwyczaj w ciągu pierwszych dni po urodzeniu. Celem tego zabiegu jest zapobieganie urazom, które mogą powstać wskutek walki między prosiętami o dostęp do sutków matki, a także zmniejszenie ryzyka uszkodzenia w wyniku przypadkowego ugryzienia. Przycinanie kiełków jest również zalecane w kontekście poprawy dobrostanu zwierząt, ponieważ nadmiernie długie kiełki mogą prowadzić do bólu i dyskomfortu. Ponadto, standardy zootechniczne, takie jak te określone przez Europejski kodeks dobrostanu zwierząt, podkreślają znaczenie wczesnych interwencji w zakresie zdrowia i dobrostanu prosiąt. Praktyka ta jest szeroko stosowana w hodowlach, gdzie bezpieczeństwo i komfort zwierząt są priorytetem, na przykład w nowoczesnych fermach trzody chlewnej, które stosują zaawansowane techniki zarządzania stadem.

Pytanie 7

Substancja gazowa wydobywająca się podczas hodowli zwierząt, która nie zalicza się do gazów cieplarnianych, lecz przyczynia się do znacznego wzrostu zakwaszenia gleby i atmosfery, to

A. dwutlenek węgla

B. para wodna

C. metan

D. amoniak

Amoniak (NH3) jest gazem, który powstaje w wyniku procesów metabolicznych u zwierząt, w szczególności w trakcie trawienia białek. Amoniak, w przeciwieństwie do gazów cieplarnianych takich jak dwutlenek węgla (CO2) czy metan (CH4), nie przyczynia się do globalnego ocieplenia, lecz ma istotny wpływ na zakwaszenie gleby i atmosfery. Jego emisja, szczególnie w intensywnym chowie zwierząt, może prowadzić do poważnych problemów środowiskowych. Amoniak może przekształcać się w amonowy jon (NH4+), co obniża pH gleby, wpływając na dostępność składników pokarmowych dla roślin. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w praktykach rolniczych, gdzie stosowanie nawozów azotowych wymaga uwzględnienia emisji amoniaku, aby uniknąć negatywnego wpływu na jakość gleby i wody. Zgodnie z normami ochrony środowiska, zarządzanie odpadami zwierzęcymi powinno obejmować metody redukcji emisji amoniaku, takie jak kompostowanie lub stosowanie systemów zbierania i przetwarzania odpadów.

Pytanie 8

Do czego używa się sztyftu kaustycznego?

A. znakowania

B. dekornizacji

C. trokarowania

D. kurtyzowania

Sztyft kaustyczny to narzędzie, które służy do dekornizacji, czyli usuwania rogów u zwierząt. Z tego, co wiem, robimy to, żeby zapobiec dalszemu wzrostowi rogu, co jest ważne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla samej hodowli. Takie sztyfty mają substancje chemiczne, które po nałożeniu na skórę powodują, że tkanka rogowa umiera. Ważne jest, żeby robić to w odpowiednim czasie i zgodnie z zasadami, bo są odpowiednie standardy weterynaryjne, które mówią, że najlepiej przeprowadzać dekornizację u młodych zwierząt. Na przykład, w hodowli bydła mięsnego często używa się tych sztyftów, żeby uniknąć agresji i kontuzji, które mogą się zdarzyć później. Gdy dekornizacja jest przeprowadzana humanitarnie, to wszystko jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt, więc warto znać odpowiednie techniki i procedury.

Pytanie 9

Wysoka zawartość włókna surowego w pożywieniu dla tuczników skutkuje

A. większymi przyrostami masy

B. mniejszym zużyciem paszy

C. spadkiem strawności

D. łatwiejszym trawieniem

Duża zawartość włókna surowego w dawce pokarmowej dla tuczników rzeczywiście prowadzi do depresji strawności. Włókno surowe, mimo że jest ważnym składnikiem diety, w nadmiarze może ograniczać przyswajanie składników odżywczych. Włókno zmniejsza dostępność energii i białka, co jest kluczowe dla prawidłowego wzrostu tuczników. Dodatkowo, wysoka zawartość włókna surowego wpływa na czas pasażu treści pokarmowej przez przewód pokarmowy, co może prowadzić do niższej efektywności wykorzystania paszy. Przykładem może być wprowadzenie do diety tuczników dużej ilości słomy lub innych źródeł włókna, co może ograniczyć przyrosty masy ciała. Standardy żywienia zwierząt hodowlanych, takie jak normy opracowane przez naukowców z zakresu zootechniki, zalecają kontrolowanie poziomu włókna surowego, aby zapewnić optymalną strawność i efektywność produkcji. W kontekście praktycznym, hodowcy powinni dążyć do zrównoważonej diety, która zaspokaja potrzeby energetyczne i białkowe tuczników, wykorzystując odpowiednie źródła paszy.

Pytanie 10

Osoba zajmująca się sztucznym unasiennianiem ma prawo pozyskiwać nasienie jedynie od podmiotu, który dysponuje zezwoleniem na

A. handel materiałami używanymi do sztucznego unasienniania

B. pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia lub przechowywanie i dostarczanie nasienia

C. doprowadzenie reproduktora do użytkowania w punkcie kopulacyjnym, wydanym na czas nieokreślony

D. prowadzanie hodowli zwierząt, które spełniają wymogi dotyczące czystości rasy przeznaczonej do inseminacji

Odpowiedź, która stwierdza, że inseminator może zaopatrywać się w nasienie wyłącznie u podmiotu posiadającego zezwolenie na pozyskiwanie, konfekcjonowanie, przechowywanie i dostarczanie nasienia, jest prawidłowa, ponieważ te procedury są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości materiału do sztucznego unasienniania. Tylko podmioty posiadające odpowiednie zezwolenia są w stanie gwarantować, że pozyskiwane nasienie jest wolne od chorób oraz że spełnia wymogi dotyczące czystości rasy, co jest niezwykle ważne dla sukcesu inseminacji. Zgodnie z obowiązującymi standardami, każdy etap przetwarzania nasienia, od pozyskania po dostarczenie, musi odbywać się w kontrolowanych warunkach, które zapewniają bezpieczeństwo i jakość. Przykładowo, w przypadku bydła, nasienie powinno być przechowywane w odpowiednich warunkach kriogenicznych, co zapewnia jego długotrwałą przydatność. W związku z tym, posiadanie zezwolenia na wszystkie wymienione procesy jest niezbędne dla inseminatorów, aby mogli świadczyć usługi zgodnie z obowiązującymi normami i najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 11

Przechowywanie nasienia buhaja, które jest wykorzystywane do sztucznego unasienniania krów, powinno odbywać się w temperaturze wynoszącej minus

A. 196°C

B. 160°C

C. 220°C

D. 126°C

Trzymanie nasienia buhaja w tak niskiej temperaturze jak -196°C jest mega ważne, jeśli chodzi o jego jakość i zdolność do zapłodnienia. Robi się to dzięki ciekłemu azotowi, który używa się w kriogenice do przechowywania różnych komórek i tkanek. W tej temperaturze praktycznie wszystkie procesy metaboliczne są zatrzymane, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia plemników. Dzięki temu nasienie może być trzymane przez naprawdę długi czas, nawet przez wiele lat, i dalej działać jak powinno. To ma ogromne znaczenie w sztucznym unasiennianiu, co jest istotne w hodowli bydła. Ważne jest też, żeby regularnie kontrolować temperaturę i mieć odpowiednie procedury transportowe, żeby nasienie dotarło do celu w idealnych warunkach. Z mojego doświadczenia, dobre zarządzanie tym wszystkim jest kluczowe dla sukcesu w produkcji zwierzęcej i poprawy wyników hodowli.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Cęgi, średniaki oraz okrajki to nazwy

A. zębów trzonowych

B. kłów

C. zębów przedtrzonowych

D. siekaczy

Cęgi, średniaki i okrajki to terminy odnoszące się do zębów siecznych, które pełnią kluczową rolę w procesie żucia oraz rozdrabniania pokarmu. Zęby te znajdują się w przedniej części jamy ustnej i są przystosowane do odgryzania oraz cięcia pokarmu. W praktyce stomatologicznej, zrozumienie ich funkcji jest istotne dla diagnostyki oraz planowania leczenia. Na przykład, w przypadku pacjentów z wadami zgryzu, istotne jest, aby ocenić, jak zęby sieczne współdziałają z innymi grupami zębów, co wpływa na efektywność żucia. Ponadto, w protetyce, projektowanie uzupełnień protetycznych często uwzględnia zęby sieczne, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz estetykę. Wiedza na temat tych zębów jest także niezbędna podczas wykonywania zabiegów ortodontycznych. Zgodnie z praktykami współczesnej stomatologii, właściwe zrozumienie anatomicznej budowy oraz funkcji zębów siecznych pozwala na lepsze podejście do kompleksowego leczenia pacjentów, a także zwiększa ich komfort i jakość życia.

Pytanie 15

Rozmnażanie nasienia bydła mlecznego w sposób seksualny przeprowadza się przez 40-45 sekund w kąpieli wodnej o temperaturze

A. 38-40°C

B. 29-31°C

C. 35-37°C

D. 32-34°C

Temperatura 35-37°C jest optymalna dla rozmnażania seksowanego nasienia bydła mlecznego, ponieważ zapewnia odpowiednią aktywność komórek plemnikowych, co jest kluczowe dla skutecznego zapłodnienia. W tej temperaturze plemniki są w stanie przetrwać i wykazywać wysoką motorykę, co zwiększa szanse na sukces w procesie inseminacji. Dobrą praktyką w hodowli bydła mlecznego jest regulowanie temperatury w kąpieli wodnej, aby uniknąć zarówno hipotermii, jak i hipertermii, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość nasienia. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi American Society of Animal Science, kontrola temperatury jest jednym z kluczowych elementów podczas przechowywania i użycia nasienia. Zastosowanie tej temperatury jest powszechnie przyjęte w inseminacji sztucznej, co potwierdzają liczne badania naukowe oraz doświadczenia praktyków w tej dziedzinie.

Pytanie 16

Aby otrzymać roztwór o stężeniu około 2% środka dezynfekcyjnego, do 1 litra wody należy dodać 20 ml substancji X. Oblicz, jaką ilość ml środka X musisz dodać do 5 litrów wody, żeby uzyskać roztwór o stężeniu około 5%?

A. 150 ml

B. 200 ml

C. 100 ml

D. 250 ml

Aby uzyskać 5% roztwór środka dezynfekcyjnego, najpierw należy zrozumieć, jak oblicza się stężenie roztworu na podstawie dodawanego środka czynnego. W przypadku 2% roztworu, dodając 20 ml środka X do 1 litra wody, uzyskujemy 20 ml/1000 ml * 100% = 2%. Aby zwiększyć stężenie do 5%, musimy dodać odpowiednią ilość środka X do 5 litrów wody. Obliczenia dotyczące 5 litrów są następujące: 5 litrów to 5000 ml, zatem 5% z 5000 ml to 250 ml. Oznacza to, że dodając 250 ml środka X do 5 litrów wody, uzyskamy pożądane stężenie. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce laboratoryjnej oraz w przemyśle chemicznym, gdzie precyzyjne przygotowanie roztworów jest istotne dla skuteczności procesów dezynfekcji. Zgodnie z dobrymi praktykami, zawsze należy zachować ostrożność przy przygotowywaniu roztworów, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnych lub niebezpiecznych preparatów.

Pytanie 17

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

B. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

C. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

D. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 18

Na mineralizację kości wpływają:

A. wapń, magnez, witamina A

B. wapń, potas, witamina D

C. potas, fosfor, witamina A

D. wapń, fosfor, witamina D

Zrozumienie, jak minerały i witaminy wpływają na zdrowie kości, jest naprawdę ważne. Odpowiedzi z wapniem, potasem i witaminą D, czy z magnezem i witaminą A, pomijają kilka kluczowych składników. Owszem, potas i magnez są istotne, ale nie mają bezpośredniego wpływu na mineralizację kości w taki sposób jak wapń i fosfor. Magnez na przykład jest potrzebny dla enzymów i produkcji energii, ale nie wpływa tak mocno na gęstość kości jak wapń. A witamina A? No, ważna jest dla wzroku, ale jak jest jej za dużo, to może szkodzić, co też ma znaczenie dla kości. Ludzie często myślą, że wystarczy tylko kilka minerałów, a to błąd. Ważne jest, aby zachować równowagę między nimi. Dbanie o zdrowie kości to nie tylko kwestia pojedynczych składników, ale ich współdziałania. To zrozumienie jest kluczowe, jeśli chcesz dbać o swoje kości.

Pytanie 19

W tuczarni wymagany poziom naturalnego oświetlenia określony przez stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynosi 1:30. Dla tuczarni o wymiarach 15 m x 30 m, powierzchnia okien powinna wynosić

A. 10 m2

B. 30 m2

C. 15 m2

D. 20 m2

Odpowiedź 15 m2 jest poprawna, ponieważ w tuczarni stosunek oszklonej powierzchni okien do powierzchni podłogi wynosi 1:30. Powierzchnia podłogi tuczarni o wymiarach 15 m x 30 m wynosi 450 m2 (15 m * 30 m). Aby obliczyć wymaganą powierzchnię okien, należy podzielić powierzchnię podłogi przez 30. Wzór wygląda następująco: 450 m2 / 30 = 15 m2. Taki standard oświetlenia naturalnego jest zgodny z normami budowlanymi, które zalecają odpowiednią ilość światła dziennego dla zwierząt hodowlanych, wpływając tym samym na ich zdrowie oraz wydajność. W praktyce, zbyt mała ilość światła naturalnego może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt, obniżenia ich wydajności oraz negatywnie wpływać na ich samopoczucie. Dlatego przestrzeganie norm oświetlenia jest kluczowe przy projektowaniu budynków inwentarskich.

Pytanie 20

Jakie oznaczenia ras bydła wykorzystuje się w dokumencie potwierdzającym unasiennienie krowy?

A. pełne polskie nazwy ras

B. skróty nazw ras, z uwzględnieniem pisowni międzynarodowej

C. kody literowe wskazane w regulacjach dotyczących systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt

D. skróty pełnych polskich nazw ras

Wybór kodów literowych do oznaczania ras bydła w zaświadczeniu o unasiennianiu krowy oparty jest na przepisach dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt. Stosowanie ustalonych kodów literowych zapewnia jednolitość i zgodność z normami, co jest kluczowe dla skutecznej identyfikacji zwierząt w różnych systemach ewidencyjnych. Na przykład, w Polsce kody te są częścią systemu elektronicznego ewidencjonowania, co ułatwia przekazywanie informacji do weterynarii oraz organów odpowiedzialnych za kontrolę hodowli. Dzięki takim praktykom można łatwo śledzić pochodzenie bydła, co jest istotne przy planowaniu hodowli i ocenie jakości genetycznej. Użycie kodów literowych zwiększa także efektywność zarządzania danymi hodowlanymi, co ma znaczenie w kontekście rolnictwa precyzyjnego oraz zgodności z europejskimi standardami produkcji zwierzęcej.

Pytanie 21

Aby usunąć z wieprzowiny nieprzyjemny, charakterystyczny zapach, knury są poddawane

A. terapii

B. oczyszczaniu

C. odrobaczaniu

D. kastracji

Zaznaczenie "kastracji" to dobry wybór, bo to właśnie ona zmniejsza poziom hormonów płciowych u knurów, a to głównie one odpowiadają za ten nieprzyjemny zapach wieprzowiny. Kastracja wpływa na to, że produkcja substancji zapachowych, takich jak androstadienon, jest mniejsza. Moim zdaniem, dobrze przeprowadzona kastracja nie tylko poprawia jakość mięsa, ale też zmienia zachowanie zwierząt, co na pewno jest korzystne w hodowli. Warto też pamiętać, że według standardów hodowlanych polecanych przez OIE, powinno się ją robić w odpowiednim wieku. To zmniejsza stres u zwierząt i ryzyko różnego rodzaju komplikacji. Naprawdę ważne jest, żeby przy tym wszystkim przestrzegać zasad humanitarnego traktowania zwierząt, bo to wpływa na ich dobrostan. Dlatego kastracja to najlepsza praktyka, gdy chodzi o poprawę jakości mięsa knurów.

Pytanie 22

Krycie naturalne, w którym buhaj przebywa na stałe z grupą krów, to krycie

A. haremowe

B. dozorowane

C. wolne

D. dzikie

Krycie dzikie odnosi się do sytuacji, w której reprodukcja zachodzi bez jakiejkolwiek kontroli ze strony hodowcy, co nie jest praktykowane w warunkach hodowlanych. Tego typu krycie może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak krzyżowanie się różnych ras, co może obniżyć jakość stada. Z kolei krycie wolne to metoda, w której buhaj ma możliwość swobodnego poruszania się w obrębie większej grupy krów, jednak nie jest to rozwiązanie stabilne, ponieważ nie zapewnia buhajowi stałego towarzystwa, co może wpływać na efektywność reprodukcji. Krycie dozorowane natomiast obejmuje kontrolowaną interakcję pomiędzy buhajem a krowami, w której hodowca nadzoruje proces, ale nie jest to takie samo jak krycie haremowe, ponieważ buhaj nie jest w stałym zespole z krowami, co zmniejsza naturalność procesu. Te podejścia często prowadzą do nieoptymalnych wyników reprodukcyjnych, co może być wynikiem niewłaściwej strategii zarządzania stadem oraz błędów w rozpoznawaniu cykli rujowych. Ważne jest, aby hodowcy zrozumieli różnice pomiędzy tymi metodami, aby wprowadzać najefektywniejsze strategie w praktyce hodowlanej.

Pytanie 23

Schemat genetycznego ulepszania populacji zwierząt to

A. selekcja

B. postęp w hodowli

C. ulepszanie genetyczne

D. program hodowlany

Zrozumienie podstaw genetyki w kontekście hodowli zwierząt jest kluczowe dla skutecznego doskonalenia populacji. Wybór opcji takich jak postęp hodowlany, doskonalenie genetyczne czy selekcja może prowadzić do mylnych wniosków. Postęp hodowlany jest terminem ogólnym odnoszącym się do wszelkich działań mających na celu poprawę cech zwierząt, ale nie wskazuje na konkretny, systematyczny proces, jakim jest program hodowlany. Z kolei doskonalenie genetyczne to koncepcja, która nie uwzględnia specyfiki działania, jakie podejmowane są w ramach formalnych programów hodowlanych. Selekcja skupia się głównie na wyborze najlepszych osobników do dalszego rozmnażania, ale sama w sobie nie definiuje całościowego podejścia do hodowli. Przyjęcie tych terminów jako synonimów programu hodowlanego może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie oddają one złożoności i struktury procesu, jakim jest program hodowlany. W praktyce skuteczny program hodowlany łączy te elementy w spójną całość, mając na celu nie tylko wybór najlepszych osobników, ale także ich odpowiednie krzyżowanie oraz monitorowanie efektów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ignorowanie tej struktury może skutkować nieefektywnymi lub wręcz szkodliwymi decyzjami hodowlanymi, które nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 24

Jak powinien wyglądać prawidłowy grzbiet konia?

A. spadzisty

B. wklęśnięty

C. wypukły

D. prosty

Wydaje się, że odpowiedzi sugerujące grzbiet wklęsły, wypukły lub spadzisty wyrażają mylne wyobrażenia na temat anatomii i funkcji grzbietu konia. Wklęsły grzbiet, znany również jako 'grzbiet siodłowy', może prowadzić do problemów z równowagą oraz obciążeniem kręgosłupa. Taki kształt zaburza naturalne linie ciała konia i może prowadzić do dysfunkcji układu ruchu, a także bólu. Z kolei grzbiet wypukły, zwany 'grzbietem łukowatym', również nie jest pożądany, ponieważ może ograniczać swobodę ruchów konia i negatywnie wpływać na jego zdolności skokowe oraz ujeżdżeniowe. Jeśli chodzi o grzbiet spadzisty, może on sugerować nieproporcjonalność ciała konia, co prowadzi do nieprawidłowości w ruchu i obciążeniu stawów. Niezrozumienie, jakie cechy grzbietu są optymalne, może prowadzić do wyboru niewłaściwych koni do określonych dyscyplin, co wpływa na wyniki sportowe oraz zdrowie koni. Praktyka hodowlana oraz ewaluacja koni powinny opierać się na zrozumieniu, że struktura grzbietu istotnie wpływa na całościową biomechanikę konia, co jest kluczowe dla jego wydajności w różnych dyscyplinach jeździeckich.

Pytanie 25

Gdzie znajduje się krąg obrotowy?

A. między pierwszym a trzecim kręgiem lędźwiowym

B. pomiędzy ostatnim kręgiem piersiowym a pierwszym lędźwiowym

C. pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym

D. w obszarze ostatniego kręgu krzyżowego a pierwszym ogonowym

Krąg obrotowy, znany również jako atlas i obrotnik, znajduje się pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym. Atlas (C1) jest pierwszym kręgiem szyjnym, który łączy się z czaszką, a obrotnik (C2) jest drugim kręgiem szyjnym, który umożliwia obrót głowy. Krąg obrotowy posiada unikalną strukturę, w tym ząb (dens), który pozwala na rotację atlasu wokół osi, co w konsekwencji umożliwia ruch rotacyjny głowy. Zrozumienie lokalizacji kręgów szyjnych i ich funkcji jest kluczowe w medycynie, ze względu na ich rolę w utrzymaniu stabilności głowy oraz w ochronie rdzenia kręgowego. W praktyce, wiedza ta jest wykorzystywana w diagnostyce i leczeniu urazów kręgosłupa szyjnego oraz w terapii manualnej, gdzie terapeuci muszą być świadomi anatomii i biomechaniki tej okolicy. Ponadto, w kontekście standardów medycznych, znajomość anatomii kręgosłupa szyjnego jest istotna dla przeprowadzania procedur takich jak intubacja czy operacje neurochirurgiczne.

Pytanie 26

Zwierzęta, które zostały niedawno nabyte, powinny przejść kwarantannę przed dołączeniem do grupy, aby

A. ocenić ich wygląd.

B. dostosować się do nowego otoczenia.

C. potwierdzić, czy są zdrowe.

D. oczyścić je po podróży.

Wybór odpowiedzi związanej z przyzwyczajeniem się nowego zwierzęcia do środowiska, oczyszczeniem po podróży lub oceną pokroju, choć może wydawać się na pierwszy rzut oka sensowny, nie jest zgodny z kluczowymi praktykami bioasekuracyjnymi. Przyzwyczajenie do nowego środowiska jest rzeczywiście istotnym aspektem w adaptacji zwierząt, ale nie jest to cel kwarantanny. Kwarantanna ma na celu głównie eliminację ryzyka przenoszenia chorób, a nie przyzwyczajanie zwierząt. Oczyszczenie po podróży dotyczy jedynie aspektów higienicznych, które mogą być częścią procedur przygotowawczych, ale nie zastępuje podstawowego celu kwarantanny. Ocena pokroju jest ważna dla hodowców w kontekście selekcji i poprawy genetycznej, ale również nie jest związana z celami kwarantanny. Wybór tych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia różnicy między tym, co jest ważne dla zdrowia zbiorowego stada a indywidualnymi potrzebami zwierząt. Ignorowanie znaczenia kwarantanny może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i ekonomicznych, zwłaszcza w kontekście hodowli zwierząt, gdzie choroby mogą szybko rozprzestrzeniać się i wpływać na cały stan zdrowia stada.

Pytanie 27

Najwyższy poziom dobrostanu dla zwierząt osiąga się przy chowie

A. ekstensywnym

B. kombinowanym

C. półintensywnym

D. intensywnym

Chów półintensywny, intensywny oraz kombinowany, choć mogą oferować pewne korzyści w zakresie wydajności produkcji, nie zapewniają one najwyższego poziomu dobrostanu zwierząt. W przypadku chowu półintensywnego, zwierzęta mają ograniczony dostęp do naturalnych zasobów, a ich ruch w przestrzeni jest często ograniczony. Taki model może wprowadzać stres związany z niewystarczającą przestrzenią do wykazywania naturalnych zachowań, co negatywnie wpływa na ich zdrowie i dobrostan. Z kolei intensywny chów często opiera się na dużej gęstości zwierząt w pomieszczeniach zamkniętych, co prowadzi do zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób, stresu oraz zaburzeń behawioralnych. Zwierzęta w takich warunkach rzadko mają możliwość interakcji z otoczeniem, co jest niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju psychicznego. Chów kombinowany, który łączy elementy chowu intensywnego i ekstensywnego, również może nie spełniać wymogów najwyższego dobrostanu, gdyż nie zawsze oferuje wystarczającą przestrzeń oraz naturalne warunki. Często w tym modelu dominują praktyki intensywne, co ogranicza dobrostan zwierząt. Warto również zauważyć, że przy wyborze modelu chowu należy kierować się zaleceniami ekspertów oraz standardami określającymi dobrostan, aby unikać typowych błędów myślowych prowadzących do fałszywych wniosków na temat dobrostanu zwierząt.

Pytanie 28

Średni czas cyklu płciowego u loch wynosi

A. 17 dni

B. 21 dni

C. 28 dni

D. 25 dni

Inne odpowiedzi na to pytanie, takie jak 17 dni, 28 dni oraz 25 dni, są mylące i opierają się na nieprawidłowych założeniach dotyczących cyklu płciowego loch. Cykl trwający 17 dni jest zbyt krótki i nie uwzględnia pełnego rozwoju hormonalnego, który towarzyszy każdemu cyklowi rujowemu. Z kolei 28 dni oraz 25 dni są również błędne, ponieważ cykl płciowy loch nie przekracza 21 dni. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z pomyłek w rozumieniu cyklicznego charakteru rui, gdzie niektórzy mogą mylnie przyjmować, że dłuższe cykle są normą. Takie błędy mogą prowadzić do niewłaściwego planowania kryć, co w efekcie wpływa na wydajność hodowli. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby hodowcy byli dobrze poinformowani na temat biologii loch oraz standardów reprodukcji, co pozwoli im podejmować świadome decyzje. Właściwe zrozumienie cyklu płciowego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania stadem oraz osiągania lepszych wyników w produkcji świń. Przyjęcie błędnych założeń może prowadzić do niepotrzebnych strat finansowych oraz obniżenia jakości stada.

Pytanie 29

Oblicz zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla gospodarstwa, które posiada 65 krów. Dzienna ilość sianokiszonki wynosi 15 kg na sztukę. Czas karmienia paszą trwa 200 dni. Rezerwa na pasze objętościowe stanowi 20%

A. 975 kg

B. 195 t

C. 234 t

D. 3 t

Aby obliczyć zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla gospodarstwa hodującego 65 krów, należy uwzględnić dzienną dawkę sianokiszonki wynoszącą 15 kg na sztukę oraz okres żywienia paszą trwały przez 200 dni. Zatem dzienne zapotrzebowanie na sianokiszonkę dla całego stada wynosi: 65 krów * 15 kg = 975 kg dziennie. Następnie, aby obliczyć całkowite zapotrzebowanie na paszę na 200 dni, należy pomnożyć dzienne zapotrzebowanie przez liczbę dni: 975 kg * 200 dni = 195000 kg, co przekłada się na 195 ton. Jednakże, biorąc pod uwagę 20% rezerwę na pasze objętościowe, musimy zwiększyć tę wartość. Rezerwa 20% oznacza, że musimy dodać do całkowitego zapotrzebowania 20% tej wartości: 195000 kg * 0.2 = 39000 kg. Zatem całkowite zapotrzebowanie z rezerwą wynosi 195000 kg + 39000 kg = 234000 kg, co odpowiada 234 ton. Stosowanie rezerw w paszach objętościowych jest niezwykle istotne w hodowli bydła, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo i ciągłość żywienia zwierząt, szczególnie w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, takich jak zmiany w dostępności paszy czy jej jakość.

Pytanie 30

Aby poprawić skład mikroflory jelitowej oraz ograniczyć rozwój patogennych bakterii, do karmy wprowadza się

A. witaminy

B. probiotyki

C. minerały

D. antyoksydanty

Probiotyki to żywe mikroorganizmy, które przynoszą korzyści zdrowotne, gdy są stosowane w odpowiednich ilościach. Ich dodawanie do paszy ma na celu wspieranie zdrowej flory bakteryjnej w przewodzie pokarmowym zwierząt. Probiotyki konkurują z patogennymi bakteriami o miejsce w jelitach, co hamuje ich rozwój. Dodatkowo, mogą wspierać układ odpornościowy, poprawiać wchłanianie składników odżywczych oraz wspierać procesy trawienne. W praktyce, stosowanie probiotyków jest szeroko zalecane w hodowli zwierząt, zwłaszcza w intensywnych systemach produkcji, gdzie ryzyko wystąpienia chorób jest wyższe. Przykłady probiotyków to szczepy Lactobacillus oraz Bifidobacterium, które są powszechnie stosowane w paszach dla bydła, świń i drobiu, co potwierdzają liczne badania naukowe. W branży zootechnicznej, zastosowanie probiotyków stało się standardem, wspierającym zarówno zdrowie zwierząt, jak i optymalizującym produkcję żywności.

Pytanie 31

Do grupy soczystych pasz objętościowych zaliczają się

A. młóto, plewy

B. wysłodki buraczane, otręby

C. okopowe, maślanka świeża

D. ekspelery, zielonki

Pasze objętościowe soczyste, jak sugerują niektóre odpowiedzi, nie powinny być mylone z innymi rodzajami pasz. Ekspelery i zielonki, pomimo że są ważnymi składnikami diety zwierząt, nie mieszczą się w definicji pasz soczystych. Ekspelery, będące produktem ubocznym z tłoczenia olejów roślinnych, mają niską zawartość wody i są bardziej skoncentrowanym źródłem białka i tłuszczu, co czyni je bardziej odpowiednimi jako pasze treściwe, a nie objętościowe. Zielonki, natomiast, takie jak trawy czy lucerna, mogą być uważane za pasze objętościowe, ale zazwyczaj są one suche lub wilgotne, a nie soczyste. Młóto i plewy, z kolei, są produktami pochodnymi z przemysłu zbożowego, również nie zaliczane do pasz soczystych. Młóto to resztki po produkcji piwa, bogate w błonnik, natomiast plewy to łuski ziarna, które również mają niską zawartość wody. W kontekście pasz soczystych, kluczowe jest zrozumienie ich roli w codziennej diecie zwierząt oraz, że są one stosowane przede wszystkim w celu zwiększenia wilgotności diety, co jest kluczowe dla prawidłowego trawienia i zdrowia zwierząt, a nie jako substytut bardziej surowych pasz. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych praktyk w żywieniu zwierząt, co z kolei może wpłynąć na ich zdrowie i wydajność produkcyjną.

Pytanie 32

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. kaczek

B. gęsi

C. kur niosek

D. brojlerów indyczych

Wybór niewłaściwych natężeń oświetlenia w hodowli ptaków może prowadzić do poważnych konsekwencji dla ich zdrowia oraz wydajności. W przypadku kaczek, gęsi i kur niosek, natężenie oświetlenia musi być dostosowane do ich specyficznych potrzeb i zachowań. Kaczki wymagają wyższego natężenia, aby zachować aktywność i odpowiednią mobilność, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Gęsi, z kolei, są bardziej wrażliwe na zmiany w oświetleniu i preferują stabilne, umiarkowane natężenie, aby zapobiec stresowi i agresji w stadzie. Kurze nioski potrzebują zróżnicowanego oświetlenia w ciągu dnia, co wpływa na ich produkcję jaj. Zbyt niski poziom oświetlenia w tych przypadkach może prowadzić do obniżonej produkcyjności oraz problemów z zachowaniem. Typowe błędy w myśleniu polegają na uogólnieniu, że wszystkie ptaki hodowlane powinny mieć to samo natężenie oświetlenia, co ignoruje ich unikalne potrzeby biologiczne i behawioralne. Każdy typ ptaka wymaga indywidualnego podejścia opartego na badaniach naukowych i doświadczeniu w hodowli, aby zapewnić im optymalne warunki życia."

Pytanie 33

Do czego wykorzystuje się goblety?

A. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne

B. do obcinania słomek z nasieniem

C. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem

D. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem

Goblet to takie specjalne naczynie, które naprawdę się przydaje, gdy chodzi o przechowywanie i transport słomek nasieniem w niskich temperaturach, na przykład w ciekłym azocie. Ten ciekły azot utrzymuje bardzo niską temperaturę, co jest mega ważne, żeby komórki nasienia mogły żyć. Używanie gobletów to dobry sposób, żeby chronić te słomki przed różnymi uszkodzeniami i trzymać je w odpowiednich warunkach. To całkiem zgodne z tym, co mówi się o najlepszych praktykach w inseminacji sztucznej. Dzięki nim można też zminimalizować ryzyko kontaminacji i łatwiej zarządzać próbkami. Na przykład w stacjach hodowlanych, goblety są wykorzystywane do transportu słomek z nasieniem od miejsc, gdzie to wszystko się dzieje, do klinik weterynaryjnych i ośrodków inseminacyjnych, gdzie potem mogą być wykorzystane do inseminacji zwierząt. Prawidłowe przechowywanie i transport nasienia są kluczowe, bo wpływa to na sukces inseminacji i zwiększa efektywność hodowli zwierząt.

Pytanie 34

Eliminacja gryzoni w środowisku naturalnym zwierząt to

A. dezynfekcja

B. dezynsekcja

C. deratyzacja

D. dekornizacja

Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, który ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zabezpieczenie mienia przed szkodami powodowanymi przez te zwierzęta. Gryzonie, takie jak szczury i myszy, mogą przenosić groźne choroby, w tym leptospiroza, hantawirusy czy salmonellę, które stanowią poważne zagrożenie dla ludzi i zwierząt. Praktyczne zastosowanie deratyzacji obejmuje nie tylko bezpośrednie działania zmierzające do zlikwidowania gryzoni, ale także prewencję, czyli zapobieganie ich pojawianiu się w określonych miejscach. Standardy branżowe w zakresie deratyzacji zalecają stosowanie odpowiednich pułapek oraz metod chemicznych, które są zgodne z regulacjami ochrony środowiska. Ważne jest, aby wszystkie działania były prowadzone przez wykwalifikowany personel, który posiada wiedzę na temat biologii gryzoni oraz metod ich zwalczania. Dobrą praktyką jest także regularne monitorowanie obszarów objętych deratyzacją oraz informowanie użytkowników o podejmowanych działaniach, co zwiększa skuteczność ochrony.

Pytanie 35

Jaką strukturę o największej pojemności posiada bydło?

A. ma czepiec.

B. posiada księgi.

C. ma trawieniec.

D. ma żwacz.

Żwacz jest największą komorą żołądka u bydła, odgrywając kluczową rolę w procesie fermentacji pokarmu. Jest to miejsce, w którym bakterie i mikroorganizmy rozkładają włókna roślinne, co umożliwia skuteczny proces trawienia. Żwacz, będący komorą o dużej pojemności, może pomieścić od 100 do 150 litrów materiału pokarmowego, co jest niezbędne dla zwierząt ruminujących, takich jak bydło. Praktycznie, efektywność żwacza pozwala bydłu na wykorzystanie złożonych substancji roślinnych, które w innym wypadku byłyby trudne do strawienia. Właściwe zarządzanie dietą bydła, w tym dobór paszy bogatej w włókna, jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz zwiększenia wydajności produkcji mleka i mięsa. W kontekście standardów branżowych, badania nad wydajnością żwacza i technikami poprawy jego funkcjonowania są nieustannie prowadzone, co wpływa na rozwój nowoczesnych praktyk hodowlanych.

Pytanie 36

Rzeczywista płodność to ilość

A. komórek jajowych gotowych do zapłodnienia w trakcie owulacji

B. żywych prosiąt w okresie do 21 dnia życia

C. prosiąt żywych uzyskanych w miocie

D. prosiąt pozyskanych od jednej lochy w ciągu roku

Płodność rzeczywista określana jako liczba żywych prosiąt uzyskanych w miocie jest kluczowym wskaźnikiem efektywności reprodukcyjnej w hodowli trzody chlewnej. Ta miara odzwierciedla zdolność lochy do produkcji zdrowych potomków i jest istotnym parametrem w ocenie jakości genetycznej oraz wydajności stada. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, monitorowanie płodności rzeczywistej pozwala na identyfikację loch o wyższej wydajności oraz wprowadzenie odpowiednich strategii selekcji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia, że pewne lochy regularnie wydają na świat więcej prosiąt, hodowcy mogą zdecydować się na ich reprodukcję w większym stopniu, co pozwoli zwiększyć całkowitą produkcję. Dodatkowo, analiza danych dotyczących płodności rzeczywistej może wpłynąć na decyzje dotyczące żywienia, zdrowia oraz zarządzania stadem, co może przyczynić się do optymalizacji procesu hodowli oraz zwiększenia zysków.

Pytanie 37

Część przełyku, która jest poszerzona i służy do zbierania, rozmiękczania oraz transportu pokarmu, znajduje się

A. u gęsi

B. u świń

C. u królików

D. u owiec

Odpowiedź 'u gęsi' jest poprawna, ponieważ gęsi posiadają rozwiniętą część przełyku znaną jako żołądek przedżołądkowy, której zadaniem jest gromadzenie pokarmu. Ta struktura nie tylko umożliwia rozmiękczanie pokarmu, ale także przechowuje go przed dalszym trawieniem, co jest szczególnie istotne w przypadku pokarmów o większej twardości, takich jak ziarna czy trawa. Dzięki tej adaptacji, gęsi mogą efektywnie korzystać z zasobów pokarmowych dostępnych w ich naturalnym środowisku. Przykład praktyczny można zaobserwować podczas sezonu wegetacyjnego, kiedy gęsi zbierają się w miejscach bogatych w zioła i nasiona, skąd przechowują pokarm w swojej przełyku, co pozwala im na długotrwałe trawienie i lepsze wykorzystanie składników odżywczych. Taka budowa anatomiczna jest zgodna z zasadami etologii oraz biochemii żywienia zwierząt, które potwierdzają, że różne gatunki mają różnorodne adaptacje do sposobu odżywiania, co jest kluczowe dla ich przetrwania i rozwoju.

Pytanie 38

Jakie urządzenie jest używane do mierzenia prędkości powietrza w budynkach inwentarskich?

A. anemometr

B. higrometr

C. luksomierz

D. manometr

Higrometr, manometr i luksomierz to urządzenia, które z różnych powodów nie są odpowiednie do pomiaru prędkości przepływu powietrza. Higrometr mierzy wilgotność powietrza, co jest istotnym parametrem, jednak nie dostarcza informacji na temat prędkości przepływu powietrza, co jest kluczowe w kontekście budynków inwentarskich. Z kolei manometr to instrument używany do pomiaru ciśnienia gazów lub cieczy, a jego zastosowanie w pomiarach związanych z przepływem powietrza jest ograniczone. Może on wskazywać na różnice ciśnień w systemach wentylacyjnych, co nie jest tym samym, co bezpośredni pomiar prędkości przepływu. Luksomierz natomiast mierzy natężenie oświetlenia, co również nie ma związku z przepływem powietrza. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych rodzajów pomiarów z ich funkcjami. W kontekście zarządzania powietrzem w budynkach inwentarskich, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale żaden z wymienionych nie jest przeznaczony do pomiaru prędkości przepływu powietrza, co czyni anemometr jedynym właściwym wyborem.

Pytanie 39

Co pokrywa kość od strony zewnętrznej?

A. materiał zbity

B. omięsna

C. okostna

D. materiał gąbczasty

Okostna, znana również jako periosteum, to cienka warstwa tkanki łącznej pokrywająca zewnętrzną powierzchnię kości. Jej główną funkcją jest ochrona kości oraz zapewnienie miejsca przyczepu dla mięśni i ścięgien. Okostna odgrywa również kluczową rolę w procesie regeneracji tkanki kostnej, ponieważ zawiera komórki osteoprogenitorowe, które mogą różnicować się w osteoblasty odpowiedzialne za tworzenie nowej kości. Na przykład, podczas leczenia złamań, okostna jest niezwykle ważna, ponieważ wspomaga proces gojenia, a komórki osteogenne mogą przyczynić się do odbudowy uszkodzonej tkanki. Ponadto okostna jest bogato ukrwiona, co sprzyja dostarczaniu substancji odżywczych do kości oraz odgrywa rolę w odczuwaniu bólu. W praktyce medycznej i ortopedycznej, zrozumienie funkcji okostnej ma kluczowe znaczenie w kontekście chirurgii ortopedycznej, gdzie często zachodzi potrzeba rekonstrukcji lub naprawy kości, a także w rehabilitacji pacjentów po urazach.

Pytanie 40

W diecie klaczy karmiących wykorzystuje się dodatek stymulujący laktację w formie pójła z

A. otrąb pszennych

B. siana z traw

C. śruty poekstrakcyjnej sojowej

D. kiszonek z kukurydzy

Otręby pszenne są powszechnie stosowanym dodatkiem mlekopędnym w diecie klaczy karmiących, ponieważ są bogate w błonnik, białko oraz składniki mineralne, które wspierają laktację. Ich wysoką wartość odżywczą można przypisać dużej zawartości witamin z grupy B, które są kluczowe dla metabolizmu energetycznego i prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego klaczy. Dodatkowo, otręby pszennne stymulują wydzielanie mleka, co jest niezwykle istotne dla zdrowia źrebiąt. Zastosowanie otrębów pszennych w diecie klaczy karmiących wspiera nie tylko laktację, ale także zapewnia źródło energii i składników odżywczych niezbędnych do regeneracji organizmu po porodzie. Zgodnie z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, najlepiej stosować otręby w połączeniu z innymi składnikami paszy, aby zoptymalizować ich przyswajalność i skuteczność. Przykładem może być mieszanie ich z paszami treściwymi takimi jak śruty sojowe, co również wspiera równowagę białkową w diecie klaczy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej